We volgden daarbij de knooppunten 85, 86, 87, 89, 87, 86, 83, 82, 70. Reeds een groot gedeelte afgedaald, maakten we nog een ommetje via de dierenroute, daarbij de volgende knooppunten volgend: 81, 80 en 50, alwaar we omstreeks 12:00 uur even halt hielden in een prachtige schuilhut teneinde er even te genieten van een laat middagmaal. Na een langere wandel- en eetpauze, daalden we verder af naar het startpunt van onze eerste wandeling. We volgden daarbij de knooppunten 60, 51, 40, 33, 43, 34, 22, 21, 12 en 23. Zo bereikten we een cafetaria aan de rand van het speelterrein, goed om er omstreeks 12:45 uur te genieten van een kopje koffie. Na te hebben genoten van het aangename weer, namen we nog even de tijd om een thematische wandeling te volgen van 3,5 km, onder de benaming ‘Van Damhert tot Vliegend hert’. Zo kwam tenslotte omstreeks 15:55 uur een einde aan den dagje vertoeven in het Provinciedomein van Huizingen.”
Kilometers wandelervaringen, al dan niet voorzien van bijtende kou, gladde wegen, mistige velden, donkere wouden, broeiend hete dagen, bliksem en donder. Een pad via heuvels en dalen, langs oevers van rivieren en kanalen... maar of het einddoel ooit werd bereikt, dat zal de volhardende lezer uiteindelijk wel vernemen. Het begon allemaal heel lang geleden in 2008...
maandag 11 december 2023
571: Huizingen, Zaterdag 22 oktober 2022, 12,404 km. (11.154,559 km.)
zaterdag 2 december 2023
570: Mechelen, Zaterdag 19 januari 2019, 17,594 km. (11.142,155 km.)
Vermits we een behoorlijk eind wonen van het reeds vermelde bos, begaven we ons vanuit onze woonplaats vooreerst in de richting van de Leuvense Vaart, die we geruime tijd bewandelden via het ernaast gelegen jaagpad, om nadien het pad te verlaten, richting Zennebeemdenbos. De zogenaamde Zennebeemden is een oud en bijzonder vochtig gebied dat zich eeuwenlang heeft ontwikkeld op de oevers van de Zenne. Getuige daarvan zijn de oude landschapselementen en houtkanten die al terug te vinden zijn op historische kaarten uit de 18e eeuw. Heel lang werd het gebruikt als productiebos, waar de hoge, oude populieren stille getuigen van zijn. Rond 1970 werd het noordelijke deel tijdelijk gerooid en als werkplaats gebruikt tijdens de aanleg van de E19 snelweg. Nadien werd dit teruggegeven aan de natuur waardoor we er een relatief jong bos vinden met pioniersvegetatie op begroeide zandruggen. Het gebied maakt een belangrijke groene verbinding tussen de Barebeek- en Zennevallei en de andere Mechelse natuurgebieden rond de Dijle en de Leuvense Vaart.
Na te hebben genoten van de smalle wandelpaadjes doorheen het bos, bereikten we het nabij gelegen Technopolis, om dan via enkele verkeersarme wegen, opnieuw huiswaarts te stappen.”