318: Sinaai, Zaterdag 25 oktober 2014, 21,045 km. (6490,088 km.)

“Het volgende wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Sinaai. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Een ode aan trage wegen, geniet van de stilte’. De totale wandelafstand bedroeg 22,3 km, doch kon onderweg worden verkort tot 13 km. Als aanbevolen vertrekpunt werd melding gemaakt van de kerk van Sinaai. Tijdens het verloop van deze tocht, zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Reynaertland. Na een verplaatsing per voertuig vooraf en uiteraard een broodje voor onderweg, konden we even later op pad. We begonnen aan onze wandeltocht ter hoogte van de Sint-Katharinakerk in Sinaai, om de Tinelstraat naar rechts te volgen. We konden er vrijwel dadelijk proeven van de lokale Landschapsroute Sinaai (39 km), de Canteclaar Route (46 km), het Ettingpad en over korte afstand de Streek-GR Reynaertland. Slechts 200 m verder namen we al afscheid van de geel-rode markeringen en gingen linksaf in de richting van de begraafplaats, om wat verder rechts de Bockwegel in te gaan. We kwamen langs het waterzuiveringsstation om nadien de Neerstraat te bereiken en die rechts te volgen tot aan een Onze-Lieve-Vrouwkapel.

Ter hoogte van deze kapel vervolgden we onze weg naar links in de Ettingstraat, om na een haakse bocht naar rechts een kruispunt van veldwegen te bereiken. We draaiden opnieuw naar links en betraden het natuurgebied Fondatie van Boudelo. Een kruispunt verder verlieten we het lokale Ettingpad en gingen linksaf tot aan een T-splitsing, alwaar we naar rechts wandelden tot aan de Weimanstraat. We volgden deze Weimanstraat over een afstand van ongeveer 350 m om aan te komen ter hoogte van het krusipunt met de Keizerstraat en de Leebrugstraat. We konden er notitie nemen van de aanwezigheid van de Reynaertroute Zuid. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten dus de Leebrugstraat in tot aan de brug over de Leebeek. Op weg daarheen kwamen we langs een pleintje voorzien van een standbeeld ‘Herder met hond’. Ter hoogte van de brug over de Leebeek volgden we aan de overzijde naar rechts het wandelpad, hierbij een gedeelte volgend van de Wandelroute Leebrugpad. Waar de Leebeek uitmondde in de Moervaart, ging het via een houten brugje tot aan de ophaalbrug over de Moervaart. We bevonden ons daar in de Keizerstraat. We staken de Moervaart over, om dan naar links het jaagpad langsheen de Moervaart te betreden. We verkregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR als leidraad.

Naast de GR-tekens konden we tevens vaststellen dat we een gedeelte volgden van de Liniewegel Wandelroute. Vanaf nu zouden we over een afstand van ongeveer 3,2 km de oever volgen van de Moervaart welke we links van ons konden vinden. Op die manier wandelden we langs de Lokerse Moervaartmeersen rechts van ons. Af en toe kronkelde het wandelpad en dienden we over omgevallen bomen te klauteren die het pad versperden. Vaak versmalde het pad tot amper de breedte van een wegel, doch onze aandacht ging tevens naar enkele prachtige zwammen in de grasberm. We gingen onder de oude brug door van de voormalige spoorlijn Lokeren – Moerbeke, vandaag de dag ingericht als fietspad tussen Lokeren en Moerbeke-Waas. We bleven nog verder de oever van de Moervaart volgen tot aan de samenvloeiing met de Zuidlede. We staken via een betonnen loopbrug de Zuidlede over en volgden verder het pad naast de Durme. Immers na de samenvloeiing van de Moervaart en de Zuidlede heette de waterloop voortaan Durme. Korte tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Daknambrug, welke we links overstaken.

