299: Diest, Donderdag 29 mei 2014, 22,76 km. (6056,479 km.)

“Hierna het relaas met betrekking tot onze belevenissen, alsook de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Diest. Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met als titel: ‘Met de Demer als leidraad’. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 28,7 km, doch onderweg waren er mogelijkheden om de afstand te reduceren tot respectievelijk 27,8 km, 21,4 km, 20,8 km of zelfs 13,1 km. We hadden alvast de intentie om onderweg te zien, welke afstand we uiteindelijk zouden kiezen. De voorziene startplaats van deze dagtocht situeerde zich ter hoogte van het station van Diest. Tijdens het verloop van de tocht zouden we af en toe een gedeelte volgen van de GR561 en de GR5. Na een autorit bereikten we de aanbevolen plaats en konden ons voertuig kwijt op de parking aan het station. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten. Gezien het uur van vertrek waren nog geen horecazaken geopend op de startplaats. Dus gingen we van start zonder vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie.

We gingen van start aan het station, dadelijk de blik gericht op de rood-witte markeringen van de GR561, om naar links te wandelen voorbij de stelplaats van de bussen en de Turnhoutsebaan over te steken. Een voetgangersbrug leidde ons over de Zwarte Beek, om verder te stappen tot aan de rotonde aan het Koninklijk Atheneum. Aldaar ging het aan de overzijde via een wandelpad langs de Zwarte Beek in de richting van de stadswallen. We konden dadelijk aanvoelen dat we mochten klimmen via een smal pad tussen de bomen. Boven op de stadswallen verkregen we een prachtig zicht op de lager gelegen vestinggracht. Na een afdaling loodsten de GR-tekens ons over het sluizencomplex aan de Begijnenbeek, om nadien aan het einde van de stadswallen, via een stel trappen een asfaltweg te betreden tussen twee vijvers. We konden er de tekens waarnemen van de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de stickers van het Vlaams Compostelagenootschap. Het Grote Routepad volgend, draaiden we naar rechts, richting de Lindenmolen en de stadsring. Eenmaal voorbij de molen, kwamen we uit in de Wijngaardstraat, alwaar we verder ons richtten op de GR5 en de GR512. We staken de Eduard Robeynslaan over, de weg naar Hasselt, om dan de Bevrijdingsstraat in te gaan.

Op het eerste kruispunt gingen we links in de Steenweg op Papenbroek en even later ter hoogte van een kapelletje met twee lindebomen, rechtsaf op een aardeweg. We dienden deze weg te volgen tot aan het Kloosterbergbos, om aldaar een dalende holle weg in te gaan. Even verder splitste de holle weg en volgden we de linkse tak om op die manier de 57 m hoge Kloosterberg te beklimmen. Boven gekomen hielden we links, via een weg welke omheen de Kloosterberg ging om uit te komen ter hoogte van een asfaltweg, voorzien van een verkeersspiegel, met name de Reustraat. We kregen er de aanduiding te zien dat we ons bevonden op het Mierenberg Wandelpad. Tevens verkreeg onze wandelroute hier het gezelschap van de Streek-GR Hageland. We wandelden rechts verder in de Reustraat om nadien de N2, de Leuvensesteenweg over te steken. Aan de overkant stapten we verder in de links gelegen Galgeveldstraat, tot waar deze weg een bocht maakte naar rechts. Daar gingen we rechtdoor op een stijgende holle kasseiweg, gevolgd boven op de Galgenberg, door een wandeling van zowat 1 km over de kam van deze berg, ondertussen een gedeelte volgend van het Prinsenbos Wandelpad.

Gekomen ter hoogte van de Prinsenbosstraat ging het naar rechts tot net voorbij het pand nr. 103, we passeerden er de toegang tot de stoeterij Princebosch. Net voorbij het pand bevond zich een kapelletje ter hoogte van Grootveld, waar we links afdraaiden. We wandelden omheen de stoeterij en voorbij de gerestaureerde Puthoeve. In de verte konden we rechts even een glimp opvangen van de Basiliek van Scherpenheuvel en links in de verte via een doorkijkje tussen de bomen, het metershoge H. Hartbeeld van Assent. We bereikten nadien een kruispunt van veldwegen, de Steensel. Even voordien hadden we herhaaldelijk op de weideafsluitingen de rood-witte markeringen gezien van de GR5 en GR512, alsook de vertrouwde blauw-gele stickers welke een Via aanduiden, richting Santiago de Compostela. Op de plek geheten Steensel, scheidden de trajecten van de GR5 en de GR512, bijgevolg gingen we rechtsaf in een holle weg, de Roeterstraat, de rood-witte tekens volgend van de GR5. Het volgende kruispunt met de Frans Smeyersstraat gebood ons links te houden, om kort daarna aan de hoeve met nr. 76, rechts te gaan in de Akkerstraat. De Akkerstraat volgden we tot aan het kruispunt met de Groenstraat, welke we links opgingen. We kregen er enkele wandelbordjes te zien dat we de Bos-broek-heuvelroute bewandelden, alsook het SJB-pad.

We veranderden nogmaals van wandelrichting ter hoogte van het pand nr. 59, om rechts een graspad te volgen tussen weideafsluitingen. We kregen nu pas echt goed zicht op de Basiliek van Scherpenheuvel. We bereikten vervolgens de drukke Diestsestraat, de N10, welke we dienden te dwarsen. Aan de overzijde ging onze tocht verder via een veldweg, die ons liet klimmen tot op een kruispunt van veldwegen. We wandelden Spordel links in, stapten voorbij een voetbalveld en kwamen op het kruispunt van de Parkstraat met Spordel. Hier hielden we even een rustpauze om te genieten van een kopje koffie in café Duivenlokaal. We bevonden ons inmiddels in het centrum van Scherpenheuvel. Toevallig konden we er enkele tractoren bewonderen, welke op weg waren om te worden gezegend. Tijdens deze rustpauze werd onderling besloten om niet de volledige wandeling van 28,7 km af te werken, doch gebruik te maken van een mogelijkheid de tocht in te korten tot 20,8 km. We zouden dus op het punt waar we waren aangekomen, nadien een andere route nemen. Na onze rust- en drankpauze gingen we opnieuw op weg.

We bleven vervolgens de GR5 volgen via de Parkstraat en dat over een mooi wandelpad, dat even verder aansluiting vond op een wandel- en fietspad op een voormalige spoorwegbedding, welke we uiteraard naar rechts opgingen. Geruime tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Steenweg Diest en dat via de tot nog toe gevolgde Bredeveldstraat. Aan de overzijde konden we onze wandeling verder zetten via de oude spoorwegbedding om op die manier te arriveren ter hoogte van de Maagdentoren. Jammer genoeg bevond dit bouwwerk zich in de steigers wegens restauratie. Ter hoogte van deze toren verlieten we het traject van de GR5 om via een metalen brug de Demer over te steken. Enkele meters voorbij de brug, volgden we de dijk naar rechts. Deze Demerdijk dienden we vervolgens over zowat 2,5 km te bewandelen, tot we een asfaltweg bereikten naast de spoorweg. We gingen linksaf om wat verder op een splitsing nagenoeg rechtsomkeer te maken en via een brug over de spoorweg Aarschot-Diest te stappen.

Over de spoorweg sloegen we rechtsaf in de doodlopende Spoorwegstraat en wonnen aan hoogte. Wat verder ging de weg over in een smal pad evenwijdig met de sporen om 300 m verder van de sporen weg te draaien en het Grasbos in te gaan via een stijgende brede holle weg. We kwamen zo terecht in de Hellestraat welke uitmondde in de Broekstraat, die we naar rechts diende in te gaan tot aan de Turnhoutsebaan. Aan de overzijde stapten we verder via een zandweg. Later ging het via de openbare weg langs de Diestsersestraat en de Lazarijstraat tot aan de N29. We troffen er opnieuw de GR561 aan en staken de weg over. We gingen over korte afstand naar links tot aan de achterzijde van het station van Diest, om dan via de voetgangersbrug de sporen over te steken en aan te komen aan de voorzijde van het station. Meteen het eindpunt van deze wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, hielden we nog even halt in het Spoorcafé van Diest. We eindigden onze tocht uiteindelijk na exact 29187 stappen, goed voor 22,76 km. We waren iets meer dan vijf uur onderweg.”

