535: Testelt, Zaterdag 28 januari 2023, 14,994 km. (10.590,14 km.)

“Na een lange winterstop, waren we eindelijk toe aan een eerste wandeling tijdens het jaar 2023. Online vonden we op de website van de NMBS, een beschreven wandeling met start in Testelt. Deze tocht over een afstand van ongeveer 12 km, droeg als titel ‘Van Testelt tot Averbode, van toen en nu’. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we de wandeling aanvangen ter hoogte van het station van Testelt, meer bepaald in de Stationsstraat. Over korte afstand gingen we naar rechts, voorbij het station, om dan een dalend paadje links te kiezen, dat uitmondde in de Schuurweg. We volgden er een gedeelte van de Bos-, broek- Heuvelroute. De Schuurweg tot op het einde bewandelend, ging het zowat in rechte lijn naar de plaatselijke Sint-Pieterskerk. Net vóór de kerk konden we een kunstwerk bekijken van de lokale graffiti-artiest Tuzq, voorstellend een vos, welke symbool staat voor de fauna en flora in de Demerbroeken. Dit werk werd aangebracht op de gevel van de parochiezaal. We gingen verder tot aan de kerk, om er via een opening in de kerkmuur, deels omheen de kerk te wandelen, waarna we uitkwamen op het Dorp. Voorbij de kerk stapten we een eindje naar rechts, om er de eerste straat rechts, eveneens Dorp te kiezen, welke leidde naar de heropgebouwde watermolen uit 1608 en er tegenover de ‘Villa Ter Wolf’, gebouwd door een lid van de familie Theyskens. Daar stonden we aan de oever van de Demer, die we even naar links volgden tot aan de brug. Daar draaiden we haaks linksaf en volgden opnieuw Dorp tot we even verder rechtsaf konden gaan via de Pastoriestraat.

We overschreden de spoorweg en stapten via de Pastoriestraat tot aan de rechts gelegen Bergstraat, die we vervolgens indraaiden. Zoals de naam al liet vermoeden, wonnen we ondertussen iets aan hoogte. Waar de Bergstraat bochtte naar links, konden we even van nabij de daar geplaatste Sint-Jozefskapel uit 1830 bekijken. Deze kapel bevindt zich aan de voet van de Voortberg, op de plaats waar vroeger een kruising bestond van vier dorpswegen. Net naast de kapel verlieten we de bergstraat en volgden we een stijgende onverharde weg. We dienden er de richting te volgen van het knooppunt 175, behorende tot het wandelnetwerk de Merode. Het ging dus omhoog de Voortberg op, tot op de top aan een metershoge zendmast. In de verte konden we zelfs de basiliek van Scherpenheuvel waarnemen. Tevens verkregen we een schitterend uitzicht over het lager gelegen Testelt. We hielden er even kort halt om enkele grote ijzerzandstenen te bekijken. Nadien volgden we een paadje doorheen het bos, met af en toe een doorkijkje rechts, met zicht op de spoorweg. Wat verderop kwamen we uit op een open plek in het bos, om er te beginnen aan de afdaling van de Voortberg, nog steeds richting knooppunt 175.

Eenmaal de afdaling achter de rug, bereikten we het knooppunt 175 ter hoogte van de dwars gelegen onverharde weg, de Wijngaardstraat. Bezijden de weg troffen we een zitbank aan, om er omstreeks 11:45 uur even te genieten van een boterham met spek en eieren. Tijdens de maaltijd hadden we uitzicht op de Demerboeken aan de overzijde van de weg. Na deze wandel- en eetpauze begaven we ons in de Wijngaardstraat naar links, om er vrij vlug asfalt te betreden. Gekomen ter hoogte van de rechts gelegen Wilgendriesdijk, zowat 250 m verder, verlieten de weg en begaven ons op het smalle onverharde pad. Op die manier ging het nu richting wandelknooppunt 57, alwaar we dan haaks rechtsaf een modderig pad opgingen, richting knooppunt 58. Een pad dat we dienden te volgen tot op het einde. Onderweg dienden we wat later links de Elzenstraat in te draaien, doch wellicht hadden we dat niet bemerkt, omwille van de daar aanwezige modderige bocht in het pad. Verder rechtdoor aanhoudend volgde een vrij zigzaggend vlonderpad dat uiteindelijk eindigde op een veldweg, de Mortelbroekstraat. We waren dus duidelijk van de route afgeweken. Echter met de Abdij van Averbode in de nabijheid, kozen we een alternatieve weg daarheen.

De Mortelbroekstraat leidde naar een driehoekig pleintje aan de Zandstraat, waar zich in het midden een meterhoge stenen mijnlamp bevindt. We herkenden de plaats van een vroegere wandeltocht, dus kozen we de Zandstraat rechtdoor, om nadien de Melkerijstraat rechts in te draaien. We stapten voorbij de Colruyt en eindigden ter hoogte van de dwars gelegen Westelsebaan. Aan de overzijde van de weg bevond zich het Sint-Jansplein en daar konden we omstreeks 12:44 uur even genieten van een kopje koffie in Brasserie ’t Ven. Na de koffie- en plaspauze, volgden we nog een eindje de drukke Westelsebaan, tot we schuin rechts via de stijgende Poortberg, richting ingang Abdij van Averbode konden stappen. Op het einde van de weg, kruisten we de Abdijstraat en konden we via het gotisch poortgebouw de Abdij betreden. We brachten een bezoekje aan de enorme Abdijkerk en hadden oog voor een kunstwerk op het binnenplein ‘de éénvleugelige’, met bijhorende tekst van de Pausen Johannes-Paulus II en Benedictus XVI. Na een bezoek aan deze site, verlieten we via hetzelfde poortgebouw de Abdij en gingen rechtsaf tot het eerste dalende wegje rechts. We passeerden er de talrijke bijgebouwen van de Abdij en bezochten wat lager het beleveniscentrum ‘Het Moment’, een combinatie van huisbrouwerij, kaasrijperij, bakkerij, abdijcafé en abdijwinkel. We gingen er over tot de aankoop van brood en peperkoek. Tevens genoten we er nog even van een hapje, waarna we omstreeks 13:50 uur de Abdij vaarwel zegden.

Na ‘Het Moment’, volgden we het wegje verder naar beneden, richting knooppunt 96, om er de Herseltsebaan te kruisen en aan de overzijde een smalle asfaltweg te bewandelen, de Boonstraat, een fiets- en wandelpad doorheen het bos. Hier werd verkeerdelijk aangegeven in de brochure dat we het wandelknooppunt 16 dienden te volgen, doch het betrof knoopunt 16 van een ruiterpad. Geruime tijd later, kwamen we aan ter hoogte van een grote zandheuvel links, alwaar we even linksaf gingen, om dan haaks rechts de richting te volgen van het wandelknooppunt 144, waarbij we dadelijk begonnen aan de beklimming van de zandheuvel, zoals later bleek, ‘Landduinen’. Eenmaal het hoogste punt overschreden, daalden we af naar de lager gelegen houten brug over een vijver, waarna we aan de overzijde verder dienden te gaan via het knooppunt 13. Echter omwille van werkzaamheden aldaar, was geen enkele aanduiding van het bewuste knooppunt te vinden. We gingen dan maar opnieuw de brug over tot aan het knooppunt 144, om via een alternatieve weg, richting Testelt te wandelen. We volgden er vooreerst de richting van het knooppunt 269, dat ons bracht tot in de Nieuwstraat, aan café De Weefberg. We besloten er even halt te houden omstreeks 14:50 uur voor een kopje koffie.

Uiteindelijk bleek dat we toch nog op de juiste route zaten. Na de koffie begaven we ons naar rechts op de Nieuwstraat om er de eerste straat rechts, de Sportstraat in te gaan tot op het einde. Daar dienden we vervolgens rechts Nieuwland in te gaan, richting Lange Eiken, doch we kwamen uit op de Nieuwe Mechelsebaan. Andermaal waren we het spoor bijster. Nadien ten huize zou blijken dat in de brochure verkeerd werd aangegeven Nieuwland naar rechts te bewandelen, het diende naar links te zijn. Totaal uit de richting volgden we dan maar de wandelknooppunten 269 en 421 om alzo terug het station van Testelt te bereiken. Meteen het einde van een vooral koude wandeltocht, om en nabij de 2° C, waarbij de wandelbeschrijving uitgaande van de NMBS, toch enkele verkeerde aanwijzingen bevatte. Tenslotte arriveerden we toch veilig en wel op de startplaats na een eerste wandeltocht in het pas begonnen jaar 2023.”

