578: Kanne, Zaterdag 16 maart 2024, 14,9 km. (11.242,273 km.)

“Wandeling N°. 15 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Kanne. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar deze gemeente, doch dienden bij aankomst heel wat te zoeken naar een vrije parkeerplaats, daar er toevallig een georganiseerde wandeltocht plaats vond. Uiteindelijk vonden we toch een plekje ter hoogte van de Statiestraat. Na het aantrekken van gepast schoeisel, gingen we te voet naar de nabij gelegen Sint-Hubertuskerk, plaats waar de geplande wandeling van start zou gaan. Eenmaal de kerk bereikt, konden we omstreeks 10:50 uur, tussen andere talrijke wandelaars de tocht aanvatten. Tegenover de kerk begaven we ons in de Sint-Hubertusstraat naar rechts, kruisten de Bovenstraat en stapten aan de overzijde de Pruisstraat in. Amper een paar honderd meters verder, net aan een electriciteitscabine, dienden we links een vrij smal een modderig paadje op te gaan, het Commiezenpad. We volgden er een plaatselijke wandelroute, aangegeven door oranje kruisjes. Op het einde van het pad, ter hoogte van een T-kruising, kozen we haaks linksaf en wandelden tot aan de dwars gelegen Mergelweg. We troffen er een eerste grenspaal aan, N°. 63. Zowat 100 m naar rechts, stapten we nadien het links gelegen Molenpad op, welke leidde naar een brugje over de Jeker. We konden er een werkende watermolen bekijken. Voorbij de brug stapten we via de Kleine Molenstraat, om er de weg van Kanne naar Maastricht te kruisen en verder te gaan in de Kapelstraat. Op de eveneens dwars gelegen Kapelstraat kozen we nadien linksaf en begaven ons tot aan de Heilig Grafkapel.

Gelukkig was de kapel toegankelijk en konden we binnen een bezoekje brengen. Na het bekijken van de grafkapel zetten we ons wandeling verder via de Muizenberg, een betegelde weg die ons wat aan hoogte liet winnen, om nadien de eerste weg rechts te kiezen aan een gedeelte mergelgrotten om zo verder te klimmen naar de ingang van het kasteel Neercanne. We waren net de Nederlandse grens overgegaan en bevonden ons thans op het terrein van het enige terrassenkasteel van Nederland. We konden er enkele kunstwerken bekijken en tevens de buitenkant van de mergelgrotten aanschouwen. Eenmaal doorheen het domein, verlieten we het kasteel via een poort en namen de eerste dalende weg rechts, de Von Dopfflaan, opnieuw richting weg van Kanne naar Maastricht. Beneden aangekomen dwarsten we de weg en stapten aan de overzijde verder op een smal grindpaadje, het Jezuietenpad. Door middel van een klein brugje overschreden we andermaal de Jeker en stapten verder rechtdoor tot op een dwars gelegen asfaltweg, de Mergelweg. We kozen rechtsaf om amper 100 m verder de brede grindweg links te beklimmen. Deze Poppelmondeweg zou ons leiden naar de top van de Sint-Pietersberg. Na een eerste gedeelte klimmen wandelden we voorbij een slagboom, om verder te gaan richting hoogste punt. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht op het verder gelegen terrassenkasteel. De top van de Sint-Pietersberg bereikt, sloegen we haaks rechtsaf en bleven de brede grindweg volgen.

Amper enkele minuten later troffen we een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 12:01 uur even konden overgaan tot een rust- en eetpauze. In tussentijd konden we genieten van een mooi panorama. Na deze onderbreking gingen we verder over de brede grindweg en richtten nu onze ogen op de rood-witte markeringen van een Groteroutepad. We stapten opnieuw een stukje over de Poppelmondeweg, kregen een passage doorheen een boszone, om vervolgens langzaam in dalende lijn via de Rue de Caster, aan te komen in de nabijheid van de Castaerthoeve. Even vóór deze voormalige hoeve uit 1686, konden we nog even een korte pauze inlassen op een zitbank omstreeks 13:01 uur. Na een tweede korte wandel- en lunchpauze, volgden we de GR-tekens niet langer, doch wandelden voorbij de hoeve rechtdoor opnieuw het bos in, op een brede bosweg. Links en rechts van de weg bemerkten we diepe kraters. Eenmaal doorheen het bos, verlieten we zowat 200 m verder de brede weg naar links en volgden we gele vierhoekjes in de richting van een slagboom. Daar voorbij begonnen we aan een vrij steile afdaling naar de lager gelegen Maas. Toen de afdaling achter de rug was, bereikten we beneden de openbare weg, de Rue Collinet, inmiddels op het grondgebied van Wezet. We draaiden de weg op naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot aan de links gelegen doodlopende Rue l’Ilal. Op het einde daalden we via trappen af naar het jaagpad langs de Maas.

We begaven ons rechtsaf op het jaagpad, dat we volgden tot waar het jaagpad aansluiting verkreeg met de Rue Collinet. Via een korte beklimming bereikten we de brug over de Maas en het grote sluizencomplex. Via de brug overschreden we de brede Maas, draaiden voorbij de brug rechtsaf, om zowat 100 m verder links een vrij smal wandelpaadje te kiezen, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Bij het begin van dit paadje troffen we nog een zitbank aan, alwaar we omstreeks 14:12 uur even halt hielden voor een korte rustpauze. Nadien volgden we verder het paadje tot we opnieuw via een brug, de Pont de Lanaye het Albertkanaal konden overgaan. Aan de overzijde van de brug en in de eerste bocht van de Rue du Garage, verlieten we weg naar rechts het bos in om te beginnen aan een zeer steile beklimming van de Montagne Saint-Pierre via trappen. Sommige treden ervan ware vrij hoog. Na het spectaculair rotspad bevonden we ons op een T-kruising aan de wand van enkele mergelgrotten. We kozen de richting links, om via een diepe holle weg wat verder opnieuw uit te komen op de Rue du Garage. Ditmaal begaven we ons op de weg naar rechts en zouden deze weg nog even verder beklimmen, tot het bereiken van het hoogste punt. We wandelden verder over het plateau om nadien stilaan via deze weg af te dalen naar het lager gelegen Eben-Emael. Na enkele haarspeldbochten kwamen we op een klein pleintje voorzien van een zitbank. Hier konden we omstreeks 16:10 uur genieten van wat nog restte in de rugzak.

Na deze laatste wandel- en eetpauze, stapten we nog wat verder via de Rue du Garage tot aan de brug over de Jeker in het centrum van Eben-Emael. Net over de brug begaven we op een pad rechtsaf aan de oever van de Jeker, aangeduid door rode driehoekjes en tevens deel uitmakend van de GR5. Geruime tijd later, op het einde van het pad, kwamen we uit op de druk bereden N619, de Grenadiersweg. We stapten over korte afstand verder op deze weg, tot aan de eerste straat links, de Rue Avergat. We wandelden een eindje langs de links gelegen mergelgrotten, om nadien, tegenover de grotingang rechts de richting te kiezen van de Brug bij Kanne over het Albertkanaal. Via trappen bereikten de weg, om via de brug de overzijde van het kanaal te bereiken. We daalden dan via een ander stel trappen de brug af om over korte afstand het jaagpad naar rechts de bewandelen, tot aan een houte brugje links over de Jeker. Aan de overzijde ging het tenslotte via een vedwegje terug richting centrum van Kanne. Tot slot vonden we opnieuw de Sint-Hubertuskerk alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Restte ons nog een korte wandeling naar de Statiestraat, waar we de terugreis konden aanvangen omstreeks 17:30 uur.”

514: Zoersel, Zaterdag 15 oktober 2022, 18,3 km. (10.213,768 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht gaat gedeeltelijk via het traject van de GR5 en de GR565. Diverse afstanden kunnen worden gekozen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de parking gelegen in de Boshuisweg te Zoersel, alwaar we kort daarna omstreeks 10:15 uur konden van start gaan, weliswaar voorzien van lichte regenval. Vanaf de parking volgden we de rood-witte tekens van de GR565 schuin links tussen de bomen tot aan het Boshuisje. Daar troffen we een kruising aan van drie GR-paden, de GR5, de GR565 en de Streek-GR Kempen. We stapten er rechtdoor, ditmaal op het traject van de GR5, het Zoerselbos in. Een smal kronkelend bospaadje liet ons genieten van de talrijke paddestoelen in het bos, waar we diverse kleuren konden onderscheiden: zwart, licht bruin, rood, grijs, enz. De varens waren inmiddels donkerbruin gekleurd en de geur van een nat bos was treffend. Na zowat 1 km naderden we een woning, waar links een betonweg begon. We hielden er de richting rechtdoor aan, op een brede aardeweg, de Hallesstraat. Net voor een bocht naar rechts, ging het haaks linksaf op een grindweg, de Lage Weg. Nog steeds wandelden we door het Zoerselbos, tot we wat verder langs de bosrand stapten. Ter hoogte van de links gelegen straat Hooidonkeinde, draaiden we rechts een smal boswegje in.

We vertoefden nu even tussen uitgestrekte weiden, om omstreeks 11:00 uur bezijden het paadje een picknickbank aan te treffen. Ondanks wat motregen, konden we er toch genieten van een broodje. We begaven ons opnieuw op weg en overschreden via een klein brugje de Grote Schijn. Op het einde van het paadje kwamen we op een T-kruising, alwaar we linksaf een brede aardeweg kozen. Deze weg mondde uit ter hoogte van een bocht op een betonweg, Medelaar, om er rechtsaf de weg op te gaan. Even verder verlieten we Medelaar aan de eerste zijstraat links, Kleine Medelaar. Dit smalle landelijke wegje liet ons voorbij Sanatur gaan, een zogeheten doe-mee-boerderij, om nadien uit te komen op de drukke Kwadestraat, de weg van Sint-Antonius-Zoersel naar Halle. Gelukkig dienden we deze gevaarlijke baan slechts over korte afstand naar links te volgen, om aan de T-kruising met Medelaar rechts te kiezen en nadien in de bocht naar links de weg te verlaten. Rechts van de weg bevond zich een kapelletje van O.-L.-V. van Lourdes, waar we een fietspad konden opgaan dat leidde naar de even verder gelegen Bloemenwijk. Het fietspad eindigde dan ook opnieuw op de openbare weg, de Wandelweg. Een brede asfaltweg tussen de nieuw gebouwde woningen. We draaiden de Wandelweg links op en maakten uiteindelijk een ruime lange bocht naar rechts, tot we linksaf konden via de Kleine Wandelweg.

Op het einde van de Kleine Wandelweg, ging onze tocht verder via een grindpad links, de Liersebaan, dat zowat 300 m verder passeerde voorbij de toegang tot het gemeentepark Halle Hof. We sloegen rechts het smalle wandelpad in en kwamen terecht aan het eigenlijke kasteel Halle Hof, voorheen het gemeentehuis en op de dag van vandaag een exporuimte. We maakten er een ommetje omheen het statige gebouw doorheen een deel van het park. Op een van de talrijke zitbanken konden we er omstreeks 12:20 uur overgaan tot het nuttigen van een middagmaal. Gelukkig was ondertussen de regen verdwenen en deed de zon moeite om door de wolken heen te breken. Na een korte rust- en eetpauze kwamen we nadien opnieuw op dezelfde plaats aan, bezijden het Halle Hof. We verlieten via dezelfde weg het gemeentepark en volgden rechtsaf verder de grindweg van voorheen. Enkele honderden meters verder kruisten we de gevaarlijke Eikenlaan, om aan de overzijde verder te gaan op de Lemmekensbaan, teneinde deze over zowat 1,3 km te volgen, tot aan een toegangspoortje rechts, om het bos in te gaan. Hier weken we een eerste maal af van het geplande parcours en wandelden rechtdoor verder op de Lemmekensbaan, nog steeds een brede aardeweg in het bos.