298: Wolvertem, Zaterdag 24 mei 2014, 26,14 km. (6033,719 km.)

“De beschrijving van een wandeltocht met start en aankomst te Wolvertem, een dagtocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. In de wandelgids omschreven als volgt: ‘Langs malse weilanden en rijke akkers. Deze luswandeling had een voorziene lengte van 25,3 km en ging van start ter hoogte van de sportschuur in Wolvertem. Onderweg kon het parcours worden ingekort tot 21,8 km, doch wij opteerden om de hele afstand te wandelen. Tijdens het verloop van de tocht zouden we een tijdje wandelen langsheen het traject van de GR126 en de GR128. Na een eerder laat ontbijt ter plaatse konden we even later op pad. We vertrokken aan de sportschuur en gingen voorbij de hoofdingang en nadien naar rechts langs de gevel van het complex. We staken een beekje over, stapten langs een voetbalveld en troffen een paadje aan dat verliep langs een beek. Via nadien de Mangelschotsstraat, wandelden we voorbij een kapel ter ere van O.L.V. van Lourdes, om zo de N211 te bereiken, de Merchtemse Steenweg. Aan de overzijde namen we net voorbij de brug links een smal rechts gelegen straatje naast een parkeerterrein. Op het einde daarvan hielden we links en kregen een steil straatje te beklimmen dat uitmondde op een T-splitsing. Andermaal rechtsaf en even verder links, voorbij het kerkhof de Klepperstraat in.

Aldaar troffen we vermeldingen aan, dat we ons bevonden op het d’Hoogvorst Wandelpad en tevens de Eddy Merckxroute van 37 km. Eenmaal in de Klepperstraat dienden we deze over zowat 2 km te volgen tot we een witte kapel bereikten in Oppem, ter hoogte van de steenweg naar Asse. Luidens lokale info was deze kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Loretto, beschermster van alle luchtreizigers. Vermits we te voet waren, niet van toepassing dus. Aan de overzijde wandelden we nog steeds verder in de Klepperstraat, nu langzaam aan hoogte winnend. Gekomen aan een kruispunt van vijf wegen, kozen we rechts de Heirbaan de hoogte in. Net voor de eerste woning, betraden we een smalle voetweg links, naast een haag. We verkregen vrijwel onmiddellijk zicht op het Atomium en de flatgebouwen aan de Heizel. Dalend op deze voetweg, af en toe glibberig, bereikten we beneden de Duivelsschuur van het Hof Groot-Amelgem. We volgden de asfaltweg naar rechts en deze zou ons leiden tot aan de kerk van Ossel. Op weg daarheen betraden we een gedeelte van het Laermans Wandelpad en tevens een stukje van de Streek-GR Groene Gordel. We passeerden de hoeve Klein-Amelgem links en zagen in de verte rechts een radartoren. Tenslotte bereikten we de kerk van Ossel, na te hebben genoten van een mooie bomendreef en tevens de hebben geproefd van de Keure Route 1251-2001. Aan de kerk gekomen konden we even overgaan tot een koffiepauze, vermits café Ossel-Star reeds de deuren had geopend.

Na een verdiende rustpauze, wandelden we verder in dezelfde richting, staken de drukke steenweg naar Asse over, om aan de overzijde de Osselstraat in te gaan. Tegenover het pand nr. 18A verlieten we de Osselstraat via een grindweg links. Ter hoogte van de volgende T-splitsing hielden we rechts aan om zowat 1 km verder het traject te vinden van de GR126. Daarnaast troffen we tevens de aanduidingen van de Streek-GR Groene Gordel en het Dertien Bunders Wandelpad. Aan routetekens voorlopig geen gebrek dus. Nog steeds rechtdoor ging het over een smal pad tot aan het volgende kruispunt. Daar draaiden we rechtsaf om aan te komen aan het volgende kruispunt, voorzien van een picknickplaats. Nog steeds rechtdoor staken we nogmaals de steenweg naar Asse over en gingen richting Telecomtoren, alwaar we de GR126 verlieten en ruilden voor de GR128. Nogmaals staken we een drukke steenweg over om dan de Linthoutweg in te gaan. Waar de weg een bocht maakte naar links, gingen we rechtdoor op een aardeweg, ondertussen het parcours volgend van het Foeksenbos Wandelpad en de Land van Asseroute (39 km). Het ging even licht stijgend een heuvel op, om die nadien af te dalen in een holle weg. Aan een volgend kruispunt kozen we de betonweg Linterveld en bevonden ons toen op het Callaris Wandelpad.

Na Linterveld volgde de Lovegemblokstraat en die leidde ons tot aan het kloosterpachthof ‘Hof te Lovegem’. Korte tijd nadien kwamen we ter hoogte van de N211, welke we dwarsten. We trokken langs een witte kapel met lindebomen door middel van de Kleistraat, welke overging in een holle weg en stapten voorbij het ‘Hof te Kleie’. Dezelfde richting volgend ging het voorbij de ‘Verbrande Hoeve’, terwijl we ondertussen een gedeelte bewandelden van het Banmolen Wandelpad. Even verder draaiden we rechts een veldweg in, tezelfdertijd het Hoboschpad volgend en kwamen uiteindelijk terecht in de wijk Meuzegemse Hoek. Via enkele smalle asfaltpaadjes vorderden we stilaan richting Imde, na inmiddels afscheid te hebben genomen van de wit-rode tekens van de GR128. We stapten verder richting VRT-masten om zowat 1 km verder de kerk van Imde aan te treffen. De hoogste tijd om even te pauzeren en dat konden we dan ook doen in café-Taverne Den Baas. Terwijl we even genoten van een kopje koffie, konden we vaststellen dat we ons bevonden op een gedeelte van het Beemden Wandelpad. Even later, na te hebben genoten van een tijdje rust, konden we denken aan de laatste kilometers richting Wolvertem.

Voorbij de Sint-Kwintenkerk van Imde volgden we even de Drijpikkelstraat en dan de Beekstraat, om vervolgens een beek over te steken en nadien een Mariagrot aan te treffen. Voorbij deze grot wandelden we een grindweg rechts in om uit te komen ter hoogte van de Boskapel van Imde. Ook hier konden we even genieten van een rustpauze in een vooral rustige omgeving. We wandelden later rechts een dreef in, staken een steenweg over om nadien een volgende dreef rechts in te gaan. We konden er even een blik werpen op het kasteel Imdenhof in de verte, terwijl we een beek overschreden. Net alvorens we de huizen bereikten, draaiden we naar links een asfaltweg in om opnieuw de rood-witte markeringen aan te treffen van de GR128. Zowat 200 m verder ging het naar links, vrij vlug op een aardeweg welke ons nog even liet genieten van een prachtig natuurreservaat, de Wolvertemse Beemden’. Dit mooie pad liet ons zowat 1,3 km verder aankomen aan de sportschuur, onze plaats van vertrek vroeger op de dag. We eindigden dan ook meer dan voldaan deze dagtocht na 26,14 km en 33524 stappen. We hadden gedurende bijna zes uur genoten van de natuur.”

297: Herentals, Zaterdag 17 mei 2014, 24,8 km. (6007,579 km.)

