563: Landelies, Donderdag 15 augustus 2019, 15,706 km. (11.034,576 km.)

“Een kort relaas inzake een georganiseerde wandeling waaraan we deelnamen enkele jaren terug. Het betrof toen een wandeltocht onder de benaming ‘25^e Marche d’été’, welke van start ging in de ‘Salle Omnisports Henri Laloyaux’ te Landelies. Er kon toen worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 4 – 6 – 11 – 15 – 21 km. We opteerden toen voor deelname aan de tocht van 15 km, met volgens de organisatie een werkelijke afstand van 14,610 km. Tijdens de wandeltocht waren een drietal controleposten voorzien, respectievelijk na 5,850 – 8,950 en 11,950 km. De eerste vond plaats in een garagebox, terwijl de volgende controles gebeurden in de Abbaye d’Aulne. Na de nodige formaliteiten betreffende inschrijving en een kopje koffie vooraf, konden we omstreeks 10:30 uur de tocht aanvangen.

De wandeling zelf situeerde zich in de onmiddellijke omgeving van het plaatsje Landelies en bevatte een parcours dat zowat de ruïnes van de abdij liet zien vanuit alle mogelijke hoeken. De bosrijke omgeving liet ons vaak naar adem happen omwille van de steile te volgen paden, doch afgewisseld met passages aan de boorden van de Samber. Een paar oude sluizen zorgden uiteraard voor een bezienswaardigheid. Ondanks een regenachtige start onder een dreigende hemel, met later zelfs af en toe een ware stortbui, konden we naar het einde van de tocht toch genieten van een spaarzaam zonnetje. Naarmate we de startplaats naderden lieten de talrijke hoogtemeters zich toch wat voelen in de onderste ledematen. Even vóór 16:00 uur konden we dan ook terugkijken op een geslaagde en vooral natuurrijke wandeling.”

562: Namur, Zondag 14 januari 2018, 22,558 km. (11.018,87 km.)

“Soms zijn er wandelingen uit het verleden, waarvan nog lang geen beschrijving werd gegeven, omwille van gebrek aan toen gemaakte notities. Niet simpel om dan jaren later te trachten een kort relaas weer te geven. Vandaag bespreken we dan ook in het kort een wandeltocht van jaren terug. Toen, begin januari 2018, namen we deel aan een georganiseerde wandeling, ingericht door de wandelclub ‘Les Spitants de Namur’. De tocht ging toen van start als ‘40^e Marche de la Citadelle’, waar kon worden gekozen uit diverse afstanden, met name 4 – 7 – 12 – 21 – 30 km. We opteerden destijds voor de te wandelen afstand van 21 km. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Namur via het openbaar vervoer, door middel van bus en trein. Eenmaal aangekomen ter plaatse, wachtte ons nog een korte aanlooproute van 800 m naar de eigenlijke startplaats, gesitueerd in de Rue Bruno 11, het ‘Arsenal de Namur’. Omwille van deze lange reisroute, konden we pas omstreeks 10:50 uur van start gaan.

De eigenlijke wandeling begon alvast met de beklimming van de Citadelle, waar we zelfs de gelegenheid hadden om door enkele ondergrondse tunnels te wandelen. Voor de rest ging het in hoofdzaak omheen de stad, waarbij we onderweg enkele stukken hebben afgelegd van bewegwijzerde routes. Zo herinneren we ons de ‘Route Monastères de la Marlagne’ en vooraal het ‘Circuit N° 4 Entre Sambre et Meuse’. Een opvallend baken dat we tijdens de tocht konden bemerken, het baken ‘Milieu du Monde Alt. 200 m’. Onderweg hadden we de gelegenheid even te pauzeren op een drietal controleplaatsen, met name in de Ecole Hôtellière, te Remonjoie en tenslotte La Plante. Uiteindelijk eindigde onze wandeling langs de boorden van de Maas, terwijl we stilaan de duisternis over ons heen verkregen. Na zowat 30.078 stappen konden we omstreeks 18:17 uur de trein nemen richting Brussel, inmiddels reeds in volle duisternis. Gelukkig duren de dagen tijdens de zomer wat langer”.

