571: Huizingen, Zaterdag 22 oktober 2022, 12,404 km. (11.154,559 km.)

“Een dagje wandelen in het Provinciedomein Huizingen in Vlaams-Brabant. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden bij aankomst terecht op de ruime parking van het domein. Ter hoogte van de ingang verkregen we vrijwel dadelijk een overzichtelijk plan van het Provinciedomein, met daarop aangegeven tal van knooppunten in diverse kleuren, welke de onderscheiden wandelroutes aangaven. Tevens verkregen we nog enkele afzonderlijke wandelbrochures met een thematische tocht doorheen het domein. Om te beginnen ondernamen we een tocht doorheen zowat het gehele Provinciedomein, vertrekkende vanaf het knooppunt 8, een onderdeel van de sportroute. We stapten langsheen de speeltuin, via de knooppunten 6, 4, 17, 24, 27 en 25, als deel van de speelroute. Nadien schakelden we over op de recreatieroute, welke ons zou leiden hogerop in het domein en doorheen een bosrijke omgeving. Aldus volgden de knooppunten 26, 36, 35, 43, 44, 45, 55, 56, 76, 77, 67, 75, 66, 74, 88 en 84. Eenmaal gekomen op zowat het hoogst gelegen punt van het domein, na tal van haarspeldbochten, schakelden we over op de zogeheten zwembadroute, teneinde opnieuw af te dalen naar het drukkere lager gelegen deel.

We volgden daarbij de knooppunten 85, 86, 87, 89, 87, 86, 83, 82, 70. Reeds een groot gedeelte afgedaald, maakten we nog een ommetje via de dierenroute, daarbij de volgende knooppunten volgend: 81, 80 en 50, alwaar we omstreeks 12:00 uur even halt hielden in een prachtige schuilhut teneinde er even te genieten van een laat middagmaal. Na een langere wandel- en eetpauze, daalden we verder af naar het startpunt van onze eerste wandeling. We volgden daarbij de knooppunten 60, 51, 40, 33, 43, 34, 22, 21, 12 en 23. Zo bereikten we een cafetaria aan de rand van het speelterrein, goed om er omstreeks 12:45 uur te genieten van een kopje koffie. Na te hebben genoten van het aangename weer, namen we nog even de tijd om een thematische wandeling te volgen van 3,5 km, onder de benaming ‘Van Damhert tot Vliegend hert’. Zo kwam tenslotte omstreeks 15:55 uur een einde aan den dagje vertoeven in het Provinciedomein van Huizingen.”

570: Mechelen, Zaterdag 19 januari 2019, 17,594 km. (11.142,155 km.)

“Lang geleden maakten we een korte wandeling, in de nabijheid van onze woonplaats. Op een winterse koude, doch zonnige zaterdag, besloten we even op verkenning te gaan in het Zennebeemdenbos. Dit gebied kwam de afgelopen jaren in de kijker, omwille van de plannen voor de bouw van een zwemparadijs. Dat de buurt bezwaar maakte, bleek al snel duidelijk. Men was niet echt opgezet met de plannen voor een nieuw Plopsaqua. Tot op de dag van vandaag, na herhaaldelijke wijzigingen van de plannen, nog altijd geen eerste spadesteek in de grond.

Vermits we een behoorlijk eind wonen van het reeds vermelde bos, begaven we ons vanuit onze woonplaats vooreerst in de richting van de Leuvense Vaart, die we geruime tijd bewandelden via het ernaast gelegen jaagpad, om nadien het pad te verlaten, richting Zennebeemdenbos. De zogenaamde Zennebeemden is een oud en bijzonder vochtig gebied dat zich eeuwenlang heeft ontwikkeld op de oevers van de Zenne. Getuige daarvan zijn de oude landschapselementen en houtkanten die al terug te vinden zijn op historische kaarten uit de 18e eeuw. Heel lang werd het gebruikt als productiebos, waar de hoge, oude populieren stille getuigen van zijn. Rond 1970 werd het noordelijke deel tijdelijk gerooid en als werkplaats gebruikt tijdens de aanleg van de E19 snelweg.  Nadien werd dit teruggegeven aan de natuur waardoor we er een relatief jong bos vinden met pioniersvegetatie op begroeide zandruggen. Het gebied maakt een belangrijke groene verbinding tussen de Barebeek- en Zennevallei en de andere Mechelse natuurgebieden rond de Dijle en de Leuvense Vaart.

Na te hebben genoten van de smalle wandelpaadjes doorheen het bos, bereikten we het nabij gelegen Technopolis, om dan via enkele verkeersarme wegen, opnieuw huiswaarts te stappen.”

569: Liedekerke, Zaterdag 22 september 2018, 16,270 km. (11.124,561 km.)

“Een wandeltocht waarvan we info konden aantreffen online. Deze aangeduide wandeltocht verkreeg de naam van Tweedorpenwandeling, doch in combinatie met een plaatselijke lus omheen Liedekerke, hadden we toch een mooie wandeldag in het vooruitzicht. Vooraf maakten we de verplaatsing via het openbaar vervoer. Na aankomst ter plaatse konden we dan ook vrij vlug op pad. Op de website van de gemeente vonden we de volgende korte info betreffende de door ons geplande wandeling:

‘De Tweedorpenwandeling is een wandeltocht van 8 km die de mooiste plekjes van Liedekerke en Roosdaal aandoet. Over en langsheen de vallei van de Pallitsebeek. Langs de prachtige vergezichten vanop de Aldriezen, de Pamelse Meersen en de Keirekenslos. En langsheen de Dommelingen naar het pastoriepark. In Liedekerke zijn er drie natuurgebieden: De Valier, de Pamelse meersen en de Palitsebeekvallei. De Valier, een mozaïek van natte graslanden, elzenbroekbosjes, moerassige ruigten, struikgewas en knotwilgenrijen, ligt in de nabijheid van het Liedekerkse station en het gehucht Ter Muilem en op wandelafstand van de kapellekes van den beeweg.

Het wandelpad door De Valier kreeg de naam Kadospad, bijnaam van de familie Lievens die deze oude losweg vroeger gebruikte om hun percelen in het natuurgebied de Valier te bereiken. Het pad begint langs een soortenrijk dottergrasland waar je in de zomer allerlei insecten zoals de zeldzame sleedoornpage en de muskusboktor kan bewonderen. Het loopt verder over een knuppelpad door een ruiger landschap met onder meer moerasspirea en grote valeriaan. Over de centraal gelegen Begijnegracht bereik je een andere oude losweg die vroeger het station verbond met de kapellekes van den beeweg van Ter Muilem. Dankzij de aanleg van het knuppelpad is het gebied ook toegankelijk bij overstromingen.

De Pamelse meersen is ook een natuurlijk overstromingsgebied van de Dender. Het is een typisch rivierlandschap met natte graslanden, rietkragen en bomenrijen. Twee waterlopen, de Oude Dender en de Boesdaalheidebeek, doorkruisen De Pamelse meersen. In de natste delen van het meersengebied kleuren voorjaarsbloeiers zoals bosanemoon, de oude bossen. In 2004 is Natuurpunt begonnen met de aankoop van een derde natuurgebied in Liedekerke: de Palitsebeekvallei. Als een van de eerste beheerwerken werd een oude buurtweg weer geopend. Dat wandelpad loopt tussen oude, maar daarom niet minder waardevolle valleibosjes. Elzenbroeken, dottergrasland en ruigtes wisselen elkaar er af met populieren. Op termijn worden de populieren vervangen door streekeigen bomen en struiken.’

Na afloop konden we nog even bij een drankje nagenieten van deze mooie natuurwandeling, met ondertussen het idee, dat de natuur zich stilaan opmaakt voor de herfst en de komende wintermaanden.”

568: Beringen, Zaterdag 06 augustus 2022, 16,3 km. (11.108,291 km.)

“Een zonnige dag, ideaal voor een paar wandelingen. We kozen dan ook Beringen, om er enkele korte wandelingen te maken in de omgeving van de mijnterril. Vooraf konden we dan ook reeds online de nodige info bekomen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de ruime parking op het Sporenpark. Na een hapje en het aantrekken van het gepaste schoeisel, konden we omstreeks 10:45 uur een eerste wandeling aanvangen van 6,5 km, de Rode route, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Op de website van visitBeringen, lazen we dan ook het volgende: ‘De rode route is een wandeling voor de echte natuurliefhebber. Je wandelt  over de grote terril van Beringen en ontdekt de bossen onderaan de berg. Wie een extra stukje klimt kan halverwege de route een korte omweg maken naar de top van de mijnterril. Hier word je getrakteerd op een prachtig uitzicht op de hele mijncité en kijk je mijlenver in het rond. Voor deze wandeling kan je vertrekken aan het duik- en snorkelcentrum TODI of aan de startplaats aan de grote terril. Deze langere rode route leidt je naar de top van de 135 meter hoge terril van Beringen.’

Toen we na het afsluiten van deze eerste wandeling, opnieuw het startpunt bereikten, namen we om 13:20 uur even de tijd een cola te nuttigen in de horecazaak ter plaatse. Na een korte wandel- en drankpauze, waren we klaar voor een tweede tocht, ditmaal in de ruimere omgeving van de mijnterril. We kozen dan ook de Gele route, aangegeven door middel van gele zeshoekjes en met een afstand van 6,3 km. We begonnen deze tocht even vóór de klok van 14:00 uur. Opnieuw verwijzen we even naar de info online: ‘De gele route volgt het historische Kolenspoor van aan de mijngebouwen tot aan de Kolenhaven aan het Albertkanaal. Onderweg staan verschillende infoborden met oude foto's die je een nostalgische terugblik geven over het leven en werk op en langs het kolenspoor. Deze grotendeels verharde gele route is volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers.’ Een bijzonder interssante tocht, die ons iets meer leerde over vooral het verleden van de mijn en de levensomstandigheden van de mijnwerkers. Na een korte pauze bij het einde van deze wandeling, opteerden we nog voor een derde, eerder korte wandeling, met name de Groene route.

Nogmaals de info welke online beschikbaar is betreffende deze tocht: ‘De groene route loopt via een pittige klim tot aan de top van de mijnterril. Hier krijg je een prachtig uitzicht over de volledige mijnsite.  Bij helder weer kan je de terrils en schachtblokken van de verderop gelegen mijnen van Heusden, Winterslag, Waterschei en Eisden zien. In het oosten kijk je uit over de groene Vallei van de Zwarte Beek en de uitgestrekte bossen in deze regio. De groene route is een kindvriendelijke, korte maar pittige wandeling van 3,5 km. Je ontdekt het rijke mijnverleden van de site van BeMine van dichtbij’. Al bij al een geslaagde, maar vooral zonnige wandeldag.”

567: Melle, Zaterdag 29 september 2018, 20,008 km. (11.091,991 km.)

“Reeds lang geleden, namen we deel aan een georganiseerde wandeltocht, ingericht door de wandelsportvereniging ‘Land van Rhode’. De tocht ging destijds van start ter hoogte van het College, gelegen op de Brusselsesteenweg 549 te Melle. Vooraf maakten we via het openbaar vervoer de verplaatsing naar Melle. Deze wandeling werd toen als volgt door de organisatie aangekondigd: ‘Ontdek in uw eigen tempo de schoonheid van het Land van Rhode: Kalverhage, Gontrode, proefvelden Universiteit, ILVO Lemberge, Moortsele, Landskouter, Bunkerroute, Munte, wachtbekken, Hasselkouterbos, Bakkershof, Makkegem, Heilig Geestgoed, Zink, Dries, Bottelare, Gentbos, Brouwerij Huyghe. Het Land van Rode is absoluut het verkennen waard. De tocht van 50 km is redelijk stevig maar dat wordt zoals op de andere tochten van 6 km tot 28 km ruimschoots gecompenseerd door de rust en de stilte, en door de mooie dorpjes onderweg’. Eenmaal ter plaaste konden we bemerken dat er diverse afstanden konden worden bewandeld, met name: 6, 12, 15, 18, 21, 25, 28 of 50 km.

