318: Sinaai, Zaterdag 25 oktober 2014, 21,045 km. (6490,088 km.)

“Het volgende wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Sinaai. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Een ode aan trage wegen, geniet van de stilte’. De totale wandelafstand bedroeg 22,3 km, doch kon onderweg worden verkort tot 13 km. Als aanbevolen vertrekpunt werd melding gemaakt van de kerk van Sinaai. Tijdens het verloop van deze tocht, zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Reynaertland. Na een verplaatsing per voertuig vooraf en uiteraard een broodje voor onderweg, konden we even later op pad. We begonnen aan onze wandeltocht ter hoogte van de Sint-Katharinakerk in Sinaai, om de Tinelstraat naar rechts te volgen. We konden er vrijwel dadelijk proeven van de lokale Landschapsroute Sinaai (39 km), de Canteclaar Route (46 km), het Ettingpad en over korte afstand de Streek-GR Reynaertland. Slechts 200 m verder namen we al afscheid van de geel-rode markeringen en gingen linksaf in de richting van de begraafplaats, om wat verder rechts de Bockwegel in te gaan. We kwamen langs het waterzuiveringsstation om nadien de Neerstraat te bereiken en die rechts te volgen tot aan een Onze-Lieve-Vrouwkapel.

Ter hoogte van deze kapel vervolgden we onze weg naar links in de Ettingstraat, om na een haakse bocht naar rechts een kruispunt van veldwegen te bereiken. We draaiden opnieuw naar links en betraden het natuurgebied Fondatie van Boudelo. Een kruispunt verder verlieten we het lokale Ettingpad en gingen linksaf tot aan een T-splitsing, alwaar we naar rechts wandelden tot aan de Weimanstraat. We volgden deze Weimanstraat over een afstand van ongeveer 350 m om aan te komen ter hoogte van het krusipunt met de Keizerstraat en de Leebrugstraat. We konden er notitie nemen van de aanwezigheid van de Reynaertroute Zuid. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten dus de Leebrugstraat in tot aan de brug over de Leebeek. Op weg daarheen kwamen we langs een pleintje voorzien van een standbeeld ‘Herder met hond’. Ter hoogte van de brug over de Leebeek volgden we aan de overzijde naar rechts het wandelpad, hierbij een gedeelte volgend van de Wandelroute Leebrugpad. Waar de Leebeek uitmondde in de Moervaart, ging het via een houten brugje tot aan de ophaalbrug over de Moervaart. We bevonden ons daar in de Keizerstraat. We staken de Moervaart over, om dan naar links het jaagpad langsheen de Moervaart te betreden. We verkregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR als leidraad.

Naast de GR-tekens konden we tevens vaststellen dat we een gedeelte volgden van de Liniewegel Wandelroute. Vanaf nu zouden we over een afstand van ongeveer 3,2 km de oever volgen van de Moervaart welke we links van ons konden vinden. Op die manier wandelden we langs de Lokerse Moervaartmeersen rechts van ons. Af en toe kronkelde het wandelpad en dienden we over omgevallen bomen te klauteren die het pad versperden. Vaak versmalde het pad tot amper de breedte van een wegel, doch onze aandacht ging tevens naar enkele prachtige zwammen in de grasberm. We gingen onder de oude brug door van de voormalige spoorlijn Lokeren – Moerbeke, vandaag de dag ingericht als fietspad tussen Lokeren en Moerbeke-Waas. We bleven nog verder de oever van de Moervaart volgen tot aan de samenvloeiing met de Zuidlede. We staken via een betonnen loopbrug de Zuidlede over en volgden verder het pad naast de Durme. Immers na de samenvloeiing van de Moervaart en de Zuidlede heette de waterloop voortaan Durme. Korte tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Daknambrug, welke we links overstaken.

