555: Zoutleeuw, Zaterdag 19 augustus 2023, 14,660 km. (10.901,323 km.)

“Een wandeling via knooppunten met start en aankomst ter hoogte van het Provinciedomein ‘Het Vinne’, gelegen aan de Ossenwegstraat 70 te Zoutleeuw. Na de verplaatsing vooraf via Cambio konden we terecht op de ruime parking aan de ingang van het domein. Even later, omstreeks 11:00 uur konden we onder een bewolkte hemel van start gaan en dit aan het knooppunt 304. We begaven ons rechtsaf op de Ossenwegstraat, om vrijwel dadelijk de eerste straat links, de Pijpstraat in te draaien. Deze licht stijgende kasseiweg volgden we slechts over vrij korte afstand, om er links een grasweg op te gaan. Bezijden het kasseiwegje bevond zich een wegwijzer naar het ‘Wijngaardpad’. Wat verder veranderde het graspad in een smalle wegel welke onder de bomen verdween. We stapten onder een houten portiek door, waarop de vermelding ‘Wijngaardpad’. Echter amper het bosje ingegaan, kregen we af te rekenen met honderden muggen, welke niet nalieten de eerste prikken uit te delen. Vlug de muggenspray boven gehaald, echter zonder al te veel succes. Het pad zouden we eerder kunnen vermelden als de ‘Muggenboulevard’. Na een ruime bocht naar rechts bereikten we na veel armgezwaai de muggenvrije openbare weg, de Bredestraat, tevens knooppunt 303. Deze brede grindweg leidde in een ruime bocht omheen de links gelegen bosrand. Ter hoogte van de eerste woningen veranderde het wegdek in asfalt. Deze weg tot op het einde volgend, kwamen we uit op de dwars gelegen drukke Budingenweg. Inmiddels het knooppunt 302.

We kruisten de weg, om aan de overzijde via het afgescheiden fietspad de weg naar links op te gaan. Deze druk bereden weg echter, konden we even later ter hoogte van het Gemaal Zoutleeuw verlaten naar rechts, via een brug over de Kleine Gete. We troffen er het knooppunt 301 aan, doch bovendien hielden we er even halt op de nieuw aangebrachte rustbanken voor een boterham met omelet. Na deze korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg. Aan het knooppunt 301, volgden we ditmaal de richting naar het knooppunt 300, vooreerst via een smal grindpaadje links van de Kleine Gete, zowat in tegengestelde richting. Via een haakse bocht naar links ging het omheen een uitgestrekt grasveld. Een volgende bocht naar links liet ons via een brugje de Vloedgracht overschrijden, waarna het nagenoeg in rechte lijn verliep richting centrum van Zoutleeuw. Het tot nog toe gevolgde pad had dan ook als benaming ‘Verbrande Brug’. Het pad verliep min of meer evenwijdig aan deze gracht. We bemerkten er tevens de aanduiding dat we een gedeelte bewandelden van het traject van de Streek-GR Hageland, alsmede de GR128. Gekomen op de kruising met de rechts gelegen Melkweg, ging de grindweg over in een smalle betonweg. Tussen de akkers en weiden door wandelden we verder via de Verbrande Brug. Het af en toe bochtrijke wegje liet ons het knooppunt 300 voorbijgaan. Op het einde van de weg bereikten we een Y-splitsing aan het knooppunt 39.

We kozen de linkertak en gingen via een brug de Vloedgracht over om verder te stappen op de Leeuwerweg. Het betonbaantje mondde tenslotte uit op de dwars gelegen Tiensestraat, aan het knooppunt 38. We sloegen de straat in naar links, richting centrum Zoutleeuw. We begaven ons op deze drukke toegangsweg naar het centrum, om een drietal ruime bochten later aan te komen op de Schipstraat, ter hoogte van de brug over de Kleine Gete. We konden er de kapel bekijken van Onze-Lieve-Vrouw-Ster der Zee. We volgden over korte afstand de Prins Leopoldplaats naar rechts, evenwijdig aan de Kleine Gete, tot aan het knooppunt 3. Daar ging het haaks linksaf, de Kleine Gete over en vervolgens via de Vleesstraat tot aan de Sint-Leonarduskerk. Naast de kerk troffen we een klein kunstwerk aan, getiteld ‘De Voor Denker’. We betraden er vervolgens de Grote Markt aan het knooppunt 31. Men was er bezig met de oprichting van een podium ter gelegenheid van de kermis. We konden er omstreeks 12:45 uur even de dorst lessen op het terras van café ‘De Met’. Gelukkig voorzien van grote paraplu’s, vermits we tijdens het nuttigen van een cola werden voorzien van regenwater. Tevergeefs hopend op het einde van de regenbui, toch maar noodgedwongen de regenjas aangetrokken.

Aan het knooppunt 31 begaven we ons nadien naast het stadhuis in de Rijkswachtstraat, welke overging in de Vincent Betsstraat, richting stadspark van Zoutleeuw. Net vóór het park sloegen we links de doodlopende Kanonstraat in, welke op het einde via een graspad rechts toegang gaf naar het stadspark. Daar konden we nog even schuilen voor de regen, terwijl we nog even dachten aan de inwendige mens. Na de maaltijd volgden we verder het pad doorheen het stadspark tot we het park verlieten via de Vestenwandeling tot aan het knooppunt 32. Daar ging het haaks rechtsaf op een brede grasweg langs de rand van een perenboomgaard. Op het einde van de boomgaard vonden we het knooppunt 33, alwaar we haaks links kozen, om er nadien via een haakse bocht uit te komen op de Ossenwegstraat, een vrij drukke brede betonweg. Gelukkig dienden we over niet al te lange afstand deze weg naar links te volgen, weliswaar onder de striemende regen. Net voorbij het huis nr. 62 begaven we ons rechtsaf op een brede grindweg, Voetweg 50, welke leidde naar het knooppunt 309. We draaien er haaks linksaf om via een brugje de Sint-Odolphusbeek over te gaan. Aan de overzijde van het brugje betraden we het Provinciedomein ‘Het Vinne’. Na de doortocht doorheen een stukje bos mondde het pad uit aan het knooppunt 308, aan de rand van een rietzone. We gingen er haaks rechtsaf en betraden het wellicht langste vlonderpad dat we ooit hebben gezien, tussen het riet dat boven onze hoofden uitkwam. Het bochtige vlonderpad eindigde wat verder aan een schuilhut.

Net voorbij de schuilhut was het vlonderpad versperd en niet toegankelijk omwille van het broedseizoen. We dienden bijgevolg een alternatieve grasweg te volgen omheen deze broedzone. Het pas gemaaide pad wees duidelijk de weg. We stapten nu verder over diverse brede graspaden omheen het eigenlijke Vinne. Het knooppunt 345 voorbij, zetten we onze wandeling verder langs open grasvelden, doorheen kleine rietzones en af en toe een bosrijk gebied. Net alvorens we het volgende knooppunt 344 zouden aantreffen, konden we nog even halt houden omstreeks 14:30 uur ter hoogte van één van de vele picknickplaatsen omheen het Vinne. Een rijsttaartje ging zonder al te veel moeite naar binnen. We begaven ons nog wat verder doorheen een volgende rietzone via een ander knuppelpad tot aan een mooie vogelkijkhut. Daar konden we even van nabij het waterwild bekijken dat zich bevond op het Vinne. Vanaf de vogelkijkhut bereikten we tenslotte het knooppunt 344. We kozen rechtsaf en betraden opnieuw een boszone op vrij modderige paden. Uiteindelijk dienden we even later een tijdje afscheid te nemen van de natuur, daar het pad uitmondde op de Rondeweg, een asfaltweg die naar links werd betreden. Wat verderop voorbij de eerste woningen ging de straatnaam over in de Zwartaardeweg, langs de rand van het Zwartaardebos. Op het einde aan een Y-splitsing gingen we links verder op de Zwartaardeweg om de bebouwde kom te betreden van Ossenweg. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons op de Muggenberg, vrijwel dadelijk een flinke kuitenbijter.

De steile beklimming overwonnen arriveerden we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Ossenweg. Vermits de deur was geopend brachten we een bezoekje aan de kapel zelf. Na het bezoek kruisten we de Ossenwegstraat en stapten aan de overzijde verder door de Lindeweg. Vervolgens kruisten we wat later de dwars gelegen Lindeweg en wandelden verder door de gelijknamige doodlopende weg. Op het einde ging de betonbaan over in een smalle wegel op een grasweg om uit te komen op een kruispunt van veldwegen aan het knooppunt 343. We kozen er links de stijgende Pijpstraat, een holleweg, welke over het hoogste punt verder verliep tussen akkers en overging in een smalle kasseiweg. Na een tweetal bochten verliep de kasseiweg in rechte lijn naar het knooppunt 305 op de kruising met de Bredestraat, die we links insloegen. Langs een boomgaard en akkersland daalden we af naar de Ossenwegstraat, om aan de overzijde opnieuw het Provinciedomein te betreden en er het knooppunt 306 te vinden naast een picknickbank. We hielden nog even kort halt om nadien een grindweg naar rechts te bewandelen, evenwijdig aan de openbare weg om even later aan te komen ter hoogte van het bezoekerscentrum, tevens knooppunt 307 en einde van de wandeling.”

538: Linden, Zaterdag 04 februari 2023, 14,059 km. (10.641,659 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start ter hoogte van de Sint-Kwintenkerk te Linden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een gratis parkeerplaats op de grote parking tegenover de kerk, in de gelijknamige Kerkdreef. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvangen ter hoogte van het knooppunt 5, gesitueerd op het pleintje net vóór de kerk. We begaven er ons linksaf op de licht stijgende Korenbloemstraat, naar de iets verder dwars gelegen Nachtegalenstraat. We volgden er vrijwel onmiddellijk een gedeelte van het traject van de Streek-GR Hageland en de GR128. Amper 100 m naar links, konden we aan de overzijde de smalle Voetweg 27, ofwel Holsbeekschen Voetpad opgaan en beginnen aan de steile beklimming doorheen het Lindenbos. Een 200-tal meter verder en nagenoeg hogerop, konden we aan het knooppunt 51 linksaf. We passeerden er een zitbank met een opvallend opschrift: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Het ditmaal smallere bospad boog langzaam naar rechts, zodat we in een vrijwel wijdse bocht verder het Lindenbos konden verkennen. Een paar honderden meters verder kwamen we reeds aan het knooppunt 53, in de nabijheid van een parking aan de Kasteeldreef. Aan dit knooppunt kozen we andermaal links en staken vervolgens de Kasteeldreef over, om aan de overzijde verder doot het bos te gaan.

We zetten onze wandeltocht verder via bospaden, af en toe wat dalend, dan weer stijgend, om na zowat 1,4 km het knooppunt 55 voorbij te gaan. We sloegen er haaks rechtsaf en stapten vervolgens voorbij een links gelegen uitgestrekt grasveld. Toen we de rand van het Lindenbos naderden, amper 100 m voorbij het knooppunt, sloegen we haaks rechtsaf aan het knooppunt 56. We kregen er een reeks korte houten looppaden te verwerken, aangelegd omwille van de links lager gelegen holle weg, de Kortrijkstraat en mede het gevaar van aardverschuivingen. Op het einde van deze reeks houten paden, daalden we links af naar de reeds vernoemde Kortrijkstraat. We maakten een linkse bocht van zowat 180°, om deze onverharde holle weg af te dalen. Iets verder, ter hoogte van een andere holle weg, de Groddeweg, ging het rechtsaf aldaar verder. Tenslotte mondde deze holle weg opnieuw uit op de openbare weg, eveneens Groddeweg, welke we links opgingen. Deze asfaltweg, tevens met de aard van een mooie holle weg, liet ons verder afdalen tussen riante woningen en vakantiehuisjes, naar de lager gelegen dwarse weg, de Martellekensweg, tevens wandelknooppunt 47 aan de rand van het Kloosterbos. We begonnen dan aan de beklimming van de verharde Martellekensweg, om na een paar honderd meters, links een bosweg in te gaan, genaamd de Veldweg, dwars doorheen het Kloosterbos.

