536: Welkenraedt, Zaterdag 13 oktober 2018, 22,707 km. (10.612,847 km.)

“Het relaas inzake een georganiseerde wandeltocht met start en aankomst te Welkenraedt. Deze uitgepijlde tocht werd ingericht door de plaatselijke wandelvereniging ‘Pomona Trotters’ en ging van start in het Centre Sportif, gelegen Rue Gréty 10. Deze wandeling ging door onder de benaming ‘42^e Marche d’Automne’. Vooraf maakten we de verplaatsing via bus en trein, waarna ons bij aankomst in het station van Welkenraedt nog een aanlooproute wachtte naar de startplaats. Uiteindelijk, na de inschrijving en een hapje vooraf, konden we omstreeks 10:20 uur beginnen aan een eerste gedeelte van de wandeling over een afstand van 4 km. We verlieten het Centre Sportif en daalden af richting centrum van Welkenraedt, om er voorbij de plaatselijke Eglise Saint-Jean-Baptiste te wandelen. We overschreden vervolgens via een brug de spoorweg, om aan de overzijde het park ‘Bosquet’ in te gaan. Een eerste stukje natuur onder de vorm van een park. Eenmaal doorheen het park betraden we rustige landelijke wegen en konden de ruime heuvelachtige omgeving bekijken. Omstreeks 11:30 uur bereikten we Meuschemen, alwaar we in het zonnetje even konden genieten van een cola op een eerste controlepunt.

Na een eerste rust gingen we opnieuw op pad, ditmaal voor een wandelgedeelte van zowat 7,8 km. Vooreerst troffen we in de nabijheid een groot gedeelte bos aan, alwaar we doorheen wandelden via brede wandelpaden, ondertussen genietend van de najaarszon en vooral van de talrijke kleurige zwammen in de berm. Eenmaal het bos verlaten, ging de tocht verder voorbij een steengroeve, de Carrière de Dolhain, om dan vrij sterk dalend het station van Dolhain-Gileppe te bereiken. Via een grote betonnen koker gingen we onder de spoorweg door om aan de overzijde rechts te kiezen en verder af te dalen via een reeks trappen tot aan een pleintje ter hoogte van de Rue de la Fontaine. Zo waren we ondertussen aangekomen in Limbourg, in de onmiddellijke nabijheid van de Vesdre. Tot slot bereikten we het historische centrum van Limbourg op de Place Saint-Georges, alwaar we omstreeks 14:10 uur even konden overgaan tot een wandelpauze en er ondertussen genieten van een cola en een stukje rijsttaart. Tevens bevonden we ons op de tweede controle van de dag en hadden ondertussen reeds bijna 12 km gewandeld.

Het derde gedeelte van de tocht verliep over een afstand van 5,9 km, gedeeltelijk doorheen het historische gedeelte van de stad, waarbij vooral de plaatselijke Sint-Joriskerk, hoog boven de stad de moeite waard was om van nabij te bekijken. Via kasseiwegjes daalden we vervolgens verder af om tenslotte het mooiste gedeelte van Limbourg te verlaten. Af en toe ging de afdaling vrij steil naar beneden, zelfs via een hele serie trappen, onder andere via de Chemin du Chat. Eenmaal beneden aangekomen ter hoogte van de drukke Avenue Victor David, konden we nog even halt houden in een klein parkje om er een gedenkteken te vinden ter ere van 86th Chemical Mortar Battalion van het US Army. Nogmaals volgde een stukje wandelweg langs de Vesdre om tenslotte via landelijke wegen de terugtocht te voldoen richting eindpunt van de wandeling. Na een dagje klimmen en dalen doorheen een prachtige streek, konden we de lange treinreis aanvatten naar de stad Mechelen. We sloten de wandeling af na ongeveer 29.878 stappen, goed voor 22,707 km genieten.”

535: Testelt, Zaterdag 28 januari 2023, 14,994 km. (10.590,14 km.)

