333: Ieper, Zaterdag 28 maart 2015, 25,5 km. (6775,529 km.)

“Het verslag van deze wandeling brengt ons even terug naar Ieper. Een dagtocht beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2 met start en aankomst te Ieper. De totale wandelafstand bedraagt 25,5 km en gaat van start ter hoogte van het station van Ieper. Tijdens het verloop van deze tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Heuvelland, alsook van de GR128 en de GR131. In de gids verkreeg deze wandeling als titel: ‘Ieperse paling in het groen: Vijvers, vesten en een provinciedomein’. Na een autorit en een ontbijt ter plaatse konden we even later van start gaan. We gingen van start ter hoogte van spoor 1 en via een tunnel ging het onder de spoorweg door om dan rechts de Leemput in te gaan. Vrijwel onmiddellijk nadien wandelden we links verder op een wandelpad tot over de brug van het kanaal Ieper – Komen. We kwamen zo terecht in de Tulpenlaan, om linksaf te slaan en aan het plein naar rechts. We zetten onze tocht verder doorheen de Narcissenlaan en de Pater Willibaldlaan tot aan een driesprong voorzien van een Mariastandbeeld. We kozen er de linkertak en gingen steeds rechtdoor tot aan de links gelegen Capucienenstraat. Zowat 40 m verder hielden we rechts aan tot we de Marshofstraat aantroffen. We gingen andermaal linksaf tot in een bocht naar links.

Aldaar stapten we naar rechts, overschreden een brug en volgden het verloop van een beek. Vervolgens staken we de Krommenelstweg en de Dikkebusseweg over, om aan de overzijde via de Dikkebusvijverdreef te arriveren ter hoogte van de Vaubantoren en de Dikkebusvijver. Aan de Vaubantoren ging het verder langs de dijk naar rechts om te wandelen tot aan de overkant van de vijver, waarna we ter hoogte van het wandelknooppunt 54 de rood-gele markeringen aantroffen van de Streek-GR Heuvelland. We bleven verder de rand van de vijver volgen tot we aan het wandelknooppunt 57 naar rechts de dijk afdaalden en het Dickebusch Wegeljen betraden. Gekomen aan het knooppunt 58 ging het linksaf en passeerden we het verder gelegen kasteel Elzenwalle. We overschreden nadien een voorrangsweg en stapten rechtdoor naar het Tortelbos, dat we even later ingingen aan het wandelknooppunt 59. In het bos ging het via het hoofdpad richting knooppunt 60, om dan via een sluis het bos naar rechts te verlaten. Via een stukje asfaltweg en een klinkerpad troffen we het wandelknooppunt 60 aan ter hoogte van het Bijlanderpad. We draaiden rechtsaf en wandelden langsheen dit mooie wandel- en fietspad om de Kemmelseweg over te steken.

Steeds rechtdoor verder stappend kwamen we nadien aan de Rijselseweg, alwaar onze tocht naar links vervolgde. Zowat 50 m verder ging het naar de overzijde van het kanaal waarna we de ingang bereikten van het Provinciaal Domein De Palingbeek. We namen er dan ook afscheid van de rood-gele tekens van de Streek-GR en hadden nu aandacht voor de rood-witte markeringen van de GR128, welke ons meteen leidden naar een aldaar geplaatste wandelboom. Het kruispunt van de GR128 en de GR5A. We gingen linksaf en bevonden ons bijgevolg op het traject van de GR128 en de GR131. Het talud volgend over zowat 300 m, daalden we naar links af, passeerden een vijver om aan de T-splitsing opnieuw links aan te houden. We konden even later knooppunt 21 aantreffen in de nabijheid van het bezoekerscentrum De Palingbeek. We dienden tweemaal rechtsaf te gaan om dan een veldweg in te gaan naar het knooppunt 22. Daar stapten we naar links om na enkele bochten aan te komen aan het Hedge Row Trench Cemetery. Een bezoekje mocht vanzelfsprekend niet ontbreken.