Voorbij de bosrand ging het pad over in een veldweg, langs een weide en mondde uit op de Sneppenstraat, die we rechts opdraaiden. We wandelden eerst nog even door een stuk van het Kloosterbos, om daarna verder te gaan langs de rand van het bos. Even later passeerden we de links gelegen Wijnbergenstraat, met op de hoek een jachtvaartuig in het gras. We gingen verder rechtdoor via de Sneppenstraat, het bord einde bebouwde kom Kessel-Lo voorbij, om nadien langzaam af te dalen naar het kruispunt met de Slangenstraat, inmiddels terug in de bewoonde wereld. Deze straat naar links opgaand, kwamen we even verder uit aan een picknickplaats ter hoogte van de drukke Lemingstraat. We konden er even uitrusten op een bank en genieten van een hapje en een drankje, zowat om 11:35 uur. Na deze wandel- en eetpauze, begaven we ons op de Lemingstraat over korte afstand rechtsaf, tot aan het knooppunt 19, net aan de ingang van het Chartreuzenbos. We verlieten er de openbare weg en begaven ons links via een smal pad het bos in, om er bijna dadelijk een beklimming aan te vangen. Het pad bochtte wat naar rechts, tot we aan het volgende knooppunt, 18, haaks rechtsaf een ander pad opgingen. Wat dalend, maakten we vooreerst een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om op die manier na zowat 500 m, het volgende knooppunt te vinden, 111.

Haaks linksaf begaven we ons via een gedeelte van het lokale Dutselpad, opnieuw wat verder het bos in, om nog steeds af en toe te klimmen en nadien uiteraard te dalen. Andermaal, zowat 500 m verder, na een tweetal haakse richtingsveranderingen, bereikten we het knooppunt 112. We draaiden haaks rechtsaf in het bos, om korte tijd later uit te komen op de bredere dwars gelegen Holsbeekschebaen, welke naar links volgend, leidde naar de rand van het Chartreuzenbos. We hadden vooraf gehoopt er even te kunnen verpozen in ‘Het Bed van Napoleon’, doch blijkbaar was de zaak gesloten en stond te koop. Aan deze voormalige horecazaak draaiden we dan maar linksaf en vervolgden onze wandeling langs de rand van het Chartreuzenbos. Na een tijdje de rand van bos te hebben gevolgd, konden we tenslotte haaks rechtsaf op een brede grasweg verder en het bos achter ons laten. Eenmaal het grasveld over, kwamen we aan het knooppunt 113, om er ditmaal haaks rechts verder te gaan. Rechts in het gras troffen we een eigenaardig aangelegd layrint aan, gevormd door grote bruine rotsblokken. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich een sierlijke houten boog, met zicht op het Chartreuzenbos. Deze landartboog, van de hand van Bart Luykx, was een ontwerp van de Japanse kunstenaar Lee Jae Hyo. Voorbij de beide kunstwerpen arriveerden we ter hoogte van de parking aan de Lindestraat, om er om 13:00 uur te genieten van een broodje op een erg modderige picknickplaats.

Na onze wandelpauze, begaven we ons op de verharde Lindestraat naar links, tot we rechts Delleput konden ingaan. Vooreerst nog verhard, ging de weg vrij spoedig over in een overharde holle weg, waar we opnieuw duidelijk aan hoogte wonnen. We gingen het knooppunt 114 voorbij en hielden dezelfde richting aan. Eenmaal het hoogste punt bereikt, troffen we het knooppunt 57 aan op de kruising met de Kortrijkstraat, juist ter hoogte van de Speelbergkapel. Een kapel geplaatst op de grens van Kortrijk-Dutsel, Holsbeek en Linden. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, om net voorbij de eerste woning links een veldweg op te gaan. Tussen de akkers door ging het over een vrij modderig pad naar het knooppunt 52, alwaar we Voetweg 33 dwarsten. We hielden de richting rechtdoor, om nog steeds op vrij modderige paden te stappen, tot we op het einde rechts de verharde Seftingstraat konden opgaan. Ter hoogte van de eerste bocht in de weg, ging het links een ander modderig pad op, de Voetweg 10. Even later verlieten we deze, teneinde die te ruilen voor Voetweg 32, het Netelpad, welke wat verder overging in Voetweg 32, Cortrycksen Voetpad. We daalden op die manier af naar het centrum van Linden, langs de rand van het rechts gelegen Lindenbos. Het pad mondde tenslotte uit tegenover de plaatselijke kerk en zo eindigde deze genaamde Speelberg Wandeling aan het knooppunt 5”.

512: Boutersem, Zondag 16 juni 2019, 23,859 km. (10.181,346 km.)

“Onder een bewolkte hemel begon de dag, met een verplaatsing via bus en trein, naar de Leuvensesteenweg te Boutersem. Daar eindigde onze verplaatsing ter hoogte van de gebouwen van de vroegere Rijkswacht. We hadden immers gepland een volgende wandeling te starten langsheen het traject van de GR512, de reeds bekende Brabantse Heuvelroute. Omstreeks 09:35 uur gingen we dan ook op pad en verlieten de Leuvensesteenweg naar rechts via een pad naast het huis nr 318, een zogeheten Voetweg tussen tuintjes. Het pad liet ons de Martelarenstraat kruisen, om dan tussen enkele velden door, wat verder uit te monden in de Eksterstraat. We draaiden links deze betonweg op welke ons liet stappen tot op het kruispunt met de Dorpsstraat, die we andermaal links indraaiden. Via deze weg in de bebouwde kom van de gemeente kwamen we opnieuw op het Kerkplein van Boutersem, alwaar we een vorige etappe hadden afgesloten. Jammer genoeg nog geen horeca geopend, zetten we onze wandeling verder. We gingen rechtsaf de Brugstraat in om er voorbij de Sint-Hilariuskerk te gaan en er tevens even het plaatselijke kerkhof te bezoeken. We bevonden er ons trouwens op een gedeelte van de Sint Lucia Wandeling. Voorbij de kerk ging het in dalende lijn naar de tunnel onder de spoorweg door, om de richting rechtdoor aan te houden. Waar de Brugstraat bochtte naar links, begaven we ons rechtsaf op een smal wandelpad, Voetweg 29.

Tussen de velden door konden we al dadelijk genieten van de kleurrijke klaprozen en de okerkleurige graangewassen. Op het einde van dit wandelwegje gingen we rechts de Maagdomstraat op, een betonweg. Voorbij de laatste woningen ging de betonweg over in een veldweg, welke leidde naar een T-kruising van veldwegen. We kozen de linkertak en wandelden op die manier naar de nabije openbare weg, de Keizerstraat. We begaven ons rechts op deze bochtige smalle kasseiweg, waar de bermen opnieuw kleurrijk verschenen. Een kruispunt verder draaiden we links een brede aardeweg in tussen uitgestrekte akkers en weiden. Na een tweetal bochten gingen we via deze weg een stukje bos in. De aardeweg werd ondertussen een holle weg en maakte een ruime bocht naar rechts. Voorbij het bosje kwamen we terug tussen de eindeloos lijkende velden. Een volgende splitsing gebood ons rechts te houden, waarbij we de aanduiding bemerkten dat we het Velpehoeve Wandelpad volgden. We stapten er verder langs de rand van een bosje links van ons. Tenslotte verkregen we opnieuw een holle weg welke doorheen het bosje voerde, om nadien uit te komen net naast de autosnelweg E40. De aardeweg eindigde met een haakse bocht rechts-links tot op de Katspoelstraat. Via deze weg gingen we linksaf via de brug de E40 over.

Na zowat 500 m deze drukke weg te hebben bewandeld, konden we op het eerste kruispunt rechtsaf de Ooienbergstraat in. Op het einde van deze weg tussen de akkers kruisten we de Neervelpsestraat, net op de scheiding tussen de gemeenten Neervelp en Bierbeek. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Aarschotsestraat, een smalle kasseiweg behorende tot Bierbeek. Deze bochtige kasseiweg bracht ons tot aan de antieke gietijzeren wandelboom van Neervelp, het kruispunt van de GR512, de Streek-GR Hageland en de GR128. Ondertussen 11:15 uur geworden hielden we er een langere rust- en eetpauze. Na deze wandelonderbreking volgden we verder de kasseiweg tot op het einde, om daar rechts verder te gaan op kasseien, ditmaal via de Molensteenstraat. Vrij snel vielen de kasseien weg en ging het verder over een aardeweg. Op de volgende kruising van veldwegen, net aan een volgende wandelboom, draaiden we links een andere aardeweg op, de Vuilenbosstraat, zowat om 11:40 uur. Vanaf hier kregen we zicht op de watertoren van Bierbeek. Een kilometer verder, net vóór de openbare weg, de Opvelpsestraat, ging het schuin rechts een andere aardeweg op, Voetweg 78. Ongeveer 700 m verder ging het linksaf op een veldweg, welke overging in een kasseiweg, de Kleineheidestraat. De weg kwam uit op de Opvelpsestraat, die we links insloegen.

Amper 100 m verder ging het aan de overzijde de Krabbesheidestraat in, een smalle betonweg tussen de velden. Deze kronkelende weg langs tal van boomgaarden liep ten einde aan het huis nr 1. We begaven ons schuin links verder op een wegel, de Processieweg, bezijden de Molendaalbeek. Na 300 m dienden we normaal een brugje naar links over te gaan, doch we weken er even van de route af en wandelden de Processieweg tot op het einde, om aan te komen in de Dorpsstraat van Bierbeek, net naast de Sint-Hilariuskerk. Daar gingen we over omstreeks 12:50 uur tot een koffiepauze in Eet-Staminee In de Molen. Na de pauze bezochten we even het kerkhof omheen de kerk en keerden vervolgens op onze stappen terug naar het reeds vermelde brugje. Ditmaal gingen we rechtsaf de Molendaalbeek over om door middel van Buurtweg 94 de Bevekomsestraat te bereiken en die links op te gaan. Een bocht verder, tegenover de vierkantshoeve Bordingenhof, kozen we een smal kasseiwegje rechts, Kapelveld Buurtweg 64, een mooie holle weg. We kruisten de vrij smalle Oude Geldenaaksebaan en gingen aan de overzijde verder door de holle weg. Na een ruime bocht naar links, ging het een smal pad rechts in, om nadien voorbij een slagboom het Mollendaalbos in te wandelen. Een 800 m lange bosweg bracht ons omstreeks 14:05 uur tot aan de schuilhut Mollendaal. We gingen er over tot het nuttigen van een broodje, weliswaar niet in de schuilhut, welke was afgesloten omwille van instortingsgevaar.

