486: Orgeo, Zaterdag 14 november 2020, 13,739 km. (9753,277 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Ardennen, deel 2, met start en aankomst te Orgeo. Deze luswandeling gaat over een afstand van 11,9 km en gaat van start ter hoogte van de parochierkerk op de Place d’Urio. Na een verplaatsing vooraf dankzij Cambio, konden we ons voertuig parkeren op de parking ter hoogte van de kerk. Na vooreerst te hebben genoten van een broodje konden we even later omstreeks 10:35 uur van start gaan, weliswaar nog steeds onder het strenge regime van Corona. We verlieten de Place d’Urio en begonnen aan een lichte afdaling met de kerk rechts. Even voorbij de rechts gesitueerde Rue Sous-l’Eglise ging de Place d’Urio over in de Rue Notre Dame. Langzaam iets aan hoogte winnend ging het stilaan de bewoonde dorpskern uit. Gekomen net voor een geel pand, verlieten we de Rue Notre Dame voor een dalende landweg rechts. Via dit rotsig karrespoor wandelden we tussen weilanden, hierbij het gezelschap verkregen van een hond. Het beest vond genoegen in het halen van een geworpen stuk hout. Zowat 50 m van dit pad verwijderd stroomde de Vierre. We staken de amper zichtbare Ruisseau de Rossart over en bemerkten wat later een tweetal zware balken bezijden het pad. Ter hoogte van deze Y-splitsing ging het verder via een aan hoogte winnend wegje links. Over een vrij smal graspad wonnen we verder nog aan hoogte tot we een dwars gelegen asfaltweg aantroffen, de Rue du Miaumont.

Aan de overzijde stapten we een grindweg op, de Rue du Grand-Enclos, nog steeds klimmend. Opnieuw tussen weiden konden we genieten van mooie vergezichten. Links kregen we de kerk van Biourge te zien. Naarmate we vorderden op de Rue du Grand-Enclos, veranderde het stenige pad in asfalt en kwamen de eerste woningen in zicht van Nevraumont. Bij het betreden van dit dorpje, ging het op het eerste kruispunt rechtsaf, eveneens Rue du Grand-Enclos, om er vrijwel dadelijk opnieuw de bewoonde wereld te verlaten. Even voorbij het laatste pand ging het ditmaal linksaf via een onverharde weg tussen weiden, in de richting van het verder gelegen Bois de Waillimont, op de toepasselijke Chemin de Waillimont. Eenmaal de laatste weiden voorbij ging de Chemin over in een min of meer holle weg het eigenlijke bos in. Vrij vlug veranderde de holle weg in een modderig pad, alwaar we van tijd tot tijd even het bos dienden in te gaan, om de ergste passages te overwinnen. Over het hoogste punt heen, ging het dan in dalende lijn het bos uit, waarna we de Vierre overschreden en uitkwamen op de dwars gelegen Rue de Waillimont. We hielden er omstreeks 13:05 uur even halt voor een korte picknick, terwijl we ondertussen het hoge beeld konden bewonderen van de Onze-Lieve-Vrouw van Waillimont, waarvan de sokkel was bedolven onder talrijke danktegels.

Aan de overzijde van de Rue de Waillimont, wonnen we terug wat aan hoogte op een iets breder rotsig pad, dat vooreerst verliep langs de rand van een bos rechts, om iets later doorheen dit stuk bos verder te gaan. Ondertussen kon maatje de talrijke paddestoelen bezijden het pad digitaal vereeuwigen. Via dit pad dienden we van 360 m boven zeeniveau te klimmen naar 420 m, wat natuurlijk het wandeltempo gevoelig liet afnemen. Doch boven werden we beloond door zicht op een mooie rij eiken. Nadien konden we geleidelijk afdalen naar de dwars gelegen Rue de Martilly, om er aan de overzijde verder te stappen via een linker zijweg. Zowat in het dal aangekomen wandelden we tussen enkele huizen van Saint-Médard en mondden uit op de dwars gelegen Grand’Rue. Voorzichtig kruisten we de weg, om aan de overzijde via een hoge brug de spoorlijn over te gaan. Het smalle asfaltwegje verliep rechtdoor langs de rand van een bos links. We namen er plaats in de grasberm om er even een picknick te houden om 14:25 uur. Wat later gingen we opnieuw op weg, aanvankelijk met het bos links en weiland rechts, om korte tijd nadien aan weerszijden van de weg bos aan te treffen. Eenmaal het bos voorbij gegaan, namen we aan een Y-splitsing de rechtse weg, welke iets verder opnieuw doorheen een sparrenbos verliep.

We kruisten in het bos de Chemin de la Mellée en gingen rechtdoor verder door het bos. Nog wat klimmend arriveerden we tenslotte op het hoogste punt van deze wandeltocht, 440 m boven de zeespiegel, net aan een voetbalplein voorzien van enkele lichtmasten. Voorbij het voetbalveld kruisten we een asfaltwegje, Au Poupeau en stapten rechtdoor verder op een onverharde weg. Vrij vlug daarna kruisten we een ander asfaltbaantje, le Routeux en begaven ons aan de overzijde op een grindweg. In dalende lijn vorderden we richting lager gelegen N824, de Rue de la Station, die we opnieuw overstaken, nu wel heel dichtbij de rechts gelegen spoorlijn. Na nog een korte beklimming kruisten we de Rue de l’Abreuvoir om aan de overzijde een mooie bosweg te bewandelen, nagenoeg evenwijdig aan de spoorweg. Er restte ons nog een fors klimmetje tot we aan de overzijde van de spoorweg het stationsgebouw voorbij gingen. Even verder ging het via een brug rechtsaf over de sporen en begonnen we aan de afdeling naar het dorp Orgeo. Na een haakse bocht naar rechts, net voorbij de brug bereikten we de Rue du Point d’Arrêt, om die links op te gaan. Na een hele tijd dalen kwamen we beneden uit op de Rue du Briga.

Over korte afstand volgden we de weg naar rechts, om dan aan de overzijde linksaf te gaan in de Rue du Bout d’en Bas, die ons nog een laatste maal de Vierre liet oversteken. Net voor de brug over de waterloop en met uitzicht op de kerk van Orgeo, vonden we nog een picknickbank aan de oever van de Vierre, tijd om de laatste broodjes te nuttigen, ondertussen de klok van 15:50 uur nabij. Na deze laatste halte staken we de Vierre over en gingen op de Y-splitsing links de Rue-Sous l’Eglise in, om er dadelijk rechts via enkele trappen naar de kerk te gaan, voorbij een mooie calvarie. Boven aangekomen stapten we over een gedeelte van het kerkhof om tenslotte aan de parking de wandeling te eindigen, na 18078 stappen, goed voor ongeveer 13,739 km klimmen en dalen.”

485: Zonhoven, Zaterdag 06 april 2019, 16,209 km. (9739,538 km.)

