319: Ninove, Zaterdag 08 november 2014, 25,182 km. (6515,27 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Ninove. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met als titel: ‘Tussen Pajottenland en Dender’. Volgens deze wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 24 km en neemt een aanvang ter hoogte van het zwembad van Ninove. Tijdens het verloop van de tocht zou een groot gedeelte worden gevolgd van de GR512. Nadat we ons voertuig veilig konden achterlaten op de parking aan het zwembad en uiteraard na een laat ontbijt, konden we even later op weg. We verlieten het terrein van het zwembad en stapten tot aan de Dender net voor de ingang, om het jaagpad naar rechts op te gaan. We verkregen al dadelijk de tekens te zien van de LF38 Dender-Waaslandroute. Aan de eerste brug over de Dender aangekomen, dwarsten we de weg, om aan de overzijde een voetweg in te gaan naast de brandweer. Langsheen de voetbalvelden van KVK Ninove verlieten we vrij snel Ninove en kwamen terecht op het kruispunt van de N28 (Halsesteenweg) en de N8. Het ging naar rechts via de drukke Halsesteenweg tot aan de Sint-Pieterskerk van Meerbeke. Net voor de kerk ging het de links gelegen Gemeentehuisstraat in om omheen de kerk en begraafplaats te wandelen. Nadien gingen we rechtsaf in de Sint-Berlindisstraat, tot aan de Stenebrug en dit via een voetweg naast de rijbaan. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Denderroute Zuid.

De Stenebrug ging over in Tenberg die we naar rechts ingingen. Enkele honderden meters verder volgden we links de Dokstraat, gevolgd door het Hoendersveld rechts. Licht stijgend arriveerden we aan een kruisbeeld. We dienden links aan te houden tot op het volgende T-kruispunt en daar rechts te kiezen, richting Ternat. Zo kwamen we even later aan de voet van de Nellekensberg. Zoals de naam al liet vermoeden, konden we beginnen aan een bijna twee kilometer lange beklimming via de Nellekensstraat. We konden er een bordje waarnemen dat we ons bevonden op een verlenging van het Vijf Gehuchten Wandelpad. We dienden nadien tweemaal rechtsaf te gaan, via de Woestijnstraat gevolgd door de Neerstraat, om min of meer 180° te zijn gedraaid. We troffen er meteen de rood-witte markeringen aan van de GR512, waarvan we het traject de komende 15 km zouden volgen tot aan de Dender. Eenmaal het einde van de Neerstraat bereikt, wandelden we het Neigembos in. Via prachtige boswegen konden we afdalen doorheen het Neigembos met de GR512 als gids. Beneden aangekomen ging het via een asfaltweg naar links tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bevingen.

Na het nemen van enkele foto’s en vooral een bezoekje aan de kapel, zetten we onze wandeltocht verder. We draaiden met de weg mee naar rechts en kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N28. Aan de overzijde stapten we De Neep in, om die over een afstand van 1 km te volgen, tot aan de links gelegen Schone Veldstraat. We wandelden linksaf om nadien opnieuw links te kiezen, Kerkveld. Inmiddels ruilden we het asfalt voor een veldweg en licht oplopend trokken we richting centrum van Lieferinge. Achter de kerk namen we een dalend wegje, om beneden aangekomen links een asfaltweg op te gaan. Even later kwamen we langs de gerestaureerde Vreckomhoeve. Net voor de boerderij hielden we links en stapten langsheen de Molenbeek, nadien gevolgd door een passage op een kronkelende weg. Uiteindelijk bereikten we wat verder de Edingsesteenweg, om aan de overzijde de Kleine Rijstraat in te wandelen. Korte tijd later wisselden we de weg voor een veldweg, welke we ons leidde naar een klein stukje bos. Aan het andere einde van het bosje ging het over asfalt rechtsaf tot aan een huis met een ijzeren hek. We bevonden ons daar op het Stiltepad Noord.