Na een korte rust-en eetpauze gingen we aan de schuilhut links verder, om vrijwel dadelijk rechts een bospad te kiezen. Ongeveer 400 m verder draaiden we een grindweg op naar links, de Milsestraat, welke eindigde in de St.-Joris Weertstraat. Aan de overzijde stapten we nog een 150-tal m verder om daar rechts aan te houden op een smaller bospad tot aan de Walendreef. Na 1,3 km de dreef te hebben gevolgd, verliep het wandelparcours verder via de Godendreef, de Eleonoradreef en tenslotte de Weertsedreef, ondertussen een brede kasseiweg. We troffen er een picknickplaats aan waar we even konden pauzeren omstreeks 15:10 uur en even konden genieten van een hapje en een drankje. We kwamen even later aan op een van de parkings in de nabijheid van de N25, de Naamsesteenweg, om die over te gaan via een fiets-en voetgangersbrug. Aan de overzijde van de brug, inmiddels in het Meerdaalwoud, kruisten we de Weertsedreef en draaiden dadelijk rechtsaf, om even later de Tomberg te beklimmen, 102,5 m hoogte en die nadien rechtdoor opnieuw af te dalen. Beneden aangekomen aan de voet van de berg gingen we rechtsaf, om wat verder ter hoogte van de Stenen Tafel links te gaan. Bijna 600 m verder sloegen we rechts de Walendreef in om na 1 km stappen de Nethensebaan te bereiken, even voorbij de klok van 16:50 uur. De Nethensebaan naar rechts opdraaiend, stapten we tot aan de eerste kruising om daar links de Kleine Dreef te kiezen.

700 m verder, aan een vijfsprong van bospaden hielden we gewoon rechtdoor aan, om een bospad te bewandelen dat even later veranderde in andermaal een holle weg. We gingen onder een voetbrug door, maakten een ruime bocht naar links, waarna we een volgende vijfsprong bereikten. Daar kruisten we de Herculesdreef en gingen verder rechtdoor. Ondertussen kregen we in het bos bordjes welke de richting aangaven van het station van Sint-Joris-Weert. Na nog enkele richtingsveranderingen kwamen we tenslotte op de Oude Nethensebaan, om daar via een dalende holle weg, de Borrestraat stilaan het Meerdaalwoud te verlaten. Onmiddellijk na het verlaten van het woud bevonden we ons tussen de woningen en gingen de straat uit tot aan de spoorlijn. We eindigden dan ook onze etappe in Sint-Joris-Weert, om er in het nabije station de terugreis aan te vangen, na een weliswaar vermoeiende wandeldag, goed voor 31394 stappen.”

509: Tielt-Winge, Zondag 03 maart 2019, 14,8 km. (10.125,238 km.)

“Het relaas van onze ervaringen tijdens een tweede etappe langs het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein bereikten we opnieuw de Sint-Martinuskerk te Tielt-Winge, waar we een eerste wandeling hadden afgesloten. In tegenstelling tot de zonnige dag tijdens de eerste etappe, gingen we nu omstreeks 10:35 uur van start onder de regen. Tegenover de trappen die leiden naar de ingang van de kerk, daalden we af via de Dag-en Nachtstraat, een smal asfaltwegje tussen de weiden. Op het einde van de weg kwamen we uit in de Keulestraat, om er linksaf en dadelijk erna rechtsaf onze wandeling te vervolgen in de Keulestraat. Op het einde, ter hoogte van een T-kruising begaven we ons naar links op een smalle veldweg, tevens Keulestraat genaamd. Waar de weg een scherpe bocht maakte naar links, draaiden we dadelijk rechtsaf de Bleukenweg in. Een smal landelijk wegje langs de rand van een rechts gelegen bosgebied. Zevenhonderd meters verder ging het haaks linksaf in de eveneens genaamde Bleukenweg, om enkele stappen verder de weg naar rechts te verlaten en via een afsluitboom het Walenbos in te gaan. Een slingerend bospad leidde naar een veengebied voorzien van een afsluiting. We stapten langs de afsluiting tot aan een bospad op het einde van het veengebied, dat we rechtdoor verder bewandelden. Omstreeks 11:20 uur hielden we in het bos even halt voor het nuttigen van een broodje. Na een korte wandelpauze zetten we onze tocht verder doorheen het Walenbos.

Na enkele bochten en het voorbijgaan van een afsluitboom, verlieten we tenslotte het Walenbos om er via een graspad uiteindelijk opnieuw de openbare weg te bereiken in de Haldertstraat, ondertussen op het grondgebied van Houwaart. Aan de overzijde van de weg stapten we dan de Molenstraat in, een smalle landelijke weg tussen de akkers. Vrij vlug ging de verharding over in een veldweg. Gekomen aan een kruising van veldwegen, hielden we de richting rechtdoor aan, om door middel van een smal wegeltje te beginnen aan de steile beklimming van de Houwaartse berg. Op het einde van de beklimming troffen we er de Wijngaardstraat aan, die we links opdraaiden. Net vóór het huis met nummer 57 begaven we ons dan in een sterk dalende holle weg, om even later de Jansbergstraat te bereiken. Na een bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts bevonden we ons in Houwaartsgat. Op de volgende kruising ging het rechtsaf in de Terheideveld Weg, welke na enkele bochten uitmondde aan de verkeerslichten van de Terheidsehoek. We staken de Terheidsehoek over, gevolgd door het kruisen van de gevaarlijke N223, de Rijksweg Aarschot-Winge. Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Holsbeek. Aan de overzijde van de weg gingen we een aardeweg op, om 250 m verder rechtsaf een bospad te kiezen, waar we voorbij een afsluitboom het kasteeldomein van Horst binnen wandelden.

We volgden het bospad doorheen het kasteeldomein om uiteindelijk te arriveren aan het kasteel van Horst zelf. Daar gingen we omstreeks 13:20 uur over tot een langere rustpauze op het terras van Het Wagenhuis Horst. Een tweetal kopjes koffie brachten wat warmte, gelukkig waren we reeds verlost van de regenval. Na het nemen van enkele foto’s van het kasteel en de omgeving, verlieten we even later het kasteeldomein via een brede toegangsdreef en kwamen in de Horststraat. We bemerkten er opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Hageland die we eveneens een tijdje zouden volgen. We dwarsten de Horststraat om aan de overzijde verder te stappen in Peerse. Amper 150 m verder verlieten we de asfaltweg naar rechts op een graspad dat een ruime bocht maakte naar links, waarbij we opnieuw wat aan hoogte wonnen. Een blik achterom liet ons nog een laatste maal het kasteel van Horst zien. Een kruising verder zetten we onze tocht verder schuin rechts via Guldendelle, een begroeide veldweg, tussen eindeloze akkers. Op het einde van de veldweg kwamen we op de openbare weg, de Langestraat, een brede betonweg. Een daar geplaatste wandelboom liet ons kennen dat we nog 2 km verwijderd waren van Boutersem. We draaiden links de Langestraat in om een 50-tal m verder een picknickpauze te houden om 14:00 uur aan de daar geplaatste Sint-Wivinakapel.

Omwille van de schrale wind welke we konden ervaren vanop de picknickbank, hielden we onze rust- en eetpauze eerder beperkt in tijd. Net vóór de kapel sloegen we dan maar de kasseiweg links in, welke verliep tussen alsnog kale akkers. De kasseiweg ging vrij snel over in een veldweg, welke later zelfs werd herleid tot een smal pad. We dwarsten zowat 1 km verder de Galgenbergstraat, om aan de overzijde een nog smaller pad te bewandelen. Een eind verder kruisten we een tweede weg, de Houwaartsebaan. Tenslotte ging het smalle paadje over in een breder graspad, de Lindekensstraat, welke na een ruime links-rechts bocht uitmondde op Dries, een verharde openbare weg, die we naar rechts opgingen. 200 m verder, net aan de bushalte gingen we links de Waterstraat in, deel uitmakend van de gemeente Lubbeek. Voorbij de laatste woningen ging het asfalt over in een aardeweg. Gekomen aan een Y-splitsing kozen we de linkertak, de Bensbergstraat, opnieuw Tielt-Winge. Een smal kronkelend wegje liet ons nog even genieten van een zone bos. Voorbij het huis met nummer 11, ging het rechts een smal pad op, dat even verder over een beek verliep via een vlonderpad. We zetten onze tocht verder bezijden de beek op een drassig, vaak ondergelopen pad. Af en toe dienden grote waterplassen te worden omgaan teneinde het schoeisel droog te houden. Uiteindelijk kwam een einde aan dit miserabele stukje terrein en bereikten we de Gempemolen.

Inmiddels waren we reeds de klok van 15:20 uur voorbij en besloten we daar de wandeltocht voor vandaag te eindigen. We namen dan ook de tijd te genieten van een kopje koffie op het terras van brasserie Gempemolen. Restte ons nog een uitlooproute van 800 m tot aan een bushalte op de Leuvensesteenweg, om er de terugreis aan te vatten, na een wisselvallige dag wat de weersomstandigheden betrof.”

508: Diest, Zondag 24 februari 2019, 20,7 km. (10.110,438 km.)

“Onze belevenissen tijdens de eerste etappe van de GR512, de Brabantse Heuvelroute van Diest naar Geraardsbergen. De totale wandelafstand bedraagt 173 km. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein bereikten we het station van Diest. Vanaf het station volgden we over zowat 600 m het traject van de GR561 Kempen-Maaspad, doorheen het Park Jan Heylen, tot we het startpunt bereikten aan de Schaffense Poort. Op de daar geplaatste wandelboom kan men de routetekens vinden van de GR561, de GR5 en uiteraard de GR512. Nadat we daar een hapje hadden genoten, konden we omstreeks 09:15 uur beginnen aan de eerste etappe op weg naar Geraardsbergen. Ter hoogte van de Schaffense Poort staken we de ringweg over, de Omer Vanaudenhovelaan en volgden aan de overzijde de Schaffensestraat. Na ongeveer 200 m verlieten we de weg naar rechts via enkele trappen en kwamen terecht op het vlonderpad langs de Demer. Op het einde van het vlonderpad draaiden we rechtsaf over een brug en meteen erna opnieuw linksaf. Een volgend brugje gebood ons links te kiezen waarna we het Park Cerckel inwandelden, om er het wandelpad links door het park te volgen. Korte tijd later verlieten we het park door de poort en gingen voorbij het beeld van de Bierproever. We gingen rechtdoor via de Oscar Nihoulstraat voorbij de Sint-Sulpitiuskerk. We begaven ons even naar rechts tot op de Grote Markt, om er even te genieten van een kopje koffie omstreeks 09:45 uur in brasserie Schmedz.

Na een blik op het stadhuis van Diest en de Grote Markt, keerden we een eindje op onze stappen terug om tegenover de Oscar Nihoulstraat, de Hallestraat in te draaien. We passeerden de Lakenhalle en sloegen er net voorbij links de Felix Moonsstraat in. Tussen tal van winkels vorderden we naar het volgende kruispunt om er de Koestraat te kiezen. Net voorbij een daar gelegen parking volgden we naar links de Veemarkt. Gekomen aan een mooie kapel rechts van de weg, ter ere van de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt ontvangen, begaven we ons links de Bruidstraat in. We stapten voorbij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, om net er voorbij rechts de Begijnenstraat in te gaan. Via een grote poort kwamen we het Begijnhof in om er dadelijk de eerste straat links te kiezen, de Infirmeriestraat. Op die manier wandelden we omheen de witte Sint-Catherinakerk van het Begijnhof. Net voorbij de kerk ging het naar links om er nadien rechts de HH Geeststraat te volgen doorheen een groot gedeelte van het Begijnhof. Op het einde ging het haaks rechtsaf in de Kraaienneststraat om aldus het Begijnhof te verlaten door middel van de Vestenstraat aan de rand van het Warandepark. We staken schuin rechts de Pesthuizenstraat over en gingen het Warandepark in. We konden er vrijwel dadelijk om 10:45 uur genieten van een picknick in het zonnetje op een aangename picknickplaats.

