323: Mesen, Zaterdag 20 december 2014, 23,545 km. (6577,76 km.)

“Een volgend wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Mesen. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Met ups en downs door een weids en historisch getint landschap’. Volgens de wandelgids bedroeg de totaal te wandelen afstand 23,3 km, doch kon onderweg worden verkort met 5,6 km. De startplaats bevond zich ter hoogte van de markt in Mesen. Tijdens het verloop van de tocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR5A Zuid, de GR128 en de Streek-GR Heuvelland. Na een autorit richting Mesen en vervolgens een broodje ter plaatse, konden we even later van start gaan. We vertrokken dus ter hoogte van de markt in Mesen, waar we vrijwel dadelijk werden geconfronteerd met de nabijheid van Kerstmis, getuige een mooie kerststal op de markt. We gingen linksaf in de richting van het postkantoor, om op de hoek van de markt, links de Gentstraat in te gaan tot aan de rechts gelegen Armentiersstraat. We konden er de aanwijzingen bemerken van de Pionier Route. Via de Armentiersstraat stapten we verder in de doodlopende Wulvergemstraat, om daar een veldweg rechts in te wandelen, die leidde naar de weg Mesen – Wulvergem (N314).

We wandelden op deze weg naar links tot aan het Messines Ridge Cemetery, ondertussen een gedeelte volgend van de West-Vlaamse Bergenroute (45 km). Na een bezoekje aan deze serene begraafplaats kozen we aan de overzijde de Kruisstraat. Licht dalend staken we de Steenbeek over, om aan het volgende kruispunt rechts de Katteputstraat in te draaien, gevolgd door de eerste veldweg links. We dwarsten de Wulvergemstraat en stapten aan de overzijde via de Scheerstraat tot aan het Spanbroekmolen Cemetery. Ook daar mocht vanzelfsprekend een bezoekje niet ontbreken. Ter hoogte van de ingang ging het nadien via een veldweg naar links, waarbij we nu werden gegidst door de rood-witte markeringen van de GR5A Zuid en de GR128. We kwamen ter hoogte van een begroeide berm en wandelden via een poortje omheen de berm om aan te komen in de Kruisstraat. Zowat 40 m naar links konden we even van nabij de Spanbroekmolenkrater, of beter gezegd ‘Pool of Peace’ gaan bekijken. We zetten onze tocht verder naar rechts, om nadien links de Spanbroekmolenstraat in te wandelen. Aan het einde van de asfaltweg hielden we rechtdoor aan, om via een veldweg zowat 1 km verder opnieuw een asfaltweg te bereiken.

Daar hielden we links aan tot we deWulvergemstraat opnieuw konden aantreffen, welke we naar rechts inwandelden, richting centrum van Wulvergem. Korte tijd nadien kwamen we aan in de Dorpsstraat van deze gemeente. Tijd om even een koffiepauze te nemen en daarvoor konden we terecht in café A La Basse Ville. Na deze aangename onderbreking ging de wandeling verder in de Dorpsstraat tot aan een kruispunt van meerdere wegen, onder andere de weg naar Kemmel en de weg naar Nieuwkerke. Daar tussen stapten we de Zepestraat in welke over een afstand van 1 km werd gevolgd, tot aan het eerste kruispunt aan het wandelknooppunt 28. We namen er dan ook afscheid van de rood-witte GR-tekens. De tocht ging verder naar links in de Hagedoornstraat om alzo de Douvebeek over te steken. Voorbij de beek kwamen we aan het wandelknooppunt 29, om daar rechts de Makkestraat in te gaan. Al klimmend bereikten we de weg Nieuwkerke – Kemmel, waar we aan de overzijde, ter hoogte van het knooppunt 30, ons dienden te begeven op de bedding van een oude tramroute. We verlieten echter vrij snel deze bedding aan het knooppunt 35 en troffen daar de geel-rode markeringen aan van de Streek-GR Heuvelland.

