442: Mechelen, Zondag 12 april 2020, 14,461 km. (8969,958 km.)

“Wandelen op een zonnige zondagochtend, meer nog, stappen op een feestdag. Met de paashaas in het land maakten we opnieuw een wandeling in de omgeving, vermits de maatregelen met betrekking tot Corona, geen andere verdere bestemming toelieten. Dus gingen we omstreeks 10:00 uur ten huize van start voor een eerder kortere wandeltocht. We hadden dan ook de bedoeling om over langere afstand te wandelen langs de Leuvense Vaart, gelet op het feit, dat we de oevers van de Zenne, de Dijle en de Nete ondertussen al wat hadden verkend. Via enkele woonstraten, met name de Winketkaai, de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat en de Polderstraat, bereikten we de drukke Battelsesteenweg in Mechelen. Aan de overzijde gingen we verder via de Koolstraat om op het einde het jaagpad aan te treffen langs de Leuvense Vaart, met name Auwegemvaart. We beklommen vooreerst de dijk en begaven ons nadien naar links, richting Plaisancebrug. We kruisten er de Brusselsepoortstraat om aan de overzijde onze tocht verder te zetten op de Vaartdijk. Wat verder gingen we onder het viaduct van de N1, de Postzegellaan door, gevolgd door het spoorwegviaduct. Nadien ging de weg over in de Hanswijkvaart, waar we nog altijd dezelfde richting volgden, links van de Leuvense Vaart.

We passeerden de jachthaven van Coloma, waar we konden vaststellen dat sommige jachten niet echt meer die titel verdienen. Links van de weg, ter hoogte van de Motstraat, troffen we een astronaut aan op het terrein van het bedrijf Gemaco America. In feite moeten we bekennen dat het hier ging om een kunststof exemplaar. Voorzien van nog steeds een warmte gevende lentezon, gingen we steeds maar verder rechtdoor. Uiteindelijk ging even later de Hanswijkvaart over in Muizenvaart, een aanwijzing dat we stilaan het grondgebied van Muizen betraden. Heel bekend is daar vanzelfsprekend de Zoo Planckendael. Toen we deze site voorbij wandelden, kregen we dan ook links, maar dan lager gelegen, de eerste dieren te zien. Enkele ooievaars, hoog op hun nest en wat verder een kolonie rose flamingos. Jammer genoeg waren de overige bewoners van de zoo niet te zien vanop het jaagpad. Toen we de zoo waren voorbij gegaan, konden we wat verder op een zitbank bezijden het jaagpad omstreeks 11:00 uur even genieten van een broodje onderweg. Ondertussen vaak letterljk aangestaard door tal van fietsers. Na deze eetpauze stapten we nog wat verder in dezelfde richting.

Op het einde gekomen van de Muizenvaart kwamen we aan het kruispunt met de Trianonlaan, ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. In normale omstandigheden konden we daar even verpozen op het terras van ’t Stamkroegske, jammer genoeg omwille van Corona dicht. Aan de overzijde van de weg stond een brughuisje en daar konden we even plaats nemen om, inmiddels het middaguur genaderd, te denken aan de inwendige mens en natuurlijk de dorst te lessen. Na te hebben genoten van deze zonnige picknick, gingen we rechts de brug over, om vervolgens het jaagpad naar rechts te kiezen, op de andere oever van de Leuvense Vaart. We kozen dus opnieuw richting Mechelen. We bevonden ons thans op de Vaartdijk. Een boom, getooid met enkele knuffels van beren, zorgde even voor een korte verpozing. Even later, ter hoogte van de links gelegen Prinsenveldstraat, een opvallend verkeersbord ‘Paaltjes’. Inderdaad, enkele paaltjes verhinderden het soort verkeer dat op een jaagpad niet thuis hoort. Misschien dienden we daarover even na te denken, of er althans over te praten? Dat kon vrijwel onmiddellijk, aangezien we enkele meters verder de ‘Babbelbank’ aantroffen. In elk geval een plekje om even te pauzeren.

We gingen nogmaals onder een spoorlijn door om nog steeds de Vaartdijk te bewandelen. Stilaan naderden we opnieuw het centrum van de stad. Na een hele tijd de Vaartdijk te hebben gevolgd, kwamen we nadien in het verlengde daarvan op de Geerdegemvaart. Zo ging onze wandeling verder tot we opnieuw onder enkele viaducten dienden door te gaan, het spoorwegviaduct en de Postzegellaan. Nog steeds de Geerdegemvaart verder in dezelfde richting bewandelend, bereikten we uiteindelijk opnieuw de Plaisancebrug. We waren terug op het punt waar we voorheen op de dag waren langs gekomen. We kozen dan zowat dezelfde weg als vroeger teneinde onze woonplaats te vervoegen. We arriveerden dan ook even na 14:00 uur ten huize na een eerder korte tocht van 14,461 km, goed voor 19028 stappen.”

441: Mechelen, Zaterdag 04 april 2020, 21,681 km. (8955,497 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling met start en aankomst in Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:00 uur van start ten huize, voorzien van een aangename lentezon en begaven ons via de Winketkaai en vervolgens de Dijle naar de Haverwerf. Ter hoogte van het Lamot Congres- en Erfgoedcentrum daalden we af naar het houten Dijlepad langs de Dijle en volgden dit tot op het einde. We verlieten het Dijlepad, staken via de brug de Dijle over om nadien rechts de Kruidtuin in te gaan. Via een aangenaam grindpad wandelden we doorheen dit stukje groen in de stad, om aan het andere uiteinde de drukke Zandpoortvest te bereiken. We staken nogmaals de Dijle over en begaven ons naar links terug op het Dijlepad. We stapten onder enkele spoorwegbruggen door om verder langs de Dijle te wandelen. Met een blik achterom op de Hanswijkbasiliek, verlieten we langzaam maar zeker het centrum van de stad. Inmiddels hadden we al enkele tekens bemerkt van lokale wandel- en fietsroutes, met name de LF2 Stedenroute en de Streek-GR Dijleland. Nagenoeg op het einde van het Dijlepad, ter hoogte van de Sluis aan Nekkerspoel-Borcht, hielden we rechts en maakten een bocht om het jaagpad te betreden naast de Dijle. We troffen er een picknickbank aan omstreeks 09:50 uur, tijd om alvast in het zonnetje te genieten van een ontbijt.

Even later gingen we opnieuw op weg teneinde het jaagpad te bewandelen. Aan de overzijde van de Dijle konden we de Nekker bekijken, gevolgd door het Mechels Broek. Talrijke bochten op het jaagpad volgden het verloop van de Dijle. Rechts wandelden we voorbij de kerk Sint-Lambertus van Muizen, min of meer verscholen achter de bomen. Even voorbij de kerk kreeg het jaagpad een naam, de Dijleberg, welke leidde naar de Brugstraat ter hoogte van de brug over de Dijle. Via enkele trapjes verlieten we de Dijleberg en kruisten de Brugstraat, om aan de overzijde opnieuw af te dalen naar het jaagpad langs de Dijle, ditmaal Neerstraat. Waar de straat een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor verder op het jaagpad. We verlieten er even het tot nu toe bewandelde asfalt en gingen verder via een grindweg. Opnieuw waren we vertrokken om over lange afstand te genieten van de natuur om ons heen. Akkers en weilanden gingen aan het oog voorbij en her en der kon de voorjaarsbloei worden aangetroffen. Toen we zowat 8,7 km waren gevorderd, met vooral de Dijle links als blikvanger, troffen we even voorbij de rechts gelegen veldweg (Dijk) op het jaagpad een wandelboom aan. We konden er waarnemen dat we de voorbije kilometers hadden genoten van het traject van de Streek-GR Dijleland, alsook van de GR12.

We bevonden er ons trouwens ter hoogte van het fietsknooppunt 65 en verder konden we zien dat we ons even later zouden begeven op het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Een bordje dat we even later richting knooppunt 24 zouden gaan, trok even de aandacht. Inmiddels waren we ook toe aan een hapje, vermits we de klok van 11:30 uur net voorbij waren. Dus maar even een boterhammetje ter hoogte van de GR-wandelboom. Na te hebben gedacht aan de inwendige mens, ging onze wandeling verder langs het jaagpad. Opnieuw langs de talrijke meanders van de rivier stapten we onder een aangenaam zonnetje verder tot aan de brug over de Dijle in Rijmenam. We kwamen dan ook aan de Brugstraat welke we links opgingen teneinde de Dijle over te steken. Aan de overzijde van de brug vonden we een nieuwe zitbank en daar konden we omstreeks 12:20 uur even genieten van een stukje banaan en vooral overgaan tot het lessen van de dorst. Er heerste aldaar heel druk autoverkeer, alsook konden we tal van fietsers bemerken die langs de Dijle hun weg vervolgden. Na deze onderbreking kozen we de richting huiswaarts, met andere woorden, we betraden opnieuw het jaagpad, ditmaal op de andere oever en richting Mechelen.

We kregen vrijwel meteen enkele mooie gedichten te lezen, aangebracht op een wand van een bedrijf. Even verder verbreedde het jaagpad en wandelden we in omgekeerde richting op de andere oever van de Dijle. Vrij vlug lieten we Rijmenan achter ons en stapten rustig verder. Heel wat verder eindigde het tot nog toe gevolgde grindpad en kwamen we uit op de openbare weg, de Rijmenamsesteenweg te Muizen. We hielden de richting rechtdoor aan en volgden over korte afstand deze drukke weg tot aan de brug over de Dijle. We verlieten er naar rechts de weg en begaven ons heel even in de Muizenhoekstraat, om dan net voor café het Brughuis opnieuw het jaagpad aan te treffen langs de Dijle, ditmaal terug geasfalteerd. Ondertussen was het wandel- en fietsverkeer danig toegenomen, dat van Corona weinig te merken viel, althans wat de maatregelen betrof. Op die manier wandelden we even later terug voorbij het Mechels Broek en de Nekker, ditmaal van dichtbij. Zo eindigden we uiteindelijk met het volgen van het jaagpad, toen we de sluis bereikten aan Nekkerspoel-Borcht. Ditmaal gingen we linksaf en volgden dezelfde route als op de heenweg, via het Dijlepad. Zo kwamen we even later opnieuw thuis, ondertussen de klok van 16:00 uur genaderd. We eindigden deze zonnige tocht na 28528 stappen en 21,681 km wandelen.”

440: Duisburg, Zaterdag 23 januari 2021, 17,494 km. (8933,816 km.)

“Nog altijd geplaagd door het fenomeen Corona, maakten we ditmaal een wandeltocht langs knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar Duisburg, waar we gemakkelijk konden parkeren op de Kerkplaats. Alvorens van start te gaan, namen we ter plaatse even de tijd voor een sandwich en een kopje koffie. Een zwaar bewolkte hemel en een temperatuur van amper vier graden, niet echt wandelweer. Toch gingen we omstreeks 10:00 uur van start, ter hoogte van het knooppunt 46, dat zich bevindt op de Kerkplaats zelf. Vrijwel onmiddellijk gingen we links de Pastorijstraat in, welke na een tweetal bochten uitmondde in een grasweg. Af en toe wat modderig ging het in rechte lijn achter de huizen links en velden rechts, naar het knooppunt 47. We troffen er een kapelletje aan ter ere van O.L.Vrouw Heil van de Zieken. We wandelden haaks rechtsaf via een licht dalende veldweg. Op het einde gekomen ging het haaks naar links en begonnen we aan de beklimming van een veldweg, die nagenoeg op het einde overging in de Achterstraat. We bereikten een kruispunt van openbare wegen en sloegen rechtsaf de Achterstaat in. Tussen de bebouwing door volgden we deze straat tot op het einde, om er links de Hertswegenstraat in te gaan.