Na de nodige inschrijvingsformaliteiten en uiteraard een hapje, konden we omstreeks 10:45 uur van start gaan voor één van de uitgepijlde tochten. Onderweg hadden we enkele controleposten, welke plaats vonden in het ILVO te Lemberge. Zo konden we even pauzeren en denken aan de inwendige mens omstreeks 12:15 en 14:15 uur. Tijdens het verloop van onze tocht bemerkten we onderweg tal van al dan niet plaatselijke wandel- of fietsroutes. Het Gondepad, de Rodelandroute 1, de GR122 (Hulst-Doornik) om op die manier tal van gemeentes te doorkruisen. We denken onder andere aan Melle, Gontrode, Merelbeke en Oosterzele. Al bij al een geslaagde 19^de Deliriumtocht, maar vooral een zonnige wandeltocht, die we afsloten na zowat 20,008 km. Vervolgens konden we terug richting station voor de aanvang van de terugreis.”

566: Heers, Zaterdag 04 november 2023, 11 km. (11.071,893 km.)

“Ondanks de regen, ondernamen we toch een wandeling in Heers, meer bepaald doorheen het Hornebos, doch met start en aankomst ter hoogte van het kasteel Bovelingen, gesitueerd in de Altenastraat 39/43. Na een voorafgaande verplaatsing via Cambio, vonden we een plekje om het voetuig achter te laten, bezijden de weg, net voorbij de kasteeldreef van het kasteel. Na de nodige regenkledij te hebben aangetrokken, konden we onder lichte regenval omstreeks 11:00 uur aan een eerste wandeling beginnen. Het betrof hier een omloop van 8 km, aangegeven door middel van rode driehoekjes op een zeshoekig bordje. We verlieten bijgevolg de Altenastraat naar rechts, via een drietal trapjes om er een smal graspad te volgen langsheen de rand van een stukje bos. Links van het pad bevonden zich tal van jagers in een koolzaadveld, op wacht tot vliegend klein wild het rechts gelegen bos zou verlaten. Het graspaadje eindigde tenslotte opnieuw op de openbare weg, de smalle Sterstraat. Hier konden we zowel het parcours volgens naar links of naar rechts. We besloten vooreerst de Sterstraat naar rechts in te draaien, ondertussen even verlost van de regen. Het smalle wegje leidde ons via enkele bochten tussen uitgestrekte akkers, naar een kruispunt van vijf wegen. We sloegen er de eerste weg links in, de Sterweg, welke ons wat aan hoogte liet winnen. Ondertussen konden we genieten van een mooi uitzicht over de golvende omgeving. Ter hoogte gekomen van de eerste onverharde veldweg links, verlieten we de Sterweg en daalden we langzaam af naar het lager gelegen Hornebos.

Net aan de rand van het Hornebos aangekomen, draaien we aan de rand ervan rechts een smal bospad in, dat even later uitmondde op een kruising van bospaden, net ter hoogte van een links gelegen schuilhut. We namen er dan ook omstreeks de klok van 12:20 uur even de tijd om er te genieten van een korte wandelpauze en een broodje te nuttigen. Even later zetten we ons wandeling verder, om even voorbij de schuilhut, andermaal te kunnen kiezen tussen twee richtingen, verder rechtdoor of rechtsaf. We opteerden opnieuw om rechtsaf verder te wandelen op een bospad dat zowat evenwijdig verliep aan de Peterkerebrukensloop. Deze nagenoeg rechtlijnige dreef mondde op het einde, na een wandelpoort uit op de Sterweg, welke we even voordien hadden verlaten. Ditmaal begaven we ons linksaf op de Sterweg, teneinde nog even doorheen het Hornebos te wandelen, tot we voorbij de bosrand verder de weg bewandelden om langzaam af te dalen naar de lager gelegen Chaussée de Nivelles, zowat de scheidingsweg tussen het Vlaams en Waals Gewest. We begaven ons even naar links op deze Chaussée, om vrijwel onmiddellijk de weg naar links te verlaten via de Breedpadstraat. Lichtjes klimmend, ging het opnieuw in de richting van het Hornebos, echter onderweg nu aangeduid als Bois de Horne. Eenmaal het bos betreden, verlieten we even later de Breedpadstraat naar links, om via een slagboom het eigelijke Hornebos in te wandelen via een breed bospad. Dit leidde vooreerst naar een uitzichtspunt, om nadien via enkele haakse richtingsveranderingen doorheen het bos, uiteindelijk ons te laten terugkeren naar het pad aan de voorheen gevonden schuilhut.

Inmiddels ruim een uur later, omstreeks 13:24 uur, hielden we opnieuw even halt in dezelfde schuilhut als voorheen, zodoende hadden we een eerste lus doorheen het bos afgewerkt. Na deze korte wandelpauze wandelden we nu aan de schuilhut rechtsaf verder, om een ander gedeelte van het Hornebos te verkennen. Uiteindelijk, na een stukje rechtlijnig bospad te hebben begaan, mondde dit uit ter hoogte van de Breedpadstraat, aan een installatie van de Watergroep. We overschreden er de reeds eerder genoemde Peterkerebrukensloop, niet meer of minder dan de breedte van een sloot. Via een bocht wandelden we omheen de site, tot de Breedpadstraat, een grindweg, uitmondde in de Sterstraat. Daar begaven we ons linksaf, om via deze mooie holle weg, opnieuw aan te komen op het punt, waar we eerder op de dag de Sterstraat naar rechts indraaiden; Ditmaal begaven we ons rechtsaf en verlieten de weg, om hetzelfde pad te volgen dat we reeds eerder hadden bewandeld, terug richting kasteel Bovelingen. Eenmaal opnieuw aangekomen in de Altenastraat, stapten we linksaf richting toegang kasteel. Ondertussen verkregen we opnieuw wat lichte regenval en begon de wind in kracht toe te nemen. Tegenover het kasteel vonden we een infobord met betrekking tot de wandelingen in de omgeving. Gelet op het nog vroege namiddaguur, maakten we nog een tweede wandeling van 3 km, aangeduid door groene rechthoekjes. We wandelden bijgevolg de brede dreef in tegenover het kasteel, welke aan de andere kant eindigde in de Kloosterstraat. Op het einde van de dreef konden we even kennis maken met de Zwarte Graaf van Bovelingen, uitgekapt in een boom. We draaiden de Kloosterstraat in naar rechts, tot op het kruispunt met de Gelindenstraat.

Daar weken we even van het parcours af, vermits een honderdtal meter verder in de straat, we omstreeks 14:56 uur, terecht konden voor een kopje koffie in café Bij Jordi. Even uit de wind hoorden we er het sappige Limburgs praten. Nadien keerden we even op onze stappen terug tot op het kruispunt, om er rechtsaf de doodlopende Biessemstraat in te gaan. Op het einde draaien we links een breed graspad op, dat overging in een holle weg en ons gevoelig aan hoogte liet winnen, om vervolgens via een ruime bocht naar links terecht te komen op De Mierweg, die vrijwel dadelijk toegang gaf tot de drukke Kloosterstraat. Hier dienden we noodgedwongen over geruime afstand deze druk bereden weg te bewandelen, tot we tot slot linksaf konden in de Altenastraat. Even voordien hadden we een jonge ree kunnen zien, welke de baan overstak en verdween in de aanpalende fruitplantage. Net vóór het grensbord van Boekhout (Gingelom), begonnen we aan de afdaling in de Altenastraat, zij het sterk gehinderd door een onaangename tegenwind. De weg tot het einde volgend, bereikten we opnieuw het kasteel Bovelingen omstreeks 16:00 uur, ondertussen vergezeld van de zon. Meteen het einde van een wandeling doorheen een nat geregende natuur.”

565: Affligem, Zaterdag 28 oktober 2023, 13,095 km. (11.060,893 km.)

“Online vonden we recent een uitgepijlde wandelroute, onder de benaming het Harry Haigh Wandelpad. Deze tocht gaat van start ter hoogte van de Sporthal Bellekouter, in de gelijknamige Bellestraat 99 te Affligem. We maakten vooreerst de verplaatsing via Cambio en konden ter plaatse terecht op de ruime parking aan het complex. Even later omstreeks 11:00 uur konden we de wandeling aanvangen en ons richten op de zeshoekige bordjes die de wandelroute aangaven. We verlieten de parking via de achterzijde, om mits enkele trapjes ter hoogte van de sportvelden, de Geertruidebaan te bereiken, om die naar links te bewandelen. We gingen voorbij het lokale recyclagepark, om op het einde van de weg, de Bellestraat te kruisen en aan de overzijde de doodlopende Bellestraat te kiezen, een kasseiweg. Amper honderd meter verder, verlieten we naar rechts de weg op een onverhard pad, de Haezenweg. Via enkele bochten, leidde deze veldweg ons tussen de maïsvelden door, in de richting van de iets verder gelegen autosnelweg E40. Op het einde van de Haezenweg, verkregen we opnieuw asfalt onder de schoenen op de Zwarteberg, net in een bocht. We stapten nagenoeg rechtdoor de Zwarteberg op om via een bocht naar links, de Balleistraat, de brug over de E40 te nemen. Aan de overzijde van de autosnelweg, draaiden we links verder de Balleistraat in, tot we zowat 300 m verder een smal onverhard veldwegje rechts indraaiden, de Voetweg Terelst. Andermaal tussen de maïsvelden door en vaak op een modderig parcours, mondde het veldwegje uit in de Vogelzangstraat. Dezelfde richting aanhoudend kwamen we terecht op een kruispunt.

Daar kozen we rechts de Marktweg, die ons vrijwel dadelijk aan hoogte liet winnen. Het smalle betonwegje ging vrijwel dadelijk over in een grasweg voorbij het laatste huis, waarna we schuin rechts opnieuw doorheen een maïveld dienden te wandelen. Ook hier af en toe zoeken op het modderige pad om de voeten droog te houden. Eenmaal doorheen het maïsveld, kruisten we het smalle asfaltwegje Kortenbos, om aan de overzijde verder te gaan tot aan de E40. Daar maakte het pad een bocht naar links, zodat we een eindje evenwijdig wandelden aan de autosnelweg, het storend lawaai dienden we er maar bij te nemen. Gelukkig draaide het pad wat verder weg van de autosnelweg en leidde langs de rand van een akker tot aan de openbare weg, Tenbos, net alwaar een brug over de autosnelweg was afgesloten en niet langer in gebruik. We begaven ons dus linksaf verder op Tenbos tot aan het kruispunt met Kortenbos, alwaar we rechtsaf begonnen af te dalen. Net aan de grens tussen Erembodegem (Aalst) en Hekelgem (Affligem), verlieten we Kortenbos en kozen een smalle pad links achter de tuintjes van enkele woningen. Na wat grind ging het pad over in een grasweg, om nadien te versmallen tot een wegel. Enkele haaksen bochten, gevolgd door een klein stukje bos, liet ons even later terecht komen op het jaagpad langs de Dender. Daar begaven we ons linksaf en volgden het jaagpad, onder de Boogbrug van de spoorweg, om te eindigen aan de sluis van Teralfene. Daar vonden we omstreeks 12:45 uur een picknicktafel, de ideale gelegenheid tot het nuttigen van een middagmaaltijd.