We gingen rechts onder de Pont d’Amour door, hierbij ondertussen een gedeelte volgend van de Geuzen Wandelroute. Een tegelpad leidde ons naar de weg Wulvergem – Nieuwkerke welke we naar rechts namen tot aan het einde van het kerkhof van Nieuwkerke. Daar dwarsten we de weg en kwamen aan het geuzenmonument, om vervolgens verder te gaan tot aan de kerk en het dorpsonthaalpunt. Daar konden we opnieuw even verpozen in café Chaplin. Na te hebben genoten van een kopje koffie konden we alweer op weg. Tegenover het dorpsonthaalpunt sloegen we links in om aan het wandelknooppunt 34 rechtdoor de Bassevillestraat te kiezen. Korte tijd later, gekomen aan het wandelknooppunt 31, daalden we af via de Zuidlindestraat. We kwamen aan het volgende knooppunt, met name 33 om daar rechtdoor verder te wandelen tot aan de Waterstraat links. Na de Waterstraat te zijn afgedaald, konden we beneden beginnen aan de beklimming van de Leeuwerkstraat links tot aan het kruispunt met de Nachtegaalstraat. We draaiden andermaal rechtsaf en hielden nagenoeg gedurende 2 km dezelfde route aan, tot we aankwamen ter hoogte van hoger gelegen Rozenberghoeve. Een 150-tal m verder ging het naar rechts een veldweg op, waar we het hoogste punt van de wandeling hadden, namelijk 63 m boven de zeespiegel.

We arriveerden aan de hoek van een links gelegen weide, waar de route kon worden verkort door linksaf te gaan. Wij stapten echter rechtdoor tot aan het Bois de la Hutte. Via een smal steil dalend pad stapten we voorbij een metalen sluis om nadien de straat over te steken en dezelfde richting aan te houden. Voorbij een metalen slagboom en een informatiebord betreffende het Bois de la Hutte, verlieten we nadien het bos. Aan het kruispunt met de Munquestraat ging het linksaf om later op de hoofdweg naar Mesen, rechts het fietspad te volgen. Deze hoofdstraat bracht ons tot aan het Strand Military Cemetery. Het zoveelste bezoekje aan deze begraafplaats zorgde even voor een korte wandelpauze. Even later begaven we ons op een links gelegen pad dat ons even verder liet aankomen op de hoek van het Bois du Gheer. We stapten even langs de rand van het bos, om voorbij een metalen slagboom naar links het bos in te draaien. We gingen doorheen het Bois du Gheer via de hoofddreef tot aan een kruispunt voorzien van een slagboom. Daar stuurde de wandelgids ons naar rechts, om dan in een bocht omheen het Mud Corner Cemetery te gaan. We wonnen wat aan hoogte en kwamen uiteindelijk op een asfaltweg uit, die we links opgingen.

In deze omgeving vierden de Duitse en Britse troepen samen Kerstmis op 25 december 1914. Ze zochten elkaar op in niemandsland en deelden drank, tabak en eten en ze speelden zelfs voetbal. Toen we aldaar langs kwamen waren we getuige van een herbeleven van deze gebeurtenis, door tal van personen in uniform nagespeeld. We volgden de weg verder tot aan de drukke weg Mesen – Ploegsteert. Gezien inmiddels de duisternis begon in te treden, zagen we af van het verder volgen van de aangewezen route. Bijgevolg begaven we ons naar rechts op de drukke N365, de weg Mesen – Ploegsteert en volgden deze naar het centrum van Mesen. Net alvorens het eigenlijke centrum te bereiken, bezochten we nog even links van de weg het Vredespark en de Ierse Vredestoren. Weinige ogenblikken later arriveerden we opnieuw op de markt in Mesen, ondertussen reeds in het donker. We eindigden deze historische tocht na 31394 stappen en 23,545 km.”

152: Mesen, Zaterdag 20 maart 2010, 27,2 km. (3008,311 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 20/03/2010, 8957 Mesen (West-Vlaanderen) – 11^de Memorial March of Peace, 6-12-18-25-32 km. WSV Wervik. Start: Polyvalente Zaal. Een unieke zwerftocht vanuit de vredesstad Mesen. Met zijn mooie panorama’s over het Heuvelland, de grens met Henegouwen en Frankrijk. Ploegsteert met zijn bossen en kleiputten.’ Na afloop schreven we nog laat op de avond een verslag omstreeks 21:12 uur. We geven hierna nogmaals de originele versie.

“Diegenen die ons wat beter kennen, weten dat we af en toe een wandeling kiezen, die ons wat meer heeft te bieden dan enkel en alleen de natuurlijke omgeving. Vandaag hadden we er eentje uitgekozen waar we niet alleen ons wandelhart konden aan ophalen, maar nog veel meer dan dat. We trokken deze ochtend dan ook naar Mesen in West-Vlaanderen, om daar deel te nemen aan de 11^de Memorial March of Peace. De startplaats was gesitueerd in de plaatselijke Polyvalente zaal. Bij onze aankomst in Mesen, vonden we dan ook gemakkelijk een parkeerplaats ter hoogte van het pleintje aan het politiebureau en dit op wandelafstand van de startzaal. Weinige ogenblikken later konden we terecht in de ruime startzaal en troffen er onze clubgenoot Jean-Pierre, welke ons de rest van de dag gezelschap zou houden tijdens de tocht. Deze Memorial March werd ingericht door de WSV Wervik, waarvan we meteen aangenaam werden verrast door het vriendelijke onthaal van de medewerkers. Alvorens op stap te gaan, namen we eerst nog even de tijd voor een kopje koffie en een hapje.

