372: Bornem, Zaterdag 21 mei 2016, 23,857 km. (7541,009 km.)

“Vandaag hadden we het wandelnetwerk ‘In het Land van Stille Waters’ als doel voor onze dagtocht. We zouden dan ook een soort luswandeling maken met vertrek en aankomst in Bornem. Deze ochtend ging het dan ook om zowat 08:22 uur via een bus van lijn 287 naar het station van Mechelen, alwaar we even later om 08:41 uur aansluiting hadden per trein naar Bornem. Omstreeks 09:15 uur arriveerden we ter hoogte van het Stationsplein en vonden daar aan de overzijde een zitbank, alwaar we vooreerst even genoten van een ontbijt. Vervolgens wandelden we richting kerk, om aldaar nog een kleine koffiepauze te nemen in café taverne ’t Gemak. We zaten er inderdaad gemakkelijk, doch dat kon zo niet de hele dag blijven duren, er diende immers nog te worden gewandeld. We gingen dan ook op zoek naar het wandelknooppunt 1, start van onze eigenlijke wandeltocht en troffen dit aan ter hoogte van de Kasteelstraat, in de nabijheid van het gemeentehuis. Nu konden we pas echt van start voor een tochtje doorheen dit wandelnetwerk.

Het traject leidde ons vooreerst langs de Temsesteenweg, waarna we vrijwel dadelijk de openbare weg verlieten, teneinde te wandelen omheen het links gelegen Mannewiel. Op dit ochtendlijke uur, blijkbaar een druk bezochte visvijver. Ondanks af en toe wat bewolking, deed de zon toch wat moeite ons voorlopig een aangename dag te brengen. Zowat halverwege de waterplas, ging het rechtsaf om doorheen een klein stukje bos te wandelen, via enkele aangelegde vlonderpaden. We bemerkten er vrijwel dadelijk de rood-witte markeringen van de GR5A. Voorbij het stukje natuur bereikten we de Rijkenhoek en stapten we rechtsaf, opnieuw naar de Temsesteenweg. Zo bereikten we het wandelknooppunt 5. Ons aanvankelijk geplande traject zou richting knooppunt 6 gaan, via Buitenland, doch ter hoogte van het reeds gemelde wandelknooppunt 5, werden we geconfronteerd met een trajectwijziging. We zouden dienen om te gaan via het wandelknooppunt 179, een punt dat we niet konden aantreffen op onze kaart. Dan maar in goed vertrouwen de aangegeven omleiding volgend.

Op die manier verliep onze wandelroute vervolgens via de rechts gelegen Vitsdam, nadien over de spoorweg naar de drukke en gevaarlijke N16, de Rijksweg Temse Breendonk. Eenmaal veilig aan de overkant, wandelden we verder doorheen de Vitsdam. De bebouwde kom hadden we al een tijdje verlaten en we bevonden ons nu tussen weiden en akkers. We troffen onderweg het nieuwe wandelknooppunt 179 aan en vonden daar de verdere aanwijzingen naar het aanvankelijk geplande knooppunt 6. Zo stapten we langsheen een tweede waterplas, het Kleine Kragewiel. Hier maakten we nagenoeg een haakse bocht naar links, nog steeds de Vitsdam volgend, tot we uiteindelijk het knooppunt 6 bereikten ter hoogte van de Groot Schoordijk en dit na een korte klim. We kregen nu zicht op de Schelde. Een aldaar gemaakt kunstwerk uit zwerfvuil met de vermelding 17.000.000 kg, trok even de aandacht. We wandelden rechtdoor via het jaagpad langsheen de Schelde en volgden op die manier het traject van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We wandelden een beetje naar links en bevonden ons tussen de Schelde rechts en de Buitenlandpolderdijk links.

Heel wat wielerliefhebbers reden in beide richtingen langsheen dit mooie geasfalteerde jaagpad. We troffen even verder de bordjes aan van de Scheldedijkroute, een fietsomloop van 43 km, toen we plots een fietser onze richting zagen naderen, enigszins over de weg zigzaggend. Bleek dat de man was gestoken door een insect en verzocht ons even de wonde te bekijken. Onze levensgezellin haalde daarop terstond een spiegeltje, wat insectenzalf en een Kleenex uit de tas om de man behulpzaam te zijn. Even later kon hij dankbaar als hij was, de resterende 30 km verder fietsen. We kregen stilaan zicht op de kerktoren van Temse, alsook naderden we de bekende bruggen over de Schelde aldaar. Korte tijd nadien, gingen we onder de bruggen door van de N16, de Rijksweg Temse Breendonk, om vervolgens linksaf te wandelen, evenwijdig met de Rijksweg tot aan het eerstvolgende kruispunt, het Sas, alwaar we wandelknooppunt 21 aantroffen. Op weg daarheen volgden we een tijdje de LF38 Dender-Waaslandroute en tevens het Groteroutepad GR5A. We dienden rechts te houden en stapten voorbij het echte sas, alsook de gelijknamige taverne ’t Sas, doch die ging pas een uur later open. Dus maar verder op zoek naar een volgende horecazaak, te beginnen richting knooppunt 22.

We begaven ons bijgevolg opnieuw in de richting van het jaagpad langsheen de Schelde en begonnen terug aan een lange tocht over een asfaltweg, bovenop de dijk. De bewolking was ondertussen toegenomen en de wind blies behoorlijk in het nadeel. We vorderden nu evenwijdig met de Dijkstraat. Een rustbank nodigde alvast uit een hapje te eten, vermits we langzaam de klok van het middaguur naderden. Na onze versnapering werd toch maar verder het jaagpad gevolgd. Eenmaal wandelknooppunt 22 bereikt, bemerkten we links beneden op de weg een herberg, weliswaar ‘te koop’. Een bekend verschijnsel dat stilaan een gewoonte wordt tijdens een zaterdagse wandeltocht. Hop dan maar naar het volgende wandelknooppunt 23. Alvorens dit te bereiken hadden we wat meer geluk en konden we even halt houden op het terrasje van het ‘Praat & Eetcafé Groenendijk’ in de Dijkstraat. We hadden ondertussen het grondgebied bereikt van Weert en dat zowat omstreeks 12:15 uur. Blijkbaar op het tijdstip van de maaltijden, vermits we onmiddellijk de spijskaart in de handen kregen. Toen we het echter hielden bij een frisdrankje, was de vriendelijkheid van de uitbater plots ver te zoeken. We hebben dan ook onze drankpauze eerder beperkt gehouden.

We hadden even kort van het geplande traject afgeweken, doch na onze keel te hebben gesmeerd, gingen we aan het café het hoekje om, teneinde via de Scheldestraat opnieuw de dijk te beklimmen richting jaagpad. Boven gekomen ging het opnieuw linksaf ter hoogte van het wandelknooppunt 23 en begonnen we terug aan een stukje wandelen langsheen het jaagpad naast de Schelde. Langzaam maar zeker draaide het jaagpad wat naar links, weg van de Schelde en wandelden we min of meer evenwijdig met de Molenstraat. We bereikten even later knooppunt 44 en aldaar ging het linksaf en daalden we de dijk af naar de lager gelegen Briel. Er volgde nu een verkeersarme landweg tussen in hoofdzaak weilanden en akkers. De weg ging nagenoeg in rechte lijn naar het volgende knooppunt 46, om aldaar nog altijd in dezelfde richting rechtdoor te stappen. Uiteindelijk bereikten we een T-kruispunt, ter hoogte van een piepklein wit huisje en draaiden aldaar rechtsaf, opnieuw richting jaagpad. Een korte beklimming bracht ons opnieuw bovenop de dijk en tevens ter hoogte van het wandelknooppunt 47. Het ging voor de zoveelste maal die dag linksaf, verder op het jaagpad.

Enkele honderden meters verder troffen we een rustbank aan tegenover het derde wiel van de dag, het Schoorlandwiel. Het was reeds 13:20 uur geworden, de hoogste tijd dus om iets te drinken en een klein dessert te nuttigen. Terwijl we genoten van deze versnapering hadden we een uniek zicht op het watergebied lager gelegen. Terug op pad bereikten we vervolgens wandelknooppunt 48, nog steeds langsheen het jaagpad en zouden deze weg nog volgen tot aan het volgende punt, met name 49. Daar aangekomen draait de Schelde enigszins naar rechts en hielden wij rechtdoor aan, teneinde af te dalen naar de Benedenstraat, een toepasselijke naam eigenlijk. We hadden ondertussen Branst bereikt. Linksaf ging het tot aan de Wilgenlaan, om aldaar opnieuw linksaf te gaan. We vorderden nu doorheen een woonwijk, eigenlijk een doodlopende straat, om op het einde een kerkwegel te volgen, welke ons leidde naar de verder gelegen Beerdonkstraat. Opnieuw op de openbare weg ging het naar rechts, tot aan het volgende kruispunt, hierbij ondertussen wandelknooppunt 32 voorbij gewandeld. We bevonden ons trouwens op het traject van de Scheldeland Route.

Gekomen ter hoogte van het kruispunt tegenover de kerk, ging het linksaf in Luipegem om vervolgens de eerste straat rechts te kiezen, eveneens Luipegem, wat verderop Heuvelstraat geheten. We stapten nu langsheen een rustige landelijke weg, hoofdzakelijk omgeven door weiland, met bloeiende grasbermen. Ter hoogte van knooppunt 100 vervolgden we gewoon dezelfde richting, nog altijd de Heuvelstraat, tot aan het knooppunt 34. Hier eindigde de Heuvelstraat en bereikten we een splitsing met de Boterbloemenlaan rechts en de Brandheide, zowat schuin links. We volgden de Brandheide en betraden op die manier een onverharde veldweg tussen hagen en later passeerden we enkele achtertuintjes. Korte tijd nadien, een smalle wegel volgend, veranderden we af en toe van wandelrichting, waarna we uiteindelijk het speelbos Nonnenbos betraden. Vrijwel onmiddellijk ondervonden we daar hinder van ontelbare insecten. Dan maar vlug gebruik gemaakt van een spray op armen en benen, om dan zo vlug mogelijk het bos te kunnen verlaten, via de aangegeven weg, een bospad teneinde aldus de Kloosterstraat te bereiken, tevens het wandelknooppunt 29.

Zowat 100 m verder ging het linksaf in de richting van een brede bosdreef, welke jammer was afgesloten. Net voor het begin van het bos hielden we dan ook rechts en wandelden evenwijdig met de bosrand, tot aan een picknickbankje ter hoogte van een petanquebaan. Hier troffen we het paaltje aan van wandelknooppunt 3. Het was toen zowat 14:45 uur en tijd om de laatste broodjes te nuttigen. Na deze laatste maaltijd van de dag, ging het via een lichte helling naar rechts, opnieuw naar de Kloosterstraat, welke we kruisten, om aan de overzijde Grootheide te betreden. Kort daarna ging het schuin links een kerkwegel op. Aan het einde bereikten we de Collegebaan, om vervolgens via een andere kerkwegel de Sint-Amandsesteenweg te bereiken en naar links in te wandelen. Een volgende kerkwegel aan de overzijde van de weg, liet ons uiteindelijk de Barelveldweg betreden. Een kort ommetje naar links liet ons even verpozen op het terras van café ’t Zandhof, alwaar me midden een groep wielerliefhebbers even konden genieten van een frisdrankje. We waren al een heel eind gevorderd op onze wandeling, toen we omstreeks 15:15 uur begonnen aan de laatste etappe.

