309: Gent, Zondag 24 augustus 2014, 20,902 km. (6296,482 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling over zogeheten pelgrimspaden. We hadden dan ook onze keuze gevestigd op etappe 22 van het Jakobskerkenpad, een route uitgestippeld door het Vlaams Compostelagenootschap. De etappe die we hadden gekozen verliep tussen Gent en Waarschoot over een afstand van 21,6 km. De startplaats bevond zich ter hoogte van de Sint-Jacobskerk te Gent en eindigde ter hoogte van de Sint-Ghislenuskerk te Waarschoot. Vermits we destijds woonachtig waren te Sleidinge, ging het dan ook vooreerst via het openbaar vervoer richting Gent. Onderweg tijdens de wandeling echter, weken we af van het voorziene parcours, teneinde op een alternatieve manier onze woonplaats opnieuw te bereiken. Eenmaal de stad Gent bereikt, konden we even later van start gaan ter hoogte van de kerk Bij Sint-Jacobs. Natuurlijk bevonden we ons in het centrum van Gent en dienden derhalve vooreerst doorheen de stad te wandelen, om die even later in te ruilen voor schitterende natuur. We verlieten dus de Sint-Jacobskerk en gingen over het pleintje Bij Sint-Jacobs naar de Belfortstraat, welke we naar rechts volgden richting stadhuis. Juist voor het stadhuis ging het naar rechts, de Hoogpoort in, om via de Groentenmarkt de Vleeshuisbrug over te steken. Op het Sint-Veerleplein aangekomen hadden we vanzelfsprekend een mooi zicht op het Gravensteen. We gingen verder via de Kraanlei om de derde straat links, de Rodekoningstraat in te gaan, richting Patershol, vooral bekend omwille van de talrijke horecazaken.

Via de links gelegen Plotersgracht en de rechts gestitueerde Vrouwebroerstraat wandelden we langsheen het Caermersklooster. Ter hoogt van de Lange Steenstraat gekomen, hielden we de richting links aan, welke ons via de Lievestraat over de Lievebrug leidde. Via de Lievekaai stapten we naar het Zilverhof, alwaar we naar links gingen, richting Prinsenhofplein. We troffen er dan ook het standbeeld aan van Keizer Karel. We zetten onze tocht verder naar rechts over het Prinsenhof, om via een poortje het historische Hof ten Walle te bereiken. Op de dag van vandaag is dit een woonerf geworden. We wandelden over het park om dit te verlaten via de Creesersweg. We stapten even later links de Rabotstraat in, teneinde via de rechts gelegen Basseveldestraat en de Gravin Johannastraat te arriveren in het Elizabethbegijnhof, waar de tijd blijkbaar heeft stil gestaan. We staken het pleintje over links van de kerk, en doken het Straatje van Oliveten in. Dit steegje gaf toegang tot de Provenierstraat, gevolgd door de Edmond Boonenstraat, dat ons 50 m naar links de Begijnhoflaan liet betreden. Ter hoogte van de verkeerslichten konden we veilig oversteken naar de Contributiestraat en de gelijknamige Contributiebrug.

Aan de overzijde van de brug ging het over korte afstand in de Nieuwe Wandeling, om vrijwel meteen schuin rechts het park te betreden. We dienden er een betonnen wandelpad te volgen tot aan de Groenevalleilaan, alwaar zich enkele flatgebouwen en een supermarkt bevinden. Aan de Joost Clemmenstraat gingen we rechts via een brugje over de Leie om de Leiekaai in te gaan. Via enkele trappen konden we onder de ringlaan door om aan de andere zijde uit te komen in de Herdenkingslaan, ondertussen in de bekende wijk Malem. In de Herdenkingslaan troffen we wat verder een pad aan, de Gijzelaarsweg, spoedig overgaand in de Vrijwilligersweg die ons leidde naar de Malemstraat. Rechts konden we nadien de drukke Drongensesteenweg oversteken. Aan de overzijde wandelden we linksaf richting Leiebrug, om aan de overkant rechtsaf een pad te volgen langs de Leie. Wat verder overschreden we een houten brug en kwamen we aan de Hoosmolen, om via de achterzijde het natuurreservaat de Bourgoyen binnen te wandelen. We hielden rechts en gingen over een oude spoorwegbedding, om zowat 900 m verder links af te dalen naar een houten vlonderpad. Dit pad bracht ons tot aan de cafetaria van het natuurreservaat. Tijd voor een sanitaire stop en uiteraard een kopje koffie.