We kozen daarna de eerste weg rechts, de Middendam en wandelden voorbij één van de zeven Reynaertbanken. We kwamen even later aan op een volgend kruispunt in de nabijheid van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Daknam. Alhoewel deze kerk niet onmiddellijk op de wandelroute was gelegen, weken we even van het traject af, teneinde de kerk van nabij even te bekijken. We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan het vorige kruispunt, om dan links verder te wandelen via Daknam-Dorp. We troffen er vermeldingen inzake de Ronde van Urbanus (28 km). We kwamen even later aan ter hoogte van een geasfalteerd fietspad, met andere woorden de voormalige spoorwegbedding tussen Lokeren en Moerbeke. We sloegen rechtsaf en betraden dit fietspad om dit te volgen tot aan een wegkruising aan het bord van de gemeentegrens Lokeren. De Streek-GR volgend, dienden we aldaar links de Daknammolenstraat in te gaan, een steenslagweg. Onze wandeling verliep verder via de Kluisstraat, de Kriktestraat en de Zevenkrommingenstraat, waarna we de spoorlijn Antwerpen – Gent bereikten. We wandelden een tijdje evenwijdig met de spoorweg, tot we aankwamen ter hoogte van een spoorwegovergang in het gehucht Heike.

We dwarsten aldaar de Doornijkstraat om nog wat verder de spoorlijn te volgen tot aan de eerste veldweg naar links. Er volgde op onze weg nog een klein bosje, waar we de Klaverbeek overstaken om zowat 800 m verderop de Hulstbaan te betreden. We wandelden de Hulstbaan op naar rechts tot aan een kruisbeeld. Onze wandelgids vermeldde dat we daar een veldweg rechts zouden moeten ingaan, de Oude Heerweg. Echter reeds voldoende kilometers gewandeld, zagen we af van deze bijkomende omweg en besloten de Hulstbaan verder te volgen tot aan de kerk van Sinaai. Even voorbij het kruisbeeld troffen we café Luitentuit aan, tijd voor nog een sanitaire stop en een koffiepauze. Na deze laatste onderbreking, wandelden we langs de Hulstbaan richting eindpunt van de wandeling. We sloten deze dagtocht af na 28061 stappen en 21,045 km.”

263: Sinaai, Zaterdag 13 april 2013, 19,5 km. (5236,979 km.)

“Een licht bewolkte zaterdagochtend, voldoende reden om de wandelschoenen aan te trekken en op pad te gaan. Ditmaal kozen we als wandeldoel Sinaai, alwaar we het parcours zouden volgen van een wandeling uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Deze tocht werd in de wandelgids omschreven als volgt: ‘Reynaert achterna in het land van Waas’. Deze tocht bedroeg 19,5 km en ging van start ter hoogte van het treinstation van Sinaai. Over geruime afstand zouden we kennis kunnen maken met de Streek-GR Reynaertland. Na een hapje en drankje ter hoogte van de startplaats konden we op weg, in de hoop dat de bewolking in de loop van de dag zou verdwijnen en plaats maken voor heel wat zonneschijn.

We gingen aldus van start ter hoogte van het stationsgebouw van Sinaai, dat net als veel andere stations, niet langer toegankelijk is. Het gebouw zou onderdak geven aan de Zwitserse Treinclub. Vanaf de startplaats bevonden we ons op het traject van de Landschapsfietsroute van Sinaai en wandelden doorheen de Pater Christophestraat. Ter hoogte van het eerste kruispunt ging het naar rechts en zowat 10 m verder bereikten we het parcours van de Streek-GR Reynaertland. Geruime tijd zouden we nu de ogen richten op de geel-rode markeringen. We stapten langsheen een stukje bosgebied rechts, terwijl we links zicht kregen op enkele hoogspanningsmasten. We vorderden via de Haneweestraat en de Luitentuitstraat om daarna de Oude Heirweg op te gaan, weldra een veldweg. Af en toe kregen we enkele toegangshekken te zien en bereikten tenslotte de Hulstbaan, ter hoogte van een kruisbeeld. We volgden over korte afstand de Hulstbaan, waarbij we de Lysdonckhoeve passeerden. Net voorbij deze voormalige hoeve bereikten we de rechts gelegen Leestraat.