Op het einde van de Lemmekensbaan kwamen we op het kruispunt met de Kantonbaan, inmiddels op het grondgebied van Ranst, net aan de bekende Antitankgracht. We draaiden op het kruispunt rechts de brug over de gracht over en hielden er even halt aan de rand van het bos op een rustplaats. We hadden reeds bemerkt dat we ons nu bevonden op het Renier Sniederspad, dat we vanaf hier een tijdje zouden bewandelen. Na even halt te hebben gehouden, kruisten we de weg en begaven ons op het smalle grindpad, rechts naast de Antitankgracht. Het einde van het grindpaadje kwam uit op een kasseiweg, de Goorstraat, die we naar links indraaiden en die ons voorbij het fort van Oelegem liet gaan. Jammer genoeg niet toegankelijk wegens overwinteringsplaats voor vleermuizen. Een eindje voorbij het fort, dienden we dan via een brug links de Antitankgracht over te steken en de Knodbaan op te gaan, op het traject van de GR565. Echter, omwille van het ondertussen verschenen zonnetje, weken we nogmaals af van het geplande parcours en stapten er rechtdoor verder, eveneens via de Knodbaan, om ter hoogte van de eerste bocht, rechtsaf een brede dreef in de gaan, welke leidde naar het kasteel Vrieselhof. De dreef mondde uit net over een klein brugje voor de kasteeltuin. We volgden het wandelpad links van het kasteel om er over te gaan tot een langere wandelpauze op het terras van taverne-restaurant Remise. We waren dan ook reeds de klok van 14:15 uur voorbij om een eerste kopje koffie te nuttigen.

Een klein uurtje later begaven we ons terug naar de brug over de Antitankgracht en draaiden er rechts de Knodbaan in, waar we het traject van de GR565 zouden volgen tot op het einde van de wandeling. Na zowat 350 m de Knodbaan te hebben gevolgd, draaiden we links een aardeweg op, de Gescheurde Heide, op weg naar de Halse bossen. We kozen even later de eerste bosweg rechts die leidde naar een vijver, om daar linksaf te draaien. Het GR-pad in het oog houdend veranderden we vaak van richting, om na veel draaien en keren een kruispunt van boswegen te vinden ter hoogte van de Kantonbaan. We konden er even overgaan tot een late picknick omstreeks 15:40 uur. Na een kort oponthoud ging het aan de overzijde van de weg op een wandelpad naast een aardeweg die ons even verder liet aankomen aan de drukke betonweg Liefkenshoek. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde verder op alweer een smal bospad dat vrij kronkelend verliep. Tenslotte mondde het pad uit ter hoogte van een bejaardencomplex, Residentie Halmolen, waar we rechtdoor gingen tot aan een grindwegje rechts. Dit leidde naar de openbare weg, de Halmolenweg om er linksaf te gaan. We bevonden ons nu in de nabijheid van het centrum van Halle. Via de Halmolenweg, de Meester Berghmansstraat, Halle Velden en de Kerhofweg kwamen we aan de Sint-Martinuskerk van Halle.

We maakten van de gelegenheid gebruik de kerk even te bezoeken, waarna we de hoofdweg doorheen Halle rechts opdraaiden en die volgden tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor de Peggerstraat konden opgaan. Deze 1,7 km lange weg tussen akkers en weilanden, leidde uiteindelijk terug naar het Zoerselbos, om uit te monden aan de afspanning In de Wandeling, met rechtdoor de Boshuisweg. Restte ons nog enkele honderden meters grindweg tot we opnieuw de plaats van vertrek, nabij het Boshuisje konden aantreffen. Ondertussen betere weersomstandigheden dan bij het vertrek van deze tocht, konden we om 17:30 uur de modderige wandelschoenen wisselen voor proper schoeisel en de terugreis aanvangen.”

508: Diest, Zondag 24 februari 2019, 20,7 km. (10.110,438 km.)

“Onze belevenissen tijdens de eerste etappe van de GR512, de Brabantse Heuvelroute van Diest naar Geraardsbergen. De totale wandelafstand bedraagt 173 km. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein bereikten we het station van Diest. Vanaf het station volgden we over zowat 600 m het traject van de GR561 Kempen-Maaspad, doorheen het Park Jan Heylen, tot we het startpunt bereikten aan de Schaffense Poort. Op de daar geplaatste wandelboom kan men de routetekens vinden van de GR561, de GR5 en uiteraard de GR512. Nadat we daar een hapje hadden genoten, konden we omstreeks 09:15 uur beginnen aan de eerste etappe op weg naar Geraardsbergen. Ter hoogte van de Schaffense Poort staken we de ringweg over, de Omer Vanaudenhovelaan en volgden aan de overzijde de Schaffensestraat. Na ongeveer 200 m verlieten we de weg naar rechts via enkele trappen en kwamen terecht op het vlonderpad langs de Demer. Op het einde van het vlonderpad draaiden we rechtsaf over een brug en meteen erna opnieuw linksaf. Een volgend brugje gebood ons links te kiezen waarna we het Park Cerckel inwandelden, om er het wandelpad links door het park te volgen. Korte tijd later verlieten we het park door de poort en gingen voorbij het beeld van de Bierproever. We gingen rechtdoor via de Oscar Nihoulstraat voorbij de Sint-Sulpitiuskerk. We begaven ons even naar rechts tot op de Grote Markt, om er even te genieten van een kopje koffie omstreeks 09:45 uur in brasserie Schmedz.

Na een blik op het stadhuis van Diest en de Grote Markt, keerden we een eindje op onze stappen terug om tegenover de Oscar Nihoulstraat, de Hallestraat in te draaien. We passeerden de Lakenhalle en sloegen er net voorbij links de Felix Moonsstraat in. Tussen tal van winkels vorderden we naar het volgende kruispunt om er de Koestraat te kiezen. Net voorbij een daar gelegen parking volgden we naar links de Veemarkt. Gekomen aan een mooie kapel rechts van de weg, ter ere van de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt ontvangen, begaven we ons links de Bruidstraat in. We stapten voorbij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, om net er voorbij rechts de Begijnenstraat in te gaan. Via een grote poort kwamen we het Begijnhof in om er dadelijk de eerste straat links te kiezen, de Infirmeriestraat. Op die manier wandelden we omheen de witte Sint-Catherinakerk van het Begijnhof. Net voorbij de kerk ging het naar links om er nadien rechts de HH Geeststraat te volgen doorheen een groot gedeelte van het Begijnhof. Op het einde ging het haaks rechtsaf in de Kraaienneststraat om aldus het Begijnhof te verlaten door middel van de Vestenstraat aan de rand van het Warandepark. We staken schuin rechts de Pesthuizenstraat over en gingen het Warandepark in. We konden er vrijwel dadelijk om 10:45 uur genieten van een picknick in het zonnetje op een aangename picknickplaats.

Na deze korte eetpauze gingen we net vóór de picknickplaats rechts een smal stijgend pad op, met op het einde een volgend stijgend pad naar links. We kwamen terecht op een vrij open ruimte om aan de funderingen van een burcht rechts te kiezen. Een oude waterput konden we nog even bekijken. Een circelvormige rustplaats lieten we rechts liggen en via enkele trappen daalden we opnieuw af. Via een poort verlieten we vervolgens het Warandepark. We gingen rechtdoor via de Graanmarkt om de tweede straat rechts in te gaan, de Guido Gezellestraat, voorbij de Sint-Barbarakerk. In het verlengde volgde de Schotelstraat, waar we op het einde linksaf draaiden op de Grote Markt ter hoogte van de reeds vernoemde Sint-Sulpitiuskerk. Voorbij de Grote Markt zetten we onze wandeling verder in de Allerheiligenberg. Net vóór de Allerheiligenkapel daalden we af richting Keelstraat om in het verlengde van de Allerheiligenberg de Fonteinstraat door te wandelen. Deze betegelde weg bracht ons tot aan de ingang van het Citadelbos, waar we linksaf een smal stijgend bospad kozen. Een eerste Y-splitsing en we kozen de linkertak om nadien een poort aan te treffen. Via een ruime linkse bocht wandelden we omheen de Citadel. Aan een volgende poort zowat 500 m verder hielden we rechts en begonnen af te dalen naar het drukke kruispunt aan de R26, de Citadellaan met de Diestersteenweg, de N10.

Eenmaal het gevaarlijke kruispunt over gegaan, begaven we ons in de Galgeveldstraat. Na een tijdje de Galgeveldstraat te hebben gevolgd, troffen we bezijden de weg een zitbank aan, waar we omstreeks 11:55 uur even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Nadien ging onze tocht verder doorheen de Galgeveldstraat, tot de weg een haakse bocht maakte naar rechts. We stapten er rechtdoor via een smalle kasseiweg en begonnen op die manier aan de beklimming van de Galgenberg. Door het bos stapten we vaak over een soort holle weg, af en toe kasseien ruilend voor grind. Eenmaal over de top ging het in dalende lijn tussen de velden. De Galgenberg achter de rug mondde de weg uit in de Prinsenbosstraat, die we rechts indraaiden. We kregen een bordje te zien dat we een gedeelte volgden van het Prinsenbos Wandelpad.  Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. Na een haakse bocht naar links stapten we over zowat 400 m in de Prinsenbosstraat tot aan een kruispunt net voorbij een boerderij, om er linksaf Grootveld te kiezen, een vrij brede aardeweg. We bochtten er naar links en kort erna naar rechts, om dan 1 km verder uit te komen bij de wandelboom Steensel. Het kruispunt van de GR5, GR512 en de Streek-GR Hageland. We maakten er van de gelegenheid gebruik een laat middagmaal te gebruiken om precies 13:00 uur.

Een rust- en eetpauze later begaven we ons terug op pad. Ter hoogte van de wandelboom ging het linksaf richting Geraardsbergen, daar nog 168 km verder verwijderd. Via een aardeweg, de Roeterstraat, ging het over een 500-tal m tussen de velden tot net vóór een boerderij. Daar ging het op een smal paadje rechtsaf tussen de akkers door, waarna het pad enigszins breder werd tot een veldweg. Steeds rechtdoor verder stappend, kruisten we een andere veldweg, de Weverstraat, en tenslotte na zowat 1,5 km naderden we de autosnelweg E314. We maakten er een ruime bocht naar rechts via de Van Nieuwenhuyzen Voetweg welke leidde naar de openbare weg, Ballaarstraat. We sloegen linksaf en gingen onder de autosnelweg door, om er voorbij ditmaal rechts te kiezen via de Dennestraat, nu op het grondgebied van Bekkevoort. Vooreerst een stijgende asfaltweg, vrij vlug overgaand in een grindweg. Na 500 m ging het een grindweg rechts in, gevolgd door een graspad links aan een alleenstaande villa. Het graswegje mondde uit op de openbare weg, Steenberg, die we over korte afstand naar rechts bewandelden. Even verder ging het eveneens op Steenberg naar links, om op het einde van de weg uit te komen in de Hulststraat, om er andermaal rechts aan te houden. Na een bocht naar links, kozen we de rechts gelegen Buurtweg 21, de Schillekensberg. Op het einde ging het rechtsaf op de bredere Schillekensberg om die even later opnieuw naar rechts te verlaten op een aardeweg met dezelfde naam.