Na deze wandelpauze zetten we onze tocht verder langs de kronkelende Valkenhuisweg over zowat 1200 m om dan rechts de J.P. Boudetlaan in te gaan en even later de Zandloperstraat te bereiken. Aan de overzijde ging het de Rodeberg in, alwaar we nadien door middel van een stukje Vliegpleinkouter de Kerselaarstraat aantroffen. We konden zien dat we inmiddels een gedeelte bewandelden van het Kerkhof Wandelpad. De Kerselaarstraat ging uiteindelijk over in een bospad dat eindigde in de Beekstraat. Ongeveer 70 m naar links, gingen we rechts de Vinderhoutsedam in richting R4 en de Ringvaart. Eenmaal daar gekomen volgden we een tijdje evenwijdig aan de R4 tot we links tunneltjes aantroffen om respectievelijk onder de beide rijstroken van de R4 te gaan. Nadien staken we via de Speybrug de Ringvaart over, waar we konden vaststellen dat we ons bevonden op een gedeelte van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Aan de overzijde van de Ringvaart ging het tot tweemaal toe linksaf, waarna we het jaagpad konden betreden naast de vaart. Zo konden we op weg naar de volgende brug, de Bierstalbrug. Door middel van enkele trappen bereikten we de Drongensteenweg om dan via de brug de vaart over te steken. Een volgend stel trappen liet ons opnieuw afdalen naar het jaagpad langs de vaart. We staken nadien de N9 over, de weg tussen Gent en Eeklo, om aan de andere kant Bierstal in te wandelen.

100 m verder ging het naar rechts in de Lievestraat, om ter hoogte van een bocht naar rechts, rechtdoor verder te wandelen op een veldweg. Na enkele bochten kwamen we aan de Kuitenberg, welke we naar rechts dienden te volgen om aldus fietsknooppunt 34 aan te treffen, aan de brug over de Lieve. Hier ging het naar links langs de Lieve, waar we zowat 5 km verder zouden aankomen in Waarschoot. Echter dit fiets- en wandelpad langs de Lieve volgend (Haantjen), verlieten we dit wat verder ter hoogte van de splitsing met de Meistraat. Daar kozen we de kortste weg naar huis, via de Linde en de Weegse om zo aan te komen in het centrum van onze gemeente Sleidinge. Een wandeltocht welke eindigde na 27870 stappen en exact 20,902 km.”

088: Lembeke, Zaterdag 06 juni 2009, 23,92 km. (1690,524 km.)

Deze tocht werd destijds in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi, 06/06/2009 – 9971 Lembeke (Oost-Vlaanderen), In en rond de Lembeekse Bossen, 6-12-17-23 km. Groep ’t Singel. Start: Zaal ’t Singel. Wandeling in en rond de Lembeekse bossen. 6-12-17 km gegarandeerd 80% bos’. Na afloop van het gebeuren, schreven we nog diezelfde avond het hierna weergegeven wandelrelaas, omstreeks 18:38 uur.

“Vandaag, de dag voorafgaand aan de verkiezingen in ons land, trokken we op pad in Lembeke. Daar werd immers onder de titel ‘In en rond de Lembeekse Bossen’, een wandeling ingericht door de plaatselijke wandelclub ‘Groep ’t Singel’. De inschrijving vond plaats in een zaaltje, palend aan het gelijknamige café 't Singel. De inschrijving werd verzorgd door twee dames van de club, met de steun van een baby, gezeten in een park naast de inschrijvingstafel. Niet dadelijk de ontvangst die je verwacht tijdens een wandeling. Opvallend bij de inschrijving was de prijs van een sticker van de club welke 80 eurocent kostte. Eerder aan de prijzige kant als je het ons vraagt. Een kopje koffie ging over de toonbank aan de prijs van 1,40 euro. Doorgaans zijn we andere tarieven gewoon op een georganiseerde wandeling. Soit, uit de afstanden 6, 12, 16 of 23, kozen we voor de 23 km, met een werkelijke afstand van 23,920 km.