We bemerkten nu een kaarsrechte kasseiweg, gelegen naast de Leebeek. Op het einde van deze weg situeerde zich het kruispunt met de rechts gelegen Leebrugstraat en links de Heirstraat. Een bordje met de vermelding Leebrugpad troffen we aan bezijden de weg. We staken echter het kruispunt over en wandelden verder langsheen de Leebeek, ditmaal via een wandelpad. Wat verder mondde de Leebeek uit in de Moervaart, alwaar we via een brugje de Leebeek overgingen om vervolgens de Moervaart te volgen naar rechts tot aan de Sinaaibrug. Gekomen ter hoogte van deze brug, ging het niet over de Moervaart, maar wel naar rechts, om via de Keizerstraat de wijk Zwaanaarde te bereiken. In een klein plantsoen konden we het bronzen kunstwerk bewonderen van de Schaapherder met hond, van de hand van Frans Heirbaut. Jozef Smekens, de laatste schaapherder uit de streek zou daarvoor model hebben gestaan. We wandelden verder via de links gelegen Weimanstraat tot we kwamen ter hoogte van een veldweg rechts.

Via deze veldweg overschreden we wat later de Fondatiebeek en bleven dezelfde richting aanhouden tot we de Cadzandstraat hadden bereikt. We wandelden deze straat naar rechts in en volgden hierbij het traject van de provinciale wandelroute ‘Fondatie van Boudelo’. Een mooi kasseiwegje, met een paar bochten naar links en rechts, liet ons ondertussen genieten van de zon. We wandelden doorheen een mooi stukje natuur, tot we Hondsnest bereikten. We verkregen aldaar opnieuw de aanduiding dat we ons bevonden op de Streek-GR Reynaertland. We gingen de Hondsneststraat voorbij en wandelden nog altijd over de Cadzandstraat, tot we het einde daarvan hadden bereikt. Aldaar, ter hoogte van een splitsing, dienden we de links gelegen Waterstraat in te gaan. We konden er even verpozen ter hoogte van een mooi kruisbeeld. We staken even verder de Ransbeek over en wandelden via de Waterstraat tot aan een kruispunt ter hoogte van een brug over de beek.

Nog steeds de geel-rode tekens volgend, staken we de brug over, teneinde via de Palingsgatstraat de Kemzekestraat te bereiken. Aldaar sloegen we rechtsaf en wandelden tot aan de kerk van Puivelde. Inmiddels was de bewolking zo goed als verdwenen en konden we de kerk bekijken, blakend in het zonlicht. Aan de kerk ging het naar rechts de Kruisstraat in, om later de links gelegen Weduwe Voswegel in te gaan. Op die manier ging het via een zanderige weg doorheen een mooi stuk natuur, de bossen van Puivelde. Afwisseld wandelden we tussen weilanden en stukken bos. Na enkele haakse bochten bereikten we de Boskapel, opgericht in 1920 ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Tevens in het een bedevaartsoord ter ere van O.-L.-Vrouw Troost in Nood. In de volksmond is deze kapel beter gekend als het ‘kapelleke van de bezekoek’.

Na een rustpauze aldaar zetten we ons wandeltocht verder. Via de verder gelegen Kouterstraat bereikten we een smal pad dat verliep langsheen de rand van een naaldbos. Even voorbij het bos stapten we verder via de Koutermolenstraat tot aan de spoorlijn Antwerpen-Gent. Eenmaal de spoorweg over, ging het rechtsaf om via het fietspad te wandelen naar het station van Sinaai. Meteen het einde van deze wandeling op zaterdag. Alhoewel eerder beperkt in afstand, konden we toch genieten van een mooie wandelstreek, niet ver van onze toenmalige thuishaven.”