323: Mesen, Zaterdag 20 december 2014, 23,545 km. (6577,76 km.)

“Een volgend wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Mesen. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Met ups en downs door een weids en historisch getint landschap’. Volgens de wandelgids bedroeg de totaal te wandelen afstand 23,3 km, doch kon onderweg worden verkort met 5,6 km. De startplaats bevond zich ter hoogte van de markt in Mesen. Tijdens het verloop van de tocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR5A Zuid, de GR128 en de Streek-GR Heuvelland. Na een autorit richting Mesen en vervolgens een broodje ter plaatse, konden we even later van start gaan. We vertrokken dus ter hoogte van de markt in Mesen, waar we vrijwel dadelijk werden geconfronteerd met de nabijheid van Kerstmis, getuige een mooie kerststal op de markt. We gingen linksaf in de richting van het postkantoor, om op de hoek van de markt, links de Gentstraat in te gaan tot aan de rechts gelegen Armentiersstraat. We konden er de aanwijzingen bemerken van de Pionier Route. Via de Armentiersstraat stapten we verder in de doodlopende Wulvergemstraat, om daar een veldweg rechts in te wandelen, die leidde naar de weg Mesen – Wulvergem (N314).

We wandelden op deze weg naar links tot aan het Messines Ridge Cemetery, ondertussen een gedeelte volgend van de West-Vlaamse Bergenroute (45 km). Na een bezoekje aan deze serene begraafplaats kozen we aan de overzijde de Kruisstraat. Licht dalend staken we de Steenbeek over, om aan het volgende kruispunt rechts de Katteputstraat in te draaien, gevolgd door de eerste veldweg links. We dwarsten de Wulvergemstraat en stapten aan de overzijde via de Scheerstraat tot aan het Spanbroekmolen Cemetery. Ook daar mocht vanzelfsprekend een bezoekje niet ontbreken. Ter hoogte van de ingang ging het nadien via een veldweg naar links, waarbij we nu werden gegidst door de rood-witte markeringen van de GR5A Zuid en de GR128. We kwamen ter hoogte van een begroeide berm en wandelden via een poortje omheen de berm om aan te komen in de Kruisstraat. Zowat 40 m naar links konden we even van nabij de Spanbroekmolenkrater, of beter gezegd ‘Pool of Peace’ gaan bekijken. We zetten onze tocht verder naar rechts, om nadien links de Spanbroekmolenstraat in te wandelen. Aan het einde van de asfaltweg hielden we rechtdoor aan, om via een veldweg zowat 1 km verder opnieuw een asfaltweg te bereiken.

Daar hielden we links aan tot we deWulvergemstraat opnieuw konden aantreffen, welke we naar rechts inwandelden, richting centrum van Wulvergem. Korte tijd nadien kwamen we aan in de Dorpsstraat van deze gemeente. Tijd om even een koffiepauze te nemen en daarvoor konden we terecht in café A La Basse Ville. Na deze aangename onderbreking ging de wandeling verder in de Dorpsstraat tot aan een kruispunt van meerdere wegen, onder andere de weg naar Kemmel en de weg naar Nieuwkerke. Daar tussen stapten we de Zepestraat in welke over een afstand van 1 km werd gevolgd, tot aan het eerste kruispunt aan het wandelknooppunt 28. We namen er dan ook afscheid van de rood-witte GR-tekens. De tocht ging verder naar links in de Hagedoornstraat om alzo de Douvebeek over te steken. Voorbij de beek kwamen we aan het wandelknooppunt 29, om daar rechts de Makkestraat in te gaan. Al klimmend bereikten we de weg Nieuwkerke – Kemmel, waar we aan de overzijde, ter hoogte van het knooppunt 30, ons dienden te begeven op de bedding van een oude tramroute. We verlieten echter vrij snel deze bedding aan het knooppunt 35 en troffen daar de geel-rode markeringen aan van de Streek-GR Heuvelland.

We gingen rechts onder de Pont d’Amour door, hierbij ondertussen een gedeelte volgend van de Geuzen Wandelroute. Een tegelpad leidde ons naar de weg Wulvergem – Nieuwkerke welke we naar rechts namen tot aan het einde van het kerkhof van Nieuwkerke. Daar dwarsten we de weg en kwamen aan het geuzenmonument, om vervolgens verder te gaan tot aan de kerk en het dorpsonthaalpunt. Daar konden we opnieuw even verpozen in café Chaplin. Na te hebben genoten van een kopje koffie konden we alweer op weg. Tegenover het dorpsonthaalpunt sloegen we links in om aan het wandelknooppunt 34 rechtdoor de Bassevillestraat te kiezen. Korte tijd later, gekomen aan het wandelknooppunt 31, daalden we af via de Zuidlindestraat. We kwamen aan het volgende knooppunt, met name 33 om daar rechtdoor verder te wandelen tot aan de Waterstraat links. Na de Waterstraat te zijn afgedaald, konden we beneden beginnen aan de beklimming van de Leeuwerkstraat links tot aan het kruispunt met de Nachtegaalstraat. We draaiden andermaal rechtsaf en hielden nagenoeg gedurende 2 km dezelfde route aan, tot we aankwamen ter hoogte van hoger gelegen Rozenberghoeve. Een 150-tal m verder ging het naar rechts een veldweg op, waar we het hoogste punt van de wandeling hadden, namelijk 63 m boven de zeespiegel.

We arriveerden aan de hoek van een links gelegen weide, waar de route kon worden verkort door linksaf te gaan. Wij stapten echter rechtdoor tot aan het Bois de la Hutte. Via een smal steil dalend pad stapten we voorbij een metalen sluis om nadien de straat over te steken en dezelfde richting aan te houden. Voorbij een metalen slagboom en een informatiebord betreffende het Bois de la Hutte, verlieten we nadien het bos. Aan het kruispunt met de Munquestraat ging het linksaf om later op de hoofdweg naar Mesen, rechts het fietspad te volgen. Deze hoofdstraat bracht ons tot aan het Strand Military Cemetery. Het zoveelste bezoekje aan deze begraafplaats zorgde even voor een korte wandelpauze. Even later begaven we ons op een links gelegen pad dat ons even verder liet aankomen op de hoek van het Bois du Gheer. We stapten even langs de rand van het bos, om voorbij een metalen slagboom naar links het bos in te draaien. We gingen doorheen het Bois du Gheer via de hoofddreef tot aan een kruispunt voorzien van een slagboom. Daar stuurde de wandelgids ons naar rechts, om dan in een bocht omheen het Mud Corner Cemetery te gaan. We wonnen wat aan hoogte en kwamen uiteindelijk op een asfaltweg uit, die we links opgingen.

In deze omgeving vierden de Duitse en Britse troepen samen Kerstmis op 25 december 1914. Ze zochten elkaar op in niemandsland en deelden drank, tabak en eten en ze speelden zelfs voetbal. Toen we aldaar langs kwamen waren we getuige van een herbeleven van deze gebeurtenis, door tal van personen in uniform nagespeeld. We volgden de weg verder tot aan de drukke weg Mesen – Ploegsteert. Gezien inmiddels de duisternis begon in te treden, zagen we af van het verder volgen van de aangewezen route. Bijgevolg begaven we ons naar rechts op de drukke N365, de weg Mesen – Ploegsteert en volgden deze naar het centrum van Mesen. Net alvorens het eigenlijke centrum te bereiken, bezochten we nog even links van de weg het Vredespark en de Ierse Vredestoren. Weinige ogenblikken later arriveerden we opnieuw op de markt in Mesen, ondertussen reeds in het donker. We eindigden deze historische tocht na 31394 stappen en 23,545 km.”

322: Wachtebeke, Woensdag 17 december 2014, 7 km. (6554,215 km.)

“Hierna het relaas inzake onze belevenissen, tijdens wellicht de kortste wandeling die we ooit ondernamen. Immers, op een vrije dag tijdens de donkere maand december, kozen we een wandeling met start in het Provinciaal Domein Puyenbroeck te Wachtebeke. Deze wandeling van 7 km is beter gekend als de Siesmeers Wandelroute. We volgden dan ook het verloop van deze korte tocht aan de hand van een wandelbrochure, uitgegeven door Toerisme Oost-Vlaanderen. Aangezien we destijds woonachtig waren, niet ver van de startplaats, ondernamen we deze wandeling tijdens de namiddag. We konden voordien ons voertuig veilig achterlaten op Parking 1 ter hoogte van de hoofdingang van het domein. We gingen dan ook van start ter hoogte van het bezoekerscentrum aan de hoofdingang van het Provinciaal Domein Puyenbroeck. We gingen vrijwel dadelijk rechtsaf in de richting van de halte van het toeristisch treintje, om daar opnieuw rechts te wandelen, de Beukendreef in. Wat verder ging de Beukendreef over in de Lindendreef, om op het einde ervan links de Ijskelderdreef in te draaien. Een rechts gelegen vijver welke we konden waarnemen, maakte voorheen deel uit van het kasteelpark van het domein.

We gingen voorbij een zogeheten ijskelder, waarin vroeger het personeel van het kasteel stukken ijs uit de vijver bewaarde. Gekomen op het einde van de Ijskelderdreef, ging onze tocht verder naar links via de Zuidlededam. We stapten naast de Zuidlede, welke de natuurlijke grens vormt tussen het parkgedeelte en het bosgedeelte van het domein. Via een brugje staken we de Zuidlede over om vrijwel dadelijk links het onverharde pad in te gaan. Dit kronkelende paadje liet ons kennis maken met het Siesmeersbos en wat verder het Torregoedbos. Uiteindelijk draaide het pad naar rechts en verwijderde zich van de Zuidlede. We overschreden via een stenen brugje een kleine waterloop en draaiden nadien rechts het Torregoedbos in. Het smalle pad tussen de bomen liet ons wat verder arriveren ter hoogte van de Bosdamvijver. We stapten een tijdje langs de vijver, om zowat halverwege opnieuw het bos in te wandelen. Nog steeds het bospad bewandelend bereikten we aan de rand van het domein een asfaltweg.

We hadden ondertussen de Stermeersdreef bereikt, alwaar we rechtsaf stapten, in de richting van de hoofdingang. Via een brug staken we nogmaals de Zuidlede over en verlieten op die manier de Siesmeersen. Over de brug ging het via de rechts gelegen Zuidlededam en vervolgens de Olendsdam terug naar de ingang van het domein. Meteen het einde van een wel bijzonder korte namiddagwandeling.”

321: Rupelmonde, Zaterdag 13 december 2014, 14,876 km. (6547,215 km.)

“Een verslag inzake een wandeltocht met start en aankomst in Rupelmonde. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Langs bolle akkers op hoge dijken’. De totale wandelafstand bedraagt 22,4 km, doch kan worden ingekort tot 14,65 km. De voorziene startplaats bevindt zich ter hoogte van de kerk in Rupelmonde. Volgens de wandelgids zou tijdens het verloop van deze tocht een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR5A en de Streek-GR Reynaertland. Nadat we ons voertuig veilig hadden geparkeerd en na te hebben genoten van een broodje ter plaatse konden we even later van start gaan. Echter vooraf genoten we nog van een kopje koffie in café De Rupel. Onze wandeling ging uiteindelijk van start aan de kerk van Rupelmonde, nadat we de nodige foto’s hadden kunnen nemen van het beeld van de Jonge Mercator, het standbeeld van Mercator zelf en natuurlijk niet te vergeten, de kerk. De rood-witte markeringen van de GR5A in acht nemend, gingen we links van de kerk de Geraard de Cremestraat in, om die over een afstand van ongeveer 1,5 km te volgen. Gekomen ter hoogte van het derde kruispunt, sloegen we rechtsaf in de Blauwe Gaanweg. We konden er de aanwijzingen zien dat we ons bevonden op de 3K-route. Even verder, aan het pand met nr. 41, ging het naar links over een dolomietpad naast een brede sloot.

