Posts tonen met het label Westvleteren. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Westvleteren. Alle posts tonen

woensdag 22 juli 2020

315: Westvleteren, Zaterdag 11 oktober 2014, 18,42 km. (6438,328 km.)



“De volgende wandeling die we ondernamen, ging van start ter hoogte van de Sint-Sixtusabdij in Westvleteren. Deze dagtocht wordt in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2 beschreven en draagt als titel: ‘Door een land van hop en verstopte dorpjes’. De totale wandelafstand bedraagt 29,6 km, doch kon worden verkort tot respectievelijk 23,1 km, 18 km, 17,3 km of 15,8 km. Er was zelfs voorzien in een extra lus, zodat de te wandelen afstand 31,8 km zou bedragen. Wij opteerden voor een verkorting, met start aan de Sint-Sixtusabdij. We konden ons voertuig alvast kwijt op een aldaar gelegen parking. We gingen van start ter hoogte van de Mariagrot in de nabijheid van de Sint-Sixtusabdij en na het nemen van enkele foto’s keerden we op onze stappen terug en wandelden langs de hoofdingang van de abdij. We konden er al meteen proeven van enkele wandel- en fietsroutes: de Fleternaroute van 46 km, de LF6 Vlaanderen Fietsroute en de Sint-Sixtus Wandelroute. We bevonden ons inmiddels in de Donkerstraat welke we volgden tot aan het kruispunt met de Kallestraat, die we rechts insloegen. We kozen wat verder in de straat de tweede veldweg naar links en stapten zo een stukje door de Sint-Sixtusbossen. Ter hoogte van een T-splitsing hielden we de richting links aan, om nadien aan de rand van het bos de andere richting te kiezen, met name naar het Dozinghem Military Cemetery.

Een bezoekje aan deze militaire begraafplaats mocht zeker niet ontbreken tijdens onze wandeltocht. We konden er tevens een infobord waarnemen met foto inzake U.S. Army Reserve Nurse Helen Fairchild. Zowat 100 m voorbij de begraafplaats gingen we een links gelegen veldweg in, om kort daarna opnieuw rechts af te draaien in de richting van de weg Poperinge – Krombeke. Aan de overzijde van de weg zetten we onze tocht verder via een breed wandelpad doorheen bosgebied. De eerste splitsing dienden we links te kiezen en aan de volgende rechts, om vervolgens aan te komen ter hoogte van de restanten van een vroegere V1-lanceerbasis. Behalve enkele infopanelen en wat beton in de grond, viel er niet veel te zien. We gingen verder in dezelfde richting, om via een brugje de Canadaweg te bereiken. Hier hielden we even een korte wandelpauze, daar we even konden genieten van een kopje koffie in ‘Canada’. Na deze onderbreking volgden we verder de Canadastraat over een afstand van ongeveer 1 km tot aan een kapel. Aldaar bemerkten we de rood-witte markeringen van de GR5A, waarvan we het traject geruime tijd zouden volgen. Aan de kapel gingen we rechtsaf in de richting van enkele huizen en een verder gelegen bos. Naarmate we het bos naderden werd de veldweg steeds smaller.

Gekomen aan de ingang van het bos, ging het naar rechts en vervolgens naar links, waarbij de zo wandelden langsheen de rand van het bos. Via een veldweg links, voorbij het bosgebied, kwamen we aan een ander kapelletje in de Reningestraat. Aan deze kapel dienden we linksaf te wandelen, om wat verder een oprit rechts in te gaan, richting boerderij met nr. 6. Aan de boerderij zelf ging het naar links, om verder links te stappen naast hoppevelden. We kregen toen reeds duidelijk zicht op de kerk van Proven. Even verder bereikten we de N808, die we naar rechts dienden op te gaan, tot in het centrum van Proven. Daar ging het naar rechts via het Alexisplein om dan door middel van het Provenplein omheen de kerk te wandelen. We passeerden nadien de dorpsschool, overschreden een beek en kwamen terecht op de geasfalteerde Blasiusstraat. Daar konden we tot onze verrassing chocolade aankopen in de vorm van een klaproos, maar uiteraard nog in tal van anderen formaten en kleuren. Aan de overzijde van de straat gingen we verder via de Bormstraat, tot aan het kruispunt met de links gesitueerde Uilegatstraat. We verlieten daar het traject van de GR5A en kozen voor de verkorting door een andere route te nemen.

Daar stapten we nog even verder rechtdoor tot op een kruispunt met een electriciteitscabine, waar we rechtsaf wandelen. We bevonden ons toen op een gedeelte van de lokale Hoppelandroute. Nog altijd de Bormstraat verder volgend, over een afstand van zowat 1,5 km, kwamen we aan de Blasiusstraat welke we links ingingen. We konden er de bordjes waarnemen inzake de Frontleven Route. De Blasiusstraat leidde ons voorbij het kruispunt met de Doornhoek om zo een rotonde te bereiken in het centrum van Krombeke. We kwamen vervolgens aan op het Krombekeplein. We kozen nu opnieuw de richting Westvleteren, met name wandelden we vanaf het Krombekeplein rechtdoor de Graaf van Hoornweg in, om de eerste straat rechts, de Nieuwstraat in te gaan. We bewandelen deze weg tot aan het kruispunt met de Kallestraat, welke we rechts insloegen, richting Sint-Sixtusabdij. Verderop, ter hoogte van een viersprong, ging onze tocht verder via de Zwijnlandstraat links. Gekomen ter hoogte van het pand nr. 3 dienden we rechts een oprit te volgen, welke overging in een veldweg. Even later zelfs een tegelpad dat ons nogmaals liet genieten, wat verder van een stukje bos.