“Na een lange winterstop, waren we eindelijk toe aan een eerste wandeling tijdens het jaar 2023. Online vonden we op de website van de NMBS, een beschreven wandeling met start in Testelt. Deze tocht over een afstand van ongeveer 12 km, droeg als titel ‘Van Testelt tot Averbode, van toen en nu’. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we de wandeling aanvangen ter hoogte van het station van Testelt, meer bepaald in de Stationsstraat. Over korte afstand gingen we naar rechts, voorbij het station, om dan een dalend paadje links te kiezen, dat uitmondde in de Schuurweg. We volgden er een gedeelte van de Bos-, broek- Heuvelroute. De Schuurweg tot op het einde bewandelend, ging het zowat in rechte lijn naar de plaatselijke Sint-Pieterskerk. Net vóór de kerk konden we een kunstwerk bekijken van de lokale graffiti-artiest Tuzq, voorstellend een vos, welke symbool staat voor de fauna en flora in de Demerbroeken. Dit werk werd aangebracht op de gevel van de parochiezaal. We gingen verder tot aan de kerk, om er via een opening in de kerkmuur, deels omheen de kerk te wandelen, waarna we uitkwamen op het Dorp. Voorbij de kerk stapten we een eindje naar rechts, om er de eerste straat rechts, eveneens Dorp te kiezen, welke leidde naar de heropgebouwde watermolen uit 1608 en er tegenover de ‘Villa Ter Wolf’, gebouwd door een lid van de familie Theyskens. Daar stonden we aan de oever van de Demer, die we even naar links volgden tot aan de brug. Daar draaiden we haaks linksaf en volgden opnieuw Dorp tot we even verder rechtsaf konden gaan via de Pastoriestraat.

We overschreden de spoorweg en stapten via de Pastoriestraat tot aan de rechts gelegen Bergstraat, die we vervolgens indraaiden. Zoals de naam al liet vermoeden, wonnen we ondertussen iets aan hoogte. Waar de Bergstraat bochtte naar links, konden we even van nabij de daar geplaatste Sint-Jozefskapel uit 1830 bekijken. Deze kapel bevindt zich aan de voet van de Voortberg, op de plaats waar vroeger een kruising bestond van vier dorpswegen. Net naast de kapel verlieten we de bergstraat en volgden we een stijgende onverharde weg. We dienden er de richting te volgen van het knooppunt 175, behorende tot het wandelnetwerk de Merode. Het ging dus omhoog de Voortberg op, tot op de top aan een metershoge zendmast. In de verte konden we zelfs de basiliek van Scherpenheuvel waarnemen. Tevens verkregen we een schitterend uitzicht over het lager gelegen Testelt. We hielden er even kort halt om enkele grote ijzerzandstenen te bekijken. Nadien volgden we een paadje doorheen het bos, met af en toe een doorkijkje rechts, met zicht op de spoorweg. Wat verderop kwamen we uit op een open plek in het bos, om er te beginnen aan de afdaling van de Voortberg, nog steeds richting knooppunt 175.

Eenmaal de afdaling achter de rug, bereikten we het knooppunt 175 ter hoogte van de dwars gelegen onverharde weg, de Wijngaardstraat. Bezijden de weg troffen we een zitbank aan, om er omstreeks 11:45 uur even te genieten van een boterham met spek en eieren. Tijdens de maaltijd hadden we uitzicht op de Demerboeken aan de overzijde van de weg. Na deze wandel- en eetpauze begaven we ons in de Wijngaardstraat naar links, om er vrij vlug asfalt te betreden. Gekomen ter hoogte van de rechts gelegen Wilgendriesdijk, zowat 250 m verder, verlieten de weg en begaven ons op het smalle onverharde pad. Op die manier ging het nu richting wandelknooppunt 57, alwaar we dan haaks rechtsaf een modderig pad opgingen, richting knooppunt 58. Een pad dat we dienden te volgen tot op het einde. Onderweg dienden we wat later links de Elzenstraat in te draaien, doch wellicht hadden we dat niet bemerkt, omwille van de daar aanwezige modderige bocht in het pad. Verder rechtdoor aanhoudend volgde een vrij zigzaggend vlonderpad dat uiteindelijk eindigde op een veldweg, de Mortelbroekstraat. We waren dus duidelijk van de route afgeweken. Echter met de Abdij van Averbode in de nabijheid, kozen we een alternatieve weg daarheen.