De aardeweg bracht ons wat later tot op de drukke Oude Tiensebaan, die we links opgingen. Zowat 100 m verder bevond zich een electriciteitscabine en daar hielden we om 15:10 uur even halt voor een korte rust-en eetpauze. Na deze wandelpauze volgden we zowat 800 m de Oude Tiensebaan om dan schuin rechts de Meutelstraat in te gaan. Op het einde van de weg ging het over korte afstand linksaf via de Witteweg, om na amper 150 m rechts een kasseiweg te volgen, opnieuw Meutelstraat. Deze doodlopende straat eindigde in een kleine boszone waar we tal van vlonderpaden konden bewandelen. Tenslotte eindigde deze mooie wandeling door het bos in de Heuvelstraat. We begaven ons rechts in de Heuvelstraat en troffen daar tot onze verrassing herberg De Bleuken aan, ideaal om er even te genieten van een frisse cola rond de klok van 15:55 uur. Even later ging het nog over korte afstand verder, om dan links de Rijsbergstraat in te draaien, ondertussen op het grondgebied van Tielt-Winge. Tussen weiden en velden draaiden we tenslotte rechts de Horenweg in langs de rand van een stukje bos. We kruisten een veldweg en even later een betonweg, om aan de overzijde verder de Horenweg te bewandelen. Op het einde van de deels aardeweg kwamen we op de smalle Stenenhuisstraat, die we links opgingen. Op het einde van de weg ging het rechtdoor verder in de Vlooibergstraat. Ter hoogte van een kruising van veldwegen, begaven we ons op een holle weg, Oude Leuvensebaan om er vervolgens even te pauzeren ter hoogte van de Vlooybergtoren. Na de beklimming van de toren, genoten we nog van een hapje en een drankje op de picknickplaats in de nabijheid.

Na deze vermoedelijk laatste wandelpauze zetten we onze wandeling verder voorbij de toren om dan de drukke Blerebergstraat over te steken. Aan de overzijde begaven we ons dan op de Oude Leuvensebaan om 100 m verder rechts een wandelpad op te gaan, Optielt. Dit smalle paadje liet ons afdalen naar de lager gelegen Sint-Martinuskerk van Tielt-Winge. Daar eindigden we deze eerste kennismaking met de GR512, waarna we de terugreis aanvatten.”

481: Brecht, Zaterdag 21 november 2020, 15,528 km. (9671,099 km.)

"Onze belevenissen en ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start en aankomst te Brecht. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, bereikten we het station Noorderkempen, gelegen aan de Oudaenstraat te Brecht. Na te hebben genoten van een broodje op de parking van het station, begaven we ons omstreeks 10:10 uur, rechtsaf in de Oudaenstraat, op zoek naar het eerste knooppunt, met name 60. Geruime tijd stapten we op een smalle asfaltweg, evenwijdig aan de rechts gelegen spoorweg en tevens de autosnelweg E19. Iets meer dan 1 km verder, vonden we het betreffende knooppunt ter hoogte van het kruispunt met de Neervenbaan. Iets voorbij dit kruispunt splitste zich de Oudaenstraat, alwaar we de linkertak dienden te kiezen. We volgden er zelfs een tijdje het traject van de GR5. Uiteindelijk eindigde het asfalt en ging de tocht verder over een grindweg. Tussen de uitgestrekte akkers stapten we voorbij het knooppunt 59, en wandelden gewoon verder rechtdoor. Wat later ging het langsheen een gedeelte van het links gelegen Nationaal bos Het Marum, om er dan de Stapelheideweg te kruisen. Op het einde van het grindpad gekomen, ging het schuin rechts verder, zodat we terecht kwamen op de Heiendweg, eveneens een grindweg en zo het knooppunt 40 aantroffen, op de kruising met de Berkvenweg.

Aan deze kruising gingen we linksaf op de Heiendweg, een brede aardeweg, welke na een drietal bochten overging in de Schietveldweg. Nog steeds tussen de landerijen was het toch genieten van de vrijheid en de stilte in de natuur. Andermaal veranderden we dus van richting en bochtten naar links de Schietveldweg in, een lijnrechte aardeweg. Via een houten brug overschreden we de Grote Beek. Nog steeds het pad verder volgend, trokken we doorheen een gedeelte bos van Het Marum, waarbij we een gedeelte bewandelden van het lokale Kastelenpad. We gingen zo aan het knooppunt 41 voorbij en stapten steeds verder in dezelfde richting door middel van de Schietveldweg. Eenmaal gekomen aan het einde van deze onverharde weg, kwamen we uit op de druk bereden N133, de Wuustwezelsteenweg, welke we naar links opgingen. Gelukkig konden we links van de weg, op het fietspad veilig verder stappen. Geruime tijd dienden we deze drukke baan af te wandelen, tot we aan de overzijde rechtsaf konden in de Hoekstraat aan het knooppunt 65. Dit smalle landelijke wegje liet ons voortdurend veranderen van richting tussen de eindeloos lijkende akkers. Af en toe passeerden we splitsingen van wegen, luisterend naar de naam Hoekstraat. Na het overschrijden van de Kleine Aa, troffen we het kruispunt aan met de rechts gelegen Schoordijkweg, tevens knooppunt 66.

We begaven ons rechtsaf in de Schoordijkweg, om wat later het knooppunt 67 voorbij te gaan en nog even dezelfde richting aan het houden, tot we linksaf de Spinstraat konden indraaien. Nog altijd tussen akkers en weilanden door, volgden we de Spinstraat tot op het kruispunt met de Overbroekstraat, om daar linksaf verder te genieten van het landelijk uitzicht. Deze Overbroekstraat naar links verder bewandelend, bereikten we even verder knooppunt 70 op de T-kruising met de dwars gelegen eveneens Overbroekstraat. Andermaal kozen we linksaf en genoten verder in de straat, om er het knooppunt 68 en vervolgens 69 voorbij te gaan. We kruisten nogmaals de Schoordijkweg, om aan de overzijde nog steeds de Overbroekstraat verder te volgen. Na lange tijd asfalt te hebben verkregen, stapten we nu verder op een smal betonwegje, richting knooppunt 21, dat we tenslotte aantroffen aan de links gelegen Lierweg. Ook hier zetten we de tocht verder in de Lierweg, opnieuw een smal betonwegje. Op het kruispunt kregen we reeds zicht op de spoorweg, welke iets verder verwijderd was. De Lierweg bewandelend, ging het naar het laatste knooppunt, zijnde 62. Een drietal haakse bochten later, kwamen we uit op de dwars gelegen Hoekstraat, tevens knooppunt 62.

De Hoekstraat bracht ons, naar rechts volgend, tot op de dwars gelegen Beethovenstraat. Even verder naar rechts, konden we aan de overzijde de doodlopende Papbosstraat in. Waar de verharding ophield, konden we via een aardeweg verder tot op de Oudaenstraat, waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Even verder naar rechts stappend, bereikten we uiteindelijk opnieuw het station Noorderkempen, omstreeks 14:30 uur, na exact 20432 stappen, goed voor 15,528 afgelegde wandelkilometers. Normaal hadden we dan een trein huiswaarts om 15:01 uur, doch even later vernamen we via de luidsprekers op het perron, dat deze trein werd afgelast. Als gevolg daarvan konden we op het perron wachten tot de volgende trein van 16:01 uur. Een minder aangename manier om een wandeldag af te sluiten, met dank aan de NMBS.”

474: Kuringen, Zondag 24 maart 2019, 24,964 km. (9568,416 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van de abdij van Herkenrode. Volgens de beschrijving in de wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 20,8 km en kan niet worden ingekort. Tijdens het verloop van deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR5 Noordzee – Rivièra. Na een autorit dankzij Cambio en na aankomst op de parking, een broodje en een drankje, konden we omstreeks 10:00 uur van start gaan onder een blauwe hemel. We verlieten de parking van de abdij via de weg die we vooraf hadden afgelegd, met name de Herkenrodedreef, richting brug over de autosnelweg E313. Net vóór de brug verlieten we de openbare weg en begaven ons op een veldweg schuin links, evenwijdig aan de snelweg. We stapten via deze veldweg tot we de Larestraat aantroffen, om die naar links te volgen tot aan het huis nr. 141. Daar ging het haaks linksaf een andere veldweg op, waar we over zowat 900 m de rood-witte tekens van de GR5 zouden volgen. De onverharde weg ging uiteindelijk over in een grasweg tot we de onverharde dwars gelegen Sacramentstraat bereikten. We draaiden rechts de Sacramentstraat in welke in een boog doorheen een stukje bos verliep. Gekomen aan het einde van deze kleine boszone ging de tocht verder naar links via de Rode Rokstraat. We staken via een brugje de Demer over en wandelden verder tot aan de drukke Albertkanaalstraat.

Over korte afstand ging het naar rechts in de Albertkanaalstraat, tot we aan de overzijde links de Beemdweg konden opgaan. Deze straat mondde uit in de Groenstraat, alwaar we onze wandeling vervolgden naar links tot aan het Albertkanaal. Net voor de brug over het kanaal gingen we de helling van de brug op om via de Overdemerstraat de brug over het Albertkanaal over te gaan. We daalden de brug af tot aan de rotonde in de nabijheid, om daar links verder te gaan in de Galgebergstraat. Tussen enkele statige villa’s troffen we zowat 100 m verder rechts de Semmestraat aan, dus met andere woorden rechtsaf de straat in. Deze asfaltweg leidde ons doorheen een boszone, tot we aan de rand ervan de Slangbeek aantroffen. Daar dienden we haaks rechtsaf een bospad te kiezen en de openbare weg te verlaten. Net bij het betreden van het bos vonden we een picknickbank, tijd om omstreeks 11:30 uur even te pauzeren en te genieten van een middagmaal. Na deze aangename rustpauze volgden we het korte bospad tot we aan de andere zijde terecht kwamen in de Langvennestraat. Over korte afstand ging het linksaf tot aan Hoogheide aan de overzijde van de weg.

We stapten geruime tijd verder in Hoogheide, tot we links de Nieuwstraat konden indraaien, om nadien opnieuw links aan de houden via de Hommelheidestraat. Deze woonstraat volgden we tenslotte tot aan de rechts gelegen Grasvennestraat, welke ons in een ruime bocht naar rechts omheen een stukje natuurgebied liet gaan. De Grasvennestraat verder bewandelend, kwamen we even later aan de dwars gelegen spoorweg uit. We kozen de richting links tot we op die manier de spoorwegovergang vonden. Vanaf dit punt bemerkten we opnieuw de rood-witte markeringen, ditmaal van de GR5-variant. Ter hoogte van de spoorwegovergang echter, ging onze tocht naar links via de Paalsteenstraat tot aan de Paalsteen, een arduinen grenspaal welke de grens bepaalde tussen Hasselt en Zonhoven inzake een aangrenzend heidegebied. Vanaf deze Paalsteen begaven we ons in de Slangbeekweg rechts. Deze bochtige weg, ging uiteindelijk over in een grindweg ter hoogte van opnieuw de spoorlijn, welke we dan over niet te lange afstand naar links volgden. Schuin links verlieten we het pad lans het spoor en stapten tussen twee vijvers door, om na een bocht naar rechts uit te komen aan de Grote Platwijer.