We wandelden verder doorheen de Barelstraat, om vervolgens ter hoogte van de kinderboerderij, het domein te betreden van de Barelhoeve. Ook hier mocht een korte tussenstop niet ontbreken, vermits we onszelf even de tijd gaven een lekker ijsje aan te schaffen in de hoevewinkel. Al likkend stapten we verder doorheen de kinderboerderij, om via een achterpoortje het domein te verlaten en te stappen langsheen de bosrand van het Sport- en Recreatiedomein Breeven. Een mooi graspad tussen wilgen liet ons het wandelknooppunt 43 bereiken. Op deze t-splitsing ging het linksaf via een bijna kaarsrecht grindpad, de zogeheten Kluisstraat. Een volgende kruising van onverharde wegen, ter hoogte van het wandelknooppunt 42, even voorbij het links gelegen bosje, draaiden we eveneens linksaf, om nog steeds een grindpad te volgen. Zo wandelen we achtereenvolgens langsheen het golfterrein, voorbij de klimmuur van de bergsportvereniging Klein-Brabant en langsheen de atletiekpiste. Aldaar namen we het links gelegen wandelpad langsheen de enorme vijver van het domein, om op die manier het domein te verlaten via de hoofdingang in de Barelstraat.

Een aan de overzijde gelegen wandelpad, leidde ons in nagenoeg rechte lijn over de Barelstraat, de Sint-Amandsesteenweg, teneinde opnieuw de Kloosterstraat te bereiken, ter hoogte van de wandelpaal 4. We hadden een mooie lus gewandeld door het Breeven. Gekomen aan dit voorlaatste wandelknooppunt, ging het via de Kloosterstraat naar rechts, richting centrum van Bornem. Via de Achterweidestraat, de Ruiterstraat en tot slot de Boomstraat, bereikten we opnieuw wandelknooppunt 1, alwaar we voorheen op de dag waren van start gegaan. Het was dan ook ongeveer 17:10 uur, toen we nog even een laatste pauze namen op het terras van café Luxhuis tegenover het gemeentehuis. We hadden immers nog wat tijd voor onze terugreis per spoor. Deze eerste kennismaking met het wandelnetwerk ‘In het Land van Stille Waters’, was dan ook goed voor 23,857 km, 31810 stappen, 1170,7 cal in een wandeltijd van 5.44.23 uur.”

351: Kluisbergen, Zaterdag 11 juli 2015, 23,235 km. (7155,603 km.)

“Vandaag kozen we voor het wandelnetwerk ‘Getuigenheuvels Vlaamse Ardennen’. We hadden dan ook voordien een route online uitgestippeld, met vertrek ter hoogte van het wandelknooppunt 5, gesitueerd ter hoogte van de Hoogweg 24 te Kluisbergen. Na een korte autorit, een hapje vooraf en het aantrekken van de wandeluitrusting, konden we omstreeks 09:30 uur van start gaan. De zon deed reeds haar uiterste best, ons een aangename wandeldag te bezorgen. Vanaf het vermelde knooppunt volgden we een asfaltwegje en konden beginnen aan een lange klim, richting Kluisbos. Na een eindje stappen, ging de weg over in een grindpad. Achter ons zagen we stilaan de centrale van Ruien in de diepte verdwijnen. We bevonden ons trouwens reeds op het traject van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. We wandelden vervolgens het Kluisbos in richting knooppunt 2. Een eerste mooie bosdreef kon worden bekeken. Rechts bevond zich het recreatiedomein, doch aldaar diende men toegang te betalen, dus liet de koffie voorlopig nog even op zich wachten. We troffen informatie aan met betrekking tot de aldaar gelegen Liefdesbron en gingen verder via de Kluisbos Wandelroute.

We volgden even later een steil pad naar links, om nadien terug af te dalen tot aan een lager gelegen brede bosdreef, welke we links dienden op te gaan. Deze mooie dreef kronkelde zich doorheen het bos en af en toe voelden we duidelijke hoogteverschillen. Knooppunt 7 bereikten we ter hoogte van de openbare weg, alwaar een stevige klim wachtte via een smalle asfaltweg. We bereikten de taverne De Toren, doch stonden er voor een gesloten deur. We pauzeerden dan maar even op het terras in open lucht, alvorens verder te wandelen. Opnieuw op pad bemerkten we de aanduidingen van de LF6 Vlaanderen Fietsroute en even verder een tweetal GR-wandelbomen. We bevonden ons toen op een hoogte van 141 m en op het traject van de GR5A. We verdwenen nu een tijdje via een smal paadje tussen de beplanting, om een hele tijd langzaam af te dalen. Uiteindelijk, geruime tijd later troffen we knooppunt 8 aan ter hoogte van de bekende Vierschaar. Ook hier stonden we voor een gesloten deur, aangezien het pand te koop wordt aangeboden. We waren niet de enige die hier de koffie of iets anders aan de neus zagen voorbijgaan.

Niet veel verder bevond zich reeds knooppunt 76, alwaar we voortaan een brede grindweg konden bewandelen, in dalende richting. We bevonden ons zowat op de taalgrens en hadden af en toe dan ook een schitterend zicht rechts op het Waalse landsgedeelte. Onze klok wees ondertussen 11:15 uur aan, tijd dus om een hapje te eten. We troffen onderweg dan ook een rustig gelegen zitbank aan met het opschrift ‘Daar aan de overkant, weidse Waalse land’. We konden geen beter panorama wensen, tijdens het eten van ons broodje. Na deze lunchpauze bereikten we opnieuw een stukje asfaltweg, alwaar we linksaf gingen. We zaten in de nabijheid van Russeignies. Het volgende kruispunt situeerde zich aan het knooppunt 9 en aldaar wandelden we rechtsaf, het asfalt verder volgend. Even voorheen hadden we zowaar voormalige Romeinse grond betreden. Het weggetje verder bewandelend, hadden we tenslotte toch het geluk aan onze kant en bereikten d’Oude Hoeve, een taverne gelegen langsheen een druk bereden brede betonweg. Tijd dus voor een kopje koffie, of twee zelfs.

Het ging even later verder langsheen deze drukke weg, via knooppunt 10, alwaar we rechtdoor dienden aan te houden. Links wandelden we voorbij de ‘Galeries Beukenhof’, alwaar enkele opmerkelijke kunstwerken waren te zien in de tuinen. We kregen opnieuw enkele aanwijzingen inzake lokale fietsroutes, met name de Eddy Merckx Route (46 km) en de Hermes Route (40 km). We dienden even een nog drukkere weg te dwarsen en daalden aan de overzijde verder af via de Vlaamse Ardennenstraat. Hoe kan het ook anders, of we bevonden ons tijdelijk op de Vlaamse Ardennen Route. Het ging gestaag in dalende zin verder, tot aan het wandelknooppunt 17. Ook daar hielden we dezelfde richting aan om nadien een rechts gelegen, sterk dalend pad te volgen in de richting van een lager gelegen bos. Een mooi slingerend, af en toe fel stijgend en dalend pad hield ons een tijdje bezig onderweg. Tot slot volgde een stijgend graspad en zo bereikten we opnieuw de openbare weg ter hoogte van het knooppunt 11. In de verte bemerkten we reeds de restanten van een molen en via een ommetje, zouden we uiteindelijk daar moeten aankomen. Vooreerst echter ging het ter hoogte van deze drukke weg, langsheen een links gelegen verkeersarm betonwegje.

Na opnieuw een hele tijd te hebben afgedaald, kwamen we aan ter hoogte van het knooppunt 12 en kregen hier meteen zicht op een smalle veldwegel rechts van de weg. We konden zien dat het eerst een eindje bergaf zou gaan, om later te klimmen in de richting van de reeds vermelde molen. We volgden nu de Wandeling Beiaard en de Panorama Wandelroute. We begonnen dus aan een prachtig stukje wandelweg doorheen een unieke natuuromgeving. Zowat halverwege de klim, troffen we onder een boom een rustbank aan, van waarop we een prachtig vergezicht verkregen. We namen er dan ook even een moment pauze, teneinde de dorst te lessen, maar vooral te genieten van het uitzicht en het aanvoelen van de wind. Het was ondertussen 13:30 uur. Na deze deugddoende pauze, begonnen we aan de laatste klim richting molen, via een rechts gelegen betonwegje ter hoogte van knooppunt 13. Korte tijd later, omstreeks 13:45 uur bereikten we de molen Ten Hotond en dat op zowat 150 m hoogte, volgens het infobord Hotond-Scherpenberg. De gelijknamige herberg was geopend, tijd dus voor een koele verfrissing.

Wat later staken we de drukke weg over en begonnen aan een forse afdaling langsheen een smalle asfaltweg. Een heel eind lager arriveerden we aan het knooppunt 92 en daar ging het, jullie raden het al, linksaf, opnieuw omhoog. Een veldweg maakte even later plaats voor een bospad en zo konden we opnieuw klimmen naar dezelfde hoogte, waar we ons even voorheen hadden bevonden. Zo bereikten we opnieuw de drukke weg, welke links leidde richting molen. We dwarsten echter de weg om aan de overzijde een smal bospaadje aan te treffen, dat we een hele tijd zouden volgen, opnieuw in dalende lijn. Er kwam zelfs een serie trappen aan bod, dermate steil, dat een breed touw zorgde voor wat hulp bij het beklimmen van deze hindernis. Nog steeds een smal slingerend paadje volgend, waren we even later toe aan een laatste eetpauze en vonden daartoe een geschikte boom om even plaats te nemen. Opvallend was hier de stilte van het bos en vooral de eenzaamheid. We lieten ons dan ook het laatste broodje naar behoren smaken.

Na de maaltijd volgden we nog een tijdje het pad doorheen het bos, tot we uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereikten ter hoogte van het knooppunt 93. We hadden zo een vermoeden dat de mooie natuur stilaan achter de rug was, vermits zich nu hoofdzakelijk landelijke wegen aankondigden over een niet altijd vlak parcours. Ondertussen begon ook de warmte door te wegen en slonken de drankvoorraden aanzienlijk. Ter hoogte van knooppunt 93 ging het bijgevolg linksaf, langsheen de bosrand. Zo stapten we verder via de knooppunten 94, 14, 15 en tot slot 18 waar we het beton en asfalt konden wisselen voor grind en gras. De laatste vermelde knooppunten bevonden zich trouwens zowat binnen dezelfde kilometer afstand. Aan knooppunt 18 ging het linksaf op een grasweg, doorheen een klein stukje bosgebied, via een draaihekje doorheen een weide met koeien en uiteindelijk letterlijk via een smal gangetje doorheen enkele graanvelden.

Aan het volgende knooppunt, 39, hielden we rechts om verderop, voorbij knooppunt 40 af te dalen via een steile kasseiweg naar rechts. We troffen er een boerderij aan, waar kersen te koop werden aangeboden aan de prijs van 1 euro per bakje. We konden aan de verleiding niet weerstaan en gingen dan ook over tot de aankoop ervan. Zo stapten we nadien verder, smullend van de vers geplukte kersen en die smaakten meer dan behoorlijk, al was het maar om de dorst te lessen. Met een hand vol kersen, klommen we dan ook via een links gelegen veldweg richting hoger gelegen bos. Daar aangekomen, troffen we een smal bospad aan dat we dienden te volgen in dalende lijn. Ever later werd het opnieuw beton, doch ook daar ging onze tocht verder naar beneden. Na een dag klimmen, is zoiets als afwisseling welkom. Op die manier zagen we knooppunten 46 en 19 bezijden de weg. Langzaam maar zeker naderden we het einde van onze wandeling doorheen de Vlaamse Ardennen. Er restten ons nog slechts enkele knooppunten, met name 43, 37, 21 en 22. In hoofdzaak ging het hier langs verkeersluwe landelijke wegen, steeds afdalend richting plaats van vertrek. We konden dan ook opnieuw de centrale bemerken, welke momenteel wordt ontmanteld.

Na een lange en warme wandeldag, met voortdurend hellingen, bereikten we uiteindelijk na 23,235 km onze wagen. Deze tocht was goed voor 1071,4 cal, 30980 stappen in een tijd van 5.53.23. Ondertussen had de zon ervoor gezorgd dat de temperatuur in de wagen aan de hoge kant was opgelopen. Vlug gingen we op zoek naar wat koele dranken en vonden die iets lager in een lokale supermarkt. We konden nu mits wat verkoeling beginnen aan de terugrit huiswaarts.”