Vandaag kon er worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 18, 25 of 35 km. Gelet op de aard van de wandeling opteerden wij vandaag voor de 25 km met een werkelijke afstand van 27,2 km. Onderweg zouden wij vier controleposten te zien krijgen langsheen het heuvelachtige parcours waarvoor de streek bekend staat. Bij het verlaten van de vertrekplaats hielden we het voorlopig droog en konden dus beginnen aan het eerste gedeelte van 6 km. Na de start kregen we al een eerste splitsing, waarbij de wandelaars van de 6 km rechts afsloegen aan het eerste kruispunt, terwijl de overige deelnemers naar links gingen. We volgden een brede hoofdbaan langsheen het plaatselijke Peace Village. Langsheen de weg bemerkten we de bordjes van de West-Vlaamse Bergenroute, een fietsomloop van 45 km. Even verderop kwamen we langsheen de eerste militaire begraafplaats van de dag, het Messines Ridge British Cemetery, een gelegenheid om het parcours even te verlaten en deze plaats van nabij te bekijken. We herkenden onmiddellijk de typische stijl van deze prachtige militaire begraafplaatsen. Sober en kraaknet onderhouden.

We verlieten vervolgens de hoofdweg om een rechts gelegen landelijke weg op te gaan. Het ging in dalende zin verder en konden we voor het eerst de uitgestrektheid van de streek bewonderen. Alhoewel de hemel er af en toe nogal dreigend uitzag, konden we toch genieten van de aangekondigde lente, zij het af en toe met een strakke zijwind. Ondertussen waren we aanbeland op het traject van de Kraters en Mijnen Wandelroute en tevens konden we de eerste markeringen ontwaren van de Streek-GR Heuvelland. Het ging vervolgens terug de hoogte in, waarna we links van ons, een eindje van de weg verwijderd, het Lone Tree Cemetery konden zien. Aan de overkant van de weg zagen we wat verder de Spanbroekmolenkrater, een andere getuige van de vreselijke gebeurtenissen die hier hadden plaats gevonden. Een infobord met foto's liet ons even later de omgeving herkennen, waarbij vooral de Kemmelberg in het zicht kwam. Een volgende kruising liet ons links afslaan, waarna we even verderop een veldweg opgingen, die ons deed afdalen in de richting van het dorpje Wulvergem. Bij het betreden van de dorpskom zagen we de aanduidingen van de In Flanders Fields Route, een autotraject.

Ter hoogte van de kerk bekeken we even het monument van de gesneuvelden tijdens WOI, waarna we om de hoek de eerste controleplaats aantroffen in het cultureel centrum De Walvis. Aan de oprit konden we kijken naar het gelijknamige beeld, van de hand van Willem Vermandere. Meteen zat het eerste gedeelte van de wandeling erop en konden we even pauzeren. Het zaaltje zat vol, doch achteraan bleek een tweede zaaltje beschikbaar en daar zaten we dan in alle rust helemaal alleen. Ook dat kan eens aangenaam zijn. Het tweede gedeelte van de tocht, over een afstand van 5,3 km, liet ons bij het verlaten van de controlepost onmiddellijk de open velden intrekken. Opnieuw bemerkten we overal het heuvelachtige karakter van de omgeving. Korte tijd later liepen we langsheen het St. Quentin Cabaret Military Cemetery. Blijkens de plaatselijke info was deze begraafplaats genoemd naar de gelijknamige vroegere herberg in de buurt. Na een kort bezoekje aan deze rustgevende plek, volgden we een veldweg, welke stilaan de hoogte in ging en bijna lijnrecht tegen de wind inging. Achter ons zagen we Wulvergem stilaan wegzakken achter de heuvelrug.