Deze kasseiweg leidde ons langs de terreinen voor tennis, hockey en golf van Tervuren. Voorbij dit sportcomplex kwamen we aan de drukke Tervuursesteenweg, die we gelukkig op een verhoogd trottoir naar rechts dienden te volgen. We stapten een tijdje voorbij het links gelegen Kapucijnenbos, om nadien knooppunt 48 te vinden. We verlieten er naar rechts de openbare weg en betraden het Park van Tervuren. Een brede grindweg, de Grote Vaartdreef,  liet ons genieten van enkele waterpartijen links, met als eerste de Kleine Vaartvijver. Net er voorbij troffen we het knooppunt 41 aan, alsook een picknicktafel. We namen er dan ook omstreeks 11:00 uur even de tijd voor een kopje koffie. Omwille van de schrale wind, hielden we de pauze eerder kort en stapten verder over de grindweg, ditmaal langs de Grote Vaartvijver. Ondertussen konden we vaststellen dat er vrij druk wandel- en fietsverkeer was in dit gedeelte van het park. Het zou pas de voorbode zijn van nog erger. Aan het einde van deze tweede vijver, gingen we links, net voor de Sint-Gertrudisvijvers, om kort erna rechts te houden op een verharde weg, de Perkbosdreef. We stapten nu met de Sint-Gertrudisvijvers aan de rechterkant. Net op het einde van deze vijver troffen we knooppunt 42 aan. We verlieten er de verharde Perkbosdreef en sloegen een smal bospad in naar links, de Potdreef.

Na wat draaien en keren, wat dalen en nadien opnieuw klimmen, kwamen we terecht aan het einde van de Potdreef ter hoogte van de Vossemvijver. We draaiden er linksaf en begaven ons op een verhard pad langs de Vossemvijver en nadien de Gordaalvijver. We passeerden er een weliswaar gesloten taverne, het Spaans Huis. We hielden dezelfde richting aan door middel van de Spaans-Huisdreef en gingen langs de Kanaalvijver voorbij. Op het einde van de Kanaalvijver konden we via een doorsteek naar rechts tussen de Kanaalvijver en de Spiegelvijver door, richting hoger gelegen Africa Museum. Dit zogheten Spiegelpad leidde tussen enkele mooi aangelegde tuinen, voorzien van statige beelden, naar een reeks trappen, om te eindigen vóór het eigenlijke Africa Museum. Een breed grindpad leidde naar links, richting nieuwe inkom van het eigenlijke museum. We konden er dan ook omstreeks het middaguur even terecht voor een bezoekje aan het toilet. Even later zetten we onze tocht verder doorheen het Park van Tervuren en gingen voorbij het Afrikapaleis, met tussen de beide vleugels het Hobé-gebinte. Via het Ijskelderpad en het Anna Paulownapad, daalden we langzaam af naar de lager gelegen Kasteelvijver. We bereikten er de lange Keizerinnendreef, die we rechts opgingen.

Op het einde van deze dreef kwamen we opnieuw op de openbare weg in de Kastanjedreef, aan het knooppunt 4. We gingen over korte afstand naar links via de Rijkunstdreef en stapten voorbij de Sint-Hubertuskapel en de Kasteelvijver. Iets verder begaven we ons links in de Spaans-Huisdreef, om vrijwel dadelijk opnieuw het bos in te gaan via de Wilde Zwijnenweg. Het smalle bospad liet ons enkele malen van richting veranderen, tot we tenslotte een kruispunt bereikten van een twaalftal bospaden. We bevonden ons daar op het historisch herkenningspunt Zevenster, aangegeven door middel van enkele dolmenstenen. Op deze plaats namen we de Duisburgdreef naar rechts en kwamen korte tijd later opnieuw aan het knooppunt 41, alwaar we voorheen even hadden gepauzeerd. We gingen nu in omgekeerde richting terug naar het knooppunt 48 om het Park van Tervuren te verlaten. We betraden dan ook nogmaals de Tervuursesteenweg, ditmaal naar links om meteen het knooppunt 48 aan te treffen. We staken de steenweg over om aan de overkant het Kapucijnenbos in te wandelen, op weg naar het knooppunt 49. Een eindeloos lang bospad, de Beeldekensgatstraat zette ons op de goede weg. Het was er zalig genieten van de geuren van het bos en opvallend veel rustiger dan in het Park even voorheen. Na een tijdje in dezelfde richting te zijn gegaan, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 49, ter hoogte van de links gelegen Terschurenstraat. We hadden opnieuw asfalt onder de wandelschoenen.

Rechts van de weg bevond zich voorbij een slagboom de Terschurendreef. We troffen er een kanjer van een boom aan, welke even fungeerde als zitbank, om er omstreeks 13:40 uur nog even te denken aan de inwendige mens. Na onze maaltijd gingen we over een kort stukje asfalt, Terschurenstraat, om opnieuw het bos in te gaan via de Beeldekensgatweg. Na nog wat modder te hebben verwerkt, alsook een stevige beklimming, mondde dit bospad uit ter hoogte van het knooppunt 401 op de openbare weg, de Hulststraat. We troffen er met zicht op de akkers een zitbank aan alwaar we nog even konden pauzeren en vooral genieten van het lager gelegen dal. Omwille van de daar heersende wind, wandelden we verder links de Hulststraat in om vrijwel dadelijk rechts een dalende veldweg in te draaien, de Waaienberg. Beneden aangekomen kwamen we opnieuw in de bewoonde wereld en betraden de Ijzerstraat naar links. Aan het eerste kruispunt ging het dan rechts de Koestraat in welke ons even aan hoogte liet winnen, om nadien af te dalen naar het knooppunt 325. We bevonden ons ondertussen in Overijse. Het laagste punt bereikt, ging het aan het knooppunt 325 linksaf op een smal graspad, Ketelheide, in de richting van een iets verder gelegen bosgebied. Een korte passage door het bos later, betraden we de Bekestraat, inmiddels de gemeente Eizer. We bevonden er ons reeds aan het knooppunt 324.

De Bekestraat naar rechts volgdend, kwamen we uit op de drukke Duisburgsesteenweg in het centrum van Eizer. Om de hoek vonden we het knooppunt 322 en gingen de steenweg op naar links tot we rechts Horenberg konden inwandelen. We kregen er vrijwel dadelijk een klim van maar liefst 18% te verwerken en dat ging vrij moeizaam. Hogerop waren we omringd door een stukje bos om even later het hoogste punt te bereiken, waar we verder Horenberg volgden. Na een heel eind dezelfde richting te hebben gehouden kwamen we aan een Y-splitsing om er rechtdoor de Nekkedellestraat in te gaan. Weinig verder kwamen we op het kruispunt met de Aardeweg, tevens knooppunt 323, een smalle kasseiweg die we links begonnen af te dalen. Helemaal op het einde kwamen we aan een kruispunt van meerdere veldwegen, knooppunt 402, waar we een kapelletje aantroffen nabij een alleenstaande boom. Het was ondertussen 15:20 uur geworden, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We vonden dan ook een plaatsje op de trappen van het kapelletje. Jammer genoeg was de zitbank onder de boom reeds ingenomen. Na onze laatste picknick gingen we verder rechtdoor via de Huldenbergstraat om er vrij snel het volgende knooppunt 403 aan te treffen. We kwamen opnieuw tussen de woningen en waren niet meer zo ver verwijderd van het eindpunt.

Aan het knooppunt 403 bogen we linksaf in de Schonenboomstraat op na een kort klimmetje knooppunt 406 te vinden ter hoogte van een tweetal watertorens. We gingen er rechts de Merenstraat in welke ons leidde naar de Kerkplaats, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Zo passeerden we achtereenvolgens nog de dicht bij elkaar gelegen knooppunten 405 en 404. We sloten deze winterse tocht dan ook af na 17,494 km te hebben afgelegd.”

439: Mechelen, Zaterdag 28 maart 2020, 21,984 km. (8916,322 km.)

“Opnieuw wandelen in tijden van Corona. Omwille van de strengere maatregelen, enkel wandelen of fietsen in de nabijheid van de woning, maakten we dus een wandeling in de omgeving van Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:05 uur van start ten huize en begaven ons via de Winketkaai naar het jaagpad langsheen de Dijle, dat een aanvang neemt achter de sporthal. Vrij vlug lieten we het centrum van Mechelen achter ons en stapten langs het jaagpad richting viaduct van de E19. We konden alvast genieten van een blauwe hemel en een aangenaam voorjaarszonnetje. We gingen onder de E19 door, om er net voorbij even halt te houden op een zitbank, ter hoogte van het fietsknooppunt 97, voor een laat ontbijt. We waren ondertussen een half uurtje onderweg. Na de broodjes gingen we verder op weg en volgden het jaagpad langs de Dijle. We bemerkten er de aanwijzing dat we vorderden richting knooppunt 132 van het wandelnetwerk Rivierenland. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’, verlieten we even het jaagpad, om over korte afstand de Hoge Weg te betreden. Vrij vlug betraden we terug het jaagpad, ditmaal Zennegatvaart genaamd. Wat verder kwamen we aan ter hoogte van het Overstromingsgebied Zennegat en hielden er even halt op een zitbank, teneinde wat te genieten van het zicht op het gebied. De bermen waren ondertussen reeds fel geel gekleurd in deze prille lente.

Na een korte wandelpauze stapten we nog altijd verder op het jaagpad, ditmaal richting knooppunt 87, dat zich bevindt ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. Via de dicht op elkaar volgende knooppunten 87, 86 en tenslotte 85, op de Thiebroekvaart, staken we achtereenvolgens de Leuvense Vaart en de Zenne over. Aan de overzijde van de brug over de Zenne, draaiden we vervolgens rechtsaf het jaagpad op langs de Zenne, de zogeheten Rupeldijk. We stapten voorbij het Zennegat, rechts gelegen, waar voorbij de Zenne, de Leuvense Vaart en de Dijle samenkomen. We maakten een lange bocht naar links en verwijderden ons van het Zennegat. Geruime tijd via de Rupeldijk verder wandelend, kwamen we even later ter hoogte van het knooppunt 89, net voor de blauwe fietsbrug over de Dijle. We verlieten dan ook de Rupeldijk en staken rechts het water over, om verder te gaan richting brug over de Nete. Net voorbij de brug passeerden we het knooppunt 166 en vonden in de nabijheid van de volgende brug, knooppunt 165. Daar bogen we af naar rechts en overschreden dus de Nete niet. Zowat voorbij de beide bruggen komen Nete en Dijle samen om er de Rupel te vormen. We zouden vanaf nu over langere afstand het jaagpad volgen langs de Nete, richting Walembrug. Doch hielden vooreerst even halt omstreeks 11:05 uur voor het nuttigen van een sandwich.