“Vandaag waren we nog eens toe aan een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’, een gids met ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. Ditmaal kozen we de tocht van Herentals naar Tielen, met een geplande afstand van 24,6 km. Onderweg zouden we af en toe het traject volgen van de GR565 en tevens van de Streek-GR Kempen. Na een treinrit vooraf konden we de startplaats bereiken, met name het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd om een hapje te eten en konden we ervaren dat de zon reeds in vol ornaat was te zien. Even later konden we alvast aan deze aangename dagtocht beginnen. We verlieten het station van Herentals naar links, om reeds de geel-rode aanwijzingen te volgen van de Streek-GR Kempen alsook een lokale route van 50 km, met name de Watermolenroute. Aan de overweg vervolgens rechtsaf de Belgiëlaan in, om voorbij de rotonde rechts Blijdenberg in te slaan, hierbij de rood-witte markeringen volgend van de GR5. Via de Vaartstraat wandelden we door het Klein Stadspark, om opnieuw de Belgiëlaan te bereiken en die naar rechts te volgen. Ter hoogte van het pand nr. 9 ging het linksaf om op die manier te wandelen door het Begijnhof. Aan het einde van het Begijnhof troffen we een zandpad aan, dat ons via enkele bochten liet aankomen ter hoogte van de Kleine Nete. Aan de overkant gingen we linksaf tot op de Nederrij, de eerstvolgende brug en hielden daar rechts.

De Nederrij naar rechts opgaand, bemerkten we de aanduidingen inzake de Abdijroute. We passeerden het kasteel Le Paige, staken even verder de spoorweg over en draaiden linksaf in Wijngaard. Nogmaals een spoorweg over ging het naar rechts in de Heistraat om dan een bospad te volgen, vooreerst bergop langs een kruisweg en nadien bergaf tot aan de Heilige Grafkapel. Na het bekijken van de kapel gingen we via enkele zanderige paden verder tot aan de in de nabijheid gesitueerde Toeristentoren. Hier konden we even pauzeren in het zonnetje en genieten van een lekkere koffie. We hadden er een schitterend zicht op de zandvlakte en de omringende bossen. Na deze onderbreking stapten we via enkele paden rechts en links, even later door de poort van het domein De Brink, om dit al even snel opnieuw te verlaten. Na enkele haakse richtingsveranderingen, via het Hermelijnpad, Hulzen en tot slot Heerle, kwamen we aan de Heerlekapel. Tijd vonden we om vooreerst te denken aan de inwendige mens. We troffen dan ook een picknickbank aan in de nabijheid van deze mooie kapel. Na een heerlijke lunch namen we even de tijd om de kapel te bezoeken, gelukkig stonden we niet voor een gesloten deur, zoals echter vaak het geval is. Na het nemen van enkele foto’s konden we even later onze wandeltocht verder zetten.

Voorbij de Heerlekapel volgden we de eerste straat rechts, staken de spoorweg over om dan links het Mispad te kiezen. Zowat 100 m verder draaide de weg naar rechts, welke ons liet aankomen aan een driehoekig pleintje. Voorbij het pleintje verliep de route via de Coolsweg tot aan het Hofke van Bayot. We troffen er een kruis aan ter ere van Nestor Bayot, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan de T-kruising met de Coolsweg vonden we een wegwijzer inzake een lokale route, Pintelieren met Kastelse streekbieren. Daar hadden we toen geen behoefte aan, dus aan het Hofke van Bayot hielden we rechts aan, om over zowat 1,8 km een brede bosweg te bewandelen tot aan de vogelobservatiehut van het Zwart Water. Net voorbij de hut, ter hoogte van het wandelknooppunt 20, dienden we onze wandelweg verder te zetten naar links. Hier dienden we volgens onze wandelgids duidelijk de tekens te volgen van de Streek-GR Kempen, welke hier gedeeltelijk verliep over het wandelnetwerk Kempense Heuvelrug. Op die manier trokken we achtereenvolgens voorbij de wandelknooppunten 81, 80 en tot slot 28. Zo ging het doorheen dit enorme bosgebied over brede zandwegen, welke af en toe wel eens moeilijk begaanbaar waren omwille van het mulle zand. Aan het wandelknooppunt 28 gingen we andermaal rechtsaf.

Aan dit laatste wandelknooppunt echter, hielden we even halt aan het monument ter ere van de bemanning van een vliegtuig van de Royal Air Force, welke sneuvelden in de nacht van 25 op 26 maart 1942. Even verder bereikten we de Herentalsebaan. Hier weken we even af van de geplande route, vermits 100 m naar rechts, we even gingen pauzeren in café ‘In de Heide’. Na te hebben genoten van een verfrissend drankje, ging het aan de overzijde van de Herentalsebaan, links in de Bekenbaan en even later links in de Olmenlaan. Waar de onverharde weg overging in asfalt, draaiden we rechts een zandweg in, die we volgden tot aan de Weyersberg rechts. Even verder volgden we links de St-Rochusstraat tot aan het pand nr. 57. Daar wandelden we via een voetpad schuin rechts tot aan de kapel H. Barbara. We hielden rechtdoor aan via het Corneliuspad en later de Hogeweg tot we de plaats bereikten waar de Streek-GR Kempen het gezelschap verkreeg van de GR565, het Sniederspad. Vanaf deze plek zouden we tot bijna in Tielen de wit-rode markeringen in het oog dienen te houden. Bijgevolg ging het voor ons linksaf, we staken nadien de N123 over en wat verder via een brugje de Kaliebeek. Zo vorderden we tot aan de inkompoort van de Hoge Rielen.

We betraden zo het natuurdomein, voorheen militair domein, thans jeugdverblijfscentrum. We trokken doorheen dit mooie natuurgebied en wandelden voorbij het restaurant-café. Even later verlieten we het gebied via de hoofdingang en stapten tot aan de rotonde. Even voordat we de kazerne van de para’s bereikten, dienden we links een bospad op te gaan. We verlieten daar het traject van de GR565 en volgden opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. We bleven het pad volgen in open veld, tot we Opstal bereikten, alwaar het linksaf ging. Even verder stapten we de Kerkstraat in tot aan het pand nr. 11, om via een paadje rechts aan te komen aan de kerk van Tielen. We konden er het mooie voormalige gemeentehuis bewonderen en als afsluiter nog even nagenieten bij een drankje in brasserie ‘Onder den Toren’. Zo eindigde onze wandeltocht na 24,8 km en 31803 stappen in het centrum van Tielen. De dag eindigde dan ook met een terugreis huiswaarts.”

296: Landen, Zaterdag 03 mei 2014, 26,36 km. (5982,779 km.)

“Het verslag van een wandeltocht met start en aankomst te Landen. Deze dagtocht, over een afstand van ongeveer 24,3 km, werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met de volgende omschrijving: ‘Langs kleine dorpjes, weiden, boomgaarden en akkers’. Tijdens deze wandeling zouden we een gedeelte volgen van het traject van de GR564. De voorziene plaats van vertrek situeerde zich ter hoogte van het station van Landen. Na een lange autorit bereikten we deze plaats, onder een wolkenloze blauwe hemel en een stralende zon. Niets stond dan ook in de weg om een schitterende wandeltocht aan te vangen, na weliswaar vooreerst de inwendige mens te hebben voorzien van het noodzakelijke. Vertrokken ter hoogte van het station gingen we onder de spoorweg door, om dan rechtsaf te gaan in de Smeestersstraat. Vanaf het begin van onze tocht volgden we de rood-witte markeringen van de GR564. Voorbij een linkse bocht, wandelden we rechtdoor in de Sint-Norbertusstraat en bevonden ons tezelfdertijd op het lokale Julia Tulkens Wandelpad. In deze straat gingen we voorbij de Sint-Norbertuskerk, vervolgens een stuk militair domein om derwijze een rotonde te bereiken. Daar hielden we links via de Koningin Astridlaan om 400 m verder de drukke N283 aan te treffen.