Na deze korte eetpauze gingen we net vóór de picknickplaats rechts een smal stijgend pad op, met op het einde een volgend stijgend pad naar links. We kwamen terecht op een vrij open ruimte om aan de funderingen van een burcht rechts te kiezen. Een oude waterput konden we nog even bekijken. Een circelvormige rustplaats lieten we rechts liggen en via enkele trappen daalden we opnieuw af. Via een poort verlieten we vervolgens het Warandepark. We gingen rechtdoor via de Graanmarkt om de tweede straat rechts in te gaan, de Guido Gezellestraat, voorbij de Sint-Barbarakerk. In het verlengde volgde de Schotelstraat, waar we op het einde linksaf draaiden op de Grote Markt ter hoogte van de reeds vernoemde Sint-Sulpitiuskerk. Voorbij de Grote Markt zetten we onze wandeling verder in de Allerheiligenberg. Net vóór de Allerheiligenkapel daalden we af richting Keelstraat om in het verlengde van de Allerheiligenberg de Fonteinstraat door te wandelen. Deze betegelde weg bracht ons tot aan de ingang van het Citadelbos, waar we linksaf een smal stijgend bospad kozen. Een eerste Y-splitsing en we kozen de linkertak om nadien een poort aan te treffen. Via een ruime linkse bocht wandelden we omheen de Citadel. Aan een volgende poort zowat 500 m verder hielden we rechts en begonnen af te dalen naar het drukke kruispunt aan de R26, de Citadellaan met de Diestersteenweg, de N10.

Eenmaal het gevaarlijke kruispunt over gegaan, begaven we ons in de Galgeveldstraat. Na een tijdje de Galgeveldstraat te hebben gevolgd, troffen we bezijden de weg een zitbank aan, waar we omstreeks 11:55 uur even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Nadien ging onze tocht verder doorheen de Galgeveldstraat, tot de weg een haakse bocht maakte naar rechts. We stapten er rechtdoor via een smalle kasseiweg en begonnen op die manier aan de beklimming van de Galgenberg. Door het bos stapten we vaak over een soort holle weg, af en toe kasseien ruilend voor grind. Eenmaal over de top ging het in dalende lijn tussen de velden. De Galgenberg achter de rug mondde de weg uit in de Prinsenbosstraat, die we rechts indraaiden. We kregen een bordje te zien dat we een gedeelte volgden van het Prinsenbos Wandelpad.  Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. Na een haakse bocht naar links stapten we over zowat 400 m in de Prinsenbosstraat tot aan een kruispunt net voorbij een boerderij, om er linksaf Grootveld te kiezen, een vrij brede aardeweg. We bochtten er naar links en kort erna naar rechts, om dan 1 km verder uit te komen bij de wandelboom Steensel. Het kruispunt van de GR5, GR512 en de Streek-GR Hageland. We maakten er van de gelegenheid gebruik een laat middagmaal te gebruiken om precies 13:00 uur.

Een rust- en eetpauze later begaven we ons terug op pad. Ter hoogte van de wandelboom ging het linksaf richting Geraardsbergen, daar nog 168 km verder verwijderd. Via een aardeweg, de Roeterstraat, ging het over een 500-tal m tussen de velden tot net vóór een boerderij. Daar ging het op een smal paadje rechtsaf tussen de akkers door, waarna het pad enigszins breder werd tot een veldweg. Steeds rechtdoor verder stappend, kruisten we een andere veldweg, de Weverstraat, en tenslotte na zowat 1,5 km naderden we de autosnelweg E314. We maakten er een ruime bocht naar rechts via de Van Nieuwenhuyzen Voetweg welke leidde naar de openbare weg, Ballaarstraat. We sloegen linksaf en gingen onder de autosnelweg door, om er voorbij ditmaal rechts te kiezen via de Dennestraat, nu op het grondgebied van Bekkevoort. Vooreerst een stijgende asfaltweg, vrij vlug overgaand in een grindweg. Na 500 m ging het een grindweg rechts in, gevolgd door een graspad links aan een alleenstaande villa. Het graswegje mondde uit op de openbare weg, Steenberg, die we over korte afstand naar rechts bewandelden. Even verder ging het eveneens op Steenberg naar links, om op het einde van de weg uit te komen in de Hulststraat, om er andermaal rechts aan te houden. Na een bocht naar links, kozen we de rechts gelegen Buurtweg 21, de Schillekensberg. Op het einde ging het rechtsaf op de bredere Schillekensberg om die even later opnieuw naar rechts te verlaten op een aardeweg met dezelfde naam.

De aardeweg bracht ons wat later tot op de drukke Oude Tiensebaan, die we links opgingen. Zowat 100 m verder bevond zich een electriciteitscabine en daar hielden we om 15:10 uur even halt voor een korte rust-en eetpauze. Na deze wandelpauze volgden we zowat 800 m de Oude Tiensebaan om dan schuin rechts de Meutelstraat in te gaan. Op het einde van de weg ging het over korte afstand linksaf via de Witteweg, om na amper 150 m rechts een kasseiweg te volgen, opnieuw Meutelstraat. Deze doodlopende straat eindigde in een kleine boszone waar we tal van vlonderpaden konden bewandelen. Tenslotte eindigde deze mooie wandeling door het bos in de Heuvelstraat. We begaven ons rechts in de Heuvelstraat en troffen daar tot onze verrassing herberg De Bleuken aan, ideaal om er even te genieten van een frisse cola rond de klok van 15:55 uur. Even later ging het nog over korte afstand verder, om dan links de Rijsbergstraat in te draaien, ondertussen op het grondgebied van Tielt-Winge. Tussen weiden en velden draaiden we tenslotte rechts de Horenweg in langs de rand van een stukje bos. We kruisten een veldweg en even later een betonweg, om aan de overzijde verder de Horenweg te bewandelen. Op het einde van de deels aardeweg kwamen we op de smalle Stenenhuisstraat, die we links opgingen. Op het einde van de weg ging het rechtdoor verder in de Vlooibergstraat. Ter hoogte van een kruising van veldwegen, begaven we ons op een holle weg, Oude Leuvensebaan om er vervolgens even te pauzeren ter hoogte van de Vlooybergtoren. Na de beklimming van de toren, genoten we nog van een hapje en een drankje op de picknickplaats in de nabijheid.

Na deze vermoedelijk laatste wandelpauze zetten we onze wandeling verder voorbij de toren om dan de drukke Blerebergstraat over te steken. Aan de overzijde begaven we ons dan op de Oude Leuvensebaan om 100 m verder rechts een wandelpad op te gaan, Optielt. Dit smalle paadje liet ons afdalen naar de lager gelegen Sint-Martinuskerk van Tielt-Winge. Daar eindigden we deze eerste kennismaking met de GR512, waarna we de terugreis aanvatten.”

495: Aarschot, Zaterdag 16 april 2022, 16,3 km. (9898,047 km.)

“Het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot diverse wandelnetwerken: de Merode, Hagelandse Heuvels en Demer en Dijle. Een luswandeling met start en aankomst aan het station van Aarschot. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we op onze startplaats, ter hoogte van het knooppunt 247, deel uitmakend van het wandelnetwerk de Merode. We gingen dan ook, na het nuttigen van een broodje op het Statieplein, omstreeks 10:00 uur van start. Aan de overzijde van het Statieplein begaven we ons in de Antoon de Croylaan, welke vervolgens overging in de Pieter Verhaeghenlaan. Hier bevonden we ons al dadelijk op het traject van de Streek-GR Hageland. Gekomen aan het kruispunt met de Albertlaan, ging het in deze straat rechtsaf, tot aan het volgende kruispunt met de drukke Leuvense Straat. Aan de overzijde begonnen we aan een lichte beklimming van de Orleanstoren. Waar het wegdek ophield, ging het links het bos in en verkregen we een reeks trappen te verwerken, welke leidden naar de hoger gesitueerde Aurelianustoren, blijkbaar momenteel gesloten wegens restauratie. We verkregen er een schitterend uitzicht over de lager gelegen stad Aarschot. Net voorbij de toren ging onze tocht rechtsaf om er het knooppunt 748 te vinden. Een smal onverhard paadje ging verder doorheen deze boszone, om geruime tijd later langzaam af te dalen naar het drukke kruispunt met de Steenweg op Sint-Joris-Winge. Alvorens het kruispunt te bereiken daalde het pad vrij sterk af, nagenoeg in een goot tot de Gelrodeweg.

Over korte afstand ging het via deze Gelrodeweg naar de verkeerslichten teneinde de drukke R25 te kruisen. Aan de overzijde ging het nadien linksaf via een asfaltweg, s’-Hertogenheide, welke vrijwel dadelijk een bocht maakte naar rechts, om op het einde over te gaan in het natuurreservaat s’-Hertogenheide zelf. Hier verkregen we smalle wandelpaden, welke afwisselend verliepen doorheen bos en heide, af en toe met een open zandvlakte. Via vaak smalle paadjes ging onze wandeling dwars doorheen de heideplanten met een stralend zonnetje boven het hoofd. Eenmaal doorheen het gebied mondde het pad uit ter hoogte van de Schaapsvijver, een vrij breed grindpad. We vonden er het knooppunt 708, behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels. We draaiden haaks linksaf en stapten langs de rand van het links gelegen bos- en heidegebied. Vrij vlug betraden opnieuw een bosgebied, ditmaal het Kloesebos. Een eindje doorheen het bos kwamen we uit op een grote open plek, de Natuurspeelplek Gelrode. Een daar geplaatste rustbank was jammer genoeg reeds bezet. Net vóór deze open plek ging het haaks linksaf langsheen de rand van deze open speelruimte, om op het einde daarvan, haaks rechtsaf en even later opnieuw haaks rechtsaf te gaan. Zo stapten we omheen deze open heidezone in het Kloesebos.

Eenmaal opnieuw aan het uiteinde van deze speelzone gekomen, draaiden we links het zanderige pad op dat leidde naar de openbare weg, de Rillaarsebaan. We konden er even pauzeren omstreeks 11:15 uur ter hoogte van de Stedelijke begraafplaats Gelrode. Na te hebben genoten van een hapje en een drankje, ging het over korte afstand naar rechts op de drukke Rillaarsebaan, tot we links de Sterstraat konden inslaan. Een vrij brede onverharde weg, deels grind, deels grasweg. Het pad verliep tussen uitgestrekte akkers en weilanden, waarbij we getuige waren van het oogsten van asperges. Na een ruime bocht naar rechts wonnen we enigszins aan hoogte, waarna de Sterstraat, ondertussen Buurtweg 11 geheten, al kronkelend zich een weg zocht naar de verder gelegen openbare weg, de druk bereden betonbaan, de Holsbeeksesteenweg, om er het knooppunt 702 aan te treffen. Noodgedwongen ging het aan de overzijde van deze weg, over geruime afstand naar rechts, waarbij het storend lawaai van het verkeer een minpunt vormde. Wat verderop ging het dan linksaf, van het verkeer weg, de Parhofstraat in, vooreerst een smal asfaltwegje dat uiteindelijk overging in een grindweg. Een eerste Y-splitsing aan het knooppunt 701, liet ons de rechts gelegen Beekweg kiezen, andermaal een grindweg.