 “Een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Zonhoven. Een wandeling waar kan worden gekozen uit diverse afstanden, met name 24,7 km, 23 km of 19,6 km. Onderweg zijn af en toe verkortingen mogelijk waardoor nog andere afstanden beschikbaar zijn. De aanbevolen vertrekplaats bevindt zich ter hoogte van de camping Holsteenbron. Na een voorafgaande verplaatsing via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van de honden losloopweide Holsteenbron op de Hengelhoefseweg. Na een broodje te hebben genuttigd, konden we om even na 11:00 uur van start gaan. We kozen voor een eerste verkorting van het parcours en begaven ons dan ook op de Hengelhoefseweg, richting reeds vermelde camping, doch vooreerst gingen we nabij even de Holsteen bekijken. We volgden even later de zandweg langs de omheining van de honden losloopweide tot aan de eigenlijke camping, alwaar we omstreeks 11:20 uur even konden genieten van een kopje koffie. Even later volgden we verder de weg tot aan de brug, terwijl we ondertussen de routetekens verkregen van de GR564. We stapten onder de brug door en draaiden rechtsaf Klein Hengelhoef in. Ter hoogte van een driesprong kozen we de uiterst linkse tak. We overschreden een zijtak van de Roosterbeek, waarna de grindweg aan hoogte won. Na een bocht naar rechts, trokken we doorheen een boszone om tenslotte aan te komen op de openbare weg, de N726, Wagemanskeel.

Over korte afstand volgden we de weg naar links, om op die manier via de brug de autosnelweg E314 over te steken. Aan de overzijde van de brug, waar de stoeprand ophield te bestaan, ging het rechtsaf het bos in, hierbij de GR564 volgend, om zo het Recreatiedomein Hengelhoef binnen te gaan. Het bospad leidde ons na een tweetal richtingsveranderingen naar het Bezoekerscentrum Limburgs Landschap, dat we aantroffen omstreeks 12:30 uur. Na even het gebouw te hebben bekeken, zetten we onze wandeling verder. Nog altijd de wit-rode markeringen in het oog houdend van de GR564, ging onze wandeling doorheen een gedeelte van het Recreatiedomein Hengelhoef. Via de iets verder gelegen Hengelhoefdreef, passeerden we een parking, om dan een bospad op te gaan. We bevonden ons op een deel van de lokale fit-o-meter en gingen aan een aantal vakantieverblijven voorbij, om uiteindelijk aan te komen aan de receptie van het domein. Omstreeks 13:00 uur gingen we dan over tot het nuttigen van een kopje koffie in de taverne van Hengelhoef. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht over de waterpatij van het vakantiepark. Na te hebben genoten van deze wandelpauze volgden we opnieuw de GR564, doorheen een boszone om door middel van een smal bospad vooreerst aan hoogte te winnen, om nadien af te dalen naar de Hengelhoefdreef.

We kruisten nogmaals de dreef om nog steeds doorheen het bos, even later de Donderslagweg, ofte N726 over te steken. Via een houten sluis betraden we de Tenhaagdoornheide. Een totaal andere wandelomgeving om te verkennen. We stapten in de richting van een electriciteitsmast en gingen er links omheen, om even later een bocht naar rechts te nemen, in de richting van een klein perceel bos. We vonden er een mooie picknickplaats omstreeks 14:00 uur, tijd om nog even te denken aan de inwendige mens. Net voorbij het bosje betraden we een brede grindweg naar links tot aan een duinengebied, om er dan rechtsaf te draaien. We beklommen de eerste duin en gingen even later links de duin met een mast op. Na wat draaien en keren kwamen we aan het zogeten Sterrenplekje, het hoogste punt van de Tenhaagdoornheide, goed voor 87 m boven zeeniveau. Natuurlijk beklommen we deze duinheuvel, om nadien even te pauzeren op de zitbank aan de voet van de duin, inmiddels de klok van 14:45 uur genaderd. Na deze zonnige onderbreking begaven we ons rechtsaf aan het Sterrenplekje om er over zowat 400 m een aardeweg te volgen. Rechts verkregen we zicht op het golfterrein van Houthalen. Gekomen aan een veesluis, verlieten we de aardeweg naar links en kwamen in een begrazingsgebied, waar ontelbare schapen waren waar te nemen.

Een golvend wandelpad verliep onder laaghangende takken en licht dalend doorheen nadien dennen en berken. Na het overschrijden van een tweede veesluis, namen we afscheid van het begrazingsgebied en kwamen terecht op een bredere weg, Het Genaderen, om er de richting linksaf te kiezen. De weg volgend, namen we langzaam maar zeker afscheid van de natuur en naderden de bewoonde wereld. Na het passeren van de parking van de Tenhaagdoornheide verkregen we asfalt onder de wandelschoenen en gingen even later voorbij de eerste huizen van Houthalen-Helchteren. Op het einde van de weg Het Genaderen gingen we voorbij de rechts gesitueerde De Genaderse watermolen, weliswaar afgesloten omwille van werkzaamheden. Ter hoogte van het kruispunt met de drukke Springstraat, gingen we via het fietspad naar links over de brug van de autosnelweg E314, om zodoende terug het grondgebied van Zonhoven te bereiken. Eenmaal over de brug gingen we linksaf in de eerste straat, de Teutseweg en stapten voorbij de Haagdoornstraat tot aan de parking van het Natuurreservaat De Teut. Vanaf de parking volgden we de plaatselijke rode route, wat nadien uiteraard klimmen betekende, vermits we de Teutheuvel dienden te overschrijden, alweer goed voor meer dan 75 m boven zeeniveau. Een zanderig parcours later hadden we de top overschreden en daalden af naar een lager gelegen brug.

Onder de brug door behielden we dezelfde richting om uiteindelijk uit te komen in de Hengelsbroekweg, welke uitmondde op de Holsteenweg, stilaan bekend terrein. Linksaf naderden we de camping Holsteenbron, alwaar we aanvankelijk waren van start gegaan. Alvorens echter de terugreis aan te vatten namen we nog even de tijd voor een frisse cola op het buitenterras van de Holsteenhoeve omstreeks 18:15 uur. We konden dan ook nog even nagenieten van een mooie tocht doorheen schitterende natuur, goed voor 21328 stappen en 16,209 afgelegde km.”

484: Geraardsbergen, Zaterdag 08 juli 2018, 19,119 km. (9723,329 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Bronbossen met start en aankomst te Geraardsbergen. Na een verplaatsing vooraf per bus en trein, bereikten we het station van Geraardsbergen. Alvorens we van start gingen ter hoogte van het knooppunt 53, begaven we ons vanaf het station, via de kortste weg naar het kruispunt van de Grotestraat met de Begijnhofkaai, om er op weg daarheen te genieten van een kopje koffie in Tea-Room Marie. Even later, omstreeks 10:45 uur vonden we het knooppunt 53 aan het reeds vermelde kruispunt, net voor de brug over de Dender. We begaven ons dan ook linksaf op de Begijnhofkaai en stapten links van de Dender, langsheen tal van zitbanken, waarbij zelfs een drietal opvallend gekleurde exemplaren. Genietend van een blauwe hemel en een aangenaam zonnetje, ging het op het einde van de Begijnhofkaai rechtsaf, via een brug over de Dender. Aan de overzijde ging het linksaf de Zakkaai in, om er nu te wandelen rechts van de Dender. In de verte verkregen we zicht op de Sint-Jozefkerk aan de overkant van de Dender. Gekomen aan het einde van de Zakkaai vonden we het knooppunt 47. We hielden dezelfde richting aan en betraden op die manier het jaagpad langsheen de Dender.