Net voor het vermelde huis ging het op een aardeweg linksaf. Na zowat 1 km aardewegen te hebben bewandeld kwamen we aan ter hoogte van herberg De Kroon. Tijd met andere woorden voor een korte wandelpauze, maar eveneens het moment om de dorst te lessen. Na deze verdiende onderbreking gingen we opnieuw op pad. Even voorbij de herberg staken we de Krepelstraat over om verder te gaan in de Oude Brusselsebaan. Een halve kilometer verder staken we de Heirebaan over en stapten verder in Volckaaert. In een bocht naar rechts, verlieten we de weg en gingen rechtdoor tussen de weiden tot aan een Sint-Rochuskapel. We dienden aldaar rechts aan te houden. Na enkele richtingsveranderingen bereikten we het gehucht Flierendries, om net voor de eerste huizen links een veldweg aan te treffen. Deze veldweg volgend, wandelden we doorheen de Denderbeemden om tenslotte opnieuw de Dender te bereiken. Dit was dan ook de plaats waar we afscheid namen van de GR512 welke langsheen de Dender een andere richting uitging. Wij hielden rechts aan op het jaagpad en volgden de Dender stroomafwaarts, richting Ninove. Zowat 1 km verder kwamen we aan de Pollarebrug over de Dender.

Restten ons nog een drietal km tot aan de eindstreep. We zetten dus onze wandeltocht verder via het jaagpad langs de Dender. Net alvorens de parking van het zwembad in Ninove te betreden, wandelden we nog onder de N8 door, gevolgd door een doortocht in het park. Zo arriveerden we terug aan de nieuwe voetgangersbrug over de Dender aan het zwembad van Ninove. Een tocht uiteindelijk goed voor 33577 stappen en 25,182 km wandelen.”

142: Herzele, Zaterdag 06 februari 2010, 21,4 km. (2799,233 km.)

Deze georganiseerde wandeling werd voorheen in de wandelgids Marching aangekondigd als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 06/02/2010, 9550 Herzele (Oost-Vlaanderen) – 23^ste Sprokkeltocht, 6-10-14-18-21 km. WSV Land Van Rhode. Start: Gemeentelijke Basisschool. Nieuwe startplaats! Licht golvend landschap.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 17:26 uur.

“Na een weekje niet te hebben gewandeld, omwille van wachtdienst, stond vandaag de 23^ste Sprokkeltocht op ons programma. Deze wandeling ging van start in Herzele en werd ingericht door de WSV Land Van Rhode. Plaats van afspraak was de Kersentuin, de Gemeentelijke Basisschool van Herzele. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats in de nabijheid van de school en konden aldaar terecht in twee verschillende startzalen. Geen probleem dus om rustig een hapje te eten en een koffie te drinken, alvorens van start te gaan. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 14, 18 of 21 km. Wij kozen voor de langste afstand met een werkelijke lengte van 21,4 km. Op het traject zouden we een tweetal controleposten aantreffen, waarvan de eerste was gesitueerd op de startplaats zelf, aangezien we twee lussen zouden voorgeschoteld krijgen. Een eerste lus van 6,9 km en een tweede lus van 14,5 km.

Bij het verlaten van de startplaats, dienden wij linksaf te gaan, teneinde de eerste lus te bewandelen. Dit traject was voorzien voor de wandelaars van de 6, 10, 18 of 21 km. We doorliepen enkele woonstraten, waarbij we kort na de start reeds dadelijk de Burchtroute volgden. Enkele honderden meters verder, kreeg deze wandelroute het gezelschap van de Paterroute, een fietsomloop van 48 km. Zo volgden we, na het verlaten van de woonzone, enkele rustige landelijke betonbaantjes, gelegen tussen akkers en weiland. Het weer zat niet echt mee, aangezien het zicht enigszins werd beperkt omwille van de laaghangende mist. De lucht voelde vochtig en koud aan en sommige stukken weg waren bedekt met een dun laagje ijs van de voorbije nacht. Nochtans deed de zon haar best om doorheen het mistgordijn heen te breken, doch dat lukte nog niet direct. Af en toe werden de landelijke baantjes onderbroken door een stukje onverharde weg, waar bij momenten wat modderige stukken parcours dienden te worden bewandeld.