De Mortelbroekstraat leidde naar een driehoekig pleintje aan de Zandstraat, waar zich in het midden een meterhoge stenen mijnlamp bevindt. We herkenden de plaats van een vroegere wandeltocht, dus kozen we de Zandstraat rechtdoor, om nadien de Melkerijstraat rechts in te draaien. We stapten voorbij de Colruyt en eindigden ter hoogte van de dwars gelegen Westelsebaan. Aan de overzijde van de weg bevond zich het Sint-Jansplein en daar konden we omstreeks 12:44 uur even genieten van een kopje koffie in Brasserie ’t Ven. Na de koffie- en plaspauze, volgden we nog een eindje de drukke Westelsebaan, tot we schuin rechts via de stijgende Poortberg, richting ingang Abdij van Averbode konden stappen. Op het einde van de weg, kruisten we de Abdijstraat en konden we via het gotisch poortgebouw de Abdij betreden. We brachten een bezoekje aan de enorme Abdijkerk en hadden oog voor een kunstwerk op het binnenplein ‘de éénvleugelige’, met bijhorende tekst van de Pausen Johannes-Paulus II en Benedictus XVI. Na een bezoek aan deze site, verlieten we via hetzelfde poortgebouw de Abdij en gingen rechtsaf tot het eerste dalende wegje rechts. We passeerden er de talrijke bijgebouwen van de Abdij en bezochten wat lager het beleveniscentrum ‘Het Moment’, een combinatie van huisbrouwerij, kaasrijperij, bakkerij, abdijcafé en abdijwinkel. We gingen er over tot de aankoop van brood en peperkoek. Tevens genoten we er nog even van een hapje, waarna we omstreeks 13:50 uur de Abdij vaarwel zegden.

Na ‘Het Moment’, volgden we het wegje verder naar beneden, richting knooppunt 96, om er de Herseltsebaan te kruisen en aan de overzijde een smalle asfaltweg te bewandelen, de Boonstraat, een fiets- en wandelpad doorheen het bos. Hier werd verkeerdelijk aangegeven in de brochure dat we het wandelknooppunt 16 dienden te volgen, doch het betrof knoopunt 16 van een ruiterpad. Geruime tijd later, kwamen we aan ter hoogte van een grote zandheuvel links, alwaar we even linksaf gingen, om dan haaks rechts de richting te volgen van het wandelknooppunt 144, waarbij we dadelijk begonnen aan de beklimming van de zandheuvel, zoals later bleek, ‘Landduinen’. Eenmaal het hoogste punt overschreden, daalden we af naar de lager gelegen houten brug over een vijver, waarna we aan de overzijde verder dienden te gaan via het knooppunt 13. Echter omwille van werkzaamheden aldaar, was geen enkele aanduiding van het bewuste knooppunt te vinden. We gingen dan maar opnieuw de brug over tot aan het knooppunt 144, om via een alternatieve weg, richting Testelt te wandelen. We volgden er vooreerst de richting van het knooppunt 269, dat ons bracht tot in de Nieuwstraat, aan café De Weefberg. We besloten er even halt te houden omstreeks 14:50 uur voor een kopje koffie.

Uiteindelijk bleek dat we toch nog op de juiste route zaten. Na de koffie begaven we ons naar rechts op de Nieuwstraat om er de eerste straat rechts, de Sportstraat in te gaan tot op het einde. Daar dienden we vervolgens rechts Nieuwland in te gaan, richting Lange Eiken, doch we kwamen uit op de Nieuwe Mechelsebaan. Andermaal waren we het spoor bijster. Nadien ten huize zou blijken dat in de brochure verkeerd werd aangegeven Nieuwland naar rechts te bewandelen, het diende naar links te zijn. Totaal uit de richting volgden we dan maar de wandelknooppunten 269 en 421 om alzo terug het station van Testelt te bereiken. Meteen het einde van een vooral koude wandeltocht, om en nabij de 2° C, waarbij de wandelbeschrijving uitgaande van de NMBS, toch enkele verkeerde aanwijzingen bevatte. Tenslotte arriveerden we toch veilig en wel op de startplaats na een eerste wandeltocht in het pas begonnen jaar 2023.”