We begaven ons verder op het pad omheen deze waterplas tot aan een viersprong, alwaar we afscheid namen van de GR5-variant. We draaiden scherp rechtsaf en volgden rechtdoor een bosweg tot aan de Witvenweg, die we slechts over een honderdtal meter naar links bewandelden. Aan de overzijde van deze asfaltweg kozen we nadien een bosweg, welke wat later overging in een pad. Dit pad mondde uit op de Vrankenschansweg, alwaar we even naar links aan de overzijde dan de Rietstraat insloegen. We betraden op die manier het natuurreservaat Wijvenheide, om er op de eerste picknickbank even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. We waren ondertussen de klok van 14:20 uur genaderd. Na onze wandelpauze stapten we verder in de Riestraat, welke overging in een grindweg. Gekomen in een bocht naar links hielden we een volgende vijver rechts. Voorbij de vijver ging het verder op een grasweg, tussen tal van andere vijvers tot we via een houten brugje links de Roosterbeek konden oversteken. Een onverhard pad tenslotte leidde ons naar een volgende stopplaats, de kantine van ‘De Lustige Vissers’, om er omstreeks 15:00 uur te genieten van een kopje koffie in het zonnetje.

Na de koffie ging het rechtsaf tot aan een Y-splitsing welke we links volgden via een grasweg om nadien nogmaals links aan te houden. We passeerden de rechts gelegen Kleinen Vijver om tenslotte aan te komen ter hoogte van de observatiehut van den Grooten Vijver. We bevonden er ons op de verharde Bolderdal. We gingen verder voorbij de observatiehut via Bolderdal tot we 700 m verder via een poortje links een weide konden betreden. We staken de weide over om uiteindelijk de achterzijde te bereiken van de kapel van O.-L.-Vrouw van Bijstand. Via de parking bereikten we de Goorstraat, welke we links opgingen tot aan het Albertkanaal. Net op het jaagpad aangekomen, vonden we omstreeks 16:50 uur een picknickbank aan de oever van het kanaal, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR5. Deze wit-rode tekens volgend, wandelden we op het jaagpad naar rechts tot aan de brug over het Albertkanaal, om aan de overzijde verder te gaan in de Berkerwinningstraat tot in het centrum van Stokrooie. Daar hielden we omstreeks 17:20 uur nog even halt in café Entrée om een koel drankje te nuttigen. Stilaan naderden we het einde van de wandeling. Na de verfrissing ging het rechtsaf in de Sint-Amandusstraat en links in de Schabbestraat, welke voorbij de laatste huizen veranderde in een pad.

Via dit pad overschreden we via een brug de Zonderikbeek, gevolgd door de brug over de Demer. Ondertussen hadden we al zicht op de abdij van Herkenrode. Net voorbij de brug over de Demer hielden we links, om na enkele bochten de toegangspoort van de abdij aan te treffen. Na het bekijken van de abdij via de buitenkant, ging het tenslotte terug naar de parking, alwaar we onze wandeling eindigden na 32848 stappen, goed voor 24,964 km. Het was inmiddels 18:30 uur geworden toen we konden beginnen aan de terugreis.”

465: Bokrijk, Zaterdag 15 mei 2021, 14,085 km. (9404,945 km.)

“Een wandeling met start en aankomst te Bokrijk. Na een reis vooraf via bus en trein, konden we, eenmaal aangekomen op het perron van Bokrijk, een korte aanlooproute bewandelen, richting Bokrijk Museum. Via de rechts gelegen N726, de Bokrijklaan bereikten we na luttele minuten het rondpunt Herkenrodeplein, ter hoogte van de ingang van het museum. We troffen er de nodige info aan betreffende uitgepijlde wandelingen in de omgeving, aan ‘t Poorthuis. We besloten er de wandeling te volgen van iets meer dan 12 km, aangeduid door middel van rode driehoekjes, onder de noemer: De Wijers, Bokrijk-Kiewit. Inmiddels was het 11:00 uur geworden, toen we van start gingen. We begaven ons naar rechts, hierbij dadelijk gegidst door de rode driehoekjes, alsmede de rood-witte markeringen van de GR564. Kort na de start, begaven we ons op een brede wandelweg naar links doorheen het aanpalende park, richting kasteel van Bokrijk. We konden er alvast genieten van heel wat kleurige bloemen en planten. Net vóór het kasteel begaven we ons op een ander wandelpad even naar rechts, gingen omheen het kasteel om tenslotte aan de andere kant terecht te komen aan Bistro Het Koetshuis. Amper op weg, genoten we toch een kwartier later van een kopje koffie op het buitenterras. Na deze eerste pauze, zetten we onze wandeling verder naar links, om vervolgens ter hoogte van een splitsing aan één van de kassa’s van het museum, schuin rechts te kiezen. Het pad mondde even later uit ter hoogte van een druk bewandelde en bereden dwarsweg, waar we links afdraaiden.

We passeerden een gedeelte van het rechts gelegen Arboretum, ideaal voor maatje om er enkele bloemen te fotograferen, terwijl we links evenwijdig gingen aan de Zusterkloorsterbeek. Op het einde van het Arboretum aangekomen, maakte het wandelpad, nu Bokrijklaan een bocht naar rechts, eveneens langsheen het Arboretum. Nogmaals het einde aangetroffen, stapten we haaks linksaf en volgden een breder wandel- en fietspad, langs enkele links gelegen vijvers, tot we het punt aantroffen, bekend als ‘Fietsen door het Water’. Normaal gezien ging onze wandelroute daar linksaf over het pad doorheen het water, doch omwille van de geldende Corona-maatregelen, geschiedde het verkeer in één richting. Volgens een coronagids ter plaatse, dienden we een stukje omheen het water te wandelen en konden we aan de overzijde opnieuw de juiste route verder volgen. We begaven ons aldus rechtsaf en stapten langs de oever van de vijver omheen het wateroppervlak. Toen we nagenoeg naar links verder draaiden, troffen we een restant aan van de voormalige hoeve Ceulemans. Thans gerestaureerd heet het gebouw ‘Zicht op de Wijers’. We konden via een trap hogerop in het gebouw en kregen een mooi zicht over ‘Fietsen door het Water’. We gingen verder omheen de vijver om uiteindelijk aan te komen aan de overzijde. Daar konden we de eendjes van nabij bekijken, welke rustig op het water dobberden. We troffen er een picknickbank aan in het zonnetje om even na 12:00 uur te genieten van een broodje.

Na te hebben genoten van het uitzicht over de waterplas volgden we verder een nieuw aangelegde asfaltweg voorbij de rechts gelegen Rietvijver, waar het gekwaak van kikkers meer dan behoorlijk hoorbaar was. Net voorbij deze vijver ging het over een smalle grasweg rechtsaf. We gingen doorheen een stukje bos, langs nog tal van kleinere vijvers, om even verder opnieuw aan te komen op de asfaltweg, welke leidde naar ‘Fietsen door het Water’. We bevonden er ons in de Nieuwe Heidestraat, welke we slechts over korte afstand naar links bewandelen, tot we rechtsaf konden op een andere smalle wandelweg die leidde naar de Kiewitstraat. Aan de overzijde van deze weg, stapten we verder door een mooie dreef om wat verder rechts een smal wandelwegje door het bos in te gaan. Zo kwamen we voorbij een gedenkteken ter ere van John E. Ault, welke vluchtte naar Kiewit en daar werd verborgen, na te zijn neergeschoten tijdens WOII. Even voorbij het gedenkteken bevond zich een vogelkijkhut aan de Schoenbroekvijver. We kregen dan ook een reeks knuppelpaden te verwerken, tijdens onze doortocht van het bos. Vervolgens kruisten we de Paalvennestraat, om aan de overzijde te vervolgen in de Kiewitstraat.

Zowat halverwege ging het linksaf, voorbij een wandelpoortje om een weide over te steken. Na een volgend wandelpoortje volgde nog een reeds knuppelpaden om tenslotte terug aan te komen in de Paalvennestraat. We betraden deze over korte afstand naar links, om dan aan de overzijde een smal wandelpad te betreden dat nagenoeg in rechte lijn verliep naar het Domein Kiewit. We konden er even de VKSJ Kapel van nabij bekijken, waarna we arriveerden ter hoogte van het Bezoekerscentrum Kiewit. Aan de achterzijde konden we omstreeks 13:45 uur even terecht in Taverne Koe-vert, voor een kopje koffie en een korte wandelpauze. Enkele regendruppels dreigden de pret te verstoren, doch nadien bleek vals alarm. Na te hebben genoten van het zwarte vocht, verliep onze tocht verder door de lokale kruidentuin, om het domein te verlaten en de Kiewitstraat te kruisen, ondertussen op het traject van de GR5. Aan de overzijde van de weg konden we opnieuw een boszone ingaan via een zacht lopend wandelpad, dat min of meer evenwijdig verliep met de rechts gelegen Grootboomweg. Een haakse richtingsverandering nar rechts liet toe de Grootboomweg te betreden, welke we links indraaiden naar de Nieuwe-Heidestraat. Daar ging het naar rechts, waarna we de spoorlijn Hasselt – Genk konden overgaan. Nog steeds de Nieuwe-Heidestraat volgend, zij het via een smal paadje door het aangrenzend bos, kwamen we op het kruispunt met de Borggravevijversstraat aan het complex Buso-Kids.

We gingen opnieuw linksaf, stapten voorbij het scholencomplex om even verder aan te komen aan het speelpleintje naast de Taverne De Kwaakvos. We troffen er tal van picknickbanken aan, ideaal om even te genieten van een broodje, gezeten in de zon. We waren ondertussen de klok van 14:30 uur voorbij. Na wat te hebben genoten van deze wandelpauze, ging het nog wat verder via de Borggravevijversstraat, die even later overging in de Kloosterbeekstraat. Ter hoogte van de laatste straat links, hield de verharding op te bestaan en ging het rechtdoor verder via een onverhard pad het bos in. Naarmate we verder gingen versmalde tenslotte de weg. We kruisten via een oversteekplaats nogmaals de spoorweg, om aan de overzijde verder een smal en kronkelend pad te bewandelen dat het verloop volgde van de Zusterkloosterbeek. Dit wegje mondde uit aan een enorme visvijver, waar we er rechts van een grasweg opgingen. Eenmaal de visvijver voorbij, troffen we een smal geasfalteerd pad aan dat verliep naast de talrijke parkings van het Domein Bokrijk. Zo ging het in rechte lijn terug naar de startplaats van de wandeling. Gelet op het uur van de volgende trein, met name 16:09 uur, begaven we ons richting station, om er aan te komen omstreeks 15:50 uur, net toen we werden overvallen door een enorme plensbui. Gelukkig konden we er schuilen onder het dak van een fietsenstalling.

Even later verkregen we opnieuw de zon en konden we nog even terug kijken op een geslaagde wandeltocht, na 18296 stappen, goed voor 14,085 km. Jammer genoeg verkregen we even later via de luidsprekers op het perron, de volgende vermelding: ‘De trein van 16:09 uur met bestemming Kiewit, Hasselt, Alken, Sint-Truiden, Landen, Tienen, Leuven, Brussel Noord, Brussel-Centraal, Brussel-Zuid, Gent Sint Pieters, Aalter, Brugge en Blankenberge, rijdt vandaag niet. Reizigers met bestemming Kiewit, Hasselt, … kunnen de trein nemen van 17:09 uur. Met oprechte dank natuurlijk aan de NMBS.”