Een tijdje later kwamen we voorbij de agglomeratieborden van Hillegem, om wat verder scherp naar links af te draaien en dit gehucht opnieuw te verlaten. In de verte zagen we af en toe doorheen de mist een molen verschijnen, doch we wandelden echter in een andere richting verder. Een volgende splitsing, liet ons afscheid nemen van de medewandelaars aan de 6 en 18 km, welke links hun weg vervolgden. Diegenen die hadden geopteerd voor de 10 of 21 km, vervolgden hun weg naar rechts en kwamen daar terecht op de Livinus Ruiter- en Menroute. Een modderige passage doorheen een karreslag, bracht ons terug op smalle betonwegjes en zo zagen we even later opnieuw de bordjes van de Paterroute en de Burchtroute. Ondertussen waren we op de terugweg naar de controle en dat konden we aanvoelen aan de stand van de zon, welke zich af en toe sporadisch even liet zien doorheen de mistflarden.

Langsheen deze rustige omgeving, waar de druppels van de bomen vielen en waar paden onder water stonden, vorderden we stilaan in de richting van de startplaats. Alvorens deze te bereiken, dienden we nog even een tegelpad te bewandelen en een kleine klim te verwerken, langsheen enkele huizen in aanbouw. Korte tijd later kwamen we aan op de controleplaats, waar de geur van pannenkoeken de zaal ondertussen vulde. Tijd voor een sanitaire stop en een kleine hap. We waren ondertussen 6,9 km ver volgens de inrichters, onze stappenteller wees 6,82 aan, dus goed uitgepijld zouden we kunnen besluiten.

Onze tweede lus van de dag liet ons vanaf de startplaats naar rechts gaan, dit keer in het gezelschap van de wandelaars aan de 10, 14 en 18 km. We volgden opnieuw een kerkwegel en die liet ons uitkomen in een naburig parkje. Daar volgden we het Mory pad (een wandelroute van 2 km). Eenmaal het parkje achter de rug, volgden we rustige landelijke wegen, waar de Burchtroute en de Livinus Ruiter- en Menroute ons gezelschap zouden houden. Even verder volgde een andere kerkwegel en die bracht ons langsheen een kapel, gebouwd in 1872. Een splitsing op onze weg, leidde de wandelaars aan de 10 km naar links verder. Wij vervolgden onze weg, langsheen enkele onverharde wegen, langsheen de Vissersclub De Rietvoorn. Rechts van ons zagen we in de verte opnieuw een windmolen opduiken, doch ook ditmaal ging onze wandeling een andere richting uit. Ondertussen was de zon echt doorgebroken en die eerste voorjaarszonnestralen voelden echt zalig aan, vooral na al die lange koude en donkere weken.

Het parcours werd licht golvend en we zagen de eerste vergezichten verschijnen. Een mooi wandelgebied waarschijnlijk tijdens de zomermaanden, doch ook nu konden we genieten van deze unieke beelden. Her en der werd sprokkelhout bij elkaar gehakt en gezaagd en dat was bij momenten hoorbaar vanuit de verte. Via enkele licht golvende betonwegjes, kwamen we terecht op een gedeelte van de Denderroute Zuid (een autotraject), om verderop opnieuw de Burcht- en Paterroute aan te treffen. Langzaam maar zeker bereikten we het grondgebied van St. Lievens Esse, een deelgemeente van Herzele. We konden de kerk reeds in de verte bemerken, doch vooreerst ging het nog in een wijde bocht omheen de dorpskern. We trokken alweer langs een onverharde weg en volgden daarbij de Sint Lievens Wandelroute. Af en toe een klimmetje onderweg, deed ons uiteindelijk draaien in de richting van de dorpskerk.

Hierbij kwamen we vooreerst langsheen de beeldentuin van de Bieselenberg. Jammer genoeg werd het grootste gedeelte van deze tuin aan ons zicht onttrokken door de aanwezigheid van een haag. Toch konden we doorheen de takken enkele beelden waarnemen. Vervolgens ging het in dalende lijn doorheen een modderige veldweg, om nadien via een kerkwegel uit te komen ter hoogte van de dorpskerk. Een bordje dat wees op de aanwezigheid van enkele oorlogsgraven, deed ons een ommetje maken via de begraafplaats. In een afgelegen hoekje vonden we twee grafzerken van Britse oorlogsslachtoffers, die het leven hadden gelaten op zeer jeugdige leeftijd. Een was gevallen in mei 1940, de andere in september 1944. Via het dorpsplein, langsheen de kiosk, ging het naar de verderop gelegen Sint Lievenskring, waar we de tweede controle van de dag zouden vinden. We waren ondertussen 15,4 km ver en waren toe aan een hapje en een drankje.