349: Sint-Laureins, Zaterdag 27 juni 2015, 22,223 km. (7112,082 km.)

“Een bewolkte hemel en een strakke wind, niet de ideale omstandigheden om een wandeltocht te beginnen in een streek, waar de wind vrij spel heeft van tijd tot tijd. Vandaag stond dan ook een kennismaking op het programma met het wandelnetwerk ‘Meetjeslandse Kreken’. Deze ochtend gingen we dan ook van start ter hoogte van de inrit van het OCMW Sint-Jozef in Sint-Laureins. Via de oprit van dit rusthuis gingen we op zoek naar wandelknooppunt 11, startplaats van onze geplande dagtocht. Het was dan ook omstreeks 09:00 uur, dat we na een hapje voor onderweg begonnen aan onze wandeltocht. Even voorbij dit knooppunt bereikten we opnieuw de openbare weg, teneinde via een stukje bebouwde kom, het knooppunt 10 te bereiken, ter hoogte van het Leopoldkanaal. Onderweg daarheen hadden we een stukje gevolgd van de Plattelandsroute. Aan het kanaal ging het rechtsaf via een graspad, deels langsheen het traject van de GR5a Noord. Zowat 500 m verder tenslotte, bereikten we het voetveer over het Leopoldkanaal. Vrij vlug bereikten we op die manier de overkant van deze waterloop en wandelden verder via een veldwegje naar rechts. Zo kwamen we aan ter hoogte van het wandelknooppunt 51 en bereikten we de openbare weg en terug asfalt.

We waren vertrokken om een hele tijd te wandelen via af en toe drukke landelijke wegen tussen de velden. Omwille van werkzaamheden in de buurt, was er een omleiding voor het verkeer, waardoor we om de haverklap werden geconfronteerd met snel voorbij razend verkeer. Ondertussen hadden we al de eerste grenspalen bemerkt, we bevonden ons dus vrij dicht bij de Nederlandse grens. Het ging even later voorbij knooppunt 50, alwaar we de markeringen aantroffen van de Streek-GR Uilenspiegel. Links kregen we een van de eerste kreken van de dag te zien. We wandelden langsheen dit unieke watergebied verder, richting knooppunt 98. Uiteindelijk bereikten we een vrij drukke weg, ter hoogte van de grens tussen St. Jan-in-Eremo en Sint-Margriete. Gelukkig ging het hier slechts over korte afstand naar links, aangezien we vrij vlug opnieuw links dienden aan te houden, via een eindeloos lang lijkend betonwegje. Het ging dan ook een hele tijd voortdurend rechtdoor. Knooppunt 97 ging aan het oog voorbij en we bevonden ons tijdelijk op de plaatselijke Sentse Vijf Dorpenroute, een fietsomloop van 50 km. Ook aan knooppunt 96 ging het nog steeds dezelfde richting uit, waarbij we kregen af te rekenen met een felle wind op kop.

Niet dadelijk om tempo aan te houden. Het ging op die manier langsheen de links gelegen Hollandsgatkreek. Voorbij deze kreek troffen we verderop knooppunt 95 aan en ook hier dienden we nog steeds rechtdoor aan te houden, met andere woorden alweer een eindeloos lange weg met de onaangename wind uit de verkeerde richting. Gelukkig zou het vrij snel veranderen, aangezien een richtingsverandering eraan zat te komen. Na een hele tijd beuken tegen de wind, bereikten we het wandelknooppunt 94 en draaiden we langzaam maar zeker naar rechts, hierbij de wind even van opzij voelend. Ondertussen kwamen er gaten in de bewolking en deed de zon moeite om wat warmte te geven. We bereikten zo de ingang van de Toeristencamping De Soetelaer en troffen in de berm enkele betonblokken aan, ideaal voor het houden van een lunchpauze. Het was ondertussen 11:00 uur geworden, tijd dus voor een picknickpauze. Terwijl de broodjes werden gesmaakt, hadden we een schitterend uitzicht over de omliggende velden.

Na het middagmaal kwamen we opnieuw in beweging, op weg naar knooppunt 93. Even voorbij de camping ging het rechtsaf verder via een kronkelend betonbaantje. Enkele oude hoeves passeerden de revue. Sommige zelfs in erbarmelijke toestand. Opnieuw kwamen we langsheen enkele kleine watergebieden, waarop de zon zich nu weerspiegelde. De graangewassen krijgen stilaan een goudgele kleur en dat oogt heel wat aantrekkelijker dan de grauwe en donkere akkers tijdens de wintermaanden. We vorderden stilaan richting dorpskern van Sint-Margriete, waarvan we ondertussen reeds de kerktoren in zicht kregen. We bereikten vervolgens knooppunt 93 ter hoogte van de hoofdweg door het dorp en draaiden naar rechts, richting kerk. Aldaar troffen we het kunstwerk aan, voorstellend Reynaert voor Koning Nobel. Zowat 100 m verder hielden we even halt in café ’t Oud Gemeentehuis. Aldaar konden we aan de achterzijde terecht op een terrasje teneinde even te genieten van een wandelpauze en natuurlijk enkele kopjes koffie. We konden het niet beter treffen, het was juist twaalf uur geworden.

Na deze eerder wat uitgelopen middagpauze, wandelden we verder doorheen de hoofdstraat van Sint-Margriete. We bemerkten hier trouwens bordjes inzake twee autoroutes, met name de Uilenspiegelroute en de Krekenroute. We verlieten de dorpskom en zetten onze tocht verder richting knooppunt 89, dat we even later aantroffen ter hoogte van ‘De Weegbrug’. Deze deed dienst tot omstreeks 1990. Er bevond zich ook een kunstwerk, met name Cuaer de haas, alsmede informatie betreffende archeologische opgravingen in de streek. We stapten nog wat verder langsheen deze drukke weg, tot we een rechts gelegen landelijke weg konden opgaan. Een watertoren in de verte leek als een baken op zee, doch we hadden meer oog voor een bomenrij heel in de verte langsheen het Leopoldkanaal, onze volgende bestemming onderweg. Geruime tijd volgden nu enkele typische polderwegjes elkaar op, langsheen de knooppunten 88 en vervolgens 87. Heel wat kleine kreken kregen we te zien, met uiteraard prachtige doorkijkjes tussen het riet.

We bereikten omstreeks 13:45 uur een van de grotere kreken uit de streek, met name de Boerekreek. Hier troffen we opnieuw een rustbank aan, met zicht op het water en beschenen door een heerlijk zonnetje. Tijd dus om de laatste broodjes uit de rugzak te halen. We genoten van een half uurtje stilte en bekeken het waterwild. Nadien ging het verder, richting knooppunten 86 en 85. We stapten een tijdje op een verhoogde polderdijk, even later op de weg links van een dijk, dan weer rechts van een andere dijk, waarbij we af en toe de wind in het voordeel, dan wel in het nadeel kregen. Uiteindelijk troffen we het wandelknooppunt 85 aan en bevonden we ons opnieuw op één van de oevers van het Leopoldkanaal. We begonnen dan ook aan het bewandelen van een eindeloos lijkend grindpad, langsheen de oever van het kanaal. Dit zou zo een hele tijd het geval zijn, aangezien we het kanaal volgden langsheen de knooppunten 84 en 83. Op weg naar punt 83, niets dan uitgestrekte landerijen, af en toe onderbroken door een stukje watergebied. Maar ondertussen genietend van de zon en even de wind in de rug.

We bereikten het knooppunt 83 ter hoogte van de Sint-Jansbrug en daar maakten we rechtsomkeer, teneinde via de andere oever van het Leopoldkanaal de terugweg aan te vangen, richting Sint-Laureins. Het voormalige café ter hoogte van deze brug, bleek ondertussen de deuren definitief te hebben gesloten. We waren zowat 16 km onderweg en er restten ons nog ongeveer een zestal kilometer op deze oever, teneinde opnieuw de dorpskern van Sint-Laureins te bereiken. Vol goeie moed en alweer strijdend tegen de wind uit de verkeerde richting, begonnen we aan het bewandelen van dit extra lange graspad. We vorderden aldus via de knooppunten 25 en 23, vooral op zoek naar een geopend café. We dachten prijs te hebben ter hoogte van knooppunt 23, zijnde Fred’s Café, doch dat ging pas open om 17:00 uur. Hier een uur in de blakende zon wachten, vonden we net iets te veel van het goede. Dan maar verder naar knooppunt 12.

We arriveerden even later ter hoogte van het voetveer, dat we eerder op de dag hadden gebruikt. Vanaf hier volgden we dezelfde weg, als op de heenweg het geval was geweest. Nog een goeie kilometer, via de knooppunten 10 en 11 en we kwamen ter hoogte van ons vertrekpunt. Alvorens huiswaarts te keren, namen we nog even een drankpauze op het terrasje van Bistro Bar Sente. Hier konden we dan tenslotte onze dorst lessen, na een lange wandeling, af en toe vechtend met de wind. We eindigden onze dagtocht na 22,223 km, goed voor 1097,1 cal, in een rustige wandeltijd van 5.24.18, na ongeveer 29631 stappen. Zo maakten we kennis met dit wandelnetwerk ‘Meetjeslandse Kreken’. Een volgende wandeling brengt ons wellicht ergens anders in het Vlaamse land.”

345: Avelgem, Zaterdag 06 juni 2015, 21,907 km. (7035,693 km.)

“Vandaag stond alweer een kennismaking op het programma met een voor ons nieuw wandelnetwerk, met name ‘Land van Mortagne’. We hadden voorheen een route online uitgestippeld, welke van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 11, gesitueerd in de Abdijstraat, nabij het pompstation van Bossuit. Na een uurtje rijden met de auto en een hapje op de plaats van vertrek, konden we deze wandeling aanvangen. Het was dan ook zowat vijf na negen, toen we de rugzak en de camera opnamen om aan deze wandelontdekking te beginnen. Amper van start gegaan, volgden we een tegelpad tussen enkele tuintjes door en langsheen een kerk zonder dak. We troffen er enkele bordjes aan dat we ons bevonden op het traject van het Bouvrie Wandelpad. Amper 500 m verder bereikten we reeds het volgende knooppunt nr. 10 ter hoogte van de drukke Doorniksesteenweg. Hier ging het linksaf, voorbij het kasteel van Bossuit tot aan de rechts gelegen Vierabeelstraat. Zo stapten we verder langsheen een kronkelende landelijk weg, die uiteindelijk overging in een graspad.

Langs weerszijden van het pad konden we bemerken hoe de graangewassen reeds flink zijn gegroeid. In de verte waren enkele kleine stukjes bosgebied waar te nemen, enkele grote vierkantshoeves en ondertussen genoten we van een blauwe hemel. Jammer genoeg stond er een strakke wind en het gras was nog nat van de regen van de voorbije nacht. Gelukkig zou daar snel verandering in komen. We bereikten nadien opnieuw de openbare weg ter hoogte van het knooppunt 9. We volgden dit smalle betonwegje naar rechts, waarbij we ons bevonden op de Leie-Schelderoute, een fietsomloop van 49 km. We vorderden gestaag tussen de akkers, richting knooppunt 23. Aldaar ging het rechtdoor verder, nog steeds dezelfde weg volgend, tot we kwamen ter hoogte van een oude vierkansthoeve, met op de gevel de vermelding ‘Ijshoeve’. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Sint-Denijs. Navraag bij de boer, of we reeds op dit vroege uur koffie konden krijgen, werd bevestigend beantwoord.

