.JPG)
We draaiden deze straat in naar links en wonnen wat aan hoogte, tot we een driehoekig grasplein betraden, net aan het knooppunt 230. We begaven ons rechts van het plein op de Terhagenstraat, om vrijwel dadelijk opnieuw rechts aan het houden op een doodlopende weg, eveneens Terhagenstraat, richting knooppunt 227. Op deze grindweg konden we in de verte reeds het uitgestrekte Neigembos zien, wat later aan bod zou komen. De weg die we bewandelden maakte na een lang recht stuk een lange bocht naar rechts en daalde af naar een alleenstaande boerderij. Net tegenover de toegangspoort van de boerderij kozen we haaks linksaf een smal kronkelend wegeltje langs de rand van een stukje bos. Via enkele smalle betonnen brugjes staken we enkele malen de Molenbeek over. Een af en toe moeilijk begaanbaar pad, omwille van de modder, leidde hogerop naar de openbare weg, de Kindekensstraat. Daar troffen we tenslotte het knooppunt 227 aan, op de plaats waar we even konden overgaan tot een rust- en eetpauze omstreeks 11:40 uur, op een zitbank aan een Christusbeeld. Het moet gezegd, het beeld is dringend toe aan een opfrisbeurt. Na een kort oponthoud begaven we ons linksaf in de Kindekensstraat, met een lichte beklimming tot net vóór het eerste huis links. Daar draaiden we links een deels beton-grasweg in welke ons nog wat aan hoogte liet winnen. Via een vrij drassige graszone mondde het pad uit in de Ekelendriesstraat.
We volgden deze bochtige weg naar links, voorbij een kleine kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw, om nadien linksaf de smalle Kelenbergstraat in te draaien. Voorbij een boerderij ging het asfalt over in een modderige kasseiweg, waarbij we nog wat aan hoogte wonnen. Tussen akkers door overschreden we het hoogste punt, om vervolgens af te dalen naar de lager gelegen Kroonstraat, ter hoogte van het wandelknooppunt 229. Daar aangekomen begonnen we aan de beklimming van de Kroonstraat, rechtsaf richting Neigembos. Eenmaal het einde van de straat bereikt, zowat het hoogste punt, hielden we even een drankpauze omstreeks 12:25 uur op een zitbank, gelegen op een klein driehoekig pleintje. Even later kruisten we de drukke Drie Egyptenbaan om aan de overzijde af te dalen via de Bettestraat. Vrijwel dadelijk verlieten we de weg naar links, ter hoogte van een Christusbeeld, om er een smalle kasseiweg op te gaan, richting knooppunt 15. Een soort karrenspoor leidde tenslotte naar de rand van het Neigembos, alwaar we links een smal wegeltje kozen langs de bosrand. Iets verder mondde dit paadje uit op de openbare weg, Prindaal, waar we min of meer rechtdoor aanhielden. Amper 100 m verder, tussen twee witte woningen, draaiden we rechts het Neigembos in. We passeerden een informatiebord betreffende het bos en konden vervolgens overgaan tot het beklimmen van houten trappen, tot zowat het hoogste punt van het Neigembos. Daar konden we dan genieten van de kleurrijke boshyacinten.
Ter hoogte van het wandelknooppunt 15, draaiden we links een dalende bosweg in, richting knooppunt 14. Een vrij drassige en modderige bosweg liet ons gestaag dalen tot we beneden aan de bosrand de openbare weg bereikten, Bevingen. We kozen er linksaf en via blauwe rechthoekjes, wandelden we verder tot aan de kapel van Bevingen, de kapel Heilige Rita. We namen er dan ook op een picknickbank een langere wandel- en eetpauze omstreeks 13:30 uur. Tevens maakten we van de gelegenheid gebruik de kapel binnen te bezichtigen. Na te hebben genoten van een pauze, draaiden we voorbij de kapel rechts mee, om zowat 50 m verder, ter hoogte van een electriciteitscabine, linksaf te kiezen, eveneens Bevingen. Voorbij enkele huizen ging het asfalt over in een smalle kasseiweg tussen weilanden, andermaal klimmen dus. Over het hoogste punt konden we langzaam afdalen naar de lager gelegen Brusselseheerweg, waar we rechtsaf verder stapten tot we links de Gotestraat konden ingaan. Een kronkelende grindweg, later een smalle asfaltweg bracht ons tot aan het knooppunt 273, op het kruispunt met de Kroonstraat. We kozen er rechtsaf en bewandelden de Kroonstraat tussen uitgestrekte akkers tot we de drukke N28, de Ninoofsesteenweg konden oversteken. Aan de overzijde van de weg, kregen we dan de meest modderige passage van de dag te verwerken, een aardeweg tussen de velden, Windschof. Hier en daar zakten we letterlijk weg in de modder. Bijna op het einde ging de modder over in een smal asfaltwegje, waarna we op een kruising verder rechtdoor stapten via Kasseide.
Net vóór een haakse bocht op Kasseide, vonden we rechts van de weg een klein kapelletje, alwaar we even konden zitten omstreeks 15:20 uur en ondertussen konden genieten van een stukje gebak. Nadien zetten we onze wandeling verder via Kasseide, om na een tweetal bochten uit te komen op het kruispunt met Vreckom die we links opdraaiden. In de verte verkregen we zicht op het kasteel van Heetvelde. Echter amper 100 m verder draaiden we rechts een hobbelige kasseiweg in, de Opperstebosstraat. Zowat 50 m voorbij de laatste woning, ter hoogte van het wandelknooppunt 234, kozen we een smal wegeltje links, tussen weideafsluitingen. Dit pad mondde uit in de Boomgaardstraat, die we rechts opgingen, tot net voorbij het huis nr. 8, om daar een smal pad links te kiezen, richting wandelknooppunt 240, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Volgens de auteur van het wandelboek, betrof dit het allermooiste veldweggetje uit de beschreven wandeltochten. We kunnen enkel beamen dat dit inderdaad het geval is. Eenmaal aan het einde gekomen van het mooie wegje, vonden we opnieuw het knooppunt 240, op korte afstand van de kerk van Oetingen. Even later omstreeks 16:20 uur konden we dan ook deze aangename tocht afsluiten en opnieuw huiswaarts keren.”