508: Diest, Zondag 24 februari 2019, 20,7 km. (10.110,438 km.)

“Onze belevenissen tijdens de eerste etappe van de GR512, de Brabantse Heuvelroute van Diest naar Geraardsbergen. De totale wandelafstand bedraagt 173 km. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein bereikten we het station van Diest. Vanaf het station volgden we over zowat 600 m het traject van de GR561 Kempen-Maaspad, doorheen het Park Jan Heylen, tot we het startpunt bereikten aan de Schaffense Poort. Op de daar geplaatste wandelboom kan men de routetekens vinden van de GR561, de GR5 en uiteraard de GR512. Nadat we daar een hapje hadden genoten, konden we omstreeks 09:15 uur beginnen aan de eerste etappe op weg naar Geraardsbergen. Ter hoogte van de Schaffense Poort staken we de ringweg over, de Omer Vanaudenhovelaan en volgden aan de overzijde de Schaffensestraat. Na ongeveer 200 m verlieten we de weg naar rechts via enkele trappen en kwamen terecht op het vlonderpad langs de Demer. Op het einde van het vlonderpad draaiden we rechtsaf over een brug en meteen erna opnieuw linksaf. Een volgend brugje gebood ons links te kiezen waarna we het Park Cerckel inwandelden, om er het wandelpad links door het park te volgen. Korte tijd later verlieten we het park door de poort en gingen voorbij het beeld van de Bierproever. We gingen rechtdoor via de Oscar Nihoulstraat voorbij de Sint-Sulpitiuskerk. We begaven ons even naar rechts tot op de Grote Markt, om er even te genieten van een kopje koffie omstreeks 09:45 uur in brasserie Schmedz.

Na een blik op het stadhuis van Diest en de Grote Markt, keerden we een eindje op onze stappen terug om tegenover de Oscar Nihoulstraat, de Hallestraat in te draaien. We passeerden de Lakenhalle en sloegen er net voorbij links de Felix Moonsstraat in. Tussen tal van winkels vorderden we naar het volgende kruispunt om er de Koestraat te kiezen. Net voorbij een daar gelegen parking volgden we naar links de Veemarkt. Gekomen aan een mooie kapel rechts van de weg, ter ere van de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt ontvangen, begaven we ons links de Bruidstraat in. We stapten voorbij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, om net er voorbij rechts de Begijnenstraat in te gaan. Via een grote poort kwamen we het Begijnhof in om er dadelijk de eerste straat links te kiezen, de Infirmeriestraat. Op die manier wandelden we omheen de witte Sint-Catherinakerk van het Begijnhof. Net voorbij de kerk ging het naar links om er nadien rechts de HH Geeststraat te volgen doorheen een groot gedeelte van het Begijnhof. Op het einde ging het haaks rechtsaf in de Kraaienneststraat om aldus het Begijnhof te verlaten door middel van de Vestenstraat aan de rand van het Warandepark. We staken schuin rechts de Pesthuizenstraat over en gingen het Warandepark in. We konden er vrijwel dadelijk om 10:45 uur genieten van een picknick in het zonnetje op een aangename picknickplaats.

Na deze korte eetpauze gingen we net vóór de picknickplaats rechts een smal stijgend pad op, met op het einde een volgend stijgend pad naar links. We kwamen terecht op een vrij open ruimte om aan de funderingen van een burcht rechts te kiezen. Een oude waterput konden we nog even bekijken. Een circelvormige rustplaats lieten we rechts liggen en via enkele trappen daalden we opnieuw af. Via een poort verlieten we vervolgens het Warandepark. We gingen rechtdoor via de Graanmarkt om de tweede straat rechts in te gaan, de Guido Gezellestraat, voorbij de Sint-Barbarakerk. In het verlengde volgde de Schotelstraat, waar we op het einde linksaf draaiden op de Grote Markt ter hoogte van de reeds vernoemde Sint-Sulpitiuskerk. Voorbij de Grote Markt zetten we onze wandeling verder in de Allerheiligenberg. Net vóór de Allerheiligenkapel daalden we af richting Keelstraat om in het verlengde van de Allerheiligenberg de Fonteinstraat door te wandelen. Deze betegelde weg bracht ons tot aan de ingang van het Citadelbos, waar we linksaf een smal stijgend bospad kozen. Een eerste Y-splitsing en we kozen de linkertak om nadien een poort aan te treffen. Via een ruime linkse bocht wandelden we omheen de Citadel. Aan een volgende poort zowat 500 m verder hielden we rechts en begonnen af te dalen naar het drukke kruispunt aan de R26, de Citadellaan met de Diestersteenweg, de N10.

Eenmaal het gevaarlijke kruispunt over gegaan, begaven we ons in de Galgeveldstraat. Na een tijdje de Galgeveldstraat te hebben gevolgd, troffen we bezijden de weg een zitbank aan, waar we omstreeks 11:55 uur even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Nadien ging onze tocht verder doorheen de Galgeveldstraat, tot de weg een haakse bocht maakte naar rechts. We stapten er rechtdoor via een smalle kasseiweg en begonnen op die manier aan de beklimming van de Galgenberg. Door het bos stapten we vaak over een soort holle weg, af en toe kasseien ruilend voor grind. Eenmaal over de top ging het in dalende lijn tussen de velden. De Galgenberg achter de rug mondde de weg uit in de Prinsenbosstraat, die we rechts indraaiden. We kregen een bordje te zien dat we een gedeelte volgden van het Prinsenbos Wandelpad.  Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. Na een haakse bocht naar links stapten we over zowat 400 m in de Prinsenbosstraat tot aan een kruispunt net voorbij een boerderij, om er linksaf Grootveld te kiezen, een vrij brede aardeweg. We bochtten er naar links en kort erna naar rechts, om dan 1 km verder uit te komen bij de wandelboom Steensel. Het kruispunt van de GR5, GR512 en de Streek-GR Hageland. We maakten er van de gelegenheid gebruik een laat middagmaal te gebruiken om precies 13:00 uur.

Een rust- en eetpauze later begaven we ons terug op pad. Ter hoogte van de wandelboom ging het linksaf richting Geraardsbergen, daar nog 168 km verder verwijderd. Via een aardeweg, de Roeterstraat, ging het over een 500-tal m tussen de velden tot net vóór een boerderij. Daar ging het op een smal paadje rechtsaf tussen de akkers door, waarna het pad enigszins breder werd tot een veldweg. Steeds rechtdoor verder stappend, kruisten we een andere veldweg, de Weverstraat, en tenslotte na zowat 1,5 km naderden we de autosnelweg E314. We maakten er een ruime bocht naar rechts via de Van Nieuwenhuyzen Voetweg welke leidde naar de openbare weg, Ballaarstraat. We sloegen linksaf en gingen onder de autosnelweg door, om er voorbij ditmaal rechts te kiezen via de Dennestraat, nu op het grondgebied van Bekkevoort. Vooreerst een stijgende asfaltweg, vrij vlug overgaand in een grindweg. Na 500 m ging het een grindweg rechts in, gevolgd door een graspad links aan een alleenstaande villa. Het graswegje mondde uit op de openbare weg, Steenberg, die we over korte afstand naar rechts bewandelden. Even verder ging het eveneens op Steenberg naar links, om op het einde van de weg uit te komen in de Hulststraat, om er andermaal rechts aan te houden. Na een bocht naar links, kozen we de rechts gelegen Buurtweg 21, de Schillekensberg. Op het einde ging het rechtsaf op de bredere Schillekensberg om die even later opnieuw naar rechts te verlaten op een aardeweg met dezelfde naam.