Ook ditmaal wonnen we nog wat verder aan hoogte, waarbij we zicht hadden op de rechts gelegen dorpskern van Gelrode, in het lager gelegen dal. Zowat op het hoogste punt aangekomen, daalde nadien de Beekweg geleidelijk, om na een volgende bocht naar rechts een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 76. We behielden er dezelfde richting, met andere woorden rechtdoor, om vervolgens het grind opnieuw in te ruilen voor een smal asfaltwegje. Op het einde van de Beekweg kwamen we tussen de bewoning en eindigde de weg op de dwars gelegen Rillaarsebaan. Net op de hoek bleek de koffiebar ‘The 5 Senses’ tijdelijk gesloten. Dan maar zonder koffie rechtsaf de Rillaarsebaan op, om even voorbij de links gesitueerde Gelrodestraat, tussen twee woningen door een smalle kerkwegel in te gaan. Deze leidde naar de erachter gelegen Dorpstraat, waar we tegenover het kerkhof arriveerden. Een café links, de Kroon, bleek definitief te zijn gesloten. De Dorpstraat werd een eindje bewandeld naar rechts, voorbij het knooppunt 77 en het 100 m verder geplaatste knooppunt 78. Daar verlieten we de dorpskom van Gelrode naar rechts via de Holsbeeksesteenweg, hier slechts een smal wegje tussen enkele in aanbouw zijnde woningen. Het baantje mondde uit bij de grote broer, de brede Holsbeeksesteenweg.

Over korte afstand ging het links deze bredere versie van de Holsbeeksesteenweg op, tot we net vóór het kruispunt met de Rillaarsebaan, via een smal kasseiwegje links, een ruime bocht maakten naar rechts op zo de Rillaarsebaan te kruisen. Een smal elementair kasseiwegje verliep dan min of meer evenwijdig aan de weg, om nadien naar links te buigen en terug op de Rillaarsebaan te eindigen. Net daar, aan de overzijde van de weg bevond zich nog een oude Schoenmakerij. We dienden er een tijdje de Rillaarsebaan naar rechts te volgen, tot we linksaf konden draaien in de Boonzakstraat. Doorheen een deels nieuwe verkaveling kwamen we op het einde van de straat aan op het kruispunt met links en rechts Schaapsvijver, tevens knooppunt 704. Aan de overzijde zetten we rechtdoor onze tocht verder via de Papenakkerstraat, een smal asfaltwegje dat vrij spoedig diende te worden beklommen en het uitzicht verkreeg van een prachtige holle weg. Bijna het hoogste punt bereikt en waar de weg een lichte bocht maakte naar links, draaiden we haaks links een steile grindweg op welke ons even verder liet aankomen ter hoogte van een kleine kapel, Onze-Lieve-Vrouw Morgenster. Aan dit kapelletje stonden een tweetal zitbanken, ideaal om er even te denken aan de inwendige mens, dus een eerder late lunch omstreeks 12:45 uur. In plaats van broodjes genoten we in het zonnetje van een stukje frangipane.

Een rustige wandelpauze later, gingen we opnieuw op weg. We volgden er het smalle wandelpad doorheen het bos van de Eikelberg, om nadien langzaam af te dalen naar de openbare weg, tevens Eikelberg, voorbij het knooppunt 79. Over korte afstand ging het over een smal asfaltwegje naar het knooppunt 73 dat zich zou bevinden aan het begin van de Bergstraat. Jammer genoeg hebben we het knooppunt niet gevonden, dus begaven we ons rechtdoor de Bergstraat in. Gelukkig konden we zowat 100 m verder de straat naar rechts verlaten om opnieuw de Eikelberg te beklimmen, tot we op het hoogste punt terug het juiste geplande traject aantroffen. Haaks linksaf wandellden we nagenoeg op de rug van de heuvel door middel van een kronkelend bospad. Langzaam ging het dan in dalende lijn, voorbij een Mariagrot, om beneden uit te komen in de Bergstraat, aan het knooppunt 705. Vlakbij bevond zich de Oude Steenweg, welke we rechts opgingen tot het nabije kruispunt met de Leuvensesteenweg. Aan de overzijde van deze gevaarlijke en drukke weg, ging het via een smal paadje doorheen een stukje bos, om aan het andere einde de Wipstraat te bereiken.

We draaiden de straat naar links op teneinde deze te volgen tot aan de tunnel onder de spoorweg, om dan onder de spoorweg door te gaan en aan de overkant het knooppunt 715 te zien, ditmaal behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. We begaven ons daar op het wandel-en fietspad evenwijdig aan de spoorweg, Turfputten genaamd, tot we het knooppunt 714 bereikten. We verlieten er het verharde pad en gingen links het Natuurreservaat Vorsdonkbos - Turfputten in. Vrijwel dadelijk vonden we er een plekje om de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:30 uur, ondertussen genietend van het gekwaak van talrijke kikkers. We zetten nadien onze wandeling verder doorheen dit natuurgebied via de knooppunten 717 en 712, om daar een smal wandelpaadje te zien, de Beemdenstraat welke we naar rechts opgingen. Dit smalle wegje bracht ons tot op het jaagpad langs de Demer. Over vrij lange afstand bewandelen we nu het brede grindpad naast de meanderende Demer, via de knooppunten 713 en 710 om uiteindelijk het jaagpad te verlaten richting station, via de Demerstraat, na het kruisen van de Nieuwlandlaan. Via de grote parking achter het station van Aarschot kwamen we omstreeks 16:10 uur opnieuw aan op de startplaats, na exact 16,3 km.”

494: Kortenaken, Zaterdag 26 maart 2022, 19,74 km. (9881,747 km.)

“Onze belevenissen tijdens een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst te Kortenaken. Een tocht welke gedeeltelijk zou verlopen langs het traject van de Streek-GR Hageland. Er kon worden gekozen uit te wandelen afstanden van 24,1 of 19,6 km. Na een verplaatsing via Cambio, konden we terecht op de parking van het Recreatiecentrum Den Hoek in de Hoekstraat. Na het wisselen van schoeisel konden we omstreeks 10:30 uur van start gaan. We verlieten de parking en volgden de Hoekstraat naar rechts tot aan het kruispunt met de Tiensestraat. Daar konden we aan de overzijde de Heilig Hartkapel bekijken, weliswaar in restauratie. We draaiden rechtsaf de Tiensestraat op, om deze vrij vlug naar links te verlaten via de Zandrodestraat. Op de hoek troffen we een oud toegangshek naar het kasteel Vroenhoven aan, met in het trottoir een gedenksteen welke herinnerde aan het kasteel als Rode Kruispost in 1914. De vrij druk bereden betonweg werd dan bewandeld, met links de omheining van het kasteel en rechts landerijen. Wat verder passeerden we een andere toegang tot het kasteel, om nog steeds de Zandrodestraat verder te volgen tot aan een bomenrij links. Daar verlieten we de openbare weg en sloegen linksaf een veldweg in, Voetweg 72.

Vooreerst ging het nog steeds langs de omheining links en een klein perceel bos rechts, om een eerste fruitplantage aan te treffen, alwaar we haaks rechtsaf stapten. Vrij kort erna mondde het pad uit op een berijdbare aardeweg, welke we haaks linksaf opgingen en een lichte beklimming begon. Op die manier ging het voorbij een links gesitueerd bosje. Er volgde een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om dan een weg naar links en vervolgens een naar rechts te negeren. We bleven de hoofdweg doorheen de plantages volgen, tot we een omheinde appelboom plantage bereikten. Ter hoogte van de omheining wandelden we zowat 100 m naar links, om dan haaks rechtsaf verder te gaan langs de omheining van deze aanplanting. Ter hoogte van de volgende splitsing kozen we rechts en gingen tussen twee boomgaarden gewoon rechtdoor. Op de volgende T-splitsing begaven we ons op een graspad naar rechts, dat onmiddellijk naar links bochtte en uitmondde op een smalle betonweg, de Wolfhaagweg. Ondertussen hadden we de voorbije kilometers al wat bloesem kunnen zien, echter misschien enkele dagen te vroeg nog. Hier ging onze geplande wandeling rechtsaf de Wolfhaagweg op.

We stapten zo het bord met de vermelding Geetbets voorbij. Het smalle wegje, links van de fruitplantages werd gevolgd tot waar de openbare weg een haakse bocht maakte naar links. Daar hielden we de richting rechtdoor aan en betraden een brede veldweg. Zowat 500 m verder kwamen we uit op een kruispunt van veldwegen, om er omstreeks 11:45 uur even halt te houden tussen de velden, teneinde even een broodje te nuttigen. Na dit korte oponthoud kozen we de veldweg links, welke verliep in de richting van een iets hoger gelegen woning, om uit komen in de Bergenstraat. We draaiden rechtsaf, verkregen enkele meters kasseien, gevolgd door een heel smal betonpaadje, dat we nu over een afstand van zowat 1 km zouden bewandelen, het pad maakt deel uit van de Grootveldwandeling. Na een haakse bocht naar links en wat later naar rechts, eindigde het zowat 1 m brede paadje op de openbare weg, de Dennenbosstraat. Deze smalle asfaltweg volgden we ongeveer 300 m naar links, tot aan het kruispunt met eveneens Dennenbosstraat links. Daar konden we even pauzeren op een aangebrachte zitbank onder een boom. Nadien ging het verder op de rechts gelegen grasweg.

We wandelden opnieuw tussen tal van fruitboomaanplantingen en negeerden tal van zijwegen, tot we de eerste woningen naderden van Hogen. Net vóór de eerste woningen, ter hoogte van een elektriciteitspaal, begaven we ons op een aardeweg naar links, welke tenslotte uitmondde in de Hogenstraat, net in een bocht op de scheiding van Geetbets en Zoutleeuw, zowat het centrum van Hogen. Deze Hogenstraat rechtdoor kiezend, kwamen we aan de kerk Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Vrede. Het vermelde café in de wandelgids ‘Bij Francine’ bleek tijdelijk gesloten. Gelukkig vonden we wat verder in de straat ‘Café Leemans’ alwaar we terecht konden voor een glaasje cola omstreeks 12:35 uur. We konden even uit de wind genieten in open lucht van een verfrissend drankje, ondertussen in het gezelschap van de bejaarde uitbaatster. Na het lessen van de dorst keerden we op onze stappen terug tot aan de kerk, om deze even van nabij te bekijken binnen. Daarna ging het voorbij de kerk linksaf de Halstraat in. Net voorbij de kerk vonden we links het speelplein van de Chiro van Hogen, alwaar tal van picknickbanken waren geplaatst. Daar konden we dan even verpozen om na de dorst, dan maar de honger te stillen. Een reusachtig kunstwerk in de vorm van een peer sierde de omgeving. Enkele boterhammen later, ging het verder de Halstraat in, langzaam aan hoogte winnend.

Waar de straat versmalde, ging het nog altijd dezelfde richting uit en vooral klimmend. Eenmaal het hoogste punt bereikt, konden we nadien langzaam afdalen om uiteindelijk een tweetal kilometer verder het kruispunt te bereiken met de Heerbaan. Eenmaal dit kruispunt bereikt, dienden we te kiezen welke route we verder zouden volgen, we kozen voor de korte afstand en begaven ons dus haaks rechtsaf de Heerbaan in, andermaal een smal betonwegje, echter druk bereden door vrachtauto’s, zoals vrij spoedig zou blijken. Aan de Y-splitsing met de Hulsbergstraat, kozen we de linkertak, zijnde nog steeds de Heerbaan. Het vrij smalle kronkelende betonwegje leidde voorbij de installaties van Biofer, vandaar het drukke verkeer. We kruisten wat verder de Leenhaagstraat om aan de overzijde verder de Heerbaan te bewandelen. Met links akkers en rechts fruitboomgaarden, kregen we enkele bochten voor de voeten, om nadien aan een T-kruising, verder rechts nog altijd de Heerbaan te volgen. Ondertussen beton geruild voor asfalt, ging onze tocht verder langs dit kronkelende landelijke wegje. We negeerden de Jodenstraat en de Terhagenstraat, om vervolgens een kruispunt aan te treffen, waar de Heerbaan eindigde en doodliep. We kregen de geel-rode tekens in zicht van de Streek-GR Hageland, welke ons nu zouden verder gidsen. Een twintigtal meter voorbij het kruispunt ging het haaks rechtsaf op een grasweg langsheen een haag rechts.