We kozen daarna de eerste weg rechts, de Middendam en wandelden voorbij één van de zeven Reynaertbanken. We kwamen even later aan op een volgend kruispunt in de nabijheid van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Daknam. Alhoewel deze kerk niet onmiddellijk op de wandelroute was gelegen, weken we even van het traject af, teneinde de kerk van nabij even te bekijken. We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan het vorige kruispunt, om dan links verder te wandelen via Daknam-Dorp. We troffen er vermeldingen inzake de Ronde van Urbanus (28 km). We kwamen even later aan ter hoogte van een geasfalteerd fietspad, met andere woorden de voormalige spoorwegbedding tussen Lokeren en Moerbeke. We sloegen rechtsaf en betraden dit fietspad om dit te volgen tot aan een wegkruising aan het bord van de gemeentegrens Lokeren. De Streek-GR volgend, dienden we aldaar links de Daknammolenstraat in te gaan, een steenslagweg. Onze wandeling verliep verder via de Kluisstraat, de Kriktestraat en de Zevenkrommingenstraat, waarna we de spoorlijn Antwerpen – Gent bereikten. We wandelden een tijdje evenwijdig met de spoorweg, tot we aankwamen ter hoogte van een spoorwegovergang in het gehucht Heike.

We dwarsten aldaar de Doornijkstraat om nog wat verder de spoorlijn te volgen tot aan de eerste veldweg naar links. Er volgde op onze weg nog een klein bosje, waar we de Klaverbeek overstaken om zowat 800 m verderop de Hulstbaan te betreden. We wandelden de Hulstbaan op naar rechts tot aan een kruisbeeld. Onze wandelgids vermeldde dat we daar een veldweg rechts zouden moeten ingaan, de Oude Heerweg. Echter reeds voldoende kilometers gewandeld, zagen we af van deze bijkomende omweg en besloten de Hulstbaan verder te volgen tot aan de kerk van Sinaai. Even voorbij het kruisbeeld troffen we café Luitentuit aan, tijd voor nog een sanitaire stop en een koffiepauze. Na deze laatste onderbreking, wandelden we langs de Hulstbaan richting eindpunt van de wandeling. We sloten deze dagtocht af na 28061 stappen en 21,045 km.”

136: De Klinge, Zondag 03 januari 2010, 20,1 km. (2691,433 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 03/01/2010 – 9170 De Klinge (Oost-Vlaanderen) – Driekoningentocht – Wase Wandelgordel – 6-10-15-20 km. Wandelclub Gasthofstappers Sint-Gillis. Start: Polyvalente zaal, De Klinge. Puur genieten van de magische stilte van het bos met een grote variatie aan bomen en planten. Ook de polderlandschappen in winterslaap zijn een weldaad voor geest en lichaam.’ Na afloop van deze georganiseerde tocht, schreven we nog dezelfde avond een kort relaas, omstreeks 17:34 uur.

“Toen we deze ochtend ontwaakten, troffen we een ondergesneeuwd landschap aan en bovendien spiegelgladde wegen. Toch lieten we het niet aan ons hart komen en trokken we op weg naar De Klinge, zij het met een slakkengang doorheen sommige straten. Uiteindelijk bereikten we omstreeks 08:30 uur de plaats van vertrek, gelegen in de polyvalente zaal De Klingenaar. Daar organiseerden de Gasthofstappers uit Sint-Gillis-Waas hun Driekoningentocht, welke deel uitmaakt van de Wase Wandelgordel. We kenden de omgeving reeds, alsook de inrichtende club, vermits we daar afgelopen zomer deelnamen aan hun Ossaerttocht bij nacht. Er kon vandaag worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15 of 20 km. Ondanks de sneeuw kozen we toch voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,1 km. Onderweg zouden we twee controleposten aantreffen. Na een warme koffie en een boterham, was het tijd om op weg te gaan.