Zo arriveerden we aan de links gelegen vijver van het kasteel van Wissekerke. Net voorbij de kasteelvijver wandelden we linksaf richting centrum van Bazel. We volgden er toen de Groene Route Kruibeke. Net alvorens het kerkplein van Bazel te bereiken, dienden we rechtsaf te gaan in een lindendreef, waarlangs een gedeelte verliep van de Tibeert Route (49 km). Aan het einde van deze dreef troffen we een Sint-Petruskapelletje aan, om daar links de Kemphoekstraat in te gaan en zo de N419, de Bazelstraat te bereiken. We wandelden over zowat 300 naar rechts op de Bazelstraat tot op het kruispunt Houten Kruis. We hielden daar links aan, teneinde de Houtenkruisstraat links in te gaan. We volgden er een tijdje de Hoevenroute Kruibeke. De eerste splitsing gebood ons rechts de Boerenstraat in te gaan, welke we zouden volgen over ongeveer 2 km tot aan het T-kruispunt met de Molenberg. We namen er afscheid van de GR5A welke rechts de Molenberg volgde, wijzelf hielden het bij linksaf. Even later verlieten we de Molenberg om links de Pismolenstraat in te wandelen.

We betraden toen het valleigebied De Drie Beken, overschreden daar de Barbierbeek en kwamen aan ter hoogte van het kruispunt met de Kerkstraat. Daar bevond zich de boerderij Geelhof met een woonhuis uit 1641. Vermits we ondertussen hadden gepland om de kortere route te wandelen, gelet op de periode van het jaar, gingen we aldus de Kerkstraat naar links in. Twee kruispunten verder dienden we opnieuw links af te draaien, ditmaal in de Portugezenstraat. Deze straat dienden we over een afstand van ongeveer 3 km te volgen tot aan de Hoogstraat. De Hoogstraat naar rechts ingaand, verlieten we deze via de links gelegen Grensstraat. De Grensstraat ging over in de Hemelrijkstraat, om zodoende de Nieuwe Baan over te steken. Twee straten, deTemsestraat en de Kloosterstraat brachten ons uiteindelijk opnieuw aan de kerk van Rupelmonde op het Mercatorplein. Alvorens we richting thuishaven kozen, hielden we nog even halt in café Roots voor een laatste verfrissing.

We eindigden dan ook deze eerder korte winterwandeling na 19835 stappen en 14,876 km.”

320: Hollebeke, Dinsdag 11 november 2014, 17,069 km. (6532,339 km.)

“Hierna volgt het relaas van een wandeltocht met start en aankomst in Hollebeke. Deze tocht wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘De Ieperboog in ’t groen’. De totale wandelafstand bedraagt 20,9 km, doch kan worden verkort tot 19,7 km. De voorziene startplaats bevindt zich ter hoogte van de kerk in Hollebeke. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR128. Na ter plaatse vooreerst nog even te hebben genoten van een broodje, konden we aan de wandeling beginnen. We gingen van start ter hoogte van het wandelknooppunt 8, behorende tot het Wandelnetwerk Ieperboog, om links Hollebeke-Dorp te verlaten. Ter hoogte van de Bierboomstraat konden we vrijwel dadelijk de Bierboom ontdekken. We stapten rechtdoor op het kruispunt met de Komenseweg, om na een bocht rechtsaf te gaan tussen de huizen, richting Oude Vaart. Via een metalen poortje kwamen we zo terecht op het traject van de GR5A Zuid, waarvan we de rood-witte tekens zouden volgen richting wandelknooppunt 14. Even verder verlieten we vrij vlug de Oude Vaart via een tweede poortje, om links te wandelen naar het wandelknooppunt 14 ter hoogte van de Komenseweg.

Daar ging het rechtsaf op het fietspad naar de ingang van het Provinciedomein De Palingbeek. We namen er afscheid van de rood-witte tekens van de GR5A Zuid, om aan de tweede ingang van het domein opnieuw de Komenseweg over te steken. We stapten de Kasteelhoekstraat in, waar we aan het wandelknooppunt 12 linksaf draaiden en het bos De Vierlingen ingingen. We kwamen op die manier in een brede bosdreef welke we rechts inwandelden, om er te kunnen genieten van de prachtige vijvers. Na wat heen en weer stappen door tal van dreven, bereikten we de volgende bezienswaardigheid, de Caterpillarkrater aan het wandelknooppunt 27. Volgens plaatselijke info, was deze krater het gevolg van een ontploffing op 07 juni 1917. Ter hoogte van de krater ging onze tocht verder naar rechts, ditmaal voorzien van de rood-witte tekens van de GR128. Voorbij een bank daalden we van de berm van de krater af en kwamen via een draaipoortje uit op een asfaltweg. We gingen rechtsaf om via de brug over de spoorlijn te geraken. We kwamen langs een gedenkteken ter ere van twee verzetslieden tijdens WO2, alsook een monument ter ere van de 14th Light Divison en verder ter ere van de Australian Tunnelling Company.

Door middel van een poortje kwamen we aan de herinneringsheuvel Hill 60 en het monument ter ere van de Queen Victoria Rifles. Via een tweede poortje bereikten we terug de openbare weg om die naar rechts te volgen. We bemerkten er de aanduidingen inzake de Vredesroute van 45 km. Gekomen aan het pand nr. 7 volgden we links een bospad om vervolgens de weg Zillebeke – Zandvoorde over te steken. Nogmaals doorheen een poortje betraden we een weide, alwaar we een gedeelte volgden van de Gasthuisbossen Wandelroute. Een poortje later ging het in een rechte brede dreef doorheen het Zwarte Leenbos. Twee poortjes lieten ons een betonweg kruisen ter hoogte van het wandelknooppunt 29, om even verder rechts het Groenenburgbos in te wandelen. We kwamen zo aan ter hoogte van het wandelknoopunt 30 om daar het traject van de GR128 te verlaten. We konden er langs het pad tal van zwammen bewonderen in diverse vormen en kleuren. In tegenstelling tot het parcours van de GR128, hielden we links aan om aan het eerste T-kruispunt rechtsaf te gaan. We troffen verder een asfaltweg aan die we links opgingen, passeerden het knooppunt 43, om aan het einde van de straat rechts de Pappotstraat in te gaan. Zowat 100 m verder aan de oprit van een woning, ging het naar links een grindpad op, richting Hill 62.

We zetten onze wandeling verder via de Canadalaan, alwaar we de bordjes bemerkten van de Ypres Salientroute. Zo kwamen we aan ter hoogte van het museum Sanctuary Wood, met bijhorend café. We hielden er dan ook een wandelpauze en konden in het café genieten van een kopje koffie en uiteraard een sanitaire stop. Na deze onderbreking zetten we onze tocht verder en kwamen aan het Sanctuary Wood Cemetery en tevens het gedenkteken ter ere van Keith Rae. Een bezoekje aan deze begraafplaats mocht natuurlijk niet ontbreken. We stapten verder voorbij wandelknooppunt 71 om in de volgende bocht, aan wandelknoopunt 72, rechts een smal pad in te gaan. We mochten opnieuw via enkele poortjes een weide oversteken om tenslotte de drukke Meenseweg te bereiken aan het wandelknooppunt 73. We weken er even af van de voorziene wandelroute, vermits even verder links we de ingang aantroffen van het Hooge Crater Cemetery. Aan de overzijde van de begraafplaats namen we nog even een pauze in het café van het Hooge Crater Museum. We konden er één en ander bekijken en enigszins aanvoelen wat de Eerste Wereldoorlog betekende in deze streek. Maar er restten ons nog heel wat af te leggen wandelkilometers, dus na een korte pauze konden we opnieuw op weg.

Het ging langsheen de drukke Meenseweg naar rechts op het fietspad, om zowat 250 m verder, een grindweg rechts in te slaan. Ter hoogte van een bocht verlieten we deze grindweg en stapten we het Hogebos in. We volgden daar de hoofddreef doorheen het bos tot aan het wandelknooppunt 74 aan de Pappotstraat. Daar stapten we de ’s Herenthagestraat in, nog steeds de GR128 volgend, tot aan het wandelknooppunt 40, alwaar we rechts kozen. We staken via een brugje een kleine beek over en gingen door het Passendaleveld tot aan een asfaltweg aan het wandelknooppunt 41. Hier aangekomen maakten we gebruik van een mogelijkheid tot verkorting van de wandelroute door de GR128 verder te volgen naar rechts. We dwarsten de Kranenburgstraat bij knooppunt 39 en nadien stapten we links het bos in aan het knooppunt 42. We staken wat verder de Vijfwegenstraat over hielden rechtdoor aan tot aan het wandelknooppunt 34. We stapten ook daar rechtdoor om dan een ruime bocht naar rechts te nemen, welke leidde naar het knooppunt 32. We verlieten er definitief de rood-witte tekens van de GR128.

Via enkele dreven en bijhorende richtingswijzigingen verlieten we stilaan het bos om via een veldweg de even verder gelegen drukke weg Zillebeke – Zandvoorde voor de tweede maal te bereiken. Over korte afstand wandelden we langsheen deze weg naar links, om dan aan de overzijde langs de rand van een bos verder te gaan. We stapten min of meer omheen de hoek van het bos om er even verder in te gaan. De route leidde ons naar het knooppunt 31 aan de Kasteelhoekstraat, welke we rechts ingingen tot aan de spoorlijn aan wandelknooppunt 11. Op dit punt aangekomen zagen we af van een bijkomende lus van vijf kilometer, doch kozen een andere route richting kerk van Hollebeke. We gingen dan ook de spoorweg over en stapten verder via de Kasteelhoekstraat tot aan de Komenseweg. Ter hoogte van het kruispunt sloegen we linksaf om wat verder opnieuw de kerk te bereiken van Hollebeke. We eindigden dan ook deze bijzondere wandeling na 22759 stappen en 17,069 km.”