We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de LF38 Dender-Waaslandroute. We stapten onder de N495 door en volgden enkele meanders van de Dender. Aan de overzijde bemerkten we een gedeelte van de Baronie van Boelare. Een tweetal meanders verder, ter hoogte van de rechts gelegen Nederboelarestraat, bereikten we het knooppunt 48. Ook daar hielden we dezelfde richting aan en volgden verder het jaagpad, ondertussen genietend van de aangename zomerse temperatuur en het kleurrijke landschap. Nog steeds de Zakkaai bewandelend, verkreeg het jaagpad een vrij bochtig verloop, omwille van de kronkels in de waterloop. Geruime tijd bevonden we ons op het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsorute. Tenslotte gingen we via een tunnel onder de Kampstraat door, waarna we het knooppunt 42 vonden ter hoogte van de ingang van de Jeugdherberg ’t Schipken. Zowat 100 m verder hadden we reeds knooppunt 43 bereikt, alwaar we ditmaal haaks rechtsaf gingen in Kerkborre naar het Provinciaal Domein De Gavers. Amper het domein betreden, vonden we reeds het volgende knooppunt, met name 93, om er rechtdoor een breed grindpad op te gaan, dat verliep omheen de Poelaertplas. Omstreeks 12:15 uur hielden we dan ook even halt voor het nuttigen van een koffiekoek en een chocolademelk. Met zicht op het water leek dit een ideale plek voor de lunch.

Na deze wandelonderbreking volgden we verder de oever van de Poelaertplas, welke overging in de Gaverplas, om zo het knooppunt 3 voorbij te stappen. We hielden er rechts aan en bleven verder omheen de Gaverplas gaan, richting knooppunt 1. Nagenoeg omheen de Gaverplas gewandeld, ging het voorbij de camping linksaf. We hadden er een ontmoeting met Cyriel Tarzan Delannoit, Europees kampioen boksen op 23 mei 1948, eigenlijk niet echt de man in kwestie, doch eerder een bronzen uitgave. We waagden ons aan een duel, doch de man sloeg alvast niet terug. We zetten onze weg verder voorbij de minigolf om dan opnieuw de oever van de Gaverplas te bereiken. Na nog wat de oever te hebben gevolgd, ging het nog een eindje langs de Poelaertplas om zo tenslotte uit te komen in de Kampstraat en vast te stellen dat we knooppunt 2 hadden gemist. Wellicht verplaatst omwille van werkzaamheden. Na een blik op ons plannetje, ging het op de Kampstraat linksaf en zaten we opnieuw op de juiste route richting knooppunt 44. Gelukkig konden we de drukke weg vermijden door gebruik te maken van het afgescheiden fietspad links. We gingen voorbij het bord van de bebouwde kom, aangevend dat we Onkerzele betraden. Op het einde van de Kampstraat kruisten we de drukke Voldersstraat, om aan de overzijde deze over korte afstand naar rechts te volgen.

Wat verderop konden we haaks linksaf een smal pad betreden, de Kerkweg, welke tussen de velden door zich verwijderde van de Voldersstraat. We stapten het knooppunt 44 voorbij en volgden nog steeds de Kerkweg, ondertussen herleid tot een wegel, richting centrum van Onkerzele. Het wegeltje mondde tenslotte uit aan de Sint-Martinuskerk van Onkerzele, tevens knooppunt 5. We hielden er even halt om de kerk even te bezoeken, alsmede de begraafplaats. We begaven ons nadien rechtsaf op de brede geasfalteerde Onkerzelestraat, tot we vrij vlug linksaf een brede grindweg konden kiezen. Tussen eindeloze velden en weiden, kruisten we nadien de Stuivenbergdreef aan het knooppunt 6, om aan de overzijde een veldweg te betreden. Voorbij een boerderij kregen we wat asfalt voor de voeten en ging het even wat de hoogte in op dit smalle landelijke baantje, de Brusselsestraat. Na een lange bocht naar rechts en afdalend, kwamen we op de dwars gelegen Brusselsestraat, ter hoogte van het knooppunt 7. We dienden over korte afstand deze asfaltweg naar rechts te bewandelen, tot we linksaf konden op een grasweg, de Smelterijweg, welke via een weidse bocht naar rechts, uitmondde op de N495, de Edingseweg.

Rechtsaf ging het via de Edingseweg tot aan het eerste kruispunt, om daar linksaf de Oude Steenweg in te draaien en kort daarna opnieuw links Driepikkel, ondertussen hobbelend over de kasseien. We wonnen er opnieuw wat aan hoogte om er het knooppunt 50 aan te treffen. We hielden de richting rechtdoor aan en wonnen verder aan hoogte op deze brede kasseiweg, Oudeberg. Oudeberg ging nadien over in de Muur van Geraardsbergen. Zo kwamen we aan ter hoogte van het hoogste punt en de taverne ’t Hemelryck. We konden er het knooppunt 51 aantreffen. Ondertussen wees de klok 16:05 uur aan, zodoende namen we er even de tijd om over te gaan tot het nuttigen van een frisse cola. Even later passeerden we de taverne en begonnen aan de eigenlijke afdaling van de muur. Eenmaal de muur achter de rug, kruisten we de Pachtersstraat en daalden de Hooiweg af via trappen. Beneden bereikten we de gekende Vesten en om de hoek de Grote Markt van de stad. Net voor de Sint-Bartolomeuskerk gingen we linksaf omheen de kerk en vonden aan de achterzijde het knooppunt 52. Via de Brugstraat, kwamen we opnieuw aan het knooppunt 53, het eindpunt van deze tocht. We sloten af na 25487 stappen, goed voor 19,119 km. Via de terugweg naar het station, konden we even later beginnen aan de terugreis naar Mechelen.”

483: Irchonwelz, Zaterdag 15 januari 2022, 15 km. (9704,21 km.)