We verlieten de plaats van inschrijving en al dadelijk splitsten zich de afstanden. De wandelaars van de 6 en 12 km gingen naar rechts, diegenen die opteerden voor de 16 of 23 km, gingen naar links. We bevonden ons op de gekende baan Gent - Watervliet. Wat verderop verlieten we deze drukke weg en draaiden de links gelegen Antwerpse Heirweg op. We betraden voor de eerste maal een bosgebied en wel op het grondgebied van Oosteeklo. Deze heirweg dateert uit de 16^de eeuw, hij maakt deel uit van de oude weg die van Antwerpen naar Brugge liep. Een deel van de weg werd nog niet verhard en bevindt zich nog in oorspronkelijke staat. Aan de pijltjes te zien, zouden we hier straks nog opnieuw wandelen, vermits een pijltje ‘heen’ ons verder de weg wees. Wat verder in het bos, draaiden we naar rechts en kwamen terecht in het open veld. Via enkele veldwegen bereikten we terug de openbare weg, om dadelijk naar links de Antwerpse Heirweg opnieuw op te draaien. We gingen nu in de andere richting door het bos. Aan een zijweggetje (Slingerij) verlieten we de kasseiweg en trokken het bos in via een kleine wegel.

Aan de andere kant van dit pad lag het Singelpad, terug ondertussen op het grondgebied van Lembeke. Dit pad leidde dwars door de velden en deed ons uiteindelijk uitkomen op de grote baan Gent - Watervliet. Die weg werd gedwarst en zodoende trokken we aan de overzijde van de straat de bossen in via een breed zandpad. Ter hoogte van een nieuw aangeplant geboortebos uit 2002, sloegen we een links gelegen pad in, om nadien het bos te verlaten. We trokken nu langs kleine betonbaantjes, vooreerst via een klein stukje Sleidinge, om vervolgens in de richting van Waarschoot te wandelen. Na een tijdje stappen kwamen we aan op de Wittemoer, waar vroeger de gekende ‘bevende hazelaar’ stond. Deze boom was vroeger bekend in de omgeving. Deze hazelaar betrof in feite een (tril)linde, die geplaatst is, daar waar (volgens de legende) per vergissing graaf van Kleef werd vermoord ten tijde van het vertrek van de Oostenrijkse overheersers.

De hazelaar raakte later zwaar beschadigd door de bliksem. Nu staat een recent jong aangeplant exemplaar op dezelfde plaats. Vanaf daar volgden we het Boerepad 49 en dat leidde ons naar de cafetaria Kwadenbos, waar na 8,6 km een eerste controlepost werd opgericht. Hier ontstond een kleine woordenwisseling inzake de prijs van de frisdranken. Op het terras van de cafetaria waren immers tafels en stoelen geplaatst en voorzien van een prijslijst. Daarop konden we lezen dat de prijs van een cola en een fruitsap was bepaald op 1,10 euro. Groot was onze verbazing toen nadien 2,40 euro werd gevraagd voor deze beide consumpties. Een toegesnelde dame wist te vertellen dat de fruitsap 1,30 euro kostte. Toen wij haar beleefd ter kennis brachten dat op de prijslijst 1,10 euro was vermeld, kregen wij een arrogant antwoord: ‘Wel pakket dan an nen euro en tiene hé’. Hoeft het gezegd dat we niet lang zijn gebleven?

Na de korte pauze trokken we de Bellebargiebossen in. Deze naam werd ontleend aan de bargen die via de Burggravenstroom omstreeks 1240, turf, zout en brandhout naar Gent voerden. Wanneer de bargen in aantocht waren, waarschuwden de schippers via een bel de houtakkers en de turfstekers. Een andere benaming voor deze bossen is Kwadenbossen, verwijzend naar de slechte gronden. In dit bos volgden we een tijdje de wandelroute Nr 3, om zo te belanden in de Lembeekse bossen. Hier stapten we geruime tijd op de Lembeekse Bossen Wandelroute, die uiteindelijk uitgaf op de Antwerpse Heirweg. Waar hebben we die naam nog gehoord? Hier werd tijdens WO II het bos bijna volledig gekapt en het hout werd gebruikt op de polders en stranden om de vijandelijke vliegtuigen het landen te beletten. Na de oorlog werd het bos opnieuw aangeplant. Via het Lorkenpad kwamen we aan ter hoogte van de grote ingang van de Lembeekse bossen, waar ondertussen de horeca goed is vertegenwoordigd.

