542: Maastricht, Zaterdag 18 maart 2023, 5 km. (10.687,873 km.)

“Vandaag kozen we voor een uitstapje naar het Nederlandse Maastricht, teneinde er een stadswandeling te maken. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst parkeren ter hoogte van Plein 1992, in een ondergrondse Q-parking. Nadien begonnen we aan een aanlooproute van zowat 1 km naar de toeristische dienst van de stad. Bijgevolg volgden we langsheen de oever van de Maas, een kasseiweg, de Stenenwal, om wat verder door middel van de Sint Servaasbrug, de Maas over te gaan. Aan de overzijde van de waterloop stapten we rechtdoor via de Maastrichter Brugstraat en nadien rechtsaf in de Kleine Staat tot aan het Maastricht Visitor Center. Daar konden we overgaan tot de aankoop van een ‘City tour historische binnenstad’, met als titel ‘Historische hotspots in hartje Maastricht’. De wandelafstand bedroeg ongeveer 3 km. Alvorens de tocht aan te vangen, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op het terras van café Wall-Stock op de Kesselskade, met zicht op de Maas. Nadien begaven we ons terug naar de toeristische dienst, gevestigd in ‘Het Dinghuis’, het oude gotische gerechtsgebouw, om de wandeling te beginnen. We begaven ons linksaf in de straat Kleine Staat, om vervolgens de tweede straat links, de Maastrichter Smedenstraat in te draaien. We betraden daar het Stokstraatkwartier, ooit een armoedige arbeiderswijk, vandaag de dag het meest luxe winkelgebied van de stad. We zetten onze wandeling verder via de eerste straat rechts, de Havenstraat.

Enkele trapjes links lieten ons afdalen naar een pleintje ‘Op de Thermen’, om verder rechtdoor het Morenstraatje in te gaan. Op het pleintje kregen we zicht op een kunstwerk, zijnde het Amazone beeld. Op het einde van het Morenstraatje mondde de weg uit in de Stokstraat, de meest exclusieve winkelstraat van de stad. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen mooie etalages door tot we rechtsaf de Plankstraat insloegen, welke leidde naar het Onze Lieve Vrouweplein. Links hadden we de eerste bezienswaardigheid van de dag, de Onze Lieve Vrouwebasiliek. We begaven ons dan ook in het gebouw en kregen zicht op het altaar met het beeld van Onze Lieve Vrouw, de Sterre der Zee. Na een rondgang konden we ook even afdalen in één van de twee crypten. Terug in open lucht, een schril contrast met de donkere Basiliek, troffen we op het plein nog een kunstwerk aan, voorstellend ‘relatie’. We wandelen vervolgens linksaf, langs de zuidgevel van het gebouw in de richting van de Maas, via de Graanmarkt. Links konden we er een overgebleven wachthuis uit 1786 bekijken, destijds deel uitmakend van de Onze Lieve Vrouwestadspoort. We volgden de Graanmarkt tot op het einde, met name de Maasboulevard. We kregen er zicht op de gebouwen aan de overzijde van de Maas, het stadsgedeelte Wyck en de stalen brug, welke het nieuwe stadsdeel verbindt met de historische stad.

Links konden we een blik werpen op de Sint Servaasbrug met haar negen bogen. Even terug vanaf de Maasboulevard naar de Graanmarkt, beklommen we links de trappen van de Onze Lieve Vrouwewal. Gebouwd na 1229 en maakte deel uit van de eerste middeleeuwse stadsmuur, alsook van de tweede ommuring, gebouwd na 1294. Vóór de muur, op het lager gelegen grasplein konden we nog enkele oude kanonnen waarnemen. Boven op de Onze Lieve Vrouwewal stapten we tot op het einde, om er vervolgens via trappen af te dalen en uit te komen bij de Helpoort. Meteen de oudste stadspoort van Nederland. We gingen onder de poort door en bemerkten aan deze zijde ervan, boven de poortdoorgang een uitbouw voorzien van werpgaten, teneinde van bovenaf de vijand te belagen. Tegenover de Helpoort bevindt zicht het Pesthuys, een oude watermolen gebouwd omstreeks 1775 en welke diende als papiermolen. De naam van het gebouw verwijst naar de periode waarin pestlijders er werden opgevangen en verpleegd. We begaven ons rechtsaf voorbij het Pesthuys om er via een brugje de Jeker over te steken. We verkregen er dadelijk zicht op de Pater Vincktoren, een resterend gedeelte van de tweede stadsmuur. Ernaast enkele kleine huisjes met rood-witte luiken, een overblijfsel van het voormalig Faliezustersklooster.