“Het relaas met betrekking tot onze belevenissen tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Irchonwelz. Een niet bewegwijzerde route, waarvoor de info werd bekomen online. Na een verplaatsing dankzij Cambio en een tussenstop op de snelwegparking van Ruisbroek, bereikten we vervolgens de Rue du Castel in Irchonwelz. Daar zou onze wandeltocht van start gaan aan het kasteel van Irchonwelz, op de dag van vandaag de Brasserie des Légendes. Jammer genoeg bij onze aankomst gesloten. We gingen dan ook omstreeks 10:35 uur van start, bij een buitentemperatuur van amper 1° en waardoor de omgeving was gehuld in de mist. De Rue du Castel naar rechts opgaand, ging het in de eerste bocht naar rechts, rechtdoor via de Rue des Cureurs, welke dadelijk bochtte naar links en de Dendre Occidentale liet overschrijden. Het café net ernaast, L’estaminet du Moulin was dicht. Een ideaal begin van de wandeltocht. Even voorbij het café, aan een Y-splitsing, kozen we de rechtertak, de Chemin de la Garenne; welke ons de spoorweg liet oversteken. Aan de overzijde van de spoorlijn stond een klein kapelletje en hield de verharding op te bestaan. We kregen een klimmetje te verwerken op een soort kolenbedding. Langs kale akkers bereikten we het hoogste punt en kwamen uit in de Vieux Chemin de Tournai, die we rechts opgingen, vrijwel dadelijk licht dalend. Tussen af en toe fraaie woningen ging het tot aan de rechts gelegen Ruelle Gros Pierre.

Via deze licht dalende weg, gingen we ditmaal onder de spoorweg door, om op het einde van de weg aan te komen in de dwars gelegen Chaussée de Valenciennes. Even naar rechts konden we aan de overzijde verder via de Rue d’Ecosse, tussen de woningen door. Korte tijd later, op het einde van de straat, ging het rechtsaf in de doodlopende Sentier Maroquin. Waar de weg ophield, konden we naast een woning een smal tegelpad betreden, eveneens Sentier Maroquin, welke ons liet wandelen tussen armzalige achtertuintjes links en een stukje verwilderd bos rechts. Op het einde van dit lange tegelpad kwamen we aan het Stade de Géants, het lokale voetbalstadion. We konden er dan ook omstreeks 11:25 uur even terecht in de kantine voor een kopje koffie en een sanitaire stop. Na te hebben genoten van een korte wandelpauze, eindigden we onze passage op het tegelpad op de openbare weg, de Rue de la Haute Forière, welk we vervolgens naar links opgingen. We stapten de straat uit tot aan een kleine rotonde om er dan rechts de lange Rue de l’Agriculture te kiezen. Nog steeds hinder ervarend vanwege de mist, konden we weinig waarnemen van de omgeving. Tussen eindeloze velden door, met slechts hier en daar een alleenstaande woning, ging tenslotte de weg over in de Chemin de l’Agriculture, na heel wat bochten te zijn gepasseerd. Een paar kilometer later, nadat de weg nogmaals veranderde in Rue de l’Agriculture, eindigden we op de dwars gelegen Rue de Bétissart.

Zowat 100 m naar links konden we rechtsaf op een smalle betonweg, de Rue du Berceau, welke nagenoeg even verder eindigde op de dwars gelegen Rue de la Grande Carrière. Dit schijnbaar loodrechte betonbaantje leidde ons naar Omeignies. Gekomen ter hoogte van de Allée Verte, begaven we ons even links de straat in, om van nabij de ruïne te bekijken van het kasteel van Omeignies. We keerden nadien op onze stappen terug om aan een daar geplaatste electriciteitscabine nog even te genieten van een broodje. Nadien wandelden we verder via de Rue de la Grande Carrière om op het einde rechtsaf de Rue Saint-Ursmer over korte afstand te bewandelen tot aan een Y-splitsing. Ter hoogte daarvan konden we dan even genieten van een kopje koffie omstreeks 13:16 uur in het café La Rosace, waar de tijd leek te hebben stil gestaan. Na te hebben genoten van een welkome pauze, kozen we op de splitsing te linkertak, mer name de Chemin des Serres, een smal landelijk wegje dat ons terug deed genieten van de omgeving en de schitterende vergezichten, vermits inmiddels de mist was verdwenen. Na vooreerst wat aan hoogte te hebben gewonnen, daalden we nadien af naar de druk bereden N527, de Chaussée de Valenciennes, op het grondgebied van ondertussen Autreppe.

Aan de overzijde van de weg betraden we de Rue des Blancs Curés, om dadelijk rechtsaf, net voor de gevel van een woning, opnieuw een smal tegelpad te volgen. Aan hoogte winnend tussen weiden met schapen, klom het pad naar de hoger gelegen dwarsweg, de Rue du Chapitre. We kruisten de weg en begonnen aan de overzijde aan de beklimming van de Rue Adhémar Maréchal, die ons in een ruime bocht naar links en vervolgens naar rechts, zou brengen tot in Moulbaix. In de verte hadden we reeds duidelijk zicht op de daar geplaatste windmolen. Net bij de binnenkomen van de bewoonde zone, kozen we de eerste straat rechts, de Chemin du Moulin de Moulbaix, welke vanzelfsprekend leidde naar de molen. Deze molen werd gebouwd in een naburig dorp, Blicquy in 1614 en in 1747 verplaatst naar Moulbaix. In 1927 werd hij door de Marquise du Chasteler gered van de sloop, vandaar de officiële naam van de molen: Moulin de la Marquise. In ieder geval, naast de molen troffen we een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 14:20 uur ons konden verheugen op een rijsttaartje, tot grote hilariteit van twee ezels in een aanpalende weide. Na dit heerlijk dessert, begaven we ons opnieuw op weg en daalden vervolgens af via de Chemin du Moulin de Moulbaix, die wat verder overging in de Rue Marcel Labie. Daar zouden we vervolgens rechtsaf de Rue Lucien Raulier dienen in te draaien, doch we wandelden nog even rechtdoor tot aan de kerk van Moulbaix, de Église Saint-Sulpice.

Jammer genoeg was het gebouw niet toegankelijk, doch we hadden wel de kans om even de omliggende begraafplaats te bezoeken. We keerden nadien op onze stappen terug in de Rue Marcel Labie om dan links de Rue Lucien Raulier in te gaan. We wandelden zo voorbij het domein van het kasteel van Moulbaix, waarvan vanop de openbare weg amper iets was waar te nemen. Deze bochtige en hellende weg liet ons tenslotte het grondgebied van Moulbaix verlaten. Een kruispunt verder ging de weg over in de Rue des Vallées, alwaar we opnieuw wat aan hoogte wonnen, tussen uitgestrekte akkers. Eenmaal over het hoogste punt heen, ging het geleidelijk dalend naar het volgende dorp Villers-Notre-Dame. Na een hele tijd in dalende lijn te hebben gewandeld, mondde de Rue des Vallées uit op de dwars gelegen Place de Villers-Notre-Dame. We gingen linksaf tot aan de plaatselijke Église Notre-Dame de la Visitation. Deze kerk was wel geopend tot aan het binnenportaal, dus konden we even een blik nemen binnenin. Aan de overzijde van de kerk, begaven we ons vervolgens in de doodlopende Ruelle du Clerc, die vervolgens overging in een modderige grasweg en bochtte naar links richting spoorweg. Na het overschrijden van de Dender, ging het evenwijdig aan de spoorweg verder via een soort Ravel, jammer genoeg door landbouwtractoren slecht begaanbaar.