We namen dan ook plaats op de binnenkoer en genoten van een kopje koffie en een hartelijk gesprek met de boer in kwestie. Eén en ander had tot gevolg, dat we de boerderij pas opnieuw verlieten omstreeks half elf. We weten nu waar de ‘Ferme Califix’ zich bevindt. Na knooppunt 23, volgde nr. 22, nog steeds verder wandelend in dezelfde richting. We betraden zo het grondgebied van Spiere-Helkijn, of beter gezegd Espierres-Helcin. Een druk kruispunt dienden we te dwarsen, om verderop een grindpad aan te treffen, dat ons leidde langsheen de lokale begraafplaats. We bevonden ons toen op het Trimard Ruiterpad. Voorbij het kerkhof ging het wat verder rechtsaf op een tegelpad, dat naar links draaide tussen de landerijen. We bereikten zo een kleine waterloop, staken het brugje over en troffen er knooppunt 97 aan. Amper 50 m naar rechts zaten we al ter hoogte van het nr. 96. Het volgende doel was wandelknooppunt 95, dus gingen we linksaf en kwamen zo terecht tussen de woningen van Sint-Denijs. We volgden een tijdje een drukke weg doorheen deze locatie, tot we gelukkig wat verder, via een rechts gelegen tegelpad terug wat rust verkregen.

Op die manier kwamen we aan ter hoogte van een sportveld en schutterslokaal, tevens knooppunt 95, alwaar we enkele rustbanken aantroffen, de ideale gelegenheid om even te denken aan de inwendige mens. Het was ondertussen 11:15 uur geworden, we lieten ons bijgevolg de chocomelk en de boterhammen smaken. Terwijl we genoten van ons middagmaal, hadden we uitzicht op de kerk van Sint-Denijs. Na een tijdje rust ging het alweer verder, ditmaal via de Bossenroute A + B, in de richting van een woonwijk. Gekomen ter hoogte van een druk kruispunt, ging het op de bredere betonweg naar rechts en op die manier zouden we geruime tijd dezelfde richting aanhouden. Zo volgden de wandelknooppunten elkaar in snel tempo op. Even voorbij punt 74 bemerkten we een oude hoeve uit 1889, echter dringend toe aan restauratie. Aan knooppunt 75 begonnen we aan een langere beklimming, om nadien, aan het volgende kruispunt en tevens knooppunt 76, te beginnen aan een afdaling.

Het moet gezegd, vaak situeren deze knooppunten zich slechts enkele honderden meters van elkaar. Na 76 volgt doorgaans 77 en daar bemerkten we wel een bijzonder kapelletje, met binnenin een heel oude foto, echter verscholen achter een donker spinnenweb. Aan het volgende wandelknooppunt, 78, verlieten we uiteindelijk de openbare weg en gingen rechtsaf op een smalle veldweg, die even verder werd herleid tot een veldwegeltje. Het ging gestaag verder tussen de snel veranderende akkers, tot we een kleine poel bereikten. Links waren zowaar enkele struisvogels te zien. Het ging omheen het watergebied, tot we knooppunt 79 bereikten, ter hoogte van een smalle asfaltweg. Hier ging het linksaf naar het ‘Goet te Breuck’, een mooie gerestaureerde hoeve, voorzien van een mooie kapel en rustbank. We hadden er een babbel met de bewoner, welke uitleg gaf over de boomgaard. Ondertussen wees onze klok zowat 12:20 uur aan.

We wandelden verder, afdalend naar het knooppunt 80, teneinde aldaar rechtsaf te gaan en opnieuw te beginnen aan een beklimming. Eindeloos ver konden we hier de akkers overschouwen en hier en daar een enorme vierkantshoeve bemerken. Gekomen ter hoogte van knooppunt 83 dienden we linksaf te gaan naar het punt 82, dat zich zowat 400 m verder zou bevinden. Tot onze verbazing was dit knooppunt niet meer in gebruik en dienden we noodgedwongen terug te keren, om ter hoogte van punt 83, de omleiding te volgen naar het knooppunt 89, dat normaal gezien zou volgen na het vorige op onze uitgestippelde route. Meteen een omweg dus en extra kilometers op de teller. Via een slingerend landelijk wegje bereikten we uiteindelijk een plekje om even te zitten, weliswaar in de nabijheid van een onwel ruikende mesthoop, doch we lieten ons het abrikozentaartje toch smaken. Het was half twee in de namiddag en we konden even gezeten op een houten balk, genieten van de namiddagzon.

We konden daar moeilijk blijven zitten, dus maar terug op pad, om na een korte klim uiteindelijk punt 89 te bereiken. We draaiden rechtsaf en bevonden ons op enkele lokale wandelpaden, met name de Bossenroute B, de Driemolensroute en tevens de GR5A Zuid (De Panne – Antwerpen). Hier wandelden we geruime tijd vrijwel op een heuvelrug, waarbij we links en rechts de lager gelegen valleien konden bekijken. Verderop bereikten we knooppunt 31 en tien meter verder knooppunt 30, teneinde aldaar te beginnen aan een afdaling naar de lager gelegen woningen. Eenmaal daar aangekomen ging het verder richting punt 29, vooreerst via een stukje grindweg, waarna we een rechts gelegen veldweg dienden te volgen, die sterk in dalende zin verliep. Ook hier veranderde de veldweg vrij snel in een smalle wegel. Aan knooppunt 28 ging het verder rechtdoor, alwaar we nu een brede grasweg konden bewandelen. Even later bereikten we opnieuw de openbare weg, waarbij we ons ondertussen reeds bevonden op het grondgebied van Moen.

Via de knooppunten 28, 88 en 24, hoofdzakelijk via asfalt bereikten we de Sint Pietersbrug. Hier troffen we tevens in het zonnetje een mooie nieuwe picknicktafel aan, meteen tijd om de laatste boterhammen te eten. We kregen er vlug gezelschap aan tafel van enkele fietsers. Het was half drie en we konden er na onze maaltijd even de talrijke schildpadden bekijken, welke zich bevonden bovenop de waterlelies naast de brug. We hadden zowat 14 km afgewandeld en genoten hier van een deugddoende wandelpauze. Nadien ging het linksaf, via de brug over het kanaal Kortrijk – Bossuit, alwaar we de aanduidingen aantroffen van de Orveyt Wandelroute en de Waterhoek Route (50 km). Voorbij de brug bereikten we knooppunt 49 en hier ging het rechtsaf naar het jaagpad langsheen het kanaal. Even verderop, ter hoogte van het knooppunt 13, dienden we de begroeide oever van het kanaal te volgen. Hier stond het gras en onkruid echter een meter hoog, zowat we opteerden om verder het jaagpad links van het kanaal te volgen.

We verlieten uiteindelijk het jaagpad via een smal paadje links van de weg, dat ons liet wandelen doorheen een stukje bos. Het ging wat op en neer want we bevonden ons hier op een mountainbike parcours. Na het bosje volgde een klein park, dat we rechtdoor dwarsten, om vervolgens opnieuw doorheen een stuk bos te wandelen, tot we tenslotte de kerk van Moen in zicht kregen. De richting van het volgende knooppunt volgend, bereikten we tenslotte de kerk van deze gemeente. Na vier gesloten cafés te zijn voorbij gewandeld, konden we uiteindelijk in café Centrum terecht voor een kopje koffie en een gemakkelijke stoel. Het was ondertussen tien voor vier geworden. Na dit zwarte vocht, verlieten we het centrum van Moen. Een tegelpad bracht ons opnieuw langsheen het jaagpad naast het kanaal. Het ging vervolgens rechtsaf tot aan de brug over het kanaal. We staken voor de tweede maal het kanaal over, om wat verderop de openbare weg naar rechts te verlaten. We hadden zo een eindje gewandeld langsheen de Streuvelsroute.

Via enkele woonstraten bereikten we het jaagpad langsheen het kanaal op de andere oever. Het ging opnieuw naar rechts via de Trekweg. We vonden er de aanwijzingen van de LF6 Vlaanderen Fietsroute. Na een eindje stappen langsheen het jaagpad troffen we het volgende wandelknooppunt aan, met name het nr. 12. Hier verlieten we voorgoed het jaagpad langsheen het kanaal en volgden een rechts gelegen veldwegje tot aan knooppunt 14. Wat later ging het opnieuw naar rechts en kregen we een eindeloos lijkend fietspad te zien, dat ons uiteindelijk zou doen aankomen ter hoogte van het knooppunt 15. In de verte bemerkten we opnieuw reeds het domein van het kasteel van Bossuit. Aan het vermelde punt ging het naar links, via een veldweg, waarna we de Bouvriehoeve bereikten, bekend voor het fokken van edelherten. We volgden er een stukje traject van de Spierevalleiroute (40 km). Langzaam ging het via landelijke wegen naar wandelknooppunt 10. Hetzelfde knooppunt alwaar we eerder op de dag waren gepasseerd. Het ging nu via dezelfde weg als deze ochtend naar het eindpunt van onze wandeling van vandaag, het wandelknooppunt 11.

We hebben in elk geval vandaag genoten van een aangename en zonnige wandeldag, weliswaar af en toe geplaagd door een onaangename wind. Toch werden vandaag 21,907 km toegevoegd op de teller, met een verbruik van 1096,5 cal, goed voor 29.210 stappen in een rustige wandeltijd van 5.18.29, wat meteen het einde betekende van deze eerste kennismaking met het wandelnetwerk ‘Land van Mortagne.”

335: Verrebroek, Zaterdag 18 april 2015, 20 km. (6820,429 km.)

“Een wandeling beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met start en aankomst in Verrebroek. Deze dagtocht verkreeg in de wandelgids als titel: ‘Door de weidse polder van het Land van Waas’. De totale wandelafstand bedraagt 20 km, doch kon onderweg hier en daar worden ingekort. Wij opteerden om de volledige wandelafstand af te leggen. Na een autorit en een uitgesteld ontbijt ter plaatse, konden we even later van start gaan ter hoogte van de Sint-Laurentiuskerk op het Verheyenplein. We gingen voorbij het borstbeeld van Philip Verheyen en dwarsten ter hoogte van de dorpspomp de weg, om aan de overzijde de Pater Vergauwenstraat te volgen. Deze straat mondde uit op een viersprong voorzien van een Onze-Lieve-Vrouwkapel. Aldaar ging het linksaf naar de voetbalterreinen, om daar even later links aan te houden via een klinkerpad, richting huisnummers 8 en 10. Een kruispunt verder volgden we naar links het Philip Verheyenpad via de hoger gelegen dijk van het voormalig Spaans Fort. We staken de Sint-Michielsstraat over en bleven bovenop de dijk wandelen tot aan de links gelegen Bralstraat.

We verlieten de dijk en volgden de Bralstraat om de drukke Kieldrechtsebaan over te steken en te wandelen tot aan het volgende kruispunt. Daar aangekomen draaiden we rechtsaf in de Turfbanken, een straat welke diende te worden bewandeld tot aan de links gelegen Lange Nieuwstraat. We gingen bijgevolg linksaf door deze straat tot aan alweer een volgend kruispunt. Opnieuw gingen we rechtsaf, ditmaal in de Sint-Cornelisstraat, richting fietsknooppunt 10. Zowat 800 m verder, aan het natuurreservaat De Grote Geule, bemerkten we de rood-gele markeringen van de Streek-GR Reynaertpad. Tegenover het natuurreservaat ging onze tocht verder via een veldweg naar links tussen twee rijen bomen. Ongeveer 500 m verder ging het na een haakse bocht naar links tot aan het kruispunt met de Lange Nieuwstraat. Aan de overzijde begaven we ons vervolgens in de Groenendam tot aan de Bloempotstraat, alwaar we even naar rechts stapten tot aan de voet van de Verrebroekdijk. We gingen rechtsaf en stapten op een onverharde weg onder aan de dijk.