561: Sint-Pieters-Leeuw, Zaterdag 30 september 2023, 16,314 km. (10.996,312 km.)

“Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten, met start en aankomst te Sint-Pieters-Leeuw. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en vonden een parkeerplaats op het Domein Coloma in de Joseph Depauwstraat. Alvorens de wandeling aan te vangen, genoten we nog vooreerst van een kopje koffie in de Gareelmaeker, tegenover de plaatselijke Sint-Pieters kerk. Even later omstreeks 10:50 uur konden we op weg. Net aan de kerk vonden we de startplaats van onze geplande wandeling, aan het wandelknooppunt 701. We verlieten er bijgevolg Rink via de Pastorijstraat, om aan de splitsing verder links Rink te volgen. Het doodlopend straatje eindigde aan het knooppunt 700, om er vervolgens de rechtertak te kiezen van een grindweg tussen hagen. Het pad mondde uit op de openbare weg, de Victor Nonnemanstraat die we links betraden. Ter hoogte van de brug over de Zuunbeek vonden we het knooppunt 712, doch we stapten verder rechtdoor tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Nonnemanstraat. Een deels grind- en graswegje langs een weide leidde naar de nabije Brusselbaan, die we slechts over korte afstand naar links volgden om dan rechtsaf de Zuundallaan te kiezen. Ter hoogte van een bocht in de weg, ging het schuin links verder op een smalle grindweg, de Karenberg. Het smalle pad volgde zowat het verloop van de lager gelegen Zuunbeek, om er kennis te maken met de natuur van de Zuunvallei. Gekomen aan het knooppunt 752 eindigde de aangeduide wandelroute en ging rechtdoor verder via niet aangegeven knooppunten. Wij kozen er echter linksaf en volgden het traject van het Zuunwandeling Wandelpad.

Deze onverharde weg liet ons langzaam maar zeker aan hoogte winnen tussen akkers en weilanden. We kruisten er de smalle Bellestraat en wandelden aan de overzijde, om er een klein kapelletje voorbij te gaan. De iets bredere veldweg, nagenoeg lijnrecht liet ons opnieuw wat aan hoogte winnen, om later af te dalen naar de openbare weg, de Petrus Huysegomsstraat, net aan het knooppunt 713. We sloegen er haaks linksaf en via een ruime bocht naar links wandelden we zowat in tegenovergestelde richting. Het smalle asfaltwegje ging spoedig over in opnieuw een brede grindweg, met vooral uitzicht op een watertoren wat verder weg. Het kronkelend pad, de zogeten Weg N° 18, ging opnieuw over in asfalt ter hoogte van een bocht in de Bellestraat. We namen de richting naar rechts, om de klim aan te vatten naar de hoger gelegen Brusselbaan. Jammer genoeg dienden we hier over geruime afstand deze vrij drukke weg te volgen, nog wat aan hoogte winnend. We stapten voorbij de eerder geziene watertoren om dan langzaam af te dalen, tot we links de drukke weg konden verlaten ter hoogte van de Kasteelstraat. Aan een klein pleintje, Zonneweelde kozen we eerst links en vervolgens rechts op uit te komen op de dwars gelegen Mollemstraat. We draaiden links het smal wegje op, om via een bochtig parcours langzaam te klimmen naar de dwars gelegen weg, Zellikveld. Rechtsaf ging de weg vrij vlug over in grind, om net voorbij een boerderij uit te komen op een andere dwars gelegen grindweg aan het knooppunt 738. We bevonden er ons op de Puttenberg, met zicht op de lager gelegen omgeving. We hielden er dan ook even halt omstreeks 12:20 uur voor het nuttigen van een broodje.