Waar het gras opnieuw asfalt werd, bereikten we de begraafplaats van Irchonwelz. We konden er omstreeks 16:00 uur nog even pauzeren op een zitbank en het laatste broodje nuttigen. Even later wandelden we verder voorbij het kerkhof en eindigden in de Rue Henri Ducarmois, om die rechts op te gaan. We gingen voorbij de kerk van Irchonwelz en begaven ons vervolgens in de Rue du Pont Mouchon. Deze bochtige weg liet ons tenslotte uitkomen op de dwars gelegen Rue de Bonne Fortune, alwaar we linksaf draaiden. Voorbij het eerste kruispunt veranderde de naam in de Rue du Castel en eindigden we om 16:30 uur deze tocht doorheen een mooi landschap, weliswaar de eerste uren in de mist gehuld.”

482: Bornem, Zondag 10 juni 2018, 18,111 km. (9689,21 km.)

 “Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk In het Land van Stille Waters, met start en aankomst te Bornem. Na een verplaatsing per bus naar het station van Mechelen, konden we aldaar in de Panos genieten van een kopje koffie en overgaan tot de aankoop van een zestal koffiekoeken. Vervolgens namen we de trein richting station van Bornem, om er aan te komen omstreeks 10:07 uur. We begaven ons nadien in de Stationsstraat, richting Kerkplein van Bornem, om aldaar, alvorens de wandeling aan te vatten nog even te genieten van een kopje koffie in Kafeemangee. Na te hebben genoten van het zwarte goud, begaven we ons naar het Kardinaal Cardijnplein en stapten zo voorbij de plaatselijke Onze-Lieve-Vrouw-en-Leodegariuskerk, alsook het Landhuis. Om de hoek vonden we de eigenlijke startplaats van onze dagtocht, knooppunt 1. We gingen linksaf de Kasteelstraat in en stapten voorbij het AZ Rivierenland. Voorbij de laatste huizen in de Kasteelstraat betraden we een parkzone, behorende tot het kasteel Marnix de Sint Aldegonde. Ter hoogte van een eerste splitsing, wandelden we links verder om er vrijwel onmiddellijk knooppunt 2 aan te treffen. We hielden dezelfde richting aan, nu op een grindpad, waarna we de Kasteelstraat kruisten. Vanop dit kruispunt konden we rechts in de verte een glimp opvangen van de toegangspoort tot het kasteel zelf. Vermits we ons bevonden in een schitterende omgeving, namen we omstreeks 11:45 uur even de tijd om te genieten van een boterkoek.

Na dit aangenaam oponthoud ging het verder via het grindpad, tot op een T-kruising, om er rechtaf te gaan via Luipegem. We gingen zo in een wijde bocht naar links omheen het Natuurreservaat Het Graafschap. Uiteraard volgden we hierbij een gedeelte van het parcours van de plaatselijke Luipegem Wandeling. Min of meer aan de overzijde van het natuurreservaat naderden we van nabij de Oude Schelde. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend bereikten we tenslotte knooppunt 28, nagenoeg aan het andere uiteinde van deze mooie natuurzone. Aan het knooppunt bereikten we opnieuw de bewoonde wereld, om tussen de huizen door Luipegem te bereiken, de dwars gelegen openbare weg. Over vrij korte afstad volgden we de weg naar links, om dan net voorbij een woning, rechtsaf een gindpad op te gaan. Gekomen aan een kruispunt van grindpaden, draaiden we haaks linksaf in de richting van het Nonnenbos. De tocht verliep een tijdje langsheen de rand ervan om vervolgens opnieuw de openbare weg te vinden net alvorens we opnieuw Luipegem betraden, zijnde het knooppunt 29. We bemerkten er dadelijk de bordjes dat we ons bevonden op de Scheldeland Route. Over vrij korte afstand begaven we ons naar rechts op Luipegem, om nadien de eerste doodlopende straat links, de Brandheide in te draaien. De weg eindigde aan de rand van het Natuurreservaat Het Graafschap. Daar troffen we een grindweg aan, welke we rechts volgden, langsheen de rand van het bos.

We bewandelden dit grindpad langsheen de rand van het bos en achter de tuintjes van de rechts gelegen woningen tot aan het knooppunt 3. Daar aangekomen omstreeks 12:30 uur, konden we even genieten van een zitpauze op een van de daar geplaatste zitbanken. Even later begaven we ons opnieuw op weg, teneinde enkele woonstraten te doorkruisen. We verlieten het grindpad naar rechts via de Kloosterstraat, kruisten de Kloosterstraat om aan de overzijde ons te begeven in de Grootheide. Bijna onmiddellijk ging het links een smal tegelpad op tussen de woningen, welke uitmondde in de Collegelaan. Deze weg volgend, passeerden we bezijden het Abdijpark, om nadien opnieuw de openbare weg te bereiken, de Sint-Amandsesteenweg. We draaiden de weg naar links op, om nadien aan de overzijde rechts de doodlopende Steenmolenweg te kiezen, die leidde naar de Barelveldweg. Nogmaals links verkiezend, kwamen we aan het kruispunt met de Barelstraat, om daar rechtsaf te gaan in de richting van de iets verder gesitueerde Kinderboerderij Barelhoeve. De klok wees ondertussen 13:10 uur aan, toen we even konden genieten van een cola in ’t Koerhuis. Na deze rustpauze betraden we de kinderboerderij en stapten tot aan de rand van het bos, om er rechtsaf langsheen de bosrand verder te wandelen.

Een haakse bocht naar rechts later, ging onze tocht verder langs de bosrand om uit te monden in de Kluisstraat, een breed grindpad tussen de bomen. We sloegen ter hoogte van dit knooppunt 43 haaks rechtsaf in de Kluisstraat, een grindpad met het uitzicht van een dreef. Op het einde van de Kluisstraat bereikten we het kruispunt met de Barelstraat, welke we links opgingen. Deze brede druk bereden asfaltweg leidde ons naar het Fort van Bornem. Aan de ingang van het fort troffen we een picknickhut aan, alwaar we omstreeks 13:50 uur nog even konden denken aan de inwendige mens. Na het bekijken van de omgeving, stapten we nog wat verder in de Barelstraat tot aan het knooppunt 41, om er in een haakse bocht naar rechts van de Barelstraat, links een aardeweg in te draaien. Tussen de eindeloze akkers door mondde deze aardeweg uit op de openbare weg, de Platte Heegtestraat, die we een tijdje naar rechts zouden volgen, tot we aan de overzijde opnieuw links een brede grindweg konden ingaan. We maakten een ruime bocht naar links tussen de akkers, om tenslotte opnieuw de Platte Heegtestraat te betreden en die ditmaal opnieuw naar rechts op te gaan, ter hoogte van een kapel OLV Onbevlekt Ontvangen. Op het einde van de weg, dienden we links nogmaals de Kluisstraat te kiezen, die nu leidde naar het knooppunt 42. Haaks rechtsaf, betraden we even verder het Domein Breeven.