Over vrij korte afstand ging het op de N283 naar rechts, om aan de overzijde de Wezerenstraat in te gaan, richting Walsbets. De weg daalde matig tot aan het mooie Sint-Jan de Doper kerkje in Walsbets. Tegenover de kerk stapten we al klimmend verder in de links gelegen Sint-Blasiusstraat, ondertussen de lokale Zevenbronnen Wandeling volgend. Wat verder volgden we de GR naar rechts, via een kasseiweg, de Bortombestraat. Gekomen aan een kapel kwamen we opnieuw in de Wezerenstraat, welke ons leidde naar de N80. Aan de overzijde betraden we de Montenakenstraat om even later het voetpad rechts te kiezen tot aan de Sint-Amanduskerk van Wezeren. We wandelden omheen de kerk, om een links gesitueerde asfaltweg op te gaan. We staken nadien de Zevenbronnenbeek over en kwamen ter hoogte van een kruispunt met de Walhostraat, welke we naar links volgden tot aan de Heilig-Kruiskapel. Daar konden we even genieten op een bankje van een middagmaal. Tijdens het nuttigen van onze broodjes bemerkten we bezijden de weg een verwijzing naar de Landense Fietsroute. Aan de kapel zetten we onze wandeling verder via de rechts gelegen Bormanstraat en kwamen voorbij het Aulmenhof, een vierkantshoeve, welke thans onderdak geeft aan een bistro en restaurant. Twee kruispunten verder wandelden we linksaf tot opnieuw aan de N80.

Aan de overzijde betraden we een smalle betonweg welke ons liet gaan onder de autosnelweg E40 en de ernaast gelegen HST-lijn. Voorbij de tunnel ging het naar rechts om zowat 100 m verder schuin links te vervolgen. Driekwart kilometer verder kwamen we ter hoogte van een onverharde weg, alwaar we definitief het traject van de GR564 verlieten. We bevonden ons thans in de provincie Luik en hadden bijgevolg de taalgrens tevens overschreden. Op de onverharde weg volgden we, in tegenstelling tot de GR, naar rechts. Aan een electriciteitsstation ten behoeve van de HST-lijn, draaiden we linksaf, richting Lincent, dat we korte tijd later bereikten ter hoogte van het kruispunt met de Rue de la Bruyère. De overkant leidde ons de Rue du Piroy in, een kleine kasseiweg tussen boerderijen, om even later de N64 te bereiken. Aan de overzijde ging het via de Rue des Écoles voorbij het politiebureau en een sportcomplex tot aan de kerk en de Ferme de Lincent. Inmiddels werd het de hoogste tijd om een plaspauze in te lassen, doch tevens de dorst te lessen en dit konden we dan ook doen in het Centre Sportif de Lincent. Of beter gezegd, waar een sportcomplex al niet allemaal goed voor is.

Na deze pauze stapten we rechts de Rue du Bailly in, via welke straat we opnieuw onder de E40 en de HST-lijn gingen. Onmiddellijk na de tunnel ging het linksaf via een aardeweg welke 100 m verder uitkwam op een weg met twee betonnen stroken. Langzaam wonnen we aan hoogte, terwijl we stilaan de top van de helling bereikten. Af en toe veranderde de ondergrond naar kasseien en later asfalt, waarna we terecht kwamen ter hoogte van een kapelletje, ondertussen reeds op het grondgebied van Pellaines. We staken de Rue du Bordelais over om aan de overzijde de Rue de l’Arbre te bewandelen tot op een T-kruising. Even linksaf en we arriveerden aan de Sint-Bartelomeus en Sint-Hubertuskerk van Pellaines. We staken de Rue des Mayeurs over en gingen verder via de Rue de la Cosse en de geplaveide Ruelle, om terug aan te komen in de Rue des Mayeurs. Even over korte afstand naar links gevolgd, tot we de bebouwde kom bereikten van Linsmeau, inmiddels in de provincie Waals-Brabant. We sloegen een pad links in dat verliep langs de Kleine Gete en ons liet aankomen ter hoogte van de Kapel Notre-Dame de la Colombe. Op weg daarheen hadden we een tijdje de Promenade de la Colombe gevolgd.

Voorbij de kapel gingen we de eerste straat rechts in, de Rue de l’École om nadien de N64 te bereiken. Aan de overzijde verkregen we een licht stijgende kasseiweg welke we dienden te bewandelen tot aan een alleenstaande boom, de Arbre de la Gorlette. Voorbij deze boom ging het via een kasseiweg, later grindweg naar rechts, richting Racour, opnieuw in de provincie Luik. Gekomen tussen de huizen van Racour, gingen we rechtsaf ter hoogte van een Mariagrot. Via vervolgens de Rue de Linsmeau, de Rue de la Gironde en tot slot de Rue Bovy kwamen we ter hoogte van de kerk. Voorbij de kerk gingen we rechtdoor via de Ruelle Everaerts, een smal pad tussen muur en haag. Na enkele bochten kwamen we in de Rue de Landen, welke we rechts volgden langsheen het kerkhof tot net voorbij het bord Landen. We zaten ondertussen op een gedeelte van het Pepijn Wandelpad. We gingen even later linksaf om via een smalle weg tussen de velden, het ongeveer 1,5 km verder gelegen centrum van Overwinden te vinden. In Overwinden aangekomen, gingen we rechtsaf in de Kruisboomstraat en opnieuw rechts via de Wingbergstraat. De eerstvolgende straat links was de volgende wandelbestemming, aangegeven door een wegwijzer ‘Landense Fietsroute’. Voorbij een bedrijfsgebouw troffen we links de site van Sinte-Gitter aan. Een bezoekje mocht dus niet ontbreken.

Na het bekijken van deze archeologische site, verlieten we de omgeving via het Julia Tulkens Wandelpad. We keerden een eindje op onze stappen terug om vervolgens een pad rechts op te gaan dat verliep door een stukje bos en ons liet arriveren ter hoogte van een gebouw van de NMBS. Voorbij dit gebouw wandelden we linksaf, onder de spoorweg door om nadien voorbij de tunnel rechts te houden, evenwijdig met de spoorweg. We hadden nu de watertoren van Landen als richtpunt. Eenmaal voorbij de toren ging het via een onverhard pad omhoog, richting parking aan het station, eindpunt van de tocht. Alvorens de terugreis aan te vatten, hielden we nog even een drankapuze in café ’t Landenhuis. We eindigden onze wandeling dan ook met een afgelegde afstand van 26,36 km, goed voor 33800 stappen en iets meer dan zes uur wandelplezier.”

295: Asse, Zaterdag 26 april 2014, 27,99 km. (5956,419 km.)

“Het relaas van onze ervaringen tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Asse. Deze dagtocht werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, onder de welluidende titel: ‘Door de voortuin van het Pajottenland’. De voorziene startplaats situeerde zich ter hoogte van het station van Asse en had volgens de gids een te wandelen afstand van 25,7 km. Er bestond evenwel een mogelijkheid, het parcours in te korten tot 20,6 km. Tijdens het verloop van de wandeltocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR128, namelijk zowat 11,5 km. Na een ritje met de auto, gevolgd door een ontbijt ter plaatse, konden we even later van start gaan, voorlopig nog voorzien van wat zonneschijn en een grotendeels blauwe hemel. We verlieten het station van Asse en namen een kasseiweg naar rechts, over de parking van het station. We staken nadien de spoorweg over om 100 m verder een brede landweg links in te gaan, welke ons leidde tot aan een dwarsweg. Ook daar draaiden we linksaf in de richting van een drukke asfaltweg. Aan de overzijde betraden we de wijk Waerbeek, om even verder, voorbij het rusthuis rechts aan te houden en over zowat 1 km een asfaltweg te volgen. We bevonden ons op het plaatselijke Grote Molenbeek Wandelpad, dat we links verder bewandelen in de Dorenweg. Ter hoogte van de volgende dwarsweg ging het rechtsaf richting kerk van Mollem.