Na deze tweede onderbreking, restte ons nog slechts 6 km tot aan de aankomst. We volgden onmiddellijk een kerkwegel, die ons de bebouwde kom liet omzeilen, waarbij we langsheen de Sint Livinuskapel kwamen. We volgden daarbij uiteraard de Sint Lievens Wandelroute en bemerkten ook enkele aanduidingen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen langsheen de weg. Enkele landelijke wegen, deden ons het bestaan van de Amalrikroute kennen, waarbij we langsheen enkele statige restaurants en dancings kwamen. Blijkbaar kende de horeca hier nog een bloei, gelet op de grootte van de aldaar gelegen parkings. Even verderop bevonden we ons op een gedeelte van de Mory Omloop (8,7 km) en dit maakte het mogelijk dat we wandelden over de oude trambedding aldaar. Even voordien waren we langsheen een taverne gekomen, met de naam de Oude Tramstatie, wat ons toen reeds deed vermoeden dat dergelijk pad ergens in de buurt zou zijn aan te treffen. We verlieten even verder de oude bedding, om nog een stukje natuur te ervaren, met name enkele veldwegen, die vaak eerder leken op een ondergelopen kelder. Hier was het even kiezen wat het beste traject was, doch al bij al viel het nogal mee.

Na een klein ommetje doorheen enkele velden, kwamen we opnieuw terecht op de geasfalteerde oude trambedding en volgden deze tot we opnieuw Herzele bereikten. Logischerwijze bereikten we opnieuw het buurtpark, aangezien de Mory-trajecten hier van start gingen. In de verte konden we een glimp opvangen van de Burcht, doch het parcours deed ons rechtdoor gaan, dus weg van die bezienswaardigheid. Nog een kerkwegel verder en we bereikten opnieuw de startplaats, waar we 's ochtends waren van start gegaan. Ondanks het minder aangename weer, konden we toch tevreden terugblikken op een geslaagde tocht. Een rustige wandeling, overwegend langsheen verkeersarme verharde en onverharde wegen. Ook al lag het parcours er vaak modderig bij, toch viel het achteraf nog mee, gelet op de weersomstandigheden van de voorbije weken. Wat ons deugd heeft gedaan vandaag, het eerste beetje zon in dit prille voorjaar.”

Tot slot van dit wandelverhaal blikken we nog even terug op datgene wat destijds werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Herzele, Hillegem, St. Lievens-Esse. Landelijke wandeling. Beetje eentonig. Veel mist! Veel modder. J: Wandeling met start in Herzele en vervolgens door Hillegem en St. Lievens-Esse. Modderig traject, doch rustige landelijke wegen, kerkwegels en onverharde wegen. Mistig en kil wandelweer.’

099: Schendelbeke, Donderdag 09 juli 2009, 23,3 km. (1919,174 km.)

Een tocht die we destijds hebben afgelegd, op aanwijzen van een zogeheten ‘Dagstappergids’. Dit zijn handige wandelgidsen, meestal gebaseerd op trajecten van Grote-Routepaden. Teneinde een andere vorm van wandelen te ontdekken, waagden we ons dus in juli 2009 aan een eerste beschreven tocht uit de gids Oost-Vlaanderen. ‘s Avonds laat schreven we nog een samenvatting van onze belevenissen, onder de vorm van de hierna weergegeven bijdrage, omstreeks 22:07 uur.

“Vandaag trokken we naar Schendelbeke, een deelgemeente van Geraardsbergen, om daar de eerste wandeling uit de ‘Dagstappergids Oost-Vlaanderen’ even van nabij te bekijken. Deze wandeling verloopt voor een groot gedeelte over het traject van de GR5A Zuid (Wandelronde van Vlaanderen) en de GR512 (Vlaams Brabant: van Geraardsbergen naar Diest). De wandeling bedraagt in totaal 23,3 km, voor wie een korter alternatief verkiest is de totale afstand 18,8 km. Het begin van de wandeling is gesitueerd ter hoogte van jeugdherberg 't Schipken aan de Denderbrug te Schendelbeke. Een locatie waar er voldoende parkeermogelijkheid voorhanden is. Toen we deze ochtend afreisden naar Schendelbeke, kregen we onderweg reeds de zon te zien en het beloofde een prachtige wandeldag te worden. Alvorens van start te gaan aan de reeds vermelde jeugdherberg, verkregen we van de verantwoordelijke een stempel in ons wandelboek.