413: Diest, Zondag 04 juni 2017, 22,746 km. (8418,762 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling langs knooppunten, meer bepaald behorende tot het wandelnetwerk de Merode. We zouden dan ook van start gaan ter hoogte van het station van Diest. Na een verplaatsing vooraf per bus en trein bereikten we het station omstreeks 09:10 uur. Na een broodje konden we alvast op weg voor deze dagtocht. We begonnen aan onze trektocht over het wandelnetwerk, ter hoogte van het knooppunt 373, aan de overzijde van het station op de Turnhoutsebaan. We dienden deze straat over geruime afstand naar rechts te bewandelen, langsheen de parking van het station rechts en industriegebouwen links. Via een viaduct gingen we onder de R26, de Citadellaan door, om aan de andere kant verder te volgen via de Fabriekstraat. Het parcours verliep evenwijdig met de spoorlijn. Het smalle asfaltwegje liet toe te genieten van de stralende zon onderweg. Uiteindelijk kwamen we ter hoogte van het knooppunt 254, gesitueerd aan de oever van de Demer. Daar ging het verder via de Fabriekstraat, nog steeds langsheen de spoorweg. We maakten een ruime bocht naar rechts, voorbij het knooppunt 51 om tenslotte het volgende knooppunt aan te treffen, met name 72. We bevonden ons aldaar op het traject van de LF1 Noordzeeroute.

Aan het knooppunt 72 verlieten we de Fabriekstraat en gingen even naar links, om er reeds knooppunt 74 aan te treffen, op het jaagpad langs de Demer. We betraden het jaagpad naar rechts, om korte tijd later de Maagdentoren van Zichem in zicht te krijgen. Luttele minuten later kwamen we aan de brug over de Demer, ter hoogte van het knooppunt 208 en konden we naar links de Demer overschrijden en een bezoekje brengen aan de Maagdentoren. Heel wat trappen leidden ons naar boven, om er even te genieten van een schitterend uitzicht over de omgeving. Na de recente restauratie is de Maagdentoren vrij te bezoeken. Toen we nadien afdaalden, waren we ondertussen de klok van 10:20 uur genaderd en namen we even de tijd om te genieten van een picknick in de nabijheid. Een daartoe geplaatste picknicktafel bewees duidelijke diensten. Na te hebben genoten van de maaltijd, staken we via de brug opnieuw de Demer over en sloegen linksaf richting knooppunt 134, slechts enkele meters verder. We volgden verder het verloop van de Demer, tot we de openbare weg bereikten, namelijk de Ernest Claesstraat in Zichem. We gingen er linksaf richting Markt, alwaar we arriveerden omstreeks 11:00 uur. De hoogste tijd voor een kopje koffie en daarvoor konden we terecht in café Central.

Na te hebben genoten van de verdiende wandelpauze, keerden we een eindje op onze stappen terug op de Ernest Claesstraat, teneinde er links verder de oever van de Demer te volgen langsheen het jaagpad. We volgden er een tijdje het traject van de GR5 alsook de GR Hageland. Een aangenaam te bewandelen grindpad leidde ons langsheen de Demerbroeken. Na heel wat bochten te hebben gehad, mondde het jaagpad uit ter hoogte van de Wijngaardstraat, net naast de spoorweg. We troffen er een wandelboom aan welke aangaf welke groteroutepaden we hadden gevolgd. We stapten nagenoeg rechtdoor de Wijngaardstraat in om korte tijd later het Dorp te betreden van Testelt, alwaar we het knooppunt 59 konden bemerken. We bevonden ons opnieuw aan de oever van de Demer, net voor de brug. We sloegen ditmaal rechtsaf en stapten langsheen het water naar de watermolen van Testelt. Na het bekijken van de site, stapten we verder tot aan de nabij gelegen Sint-Pieterskerk, die we eveneens konden bezoeken. Uitzonderlijk was de kerk geopend omwille van Open Kerkendag. We bevonden ons daar trouwens reeds aan het knooppunt 143.

Na ons bezoek aan de kerk van Testelt, begaven we ons aan de overzijde in de Stationsstraat, welke, de logica volgend, eindigde aan het station van Testelt. We konden er even verpozen op het terras van café ‘In ’t Statiehuis’, waar een lekkere frisdrank even voor verkoeling zorgde op deze zomerse dag. We hadden ondertussen reeds bemerkt dat we het knooppunt 92 hadden bereikt, net aan de overweg. Na een eerder lange wandelpauze gingen we opnieuw op pad, we hadden immers nog een lange weg te gaan. Net voor de spoorwegovergang, hielden we links aan in de Stationsstraat en wandelden verder evenwijdig aan de spoorweg, tot we het knooppunt 416 aantroffen, nadat we ons naar links hadden verwijderd van de spoorweg. Daar hielden we de richting rechtdoor aan en begaven ons via een zanderige weg het bos in. Enkele mooie dreven leidden ons naar het knooppunt 155, waar we de Demerbroekstraat ingingen. We bleven rechtdoor verder gaan, afwisselend langs kleine percelen bos, akkers en weilanden. Zo vorderden we gestaag richting knooppunt 415, dat we aantroffen zowat ter hoogte van de Grootbroekstraat. We hielden er even een pauze in het zonnetje, gezeten in het gras. Het weer voelde zalig aan en daar konden we even genieten van de stilte en de rust uitgaande van de natuur. We waren ondertussen 14:30 uur voorbij, dus nog tijd voldoende.

Na uitgebreid te hebben genoten, begaven we ons op weg naar het volgende knooppunt, met name 409. Daartoe stapten we verder in de Broekstraat, opnieuw tussen weiden, akkers en stukjes bos, waarbij het aantal klaprozen inmiddels niet meer was te tellen. Eenmaal 409 voorbij, ging het verder rechtdoor, ditmaal via Binneweg om zo langzaam maar zeker opnieuw de bewoonde wereld te betreden. We kwamen dan ook langs de eerste huizen van Langdorp. In plaats van naar het centrum te stappen, maakten we vooreerst nog een ommetje, op weg naar knooppunt 414 en 410. Op korte afstand van het knooppunt 409 kwamen we vrij vlug voorbij knooppunt 414, om daar te ervaren dat onze geplande route opnieuw in de richting van de Demer draaide. Even later konden we ons opnieuw op het jaagpad begeven aan de oever van de Demer en dit naar rechts bewandelen, naar het eigenlijke centrum van Langdorp. Enkele meanders verder kregen we de Sint-Pieterskerk in zicht en konden tenslotte ter hoogte van het knooppunt 410, het jaagpad naar rechts verlaten, richting Langdorpsesteenweg. We waren net de klok van 15:30 uur voorbij, toen we nog even konden genieten van een glas cola in het Wolf Café, in de buurt van de kerk. Een groot buitenterras leek daartoe ideaal.

Na deze laatste wandelpauze, keerden we terug naar het jaagpad aan de Demer, teneinde dit dan te volgen tot in Aarschot. We verlieten dan ook de Demer ter hoogte van het knooppunt 247, waarna we de richting kozen van het station. Daar konden we dan via de trein opnieuw richting woonplaats reizen. We eindigden deze mooie dagtocht na 30329 stappen en 22,746 afgelegde km.”

348: Kalmthout, Zaterdag 20 juni 2015, 18,761 km. (7089,859 km.)

“Vandaag stond alweer een kennismaking in onze wandelagenda, met een nieuw wandelnetwerk, met name ‘Kempense Heide’. De dag voorheen hadden we online een route uitgestippeld, welke van start ging ter hoogte van het wandelknooppunt 19, gesitueerd ter hoogte van de Heidestatiestraat 35. Inderdaad, vlakbij het station van Heide dus. Na een ritje erheen, vonden we vrij gemakkelijk parkeerplaats naast het station. Na een later ontbijt en een slokje chocomelk, konden we omstreeks 09:00 uur van start gaan. Het beloofde in elk geval een zonnige dag te worden, alhoewel we van start gingen onder een bewolkte hemel. Een eerste blikvanger was het monument dat is geplaatst ter hoogte van het station, als hulde aan de bevrijders tijdens de laatste wereldoorlog, een eerbetoon aan de Canadezen en de dokwerkers. Tevens bevond zich een grote foto ter hoogte van de gevel van het station, die herinnerde aan het feit, dat destijds tijdens een vorige oorlog, in het najaar van 1917, de Duitsers heel wat dennenbossen rooiden in Heide. Ter hoogte van ons startpunt vonden we tevens enkele aanwijzingen met betrekking tot de Grensparkroute (32 km) en de Heideroute (57 km). Voor de fietsliefhebbers dus.

We lieten het knooppunt 19 voor wat het was en begonnen aan de dagtocht, vooreerst richting knooppunt 16. In hoofdzaak volgden we hier een gedeelte van de bebouwde kom, vooral langsheen enkele uit de kluiten gewassen villa’s. Een eenzaam kapelletje, enkele blaffende honden en een eenzame jogger, meer viel er voorlopig niet te zien. We kwamen langsheen het ‘Keienhof’, destijds in 1914 gebouwd door een Joods diamantair, doch op de dag van vandaag een restaurant. Verderop bereikten we ondertussen knooppunt 83 ter hoogte van een druk bereden kruispunt. Gelukkig dienden we hier enkel veilig aan de overkant te geraken, om vervolgens te verdwijnen via een smal bospaadje. We betraden aldus het Vlaams Natuurreservaat Kalmthoutse Heide en daar zouden we geruime tijd in vertoeven. We kregen nu afwisselend smalle paden tussen een stukje loofbos, vervolgens een wat bredere dreef in een gedeelte met naaldbomen. Van tijd tot tijd kregen we een doorkijkje op een open vlakte en kregen zicht op de heide. Kronkelend ging het verder richting de knooppunten 13 en 14, welke zich in elkaars nabijheid bevonden.

Eenmaal daar aangekomen, verkregen we zandpaden om te bewandelen. Hier konden we voor het eerst bemerken dat de heide recent het slachtoffer is geweest van een grote heidebrand. Overal bemerkten we zowat dood hout, zwart geblakerde boomstammen, met daartussen alweer nieuw leven. De heide volop in herstel. De zanderige paadjes welke we nu volgden verliepen min of meer golvend en waren vaak voorzien van heel wat afgevallen dennenappels, maar vooral blootliggende boomwortels. We bevonden ons nu in het gekende ‘Grenspark De Zoom’. Op weg naar het wandelknooppunt 15 bereikten we een eerste watergebied, voorzien van een picknickbank. Het was ondertussen 10:45 uur geworden en het werd tijd om een eerste maal het lunchpakket aan te spreken. Terwijl we genoten van een hapje konden we ons tegoed doen aan mooie zichten over het watergebied, in combinatie met de daarboven hangende donkere en soms dreigende wolken. In elk geval de natuur op zijn mooist. Na deze korte lunchpauze wandelden we omheen het water tot aan het knooppunt 15.

Aldaar bereikten we een brede zandweg, welke af en toe werd bereden door de brandweer. We bemerkten hier vrijwel dadelijk markeringen van een GR-Variant. In de verte was een uitkijktoren zichtbaar. De brede zandweg verliep in die richting en even later bereikten we dan ook de toren in kwestie, volgens informatie ter plaatse zowat 25 m hoog. De toren was voor het publiek toegankelijk tot op het derde platform. We maakten dan ook gebruik daarvan en beklommen de toren via een steile metalen draaitrap. Boven verkregen we vanzelfsprekend een schitterend uitzicht over de omliggende bossen en heide. Zo verkregen we ook een idee met betrekking tot de uitgestrektheid van het geheel. Na de afdaling volgden we verder de brede zandweg tot aan het volgende wandelknooppunt, met name 99. Hier ging het haaks linksaf en wandelden we over een veldweg, die even later overging in een zandpad. We volgden er een stukje van het Natuurvrienden Wandelpad (12 km), alsook een gedeelte van de GR5 (Noordzee – Rivièra). Het pad werd breder en de zandlaag dikker, zodat het even moeilijk stappen was doorheen het mulle zand. Even later bereikten we knooppunt 67, alwaar we gewoon rechtdoor onze wandeling vervolgden.