Aan het kerkhof van Meerdonk kregen we een bocht naar links en nadien naar rechts, teneinde terecht te komen in de Schoolstraat. Deze straat leidde ons tot aan de Plezantstraat links, om zodoende de kerk van Meerdonk te bereiken. Aan de kerk ging onze tocht verder via Meerdonkdorp tot aan een splitsing voorzien van een beeldhouwwerk ‘Gods raderwerk der dingen’. Daar ging het naar rechts in de hoger gelegen Dijkstraat. Zo kwamen we langs de beeldengroep Free Foxes van de hand van Caroline Coolen. Op dit punt verlieten we de geel-rode markeringen van de Streek-GR Reynaertpad en volgden voortaan de rood-witte tekens van de GR5A. We stapten dus rechtdoor via de Krekeldijk, met rechts zicht op de Grote Saleghem Geul, een kreek voorzien van tal van schuilhutten voor hengelaars. We passeerden het natuurhuis Panneweel om even later, net voor het einde van de Krekeldijk, links de Lagestraat in te draaien. We volgden deze straat tot aan de Pannekeetstraat om deze naar rechts in te gaan tot aan de Zandloperstraat, welke ons naar links leidde tot aan een rotonde.

We begaven ons in de Margrietstraat om bijna onmiddellijk rechts de Donkstraat in te gaan. We dwarsten de Leestraat om aan de overzijde verder te stappen via de Kleine Donkstraat tot aan het kruispunt met de Ruiterstraat. Daar hielden we de richting links aan, richting Verrebroek. Slechts 100 m verder kozen we rechts de Lepelstraat, die naar links draaide tussen de boomgaarden, langsheen een watergang. Via een duiker wat verderop bereikten we de andere oever van deze watergang en verlieten we het traject van de GR5A. We kozen een graspad links langs het water tot we zowat 700 m verder aankwamen ter hoogte van een bedrijvenzone en een recent aangelegde rotonde. We dwarsten er vervolgens de drukke Verrebroekstraat en begaven ons aan de overzijde op een fietspad tussen de bedrijven en de Schoorhavenweg. Net voor de rotonde richting haven, volgden we linksaf de Gemaalweg naar het pompgemaal.

Ter hoogte van het pompgemaal Watermolen, stapten we links omheen dit bouwwerk, om nadien rechts te kiezen richting Fortje. Vrijwel dadelijk erna ging het via de Sluisstraat verder tot we opnieuw de Onze-Lieve-Vrouwkapel aantroffen van voorheen bij het begin van de wandeling. We bevonden ons terug in de Pater Vergauwenstraat welke we eenvoudig rechtdoor inwandelden tot aan de kerk op het Verheyenplein, einde van de tocht.”

329: Dendermonde, Zaterdag 07 maart 2015, 22,6 km. (6684,029 km.)

“Het verhaal inzake onze belevenissen en de bezienswaardigheden, tijdens een wandeling met start en aankomst te Dendermonde. Deze tocht wordt beschreven in de dagstappergids Oost-Vlaanderen met als titel: ‘Langs de Dender en zijn overstromingsgebieden’. De totale wandelafstand bedraagt 22,6 km en gaat van start ter hoogte van het station van Dendermonde. We konden er ons voertuig veilig parkeren op de voorziene parking aan het station en na een hapje ter plaatse, konden we even later van start gaan. We verlieten het station naar links en wandelen naar de vijver van de Hollandse vestingen. Een opvallend kunstwerk kon er worden bekeken, waarna we ons begaven op het Dr. Malbrain Wandelpad langsheen de vijver. Een tiental minuten later kwamen we terecht op een T-splitsing, waar we linksaf dienden te gaan, voortaan de rood-witte tekens volgend van de GR5A Zuid, over een afstand van zowat 10 km. Vrijwel onmiddellijk ging het opnieuw naar links en wandelden we op de andere oever van de vijver verder. Toen we een bord konden waarnemen, waarop vermeld ‘Internaat’, ging het rechtsaf. Even later kwamen we in de Galeidestraat en vervolgens aan het Koninklijk Atheneum. Voorbij de school werd de weg smaller en ging uiteindelijk over in een grindweg.

Een T-kruising verder dienden we links te kiezen om zo de spoorweg te bereiken. Voorbij de spoorweg wandelden we rechtsaf de Hooistraat in en kwamen aan de wandelboom waar de GR5A en de GR128 elkaar ontmoeten. We overschreden nadien de Steenbeek en betraden op die manier het natuurgebied Bellebroek. We dienden ons te richten op de GR-tekens, vermits dit traject verliep langs de enige weg doorheen het Bellebroek. De kronkelende weg leidde ons tot op de dijk van de Dender te Denderbelle. Via een nogal modderig pad kwamen we aan het verder gelegen sas van Denderbelle. Door middel van de sasbruggetjes konden we de Dender oversteken en dan opnieuw de dijk bewandelen, ditmaal naar links. 400 m verder verlieten we de oever van de Dender naar rechts, richting kerk van Mespelare. Echter na vooreerst nog een klein ommetje te hebben gewandeld tussen weiden en langs de Grote Beek, ging het via een rustige weg naar de kerk van Mespelare. Ter hoogte van de kerk ging onze tocht nadien verder in de links gelegen Benedenstraat en voorbij een kruispunt in de Scheutlagestraat. We stapten doorheen een stukje verkaveling en verwerkten een bocht naar rechts en nadien naar links.

Toen we verderop een nieuwe wijk bereikten, ging de GR linksaf in de Lindelaan, om nadien op het einde van de straat rechts te kiezen en zo uit te komen in de Eerste Bochtweg. Even later bereikten we de Denderstraat, de weg van Gijzegem naar Wieze. We sloegen bijgevolg linksaf om zo korte tijd nadien de brug over de Dender aan te treffen. We konden dan ook via een stel trappen bovenop de brug komen en de Dender overschrijden. We verlieten daar dan ook definitief het traject van de GR en konden beginnen aan de terugweg naar Dendermonde. Voorbij de brug gingen we linksaf in de Disgenaatdreef, welke wat later de naam Sasbaan verkreeg. Zowat 800 m verder kwamen we aan de gerestaureerde boerderij ‘Het Neerhof’. Net voorbij de boerderij ging het linksaf in een veldweg, welke overging in een zandweg. We volgden er een tijdje een lokaal wandelpad, de Brouwersroute, dat ons omheen het kasteel liet gaan, dat we echter niet te zien kregen. Nog steeds de Brouwersroute volgend kwamen we aan ‘Wieze in miniatuur’. Nadien zetten we onze wandeling verder om even later, via de Nieuwstraat café-feestzaal de Ajuin aan te treffen. We konden er alvast genieten van het beeld van prins Karnaval.

We begaven ons in de Nieuwstraat even later naar links, teneinde nadien rechts de Olmendreef in te wandelen. We dienden zowat 200 m verder links een veldweg op te gaan, welke verliep tussen fruitplantages, om aan een kruising van veldwegen nadien rechts aan te houden. Een bocht later kwamen we in de Mottekesstraat en konden er dan ook de mooie boerderij bewonderen van de paters Capucienen van Dendermonde. We sloegen nogmaals linksaf en nadien namen we de eerste straat rechts, om opnieuw te wandelen langs de Steenbeek. Waar de weg naar links een bocht maakte, gingen we in de tegenoverstelde richting verder om dan een graspad te bewandelen naast een weide. We stapten een tijdje tussen tal van weideafsluitingen om tenslotte het kruispunt te bereiken van wegen leidend naar Denderbelle, Lebbeke en Wieze. We gingen linksaf in de Hofstraat om voorbij een eerste kruispunt de Bermenstraat in te gaan die eindigde ter hoogte van de weg Denderbelle – Wieze. Aan de overzijde troffen we de Bleekstraat aan, welke ons de Hoofdbeek liet oversteken en dan rechts een veldweg ingaan. Tussen de weiden en langs brede grachten, kronkelde deze veldweg richting kerk van Denderbelle, welke we even later van nabij konden bewonderen.

Aan de kerk van Denderbelle kozen we links de Denderstraat en even later rechtdoor de Steenkouterbaan. We kwamen langs het kerkhof om uiteindelijk de grote weg Denderbelle – Dendermonde te bereiken, alwaar we linksaf gingen. Even verder ging het naar links via de dwarsdijk om 400 m verder rechts een veldweg in te wandelen die ons langs de voetbalvelden bracht. Eens voorbij de voetbalvelden kwamen we in de Robert Ramlotstraat, om nadien via de Serbosstraat de Boonwijk in te gaan. We konden er de moderne kerk bekijken, alsook de omliggende flatgebouwen, getooid met stripfiguren. Stilaan naderden we het einde van de wandeling, na vooreerst nog even de spoorweg te hebben gedwarst. We eindigden dan ook deze dagtocht op het Stationsplein”

328: Westouter, Zaterdag 28 februari 2015, 20,8 km. (6661,429 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Westouter, welke wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2. Deze wandeling verkreeg in de gids als titel: ‘Natuurgebieden en vergezichten om van te snoepen’. De totale wandelafstand bedroeg 20,8 km en ging van start ter hoogte van het Dorpsonthaalpunt op de Neerplaats. Tijdens het verloop van de tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Heuvelland, alsook van de GR5A Zuid en de GR128. Nadat we ons voertuig hadden geparkeerd in de nabijheid van de kerk en na vooreerst te hebben genoten van een broodje, konden we even later op pad. We vertrokken aan het Dorpsonthaalpunt, ter hoogte van wandelknooppunt 1 van het Wandelnetwerk Heuvelland, via de Poperingestraat langsheen het kerkhof. Aan het monument voor de oorlogsslachtoffers gingen we rechtdoor de Schomminkelstraat in, langs een Pools kapelletje. Bij het bereiken van het wandelknooppunt 15, stapten we een rechts gelegen veldweg in, welke leidde naar de Bellestraat. We volgden over korte afstand de Bellestraat naar links, teneinde nadien aan de overzijde de Soldatenstraat te kiezen. Aan het eerste kruispunt stapten we rechtdoor en betraden vervolgens het Natuurpuntgebied De Broekelzen. Na een bocht naar links kwamen we aan een houten sluis, waar we rechtsaf gingen over de beek om er de markeringen aan te treffen van de Streek-GR Heuvelland.

Aan het wandelknooppunt 8 volgden we de beek naar links, om verder via een knuppelpad de beek over te steken. Door middel van een links gesitueerde trap wonnen we aan hoogte om dan naar rechts verder te gaan. We stapten langs de weilanden tot we een poel aantroffen, waar we opnieuw rechts aanhielden en een tweede trapsgewijze knuppelpad opgingen, door het bos. Zo bereikten we het wandelknooppunt 14 om daar rechts af te draaien in de Soldatenstraat, om even later voor de tweede maal de Bellestraat aan te treffen. Aan de overzijde ging de tocht verder in de Kleine Bergstraat, om dan via een grindweg af te dalen tot aan een veldweg rechts, waarin we verder daalden. Na enkele bochten kwamen we beneden aan een houten sluis, om er de Schomminkelstraat over te steken en het Natuurgebied De Rodeberg te betreden. We gingen tussen twee hagen door en vervolgens rechtsaf aan wandelknooppunt 64 op een grasweg. We passeerden de achterzijde van een vakantiehoeve om aan hoogte te winnen, om dan opnieuw af te dalen naar knooppunt 65. Aldaar troffen we behalve de rood-gele tekens van de Streek-GR Heuvelland, nu ook de rood-witte markeringen aan van de GR5A Zuid. Via een plankenpad naar links staken we de Hellegatbeek over en klommen tot bij knooppunt 33 en een slagboom.