We wandelden tot aan de brug over de Dender, om juist voor de brug naar links af te slaan. Vervolgens kwamen we op een pad dat evenwijdig liep met de openbare weg en dat we volgden in de richting van Onkerzele. Bovenop de heuvel was de kerk duidelijk te bemerken. Gekomen aan de Volderstraat, dienden we deze weg rechts te volgen. Hier bevonden we ons op de Denderroute Zuid, een route voor gemotoriseerde bezoekers aan de streek. Nadien, aan een electrozaak, dienden we een links gelegen naar omhoog gaand pad te nemen. De eerste veldweg rechts verder naar omhoog, tot die veranderde in een pad. Nadien ging het pad in dalende lijn, om door een klein stukje bos te verlopen. Eens voorbij het bos, namen we een smal pad rechts, om uiteindelijk aan te komen in de Zonnebloemstraat. Aan de overzijde van de weg zagen we het Cultureel Centrum De Abdij. De wandeling vervolgde doorheen dit domein, eerst langs een vijver, vervolgens voorbij het Abtenhuis. Nadien trokken we onder de Sint-Janspoort.

Via enkele kleinere straten bereikten we een eerste keer de Markt van Geraardsbergen. Hier namen we even de tijd om een stempel te halen in de gebouwen van de Administratieve Diensten, alsook in het Bureau voor Toerisme. Een koffie in café De Eendracht op de Markt, gaf ons even de tijd om wat te genieten van het zonnetje en te kijken naar de bezoekers aan de lokale markt. Na dit oponthoud trokken we verder op pad. We gingen vooreerst door enkele kleinere straten, om uit te komen aan de brug over de Dender. We staken de brug over en volgden een van de grote winkelstraten van Geraardsbergen. Wat verder kwam een andere winkelstraat, de Lessensestraat, die werd gevolgd tot aan het Stationsplein. Eens voorbij het station, volgden we een klein paadje, het Goede Vrouwe straatje, tot opnieuw aan de Lessensestraat. Vanaf hier ging het richting parking van de bejaardenflats ‘De Maretak’. Tegenover vonden we de sporthal ‘De Kriebel’. Op het einde van de parking liep een klein pad dat uitgeeft op het jaagpad langsheen de Dender. Vanaf hier bevonden we ons op het traject van de reeds vermelde GR5A.

We volgden het jaagpad naar links, gingen onder de Guilleminbrug door, tot aan het sas van Geraardsbergen. Aan het sas staken we opnieuw de Dender over, om via enkele aanpalende straten, voor de tweede keer de Markt van Geraardsbergen te bereiken. We troffen hier de Ronde van Vlaanderenroute (114 km) en de M-route (55 km) aan, beide voor fietsers. Hier lieten we de kerk links liggen, om via het Boerenhol, verder te wandelen tot aan de gekende Vesten. Gekomen aan de Vesten, ging het nu geruime tijd bergop. Vooreerst een stukje van de vesten, tot aan de rechts gelegen Hooiweg. Hier ging het steil naar omhoog, tot aan het Heilig Hartbeeld. Voorbij het beeld gingen we rechtdoor om uit te komen op de Muur. We gingen terug een stukje naar links, naar beneden, om dan verderop de rechts gelegen trappen te beklimmen, tot we het bekende café 't Hemelrijk bereikten. Na deze stevige klim waren we toe aan een verfrissing en dat kon uitstekend op het terras. Daar hadden we even een praatje met een viertal Nederlanders die afgelopen zondag vanuit Friesland waren vertrokken per fiets naar Santiago de Compostela.

Jammer genoeg bleek de stempel van dit café zoek te zijn en konden we ons wandelboekje niet laten afstempelen. De Nederlanders namen genoegen met een handtekening van één van de kelners. Eens voorbij de Muur, sloegen we linksaf en wandelden in de richting van de aldaar gelegen vijver. Onderweg zagen we de aanduidingen voor de Atembeke route en de Bosberg route. Eens voorbij de vijver volgden we verder het traject van de GR's. Een eerste pad rechts leidde naar de Edingsesteenweg, een tweede pad naar de Brusselsestraat. Daar aangekomen dienden we de wegwijzers te volgen naar de nabij gelegen Wambashoeve. Ondertussen hadden we bemerkt dat de zon was verdwenen en dat de horizon wel erg donker aan het worden was. Even kwam de wind opzetten en wat later voelden we een eerste druppel. We hadden nog juist de tijd om vlug een regenjas aan te trekken, doch even later konden we een ware stortvloed ervaren. Het werd donker, we zagen felle bliksemschichten en hoorden de donder. Meteen renden we naar enkele bomen langsheen het pad, om daar een beetje te kunnen schuilen voor de hevige zondvloed.