De aardeweg bracht ons wat later tot op de drukke Oude Tiensebaan, die we links opgingen. Zowat 100 m verder bevond zich een electriciteitscabine en daar hielden we om 15:10 uur even halt voor een korte rust-en eetpauze. Na deze wandelpauze volgden we zowat 800 m de Oude Tiensebaan om dan schuin rechts de Meutelstraat in te gaan. Op het einde van de weg ging het over korte afstand linksaf via de Witteweg, om na amper 150 m rechts een kasseiweg te volgen, opnieuw Meutelstraat. Deze doodlopende straat eindigde in een kleine boszone waar we tal van vlonderpaden konden bewandelen. Tenslotte eindigde deze mooie wandeling door het bos in de Heuvelstraat. We begaven ons rechts in de Heuvelstraat en troffen daar tot onze verrassing herberg De Bleuken aan, ideaal om er even te genieten van een frisse cola rond de klok van 15:55 uur. Even later ging het nog over korte afstand verder, om dan links de Rijsbergstraat in te draaien, ondertussen op het grondgebied van Tielt-Winge. Tussen weiden en velden draaiden we tenslotte rechts de Horenweg in langs de rand van een stukje bos. We kruisten een veldweg en even later een betonweg, om aan de overzijde verder de Horenweg te bewandelen. Op het einde van de deels aardeweg kwamen we op de smalle Stenenhuisstraat, die we links opgingen. Op het einde van de weg ging het rechtdoor verder in de Vlooibergstraat. Ter hoogte van een kruising van veldwegen, begaven we ons op een holle weg, Oude Leuvensebaan om er vervolgens even te pauzeren ter hoogte van de Vlooybergtoren. Na de beklimming van de toren, genoten we nog van een hapje en een drankje op de picknickplaats in de nabijheid.

Na deze vermoedelijk laatste wandelpauze zetten we onze wandeling verder voorbij de toren om dan de drukke Blerebergstraat over te steken. Aan de overzijde begaven we ons dan op de Oude Leuvensebaan om 100 m verder rechts een wandelpad op te gaan, Optielt. Dit smalle paadje liet ons afdalen naar de lager gelegen Sint-Martinuskerk van Tielt-Winge. Daar eindigden we deze eerste kennismaking met de GR512, waarna we de terugreis aanvatten.”

474: Kuringen, Zondag 24 maart 2019, 24,964 km. (9568,416 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van de abdij van Herkenrode. Volgens de beschrijving in de wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 20,8 km en kan niet worden ingekort. Tijdens het verloop van deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR5 Noordzee – Rivièra. Na een autorit dankzij Cambio en na aankomst op de parking, een broodje en een drankje, konden we omstreeks 10:00 uur van start gaan onder een blauwe hemel. We verlieten de parking van de abdij via de weg die we vooraf hadden afgelegd, met name de Herkenrodedreef, richting brug over de autosnelweg E313. Net vóór de brug verlieten we de openbare weg en begaven ons op een veldweg schuin links, evenwijdig aan de snelweg. We stapten via deze veldweg tot we de Larestraat aantroffen, om die naar links te volgen tot aan het huis nr. 141. Daar ging het haaks linksaf een andere veldweg op, waar we over zowat 900 m de rood-witte tekens van de GR5 zouden volgen. De onverharde weg ging uiteindelijk over in een grasweg tot we de onverharde dwars gelegen Sacramentstraat bereikten. We draaiden rechts de Sacramentstraat in welke in een boog doorheen een stukje bos verliep. Gekomen aan het einde van deze kleine boszone ging de tocht verder naar links via de Rode Rokstraat. We staken via een brugje de Demer over en wandelden verder tot aan de drukke Albertkanaalstraat.

Over korte afstand ging het naar rechts in de Albertkanaalstraat, tot we aan de overzijde links de Beemdweg konden opgaan. Deze straat mondde uit in de Groenstraat, alwaar we onze wandeling vervolgden naar links tot aan het Albertkanaal. Net voor de brug over het kanaal gingen we de helling van de brug op om via de Overdemerstraat de brug over het Albertkanaal over te gaan. We daalden de brug af tot aan de rotonde in de nabijheid, om daar links verder te gaan in de Galgebergstraat. Tussen enkele statige villa’s troffen we zowat 100 m verder rechts de Semmestraat aan, dus met andere woorden rechtsaf de straat in. Deze asfaltweg leidde ons doorheen een boszone, tot we aan de rand ervan de Slangbeek aantroffen. Daar dienden we haaks rechtsaf een bospad te kiezen en de openbare weg te verlaten. Net bij het betreden van het bos vonden we een picknickbank, tijd om omstreeks 11:30 uur even te pauzeren en te genieten van een middagmaal. Na deze aangename rustpauze volgden we het korte bospad tot we aan de andere zijde terecht kwamen in de Langvennestraat. Over korte afstand ging het linksaf tot aan Hoogheide aan de overzijde van de weg.

We stapten geruime tijd verder in Hoogheide, tot we links de Nieuwstraat konden indraaien, om nadien opnieuw links aan de houden via de Hommelheidestraat. Deze woonstraat volgden we tenslotte tot aan de rechts gelegen Grasvennestraat, welke ons in een ruime bocht naar rechts omheen een stukje natuurgebied liet gaan. De Grasvennestraat verder bewandelend, kwamen we even later aan de dwars gelegen spoorweg uit. We kozen de richting links tot we op die manier de spoorwegovergang vonden. Vanaf dit punt bemerkten we opnieuw de rood-witte markeringen, ditmaal van de GR5-variant. Ter hoogte van de spoorwegovergang echter, ging onze tocht naar links via de Paalsteenstraat tot aan de Paalsteen, een arduinen grenspaal welke de grens bepaalde tussen Hasselt en Zonhoven inzake een aangrenzend heidegebied. Vanaf deze Paalsteen begaven we ons in de Slangbeekweg rechts. Deze bochtige weg, ging uiteindelijk over in een grindweg ter hoogte van opnieuw de spoorlijn, welke we dan over niet te lange afstand naar links volgden. Schuin links verlieten we het pad lans het spoor en stapten tussen twee vijvers door, om na een bocht naar rechts uit te komen aan de Grote Platwijer.

We begaven ons verder op het pad omheen deze waterplas tot aan een viersprong, alwaar we afscheid namen van de GR5-variant. We draaiden scherp rechtsaf en volgden rechtdoor een bosweg tot aan de Witvenweg, die we slechts over een honderdtal meter naar links bewandelden. Aan de overzijde van deze asfaltweg kozen we nadien een bosweg, welke wat later overging in een pad. Dit pad mondde uit op de Vrankenschansweg, alwaar we even naar links aan de overzijde dan de Rietstraat insloegen. We betraden op die manier het natuurreservaat Wijvenheide, om er op de eerste picknickbank even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. We waren ondertussen de klok van 14:20 uur genaderd. Na onze wandelpauze stapten we verder in de Riestraat, welke overging in een grindweg. Gekomen in een bocht naar links hielden we een volgende vijver rechts. Voorbij de vijver ging het verder op een grasweg, tussen tal van andere vijvers tot we via een houten brugje links de Roosterbeek konden oversteken. Een onverhard pad tenslotte leidde ons naar een volgende stopplaats, de kantine van ‘De Lustige Vissers’, om er omstreeks 15:00 uur te genieten van een kopje koffie in het zonnetje.

Na de koffie ging het rechtsaf tot aan een Y-splitsing welke we links volgden via een grasweg om nadien nogmaals links aan te houden. We passeerden de rechts gelegen Kleinen Vijver om tenslotte aan te komen ter hoogte van de observatiehut van den Grooten Vijver. We bevonden er ons op de verharde Bolderdal. We gingen verder voorbij de observatiehut via Bolderdal tot we 700 m verder via een poortje links een weide konden betreden. We staken de weide over om uiteindelijk de achterzijde te bereiken van de kapel van O.-L.-Vrouw van Bijstand. Via de parking bereikten we de Goorstraat, welke we links opgingen tot aan het Albertkanaal. Net op het jaagpad aangekomen, vonden we omstreeks 16:50 uur een picknickbank aan de oever van het kanaal, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR5. Deze wit-rode tekens volgend, wandelden we op het jaagpad naar rechts tot aan de brug over het Albertkanaal, om aan de overzijde verder te gaan in de Berkerwinningstraat tot in het centrum van Stokrooie. Daar hielden we omstreeks 17:20 uur nog even halt in café Entrée om een koel drankje te nuttigen. Stilaan naderden we het einde van de wandeling. Na de verfrissing ging het rechtsaf in de Sint-Amandusstraat en links in de Schabbestraat, welke voorbij de laatste huizen veranderde in een pad.