Voorbij het kerkhof dienden we linksaf te wandelen om even later aan het wandelknooppunt 23 rechts te kiezen. We passeerden het knooppunt 24, om bij het volgende, knooppunt 25 links te gaan en op die manier een GR-infobord aan te treffen inzake de start van de vernieuwde GR131. We verlieten er het traject van de GR128 en gingen verder via de GR131 doorheen het Molenbos. We verlieten via een bareel het Molenbos naar rechts, waarna we via de Verbrandemolenstraat de Komenseweg betraden. Deze weg werd naar links gevolgd tot in een bocht, waar we rechts de richting aanhielden naar het Larch Wood (Railway Cutting) Cemetery. We overschreden de spoorweg Poperinge – Kortrijk om aan het kerkhof schuin links verder te gaan. Via een woonwijk verder gelegen kwamen we op een voetweg naast de dorpsschool van Zillebeke, welke naar een voorrangsweg leidde. We volgden die naar rechts om even later de kerk van Zillebeke aan te treffen. We passeerden de kerk, waarna we aan het pand met nr. 2 links wandelen richting OC In ’t Riet. We staken een beek over aan de lokalen van de schuttersgilde om zo omheen de Zillebekevijver te wandelen. Gekomen aan de parking stapten we naar rechts tot aan het Vijverhuis. Knooppunt 33 gebood ons links de berm af te dalen en ons te richten naar knooppunt 83.

We stapten links van een waterzuiveringsstation, om via een bocht naar links de rand van de Verdronken Weide te bereiken. Via een wandelsluis ging het vervolgens linksaf doorheen een mooie stukje natuurgebied. Na een viertal bochten en een tweetal wandelsluizen konden we opnieuw de vijverrand volgen tot aan het knooppunt 67, waar we het natuurgebied verlieten door middel van nogmaals een wandelsluis. Nadien staken we de Zuiderring over naar knooppunt 66, om via een graspad de vestingmuur van Ieper te bereiken en die naar rechts te volgen. We kwamen even later terecht op een geasfalteerd pad op de oever van de stadsgracht. We sloegen rechtsaf en verlieten aldus de rood-witte tekens van de GR131. Over zowat 1,2 km volgden we het verloop van de stadsgracht, om later via een brug het water over te steken en aan te komen aan de Menenpoort. Na een bezoekje aan dit gebouw zetten we onze tocht verder richting stadscentrum, doch gingen aan het kruispunt onmiddellijk linksaf, opnieuw het traject van de GR131 volgend. Via enkele trappen en een helling kwamen we boven de vesting terecht, ooit gebouwd door Vauban.

We kwamen langs een Indiaas herdenkingsmonument, alwaar we rechts aanhielden. We stapten nu over zowat 750 m over de Ieperse Vestingen tot aan wandelknooppunt 64 net voorbij de Rijselpoort. We namen er definitief afscheid van de GR131 en kwamen langs het Ramparts Cemetery, alsook de restanten van de Leeuwentoren en de Predikherentoren. Zo bereikten we het Eiland en gingen rechtdoor richting einde van de vestingmuren. We sloegen voor het laatst linksaf en bemerkten het stationsgebouw van Ieper, meteen het einde van een leerrijke wandeltocht.”

320: Hollebeke, Dinsdag 11 november 2014, 17,069 km. (6532,339 km.)

“Hierna volgt het relaas van een wandeltocht met start en aankomst in Hollebeke. Deze tocht wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘De Ieperboog in ’t groen’. De totale wandelafstand bedraagt 20,9 km, doch kan worden verkort tot 19,7 km. De voorziene startplaats bevindt zich ter hoogte van de kerk in Hollebeke. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR128. Na ter plaatse vooreerst nog even te hebben genoten van een broodje, konden we aan de wandeling beginnen. We gingen van start ter hoogte van het wandelknooppunt 8, behorende tot het Wandelnetwerk Ieperboog, om links Hollebeke-Dorp te verlaten. Ter hoogte van de Bierboomstraat konden we vrijwel dadelijk de Bierboom ontdekken. We stapten rechtdoor op het kruispunt met de Komenseweg, om na een bocht rechtsaf te gaan tussen de huizen, richting Oude Vaart. Via een metalen poortje kwamen we zo terecht op het traject van de GR5A Zuid, waarvan we de rood-witte tekens zouden volgen richting wandelknooppunt 14. Even verder verlieten we vrij vlug de Oude Vaart via een tweede poortje, om links te wandelen naar het wandelknooppunt 14 ter hoogte van de Komenseweg.