Een deels verbrande schuilhut en alweer heel wat dood hout konden we aantreffen. Eenmaal de zanderige ondergrond achter de rug, volgde een makkelijk begaanbaar bospad, dat ons leidde tot aan de openbare weg. Ter hoogte van een aldaar gelegen parking, troffen we een bankje aan, teneinde even te drinken en een momentje te genieten van de rust en de stilte van dit gebied. Het was ondertussen bijna middag geworden en we hadden knooppunt 03 bereikt. We konden er terug een grote foto aantreffen, die ditmaal herinnerde aan ‘Den Doodendraad’, een versperring dwars doorheen de Kalmthoutse Heide tijdens de eerste wereldoorlog. Even later volgden we de openbare weg naar links en troffen er de aanduiding aan van de LF2 Stedenroute. We wandelden opnieuw voorbij een stukje watergebied, ditmaal voorzien van kleine begroeide eilandjes. Om de hoek volgde een lijnrechte lange asfaltweg, dwars doorheen heidegebied en die leidde ons naar het knooppunt 64. Ook hier alweer de vaststelling van de grote schade, als gevolg van de heidebrand.

Ter hoogte van het knooppunt 64 verlieten we de openbare weg en betraden het rechts gelegen ‘Stappersven’. Af en toe kregen we bordjes te zien met de vermelding ‘Gevoelig plekje – Heideherstel’. We kregen enkele kronkelende bospaadjes te verwerken, werden af en toe geplaagd door insecten, doch bereikten heelhuids doorheen een prachtig stukje bos, de knooppunten 70 en 01, welk zich op korte afstand van elkaar bevonden. Ter hoogte van het laatste knooppunt hadden we de optie om, ofwel rechtdoor doorheen het bos, ofwel rechtsaf langsheen het ven, te vorderen naar het volgende knooppunt 02. We kozen het rechtse pad, voorlopig nog eveneens doorheen het bos, maar waarbij we later tot aan de rand van het ven konden stappen. Hier verkregen we een prachtig zicht over deze uitgestrekte watervlakte. De lucht oogde nog steeds dreigend, doch af en toe kregen we al eens een streepje zonneschijn.

Vanaf knooppunt 02 wandelden we via een brede bosweg, in de richting van het volgende knooppunt, met name 68, alwaar we opnieuw de openbare weg bereikten. We kregen na het zand en de bosgrond, nu terug asfalt onder de wandelschoenen. Onderweg ontmoetten we zowaar een giraffe, welke boven een omheining uitkeek. Gelukkig bleef het bij een soort kunstwerk. We vorderden gestaag verder langsheen de openbare weg, via het knooppunt 69, alwaar we aanwijzingen vonden met betrekking tot de plaatselijke Strip Route. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich reeds knooppunt 98, alwaar we de openbare weg verlieten, via een links gelegen smal graspaadje. Aan het andere uiteinde daarvan bereikten we de openbare weg in Kalmthout. Hier ging het linksaf, voorbij de kerk H. Hart, tevens knooppunt 97. Hier dienden we rechtsaf te gaan, doch wandelden even rechtdoor tot aan het verder gelegen café Pullman, tijd dus voor een koffiepauze op het terras. Het was ondertussen 14 uur geworden.

Na deze koffiepauze, keerden we een eindje op onze stappen terug tot aan het knooppunt 97 en gingen dan maar linksaf, via een woonstraat. Binnen de kortst mogelijke tijd ging de straat over in een smalle asfaltweg tussen de akkers, richting spoorweg, die we links van ons reeds konden bemerken. Eenmaal ter hoogte van de spoorweg volgden we het smalle wegje naar rechts. Aan de overzijde konden we zien dat zich op een weide heel wat volk bevond, volgens info zou het hier gaan om de ‘Hoeve Feesten’. We zagen dan ook heel wat quads, tractoren, paarden, springkastelen en zelfs hoorden we enorm wat kettingzagen, voor een wedstrijd houtsculpturen. Voorbij deze feestelijkheden, verlieten we de spoorweg en namen een rechts gelegen weg, richting knooppunt 12. Aldaar aangekomen kregen we bezijden de weg de aanduiding inzake de Turfroute (49 km) en de Pruuvers Route. Zowat gelijktijdig ging het hier naar links en betraden we een smal bospad. Opnieuw genietend van deze mooie natuuromgeving, bereikten we geruime tijd later opnieuw een drukke weg en dit ter hoogte van het wandelknooppunt 11 en het Natuureducatie Centrum De Vroente.

We bemerkten er een 90 mm luchtafweerkanon, als herinnering aan de bevrijders tijdens de laatste wereldoorlog. Naast het centrum, vonden we op de parking een infobord inzake een lokale wandelroute van 4,5 km, met name het Wandelpad Klein Zwitserland. We wandelden nu via een breed grindpad, opnieuw richting bosgebied en langzaam maar zeker naar het station van Heide. Zowat halverwege deze brede dreef, bereikten we het knooppunt 10, ter hoogte van enkele picknicktafels die zich bevonden rechts in het bos. Het was dan ook reeds half vier in de namiddag, tijd om de laatste boterhammen uit het lunchpakket te halen. Na dit laatste oponthoud, vervolgden we onze route. Weinig later bereikten we de eerste woningen van Heide ter hoogte van het knooppunt 18. Het was nog slechts enkele honderden meters, tot aan het knooppunt 19 alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. Zo kwam alweer een einde aan een mooie natuurwandeling. We sloten de dag af met nog een korte pauze op een terrasje ter hoogte van de kerk.”

Tot slot nog even de cijfers: we hielden het vandaag bij 18,761 km, goed voor 974,2 cal en dat in zowaar 25.015 stappen. We eindigden deze kennismaking met de ‘Kempense Heide’ in een rustig wandeltempo van 4.30.49”

312: Testelt, Zaterdag 27 september 2014, 26,623 km. (6373,484 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst in Testelt. De totale afstand bedroeg volgens de beschrijving 24 km, met een mogelijkheid de tocht in te korten tot 18,5 km. We kozen echter de langste afstand. Na een autorit via de E313, bereikten we het station van Testelt, alwaar we even later, na een hapje voor onderweg, de wandeltocht konden aanvangen. Vooralsnog hadden de weergoden gezorgd voor een bewolkte hemel en was van zonneschijn nog geen sprake. Toch vatten we met voldoende moed de tocht aan. Vanaf het station ging het naar rechts, alwaar we dadelijk de rood-gele tekens volgden van de Streek-GR Hageland, alsook een stukje van de Bos-, broek-, heuvelroute. Zo wandelden we langsheen de spoorlijn, om zowat 1 km verder de weg te verlaten en een rechts gelegen zandweg op te gaan. We konden hier de bordjes bemerken, dat we ons bevonden op de ROB Fietsroute. Vrij vlug wandelden we echter via een smal pad het bos in.

Geruime tijd later volgden we bredere bospaden, steeds de richting volgend van de Streek-GR en de bordjes richting wandelknooppunt 415. Aldaar draaiden we rechtsaf en volgden verder de brede paden tot we aankwamen ter hoogte van een drukke steenweg, welke we dwarsten. Vervolgens ging het linksaf, om nadien de Wilgenputstraat in te gaan, welke leidde naar de Bosberg. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Langdorpse Route (18 km). Het traject liet ons een tijdje wandelen in de richting van de wandelknooppunten 255, 259 en 408 om tenslotte opnieuw de drukke steenweg te bereiken. Ondertussen hadden we al kunnen proeven van mooie bospaden, landelijke weiden met starende koeien en enkele roestige afsluitingen. Nog steeds dienden we vrede te nemen met felle bewolking. Maar we hoopten onderweg op spoedige beterschap. We dwarsten opnieuw deze drukke weg en namen wat verder een kasseiweg, welke vrij vlug veranderde in een aardeweg. Zo bereikten we de brug over de Kleine Laak en kregen aldaar de kerk in zicht van Langdorp.

Korte tijd nadien bereikten we de oever van de Demer, welke we naar rechts volgden, hierbij het kronkelende verloop van de rivier in acht genomen. We staken een tweede maal de Kleine Laak over en bereikten een brug over de Demer, dichtbij het centrum van Langdorp. We maakten even een ommetje richting kerk, alwaar een bruiloft werd gevierd en bezochten de plaatselijke begraafplaats, teneinde enkele oorlogsgraven te bekijken. Nadien namen we nog even de tijd voor een kopje koffie op het terrasje van ’t Hof. De versnaperingen erbij smaakten behoorlijk. Het ging nadien terug richting houten brug over de Demer, waarna we de rivier overstaken. We waren ondertussen zowat 8 km gevorderd tijdens deze wandeling. Over de brug ging het naar links, om kort daarna de oever van de Demer te verlaten en te wandelen naar het fietsknooppunt 2, waarbij we de beek Weerderlaak overstaken. Op weg daarheen volgden we een tijdje de Rillaarse Route (14 km) en opnieuw de ROB Route.

Eenmaal dit knooppunt bereikt, ging het op de kruising naar links, richting fietsknooppunt 1. Via enkele veldwegen bereikten we vervolgens een straat, geheten Rommelaar en stonden we dus aan de voet van de Wijnberg, ook wel Konijnenberg geheten. We draaiden zowat 180° om en begonnen via een brede bosweg aan de beklimming van deze heuvel. Boven gekomen wandelden we een tijdje op de heuvelrug, om aan het andere einde te beginnen aan de afdaling. Zo bereikten we opnieuw asfalt onder de voeten en naderden het fietsknooppunt 1. We stapten langsheen enkele veldwegen en kregen links en rechts houten kasten te zien, gevuld met maïskolven. Wat verderop bewandelden we een grasweg, tot we verder de oever bereikten van de Laarbeek, welke we geruime tijd zouden volgen. Op onze weg ontmoetten we nogmaals de Demer, welke vlug opnieuw werd gewisseld voor de Laarbeek. Zo bereikten we een brugje, alwaar we even de geplande route verlieten, om even verder te genieten van een versnapering op de ezelboerderij De Hoef.

We werden er op het terras verwend met slagroom en een koek in de vorm van een ezel. Heel lekker, dat mag worden vermeld. We keerden nadien een eindje op onze stappen terug en dienden zowat 1,5 km opnieuw de oever van de Laarbeek te volgen via een grasweg. Even later bereikten we opnieuw de Demer ter hoogte van het wandelknooppunt 207 en vanaf nu ging het richting wandelknooppunt 261, alwaar we een drukke weg bereikten. Rechtsaf ging het hier, waarna we even halt hielden in de taverne De Spellehut, waar wandelaars welkom zijn. Een korte pauze later, gingen we alweer op pad. We hoefden hierbij enkel de aanwijzingen te volgen naar de wandelknooppunten 283 en 141, teneinde opnieuw de Demer te bereiken. We volgden de oever ervan tot in Zichem. Op die manier bereikten we de oude watermolen en het centrum van het dorp, alwaar we nog even een laatste koffiepauze namen in het café De Heren van Zichem. Bekend van de gelijknamige serie op televisie destijds.

Tenslotte keerden we terug naar de Demer, ter hoogte van de oude watermolen en volgden nog even de oever tot op de openbare weg, de druk bereden N212. We sloegen linksaf en wandelden via de brug over de Demer en wat verder een tweede arm van de rivier. We volgden nu het traject van de bekende GR5 en dienden vervolgens een keuze te maken inzake het verdere verloop van de tocht. We konden rechtdoor wandelen via het verder gelegen natuurreservaat Demerbroeken, ofwel links de rivier volgen richting Testelt. Omwille van het voorziene modderige parcours, opteerden we voor de tweede optie. We wandelden dus verder op de oever, via een grasweg, tot we een wandelboom op onze weg aantroffen. Hier kwamen de beide voorgestelde routes opnieuw samen. We volgden vanaf dit punt opnieuw de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland, richting station van Testelt.