We verlieten de ruime parking van De Klingenaar en sloegen linksaf, om op die manier de bebouwde kom te verlaten. Enkele honderden meters verder wandelden we langsheen een kunstwerk, voorstellende een molen. Hier troffen we de eerste aanwijzingen van de dag, dat we ons bevonden op het traject van de Tempusroute (een fietsroute van 38 km) en tezelfdertijd de Tweelanden Wandelroute. Even verder verlieten we de drukke weg en sloegen een rechts gelegen landelijke weg in. We bevonden ons tussen de ondergesneeuwde akkers en hoorden onder onze schoenen de sneeuw en het ijs kraken. De zon steeg wat hoger en dat gaf aanleiding tot het nemen van prachtige foto's van glinsterende sneeuw en ijs. We volgden deze bijna rechte weg over geruime afstand, tot we op een T-kruispunt waren gekomen. Hier kondigde zich een eerste splitsing aan, waarbij de wandelaars voor de 6 en 10 km naar rechts gingen en de deelnemers aan de 15 en 20 km naar links wandelden. We volgden opnieuw enkele rustige landelijke wegen, gelegen tussen enkele boomgaarden. Wat verderop bereikten we een wat drukkere weg en bevonden we ons opnieuw tussen de huizen. Tal van bewoners hadden de handen meer dan vol met het ruimen van de sneeuw. Langsheen deze drukke weg verliep tevens de Reynaert route, een toeristische rondrit voor autoverkeer. We vervolgden een stukje onze weg doorheen een plaatselijke verkaveling om op die manier de aldaar gelegen oude spoorwegbedding te bereiken. Deze smalle asfaltweg biedt de mogelijkheid tot wandelen en fietsen, weg van al het drukke verkeer, getuige daarvan de aanduiding van de Nobelroute (50 km), de LF38 Dender-Waaslandroute en opnieuw de Tempusroute. Tevens bemerkten we ook enkele aanduidingen van de GR5A. We volgden deze kaarsrechte en wandelvriendelijke bedding gedurende lange tijd, waarbij zich telkens nieuwe en andere wintersfeerbeelden openbaarden. We naderden een in de verte gelegen bosgebied en later konden we vaststellen dat we aldaar aangekomen, de weg verlieten en de eerste brede dreef links insloegen. Hier bevonden we ons in het plaatselijke Stropersbos. We maakten een klein ommetje doorheen dit bosgebied, om even verderop, opnieuw de spoorbedding te volgen, tot aan de Basisschool De Bron. Hier hadden we na ongeveer 7,4 km een eerste controle en konden we even bekomen door het nuttigen van een warme chocomelk.

Het tweede gedeelte van de wandeling bedroeg zowat 6,9 km. Na de controle ging het naar links voor de 20 km, terwijl de deelnemers aan de andere afstanden rechtdoor gingen. We volgden over korte afstand een nogal drukke weg om even verder linksaf een veldweg op te gaan, recht naar het verder gelegen Stropersbos. Hier kregen we een opeenvolging van dreven en paden te verwerken, waarbij we in hoofdzaak het traject volgden van de GR5A (De Panne - Antwerpen). Ook nu weer hoorden we links en rechts de oh's en ah's, wanneer zich een mooi stukje natuur liet zien, ondergesneeuwd en fel weerkaatsend in het zonlicht. Zulke beelden kan je slechts enkele keren per jaar treffen en vandaag zaten we daarvoor goed. Menig wandelaar kon dan ook enkele fraaie plaatjes nemen van een stuk natuur in wintervacht. Een eindje verderop staken we de drukke weg naar Sint-Gillis-Waas over, om aan de andere kant van de weg het Natuur en Waterwingebied St. Jansteen in te trekken. Nog maar pas waren we daar aanbeland, of de eerste grenspaal kon worden aangetroffen, we bevonden ons op Nederlands grondgebied. Ook dit prachtige stuk natuurgebied liet zich van zijn mooiste kant zien. Later verlieten we die zone en kwamen terecht op een landweg, welke liep in de richting van de kerk van St. Jansteen. We naderden vervolgens de eerste huizen en even later bevonden we ons in de Hoofdstraat van dit dorpje en konden even de plaatselijke kerk aanschouwen. In de dorpskom ging het vervolgens naar rechts, opnieuw in de richting van de Belgische grens. Onderweg troffen we nog even de bordjes aan van de LF38b Schelde-Deltaroute, alsook nog enkele grenspalen, een hedendaagse en een exemplaar uit de jaren achttienhonderd. Meteen zaten we in de bebouwde kom van deze Belgische grensgemeente en vonden om de hoek, onze tweede controleplaats van de dag, met name de Basisschool De Paal in Stekene. Hier werd het de hoogste tijd om de soep even van nabij te bekijken en vooral te laten smaken. Een opkikker alvast bij deze winterse temperaturen.