Daar ging het rechtsaf op het fietspad naar de ingang van het Provinciedomein De Palingbeek. We namen er afscheid van de rood-witte tekens van de GR5A Zuid, om aan de tweede ingang van het domein opnieuw de Komenseweg over te steken. We stapten de Kasteelhoekstraat in, waar we aan het wandelknooppunt 12 linksaf draaiden en het bos De Vierlingen ingingen. We kwamen op die manier in een brede bosdreef welke we rechts inwandelden, om er te kunnen genieten van de prachtige vijvers. Na wat heen en weer stappen door tal van dreven, bereikten we de volgende bezienswaardigheid, de Caterpillarkrater aan het wandelknooppunt 27. Volgens plaatselijke info, was deze krater het gevolg van een ontploffing op 07 juni 1917. Ter hoogte van de krater ging onze tocht verder naar rechts, ditmaal voorzien van de rood-witte tekens van de GR128. Voorbij een bank daalden we van de berm van de krater af en kwamen via een draaipoortje uit op een asfaltweg. We gingen rechtsaf om via de brug over de spoorlijn te geraken. We kwamen langs een gedenkteken ter ere van twee verzetslieden tijdens WO2, alsook een monument ter ere van de 14th Light Divison en verder ter ere van de Australian Tunnelling Company.

Door middel van een poortje kwamen we aan de herinneringsheuvel Hill 60 en het monument ter ere van de Queen Victoria Rifles. Via een tweede poortje bereikten we terug de openbare weg om die naar rechts te volgen. We bemerkten er de aanduidingen inzake de Vredesroute van 45 km. Gekomen aan het pand nr. 7 volgden we links een bospad om vervolgens de weg Zillebeke – Zandvoorde over te steken. Nogmaals doorheen een poortje betraden we een weide, alwaar we een gedeelte volgden van de Gasthuisbossen Wandelroute. Een poortje later ging het in een rechte brede dreef doorheen het Zwarte Leenbos. Twee poortjes lieten ons een betonweg kruisen ter hoogte van het wandelknooppunt 29, om even verder rechts het Groenenburgbos in te wandelen. We kwamen zo aan ter hoogte van het wandelknoopunt 30 om daar het traject van de GR128 te verlaten. We konden er langs het pad tal van zwammen bewonderen in diverse vormen en kleuren. In tegenstelling tot het parcours van de GR128, hielden we links aan om aan het eerste T-kruispunt rechtsaf te gaan. We troffen verder een asfaltweg aan die we links opgingen, passeerden het knooppunt 43, om aan het einde van de straat rechts de Pappotstraat in te gaan. Zowat 100 m verder aan de oprit van een woning, ging het naar links een grindpad op, richting Hill 62.

We zetten onze wandeling verder via de Canadalaan, alwaar we de bordjes bemerkten van de Ypres Salientroute. Zo kwamen we aan ter hoogte van het museum Sanctuary Wood, met bijhorend café. We hielden er dan ook een wandelpauze en konden in het café genieten van een kopje koffie en uiteraard een sanitaire stop. Na deze onderbreking zetten we onze tocht verder en kwamen aan het Sanctuary Wood Cemetery en tevens het gedenkteken ter ere van Keith Rae. Een bezoekje aan deze begraafplaats mocht natuurlijk niet ontbreken. We stapten verder voorbij wandelknooppunt 71 om in de volgende bocht, aan wandelknoopunt 72, rechts een smal pad in te gaan. We mochten opnieuw via enkele poortjes een weide oversteken om tenslotte de drukke Meenseweg te bereiken aan het wandelknooppunt 73. We weken er even af van de voorziene wandelroute, vermits even verder links we de ingang aantroffen van het Hooge Crater Cemetery. Aan de overzijde van de begraafplaats namen we nog even een pauze in het café van het Hooge Crater Museum. We konden er één en ander bekijken en enigszins aanvoelen wat de Eerste Wereldoorlog betekende in deze streek. Maar er restten ons nog heel wat af te leggen wandelkilometers, dus na een korte pauze konden we opnieuw op weg.

Het ging langsheen de drukke Meenseweg naar rechts op het fietspad, om zowat 250 m verder, een grindweg rechts in te slaan. Ter hoogte van een bocht verlieten we deze grindweg en stapten we het Hogebos in. We volgden daar de hoofddreef doorheen het bos tot aan het wandelknooppunt 74 aan de Pappotstraat. Daar stapten we de ’s Herenthagestraat in, nog steeds de GR128 volgend, tot aan het wandelknooppunt 40, alwaar we rechts kozen. We staken via een brugje een kleine beek over en gingen door het Passendaleveld tot aan een asfaltweg aan het wandelknooppunt 41. Hier aangekomen maakten we gebruik van een mogelijkheid tot verkorting van de wandelroute door de GR128 verder te volgen naar rechts. We dwarsten de Kranenburgstraat bij knooppunt 39 en nadien stapten we links het bos in aan het knooppunt 42. We staken wat verder de Vijfwegenstraat over hielden rechtdoor aan tot aan het wandelknooppunt 34. We stapten ook daar rechtdoor om dan een ruime bocht naar rechts te nemen, welke leidde naar het knooppunt 32. We verlieten er definitief de rood-witte tekens van de GR128.