Op weg daarheen kwamen we nog langs de watermolen van Testelt, om nadien, via een kerkwegel langsheen de kerk, uiteindelijk de Stationsstraat te bereiken. Deze dagtocht, met als rode draad de Demer, was goed voor 26,623 km, 1311,4 cal, 35498 stappen in een tijd van 6.19.07. Enigszins moe, maar tevreden, begonnen we aan de terugreis huiswaarts.”

299: Diest, Donderdag 29 mei 2014, 22,76 km. (6056,479 km.)

“Hierna het relaas met betrekking tot onze belevenissen, alsook de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Diest. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met als titel: ‘Met de Demer als leidraad’. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 28,7 km, doch onderweg waren er mogelijkheden om de afstand te reduceren tot respectievelijk 27,8 km, 21,4 km, 20,8 km of zelfs 13,1 km. We hadden alvast de intentie om onderweg te zien, welke afstand we uiteindelijk zouden kiezen. De voorziene startplaats van deze dagtocht situeerde zich ter hoogte van het station van Diest. Tijdens het verloop van de tocht zouden we af en toe een gedeelte volgen van de GR561 en de GR5. Na een autorit bereikten we de aanbevolen plaats en konden ons voertuig kwijt op de parking aan het station. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten. Gezien het uur van vertrek waren nog geen horecazaken geopend op de startplaats. Dus gingen we van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie.

We gingen van start aan het station, dadelijk de blik gericht op de rood-witte markeringen van de GR561, om naar links te wandelen voorbij de stelplaats van de bussen en de Turnhoutsebaan over te steken. Een voetgangersbrug leidde ons over de Zwarte Beek, om verder te stappen tot aan de rotonde aan het Koninklijk Atheneum. Aldaar ging het aan de overzijde via een wandelpad langs de Zwarte Beek in de richting van de stadswallen. We konden dadelijk aanvoelen dat we mochten klimmen via een smal pad tussen de bomen. Boven op de stadswallen verkregen we een prachtig zicht op de lager gelegen vestinggracht. Na een afdaling loodsten de GR-tekens ons over het sluizencomplex aan de Begijnenbeek, om nadien aan het einde van de stadswallen, via een stel trappen een asfaltweg te betreden tussen twee vijvers. We konden er de tekens waarnemen van de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de stickers van het Vlaams Compostelagenootschap. Het Grote Routepad volgend, draaiden we naar rechts, richting de Lindenmolen en de stadsring. Eenmaal voorbij de molen, kwamen we uit in de Wijngaardstraat, alwaar we verder ons richtten op de GR5 en de GR512. We staken de Eduard Robeynslaan over, de weg naar Hasselt, om dan de Bevrijdingsstraat in te gaan.

Op het eerste kruispunt gingen we links in de Steenweg op Papenbroek en even later ter hoogte van een kapelletje met twee lindebomen, rechtsaf op een aardeweg. We dienden deze weg te volgen tot aan het Kloosterbergbos, om aldaar een dalende holle weg in te gaan. Even verder splitste de holle weg en volgden we de linkse tak om op die manier de 57 m hoge Kloosterberg te beklimmen. Boven gekomen hielden we links, via een weg welke omheen de Kloosterberg ging om uit te komen ter hoogte van een asfaltweg, voorzien van een verkeersspiegel, met name de Reustraat. We kregen er de aanduiding te zien dat we ons bevonden op het Mierenberg Wandelpad. Tevens verkreeg onze wandelroute hier het gezelschap van de Streek-GR Hageland. We wandelden rechts verder in de Reustraat om nadien de N2, de Leuvensesteenweg over te steken. Aan de overkant stapten we verder in de links gelegen Galgeveldstraat, tot waar deze weg een bocht maakte naar rechts. Daar gingen we rechtdoor op een stijgende holle kasseiweg, gevolgd boven op de Galgenberg, door een wandeling van zowat 1 km over de kam van deze berg, ondertussen een gedeelte volgend van het Prinsenbos Wandelpad.

Gekomen ter hoogte van de Prinsenbosstraat ging het naar rechts tot net voorbij het pand nr. 103, we passeerden er de toegang tot de stoeterij Princebosch. Net voorbij het pand bevond zich een kapelletje ter hoogte van Grootveld, waar we links afdraaiden. We wandelden omheen de stoeterij en voorbij de gerestaureerde Puthoeve. In de verte konden we rechts even een glimp opvangen van de Basiliek van Scherpenheuvel en links in de verte via een doorkijkje tussen de bomen, het metershoge H. Hartbeeld van Assent. We bereikten nadien een kruispunt van veldwegen, de Steensel. Even voordien hadden we herhaaldelijk op de weideafsluitingen de rood-witte markeringen gezien van de GR5 en GR512, alsook de vertrouwde blauw-gele stickers welke een Via aanduiden, richting Santiago de Compostela. Op de plek geheten Steensel, scheidden de trajecten van de GR5 en de GR512, bijgevolg gingen we rechtsaf in een holle weg, de Roeterstraat, de rood-witte tekens volgend van de GR5. Het volgende kruispunt met de Frans Smeyersstraat gebood ons links te houden, om kort daarna aan de hoeve met nr. 76, rechts te gaan in de Akkerstraat. De Akkerstraat volgden we tot aan het kruispunt met de Groenstraat, welke we links opgingen. We kregen er enkele wandelbordjes te zien dat we de Bos-broek-heuvelroute bewandelden, alsook het SJB-pad.

We veranderden nogmaals van wandelrichting ter hoogte van het pand nr. 59, om rechts een graspad te volgen tussen weideafsluitingen. We kregen nu pas echt goed zicht op de Basiliek van Scherpenheuvel. We bereikten vervolgens de drukke Diestsestraat, de N10, welke we dienden te dwarsen. Aan de overzijde ging onze tocht verder via een veldweg, die ons liet klimmen tot op een kruispunt van veldwegen. We wandelden Spordel links in, stapten voorbij een voetbalveld en kwamen op het kruispunt van de Parkstraat met Spordel. Hier hielden we even een rustpauze om te genieten van een kopje koffie in café Duivenlokaal. We bevonden ons inmiddels in het centrum van Scherpenheuvel. Toevallig konden we er enkele tractoren bewonderen, welke op weg waren om te worden gezegend. Tijdens deze rustpauze werd onderling besloten om niet de volledige wandeling van 28,7 km af te werken, doch gebruik te maken van een mogelijkheid de tocht in te korten tot 20,8 km. We zouden dus op het punt waar we waren aangekomen, nadien een andere route nemen. Na onze rust- en drankpauze gingen we opnieuw op weg.

We bleven vervolgens de GR5 volgen via de Parkstraat en dat over een mooi wandelpad, dat even verder aansluiting vond op een wandel- en fietspad op een voormalige spoorwegbedding, welke we uiteraard naar rechts opgingen. Geruime tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Steenweg Diest en dat via de tot nog toe gevolgde Bredeveldstraat. Aan de overzijde konden we onze wandeling verder zetten via de oude spoorwegbedding om op die manier te arriveren ter hoogte van de Maagdentoren. Jammer genoeg bevond dit bouwwerk zich in de steigers wegens restauratie. Ter hoogte van deze toren verlieten we het traject van de GR5 om via een metalen brug de Demer over te steken. Enkele meters voorbij de brug, volgden we de dijk naar rechts. Deze Demerdijk dienden we vervolgens over zowat 2,5 km te bewandelen, tot we een asfaltweg bereikten naast de spoorweg. We gingen linksaf om wat verder op een splitsing nagenoeg rechtsomkeer te maken en via een brug over de spoorweg Aarschot-Diest te stappen.

Over de spoorweg sloegen we rechtsaf in de doodlopende Spoorwegstraat en wonnen aan hoogte. Wat verder ging de weg over in een smal pad evenwijdig met de sporen om 300 m verder van de sporen weg te draaien en het Grasbos in te gaan via een stijgende brede holle weg. We kwamen zo terecht in de Hellestraat welke uitmondde in de Broekstraat, die we naar rechts diende in te gaan tot aan de Turnhoutsebaan. Aan de overzijde stapten we verder via een zandweg. Later ging het via de openbare weg langs de Diestsersestraat en de Lazarijstraat tot aan de N29. We troffen er opnieuw de GR561 aan en staken de weg over. We gingen over korte afstand naar links tot aan de achterzijde van het station van Diest, om dan via de voetgangersbrug de sporen over te steken en aan te komen aan de voorzijde van het station. Meteen het eindpunt van deze wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, hielden we nog even halt in het Spoorcafé van Diest. We eindigden onze tocht uiteindelijk na exact 29187 stappen, goed voor 22,76 km. We waren iets meer dan vijf uur onderweg.”

297: Herentals, Zaterdag 17 mei 2014, 24,8 km. (6007,579 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’, een gids met ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. Ditmaal kozen we de tocht van Herentals naar Tielen, met een geplande afstand van 24,6 km. Onderweg zouden we af en toe het traject volgen van de GR565 en tevens van de Streek-GR Kempen. Na een treinrit vooraf konden we de startplaats bereiken, met name het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en konden we ervaren dat de zon reeds in vol ornaat was te zien. Even later konden we alvast aan deze aangename dagtocht beginnen. We verlieten het station van Herentals naar links, om reeds de geel-rode aanwijzingen te volgen van de Streek-GR Kempen alsook een lokale route van 50 km, met name de Watermolenroute. Aan de overweg vervolgens rechtsaf de Belgiëlaan in, om voorbij de rotonde rechts Blijdenberg in te slaan, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR5. Via de Vaartstraat wandelden we door het Klein Stadspark, om opnieuw de Belgiëlaan te bereiken en die naar rechts te volgen. Ter hoogte van het pand nr. 9 ging het linksaf om op die manier te wandelen door het Begijnhof. Aan het einde van het Begijnhof troffen we een zandpad aan, dat ons via enkele bochten liet aankomen ter hoogte van de Kleine Nete. Aan de overkant gingen we linksaf tot op de Nederrij, de eerstvolgende brug en hielden daar rechts.

De Nederrij naar rechts opgaand, bemerkten we de aanduidingen inzake de Abdijroute. We passeerden het kasteel Le Paige, staken even verder de spoorweg over en draaiden linksaf in Wijngaard. Nogmaals een spoorweg over ging het naar rechts in de Heistraat om dan een bospad te volgen, vooreerst bergop langs een kruisweg en nadien bergaf tot aan de Heilige Grafkapel. Na het bekijken van de kapel gingen we via enkele zanderige paden verder tot aan de in de nabijheid gesitueerde Toeristentoren. Hier konden we even pauzeren in het zonnetje en genieten van een lekkere koffie. We hadden er een schitterend zicht op de zandvlakte en de omringende bossen. Na deze onderbreking stapten we via enkele paden rechts en links, even later door de poort van het domein De Brink, om dit al even snel opnieuw te verlaten. Na enkele haakse richtingsveranderingen, via het Hermelijnpad, Hulzen en tot slot Heerle, kwamen we aan de Heerlekapel. Tijd vonden we om vooreerst te denken aan de inwendige mens. We troffen dan ook een picknickbank aan in de nabijheid van deze mooie kapel. Na een heerlijke lunch namen we even de tijd om de kapel te bezoeken, gelukkig stonden we niet voor een gesloten deur, zoals echter vaak het geval is. Na het nemen van enkele foto’s konden we even later onze wandeltocht verder zetten.

