502: Schriek, Zaterdag 26 juni 2021, 13,037 km. (10.003,077 km.)

“Op deze min of meer bewolkte ochtend, hadden we een wandeling gepland in Schriek. We zouden dan ook via bus 520 van de Lijn, vertrekken omstreeks 09:50 uur. Bij aankomst aan het station echter bleek dat die bus uitzonderlijk vandaag niet reed. Als gevolg daarvan dienden we dan te wachten op de volgende bus, voorziene vertrek 10:50 uur. Uiteindelijk konden we pas om 11:50 uur onze wandeling aanvangen ter hoogte van de kerk, na een blik op het aldaar geplaatste kunstwerk ‘de aspergetrekker’. In eerste instantie volgden we de groene wandeling, het Kasteelpad, goed voor 7,8 km. We draaiden aan de kerk rechtsaf en stapten doorheen de hoofdstraat, de Leo Kempenaersstraat, tot we even verder links een doodlopende straat konden ingaan, Dreef. Tussen nieuw gebouwde woningen volgden we de brede betonweg, tot we voorbij de laatste huizen, een smal betonwegje in dezelfde richting bewandelden tussen weiland. Enkele honderden meters verder ging het haaks rechtsaf verder op een brede grasweg, de plaatselijke Buurtweg 34. Geruime tijd verliep dit graspad tussen akkers en weiden, tot deze aan de andere kant uitmondde in de Schriekstraat. Over korte afstand ging het linksaf op deze druke bereden weg, tot we aan de overzijde rechstaf de doodlopende, eveneens Schriekstraat konden ingaan. Het smalle asfaltwegje leidde opnieuw tussen uitgestrekte akkers en weiden.

Voorbij de laatste woning hield de verharding op en hielden we dezelfde richting aan op een veldweg. Toen we later de rechts gesitueerde, onverharde Bredestraat bereikten, draaiden we haaks links een veldweg op, om kort erna haaks rechts een grindweg te kiezen welke uitmondde op de openbare weg, de Schaliehoevestraat. Even ging het linksaf, om slechts enkele meters verder aan de overzijde een grindweg op te gaan, eveneens Schaliehoevstraat. Een tweetal bochten verder kwamen we uit in de Hollandstraat, om deze naar links in te draaien. We kruisten er vervolgens de Schaliehoevestraat, om aan de overkant verder de Hollandstraat in te wandelen. Kort nadien ging het opnieuw rechtsaf, nogmaals de Schaliehoevestraat, waarna we uiteindelijk, na nogmaals links te hebben gekozen, de Steenputstraat ingingen. Een vrij smal asfaltwegje leidde tussen de akkers door naar de visclub ’t Steenputteke, een fiets- en wandelcafé. Daar konden we aan de oever van de visvijver op een aangenaam buitenterras even genieten van een glaasje cola omstreeks 13:00 uur. Na een korte wandelpauze zetten we onze tocht verder via de Steenputstraat, om dan haaks linksaf, eveneens de Steenputstraat te kiezen, welke halverwege overging in de Masheikedreef. Op het einde maakte de weg een haakse bocht naar links en wandelden we verder in de Masheikedreef.

Deze Masheikedreef verliep over geruime afstand in rechte lijn, waarna de straatnaam overging in Hollandstraat. Tenslotte mondde de weg uit op eveneens de Hollandstraat, ter hoogte van een kapelletje ter ere van O.L.V. van Hal. In de onmiddellijke omgeving troffen we een picknickbank aan, ideaal om even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. Na deze maaltijd volgden we over korte afstand de Hollandstraat naar rechts, tot op het kruispunt met de eveneens Hollandstraat, om aan de overzijde van de weg een onverhard pad in te gaan. Dit leidde langsheen enkele serres en tussen weiden en akkerland door, tot we tenslotte opnieuw verharding kregen in de Schriekstraat. Dit vrij smalle rechtlijnige asfaltwegje mondde uit in de bredere druk bereden Schriekstraat. Even naar rechts gaand, konden we aan de overzijde verder via andermaal de Schiekstraat, welke tenslotte overging in een graspad. Na een haakse verandering van richting bevonden we ons in de Pachterslei, welke ons nadien leidde naar de reeds eerder betreden Dreef. In tegengestelde richting als vroeger op de dag, wandelden we nu terug naar het centrum van Schriek, einde van deze eerste korte wandeling. Na een korte rustpauze aan de kerk, ondernamen we een tweede wandeling doorheen het dorp, met name de rode wandeling, het Uilenpad, goed voor 3,8 km.

