312: Testelt, Zaterdag 27 september 2014, 26,623 km. (6373,484 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst in Testelt. De totale afstand bedroeg volgens de beschrijving 24 km, met een mogelijkheid de tocht in te korten tot 18,5 km. We kozen echter de langste afstand. Na een autorit via de E313, bereikten we het station van Testelt, alwaar we even later, na een hapje voor onderweg, de wandeltocht konden aanvangen. Vooralsnog hadden de weergoden gezorgd voor een bewolkte hemel en was van zonneschijn nog geen sprake. Toch vatten we met voldoende moed de tocht aan. Vanaf het station ging het naar rechts, alwaar we dadelijk de rood-gele tekens volgden van de Streek-GR Hageland, alsook een stukje van de Bos-, broek-, heuvelroute. Zo wandelden we langsheen de spoorlijn, om zowat 1 km verder de weg te verlaten en een rechts gelegen zandweg op te gaan. We konden hier de bordjes bemerken, dat we ons bevonden op de ROB Fietsroute. Vrij vlug wandelden we echter via een smal pad het bos in.

Geruime tijd later volgden we bredere bospaden, steeds de richting volgend van de Streek-GR en de bordjes richting wandelknooppunt 415. Aldaar draaiden we rechtsaf en volgden verder de brede paden tot we aankwamen ter hoogte van een drukke steenweg, welke we dwarsten. Vervolgens ging het linksaf, om nadien de Wilgenputstraat in te gaan, welke leidde naar de Bosberg. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Langdorpse Route (18 km). Het traject liet ons een tijdje wandelen in de richting van de wandelknooppunten 255, 259 en 408 om tenslotte opnieuw de drukke steenweg te bereiken. Ondertussen hadden we al kunnen proeven van mooie bospaden, landelijke weiden met starende koeien en enkele roestige afsluitingen. Nog steeds dienden we vrede te nemen met felle bewolking. Maar we hoopten onderweg op spoedige beterschap. We dwarsten opnieuw deze drukke weg en namen wat verder een kasseiweg, welke vrij vlug veranderde in een aardeweg. Zo bereikten we de brug over de Kleine Laak en kregen aldaar de kerk in zicht van Langdorp.

Korte tijd nadien bereikten we de oever van de Demer, welke we naar rechts volgden, hierbij het kronkelende verloop van de rivier in acht genomen. We staken een tweede maal de Kleine Laak over en bereikten een brug over de Demer, dichtbij het centrum van Langdorp. We maakten even een ommetje richting kerk, alwaar een bruiloft werd gevierd en bezochten de plaatselijke begraafplaats, teneinde enkele oorlogsgraven te bekijken. Nadien namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op het terrasje van ’t Hof. De versnaperingen erbij smaakten behoorlijk. Het ging nadien terug richting houten brug over de Demer, waarna we de rivier overstaken. We waren ondertussen zowat 8 km gevorderd tijdens deze wandeling. Over de brug ging het naar links, om kort daarna de oever van de Demer te verlaten en te wandelen naar het fietsknooppunt 2, waarbij we de beek Weerderlaak overstaken. Op weg daarheen volgden we een tijdje de Rillaarse Route (14 km) en opnieuw de ROB Route.

Eenmaal dit knooppunt bereikt, ging het op de kruising naar links, richting fietsknooppunt 1. Via enkele veldwegen bereikten we vervolgens een straat, geheten Rommelaar en stonden we dus aan de voet van de Wijnberg, ook wel Konijnenberg geheten. We draaiden zowat 180° om en begonnen via een brede bosweg aan de beklimming van deze heuvel. Boven gekomen wandelden we een tijdje op de heuvelrug, om aan het andere einde te beginnen aan de afdaling. Zo bereikten we opnieuw asfalt onder de voeten en naderden het fietsknooppunt 1. We stapten langsheen enkele veldwegen en kregen links en rechts houten kasten te zien, gevuld met maïskolven. Wat verderop bewandelden we een grasweg, tot we verder de oever bereikten van de Laarbeek, welke we geruime tijd zouden volgen. Op onze weg ontmoetten we nogmaals de Demer, welke vlug opnieuw werd gewisseld voor de Laarbeek. Zo bereikten we een brugje, alwaar we even de geplande route verlieten, om even verder te genieten van een versnapering op de ezelboerderij De Hoef.