Voor ons lag een landelijke weg, welke we korte tijd later bereikten. Hier draaiden we linksaf deze weg op en zaten we op het traject van het Eurocircuit 4 en 7. De weg ging opnieuw langzaam maar zeker de hoogte in en met de wind soms in het nadeel, was het af en toe even naar adem happen. Links en rechts van de weg konden we prachtige hoeves aanschouwen. Een volgende splitsing kondigde zich aan, waarbij de deelnemers aan de 12 km hun weg rechtdoor vervolgden, terug in de richting van Mesen. De andere deelnemers sloegen een rechts gelegen pad in, dat eerst lichtjes steeg, om vervolgens steil af te dalen naar het Bois de la Hutte. Ook hier konden we bemerken hoe afwisselend het parcours zich vaak aankondigde. Een steile afdaling tussen de bomen liet ons beneden een wegje oversteken, waarna we onze weg vervolgden in deze prachtige bosomgeving. Meteen zaten we op het Eurocircuit 1. Enkele plaatselijke wandelpaden, genoemd Télé Vie leidden ons verder langsheen enkele rustige landelijke wegen, die af en toe draaiden en keerden, waarbij de wind soms een metgezel was, doch even verder een te duchten tegenstander.

In de verte bemerkten we reeds de kerk van Ploegsteert en de landelijke wegen brachten ons langzaam maar zeker naar het centrum van dit dorp. Na een tijdje wandelen bereikten we dan ook de rotonde aan de ingang van de dorpskom, waar we de eerste ploeg op de rotonde zelf konden bekijken. We gingen vervolgens rechtsaf, om even voorbij het gemeentehuis, een tweede controlepost te vinden in de plaatselijke Ecole Fondementale Saint Henri. Hier in het kleine zaaltje was nog voldoende plaats, aangezien enkel de deelnemers aan de langere afstanden hier halt hielden. We waren toe aan een hapje en een drankje. Ondertussen waren we reeds 11,3 km op weg. Na onze welverdiende pauze, trokken we opnieuw op weg, ditmaal voor een lus van in totaal 9,1 km, waarvan het eerste gedeelte van 5,3 km ons zou brengen tot in Le Bizet aan de Franse grens. Opnieuw gekomen op het dorpsplein van Ploegsteert, ging het een eerste maal naar rechts. De deelnemers aan de 18 km, gingen hier rechtdoor en vatten hun terugweg aan. We volgden hier de brede weg richting Frankrijk, waarbij we even verderop aan de rechterkant van de weg konden kijken naar het London Rifle Brigade Cemetery.

Ook hier namen we even de tijd om deze begraafplaats met een bezoekje te vereren. We vervolgden nadien onze tocht, waarna we op korte afstand verderop, de drukke weg verlieten en een links gelegen landelijke weg insloegen. Hier volgden we de borden van Eurocircuit 3. We wandelden nu geruime tijd langsheen rustige landelijke wegen, tussen de velden. Ondertussen was de zon tevoorschijn gekomen en dat maakte dat het meteen heel wat aangenamer was om te wandelen in deze prachtige omgeving. Ook hier konden we genieten van de uitgestrektheid van deze open velden en akkers, waarbij je in de verte vaak enkele kerktorens kon ontwaren. Ook nu volgden we het soms grillige verloop van de wegen, waarbij opnieuw de wind zich uit alle richtingen liet voelen. Twee volgende bezienswaardigheden volgden kort op elkaar, met name het Calvaire (Essex) Military Cemetery en even verderop het Gunners Farm Military Cemetery. Na twee obligate bezoekjes aldaar, naderden we de dorpskom van Le Bizet en zagen we dat we hier de Franse grens naderden.

Ontelbare voertuigen met Franse nummerplaten, eindigend op 59 konden we links en rechts aantreffen. Via enkele woon- en winkelstraten, bereikten we even later het sportcomplex van Le Bizet, waar we toe waren aan een volgende controle. Ook hier een erg ruime zaal, waar voldoende plaats was om wandelaars op te vangen en te voorzien van het nodige. Hier namen we ook even de tijd om uitgebreid te genieten van een rustpauze. De moedige deelnemers aan de 35 km, dienden hier nog een bijkomende lus te bewandelen. Na deze nieuwe controle, scheidden ons nog slechts 3,8 km van de controlepost in Ploegsteert, waar het volgende gedeelte van de wandeling ons zou heen brengen. We verlieten het drukke centrum van Le Bizet, om via een kerkwegel algauw terug de open velden te bereiken. De bordjes van het Eurocircuit 7 wuifden ons meteen uit. Even later bemerkten we in de verte de staart van een vliegtuig op. Korte tijd nadien, konden we lezen dat aldaar ter hoogte van de Warnavebeek, een Canadees piloot werd neergehaald op 5 mei 1942 door een Duitse Focke Wulf. Als gevolg daarvan werd hier een monument opgericht ter ere van Sergeant Pilot Joffre Roland Ribout, in de vorm van een gedeelte van een neergestort vliegtuig, boven het midden van de reeds vernoemde beek.