319: Ninove, Zaterdag 08 november 2014, 25,182 km. (6515,27 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Ninove. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met als titel: ‘Tussen Pajottenland en Dender’. Volgens deze wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 24 km en neemt een aanvang ter hoogte van het zwembad van Ninove. Tijdens het verloop van de tocht zou een groot gedeelte worden gevolgd van de GR512. Nadat we ons voertuig veilig konden achterlaten op de parking aan het zwembad en uiteraard na een laat ontbijt, konden we even later op weg. We verlieten het terrein van het zwembad en stapten tot aan de Dender net voor de ingang, om het jaagpad naar rechts op te gaan. We verkregen al dadelijk de tekens te zien van de LF38 Dender-Waaslandroute. Aan de eerste brug over de Dender aangekomen, dwarsten we de weg, om aan de overzijde een voetweg in te gaan naast de brandweer. Langsheen de voetbalvelden van KVK Ninove verlieten we vrij snel Ninove en kwamen terecht op het kruispunt van de N28 (Halsesteenweg) en de N8. Het ging naar rechts via de drukke Halsesteenweg tot aan de Sint-Pieterskerk van Meerbeke. Net voor de kerk ging het de links gelegen Gemeentehuisstraat in om omheen de kerk en begraafplaats te wandelen. Nadien gingen we rechtsaf in de Sint-Berlindisstraat, tot aan de Stenebrug en dit via een voetweg naast de rijbaan. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Denderroute Zuid.

De Stenebrug ging over in Tenberg die we naar rechts ingingen. Enkele honderden meters verder volgden we links de Dokstraat, gevolgd door het Hoendersveld rechts. Licht stijgend arriveerden we aan een kruisbeeld. We dienden links aan te houden tot op het volgende T-kruispunt en daar rechts te kiezen, richting Ternat. Zo kwamen we even later aan de voet van de Nellekensberg. Zoals de naam al liet vermoeden, konden we beginnen aan een bijna twee kilometer lange beklimming via de Nellekensstraat. We konden er een bordje waarnemen dat we ons bevonden op een verlenging van het Vijf Gehuchten Wandelpad. We dienden nadien tweemaal rechtsaf te gaan, via de Woestijnstraat gevolgd door de Neerstraat, om min of meer 180° te zijn gedraaid. We troffen er meteen de rood-witte markeringen aan van de GR512, waarvan we het traject de komende 15 km zouden volgen tot aan de Dender. Eenmaal het einde van de Neerstraat bereikt, wandelden we het Neigembos in. Via prachtige boswegen konden we afdalen doorheen het Neigembos met de GR512 als gids. Beneden aangekomen ging het via een asfaltweg naar links tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bevingen.

Na het nemen van enkele foto’s en vooral een bezoekje aan de kapel, zetten we onze wandeltocht verder. We draaiden met de weg mee naar rechts en kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N28. Aan de overzijde stapten we De Neep in, om die over een afstand van 1 km te volgen, tot aan de links gelegen Schone Veldstraat. We wandelden linksaf om nadien opnieuw links te kiezen, Kerkveld. Inmiddels ruilden we het asfalt voor een veldweg en licht oplopend trokken we richting centrum van Lieferinge. Achter de kerk namen we een dalend wegje, om beneden aangekomen links een asfaltweg op te gaan. Even later kwamen we langs de gerestaureerde Vreckomhoeve. Net voor de boerderij hielden we links en stapten langsheen de Molenbeek, nadien gevolgd door een passage op een kronkelende weg. Uiteindelijk bereikten we wat verder de Edingsesteenweg, om aan de overzijde de Kleine Rijstraat in te wandelen. Korte tijd later wisselden we de weg voor een veldweg, welke we ons leidde naar een klein stukje bos. Aan het andere einde van het bosje ging het over asfalt rechtsaf tot aan een huis met een ijzeren hek. We bevonden ons daar op het Stiltepad Noord.

Net voor het vermelde huis ging het op een aardeweg linksaf. Na zowat 1 km aardewegen te hebben bewandeld kwamen we aan ter hoogte van herberg De Kroon. Tijd met andere woorden voor een korte wandelpauze, maar eveneens het moment om de dorst te lessen. Na deze verdiende onderbreking gingen we opnieuw op pad. Even voorbij de herberg staken we de Krepelstraat over om verder te gaan in de Oude Brusselsebaan. Een halve kilometer verder staken we de Heirebaan over en stapten verder in Volckaaert. In een bocht naar rechts, verlieten we de weg en gingen rechtdoor tussen de weiden tot aan een Sint-Rochuskapel. We dienden aldaar rechts aan te houden. Na enkele richtingsveranderingen bereikten we het gehucht Flierendries, om net voor de eerste huizen links een veldweg aan te treffen. Deze veldweg volgend, wandelden we doorheen de Denderbeemden om tenslotte opnieuw de Dender te bereiken. Dit was dan ook de plaats waar we afscheid namen van de GR512 welke langsheen de Dender een andere richting uitging. Wij hielden rechts aan op het jaagpad en volgden de Dender stroomafwaarts, richting Ninove. Zowat 1 km verder kwamen we aan de Pollarebrug over de Dender.

Restten ons nog een drietal km tot aan de eindstreep. We zetten dus onze wandeltocht verder via het jaagpad langs de Dender. Net alvorens de parking van het zwembad in Ninove te betreden, wandelden we nog onder de N8 door, gevolgd door een doortocht in het park. Zo arriveerden we terug aan de nieuwe voetgangersbrug over de Dender aan het zwembad van Ninove. Een tocht uiteindelijk goed voor 33577 stappen en 25,182 km wandelen.”

318: Sinaai, Zaterdag 25 oktober 2014, 21,045 km. (6490,088 km.)

“Het volgende wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Sinaai. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Een ode aan trage wegen, geniet van de stilte’. De totale wandelafstand bedroeg 22,3 km, doch kon onderweg worden verkort tot 13 km. Als aanbevolen vertrekpunt werd melding gemaakt van de kerk van Sinaai. Tijdens het verloop van deze tocht, zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Reynaertland. Na een verplaatsing per voertuig vooraf en uiteraard een broodje voor onderweg, konden we even later op pad. We begonnen aan onze wandeltocht ter hoogte van de Sint-Katharinakerk in Sinaai, om de Tinelstraat naar rechts te volgen. We konden er vrijwel dadelijk proeven van de lokale Landschapsroute Sinaai (39 km), de Canteclaar Route (46 km), het Ettingpad en over korte afstand de Streek-GR Reynaertland. Slechts 200 m verder namen we al afscheid van de geel-rode markeringen en gingen linksaf in de richting van de begraafplaats, om wat verder rechts de Bockwegel in te gaan. We kwamen langs het waterzuiveringsstation om nadien de Neerstraat te bereiken en die rechts te volgen tot aan een Onze-Lieve-Vrouwkapel.

Ter hoogte van deze kapel vervolgden we onze weg naar links in de Ettingstraat, om na een haakse bocht naar rechts een kruispunt van veldwegen te bereiken. We draaiden opnieuw naar links en betraden het natuurgebied Fondatie van Boudelo. Een kruispunt verder verlieten we het lokale Ettingpad en gingen linksaf tot aan een T-splitsing, alwaar we naar rechts wandelden tot aan de Weimanstraat. We volgden deze Weimanstraat over een afstand van ongeveer 350 m om aan te komen ter hoogte van het krusipunt met de Keizerstraat en de Leebrugstraat. We konden er notitie nemen van de aanwezigheid van de Reynaertroute Zuid. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten dus de Leebrugstraat in tot aan de brug over de Leebeek. Op weg daarheen kwamen we langs een pleintje voorzien van een standbeeld ‘Herder met hond’. Ter hoogte van de brug over de Leebeek volgden we aan de overzijde naar rechts het wandelpad, hierbij een gedeelte volgend van de Wandelroute Leebrugpad. Waar de Leebeek uitmondde in de Moervaart, ging het via een houten brugje tot aan de ophaalbrug over de Moervaart. We bevonden ons daar in de Keizerstraat. We staken de Moervaart over, om dan naar links het jaagpad langsheen de Moervaart te betreden. We verkregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR als leidraad.

Naast de GR-tekens konden we tevens vaststellen dat we een gedeelte volgden van de Liniewegel Wandelroute. Vanaf nu zouden we over een afstand van ongeveer 3,2 km de oever volgen van de Moervaart welke we links van ons konden vinden. Op die manier wandelden we langs de Lokerse Moervaartmeersen rechts van ons. Af en toe kronkelde het wandelpad en dienden we over omgevallen bomen te klauteren die het pad versperden. Vaak versmalde het pad tot amper de breedte van een wegel, doch onze aandacht ging tevens naar enkele prachtige zwammen in de grasberm. We gingen onder de oude brug door van de voormalige spoorlijn Lokeren – Moerbeke, vandaag de dag ingericht als fietspad tussen Lokeren en Moerbeke-Waas. We bleven nog verder de oever van de Moervaart volgen tot aan de samenvloeiing met de Zuidlede. We staken via een betonnen loopbrug de Zuidlede over en volgden verder het pad naast de Durme. Immers na de samenvloeiing van de Moervaart en de Zuidlede heette de waterloop voortaan Durme. Korte tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Daknambrug, welke we links overstaken.

We kozen daarna de eerste weg rechts, de Middendam en wandelden voorbij één van de zeven Reynaertbanken. We kwamen even later aan op een volgend kruispunt in de nabijheid van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Daknam. Alhoewel deze kerk niet onmiddellijk op de wandelroute was gelegen, weken we even van het traject af, teneinde de kerk van nabij even te bekijken. We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan het vorige kruispunt, om dan links verder te wandelen via Daknam-Dorp. We troffen er vermeldingen inzake de Ronde van Urbanus (28 km). We kwamen even later aan ter hoogte van een geasfalteerd fietspad, met andere woorden de voormalige spoorwegbedding tussen Lokeren en Moerbeke. We sloegen rechtsaf en betraden dit fietspad om dit te volgen tot aan een wegkruising aan het bord van de gemeentegrens Lokeren. De Streek-GR volgend, dienden we aldaar links de Daknammolenstraat in te gaan, een steenslagweg. Onze wandeling verliep verder via de Kluisstraat, de Kriktestraat en de Zevenkrommingenstraat, waarna we de spoorlijn Antwerpen – Gent bereikten. We wandelden een tijdje evenwijdig met de spoorweg, tot we aankwamen ter hoogte van een spoorwegovergang in het gehucht Heike.

We dwarsten aldaar de Doornijkstraat om nog wat verder de spoorlijn te volgen tot aan de eerste veldweg naar links. Er volgde op onze weg nog een klein bosje, waar we de Klaverbeek overstaken om zowat 800 m verderop de Hulstbaan te betreden. We wandelden de Hulstbaan op naar rechts tot aan een kruisbeeld. Onze wandelgids vermeldde dat we daar een veldweg rechts zouden moeten ingaan, de Oude Heerweg. Echter reeds voldoende kilometers gewandeld, zagen we af van deze bijkomende omweg en besloten de Hulstbaan verder te volgen tot aan de kerk van Sinaai. Even voorbij het kruisbeeld troffen we café Luitentuit aan, tijd voor nog een sanitaire stop en een koffiepauze. Na deze laatste onderbreking, wandelden we langs de Hulstbaan richting eindpunt van de wandeling. We sloten deze dagtocht af na 28061 stappen en 21,045 km.”

317: Knokke-Heist, Zaterdag 18 oktober 2014, 16,344 km. (6469,043 km.)