Vermits we nog geen picknickbank hadden gevonden onderweg, dienden we rechtstaand te genieten van een late middagmaaltijd. Na deze maaltijd gingen we linksaf verder op de Puttenberg, een brede grindweg om er de zogeheten Witseboom, een Lindeboom uit de tv-serie Witse voorbij te gaan. De Puttenberg eindigde ter hoogte van de openbare weg, aan de rotonde met de Vlezenbeeklaan. Jammer genoeg was het café op de hoek uitzonderlijk gesloten. We begaven ons aan de overzijde van de rotonde en wandelden verder via de Appelboomstraat, om nadien de eerste straat links, de Elsweg in te draaien, een vrij smal wegje tussen de velden. We passeerden het knooppunt 737 ter hoogte van een van rechts invoegend paadje, de Kamstraat. Weinig verder ging het voorbij ‘De Witte Hoeve’, gesloten wegens verbouwingen, om nadien aan het einde te komen van de Elsweg. Daar ging het asfalt over in een smal graspad tussen weideafsluitingen. Aan de andere kant van het graspad kwamen we uit op de openbare weg, de Jaak Calloenstraat, aan het knooppunt 736. We begaven ons rechtsaf en volgden er een gedeelte van het traject van de Streek-GR Groene Gordel. Langs akkers en enkele manèges door, eindigde de verharding en hielden we verder dezelfde richting aan op een veldweg, die leidde in de richting van een stukje bos. Het te volgen pad echter verliep langs de rand van deze boszone, om zo het knooppunt 735 aan te treffen, zowat aan het uiteinde ervan. We sloegen linksaf om andermaal langs de bosrand verder te gaan. Licht dalend ging het via een grindweg naar de iets lager gelegen Hemelrijkstraat.

Net vóór de aansluiting met deze openbare weg, troffen we bezijden het pad een zitbank aan, alwaar we omstreeks 13:40 uur even konden pauzeren en ondertussen genieten van een gebakje. Inmiddels waren we aangekomen ter hoogte van het knooppunt 733. Na te hebben genoten van een zonnige rust- en eetpauze, vervolgden we onze weg linksaf in de Hemelrijkstraat, verder afdalend. Amper een paar honderd meter verder, kozen we rechts een smalle wegel, de Buurtweg 83 die leidde naar de Baesberg (Zuunvallei). Dit kronkelend pad mondde uit aan het knooppunt 73 in de Brabantsebaan, die we links verder volgden. Meteen ging het voorbij een weide, waar maatje niet kon weerstaan enkele langoren te aaien. De Brabantsebaan verder bewandelend, gingen we voorbij het knooppunt 76 en tevens een oude wegwijzer, om dan aan het knooppunt 77 de weg naar links te verlaten, via de Oudenakenstraat, welke min of meer het verloop volgde van de ernaast gelegen Zuunbeek. In de verte kregen we zicht op de zendmast van Sint-Pieters-Leeuw. Waar de weg bochtte naar links, stapten we rechtdoor een veldweg op, die aan het andere einde opnieuw terecht kwam op de Oudenakenstraat, tevens knooppunt 708, welke we verder naar links opgingen, een mooie holle weg tegemoet. Op het einde van de weg, ging het verder rechtsaf door middel van de Alfons Fleurusstraat, langs de rand van een bos. Deze zowat 1,5 km lange weg tussen tal van maïsvelden en weiden, leidde stilaan naar het centrum van Sint-Pieters-Leeuw.

We passeerden het knooppunt 710, net ter hoogte van een wandelboom, welke liet zien dat we zonet een gedeelte hadden bewandeld van het traject van de GR512. Even verder verlieten we de Alfons Fleurusstraat ter hoogte van een boerderij naar links, op een smalle wegel bezijden weiland. Eeen haakse bocht naar rechts liet ons een korte klim aanvangen, welke eindigde aan het knooppunt 700, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. We betraden op die manier opnieuw Rink en konden er omstreeks 15:20 uur nogmaals pauzeren bij een frisdrankje op het terras van de Gareelmaeker, andermaal aan het knooppunt 701. Na deze onderbreking verlieten we Rink via een smal steegje, de Kastanjedreef, om er op die manier het Domein Coloma in te wandelen, richting knooppunt 749. We eindigden dan ook onze wandeling na een bezoek aan tal van rozentuinen, op de parking van het domein. Klaar voor de terugreis.”

