478: Rummen, Zaterdag 11 december 2021, 13,2 km. (9626,012 km.)

 “Een beschrijving van onze belevenissen tijdens een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Getevallei, met start en aankomst te Rummen. Na de verplaatsing vooraf, vonden we een ruime parking tegenover de Sporthal De Warande, gesitueerd in de Ketelstraat te Rummen. We namen er vooreerst de tijd voor het nuttigen van een broodje, waarna we aan de overkant van de weg, omstreeks 11:45 uur nog even genoten van een kopje koffie in café De Warande. Na nog een sanitaire stop, konden we omstreeks het middaguur op pad voor een wandeling van iets meer dan 13 km. We bevonden ons net iets voorbij het geplande wandelknooppunt 432, dus stapten we maar onmiddellijk op weg naar het volgende, met name 433. Amper 200 m voorbij de sporthal waren we reeds aan dit punt aanbeland, door gewoonweg de Ketelstraat te volgen. We hielden nog even dezelfde richting aan, om de Ketelstraat verder te bewandelen tot aan het kruispunt met de links gelegen Warande. Bijgevolg draaiden we de Warande in, om stilaan de laatste huizen voorbij te wandelen, tot daar waar Warande een bocht maakte naar links en we er de weg verlieten door rechtdoor een onverhard pad op te gaan, de Kerkvoetweg.

Tussen akkers en weiland vorderden we op die manier in de richting van het Warandebos. Net vóór de Asbeek bereikten we het knooppunt 419, om daar de Kerkvoetweg naar rechts te verlaten en verder te wandelen naar de ingang van het Warandebos. Een infobord ter plaatse liet ons kennis nemen van de lokale Warande-De Motte Wandeling. Een vrij smal kronkelend bospaadje leidde ons doorheen dit mooie stukje natuur, waarna we aan het andere uiteinde van het geurend bos, linksaf gingen tot aan een dwars gelegen grindweg, de Oppenstraat. We kozen aldaar richting rechts en volgden over grotere afstand deze deels met gras begroeide grindweg, langs de rechts gelegen fruitboomgaarden. Op het punt waar de Oppenstraat een nagenoeg haakse bocht maakte naar links, zetten we onze tocht verder rechtdoor op een grasweg, ondertussen het knooppunt 414 aangetroffen. Via een wandelpoortje betraden we het Natuurreservaat Aronsthoek, om er geruime tijd over graspaden te wandelen midden dit unieke natuurgebied. Doorheen het natte gras vorderden we tenslotte in de richting van een verhard pad, de Kasteellaan. Enkele wandelpoortjes lieten ons de overkant van het pad bereiken, om er vervolgens even halt te houden op een picknickbank, onder het waakzame oog van een houten roofvogel.

Omwille van de schrale wind hielden we onze eet- en wandelpauze eerder kort en begaven ons opnieuw op weg. Langs de rand van een kleine boszone rechts, ging het nog steeds over een grasweg tot we een dwars gelegen beek dienden te kruisen door middel van enkele houten paaltjes. Een haakse bocht naar rechts liet ons uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereiken, met name de Kasteellaan, om er dadelijk linksaf te gaan en de Melsterbeek te overschrijden. Via deze drukke weg, ging het wat verder over de Gete, waarna we dan de eerste straat rechts insloegen, Langeveld. Dit vrij smalle betonwegje zou ons tenslotte brengen tot aan het wandelknooppunt 410, inmiddels zowat 5 km verder van de startplaats verwijderd. Tussen de kale akkers door, verlieten we het smalle wegje aan het knooppunt 410, om er schuin links een volgende grasweg op te gaan, richting Borgloonstraat. Op het einde van het graspad kwamen we tussen enkele woningen door uit op deze druk bereden weg. Aan de overkant konden we veilig verder gaan naar rechts, op het nieuw aangelegde fietspad. De eerstvolgende straat links, de Hulsbeekstraat werd nadien gekozen. We stapten voorbij de links gelegen Kadestraat en het net daar voorbij geplaatste knooppunt 408.