“Hierna volgt het relaas van onze belevenissen en de bezienswaardigheden, tijdens een wandeling in de nabijheid van de Belgische kust. We volgden immers opnieuw een gedeelte van de Kustwandelroute, met start en aankomst te Knokke-Heist. Voorafgaand aan deze wandeling, hadden we een verplaatsing per auto naar Knokke-Heist, waar we even later ons voertuig konden parkeren op de parking nabij het station. Na alvast een broodje te hebben gegeten konden we nadien op pad. We gingen dus van start ter hoogte van het station in Knokke-Heist om via enkele straten ons te begeven naar het wandelknooppunt 24, dat zich bevindt in de Lippenslaan. Daar aangekomen gingen we linksaf via de Nestor de Tièrestraat richting knooppunt 25. We bevonden ons reeds op een lokale wandelroute, het Zegemeerpad, dat ons even verder liet genieten van een weids zicht op het Zegemeer. Een opvallende metalen constructie dreef op het wateroppervlak, voorzien van enorme wuivende krabben, een kunstwerk van Panamarenko. Aan het andere uiteinde van het Zegemeer troffen we knooppunt 25 aan, om dan te wandelen naar het knooppunt 27. Een eerste strookje groen viel ons te beurt door middel van een passage doorheen Park 58, alwaar we links de watertoren van Duinkerken konden waarnemen.

Een volgende bezienswaardigheid op onze wandelweg bevond zich ter hoogte van het wandelknooppunt 27, de kapel Kristus-Koning van Duinbergen. Nadien, op weg naar het volgende knooppunt 29, volgde de doortocht in het Dir. Gen. Willemspark. We volgden er een tijdje de Riante Polder Route. Een stel trappen onderweg liet ons aankomen op een plekje in het park, voorzien van enkele rustbanken, ideaal om alvast even te pauzeren en te genieten van de gezonde buitenlucht. Eenmaal doorheen het park ging het de drukke kustbaan over, om via de Ijzerstraat aan te komen ter hoogte van de basisschool Het Anker. In de nabijheid konden we even stilstaan bij een oude garnaalschuit, de O.32 Jessica. Altijd goed om even de camera boven te halen. Enkele woonstraten lieten ons even later aankomen ter hoogte van een prachtig stukje natuurgebied, de Sashul en Vuurtorenweiden. Meteen een opvallende aanwezige in zicht, de vuurtoren Hoge Licht, een van de eerste volledig betonnen constructies tijdens het jaar 1907.

Opnieuw kregen we enkele trappen voor de voeten geschoven, doch hogerop een mooie wandelweg tussen de beplanting. Via een doorkijkje kregen we de kerk van Heist in het vizier. Na te hebben genoten van deze groene oase, bereikten we opnieuw de drukke kustbaan, welke we ditmaal overstaken via de Lichtenbrug, volgens info een bekroonde wandel- en fietsbrug over de Elizabethlaan. We konden er dan ook de tekens aantreffen inzake de Kust Fietsroute LF1b. Aan de overzijde van de brug troffen we nog een kleinere vuurtoren aan, om dan aan te komen op de Zeedijk-Heist. Inmiddels aangekomen ter hoogte van het wandelknooppunt 31. We begaven ons naar rechts op de Zeedijk, om die even verderop naar links te verlaten en ons te begeven in het Vlaams Natuurreservaat Baai van Heist. Een zandwegje liet ons even genieten van de zeelucht en de nabijheid van de zee. Enkele mooie duindistels konden worden waargenomen. Jammer genoeg eindigde deze korte doortocht in de Baai van Heist vroeger dan gewenst en kwamen we opnieuw uit op de Zeedijk-Heist. Tijd voor een wandelpauze en een verfrissing en daarvoor konden we terecht in het Restaurant-Tearoom Paola op de Zeedijk.

Na deze aangename onderbreking zetten we onze wandeling verder richting wandelknooppunt 30 dat we even verder aantroffen. Langsheen de dijk verder wandelend met uitzicht op de Noordzee, passeerden we de wandelknooppunten 28, 26 en 23. Op die manier waren we reeds aangekomen op de Zeedijk-Knokke. Stilaan waren we aan het einde gekomen van deze eerder korte wandeling aan zee. We maakten nog een ommetje langsheen het golfterrein van Knokke-Heist, om nadien alvorens opnieuw huiswaarts te keren, nog even te pauzeren en te genieten van een kopje koffie. We konden daarvoor terecht op de Lippenslaan. Uiteindelijk eindigden we onze dagtocht na 21793 stappen en 16,344 afgelegde kilometers.”

316: Edelare, Woensdag 15 oktober 2014, 14,371 km. (6452,699 km.)

“Vandaag kozen we de Vlaamse Ardennen als bestemming, voor een wandeltocht met start en aankomst in Edelare. Deze tocht, volgens de brochure 12 km lang, is beter gekend als de Bierbrouwer Wandelroute, groene lus. Er bestaat ook een blauwe lus met start en aankomst in Mater en met een lengte van 11 km. We trokken dus deze ochtend richting Sint-Martinuskerk van Edelare, alwaar de wandeling van start zou gaan. We vonden vrij gemakkelijk een parkeerplaats aan de overzijde langsheen de weg. Na de wandelschoenen te hebben aangetrokken en een hapje te hebben gegeten, konden we onder een blauwe hemel beginnen aan deze eerder korte dagtocht. Een café ter hoogte van de startplaats was gesloten, dus vooralsnog op weg zonder een kopje koffie. We troffen ter hoogte van de startplaats een informatiebord aan betreffende deze Bierbrouwer Wandelroute en tevens een eerste groen zeshoekig bordje dat ons verder tijdens de dag de juiste richting zou aangeven. Naast het gesloten café gingen we het gelijknamige Sint-Martinusstraatje in, vrij vlug een veldweg, alwaar we aan hoogte wonnen. De eerste mooie vergezichten kwamen aan bod.

Na een stukje onverharde weg, tussen de landerijen en de weiden met grazende koeien, bereikten we opnieuw de openbare weg. Via de Doolstraat en de Boembeekstraat ging het nu richting Volkegemberg. We wandelden hier een eindje langsheen het traject van De Ronde van Vlaanderen. Deze Volkegemberg, met een maximale hellingsgraad van 12%, zouden we slechts tot halverwege beklimmen via de weg. Aldaar gingen we een rechts gelegen aardeweg in en kregen meteen een prachtig zicht op het lager gelegen Edelare. We wonnen nog wat aan hoogte en bereikten op die manier het dorpsplein van Volkegem, waarbij we onderweg daarheen de aanwijzingen aantroffen van het Volkegempad. Op het pleintje konden we even bekomen van de klim en op een rustbank even denken aan de inwendige mens. Het café op het plein, Den Obus, bleek helaas alweer gesloten. Geen sanitaire stop dus en evenmin een kopje koffie om even te kunnen pauzeren.

We wandelden dan maar verder via de Steenbergstraat, om even later de drukke N8, de Geraardsbergenstraat te bereiken. Slechts over korte afstand dienden we de hinder van de auto’s te ondervinden, vermits we vrij snel in een bocht van de weg, rechtdoor een veldweg konden ingaan. Ook hier alweer de vaststelling, hoe vaak veldwegen worden geteisterd door de zware landbouwtractoren. Gelukkig is er af en toe een grasstrook, wat toch het wandelen aangenamer maakt. Heel wat bieten waren reeds geoogst en lagen op grote hopen, teneinde te worden vervoerd. Aan het einde van deze, soms moeilijk begaanbare veldweg, ging het rechtsaf via de Kapelleberg. We volgden er het traject van de Streek-GR Vlaamse Ardennen, voor ons ondertussen niet langer een onbekend wandelpad. Het woord Kapelleberg zegt al genoeg, klimmen dus, gelukkig via een verkeersarme asfaltweg.

Uiteindelijk boven gekomen, bereikten we de Sint-Vincentiuskapel. Omwille van werkzaamheden konden we de kapel niet bezichtigen. We vervolgden dan maar onze route via de Kapelleberg, ditmaal in dalende zin. Beneden in het dal stroomt de Maarkebeek en bevindt zich het dorpje Maarke-Kerkem. Op zoek naar een kopje koffie en een toilet, weken we even van de route af en daalden af tot in het dorp. Jammer genoeg bleek het enige café, De Lustige Boer aldaar, gesloten. Noodgedwongen zochten we dan maar onze toevlucht in een nabijgelegen schooltje, alwaar we even gebruik konden maken van de sanitaire voorzieningen. Weliswaar dienden we nu in omgekeerde richting terug de juiste route te vinden en dat betekende een felle beklimming, gevolgd door de nog steilere Kokerellestraat. Je krijgt er natuurlijk mooie panorama’s voor in de plaats. We bevonden ons een tijdje op het traject van de Vlaamse Ardennenroute.

Bijna op het hoogste punt, ging het vervolgens via een veldweg naar de Eikenberg, welke slechts gedeeltelijk werd beklommen, waarna het verder ging richting Ladeuze. Een draaihekje en vooral een steil dalend wandelpad later, bereikten we de vroegere heerlijkheid van de familie De la Deuze. We bereikten er tevens de Maarkebeek en kregen zicht op een woning, waarop vermeld ‘Ladeuze’. We troffen er tevens een GR-wandelboom aan. Slechts een honderdtal meter verder, langsheen een kasseiweg bevond zich de Ladeuzemolen. Even voorbij de molen sloegen we linksaf in de Zevenbunder, een voetweg welke het verloop volgde van de Maarkebeek. Een stukje tegelpad liet ons genieten van deze mooie en rustige wandelomgeving. Tenslotte bereikten we een brug over de beek ter hoogte van de openbare weg. We namen er dan ook even een korte wandelpauze. Het ging nadien rechtsaf via de steile Hekkebrugstraat, alwaar we boven een stukje konden zien van het huis waar de kunstschilder Valerius de Saedeleer, zijn laatste levensjaren doorbracht.

Het ging vervolgens linksaf via een landelijke weg naar een hoger gelegen plateau. Op die manier bereikten we de Ommegangstraat en volgden we een stukje het traject van de Lange Ommegang Kerselare, een wandelparcours langsheen een vijftiental kapelletjes. We konden er dan ook enkele exemplaren digitaal vastleggen. Even later passeerden we het voormalige Kezelfort, gelegen op de gelijknamige Kezelberg, jammer genoeg niet toegankelijk. Eigenlijk viel er van op de openbare weg weinig van te bemerken. Gelukkig konden we in de verte een gedeelte zien van de stad Oudenaarde met enkele indrukwekkende bouwwerken. Via enkele veldwegen tussen de landerijen, bereikten we de achterzijde van de kerk van Edelare en konden op die manier de wandeling afsluiten. Deze eerder korte wandeltocht vandaag was goed voor 14,371 km en 19162 stappen.”

315: Westvleteren, Zaterdag 11 oktober 2014, 18,42 km. (6438,328 km.)