Na een korte wandel- en eetpauze, kruisten we de drukke weg en wandelden aan de overzijde verder via het jaagpad, ondertussen Coucklaan. We passeerden het rechts gelegen waterzuiveringsstation en volgden nog steeds het jaagpad, tot we ter hoogte van een picknicktafel naar links op een smal graspad het jaagpad verlieten. Net vóór het bereiken van de spoorwegberm, maakte het paadje een haakse bocht naar rechts, zodat we geruime tijd evenwijdig aan de spoorweg stapten. Op het einde van het graspaadje, draaiden we links nogmaals onder de spoorweg door via een smalle tunnel. Zo kwamen we opnieuw op de openbare weg, de Rozenlaan. Via de Tulpenlaan, kruisten we wat later de Spoorweglaan, om aan de overzijde verder te gaan in de Mollenhoekstraat. Gekomen ter hoogte van de parking van de voetbalclub Leeuwkens Teralfene, sloegen we rechts de Denderweg in, om voorbij het voetbalveld rechts de Kerkweg in te draaien. Op die manier bereikten we de Driesstraat, alwaar we linksaf stapten tot aan de plaatselijke Sint-Jan-Evangelistkerk van Teralfene. Net vóór de kerk bemerkten we twee oorlogsgraven, waaronder dit van Harry Haigh. In de nabijheid troffen we tevens een oude roepsteen aan. In plaats van de aangegeven wandelroute verder te volgen, weken we even een 300-tal meter af van het parcours, teneinde in de Balleistraat de grot te bekijken van OLV van Lourdes, alsook de bijhorende kruisweg erachter gelegen. We namen er eveneens van de gelegenheid gebruik er even te verpozen omstreeks 14:00 uur voor het nuttigen van een broodje.

Na het bekijken van de grot, keerden we op onze stappen terug tot aan de kerk, om dan links verder te gaan via de Potaardestraat, tot aan de rechts gelegen Langeweg. Op het einde kruisten we de Driesstraat en vervolgden aan de overkant via een smal pad (Voetweg) tussen de woningen, tot we na een ruime bocht opnieuw in de Driesstraat aankwamen. Even verder naar rechts bereikten we het Driesplein. We sloegen links de Portugeesstraat in en vrijwel onmiddellijk daarna rechts, tussen de huizen 4 en 6, via een steegje naar de Kleinendries. We kozen er links en stapten geruime tijd naast de rechts gelegen spoorwegberm, tot we op het einde links afdraaiden, om even verder de Portugeesstraat te kruisen. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder via de Kleine Heideweg, tot aan een Y-splitsing met de Okaaistraat en de Klapstraat, waar we de laatst genoemde naar links opgingen. Net aan het begin van de Eugeen Bosteelsstraat, ging het rechtsaf in de Kapelleweg, een smal tegelpad langs enkele voorgevels van huizen. We kruisten de N208, de Steenbergstraat en stapten verder via de Kapelleweg tot aan de reeds eerder vermelde Potaardestraat. Over korte afstand ging het naar rechts, om aan het huisnummer 87, links de Voetweg 25 te kiezen, de Potaardeweg. Deze veldweg mondde tenslotte uit in de Bremstraat, die we even links bewandelden, tot we rechts een smal pad aantroffen aan het huis 101. Op het einde van het paadje kwamen we uit op de rotonde met de Bellestraat. We sloegen linksaf, gingen onder de E40 door en bereikten de parking alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Een tochtje van uiteindelijk 13,095 km. Alvorens echter huiswaarts te keren, bezochten we nog even de Abdij van Affligem.”

564: Halle, Zaterdag 21 april 2018, 13,222 km. (11.047,798 km.)

“Een jaarlijks terugkerend spektakel, het Hyacinten festival in het Hallerbos. Teneinde ook even te genieten van dit kleurrijk gebeuren, begaven we ons via bus en trein naar het station van Halle, alwaar volgens de organisatie pendelbussen zouden beschikbaar zijn, welke de liefhebbers tot aan het bos zouden brengen. Na echter een makkelijke verplaatsing naar het station van Halle, wachtte daar een teleurstelling omwille van enerzijds de grote volkstoeloop en anderzijds te weinig pendelbussen. Dit alles tot gevolg een lange wachttijd alvorens transport kon worden bekomen naar het Hallerbos. Ter plaatse aangekomen verkregen we een brochure met daarin een plan van het bos, waarop enkele wandelroutes waren aangegeven. We opteerden vooreerst voor de wandeling aangegeven in paarse kleur en over een afstand van 5,1 km. We gingen aldus van start ter hoogte van het kruispunt Acht Dreven, om vervolgens een tocht te maken doorheen het kleurrijk bos via een aantal dreven. We houden het vrij eenvoudig via een opsomming van de achtereenvolgens bewandelde paden: Lorkendreef, Eikendreef, Rode Amerikaanse Eikendreef, Veertig Bundersdreef, Weg van Colpain, Dreef van Eigenbrakel, Vlasmarktdreef, Eikendreef en tot slot andermaal Vlasmarktdreef om opnieuw aan te komen op het startpunt. Intussen had maatje al tientallen foto’s kunnen nemen van een bos in overwegend prachtige kleuren.

Na deze eerste kennismaking, begaven we ons op weg voor een tweede wandeling door het Hallerbos, ditmaal de zogenaamde Reebokwandeling van 7 km, aangeduid door gele stippen in de brochure. Deze tocht leidde door meer smallere bospaden en maakte een ommetje omheen de Kapittelvijver. Volledigheidshalve kunnen we nog vermelden dat nog tal van andere wandelingen konden worden ervaren op die dag. Er waren een tweetal kortere wandelroutes van respectievelijk 4,8 km en 1,6 km, alsmede de aangeduide Sequoiawandeling van 4 km en de Achtdrevenwandeling van 1,8 km. Keuze genoeg dus en voor elk wat wils. Echter omwille van de enorme drukte in het bos, hielden we het bij deze twee korte wandelingen en eindigden we onze tocht door het Hallerbos na zowat 17630 stappen, goed voor 13,222 km. Na het nemen van de pendelbus richting station van Halle, hadden we er nog even de tijd voor een kopje koffie alvorens de treinreis richting Mechelen aan te vangen.”

563: Landelies, Donderdag 15 augustus 2019, 15,706 km. (11.034,576 km.)

“Een kort relaas inzake een georganiseerde wandeling waaraan we deelnamen enkele jaren terug. Het betrof toen een wandeltocht onder de benaming ‘25^e Marche d’été’, welke van start ging in de ‘Salle Omnisports Henri Laloyaux’ te Landelies. Er kon toen worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 4 – 6 – 11 – 15 – 21 km. We opteerden toen voor deelname aan de tocht van 15 km, met volgens de organisatie een werkelijke afstand van 14,610 km. Tijdens de wandeltocht waren een drietal controleposten voorzien, respectievelijk na 5,850 – 8,950 en 11,950 km. De eerste vond plaats in een garagebox, terwijl de volgende controles gebeurden in de Abbaye d’Aulne. Na de nodige formaliteiten betreffende inschrijving en een kopje koffie vooraf, konden we omstreeks 10:30 uur de tocht aanvangen.

De wandeling zelf situeerde zich in de onmiddellijke omgeving van het plaatsje Landelies en bevatte een parcours dat zowat de ruïnes van de abdij liet zien vanuit alle mogelijke hoeken. De bosrijke omgeving liet ons vaak naar adem happen omwille van de steile te volgen paden, doch afgewisseld met passages aan de boorden van de Samber. Een paar oude sluizen zorgden uiteraard voor een bezienswaardigheid. Ondanks een regenachtige start onder een dreigende hemel, met later zelfs af en toe een ware stortbui, konden we naar het einde van de tocht toch genieten van een spaarzaam zonnetje. Naarmate we de startplaats naderden lieten de talrijke hoogtemeters zich toch wat voelen in de onderste ledematen. Even vóór 16:00 uur konden we dan ook terugkijken op een geslaagde en vooral natuurrijke wandeling.”

562: Namur, Zondag 14 januari 2018, 22,558 km. (11.018,87 km.)

“Soms zijn er wandelingen uit het verleden, waarvan nog lang geen beschrijving werd gegeven, omwille van gebrek aan toen gemaakte notities. Niet simpel om dan jaren later te trachten een kort relaas weer te geven. Vandaag bespreken we dan ook in het kort een wandeltocht van jaren terug. Toen, begin januari 2018, namen we deel aan een georganiseerde wandeling, ingericht door de wandelclub ‘Les Spitants de Namur’. De tocht ging toen van start als ‘40^e Marche de la Citadelle’, waar kon worden gekozen uit diverse afstanden, met name 4 – 7 – 12 – 21 – 30 km. We opteerden destijds voor de te wandelen afstand van 21 km. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Namur via het openbaar vervoer, door middel van bus en trein. Eenmaal aangekomen ter plaatse, wachtte ons nog een korte aanlooproute van 800 m naar de eigenlijke startplaats, gesitueerd in de Rue Bruno 11, het ‘Arsenal de Namur’. Omwille van deze lange reisroute, konden we pas omstreeks 10:50 uur van start gaan.

De eigenlijke wandeling begon alvast met de beklimming van de Citadelle, waar we zelfs de gelegenheid hadden om door enkele ondergrondse tunnels te wandelen. Voor de rest ging het in hoofdzaak omheen de stad, waarbij we onderweg enkele stukken hebben afgelegd van bewegwijzerde routes. Zo herinneren we ons de ‘Route Monastères de la Marlagne’ en vooraal het ‘Circuit N° 4 Entre Sambre et Meuse’. Een opvallend baken dat we tijdens de tocht konden bemerken, het baken ‘Milieu du Monde Alt. 200 m’. Onderweg hadden we de gelegenheid even te pauzeren op een drietal controleplaatsen, met name in de Ecole Hôtellière, te Remonjoie en tenslotte La Plante. Uiteindelijk eindigde onze wandeling langs de boorden van de Maas, terwijl we stilaan de duisternis over ons heen verkregen. Na zowat 30.078 stappen konden we omstreeks 18:17 uur de trein nemen richting Brussel, inmiddels reeds in volle duisternis. Gelukkig duren de dagen tijdens de zomer wat langer”.

561: Sint-Pieters-Leeuw, Zaterdag 30 september 2023, 16,314 km. (10.996,312 km.)

“Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten, met start en aankomst te Sint-Pieters-Leeuw. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en vonden een parkeerplaats op het Domein Coloma in de Joseph Depauwstraat. Alvorens de wandeling aan te vangen, genoten we nog vooreerst van een kopje koffie in de Gareelmaeker, tegenover de plaatselijke Sint-Pieters kerk. Even later omstreeks 10:50 uur konden we op weg. Net aan de kerk vonden we de startplaats van onze geplande wandeling, aan het wandelknooppunt 701. We verlieten er bijgevolg Rink via de Pastorijstraat, om aan de splitsing verder links Rink te volgen. Het doodlopend straatje eindigde aan het knooppunt 700, om er vervolgens de rechtertak te kiezen van een grindweg tussen hagen. Het pad mondde uit op de openbare weg, de Victor Nonnemanstraat die we links betraden. Ter hoogte van de brug over de Zuunbeek vonden we het knooppunt 712, doch we stapten verder rechtdoor tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Nonnemanstraat. Een deels grind- en graswegje langs een weide leidde naar de nabije Brusselbaan, die we slechts over korte afstand naar links volgden om dan rechtsaf de Zuundallaan te kiezen. Ter hoogte van een bocht in de weg, ging het schuin links verder op een smalle grindweg, de Karenberg. Het smalle pad volgde zowat het verloop van de lager gelegen Zuunbeek, om er kennis te maken met de natuur van de Zuunvallei. Gekomen aan het knooppunt 752 eindigde de aangeduide wandelroute en ging rechtdoor verder via niet aangegeven knooppunten. Wij kozen er echter linksaf en volgden het traject van het Zuunwandeling Wandelpad.