Even later gingen we opnieuw op pad op het jaagpad langs de Nete. We volgden er min of meer de meanders van de rivier, om opnieuw onder de autosnelweg E19 door te gaan. Voorbij het viaduct van de E19 bevonden we ons in de Emiel Engelsstraat en stapten opnieuw voorbij een knooppunt, namelijk 171. Het jaagpad mondde uit ter hoogte van Walem-Brug, knooppunt 221. Via enkele trappen beklommen we de brug teneinde de Mechelsesteenweg over te steken. Aan de andere zijde daalden we opnieuw af naar het jaagpad en wandelden in dezelfde richting verder. Uiteindelijk verlieten we ter hoogte van het knooppunt 227 het jaagpad en begaven ons richting Roosendael. Via de knooppunten 179 en 180 gingen we doorheen het bos behorende tot het domein Roosendael, waarna we uitkwamen in de Lange Zandstraat. Vanaf daar, knooppunt 253 vervolgden we onze tocht richting knooppunt 252 en dit langs de Kuikenstraat. Zo kwamen we terecht op een rechtlijnig wandelpad dat ons zou brengen tot op de Liersesteenweg, aan het knooppunt 181. We bevonden ons daar op een gedeelte van een route richting Santiago de Compostela, alsook de GR12. Eenmaal dit drukke kruispunt bereikt, stapten we geruime tijd via de Liersesteenweg, tot we die naar rechts konden verlaten op een wandelpad langs de Dijle, de Slachthuislaan. Zo passeerden we het Tivolipark.

We dwarsten er nadien de Antwerpsesteenweg en volgden aan de overzijde verder het jaagpad. Op het einde, na een haakse bocht naar links, betraden we de Oude Antwerpsebaan naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot voorbij het spoorwegviaduct. Net daar voorbij ging het opnieuw linksaf, waarna we doorheen een stukje bos een smal wandelpaadje namen, dat ons tenslotte liet uitkomen ter hoogte van het jaagpad langs de Dijle aan de site van Electrabel. We begaven ons even later naar links op het jaagpad, om nadien stilaan onze wandeling te eindigen aan het drukke kruispunt met de Guido Gezellelaan. We konden er tot slot nog enkele foto’s nemen van de omgeving, om nadien huiswaarts te keren. Einde van een wandeling over een afstand van 21,984 km. We waren ondertussen de klok van 15:40 genaderd toen we onze voordeur opnieuw konden openen. Einde van een zonnige tocht in tijden van…”

438: Boom, Zaterdag 21 maart 2020, 19,953 km. (8894,338 km.)

“Wandelen in tijden van Corona, een van de eerste tochten die we ondernamen in de nabijheid van onze woonst, omwille van de toen geldende beperkingen. We hadden dan ook besloten een tocht te maken langs knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Rivierenland. Vooraf maakten we de verplaatsing per bus naar het nabije Boom, om vanaf daar te voet huiswaarts te keren. Het was dan ook omstreeks 10:00 uur toen we in Boom van start gingen ter hoogte van het knooppunt 120 aan het begin van de Rupelbrug op de N177. We staken meteen de Rupel over om aan het andere uiteinde, linksaf het jaagpad op te gaan, richting Klein-Willebroek. Een volgend knooppunt op onze weg troffen we aan ter hoogte van Hoofd, met name 121 in Klein-Willebroek. Ondertussen hadden we de voorbije kilometer genoten van een zicht op Boom aan de overkant van de Rupel. We staken de Sluis van Klein-Willebroek over en konden daar een tank bekijken, als aandenken aan de gevechten tijdens WOII, geplaatst op de Louis de Naeyerkaai. We hielden rechtdoor aan en stapten verder langsheen het jaagpad op de Louis de Naeyerkaai om er een weidse bocht naar links te maken en verder te gaan via de Heindonkstraat. Nog altijd min of meer evenwijdig aan de Rupel wandelend, kwamen we even verder aan het knooppunt 197. Aldaar verlieten we het jaagpad en begaven ons naar rechts in het Broek de Naeyer.

Hier konden we een tijdje genieten van een prachtig stuk natuur, waar we af en toe een waterpartij konden bekijken. Het voorjaarszonnetje voelde aangenaam en deed even denken aan de voorbije wintermaanden. Na een tijdje te hebben genoten van rustige wandelpaden doorheen het Broek, bereikten we opnieuw de openbare weg in de Victor Dumontlaan, meteen knooppunt 198. Langs de parking van een rechts gelegen bedrijf stapten we zowat 200 m verder tot aan het knooppunt 191 net voor de Stuyvenbergbaan. We draaiden er linksaf en begaven ons opnieuw in het Broek de Naeyer. Vrij vlug volgden we een wandelpad naar rechts en trokken doorheen het natuurgebied de Biezenweiden, opnieuw een uniek stukje natuur. We troffen er het knooppunt 123 aan, welke ons gebood rechtsaf te wandelen, voorbij het watergebied De Bocht, om derwijze de Stuyvenbergbaan te betreden. We kruisten de drukke weg om aan de overzijde via een hek het gebied in te gaan van de Watersportbaan Hazewinkel. Net voorbij deze toegang kwamen we voorbij het knooppunt 152. We begaven ons naar rechts om het wandelpad te volgen dat omheen de Watersportbaan gaat. Na zowat 1,5 km te hebben afgelegd omheen deze watervlakte, waren we aan de overzijde aangekomen en vonden er het knooppunt 144. Tijd om er het wandelpad te verlaten.

We daalden dan ook af naar rechts en begaven ons in het Natuurreservaat Blaasveldbroek. Via smalle paden en voorbij tal van kleine watergebieden, kwamen we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van 14 bunders. Even er voorbij passeerden we het knooppunt 146 en bijna 300 m verder reeds knooppunt 190. We maakten nadien een bocht naar links om verder doorheen het Broek te wandelen, gevolgd door een bocht naar rechts, richting vogelkijkpunt Grote Plas. Voorbij deze uitgestrekte watergebieden ging het aan het knooppunt 139 linksaf naar het amper 300 m verder gesitueerde knooppunt 140. We verlieten er de natuur en stapten rechts de Schotelveldstraat in. Tussen de velden bewandelden we een smalle asfaltweg, waarna we terecht kwamen op het kruispunt met de Beukenhofstraat, tevens knooppunt 68. We gingen verder rechtdoor naar het volgende kruispunt, waar meerdere wegen samen kwamen, we troffen er het knooppunt 68 aan. Min of meer rechtdoor betraden we de kaarsrechte smalle Heffenveldweg, vrij vlug overgaand in een onverharde weg. We kruisten aan het knooppunt 75 de Keramiekstraat, teneinde aan de overzijde verder te gaan in de Heffenveldweg, toepasselijk tussen de velden. Even later ging het over de Brouwerijstraat, ondertussen grondgebied Heffen om verder te gaan in de Kerkstraat. Via dit grindpad staken we Groenenbeemd over.

Rechtdoor kwamen we tenslotte aan op het plein van Heffen-Dorp, inmiddels knooppunt 142. We staken het plein over, om tussen twee woningen door het jaagpad naast de Zenne te bereiken, weliswaar na een kort klimmetje. We begaven ons op het jaagpad naar rechts tot aan de nabij gelegen Steenweg op Blaasveld, aan het knooppunt 76. We staken naar links via de brug de Zenne over, om er aan de andere kant van de brug knooppunt 275 te vinden. We volgden over korte afstand de Steenweg op Blaasveld en draaiden dan rechts de Mechelbaan op, waarna we op de eerste Y-splitsing het knooppunt 81 passeerden. We kozen de rechtse tak en betraden het smalle betonnen Vorendonkstraatje. Dit eindeloos lijkend weggetje, voerde langs enkele stroken bos en vooral langs tal van akkers en weilanden. Tot slot eindigde deze kronkelende weg ter hoogte van de druk bereden Leestsesteenweg, knooppunt 65. Enkele stappen naar links bevond zich het knooppunt 66, waar we de Leestsesteenweg dwarsten en aan de overzijde, wat verder naar links, onze wandeling vervolgden in de Oude Leestsebaan. We verkregen rechts van ons het natuurreservaat Robbroek en passeerden intussen de knooppunten 64 en 129. Bijna op het einde van de Oude Leestsebaan en net voor het viaduct van de E19 vonden we het knooppunt 194. We verlieten er de weg en draaiden rechtsaf het Robbroek in om er evewijdig aan de autosnelweg verder te stappen.

Ter hoogte van een splitsing van bospaden, aan het knooppunt 332, hielden we dezelfde richting aan om tenslotte terug vaste grond te verkrijgen in de Stuivenbergbaan. Enkele bochten later ter hoogte van het kruispunt met eveneens Stuivenbergbaan, knooppunt 126, volgden we de baan verder naar links. We gingen onder de E19 door en kruisten de N109, de Uilmolenweg, om nog verder de Stuivenbergbaan te bewandelen. We gingen voorbij het knooppunt187, om nadien richting knooppunt 258 op te zoeken. Even verder ging het dan ook rechtsaf het Vrijbroekpark in. We gingen omheen de vijver van het park, draaiden omheen het Vrijbroekhof en stapten doorheen een gedeelte van de Rozentuin. Daar troffen we voorbij het laatste knooppunt aan 258 bijna aan de ingang van het park. We verlieten dan ook even later deze groene omgeving en wandelden via de kortst mogelijke weg opnieuw huiswaarts. We sloten deze eerste wandeling in tijden van Corona dan ook af na 19,953 km en 26.254 stappen.”

437: Leefdaal, Zaterdag 16 januari 2021, 14,199 km. (8874,385 km.)

“Een winterse wandeling langs knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Gelet op de weersvoorspelling en de aangekondigde sneeuw voor de namiddag, maakten we voorheen de verplaatsing via Cambio naar het centrum van Leefdaal. We vonden er dan ook vrij gemakkelijk een parkeerplaats tegenover de Sint-Lambertuskerk op een plein. We namen er de tijd om te genieten van een kopje koffie en een sandwich, nadien ons degelijk voorzien van winterkledij om vervolgens omstreeks 10:00 uur aan de wandeling te beginnen. Het was behoorlijk koud, om en nabij het vriespunt met bovendien een schrale wind. We startten dan ook voor de kerk en begaven ons naar een eerste knooppunt, met name 57. We staken de Dorpstraat over, om rechts van de kerk het smalle straatje Kerkring te kiezen, naast de links gelegen kerkhofmuur. Achter de kerk gingen we nadien een smalle dreef in, de Kasteeldreef, om er vrij vlug knooppunt 57 aan te treffen. We kozen een smal wandelpad naar links, evenwijdig aan de waterloop de Voer, welke we net via een brugje hadden overschreden. Wat verder kruisten we de Mezenstraat, wisselden er van oever, om nadien het kruispunt aan te treffen van de Dorpstraat met Blankaart. We draaiden rechts de Dorpstraat in, om deze vrij spoedig opnieuw te verlaten via een modderig wandelpaadje naar rechts. We volgden er opnieuw de meanders van de Voer.