Via enkele dreven en bijhorende richtingswijzigingen verlieten we stilaan het bos om via een veldweg de even verder gelegen drukke weg Zillebeke – Zandvoorde voor de tweede maal te bereiken. Over korte afstand wandelden we langsheen deze weg naar links, om dan aan de overzijde langs de rand van een bos verder te gaan. We stapten min of meer omheen de hoek van het bos om er even verder in te gaan. De route leidde ons naar het knooppunt 31 aan de Kasteelhoekstraat, welke we rechts ingingen tot aan de spoorlijn aan wandelknooppunt 11. Op dit punt aangekomen zagen we af van een bijkomende lus van vijf kilometer, doch kozen een andere route richting kerk van Hollebeke. We gingen dan ook de spoorweg over en stapten verder via de Kasteelhoekstraat tot aan de Komenseweg. Ter hoogte van het kruispunt sloegen we linksaf om wat verder opnieuw de kerk te bereiken van Hollebeke. We eindigden dan ook deze bijzondere wandeling na 22759 stappen en 17,069 km.”

189: Ieper, Zaterdag 21 augustus 2010, 30,2 km. (3808,698 km.)

Na de eerste drie dagetappes van de Vierdaagse van de IJzer volgt de laatste etappe. Deze afsluitende wandeling, werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 21/8/2010 – 8900 Ieper (West-Vlaanderen), Vierdaagse van de IJzer – 08-16-24-32 km. Start: Grote Markt. De 8 km is een familiale wandeling met randanimatie.’ Na afloop werd pas enkele dagen later het relaas geschreven, op dinsdag 24 augustus 2010, omstreeks 20:00 uur.

“Na reeds drie dagen de Westhoek te hebben verkend, werd het tenslotte zaterdag en konden we aan de vierde wandeldag beginnen van de Vierdaagse van de IJzer 2010. Een tocht die in de brochure werd aangekondigd als: ‘Gezwoeg naar de Kemmelbergtop en de stilte van talloze begraafplaatsen’. Ook deze laatste dag begon in alle vroegte in het kamp van Nieuwpoort, alwaar we na een vroeg ontbijt de bus namen richting Ieper. Daar aangekomen omstreeks acht uur, konden we een demonstratie bijwonen van het drillpeleton, waarna we even later het startschot hoorden weerklinken en konden vertrekken om de laatste 30,2 km te bewandelen. Met de stille wens dat het zou lukken de eindmeet te overschrijden, na een minder goede dag voordien. In het volste vertrouwen trokken we bijgevolg met de talrijke andere wandelaars door de startpoort en keken uit naar een aangename afsluiter van deze 38^ste editie van de Vierdaagse. Na een laatste blik op de Lakenhalle trokken we door enkele straten van de stad, met name de Rijselsestraat, Burgtstraat, Boomgaardstraat en Seminariestraat.

We kwamen langs het oude tolhuisje, waar we de eerste vraag van de dag dienden te beantwoorden. Hoeft het gezegd dat de vraag iets te maken had met vissen? We bevonden ons immers op de Vismarkt, waarna het verder ging naar de gekende Vestingen. Vervolgens staken we de brug over naar het Eiland. De verkeersdrukke Oudstrijderslaan werd gedwarst, waarna de Dikkebusseweg volgde. Er werd afscheid genomen van de wandelaars aan de 8 en 16 km, welke links hun eigen traject volgden. De rest van het talrijke deelnemersveld volgde nog even de Dikkebusseweg om rechtsaf te gaan in de richting van het Dikkebussevijverpad. Dit pad volgend, werd al heel vlug de grens van de 5 km overschreden. De naam min of meer aanhoudend bereikten we korte tijd later de Dikkebussevijverdreef, die ons natuurlijk deed uitkomen aan de Dikkebusvijver zelf. Eenmaal daar werden we beloond voor de moeite door een prachtig zicht over dit enorme watergebied.