Deze onverharde weg liet ons langzaam maar zeker aan hoogte winnen tussen akkers en weilanden. We kruisten er de smalle Bellestraat en wandelden aan de overzijde, om er een klein kapelletje voorbij te gaan. De iets bredere veldweg, nagenoeg lijnrecht liet ons opnieuw wat aan hoogte winnen, om later af te dalen naar de openbare weg, de Petrus Huysegomsstraat, net aan het knooppunt 713. We sloegen er haaks linksaf en via een ruime bocht naar links wandelden we zowat in tegenovergestelde richting. Het smalle asfaltwegje ging spoedig over in opnieuw een brede grindweg, met vooral uitzicht op een watertoren wat verder weg. Het kronkelend pad, de zogeten Weg N° 18, ging opnieuw over in asfalt ter hoogte van een bocht in de Bellestraat. We namen de richting naar rechts, om de klim aan te vatten naar de hoger gelegen Brusselbaan. Jammer genoeg dienden we hier over geruime afstand deze vrij drukke weg te volgen, nog wat aan hoogte winnend. We stapten voorbij de eerder geziene watertoren om dan langzaam af te dalen, tot we links de drukke weg konden verlaten ter hoogte van de Kasteelstraat. Aan een klein pleintje, Zonneweelde kozen we eerst links en vervolgens rechts op uit te komen op de dwars gelegen Mollemstraat. We draaiden links het smal wegje op, om via een bochtig parcours langzaam te klimmen naar de dwars gelegen weg, Zellikveld. Rechtsaf ging de weg vrij vlug over in grind, om net voorbij een boerderij uit te komen op een andere dwars gelegen grindweg aan het knooppunt 738. We bevonden er ons op de Puttenberg, met zicht op de lager gelegen omgeving. We hielden er dan ook even halt omstreeks 12:20 uur voor het nuttigen van een broodje.

Vermits we nog geen picknickbank hadden gevonden onderweg, dienden we rechtstaand te genieten van een late middagmaaltijd. Na deze maaltijd gingen we linksaf verder op de Puttenberg, een brede grindweg om er de zogeheten Witseboom, een Lindeboom uit de tv-serie Witse voorbij te gaan. De Puttenberg eindigde ter hoogte van de openbare weg, aan de rotonde met de Vlezenbeeklaan. Jammer genoeg was het café op de hoek uitzonderlijk gesloten. We begaven ons aan de overzijde van de rotonde en wandelden verder via de Appelboomstraat, om nadien de eerste straat links, de Elsweg in te draaien, een vrij smal wegje tussen de velden. We passeerden het knooppunt 737 ter hoogte van een van rechts invoegend paadje, de Kamstraat. Weinig verder ging het voorbij ‘De Witte Hoeve’, gesloten wegens verbouwingen, om nadien aan het einde te komen van de Elsweg. Daar ging het asfalt over in een smal graspad tussen weideafsluitingen. Aan de andere kant van het graspad kwamen we uit op de openbare weg, de Jaak Calloenstraat, aan het knooppunt 736. We begaven ons rechtsaf en volgden er een gedeelte van het traject van de Streek-GR Groene Gordel. Langs akkers en enkele manèges door, eindigde de verharding en hielden we verder dezelfde richting aan op een veldweg, die leidde in de richting van een stukje bos. Het te volgen pad echter verliep langs de rand van deze boszone, om zo het knooppunt 735 aan te treffen, zowat aan het uiteinde ervan. We sloegen linksaf om andermaal langs de bosrand verder te gaan. Licht dalend ging het via een grindweg naar de iets lager gelegen Hemelrijkstraat.

Net vóór de aansluiting met deze openbare weg, troffen we bezijden het pad een zitbank aan, alwaar we omstreeks 13:40 uur even konden pauzeren en ondertussen genieten van een gebakje. Inmiddels waren we aangekomen ter hoogte van het knooppunt 733. Na te hebben genoten van een zonnige rust- en eetpauze, vervolgden we onze weg linksaf in de Hemelrijkstraat, verder afdalend. Amper een paar honderd meter verder, kozen we rechts een smalle wegel, de Buurtweg 83 die leidde naar de Baesberg (Zuunvallei). Dit kronkelend pad mondde uit aan het knooppunt 73 in de Brabantsebaan, die we links verder volgden. Meteen ging het voorbij een weide, waar maatje niet kon weerstaan enkele langoren te aaien. De Brabantsebaan verder bewandelend, gingen we voorbij het knooppunt 76 en tevens een oude wegwijzer, om dan aan het knooppunt 77 de weg naar links te verlaten, via de Oudenakenstraat, welke min of meer het verloop volgde van de ernaast gelegen Zuunbeek. In de verte kregen we zicht op de zendmast van Sint-Pieters-Leeuw. Waar de weg bochtte naar links, stapten we rechtdoor een veldweg op, die aan het andere einde opnieuw terecht kwam op de Oudenakenstraat, tevens knooppunt 708, welke we verder naar links opgingen, een mooie holle weg tegemoet. Op het einde van de weg, ging het verder rechtsaf door middel van de Alfons Fleurusstraat, langs de rand van een bos. Deze zowat 1,5 km lange weg tussen tal van maïsvelden en weiden, leidde stilaan naar het centrum van Sint-Pieters-Leeuw.

We passeerden het knooppunt 710, net ter hoogte van een wandelboom, welke liet zien dat we zonet een gedeelte hadden bewandeld van het traject van de GR512. Even verder verlieten we de Alfons Fleurusstraat ter hoogte van een boerderij naar links, op een smalle wegel bezijden weiland. Eeen haakse bocht naar rechts liet ons een korte klim aanvangen, welke eindigde aan het knooppunt 700, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. We betraden op die manier opnieuw Rink en konden er omstreeks 15:20 uur nogmaals pauzeren bij een frisdrankje op het terras van de Gareelmaeker, andermaal aan het knooppunt 701. Na deze onderbreking verlieten we Rink via een smal steegje, de Kastanjedreef, om er op die manier het Domein Coloma in te wandelen, richting knooppunt 749. We eindigden dan ook onze wandeling na een bezoek aan tal van rozentuinen, op de parking van het domein. Klaar voor de terugreis.”

560: Bevingen, Zaterdag 07 oktober 2023, 15,975 km. (10.979,998 km.)

“Het relaas inzake een wandeling met start en aankomst te Bevingen, ter hoogte van Straeten nr. 7. Daar gaat immers een uitgestippelde route van start van 5,7 km, langsheen de zeven fruitreuzen van Sint-Truiden door de Cicindriavallei. Doch vooreerst maakten we een ommetje naar de burchtruïne van Brustem, volgens Google Maps, zowat 4,7 km verder verwijderd. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats ter hoogte van Straeten, net voorbij de brug over de Cicindria, alwaar de eerst vermelde wandeling van start gaat. Na het wisselen van schoenen, konden we omstreeks 10:30 uur beginnen aan de wandeling naar Brustem, deels langs verkeersarme wegen, doch ook via een drukke steenweg. We begaven ons dus verder op de smalle geasfalteerde weg, Straeten in oostelijke richting. We stapten voorbij een links gelegen wegje, eveneens Straeten, om aan de volgende Y-splitsing Straeten naar links te kiezen. Een haakse bocht naar links liet ons vrijwel dadelijk aan hoogte winnen. Langs tal van boomgaarden en velden, ging zowat 450 m verder de weg over in Heibergweg, net ter hoogte van een enorme antennemast. Eenmaal het hoogste punt overschreden daalden we af naar het kruispunt met de Kapelstraat. We draaiden rechts de straat in welke uitmondde in de Lichtenberglaan. We bevonden ons inmiddels op het bedrijvenpark van Brustem. De Lichtenberglaan naar links bewandelend passeerden we tal van bedrijven, in hoofdzaak recent gebouwd, tot we een eerste rotonde aantroffen.

Daar begaven we ons vervolgens linksaf naar de rotonde op de N3, de Luikersteenweg. Midden op de rotonde konden we een Fuga Magister bekijken, het type vliegtuig dat vanaf 1960 in België in gebruik werd genomen. De laatste vlucht ging door op 26 september 2007. We begaven ons met enige voorzichtigheid naar de overkant van de weg, om dan over zowat 1,2 km de drukke Luikersteenweg te volgen richting centrum van Brustem. Tijdens de tocht daarheen ging het voorbij een niet te tellen aantal bordelen, of moeten we zeggen bars met een speciale vitrine. Uiteindelijk kwamen we aan de links gelegen afslag Brustem-Dorp, waarna we korte tijd later de burchtruïne bereikten, tegenover de plaatselijke Sint-Laurentiuskerk. Na het beklimmen van de trappen tot aan de eigenlijke ruïne en een ommetje omheen het bouwwerk, konden we nadien genieten van een wandel- en lunchpauze omstreeks 12:00 uur. We vonden daartoe een picknickbank in volle zon, op het Speelterrein Het Burchtje. Na te hebben genoten van enkele boterhammen en het aanhoren van zowat 50 klokslagen van de kerk, begonnen we aan de terugweg naar Bevingen. Ditmaal volgden we Brustem-Dorp in de andere richting, om zodoende via de Singelstraat, gevolgd door de Vliegveldlaan, opnieuw aan te komen op de voorheen gevolgde Luikersteenweg. We stapten nu in omgekeerde richting terug tot aan de eerder vermelde antennemast in de Heibergweg, om daar in te voegen op de uitgepijlde wandeling, aangegeven met oranje cirkels.

Ondertussen waren we de klok van 13:20 uur voorbij toen we begonnen aan de zogenaamde Cicindriavallei wandeling, op zoek naar de fruitreuzen, zeven reuzestoelen welke de naam dragen van de ter plaatse gekweekte fruitsoort. We verlieten de openbare weg, de Heibergweg naar rechts en daalden via een holle weg af langs een van de vele fruitplantages. Een smal paadje leidde naar een kruising, alwaar we haaks links een smalle wegel betraden ter hoogte van een eerste reuzenstoel, genaamd ‘Kernielse’. Het pad volgde hier reeds het verloop van de rechts gelegen Cicindria, een vrij smalle waterloop. Even verder, na een haakse bocht naar links en een stevig klimmetje erbij, troffen we een picknicktafel aan ter hoogte van een tweede stoel, ditmaal ‘Elsanta’. We hielden er dan ook een korte lunchpauze, ondertussen genietend van het najaarszonnetje. Na deze korte onderbreking, kwamen we opnieuw terecht op de geasfalteerde Straeten en ging het in dalende lijn richting startplaats van de wandeling. We stapten voorbij de parking en overschreden de Cicindria, om voorbij de brug ditmaal naar links een grasweg op te gaan, op de andere oever van de waterloop. Een vrij brede ongemaaide grasweg verliep langs diverse boomgaarden. Een volgende stoel ‘Kraker’, liet ons even halt houden, vermits maatje even hogerop de omgeving wou bekijken.