Het laatste stukje wandelroute van 5,8 km, zou ons terug naar de startplaats brengen. We verlieten de school om bijna onmiddellijk om de hoek, het grondgebied van De Klinge opnieuw te betreden. We staken een drukke weg over, om aan de overzijde een links gelegen veldweg in te slaan en ons te begeven naar het Natuur en Waterwingebied De Clingse Bossen. Voor de laatste keer vandaag zouden we nog even kunnen genieten van enkele winterse dreven en bospaden en vooral van het spektakel van licht en schaduw op de ondergesneeuwde akkers en de ernaast gelegen bosgebieden. In deze prachtige wandelzone troffen we opnieuw de bordjes aan van de Tweelanden Wandelroute en over geruime afstand volgden we dit traject. Af en toe was het wat draaien en keren waarbij het ene pad werd gewisseld voor het andere. Telkens stonden we verbaasd over hoe prachtig een winterlandschap wel kon zijn. Uiteindelijk bereikten we de rand van dit natuurgebied en verliep het parcours verder via een veldweg naar de ernaast gelegen verkaveling. We doorliepen enkele woonstraten om uiteindelijk aan te komen in het centrum van de Klinge. Via enkele af en toe gladde trottoirs, bereikten we opnieuw de plaats van vertrek De Klingenaar.

Bij het afstempelen van onze wandelboekjes konden we zien dat om 14 uur reeds 950 wandelaars waren geteld. Niet echt weinig gelet op de weersomstandigheden en vooral de staat van de wegen. Mogelijks lieten sommigen zich afschrikken om de verplaatsing te maken, wij alleszins hebben het ons niet beklaagd, ook al duurde de rit erheen meer dan een uur. We keerden meer dan voldaan huiswaarts, na te hebben genoten van een prachtige wandeling, maar vooral van het wondermooie winterlandschap. Eigenlijk hebben we min of meer hetzelfde traject afgelegd als enkele maanden terug tijdens de Ossaerttocht. Toen stapten we weliswaar het traject af in het donker, vandaag konden we evenwel zien wat we toen niet hadden kunnen zien. We willen dan ook even de inrichters een woord van dank geven via deze weg, om de wandeling toch te hebben kunnen organiseren in deze toch wel andere weersomstandigheden. “

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in de wandelboekjes, immers ook daarin werden enkele eerste indrukken neergeschreven. ‘K: IJzige wandeling in een schitterende natuur. De Klinge, St. Jansteen, Stekene, - 3°; J: Prachtige tocht vanuit De Klinge doorheen een ondergesneeuwd landschap. Het Stropersbos en de natuur- en waterwingebieden van St. Jansteen en de Clingse Bossen. Uniek weertje voor het nemen van prachtige winterse sfeerbeelden. Een grenswandelingetje.’

092: Wachtebeke, Zaterdag 20 juni 2009, 27,3 km. (1783,024 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, waaraan we deelnamen in juni 2009. Deze gebeurtenis werd voorheen als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 20/06/2009, 9185 Wachtebeke (Oost-Vl.) – 14^de Wachtebeekse Zomerwandeling, 7-14-20-30 km. De Kwartels Groot-Assenede. Start: Cultuurcentrum. Veldweggetjes en lommerrijke boswegen leiden de wandelaars doorheen het Klooster- en Heidebos.’ Na afloop schreven we nog diezelfde namiddag het navolgende relaas, omstreeks 18:48 uur.

“Vandaag kozen we voor een wandeling dicht bij huis. Meer bepaald trokken we naar Wachtebeke, waar De Kwartels, hun 14^de Wachtebeekse Zomerwandeling hadden georganiseerd. De inschrijving, alsmede de start van de wandeling vond plaats in het Cultuurcentrum van Wachtebeke. Het kostte geen enkele moeite om een parkeerplaats te vinden in de nabijheid van het centrum, vermits er voldoende ruimte werd voorbehouden voor de bezoekende wandelaars. In het nieuwe Cultuurcentrum konden we terecht voor het afhalen van onze inschrijvingskaart, alsook voor het bestellen van enkele reuze-éclairs, die we wilden voorbehouden voor na de wandeling. Er kon worden geopteerd voor de afstanden 7, 14, 20 of 30 km. Wij kozen voor de 30 km, met een werkelijke afstand van 27,3 km. Er werd bij het begin van de wandeltocht veel bos beloofd onderweg, nadien zou blijken dat dit ook het geval was. Na een koffie en een hapje waren we klaar voor het vertrek.

Gezien er kort voor de startdatum enkele problemen waren met het inrichten van de controleposten, diende de organisatie op het laatste moment nog enkele parcourswijzigingen door te voeren, met als gevolg dat de eerste controlepost nogal dicht bij de plaats van vertrek was gelegen. We verlieten het Cultuurcentrum en draaiden linksaf om via de ernaast gelegen school te wandelen in de richting van de kerk van Wachtebeke. Alvorens echter het dorpsplein te bereiken, dienden we naar rechts te gaan en op die manier de dorpskom van Wachtebeke te verlaten. Binnen de kortste keren waren we het centrum uit en bevonden ons al vlug middenin de vrije natuur. Het weer zat nogal mee, licht bewolkt, maar met af en toe toch de aanwezigheid van de zon. Algauw kregen we rechts van ons het gezelschap van een kleine waterweg die we volgden tot voorbij het gemaal ‘De Lange Lede’. Kort daarna mondde deze waterloop uit in de Moervaart.