Hier werd een beeld geplaatst ter ere van Clara Geleyte (1901 - 1994), de moeder van de Lembeekse horeca. Deze dame was vroeger uitbaatster van het gekende café aldaar, nog voor er sprake was van de talrijke nu aanwezige restaurants, ijs- en pannenkoekenzaken. Voorbij de bocht naar links hadden we een tweede pauze ter hoogte van Boetiek Tara. Hier konden we terecht voor een verfrissing in een tent, opgericht ter hoogte van de boetiek. Jammer genoeg dienden we hier een tijdje te wachten op onze bestelling, vermits er onvoldoende glazen voor frisdranken ter beschikking waren. Uiteindelijk werden glazen opgehaald en konden we besteld worden. Ondertussen hadden we 5,510 km bij op onze teller. Na een tweede oponthoud, verlieten we de omgeving van de bossen en liepen via een paadje langs één van de aldaar gelegen tavernes. We staken vervolgens de baan Lembeke - Eeklo over, om vanaf hier opnieuw de Lembeekse Bossen Wandelroute te volgen. Een tijdje later kwamen we terug op de Wandelroute Nr 3 en die leidde ons recht naar de Westermolen. Deze molen dateert uit het midden van de 15^de eeuw. De molen draaide van 1933 tot de voorjaarsstorm van 1953, waarbij de molen zwaar werd beschadigd.

Graaf D'Alcantara kocht de molen en liet hem herstellen. Van 1979 tot 1981 werd de molen gerestaureerd. Hij produceerde vroeger 300 kg meel per uur. Voorbij de molen leidde de weg ons in de richting van de weg Lembeke - Eeklo. Rechts in de verte zagen we de kerk van Eeklo en de aldaar geplaatste windturbines. Eens de grote baan over, wandelden we in de richting van de bossen en gingen we voorbij 't Gouden Zulleke, ooit een gekend café. Nu staat het gebouw er leeg en verkrot bij. Na enkele straten van een aldaar gelegen verkaveling te hebben bewandeld, kwamen we opnieuw uit aan Boetiek Tara, voor een laatste controle. Ditmaal kregen we cola geserveerd in grote glazen van Hoegaarden, vermits er opnieuw een tekort was aan glazen voor frisdranken. Ons laatste traject leidde ons opnieuw door de bossen van Lembeke. Het laatste stukje bedroeg ongeveer 2 km en hierbij wandelden we langs een kapel met ommegang, opgericht in 1947. Deze kapel werd opgetrokken uit dank omdat Lembeke gespaard bleef van oorlogsgeweld. Ze werd in 1949 ingewijd. Tegenover de kapel bevindt zich een Mariagrot, die werd gebouwd op de restanten van een bunker.

Er restte nog een kleine boswandeling, waar af en toe de varens reeds hoog waren opgeschoten. Uiteindelijk kwam de herberg terug in zicht. Na het afstempelen van onze wandelboekjes namen we nog even de tijd om een laatste frisdrank te nuttigen. Aan de andere tafels konden we ook duidelijk horen, dat de prijs van de consumpties het gespreksonderwerp nummer één was. Enkele dames van een wandelclub uit Aalter beklaagden zich ook over de prijs van de koffie en zij waren niet de enigen. Uiteindelijk kunnen we concluderen dat het parcours goed was uitgekozen en aangenaam om te bewandelen. Toen wij omstreeks 15:10 uur huiswaarts gingen, was men reeds volop doende met het verwijderen van de aangebrachte pijlen langs het parcours. We hopen enigszins dat het morgen anders zal zijn.”

Een korte blik, op datgene wat na afloop in de wandelboekjes werd neergeschreven, sluit stilaan het onderwerp af. ‘K: Fris! Wandeling door de Lembeekse bossen en velden. Niet helemaal zoals verwacht! J: Wandeling in en om de Lembeekse bossen. Parcours langsheen Lembeke, Sleidinge en Waarschoot. Prachtige bossen en mooie vergezichten. Prijzen van stickers en dranken aan de hoge kant!!’

047: Zomergem, Zondag 18 januari 2009, 17,9 km. (851,03 km.)