Na opnieuw te zijn afgestegen van het meubilair, zetten we onze tocht verder langs de Cicindria, tot we op het einde van de grasweg, opnieuw de openbare weg bereikten. Andermaal Straeten genaamd. Net aan een brug over de waterloop kozen we ditmaal rechtsaf, tot aan het eerstvolgende kruispunt met eveneens Straeten. We troffen er bezijden de weg een kapel aan met opschrift ‘AVM’. We begonnen aan een lichte beklimming van de weg naar links en wandelden min of meer opheen een landingsbaan, met vermelding ‘Militair Domein’. Ondertussen waren we de reuzenstoel met opschrift ‘Jonagold’ voorbij gegaan. Het vrij bochtige pad leidde tenslotte naar een brede dreef, alwaar we in de verte het ‘Wit Kasteel’ konden bemerken. De dreef liet ons echter rechts verder wandelen, om er vervolgens de drukke N80, de Naamsesteenweg te laten kruisen. Zowat aan de overzijde begaven we ons dan op de verkeersarme Bruine-Lieve-Vrouwstraat. Dit smalle asfaltwegje tussen de velden mondde uit op het kruispunt met de eveneens Bruine-Lieve-Vrouwstraat, welke we even over korte afstand naar links ingingen tot aan de daar gesitueerde kapel van de Bruine Onze Lieve Vrouw. Een bezoekje aan de kapel mocht niet ontbreken, evenmin als de ernaast geplaatste reuzenstoel ‘Conference’. Na het nemen van enkele foto’s, keerden we op onze stappen terug en stapten aan de overzijde van het kruispunt verder in de Bruine-Lieve-Vrouwstraat.

Na een korte beklimming, verlieten we het asfalt en kozen scherp rechts een brede kiezelweg tussen de fruitbomen. Een bocht later naar links konden we even pauzeren ter hoogte van een volgende stoel, ditmaal ‘Kapucientje’. Even voordien hadden we aan één van de fruitbomen nog een eenzame peer gezien, welke we ter plaatse dan maar ontdeden van de schil en met smaak aten. Blijkbaar was het plukseizoen achter de rug, vermits we zowat nergens fruit konden aantreffen. Na het peertje volgden we verder de kiezelweg welke op het einde, ons andermaal de drukke N80 liet dwarsen. Aan de overzijde betraden we terug Straeten en passeerden we de voorheen geziene kapel, gevolgd door de brug over de Cicindria. Ditmaal gingen we verder rechtdoor op Straeten, om wat later, na een haakse bocht naar links, net vóór een boerderij een smal wegje rechts te kiezen. Dit leidde ons tenslotte naar een prachtige holle bosweg. We vonden nog een exmplaar van één van de reuzenstoelen, weliswaar al wat schuin gezakt. De holle weg liet ons voor het laatst genieten van nog een stukje ongerepte natuur, waarna we eindigden net in een bocht van Straeten, alwaar we eerder op de dag reeds waren langs gekomen op weg naar Brustem. We kozen ditmaal linksaf en bereikten kort erna de parking, meteen het einde van deze wandeling. We begonnen even later omstreeks 15:50 uur aan de terugreis na zowat 20481 stappen, goed voor 15,975 km.”

559: Geel, Zaterdag 23 september 2023, 16,185 km. (10.964,023 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Antwerpse Kempen, met start en aankomst ter hoogte van de Zandstraat 113 te Geel, zijnde het knooppunt 38. Na de verplaatsing vooraf via Cambio vonden we een parkeerplaats in de Zandstraat op de gelijkgrondse berm, op wandelafstand van het vermelde knooppunt. Even later omstreeks 10:55 uur konden we de wandeling aanvatten, weliswaar voorzien van wat zon, doch eerder met een fris windje. We lieten het knooppunt 38 rechts voor wat het was en begaven ons links in de Zandstraat, een smal kronkelend asfaltwegje. Met een zone bos links van de weg en weiland rechts, wandelden we een tweetal haakse bochten voorbij, om nadien de weg naar links te verlaten op een smal wegeltje, eveneens Zandstraat, tussen de weiden. Het pad leidde naar een eerste brugje over de Grote Nete, hier nog met de breedte van een sloot. Eenmaal aan de overzijde volgden we naar rechts het verloop van de waterloop, ook hier via een smal graspaadje tussen het groen. We betraden op die manier het Maelesbroek, een gebied met opvallend tal van visvijvers en ongerepte natuur. De meanders van de Grote Nete volgend, bereikten we wat later het knooppunt 67, ter hoogte van een brug over de rivier. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten verder langs de linkeroever. Inmiddels konden we het smallere wandelpad ruilen voor een bredere grindweg. Een vrij bochtrijk pad liet ons genieten van de Grote Nete rechts en tal van visvijvers links. Geruime tijd later, mondde de Zandstraat uit ter hoogte van de drukke N126, Winkelom, net aan het Bedrijvenpark Grote Neet.

We kruisten de weg en begaven ons even naar rechts, om vervolgens linksaf een ander smal wandel- en fietspad te kiezen op de andere oever van de Grote Nete, net naast het Bedrijvenpark. Na een eindje dit paadje te hebben bewandeld, troffen we er omstreeks 11:55 uur bezijden het pad een picknickbankje aan, tijd om even te denken aan de inwendige mens. We lieten ons één van de koffiekoeken dan ook smaken. Na een korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg en stapten verder langs de oever van de Grote Nete, ondertussen wat gegroeid in breedte. Het gevolgde pad eindigde aan de openbare weg, de Wildersedijk, net aan een links gelegen brug over het water. We draaiden rechts de bredere asfaltweg op en begaven ons op de Wildersedijk, net aan het knooppunt 68. Een paar honderd meter verder kregen we de kans om even te pauzeren bij een kopje koffie in ‘De Bruegelhut’, een leuk houten gebouw, voorzien van authentiek meubilair en aangepaste koffiekopjes. We waren immers reeds de klok van 12:20 uur voorbij en konden er dan ook een sanitaire pauze inlassen. Na het zwarte goud, volgde een stukje openbare weg, voorzien van uiteraard storend en snel rijdend verkeer. We begaven ons verder op de Wildersedijk tot aan het T-kruispunt met Wilders, om er vervolgens linksaf verder te gaan. Waar de weg een bocht maakte naar rechts en overging in Hulsterveld, kozen we schuin links een aardeweg, nog steeds Wilders. Tussen het weelderige groen bereikten we op het einde van deze onverharde weg het jaagpad langsheen het Albertkanaal, met name de Kemeldijk aan het knooppunt 73.

Slechts over korte afstand begaven we ons naar links op het jaagpad om het vrijwel dadelijk te verlaten aan het Aqua Ski, weliswaar enkel geopend op zondag. We draaiden bijgevolg via de Kemeldijk weg van het Albertkanaal. Net voorbij het Aqua Ski troffen we reeds het knooppunt 72 aan, om er de geasfalteerde Kemeldijk naar links te verlaten via een aardeweg, terug richting oever van de Grote Nete. Andermaal begaven we ons in het reeds eerder vermelde Maelesbroek. Opnieuw volgden we op de oever het verloop van de Grote Nete, ditmaal in de andere richting. Een smal paadje langs de kronkelende waterloop leidde naar een dalend smal bospad rechts. Eenmaal doorheen dit stukje bos, kwamen we terecht op de openbare weg, Scheplakens, net ter hoogte van een visvijver. We begaven ons zowat rechtdoor op deze asfaltweg om er het knooppunt 70 voorbij te gaan. Even voorbij de rechts gelegen Hollandsebaan, bemerkten we een opvallend beeldje bezijden de weg, dat niet aan de camera mocht ontsnappen. We stapten verder via de openbare weg tot op het kruispunt met de dwars gelegen Wildersedijk, die we ditmaal naar rechts opdraaiden. Hier troffen we het knooppunt 69 aan. Deze druk bereden weg dienden we jammer genoeg over wat langere afstand te bewandelen, tot we terug de N126, Winkelom aantroffen. Door middel van enkele oversteekplaatsen raakten we toch veilig aan de overkant van de weg, om dan via de Tessenderloseweg, dadelijk links Steenbergen in te gaan. Wat verder ging de verharding over in een grindweg en veranderde de benaming in Het Steen. Doorheen een mooi bosgebied leidde dit lange lijnrechte pad naar een kruispunt van bospaden, genaamde ‘De Hutten’. Daar troffen we het knooppunt 21 aan.

We vonden er een picknickbank om er de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:45 uur. Na deze laatste rustpauze, begaven we ons verder via Hutten, in normale omstandigheden een brede zandweg, nu echter hier en daar voorzien van grote waterplassen als gevolg van de regen de voorbij dagen. Vaak was het zoeken naar een begaanbare weg, doorheen een uniek bosgebied. We stapten voorbij het knooppunt 23 en hielden dezelfde richting aan doorheen het ‘Gebied Scherpenbergen – De Hutten’. Op het einde van het bos, aan het knooppunt 99, ging het nog even verder rechtdoor op een smalle asfaltweg, tevens De Hutten, tot aan de dwars gelegen Heikant. We kruisten de weg om aan de overzijde verder te wandelen via de onverharde Heikant, opnieuw door het bos. Het kronkelend pad leidde naar een betonnen brugje over de Grote Nete aan het knooppunt 98. Net over de rivier kozen we de weg links om er een eindje de oever te volgen tot aan een picknickplaats, om daar naar rechts weg te draaien van de Grote Nete. Door middel van dit smalle grindpad Kruiskwacht arriveerden we aan het knooppunt 36. Op dit T-kruispunt met Kruiskwacht sloegen we linksaf en wandelden we tussen akkers en weiland, maar tevens voorbij tal van manèges. Ondertussen ging het voorbij het knooppunt 37, om kort daarna de Meerhoutseweg over te steken.

Even naar links konden we net voor de brug over de Grote Nete, rechts een grasweg opgaan, om er terug een eindje het verloop van de rivier te volgen. Een smal bochtig pad leidde langs het rechts gelegen Sport & Recreatiecentrum Lissenvijver, net op het ogenblik dat we een felle regenbui over ons heen kregen. Gelukkig vonden we er wat beschutting onder de bomen en konden we even schuilen tot de bui voorbij was. Toen het ophield met regenen konden we het pad verder bewandelen tot we tenslotte het laatste knooppunt aantroffen, met name 38 op een kruising van bospaden. We sloegen haaks rechtsaf en eindigden enkele meters verder, eveneens aan het knooppunt 38 in de Zandstraat, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We konden korte tijd later de regenjas en modderige schoenen ruilen voor een droog paar. We konden de terugreis aanvatten omstreeks 16:20 uur na zowat 16,185 km te hebben genoten van de Grote Nete en de haar omringende natuur.”

558: Ecaussines, Zaterdag 03 augustus 2019, 20,206 km. (10.947,938 km.)

“In het verleden maakten we af en toe gebruik van het parcours van een uitgepijlde wandeling. Zo was dit ook het geval te Écaussines, alwaar we deelnamen aan een georganiseerde wandeltocht, ingericht door de plaatselijke club ‘Le Coq d’or Écaussines’. De wandeling ging door onder de benaminge van 43^e Marche des Clochers, met als startplaats ‘Salle de la Maison du Peuple’, in de Avenue de la Déportation 17. Er kon worden gekozen uit de navolgende wandelafstanden: 4, 6, 12, 18, 25 of 32 km. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we ter plaatse, na de nodige inschrijvingsformaliteiten en het nuttigen van een broodje en koffie, omstreeks 10:30 uur van start gaan. Tijdens het eerste gedeelte van de wandeling maakten we onder andere kennis met het kunstwerk van de hand van Christian Dumeunier, El’ Tayeû d’Pîre a Moustache, opgesteld aan de Trou Barette, gevolgd door een standbeeld van een ‘Hoplite’, ofwel een Grieks infanterist uit de oudheid. Dit konden we bewonderen in het ‘Parc de la Marlière’, gesitueerd in de gelijknamige straat. Op weg naar de eerste controlepost in de ‘école’ van Henripont, passerden we nog voorbij de mooie kiosk op de Grand’Place, maakten we tevens kennis met het riviertje La Sennette’ en volgden we over een afstand de ‘Sentier touristique vers Ronquières’. Na zowat 7 km te hebben gewandeld konden we wat verpozen op een eerste controlepost.