Gekomen ter hoogte van de openbare weg, Lange Gracht, verlieten we de Voer naar links. We troffen er een wandelpaal aan, welke aangaf dat we ons bevonden op het traject van de Streek-GR Dijleland, maar ook dat we ondertussen het knooppunt 58 hadden bereikt. We zetten onze wandeling verder doorheen de Lange Gracht, kruisten wat verder de Dorpstraat en gingen aan de overzijde de Kleine Zavelweg in, een betegeld pad. Voorbij de laatste huizen ging het pad over in een smalle wegel. We kruisten de Nollekensstraat ter hoogte van het knooppunt 59 en wandelden rechtdoor verder, een veldweg op welke ons langzaam aan hoogte liet winnen. Aan een volgende dwars gelegen veldweg, inmiddels knooppunt 506, bleven we dezelfde richting aanhouden en kwamen terecht in een holle weg, waar het even later stevig de hoogte inging. Eenmaal het hoogste punt bereikt, ging het zacht dalend naar het volgende knooppunt 505 ter hoogte van een kruispunt van veldwegen. We bevonden er ons aan het begin van een stukje bos en wandelden bijgevolg naar links het bosje in. Deze korte passage werd gevolgd door een veldweg langs de rand van het Weebergbos, om er aan het knooppunt 509, rechts een rotsig dalend pad te kiezen, Buurtweg 25 of ook wel Langestraat. Beneden gekomen arriveerden we op het kruispunt met de Ganzemanstraat met een ondergelopen weide rechts.

We hadden inmiddels knooppunt 206 aangetroffen en gingen links verder op een grindweg, de Ganzemanstraat, met zicht rechts op een enorme witte hoeve. Voorbij de inrit naar de hoeve, kwamen we op beton terecht en volgden verder de openbare weg naar links. Vrij vlug veranderde het beton in een kasseiweg en daalden we verder af. Na enkele bochten stapten we langs de rand van een links gelegen bos. Stilaan terug op de begane grond gingen we het knooppunt 205 voorbij, gelukkig terug op asfalt, waarna we even halt hielden omstreeks 11:45 uur voor een hapje bezijden de weg. We troffen er een flinke boomstam aan als zitbank. De wandelpauze hielden we eerder kort omwille van de koude en de schrale wind. We gingen verder in dezelfde richting tot nagenoeg het einde van de Ganzemanstraat. We vonden knooppunt 218 op het kruispunt met de Biezenstraat. We staken het kruispunt over om zowat 100 m verder links een stijgende asfaltweg in te draaien, Buurtweg 12, of Kleine Puystraat. Af en toe vrij steil passeerden we een kleine bunker rechts van de weg. Eenmaal op het hoogste punt verkregen we een schitterend zicht over de omgeving. We draaiden langzaam naar rechts en kwamen opnieuw uit in de Langestraat.

Aan de overzijde van de weg ging onze tocht verder in de Kleine Puystraat, een smal betonwegje tussen de velden. Kort daarna kwamen we op een dwars gelegen smal betonnen wandel- en fietspad, alwaar we links afdraaiden, Buurtweg 23, min of meer evenwijdig aan de Langestraat. We troffen vrij vlug knooppunt 207 aan, om er het pad te verlaten en naar rechts een modderige veldweg op te gaan, de Korbeekstraat. We kwamen nogmaals voorbij een klein perceel bos, waarin verscholen een kleine bunker, om nadien een kruising van veldwegen aan te treffen, ter hoogte van het knooppunt 208. We stapten rechtdoor verder over deze veldweg, maakten nadien een bocht naar rechts om tenslotte een volgend knooppunt te bereiken, met name 510 op alweer een kruising van veldwegen. Ondertussen waren we tijdens de afgelopen afstand meermaals gedaald en gestegen over het heuvelachtige parcours. Ook nu hielden we dezelfde richting aan nog steeds in de Korbeekstraat, om geruime tijd later een dwars gelegen betonwegje aan te treffen aan knooppunt 518. We troffen er een zitbank aan en namen er even de tijd om een broodje te nuttigen. Omwille van de koude hielden we de pauze eerder aan de korte kant.

We stapten het baantje in naar links om amper 100 m verder reeds het volgende knooppunt te vinden, met name 51 op het kruispunt van de Brede Weg en de Cornelisberg. We staken de Brede Weg over en begonnen aan een geleidelijke afdaling via een grindweg. Af en toe was het pad vrij modderig en zelfs in die mate, dat we in een bocht naar links, dienden te stappen over strobalen bezijden het pad. Het pad ging nogmaals de hoogte in om nadien, eenmaal over het hoogste punt, af te dalen naar een kruising van meerdere veldwegen, knooppunt 50. We namen de veldweg rechts en begonnen aan een vrij bochtige en lange afdaling naar de lager gelegen openbare weg, Delle. Beneden aangekomen, staken we deze drukke weg over om aan de overzijde nogmaals een klim aan te vangen op een grindweg, de Kapellestraat. Boven aangekomen daalden we nadien via een holle weg naar de lager gelegen Kerkstraat, ondertussen reeds knooppunt 56. We kruisten de Kerkstraat om aan de overzijde nog even verder te gaan in de Kapellestraat en er rechts af te draaien naar de Sint-Veronakapel van Leefdaal. Jammer genoeg niet toegankelijk. We gingen links van de kapel en via enkele trappen daalden we af naar de Dorpstraat, om daar links de weg op te gaan.

We kruisten er vervolgens de Kapellestraat en wandelden rechtdoor tot we rechts, ter hoogte van een linkse bocht de Dorpstraat verlieten en via een brugje de Voer overschreden. We bevonden ons opnieuw op een smal wandelpad aan de oever van de Voer. Via dit paadje kruisten we even verder Het Bies, gevolgd door de Voerhoek om tenslotte na een korte klim een kasseibaantje te betreden, Slagberg. We draaiden het wegje links op en stapten zo voorbij een links gelegen vijver, terwijl we rechts het kasteel van Leefdaal konden waarnemen. We kruisten Boskee en begaven ons aan de overzijde opnieuw in de Kasteeldreef, om er het voorlaatste knooppunt 57 aan te treffen. We stapten er gewoon rechtdoor reeds met de kerk van Leefdaal in zicht. Ondertussen hadden we de eerste sneeuw verkregen en toen we even later de parking bereikten waar we waren van start gegaan, konden we reeds spreken van hevige sneeuwval. We namem er nog even de tijd om in de auto de laatste koffie te nuttigen, alvorens de terugreis aan te vangen. We eindigden dan ook omstreeks 14:45 uur onze winterse wandeling na 14,199 km.”

436: Brukom, Zaterdag 14 maart 2020, 14,307 km. (8860,186 km.)

“Het relaas van de wandeling hierna, handelt alweer over een tocht langs het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute. Tijdens een vorige wandeling over dit parcours waren we gestopt ter hoogte van Brukom op de Bergensesteenweg. We begonnen deze dag dan ook met een verplaatsing per bus en trein naar de vermelde plaats, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een broodje, gezeten op het trottoir ter hoogte van een grote handelszaak. Nadien, omstreeks 10:30 uur konden we aan de tocht beginnen. We wandelden dan ook een tijdje langs de Bergensesteenweg, om even later schuin rechts een smalle asfaltweg op te gaan, de Trapputweg. Na enkele bochten veranderde het asfalt in een betegelde weg met in het midden een grasstrook. Zowat 1 km verder, na te hebben genoten van de uitgestrekte vlakte, bereikten we de dwars gelegen Halleweg, welke we links opgingen. In dalende lijn kwamen we een 350-tal m verder aan op een vijfsprong van wegen, om er de eerste weg rechts, de Zandweg op te gaan. We volgden er nu eveneens het traject van de Streek-GR Groene Gordel, naast de reeds gekende rood-witte tekens van de GR512. Deze min of meer modderige veldweg, liet ons geleidelijk aan hoogte winnen. In de verte zagen we reeds de VRT-zendtoren van Sint-Pieters-Leeuw, alwaar we later zouden voorbij wandelen.

Ter hoogte van een haakse bocht naar links, verlieten we de Zandweg, door rechtdoor een smal paadje op te gaan naast een weideafsluiting rechts. Het paadje was erg modderig en omwille van de helling vaak moeilijk begaanbaar. Tenslotte raakten we toch boven en kwamen terecht op de openbare weg, Vosholenweg. Hier dienden we aan de overzijde van de straat, rechts naast het huis nr. 9, nogmaals een smal paadje te bewandelen in dezelfde richting. Echter na enkele tientallen meter kwamen we tot de vaststelling dat het pad volledig onder water stond en er geen doorkomen mogelijk was. Dan maar rechtsomkeer en via de openbare weg, richting ander einde van het paadje. We volgden bijgevolg de Vosholenweg naar rechts, dan de Jan Baptist Cardijnstraat eveneens naar rechts en tot slot aan een klein kapelletje opnieuw rechtsaf, in de Janbapust Cardijlstraat. Even later bereikten we ter hoogte van het huis nr. 33 het van rechts komende paadje van voorheen. Voorbij de woning ging het asfalt over in een grindweg en wandelden we tot aan het kruispunt met de Pijnbroekstraat. Daar ging onze tocht naar links, om meteen opnieuw rechts de Jan Baptist Cardijnstraat in te draaien.

We kruisten vervolgens de Pepingensesteenweg, ter hoogte van een wandelboom. We namen er dan ook afscheid van de Streek-GR Groene Gordel. Aan de overzijde van de steenweg stapten we rechtdoor de Victor Maloustraat in en kwamen voorbij de VRT-zendtoren. Voorbij de zendtoren stapten we nog een eindje rechtdoor in de Victor Maloustraat om nadien rechtsaf te gaan in de Bosveldlaan. Ter hoogte van een T-kruising gingen we verder linksaf in de Bosveldlaan tot aan het huis nr. 5. Daar hield de verharding op en verkregen we een gedeeltelijk gras- en grindweg. We maakten een bocht naar rechts en stapten tussen de velden door, tot we op het einde de Oudenakenstraat bereikten. Via het asfalt draaiden we rechtsaf  en kwamen even later terecht in het verlengde van de straat, thans Alfons Fleurusstraat. Over een afstand van ongeveer 1,3 km gingen we in dezelfde richting verder, tot aan een volgende wandelboom, waar we opnieuw de Streek-GR Groene Gordel aantroffen. We gingen linksaf, staken de Zuunbeek over en kwamen voorbij de Uitkijktoren Zuunvallei, tegenover de Wachtvijver Volsem. Ter hoogte van de Uitkijktoren maakten we het ons wat gemakkelijk en namen plaats op de trappen, teneinde er omstreeks 13:00 uur te genieten van een laat middagmaal.