We volgden nog een eind verder de Hulsbeekstraat, tot aan het volgend knooppunt, met name 407, ter hoogte van het kruispunt met de vroegere spoorlijn, nu een wandel- en fietspad. Volgens info betrof dit de voormalige ‘Ijzerenweg Lijn 22’. We vonden op het kruispunt zelf, momenteel in heraanleg, een zitbank aan welke uitnodigde nog even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl de zon aangenaam aanvoelde. Even later begaven we ons opnieuw op weg, teneinde ditmaal een gedeelte te bewandelen van deze vroegere spoorlijn. We stapten dan ook op het smalle pad, richting centrum van Geetbets. Eenmaal voorbij enkele van de laatste huizen, vorderden we tussen de akkers en weilanden door, af en toe wat verblind door de lage stand van de zon. Aan een eerste veldweg rechts gingen we voorbij het knooppunt 404, doch behielden de richting Geetbets. Stilaan kwamen we tussen de eerste woningen van Geetbets en uiteindelijk opnieuw op de openbare weg ter hoogte van het knooppunt 44. We hadden gepland om nog wat verder dezelfde richting aan te houden naar knooppunt 40 en vervolgens 4, om zo omheen het centrum van Geetbets te gaan.

Uiteindelijk, na ons plannetje te hebben bekeken, kozen we een andere route richting knooppunt 4. We bevonden ons reeds op het kruispunt met de Steenstraat, welke we dan ook naar links indraaiden en via een bocht naar rechts, in de richting van de kerk stapten. Even om de hoek konden we dan toch nog even genieten van een sanitaire stop en tevens genieten van een kopje koffie in café De Witte van Tilles. Na deze versnapering ging het nog even verder in de Steenstraat, welke nadien overging in de Dorpsstraat, om op die manier knooppunt 4 te vinden ter hoogte van de kerk Sint-Petrus en Sint-Paulus. We konden er een monument bekijken ter ere van gesneuvelden tijdens WOII, we bezochten even de kerk en nadien de begraafplaats omheen de kerk. Jammer genoeg vonden we er geen grafstenen van verwanten. De Dorpsstraat leidde ons nadien uit het centrum van Geetbets, om er nadien opnieuw de Gete te overschrijden. Net over de brug over de Gete ging het aan het ondertussen gevonden knooppunt 45 linksaf een brede grindweg op, welke ons de openbare weg liet verlaten. Voor de tweede maal zouden we doorheen het Natuurreservaat Aronsthoek trekken. In het begin via de nogal brede grindweg, evenwijdig met de Gete, om nadien stilaan van de waterloop weg te draaien, via een haakse afslag naar rechts.

Na nogmaals haaks rechtsaf te zijn gedraaid, trokken we doorheen een stukje bos, gingen even later haaks linksaf, waarna zich een smal rechtlijnig paadje vertoonde, dat nagenoeg onder water stond. Aanvankelijk konden we nog enigszins laveren tussen waterplassen en erge modderstroken ontwijken, doch de laatste 100 m was het werkelijk ploeteren, terwijl we zo dicht als mogelijk tegen de vaak doornige heesters gingen. Uiteindelijk lukte het toch om deze moeilijke passage door te komen, weliswaar ten koste van kledij en schoeisel, waarna we een verhoogd brugje betraden over de Melsterbeek, tiens die naam hadden we eerder op de dag al eens gezien. Ondertussen begon de zon steeds lager te staan, wat aanleiding gaf tot het nemen van een foto inzake de zonsondergang. Voorbij de brug over de Melsterbeek kwamen we voorbij de eerste woningen van Rummen en vonden opnieuw verharding onder de schoenen. We bevonden ons in de Oppenstraat aan het knooppunt 415. Een zitbank op deze T-kruising liet ons nog even pauzeren, echter eerder van korte duur, vermits de duisternis spoedig zou aanvangen. Op de T-kruising volgden we dan de Oppenstraat, een brede grindweg naar rechts. Zowat 200 m verder ging het voorbij het knooppunt 416.