We stapten echter niet tot aan de kerk, maar volgden vanaf nu het traject van de GR128 naar links, via een grasweg langsheen de muur van het kerkhof. Nogmaals linkaf ging het langs de rand van het kleine Kloosterbos van Mollem, alwaar we ondertussen een gedeelte volgden van de Hellepad Natuurwandeling. We staken een beek over en gingen verder tussen weideafsluitingen naar de wijk Beneden-Vrijlegem. Gekomen aan een asfaltweg kozen we voor rechts om zo de spoorweg over te steken en een 20-tal meter verder links een smal pad op te gaan. Vervolgens hielden we tot tweemaal toe rechts aan en wandelden voorbij een hoeve uit 1896 om even verder links de Drielindenlaan in te gaan. Waar deze straat een bocht maakte naar rechts, hielden we rechtdoor aan via een landweg om alzo het Paardenbos te bereiken. We zetten onze wandeling verder langsheen de rand van het bos naar links, staken een beek over en kwamen terecht op een asfaltweg Paddebroeken. We bemerkten er de aanduiding van de Land van Asse Route en troffen er een kapel aan, voorzien van een zitbank. Tijd dus voor een wandel- en lunchpauze. Na deze onderbreking gingen we opnieuw op pad.

We gingen Paddebroeken in naar links om de eerste veldweg rechts te kiezen, richting Mazenzele. We staken de Weyenberg over, om aan de overzijde de Sultveltstraat over korte afstand te volgen. 150 m verder troffen we links een grasweg aan, alwaar we de lokale wandelroute het Pieter Paulus Wandelpad betraden. We kwamen langs een grasplein met rustbank, doch gingen nog even verder tot in het centrum van Mazenzele, waar we even halt hielden in café ‘In de Sportwereld’. Na een kopje koffie gingen we tot aan de N47, de weg Asse-Dendermonde. We staken deze drukke weg over en volgden een geasfalteerd pad, later graspad om dan de provinciegrens met Oost-Vlaanderen te passeren. Even later betraden we het Kravaalbos, om daar vast te stellen dat de aanwijzingen van de GR128 heel nuttig waren, gelet op het voortdurend veranderen van wandelrichting. Na het genot van de tocht door het bos kwamen we aan het Hof te Putte. Ondertussen hadden we een gedeelte bewandeld van de Faluintjesstreek Wandelroute. Via een kasseiweg gingen we verder naar rechts en betraden het gehucht Doment.

Nog steeds rechts aanhoudend via een brede verharde weg, ging het verder richting Nievelveldweg. Na nog een links-rechts beweging bereikten we het kruispunt met de Affligemdreef, welke we verder naar links zouden ingaan, doch vooreerst hielden we er even halt in café-snack Kozakkershof. We waren immers toe aan een drankpauze. Na wat vloeibare energie te hebben opgeslagen, volgden we de Affligemdreef naar links tot aan het volgende kruispunt, alwaar we het traject van de GR128 verlieten, om links de Abdijstraat te kiezen. Op die manier stapten we voorbij de Abdij van Affligem. Onderweg daarheen stapten we langs het Kluis Wandelpad en het Roofridderspad. Voorbij de Abdij ging het aan het kruispunt opnieuw naar links, we hadden immers de terugweg aangevat. Via de Lange Straat en vervolgens Koeweidelos, ging het voorbij een kapel. Korte tijd later bereikten we opnieuw de Abdijstraat om dan verder te gaan in de Grotendriesstraat tot aan een splitsing waar we rechts een asfaltweg dienden te kiezen. Even verder werd dit een landweg, er volgde een lichte beklimming om opnieuw de provinciegrens te overschrijden. Uiteindelijk kwamen we aan de N9, de weg naar Aalst, om die links in te slaan en te volgen tot aan de kerk van Asse-ter-Heide. Ook hier konden we even verpozen, met name in café 3 voor 1 frank.

We staken nadien de N9 over om de wandeling verder te zetten via de Assestraat. Ter hoogte van de eerste splitsing hielden we rechts en gingen voorbij het ‘Hof de lange Bomen’. We gingen voor de tweede maal tijdens de tocht een hoogspanningslijn onderdoor, om nog altijd de richting rechtdoor aan te houden. We bereikten wat later het restaurant Hof ten Eenhoorn. Na wat klimmen staken we even verder de weg Asse-Edingen over, om aan de overzijde vooreerst een klinkerpad en nadien een grasweg te volgen. Vervolgens konden we tussen weiden langzaam afdalen naar de wijk Terlinden, om daar links een asfaltweg te betreden, welke ons leidde naar een vijver. We stapten een tijdje op het Petrus Ascanus Wandelpad om stilaan het centrum van Asse te bereiken. Doch alvorens opnieuw het station te bereiken, hadden we nog een passage door het Waalborrepark, waar we toch nog enkele opmerkelijke kunstwerken konden bekijken. Even later kwamen we aan het einde van onze dagtocht ter hoogte van het station van Asse. Op de teller hadden we ondertussen 27,99 km en dit na 35885 stappen. We waren zowat zes uur en zevenentwintig minuten vroeger hier van start gegaan.”

294: Zoutleeuw, Zaterdag 19 april 2014, 28,2 km. (5928,429 km.)

“Het volgend wandelverslag handelt over een tocht, beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met start en aankomst te Zoutleeuw. In deze gids verkreeg deze dagtocht als titel: ‘Driesterrenkunst in het Geteland’. De totale afstand van de tocht bedraagt 28,2 km, doch kon onderweg worden verkort tot 27,35 km. De plaats van vertrek situeerde zich ter hoogte van de Grote Markt in Zoutleeuw. Een plaats welke we bereikten na een ritje met de auto. Onderweg tijdens de wandeltocht zouden we een gedeelte volgen van de GR128 en de Streek-GR Hageland. Een hele tijd de blik gericht op enerzijds rood-witte markeringen en anderzijds geel-rode aanwijzingen. Na vooraf te hebben genoten van een hapje, konden we even later op pad. We verlieten de Grote Markt van Zoutleeuw via de Ridderstraat en de Koepoortstraat, om dan de Ijzerenweg over te steken. Dit is het fietspad Tienen – Sint-Truiden, aangelegd op de gelijknamige voormalige spoorlijn. Inmiddels hadden we het asfalt geruild voor een prachtige kasseiweg en staken de Dormaalbeek over. Tussen de weiden door ging het richting Helen, doch vooreerst staken we de Kleine Gete over. Logisch volgden we aldaar het Kleine Gete Wandelpad. Eenmaal het dorpje binnen gewandeld voerde de route ons tot aan een rotonde. We hielden rechtdoor aan en wandelden voorbij een kapelletje ter ere van O.-L.-V. van Gedurige Bijstand.

Net voor het plaatsnaambord van Melkwezer dienden we een betonweg schuin rechts op te gaan. Hier kregen we voor het eerst zicht op de in bloei staande fruitboomgaarden. Gekomen ter hoogte van een brede weg, gingen we rechtsaf tot we het fietspad Zoutleeuw-Tienen bereikten. Vanaf daar volgden we over zowat 1,8 km het fietspad naar links. Tijdens dit wandelgedeelte staken we achtereenvolgens de ’s Hertogengracht en de Grote Gete over. We arriveerden ter hoogte van een splitsing, alwaar we linksaf gingen richting Tienen, om tenslotte de weg Drieslinter – Melkwezer te bereiken. We zetten onze tocht verder via het Stationsplein en de Stationsbaan. We hadden reeds de aanwijzing bemerkt dat we het Viskot – Terhagen Wandelpad volgden en ons bevonden op het grondgebied van Drieslinter. Ook het Linterse Wandelpad mocht niet ontbreken tijdens deze dagtocht. We stapten rustig verder via de Motstraat en de Molenstraat om een brug te bereiken over de Grote Gete. We staken de rivier over om 500 m verder rechts aan te houden. De weg leidde naar een betonbaantje alwaar we opnieuw rechts kozen om andermaal aan te komen aan de Grote Gete. We draaiden naar links om een halve kilometer verder bij een brug te arriveren. Meteen de plaats waar we even het traject van de GR128 verlieten.