We volgden nu de kleine landelijke wegen verder in de richting van Ploegsteert, waarvan we de kerk reeds konden bemerken even verder aan de horizon. Korte tijd later bereikten we het dorpsplein van de andere kant en konden ditmaal kennis nemen van de aanwezigheid van het plaatselijke oorlogsmonument, alsmede een gedenkplaat ter ere van Sir Winston Spencer Churchill. We weken even af van het parcours, om op het plaatselijke kerkhof even te gaan kijken naar het graf van de overleden wielrenner Frank Vandenbroecke. Op het kerkhof leidden bruine bordjes naar de juiste locatie. Via een pad op het kerkhof bereikten we nadien opnieuw de rustpost in de school Saint Henri, waar we de laatste controle van de dag ondergingen. Restte ons nog 6,8 km tot aan de eindstreep. Een volgende passage langsheen het dorpsplein, deed ons ditmaal rechtdoor vervolgen, waarbij we op die manier de bebouwde kom van Ploegsteert verlieten. We volgden hierbij het Eurocircuit 1. Vervolgens sloegen we een links gelegen weg in, die ons leidde doorheen een stukje woonwijk, waarna we wat verderop een veldwegel kregen aangeboden, die ons de richting deed kiezen van een bosgebied in de verte.

Nadien belandden we hier aan de rand van het Bois du Gheer. We kregen de tweede boszone van de dag voor de voeten en dat was uiteraard een welkome afwisseling onderweg. Links van de weg konden we in de beek de parende kikkers aan het werk zien en ook restanten van een bunker konden we zien tussen de bomen in het bos. Tal van informatieborden onderweg brachten ons iets bij over wat Wereldoorlog I hier had aangericht. Bij het verlaten van het bos, zagen we links in de verte reeds het grote memoriaal langsheen de weg. Het parcours ging dan ook die richting uit, waarbij het monument steeds groter werd naarmate we dit naderden. Ook nu weken we even af van het parcours om dit monument van nabij te gaan bekijken. Een enorm cirkelvormig memoriaal met het opschrift Berks Cemetery Extension stond voor ons, geflankeerd door twee leeuwen. Hier konden we nog even genieten van de pracht en praal van deze herinneringen aan Den Grooten Oorlog. We keerden vervolgens op onze stappen terug, om opnieuw het parcours van de wandeling te volgen. Het ging langsheen het bos naar links, waarbij we voor het laatst de borden van het Eurocircuit konden zien. Even verder gingen we links het bos in en meteen kondigde zich een lange en steile klim aan. Naarmate de kilometers waren gewandeld, liet deze beklimming zich duidelijk voelen en even dienden we toch halt te houden om op adem te komen. Eenmaal de heuvelrug overwonnen, zagen we aan de overkant in de verte de kerk van Mesen reeds staan en meteen was de eindstreep niet meer veraf.

We volgden vervolgens een karrenspoor naar beneden, naar de lager gelegen openbare weg. Bij het naderen, zagen we reeds van links de wandelaars van de 12 km naderen en werd het een beetje drukker onderweg. We zagen nu het verloop van de weg, in de richting van Mesen. Heel even nog ging het bergop, in de richting van de heuvel waarop Mesen zich bevindt. Alvorens de eerste huizen te bereiken, konden we rechts van de weg nog even gaan zien naar het New Zealand Memorial Messines, alwaar tevens enkele restanten van bunkers waren aan te treffen. We trokken verder op weg naar de eindstreep, om vervolgens langsheen de kerk van Mesen te komen. De In Flanders Fields Route hield ons nog even gezelschap, waarna we moe maar voldaan de startzaal konden bereiken. Wandelingen zoals vandaag ervaren we slechts enkele malen gedurende een wandeljaar. Dat we er ten volle van hebben genoten, dat hoeft hier waarschijnlijk niet meer te worden vermeld. Alvorens tevreden onze thuisbasis te gaan vervoegen, noteerden we vandaag 644 deelnemers aan deze Memorial March of Peace.”

We sluiten dit wandelrelaas dan ook af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, waarin immers enkele eerste indrukken werden neergeschreven, kort na afloop van de tocht. ‘K: Schitterende wandeling door Mesen en Ploegsteert. Veel oorlogskerkhoven en monumenten. J: Prachtige herdenkingstocht te Mesen. Langs talrijke begraafplaatsen en monumenten die herinneren aan WO1.’