Gekomen ter hoogte van een witte woning, kozen we links de Panisbornestraat. Tussen enkele boomgaarden door en langs enkele opslagruimtes voor fruit, kwamen we uiteindelijk aan een klein bosje met een vijver, behorende tot het Kasteel a Speculo. Voorbij de toegangspoort van het kasteel kruisten we de Oudestraat en gingen aan de overzijde verder op een kasseiwegje, voorbij de watertoren tot op de drukke Dorpsstraat van Ransberg. Jammer genoeg bleek het café zowat 100 m naar rechts niet meer te bestaan. Aan de overzijde ging het dan maar in de dalende Welvaarstraat. Net voor een scherpe bocht veranderde de straatnaam in Koningsstraat. Hier gingen we even de verkeerde richting uit, gezien we net voor een scherpe bocht naar links, rechts een veldweg zouden moeten volgen. Wellicht kozen we een bocht te vroeg en wandelden we tussen tal van boomgaarden, tot we het spoor bijster waren. Na wat zoeken vonden we opnieuw de openbare weg, zijnde de Vissestraat, welke uitmondde in de Donkelstraat, een van de hoofwegen welke richting Kortenaken ging. Noodgedwongen en totaal weg van het geplande parcours, ging het via de Donkelstraat naar rechts tot aan de verder gelegen grote rotonde. Daar konden we even bekomen op een picknickbank en genieten van de laatste broodjes omstreeks 16:08 uur. Ondertussen met zicht op een kunstwerk midden de rotonde.

Na deze laatste rustpauze bleef niet anders over dan verder de hoofdweg richting centrum te volgen en dit via de druk bereden Tiensestraat. Iets meer dan twee kilometer verder vonden we opnieuw het kruispunt met de rechts gelegen Zandrodestraat, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Via een stukje van de heenweg, ditmaal in omgekeerde richting vonden we vrij vlug opnieuw de parking van het Recreatiecentrum. We eindigden dan ook, echter niet zoals gepland, de wandeling na 19,74 km.”

461: Assent, Zaterdag 24 april 2021, 18,202 km. (9328,018 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Hagelandse Heuvels en het Wandelnetwerk de Merode. Onze geplande vertrekplaats bevond zich ter hoogte van de Dorpsstraat te Assent, tegenover een ruime parking. Na een voorafgaande rit via Cambio, bereikten we een helaas overvolle parking, waardoor we genoodzaakt waren te parkeren in een nabij gelegen straat, het Lindenhof. Na het wisselen van schoeisel en het nuttigen van een broodje, konden we even later omstreeks 10:45 uur van start gaan. We verlieten het Lindenhof naar links, om via de Pastorijstraat, tweemaal het knooppunt 308 aan te treffen, vooreerst ter hoogte van het kruispunt met Poelbos en enkele tientallen meters verder aan een zijweg rechts. We begaven ons rechtsaf, eveneens Pastorijstraat om doorheen een stukje bos te wandelen tot we de Nieuwstraat aantroffen. Aldaar gingen we links, richting drukke Staatsbaan, de N29 om er het volgende knooppunt te vinden, met name 330. We kruisten deze gevaarlijke weg, om deze aan de overzijde over korte afstand naar rechts te bewandelen, tot we links een veldweg konden opgaan, om er de beklimming aan te vatten door het Prinsenbos. Eenmaal het hoogste punt bereikt, draaide de weg naar rechts, om er even later te passeren ter hoogte van het Heilig Hart-beeld. Dit werd na de Tweede Wereldoorlog gebouwd dankzij de gemeenschap van Assent, als dank voor het gevrijwaard blijven van oorlogsgeweld.

We hielden er dan ook even halt voor een korte rust- en eetpauze omstreeks 11:20 uur, terwijl we konden genieten van een mooi en zonnig panorama over het lager gelegen Assent. Na deze onderbreking wandelden we verder over een zanderige veldweg, af en toe wat licht golvend, tot we tenslotte het knooppunt 914 vonden, op het kruispunt met de openbare weg, genaamd Prinsenbos. We konden nu beginnen aan een steile afdaling, opnieuw richting Staatsbaan, om er vervolgens beneden aan te komen op de N2, de Leuvensesteenweg. We kruisten opnieuw deze gevaarlijke weg, om die aan de overzijde over korte afstand naar rechts te volgen, tot die overging in de N29, de Staatsbaan. Daar verlieten we de weg naar links in de Bosterestraat, andermaal een veldweg. Amper deze veldweg opgegaan, troffen we het knooppunt 329 aan, ter hoogte van een dwars gelegen veldweg, tevens Bosterestraat. Hier kozen we linksaf. Gedurende langere tijd ging onze tocht over deze vaak stoffige veldweg tussen de akkers en weilanden door tot we op het einde opnieuw verharding verkregen in een bocht naar links. We gingen er echter rechtsaf verder via een veldweg tot we knooppunt 907 vonden. Om één of andere reden kozen we daar de verkeerde richting.

Via een grasweg gingen we linksaf en staken de Begijnenbeek over, om aan de overzijde een smal wandelpad te volgen naar links, langs het verloop van de beek. Een volgend brugje liet ons nogmaals de beek oversteken, om dan verder te wandelen op de andere oever. Groot echter was onze verontwaardiging toen we aan het einde van het wandelpaadje het knooppunt 908 aantroffen, in plaats van 906. We hadden dus de verkeerde richting gevolgd, bijgevolg rechtsomkeer en terug naar het knooppunt 907. We kozen daar dan een andere richting, om langs enkele graspaden, de Begijnenbeek in de andere richting te volgen tot aan de samenloop met de Leugebeek. We overschreden beide waterlopen via bruggetjes en hielden er even halt op een betonnen boordsteen voor een rust- en eetpauze. Ondertussen de klok van 13:10 uur voorbij. Korte tijd later begaven we ons terug op weg, gingen voorbij een eerste fruitboomgaard en kwamen uit op het kruispunt met de Neerveldstraat, een smalle betonweg waar we knooppunt 906 nu wel juist hadden gevonden. We draaiden de weg op naar links en stapten geruime tijd langs de Neerveldstraat, voorbij het knooppunt 903, waar de straatnaam veranderde in de Reustraat. Ondertussen waren we nogmaals de Leugebeek over gewandeld en hadden tal van akkers en boomgaarden bekeken. Op het einde mondde de Reustraat uit op de Webbekomstraat.

Het was inmiddels duidelijk dat we ons bevonden in Webbekom, een deelgemeente van Diest. Het ging over korte afstand rechtsaf om vervolgens linksaf verder te gaan in de Tiensebaan. Hier konden we genieten van een prachtige holle weg, terwijl we een gedeelte volgden van de Streek-GR Hageland. We namen even een korte pauze op een zitbank ter hoogte van een grot ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Net voorbij de grot, knooppunt 902, zetten we onze wandeling verder via een smalle weg rechts, de Dorpsveldstraat, nagenoeg in omgekeerde richting, doch vrij vlug naar links weg draaiend en in dalende zin verlopend tot aan een T-kruising net voor een boerderij. We verlieten de asfaltweg naar links en betraden een graspad dat een wijde bocht maakte naar rechts, langs opnieuw boomgaarden. Een opvallende aanwezige, de talrijke windmolens. Net alvorens opnieuw de openbare weg te bereiken, de Papenbroekstraat, passeerden we links nog aan een fruitbedrijf met een metershoge appel als blikvanger. Heel even ging het linksaf in de straat, om vrijwel meteen opnieuw linksaf te gaan, ditmaal doorheen de Blakenbergstraat, andermaal een prachtige holle weg, welke ons wat aan hoogte liet winnen en opnieuw verliep langs tal van boomgaarden. Uiteindelijk eindigde de weg aan de dwars gelegen Rijnrodeweg, tevens knooppunt 910.

Via een veldweg gingen we zowat haaks linksaf en begonnen aan een klim tussen de boomgaarden, richting hoger gelegen autosnelweg E314. Net vóór de snelweg kwamen we in de parallel gelegen Mortelstraat aan het knooppunt 911. Het storend geluid van de snelweg even trotserend, gingen we rechts de Mortelstraat in, om een bocht verder, naar rechts af te dalen langs een boomgaard en zo de snelweg achter ons te laten. De Mortelstraat ging over in de Lammerdries, andermaal een uniek stukje holle weg, dat tenslotte eindigde op de reeds eerder aangetroffen Papenbroekstraat. Jammer genoeg dienden we deze vrij druk bereden betonweg een tijdje te volgen. Een duiker links van de weg, liet toe nog even een korte eetpauze in te lassen, hierbij vaak aangekeken door voorbij rijdende fietsers. We hielden de zitpauze eerder kort en gingen verder via de weg, tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 913 op het kruispunt met de Wolvenstraat links. Met een min of meer diepe zucht, bemerkten we alweer een smalle stijgende en kronkelende weg die we zouden moeten overwinnen. Met de zon boven het hoofd verliep het enigszins wat moeilijk. Zowat halverwege en na enkele bochten, ging de weg over in Koningsbos en naderden we opnieuw de E314. Zowat aangekomen op het hoogste punt, ging het haaks rechtsaf, een smalle holle wegel in.

Deze vrij smalle Holleputstraat, daalde naar de lager gelegen Holleputstraat, een smalle kasseiweg, welke we links opgingen, om er opnieuw een beklimming aan te vangen. De kasseien maakten wat plaats voor keien, om tenslotte de brede en drukke Minnestraat te bereiken, zowat één van de toegangswegen naar Assent. We staken de weg over en volgden rechtsaf deze drukke baan tot aan een kapel links van de weg, ter hoogte van Doornhof. Deze kapel bevond zich wat hoger dan de weg en daar konden we nog even verpozen op een zitbank aan de achterzijde. Genietend van het zonnetje maakten we werk van het laatste broodje in de rugzak. Nadien begonnen we aan het laatste stukje wandelweg. We volgden even Doornhof, tot we rechts een smal wegje konden opgaan aan het knooppunt 328, dat vrij vlug overging in een kasseiwegje en tenslotte zelfs een veldweg. We bevonden ons in Poelbos om er langzaam maar zeker af te dalen naar het centrum van Assent. Op het einde van de dalende weg kwamen we uit aan het eerder geziene knooppunt 308 in de Pastorijstraat. Einde van deze zonnige en prachtige, doch wel vermoeiende dagtocht. We sloten dan ook af na exact 23639 stappen en 18,202 afgelegde kilometer. Onze klok gaf net 17:00 uur aan toen we de wagen konden starten en beginnen aan de terugreis.’

458: Drieslinter, Zaterdag 27 maart 2021, 15,278 km. (9273,598 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Getevallei. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar het Stationsplein van Drieslinter, alwaar we zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 1. Na aankomst en te hebben genoten van een broodje vooraf, konden we omstreeks 10:40 uur van start gaan. We begaven ons vrijwel dadelijk doorheen een klein stukje bos via het zogeheten Avonturenpad. Een smal, af en toe modderig paadje dat leidde naar de Grote Gete. Via een hangbrug, de Golden Geet, overschreden we de waterloop en bogen rechtsaf, teneinde het verloop ervan te volgen via een onverhard pad ernaast. Na een tijdje te hebben gewandeld naast de Grote Gete, draaiden we er naar links van weg en kwamen terecht op een dwars gelegen kasseiweg, de Hokstraat, tevens knooppunt 140. Onderweg daarheen hadden we het traject gevolgd van de GR128 en de Streek-GR Hageland. Tijdens het verdere verloop van onze tocht, zouden we nog vaak de wit-rode en geel-rode markeringen aantreffen. We gingen rechtsaf en stapten over deze kasseiweg tot aan de Getendijk, waar we het knooppunt 19 vonden. We hadden terug de Grote Gete bereikt. Op de Getendijk gingen we linksaf, om er ter hoogte van een picknickbank, even het regenpak aan te trekken, vermits we de eerste regendruppels verkregen. Tevens maakten we er van de gelegenheid gebruik een hapje te eten. We stapten nadien dan maar verder op de dijk, tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 101.

