575: Schoten, Zaterdag 27 januari 2024, 12,4 km. (11.201,234 km.)

“Wandeling N° 22 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Schoten. Een tocht van 12,4 km, omschreven als volgt: ‘De kasteelparken en de sprookjesbossen van de Antwerpse Voorkempen’. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar de startplaats, zijnde de parking van het Provinciaal Domein Vordenstein, gelegen in de Kopstraat te Schoten. Bij een buitentemperatuur van amper 2°C konden we omstreeks 10:05 uur de geplande wandeling aanvatten. Op de parking verkregen we vooreerst zich op een groot infobord betreffende het domein Vordenstein. We verlieten dan ook de parking naar links, teneinde op een smalle grindweg te stappen naar de toegangspoort en er via een brug de slotgracht over te gaan. We troffen en blauwe pijlen aan, welke de juiste richting aangaven. Een pril zonnetje liet ons genieten van het wit bevroren gras. Eenmaal de poort voorbij stapten we nagenoeg rechtdoor op een brede grindweg, richting wandelknooppunt 2. Op een kruispunt van paden hielden we verder dezelfde richting aan, ditmaal naar het wandelknooppunt 83. Links kregen we zicht op de kapel van de Horst. Via een wandelpoort verlieten we aan dit knooppunt het domein en kwamen terecht op de oprijlaan naar het kasteel. Over korte afstand wandelden we naar links tot op de Peerdsbosbaan. Via deze weinig bereden weg, gingen we naar rechts via de brug over E19, het eigelijke Peerdsbos in.

Het bos betreden, ging het asfalt over in een onverharde grindweg. We begaven ons verder via de hoofddreef, om er even voorbij ’t Boschhuis de Laarse Beek over te gaan. Nog steeds deze Bremdonckdreef bewandelend, eindigde tot slot de dreef op de dwars gelegen asfaltweg, de Plataandreef, ter hoogte van het knooppunt 65. We begaven ons even naar links richting brasserie De Melkerij, teneinde er even te verpozen bij een kopje koffie omstreeks 11:00 uur, weliswaar met een norse bediening, vermits we niets anders bestelden, maar toch voor de prijs van 7 €. In de omgeving konden we enkele rustieke gebouwen bekijken alsook een kunstwerk van de hand van Arne Quinze, ‘Metal black Stilthouse’. Na de koffie draaiden we rechts de Plataandreef op en stapten voorbij de ‘Kijkgleuf’, een werk van de hand van Koen Theys. Een sculptuur die een blik biedt op het achterliggende landschap. We volgden nu de richting naar het fietsknooppunt 33, om net daar voorbij een slagboom, de richting te kiezen van het fietsknooppunt 32. Hier verlieten we het asfalt en ruilden dit voor een aardeweg. Tevens ging de Plataandreef over in de Beukendreef. De dreef mondde vervolgens uit ter hoogte van ingang van het park van Brasschaat. We passeerden het toegangshek en stapten verder rechtdoor via de zogeheten Koestraat, hierbij alle zijdreven en paden negerend.

Op het einde van de Koestraat, kwamen we uit op een kruispunt van zes boswegen, in het midden getooid door een enorme obelisk, de zuil Georgius Reusens (1884). Na het nemen van een foto, keerden we zowat 100 m op onze stappen terug, om er dan links een smal bospaadje te kiezen, De Route, dat ons liet gaan naar een brugje over de Laarse Beek. Net over de beek, ging de wandeling linksaf langs het verloop van de beek, hierbij aangegeven door wit-rode tekens van een GR-pad. We stapten verder via dit Beekpad, tot wanneer de Laarse Beek enkele meanders vormde. Daar ging het smalle pad over in een vlonderpad, dat leidde naar de ingang van het ‘Boothuisje Brasschaat’. Voorbij de toegang volgden we nog wat verder het Beekpad, tot aan een Y-splitsing ter hoogte van enkele berken. We verlieten er het GR-traject en lieten de Laarse Beek links liggen. We kruisten er het Beekpad en kozen even later links de Peperbusdreef, een vrij breed ruiterpad. We stapten verder voorbij de ondergrondse aardgasleiding, aangegeven door het nr. 642 en hielden nog steeds dezelfde richting aan tot aan het volgende kruispunt van bosdreven. Daar sloegen we haaks links de Ijsvogeldreef in, welke uiteindelijk verder verliep langs de bosrand en uitmondde op de openbare weg, de N121 ofwel de Elshoutbaan. We volgden de weg rechts, op het brede gekleurde fietspad, opnieuw via een brug over de E19.

Eenmaal de brug over, ging het beneden de eerste straat rechts in, de Varenweg, om aan het volgende kruispunt links de Molenbaan te kiezen. Na de mooie natuur, volgde nu een stukje huisjes kijken. Over korte afstand ging het via deze weg naar het kruispunt met de Gagelbaan, zowat terug rechtsaf het bos in. We negeerden andermaal alle zijwegen en stapten voorbij kasten van villa’s, voorzien van de nodige afsluitingen en alarminstallaties. Min of meer voorbij de laatste woongelegenheid, ging de asfaltweg over in een aardeweg. Bij gebrek aan zitbanken onderweg, hielden we er omstreeks 13:00 uur even halt, om er rechtop staand even te denken aan de inwendige mens. Na deze maaltijd ging het nog wat verder over aarde tot we terecht kwamen op de verharde dwars gelegen Zeurtebaan. Dit smalle doch druk bereden asfaltwegje volgend, konden we op het einde de Eksterdreef kruisen, om aan de overzijde de Parklaan in te gaan, het is te zeggen een brede grasweg, langs de rand van het links gelegen domein Vordenstein. We gingen via deze soms modderige weg in de richting van de brug over de E19. Echter net vóór de verhoogde berm, draaiden we haaks links een smal paadje op dat verliep naast de slotgracht van het domein links. Dit smalle wegeltje leidde tenslotte terug naar de Peerdsbosbaan, alwaar we vroeger op de dag waren langs gekomen. Over korte afstand gingen we links tot we terug de oprijlaan naar het kasteel indraaiden. Aan het reeds eerder gemelde knooppunt 83, kozen we ditmaal links de wandelpoort naar het domein Vordenstein.

Even voorbij het toegangshek vonden we eindelijk nog eens een zitbank, alwaar we omstreeks 13:55 uur even konden verpozen, genieten van de stilte van het park en natuurlijk even denken aan een smakelijke croissant. Na deze aangename wandel- en eetpauze stapten we via een breed pad verder in de richting van het wandelknooppunt 70, in tegenstelling tot het foutief vermelde knooppunt 2 in het wandelboek. Aan het knooppunt zelf bereikten we een ster van niet minder dan acht boswegen, in het midden voorzien van een grote rotonde. We begaven ons in de tweede dreef rechts. Wanneer de verharding ophield te bestaan, kozen we rechts een smaller donker bospad, dat hier en daar overgroeid was en het idee gaf door een tunnel te wandelen. Aan het andere einde van het pad bereikten we een open stuk weiland en een grindpad draaide naar links in de richting van de Orangerie van het domein Vordenstein. Op weg daarheen konden we nog even kijken naar een enorme trompetboom. Eenmaal de Orangerie bereikt besloten we er nog even te verpozen op het zonnige buitenterras voor een kopje koffie en een warme chocomelk. Na lang aanschuiven konden we toch genieten van een afsluitend drankje aan de democratische prijs van 7,40 €. Niet meteen aanvaardbaar voor drankjes die niet echt heet aanvoelden. Na deze laatste wandelpauze, stapten we verder naar de uitgang van het domein, richting parking, om de terugreis aan te vatten.”