“De volgende wandeling die we ondernamen, ging van start ter hoogte van de Sint-Sixtusabdij in Westvleteren. Deze dagtocht wordt in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2 beschreven en draagt als titel: ‘Door een land van hop en verstopte dorpjes’. De totale wandelafstand bedraagt 29,6 km, doch kon worden verkort tot respectievelijk 23,1 km, 18 km, 17,3 km of 15,8 km. Er was zelfs voorzien in een extra lus, zodat de te wandelen afstand 31,8 km zou bedragen. Wij opteerden voor een verkorting, met start aan de Sint-Sixtusabdij. We konden ons voertuig alvast kwijt op een aldaar gelegen parking. We gingen van start ter hoogte van de Mariagrot in de nabijheid van de Sint-Sixtusabdij en na het nemen van enkele foto’s keerden we op onze stappen terug en wandelden langs de hoofdingang van de abdij. We konden er al meteen proeven van enkele wandel- en fietsroutes: de Fleternaroute van 46 km, de LF6 Vlaanderen Fietsroute en de Sint-Sixtus Wandelroute. We bevonden ons inmiddels in de Donkerstraat welke we volgden tot aan het kruispunt met de Kallestraat, die we rechts insloegen. We kozen wat verder in de straat de tweede veldweg naar links en stapten zo een stukje door de Sint-Sixtusbossen. Ter hoogte van een T-splitsing hielden we de richting links aan, om nadien aan de rand van het bos de andere richting te kiezen, met name naar het Dozinghem Military Cemetery.

Een bezoekje aan deze militaire begraafplaats mocht zeker niet ontbreken tijdens onze wandeltocht. We konden er tevens een infobord waarnemen met foto inzake U.S. Army Reserve Nurse Helen Fairchild. Zowat 100 m voorbij de begraafplaats gingen we een links gelegen veldweg in, om kort daarna opnieuw rechts af te draaien in de richting van de weg Poperinge – Krombeke. Aan de overzijde van de weg zetten we onze tocht verder via een breed wandelpad doorheen bosgebied. De eerste splitsing dienden we links te kiezen en aan de volgende rechts, om vervolgens aan te komen ter hoogte van de restanten van een vroegere V1-lanceerbasis. Behalve enkele infopanelen en wat beton in de grond, viel er niet veel te zien. We gingen verder in dezelfde richting, om via een brugje de Canadaweg te bereiken. Hier hielden we even een korte wandelpauze, daar we even konden genieten van een kopje koffie in ‘Canada’. Na deze onderbreking volgden we verder de Canadastraat over een afstand van ongeveer 1 km tot aan een kapel. Aldaar bemerkten we de rood-witte markeringen van de GR5A, waarvan we het traject geruime tijd zouden volgen. Aan de kapel gingen we rechtsaf in de richting van enkele huizen en een verder gelegen bos. Naarmate we het bos naderden werd de veldweg steeds smaller.

Gekomen aan de ingang van het bos, ging het naar rechts en vervolgens naar links, waarbij de zo wandelden langsheen de rand van het bos. Via een veldweg links, voorbij het bosgebied, kwamen we aan een ander kapelletje in de Reningestraat. Aan deze kapel dienden we linksaf te wandelen, om wat verder een oprit rechts in te gaan, richting boerderij met nr. 6. Aan de boerderij zelf ging het naar links, om verder links te stappen naast hoppevelden. We kregen toen reeds duidelijk zicht op de kerk van Proven. Even verder bereikten we de N808, die we naar rechts dienden op te gaan, tot in het centrum van Proven. Daar ging het naar rechts via het Alexisplein om dan door middel van het Provenplein omheen de kerk te wandelen. We passeerden nadien de dorpsschool, overschreden een beek en kwamen terecht op de geasfalteerde Blasiusstraat. Daar konden we tot onze verrassing chocolade aankopen in de vorm van een klaproos, maar uiteraard nog in tal van anderen formaten en kleuren. Aan de overzijde van de straat gingen we verder via de Bormstraat, tot aan het kruispunt met de links gesitueerde Uilegatstraat. We verlieten daar het traject van de GR5A en kozen voor de verkorting door een andere route te nemen.

Daar stapten we nog even verder rechtdoor tot op een kruispunt met een electriciteitscabine, waar we rechtsaf wandelen. We bevonden ons toen op een gedeelte van de lokale Hoppelandroute. Nog altijd de Bormstraat verder volgend, over een afstand van zowat 1,5 km, kwamen we aan de Blasiusstraat welke we links ingingen. We konden er de bordjes waarnemen inzake de Frontleven Route. De Blasiusstraat leidde ons voorbij het kruispunt met de Doornhoek om zo een rotonde te bereiken in het centrum van Krombeke. We kwamen vervolgens aan op het Krombekeplein. We kozen nu opnieuw de richting Westvleteren, met name wandelden we vanaf het Krombekeplein rechtdoor de Graaf van Hoornweg in, om de eerste straat rechts, de Nieuwstraat in te gaan. We bewandelen deze weg tot aan het kruispunt met de Kallestraat, welke we rechts insloegen, richting Sint-Sixtusabdij. Verderop, ter hoogte van een viersprong, ging onze tocht verder via de Zwijnlandstraat links. Gekomen ter hoogte van het pand nr. 3 dienden we rechts een oprit te volgen, welke overging in een veldweg. Even later zelfs een tegelpad dat ons nogmaals liet genieten, wat verder van een stukje bos.

Tenslotte bereikten we een volgende splitsing in de nabijheid van de Mariagrot waar we tijdens de ochtend waren van start gegaan. Ditmaal lieten we de grot rechts liggen en stapten via een links gelegen brede dreef, tot aan de weg welke leidde naar de 200 m verder gelegen Sint-Sixtusabdij. Zo was onze wandelcirkel alweer rond na 24560 stappen en 18,42 km. We konden alvast beginnen aan de terugreis.”

314: Kleit, Woensdag 08 oktober 2014, 23,6 km. (6419,908 km.)

“Een verslag betreffende een wandeling met start in Kleit en die wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2. In deze wandelgids verkreeg de tocht als titel: ‘Door de zachte glooiingen van het Meetjesland’. De aanbevolen vertrekplaats situeerde zich ter hoogte van de kerk van Kleit. De totale wandelafstand bedroeg ongeveer 20,7 km. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Uilenspiegelpad. Vermits we destijds woonachtig waren in de omgeving, hadden we slechts een korte verplaatsing voor de boeg, alvorens we even later konden van start gaan. We verlieten de kerk in de hoofdstraat van Kleit en gingen links de wijk Krakkeveld in. Ter hoogte van een pleintje hielden we links tot aan de Urselweg, om die naar rechts in te gaan en later de eerste straat links te kiezen, Baaikensede. Na een haakse bocht naar links, veranderde de straatnaam in Kampeldreef. Net alvorens we een watertoren bereikten, gingen we rechtsaf in een licht stijgende veldweg om zo te arriveren ter hoogte van de Pot en Zuidhoutstraat. Hier verkregen we zicht op de 25 m hoge Kampelberg. Aan de Pot en Zuidhoutstraat ging het opnieuw naar rechts, licht dalend tot in de wijk Helle.

We bemerkten er de aanduidingen inzake het lokale Cuestawandelpad, dat naar links de wijk Helle inging. We gingen dus de routetekens achterna naar links. Na een bocht naar rechts, meteen gevolgd door een bocht naar links, stapten we rechts een klein paadje in, richting enkele huizen. We bereikten wat verder een asfaltweg, welke we naar links volgden tot aan de Gentweg. Iets verder naar links vonden we aan de overzijde van de weg een betonwegje, genaamd Pereboom. Op het einde stapten we rechts Boneveld in en op het einde opnieuw rechts via Onderdijke, om op die manier terug aan te komen aan de Gentweg. We stapten verder naar links op de Gentweg, om korte tijd nadien het tot nog toe gevolgde Cuestawandelpad te verlaten. We hielden rechtdoor aan op een lange betonweg, volgens onze wandelgids de oude weg naar Hulselo. Onderweg konden we de kerktorens waarnemen van Eeklo, Oostwinkel, Kleit, Adegem en Maldegem. Deze 2,7 km lange, nagenoeg rechtlijnige weg eindigde ter hoogte van een kruispunt van vijf wegen, in de wijk De Zwepe.

Daar aangekomen kregen we de rood-gele markeringen in het oog van de Streek-GR Uilenspiegelpad, waarvan we het traject zouden volgen tot bijna aan het einde van onze geplande wandeltocht. We gingen daar de tweede weg rechts in, de Hulseloweg, met andere woorden kasseien onder de voeten. We dwarsten even verder een asfaltweg en bleven op de kasseien stappen tot de weg onverhard werd. We naderden een bos en toen werd het te volgen wegje zelfs drassig. We gingen langs de rand van het bos verder tot we de Kraailokerkweg bereikten. We wandelden verder in dezelfde richting tot we net voor het eerste huis, links een dreef ingingen, Tien Gemeten. We overschreden het riviertje de Ede om aan het einde van de dreef de Urselweg te bereiken aan het kasteel van Prinseveld. We volgden de Urselweg naar links om even later het Drongengoedbos in te wandelen. We konden er herhaaldelijk de tekens aantreffen dat we ons bevonden op het Drongengoed Wandelpad. Net voor het vliegveld van Ursel ging het rechts een mooie dreef in, waar we de aanwijzingen zagen van de Drongengoed Fietsroute. Enkele dreefjes verder konden we onder de poortingang het erf betreden van de Drongengoedhoeve.

Jammer genoeg was de Drongengoedhoeve gesloten en bleven we enigszins verstoken van een sanitaire stop en een kopje koffie. Dus restte ons geen andere oplossing dan de wandeling verder te zetten. We wandelden over het erf en bij het verlaten daarvan, ging het rechts een dreef in. Ter hoogte van het eerste kruispunt van bosdreven, dienden we links een lange dreef in te gaan. We stapten deze 1,5 km lange dreef door tot op een viersprong van veldwegen. Opnieuw kozen we voor rechts en dus een andere dreef om dieper het bos in te gaan. De komende twee kilometer wandelden we deze dreef door, gevolgd op het einde door een andere dreef rechts, de Eekloweg. Op het einde, na een bocht naar rechts bereikten we een kruispunt van veld- en boswegen. We wandelden er de links gelegen Langedreef in. Alle zijwegen negerend stapten we nog steeds verder het bos in, tot we aankwamen aan een half verharde weg, Boneveld. We draaiden linksaf om even later afscheid te nemen van de Streek-GR Uilenspiegelpad. We gingen voor het laatst rechtsaf op een brede asfaltweg, richting kerk van Kleit. We eindigden deze eerder korte wandeling na exact 23,6 km.”

313: Ronse, Zaterdag 04 oktober 2014, 22,824 km. (6396,308 km.)

“Een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met start in Ronse. Deze wandeling kreeg als titel: ‘Wandeling op en rond de taalgrens, in de Vlaamse Ardennen’. De aanbevolen vertrekplaats bevond zich ter hoogte van de jeugdherberg De Fiertel. De totale wandelafstand bedroeg 21,2 km, waarbij tijdens het verloop van de tocht een gedeelte zou worden gevolgd van de GR122, de GR5A en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Na een autorit richting Ronse, een laattijdig ontbijt ter plaatse, konden we van start gaan, voorzien van een blauwe hemel en behoorlijk wat zonneschijn. We verlieten dan ook de parking aan de jeugdherberg De Fiertel, om af te dalen richting kapel van Loreto. Op het kruispunt in de nabijheid daarvan, gingen we naar rechts. We bevonden ons toen reeds op het traject van de GR5A, de GR122 en volgden tevens een lokale fietsroute, de Hermes Route van 40 km. Langzaam wonnen we opnieuw aan hoogte om rechts de Trogstraat in te gaan, vooreerst een asfaltweg, later een aardeweg. Een tweetal boerderijen verder ging het opnieuw naar rechts, tot aan het chalet Boekzitting. Nogmaals gingen we rechtsaf tot aan een wandelboom, alwaar we voorlopig afscheid namen van de wit-rode GR-tekens. Via de dalende Sint-Pietersbosstraat kwamen we ter hoogte van de N454, om vervolgens aan de overzijde een dalende kasseiweg in te gaan.