Voorbij de Heerlekapel volgden we de eerste straat rechts, staken de spoorweg over om dan links het Mispad te kiezen. Zowat 100 m verder draaide de weg naar rechts, welke ons liet aankomen aan een driehoekig pleintje. Voorbij het pleintje verliep de route via de Coolsweg tot aan het Hofke van Bayot. We troffen er een kruis aan ter ere van Nestor Bayot, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan de T-kruising met de Coolsweg vonden we een wegwijzer inzake een lokale route, Pintelieren met Kastelse streekbieren. Daar hadden we toen geen behoefte aan, dus aan het Hofke van Bayot hielden we rechts aan, om over zowat 1,8 km een brede bosweg te bewandelen tot aan de vogelobservatiehut van het Zwart Water. Net voorbij de hut, ter hoogte van het wandelknooppunt 20, dienden we onze wandelweg verder te zetten naar links. Hier dienden we volgens onze wandelgids duidelijk de tekens te volgen van de Streek-GR Kempen, welke hier gedeeltelijk verliep over het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Op die manier trokken we achtereenvolgens voorbij de wandelknooppunten 81, 80 en tot slot 28. Zo ging het doorheen dit enorme bosgebied over brede zandwegen, welke af en toe wel eens moeilijk begaanbaar waren omwille van het mulle zand. Aan het wandelknooppunt 28 gingen we andermaal rechtsaf.

Aan dit laatste wandelknooppunt echter, hielden we even halt aan het monument ter ere van de bemanning van een vliegtuig van de Royal Air Force, welke sneuvelden in de nacht van 25 op 26 maart 1942. Even verder bereikten we de Herentalsebaan. Hier weken we even af van de geplande route, vermits 100 m naar rechts, we even gingen pauzeren in café ‘In de Heide’. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, ging het aan de overzijde van de Herentalsebaan, links in de Bekenbaan en even later links in de Olmenlaan. Waar de onverharde weg overging in asfalt, draaiden we rechts een zandweg in, die we volgden tot aan de Weyersberg rechts. Even verder volgden we links de St-Rochusstraat tot aan het pand nr. 57. Daar wandelden we via een voetpad schuin rechts tot aan de kapel H. Barbara. We hielden rechtdoor aan via het Corneliuspad en later de Hogeweg tot we de plaats bereikten waar de Streek-GR Kempen het gezelschap verkreeg van de GR565, het Sniederspad. Vanaf deze plek zouden we tot bijna in Tielen de wit-rode markeringen in het oog dienen te houden. Bijgevolg ging het voor ons linksaf, we staken nadien de N123 over en wat verder via een brugje de Kaliebeek. Zo vorderden we tot aan de inkompoort van de Hoge Rielen.

We betraden zo het natuurdomein, voorheen militair domein, thans jeugdverblijfscentrum. We trokken doorheen dit mooie natuurgebied en wandelden voorbij het restaurant-café. Even later verlieten we het gebied via de hoofdingang en stapten tot aan de rotonde. Even voordat we de kazerne van de para’s bereikten, dienden we links een bospad op te gaan. We verlieten daar het traject van de GR565 en volgden opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. We bleven het pad volgen in open veld, tot we Opstal bereikten, alwaar het linksaf ging. Even verder stapten we de Kerkstraat in tot aan het pand nr. 11, om via een paadje rechts aan te komen aan de kerk van Tielen. We konden er het mooie voormalige gemeentehuis bewonderen en als afsluiter nog even nagenieten bij een drankje in brasserie ‘Onder den Toren’. Zo eindigde onze wandeltocht na 24,8 km en 31803 stappen in het centrum van Tielen. De dag eindigde dan ook met een terugreis huiswaarts.”

290: Essen, Zondag 23 maart 2014, 15 km. (5826,179 km.)

“Op deze grijze zondagochtend, ging het vrij vroeg richting Heide in de provincie Antwerpen. Aldaar immers dienden we de trein te nemen tot in Essen, alwaar we een wandeling zouden aanvangen, terug richting Heide. Deze tocht is beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’, met name wandeling N° 6, Essen-Heide, met een afstand van exact 15 km. Aangekomen in Heide, dienden we zowat een half uur te wachten op de komst van de trein, dus maakten we van deze tijd gebruik om een hapje te eten. Tevergeefs werd uitgekeken naar een geopende herberg. Even later konden we de trein op voor een kort ritje richting Essen, via enkele tussenstops. Even later bereikten we Essen en konden we alvorens te vertrekken op wandeltocht, nog even terecht in de broodjeszaak ‘Trapke Op’ voor een kopje koffie. De andere herbergen in de omgeving van het station waren immers gesloten. Nu goed, de wandeling nam een aanvang bij het verlaten van het station van Essen.

Hier ging het rechtsaf, via de brug over de sporen en vervolgens de eerste straat rechts, Hemelrijk. Hier volgden we over korte afstand een aangegeven fietstraject, met name de Heide Route. (57 km) Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 93, ging het een links gelegen dreef in. Hier bemerkten we de eerste wit-rode markeringen van de GR5 (Noordzee – Rivièra), het Groteroutepad, dat we zouden volgen tot aan het station van Heide. Gemakkelijker eigenlijk bestaat toch niet. Wat verderop wandelden we door een stukje bos, links gelegen, om vervolgens verder een dreef rechts in te slaan. Amper vertrokken, kregen we hier al een eerste flinke hagelbui te verwerken. De bui was dermate hevig, dat we stopten en onder het regenscherm wachtten tot het ergste voorbij was. Weinige ogenblikken later konden we verder op pad en bemerkten dat de dreef hier en daar al herschapen was in een modderpoel. Ondertussen wandelden we voorbij het rechts gelegen karrenmuseum, behorende tot de Kiekenhoeve. Volgens bekomen info is dit de enige nog bewaarde abdijhoeve van Tongerlo.

De Kiekenhove zelf was nog niet geopend, dus dienden we noodgedwongen onze weg te vervolgen. Aan het einde van de dreef ging het dan ook via een kasseiweg naar links, tot aan de drukke weg Essen – Huijbergen. We staken de weg over en wandelden verder doorheen een woonwijk via de Beukendreef en verder de Velodreef. Aldaar vertoevend, kregen we een tweede hagelbui over ons heen. Herhaaldelijk werd dan ook het regenscherm uit de rugzak gehaald. Gekomen aan een stervormige wegkruising, zowat twee km verder, dienden we schuin links een onverhard pad op te gaan. Hier was het kwestie om waterplassen te ontwijken en de best begaanbare stroken uit te kiezen. Een eindje verder gewandeld bereikten we opnieuw de Velodreef, ditmaal onverhard, welke we volgden tot op een kruispunt, alwaar zich een kapelletje bevond en een zitbank. Een ideaal plekje om een broodje te nuttigen en de thermos koffie boven te halen, aangezien ondertussen het zonnetje was verschenen. Terwijl we genoten van een hapje, konden we even de broekspijpen wat laten drogen.

Na deze welgekomen pauze volgden we nog een stukje de Velodreef tot aan de Huybergsebaan. We bevonden ons hier op een gedeelte van het autotraject Voor- en Noorderkempen Route. Eenmaal de drukke weg over, betraden we het grensoverschrijdend natuurpark ‘De Zoom – Kalmthoutse Heide’, getuige daarvan een informatiebord ter plaatse. Het ging nu verder via een onverharde weg, waarbij we enkele bochten naar links en rechts kregen te verwerken, om vervolgens uit te komen ter hoogte van het Stappersven. Onderweg daarheen volgden hagelbui drie en vier elkaar in versneld tempo op. Gelukkig vonden we hier toch enige beschutting door het bos. Gekomen aan het wandelknooppunt 70, ging het vervolgens rechtsaf, richting Verbindingsstraat. Een smal bospad leidde ons verder door een mooi stukje natuur en kregen we af en toe duidelijk zicht op het ven en de heide. Nog heel duidelijk waren hier de sporen te zien van de grote heidebrand in 2011. Heel wat zwart geblakerde bomen en verkoolde vegetatie trokken aan het oog voorbij.

Toen we vervolgens de Verbindingsstraat bereikten, ging het linksaf, om dan zowat 700 m deze asfaltweg te volgen, ondertussen zowel links als rechts de prachtige heide te kunnen aanschouwen. We kwamen vervolgens aan ter hoogte van een bocht naar links, alwaar we via een klappoortje rechts de heide konden betreden. Hier was een variant van de GR5 voorzien, in geval de heide niet toegankelijk zou zijn omwille van brandgevaar. Vandaag echter dienden we deze variant niet te volgen en konden we de heide rechts betreden. Meteen opvallend, hoeveel water er op de paden aanwezig was. We zouden nu gedurende zowat 4,6 km volop kunnen genieten van het begrip heide. Een breed wandelpad leidde ons vervolgens richting duinengebied. Meteen kregen we wat verderop dan ook zand in overvloed voor de voeten. De zon deed ondertussen haar uiterste best om het wandelen zo aangenaam mogelijk te maken. Zowat halverwege het zanderige parcours, troffen we onder enkele sparren een zitbank aan, het moment om de laatste broodjes en koffie te laten smaken. Af en toe ontmoetten we enkele andere wandelaars, eveneens genietend van het prachtige wandelgebied.

Na de picknick ging het nog even verder doorheen de heide, waarna we opnieuw via een klappoortje het gebied dienden te verlaten. We volgden nu een eindje de rand van een links gelegen bos om wat verderop een molensteen aan te treffen, met daarin gebeiteld een citaat van Cicero: ‘Met de natuur als gids onmogelijk te verdwalen’. Zowat 1 km verder bereikten we de Putsesteenweg en verlieten we het natuurpark. Hier vonden we de aanduidingen met betrekking tot de LF 2 Stedenroute en de Grenspark Route (32 km). Aan de overkant van de weg troffen we meteen een oorlogsmonument aan in de vorm van een 90 mm luchtafweerkanon, ter ere van de manschappen die de strijd aanbonden met de V1’s bedoeld voor de haven van Antwerpen. Even verder bevindt zich het natuureducatief centrum ‘De Vroente’. Aldaar gaat ook het Wandelpad van Klein Zwitserland van start. (4,5 km) Vanaf dit centrum vervolgden we rechtdoor onze weg, richting station van Heide, trouwens duidelijk aangegeven met bordjes en voorzien van de nog te volgen afstand. Hier ging het nog even door een mooi stukje natuur, met name de Withoefse heide, ook her en der voorzien van picknicktafels en banken.

Een uitgelezen plek vonden we, om nog even te pauzeren en een snoepje te eten. Nadien bereikten we even verder een woonstraat, welke ons terug liet uitkomen aan het station van Heide. Ondertussen was ’t Centrum er tegenover geopend en konden we, alvorens terug huiswaarts te rijden, nog even nagenieten bij een kopje koffie. Met het oog op later, hadden we vandaag nog even onze stappenteller uit de kast gehaald en voorzien van een nieuwe batterij. Met een eerste instelling van een paslengte van 80 cm, zouden we na de tocht kunnen oordelen of aanpassing zich zou opdringen. Uiteindelijk kwamen we tot de volgende cijfers betreffende de wandeltocht van vandaag: de 15 km bleken volgens onze teller 14,97 km te zijn. Met een afwijking van 30 m op dergelijke afstand is dit een verwaarloosbaar verschil. We kwamen verder uit op een calorieverbruik van 936, een staptijd van 3.18.23 en in totaal 18.721 stappen. Op die manier kwam dan ook een einde aan een mooie natuurwandeling.”