Even voorbij deze kleine huisjes begaven we ons verder via de Sint Pieterstraat. Tegenover het Regionaal Historisch Centrum voor Limburg, ging het links het smalle Lang Grachtje in. Dit straatje is het verlengde van de eerste stadsmuur uit 1229, vooral te bemerken aan de brokstukken van de weergang en de diverse schietsleuven. Zowat halverwege het Lang Grachtje sloegen we rechts de Sint-Hilariusstraat in en op het einde links de Tafelstraat. Deze mondde uit op de Grote Looiersstraat, voorzien van tal van statige huizen. We begaven ons rechts Achter de Molens in, om vervolgens links het Klein Grachtje te kiezen, alweer een overblijfsel van de eerste omwalling van de stad. Via de Verwerhoek tenslotte bereikten we de Leculenstraat, die we naar links bewandelden tot we rechtsaf de Bouillonstraat konden kiezen. Deze leidde naar het Sint Servaasklooster. Rechts op het pleintje bevindt zich het wachthuis van het vroegere Gouvernement uit 1770. Nog wat verder de helling op kwamen we op het Henric van Veldekenplein, wiens standbeeld midden het plantsoen is aangebracht. Rechts konden we de Sint-Janskerk bekijken, jammer genoeg niet geopend. Zodoende konden we de toren niet beklimmen. We bezochten dan maar de even verder gelegen Sint-Servaasbasiliek. Afdalend tussen de beide gebouwen arriveerden we op het Vrijthof, voorzien van heel wat horeca. We namen er dan ook even de tijd een kopje koffie te nuttigen op een terrasje op de hoek met de Grote Staat.

Na te hebben genoten van een korte wandelpauze, begaven we ons verder via de Grote Staat, om er de eerste straat links, de Dominicanerkerkstraat even in te gaan en er een bezoek te brengen aan de Dominicanenkerk, op de dag van vandaag de Boekhandel Dominicanen. Een ideale herbestemming voor de kerk. De Grote Staat verder volgend bereikten we het eindpunt van deze stadwandeling ter hoogte van Het Dinghuis. Nadien namen we nog even de tijd voor een drankje en slenterden wat door de aanpalende winkelstraten, om nadien de weg terug te wandelen naar de parking.”

541: Ravels, Zaterdag 15 april 2023, 13,9 km. (10.682,873 km.)

“Een wandeling via knooppunten, met start ter hoogte van de Sint-Servatiuskerk te Ravels. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we parkeren tegenover de kerk op de ruime parking in de Kerkstraat, in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 82, start van de geplande wandeltocht. Onder een pril lentezonnetje konden we omstreeks 11:15 uur de wandeltocht aanvangen. We verlieten de parking en begaven ons net vóór de kerk rechtsaf in de Sint-Servaasstraat en gingen de plaatselijke begraafplaats voorbij. Op het einde van de straat kruisten we de Meiboomlaan om aan de overzijde verder te wandelen via Oosteinde. Tussen vaak riante woningen door, eindigde de weg in een haakse bocht naar links. We konden echter via een paadje naar rechts dat verbinding gaf naar de erachter gelegen Weteringstraat, die we links opdraaiden. Wat verder bereikten we een Y-splitsing ter hoogte van een klein kapelletje, alwaar we de rechterweg kozen, eveneens Weteringstraat. Zo stapten we de laatste huizen voorbij en kwamen terecht tussen de velden. Op het einde overschreden we een smalle beek, de Wouwerloop, waarna de verharding ophield te bestaan en we het Gewestbos Ravels betraden, om er het knooppunt 95 te vinden. Door middel van een brede bosdreef passeerden we kort na elkaar tweemaal het knooppunt 96, om bijna kort daarna reeds het knooppunt 97 te bemerken.

Daar ging het dadelijk haaks linksaf en ging het via de Marneffe Dreef langs het rechts gesitueerde Kezeven. Zowat ter hoogte van halverwege het ven, verlieten we de brede Marneffe Dreef naar rechts om er een kronkelend zanderig paadje te volgen, aangeduid als ‘Het Miezerige Paadje’. We troffen er in een bocht een mooie picknickplaats, vervaardigd uit boomresten, om er even halt te houden voor een wandel- en eetpauze omstreeks 11:58 uur. Tijdens het nuttigen van een hapje konden we genieten van een aangenaam zonnetje en hadden we uitzicht op het water van het ven. Na deze zalige onderbreking stapten we verder over het kronkelend pad, tot we op het einde uitkwamen op de dwars gelegen Jachtweg. We bogen haaks rechtsaf, ter hoogte van een paal voorzien van een houten raaf. Op die manier bevonden we ons op het traject van het lokale ‘Grave Ravenpad’. Een tijdje de Jachtweg volgend, kwamen we uit aan het knooppunt 23. Nog steeds in het bos, kozen we linksaf en verkregen andermaal een smal bospad te verwerken dat tenslotte uitmondde aan het knooppunt 98, een brede grindweg, wellicht deel uitmakend van de Marneffe Dreef. We kruisten deze weg en begaven ons aan de overzijde op een ander smal kronkelend bospaadje, nog steeds in het uitgestrekte Gewestbos Ravels. Tot zover hadden we amper modder gezien, het zou vrij snel anders verlopen.