We werden er op het terras verwend met slagroom en een koek in de vorm van een ezel. Heel lekker, dat mag worden vermeld. We keerden nadien een eindje op onze stappen terug en dienden zowat 1,5 km opnieuw de oever van de Laarbeek te volgen via een grasweg. Even later bereikten we opnieuw de Demer ter hoogte van het wandelknooppunt 207 en vanaf nu ging het richting wandelknooppunt 261, alwaar we een drukke weg bereikten. Rechtsaf ging het hier, waarna we even halt hielden in de taverne De Spellehut, waar wandelaars welkom zijn. Een korte pauze later, gingen we alweer op pad. We hoefden hierbij enkel de aanwijzingen te volgen naar de wandelknooppunten 283 en 141, teneinde opnieuw de Demer te bereiken. We volgden de oever ervan tot in Zichem. Op die manier bereikten we de oude watermolen en het centrum van het dorp, alwaar we nog even een laatste koffiepauze namen in het café De Heren van Zichem. Bekend van de gelijknamige serie op televisie destijds.

Tenslotte keerden we terug naar de Demer, ter hoogte van de oude watermolen en volgden nog even de oever tot op de openbare weg, de druk bereden N212. We sloegen linksaf en wandelden via de brug over de Demer en wat verder een tweede arm van de rivier. We volgden nu het traject van de bekende GR5 en dienden vervolgens een keuze te maken inzake het verdere verloop van de tocht. We konden rechtdoor wandelen via het verder gelegen natuurreservaat Demerbroeken, ofwel links de rivier volgen richting Testelt. Omwille van het voorziene modderige parcours, opteerden we voor de tweede optie. We wandelden dus verder op de oever, via een grasweg, tot we een wandelboom op onze weg aantroffen. Hier kwamen de beide voorgestelde routes opnieuw samen. We volgden vanaf dit punt opnieuw de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland, richting station van Testelt.

Op weg daarheen kwamen we nog langs de watermolen van Testelt, om nadien, via een kerkwegel langsheen de kerk, uiteindelijk de Stationsstraat te bereiken. Deze dagtocht, met als rode draad de Demer, was goed voor 26,623 km, 1311,4 cal, 35498 stappen in een tijd van 6.19.07. Enigszins moe, maar tevreden, begonnen we aan de terugreis huiswaarts.”

190: Scherpenheuvel, Zondag 05 september 2010, 20,3 km. (3828,998 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 5/9/2010 – 3270 Scherpenheuvel (Vl.-Brabant), Peiperneutentocht – 5-8-13-20-30 km. W.S.V. Wit-Blauw Scherpenheuvel VZW. Start: Cultuurcentrum Den Egger. Een wandeling langs de mooiste plaatsen in en rond Scherpenheuvel. Langs landelijke wegen naar het land van de Witte met prachtige vergezichten.’ Na afloop van deze georganiseerde tocht, schreven we nog dezelfde avond een verhaal, met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:26 uur.

“Nadat we gisteren, traditiegetrouw, de braderie van Lille hadden bezocht, namen we vandaag afscheid van onze zomerwandelvakantie. Met andere woorden, gedaan met in het weekend te niksen en dus deze ochtend vroeg uit de veren en de wandelschoenen opnieuw aangetrokken. Na enkele weken van zonnen op een afgelegen strand, werd het dus tijd om terug de routine van het wandelen te verkrijgen. We trokken dan ook vandaag richting Scherpenheuvel-Zichem, misschien wel om onder een goed gesternte, het nieuwe seizoen op gang te trekken. Aldaar werd verzamelen geblazen door de WSV Wit-Blauw-Scherpenheuvel, waar de Peiperneutentocht werd ingericht. We hadden voorwaar nog nooit het begrip gehoord, maar het moet gezegd, de Peiperneuten hebben alvast gesmaakt bij de aanvang van de wandeltocht.