Volgens de Dagstappergids kon het traject hier wel eens modderig zijn en moeilijk begaanbaar. Op het einde van de weg zou er zelfs een alternatieve route zijn voorzien. De veldweg waarop we ons bevonden, ging in dalende lijn. Binnen de kortste tijd, veranderde deze weg in een beek. Het water kwam met een sneltreinvaart naar beneden gestroomd en we dienden ons te verplaatsen om niet met ondergelopen schoeisel verder te moeten trekken. Na een half uur schuilen, hield het plots op met regenen. Nu volgde een lange weg van laveren tussen het naar beneden vloeiende water. Uiteindelijk bereikten we het einde van de weg en kwamen op een asfaltweg terecht. Hier troffen we de LF6 Vlaanderen fietsroute. Op het einde van deze weg, veranderde het parcours opnieuw in een modderig pad. Hier volgden we een alternatieve route, aangeduid met Helixwandeling, om door het Domein Karkoolbos te wandelen. Gelukkig bevonden we ons hier enigszins beschut, toen een nieuwe regenvlaag kwam opdagen.

Bij het verlaten van het bos, volgden we een tijdje het Stiltepad West en het Pauwelwandelpad. Deze beide paden leidden ons tot aan de rand van het Raspaillebos. Doorheen dit donkere bos, bereikten we uiteindelijk de top van de Bosberg. Na het bereiken van deze hoogte, dienden we even terug af te dalen via dezelfde weg, om nadien een rechts gelegen pad op te draaien en het bos verder door te wandelen. Wat later bereikten we een betonweg, die we links dienden te volgen. Hierlangs verliep de Denderroute Zuid. Het was ondertussen opgeklaard en het drogen van de kledij kon beginnen. Wat verderop kwam de moeilijkste passage van de wandeling, welke ook zo was aangekondigd in het wandelboek. Een smal pad, links begrensd door prikkeldraad en rechts door een talud, voorzien van metershoge netels en doornstruiken. Hier kostte het enige moeite om dit pad te verwerken. Later volgde nog een lange lijdensweg door grasbermen, een stukje Stiltepad West, tot we gelukkig opnieuw vaste voet konden zetten op een betonweg, de Spekgatstraat. Via enkele gemakkelijk begaanbare plattelandsbaantjes, bereikten we de kerk van Grimminge.

Even tussen enkele huizen door een achterliggend pad gevolgd en we bereikten opnieuw het jaagpad langsheen de Dender. We waren nu op de terugweg en volgden dit pad tot aan het sas van Idegem. Vanaf hier volgden we het jaagpad verder, richting Provinciaal Domein De Gavers. Het pad dat we volgden liep samen met de Dender Waaslandroute en de Reiger wandelroute. Eens de afslag bereikt die leidde naar de Gavers, was het einde in zicht. We liepen nog even een stukje omheen de Gavervijver, om tenslotte opnieuw 't Schipken te bereiken. Al bij al was dit een eerste aangename kennismaking met het fenomeen Grote Routepaden. Terug thuis konden we nog even nagenieten van een heerlijke Mattentaart en zorgen dat alles terug droog is voor een volgend avontuur.”

Ook in onze wandelboekjes voegden we enkele eerste indrukken toe, met betrekking tot deze wandeling in Schendelbeke. ‘K: Eerste GR-wandeling. Schendelbeke, Geraardsbergen. Op de Bosberg en de Muur. Mooie wandeling ondanks de wolkbreuk die alles overspoelde. J: Eerste tocht uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Wandeling vanuit Schendelbeke, via Geraardsbergen, Oudenberg, Bosberg terug naar start. Parcours deels via GR5A en GR512. Onderweg hevige regenbui. Aankoop Gerard in Geraardsbergse winkel.’