Tezelfdertijd werden er aldaar wedstrijden gehouden, een soort variant op waterpolo, doch dan gezeten in een kano. Tal van buitenlandse sporters hadden er hun kamp opgeslagen en bestreden elkaar in tal van afgebakende waterzones. Alvast het bekijken waard trouwens. We volgden de oever van de vijver en maakten kennis met de omvang van het geheel. Wat verderop lieten we de vijver achter ons en bewandelden een veldwegje tot aan de Vierstraat. Daar werden we nog maar eens bevoorraad met een flesje energiedrank, dat we wel eens nodig zouden kunnen hebben, immers in de verte openbaarde zich reeds de Kemmelberg!!! Ondertussen lukte het maatje aardig om door te stappen en waren blijkbaar de problemen van de voorbije dag verholpen door de deskundige behandeling van één van de medics. Die man kwamen we trouwens tegen ter hoogte van de vijver en hij was blij met een woordje van dank omwille van zijn geleverde werk. De mensen van de medische dienst mogen ook wel eens in de bloemetjes worden gezet trouwens…

Na een kort oponthoud aan de bevoorradingspost, trokken we links de Vierstraat in tot aan het eerstvolgende kruispunt, alwaar we ons afsplitsten van de 24 km wandelaars die rechtdoor hun weg vervolgden. Voor ons ging het rechtsaf, richting Kemmelberg. We konden hier een bezoekje brengen aan het eerste kerkhof van de dag, met name het Kemmel n°1 French Cemetery. Ook hier kregen we een kleine opdracht te verwerken in het kader van de Wandel en Kijk wedstrijd. De wandeltocht werd voortgezet en het werd al heel vlug duidelijk dat we op weg waren naar de reeds vernoemde berg. De talrijke liefhebbers van het wielrennen zullen al dadelijk knikken, wanneer ze namen horen als: Molenstraat, Kriekstraat en Pingelaarsstraat. De 10 km grens lag ondertussen achter de rug en het werd zwaarder onderweg. We dienden herhaaldelijk naar adem te happen, omwille van het hellende parcours, maar ook omwille van de warmte van de zon die zich steeds duidelijker liet aanvoelen. Het water in de flesjes slonk zienderogen en hoe dichter we kwamen, hoe hoger de Kemmelberg leek te worden. Even verderop volgde de Kattekerkhofstraat en het ging nog wat steviger de hoogte in.

Niet alleen ons wandeltempo ging zienderogen naar beneden, voorliggers en achterkomers beleefden net hetzelfde. Het ging ons dan blijkbaar toch niet zo slecht af als we aanvankelijk hadden gedacht. Daarna verlieten we het asfalt en ging het via het wandelpad verder naar de top van deze 156 m hoge Kemmelberg. Eenmaal we het bos hadden verlaten, troffen we ter hoogte van de kasseien een enorme vuilnisbelt aan van lege flessen, waar blijkbaar de meeste voorliggers hun lege bussen hadden achtergelaten. Heel even nog werd het zweten, om even later, na het verwerken van de kasseien de top te bereiken. Een zucht van opluchting, want eigenlijk lag het zwaarste stuk van de dag achter de rug, hetgeen maatje meteen toch stilaan liet geloven in een goede afloop van deze Vierdaagse. De dag voordien was enorm zwaar geweest, vandaag leek alles zoveel beter te gaan. Maar natuurlijk mochten we niet te vroeg juichen, we waren immers nog niet eens halfweg! Eenmaal boven, namen we de tijd om ter hoogte van de uitkijktoren even een verfrissing aan te schaffen en aldaar rustig op te drinken.

Daar kregen we er het gezelschap van Jimmy, die jammer genoeg ook hinder ondervond aan het scheenbeen. Elkaar wat moed toesprekend, werd later de wandeling voortgezet. Na enkele foto’s van de Engel, het monument ter ere van de franse soldaten, begonnen we aan de afdaling van de Kemmelberg. Geleidelijk aan ging het wat vlotter, omwille van de dalende weg. Het ging langsheen de bunker onder de Kemmelberg en op die manier naar het Warandepark, waar we een tussentijdse controle verkregen. We vervolgden onze weg naar de Dries. Hier zagen we het beeld van Het Kemmels Gapertje. We troffen er ook enkele horecazaken aan en dat leende zich ertoe even halt te houden en te bekomen van het harde labeur van even voordien. We zaten min of meer op schema en konden genieten van een langere rustpauze. Even later trokken we opnieuw op pad. We kwamen langs het bord van de 15 km en waren dus halfweg de laatste etappe. Eigenlijk mocht het nu niet meer misgaan.