We konden nu kijken naar de aangemeerde motorjachten, het ene al wat indrukwekkender dan het andere. We volgden de linkeroever tot aan de Overledebrug, waar een eerste controlepost was gelegen in café ‘Het Loze Vissertje’. Aangezien we amper 2 km onderweg waren, beperkten we ons hier tot het laten afstempelen van onze controlekaart en vervolgden onze weg. We gingen terug op pad, over de Overledebrug en sloegen dan onmiddellijk linksaf om de andere oever van de Moervaart te volgen. Hier een klein betonbaantje met voortdurend zicht op de links gelegen vaart. Wat verder kwamen we in het natuurreservaat ‘De Reepkens’ en hier begon tevens het Kano en Kajaktraject Moervaart en Zuidlede. We hadden nu rechts een prachtig stukje natuurgebied, volop in bloei. Eén van de infoborden, gaf nadere uitleg over de plaatselijke Natuurfietstocht. Dergelijke borden zouden we later op de dag nog kunnen bekijken.

Deze tocht leidde langs de vijf belangrijke natuurgebieden van de streek, het Complex Puyenbroekse bossen, de Reepkens, het Kloosterbos, het Heidebos en de Turfmeersen. We volgden de oever tot aan de Kalvebrug. Hier bevond zich rechts ter hoogte van het kruispunt een zaak waar men kano's kon huren om de Moervaart af te varen. We sloegen linksaf, gingen over de Kalvebrug en volgden de openbare weg. Op een verder gelegen kruispunt sloegen we rechtsaf en volgden vanaf nu de LF30 Schelde-Deltaroute, tevens de Reynaert route voor motorvoertuigen. We betraden een links gelegen private weg, die ons leidde tot aan het Heidebos. Hier was aan de ingang van het bos een alternatieve route voorzien voor wandelaars in het gezelschap van een viervoeter, vermits deze dieren blijkbaar niet waren toegelaten in het bos. We sloegen een rechts gelegen bospad in en bevonden ons voor geruime tijd in dit prachtige natuurgebied. Er volgde nu een aaneenschakeling van brede bospaden, dreven, smalle wegeltjes en af en toe een open stuk heide. Een grote diversiteit aan planten kon worden aanschouwd. De rust in dit gebied is des te opvallender. Weg is het storend geluid van voertuigen.

In dit Heidebos volgden we de Aardgasroute, uitgestippeld door Natuurpunt. De weg kronkelde zich en af en toe trokken we over een wegel tussen de hoog opgeschoten varens. Na een hele poos wandelen doorheen het bos, bereikten we de openbare weg en toen bemerkten we, dat we ons bevonden in de Keizershoek te Moerbeke. Over een afstand van hooguit 100 m volgden we een stukje de GR122 en kwamen uit in een woonwijk. Hier liepen we even het blokje om, alwaar we een tweede controlepost aantroffen in café Welkom. Ondertussen hadden we 7,9 km bij op onze teller. Dit kleine café deed denken aan de tijd van toen, een tijd zonder de hedendaagse ontspanningsmogelijkheden, toen men nog de tijd nam in de buurt om sociale contacten te leggen. Vergeelde foto's aan de muren herinnerden aan vroegere krulbolkampioenen. Een ingekaderd ‘eereteeken van den arbeid’ gaf ons een vermoeden aangaande de ouderdom van het café. De prijslijst was eenvoudig, alles kostte hier 1,1 euro. Waar is de tijd??