We gingen linksaf en vervolgens hielden we links aan ter hoogte van een tweede slagboom. We kwamen nadien aan knooppunt 25 om daar een ruiterpad over te steken via een tweetal sluisjes. Via de wandelknooppunten 26 en 27 kwamen we uit aan de drukke Sulferbergstraat. Aan de overzijde troffen we een smal pad aan dat ons leidde naar knooppunt 29, om daar linksaf te gaan naar knoopunt 28, om rechtdoor verder te stappen. Aan knooppunt 12 ging het naar rechts om wat verder af te dalen in een bosje. We overschreden nogmaals een beekje om dan via een slingerend pad aan hoogte te winnen doorheen het bos. Bij het verlaten van het bos ging het over een knuppelpad dat ons liet aankomen op de Goerberg. We kwamen dan terecht op een T-kruispunt aan wandelknooppunt 13 en sloegen linksaf naar knooppunt 71 alwaar we rechts kozen. Zowat 75 m verder, ter hoogte van het pand nr. 4 sloegen we linksaf naar het Natuurpuntgebied De Scherpenberg. De grasweg maakte een grote lus tussen weiden en akkers, om dan aan te komen aan het einde van een rietveld. We gingen linksaf via een plankenpad en enkele trappen om nadien naar rechts de rand van een bos te volgen en zo te klimmen naar het wandelknooppunt 70. We stapten rechts de Zandberg in om de drukke Dikkebussestraat over te steken.

Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Scherpenbergweg, welke ons omheen de Scherpenberg liet gaan, waarna we wandelknooppunt 50 aantroffen. We namen er afscheid van de Streek-GR en volgden een veldweg rechts, richting kerk van Loker. We kwamen uit op een asfaltweg welke we naar rechts opgingen tot aan het knooppunt 49, waar we links de Ronsevaalstraat indraaiden. Zowat 100 m verder ging het via een dalend graspad rechts naar het Natuurpuntgebied Hellebeek – Vijvervelden. Vervolgens ging het doorheen het bos via diverse plankenpaden, om aan het einde rechts een trap te beklimmen naar een hoger gelegen asfaltweg. We gingen naar links in de Kalissestraat, staken een tweede maal de Dikkebusseweg over, om aan de overzijde de Oude Bellestraat in te gaan. We passeerden knooppunt 45 en kozen nadien rechts een brede grindweg aan wandelknooppunt 46, waarna we knooppunt 37 aantroffen boven op de Rodeberg. We konden er de wit-rode tekens bemerken van de GR5A Zuid. Dit groteroutepad volgend, sloegen we linksaf. We verkregen er een schitterend panorama, vooral op de lager gelegen kerk van Loker.

Net voor de aldaar geplaatste molen, ging het naar links, richting hoek van de bosrand. Daar begonnen we aan de afdaling van de Rodeberg via een smal pad langs de bosrand. We passeerden nogmaals een houten sluis, waarna een trap ons verder liet dalen tot op een asfaltweg welke naar links diende te worden gevolgd. Gekomen aan het kruispunt van de Oude Bellestraat en de Gildestraat dienden we rechtsaf te draaien, om ongeveer 300 verder rechtsaf te gaan naar het natuurgebied De Douvevallei. We verlieten dan ook het traject van de GR5A Zuid. We kwamen voorbij twee slagbomen en betraden een slingerend pad dat ons liet afdalen tot aan een beekje. Nadien dienden we alweer te klimmen naar knooppunt 60, om er een asfaltweg te dwarsen en af te dalen via een grasweg door een bosje. Aan de hoek van het bos ging het naar links tot aan een dikke knotwilg en vervolgens naar rechts tot aan wellicht de dikste knotwilg van Vlaanderen. Enkele bochten verder en trappen later kwamen we in een brede dreef aan wandelknooppunt 61.

We kozen de richting links, om verder af te dalen naar een plankenpad en vrijwel onmiddellijk via grote treden te klimmen naar knooppunt 62 op de hoek van een camping. We daalden af naar links, teneinde via een brugje de Douve over te steken, alsook de Frans-Belgische grens. Korte tijd nadien bereikten we wandelknooppunt 63, om daar linksaf te gaan via een dalende holle weg, richting knooppunt 93. We hielden rechtdoor aan en kwamen zo terecht op de drukke Route du Mont Noir (St-Jans-Cappel). De voorziene route ging aan de overzijde van de straat verder, doch we hielden het op dit punt voor bekeken. Reeds de hele dag kregen we af te rekenen met zeer modderige veldwegen, af en toe onbegaanbaar, zodat we onze toevlucht dienden te nemen tot aanpalende weiden, achter het prikkeldraad. Daar we op die manier veel tijd hadden verloren en ook omwille reeds van de nakende duisternis, begaven we ons via de kortst mogelijke weg terug naar het beginpunt van de wandeling, hierbij vooral stappend langs vrij drukke wegen.”

323: Mesen, Zaterdag 20 december 2014, 23,545 km. (6577,76 km.)

“Een volgend wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Mesen. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Met ups en downs door een weids en historisch getint landschap’. Volgens de wandelgids bedroeg de totaal te wandelen afstand 23,3 km, doch kon onderweg worden verkort met 5,6 km. De startplaats bevond zich ter hoogte van de markt in Mesen. Tijdens het verloop van de tocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR5A Zuid, de GR128 en de Streek-GR Heuvelland. Na een autorit richting Mesen en vervolgens een broodje ter plaatse, konden we even later van start gaan. We vertrokken dus ter hoogte van de markt in Mesen, waar we vrijwel dadelijk werden geconfronteerd met de nabijheid van Kerstmis, getuige een mooie kerststal op de markt. We gingen linksaf in de richting van het postkantoor, om op de hoek van de markt, links de Gentstraat in te gaan tot aan de rechts gelegen Armentiersstraat. We konden er de aanwijzingen bemerken van de Pionier Route. Via de Armentiersstraat stapten we verder in de doodlopende Wulvergemstraat, om daar een veldweg rechts in te wandelen, die leidde naar de weg Mesen – Wulvergem (N314).

We wandelden op deze weg naar links tot aan het Messines Ridge Cemetery, ondertussen een gedeelte volgend van de West-Vlaamse Bergenroute (45 km). Na een bezoekje aan deze serene begraafplaats kozen we aan de overzijde de Kruisstraat. Licht dalend staken we de Steenbeek over, om aan het volgende kruispunt rechts de Katteputstraat in te draaien, gevolgd door de eerste veldweg links. We dwarsten de Wulvergemstraat en stapten aan de overzijde via de Scheerstraat tot aan het Spanbroekmolen Cemetery. Ook daar mocht vanzelfsprekend een bezoekje niet ontbreken. Ter hoogte van de ingang ging het nadien via een veldweg naar links, waarbij we nu werden gegidst door de rood-witte markeringen van de GR5A Zuid en de GR128. We kwamen ter hoogte van een begroeide berm en wandelden via een poortje omheen de berm om aan te komen in de Kruisstraat. Zowat 40 m naar links konden we even van nabij de Spanbroekmolenkrater, of beter gezegd ‘Pool of Peace’ gaan bekijken. We zetten onze tocht verder naar rechts, om nadien links de Spanbroekmolenstraat in te wandelen. Aan het einde van de asfaltweg hielden we rechtdoor aan, om via een veldweg zowat 1 km verder opnieuw een asfaltweg te bereiken.

Daar hielden we links aan tot we deWulvergemstraat opnieuw konden aantreffen, welke we naar rechts inwandelden, richting centrum van Wulvergem. Korte tijd nadien kwamen we aan in de Dorpsstraat van deze gemeente. Tijd om even een koffiepauze te nemen en daarvoor konden we terecht in café A La Basse Ville. Na deze aangename onderbreking ging de wandeling verder in de Dorpsstraat tot aan een kruispunt van meerdere wegen, onder andere de weg naar Kemmel en de weg naar Nieuwkerke. Daar tussen stapten we de Zepestraat in welke over een afstand van 1 km werd gevolgd, tot aan het eerste kruispunt aan het wandelknooppunt 28. We namen er dan ook afscheid van de rood-witte GR-tekens. De tocht ging verder naar links in de Hagedoornstraat om alzo de Douvebeek over te steken. Voorbij de beek kwamen we aan het wandelknooppunt 29, om daar rechts de Makkestraat in te gaan. Al klimmend bereikten we de weg Nieuwkerke – Kemmel, waar we aan de overzijde, ter hoogte van het knooppunt 30, ons dienden te begeven op de bedding van een oude tramroute. We verlieten echter vrij snel deze bedding aan het knooppunt 35 en troffen daar de geel-rode markeringen aan van de Streek-GR Heuvelland.

We gingen rechts onder de Pont d’Amour door, hierbij ondertussen een gedeelte volgend van de Geuzen Wandelroute. Een tegelpad leidde ons naar de weg Wulvergem – Nieuwkerke welke we naar rechts namen tot aan het einde van het kerkhof van Nieuwkerke. Daar dwarsten we de weg en kwamen aan het geuzenmonument, om vervolgens verder te gaan tot aan de kerk en het dorpsonthaalpunt. Daar konden we opnieuw even verpozen in café Chaplin. Na te hebben genoten van een kopje koffie konden we alweer op weg. Tegenover het dorpsonthaalpunt sloegen we links in om aan het wandelknooppunt 34 rechtdoor de Bassevillestraat te kiezen. Korte tijd later, gekomen aan het wandelknooppunt 31, daalden we af via de Zuidlindestraat. We kwamen aan het volgende knooppunt, met name 33 om daar rechtdoor verder te wandelen tot aan de Waterstraat links. Na de Waterstraat te zijn afgedaald, konden we beneden beginnen aan de beklimming van de Leeuwerkstraat links tot aan het kruispunt met de Nachtegaalstraat. We draaiden andermaal rechtsaf en hielden nagenoeg gedurende 2 km dezelfde route aan, tot we aankwamen ter hoogte van hoger gelegen Rozenberghoeve. Een 150-tal m verder ging het naar rechts een veldweg op, waar we het hoogste punt van de wandeling hadden, namelijk 63 m boven de zeespiegel.

We arriveerden aan de hoek van een links gelegen weide, waar de route kon worden verkort door linksaf te gaan. Wij stapten echter rechtdoor tot aan het Bois de la Hutte. Via een smal steil dalend pad stapten we voorbij een metalen sluis om nadien de straat over te steken en dezelfde richting aan te houden. Voorbij een metalen slagboom en een informatiebord betreffende het Bois de la Hutte, verlieten we nadien het bos. Aan het kruispunt met de Munquestraat ging het linksaf om later op de hoofdweg naar Mesen, rechts het fietspad te volgen. Deze hoofdstraat bracht ons tot aan het Strand Military Cemetery. Het zoveelste bezoekje aan deze begraafplaats zorgde even voor een korte wandelpauze. Even later begaven we ons op een links gelegen pad dat ons even verder liet aankomen op de hoek van het Bois du Gheer. We stapten even langs de rand van het bos, om voorbij een metalen slagboom naar links het bos in te draaien. We gingen doorheen het Bois du Gheer via de hoofddreef tot aan een kruispunt voorzien van een slagboom. Daar stuurde de wandelgids ons naar rechts, om dan in een bocht omheen het Mud Corner Cemetery te gaan. We wonnen wat aan hoogte en kwamen uiteindelijk op een asfaltweg uit, die we links opgingen.

In deze omgeving vierden de Duitse en Britse troepen samen Kerstmis op 25 december 1914. Ze zochten elkaar op in niemandsland en deelden drank, tabak en eten en ze speelden zelfs voetbal. Toen we aldaar langs kwamen waren we getuige van een herbeleven van deze gebeurtenis, door tal van personen in uniform nagespeeld. We volgden de weg verder tot aan de drukke weg Mesen – Ploegsteert. Gezien inmiddels de duisternis begon in te treden, zagen we af van het verder volgen van de aangewezen route. Bijgevolg begaven we ons naar rechts op de drukke N365, de weg Mesen – Ploegsteert en volgden deze naar het centrum van Mesen. Net alvorens het eigenlijke centrum te bereiken, bezochten we nog even links van de weg het Vredespark en de Ierse Vredestoren. Weinige ogenblikken later arriveerden we opnieuw op de markt in Mesen, ondertussen reeds in het donker. We eindigden deze historische tocht na 31394 stappen en 23,545 km.”