We passeerden de aldaar geplaatste klimmuur en wandelden dan doorheen het domein, langs een enorme waterpartij, richting ingang van het domein. Nabij de ingang van het complex konden we om 15:30 uur nog even genieten van een verfrissend drankje in het Breeven Sportkafee. Na deze nagenoeg laatste rustpauze, begaven we ons even later via de parking naar de uitgang van het domein er vervolgens de Barelstraat in te gaan. Voorbij een supermarkt kruisten we de Sint-Amandsesteenweg om aan de overzijde via de Guil, uiteindelijk aan de komen in de Kloosterstraat, knooppunt 4. Via de Kloosterstraat en in het verlengde de Achterweidestraat, eindigden we opnieuw aan het knooppunt 1 op het Kerkplein van Bornem. Restte ons dan nog enkel de afstand te overbruggen naar het station voor de terugreis. We eindigden deze zomerse dagtocht dan ook na 24149 stappen, goed voor alweer 18,111 km erbij op de teller.”

481: Brecht, Zaterdag 21 november 2020, 15,528 km. (9671,099 km.)

"Onze belevenissen en ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start en aankomst te Brecht. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, bereikten we het station Noorderkempen, gelegen aan de Oudaenstraat te Brecht. Na te hebben genoten van een broodje op de parking van het station, begaven we ons omstreeks 10:10 uur, rechtsaf in de Oudaenstraat, op zoek naar het eerste knooppunt, met name 60. Geruime tijd stapten we op een smalle asfaltweg, evenwijdig aan de rechts gelegen spoorweg en tevens de autosnelweg E19. Iets meer dan 1 km verder, vonden we het betreffende knooppunt ter hoogte van het kruispunt met de Neervenbaan. Iets voorbij dit kruispunt splitste zich de Oudaenstraat, alwaar we de linkertak dienden te kiezen. We volgden er zelfs een tijdje het traject van de GR5. Uiteindelijk eindigde het asfalt en ging de tocht verder over een grindweg. Tussen de uitgestrekte akkers stapten we voorbij het knooppunt 59, en wandelden gewoon verder rechtdoor. Wat later ging het langsheen een gedeelte van het links gelegen Nationaal bos Het Marum, om er dan de Stapelheideweg te kruisen. Op het einde van het grindpad gekomen, ging het schuin rechts verder, zodat we terecht kwamen op de Heiendweg, eveneens een grindweg en zo het knooppunt 40 aantroffen, op de kruising met de Berkvenweg.

Aan deze kruising gingen we linksaf op de Heiendweg, een brede aardeweg, welke na een drietal bochten overging in de Schietveldweg. Nog steeds tussen de landerijen was het toch genieten van de vrijheid en de stilte in de natuur. Andermaal veranderden we dus van richting en bochtten naar links de Schietveldweg in, een lijnrechte aardeweg. Via een houten brug overschreden we de Grote Beek. Nog steeds het pad verder volgend, trokken we doorheen een gedeelte bos van Het Marum, waarbij we een gedeelte bewandelden van het lokale Kastelenpad. We gingen zo aan het knooppunt 41 voorbij en stapten steeds verder in dezelfde richting door middel van de Schietveldweg. Eenmaal gekomen aan het einde van deze onverharde weg, kwamen we uit op de druk bereden N133, de Wuustwezelsteenweg, welke we naar links opgingen. Gelukkig konden we links van de weg, op het fietspad veilig verder stappen. Geruime tijd dienden we deze drukke baan af te wandelen, tot we aan de overzijde rechtsaf konden in de Hoekstraat aan het knooppunt 65. Dit smalle landelijke wegje liet ons voortdurend veranderen van richting tussen de eindeloos lijkende akkers. Af en toe passeerden we splitsingen van wegen, luisterend naar de naam Hoekstraat. Na het overschrijden van de Kleine Aa, troffen we het kruispunt aan met de rechts gelegen Schoordijkweg, tevens knooppunt 66.

We begaven ons rechtsaf in de Schoordijkweg, om wat later het knooppunt 67 voorbij te gaan en nog even dezelfde richting aan het houden, tot we linksaf de Spinstraat konden indraaien. Nog altijd tussen akkers en weilanden door, volgden we de Spinstraat tot op het kruispunt met de Overbroekstraat, om daar linksaf verder te genieten van het landelijk uitzicht. Deze Overbroekstraat naar links verder bewandelend, bereikten we even verder knooppunt 70 op de T-kruising met de dwars gelegen eveneens Overbroekstraat. Andermaal kozen we linksaf en genoten verder in de straat, om er het knooppunt 68 en vervolgens 69 voorbij te gaan. We kruisten nogmaals de Schoordijkweg, om aan de overzijde nog steeds de Overbroekstraat verder te volgen. Na lange tijd asfalt te hebben verkregen, stapten we nu verder op een smal betonwegje, richting knooppunt 21, dat we tenslotte aantroffen aan de links gelegen Lierweg. Ook hier zetten we de tocht verder in de Lierweg, opnieuw een smal betonwegje. Op het kruispunt kregen we reeds zicht op de spoorweg, welke iets verder verwijderd was. De Lierweg bewandelend, ging het naar het laatste knooppunt, zijnde 62. Een drietal haakse bochten later, kwamen we uit op de dwars gelegen Hoekstraat, tevens knooppunt 62.

De Hoekstraat bracht ons, naar rechts volgend, tot op de dwars gelegen Beethovenstraat. Even verder naar rechts, konden we aan de overzijde de doodlopende Papbosstraat in. Waar de verharding ophield, konden we via een aardeweg verder tot op de Oudaenstraat, waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Even verder naar rechts stappend, bereikten we uiteindelijk opnieuw het station Noorderkempen, omstreeks 14:30 uur, na exact 20432 stappen, goed voor 15,528 afgelegde wandelkilometers. Normaal hadden we dan een trein huiswaarts om 15:01 uur, doch even later vernamen we via de luidsprekers op het perron, dat deze trein werd afgelast. Als gevolg daarvan konden we op het perron wachten tot de volgende trein van 16:01 uur. Een minder aangename manier om een wandeldag af te sluiten, met dank aan de NMBS.”

480: Schulen, Zaterdag 08 januari 2022, 11,985 km. (9655,571 km.)

 “Een kort relaas met betrekking tot een wandeling omheen het Schulensmeer en deels doorheen het Schulensbroek. Nadat we vooraf de verplaatsing hadden gemaakt per bus en trein, konden we aan de wandeling beginnen. Normaal gezien vangt de tocht omheen het Schulensmeer aan, ter hoogte van het bezoekerscentrum, en heeft een te wandelen afstand van ongeveer 10 km. Vermits we echter hadden gekozen om de verplaatsing te maken via het openbaar vervoer, ging onze tocht van start aan het station van Schulen en dit omstreeks 11:15 uur. Voorzien van een donkere hemel en een gevoelstemperatuur van net onder het vriespunt, beloofde het een koude winterse wandeling te worden. We verlieten bijgevolg het station van Schulen en kruisten de Stationsstraat om aan de overzijde een smal modderig paadje op te gaan, tussen de rechts gelegen spoorlijn en het Schulensbroek links. Af en toe het meest gangbare traject zoekend, bereikten we het uiteinde van het paadje op de Beckersvaart. Deze openbare weg, nog steeds evenwijdig met de spoorlijn leidde in de richting van de verhoogde dijk rond het Schulensmeer. Vrij vlug konden we via een veldweg naar links, de Beckersvaart verlaten en de dijk beklimmen. We begaven ons dan vervolgens op het modderige graspad verder in tegenwijzerzin. Wat verderop konden we via een wandelpoort de dijk verlaten en kwamen we opnieuw terecht op de Beckersvaart.