Na min of meer 1 km het kronkelend bospaadje te hebben bewandeld, troffen we het knooppunt 99 aan, om er nagenoeg rechtdoor verder te stappen naar het nabije knooppunt 91. Daar aangekomen sloegen we haaks rechtsaf op een brede grasweg, die ons een paar honderd meter verder liet uitkomen op een breed grindpad aan de rand van het Gewestbos. We gingen ditmaal naar links de brede weg op, welke leidde naar de verder gelegen Arendonksesteenweg. Echter onze geplande wandelroute liet ons even verder, aan het ondertussen volgend knooppunt, met name 90, naar links de brede weg verlaten, om opnieuw via een smal pad het bos in te gaan. Hier begonnen de eerste moeilijkheden. Nadat we reeds enkele waterplassen op het smalle pad hadden kunnen ontwijken, eindigde wat verder de weg naar het knooppunt 87, omwille van een volledig ondergelopen deel van het bos. Het water stond er vrijwel 20 cm hoog, zonder enige kans om er omheen te wandelen, wegens brede sloten naast het pad. Bijgevolg dienden we rechtsomkeer te maken en via het eerste paadje rechts een andere route te kiezen naar het reeds vermelde knooppunt 87. Een kleine omweg van een 600-tal meter, om er andermaal het knooppunt 91 te ontmoeten. We hielden er even een korte wandelpauze omstreeks 13:30 uur, om aan de hand van een plannetje, de nieuw te volgen weg uit te stippelen. Ondertussen genietend van een rijsttaartje.

Een nieuw te volgen wandelweg uitgepijld, volgden we andermaal een brede grasweg vanaf het knooppunt 91 naar het knooppunt 92. Op die manier zouden we alsnog het nummer 87 kunnen bereiken via een andere weg. Een halve kilometer verder verlieten we aan het knooppunt 92 de weg en begaven ons schuin rechts op een smal kronkelend paadje richting knooppunt 87. Opnieuw kwamen we ondergelopen paden tegen, die we ditmaal weliswaar konden ontwijken door deels tussen het kreupelhout door te kruipen. Een vrij modderige passage achter de rug kwamen we aan het knooppunt 87 uit en eveneens op een brede verharde weg, de Hooge Mierdsebaan. Gelet op het gewijzigde traject en tevens wegens het mooie zonnige weer, besloten we een bijkomende lus te wandelen vanaf het knooppunt 87. We begaven ons rechtsaf en stapten tot aan de drukke Arendonksesteenweg, tevens knooppunt 30. Over korte afstand ging het rechts langs de drukke steenweg, voorbij het zogeheten Boswachtershuisje, tot we schuin links een brede verharde weg konden opgaan, ditmaal door het Gewestbos Ravels aan de overzijde. Gekomen ter hoogte van een kruispunt van boswegen, ging het haaks linksaf, gevolgd door een volgende verandering haaks rechtsaf. Zodoende ging het tot aan het knooppunt 31. We hielden er even kort halt teneinde een banaan te nuttigen en tevens de dorst te lessen. Korte tijd later begaven we ons linksaf en begaven ons via een brede grasweg naar het even verder gelegen knooppunt 88.

Daar aangekomen verlieten we het Gewestbos en wandelden linksaf langs de rand van het bos, via de reeds vermelde Hooge Mierdsebaan, een brede grindweg. Deze weg leidde opnieuw naar de Arendonksesteenweg, om er een tweede maal het knooppunt 30 en in de nabijheid knooppunt 87 voorbij te gaan. Daar besloten we om in rechte lijn het centrum van Ravels te bereiken, door gewoon de bosrand te volgen rechtdoor, hierbij achtereenvolgens de knooppunten 93 en 94 te passeren, tot we later het knooppunt 79 vonden in de Jachtweg, de brede dreef waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen in een ander gedeelte van het Gewestbos. Ditmaal volgden we de Jachtweg naar rechts en verlieten het bos om terug de bewoonde wereld te betreden aan het knooppunt 84. We begaven ons tussen de woningen rechtdoor, nog steeds via de Jachtweg, tot aan de dwars gelegen Gilseinde. Op deze druk bereden betonweg dienden we over langere afstand de weg naar links te bewandelen, tot we aan de overzijde Molenzicht konden inslaan. Deze weg leidde verder naar de Meiboomlaan die we links zouden opgaan, doch net voorbij het kruispunt konden we even van nabij de aldaar geplaatste windmolen, de ‘Nachtegaal der Maatvennen’ bekijken. Vervolgens ging het tussen de huizen doorheen de Meiboomlaan tot op het einde, om er daar rechts de Kloosterstraat te kiezen.

Via de Kloosterstraat kwamen we op het kruispunt met de dwars gelegen Kerkstraat aan het knooppunt 83, om er linksaf te wandelen tot aan de kerk, tevens knooppunt 82, waar we vroeger op de dag de wandeling hadden aangevangen. We eindigden onze wandeling dan ook na 13,9 km. Alvorens huiswaarts te keren begaven we ons nog even naar de Weteringstraat, om er enkele bakjes aardbeien aan te kopen. Immers bij het begin van de wandeling waren we een boerderij voorbij gegaan, waar via een automaat verse aardbeien konden worden bekomen. Uiteraard het geliefde fruit bij de vrouw des huizes.”