Na dit kleine nostalgische oponthoud werd het tijd om verder te wandelen. We volgden de Keizershoek, om opnieuw het Heidebos te betreden. We kregen er enkele meters van de GR122 te verwerken, om nadien een oude bekende te ontmoeten, de Aardgasroute, dewelke ons kris kras door het bos leidde. Opvallend hier ook de zanderige ondergrond van dit stuk natuurgebied. Ontelbaar waren de afgevallen dennenappels op het pad. Toen we een dreef verlieten en uitzicht kregen op het open veld, zagen we zowaar een jonge ree, starend in onze richting. Heel vlug echter verdween het diertje in het bos. Toen we het Heidebos verlieten, volgden we een tijdje een betonweg en de Schelde-Deltaroute. Een stukje bos deed ons belanden ter hoogte van een kleine overweg. Tot onze verbazing dienden we af te slaan naar rechts en het spoor te volgen. Het was duidelijk geworden dat deze spoorweg reeds lang buiten dienst was. Het onkruid had zich doorheen de jaren meester gemaakt van de verroeste rails en overwoekerde hier en daar zelfs de metalen sporen. Aan een volgende overweg verlieten we deze metalen metgezel en wandelden verder in de richting van onze volgende controlepost, de kantine van SK Wachtebeke.

Volgens de gerant van dienst, speelde deze ploeg in vierde provinciale en telde niet minder dan 14 afdelingen, naargelang de leeftijd van de spelers. We maakten van deze pauze gebruik om een verfrissing te nemen en de benen wat te laten rusten. We hadden alweer 9,5 km achter de rug. Er restte ons nog een kleine acht kilometer tot aan het eindpunt. We verlieten het terrein van SK Wachtebeke om aan de overzijde van de weg, een aardeweg op te gaan die ons leidde in de richting van het nabije bos. Er volgde een afwisseling van bos met enkele stukken open veld. Soms waren de wegeltjes net breed genoeg om een voet in te plaatsen. Het hoge gras, links en rechts van het pad kwam reeds boven de heupen. Wat verder kwamen we op de openbare weg en bevonden ons op de Langelede, zoals we konden aflezen op een straatnaambord. Bij het verlaten van de bebouwde kom van Wachtebeke, dienden we een links gelegen veldweg te volgen en die deed ons uitkomen aan de Langelede waterloop. Het enige alternatief was de oever volgen naar links.

Deze oever werd gevolgd tot een spoorwegbrug over de Langelede. We dwarsten de brug en volgden naar rechts de andere oever van de Langelede. Een eindje verder zagen we links van ons een stuk bos verschijnen, het Kloosterbos. We verlieten de Langelede en trokken met plezier in de richting van deze mooie omgeving. Terug bemerkten we de opvallende aanwezigheid van varens en zanderige ondergrond. We dienden middenin het bos een kleine heuvel te beklimmen en dat gaf een prachtig zicht op het lager gelegen varengebied. Via een stukje heide, bereikten we de spoorlijn, welke dwars door dit bosgebied loopt. We volgden de spoorweg naar links, tot we dezelfde spoorbrug bereikten als even voordien. We dwarsten deze voor de tweede keer en wandelden dan verder naar rechts om opnieuw de oever van de Langelede te volgen. Gekomen aan de Walderdonkbrug staken we de drukke weg over om aan de overkant de oever van de waterloop te volgen. Het brede pad ging over in een veldwegel en die bracht ons tot aan de dorpskom van Wachtebeke.

De laatste honderden meters van de wandeling voerden ons langsheen de kerk en enkele winkels, om terug te komen aan het Cultuurcentrum. Het beloofde bosgebied hadden we in ruime mate verkregen. Het weer was dit keer aan de droge kant, geen reden om te klagen dus. We eindigden onze aanwezigheid in Wachtebeke met een laatste verfrissende drank, het afstempelen van onze wandelboekjes en het afhalen van de bestelde eclairs. Bij het afsluiten van de inschrijving werden niet minder dan 736 wandelaars geteld. We kunnen terugblikken op een geslaagde tocht, zeker in vergelijking met vorige week. Op deze eerste dag van onze jaarlijkse vakantie hadden we alvast geen enkele reden om mistevreden huiswaarts te rijden. We kijken alvast uit naar volgende week, wanneer Bastogne en de Mesa 2009 hun opwachting zullen maken.”

We ronden stilaan dit wandelverhaal af, met de weergave van datgene wat na afloop van de tocht in de wandelboekjes werd neergeschreven: ‘K: Wachtebeke, Moerbeke, langs de vaart en de Langelede. Spoorbedding, Heidebos en Kloosterbos. Rustig weer! J: Wandeling langsheen de Moervaart en de Langelede. Door het prachtige Heidebos en het Kloosterbos. Rustige vakantiewandeling bij het afsluiten van een eerste wandeljaartje...’