We staken de rivier over en stapten door de Getestraat naar Neerlinter. Opvallend bevonden we ons op een deel van de Twee Geten Route. We dwarsten nogmaals het spoorweg fietspad en wandelden rechtdoor tot op de Grote Steenweg in het centrum van Neerlinter. Aan de overzijde volgden we de Kasteelstraat om via een links gelegen kasseiwegje achter de kerk en het kerkhof van Neerlinter te stappen. Rechtsaf wandelden we even later tussen een bosje en een fruitplantage, om via enkele bochten de Braambeekstraat in te gaan. Een kasseiweg later, waar we het Heerebeke Wandelpad volgden, bereikten we een asfaltweg die we rechts ingingen. Stilaan kwamen we aan ter hoogte van een kruispunt bij een kapelletje. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder via de Heistraat om korte tijd nadien via een poortje het Heibos te betreden. We stapten doorheen dit bosgebied, terwijl we werden gegidst via een lokale wandelroute van Natuurpunt, aangegeven door het logo van de vereniging. Eenmaal door het bos kwamen we op een asfaltweg terecht aan de rand ervan. Deze weg vooreerst naar links opgaand, bracht ons via enkele haakse richtingsveranderingen in het centrum van Ransberg, het hoogste punt tijdens deze tocht, met name 80 m. Zowat 1 km verder kwamen we aan een watertoren.

Aan de watertoren gekomen sloegen we rechtsaf en volgden vanaf nu de geel-rode markeringen van de Streek-GR Hageland en tezelfdertijd de aanduidingen van een lokale wandelroute het à Speculopad. Gedurende zowat 3,4 km wandelen in zuidoostelijke richting, verkregen we verscheiden wandelwegen onder de voeten, passeerden alweer enkele fruitplantages en dienden af en toe doorheen de boomgaarden te wandelen. Uiteindelijk kwamen we terecht op een brede weg en wandelden rechtsaf, voorbij de bushalte Café David. Aan de overzijde van de weg wandelden we de Getestraat in en dwarsten nogmaals het fietspad Diest-Tienen. Even verder werd de weg onverhard en gingen we een links gelegen pad op, stapten langs de rand van een bosje om nadien via een houten brugje de Grote Gete over te steken. Nadien staken we opnieuw de ’s Hertogengracht over en kwamen terecht in het gehucht Bos. Het pad werd breder en kwam uit op een asfaltweg, om die links te volgen tot aan de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Bos, een restant van het vroegere klooster van Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën. De huidige kerk was toen dienstig als kapel van het klooster.

We stapten verder tot op een splitsing ter hoogte van een kapelletje om daar linksaf te gaan. Ter hoogte van het huis nr. 10 betraden we een aardeweg rechts, om net voor een weide opnieuw rechts te kiezen en een smal pad te betreden dat leidde naar de Vloedgracht. Daar troffen we een wandelboom aan, de plaats waar we even de geel-rode markeringen van de Streek-GR Hageland inruilden voor de rood-witte van de GR128, welke we nu zouden volgen tot op de Grote Markt van Zoutleeuw. We wandelden bijgevolg naar rechts en bereikten kort nadien reeds de bebouwde kom van Zoutleeuw in de Tiensestraat, welke ons links leidde naar het centrum, niet alvorens we nogmaals de Kleine Gete overschreden. Zo kwam dan een einde aan alweer een mooie en vooral zonnige wandeltocht.”

293: Kessel, Zaterdag 12 april 2014, 29,87 km. (5900,229 km.)

“Enigszins gehinderd omwille van de ochtendmist, trokken we vandaag richting Kessel, startpunt van een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen’. Deze tocht had volgens dit boekje een lengte van 26,1 km, waarbij een verkorting mogelijk was tot 22 km. Omwille van enkele omzwervingen tijdens deze dagtocht, eindigden we op een totaal afgelegde afstand van 29,87 km, althans volgens onze stappenteller. De komende weken zal blijken of we onze staplengte van 79 cm nog dienen aan te passen. Maar goed, eenmaal de startplaats bereikt, konden we ons voertuig kwijt op de parking aan het station van Kessel. Even later waren we voorzien van de wandelschoenen en konden we op weg. We lieten het station van Kessel achter ons en wandelden in de richting van de kerk, hierbij meteen gegidst door de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam – Parijs). Via de links gelegen Torenvenstraat ging het naar de Vredestraat. Hier zouden we het Vredehof kunnen bekijken, een met tulpen aangelegde tuin, doch op de dag van vandaag een gesloten toegangshek met erachter een verwilderd landschap. Hier en daar een sporadische tulp welke het onkruid wist te weerstaan.

Dan maar de weg vervolgd. Twee straten verder volgden we een pad naar links en betraden een stukje bosgebied. Korte tijd later bereikten we een afgesloten stukje natuurgebied, zodat ons geen andere mogelijkheid restte, dan over de draad en de klappoortjes te kruipen, teneinde het juiste pad te behouden. Aan de overzijde konden we evenwel onze weg vervolgen via een slingerend pad doorheen het bos. Heel even werd het bospad onderbroken door een stukje asfalt, doch vrijwel onmiddellijk konden we aan de overkant van de weg het natuurgebied ‘Steenbeemden’ betreden. Een breed grindpad konden we verder bewandelen, dat wat verderop versmalde tot een paadje. Zo bereikten we korte tijd nadien de Netedijk. Via enkele trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad, dat we naar links dienden te volgen. Hier werden we af en toe ingehaald door groepjes fietsers. Enkele honderden meters verder ging de Kleine Nete onder het Netekanaal door en dienden we links aan te houden. Een rustbankje met uitzicht op het kanaal, leek een geschikte plaats om een hapje te eten. Op de vuilbak naast de bank bemerkten we de aanduidingen van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute.

Na dit zalige oponthoud vervolgden we onze weg langsheen het Netekanaal, om zowat 500 m verder een links gelegen graspad te volgen. We bereikten enkele woonhuizen, om opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Beatrijslaan. We bewandelden op die manier een stukje van het traject van de Diamantroute, een fietstraject van 30 km. Via deze straat ging het richting spoorweg, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te steken. Aan de overzijde van het kanaal ging het nadien onder de spoorweg door en kwamen we aan de ingang van de taverne ’t Oud Lier. Gezien ondertussen de zon was verschenen, leek het een ideaal moment om op het grasveld plaats te nemen aan een tafeltje en de koffie te laten smaken. Blijkbaar waren we niet de enige wandelaars en fietsers die hier even kwamen verpozen. Na de koffiepauze wandelden we langsheen de spoorweg verder, om vervolgens via een voetgangersbrug ernaast, de Kleine Nete over te steken. Aan de overzijde maakten we een bocht van 180° en gingen vervolgens onder de brug door, om op die manier het traject van de GR12 te verlaten. We vervolgden onze wandelroute via de dijk naast de Kleine Nete. Een verlaten bunker bezijden de weg was heel even het onderwerp van gesprek.