Nadien gingen we links verder voorbij de Wachtvijver en kwamen in de Hoogstraat, om er over zowat 100 m naar links te gaan en nadien rechtsaf de Elswegstraat in te draaien. We maakten er een haakse bocht naar links, om derwijze verder te gaan via de Jaak Calloensstraat. Voorbij de laatste huizen ging het rechtdoor een veldweg op, welke leidde naar een verder gelegen stukje bos. Net voor het bosje aangekomen maakten we een bocht naar rechts en volgden de bosrand, nadien links meedraaiend. Een 150-tal m verder, net voor een weide, sloegen we opnieuw rechtsaf op een smal pad. Via het wandelknooppunt 735 arriveerden we tenslotte opnieuw op de openbare weg in de Hemelrijkstraat, ter hoogte van het wandelknooppunt 733. We verlieten er de Streek-GR Groene Gordel en gingen rechtsaf verder in de Hemelrijkstraat. 250 m verder troffen we knooppunt 732 aan en daar gingen we linksaf op een asfaltwegje, voorbij het laatste huis overgaand in een veldweg. Geruime tijd later kruisten we de Brabantsebaan om aan de overzijde de Molenborrestraat in te wandelen. Op het einde van deze weg, ging het rechtsaf in de Sint-Laureinsstraat en belandden we aan de kerk van Sint-Laureins-Berchem. Net voor de kerk draaiden we in de bocht mee naar links, om nadien ter hoogte van het huis nr. 11, links een grindweg in te gaan.

Dit pad leidde naar de verder gelegen Postweg aan het knooppunt 112. Een 50-tal m verder naar rechts, zetten we onze tocht verder op een smalle wegel links, naast het rechts gelegen kasteelpark van Gaasbeek. Voorbij de bosrand gekomen hielden we links ten opzichte van de vijver van het kasteel van Gaasbeek. Gekomen aan de toegang tot het domein, volgden we naar links de Onderstraat tot op het Arconateplein van Gaasbeek. Alvorens de terugreis aan te vangen per bus en trein, bezochten we nog even de plaatselijke Onze-Lieve-Vrouwkerk en deden wat inkopen op de markt op het plein. Vooral de rijstpap zou later heerlijk smaken. We verlieten even later Gaasbeek in de regen na een wandeling van 14,307 km en 18826 stappen.”

435: Velm, Zaterdag 07 maart 2020, 22,235 km. (8845,879 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Velm. Tijdens deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR564. Deze tocht kan worden opgedeeld in een afstand naar keuze, met name 24,1 km, 18 km of 6,4 km. Wij kozen voor de langste afstand en zouden onderweg desnoods de wandeling inkorten. Vooraf maakten we dankzij Cambio de verplaatsing naar Velm en konden parkeren op het Gemeenteplein. Na vooraf een broodje ter plaatse, konden we omstreeks 10:00 uur beginnen aan deze tocht. We verlieten het Gemeenteplein en begaven ons in de Sint-Martinusstraat, richting kerk Sint-Martinus. Een brede kasseiweg liet ons al dadelijk aan hoogte winnen. Net voorbij de kerk draaiden we rechts de Oudekerkstraat in, nog wat verder klimmend. We bemerkten er de eerste rood-witte markeringen van de GR564, welke we over langere afstand zouden volgen. We kruisten de R. Schrijversstraat om voorbij het kruispunt verder rechtdoor aan te houden in de Steenbergstraat. Op het einde van de weg kruisten we de smalle Glimmerberg en daalden aan de overzijde via enkele trappen af naar de lager gelegen Pomphuisstraat. We sloegen rechtsaf en kort erna linksaf in de Waterstraat tot op het volgende kruispunt voorzien van een kapel.

Daar wandelden we links verder in de Bornstraat. Voorbij de laaste huizen verkregen we kasseien onder de schoenen. We stapten de Bornstraat verder in tot we terecht kwamen aan een groen hek, alwaar we de weg naar rechts verlieten en een graspad opgingen. Het pad veranderde even later in een holle weg welke leidde naar een dwars gelegen veldweg, de Kruisstraat. We zagen er toepasselijk een kruisbeeld geplaatst aan een eenzame boom. We dwarsten deze veldweg en stapten verder rechtdoor tot op het einde van de holle weg. We hielden links aan en wandelden vervolgens langs de links geplaatste fruitbomen tot we tenslotte een betonnen veldweg aantroffen, Staakweg. We begaven ons naar links op de weg en stapten zowat 1 km in dezelfde richting, tot we rechts van de weg een holle weg konden ingaan. We kwamen nadien tegenover de spoorlijn uit, alwaar we een bocht maakten naar links en een eindje evenwijdig aan de sporen stapten tot aan de spoorwegovergang in de Opheimstraat. We staken naar rechts de spoorweg over om vrijwel onmiddellijk opnieuw rechtsaf te wandelen op een graspad aan de andere kant van de spoorweg. Amper 250 m verder ging het een links gelegen veldweg in, welke uitmondde in de Dorpsstraat.

We kruisten de Kapelstraat en wandelden verder in de Dorpsstraat tot aan een klein rond punt. Daar bemerkten we links in de Kaasstraat café ‘De Tempelier’. We hielden er dan ook omstreeks 11:25 uur even halt voor het nuttigen van een kopje koffie, ondertussen zowat in het centrum van Attenhoven. Na deze onderbreking stapten we nog enkele meters verder in de Dorpsstraat om nadien links de Lindestraat in te draaien. We bereikten er een Y-splitsing, voorzien van een enorme lindeboom met Mariabeeld. We hielden de richting rechtdoor aan tot aan een hoogspanningscabine, alwaar we rechts een smal paadje insloegen, dat leidde naar de verder gelegen Kastelstraat. Rechts kregen we een mooi zicht op de kerk Sint Pieters Banden van Attenhoven. In de Kastelstraat gekomen daalden we af naar links en betraden op die manier het natuurgebied De Beemden. Via een brugje staken we de Zeyp over en draaiden naar links, om te wandelen tussen de Molenbeek en enkele vijvers. We troffen er enkele picknickbanken aan en genoten er omstreeks 12:05 uur van een hapje en een drankje. Even later wandelden we verder richting fietsknooppunt 53, om tenslotte aan te komen aan het OCMW-rusthuis in de Oscar Huysecomlaan.

We hielden links en vorderden tot aan een rond punt ter hoogte van de Carrefour Market. Net voorbij deze rotonde draaiden we rechts een wandelpad in tussen de Carrefour en de Molenbeek. Op het einde van het wandelpad ging het rechts een helling op, de Edouard Hamelsstraat, om vrijwel meteen links de Bovenpoortstraat te kiezen. Gekomen aan het einde van de straat, gingen we links het Roefferdingeplein op en kwamen zo aan het bezoekerscentrum Rufferdinge. Net naast het centrum stapten we door een poortje en bereikten de binnenplaats van het domein Rufferdinge. Via enkele trappen konden we een waterrad bekijken en nadien verder doorheen het domein wandelen tot we het domein verlieten en de Sportlaan betraden. We hielden links aan richting sportcomplex van Landen. Net voorbij de toegang van het sportcomplex gingen we onmiddellijk rechtsaf en volgden het Noorse looppad omheen het voetbalterrein. Op het einde van het pad begaven we ons naar links richting parking om via een draaimolen het complex te verlaten. We draaiden rechtsaf en volgden de richting station van Landen. Aan het Stationsplein konden we via een tunnel onder de spoorweg door en kwamen aan de andere kant terecht in de Smeestersstraat, die we naar rechts opgingen.

Op het einde van de straat maakten we een bocht naar links en hielden rechtdoor aan in de Sint-Norbertusstraat, een hobbelige kasseiweg. We passeerden er de Sint-Norbertuskerk en stapten verder tot op de rotonde. Daar namen we definitief afscheid van de GR564 en begaven ons rechts in de Karolingerslaan. Na geruime tijd deze laan te hebben bewandeld, kruisten we op het einde de Raatshovenstraat en kozen rechts richting site van Sinte-Gitter, welke we bereikten via enkele trappen aan een oude waterput. We konden er even doorheen het glas het Stedelijk Archeologisch Centrum bekijken. Op de site troffen we tevens een zitbank aan, ideaal om omstreeks 13:40 uur te genieten van een picknick. Na deze wandelpauze verlieten we de site rechts en kwamen terecht op de Wingbergstraat, waar we bezijden de weg een wandelpad konden volgen tot aan een industrieterrein. Daar namen we rechts een grinpad dat verliep naast de rechts gelegen woonwijk, waarna we op het einde Roosveld betraden. We sloegen deze weg naar rechts in en stapten tot aan de links gesitueerde Sint-Gertrudisstraat. Via deze weg wandelden we via een tunnel onder de spoorweg door en bleven de Sint-Gertrudisstraat volgen tot aan een witte kapel. Links van deze kapel wandelden we rustig verder via de Eikkapellaan, kruisten even verder Dries en hielden rechtdoor aan, naast de waterloop de Zijp.

Op het einde van deze lijnrechte en lange weg kwamen we op het kruispunt met de Tiensestraat, welke we kruisten en aan de overzijde de Maartstraat namen. Deze weg mondde uit op de drukke Oscar Huysecomlaan, waar we vroeger op de dag reeds waren voorbij gekomen. Het was inmiddels 14:40 uur geworden, tijd om even te pauzeren met een glaasje cola in café Argus, tegenover het grasplein. We konden er een kunstwerk bekijken, ‘De poort naar de toekomst’, vervaardigd uit wilgentakken. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, gingen we terug op weg. We volgden de Oscar Huysecomlaan naar links tot aan de eerste onverharde weg rechts. We passeerden er het kasteel van Rumsdorp, jammer genoeg was er weinig van te bemerken en volgden het pad tot aan een weide. Daar stapten we naast de afspanning tot aan een wandelpad net voor het natuurgebied De Beemden. Met wat moeite het wandelpad bereikt, ging het linksaf om uit te komen in de Beemdenstraat. Nogmaals dienden we linksaf te draaien en een 50-tal m verder rechts een veldweg op te gaan. We kruisten een betonnen veldweg, de Spikkaertstraat en namen aan de overzijde een grasweg, welke leidde voorbij een waterzuiveringsstation.

De grasweg veranderde in een smalle wegel welke ons even later liet aankomen in het centrum van Neerlanden. We kruisten vooreerst de Droogveldstraat en namen aan de overkant de F. Istasstraat, om nadien de Bergstraat te kruisen en rechtdoor te gaan naar de Beekhoeve, voorheen een vierkantshoeve. We gingen links van deze hoeve en staken via een brugje de Molenbeek over, waarna we nadien een smal kasseiwegje links opgingen, de Abdijstraat, om er de oude abdij van Neerlanden aan te treffen, alsook de oude pastorie. De korte Abdijstraat eindigde in de Zoutleeuwstraat, die we nu naar rechts opgingen. Hier weken we even van het geplande parcours af, om enkele overbodige zijwegen te negeren. We wandelden dan ook geruime tijd langsheen de Zoutleeuwstraat, tot we tenslotte rechts de smalle betonweg konden kiezen, de Romeinseweg. Volgens ons routeplannetje zouden we steeds dezelfde richting dienen aan te houden om het centrum van Velm opnieuw te bereiken. De Romeinseweg ging over in de Davidstraat. Een oneindig lang uitziend betonbaantje leidde ons tussen de akkers, weiden en boomgaarden door. Af en toe wonnen we aan hoogte, om dan terug wat te dalen. Geruime tijd later, net alvorens we konden afdalen naar Velm, troffen we bezijden de weg nog een rustbank aan. Nadien ging het verder, nog steeds in de Davidstraat, om er de spoorweg te dwarsen en uiteindelijk opnieuw het Gemeenteplein aan te treffen na 22,235 km stappen in 05.24.23 uur.”