Na een bocht naar rechts, betraden we een stukje bosgebied, om door middel van een kronkelend pad doorheen het bos te wandelen. Ter hoogte van een T-kruising hielden we links aan, richting wandelknooppunt 38. Korte tijd later verlieten we het bosje en bereikten een asfaltweg, alwaar we links afdraaiden. Weinige meters verders stapten we rechts een veldweg op naast een voetbalveld. We kregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen te zien, waarvan we het traject over zowat 5 km zouden volgen. We gingen richting wandelknooppunt 40 om ter hoogte van een kapel, terug de N454 aan te treffen. Ditmaal ging het aan de overzijde de Gielestraat in, nog altijd in de richting van het reeds vermelde knooppunt 40. Onderweg stapten we een tijdje op de lokale Omer Wattez Wandelroute om tenslotte te arriveren aan de ingang van het bos Terrijst. We draaiden linksaf om te bos in te gaan, voorbij een slagboom tot aan het grote infobord betreffende het bos Terrijst. Daar kozen we de richting van het wandelknooppunt 23, via een brede bosweg die we over zowat 1 km zouden bewandelen. Eenmaal voorbij een volgende slagboom maakten we een bocht naar rechts om te komen aan een brede betonweg. Over korte afstand volgden we die weg naar links.

Aan de overzijde, ter hoogte van een kapelletje namen we een zijstraat rechts, die ons leidde tot aan een uitzichtpunt, het Bosgat. We wonnen nog wat aan hoogte tot een haakse bocht naar rechts, waar we afscheid namen van de rood-gele markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. We gingen rechtsaf, staken een kruispunt over en vervolgden onze tocht doorheen een doodlopende straat, welke overging in een veldweg. Ter hoogte van een aldaar gelegen boerderij dienden we te gaan in de richting van het wandelknooppunt 25. De veldweg liet ons wandelen langs het kasteel te Wolfskerke en Hof te Wolfskerke. Inmiddels was de veldweg opnieuw verhard, welke we verder naar rechts indraaiden. We bevonden ons daar op een gedeelte van het plaatselijke Sigelshempad alsook de Zwalmbronnen Wandelroute. We hielden voorlopig de aanduidingen naar het wandelknooppunt 33 in het oog, even later gevolgd door wandelknooppunt 51. Zo bereikten we even later de drukke N48. Aan de overzijde ging het verder via een dalende veldweg naast een rij struiken en later langsheen de rand van het Brakelbos. Zowat 800 m verder sloegen we rechtsaf het Brakelbos in voorbij een slagboom, om twee bruggetjes verder een wandelboom te bereiken.

Dit was dan ook het punt, vanaf waar we nu het gezamelijke traject zouden volgen van de GR5A, de GR122 en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Het begon in een lange brede bosweg doorheen het Brakelbos naar de top van de heuvel. Net alvorens de top te bereiken dienden we links af te slaan en op de volgende T-splitsing rechtsaf. We gingen voorbij een volgende slagboom om ter hoogte van een afsluiting rechts te houden en aan te komen aan de kapel in het gehucht La Houppe. Ondertussen waren we toe aan een sanitaire pauze en uiteraard een verfrissing, dus hielden we even halt in Chalet Gerard aan de overzijde van de straat. Na deze verdiende rustpauze, stapten we naast Chalet Gerard al klimmend het bos in. We kregen een holle weg te verwerken, om even verder het bosgebied te verlaten op een grindpad. Net voor een voetbalveld troffen we links een asfaltweg aan welke leidde naar een radartoren. Even voor we een tweede radartoren bereikten ging het via een sterk dalende holle weg naar links. Beneden aangekomen wandelden we verder langs de bosrand om tenslotte aan te komen tussen de huizen van het gehucht Queneau.

Eenmaal op de N520, gingen we even naar rechts, om wat verder de eerste veldweg rechts in te gaan. Een kruispunt verder kozen we een veldweg naar links, alwaar we via een bosweg afdaalden naar een beekje. Aan de overzijde van de beek ging het dan in stijgende lijn naar het gehucht Miclette. Zowat 400 m verder dienden we na een huis een smal aardewegje te nemen en twee poortjes te passeren, teneinde op die manier te wandelen naar de verder gelegen N48. Aan de overzijde van deze drukke weg, ging het via een stijgende veldweg rechtdoor naar het gehucht Breucq, terwijl we ons bevonden op de Muziekbos Wandelroute. In het gehucht kozen we andermaal links een kronkelende weg, welke we volgden tot de tweede bocht naar links. Daar verlieten we de weg om een paadje tussen twee huizen in te gaan naar de jeugdherberg De Fiertel. Zo kwam dan ook een einde aan een dagje Vlaamse Ardennen. We eindigden de tocht na 30432 stappen en een gewandelde afstand van 22,824 km.”

312: Testelt, Zaterdag 27 september 2014, 26,623 km. (6373,484 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst in Testelt. De totale afstand bedroeg volgens de beschrijving 24 km, met een mogelijkheid de tocht in te korten tot 18,5 km. We kozen echter de langste afstand. Na een autorit via de E313, bereikten we het station van Testelt, alwaar we even later, na een hapje voor onderweg, de wandeltocht konden aanvangen. Vooralsnog hadden de weergoden gezorgd voor een bewolkte hemel en was van zonneschijn nog geen sprake. Toch vatten we met voldoende moed de tocht aan. Vanaf het station ging het naar rechts, alwaar we dadelijk de rood-gele tekens volgden van de Streek-GR Hageland, alsook een stukje van de Bos-, broek-, heuvelroute. Zo wandelden we langsheen de spoorlijn, om zowat 1 km verder de weg te verlaten en een rechts gelegen zandweg op te gaan. We konden hier de bordjes bemerken, dat we ons bevonden op de ROB Fietsroute. Vrij vlug wandelden we echter via een smal pad het bos in.

Geruime tijd later volgden we bredere bospaden, steeds de richting volgend van de Streek-GR en de bordjes richting wandelknooppunt 415. Aldaar draaiden we rechtsaf en volgden verder de brede paden tot we aankwamen ter hoogte van een drukke steenweg, welke we dwarsten. Vervolgens ging het linksaf, om nadien de Wilgenputstraat in te gaan, welke leidde naar de Bosberg. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Langdorpse Route (18 km). Het traject liet ons een tijdje wandelen in de richting van de wandelknooppunten 255, 259 en 408 om tenslotte opnieuw de drukke steenweg te bereiken. Ondertussen hadden we al kunnen proeven van mooie bospaden, landelijke weiden met starende koeien en enkele roestige afsluitingen. Nog steeds dienden we vrede te nemen met felle bewolking. Maar we hoopten onderweg op spoedige beterschap. We dwarsten opnieuw deze drukke weg en namen wat verder een kasseiweg, welke vrij vlug veranderde in een aardeweg. Zo bereikten we de brug over de Kleine Laak en kregen aldaar de kerk in zicht van Langdorp.

Korte tijd nadien bereikten we de oever van de Demer, welke we naar rechts volgden, hierbij het kronkelende verloop van de rivier in acht genomen. We staken een tweede maal de Kleine Laak over en bereikten een brug over de Demer, dichtbij het centrum van Langdorp. We maakten even een ommetje richting kerk, alwaar een bruiloft werd gevierd en bezochten de plaatselijke begraafplaats, teneinde enkele oorlogsgraven te bekijken. Nadien namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op het terrasje van ’t Hof. De versnaperingen erbij smaakten behoorlijk. Het ging nadien terug richting houten brug over de Demer, waarna we de rivier overstaken. We waren ondertussen zowat 8 km gevorderd tijdens deze wandeling. Over de brug ging het naar links, om kort daarna de oever van de Demer te verlaten en te wandelen naar het fietsknooppunt 2, waarbij we de beek Weerderlaak overstaken. Op weg daarheen volgden we een tijdje de Rillaarse Route (14 km) en opnieuw de ROB Route.

Eenmaal dit knooppunt bereikt, ging het op de kruising naar links, richting fietsknooppunt 1. Via enkele veldwegen bereikten we vervolgens een straat, geheten Rommelaar en stonden we dus aan de voet van de Wijnberg, ook wel Konijnenberg geheten. We draaiden zowat 180° om en begonnen via een brede bosweg aan de beklimming van deze heuvel. Boven gekomen wandelden we een tijdje op de heuvelrug, om aan het andere einde te beginnen aan de afdaling. Zo bereikten we opnieuw asfalt onder de voeten en naderden het fietsknooppunt 1. We stapten langsheen enkele veldwegen en kregen links en rechts houten kasten te zien, gevuld met maïskolven. Wat verderop bewandelden we een grasweg, tot we verder de oever bereikten van de Laarbeek, welke we geruime tijd zouden volgen. Op onze weg ontmoetten we nogmaals de Demer, welke vlug opnieuw werd gewisseld voor de Laarbeek. Zo bereikten we een brugje, alwaar we even de geplande route verlieten, om even verder te genieten van een versnapering op de ezelboerderij De Hoef.

We werden er op het terras verwend met slagroom en een koek in de vorm van een ezel. Heel lekker, dat mag worden vermeld. We keerden nadien een eindje op onze stappen terug en dienden zowat 1,5 km opnieuw de oever van de Laarbeek te volgen via een grasweg. Even later bereikten we opnieuw de Demer ter hoogte van het wandelknooppunt 207 en vanaf nu ging het richting wandelknooppunt 261, alwaar we een drukke weg bereikten. Rechtsaf ging het hier, waarna we even halt hielden in de taverne De Spellehut, waar wandelaars welkom zijn. Een korte pauze later, gingen we alweer op pad. We hoefden hierbij enkel de aanwijzingen te volgen naar de wandelknooppunten 283 en 141, teneinde opnieuw de Demer te bereiken. We volgden de oever ervan tot in Zichem. Op die manier bereikten we de oude watermolen en het centrum van het dorp, alwaar we nog even een laatste koffiepauze namen in het café De Heren van Zichem. Bekend van de gelijknamige serie op televisie destijds.

Tenslotte keerden we terug naar de Demer, ter hoogte van de oude watermolen en volgden nog even de oever tot op de openbare weg, de druk bereden N212. We sloegen linksaf en wandelden via de brug over de Demer en wat verder een tweede arm van de rivier. We volgden nu het traject van de bekende GR5 en dienden vervolgens een keuze te maken inzake het verdere verloop van de tocht. We konden rechtdoor wandelen via het verder gelegen natuurreservaat Demerbroeken, ofwel links de rivier volgen richting Testelt. Omwille van het voorziene modderige parcours, opteerden we voor de tweede optie. We wandelden dus verder op de oever, via een grasweg, tot we een wandelboom op onze weg aantroffen. Hier kwamen de beide voorgestelde routes opnieuw samen. We volgden vanaf dit punt opnieuw de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland, richting station van Testelt.