We begonnen nu aan een tocht langs tal van militaire begraafplaatsen, waarbij we achtereenvolgens konden bezoeken: Kemmel Chateau Military Cemetery, Godezonne Farm Cemetery, Suffolk Cemetery en Elzenwalle Brasserie Cemetery. Ondertussen, langs deze ingetogen plaatsen wandelend, hadden we het gezelschap gekregen van de wandelaars aan de 24 en de 16 km, en waren we op weg naar Voormezele. Er volgden nog enkele andere begraafplaatsen, zoals Spoilbank en Chester Farm Military Cemetery. Uiteindelijk bereikten we het Provinciedomein De Palingbeek. Hier troffen we een plaatselijke sterrenwacht aan alsook het Astrolab Iris. Nu konden we genieten van de prachtige natuurlijke omgeving. Een stukje bos was een welkome afwisseling met de hete asfaltwegen die we hadden gevolgd. Even later dienden we nog even halt te houden aan een van de hulpposten, om alvorens het laatste stuk wandelweg aan te vangen, nog even maatje van een klein probleempje te verlossen. Na deze kleine ingreep en vol goede moed toegewenst door de militairen, begonnen we aan de laatste 5 km van deze Vierdaagse.

We verlieten de Palingbeek en trokken naar Hill 60. Ook hier dienden we het antwoord te vinden op een van de dagvragen en dat vlotte goed. Even later waren we op weg om Zillebeke binnen te trekken. De stoere kerktoren hadden we reeds een tijdje in het oog en even later konden we er langskomen. We bereikten de reeds bekende Zillebekevijver en zo wisten we dat de eindstreep kon worden bereikt. Tijdens vorige edities waren we hier ook al langs gekomen en dat de parking van de firma Picanol, de eindstreep, niet meer veraf was, dat gaf een beetje extra moed om nog even door te zetten. De laatste foto’s van de 38^ste editie werden genomen en we wandelden even later door de eindcontrole op het einde van de vijver. Toen ons nog een laatste stukje wandelweg restte, na de controle, konden we op een plaatselijke thermometer 29°C aflezen. Het was inderdaad warm. Even later bereikten we de parking van Picanol en mochten we met fierheid onze medaille in ontvangst nemen. Het was een lange weg geweest, die niet altijd even gemakkelijk werd afgelegd, maar uiteindelijk bereikten we na vier dagen het einde en dat was het belangrijkste.

Als afsluiter van deze vierdaagse bijdrage, een woordje van dank aan de mensen van de organisatie in het kamp van Nieuwpoort, die ons verblijf aangenaam hebben gemaakt. Tevens een woordje van waardering voor de talrijke MP’s die de wandelaars een veilig gevoel hebben gegeven tijdens de vele kilometers doorheen de Westhoek. Bedankt ook aan de sponsors die af en toe een welkome bevoorrading hebben mogelijk gemaakt en tenslotte een dikke merci aan de mensen van de medische dienst. Zonder hen zouden waarschijnlijk velen de eindstreep niet hebben bereikt. Bedankt ook aan onze supporters onderweg: Jimmy, Guy en vooral Patrick. Een woordje van steun was vaak welkom… We zien elkaar wellicht terug bij een volgende editie, de Vierdaagse van de IJzer 2011 welke zal doorgaan van 24 tot 27 augustus. Welke afstand we dan zullen kiezen… daarop hebben we nu nog geen antwoord…”

Tot slot van de Vierdaagse, editie 2010, blikken we nog even terug naar datgene, wat kort na afloop werd genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Ieper. Mooie plaatjes en indrukwekkend scenario. Geen bloemen en geen parades. Misschien meer geluk als Aussie mag komen!! Fier op mezelf, uiteindelijk. J: Laatste dag van deze 38^ste editie van de Vierdaagse van de IJzer Vanuit Ieper naar de Dikkebusvijver en nadien over de Kemmelberg. Dan langs tal van kerkhoven terug via Kemmel, Voormezele en Zillebeke. Aankomst in Ieper en ontvangst van de welverdiende medaille. Tot bij een volgende gelegenheid…’