321: Rupelmonde, Zaterdag 13 december 2014, 14,876 km. (6547,215 km.)

“Een verslag inzake een wandeltocht met start en aankomst in Rupelmonde. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Langs bolle akkers op hoge dijken’. De totale wandelafstand bedraagt 22,4 km, doch kan worden ingekort tot 14,65 km. De voorziene startplaats bevindt zich ter hoogte van de kerk in Rupelmonde. Volgens de wandelgids zou tijdens het verloop van deze tocht een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR5A en de Streek-GR Reynaertland. Nadat we ons voertuig veilig hadden geparkeerd en na te hebben genoten van een broodje ter plaatse konden we even later van start gaan. Echter vooraf genoten we nog van een kopje koffie in café De Rupel. Onze wandeling ging uiteindelijk van start aan de kerk van Rupelmonde, nadat we de nodige foto’s hadden kunnen nemen van het beeld van de Jonge Mercator, het standbeeld van Mercator zelf en natuurlijk niet te vergeten, de kerk. De rood-witte markeringen van de GR5A in acht nemend, gingen we links van de kerk de Geraard de Cremestraat in, om die over een afstand van ongeveer 1,5 km te volgen. Gekomen ter hoogte van het derde kruispunt, sloegen we rechtsaf in de Blauwe Gaanweg. We konden er de aanwijzingen zien dat we ons bevonden op de 3K-route. Even verder, aan het pand met nr. 41, ging het naar links over een dolomietpad naast een brede sloot.

Zo arriveerden we aan de links gelegen vijver van het kasteel van Wissekerke. Net voorbij de kasteelvijver wandelden we linksaf richting centrum van Bazel. We volgden er toen de Groene Route Kruibeke. Net alvorens het kerkplein van Bazel te bereiken, dienden we rechtsaf te gaan in een lindendreef, waarlangs een gedeelte verliep van de Tibeert Route (49 km). Aan het einde van deze dreef troffen we een Sint-Petruskapelletje aan, om daar links de Kemphoekstraat in te gaan en zo de N419, de Bazelstraat te bereiken. We wandelden over zowat 300 naar rechts op de Bazelstraat tot op het kruispunt Houten Kruis. We hielden daar links aan, teneinde de Houtenkruisstraat links in te gaan. We volgden er een tijdje de Hoevenroute Kruibeke. De eerste splitsing gebood ons rechts de Boerenstraat in te gaan, welke we zouden volgen over ongeveer 2 km tot aan het T-kruispunt met de Molenberg. We namen er afscheid van de GR5A welke rechts de Molenberg volgde, wijzelf hielden het bij linksaf. Even later verlieten we de Molenberg om links de Pismolenstraat in te wandelen.

We betraden toen het valleigebied De Drie Beken, overschreden daar de Barbierbeek en kwamen aan ter hoogte van het kruispunt met de Kerkstraat. Daar bevond zich de boerderij Geelhof met een woonhuis uit 1641. Vermits we ondertussen hadden gepland om de kortere route te wandelen, gelet op de periode van het jaar, gingen we aldus de Kerkstraat naar links in. Twee kruispunten verder dienden we opnieuw links af te draaien, ditmaal in de Portugezenstraat. Deze straat dienden we over een afstand van ongeveer 3 km te volgen tot aan de Hoogstraat. De Hoogstraat naar rechts ingaand, verlieten we deze via de links gelegen Grensstraat. De Grensstraat ging over in de Hemelrijkstraat, om zodoende de Nieuwe Baan over te steken. Twee straten, deTemsestraat en de Kloosterstraat brachten ons uiteindelijk opnieuw aan de kerk van Rupelmonde op het Mercatorplein. Alvorens we richting thuishaven kozen, hielden we nog even halt in café Roots voor een laatste verfrissing.

We eindigden dan ook deze eerder korte winterwandeling na 19835 stappen en 14,876 km.”

320: Hollebeke, Dinsdag 11 november 2014, 17,069 km. (6532,339 km.)

“Hierna volgt het relaas van een wandeltocht met start en aankomst in Hollebeke. Deze tocht wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘De Ieperboog in ’t groen’. De totale wandelafstand bedraagt 20,9 km, doch kan worden verkort tot 19,7 km. De voorziene startplaats bevindt zich ter hoogte van de kerk in Hollebeke. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR128. Na ter plaatse vooreerst nog even te hebben genoten van een broodje, konden we aan de wandeling beginnen. We gingen van start ter hoogte van het wandelknooppunt 8, behorende tot het Wandelnetwerk Ieperboog, om links Hollebeke-Dorp te verlaten. Ter hoogte van de Bierboomstraat konden we vrijwel dadelijk de Bierboom ontdekken. We stapten rechtdoor op het kruispunt met de Komenseweg, om na een bocht rechtsaf te gaan tussen de huizen, richting Oude Vaart. Via een metalen poortje kwamen we zo terecht op het traject van de GR5A Zuid, waarvan we de rood-witte tekens zouden volgen richting wandelknooppunt 14. Even verder verlieten we vrij vlug de Oude Vaart via een tweede poortje, om links te wandelen naar het wandelknooppunt 14 ter hoogte van de Komenseweg.

Daar ging het rechtsaf op het fietspad naar de ingang van het Provinciedomein De Palingbeek. We namen er afscheid van de rood-witte tekens van de GR5A Zuid, om aan de tweede ingang van het domein opnieuw de Komenseweg over te steken. We stapten de Kasteelhoekstraat in, waar we aan het wandelknooppunt 12 linksaf draaiden en het bos De Vierlingen ingingen. We kwamen op die manier in een brede bosdreef welke we rechts inwandelden, om er te kunnen genieten van de prachtige vijvers. Na wat heen en weer stappen door tal van dreven, bereikten we de volgende bezienswaardigheid, de Caterpillarkrater aan het wandelknooppunt 27. Volgens plaatselijke info, was deze krater het gevolg van een ontploffing op 07 juni 1917. Ter hoogte van de krater ging onze tocht verder naar rechts, ditmaal voorzien van de rood-witte tekens van de GR128. Voorbij een bank daalden we van de berm van de krater af en kwamen via een draaipoortje uit op een asfaltweg. We gingen rechtsaf om via de brug over de spoorlijn te geraken. We kwamen langs een gedenkteken ter ere van twee verzetslieden tijdens WO2, alsook een monument ter ere van de 14th Light Divison en verder ter ere van de Australian Tunnelling Company.

Door middel van een poortje kwamen we aan de herinneringsheuvel Hill 60 en het monument ter ere van de Queen Victoria Rifles. Via een tweede poortje bereikten we terug de openbare weg om die naar rechts te volgen. We bemerkten er de aanduidingen inzake de Vredesroute van 45 km. Gekomen aan het pand nr. 7 volgden we links een bospad om vervolgens de weg Zillebeke – Zandvoorde over te steken. Nogmaals doorheen een poortje betraden we een weide, alwaar we een gedeelte volgden van de Gasthuisbossen Wandelroute. Een poortje later ging het in een rechte brede dreef doorheen het Zwarte Leenbos. Twee poortjes lieten ons een betonweg kruisen ter hoogte van het wandelknooppunt 29, om even verder rechts het Groenenburgbos in te wandelen. We kwamen zo aan ter hoogte van het wandelknoopunt 30 om daar het traject van de GR128 te verlaten. We konden er langs het pad tal van zwammen bewonderen in diverse vormen en kleuren. In tegenstelling tot het parcours van de GR128, hielden we links aan om aan het eerste T-kruispunt rechtsaf te gaan. We troffen verder een asfaltweg aan die we links opgingen, passeerden het knooppunt 43, om aan het einde van de straat rechts de Pappotstraat in te gaan. Zowat 100 m verder aan de oprit van een woning, ging het naar links een grindpad op, richting Hill 62.

We zetten onze wandeling verder via de Canadalaan, alwaar we de bordjes bemerkten van de Ypres Salientroute. Zo kwamen we aan ter hoogte van het museum Sanctuary Wood, met bijhorend café. We hielden er dan ook een wandelpauze en konden in het café genieten van een kopje koffie en uiteraard een sanitaire stop. Na deze onderbreking zetten we onze tocht verder en kwamen aan het Sanctuary Wood Cemetery en tevens het gedenkteken ter ere van Keith Rae. Een bezoekje aan deze begraafplaats mocht natuurlijk niet ontbreken. We stapten verder voorbij wandelknooppunt 71 om in de volgende bocht, aan wandelknoopunt 72, rechts een smal pad in te gaan. We mochten opnieuw via enkele poortjes een weide oversteken om tenslotte de drukke Meenseweg te bereiken aan het wandelknooppunt 73. We weken er even af van de voorziene wandelroute, vermits even verder links we de ingang aantroffen van het Hooge Crater Cemetery. Aan de overzijde van de begraafplaats namen we nog even een pauze in het café van het Hooge Crater Museum. We konden er één en ander bekijken en enigszins aanvoelen wat de Eerste Wereldoorlog betekende in deze streek. Maar er restten ons nog heel wat af te leggen wandelkilometers, dus na een korte pauze konden we opnieuw op weg.

Het ging langsheen de drukke Meenseweg naar rechts op het fietspad, om zowat 250 m verder, een grindweg rechts in te slaan. Ter hoogte van een bocht verlieten we deze grindweg en stapten we het Hogebos in. We volgden daar de hoofddreef doorheen het bos tot aan het wandelknooppunt 74 aan de Pappotstraat. Daar stapten we de ’s Herenthagestraat in, nog steeds de GR128 volgend, tot aan het wandelknooppunt 40, alwaar we rechts kozen. We staken via een brugje een kleine beek over en gingen door het Passendaleveld tot aan een asfaltweg aan het wandelknooppunt 41. Hier aangekomen maakten we gebruik van een mogelijkheid tot verkorting van de wandelroute door de GR128 verder te volgen naar rechts. We dwarsten de Kranenburgstraat bij knooppunt 39 en nadien stapten we links het bos in aan het knooppunt 42. We staken wat verder de Vijfwegenstraat over hielden rechtdoor aan tot aan het wandelknooppunt 34. We stapten ook daar rechtdoor om dan een ruime bocht naar rechts te nemen, welke leidde naar het knooppunt 32. We verlieten er definitief de rood-witte tekens van de GR128.

Via enkele dreven en bijhorende richtingswijzigingen verlieten we stilaan het bos om via een veldweg de even verder gelegen drukke weg Zillebeke – Zandvoorde voor de tweede maal te bereiken. Over korte afstand wandelden we langsheen deze weg naar links, om dan aan de overzijde langs de rand van een bos verder te gaan. We stapten min of meer omheen de hoek van het bos om er even verder in te gaan. De route leidde ons naar het knooppunt 31 aan de Kasteelhoekstraat, welke we rechts ingingen tot aan de spoorlijn aan wandelknooppunt 11. Op dit punt aangekomen zagen we af van een bijkomende lus van vijf kilometer, doch kozen een andere route richting kerk van Hollebeke. We gingen dan ook de spoorweg over en stapten verder via de Kasteelhoekstraat tot aan de Komenseweg. Ter hoogte van het kruispunt sloegen we linksaf om wat verder opnieuw de kerk te bereiken van Hollebeke. We eindigden dan ook deze bijzondere wandeling na 22759 stappen en 17,069 km.”

315: Westvleteren, Zaterdag 11 oktober 2014, 18,42 km. (6438,328 km.)