De startplaats was gelegen in het Cultuurcentrum Den Egger, waar we werden verwelkomd in een gloednieuw complex, met voldoende ruimte om de talrijke wandelaars op te vangen. Er kon worden gekozen uit een traject van 5, 8, 12, 20 of 30 km. Met nog wat stramme benen van het urenlang slenteren de voorbije dag, hielden we het vandaag bij 20 km, met een werkelijke afstand van 20,3 km. Onderweg was voorzien in een tweetal rustposten, met name na 7,5 en 14,8 km. Met een stevige zon van de partij trokken we even later op pad. De parcoursmeester leidde ons eerst doorheen een gedeelte van Scherpenheuvel centrum, waar we even van nabij een eerste blik verkregen op de Basiliek. De talrijke sterren op de koepel, weerkaatsten in het zonlicht en de hemel was fel blauw gekleurd, ideaal dus om een aantrekkelijke najaarswandeling te verkrijgen. Het traject van vandaag was ook bezaaid met tal van wandel- en fietsroutes, waarbij we kort na de start reeds een eerste exemplaar konden verkennen: het Pelgrims & Keerskatten Wandelpad.

Na een korte doortocht doorheen een van de winkelstraten, ging het verder langs het Woon- en Zorgcentrum OLV Ster der Zee. Korte tijd later, werd de bebouwde kom verlaten en bereikten we een landelijke weg tussen de akkers en weilanden. Ondertussen waren we reeds tal van splitsingen voorbij gewandeld, waardoor het deelnemersveld enigszins werd verspreid over de diverse afstanden. Een oude spoorwegbedding, werd aangeduid door een plaatselijk monumentje, alwaar de openbare weg werd verlaten en werd geruild voor een kiezelpad dat het voormalige tracé volgde. Hier konden we genieten van enkele mooie vergezichten over de omgeving, waarbij vaak om de hoek de hoger gelegen Basiliek werd bemerkt. We volgden nu het Pelgrims wandelpad, langsheen deze oase van rust. Na een tijdje de oude bedding te hebben gevolgd, ging het verder via een links gelegen karreslag. Ook nu volgden splitsingen in het parcours elkaar op, waarbij de wandelaars over de kortere afstanden vaak terug de andere wandelaars vervoegden.

Naarmate de wandeling vorderde, kwam de zon hoger te staan en de warme stralen voelden heerlijk aan. Af en toe kregen we zicht op de lager gelegen weilanden of maïsvelden en dat gaf een bijzonder kleurrijke indruk. Enkele afgeschreven legerauto’s stonden enigszins verloren in een stukje weiland. We bevonden ons op een mountainbikeparcours en dus werden we af en toe genoodzaakt even het gras naast het pad op te zoeken. Natuurlijk heeft iedereen recht op een beetje plaats en gelukkig lukte dat vandaag aardig. Eenmaal het stukje natuur achter de rug, bereikten we de bebouwde kom van Zichem en troffen daar de Bedevaart Route aan. Enkele woonstraten verder bereikten we het centrum van deze bekende gemeente, ter hoogte van de plaatselijke kerk. Het beeld van De Witte mochten we natuurlijk niet links laten liggen en bovendien troffen we er ter plaatse informatie aan inzake een tweetal lussen, behorende tot de Bos-, broek-, heuvelroute, welke aldaar een aanvang neemt.

Ter hoogte van de kerk, ging het rechtsaf, in de richting van de Demer. Aldaar hielden we even halt ter hoogte van de prachtige watermolen, om nadien het verloop van de Demer te volgen via de linkeroever, richting Keibergen. Het bochtige verloop van de rivier volgend, konden we genieten van de bloemenpracht in de bermen. Na verloop van tijd, lieten we de Demer rechts zijn weg vervolgen en namen we een links gelegen veldweg. Deze mondde uit op de openbare weg en we kregen de eerste controlepost in zicht, gesitueerd in de kleine parochiezaal van Keibergen. De ideale gelegenheid om in open lucht even te pauzeren en te genieten van een hapje en een drankje. De eerste 7,5 km zaten erop. Na de controle heerste er een beetje verwarring inzake de te volgen weg. Blijkbaar bevond er zich een splitsing op het parcours aan de achterkant van de zaal, die enkel kon worden bereikt via de achteruitgang. Sommigen hadden de zaal verlaten via de voorkant en belandden zo op het parcours van de 5 en 8 km.