Deze eerder minder aangename wandeling, leidde vooral doorheen de aanpalende woonstraten omheen de dorpskern, waarbij we weinig of niets konden aantreffen wat uiteindelijk een wandelaar kan bekoren. Maar het werd al vroeger terloops vermeld, de ene tocht is de andere niet, maar het belangrijkste is blijven bewegen, ook in tijden van Corona. We namen dan ook omstreeks 16:15 uur afscheid van Schriek en namen de bus huiswaarts. Ondertussen overschreden we de symbolische kaap van 10.000 km, met nog heel wat wandelingen in voorraad welke wachten op een beschrijving.”

501: Westerlo, Zaterdag 13 augustus 2022, 13,5 km. (9990,04 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Omwille van de aanhoudende hitte de afgelopen dagen en vooral de aangekondigde temperatuur van meer dan 30°, hielden we het bij een afstand van 13,5 km. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we omstreeks 10:45 uur de parking van de Abdij van Tongerlo in de gelijknamige Abdijstraat. We bevonden ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 1, de geplande start van onze wandeling. Na een hapje en een slok water, het insmeren met zonnecrème, konden we op pad. We verlieten de parking via de Abdijstraat, de brede verkeersvrije dreef, richting drukke Meulemanslaan, tevens knooppunt 343. Vermits we vooreerst gepland hadden om in de nabijheid een molen te bekijken, volgde vooreerst een stukje minder aantrekkelijke wandelweg. Na het dwarsen van de weg, ging het linksaf op het fietspad, langs het rechts gelegen domein van het kasteel de Meeus d’Argenteuil. Amper enkele honderden meters onderweg, werden we reeds getroffen door een insectenbeet van een paardenvlieg. Na een korte verzorging ging het verder via de reeds gemelde Meulemanslaan. Ter hoogte van een bocht naar links, ging het verder rechtdoor via het De Trannoyplein, om aan de overzijde een stukje doorheen het Park Noels te wandelen. We vonden er voorlopig even beschutting tegen de zon. Aan het andere uiteinde van het park arriveerden we in de Molenwijk.

We volgden de straat naar rechts, om even later linksaf de Gildenstraat in te draaien, doorheen een recente woonwijk. Op het einde bochtte de weg naar links en kwamen we opnieuw in de Molenwijk, om er ditmaal rechts te houden. We wandelden nu in de richting van de daar gesitueerde Beddermolen. Net vóór de molen verlieten we de Molenwijk en namen een graspad dat omheen de molen leidde en het bijhorende Bakhuis. Op die manier mondde het paadje uit in de Wimpstraat, tevens knooppunt 64. Over korte afstand ging het linksaf tot op het kruispunt met alweer Molenwijk, ditmaal aan het knooppunt 345. We hielden er even halt in de schaduw van de bomen teneinde de dorst te lessen. Ondertussen was de temperatuur reeds dermate gestegen dat we behoefte hadden aan wat schaduw. Aan de overzijde van het kruispunt volgden we verder de Wimpstraat tussen de bebouwing tot aan het knooppunt 344, het kruispunt met de links gelegen Aarthof. Via deze weg bereikten we wat later een driehoekig pleintje ter hoogte van de Kapel O.L.V. ten Eick. Jammer genoeg gesloten, zoals zo vaak het geval is met dit soort bouwwerkjes. Dezelfde richting aanhoudend, vervolgden we onze wandeling via de Geelse straat, om zo uit te komen op het Kerkplein van Tongerlo, zonder enig teken van het knooppunt 342. We namen er alvast even de tijd om te genieten van een glaasje cola in café Eclipse.