534: Beverlo, Zondag 28 januari 2018, 25,386 km. (10.575,146 km.)

“Een georganiseerde wandeltocht, ingericht door de wandelclub ‘De Mijnlamp’, met start en aankomst te Beverlo. Vooraf maakten we de verplaatsing via bus en trein naar het station van Beverlo. Daar wachtte ons nog een korte aanlooproute naar de startplaats, gesitueerd in het ‘Parochiaal Centrum De Schans’ in de Bivakstraat. We verlieten bijgevolg het station van Beverlo en volgden naar rechts de Korspelsesteenweg, om op het einde links verder te gaan via het Burgemeester Heymansplein. Vervolgens kozen we rechts het Beverpad om tenslotte de startplaats te bereiken. Na het vervullen van de inschrijving en uiteraard vooraf het nuttigen van een kopje koffie en een broodje, konden we omstreeks 10:00 uur de wandeltocht aanvangen, waarbij we opteerden voor de wandelafstand van 20,2 km, volgens de organisatie.

Vrijwel dadelijk na de start volgde de doortocht door bosrijk gebied, vooreerst via een gemakkelijk te bewandelen asfaltweg, vervolgens via smallere bospaden. Het aangename wandelparcours leidde vooreerst naar het Natuurreservaat De Schans van Gerhees, alwaar we konden wandelen over vlonderpaden. Via een stukje bos, gevolgd door wat heide, passeerden we een Lourdesgrot, om uiteindelijk een eerste wandelpauze te nemen in de cafetaria van ‘Warande Sport’ te Ham, ondertussen de klok van 11:45 uur nabij. We lieten ons in ieder geval, gelet op de winterperiode, de soep smaken. Na de inwendige mens te hebben voorzien van het noodzakelijke, gingen we opnieuw op pad. Tijdens het tweede gedeelte van de uitgepijlde tocht, konden we vooral genieten van een lange passage doorheen de Gerheserheide, een pracht van een natuurgebied. Opnieuw heel veel bos en vooral rust. Na deze lus kwamen we terug op de reeds eerder vermelde controlepost, om er even na 14:20 uur een langere rust- en eetpauze te ondernemen.

Een laatste gedeelte van de wandeling leidde ons terug naar de startplaats, dit via een combinatie van veldwegen tussen akkers en weilanden, om aan het slot nog even een bosgebied op te zoeken, alvorens de eindcontrole te vinden in het Parochiaal Centrum De Schans. Alvorens echter de terugreis aan te vangen, genoten we er nog even van een stuk vlaai, waarna we ons opnieuw te voet begaven naar het station van Beverlo. Even na 18:30 uur konden we via het spoor terug richting Mechelen. We eindigden onze wandeling dan ook na ongeveer 33.849 stappen, goed voor in totaal 25,386 km.”

533: Kessel, Zondag 21 januari 2018, 27,058 km. (10.549,76 km.)

“Wat volgt is een kort relaas met betrekking tot een georganiseerde wandeltocht waaraan we deelnamen enkele jaren terug. De wandeling vond plaats in Kessel en werd ingericht door een lokale wandelclub, ‘De Kleitrappers vzw’ en vond plaats onder de naam Winterheidetocht. De startplaats was gesitueerd in de Basisschool Bisterveld, gelegen in de Nieuwstraat 26. Ter plaatse kon worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 4 – 7 – 14 – 20 of 25 km. We opteerden toen voor de langste afstand. Vooraf maakten we via bus en trein de verplaatsing naar het station van Kessel, waarna ons een korte aanlooproute wachtte naar de eigenlijke plaats van vertrek. Na de nodige formaliteiten te hebben vervuld inzake inschrijving en vanzelfsprekend een hapje en een koffie te hebben genuttigd, konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvatten.