Via dit pad overschreden we via een brug de Zonderikbeek, gevolgd door de brug over de Demer. Ondertussen hadden we al zicht op de abdij van Herkenrode. Net voorbij de brug over de Demer hielden we links, om na enkele bochten de toegangspoort van de abdij aan te treffen. Na het bekijken van de abdij via de buitenkant, ging het tenslotte terug naar de parking, alwaar we onze wandeling eindigden na 32848 stappen, goed voor 24,964 km. Het was inmiddels 18:30 uur geworden toen we konden beginnen aan de terugreis.”

469: Aarschot, Zaterdag 29 mei 2021, 20,989 km. (9476,648 km.)

“Soms verloopt een wandeldag niet zoals voorheen gepland. Dat konden we recent ervaren toen we een wandeling hadden voorzien langs knooppunten met start in Aarschot. We zouden een wandeling maken van ongeveer 17,7 km vertrekkende aan het station van Aarschot en dit via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode en het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Vertrokken omstreeks 09:04 uur ten huize, bereikten we pas het station van Aarschot, na een lange busreis omwille van diverse omleidingen door wegenwerken. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie aan het Stationsbuffet en even later, op het Statieplein genoten we van een verse koffiekoek. Daarna konden we aan de eigenlijke wandeling beginnen ter hoogte van het knooppunt 247, gesitueerd op het Statieplein. We begaven ons vooreerst via de wandel- en fietsbrug over de spoorlijnen, om aan de overzijde vast te stellen dat de aanwijsbordjes van het wandelnetwerk waren verdwenen. Men heeft altijd 50% kans om verkeerd te kiezen, dus kozen we links. Zoals even later zou blijken, inderdaad de verkeerde kant om de loopbrug af te dalen. Zo belandden we in Nieuwland en wandelden voorbij het Elzenhof. De weg mondde uit ter hoogte van het viaduct van de R25, de Westelijke Ring. Na wat zoeken besloten we om links af te dalen langs de Gaston Geenslaan, in de hoop het juiste traject te vinden.

Korte tijd later arriveerden we op de drukke N19, de Leuvensesteenweg. Totaal uit de richting, doch gelet we de richting van Tremelo dienden te volgen, begaven we ons naar rechts op de Leuvensesteenweg, hopend vroeg of laat een knooppunt aan te treffen. Na exact 2 km de drukke Leuvensesteenweg te hebben gevolgd, konden we aan de overzijde de weg verlaten via de Wipstraat. Licht dalend naderden we opnieuw de spoorweg en troffen er een knooppuntpaaltje aan verwijzend naar wandelknooppunt 715. We hadden door de verkeerde richting zo de knooppunten 710 en 713 gemist. We volgden vanaf daar de richting naar het knooppunt 715 om opnieuw het geplande traject te volgen, richting knooppunt 714. De Wipstraat nog wat verder bewandelend, konden we via een tunnel onder de spoorweg door en troffen aan de overzijde het knooppunt 715 aan. We begaven ons na de tunnel rechtsaf en volgden een smalle betonweg, naast de spoorlijn gelegen. Deze smalle straat, Turfputten, leidde ons vooreerst langs de rand van het links gesitueerde Vorsdonkbos om even later het knooppunt 714 te vinden. Het had dus heel wat moeite gekost om de juiste route terug te vinden. Aan het knooppunt 714 verlieten we de weg naar links en begaven ons via een pad in het Vorsdonkbos.

Net toen we een eindje het bos waren ingegaan troffen we er een open plek aan ter hoogte van een kleine waterpartij, om er even te verpozen op een zitbankje en te genieten van een middagmaal. We waren immers ondertussen de klok van 12:10 uur nabij. Gezeten in het zonnetje konden we terwijl genieten van het geluid van de vogels en de ontelbare boterbloemen in het gras. Na de pauze volgden we verder enkele wandelpaden doorheen het Vorsdonkbos, hierbij de knooppunten 717 en 712 in acht nemend. Na te hebben genoten van enige koelte in het bos bereikten we opnieuw de openbare weg, ditmaal de druk bereden Begijnendijksesteenweg. Gelukkig hoefden we slechts over korte afstand de weg te volgen tot aan de brug over de Demer, alwaar zich knooppunt 711 bevond. We hadden gepland om vanaf dit knooppunt linksaf het jaagpad te volgen langsheen de Demer, richting knooppunt 620. Echter een oranje bord gaf aan dat het jaagpad was onderbroken. Op goed geluk echter begaven we ons toch op het jaagpad, de Demerdijk Zuid, en begonnen het verloop van de waterloop rechts van ons te volgen. Vooralsnog in de verste verte geen spoor van een onderbreking op het jaagpad.

Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, hadden we reeds bemerkt dat van het volgende knooppunt, zijnde 620, niets was terug te vinden. We vermoedden dan ook dat door de recente werken het paaltje was verwijderd. Noodgedwongen volgden we dan maar verder het bewuste jaagpad. Uiteindelijk eindigde het jaagpad ter hoogte van een oude meander van de Demer en konden we niet verder. Vermits we reeds enkele kilometers het jaagpad hadden gevolgd, leek omkeren niet aan de orde. We verlieten bijgevolg de Demer naar links en vonden een smal bospaadje dat wat heen en weer kronkelde tussen beplanting. Na wat klauteren konden we opnieuw de dijk op en vonden het jaagpad terug aan de overzijde van de oude meander. Enigszins vermoeid van het zoeken en heen en weer gaan, hielden we er even een korte wandelpauze om te denken aan de inwendige mens. We hadden reeds een voorgevoel dat we ook de volgende knooppunten 619 en 615 zouden moeten missen, wat nadien juist bleek te zijn. Na even te hebben gerust en wat mondvoorraad te hebben genomen, ging onze wandeling verder langsheen het jaagpad aan de oever van de Demer. Tenslotte, na nog enkele kilometers de Demerdijk Zuid te hebben gezien en gevoeld, kwamen we aan de Soldatenbrug over de Demer, ondertussen reeds op het grondgebied van Rotselaar.

Net ter hoogte van deze brug troffen we een wandelpaaltje aan dat verwees naar de knooppunten 615 en 629. Het eerste hadden we dus gemist omwille van de werkzaamheden op het jaagpad, het tweede echter bevond zich opnieuw op ons geplande traject. Echter, aan de overzijde van de Soldatenbrug bemerkten we tot groot jolijt een ijskar. We wandelden dan ook even de brug over en genoten even later omstreeks 15:15 uur, van een lekkere ijs met dank aan ’t Ijsbrommerke. Een zitbank in de nabijheid liet toe rustig het koele dessert te smaken. Onze volgende knooppunten betroffen 629 en 630, doch deze bevonden zich op de andere oever, waar het jaagpad was geasfalteerd en druk werd bereden door fietsers. Dus opteerden we om gewoon op de oever die we voorheen hadden verlaten, verder te wandelen, tot aan het knooppunt 630, dat zich bevond ter hoogte van de volgende brug over de Demer. Eenmaal onze ijscrème verwerkt, staken we opnieuw de Soldatenbrug over en volgden verder de Demerdijk Zuid tot we ter hoogte van de volgende brug, links het jaagpad verlieten via het Dijlebrug Wandelpad. Zo kwamen we uit op de N229, de Provinciebaan in Rotselaar. Rechtsaf kwamen we aan de N21, de Haachtsesteenweg, knooppunt 630. Aan de overzijde van de weg ging het over korte afstand in Hanewijk, tot aan de voetgangersbrug over de Dijle, knooppunt 631.