434: Holleken, Zaterdag 29 februari 2020, 13 km. (8823,644 km.)

“Een volgende etappe langsheen het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute, begon vooreerst met een verplaatsing per bus en trein naar het station van Holleken. De plaats waar we tijdens een vorige etappe waren gearriveerd. Na aankomst aldaar, namen we vooreerst nog even de tijd om een hapje te eten, waarna we konden beginnen aan een volgende dagtocht. Het was dan ook reeds 09:45 uur toen we via de trappen het perron van Holleken verlieten en beneden terecht kwamen in de Perkstraat. De dag begon dan ook met een beklimming over asfalt, waarna we de Lange Haagstraat kruisten en aan de overzijde verder wandelden over een smal pad tussen hagen en tuintjes, Voetweg 25 geheten. Op het einde van het pad kruisten we de Hollebeekstraat, teneinde aan de overzijde een veldweg te betreden naast akkerland links en tuinafsluitingen rechts. We volgden er aldus Voetweg 26 en kruisten wat verderop een aardeweg, Boesdaal. We hielden dezelfde richting aan op de veldweg tussen akkers en weiden, tot we op het einde aan een afsluiting haaks rechtsaf draaiden. We troffen er de bordjes aan betreffende het Wijnbronbeek Wandelpad. Op weinige meters daar vandaan kwamen we opnieuw op de openbare weg, de Rodestraat. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder via een wandelpoortje en gingen het Kleetbos in.

Na ongeveer 200 m maakten we in het bos een bocht naar links om aan de volgende splitsing rechts aan te houden. Op het einde van het bos gekomen stapten we opnieuw rechtsaf via Voetweg 31 om voorbij de rand van het bos linksaf te gaan op Voetweg 32. We gingen rechtdoor verder tussen bos rechts en visvijvers links om tenslotte uit te komen in de Heidedreef, opnieuw asfalt onder de voeten dus. Via deze dalende holle weg kwamen we beneden aan op een driehoekig grasveld, Devonsquare. We troffen er een opvallend beeldje aan van een Engelse heer, verwijzend naar de binding tussen Linkebeek en Kenton. Net voor het pleintje draaiden we tweemaal linksaf en stapten de Dwergboschstraat in. Gekomen ter hoogte van het kruispunt met de links gelegen Elfbunderslaan draaiden we deze straat in, om even verder omstreeks 11:00 uur even halt te houden op het kruispunt met de Zwaluwenlaan. We troffen er bezijden de straat een zitbank aan, ideaal om even te pauzeren en te genieten van een picknick op straat. Heel wat autobestuurders hun blikken negerend. Na deze aangename eet- en rustpauze zetten we onze wandeling verder.

We stapten nog even verder in de Elfbunderslaan om nadien rechts te Kleetboslaan in te slaan, welke ons leidde naar de Alsembergsteenweg. Aan de overzijde van de steenweg wandelden we linksaf op het fietspad, langs de muur van het Dwersboskasteel. Zowat 75 m verder, voorbij de kasteelmuur sloegen we rechts de Hongarijestraat in. We hielden dezelfde richting aan en draaiden langszaam naar rechts verder, langs de rand van een perceel bos. We volgden een veldweg tussen het bos en weide. Aan het einde van de links gelegen weide, stapten we rechtdoor het bos in, tot aan de eerste splitsing, waar we ons naar links begaven in een holle weg, Den Draaier. Het smalle pad mondde even verder uit op de openbare weg, tevens Den Draaier, ondertussen op het grondgebied van Beersel. We kruisten verder de Grote Baan en gingen aan de overzijde de Schoolstraat in, om deze vrij snel naar rechts te verlaten, de Windmolenstraat. We dwarsten de Kerkveldstraat en arriveerden op de Steenweg op Ukkel. We waren inmiddels de klok van 11:45 uur genaderd en hielden op het kruispunt even halt in café ‘In de oude pruim’, om er te genieten van een koffie, of waren het er twee? Na onze onderbreking ging onze wandeling verder via de Weidestraat, het verlengde van de Windmolenstraat. Net voor de spoorwegbrug ging het linksaf, een berm op via een smal paadje, hierbij ondertussen tevens de GR12 volgend.

We wandelden doorheen een stukje bos, om even verder aan een splitsing steil naar beneden te gaan tot op de openbare weg, de Zennedreef. We kozen rechtsaf en gingen onder de spoorweg door, om net er voorbij dadelijk linksaf te wandelen. We zetten onze tocht verder over een smal pad naast de spoorweg tot aan het station van Beersel. We draaiden rechts weg van de treinhalte en gingen tot aan het Kasteel van Beersel, in de Beerselsestraat. Voorbij het kasteel gingen we onder de spoorweg door, maakten een bocht naar links via de Lotsestraat, om nadien rechtsaf te gaan in Beukenlandschap. We volgden deze smalle kasseiweg tot aan het huis nr. 39. Daar verlieten we het traject van de GR12 en gingen rechts een smalle grindweg op, Blarenveld. Wat verder verbreedde het pad tot een straat, om er de Kasteelstraat te kruisen. Nog steeds rechtdoor ging het opnieuw over een smal pad, waarna we de Rollebeekstraat overstaken. Een heel eind verder eindigde het pad ter hoogte van een rond punt. We namen er de eerste afslag, de Kesterbeeklaan welke we volgden, tot we rechts via een brug de E19 konden overgaan. Voorbij de brug ging de tocht verder via de Kesterbeeklaan naar links, om nadien rechts af te slaan ter hoogte van een kapel, in de Spoorwegstraat.

Zoals de naam al liet vermoeden, ging het smalle asfaltwegje onder de spoorweg door, waarna we onmiddellijk links verder door de Spoorwegstraat gingen. Even verder ging deze weg over in de Gentstraat en passeerden we een sportcomplex. Net daar voorbij sloegen we rechts Zittert in, om een 200-tal m verder links een smal paadje op te gaan dat ons leidde door de wijk Blokbos. We kwamen op die manier aan de Sint-Jozefkerk van Lot, om er tegenover vervolgens de E. Debusscherestraat in te wandelen. Naast de kerk, op een pleintje troffen we een merkwaardig beeld aan,  ‘De ontvoering van Europa’. Op het einde van de straat ging het naar links tot op het dorpsplein van Lot. We gingen rechtsaf en wandelden een eindje naast de Zenne tot aan de brug over de waterloop. Alvorens de Zenne over te steken, hielden we nog even een langere koffiepauze in café ‘Solsleutel’ net voor de brug. We waren ondertussen de klok van 14:10 uur genaderd. Na deze laatste wandelpauze staken we via de brug rechts de Zenne over en sloegen de eerste straat links, de Stationsstraat in. De straat mondde uit ter hoogte van het station van Lot, alwaar we via een tunnel onder de spoorweg konden gaan.

Aan de andere kant van de tunnel troffen we Sashoek aan en deze straat ingaand kwamen we uit aan het Kanaal Brussel-Charleroi. We gingen even via Sashoek naar links tot aan de brug over het kanaal, staken deze waterweg over, om nadien linksaf te slaan naar de Vaartweg, het jaagpad langsheen het kanaal. Iets meer dan 1 km verliep onze wandeling over het jaagpad, tot we net voor de afsluiting van een fabriek, rechts een aardeweg dienden op te gaan, de Ferdinand Uylenbroeckstraat. Wat verder werd de weg verhard, waarna we zowat 900 m verder het einde van onze wandeling bereikten ter hoogte van de Bergensesteenweg, de N6 Brussel-Halle, ter hoogte van Brukom. We sloten deze tocht dan ook af na exact 13 km.”

433: Maasmechelen, Zaterdag 08 februari 2020, 17,891 km. (8810,644 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Maasmechelen. Tijdens het verloop ervan wordt een gedeelte gevolgd van de GR561. De totale wandelafstand bedraagt 17 km en kan worden opgedeeld in een noordelijke lus van 9,6 km en een zuidelijke lus van 7,4 km. De aanbevolen startplaats bevindt zich aan de Toegangspoort Mechelse Heide van het Nationaal Park Hoge Kempen, gelegen aan de Joseph Smeetslaan 280. Na een autorit via Cambio bereikten we de plaats alwaar deze wandeling kon worden aangevangen. We namen vooreerst even de tijd voor een kopje koffie en een sanitaire stop in Cafetaria ’t Salamanderke naast de parking ter hoogte van de toegangspoort. Nadien, omstreeks 10:20 uur konden we op weg. Net achter de informatiehut Mechelse Heide begon onze wandeling naar rechts en volgden we een lokale wandelroute, aangeduid door middel van een gele zeshoek. We konden vrijwel dadelijk beginnen aan een beklimming. Na deze helling draaiden we linksaf en volgden een kiezelpad, nog verder aan hoogte winnend. We maakten vervolgens een bocht naar rechts en kregen een opeenvolging van dalen en opnieuw klimmen. Links in de diepte kregen we zicht op de zandwinningsinstallaties. Wat later, na nogmaals een bocht naar rechts verliep de tocht een tijdje over een kiezelweg tussen heide en dennenbos.

Een 50-tal m voor een bocht naar links, betraden we een bospad rechts dat leidde naar een T-splitsing, alwaar we links hielden. We kwamen terecht aan een zitbank, geplaatst in een kring van stenen. Daar ging het rechtsaf via een stel trappen naar de lager gelegen vallei. We kruisten een aardeweg om even verder aan een T-splitsing linksaf te stappen en de richting westen aan te houden. We kwamen langsheen een oude bunker en hielden dezelfde richting aan door de heide, tot aan een kruispunt voorzien van een zitbank. We sloegen rechtsaf om de zandweg na een bocht te ruilen voor een pad in de heide. Een volgende Y-splitsing gebood ons links aan te houden om 200 m verder een pompgebouw aan te treffen. We bevonden ons op het kruispunt van Weg naar Heiwick en de N763 Steenweg naar As. We staken de N763 over teneinde aan de overkant over korte afstand het fietspad naar links te volgen. Daarna verlieten we het fietspad naar rechts via een afsluitbalk en gingen een aardeweg op het bos in. Zowat 700 m ging het nu rechtdoor tussen een dennenbos links en een loofbos rechts. We hielden op dit pad dan ook omstreeks 11:30 uur even halt voor een hapje en een drankje. Even later zetten we onze tocht verder, ondertussen via een grindpad.

Ter hoogte van een Y-splitsing hielden we rechts aan, om nadien opnieuw een zandweg te betreden. We gingen doorheen een dal, licht dalend tussen de varens, tot we een kruispunt van boswegen aantroffen. Hier maakten we een links-rechts beweging, waarna we zowat 150 m verder, opnieuw linksaf draaiden. We naderden zo een oude spoorweg, welke we naar links kruisten, om aan de overzijde naar rechts verder te wandelen op een pad evenwijdig aan de spoorweg. Na ongeveer 700 m in dezelfde richting te zijn gegaan, troffen we een oranje constructie aan, aangevend dat daar een ondergrondse leiding lag. Net daar voorbij ging onze route rechtsaf en bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR561. We hielden verder dezelfde richting aan, min of meer evenwijdig aan de spoorweg, tot we op het einde de Spoorwegstraat aantroffen. We sloegen rechtsaf en kwamen aan ter hoogte van het voormalig stationnetje van Eisden. Daar hielden we dan ook even halt omstreeks 12:35 uur om er even te genieten van een kopje koffie in café De Statie. Een verdiende pauze in het zonnetje later, kruisten we de spoorweg en gingen links opnieuw het bos in, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR561.