Via het Havenpad, een lokale wandelroute van 3,3 km, trokken we verder richting jachthaven, ter hoogte van het fietsknooppunt 88. Aldaar aangekomen verlieten we de dijk en daalden af naar de toegangsweg tot de jachthaven, om vervolgens de drukke Oostmalsesteenweg te bereiken. Deze weg werd gedwarst, waarna het verder ging via het spoorwegfietspad Lier-Broechem, een smal asfaltpad dat we zouden volgen tot net voor de ring omheen Lier. Voortaan kregen we een hele tijd onderweg de aanduidingen te zien dat we het traject volgden van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van 25,4 en 13 km. Ter hoogte van de ring ging het rechtsaf en volgden nu gedurende geruime tijd enkele landelijke wegen. We trokken dus tussen de akkers en weilanden door. Later volgde zelfs over ongeveer 800 m een veldweg van de ene boerderij naar de andere. De veldweg mondde uit ter hoogte van de Hondstraat en bevonden we ons in Ranst. Hier zouden we op zowat 300 m buiten het parcours een café aantreffen, met name de 4 Gemeenten. Vol goede moed ging het dus even via een ommetje daarheen, echter bleek dat het café niet langer meer bestond en werd vervangen door een moderne winkel. Terug dan maar naar het aangegeven traject, doch onderweg daarheen maakten we even een tussenstop ter hoogte van een bruggetje teneinde even te denken aan de inwendige mens.

Gezeten in het gras en voorzien van een stralend zonnetje smaakten de sandwiches overheerlijk. Korte tijd later kwamen we terug in beweging en vervolgden onze weg in de Hondstraat, hierbij een gedeelte volgend van de Boomgaardroute (30 km) en het Hagenbroekpad (8,6 km). Na de Hondstraat volgde de onverharde Grotehoeveweg en zo belandden we in Vremde. Uiteindelijk bereikten we de drukke Broechemsesteenweg, welke we naar links volgden tot aan het volgende kruispunt. Daar bemerkten we het bordje van de Pallieterland Route, een traject voor gemotoriseerd verkeer. Via een woonstraat bereikten we even verder het kerkje van Millegem. Volgens de wandelgids leek dit een uniek plekje voor een picknick, we voegden dan ook de daad bij het woord en genoten van een aangename en zonnige pauze op een bankje voor de kerk. Ongeveer anderhalve kilometer verder bevond zich het centrum van Ranst en daar ging het vervolgens heen via enkele woonstraten. Bij het bereiken van het centrum troffen we links van de weg een horecazaak aan met buitenterras, ’t Klooster genaamd, tijd vonden we zelf om over te gaan tot het nuttigen van een kopje koffie.

Na de beentjes een beetje te hebben laten rusten, dienden we noodgedwongen onze wandeling te vervolgen, het was immers nog een heel eindje stappen. Gekomen ter hoogte van de kerk van Ranst, pikten we opnieuw de draad op en bevonden ons derhalve terug op het traject van de GR12, we zouden dus de wit-rode markeringen volgen tot aan het station van Kessel, plaats waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We wandelden doorheen enkele woonstraten, een pad tussen hagen om nadien opnieuw doorheen een stukje bos te wandelen. Zo kwamen we uit aan de rand van een enorm golfterrein. Ons traject verliep over een pad tussen paaltjes over het terrein zelf. Links bemerkten we het kasteel Bossensteen. Wat verder ging het linksaf doorheen de oude kasteeldreef tot aan de openbare weg. Een kerkwegel aan de overzijde leidde ons verder naar de kerk van Broechem. We bemerkten de aanduidingen van het Jules Persijnpad (7 km) en de Czaganiroute (3,5 of 4,2 km). In het centrum van het dorp konden we nog even voor het laatst onze dorst lessen in café De Kastelein.

Na deze laatste pauze vervolgden we onze wandeling. Vrij vlug verlieten we de bebouwde kom en wisselden het asfalt voor enkele veldwegen, waarbij we belandden tussen de in bloei staande boomgaarden. Enkele graspaden waren een welkome afwisseling. Stilaan zagen we in de verte de kerktoren van Emblem, welke we korte tijd nadien van dichtbij konden bekijken. De tocht bracht ons langsheen het oude gemeentehuis en vervolgens tot aan de Kesselsesteenweg, welke we naar links volgden over het Netekanaal en de Kleine Nete. Hier had men de kans om de route in te korten, door de weg verder rechtdoor te volgen. We namen echter een links gelegen fiets- en wandelpad langsheen de Kleine Nete en volgden dit over zowat 700 m. De GR-tekens volgend verlieten we de dijk en enkele straten verder, bereikten we het Provinciaal Domein Kesselse Heide. Via een veerooster konden we het gebied betreden en kregen een waardige afsluiter van deze dagtocht. Vrij vlug verlieten we dit gebied en bereikten opnieuw de openbare weg.

Uiteindelijk bereikten we later een spoorlijn, welke we aan de overzijde naar rechts volgden. Een pad dat alsmaar smaller werd, bracht ons tenslotte tot aan de vestinggracht van het Fort van Kessel. Een laatste bezienswaardigheid op deze wandeling. Het ging vervolgens via de toepasselijke Fortstraat stilaan terug richting station van Kessel, alwaar we ’s ochtends de wandeling hadden aangevangen. Tot slot nog wat cijfergegevens: deze dagtocht was goed voor 29,87 km, 1886 cal en 37730 stappen in een tijd van 6.37.27. Moe maar voldaan kozen we vervolgens al rijdend de richting van onze thuishaven.”

292: Oud-Turnhout, Zaterdag 05 april 2014, 27,08 km. (5870,359 km.)

“Ditmaal het verhaal met betrekking tot de bezienswaardigheden, alsook onze belevenissen, tijdens een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Deze dagtocht, in de gids beschreven als: ‘Landschap De Liereman, stille waters, diepe poelen’, ging van start in Oud-Turnhout ter hoogte van het bezoekerscentrum De Liereman. Als alternatieve startplaats kon men kiezen voor Arendonk, ter hoogte van de kerk. Wij gingen alvast van start in Arendonk, nadat we onze auto veilig konden achterlaten op de parking ter hoogte van de bibliotheek in de straat Vrijheid. Deze wandeling had een voorziene lengte van 25,3 km, doch kon worden ingekort tot respectievelijk 24,3 of 22,3 km. Na een hapje ter plaatse konden we van start gaan voor deze tocht. We verlieten de parking aan de bibliotheek en staken via een brugje de Wamp over, om rechtdoor te gaan voorbij het zwembad. Nadien ging het rechtsaf in De Vloed om zowat 50 m verder links een tegelpad op te gaan. Een tweetal bochten later bereikten we de Schutterstraat, die we links insloegen, om aan het volgende kruispunt opnieuw rechts te kiezen en de Grotstraat te volgen tot aan de kapel van de Heikant, voorzien van een kleine Lourdesgrot. Hier verlieten we voorlopig even het traject van de GR565, welke we van bij de start hadden gevolgd.

Na het bekijken van deze mooie kapel, draaiden we links in de Kuiperkensstraat. Over zowat 1,7 km dienden we nu min of meer steeds rechtdoor te wandelen, vooreerst via de reeds vermelde straat, wat verder via een weg afgesloten voor het verkeer en tenslotte via een tegelpad tussen een betonnen afsluiting. We staken een verkeersweg over en hielden nog steeds dezelfde richting aan, nu via de Reenstraat. Na de volgende kruising nog altijd rechtdoor via ditmaal de Heirbaan tot aan het wandelknooppunt 22 van het wandelnetwerk Antwerpse Kempen. Onderweg daarheen hadden we reeds kennis kunnen maken met de Corsendonkroute, een fietsomloop van 46 km. We bevonden ons aldaar ter hoogte van een brede zandweg links, de Hogepedestraat. We wandelden linksaf richting knooppunt 42, om na ongeveer 400 m scherp rechts te draaien. We staken een betonwegje over en vervolgden onze weg aan de overzijde via een graspad. Op die manier bereikten we de bossen van Reenheide, welke we ingingen. Een 350-tal meter in het bos, hielden we op een kruising rechts aan. We stapten voorbij knooppunt 43 en kwamen wat verder opnieuw uit aan de Heirbaan, ditmaal aan knooppunt 21. We gingen linksaf om zowat 1,3 km verder een brug over te steken aan het wandelknooppunt 20.