Aan de overkant van de Dijle bereikten we de Tweebruggenstraat, alwaar we meteen linksaf dienden te gaan in de Amerstraat, richting knooppunt 500. Daar we echter in de nabijheid waren van het centrum van Werchter, volgden we even rechtdoor de Tweebruggenstraat, om er even later ter hoogte van de kerk, even te genieten op het terras van café Oud Werchter van een kopje koffie. We waren net de klok van 16:00 uur voorbij. Na dit kort oponthoud keerden we een eindje op onze stappen terug om vervolgens rechtsaf de Amerstraat in te draaien. Via deze Amerstraat kwamen we aan op de Pater Damiaandijk, gelegen naast de Dijle. Restte ons hier een viertal km wandelen langsheen dit jaagpad, om er de talrijke meanders van de waterloop te volgen. Deze eindeloos lijkende weg eindigde tenslotte aan het knooppunt 500 gesitueerd aan de Damiaanbrug over de Dijle. Een picknickbank bezijden het jaagpad liet toe te genieten van een laatste broodje en enkele slokken water. Een blik op het uurwerk gaf aan dat we ondertussen 17:20 uur hadden bereikt. We verlieten nadien de Dijle en wandelden via de Pater Damiaanstraat, tot aan het even verder gelegen Damiaanmuseum, eindpunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle. Aan het museum ging het dan linksaf verder in de Pater Damiaanstraat tot aan de bushalte op de Tremelobaan in Keerbergen. Daar aangekomen omstreeks 17:55 uur hadden we nog net 8’ wachttijd voor de bus richting Mechelen. We eindigden deze tocht na 27259 stappen, goed voor 20,989 km.”

413: Diest, Zondag 04 juni 2017, 22,746 km. (8418,762 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling langs knooppunten, meer bepaald behorende tot het wandelnetwerk de Merode. We zouden dan ook van start gaan ter hoogte van het station van Diest. Na een verplaatsing vooraf per bus en trein bereikten we het station omstreeks 09:10 uur. Na een broodje konden we alvast op weg voor deze dagtocht. We begonnen aan onze trektocht over het wandelnetwerk, ter hoogte van het knooppunt 373, aan de overzijde van het station op de Turnhoutsebaan. We dienden deze straat over geruime afstand naar rechts te bewandelen, langsheen de parking van het station rechts en industriegebouwen links. Via een viaduct gingen we onder de R26, de Citadellaan door, om aan de andere kant verder te volgen via de Fabriekstraat. Het parcours verliep evenwijdig met de spoorlijn. Het smalle asfaltwegje liet toe te genieten van de stralende zon onderweg. Uiteindelijk kwamen we ter hoogte van het knooppunt 254, gesitueerd aan de oever van de Demer. Daar ging het verder via de Fabriekstraat, nog steeds langsheen de spoorweg. We maakten een ruime bocht naar rechts, voorbij het knooppunt 51 om tenslotte het volgende knooppunt aan te treffen, met name 72. We bevonden ons aldaar op het traject van de LF1 Noordzeeroute.

Aan het knooppunt 72 verlieten we de Fabriekstraat en gingen even naar links, om er reeds knooppunt 74 aan te treffen, op het jaagpad langs de Demer. We betraden het jaagpad naar rechts, om korte tijd later de Maagdentoren van Zichem in zicht te krijgen. Luttele minuten later kwamen we aan de brug over de Demer, ter hoogte van het knooppunt 208 en konden we naar links de Demer overschrijden en een bezoekje brengen aan de Maagdentoren. Heel wat trappen leidden ons naar boven, om er even te genieten van een schitterend uitzicht over de omgeving. Na de recente restauratie is de Maagdentoren vrij te bezoeken. Toen we nadien afdaalden, waren we ondertussen de klok van 10:20 uur genaderd en namen we even de tijd om te genieten van een picknick in de nabijheid. Een daartoe geplaatste picknicktafel bewees duidelijke diensten. Na te hebben genoten van de maaltijd, staken we via de brug opnieuw de Demer over en sloegen linksaf richting knooppunt 134, slechts enkele meters verder. We volgden verder het verloop van de Demer, tot we de openbare weg bereikten, namelijk de Ernest Claesstraat in Zichem. We gingen er linksaf richting Markt, alwaar we arriveerden omstreeks 11:00 uur. De hoogste tijd voor een kopje koffie en daarvoor konden we terecht in café Central.

Na te hebben genoten van de verdiende wandelpauze, keerden we een eindje op onze stappen terug op de Ernest Claesstraat, teneinde er links verder de oever van de Demer te volgen langsheen het jaagpad. We volgden er een tijdje het traject van de GR5 alsook de GR Hageland. Een aangenaam te bewandelen grindpad leidde ons langsheen de Demerbroeken. Na heel wat bochten te hebben gehad, mondde het jaagpad uit ter hoogte van de Wijngaardstraat, net naast de spoorweg. We troffen er een wandelboom aan welke aangaf welke groteroutepaden we hadden gevolgd. We stapten nagenoeg rechtdoor de Wijngaardstraat in om korte tijd later het Dorp te betreden van Testelt, alwaar we het knooppunt 59 konden bemerken. We bevonden ons opnieuw aan de oever van de Demer, net voor de brug. We sloegen ditmaal rechtsaf en stapten langsheen het water naar de watermolen van Testelt. Na het bekijken van de site, stapten we verder tot aan de nabij gelegen Sint-Pieterskerk, die we eveneens konden bezoeken. Uitzonderlijk was de kerk geopend omwille van Open Kerkendag. We bevonden ons daar trouwens reeds aan het knooppunt 143.

Na ons bezoek aan de kerk van Testelt, begaven we ons aan de overzijde in de Stationsstraat, welke, de logica volgend, eindigde aan het station van Testelt. We konden er even verpozen op het terras van café ‘In ’t Statiehuis’, waar een lekkere frisdrank even voor verkoeling zorgde op deze zomerse dag. We hadden ondertussen reeds bemerkt dat we het knooppunt 92 hadden bereikt, net aan de overweg. Na een eerder lange wandelpauze gingen we opnieuw op pad, we hadden immers nog een lange weg te gaan. Net voor de spoorwegovergang, hielden we links aan in de Stationsstraat en wandelden verder evenwijdig aan de spoorweg, tot we het knooppunt 416 aantroffen, nadat we ons naar links hadden verwijderd van de spoorweg. Daar hielden we de richting rechtdoor aan en begaven ons via een zanderige weg het bos in. Enkele mooie dreven leidden ons naar het knooppunt 155, waar we de Demerbroekstraat ingingen. We bleven rechtdoor verder gaan, afwisselend langs kleine percelen bos, akkers en weilanden. Zo vorderden we gestaag richting knooppunt 415, dat we aantroffen zowat ter hoogte van de Grootbroekstraat. We hielden er even een pauze in het zonnetje, gezeten in het gras. Het weer voelde zalig aan en daar konden we even genieten van de stilte en de rust uitgaande van de natuur. We waren ondertussen 14:30 uur voorbij, dus nog tijd voldoende.

Na uitgebreid te hebben genoten, begaven we ons op weg naar het volgende knooppunt, met name 409. Daartoe stapten we verder in de Broekstraat, opnieuw tussen weiden, akkers en stukjes bos, waarbij het aantal klaprozen inmiddels niet meer was te tellen. Eenmaal 409 voorbij, ging het verder rechtdoor, ditmaal via Binneweg om zo langzaam maar zeker opnieuw de bewoonde wereld te betreden. We kwamen dan ook langs de eerste huizen van Langdorp. In plaats van naar het centrum te stappen, maakten we vooreerst nog een ommetje, op weg naar knooppunt 414 en 410. Op korte afstand van het knooppunt 409 kwamen we vrij vlug voorbij knooppunt 414, om daar te ervaren dat onze geplande route opnieuw in de richting van de Demer draaide. Even later konden we ons opnieuw op het jaagpad begeven aan de oever van de Demer en dit naar rechts bewandelen, naar het eigenlijke centrum van Langdorp. Enkele meanders verder kregen we de Sint-Pieterskerk in zicht en konden tenslotte ter hoogte van het knooppunt 410, het jaagpad naar rechts verlaten, richting Langdorpsesteenweg. We waren net de klok van 15:30 uur voorbij, toen we nog even konden genieten van een glas cola in het Wolf Café, in de buurt van de kerk. Een groot buitenterras leek daartoe ideaal.

Na deze laatste wandelpauze, keerden we terug naar het jaagpad aan de Demer, teneinde dit dan te volgen tot in Aarschot. We verlieten dan ook de Demer ter hoogte van het knooppunt 247, waarna we de richting kozen van het station. Daar konden we dan via de trein opnieuw richting woonplaats reizen. We eindigden deze mooie dagtocht na 30329 stappen en 22,746 afgelegde km.”