Het tweede gedeelte van de wandeling, bracht dan een totaal ander beeld van de streek, vermits we een tijdje vertoefden op het grodngebied van Braine-le-Comte en vooral konden genieten van het nabij gelegen Bois de la Houssière. Tal van wandelwegen konden we een tijdje volgen, waaronder de GR12, de Sentier du Pont du Jour, de Sentier del Tienne, de Sentier d’Henripont en de Sentier de la Maison des Gardes. Onderweg konden we omstreeks 13:30 uur even pauzeren in café Torine. Na vooral te hebben genoten van de omgeving keerden we langzaam terug naar Henripont, om er omstreeks 14:55 uur een tweede controle te ondergaan na 6,5 km te hebben afgelegd. Na een korte wandelpauze hadden we slechts 3,25 km verder reeds een volgende controlepost en dit in een plaatselijk schooltje Odénat-Bouton, zowat op het grondgebied van Écuassines-d’Enghien. Tenslotte, na dit korte oponthoud keerden we langzaam maar zeker terug naar de plaats van vertrek, slechts een kleine 3 km verder verwijderd. Al bij al een mooie wandeling, die we konden afronden omstreeks 17:00 uur na zowat 26587 stappen te hebben gezet in de provincie Henegouwen.”

557: La Baraque Michel, Zaterdag 19 december 2020, 10,6 km. (10.927,632 km.)

“Een tweetal korte wandelingen met start en aankomst ter hoogte van La Baraque Michel. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we omstreeks 11:00 uur een eerste korte wandeling aanvatten, met name ‘La Fagne de la Poleur’ over een afstand van 4,5 km. We verlieten bijgevolg de grote parking en wandelden in de richting van de nabije Fischbachkapel, gebouwd omstreeks 1830 door een industrieel uit Malmedy, Henri Toussaint Fischbach en gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstand. Het gebouw bevat een klokkentorentje waarin oorspronkelijk een lamp hing. De familie Schmitz, eigenaar van Baraque Michel, beloofde om de lantaarn elke nacht aan te steken, ten behoeve van de verdwaalde wandelaars op de onherbergzame heide. Dit gebruik werd gerespecteerd tot 1856. Ter hoogte van de kapel troffen we eveneens het ‘Monument des quatre fagnards’ aan, waarna we net voorbij de Fischbachkapel haaks links een lange bosdreef inwandelden. Op het einde van de dreef kwamen we terecht op de eigenlijke heide, waar we konden genieten van een koel winterzonnetje. We begaven ons links op een brede grindweg, waarbij we de markeringen bemerkten van de GR573 en GR56. Amper het pad een eindje gevolgd, passeerden we een weerstation, of zoals men het daar noemt ‘Station Scientifique Hautes Fagnes’. Wat verder het grindpad bewandeld, konden we even later genieten van de eerste knuppelpaden welke ons verder leidden over de uitgestrekte heide. Na een min of meer omtrekkende beweging te hebben gemaakt in tegenwijzerzin omheen de ‘Fagne de Poleur’, bereikten we opnieuw het uiteinde van de voorheen gevolgde bosdreef.

In omgekeerde wandelrichting begaven we ons op die manier terug in de richting van de Fischbachkapel, vrijwel het einde van een eerste korte wandeling. Na een blik op de infopanelen geplaatst ter hoogte van de toegang naar de kapel, besloten we een tweede wandeling te ondernemen over een afstand van 6,1 km, de wandeling ‘La Croix des Fiancés’. Voor de tweede maal wandelden we de Fischbachkapel voorbij, doch hielden ditmaal de richting rechtdoor aan en betraden onmiddellijk het heidegebied. Een lang lijnrecht pad van zowat 1,6 km bracht ons tot aan het ‘Kruis van de Verloofden’. Op weg daarheen wandelden we voorbij één van de vroegere grenspalen ‘Belgique – Prusse’. Het eigenlijke houten kruis, voorzien van het baken ‘La Croix des Fiancés’ vermeldde de navolgende inscriptie: ‘A la mémoire des fiancés François Reiff de Bastogne et Marie Solheid de Xhoffraix, morts dans la neige en janvier 1871’. Even voorbij het kruis kwamen we terecht op een kruispunt van paden, om er linksaf te gaan tussen de sparren. Een volgende reeks eerder korte knuppelpaden bracht ons doorheen een stukje heidegebied en wat verder via een brugje over Ruisseau de Herbôfaye. We gingen rechtdoor verder doorheen het bos, tot we een geasfalteerde weg aantroffen. Daar kozen we linksaf, om via een verharde weg door een uitgestrekte boszone, opnieuw te wandelen in de richting van de grote parking gesitueerd op de Baraque Michel. Al bij al een geslaagde kennismaking met de Hoge Venen, waarschijnlijk vrij spectaculair in winterse outfit, doch wij hielden het sneeuwvrij.”

556: Boortmeerbeek, Zaterdag 25 augustus 2018, 15,709 km. (10.917,032 km.)

"Het relaas met betrekking tot een wandeling met start en aankomst ter hoogte van het nmbs station van Boortmeerbeek. In feite betrof het een combinatie van een tweetal lokale wandelingen, de Ronsdonkwandeling, aangeduid met blauwe ruitjes en de Pikhakendonkwandeling, aangegeven door groene ruitjes. Beide wandelingen zijn met elkaar verbonden via een verbindingsroute. De onderscheiden trajecten zijn 5,5 en 5,4 km lang. Na de verplaatsing vooraf via het openbaar vervoer, konden we omstreeks 11:00 uur van start gaan ter hoogte van het station van Boortmeerbeek. We begonnen dan ook met de blauwe wandeling, de genaamde Ronsdonkwandeling. We verlieten het perron en draaiden rechtsaf op de Nieuwe Weg, evenwijdig aan de rechts gelegen sporen. Bezijden de weg bemerkten we zeshoekige bordjes met de vermelding ‘Ronsdonk Wandelpad’. Waar de weg een bocht maakte naar links, begaven we ons rechtsaf in de Broekstraat, nog altijd evenwijdig wandelend aan de spoorweg. Voorbij de laatste woningen maakte ook de Broekstraat een bocht, waarna we uitkwamen op een T-splitsing van grindpaden. Daar kozen we de rechtertak, met name Voetweg 85. Tussen weiland genoten we van de natuur en vooral de stilte. Net vóór een zone bos, bochtte het pad naar rechts en verliep terug richting spoorweg, doch wij stapten rechtdoor het bos in. Eenmaal doorheen de kleine boszone draaiden we rechtsaf langs de bosrand en kwamen uit aan de spoorweg in de Broekstraat. We begaven ons linksaf om iets verder linksaf te gaan in Dreef.

Deze kaarsrechte dreef leidde ons langs het links gelegen Natuurreservaat Ronsdonk. We passeerden er een wandelpoort en staken vervolgens de Leibeek over. Voorbij de beek werd de Dreef breder en geasfalteerd. We konden er even gebruik maken omstreeks 11:30 uur van enkele betonblokken teneinde een korte eet- en wandelpauze in te lassen. Gekomen ter hoogte van het wandelknooppunt 510, verlieten we Dreef naar links op een brede grindweg, Hollaken. Voorbij een uitgestrekte paardenweide mondde het pad uit op de dwars gelegen Vossenberg, tevens knooppunt 509. We kruisten de weg en volgden verder Hollaken het bos in, om er een kleine lus te wandelen en tenslotte opnieuw aan het knooppunt 509 aan te komen. Ditmaal sloegen we rechtsaf om verder te stappen doorheen de Meerbemdweg, deels Voetweg 84, door het Boortmeerbeeks Broek. Via een brugje overschreden we nogmaals de Leibeek, waarna wat verder de weg overging in een aardeweg. Na de passage door een volgende boszone bereikten we een Y-splitsing, om er nagenoeg rechtdoor te gaan op een nog smallere aardeweg. Op het einde van het pad kruisten we de Rijmenamsebaan, teneinde aan de overzijde de Molenbeekstraat in te gaan. De straat mondde uit op een driehoekig pleintje, om er rechts de Looikesstraat in te draaien. Deze weg vormde de verbinding tussen de beide geplande wandelingen. We verlieten dus het traject van de blauwe wandeling. Het smalle asfaltwegje tussen akkers ging over in een aardeweg, voorbij een hooischuur.

Het einde van de Looikesstraat bereikt, aan het knooppunt 23, gingen we haaks rechts verder op de Streepkensdreef en begonnen zo aan het parcours van de groene wandeling. De voordien gevolgde verbindingsweg staat dan ook aangegeven als NAAR Pikhakendonk Wandelpad. Amper de Streepkensdreef ingegaan, overschreden we een derde maal de Leibeek. Korte tijd nadien verlieten we de dreef naar links om via een uitgestrekt grasgebied het Natuurreservaat Pikhaken binnen te wandelen. Een kronkelend pad mondde wat verder uit op het jaagpad langs de Dijle. We begaven ons linksaf op het jaagpad, een brede grindweg, waarbij we aan de overzijde zicht kregen op de Sint-Martinuskerk van Rijmenam. Langs het jaagpad volgden we geruime tijd het traject van de GR12. Toen we omstreeks 13:35 uur de plaats naderden waar de Weesbeek zich bij de Dijle voegt, konden we even halt houden op een picknickbank voor het nuttigen van een broodje. Na deze wandel- en eetpauze verlieten we het jaagpad naar links via een smallere grindweg, Dijk genaamd. We gingen voorbij een stuk van de Oude Dijle, nu thuisbasis van de hengelclub De Ravesteinvissers. Op het einde van de grindweg bereikten we het centrum van Hever, ter hoogte van de Ravesteinstraat, die we links indraaiden.

De straat helemaal tot het einde volgend kwamen we uit op het Heverplein tegenover de Onze-Lieve-Vrouwkerk. Daar hielden we even halt voor een kopje koffie omstreeks 14:15 uur in café Hever City. Na te hebben genoten van de koffie gingen we verder rechts van de kerk via Donk, een smalle kasseiweg door een stukje bos. Ter hoogte van het knooppunt 26 verlieten we schuin rechts Donk en begaven ons verder het bos in op een aardeweg. Het pad helemaal tot op het einde volgend, wat verder benoemd als Voetweg 36, kwamen we een tweede maal terecht aan het knooppunt 23, met name het einde van de Looikesstraat. We begaven ons nu in tegengestelde richting opnieuw de Looikesstraat in, teneinde andermaal de verbindingsweg te volgen naar het driehoekig pleintje van voorheen. We verlieten bijgevolg het traject van de groene wandeling. Toen we het pleintje betraden, ging onze wandeling verder naar rechts door de Molenbeekstraat, om er het eerste pad rechts te kiezen, het Hazenpad, evenwijdig aan de Weesbeek. Het smalle grindwegje, dat het verloop van de beek volgde, eindigde op de Ganzenweg, vlakbij het station van Boortmeerbeek. Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we omstreeks 15:40 uur nog van een afsluitend drankje ter hoogte van Bistro Perfect in de nabijheid van het station. Immers, de eerste trein richting Mechelen vertrok pas om 16:44 uur. We sloten dan ook deze wandeldag af na zowat 20946 stappen.”