Op weg daarheen kwamen we nog langs de watermolen van Testelt, om nadien, via een kerkwegel langsheen de kerk, uiteindelijk de Stationsstraat te bereiken. Deze dagtocht, met als rode draad de Demer, was goed voor 26,623 km, 1311,4 cal, 35498 stappen in een tijd van 6.19.07. Enigszins moe, maar tevreden, begonnen we aan de terugreis huiswaarts.”

311: Ezemaal, Zaterdag 20 september 2014, 21,537 km. (6346,861 km.)

“Ditmaal kozen we voor een wandeltocht, zoals beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst in Ezemaal. Volgens de wandelgids een tocht van 20,5 km die kon worden ingekort tot 14,6 km. We besloten echter het volledige parcours te volgen. ’s Ochtends reden we dan ook tot aan de parking van het station van Ezemaal, alwaar we, na een hapje, klaar waren voor de start. Het zonnetje gaf alvast een aangenaam gevoel om kennis te maken met een stukje Vlaams-Brabant. We wandelden vanaf de parking aan het station lichtjes bergaf, evenwijdig met de spoorlijn. Een eerste wandelpad werd aangeduid, met name het Laar Wandelpad. Beneden gekomen, ging het verder via de tunnel onder de spoorweg en zaten we op het traject van de GR128, tevens bemerkten we aanwijzingen inzake een wandelroute naar Santiago de Compostela. Zowat 400 m verder, ter hoogte van een kleine kapel, ging het naar links, via de Ardevoorstraat. Zo bevonden we ons op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië. Ter hoogte van een klein bosje, ging het rechtsaf, een veldweg op, welke leidde naar de oever van de Kleine Gete.

Een bocht naar rechts markeerde de plaats, alwaar La Seype uitmondde in de Kleine Gete. We volgden nu de oever van deze beek, staken de drukke N279 over en volgden verder het verloop van deze kleine waterloop. Wat verderop ging het via een brugje over de Seype, nadat we vooreerst even van nabij de H. Bloedkapel uit 1897 hadden bekeken, welke zich even verderop rechts van ons bevond. We vervolgden nadien onze weg, om via enkele landelijke paadjes en vervolgens kerkwegels, opnieuw de N279 te bereiken, ter hoogte van de kerk van Neerheylissem. Een café, met name Le St. Sulpice, ter hoogte van de kerk, nodige alvast uit om even te pauzeren en in het zonnetje te genieten van een kopje koffie. Na dit oponthoud volgden we een tijdje de drukke weg, om ter hoogte van een electriciteitscabine, rechtsaf te wandelen en zo de Kleine Gete over te steken. Een rustig landelijk wegje liet ons genieten van de rust uitgaande van de natuur. Zo wandelden we verder, met rechts zicht op de mooie Sint-Sulpitiuskerk van Neerheylissem.

Uiteindelijk bereikten we even later een stukje bos en verlieten we de openbare weg, teneinde een rechts gelegen bospad op te gaan. Ook hier erg drassig en af en toe dienden we het gras op te zoeken, teneinde de voeten droog te houden. We staken vervolgens opnieuw de Kleine Gete over via een houten ophaalbrugje en bereikten verder de vijver van het Provinciaal Domein van Opheylissem. Het vrij modderige wegje volgden we naar links, richting ingang van het domein. Op weg daarheen kregen we tal van dieren te zien, welke in het domein een onderkomen hebben gevonden: hertjes, struisvogels, hangbuikzwijnen, enz. Gekomen aan de ingang van het domein troffen we een wandelpaal aan met verwijzing naar de samenkomst van de GR128 en de GR579. Alvorens richting kasteel verder te wandelen, namen we even een korte pauze op het terras aan de oever van de vijver. We lieten ons de koffie smaken. Nadien wandelden we langsheen de voorzijde van het kasteel en verlieten het domein opnieuw via een zogeheten dienstingang.

Even verder passeerden we de kerk van Opheylissem en sloegen een links gelegen veldweg in, welke vrij vlug overging in een steile holle weg. We volgden hier een gedeelte van de Promenade des Chavées, aangeduid door groen-wit-groene rechthoekjes. Boven namen we de meest linkse veldweg en wandelden richting Goetsenhoven, waarvan we reeds van ver de kerk konden bemerken. Tenslotte bereikten we op die manier de steenweg tussen Tienen en Hannuit. We staken deze drukke weg over en volgden een veldweg naar links, om nadien het dorpsplein te bereiken van Goetsenhoven. We troffen er de aanduidingen dat we ons bevonden op de Suikerroute. Even voor de kerk vervolgden we ons tocht via de Konijnenbergstraat, waarna we korte tijd later het traject van de GR128 verlieten. We klommen verder via de kasseien van de Konijnenbergstraat tot op de top van de helling. Aldaar ging het rechtsaf via een smal graspad, Druivenspoor geheten. Dit paadje verliep achter de tuintjes van de aanpalende huizen.

Aan het einde van dit graswegje bereikten we de N64 welke we dwarsten om vervolgens een betonwegje te betreden. We volgden hier een tijdje het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsroute. Enkele landelijke wegen brachten ons vervolgens tot in het dorpje Hakendover, waarbij we tevens even konden proeven van het Bedevaarders Wandelpad. In het centrum van Hakendover konden we even onze dorst lessen in café De Korenbloem. Even later vervolgden we onze tocht via de Keienpoelweg, tot we geruime tijd later de weg Tienen – Sint-Truiden bereikten. We wandelden korte tijd langsheen deze drukke N3 om verder een rechts gelegen kasseiweg op te gaan. Dit was een deel van de Romeinse heirweg tussen Keulen en Boulogne-sur-Mer. Hierlangs verliep tevens de Landense Fietsroute. We kwamen langsheen diverse boomgaarden, alwaar de rijpe peren, omwille van de Russische boycot, zomaar bleven hangen, tot ze van de bomen zouden vallen. We lieten ons dan ook enkele exemplaren bijzonder smaken.

Een bijna eindeloos lijkende betonweg bracht ons uiteindelijk tot aan een kruispunt, alwaar we opnieuw de aanduidingen vonden van de GR128. We sloegen rechtsaf, richting Ezemaal, hierbij voorlopig het Hespensche Wandelpad volgend. Enkele veldwegen leidden ons tot in het dorp Eliksem. Korte tijd nadien wandelden we voorbij de Koningsmolen, om vervolgens nogmaals de Kleine Gete over te steken. Er volgden nog enkele bruggen over deze waterloop, tot we tenslotte de oever stroomopwaarts dienden te volgen. Vrij vlug echter bleek dat het pad onbegaanbaar was, omwille van recente overstromingen. We zakten meteen in de drassige ondergrond. Een koppel moedige wandelaars kwam ons uit tegengestelde richting tegemoet en meldden dat er verder geen doorkomen meer mogelijk was. De modder kwam tot halverwege hun benen. Er was geen andere mogelijkheid, dan een eindje terug te keren, tot aan de dichtst bijgelegen openbare weg en die te volgen tot aan het station van Ezemaal. Het was een kleine omweg, doch we zaten al dichtbij het einde van de wandeltocht.

Even later bereikten we opnieuw ons voertuig op de parking van het station, weliswaar met schoeisel dat dringend aan een onderhoudsbeurt toe was. We sloten deze dagtocht af met een gewandelde afstand van 21,537 km, goed voor 1062 cal en 28717 stappen in een tijd van 5.05.58.”

310: Mechelen, Zaterdag 30 augustus 2014, 28,842 km. (6325,324 km.)

“Het relaas inzake een wandeling met start en aankomst te Mechelen. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, met als titel: ‘Langs de beemden van de Beneden-Dijle’. Tijdens het verloop ervan zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR12 en de GR128. De totale wandelafstand bedroeg volgens de wandelgids 25,1 km, doch vermeerderd met zowat 2,5 km, wanneer men de tocht zou aanvangen vanuit het station van Mechelen. De aanbevolen vertrekplaats bevond zich ter hoogte van het Provinciaal Sport- en Recreatiecentrum De Nekker. Vermits wij destijds woonachtig waren te Sleidinge, ging het via het openbaar vervoer naar Mechelen, zodat we toen van start gingen aan de uitgang van het nmbs-station. Er stonden ons aldus meer dan genoeg kilometers wandelen te wachten. We vertrokken voorheen dan ook om 07:22 uur in Sleidinge. Uiteindelijk zouden we pas om 21:21 uur opnieuw vertrekken in Gent, huiswaarts. Maar goed, het relaas inzake onze belevenissen en bezienswaardigheden onderweg.

Aangezien we Mechelen bereikten via het spoor, wachtte ons dus een aanlooproute naar het aanbevolen vertrekpunt van de tocht, dus gingen we bij het verlaten van het station via het Stationsplein de H. Consciencestraat in, vervolgens via het Mercierplein de Egmontstraat in tot op de Vijfhoek, alwaar we de eerste markeringen aantroffen van de GR12. Via de GR gingen we rechts de Kruidtuin in, om aan de andere kant de Zandpoortvest te betreden. Aan de overzijde van de weg, ging het even later via een wandelpad naast de Dijle richting sluizencomplex over de Afleidingsdijle. Daar aangekomen hielden we links aan, zodat we korte tijd later aankwamen ter hoogte van de ingang van De Nekker. Daar konden we tenslotte beginnen met de eigenlijke wandeling. We stapten links van de ingang naast de afsluiting voorbij de parking om meteen rechts een weg te volgen, nog steeds langs de afsluiting. Vrij snel ging de weg over in een pad dat ons leidde tot aan de vijver, waar het pad splitste. We kozen het pad boven op de dijk, hierbij het lokale Nekkerpad volgend. Aan het einde van de recreatievijver gingen we op een splitsing rechtsaf om via een hoger gelegen dijk tussen twee vijvers verder te gaan.

Rechts bevond zich de recreatievijver van de Nekker, terwijl we links zicht hadden op een kleinere vijver van het natuurreservaat Mechels Broek. Het pad eindigde uiteindelijk op het jaagpad langsheen de Dijle, waar we opnieuw de wit-rode markeringen aantroffen van de GR12. Op het jaagpad gingen we linksaf, terwijl we vanaf daar een gedeelte bewandelden van de Witte Kinderbos Route. Gekomen aan een eerste bomenrij links van het jaagpad, daalden we de dijk af en gingen via een wandelhekje het Mechels Broek in. Een vrij drassig pad, af en toe voorzien van een stukje vlonderpad, bracht ons wat verder tot aan de stal voor de gallowayrunderen, waarvan we er ondertussen reeds enkele hadden kunnen bekijken. We stapten daar naar rechts om te arriveren in de Muizenhoekstraat, welke we naar links dienden in te gaan. De GR12 nog altijd volgend, verlieten we wat verder de Muizenhoekstraat, teneinde links een graspad te bewandelen tussen afsluitingen. We overschreden een drietal kleine bruggetjes om dan via een grotere brug de Boeimeerbeek te overschrijden. Zo kwamen we terecht op het grondgebied van Bonheiden in de Eikendreef. Aan het kruispunt ging het rechts Dortsveld in en vervolgens links de Dortshoeveweg op. Langs de Brouwersdreef en de Guldensporenlaan doorkruisten we een verkaveling om dan de weg Mechelen – Keerbergen te bereiken.