Na een 2-tal km doorheen het bos te zijn gewandeld, kwamen we opnieuw aan ter hoogte van de drukke Joseph Smeetslaan, de N763, om aan de overzijde de startplaats van onze dagtocht, de toegangspoort Mechelse Heide te bereiken. We namen er dan ook vooreerst de tijd een hapje te eten, ondertussen de klok van 13:30 uur voorbij. Na de maaltijd begonnen we aan de zuidelijke lus van 7,4 km. We stapten voorbij een grote steenwal en hielden links aan, dalend met het fietspad. Beneden lieten we fietspad voor wat het was en betraden de eerste aardeweg links. We bevonden ons nu op een brede bosweg welke ons leidde tot aan een derde kruising, alwaar we rechts afdraaiden. Rechtdoor stappend bereikten we een grote open vlakte, het Ven onder de Berg. Net voor het Ven hielden we links en vrijwel onmiddellijk erna rechts op een smal bospad. We kwamen even later terecht op een knuppelpad, dat ons leidde naar een T-splitsing. Vanaf daar dienden we de plaatselijke rode, blauwe en groene aanduidingen te volgen over een golvend bospad. Uiteindelijk kwamen we opnieuw op het fietspad terecht, dat we nu bewandelden naar links. We bevonden ons voor de derde maal op het traject van de GR561. We verlieten even later het fietspad ter hoogte van een bocht naar rechts.

Na enkele richtingsveranderingen op een golvende bosweg, betraden we een grindweg naar rechts, waarna we zowat 400 m verder de brug aantroffen van de E314. Net voor de brug wandelden we naar rechts het fietspad op, maakten een bocht van 90° en verlieten 300 m verder het fietspad naar links. Via een stijgende aardeweg stapten we nagenoeg 1 km rechtdoor tot we een zitbank aantroffen. Ter hoogte van deze bank sloegen we rechtsaf en volgden er blauwe ruitjes. Vervolgens hielden we links aan en beklommen een stel trappen om hogerop uit te komen op het hoogste punt van de Mechelse Heide. Voorbij dit hoogste punt begonnen we aan de afdaling, hierbij gegidst opnieuw door de GR561. Opnieuw kregen we een serie trappen te verwerken, op weg naar beneden. Wat lager bereikten we na een houten poortje een dwars gelegen kiezelweg welke tenslotte eindigde ter hoogte van de steenwal aan de toegangspoort tot de Mechelse Heide. Meteen het eindpunt van een dagje stappen in Maasmechelen. We sloten af na 17,891 km en 04.21.51 uur stappen.”

432: Jezus-Eik, Zaterdag 18 januari 2020, 13,132 km. (8792,753 km.)

“Een wandeling langsheen een gedeelte van de GR512, de Brabantse Heuvelroute tussen Diest en Geraardsbergen. Ditmaal vertrokken we vanuit Jezus-Eik. Na een voorafgaande verplaatsing per bus en trein, bereikten we het centrum van Jezus-Eik. Omwille van het vroege uur was nog alle horeca gesloten, dus gingen we maar van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie. Het was dan ook reeds 10:00 uur toen we ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouwkerk links de Kapucijnendreef opgingen. Tijdens een vorige etappe langs deze GR waren we via deze weg terug gekomen naar het centrum van de gemeente. Ditmaal volgden we een stukje van de reeds voorheen afgelegde weg, op zoek naar waar we tijdens een vorige tocht het traject van de GR512 hadden verlaten. We hielden even verder halt ter hoogte van het Cultureel Centrum de Bosuil, om er even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. Voorbij het CC draaiden we links de Jachtdreef in betraden het Zoniënwoud. Ter hoogte van een Y-splitsing namen we de rechtertak om even verder het punt te bereiken waar we tijdens een vorige wandeling de GR512 hadden verlaten. We bevonden er ons op het kruispunt van de GR512, de GR579 en de Streek-GR Groene Gordel. Vanaf nu volgden we opnieuw de rood-witte markeringen van de GR512, met andere woorden, we gingen linksaf de Woudmeesterdreef in.

Gekomen aan het kruispunt met de Jachtdreef, ging het linksaf op een kasseiweg, de Sint-Jansdreef, om zowat 250 m verder opnieuw links te gaan in de Onze-Lieve-Vrouwweg. We trokken door een mooi dal, alwaar we halverwege omstreeks 10:40 uur even halt hielden om er te genieten van een broodje. Na deze aangename onderbreking stapten we verder tot op het einde van het dal, om er vervolgens rechts de Prinsenweg in te gaan. We kruisten er de Haagbeukendreef om 400 m verder via een tunnel onder de E411 door te gaan. Aan de andere kant van de tunnel ging onze wandeling verder in de Prinsendreef tot aan het kruispunt met de Tambour Dreef, die we naar links inwandelden. Op het einde van deze dreef ging het opnieuw naar rechts, waarna we uitkwamen in de Wolvendreef. Via deze weg gingen we even later via een tunnel onder de R0. Eenmaal onder de R0 door bereikten we een kruispunt van meerdere bosdreven, om er links de Mezendreef in te stappen. Via deze dalende weg kwamen we aan een splitsing om er dan links het Eikendalpad te betreden. Na een eindje het pad te hebben gevolgd, hielden we er even kort halt om 12:10 uur om er te genieten van een appeltje.

Nadien volgden we verder dit smalle bospad over een afstand van ongeveer 1,4 km, terwijl we meerder andere paden kruisten. Tenslotte mondde het Eikendalpad uit ter hoogte van de Graaf van Vlaanderendreef. We begaven ons naar links en nadien aan de volgende kruising naar rechts, om op die manier de drukke Terhulpensesteenweg aan te treffen. Aan de overzijde van de weg, konden we onze dagtocht verder zetten in de Bundersdreef. Via deze dalende asfaltweg, gingen we via een tunnel onder de spoorweg door, om verder te gaan in de Bundersdreef doorheen het Zoniënwoud. We hadden zowat 2,1 km rechtdoor voor de boeg, om nadien het kruispunt aan te treffen met de Harasdreef. Echter kort voordat we deze drukke weg zouden oversteken, hielden we in het bos nog even halt voor een hapje, inmiddels de klok van 13:00 uur voorbij. Na alweer even te hebben genoten van een aangename pauze, in de stilte van het bos, begaven we ons naar de Harasdreef en konden met wat moeite veilig de overkant bereiken. We bevonden ons toen op de kruising van de GR512 en de GR126. We volgden er het meest rechtse pad, het Grasdellepad. We passeerden er het monument voor de gesneuvelde boswachters tijdens WOI.

Over een afstand van zowat 1,6 km bewandelden we dit pad, tot aan de rand van het Zoniënwoud, alwaar we de drukke Waterloosesteenweg bereikten. Met wat moeite raakten we veilig aan de overkant via de verkeerslichten een 100-tal m naar rechts. Aan de overzijde van de steenweg dienden we dan verder te gaan via de De Castonierlaan. Op het einde van deze dalende weg, ging onze tocht verder via een smal pad links van een villa, tussen twee hagen. Via een wandelpoortje verlieten we het pad naar rechts en betraden een veldweg, welke tenslotte uitmondde in het Elsgatveld, om er rechts aan te houden. We hielden steeds dezelfde richting aan op deze veldweg gedurende ongeveer 1,4 km in de richting van de Perkhoeve. Eenmaal gekomen ter hoogte van deze Brabantse hoeve uit de 18^de eeuw, maakten we een haakse bocht naar links en kregen kasseien onder de schoenen. Via deze dalende weg arriveerden we beneden in de Perkstraat. We sloegen linksaf en begonnen aan de laatste 400 m via een steigende asfaltweg naar de treinhalte van Holleken. Het was dan ook bijna 15:00 uur toen we via een stel trappen het perron konden betreden. Einde van een dagtocht na 13,132 km stappen in een tijd van 03.14.48 uur.”

431: Dilsen-Stokkem, Zaterdag 11 januari 2020, 22,031 km. (8779,621 km.)

"Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Dilsen-Stokkem. De totale wandelafstand bedraagt 20,1 km en kan worden opgedeeld in een noordelijke lus van 10,1 km en een zuidelijke lus van 10 km. Het aanbevolen vertrekpunt situeert zich op de parking van het recreatiedomein Sparrendal. Tijdens de tocht wordt een gedeelte gevolgd van de GR561. Na een voorafgaande autorit en een hapje ter plaatse, konden we omstreeks 10:25 uur aan de dagtocht beginnen. We begonnen in eerste instantie met het bewandelen van de noordelijke lus, een tocht doorheen het Dilserbos. Vanaf de parking volgden we een zandweg naar links, langsheen de camping en hadden daarbij de komende 4 km oog voor de rood-witte markeringen van de GR561. Op een T-splitsing ging het even links-rechts om dan langzaam af te dalen via een zandweg. Gekomen aan een volgende Y-splitsing hielden we links en beklommen een steile zandtrap om boven vervolgens naar rechts af te dalen. We bereikten beneden een grindweg, alwaar we links aanhielden, over zowat 450 m. We kwamen terecht op een laan, welke we slechts kort naar rechts indraaiden, om nadien opnieuw rechts terug het bos in te gaan. We bevonden ons kort daarna in een klein dal, tot we een kruising aantroffen met een weg naar links.

Via deze weg zouden we later terugkeren. Nu hielden we echter de richting rechtdoor aan over geruime afstand, tot we langs een takkenwal voorbij kwamen, gevolgd door een keienpoort. Daar gingen we haaks linksaf en begonnen met het volgen van een kronkelend en stijgend zandpad. Toen we uit het dal waren gestegen, kwamen we uit op een grindweg. We gingen linksaf de grindweg op, welke even verder, na een bocht naar rechts, verhard werd. We naderden op die manier de manege van de Driepaalhoeve. Net voor de manege verlieten we de openbare weg en gingen links een grindweg op. We verlieten er even het traject van de GR561 en volgden langsheen de rand van een bos de rode plaatselijke wandelroute. Even verder veranderde de grindweg in een graspad en verliep tussen de weiden. Inmiddels was het 11:45 uur geworden en hielden we even halt voor een korte picknick. Korte tijd later zetten we onze tocht verder, richting bos. Eenmaal aan de bosrand gekomen, wandelden we naar rechts langsheen de rand, tot we tenslotte schuin links opnieuw het Dilserbos konden ingaan. Na een poosje troffen we een zitbank aan, tijd om even te pauzeren, ondertussen reeds de klok van 12:15 uur voorbij. Het was er opvallend stil. Voorbij de bank wandelden we naar links over zowat 500 m, om vervolgens na een rechts-links beweging, terecht te komen op een zandweg.