Steeds dezelfde richting behoudend, konden we na 800 m, het grind inwisselen voor de geasfalteerde Oppenstraat, ter hoogte van het T-kruispunt, om er linksaf de brede weg op te gaan. Een tijdje druk autoverkeer trotserend, ging het voorbij knooppunt 417, nog steeds via de bochtrijke Oppenstraat. Gelukking konden we enkele bochten later de drukke weg verlaten ter hoogte van de links gelegen Kerkvoetweg, een smal tegenpad dwars doorheen de akkers. Het pad mondde uit ter hoogte van een kapel aan het wandelknooppunt 418. Stilaan donker, draaiden we aan de kapel rechtsaf om via de Dorpveldweg, knooppunt 431 voorbij te gaan en tenslotte opnieuw de Ketelstraat te betreden in Rummen, zowat ter hoogte van de plaatselijke kerk. Het was ondertussen behoorlijk donker toen we omstreeks 17:00 uur opnieuw de parking konden betreden en het modderig schoeisel konden uittrekken. We eindigden deze prachtige winterse natuurwandeling na ongeveer 13,2 km te hebben genoten van een wisselend parcours.”

477: Kieldrecht, Zaterdag 20 november 2021, 14,911 km. (9612,812 km.)

 “Het relaas inzake een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Grenspark Groot-Saeftinghe. Na een verplaatsing per wagen, vonden we een parkeerplaats op het einde van de doodlopende Lange Nieuwstraat te Kieldrecht, in de onmiddellijke nabijheid van onze startplaats, wandelknooppunt 2. Na een hapje ter plaatse, konden we even later omstreeks 10:40 uur van start gaan, ter hoogte van het reeds vermelde knooppunt 2. We verlieten op die manier het beton van de Lange Nieuwstraat en gingen rechtdoor verder via een onverharde weg, om vrij snel een ruime bocht naar links te maken over een verhoogde dijk. We vonden er de aanduiding dat we een lokaal wandelpad volgden, het Vingerlingpad. Een tweetal wandelpoortjes en andermaal een bocht naar links later, daalden we de dijk af en bereikten we terug de openbare weg, Kreek. Over korte afstand rechts aan houdend kwamen we uit op de drukke hoofdweg richting centrum, de N451 tevens Kreek genoemd. We staken de weg over, om aan de overzijde verder rechts te houden op een wandelpad langs het Natuurreservaat Grote Geule. Zo ging de tocht verder tussen de eerste woningen van Kieldrecht en mondde Kreek uit ter hoogte van het Marktplein aan de Sint-Michielskerk. Via enkele trappen ging het naar de hoger gelegen kerk, om links naast de kerk verder te gaan. Aan de andere zijde vonden we een kunstwerk, het Boegbeeld.

We hielden rechtdoor aan via de Dorpsstraat, om er alvast even te genieten van een kopje koffie in café Middelkamp, ondertussen even na de klok van 11:00 uur. Na het verwarmende vocht gingen we verder op weg. Net voorbij het café ging het rechtsaf in de Beukenlaan en vrijwel onmiddellijk erna linksaf op een smal asfaltwegje achter de woningen door. We passeerden zo de rechts gelegen begraafplaats van Kieldrecht. Op het einde van het wegje kwamen we aan de dwars gelegen Pillendijk, tevens knooppunt 33. We hielden links aan, om wat verder de Dorpsstraat te kruisen en aan de overzijde verder te stappen in de Kouterstraat. In deze bochtige weg, namen we de eerste straat rechts, de vrij smalle Grensstraat, om tussen de woningen door, de grens tussen Nederland en België te overschrijden. Via de betegelde Kapelleberg arriveerden we in de Veerstraat, inmiddels grondgebied Nieuw Namen in Zeeland. Linksaf via de Veerstraat wandelden we voorbij het knooppunt 32, om vervolgens rechtsaf de hoofdweg doorheen het dorp te kiezen, de Hulsterloostraat, richting centrum Nieuw Namen. We eindigden het volgen van deze hoofdweg aan de plaatselijke Sint-Josephkerk, knooppunt 30.