Bij het verlaten van de school, ging onze tocht vrijwel dadelijk richting Fort van Kessel, om er vooreerst een eindje te wandelen omheen de slotgracht en vervolgens het eigenlijke fort voorbij te wandelen. Genietend van de natuur, jammer genoeg gehuld in een grijs wolkendek, vorderden we gestaag verder naar een eerste controlepunt in de Basisschool De Zevensprong te Nijlen. We konden er omstreeks 11:55 uur genieten van een verdiende warme kom soep. De inwendige mens wat aangesterkt konden even later opnieuw op weg en verkenden we een gedeelte van de Kesselse Heide, bij het begin nog wat gehuld in ochtendmist, doch wat later blakend in het zonlicht. Zowat eind januari naderend, konden we toch hier en daar wat sporen aantreffen, dat de lente niet lang meer op zich laat wachten. We betraden er een stukje van de Diamantroute, volgden wat verderop een eindje het jaagpad langs de Nete. Zelfs een lokaal wandelpad mocht niet ontbreken, vermits het Nijlenbeekpad van 7,7 km, eveneens even werd verkend.

Stilaan konden we wat later nogmaals een korte wandelpauze inlassen omstreeks 14:00 uur en dit opnieuw in de refter van de Basisschool De Zevensprong. De laatste pauze eenmaal achter de rug, begaven we ons op de terugweg richting Basisschool Bisterveld en dat dankzij een mooie afsluiter doorheen het natuurreservaat Het Goor, dat deel uitmaakt van de Kleine Netevallei.Al bij al een geslaagde wintertocht, die we eindigden omstreeks 16:25 uur. Terug op de startplaats genoten we nog even van een afsluitend frisdrankje, aangezien we nog even dienden te wachten, alvorens we de weg naar het station konden aanvangen, voor de terugreis naar Mechelen.”

532: Marcinelle, Zaterdag 07 september 2019, 20,938 km. (10.522,702 km.)

“Enkele jaren terug namen we nog eens deel aan een georganiseerde wandeltocht over de taalgrens. Deze zogeheten ‘43^e Marche des Noisettes’, werd toen ingericht door een plaatselijke wandelclub, ‘Les Marcheurs du XII de Marcinelle’. De aanbevolen startplaats bevond zich destijds ter hoogte van de Chapelle Notre Dame de la Bruyère, gesitueerd Rue de Nalinnes 555, te 6001 Marcinelle. Er kon worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 3 – 5,8 – 10,6 – 13,7 – 16,4 of 19,8 km. We verkozen deel te nemen aan de langste wandeling. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt, te hebben voldaan aan de inschrijving en na vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie en een broodje, konden we omstreeks 10:15 uur van start gaan. Via een voormalige spoorwegbedding bereikten we een eerste bezienswaardigheid, met name de voormalige steenkoolmijn ‘Bois du Cazier’. Een uitgelezen plek om de camera te hanteren. Kort daarna hadden we de gelegenheid even te pauzeren op een eerste controlepunt in het ‘Maison des Pensionnés Home Jules Desstrée.

Een tweede gedeelte van het af te leggen parcours liet ons genieten van de stilte van het ‘Bois du Prince’, om er even later een tweede controlepost aan de treffen omstreeks het middaguur. Na te hebben genoten van een maaltijd gingen we terug op pad, ditmaal richting ‘Lake Side’, een watergebied, inmiddels op het grondgebied van het nabij gelegen Loverval. We bewandelden er een stukje van de ‘Sentier des Sarts’ en konden van nabij de ‘Grotte des Sarrazins’ bekijken. Nadien, na te hebben genoten van deze bezienswaardigheden, hadden we omstreeks 13:50 uur de gelegenheid even een frisdrankje te nuttigen, op reeds de derde controlepost van de dag. Zowat gekomen op het verst gelegen punt vanaf de startplaats, ging het langzaam maar zeker opnieuw die richting uit. Andermaal konden we genieten van een doortocht in het ‘Bois du Prince’, om uiteindelijk opnieuw de startplaats te bereiken omstreeks de klok van 16:00 uur. Een vierde controlepost onderweg lieten we even terzijde.”