“De volgende wandeling die we ondernamen, ging van start ter hoogte van de Sint-Sixtusabdij in Westvleteren. Deze dagtocht wordt in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2 beschreven en draagt als titel: ‘Door een land van hop en verstopte dorpjes’. De totale wandelafstand bedraagt 29,6 km, doch kon worden verkort tot respectievelijk 23,1 km, 18 km, 17,3 km of 15,8 km. Er was zelfs voorzien in een extra lus, zodat de te wandelen afstand 31,8 km zou bedragen. Wij opteerden voor een verkorting, met start aan de Sint-Sixtusabdij. We konden ons voertuig alvast kwijt op een aldaar gelegen parking. We gingen van start ter hoogte van de Mariagrot in de nabijheid van de Sint-Sixtusabdij en na het nemen van enkele foto’s keerden we op onze stappen terug en wandelden langs de hoofdingang van de abdij. We konden er al meteen proeven van enkele wandel- en fietsroutes: de Fleternaroute van 46 km, de LF6 Vlaanderen Fietsroute en de Sint-Sixtus Wandelroute. We bevonden ons inmiddels in de Donkerstraat welke we volgden tot aan het kruispunt met de Kallestraat, die we rechts insloegen. We kozen wat verder in de straat de tweede veldweg naar links en stapten zo een stukje door de Sint-Sixtusbossen. Ter hoogte van een T-splitsing hielden we de richting links aan, om nadien aan de rand van het bos de andere richting te kiezen, met name naar het Dozinghem Military Cemetery.

Een bezoekje aan deze militaire begraafplaats mocht zeker niet ontbreken tijdens onze wandeltocht. We konden er tevens een infobord waarnemen met foto inzake U.S. Army Reserve Nurse Helen Fairchild. Zowat 100 m voorbij de begraafplaats gingen we een links gelegen veldweg in, om kort daarna opnieuw rechts af te draaien in de richting van de weg Poperinge – Krombeke. Aan de overzijde van de weg zetten we onze tocht verder via een breed wandelpad doorheen bosgebied. De eerste splitsing dienden we links te kiezen en aan de volgende rechts, om vervolgens aan te komen ter hoogte van de restanten van een vroegere V1-lanceerbasis. Behalve enkele infopanelen en wat beton in de grond, viel er niet veel te zien. We gingen verder in dezelfde richting, om via een brugje de Canadaweg te bereiken. Hier hielden we even een korte wandelpauze, daar we even konden genieten van een kopje koffie in ‘Canada’. Na deze onderbreking volgden we verder de Canadastraat over een afstand van ongeveer 1 km tot aan een kapel. Aldaar bemerkten we de rood-witte markeringen van de GR5A, waarvan we het traject geruime tijd zouden volgen. Aan de kapel gingen we rechtsaf in de richting van enkele huizen en een verder gelegen bos. Naarmate we het bos naderden werd de veldweg steeds smaller.

Gekomen aan de ingang van het bos, ging het naar rechts en vervolgens naar links, waarbij de zo wandelden langsheen de rand van het bos. Via een veldweg links, voorbij het bosgebied, kwamen we aan een ander kapelletje in de Reningestraat. Aan deze kapel dienden we linksaf te wandelen, om wat verder een oprit rechts in te gaan, richting boerderij met nr. 6. Aan de boerderij zelf ging het naar links, om verder links te stappen naast hoppevelden. We kregen toen reeds duidelijk zicht op de kerk van Proven. Even verder bereikten we de N808, die we naar rechts dienden op te gaan, tot in het centrum van Proven. Daar ging het naar rechts via het Alexisplein om dan door middel van het Provenplein omheen de kerk te wandelen. We passeerden nadien de dorpsschool, overschreden een beek en kwamen terecht op de geasfalteerde Blasiusstraat. Daar konden we tot onze verrassing chocolade aankopen in de vorm van een klaproos, maar uiteraard nog in tal van anderen formaten en kleuren. Aan de overzijde van de straat gingen we verder via de Bormstraat, tot aan het kruispunt met de links gesitueerde Uilegatstraat. We verlieten daar het traject van de GR5A en kozen voor de verkorting door een andere route te nemen.

Daar stapten we nog even verder rechtdoor tot op een kruispunt met een electriciteitscabine, waar we rechtsaf wandelen. We bevonden ons toen op een gedeelte van de lokale Hoppelandroute. Nog altijd de Bormstraat verder volgend, over een afstand van zowat 1,5 km, kwamen we aan de Blasiusstraat welke we links ingingen. We konden er de bordjes waarnemen inzake de Frontleven Route. De Blasiusstraat leidde ons voorbij het kruispunt met de Doornhoek om zo een rotonde te bereiken in het centrum van Krombeke. We kwamen vervolgens aan op het Krombekeplein. We kozen nu opnieuw de richting Westvleteren, met name wandelden we vanaf het Krombekeplein rechtdoor de Graaf van Hoornweg in, om de eerste straat rechts, de Nieuwstraat in te gaan. We bewandelen deze weg tot aan het kruispunt met de Kallestraat, welke we rechts insloegen, richting Sint-Sixtusabdij. Verderop, ter hoogte van een viersprong, ging onze tocht verder via de Zwijnlandstraat links. Gekomen ter hoogte van het pand nr. 3 dienden we rechts een oprit te volgen, welke overging in een veldweg. Even later zelfs een tegelpad dat ons nogmaals liet genieten, wat verder van een stukje bos.

Tenslotte bereikten we een volgende splitsing in de nabijheid van de Mariagrot waar we tijdens de ochtend waren van start gegaan. Ditmaal lieten we de grot rechts liggen en stapten via een links gelegen brede dreef, tot aan de weg welke leidde naar de 200 m verder gelegen Sint-Sixtusabdij. Zo was onze wandelcirkel alweer rond na 24560 stappen en 18,42 km. We konden alvast beginnen aan de terugreis.”

313: Ronse, Zaterdag 04 oktober 2014, 22,824 km. (6396,308 km.)

“Een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met start in Ronse. Deze wandeling kreeg als titel: ‘Wandeling op en rond de taalgrens, in de Vlaamse Ardennen’. De aanbevolen vertrekplaats bevond zich ter hoogte van de jeugdherberg De Fiertel. De totale wandelafstand bedroeg 21,2 km, waarbij tijdens het verloop van de tocht een gedeelte zou worden gevolgd van de GR122, de GR5A en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Na een autorit richting Ronse, een laattijdig ontbijt ter plaatse, konden we van start gaan, voorzien van een blauwe hemel en behoorlijk wat zonneschijn. We verlieten dan ook de parking aan de jeugdherberg De Fiertel, om af te dalen richting kapel van Loreto. Op het kruispunt in de nabijheid daarvan, gingen we naar rechts. We bevonden ons toen reeds op het traject van de GR5A, de GR122 en volgden tevens een lokale fietsroute, de Hermes Route van 40 km. Langzaam wonnen we opnieuw aan hoogte om rechts de Trogstraat in te gaan, vooreerst een asfaltweg, later een aardeweg. Een tweetal boerderijen verder ging het opnieuw naar rechts, tot aan het chalet Boekzitting. Nogmaals gingen we rechtsaf tot aan een wandelboom, alwaar we voorlopig afscheid namen van de wit-rode GR-tekens. Via de dalende Sint-Pietersbosstraat kwamen we ter hoogte van de N454, om vervolgens aan de overzijde een dalende kasseiweg in te gaan.

Na een bocht naar rechts, betraden we een stukje bosgebied, om door middel van een kronkelend pad doorheen het bos te wandelen. Ter hoogte van een T-kruising hielden we links aan, richting wandelknooppunt 38. Korte tijd later verlieten we het bosje en bereikten een asfaltweg, alwaar we links afdraaiden. Weinige meters verders stapten we rechts een veldweg op naast een voetbalveld. We kregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen te zien, waarvan we het traject over zowat 5 km zouden volgen. We gingen richting wandelknooppunt 40 om ter hoogte van een kapel, terug de N454 aan te treffen. Ditmaal ging het aan de overzijde de Gielestraat in, nog altijd in de richting van het reeds vermelde knooppunt 40. Onderweg stapten we een tijdje op de lokale Omer Wattez Wandelroute om tenslotte te arriveren aan de ingang van het bos Terrijst. We draaiden linksaf om te bos in te gaan, voorbij een slagboom tot aan het grote infobord betreffende het bos Terrijst. Daar kozen we de richting van het wandelknooppunt 23, via een brede bosweg die we over zowat 1 km zouden bewandelen. Eenmaal voorbij een volgende slagboom maakten we een bocht naar rechts om te komen aan een brede betonweg. Over korte afstand volgden we die weg naar links.

Aan de overzijde, ter hoogte van een kapelletje namen we een zijstraat rechts, die ons leidde tot aan een uitzichtpunt, het Bosgat. We wonnen nog wat aan hoogte tot een haakse bocht naar rechts, waar we afscheid namen van de rood-gele markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. We gingen rechtsaf, staken een kruispunt over en vervolgden onze tocht doorheen een doodlopende straat, welke overging in een veldweg. Ter hoogte van een aldaar gelegen boerderij dienden we te gaan in de richting van het wandelknooppunt 25. De veldweg liet ons wandelen langs het kasteel te Wolfskerke en Hof te Wolfskerke. Inmiddels was de veldweg opnieuw verhard, welke we verder naar rechts indraaiden. We bevonden ons daar op een gedeelte van het plaatselijke Sigelshempad alsook de Zwalmbronnen Wandelroute. We hielden voorlopig de aanduidingen naar het wandelknooppunt 33 in het oog, even later gevolgd door wandelknooppunt 51. Zo bereikten we even later de drukke N48. Aan de overzijde ging het verder via een dalende veldweg naast een rij struiken en later langsheen de rand van het Brakelbos. Zowat 800 m verder sloegen we rechtsaf het Brakelbos in voorbij een slagboom, om twee bruggetjes verder een wandelboom te bereiken.

Dit was dan ook het punt, vanaf waar we nu het gezamelijke traject zouden volgen van de GR5A, de GR122 en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Het begon in een lange brede bosweg doorheen het Brakelbos naar de top van de heuvel. Net alvorens de top te bereiken dienden we links af te slaan en op de volgende T-splitsing rechtsaf. We gingen voorbij een volgende slagboom om ter hoogte van een afsluiting rechts te houden en aan te komen aan de kapel in het gehucht La Houppe. Ondertussen waren we toe aan een sanitaire pauze en uiteraard een verfrissing, dus hielden we even halt in Chalet Gerard aan de overzijde van de straat. Na deze verdiende rustpauze, stapten we naast Chalet Gerard al klimmend het bos in. We kregen een holle weg te verwerken, om even verder het bosgebied te verlaten op een grindpad. Net voor een voetbalveld troffen we links een asfaltweg aan welke leidde naar een radartoren. Even voor we een tweede radartoren bereikten ging het via een sterk dalende holle weg naar links. Beneden aangekomen wandelden we verder langs de bosrand om tenslotte aan te komen tussen de huizen van het gehucht Queneau.

Eenmaal op de N520, gingen we even naar rechts, om wat verder de eerste veldweg rechts in te gaan. Een kruispunt verder kozen we een veldweg naar links, alwaar we via een bosweg afdaalden naar een beekje. Aan de overzijde van de beek ging het dan in stijgende lijn naar het gehucht Miclette. Zowat 400 m verder dienden we na een huis een smal aardewegje te nemen en twee poortjes te passeren, teneinde op die manier te wandelen naar de verder gelegen N48. Aan de overzijde van deze drukke weg, ging het via een stijgende veldweg rechtdoor naar het gehucht Breucq, terwijl we ons bevonden op de Muziekbos Wandelroute. In het gehucht kozen we andermaal links een kronkelende weg, welke we volgden tot de tweede bocht naar links. Daar verlieten we de weg om een paadje tussen twee huizen in te gaan naar de jeugdherberg De Fiertel. Zo kwam dan ook een einde aan een dagje Vlaamse Ardennen. We eindigden de tocht na 30432 stappen en een gewandelde afstand van 22,824 km.”