Vervolgens begaven we ons op het smalle Kerkpad naast de kerk en daalden af naar de lager gelegen Koningsdijk, gelegen op de grens tussen beide landen. Daar ontbrak echter elke aanduiding betreffende het wandelnetwerk, doch aan de hand van ons plannetje, konden we achterhalen dat we de Koningsdijk naar rechts dienden te bewandelen, richting knooppunt 31. Zowat één kilometer verder, verlieten we aan het knooppunt 31 de Koningsdijk naar links, via de Hoekstraat, een druk bereden landelijke weg, vooral door landbouwtractoren. De Hoekstraat mondde uit op de dwars gelegen Molenhoekstraat, ondertussen terug in Belgenland, om deze over korte afstand naar rechts te volgen tot we linksaf konden in de Sint-Kornelisstraat. We gingen verder in deze landelijke weg, tot we aankwamen aan het andere uiteinde van de Grote Geule, ter hoogte van het knooppunt 99. We verlieten er de openbare weg naar rechts en begaven ons op een onverharde weg, Groenendam, een boomrijke veldweg. Voorbij de laatste bomen, maakte de veldweg een haakse bocht naar links om tenslotte te eindigen aan het knooppunt 98, het kruispunt met de Lange Nieuwstraat. Bezijden de weg konden we even een kapelletje bekijken ter ere van De Lieve-Vrouw van de Polder.

We volgden verder rechtdoor Groenendam, ditmaal over beton, om ongeveer 600 m verder het volgende knooppunt te vinden, 3. We bevonden ons reeds geruime tijd tussen de uitgestrekte kale akkers van de streek. Aan het reeds vermelde knooppunt 3 kruisten we de Bloempotstraat en stapten aan de overzijde van de weg een graspad op, de Verrebroekse Dijk. Na deze grasweg over zowat 500 m te hebben bewandeld, passeerden we knooppunt 5, om zo de Bralstraat in te gaan. We bevonden ons ondertussen rechts van de Verrebroekse Dijk, doch via de Bralstraat ging het doorheen een doorsteek van de dijk, zodat we er terug links van konden gaan. Op het punt waar de Bralstraat een bocht maakte naar links, gingen we rechtdoor verder op een andere grasweg, Pad naast Dijk. Na geruime tijd het graspad te hebben gevolgd, eindigde het pad op de geasfalteerde Hoge Wilde, ondertussen aan het knooppunt 10 aanbeland. We stapten zowat 300 m naar links op de Hoge Wilde, om er knooppunt 11 aan te treffen op de dwars gelegen drukke N451, de Kieldrechtsebaan. Normaal gezien dienden we onze wandeling aan de overzijde van de weg verder te zetten in de Sint-Michielsstraat, doch op zoek naar een kopje koffie en een eventuele sanitaire stop, begaven we ons naar rechts op de Kieldrechtsebaan, richting centrum van Verrebroek.

Uiteindelijk vonden we welgeteld één geopend café in het centrum, zowat tegenover de plaatselijke kerk, om er rond de klok van 14:00 uur te genieten van een kopje koffie in café Terminus. Na deze aangename wandelpauze, genoten we nog even van een broodje op het Verheyenplein naast de kerk, om nadien de terugweg aan te vangen, richting knooppunt 11. Toen we opnieuw op het juiste traject waren aangekomen, begaven we ons rechtsaf in de Sint-Michielsstraat, een vrij brede kasseiweg, even verwijderd van het drukke verkeer. Amper een paar honderden meters in de straat waren we al aan het knooppunt 12. We verlieten er naar links de openbare weg teneinde een smal wandelpad te volgen, links van een grote waterpartij, in het Natuurreservaat Drijdijck. Het kronkelend paadje leidde ons tussen beplanting van diverse aard en zelfs doorheen en zandgebied. Jammer genoeg, alhoewel het mooiste gedeelte van de wandeling, eindigde deze passage opnieuw op de straat aan het knooppunt 7, de Bralstraat. Rechtsaf over een brugje betraden we de smalle betonnen Drijdijk. Rechts kregen we op die manier een duidelijk zicht op het waterwild in het Natuurreservaat Drijdijck met daarachter een gedeelte van de Antwerpse haven.

Het smalle betonwegje leidde ons naar het voorlaatste knooppunt 8, om er haaks linksaf te draaien en opnieuw een dijk te betreden, welke nagenoeg in rechte lijn verliep naar het eindpunt, wandelknooppunt 2. We bevonden er ons opnieuw op het traject van het Vingerlingpad. Korte tijd later arriveerden we aan het einde van deze eerder korte wandeltocht, welke verliep tijdens een bewolkte dag, met af en toe een schrale wind. Omstreeks 15:50 uur konden we de wandelschoenen ruilen voor normaal schoeisel, na een tochtje van 14,911 km, goed voor zowat 19376 stappen.”