We verlieten de Getendijk naar links om door middel van een grasweg een natuurgebied in te gaan. Enkele vlonderpaden kregen we te verwerken, alsook enkele wandelpoortjes. Zowat halverwege een open weide passeerden we het knooppunt 100, waar we rechtsaf gingen om tenslotte, na alweer een wandelpoortje opnieuw de Hokstraat te bereiken, ditmaal een brede grindweg. Geruime tijd vorderden we tussen kleine percelen bos, afgewisseld met open ruimten, tot we het knooppunt 129 naderden. We gingen er linksaf een smal wandelpad op en verlieten op die manier de Hokstraat. We kwamen nu terecht tussen akkers en weilanden en bewandelden smalle paadjes, tot we wat verder een bredere onverharde weg vonden, ter hoogte van de Hazenbergweg, om er het knooppunt 130 aan te treffen. We kozen er haaks rechtsaf en volgden een smalle wegel tussen de velden. Een onaangename wind voelde hier duidelijk in het nadeel. Een eindje verder bevond zich een soort houtwal en daar vonden we wat beschutting tegen de wind. We konden er het regenpak uittrekken en er tevens van de gelegenheid gebruik maken, nog een broodje tussen de kiezen te stoppen. Na een eerder korte wandelpauze gingen we verder via dit smalle wandelpaadje tot we het knooppunt 137 vonden, op de kruising met een dwars gelegen smalle betonweg, de Doysbroeckweg.

Eindelijk nog eens een verharde weg onder de schoenen, betraden we de weg naar rechts. We stapten voorbij een links gelegen weg, om de richting rechtdoor aan te houden tot aan het knooppunt 128. We gingen nog wat verder rechtdoor om nadien de Doysbroeckweg te verlaten naar links en een stukje bos te betreden, behorende tot het Doysbroek. Na een eerder korte passage doorheen dit broek, troffen we het knooppunt 102 aan in de Getestraat, een grindweg langsheen de Grote Gete. We gingen haaks linksaf en stapten een tijdje op de Getedijk tot aan het volgende knooppunt, 103, ter hoogte van de brug over de rivier. We staken de Grote Gete over en betraden de Getestraat, om deze te volgen tot aan de Oude Spoorweg, zijnde het knooppunt 104. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Neerlinter. Aan het knooppunt verlieten we de openbare weg en volgden het wandel- en fietspad naar links langs de voormalige spoorweg. Bezijden het pad vonden we een picknicktafel, alwaar we even halt hielden om de dorst te lessen. Even later begaven we ons terug op weg om een tijdje te wandelen langs de Oude Spoorweg.

Uiteindelijk, eenmaal het volgende knooppunt aangetroffen, met name 146, verlieten we het wandel- en fietspad naar rechts en volgden er een veldweg, de Kwadehaag. Deze veldweg mondde uit in de Kwadeplasstraat, welke we links opgingen. Op het einde van de straat kruisten we de Neerlintersesteenweg, om aan de overzijde verder te stappen in de Braambeekstraat. We zouden gedurende lange tijd deze smalle landelijke weg bewandelen, voorbij de knooppunten 106, 107 tot en met 108. Daar waar de Braambeekstraat overging in de Putstraat, gingen we rechtsaf verder, eveneens Braambeekstraat. Nog steeds tussen de velden door, kwamen we tenslotte aan in de bewoonde wereld, met name de Kasteelstraat, aan het knooppunt 144. Nogmaals dienden we rechts te kiezen en de Kasteelstraat in te gaan, een vrij drukke weg. We stapten even verder voorbij het knooppunt 109 en behielden dezelfde richting tot de Kasteelstraat tenslotte uitmondde op het dorpsplein van Neerlinter. Daar bemerkten we het knooppunt 105, om er even halt te houden voor een middagmaal, na de Grote Steenweg te hebben gekruist.

We konden er plaats nemen op een zitbankje en genieten van het zonnetje, terwijl een broodje werd genuttigd. Jammer genoeg, in tijden van Corona, geen enkele mogelijkheid ergens een terrasje te bezetten of gebruik te maken van een toilet. Na dit oponthoud werd de tocht vervolgd in de Getestraat, tegenover de Kasteelstraat, om er even verder het knooppunt 145 aan te treffen. Daar verlieten we de openbare weg, om links een smal wandelpad op te gaan, genaamd Houtekruisweg. Bijna op het einde van het pad ging de weg over in Kerkweg, waarna we kort nadien opnieuw een drukke weg betraden, de Grote Steenweg. Over korte afstand ging het rechtsaf, tot aan het knooppunt 11 op het kruispunt met de Dotermontstraat. We draaiden de straat rechts in teneinde deze te volgen tot de weg eindigde aan het knooppunt 139, waar we ons opnieuw bevonden op het wandel- en fietspad van de voormalige Ijzerenweg lijn 22. Ondertussen waren we net de klok van 14:30 uur voorbij en namen we even de tijd om een wandelpauze in te lassen op een zitbank aan het knooppunt. Na wat te hebben genoten van de talrijke fietsers welke voorbij reden, volgden we naar links het pad, tot het knooppunt 138, amper 200 m verder. We verlieten er definitief de Oude Spoorweg naar rechts en betraden de bivakzone De Getedraak. Aan de ingang konden we even van nabij de Kamsalamanderhut bekijken, met wat info over de Grote Getevallei.

Doorheen dit natuurgebied volgden we geruime tijd het plaatselijke Kamsalamanderpad, dat ons achtereenvolgens de Grote Vliet en vervolgens de Grote Gete liet overschrijden. Zo kwamen we opnieuw aan het knooppunt 101, dat we reeds vroeger op de dag waren gepasseerd. We zaten terug op de Getendijk en volgden nu in omgekeerde richting een tijdje hetzelfde traject als voorheen, tot aan het knooppunt 19. We gingen niet nogmaals de Hokstraat in, doch bleven verder rechtdoor gaan, om nogmaals via een brug de Grote Gete te kruisen. Net voorbij de brug gingen we knooppunt 10 voorbij via de Molenstraat, om nog een laatste maal een stukje van de Oude Spoorweg te volgen naar rechts, dat ons leidde doorheen een stukje bos en liet aankomen op het reeds vermelde Avonturenpad. Zo kwamen we voorbij knooppunt 1 en eindigde onze wandeltocht op het Stationsplein van Drieslinter. We sloten deze wandeling dan ook af na 19842 stappen en 15,278 afgelegde km. Alvorens de terugreis aan te vangen, gingen we nog over tot de aanschaf van een hamburger via take-away bij Brasserie De Smed. Dat het heeft gesmaakt hoeft wellicht niet te worden vermeld.”

449: Wespelaar, Zaterdag 16 mei 2020, 20,798 km. (9099,93 km.)

“Nog steeds min of meer geplaagd door Corona, besloten we een wandeling te doen, waarvan we het traject online hadden gevonden, met name de Treinstapper Wespelaar – Leuven. We maakten dan ook vooraf de verplaatsing per bus en trein naar het station van Wespelaar-Tildonk. Op deze vrij zonnige ochtend konden we eenmaal ter plaatse omstreeks 10:15 uur aan de wandeltocht beginnen. Het eerste stukje wandelweg van 4,3 km zou ons brengen tot aan de kerk van Wakkerzeel. We verlieten bijgevolg de treinhalte in Wespelaar-Tildonk om er de Dijkstraat in te gaan, die we over zowat 500 m zouden volgen. Vrijwel meteen bevonden we ons op het traject van de GR128. Wat verder ging de Dijkstraat over in de Wespelaarsesteenweg. Gelukkig konden we net voorbij het huis nr. 101 deze drukke weg naar rechts verlaten, om er het Haachts Broek te betreden. Ter hoogte van een eerste splitsing hielden we rechts aan en 100 m verder nogmaals. We konden er een gedeelte volgen van een lokale wandeling van natuurpunt. We staken een brugje over om nadien links zowat 600 m verder te wandelen tot we links een grindweg aantroffen. We staken nogmaals een brug over om even later aan een driesprong de rechtse zandweg op te gaan. Op het einde bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Wijgmaalsesteenweg.

We kruisten de weg om aan de overzijde de Martelarenlaan in te gaan, naast een driehoekig pleintje rechts van ons. We bemerkten er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland en stapten verder in de Martelarenlaan tot aan de kerk Sint Hubertus van Wakkerzeel. Net alvorens de kerk te bereiken konden we rechts even pauzeren in de Pastorietuin welke vrij te betreden was. We genoten er dan ook omstreeks 11:20 uur van een broodje en een drankje. Genietend van het zalige lenteweer, konden we er even in de schaduw van de bomen wat tot rust komen. Na deze wandelpauze konden we het volgende gedeelte van de tocht aanvangen over een afstand van 2,8 km tot aan de molen van Rotselaar. Voorbij de kerk begaven we ons naar links in de Pastoriestraat, welke een bocht later veranderde in Dijlekant. Na deze kronkelende weg zowat 800 m te hebben gevolgd, ging het de eerste weg rechts in. Gekomen aan een driesprong met de Achterheidestraat, hielden we rechts aan en vrijwel dadelijk daarna opnieuw rechts in de Kapoenstraat, een veldweg. Geruime tijd wandelden we nu tussen de akkers door, in de richting van een boszone verderop. Toen we een volgende splitsing aantroffen, kozen we de linkertak, de Strijdersstraat, een lijnrechte veldweg welke ons liet uitkomen ter hoogte van de druk bereden Vijfde Liniestraat.

We bevonden er ons op een knooppunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle en konden aan de overzijde van de weg een picknicktafel aantreffen. Het was inmiddels even voorbij de klok van 12:00 uur, tijd om er in alle rust te genieten van een verfrissend drankje. We zetten onze wandeling naar links verder via de Vijfde Liniestraat en passeerden er het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de Slag bij de Molen in Rotselaar. We hielden er dan ook even halt om te denken aan de vreselijke gevolgen van het oorlogsgebeuren tijdens WOI. Een volgend stukje wandelweg zou ons leiden van deze plaats tot aan de kerk van Wilsele-Putkapel, of met andere woorden 3,3 km dichter bij het einddoel. De Vijfde Liniestraat bracht ons tenslotte tot aan de molen van Rotselaar aan de Dijle. Net voorbij deze molen draaiden we rechtsaf de Molenstraat in. Even verder, zowat ter hoogte van een eerste meander in de Dijle, troffen we een zitbank aan op het gras, alwaar we gebruik maakten er even een hapje te nuttigen omstreeks 12:35 uur. We genoten dan ook van een broodje met schitterend zicht op de Dijle, gekleurd door ontelbare paardebloemen in de berm. Na ongeveer 1,4 km de Molenstraat te hebben bewandeld, bereikten we een pleintje, waar we rechts hielden en de Kwellenbergstraat ingingen, om er zo de oever van de Dijle te vinden.