Tijdens deze wandelpauze konden we vaststellen dat we op zowat 100 m vóór het Kerkplein een aanwijzing hadden gemist. Na de dorst te hebben gelest, keerden we op onze stappen terug in de Geelse straat om er links tussen twee huizen een smal paadje in te draaien dat tussen achtertuintjes door leidde naar de verder gelegen Lange Nieuwstraat. Aan de overzijde van de straat volgde een tweede soort kerkpad dat uitmondde in Kouden Eerd. Andermaal volgden we nu linksaf, om via smalle paadjes de Langestraat en de Drie Zillen te kruisen, om uit te komen in de Boeretangstraat. Nog steeds tussen de villa’s door ging het over korte afstand naar links tot we rechtsaf en smal paadje konden opgaan, dat doorheen een stukje bos leidde naar de Abdijstraat, ditmaal een brede dreef. We troffen er het knooppunt 342 aan, op een kruising van dreven en voorzien van een zitbank. Ideaal om er omstreeks 12:30 uur te genieten van een langere pauze en middagmaal. Ondertussen konden we wat genieten van een schaduwrijk plekje en een eenzame reiger observeren. Na deze verdiende rustpauze volgden we links de Drie Engelenstraat welke vooreerst leidde door een bosgebied gekend als de Oevelse Dreef. Een smal asfaltwegje liet ons vooreerst voorbij het knooppunt 178 wandelen.

Op het einde van de boszone, kruisten we achtereenvolgens de Leyse Hoevestraat, de Hazendreef, de Fazantendreef en de Monnikendijk, waarna tenslotte de Drie Engelenstraat uitmondde in de Bosstraat, tevens wandelknoppunt 379. In de blakende zon draaiden we de Bosstraat rechts in om dan de Langstraat te kruisen en aan de overzijde verder te gaan via de Kapellerij. Daar konden we even afscheid nemen van de hitte en rechtsaf de schaduw opzoeken in het Sterschotsbos. Enkele smalle zanderige paden lieten ons genieten van een mooi stukje natuur. Na een haakse bocht naar rechts mondde het bospad uit op het kruispunt van Zandvoort en Plassendonk. We stapten verder door het bos via Plassendonk, echter ditmaal via een brede betonweg. Eenmaal het bos uit kwamen we op het kruispunt met de dwars gelegen Heidestraat, die we naar links volgden, tot we later de weg konden verlaten via de schuin links gelegen Zandvoort. Deze weg leidde opnieuw naar het Sterschotsbos, dat we vrij vlug konden betreden via een bosweg rechts. Ook dit aangenaam bospad liet even wat koelte voelen, zodat we nadien op het einde ervan de drukke Tongerlostraat konden dwarsen. Aan de overzijde hielden we rechtdoor aan, richting recyclagepark Westerlo. Net vóór het park vonden we het knooppunt 176 aan de Oevelse Dreef.

We volgden rechtsaf deze weg, langs de rand van het rechts gelegen Stassenbos. Op het einde van de weg en waar het bos ophield, konden we even een korte picknick houden op enkele betonblokken. Nadien ging het linksaf in de Trienenkantlaan welke leidde naar het Crilsplein, alwaar we het knooppunt 317 vonden. We konden er even verpozen in de schaduw ter hoogte van een klein speelplein. Vervolgens ging het over korte afstand doorheen de Prior Backxlaan tot aan het knooppunt 177, alwaar we linksaf het Stassenbos konden inwandelen. Geruime tijd volgden we hier enkele verharde wegen, kris kras doorheen het bos, ondertussen genietend van wat koelere lucht en schaduw. Tenslotte mondde een van de wegen opnieuw uit aan het reeds eerder gepasseerde knooppunt 176 op de Oevelse Dreef. Ditmaal ging het naar rechts en nagenoeg in rechte lijn terug naar de Abdij van Tongerlo. Via een geasfalteerd fietspad ging het op die manier voorbij de knooppunten 378, 67, 380 en 341, om uiteindelijk de toegangspoort van de Abdij te vinden aan het knooppunt 2. We begaven ons linksaf door de poort en konden nog even nagenieten van de binnenplaats van de Abdij, om deze nadien te verlaten via een andere poort en opnieuw het knooppunt 1 aan te treffen op de parking. Ondertussen konden we bemerken dat de temperatuur de 34° was genaderd. We eindigden deze wandeling dan ook omstreeks 16:05 uur na zowat 13,5 km onder een loodzware zon te hebben vertoefd.”