560: Bevingen, Zaterdag 07 oktober 2023, 15,975 km. (10.979,998 km.)

“Het relaas inzake een wandeling met start en aankomst te Bevingen, ter hoogte van Straeten nr. 7. Daar gaat immers een uitgestippelde route van start van 5,7 km, langsheen de zeven fruitreuzen van Sint-Truiden door de Cicindriavallei. Doch vooreerst maakten we een ommetje naar de burchtruïne van Brustem, volgens Google Maps, zowat 4,7 km verder verwijderd. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van Straeten, net voorbij de brug over de Cicindria, alwaar de eerst vermelde wandeling van start gaat. Na het wisselen van schoenen, konden we omstreeks 10:30 uur beginnen aan de wandeling naar Brustem, deels langs verkeersarme wegen, doch ook via een drukke steenweg. We begaven ons dus verder op de smalle geasfalteerde weg, Straeten in oostelijke richting. We stapten voorbij een links gelegen wegje, eveneens Straeten, om aan de volgende Y-splitsing Straeten naar links te kiezen. Een haakse bocht naar links liet ons vrijwel dadelijk aan hoogte winnen. Langs tal van boomgaarden en velden, ging zowat 450 m verder de weg over in Heibergweg, net ter hoogte van een enorme antennemast. Eenmaal het hoogste punt overschreden daalden we af naar het kruispunt met de Kapelstraat. We draaiden rechts de straat in welke uitmondde in de Lichtenberglaan. We bevonden ons inmiddels op het bedrijvenpark van Brustem. De Lichtenberglaan naar links bewandelend passeerden we tal van bedrijven, in hoofdzaak recent gebouwd, tot we een eerste rotonde aantroffen.

Daar begaven we ons vervolgens linksaf naar de rotonde op de N3, de Luikersteenweg. Midden op de rotonde konden we een Fuga Magister bekijken, het type vliegtuig dat vanaf 1960 in België in gebruik werd genomen. De laatste vlucht ging door op 26 september 2007. We begaven ons met enige voorzichtigheid naar de overkant van de weg, om dan over zowat 1,2 km de drukke Luikersteenweg te volgen richting centrum van Brustem. Tijdens de tocht daarheen ging het voorbij een niet te tellen aantal bordelen, of moeten we zeggen bars met een speciale vitrine. Uiteindelijk kwamen we aan de links gelegen afslag Brustem-Dorp, waarna we korte tijd later de burchtruïne bereikten, tegenover de plaatselijke Sint-Laurentiuskerk. Na het beklimmen van de trappen tot aan de eigenlijke ruïne en een ommetje omheen het bouwwerk, konden we nadien genieten van een wandel- en lunchpauze omstreeks 12:00 uur. We vonden daartoe een picknickbank in volle zon, op het Speelterrein Het Burchtje. Na te hebben genoten van enkele boterhammen en het aanhoren van zowat 50 klokslagen van de kerk, begonnen we aan de terugweg naar Bevingen. Ditmaal volgden we Brustem-Dorp in de andere richting, om zodoende via de Singelstraat, gevolgd door de Vliegveldlaan, opnieuw aan te komen op de voorheen gevolgde Luikersteenweg. We stapten nu in omgekeerde richting terug tot aan de eerder vermelde antennemast in de Heibergweg, om daar in te voegen op de uitgepijlde wandeling, aangegeven met oranje cirkels.