531: Eupen, Zaterdag 17 oktober 2020, 18,026 km. (10.501,764 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Oostkantons – Hoge Venen en met geplande start ter hoogte van het Temsepark. Vooraf maakten we de lange verplaatsing via bus en trein naar het station van Eupen. Eenmaal ter plaatse wachtte ons nog een aanlooproute naar het vernoemde park. We verlieten bijgevolg het station van Eupen en begaven ons rechtsaf op de Bahnhofstraße, met in het verlengde de Aachener Straße, een vrij drukke en gevaarlijke weg. Gekomen aan de rotonde ter hoogte van de Rathausplatz, kozen we linksaf de Klosterstraße en wandelden tot aan de kerk Sankt-Nikolaus, goed voor een eerste foto onderweg. Aan de overzijde van de kerk namen we nog even de tijd voor een kopje koffie in het café ‘Zum Goldenen Anker’. Even later wandelden we verder via de dalende Kirchstraße, gevolgd door de stijgende Bergstraße, zowat door het toeristische centrum van Eupen. Op het einde van de straat volgden we rechtdoor Haasberg en daalden langzaam af naar de lager gelegen Weser. We passeerden nog in de Haasstraße de kerk Sankt Josef, om net er voorbij een grote rotonde aan te treffen aan het Temsepark. Zo waren we ondertussen de klok van 11:45 uur nabij, toen we aan de eigenlijke tocht konden beginnen.

We gingen het Temsepark voorbij door middel van de Weserstraße en stapten op die manier links van de waterloop, de Weser, richting wandelknooppunt 20. Eenmaal de laatste woningen voorbij ging de tocht verder door het bos via Schorberg, een smal wandelpad naast de rivier dat uitmondde aan de kleine rotonde van Bellmerin. Daar kregen we zicht op de gelijknamige Kapelle Bellmerin. Via de brug overschreden we de Weser om aan de overzijde van de brug over korte afstand rechts Langesthal de bewandelen, tot we schuin links een rotsig pad konden opgaan via een slagboom, richting Talsperre Eupen. Inmiddels het knooppunt 20 voorbij, ging het nu naar het knooppunt 25 doorheen het Staatswald Oberweser. Stilaan wonnen we aan hoogte in het woud en dat op een brede kiezelweg. Voorbij het knooppunt 25 kozen we aan de Y-splitsing, tevens knoopunt 81 de rechtertak om zo verder doorheen het woud te wandelen naar de nabij gelegen stuwdam van de Vesder. Na heel wat klim- en daalwerk via de knooppunten 78, 35, 16 en tenslotte 66 kwamen we opnieuw aan op de openbare weg, nog steeds Langesthal, met zicht op de stuwdam.

We konden er omstreeks 13:30 uur even een wandel- en eetpauze inlassen op het terras van de taverne, behorende tot het Besucherzentrum Wesertalsperre. Ondertussen genietend van een warme kop koffie hadden we een schitterend uitzicht over het lager gelegen stuwmeer. Na een langere wandelpauze, gingen we achter het bezoekerscentrum verder, opnieuw via Langesthal, voorbij een grote parking, om vervolgens opnieuw het uitgestrekte woud te betreden en de terugweg aan te vatten naar Eupen. We volgden daarbij bospaden langsheen de wandelknooppunten 72, 9, 46, 47, 51, 35, 55 en 69. Daar namen we tenslotte afscheid van het wandelnetwerk, om via de wegwijzers naar het eigenlijke centrum te wandelen. We volgden dan ook Opersbach, de Schönefelderweg, Eichenberg en de Kehrweg. We gingen voorbij het gebouw van de Belgischer Rundfunk (BRF) en even later het voetbalstadion van KAS Eupen. Stilaan bereikten we opnieuw het eigenlijke stadscentrum. We konden nog wat foto’s nemen op de gekende America Square, alwaar we een gedenkteken aantroffen ter ere van de 1st US Infantry Division.

Na nog even halte te hebben gehouden op een terrasje van één van de vele horeczaken, zochten we ons doorheen de stad opnieuw een weg naar het station van Eupen, om er omstreeks 18:17 uur een trein te kunnen nemen richting Leuven, op weg naar de thuishaven. Een dagje in de Oostkantons kwam zo ten einde.”