Na twee kort op elkaar volgende bochten, namen we afscheid van de openbare weg en sloegen linksaf, waarbij we een tijdje stapten langs een klein gedeelte van het rechts gelegen Schulensmeer. Een paar honderd meter verder konden we de beide gescheiden delen van het Schulensmeer oversteken via een deels ondergelopen weg. Gezien de baan volledig was ingenomen door het water, vanwege de hoogwaterstand, konden we nog net bezijden de weg, via een drassig gedeelte gras, de overkant bereiken. Nu nabij de waterlijn, voelden we pas voor het eerst de strakke en koude wind. Echter konden we het voorlopig nog droog houden. Eenmaal aan de overzijde van het water, draaiden we haaks linksaf op een breed onverhard pad, waar het voortdurend laveren was tussen de waterplassen. We stapten nu in nagenoeg rechte lijn langs het grootste gedeelte van het links gelegen Schulensmeer. Zowat halverwege het wateroppervlak gekomen, konden we omstreeks 12:25 uur even pauzeren in ’t Vloot, de cafetaria van het bezoekerscentrum van het Schulensmeer. Een tweetal kopjes koffie en een sanitaire stop later, konden we opnieuw op weg om de wandeling verder te zetten. Terwijl we echter genoten van een warm drankje, hadden we reeds bemerkt dat het licht begon te regenen.

Eenmaal terug in open lucht, was de wind in kracht al enigszins toegenomen en voelden we amper neerslag. We volgden verder de oever van het Schulensmeer om via een bocht omheen een klein haventje te wandelen, waar tal van kleine plezierbootjes waren gezonken, omwille van de hevige regenval tijdens de voorbije dagen. Voorbij het haventje trokken we doorheen een stukje bos, dichtbij de oever van het meer. Gezien de regen stilaan voelbaar werd, besloten we om ons te voorzien van een regenbroek, wat dan ook wat meer beschutting bood tegen de wind. Bijna gekomen aan het andere uiteinde van het Schulensmeer, boog het pad haaks af naar rechts en kwamen we terecht op de openbare weg, op het kruispunt van de Beekstraat en de Vinnehoekstraat, zowat op de grens met Linkhout. We troffen er een overdekte infohut aan, ideaal om even te schuilen voor regen en wind en ondertussen nog even te genieten van een broodje. Na deze korte wandelonderbreking stapten we verder linksaf in de Beekstraat, voorbij het uiteinde van het Schulensmeer. Op het einde van de weg, ging het nadien rechtdoor verder op de dijk omheen het meer, waar momenteel wordt gewerkt aan de heraanleg. Dus opnieuw een breed onverhard pad, met tal van waterplassen.

Ondertussen gingen we zowat tegen de wind in en werden voorzien van felle regen, bijna lijkend op smeltwater. Tot zowat op het einde van het Schulensmeer bewandelden we nu de verhoogde dijk, vooreerst via een breed nieuw aangelegd zanderig pad, later op het oudere gedeelte over een modderige grasstrook. Heel wat bochten later, kwamen we uit op het punt waar we aanvankelijk van start waren gegaan, toen we de dijk beklommen. Nu echter, omwille van de felle regen, was het te gevaarlijk om af te dalen, dus volgden we voor de tweede maal de dijk verder. Toen we nogmaals in de nabijheid kwamen van de openbare weg, de Beckersvaart, verlieten we ditmaal de dijk en draaiden haaks rechtsaf de openbare weg op. We stapten nu evenwijdig aan de spoorweg tot we opnieuw het smalle paadje konden betreden, richting station van Schulen. De onderkoeling nabij en vooral kletsnat, konden we in een overdekte wachtzaal van het station de regenkledij uitdoen en in afwachting van de komst van vervoer, nog een laatste broodje nuttigen. Uiteindelijk waren we toch uitgeregend na 11,985 km.”

479: Sint-Anna-Pede, Zaterdag 21 augustus 2021, 17,574 km. (9643,586 km.)

“Ditmaal het relaas inzake onze belevenissen tijdens een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Pajottenland. We verkozen als startpunt de Herdebeekstraat, alwaar zich een parking bevindt tegenover de Sint-Annakapel te Sint-Anna-Pede. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, arriveerden we op de betreffende startplaats omstreeks 09:50 uur. Na te hebben genoten van een broodje op de parking, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie in café St. Anna, schuin tegenover de parking. Even later om exact 10:20 uur konden we aan de tocht beginnen. Vermits we ons bevonden tussen de knooppunten 722 en 721, opteerden we voor de richting knooppunt 722, welke we aanvankelijk hadden gekozen als startpunt. We begaven ons tegenover het café in de Plankenstraat en namen er aan de Y-splitsing de linkertak. Vrij vlug verdween het asfalt en zetten we de tocht verder op een smal paadje naast een hoge haag, de Kerkweg. Een korte afdaling liet toe de Kleinveldweg te kruisen, om aan de overzijde door middel van een kort klimmetje Kerkweg ITT39 te betreden. We waren zo het knooppunt 722 voorbij gegaan. Het pad liet ons onder het grote spoorwegviaduct gaan, waarna we rechtsaf draaiden en een tijdje evenwijdig onder het viaduct vorderden. Een volgende bocht naar links gaf een korte passage doorheen de hoek van het Ijsbos. Tussen enkele uitgestrekte grasvelden konden we even later opnieuw vaste voet verkrijgen in de Kerselaerveldweg.

Dit eveneens smalle paadje mondde tenslotte uit op de druk bereden Ijsbergstraat, tevens wandelknooppunt 723. Over korte afstand volgden we aan de overzijde via het fietspad naar rechts deze Ijsbergstraat tot we linksaf een volgend smal paadje konden betreden dat ons over een heuvel liet wandelen. De geheten Leeuwveldweg daalde nadien af naar de Lostraat, om er aan de overzijde de Korteweg te beklimmen, die wat verderop uitmondde op de openbare weg, Kapelleveld, net aan de kerkhofmuur van de begraafplaats Sint-Gertrudis-Pede. Inmiddels vonden we daar het knooppunt 747 en gelet op de aanwezigheid van een zitbank op de begraafplaats, namen we er omstreeks 11:00 uur een korte wandel- en eetpauze. Vervolgens begaven we ons verder in Kapelleveld, om vrij vlug links een smal graspaadje in te draaien, de Kapelleweg. Een haakse bocht naar rechts doorheen een klein stukje bos, liet ons uitkomen op de dwars gelegen Ste Gertrudeweg, welke we naar links opgingen. Het paadje mondde uit op de openbare weg, de Eksterstraat. We daalden de Eksterstraat af naar links, om in de volgdende bocht reeds, de weg te verlaten via een grasweg naast een woning, de Cothemveldweg. Aan het andere uiteinde van het graspad, bereikten we de Scheestraat. Aan de overzijde van de weg, daalden we geleidelijk verder af in de Cottemstraat, om een paar honderd meter verder, links een smal kerkpad te kiezen.