312: Testelt, Zaterdag 27 september 2014, 26,623 km. (6373,484 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst in Testelt. De totale afstand bedroeg volgens de beschrijving 24 km, met een mogelijkheid de tocht in te korten tot 18,5 km. We kozen echter de langste afstand. Na een autorit via de E313, bereikten we het station van Testelt, alwaar we even later, na een hapje voor onderweg, de wandeltocht konden aanvangen. Vooralsnog hadden de weergoden gezorgd voor een bewolkte hemel en was van zonneschijn nog geen sprake. Toch vatten we met voldoende moed de tocht aan. Vanaf het station ging het naar rechts, alwaar we dadelijk de rood-gele tekens volgden van de Streek-GR Hageland, alsook een stukje van de Bos-, broek-, heuvelroute. Zo wandelden we langsheen de spoorlijn, om zowat 1 km verder de weg te verlaten en een rechts gelegen zandweg op te gaan. We konden hier de bordjes bemerken, dat we ons bevonden op de ROB Fietsroute. Vrij vlug wandelden we echter via een smal pad het bos in.

Geruime tijd later volgden we bredere bospaden, steeds de richting volgend van de Streek-GR en de bordjes richting wandelknooppunt 415. Aldaar draaiden we rechtsaf en volgden verder de brede paden tot we aankwamen ter hoogte van een drukke steenweg, welke we dwarsten. Vervolgens ging het linksaf, om nadien de Wilgenputstraat in te gaan, welke leidde naar de Bosberg. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Langdorpse Route (18 km). Het traject liet ons een tijdje wandelen in de richting van de wandelknooppunten 255, 259 en 408 om tenslotte opnieuw de drukke steenweg te bereiken. Ondertussen hadden we al kunnen proeven van mooie bospaden, landelijke weiden met starende koeien en enkele roestige afsluitingen. Nog steeds dienden we vrede te nemen met felle bewolking. Maar we hoopten onderweg op spoedige beterschap. We dwarsten opnieuw deze drukke weg en namen wat verder een kasseiweg, welke vrij vlug veranderde in een aardeweg. Zo bereikten we de brug over de Kleine Laak en kregen aldaar de kerk in zicht van Langdorp.

Korte tijd nadien bereikten we de oever van de Demer, welke we naar rechts volgden, hierbij het kronkelende verloop van de rivier in acht genomen. We staken een tweede maal de Kleine Laak over en bereikten een brug over de Demer, dichtbij het centrum van Langdorp. We maakten even een ommetje richting kerk, alwaar een bruiloft werd gevierd en bezochten de plaatselijke begraafplaats, teneinde enkele oorlogsgraven te bekijken. Nadien namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op het terrasje van ’t Hof. De versnaperingen erbij smaakten behoorlijk. Het ging nadien terug richting houten brug over de Demer, waarna we de rivier overstaken. We waren ondertussen zowat 8 km gevorderd tijdens deze wandeling. Over de brug ging het naar links, om kort daarna de oever van de Demer te verlaten en te wandelen naar het fietsknooppunt 2, waarbij we de beek Weerderlaak overstaken. Op weg daarheen volgden we een tijdje de Rillaarse Route (14 km) en opnieuw de ROB Route.

Eenmaal dit knooppunt bereikt, ging het op de kruising naar links, richting fietsknooppunt 1. Via enkele veldwegen bereikten we vervolgens een straat, geheten Rommelaar en stonden we dus aan de voet van de Wijnberg, ook wel Konijnenberg geheten. We draaiden zowat 180° om en begonnen via een brede bosweg aan de beklimming van deze heuvel. Boven gekomen wandelden we een tijdje op de heuvelrug, om aan het andere einde te beginnen aan de afdaling. Zo bereikten we opnieuw asfalt onder de voeten en naderden het fietsknooppunt 1. We stapten langsheen enkele veldwegen en kregen links en rechts houten kasten te zien, gevuld met maïskolven. Wat verderop bewandelden we een grasweg, tot we verder de oever bereikten van de Laarbeek, welke we geruime tijd zouden volgen. Op onze weg ontmoetten we nogmaals de Demer, welke vlug opnieuw werd gewisseld voor de Laarbeek. Zo bereikten we een brugje, alwaar we even de geplande route verlieten, om even verder te genieten van een versnapering op de ezelboerderij De Hoef.

We werden er op het terras verwend met slagroom en een koek in de vorm van een ezel. Heel lekker, dat mag worden vermeld. We keerden nadien een eindje op onze stappen terug en dienden zowat 1,5 km opnieuw de oever van de Laarbeek te volgen via een grasweg. Even later bereikten we opnieuw de Demer ter hoogte van het wandelknooppunt 207 en vanaf nu ging het richting wandelknooppunt 261, alwaar we een drukke weg bereikten. Rechtsaf ging het hier, waarna we even halt hielden in de taverne De Spellehut, waar wandelaars welkom zijn. Een korte pauze later, gingen we alweer op pad. We hoefden hierbij enkel de aanwijzingen te volgen naar de wandelknooppunten 283 en 141, teneinde opnieuw de Demer te bereiken. We volgden de oever ervan tot in Zichem. Op die manier bereikten we de oude watermolen en het centrum van het dorp, alwaar we nog even een laatste koffiepauze namen in het café De Heren van Zichem. Bekend van de gelijknamige serie op televisie destijds.

Tenslotte keerden we terug naar de Demer, ter hoogte van de oude watermolen en volgden nog even de oever tot op de openbare weg, de druk bereden N212. We sloegen linksaf en wandelden via de brug over de Demer en wat verder een tweede arm van de rivier. We volgden nu het traject van de bekende GR5 en dienden vervolgens een keuze te maken inzake het verdere verloop van de tocht. We konden rechtdoor wandelen via het verder gelegen natuurreservaat Demerbroeken, ofwel links de rivier volgen richting Testelt. Omwille van het voorziene modderige parcours, opteerden we voor de tweede optie. We wandelden dus verder op de oever, via een grasweg, tot we een wandelboom op onze weg aantroffen. Hier kwamen de beide voorgestelde routes opnieuw samen. We volgden vanaf dit punt opnieuw de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland, richting station van Testelt.

Op weg daarheen kwamen we nog langs de watermolen van Testelt, om nadien, via een kerkwegel langsheen de kerk, uiteindelijk de Stationsstraat te bereiken. Deze dagtocht, met als rode draad de Demer, was goed voor 26,623 km, 1311,4 cal, 35498 stappen in een tijd van 6.19.07. Enigszins moe, maar tevreden, begonnen we aan de terugreis huiswaarts.”

299: Diest, Donderdag 29 mei 2014, 22,76 km. (6056,479 km.)

“Hierna het relaas met betrekking tot onze belevenissen, alsook de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Diest. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met als titel: ‘Met de Demer als leidraad’. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 28,7 km, doch onderweg waren er mogelijkheden om de afstand te reduceren tot respectievelijk 27,8 km, 21,4 km, 20,8 km of zelfs 13,1 km. We hadden alvast de intentie om onderweg te zien, welke afstand we uiteindelijk zouden kiezen. De voorziene startplaats van deze dagtocht situeerde zich ter hoogte van het station van Diest. Tijdens het verloop van de tocht zouden we af en toe een gedeelte volgen van de GR561 en de GR5. Na een autorit bereikten we de aanbevolen plaats en konden ons voertuig kwijt op de parking aan het station. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten. Gezien het uur van vertrek waren nog geen horecazaken geopend op de startplaats. Dus gingen we van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie.

We gingen van start aan het station, dadelijk de blik gericht op de rood-witte markeringen van de GR561, om naar links te wandelen voorbij de stelplaats van de bussen en de Turnhoutsebaan over te steken. Een voetgangersbrug leidde ons over de Zwarte Beek, om verder te stappen tot aan de rotonde aan het Koninklijk Atheneum. Aldaar ging het aan de overzijde via een wandelpad langs de Zwarte Beek in de richting van de stadswallen. We konden dadelijk aanvoelen dat we mochten klimmen via een smal pad tussen de bomen. Boven op de stadswallen verkregen we een prachtig zicht op de lager gelegen vestinggracht. Na een afdaling loodsten de GR-tekens ons over het sluizencomplex aan de Begijnenbeek, om nadien aan het einde van de stadswallen, via een stel trappen een asfaltweg te betreden tussen twee vijvers. We konden er de tekens waarnemen van de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de stickers van het Vlaams Compostelagenootschap. Het Grote Routepad volgend, draaiden we naar rechts, richting de Lindenmolen en de stadsring. Eenmaal voorbij de molen, kwamen we uit in de Wijngaardstraat, alwaar we verder ons richtten op de GR5 en de GR512. We staken de Eduard Robeynslaan over, de weg naar Hasselt, om dan de Bevrijdingsstraat in te gaan.