555: Zoutleeuw, Zaterdag 19 augustus 2023, 14,660 km. (10.901,323 km.)

“Een wandeling via knooppunten met start en aankomst ter hoogte van het Provinciedomein ‘Het Vinne’, gelegen aan de Ossenwegstraat 70 te Zoutleeuw. Na de verplaatsing vooraf via Cambio konden we terecht op de ruime parking aan de ingang van het domein. Even later, omstreeks 11:00 uur konden we onder een bewolkte hemel van start gaan en dit aan het knooppunt 304. We begaven ons rechtsaf op de Ossenwegstraat, om vrijwel dadelijk de eerste straat links, de Pijpstraat in te draaien. Deze licht stijgende kasseiweg volgden we slechts over vrij korte afstand, om er links een grasweg op te gaan. Bezijden het kasseiwegje bevond zich een wegwijzer naar het ‘Wijngaardpad’. Wat verder veranderde het graspad in een smalle wegel welke onder de bomen verdween. We stapten onder een houten portiek door, waarop de vermelding ‘Wijngaardpad’. Echter amper het bosje ingegaan, kregen we af te rekenen met honderden muggen, welke niet nalieten de eerste prikken uit te delen. Vlug de muggenspray boven gehaald, echter zonder al te veel succes. Het pad zouden we eerder kunnen vermelden als de ‘Muggenboulevard’. Na een ruime bocht naar rechts bereikten we na veel armgezwaai de muggenvrije openbare weg, de Bredestraat, tevens knooppunt 303. Deze brede grindweg leidde in een ruime bocht omheen de links gelegen bosrand. Ter hoogte van de eerste woningen veranderde het wegdek in asfalt. Deze weg tot op het einde volgend, kwamen we uit op de dwars gelegen drukke Budingenweg. Inmiddels het knooppunt 302.

We kruisten de weg, om aan de overzijde via het afgescheiden fietspad de weg naar links op te gaan. Deze druk bereden weg echter, konden we even later ter hoogte van het Gemaal Zoutleeuw verlaten naar rechts, via een brug over de Kleine Gete. We troffen er het knooppunt 301 aan, doch bovendien hielden we er even halt op de nieuw aangebrachte rustbanken voor een boterham met omelet. Na deze korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg. Aan het knooppunt 301, volgden we ditmaal de richting naar het knooppunt 300, vooreerst via een smal grindpaadje links van de Kleine Gete, zowat in tegengestelde richting. Via een haakse bocht naar links ging het omheen een uitgestrekt grasveld. Een volgende bocht naar links liet ons via een brugje de Vloedgracht overschrijden, waarna het nagenoeg in rechte lijn verliep richting centrum van Zoutleeuw. Het tot nog toe gevolgde pad had dan ook als benaming ‘Verbrande Brug’. Het pad verliep min of meer evenwijdig aan deze gracht. We bemerkten er tevens de aanduiding dat we een gedeelte bewandelden van het traject van de Streek-GR Hageland, alsmede de GR128. Gekomen op de kruising met de rechts gelegen Melkweg, ging de grindweg over in een smalle betonweg. Tussen de akkers en weiden door wandelden we verder via de Verbrande Brug. Het af en toe bochtrijke wegje liet ons het knooppunt 300 voorbijgaan. Op het einde van de weg bereikten we een Y-splitsing aan het knooppunt 39.

We kozen de linkertak en gingen via een brug de Vloedgracht over om verder te stappen op de Leeuwerweg. Het betonbaantje mondde tenslotte uit op de dwars gelegen Tiensestraat, aan het knooppunt 38. We sloegen de straat in naar links, richting centrum Zoutleeuw. We begaven ons op deze drukke toegangsweg naar het centrum, om een drietal ruime bochten later aan te komen op de Schipstraat, ter hoogte van de brug over de Kleine Gete. We konden er de kapel bekijken van Onze-Lieve-Vrouw-Ster der Zee. We volgden over korte afstand de Prins Leopoldplaats naar rechts, evenwijdig aan de Kleine Gete, tot aan het knooppunt 3. Daar ging het haaks linksaf, de Kleine Gete over en vervolgens via de Vleesstraat tot aan de Sint-Leonarduskerk. Naast de kerk troffen we een klein kunstwerk aan, getiteld ‘De Voor Denker’. We betraden er vervolgens de Grote Markt aan het knooppunt 31. Men was er bezig met de oprichting van een podium ter gelegenheid van de kermis. We konden er omstreeks 12:45 uur even de dorst lessen op het terras van café ‘De Met’. Gelukkig voorzien van grote paraplu’s, vermits we tijdens het nuttigen van een cola werden voorzien van regenwater. Tevergeefs hopend op het einde van de regenbui, toch maar noodgedwongen de regenjas aangetrokken.

Aan het knooppunt 31 begaven we ons nadien naast het stadhuis in de Rijkswachtstraat, welke overging in de Vincent Betsstraat, richting stadspark van Zoutleeuw. Net vóór het park sloegen we links de doodlopende Kanonstraat in, welke op het einde via een graspad rechts toegang gaf naar het stadspark. Daar konden we nog even schuilen voor de regen, terwijl we nog even dachten aan de inwendige mens. Na de maaltijd volgden we verder het pad doorheen het stadspark tot we het park verlieten via de Vestenwandeling tot aan het knooppunt 32. Daar ging het haaks rechtsaf op een brede grasweg langs de rand van een perenboomgaard. Op het einde van de boomgaard vonden we het knooppunt 33, alwaar we haaks links kozen, om er nadien via een haakse bocht uit te komen op de Ossenwegstraat, een vrij drukke brede betonweg. Gelukkig dienden we over niet al te lange afstand deze weg naar links te volgen, weliswaar onder de striemende regen. Net voorbij het huis nr. 62 begaven we ons rechtsaf op een brede grindweg, Voetweg 50, welke leidde naar het knooppunt 309. We draaien er haaks linksaf om via een brugje de Sint-Odolphusbeek over te gaan. Aan de overzijde van het brugje betraden we het Provinciedomein ‘Het Vinne’. Na de doortocht doorheen een stukje bos mondde het pad uit aan het knooppunt 308, aan de rand van een rietzone. We gingen er haaks rechtsaf en betraden het wellicht langste vlonderpad dat we ooit hebben gezien, tussen het riet dat boven onze hoofden uitkwam. Het bochtige vlonderpad eindigde wat verder aan een schuilhut.

Net voorbij de schuilhut was het vlonderpad versperd en niet toegankelijk omwille van het broedseizoen. We dienden bijgevolg een alternatieve grasweg te volgen omheen deze broedzone. Het pas gemaaide pad wees duidelijk de weg. We stapten nu verder over diverse brede graspaden omheen het eigenlijke Vinne. Het knooppunt 345 voorbij, zetten we onze wandeling verder langs open grasvelden, doorheen kleine rietzones en af en toe een bosrijk gebied. Net alvorens we het volgende knooppunt 344 zouden aantreffen, konden we nog even halt houden omstreeks 14:30 uur ter hoogte van één van de vele picknickplaatsen omheen het Vinne. Een rijsttaartje ging zonder al te veel moeite naar binnen. We begaven ons nog wat verder doorheen een volgende rietzone via een ander knuppelpad tot aan een mooie vogelkijkhut. Daar konden we even van nabij het waterwild bekijken dat zich bevond op het Vinne. Vanaf de vogelkijkhut bereikten we tenslotte het knooppunt 344. We kozen rechtsaf en betraden opnieuw een boszone op vrij modderige paden. Uiteindelijk dienden we even later een tijdje afscheid te nemen van de natuur, daar het pad uitmondde op de Rondeweg, een asfaltweg die naar links werd betreden. Wat verderop voorbij de eerste woningen ging de straatnaam over in de Zwartaardeweg, langs de rand van het Zwartaardebos. Op het einde aan een Y-splitsing gingen we links verder op de Zwartaardeweg om de bebouwde kom te betreden van Ossenweg. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons op de Muggenberg, vrijwel dadelijk een flinke kuitenbijter.

De steile beklimming overwonnen arriveerden we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Ossenweg. Vermits de deur was geopend brachten we een bezoekje aan de kapel zelf. Na het bezoek kruisten we de Ossenwegstraat en stapten aan de overzijde verder door de Lindeweg. Vervolgens kruisten we wat later de dwars gelegen Lindeweg en wandelden verder door de gelijknamige doodlopende weg. Op het einde ging de betonbaan over in een smalle wegel op een grasweg om uit te komen op een kruispunt van veldwegen aan het knooppunt 343. We kozen er links de stijgende Pijpstraat, een holleweg, welke over het hoogste punt verder verliep tussen akkers en overging in een smalle kasseiweg. Na een tweetal bochten verliep de kasseiweg in rechte lijn naar het knooppunt 305 op de kruising met de Bredestraat, die we links insloegen. Langs een boomgaard en akkersland daalden we af naar de Ossenwegstraat, om aan de overzijde opnieuw het Provinciedomein te betreden en er het knooppunt 306 te vinden naast een picknickbank. We hielden nog even kort halt om nadien een grindweg naar rechts te bewandelen, evenwijdig aan de openbare weg om even later aan te komen ter hoogte van het bezoekerscentrum, tevens knooppunt 307 en einde van de wandeling.”

554: Heppen, Zaterdag 12 augustus 2023, 13,411 km. (10.886,663 km.)

“Een wandeling via knooppunten met start en aankomst ter hoogte van het zwembad De Merel, gelegen in de Zwarte Spechtstraat te Heppen. Tijdens de verplaatsing via Cambio, verkregen we onderweg reeds wat regen te verwerken. Echter bij aankomst aan het zwembad, kregen we een ware stortbui over ons heen, dus maar dadelijk regenbroek en regenjas aangetrokken en wat gewacht onder het afdak van een groot infobord in afwachting van wat minder neerslag. Uiteindelijk konden we wat later omstreeks 10:45 uur van start gaan. Vooreerst was het wat zoeken naar de juiste weg, vermits de vertrouwde rood-witte bordjes niet waren aan te treffen. Even later echter konden we zien dat door de gemeente Ham, een andere vorm was aan te treffen inzake de te volgen knooppunten. We gingen dus van start ter hoogte van het wandelknooppunt 20, op een smal asfaltwegje doorheen de Gerheserbossen. Even voorbij het zwembad passeerden we een slagboom en wandelden verder rechtdoor, nog steeds via de Zwarte Spechtstraat. Aan het eerste bospad ging het rechtsaf, om er toch wat beschutting te vinden voor de neerslag. Een volgende kruising kozen we rechts en bereikten zo het knooppunt 10. We begaven ons op het links gelegen bospad om luttele meters verder het knooppunt 11 aan te treffen, zowat aan de rand van de Schans van Gerhees. We kwamen terecht op een open grasvlakte en begaven ons over een kronkelend vlonderpad naar de overzijde. Eenmaal het grasveld over, begaven we ons linksaf op een brede bosweg, gevolgd door een smal wegeltje linksaf tussens metershoge beplanting. Vaak amper breed genoeg om een wandelaar door te laten.