Een wandeltocht tijdens de maand januari 2009, niet ver van onze toenmalige thuishaven, werd even voordien in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 18/01/2009 – 9930 Zomergem (Oost-Vlaanderen) – 22^ste Plattelandstocht langs de Lieve – 5-8-12-18 km. Postiljon Wandelclub Merelbeke V.Z.W. Start: Parochiezaal Zomergem-Beke. Parcours langs rustige landelijke wegen en de Lieveoevers richting Waarschoot-Dorp. De 18 km loopt ook door de Kwade bossen. Alle afstanden bezoeken gratis het cultuurdomein Hof bij Steven, waar de kunstenaar uitleg verschaft over zijn werk’. Na afloop van deze eerder regenachtige wandeltocht, werd door wandelmaatje het navolgende wandelrelaas geschreven, op zondag 18 januari 2009 omstreeks 16:16 uur.

“Zomergem riep ons op vandaag om samen met de club ‘de Postiljon’ onze wandelschoenen 18 km ver te sturen. Spijtig dat het eerste gedeelte van deze gemeente niet aan de orde kwam. De eerste vijf km regende het onafgebroken. Later op de dag werd het droger en heel af en toe kwam er een waterzonnetje piepen. Felle wind was onze gids, vlak op kop en vaak beukte hij ongenadig. Maar we beleefden een goed verzorgde tocht en de rustplaatsen boden ons de warmte die buiten ontbrak. We wandelden dus een tijdje doorheen Zomergem, een wat grijze gemeente naar ons gevoel en toen we in Waarschoot aankwamen verbeterde het er niet op. De rivier ‘De Lieve’ meandert er door heel de streek. Veel vergane industrie die doet vermoeden dat hier vroeger heel wat handel werd gedreven. Nu zijn de meeste fabrieken gesloten. Na wereldoorlog 2 kregen ze nog een herwaardering maar daarna ging alles stilaan teloor. Slechts een oude schoorsteen van een voormalige spinnerij is nu geklasseerd als werelderfgoed. Het station ligt er eveneens verlaten bij en wordt om het uur even opgeschrikt door een boemeltreintje dat richting Eeklo tuft.

Zo gingen we stilaan de modderige akkerwegen in om langs een gewezen priorij te passeren. Het wordt ook ‘Het Rattenkasteel’ genoemd omdat men volgens de legende beweert, dat hier duizenden ratten hun woonst zouden hebben gevonden. Het bevindt zich tegenover een jagerspad dat ooit in het bezit was van de graaf van Vlaanderen. Het voormalige kloosterdomein (1444-1650) is niet meer te herkennen. Enkel een naamsverwijzing naar de stichter Simon Utenhove rust op een bordje langs de weg. Niets is er van te zien, alleen de vele kapelletjes die langs de weg staan vertellen dat hier een zekere devotie heerste. Ook de kerk van Waarschoot laat zich niet onbetuigd. Zij werd ooit verwoest door een brand. De moderne opbouw die men tussen de ruines bijzette zorgt wel voor een heel apart zicht. De constructie van oud-romaans met het glas van deze tijd is op zich opmerkelijk te noemen. We kregen een voorsmaakje van een natuurgebied toen we langs ‘De Moerkes‘ stapten, op de grens met Lembeke.

Het mooiste deel wandelden we door het Kwaden Bos. Deze verbinden de gemeenten Waarschoot en Lembeke. In deze laatste gemeente liepen we erin om er weer uit te komen in Waarschoot. Ellenlange dreven maar vooral de stilte kwamen hier goed tot hun recht. Zo ging het terug alwaar we gestart waren. Op de laatste honderd meter stond een boerderij annex kunstenaarswoning annex café. De man die zoveel mogelijk oude spullen verzamelde vergastte ons op een praatje. Hoe hij met zijn woonwagen langs wegen en grenzen trekt. Ook een globetrotter dus net zoals wij.”

Zoals altijd, besteden we nog even in het kort aandacht aan datgene wat destijds aan de wandelboekjes werd toevertrouwd. Ziehier onze eerste indrukken van toen, kort na de wandeling: ‘K: Zomergem, Waarschoot, Lembeke. Landelijke tocht. Het ‘Kwadenbos’ en omstreken. Goed verzorgd! J: Regenachtige start in Zomergem-Beke. Langs de Lieve in de richting Waarschoot. Door het ‘Kwadenbos’, via Lembeke terug naar Zomergem. In de loop van de dag een schaars zonnetje.’