Op het eerste kruispunt gingen we links in de Steenweg op Papenbroek en even later ter hoogte van een kapelletje met twee lindebomen, rechtsaf op een aardeweg. We dienden deze weg te volgen tot aan het Kloosterbergbos, om aldaar een dalende holle weg in te gaan. Even verder splitste de holle weg en volgden we de linkse tak om op die manier de 57 m hoge Kloosterberg te beklimmen. Boven gekomen hielden we links, via een weg welke omheen de Kloosterberg ging om uit te komen ter hoogte van een asfaltweg, voorzien van een verkeersspiegel, met name de Reustraat. We kregen er de aanduiding te zien dat we ons bevonden op het Mierenberg Wandelpad. Tevens verkreeg onze wandelroute hier het gezelschap van de Streek-GR Hageland. We wandelden rechts verder in de Reustraat om nadien de N2, de Leuvensesteenweg over te steken. Aan de overkant stapten we verder in de links gelegen Galgeveldstraat, tot waar deze weg een bocht maakte naar rechts. Daar gingen we rechtdoor op een stijgende holle kasseiweg, gevolgd boven op de Galgenberg, door een wandeling van zowat 1 km over de kam van deze berg, ondertussen een gedeelte volgend van het Prinsenbos Wandelpad.

Gekomen ter hoogte van de Prinsenbosstraat ging het naar rechts tot net voorbij het pand nr. 103, we passeerden er de toegang tot de stoeterij Princebosch. Net voorbij het pand bevond zich een kapelletje ter hoogte van Grootveld, waar we links afdraaiden. We wandelden omheen de stoeterij en voorbij de gerestaureerde Puthoeve. In de verte konden we rechts even een glimp opvangen van de Basiliek van Scherpenheuvel en links in de verte via een doorkijkje tussen de bomen, het metershoge H. Hartbeeld van Assent. We bereikten nadien een kruispunt van veldwegen, de Steensel. Even voordien hadden we herhaaldelijk op de weideafsluitingen de rood-witte markeringen gezien van de GR5 en GR512, alsook de vertrouwde blauw-gele stickers welke een Via aanduiden, richting Santiago de Compostela. Op de plek geheten Steensel, scheidden de trajecten van de GR5 en de GR512, bijgevolg gingen we rechtsaf in een holle weg, de Roeterstraat, de rood-witte tekens volgend van de GR5. Het volgende kruispunt met de Frans Smeyersstraat gebood ons links te houden, om kort daarna aan de hoeve met nr. 76, rechts te gaan in de Akkerstraat. De Akkerstraat volgden we tot aan het kruispunt met de Groenstraat, welke we links opgingen. We kregen er enkele wandelbordjes te zien dat we de Bos-broek-heuvelroute bewandelden, alsook het SJB-pad.

We veranderden nogmaals van wandelrichting ter hoogte van het pand nr. 59, om rechts een graspad te volgen tussen weideafsluitingen. We kregen nu pas echt goed zicht op de Basiliek van Scherpenheuvel. We bereikten vervolgens de drukke Diestsestraat, de N10, welke we dienden te dwarsen. Aan de overzijde ging onze tocht verder via een veldweg, die ons liet klimmen tot op een kruispunt van veldwegen. We wandelden Spordel links in, stapten voorbij een voetbalveld en kwamen op het kruispunt van de Parkstraat met Spordel. Hier hielden we even een rustpauze om te genieten van een kopje koffie in café Duivenlokaal. We bevonden ons inmiddels in het centrum van Scherpenheuvel. Toevallig konden we er enkele tractoren bewonderen, welke op weg waren om te worden gezegend. Tijdens deze rustpauze werd onderling besloten om niet de volledige wandeling van 28,7 km af te werken, doch gebruik te maken van een mogelijkheid de tocht in te korten tot 20,8 km. We zouden dus op het punt waar we waren aangekomen, nadien een andere route nemen. Na onze rust- en drankpauze gingen we opnieuw op weg.

We bleven vervolgens de GR5 volgen via de Parkstraat en dat over een mooi wandelpad, dat even verder aansluiting vond op een wandel- en fietspad op een voormalige spoorwegbedding, welke we uiteraard naar rechts opgingen. Geruime tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Steenweg Diest en dat via de tot nog toe gevolgde Bredeveldstraat. Aan de overzijde konden we onze wandeling verder zetten via de oude spoorwegbedding om op die manier te arriveren ter hoogte van de Maagdentoren. Jammer genoeg bevond dit bouwwerk zich in de steigers wegens restauratie. Ter hoogte van deze toren verlieten we het traject van de GR5 om via een metalen brug de Demer over te steken. Enkele meters voorbij de brug, volgden we de dijk naar rechts. Deze Demerdijk dienden we vervolgens over zowat 2,5 km te bewandelen, tot we een asfaltweg bereikten naast de spoorweg. We gingen linksaf om wat verder op een splitsing nagenoeg rechtsomkeer te maken en via een brug over de spoorweg Aarschot-Diest te stappen.

Over de spoorweg sloegen we rechtsaf in de doodlopende Spoorwegstraat en wonnen aan hoogte. Wat verder ging de weg over in een smal pad evenwijdig met de sporen om 300 m verder van de sporen weg te draaien en het Grasbos in te gaan via een stijgende brede holle weg. We kwamen zo terecht in de Hellestraat welke uitmondde in de Broekstraat, die we naar rechts diende in te gaan tot aan de Turnhoutsebaan. Aan de overzijde stapten we verder via een zandweg. Later ging het via de openbare weg langs de Diestsersestraat en de Lazarijstraat tot aan de N29. We troffen er opnieuw de GR561 aan en staken de weg over. We gingen over korte afstand naar links tot aan de achterzijde van het station van Diest, om dan via de voetgangersbrug de sporen over te steken en aan te komen aan de voorzijde van het station. Meteen het eindpunt van deze wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, hielden we nog even halt in het Spoorcafé van Diest. We eindigden onze tocht uiteindelijk na exact 29187 stappen, goed voor 22,76 km. We waren iets meer dan vijf uur onderweg.”

190: Scherpenheuvel, Zondag 05 september 2010, 20,3 km. (3828,998 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 5/9/2010 – 3270 Scherpenheuvel (Vl.-Brabant), Peiperneutentocht – 5-8-13-20-30 km. W.S.V. Wit-Blauw Scherpenheuvel VZW. Start: Cultuurcentrum Den Egger. Een wandeling langs de mooiste plaatsen in en rond Scherpenheuvel. Langs landelijke wegen naar het land van de Witte met prachtige vergezichten.’ Na afloop van deze georganiseerde tocht, schreven we nog dezelfde avond een verhaal, met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:26 uur.

“Nadat we gisteren, traditiegetrouw, de braderie van Lille hadden bezocht, namen we vandaag afscheid van onze zomerwandelvakantie. Met andere woorden, gedaan met in het weekend te niksen en dus deze ochtend vroeg uit de veren en de wandelschoenen opnieuw aangetrokken. Na enkele weken van zonnen op een afgelegen strand, werd het dus tijd om terug de routine van het wandelen te verkrijgen. We trokken dan ook vandaag richting Scherpenheuvel-Zichem, misschien wel om onder een goed gesternte, het nieuwe seizoen op gang te trekken. Aldaar werd verzamelen geblazen door de WSV Wit-Blauw-Scherpenheuvel, waar de Peiperneutentocht werd ingericht. We hadden voorwaar nog nooit het begrip gehoord, maar het moet gezegd, de Peiperneuten hebben alvast gesmaakt bij de aanvang van de wandeltocht.