Even verder gingen we voorbij een takkenwal naar rechts en klommen tot bij een uitkijkhut. Daar ging het via een dalend pad linksaf, tot we opnieuw het punt bereikten waar we eerder op de dag reeds waren langs gekomen. We stapten nu een eindje in omgekeerde richting als vroeger op de dag. De zandweg waarop we ons nu bevonden volgden we zowat 800 m rechtdoor, om nadien een dalende weg naar links in te gaan, tot we tenslotte een trap bereikten. Via deze trap kwamen we op een slingerend pad dat in dalende zin verliep naar de parking waar we deze noordelijke lus hadden aangevangen. Het was net 13:30 uur toen we opnieuw op de startplaats kwamen. Tijd om de zuidelijke lus te beginnen welke ons zou leiden doorheen het Lanklaarderbos. We staken de drukke N75 over en begaven ons op de kiezelweg aan de overzijde van de weg. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR561. Ongeveer een halve km verder hielden we op een kruispunt rechtdoor aan, tot we de afsluiting aantroffen omheen de terrils van Eisden. Daar begaven we ons naar rechts, met de afsluiting aan de linkerkant. Nadien arriveerden we op een T-splitsing, alwaar we omstreeks 14:00 uur even halt hielden voor een picknick. We hadden ondertussen het oude kolenspoor bereikt.

Na een korte eet- en rustpauze, begaven we ons naar rechts en stapten nagenoeg evenwijdig aan het oude kolenspoor. Over zowat 1400 m ging onze wandeling nu verder over een zandweg, met links van ons het oude spoor. Onderweg bemerkten we links de schoorsteen van een champignonkwekerij. Even dienden we een steile beklimming te ondergaan over een 200-tal m, om dan rechts een bospad in te draaien. Wat verder dienden we rechts een slingerend bospad op te gaan, doch blijkbaar hadden we dit niet bemerkt, zodat we uiteindelijk verder rechtdoor wandelden en uitkwamen op de Hoeveweg. Na een blik op het plannetje, konden we zien dat als we de Hoeveweg naar rechts volgden, we terug op de juiste route zouden arriveren ter hoogte van de ingang van het Château de Litzberg. Zo gezegd, zo gedaan, om 16:05 uur bereikten we de voorziene plek en konden er alvast binnen genieten van een verdiend kopje koffie. Gelet op het reeds gevorderde uur, hielden we deze koffiepauze wat korter en verlieten de zaak via de Mechelse Dreef, terug naar de Hoevestraat. Aan de overzijde van de straat gingen we terug het bos in en volgden een plaatselijke blauwe wandeling. We stapten in de richting van de N75, om zowat 100 m ervoor, rechtsaf te gaan.

Aangezien stilaan de duisternis zich liet voelen, weken we af van het voorziene parcours en bleven zo goed als mogelijk via een smal bospaadje, evenwijdig wandelen aan de N75. We konden echter de weg niet op omwille van een omheining. Naarmate het steeds donkerder werd, konden we toch tot slot de kiezelweg vinden, die we eerder hadden ingegaan. Ditmaal dienden we gewoon deze weg naar links in te gaan om terug de drukke weg te bereiken en aan de overzijde de parking van Sparrendal. Het was dan ook reeds donker toen we omstreeks 17:30 uur ons voertuig aantroffen. Deze eerste tocht in 2020 was dan ook goed voor 22,031 km wandelen in een tijd van 05.26.04”.

430: Wommersom, Zaterdag 02 januari 2021, 14,196 km. (8757,59 km.)

“Als eerste wandeling in het nieuwe jaar, kozen we voor de Maltezerwandeling, een tocht van ongeveer 13,5 km, met start in Wommersom. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar de reeds vermelde gemeente, om er nadien een parkeerplaats te vinden tegenover de parochiekerk Sint-Kwinten. Na het aantrekken van het juiste schoeisel en een hapje voorzien van een warme koffie, maakten we vooreerst nog even een rondgang op de begraafplaats, op zoek naar eventuele voorouders van maatje. Uiteindelijk gingen we wat later omstreeks 10:20 uur van start. Het weer viel wat tegen, grijs, koud en slechts 4°, het zou een frisse eerste wandeling worden. Bezijden de kerk, in de Zandstraat, troffen we een eerste bordje aan van het Wandelnetwerk Getevallei, richting knooppunt 120 of 121. We gingen rechtsaf, richting knooppunt 121 en dit via de Melkwezerstraat. Ter hoogte van het eerste kruispunt begaven we ons linksaf in de Geetkouterstraat, om stilaan de bebouwde kom van Wommersom te verlaten. De betonweg werd smaller en tenslotte kwamen we terecht tussen kale akkers en weiden. We troffen een eerste aanwijzing betreffende de lokale Bietenroute. Even later bereikten we het knooppunt 121 ter hoogte van de Y-splitsing met de Roosbroekweg. We hielden rechts aan en wandelden verder op de smalle natte en af en toe modderige betonweg.

Weinig meters verder troffen we reeds knooppunt 122 aan, ter hoogte van de dijk naast de Grote Gete. We stapten de dijk niet op, doch vervolgden rechts naast de dijk, om dan een bocht naar rechts te maken. Een lang lijnrecht betonwegje leidde naar een bocht naar links, om vervolgens even later de openbare weg naar rechts te verlaten via een smal wandelpad, het Alvermannenpad. We troffen er de wit-rode markeringen aan van de GR128, alsook de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland. Dit modderige paadje bracht ons lijnrecht tot aan de afsluiting van het kasteel van Wommersom, waar we noodgedwongen het Alvermannenpad naar rechts volgden, omheen het afgesloten domein, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Melkwezerstraat. Aldaar bevindt zich een kapel ter ere van O.L.V. van Onbevlekte Ontvangenis, opgericht in 1855 door de familie De T’Serclaes. We draaiden links de Melkwezerstraat in om even verder aan het volgdende kruispunt links aan te houden in de Melkwezerstraat, tevens knooppunt 123. We gingen verder naast de omheining van het kasteel links. Gekomen ter hoogte van het eigenlijke kasteel van Wommersom, maakte de weg een rechts-links bocht, om uit te komen ter hoogte van de inrit van het kasteel.

Na nog een haakse bocht naar rechts, stapten we verder rechtdoor in de Melkwezerstraat tot aan het volgende kruispunt, knooppunt 124. We behielden dezelfde richting om nadien de druke bereden Dorpstraat te bereiken. We volgden over korte afstand deze weg naar rechts, even later Broekstraat geheten, tot aan de rechts gelegen Walsbergenhoeve, voorheen in het bezit van de Ridders van Malta. Daar aangekomen verlieten we de Broekstraat naar links, via een veldweg, welke ons bracht tot in het natuurgebied Walsbergen. Daar troffen we een picknickbank aan omstreeks 11:45 uur, tijd om even te denken aan de inwendige mens. Na deze lunch- en rustpauze stapten we verder op het wandelpad doorheen het natuurgebied, om vervolgens aan te komen op een dwars gelegen kasseiweg, de Negenbunderweg, ter hoogte van het knooppunt 125. We draaiden rechts de kasseiweg op en begonnen aan een lange beklimming, waarbij we duidelijk de onaangename wind op kop konden aanvoelen. Rechts konden we het lager gelegen centrum van Wommersom bemerken. Eenmaal over het hoogste punt, daalden we langzaam af, ondertussen knooppunt 126 voorbij, naar het volgende kruispunt aan het knooppunt 117. We troffen er een zitbank aan en tevens een klein kapelletje.

Aan het knooppunt 117 sloegen we rechtsaf de Bonastraat in, om deze dalende kasseiweg te bewandelen, opnieuw richting bebouwde kom van Wommersom. Bij het bereiken van de eerste huizen wisselden we de kasseien voor asfalt en hielden steeds dezelfde richting aan, tot we de hoofdstraat bereikten, met name de Sint-Kwintensstraat. We bemerkten er het knooppunt118. We staken de drukke weg over om aan de overzijde verder te gaan in de Hakendoverstraat en dat betekende opnieuw klimmen. Toen we het hoogste punt hadden bereikt, net voorbij de laatste huizen, konden we het lager gelegen dal zien, alsook een versperring op de weg, teneinde voertuigen te weren. We daalden verder af via een smalle betonweg, tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Rodestraat, meteen knooppunt 119. We hielden de richting rechtdoor aan door middel van de Hakendoverstraat tot we even verder halt hielden ter hoogte van een reusachtige zitbank, gemaakt met pakken stro. We konden er dan ook even genieten van een wandelpauze en een late middagmaaltijd omstreeks 13:00 uur. Nadien zetten we onze tocht verder.

We passeerden onderweg enkele fruitplantages om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van een groot bedrijf. Daar maakte de Hakendoverstraat een bocht naar rechts en bereikten we het knooppunt 142, ter hoogte van een kapelletje voorzien van een picknickplaats onder een weliswaar kale boom. We stapten nagenoeg rechtdoor verder om nadien een bocht te maken naar links, waar de Hakendoversraat overging in de Bosschelstraat. We volgden er een gedeelte van het Bedevaarders Wandelpad en de Suikerroute. Even verder wandelden we naast de boomgaard van de links gelegen hoeve Bosschellen. Gekomen aan het volgende kruispunt, tevens knooppunt 215, draaiden we haaks rechtsaf en betraden de smalle Bremakkerstraat. Enkele bochten later gingen we voorbij de Schietvinkstraat, doch hielden links aan, verder stappend in de Bremakkerstraat. Tenslotte eindigde de weg in de velden, alwaar we het knooppunt 214 konden aantreffen. In de verte bemerkten we de gekende suikerfabriek van Tienen. Waar de weg eindigde bevond zich een picknickplaats, waar we even kort halt hielden teneinde de dorst te lessen. Het laatste beetje koffie uit de thermosfles. We draaiden nadien haaks rechtsaf en gingen de smalle Wijtbeemdstraat in, om er te wandelen langs een rechts gesitueerd bos. Zowat halverwege het bos, maakten we een haakse bocht naar links, om uiteindelijk aan te komen op een smal dwars gelegen betonbaantje, de oude spoorlijn 22. We bevonden ons reeds ter hoogte van het knooppunt 212.

We begaven ons op het voormalige spoorwegtracé en kozen de richting rechts. Zo vorderden we gestaag, tussen tal van fietsers voorbij het knooppunt 209. We konden er even verder een opvallend nieuw schuilhuisje bewonderen met tal van informatie betreffende de vroegere lijn 22, vooral bedoeld voor de aanvoer van bieten naar de suikerfabriek. We wandelden nog wat verder tot we de vroegere spoorlijn verlieten aan het knooppunt 208. Een smal modderig wandelpad rechts van de weg, liet ons even later opnieuw de openbare weg betreden in de Bergdriesstraat. Voorbij een kruispunt veranderde de naam in Oplinterstraat, waar we rechtdoor verder gingen tot aan de links gesitueerde Kattelijnestraat. Hier wandelden we een stukje doorheen een woonwijk om tenslotte via de Hereblokstraat opnieuw de Zandstraat te bereiken. We draaiden links de Zandstraat in en kwamen opnieuw aan de kerk van Wommersom, einde van deze toch wel koude nieuwjaarswandeling. Het was dan ook reeds 14:45 uur toen we opnieuw huiswaarts konden na 14,196 km te hebben gewandeld. Het nieuwe wandeljaar aldus ingezet.”