We konden niet anders dan er het jaagpad naar links volgen, via de Hamelbroekweg. Na min of meer 1 km het jaagpad langs de Dijle te hebben gevolgd, begaven we ons via een veldweg naar links om de Dijle te verlaten. Een drietal bochten verder kwamen we terecht in de Durastraat, die we rechtdoor volgden tot aan de Oude Aarschotsesteenweg, om er linksaf te draaien. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons in de Schotelveldstraat, welke straat we bewandelden tot aan de N19, de Aarschotsesteenweg in het centrum van Wilsele-Putkapel. Vanaf hier dienden we vervolgens 5,3 km te overbruggen tot aan de Kesselberg. We gingen over korte afstand naar rechts op de Aarschotsesteenweg om er dan links de Bosstraat in te gaan. Bij het naderen van de spoorweg, begaven we ons via een tunnel onder de spoorweg door en begaven ons aan de andere kant naar rechts in de De Roestestraat. Op het einde gingen we nadien linksaf in de Puttebroekstraat, welke verder overging in de Daalputstraat. We staken de E314 over om nog steeds de Daalputstraat verder te bewandelen. Na een haakse bocht naar rechts en ongeveer 1,3 km verder, kruisten we Langeveld en in de nabijheid ter hoogte van een houtzagerij, de Leuvensebaan. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Kaeystraat. Dadelijk begonnen we aan hoogte te winnen.

Gekomen aan de rand van het bos, kozen we een stijgend bospad rechts dat leidde naar een GR-wandelboom, waar we het gezelschap verkregen van de Streek-GR Hageland. Aan de wandelboom ging het rechtsaf op een bospad dat uitmondde op Honkelberg. Een driesprong later ging het links via Zounk, waar ons een stevige klim wachtte. Eenmaal boven geraakt betraden we opnieuw de openbare weg, Meesberg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de weg gingen we schuin links verder via de Attenhovendreef. Door middel van enkele paden kwamen we tenslotte boven op de Kesselberg terecht. We troffen er een picknickplaats aan en konden er genieten van de laatste broodjes omstreeks 15:10 uur. Restte ons nadien nog een stukje wandelweg van bijna 5 km tot aan het station van Leuven. Na deze laatste wandelpauze begonnen we aan een vrij steile en gevaarlijke afdaling van de Kesselberg om beneden de Kesseldalbaan te bereiken. We stapten er in de bocht de Wilselsesteenweg op tot aan een rond punt, op daar verder te gaan in de Bergstraat. Ter hoogte van het huis nr. 16 ging het rechtsaf op het Kesselbergpad, dat later overging in de Genadeweg. Op de Genadeweg ging het andermaal naar rechts op de Wilselsesteenweg, welke eindigde op het kruispunt met de zelfde naam. Aan de overzijde troffen we een vestiging van Spar aan, tijd om er even een frisdrank aan te schaffen.

Naast de Spar ging het even later verder op het Witte-Vrouwenpad, gevolgd door het Herbeemdpad omheen de lokale sportvelden. Het pad gevolgd tot op het einde, gingen we rechtsaf tot aan de ingang van het Provinciedomein Kessel-Lo. We begaven ons naar rechts en betraden het domein, gingen de brug over om aan de vijver gekomen, rechts aan te houden op het Molenbeekpad. Op de splitsing hielden we links en stapten tussen de twee vijvers door, om vervolgens rechtsaf te gaan tot aan de speeltuin. Daar verlieten we het domein omp via de Eenmeilaan naar links te gaan, tot we rechts op het Brugbergpad terecht konden. Deze wandelweg volgend kwamen we op het einde uit op de drukke N2. We gingen er onder de spoorweg door om dan links de Diestsepoort over zowat 150 m te volgen tot aan de ingang van het station van Leuven, einde van de mooie en vooral zonnige wandeltocht. We eindigden na 27327 stappen en 20,798 afgelegde km omstreeks 17:00 uur.”

430: Wommersom, Zaterdag 02 januari 2021, 14,196 km. (8757,59 km.)

“Als eerste wandeling in het nieuwe jaar, kozen we voor de Maltezerwandeling, een tocht van ongeveer 13,5 km, met start in Wommersom. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar de reeds vermelde gemeente, om er nadien een parkeerplaats te vinden tegenover de parochiekerk Sint-Kwinten. Na het aantrekken van het juiste schoeisel en een hapje voorzien van een warme koffie, maakten we vooreerst nog even een rondgang op de begraafplaats, op zoek naar eventuele voorouders van maatje. Uiteindelijk gingen we wat later omstreeks 10:20 uur van start. Het weer viel wat tegen, grijs, koud en slechts 4°, het zou een frisse eerste wandeling worden. Bezijden de kerk, in de Zandstraat, troffen we een eerste bordje aan van het Wandelnetwerk Getevallei, richting knooppunt 120 of 121. We gingen rechtsaf, richting knooppunt 121 en dit via de Melkwezerstraat. Ter hoogte van het eerste kruispunt begaven we ons linksaf in de Geetkouterstraat, om stilaan de bebouwde kom van Wommersom te verlaten. De betonweg werd smaller en tenslotte kwamen we terecht tussen kale akkers en weiden. We troffen een eerste aanwijzing betreffende de lokale Bietenroute. Even later bereikten we het knooppunt 121 ter hoogte van de Y-splitsing met de Roosbroekweg. We hielden rechts aan en wandelden verder op de smalle natte en af en toe modderige betonweg.

Weinig meters verder troffen we reeds knooppunt 122 aan, ter hoogte van de dijk naast de Grote Gete. We stapten de dijk niet op, doch vervolgden rechts naast de dijk, om dan een bocht naar rechts te maken. Een lang lijnrecht betonwegje leidde naar een bocht naar links, om vervolgens even later de openbare weg naar rechts te verlaten via een smal wandelpad, het Alvermannenpad. We troffen er de wit-rode markeringen aan van de GR128, alsook de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland. Dit modderige paadje bracht ons lijnrecht tot aan de afsluiting van het kasteel van Wommersom, waar we noodgedwongen het Alvermannenpad naar rechts volgden, omheen het afgesloten domein, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Melkwezerstraat. Aldaar bevindt zich een kapel ter ere van O.L.V. van Onbevlekte Ontvangenis, opgericht in 1855 door de familie De T’Serclaes. We draaiden links de Melkwezerstraat in om even verder aan het volgdende kruispunt links aan te houden in de Melkwezerstraat, tevens knooppunt 123. We gingen verder naast de omheining van het kasteel links. Gekomen ter hoogte van het eigenlijke kasteel van Wommersom, maakte de weg een rechts-links bocht, om uit te komen ter hoogte van de inrit van het kasteel.

Na nog een haakse bocht naar rechts, stapten we verder rechtdoor in de Melkwezerstraat tot aan het volgende kruispunt, knooppunt 124. We behielden dezelfde richting om nadien de druke bereden Dorpstraat te bereiken. We volgden over korte afstand deze weg naar rechts, even later Broekstraat geheten, tot aan de rechts gelegen Walsbergenhoeve, voorheen in het bezit van de Ridders van Malta. Daar aangekomen verlieten we de Broekstraat naar links, via een veldweg, welke ons bracht tot in het natuurgebied Walsbergen. Daar troffen we een picknickbank aan omstreeks 11:45 uur, tijd om even te denken aan de inwendige mens. Na deze lunch- en rustpauze stapten we verder op het wandelpad doorheen het natuurgebied, om vervolgens aan te komen op een dwars gelegen kasseiweg, de Negenbunderweg, ter hoogte van het knooppunt 125. We draaiden rechts de kasseiweg op en begonnen aan een lange beklimming, waarbij we duidelijk de onaangename wind op kop konden aanvoelen. Rechts konden we het lager gelegen centrum van Wommersom bemerken. Eenmaal over het hoogste punt, daalden we langzaam af, ondertussen knooppunt 126 voorbij, naar het volgende kruispunt aan het knooppunt 117. We troffen er een zitbank aan en tevens een klein kapelletje.

Aan het knooppunt 117 sloegen we rechtsaf de Bonastraat in, om deze dalende kasseiweg te bewandelen, opnieuw richting bebouwde kom van Wommersom. Bij het bereiken van de eerste huizen wisselden we de kasseien voor asfalt en hielden steeds dezelfde richting aan, tot we de hoofdstraat bereikten, met name de Sint-Kwintensstraat. We bemerkten er het knooppunt118. We staken de drukke weg over om aan de overzijde verder te gaan in de Hakendoverstraat en dat betekende opnieuw klimmen. Toen we het hoogste punt hadden bereikt, net voorbij de laatste huizen, konden we het lager gelegen dal zien, alsook een versperring op de weg, teneinde voertuigen te weren. We daalden verder af via een smalle betonweg, tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Rodestraat, meteen knooppunt 119. We hielden de richting rechtdoor aan door middel van de Hakendoverstraat tot we even verder halt hielden ter hoogte van een reusachtige zitbank, gemaakt met pakken stro. We konden er dan ook even genieten van een wandelpauze en een late middagmaaltijd omstreeks 13:00 uur. Nadien zetten we onze tocht verder.

We passeerden onderweg enkele fruitplantages om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van een groot bedrijf. Daar maakte de Hakendoverstraat een bocht naar rechts en bereikten we het knooppunt 142, ter hoogte van een kapelletje voorzien van een picknickplaats onder een weliswaar kale boom. We stapten nagenoeg rechtdoor verder om nadien een bocht te maken naar links, waar de Hakendoversraat overging in de Bosschelstraat. We volgden er een gedeelte van het Bedevaarders Wandelpad en de Suikerroute. Even verder wandelden we naast de boomgaard van de links gelegen hoeve Bosschellen. Gekomen aan het volgende kruispunt, tevens knooppunt 215, draaiden we haaks rechtsaf en betraden de smalle Bremakkerstraat. Enkele bochten later gingen we voorbij de Schietvinkstraat, doch hielden links aan, verder stappend in de Bremakkerstraat. Tenslotte eindigde de weg in de velden, alwaar we het knooppunt 214 konden aantreffen. In de verte bemerkten we de gekende suikerfabriek van Tienen. Waar de weg eindigde bevond zich een picknickplaats, waar we even kort halt hielden teneinde de dorst te lessen. Het laatste beetje koffie uit de thermosfles. We draaiden nadien haaks rechtsaf en gingen de smalle Wijtbeemdstraat in, om er te wandelen langs een rechts gesitueerd bos. Zowat halverwege het bos, maakten we een haakse bocht naar links, om uiteindelijk aan te komen op een smal dwars gelegen betonbaantje, de oude spoorlijn 22. We bevonden ons reeds ter hoogte van het knooppunt 212.

We begaven ons op het voormalige spoorwegtracé en kozen de richting rechts. Zo vorderden we gestaag, tussen tal van fietsers voorbij het knooppunt 209. We konden er even verder een opvallend nieuw schuilhuisje bewonderen met tal van informatie betreffende de vroegere lijn 22, vooral bedoeld voor de aanvoer van bieten naar de suikerfabriek. We wandelden nog wat verder tot we de vroegere spoorlijn verlieten aan het knooppunt 208. Een smal modderig wandelpad rechts van de weg, liet ons even later opnieuw de openbare weg betreden in de Bergdriesstraat. Voorbij een kruispunt veranderde de naam in Oplinterstraat, waar we rechtdoor verder gingen tot aan de links gesitueerde Kattelijnestraat. Hier wandelden we een stukje doorheen een woonwijk om tenslotte via de Hereblokstraat opnieuw de Zandstraat te bereiken. We draaiden links de Zandstraat in en kwamen opnieuw aan de kerk van Wommersom, einde van deze toch wel koude nieuwjaarswandeling. Het was dan ook reeds 14:45 uur toen we opnieuw huiswaarts konden na 14,196 km te hebben gewandeld. Het nieuwe wandeljaar aldus ingezet.”