Na nog geruime rijd tal van kronkelige paden te hebben gevolgd, troffen we het knooppunt 50 aan. We vonden er een wegwijzer naar een nabij gelegen Lourdesgrot, dus weken we even van het geplande parcours af. Ter hoogte van deze met vlagjes versierde grot, troffen we een zitbank aan, alwaar we omstreeks 11:45 uur even konden genieten van een broodje en ondertussen de regenkledij konden opbergen. Immers zowaar de zon was verschenen. Na de maaltijd begaven we ons, nog steeds door het bos naar het knooppunt 13, om er het bos te verlaten en voorbij een picknickbank de openbare weg te bereiken, De Warande. We volgden over korte afstand de weg naar links tot aan de drukke N141, de Heppensesteenweg, net op de scheiding tussen Heppen en Oostham. Aan de overzijde van de steenweg volgden we op het links gelegen fietspad de weg naar rechts, tot we amper 100 m verder opnieuw links het bos konden ingaan. Een smal bospaadje leidde ons vervolgens naar Heikant, waar we de weg andermaal links volgden tot het rechts gelegen Jagerspad aan het knooppunt 34. Dit smalle asfaltwegje door het bos leidde naar een Y-splitsing aan het knooppunt 37, om er de rechtertak te kiezen en even later via deze weg het bos te verlaten op de Allerheiligenberg, tevens knooppunt 23. Na te hebben genoten van een grote portie natuur, volgde nu een periode van wandelen doorheen hoofdzakelijk woonstraten. We begaven ons op de Allerheiligenberg vooreerst naar rechts tot aan de verder gelegen Heppensesteenweg.

We kruisten voor de tweede maal de weg, om iets verder naar rechts, de eerste straat links te kiezen, de Dennenstraat. Tussen de villa’s wandelden we tot op het einde van de weg, om daar op het T-kruispunt rechts de Beukenlaan in te draaien. Voorbij het eerste kruispunt veranderde de straatnaam in Boskant, waarna we de eerstvolgende weg links kozen, eveneens Boskant. We kruisten nadien aan het knooppunt 16 de Kolverdijk, om aan de overzijde verder te stappen op een smalle asfaltweg De Fieter. Op het einde van het wegje kruisten we de dwars gelegen Gerhees, om aan de overzijde dadelijk links een brede grindweg op te gaan, welke ons iets aan hoogte liet winnen en verliep langs de rand van een bosje links. Eenmaal bos aan beide zijden van het pad, troffen we knooppunt 18 aan, welke ons daar rechts liet kiezen. We kruisten nogmaals Gerhees, om er via een smalle wegel omheen een enorm maïsveld te wandelen en terug het bos in te gaan. Een vrij kronkelend boswegje tenslotte leidde naar het knooppunt 2. Opvallend aangegeven door middel van een groot bord. We kruisten er de Tuinstraat om aan de overzijde verder een ander bospaadje te bewandelen. Dit kronkelend wegje door het bos leidde terug naar de Tuinstraat, om er gewoon aan de overzijde iets verder opnieuw rechts het bos op te zoeken. Eenmaal het bosje achter de rug volgde een lijnrechte grasweg die tenslotte op het einde uitmondde op de openbare weg, de Immertseweg. Op de weg vonden we de aanwijzing dat we rechts de weg dienden op te gaan en dat zich tevens daar het knooppunt 61 bevond.

Tussen de akkers passeerden we het grensbord van Oostham en kruisten even verder opnieuw Gerhees. Aan de overzijde zetten we onze weg verder op een 800 m lange grindweg om nogmaals de Gerheserbossen in te gaan. Zowat halverwege hielden we er omstreeks 14:00 uur even halt op een omgevallen boom teneinde even te genieten van een wandel- en eetpauze. Na de maaltijd begaven we ons verder op de Immertseweg tot we op het einde haaks rechtsaf gingen op de Kolverdijk om er het knooppunt 62 voorbij te gaan. Er volgde nu een brede deels gras en deels grindweg door de Gerheserbossen. De Kolverdijk bracht ons tussen de plassen door tot aan het knooppunt 3. Even later hebben we vermoedelijk de afslag links richting knooppunt 9 gemist, gezien we nog steeds de Kolverdijk verder bewandelden en tenslotte asfalt onder de schoenen verkregen. Gelukkig konden we via de eerste straat links, Boskant een iets verder gelegen grasweg links opgaan, welke ons toch leidde naar het gemiste knooppunt 9. Zo konden we in tegengestelde richting, min of meer evenwijdig aan de Kolverdijk de Gerheserbossen opnieuw inwandelen en het bewuste knooppunt aantreffen. Eenmaal aan het knooppunt 9 stapten we verder rechtdoor naar het 200 m verder gesitueerde knooppunt 7. We kozen er haaks rechtsaf naar het knooppunt 8, gevolgd door een volgende afslag naar rechts, richting knooppunt 10.

Vanaf daar ging het in omgekeerde richting als tijdens de ochtend, naar het knooppunt 20 waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. In tegenstelling tot het vertrek onder een ware stortbui, bereikten we omstreeks 15:30 uur het einde van de wandeling onder een stralende zon. Dermate dat de temperatuur in de wagen noodzaakte, even alle deuren te openen, alvorens te veranderen van schoeisel en de terugreis aan te vangen. We eindigden deze tocht onder wisselende weersomstandigheden dan ook na 13,411 km te hebben afgelegd.”

553: Wespelaar, Zaterdag 01 september 2018, 17,476 km. (10.873,252 km.)

“Een wandeling met start en aankomst ter hoogte van het station van Wespelaar. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus, alsook de IC-trein naar Leuven, konden we omstreeks 11:10 uur van start gaan ter hoogte van het nmbs station van Wespelaar. We zouden tijdens het verloop van de dag een tweetal wandelingen combineren, de zogenaamde rode wandeling van 5,6 km doorheen het Haachts Broek en een tweede blauwe wandeling van 7 km langs de Antitankgracht. Vooreerst echter wachtte ons een aanlooproute naar de ingang van het Haachts Broek, alwaar we de aangeduide rode wandeling zouden aanvatten. We verlieten bijgevolg het station linksaf en begaven ons in de Dijkstraat, die wat verder overging in de Wespelaarsesteenweg. Deze vrij drukke weg zouden we volgen tot aan de ingang van het Haachts Broek, net voorbij de garage Wouters. Daar verlieten we de weg naar rechts en begaven ons in het Haachts Broek, via de Buurtweg 103, Schouwbroek. Na een bosrijk stukje parcours, wandelden we voorbij een groot kaal gekapt gedeelte, waar we een eerste knooppunt van de dag aantroffen, met name 51. Dat de periode van de paddestoelen en de zwammen was aangebroken, dat konden we hier en daar reeds bemerken. Een passage voorbij een open stuk grasland, liet ons het knooppunt 53 vinden, om er rechtsaf te kiezen. We wandelden over een verscheidenheid aan paden, boswegen, graspaden en af en toe een kort stukje vlonderpad.

Na geruime tijd te hebben gewandeld doorheen het Haachts Broek, vonden we het knooppunt 54, om er vooreerst linksaf te kiezen. We verlieten op die manier de zogeheten rode wandeling en kozen de verbindingsweg naar de blauwe wandeling. Door de verbindingsweg te kiezen verlieten we het Haachts Broek en kwamen terecht op de Wijgmaalsesteenweg. We kruisten de weg om aan de overzijde de Antitankgracht aan te treffen. We begaven ons linksaf op de grasweg links van de gracht. Iets verder, ter hoogte van de grindweg Aartveld, konden we de antitankgracht overgaan, om vervolgens verder te wandelen op de andere oever en dit op een breed graspad. We bemerkten er de geel-rode tekens van de Streek-GR Dijleland. Dit rustig en aangenaam pad doorheen het groen leidde ons naar de N21, de Werchtersesteenweg, welke we kruisten. Aan de overzijde van de Antitankgracht konden we het Antitankgracht monument waarnemen. We zetten onze wandeling verder, nog steeds rechts van de gracht tot het graspad eindigde op de openbare weg, Scharent. We staken de weg over, om aan de overzijde een smal asfaltwegje op te gaan, Wilde Heide. Ondertussen waren we daar het knooppunt 58 voorbij gegaan. Over vrijwel korte afstand stapten we voorbij de rechts gelegen akkers, tot waar de Wilde Heide een bocht maakte naar links, onmiddellijk gevolgd door een bocht naar rechts. Daar konden we schuin links opnieuw een onverhard pad volgen net naast de Antitankgracht.

Toen we tenslotte uitkwamen op de dwars gelegen Wilde Heide, verlieten we de grasweg en volgden rechtsaf de openbare weg. We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de Jubileumroute WTC Wespelaar (25 km), de ROB Fietsroute en het plaatselijke Natuurleerpad. Aan het eerste kruispunt, ter hoogte van een klein blauw kapelletje, gingen we schuin links verder via de Kapellemansdijk. Amper enkele meters de straat ingegaan, vonden we rechts van de weg een waterpartij, de thuisbasis van de hengelclub ‘De Catvissers’. Inmiddels de klok van 13:25 uur voorbij, besloten we er even halt te houden voor een korte wandelpauze, terwijl we genoten van een kopje koffie. Even later begaven we ons opnieuw op pad en wandelden verder via de Kapellemansdijk tot voorbij de laatste woning links. Net er voorbij gingen we haaks linksaf op een smal wegeltje dat ons doorheen een klein stukje bos liet wandelen. Voorbij het bosje kozen we via een andere wegel haaks rechtsaf en wandelden in de richting van de verder gelegen Dijle. Via een stel trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad langs de rivier. Daar kozen we de richting links en wandelden geruime tijd verder op het verhard jaagpad op de linkeroever.

Net alvorens de Haachtsebaan te bereiken hielden we nog even halt ter hoogte van een picknickbank omstreeks 14:00 uur voor het nuttigen van een broodje. Nadien verlieten we ter hoogte van de Sluisbunker het jaagpad en begaven ons op een smal grindpad voorbij de bunker, opnieuw in de richting van de antitankgracht. Ditmaal wandelden we langs de andere zijde van de gracht. We gingen voorbij de Heerlyckheid van Roost en volgden het paadje tot we opnieuw de openbare weg bereikten Wilde Heide. Ditmaal volgden we de weg over korte afstand naar rechts, om er nadien links een veldweg op te gaan, welke ons liet wandelen omheen een klein stukje bos, waarna we opnieuw terecht kwamen aan de rand van de Antitankgracht. We volgden nu in omgekeerde richting het verloop van de gracht, om er nogmaals de weg Scharent te kruisen en wat verder de N21, de Werchtersesteenweg. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend stapten we naast de Antitankgracht, tot het punt waar we vroeger op de dag de Wijgmaalsesteenweg waren overgegaan. Voor de tweede maal volgden we een stukje verbindingsweg tussen de blauwe en de rode wandeling, om er het knooppunt 54 terug te vinden in het Haachts Broek. Nu kozen we aan dit knooppunt de richting links om vervolgens via de knooppunten 52 en 50 gedurende langere tijd doorheen het Haachts Broek te wandelen. Aan dit laatste knooppunt bij het verlaten van het Haachts Broek draaiden we rechtsaf.

We begaven ons op een smal grindwegje, Sportveld genaamd langs de rand van het broek. Het pad tot op het einde volgend, mondde dit uit ter hoogte van het Vrijetijdscomplex Den Dijk. Voorbij de sportvelden kwamen we uiteindelijk aan het beginpunt van de rode wandeling en tevens aan de openbare weg, de Dijkstraat. Ditmaal begaven we ons linksaf richting station van Wespelaar. Gelet op het feit dat we nog even dienden te wachten op een trein richting Mechelen, genoten we nog even van een cola omstreeks 16:45 uur in café De Warande, tegenover het station. Nadien konden we de terugreis aanvatten na een zonnige en aangename wandeling.”