Ondertussen waren we de klok van 13:20 uur voorbij toen we begonnen aan de zogenaamde Cicindriavallei wandeling, op zoek naar de fruitreuzen, zeven reuzestoelen welke de naam dragen van de ter plaatse gekweekte fruitsoort. We verlieten de openbare weg, de Heibergweg naar rechts en daalden via een holle weg af langs een van de vele fruitplantages. Een smal paadje leidde naar een kruising, alwaar we haaks links een smalle wegel betraden ter hoogte van een eerste reuzenstoel, genaamd ‘Kernielse’. Het pad volgde hier reeds het verloop van de rechts gelegen Cicindria, een vrij smalle waterloop. Even verder, na een haakse bocht naar links en een stevig klimmetje erbij, troffen we een picknicktafel aan ter hoogte van een tweede stoel, ditmaal ‘Elsanta’. We hielden er dan ook een korte lunchpauze, ondertussen genietend van het najaarszonnetje. Na deze korte onderbreking, kwamen we opnieuw terecht op de geasfalteerde Straeten en ging het in dalende lijn richting startplaats van de wandeling. We stapten voorbij de parking en overschreden de Cicindria, om voorbij de brug ditmaal naar links een grasweg op te gaan, op de andere oever van de waterloop. Een vrij brede ongemaaide grasweg verliep langs diverse boomgaarden. Een volgende stoel ‘Kraker’, liet ons even halt houden, vermits maatje even hogerop de omgeving wou bekijken.

Na opnieuw te zijn afgestegen van het meubilair, zetten we onze tocht verder langs de Cicindria, tot we op het einde van de grasweg, opnieuw de openbare weg bereikten. Andermaal Straeten genaamd. Net aan een brug over de waterloop kozen we ditmaal rechtsaf, tot aan het eerstvolgende kruispunt met eveneens Straeten. We troffen er bezijden de weg een kapel aan met opschrift ‘AVM’. We begonnen aan een lichte beklimming van de weg naar links en wandelden min of meer opheen een landingsbaan, met vermelding ‘Militair Domein’. Ondertussen waren we de reuzenstoel met opschrift ‘Jonagold’ voorbij gegaan. Het vrij bochtige pad leidde tenslotte naar een brede dreef, alwaar we in de verte het ‘Wit Kasteel’ konden bemerken. De dreef liet ons echter rechts verder wandelen, om er vervolgens de drukke N80, de Naamsesteenweg te laten kruisen. Zowat aan de overzijde begaven we ons dan op de verkeersarme Bruine-Lieve-Vrouwstraat. Dit smalle asfaltwegje tussen de velden mondde uit op het kruispunt met de eveneens Bruine-Lieve-Vrouwstraat, welke we even over korte afstand naar links ingingen tot aan de daar gesitueerde kapel van de Bruine Onze Lieve Vrouw. Een bezoekje aan de kapel mocht niet ontbreken, evenmin als de ernaast geplaatste reuzenstoel ‘Conference’. Na het nemen van enkele foto’s, keerden we op onze stappen terug en stapten aan de overzijde van het kruispunt verder in de Bruine-Lieve-Vrouwstraat.

Na een korte beklimming, verlieten we het asfalt en kozen scherp rechts een brede kiezelweg tussen de fruitbomen. Een bocht later naar links konden we even pauzeren ter hoogte van een volgende stoel, ditmaal ‘Kapucientje’. Even voordien hadden we aan één van de fruitbomen nog een eenzame peer gezien, welke we ter plaatse dan maar ontdeden van de schil en met smaak aten. Blijkbaar was het plukseizoen achter de rug, vermits we zowat nergens fruit konden aantreffen. Na het peertje volgden we verder de kiezelweg welke op het einde, ons andermaal de drukke N80 liet dwarsen. Aan de overzijde betraden we terug Straeten en passeerden we de voorheen geziene kapel, gevolgd door de brug over de Cicindria. Ditmaal gingen we verder rechtdoor op Straeten, om wat later, na een haakse bocht naar links, net vóór een boerderij een smal wegje rechts te kiezen. Dit leidde ons tenslotte naar een prachtige holle bosweg. We vonden nog een exmplaar van één van de reuzenstoelen, weliswaar al wat schuin gezakt. De holle weg liet ons voor het laatst genieten van nog een stukje ongerepte natuur, waarna we eindigden net in een bocht van Straeten, alwaar we eerder op de dag reeds waren langs gekomen op weg naar Brustem. We kozen ditmaal linksaf en bereikten kort erna de parking, meteen het einde van deze wandeling. We begonnen even later omstreeks 15:50 uur aan de terugreis na zowat 20481 stappen, goed voor 15,975 km.”