We staken de weg over via de Roggemansstraat, wat verder zelfs een mooie beukendreef. We konden er enkele aanwijzingen bemerken betreffende het Berentrodepad en het Zellaerpad. We kwamen langs een modern kloostergebouw, aangegeven door middel van een wegwijzer als ‘Abdij Bethlehem’, om dan uit te komen in de Zellaerdreef welke we over korte afstand naar rechts ingingen. Aan de Blijdenberghoeve volgden we een bosweg links over het domein van het Zellaertkasteel om verderop de weg Bonheiden – Sint-Katelijne-Waver te bereiken. Op deze weg gingen we naar rechts tot aan het sportcomplex Berentrode, meer bepaald het skateterrein, waar we links konden afdraaien. We stapten voorbij enkele voetbalvelden naar een atletiekpiste, om daar rechts een bosweg in te gaan. Aangekomen op een asfaltwegje ging het nogmaals naar rechts tot aan het vervallen kasteel Berentrode. Net voor het kasteel sloegen we linksaf, om even verder aan het pand nr. 54 een grasweg links in te gaan, welke verliep tussen velden, weiden en bos. Uiteindelijk bereikten we nadien de Oude Putse Baan, welke we over zowat 400 m naar rechts dienden te volgen. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Krankhoevelei, waar we tezelfdertijd een gedeelte bewandelden van het Apolloniapad (9,9 km). Weinige ogenblikken later kwamen we aan de N15, de weg Mechelen – Putte. Aan de overkant konden we door middel van een dreef het Peultenbos ingaan.

De wit-rode tekens van de GR gidsten ons doorheen het Peultenbos, om aan het einde via een links gelegen graspad, later gevolgd door asfalt, een kruispunt te bereiken met de Dr. Cornelstraat. Hier namen we afscheid van de tot nog toe gevolgde GR12. De Dr. Cornelstraat bracht ons opnieuw over de N15, waar we de Scherpschutlei ingingen, terwijl we ons bevonden op de Tuindersroute verkorting van 32 km. Vrij snel ging het nogmaals de Oude Putse Baan over en zetten we onze wandeling verder in de Harentslei. Een tweetal kruispunten verder kozen we schuin rechts de Peulisbaan welke eindigde ter hoogte van de Booischotsebaan. Daar ging het via een links gelegen pad het Peerlaarbos in. Na een geslaagde doortocht in het Peerlaarbos via paadjes, bosdreven en een kronkelend pad kwamen we opnieuw op de Peulisbaan terecht, welke we naar links volgden tot aan de weg Bonheiden – Keerbergen. Aan de overzijde van de weg wandelden we het Cassenbroek in. We gingen verder naast de Boeimeerbeek, om aan een tweede bunker, linksaf over een brugje te stappen en doorheen een paadje met knotwilgen te vervolgen. We bevonden ons daar op het lokale Rijmenampad. Even later verlieten we via een poortje het natuurgebied.

We bereikten even later het centrum van Rijmenam, alwaar we ter hoogte van de kerk even genoten van een welverdiende rustpauze in café ’t Bleekhofke. De koffie ging vlot naar binnen. Na onze pauze begonnen we aan het laatste stukje wandelweg, ter hoogte van het pleintje aan de kerk. We gingen de Brugstraat in welke ons leidde naar de brug over de Dijle. Aan de overzijde van de Dijle, bogen we rechtsaf naar het jaagpad langsheen deze waterloop. We konden dadelijk de wit-rode aanwijzingen zien van de GR128, alsook de rood-gele tekens van de Streek-GR Dijleland. Daar boveop wandelden we tevens langsheen het lokale Pinnakendonk Wandelpad. De grindweg van het jaagpad ging spoedig over in een grasweg. Via een brugje staken we een zijbeek van de Dijle over om even later aansluiting te verkrijgen met een variante van de GR12. We verlieten er dan het traject van de GR128, staken nog tweemaal een zijbeek van de Dijle over en volgden via de GR12 variante tot de weg aan Muizenbrug. Daar verlieten we het traject van de GR12 variante.

We bleven verder op de dijk wandelen richting Mechelen, tot we even verder opnieuw de wit-rode tekens aantroffen van de GR12. De plaats waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Het ging nu in omgekeerde richting terug naar de parking van De Nekker. Nadien ging het uiteraard via het openbaar vervoer richting thuishaven. Aan een lange wandeldag kwam tenslotte een einde gekomen na 38456 stappen en 28,842 km wandelen.”

309: Gent, Zondag 24 augustus 2014, 20,902 km. (6296,482 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling over zogeheten pelgrimspaden. We hadden dan ook onze keuze gevestigd op etappe 22 van het Jakobskerkenpad, een route uitgestippeld door het Vlaams Compostelagenootschap. De etappe die we hadden gekozen verliep tussen Gent en Waarschoot over een afstand van 21,6 km. De startplaats bevond zich ter hoogte van de Sint-Jacobskerk te Gent en eindigde ter hoogte van de Sint-Ghislenuskerk te Waarschoot. Vermits we destijds woonachtig waren te Sleidinge, ging het dan ook vooreerst via het openbaar vervoer richting Gent. Onderweg tijdens de wandeling echter, weken we af van het voorziene parcours, teneinde op een alternatieve manier onze woonplaats opnieuw te bereiken. Eenmaal de stad Gent bereikt, konden we even later van start gaan ter hoogte van de kerk Bij Sint-Jacobs. Natuurlijk bevonden we ons in het centrum van Gent en dienden derhalve vooreerst doorheen de stad te wandelen, om die even later in te ruilen voor schitterende natuur. We verlieten dus de Sint-Jacobskerk en gingen over het pleintje Bij Sint-Jacobs naar de Belfortstraat, welke we naar rechts volgden richting stadhuis. Juist voor het stadhuis ging het naar rechts, de Hoogpoort in, om via de Groentenmarkt de Vleeshuisbrug over te steken. Op het Sint-Veerleplein aangekomen hadden we vanzelfsprekend een mooi zicht op het Gravensteen. We gingen verder via de Kraanlei om de derde straat links, de Rodekoningstraat in te gaan, richting Patershol, vooral bekend omwille van de talrijke horecazaken.

Via de links gelegen Plotersgracht en de rechts gestitueerde Vrouwebroerstraat wandelden we langsheen het Caermersklooster. Ter hoogt van de Lange Steenstraat gekomen, hielden we de richting links aan, welke ons via de Lievestraat over de Lievebrug leidde. Via de Lievekaai stapten we naar het Zilverhof, alwaar we naar links gingen, richting Prinsenhofplein. We troffen er dan ook het standbeeld aan van Keizer Karel. We zetten onze tocht verder naar rechts over het Prinsenhof, om via een poortje het historische Hof ten Walle te bereiken. Op de dag van vandaag is dit een woonerf geworden. We wandelden over het park om dit te verlaten via de Creesersweg. We stapten even later links de Rabotstraat in, teneinde via de rechts gelegen Basseveldestraat en de Gravin Johannastraat te arriveren in het Elizabethbegijnhof, waar de tijd blijkbaar heeft stil gestaan. We staken het pleintje over links van de kerk, en doken het Straatje van Oliveten in. Dit steegje gaf toegang tot de Provenierstraat, gevolgd door de Edmond Boonenstraat, dat ons 50 m naar links de Begijnhoflaan liet betreden. Ter hoogte van de verkeerslichten konden we veilig oversteken naar de Contributiestraat en de gelijknamige Contributiebrug.

Aan de overzijde van de brug ging het over korte afstand in de Nieuwe Wandeling, om vrijwel meteen schuin rechts het park te betreden. We dienden er een betonnen wandelpad te volgen tot aan de Groenevalleilaan, alwaar zich enkele flatgebouwen en een supermarkt bevinden. Aan de Joost Clemmenstraat gingen we rechts via een brugje over de Leie om de Leiekaai in te gaan. Via enkele trappen konden we onder de ringlaan door om aan de andere zijde uit te komen in de Herdenkingslaan, ondertussen in de bekende wijk Malem. In de Herdenkingslaan troffen we wat verder een pad aan, de Gijzelaarsweg, spoedig overgaand in de Vrijwilligersweg die ons leidde naar de Malemstraat. Rechts konden we nadien de drukke Drongensesteenweg oversteken. Aan de overzijde wandelden we linksaf richting Leiebrug, om aan de overkant rechtsaf een pad te volgen langs de Leie. Wat verder overschreden we een houten brug en kwamen we aan de Hoosmolen, om via de achterzijde het natuurreservaat de Bourgoyen binnen te wandelen. We hielden rechts en gingen over een oude spoorwegbedding, om zowat 900 m verder links af te dalen naar een houten vlonderpad. Dit pad bracht ons tot aan de cafetaria van het natuurreservaat. Tijd voor een sanitaire stop en uiteraard een kopje koffie.

Na deze wandelpauze zetten we onze tocht verder langs de kronkelende Valkenhuisweg over zowat 1200 m om dan rechts de J.P. Boudetlaan in te gaan en even later de Zandloperstraat te bereiken. Aan de overzijde ging het de Rodeberg in, alwaar we nadien door middel van een stukje Vliegpleinkouter de Kerselaarstraat aantroffen. We konden zien dat we inmiddels een gedeelte bewandelden van het Kerkhof Wandelpad. De Kerselaarstraat ging uiteindelijk over in een bospad dat eindigde in de Beekstraat. Ongeveer 70 m naar links, gingen we rechts de Vinderhoutsedam in richting R4 en de Ringvaart. Eenmaal daar gekomen volgden we een tijdje evenwijdig aan de R4 tot we links tunneltjes aantroffen om respectievelijk onder de beide rijstroken van de R4 te gaan. Nadien staken we via de Speybrug de Ringvaart over, waar we konden vaststellen dat we ons bevonden op een gedeelte van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Aan de overzijde van de Ringvaart ging het tot tweemaal toe linksaf, waarna we het jaagpad konden betreden naast de vaart. Zo konden we op weg naar de volgende brug, de Bierstalbrug. Door middel van enkele trappen bereikten we de Drongensteenweg om dan via de brug de vaart over te steken. Een volgend stel trappen liet ons opnieuw afdalen naar het jaagpad langs de vaart. We staken nadien de N9 over, de weg tussen Gent en Eeklo, om aan de andere kant Bierstal in te wandelen.

100 m verder ging het naar rechts in de Lievestraat, om ter hoogte van een bocht naar rechts, rechtdoor verder te wandelen op een veldweg. Na enkele bochten kwamen we aan de Kuitenberg, welke we naar rechts dienden te volgen om aldus fietsknooppunt 34 aan te treffen, aan de brug over de Lieve. Hier ging het naar links langs de Lieve, waar we zowat 5 km verder zouden aankomen in Waarschoot. Echter dit fiets- en wandelpad langs de Lieve volgend (Haantjen), verlieten we dit wat verder ter hoogte van de splitsing met de Meistraat. Daar kozen we de kortste weg naar huis, via de Linde en de Weegse om zo aan te komen in het centrum van onze gemeente Sleidinge. Een wandeltocht welke eindigde na 27870 stappen en exact 20,902 km.”