Gelukkig werden ze naderhand door de organisatie terug naar de controle gebracht en konden het juiste pad volgen. Via de achterzijde bereikten we dus een kerkwegel en die leidde ons naar een heerlijk stukje bos, de Waalberg. Via enkele kronkelende bospaden en dreven, bereikten we een stukje landelijke weg, gevolgd door een tweede bosgebied, de Mannenberg. Af en toe dienden we dus stevig te klimmen en dat liet zich voelen. Natuurlijk kregen we waar voor ons geld en werden beloond met een uniek stukje natuur, vaak geprezen en gewaardeerd bij de talrijke wandelaars. Bosgebied trouwens vormt vaak het lievelingsterrein bij wandelaars, omwille van de schoonheid enerzijds, maar ook omwille van de rust en het ontspannen karakter. Jammer genoeg duren schone liedjes nooit lang en werd even verder opnieuw de openbare weg bereikt. Ook duurde deze passage evenwel niet lang, aangezien we wat verderop rechts het veld introkken via een plaatselijke wandeling: Keiberg – Schoonderbuken.

De kerk van genoemd oord, liet zich reeds van verre aanschouwen en de openbare weg welke ons erheen moest leiden, ging plotseling fel omlaag. Een bordje met de waarschuwing 12%, liet ons inderdaad voelen dat het fel daalde. Via een klein ommetje, bereikten we het Familieheem gelegen naast de kerk van Schoonderbuken. Ook hier konden we op de koer genieten van een terrasje en velen hebben dat eveneens kunnen waarderen. Het beeld van de Bezembinder hadden we kunnen aanschouwen op het pleintje voor de kerk. Na de controle zouden we via een andere uitgang het pleintje aan de kerk verlaten. Bij deze tweede controle zaten we ondertussen 14,8 km ver en restten ons nog slechts 5,5 km tot aan de eindstreep. Het laatste gedeelte van het parcours, liet ons vooreerst kennismaken met een stukje woongebied van Schoonderbuken. Vrij vlug evenwel verlieten we ook hier de bebouwde kom en volgden een landelijke weg in de richting van de Basiliek, die ondertussen in de verte zichtbaar was, op een hoogte gelegen.

We volgden nu een andere lus van de Bos-, broek-, heuvelroute. Het wegje liet ons een beetje aan hoogte winnen, wat natuurlijk klimmen betekende. Deze rustige wegen brachten ons na een tijdje wandelen tot aan een plaatselijk kapelletje, opgedragen aan de Heilige Theresia, waar we een splitsing op het parcours aantroffen. Wij kozen de rechterzijde van de kapel en kregen een prachtig zicht op de hoger gelegen Basiliek. De torens weerkaatsten in de zon en dat gaf aanleiding tot het nemen van enkele foto’s onderweg. We waren zo stilaan gewoon geraakt aan het zicht op dit gebouw, dat we sinds de ochtend uit vrijwel elke hoek hadden kunnen bekijken. De Wandeling: Scherpenheuvel – Kagevinne, deed ons linksaf draaien en op die manier ging het vrijwel recht in de richting van de eindmeet. Juist alvorens het centrum van Scherpenheuvel te bereiken, maakten we nog een klein ommetje tussen de maïsvelden.

Een laatste kerkwegeltje bracht ons uiteindelijk terug in de straten van Scherpenheuvel. Nog even een fotootje ter hoogte van het laatste 100 m bord en we bereikten opnieuw het Cultuurcentrum Den Egger. Na het afstempelen van de wandelboekjes, genoten we nog even van een verfrissend drankje en lieten ons de rijstpap met bruine suiker smaken. Tenslotte vermelden we nog even het volgende: toen we huiswaarts reden, konden we bemerken dat om 14 uur reeds 2145 wandelaars waren geteld. Een niet onaardig aantal voor een prachtige tocht die we vandaag kregen te verwerken. Om terug op gang te komen vonden we vandaag 20 km voldoende. We kregen echter alvast een idee, hoe het parcours eruit zal zien bij de komende Nationale Wandeldag in 2011, wanneer ook in Scherpenheuvel een etappe van start zal gaan.”

We eindigen deze wandelbijdrage met een blik in onze wandelboekjes, waarin immers ook enkele indrukken werden neergeschreven. ‘K: Aangename wandeling door het land van De Witte. Lekker weertje. J: Wandeling vanuit Scherpenheuvel naar Zichem, Keibergen en Schoonderbuken. Lekkere peiperneuten!!’