Dit pad leidde opnieuw naar de Scheestraat, alwaar we om de hoek rechts de Rosweg opgingen. Tussen de laatste huizen en weiden door, kwamen we nogmaals terecht op de kruising met de Cottemstraat en tevens aan het knooppunt 746 er vlakbij op het kruispunt met de Varenbergstraat. We stapten nog een 200-tal meter rechtdoor tot aan knooppunt 197 aan de dwars gelegen Rosweg. Op deze kasseiweg hielden we voorlopig rechts, tot we tenslotte linkaf konden wandelen in de Paardenstraat, ondertussen op het grondgebied van Sint-Martens-Lennik. Het smalle asfaltwegje voerde ons tussen uitgestrekte weilanden door. Na een haakse bocht naar rechts vonden we het knooppunt 196, in een haakse bocht naar links, om er verder de Paardenstraat te bewandelen, tot aan het knooppunt 125, op het einde van de straat, ter hoogte van het kruispunt met de Eksterstraat. Via een nog smallere asfaltweg, zetten we onze tocht verder naar rechts in de Eksterstraat. Net alvorens we de drukke N282, de Brusselsestraat zouden kruisen, troffen we bezijden de weg de Hoeveslagerij Groenenberg aan. Een picknickbank op de oprit nodigde uit tot een maaltijd en tevens konden we er terecht voor de aankoop van een blikje cola. We genoten dan ook in het zonnetje omstreeks 12:00 uur van een aangenaam middagmaal.

Na een ietwat langere rustpauze, gingen we via de Eksterstraat tot aan de Brusselsestraat, om aan de overzijde een veldweg op te gaan, Groenenberg. Zoals de naam al min of meer liet vermoeden, mondde het pad uit in het Domein Groenenberg. Aan de ingang van het domein wandelden we voorbij het knooppunt 129, om er dadelijk wat aan hoogte te winnen tot aan het kasteel van het Domein Groenenberg. We konden er even van nabij het kasteel zelf bewonderen, alsook nadien genieten van de bloemenpracht in het domein zelf. Stilaan verder wandelend richting uitgang van het domein, troffen we aan het toegangshek het knooppunt 730 aan, ondertussen aangekomen op het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw. Aan het knooppunt stapten we haaks linksaf een grindweg op, de Konijnestraat, welke verliep langsheen de rand van het domein Groenenberg. Eenmaal voorbij het domein verkregen we opnieuw asfalt en gingen we het knooppunt 729 voorbij. We volgden verder nog altijd de Konijnestraat, voorbij het knooppunt 728 tot aan het kruispunt met de Kwadewegenstraat, welke we over korte afstand links opgingen. Vrijwel dadelijk sloegen we rechtsaf tussen enkele loodsen de Onze-Lieve-Vrouwweg in. Zowat halverwege dit grindwegje, sloegen we nogmaals rechtsaf een ander pad in, de Mortelveldweg en dit aan het knooppunt 727.

Via deze veldweg, tussen tal van fruitboomgaarden, kwamen we tenslotte terecht op de druk bereden Postweg, dichtbij het centrum van Vlezenbeek. Op zoek naar een kopje koffie en vooral een sanitaire stop, begaven we ons even linksaf op de Postweg tot aan het centrum, alwaar we omstreeks 13:40 uur even konden pauzeren in het OC De Merselborre. Na deze wandelonderbreking ging het opnieuw de Postweg in tot even voorbij de Mortelveldweg, om er links een smal tegelpad te kiezen, richting Schreinhofveld. Daar volgden we links de Kleine Schreinweg, kruisten de Schreinstraat om verder dezelfde richting aan te houden in de Kleine Schreinweg tot aan de dwars gelegen Schaliestraat. Over korte afstand rechtsaf de Schaliestraat in tot aan de kerk van Vlezenbeek, alwaar we inmiddels waren aangekomen aan het knooppunt 742. Net vóór de kerk ging het linksaf op het Dorp, tot net voorbij de kerk, om daar rechtsaf een smal kerkpaadje in te draaien, evenwijdig met de kerk. Op het einde draaide het smalle pad naar rechts en mondde uit op de Vlezenbeeklaan. Even wandelden we rechts de Vlezenbeeklaan op om dan de eerste straat links, de Rekerstraat te kiezen. Stilaan wonnen we aan hoogte, om nadien, gekomen aan het kruispunt met de Nederstraat, rechtdoor een smalle grasweg te nemen, naast de muur van een hoeve. Op de kruising met de Kleine-Nederstraat, een grindweg, bereikten we het knooppunt 741.

We gingen voorbij de links gelegen Nederstraat, kruisten de Zeypestraat en hielden nog steeds dezelfde richting aan, tot we opnieuw de Postweg konden oversteken, ditmaal aan de andere kant van het centrum van Vlezenbeek. Aan de overzijde bevonden we ons daar in de Sint-Annastraat. Eenmaal voorbij de laatste huizen, konden we opnieuw tenvolle genieten van akkers en weilanden. Aan de links gelegen Zobbroekweg vonden we het knooppunt 726, om er steeds verder rechtdoor onze wandeling te vervolgen, tevens Zobbroekweg genaamd. Doorheen een klein perceel bos, kwamen we aan het knooppunt 718 om er rechtdoor de Herdebeekstraat op te gaan, wat nogmaals klimmen betekende. Het hoogste punt overschreden, mondde de weg uit op de drukke N282, de Lenniksebaan, tevens knooppunt 719. Voorzichtig kruisten we de weg om aan de overzijde over langere afstand de Lenniksebaan naar links te volgen, tot we rechtsaf konden op een grindweg, dewelke uitmondde op de Lennikseweg. Even verder naar links konden we even later aan de overzijde een grindweg op, de Ganzeveldweg. Deze bochtige deels grasweg, liet ons opnieuw genieten van de open velden en de natuur op zijn best. Een blikvanger midden in het veld, trok even de aandacht, met name ‘Study for a windmill’ van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh.

Gekomen op het einde van de Ganzeveldweg, gingen we haaks rechtsaf op een smalle kasseiweg, de Roomstraat, welke ons uiteindelijk bracht tot op het kruispunt met de Ijsbergstraat en tevens knooppunt 723. Aan dit knooppunt ging het haaks rechtsaf en betraden we opnieuw de Kerselaerveldweg, om dan in omgekeerde richting te wandelen tot het knooppunt 722 en verder naar de plaats waar we de wandeling hadden aangevangen. Alvorens huiswaarts te keren genoten we nog van een kopje koffie in café St. Anna. We eindigden deze tocht over een af en toe heuvelachtig parcours omstreeks 16:55 uur, na 22824 stappen, goed voor 17,574 km.”