Tenslotte bereikten we een volgende splitsing in de nabijheid van de Mariagrot waar we tijdens de ochtend waren van start gegaan. Ditmaal lieten we de grot rechts liggen en stapten via een links gelegen brede dreef, tot aan de weg welke leidde naar de 200 m verder gelegen Sint-Sixtusabdij. Zo was onze wandelcirkel alweer rond na 24560 stappen en 18,42 km. We konden alvast beginnen aan de terugreis.”

vrijdag 6 maart 2020

016: Poperinge, Donderdag 21 augustus 2008, 16,9 km. (314,9 km.)



De tweede etappe van de vierdaagse van de IJzer, werd in het wandelboek Marching slechts kort aangekondigd als volgt: ‘Donderdag – Jeudi 21/08/2008 – 8970 Poperinge (West-Vlaanderen) – Vierdaagse van de IJzer – 16-32 km. Start: Poperinge’. De vrouw des huizes zorgde toen ook voor het hierna volgend wandelverslag dat aanvankelijk op vrijdag 10 oktober 2008 om 12:33 uur werd geschreven.

“Op de vlucht voor het oorlogsgeweld, langs kasteeldomeinen en nieuwe horizonten naar de vrede. Dag twee zou vertrekken in Poperinge en nadat we de Gasthuisstraat induiken, worden we gescheiden van de mensen die de 32 km zullen stappen. Maar we zullen elkaar later op de dag terugzien, als we opnieuw samenkomen. We wandelden langs het kasteeldomein ‘De Lovie’, dat sinds 2000 beschermd is als monument en het park er omheen als dorpsgezicht.  Het domein wordt nu gebruikt voor de begeleiding van meer dan 500 jongeren en volwassenen met een matige, ernstige en diep verstandelijke handicap, op het vlak van onderwijs, werk en wonen. Voorwaar een nobel werk dat ons aller respect verdient. We verlaten het domein met zijn rode beukendreven, de waterpartijtjes en bruggetjes, bosjes en hagen en gaan op weg langs café het Jagershof.

Daar buiten worden we vergast op een plaatselijke jazzband die ons op een ludieke manier moed inpompt om verder te gaan. We naderen het militair kerkhof van Dozinghem, een plaats om even stil te staan en te bezinnen. Oorlogsgeweld, eender in welk werelddeel is immers een tranendal. De rust die er hangt werkt sereen en de stilte is haast tastbaar. Er liggen 3309 gesneuvelden, waaronder 65 Duitse soldaten. Hier ontmoeten we onze medewandelaars van de lange tocht. Samen gaat het richting Westvleteren, bekend om zijn paterkes en zijn bier, maar er ligt ook alweer een Belgisch militair kerkhof, met 1208 zerkjes van wapenbroeders die sneuvelden voor ons aller vrijheid. Het is nu een vredig dorpje in de Westhoek en de plaatselijke taverne aan de abdij noemt dan ook toepasselijk ‘De Vrede’. Er is de kerk en de verschillende kapelletjes, maar onze aandacht gaat ook uit naar een paar parachutisten, die net een oefening houden en met de gratie van een vogel netjes op de grond landen.

Ook worden we regelmatig verrast met een kleine versnapering op de verschillende controleposten. Een kinderhand is gauw gevuld maar ook die van de groten, en als er iets invalt voelt het fijn aan. De innerlijke mens mag immers niet verwaarloosd worden. Als laatste deel, maar niet minder interessant, zijn er de hoppevelden. Een bestanddeel, om later gebrouwen te worden tot een lekker glas bier. Ze zijn het bekijken waard. Moe maar voldaan en met een lading indrukken en geschiedenis in onze ondertussen lege rugzak, komen we opnieuw aan in Poperinge. We keren terug naar ons kamp, om een welverdiende rust te gaan genieten. Morgen is er alweer vroeg appèl om richting Diksmuide te trekken. Wordt vervolgd dus ...”.

Ook onze wandelboekjes werden toen voorzien van enkele regeltjes, waarin gepoogd werd een eerste indruk na te laten: ‘K: Van Poperinge naar kasteeldomein De Lovie. Langs café het Jagershof naar het militair kerkhof van Dozinghem. Café De Vrede in Westvleteren. Demonstratie van enkele para’s, door de hopvelden terug naar Poperinge. J: Mini: 2de Dag = Poperinge. Kasteeldomein De Lovie, het Jagershof, het Dozinghem Military Cemetery, De Vrede en terug naar Poperinge. Mooie hopvelden langs het parcours’.