De startplaats was gelegen in het Cultuurcentrum Den Egger, waar we werden verwelkomd in een gloednieuw complex, met voldoende ruimte om de talrijke wandelaars op te vangen. Er kon worden gekozen uit een traject van 5, 8, 12, 20 of 30 km. Met nog wat stramme benen van het urenlang slenteren de voorbije dag, hielden we het vandaag bij 20 km, met een werkelijke afstand van 20,3 km. Onderweg was voorzien in een tweetal rustposten, met name na 7,5 en 14,8 km. Met een stevige zon van de partij trokken we even later op pad. De parcoursmeester leidde ons eerst doorheen een gedeelte van Scherpenheuvel centrum, waar we even van nabij een eerste blik verkregen op de Basiliek. De talrijke sterren op de koepel, weerkaatsten in het zonlicht en de hemel was fel blauw gekleurd, ideaal dus om een aantrekkelijke najaarswandeling te verkrijgen. Het traject van vandaag was ook bezaaid met tal van wandel- en fietsroutes, waarbij we kort na de start reeds een eerste exemplaar konden verkennen: het Pelgrims & Keerskatten Wandelpad.

Na een korte doortocht doorheen een van de winkelstraten, ging het verder langs het Woon- en Zorgcentrum OLV Ster der Zee. Korte tijd later, werd de bebouwde kom verlaten en bereikten we een landelijke weg tussen de akkers en weilanden. Ondertussen waren we reeds tal van splitsingen voorbij gewandeld, waardoor het deelnemersveld enigszins werd verspreid over de diverse afstanden. Een oude spoorwegbedding, werd aangeduid door een plaatselijk monumentje, alwaar de openbare weg werd verlaten en werd geruild voor een kiezelpad dat het voormalige tracé volgde. Hier konden we genieten van enkele mooie vergezichten over de omgeving, waarbij vaak om de hoek de hoger gelegen Basiliek werd bemerkt. We volgden nu het Pelgrims wandelpad, langsheen deze oase van rust. Na een tijdje de oude bedding te hebben gevolgd, ging het verder via een links gelegen karreslag. Ook nu volgden splitsingen in het parcours elkaar op, waarbij de wandelaars over de kortere afstanden vaak terug de andere wandelaars vervoegden.

Naarmate de wandeling vorderde, kwam de zon hoger te staan en de warme stralen voelden heerlijk aan. Af en toe kregen we zicht op de lager gelegen weilanden of maïsvelden en dat gaf een bijzonder kleurrijke indruk. Enkele afgeschreven legerauto’s stonden enigszins verloren in een stukje weiland. We bevonden ons op een mountainbikeparcours en dus werden we af en toe genoodzaakt even het gras naast het pad op te zoeken. Natuurlijk heeft iedereen recht op een beetje plaats en gelukkig lukte dat vandaag aardig. Eenmaal het stukje natuur achter de rug, bereikten we de bebouwde kom van Zichem en troffen daar de Bedevaart Route aan. Enkele woonstraten verder bereikten we het centrum van deze bekende gemeente, ter hoogte van de plaatselijke kerk. Het beeld van De Witte mochten we natuurlijk niet links laten liggen en bovendien troffen we er ter plaatse informatie aan inzake een tweetal lussen, behorende tot de Bos-, broek-, heuvelroute, welke aldaar een aanvang neemt.

Ter hoogte van de kerk, ging het rechtsaf, in de richting van de Demer. Aldaar hielden we even halt ter hoogte van de prachtige watermolen, om nadien het verloop van de Demer te volgen via de linkeroever, richting Keibergen. Het bochtige verloop van de rivier volgend, konden we genieten van de bloemenpracht in de bermen. Na verloop van tijd, lieten we de Demer rechts zijn weg vervolgen en namen we een links gelegen veldweg. Deze mondde uit op de openbare weg en we kregen de eerste controlepost in zicht, gesitueerd in de kleine parochiezaal van Keibergen. De ideale gelegenheid om in open lucht even te pauzeren en te genieten van een hapje en een drankje. De eerste 7,5 km zaten erop. Na de controle heerste er een beetje verwarring inzake de te volgen weg. Blijkbaar bevond er zich een splitsing op het parcours aan de achterkant van de zaal, die enkel kon worden bereikt via de achteruitgang. Sommigen hadden de zaal verlaten via de voorkant en belandden zo op het parcours van de 5 en 8 km.

Gelukkig werden ze naderhand door de organisatie terug naar de controle gebracht en konden het juiste pad volgen. Via de achterzijde bereikten we dus een kerkwegel en die leidde ons naar een heerlijk stukje bos, de Waalberg. Via enkele kronkelende bospaden en dreven, bereikten we een stukje landelijke weg, gevolgd door een tweede bosgebied, de Mannenberg. Af en toe dienden we dus stevig te klimmen en dat liet zich voelen. Natuurlijk kregen we waar voor ons geld en werden beloond met een uniek stukje natuur, vaak geprezen en gewaardeerd bij de talrijke wandelaars. Bosgebied trouwens vormt vaak het lievelingsterrein bij wandelaars, omwille van de schoonheid enerzijds, maar ook omwille van de rust en het ontspannen karakter. Jammer genoeg duren schone liedjes nooit lang en werd even verder opnieuw de openbare weg bereikt. Ook duurde deze passage evenwel niet lang, aangezien we wat verderop rechts het veld introkken via een plaatselijke wandeling: Keiberg – Schoonderbuken.

De kerk van genoemd oord, liet zich reeds van verre aanschouwen en de openbare weg welke ons erheen moest leiden, ging plotseling fel omlaag. Een bordje met de waarschuwing 12%, liet ons inderdaad voelen dat het fel daalde. Via een klein ommetje, bereikten we het Familieheem gelegen naast de kerk van Schoonderbuken. Ook hier konden we op de koer genieten van een terrasje en velen hebben dat eveneens kunnen waarderen. Het beeld van de Bezembinder hadden we kunnen aanschouwen op het pleintje voor de kerk. Na de controle zouden we via een andere uitgang het pleintje aan de kerk verlaten. Bij deze tweede controle zaten we ondertussen 14,8 km ver en restten ons nog slechts 5,5 km tot aan de eindstreep. Het laatste gedeelte van het parcours, liet ons vooreerst kennismaken met een stukje woongebied van Schoonderbuken. Vrij vlug evenwel verlieten we ook hier de bebouwde kom en volgden een landelijke weg in de richting van de Basiliek, die ondertussen in de verte zichtbaar was, op een hoogte gelegen.

We volgden nu een andere lus van de Bos-, broek-, heuvelroute. Het wegje liet ons een beetje aan hoogte winnen, wat natuurlijk klimmen betekende. Deze rustige wegen brachten ons na een tijdje wandelen tot aan een plaatselijk kapelletje, opgedragen aan de Heilige Theresia, waar we een splitsing op het parcours aantroffen. Wij kozen de rechterzijde van de kapel en kregen een prachtig zicht op de hoger gelegen Basiliek. De torens weerkaatsten in de zon en dat gaf aanleiding tot het nemen van enkele foto’s onderweg. We waren zo stilaan gewoon geraakt aan het zicht op dit gebouw, dat we sinds de ochtend uit vrijwel elke hoek hadden kunnen bekijken. De Wandeling: Scherpenheuvel – Kagevinne, deed ons linksaf draaien en op die manier ging het vrijwel recht in de richting van de eindmeet. Juist alvorens het centrum van Scherpenheuvel te bereiken, maakten we nog een klein ommetje tussen de maïsvelden.

Een laatste kerkwegeltje bracht ons uiteindelijk terug in de straten van Scherpenheuvel. Nog even een fotootje ter hoogte van het laatste 100 m bord en we bereikten opnieuw het Cultuurcentrum Den Egger. Na het afstempelen van de wandelboekjes, genoten we nog even van een verfrissend drankje en lieten ons de rijstpap met bruine suiker smaken. Tenslotte vermelden we nog even het volgende: toen we huiswaarts reden, konden we bemerken dat om 14 uur reeds 2145 wandelaars waren geteld. Een niet onaardig aantal voor een prachtige tocht die we vandaag kregen te verwerken. Om terug op gang te komen vonden we vandaag 20 km voldoende. We kregen echter alvast een idee, hoe het parcours eruit zal zien bij de komende Nationale Wandeldag in 2011, wanneer ook in Scherpenheuvel een etappe van start zal gaan.”

We eindigen deze wandelbijdrage met een blik in onze wandelboekjes, waarin immers ook enkele indrukken werden neergeschreven. ‘K: Aangename wandeling door het land van De Witte. Lekker weertje. J: Wandeling vanuit Scherpenheuvel naar Zichem, Keibergen en Schoonderbuken. Lekkere peiperneuten!!’