Aldaar betraden we een brede zandweg naar rechts, die we over zowat 600 m volgden tot net voorbij het knooppunt 60, om dan schuin rechts het bos in te gaan richting knooppunt 19. Tezelfdertijd wandelden we daar langs een Natuurpuntpad, aangegeven door oranje driehoekjes. Volgens lokale info betrof dit het natuurgebied De Korhaan. Na enkele bochten kwamen we in de nabijheid van het kijkplatform Brakeleer, tijd om even te pauzeren en vanop het platform de omgeving te bekijken. Nadien draaiden we scherp linksaf, om vervolgens over zowat 2 km een breed pad te volgen. Rechts hadden we een prachtig zicht op heide- en veengebied. We passeerden een authentieke Kempense stal en bereikten nadien de uitkijktoren aan de rand van een moeras- en veengebied. Ook daar hielden we even halt om de toren te beklimmen en boven te genieten van een weids uitzicht. Het loonde alvast de moeite de trappen allemaal te beklimmen. Na dit leuke intermezzo zetten we onze wandeling verder. De weg waarop we ons bevonden draaide eerst naar links en nadien naar rechts, waardoor we een splitsing bereikten en opnieuw de rood-witte markeringen bemerkten van de GR565. Hier weken we even van het voorziene traject af, om een 200-tal m verder even te verpozen in het bezoekerscentrum De Liereman. We konden er alvast een kopje koffie smaken.

Tegenover het bezoekerscentrum volgden we even later de Lieremansweg, om opnieuw ons te richten op de rood-witte markeringen van de GR565. Zowat 200 m verder ging het naar links een smal bospad in. Via een poortje wandelden we even later scherp rechtsaf, overschreden de Lieremansloop om even verder opnieuw een stuk bos aan te treffen, waar we omheen wandelden. Na een vlonderpad te hebben gehad, kwamen we aan een T-splitsing om het vengebied te verlaten naar rechts. Enkele haakse richtingsveranderingen later kwamen we op de Lage Mierdseweg, om rechtdoor een brede zandweg te volgen. We verlieten bijgevolg het natuurreservaat. De voorbije kilometers waren we tal van borden voorbij gewandeld, met diverse vermeldingen, zoals onder andere: ‘Stilte is hier een geluid’. Na het verlaten van deze groene zonde, vooral inderdaad gekenmerkt door de stilte, kwamen we aan de dijk van het kanaal Dessel-Schoten, om vanaf daar het jaagpad naar rechts te volgen over een afstand van ongeveer 4 km. We stapten op die manier een tijd later voorbij brug 6, om daar de weg Arendonk-Weelde over te steken. Even voorbij de gebouwen van de Dienst Scheepvaart, verliep het jaagpad wat kronkelend tussen kanaal en bos, om een tweetal km verder dit bos te verlaten. We verlieten tenslotte de dijk naar rechts via een veldweg.

Deze veldweg leidde stilaan richting Arendonk, doch vooreerst stapten we omheen een voetbalterrein, waarna we in de straat Meulegoor terecht kwamen. Via de verder gelegen woonwijk Heikant kwamen we uiteindelijk terecht aan een vijver. Opnieuw verlieten we het traject van de GR565, om voorbij de vijver links te kiezen en de wijk Madritten in te gaan. We zagen vrijwel dadelijk de aanduiding dat we wandelknooppunt 38 hadden bereikt en daar ging het via een smal paadje tussen afsluitingen rechtsaf. Via de straat Hokken en vervolgens Molenzicht, bereikten we de plaats waar een molen staat opgesteld. We konden ter plaatse war verder info bekomen inzake deze Toremansmolen. Voorbij de molen ging het langs het Heemhuis, alwaar we het beeld konden bewonderen van de bordenlikker. Voorbij het Heemhuis wandelden we de links gelegen straat Molenwiel in om dan op de weg Begijnhof, de rivier de Wamp over te steken. Even voorbij de rivier ging het rechtsaf in het Begijnenstraatje om korte tijd nadien de straat Vrijheid opnieuw te betreden.

Meteen was de wandellus rond en konden we terugkijken op een mooie en aangename wandeling doorheen prachtige natuur. We waren dan ook ongeveer zes uur voorheen van start gegaan en eindigden deze dagtocht na exact 27,08 km, goed voor 33856 stappen. Het wandelalbum is alweer enkele foto’s rijker.”

291: Leffe, Zaterdag 29 maart 2014, 17,1 km. (5843,279 km.)

“Het volgende wandelverhaal brengt ons nogmaals over de taalgrens. Toen immers, hadden we een wandeltocht gekozen, beschreven in de Dagstappergids Ardennen, deel 3, met start en aankomst te Leffe. Deze tocht ging over een lengte van 17,1 km en verkreeg in de wandelgids de volgende beschrijving: ‘Natuur en vergezichten hoog boven de Maas’. De voorziene startplaats bevond zich ter hoogte van de parking tegenover de kerk van de abdij van Leffe. Na een weliswaar lange autorit bereikten we tenslotte Leffe, voorzien van een stralend blauwe hemel en reeds een flinke dosis zonneschijn. Na vooreerst te hebben genoten van een hapje voor onderweg, konden we op pad, een aangename wandeltocht tegemoet. Bij het verlaten van de parking bevonden we ons vrijwel dadelijk op het kruispunt aan de Place de l’Abbaye, om dan rechtsaf te gaan, richting Lisogne. Ter hoogte van de oversteekplaats gingen we aan de overzijde van de weg, haaks linksaf naast het oorlogsmonument, om vanaf daar de rood-witte markeringen te volgen van de GR126. Zo verlieten we de woonzone en kwamen ter hoogte van de N948, om die vervolgens aan de overzijde naar rechts te volgen. Aan het bord, einde bebouwde kom Dinant, verlieten we links de N948 om een smal pad op te gaan, dat zich bevond op een berm. We verkregen een korte passage doorheen een stukje natuurreservaat en een klein stukje bos.

We verkregen links zicht op de steengroeve Carrière de Leffe, waar we korte tijd later arriveerden ter hoogte van het terrein van de steengroeve op een geasfalteerde dwarsweg, om die naar rechts in te gaan. Die weg volgend bereikten we een groot kruispunt voorzien van een es. Gevolg gevend aan de wegwijzer richting Purnode, draaiden we bijgevolg linksaf, om bijna onmiddellijk de weg naar rechts te verlaten via een veldweg. We voelden dat we matig bergop wandelden om een tijdje later, haaks rechtsaf nog steeds stijgend verder de veldweg te bewandelen, tot aan een alleenstaand pand. We hadden ondertussen het grondgebied betreden van Loyers. Voorbij de volgende boerderij wandelden we in de straat Sur les brûlés, om vast te stellen dat de GR126 een andere richting uitging. Wij stapten rechtdoor en volgden hierbij een plaastelijke wandelroute aangeduid door liggende rode ruitjes, tot aan een oude toren van een voormalige boerderij, welke volledig overwoekerd werd door begroeiiing. We betraden echter niet het centrum van Loyers, doch sloegen de eerstvolgende straat rechts, de dalende Rue de la Galerie in. Vanaf nu ging het geruime tijd onafgebroken rechtdoor en vooral bergaf.

We staken even later opnieuw de N948 over, om verder te gaan via de Route de Froidin. We verlieten vervolgens deze weg naar rechts via een smal pad, net voor het bereiken van de Rue Val de Douaine. Tussen de weiden daalden we snel af en bereikten een strook bos, waar we doorheen wandelden via een brede bosweg, nog steeds verder dalend. Eenmaal het bos achter de rug, wandelden we links een dwarsgelegen asfaltweg in welke ons leidde tot aan een bocht, waar we oog in oog stonden met het Château de Chession. Links ervan bemerkten we de kabbelende Ruisseau des Fonds de Leffe. Na het nemen van enkele foto’s zetten we onze wandeling verder. Net voorbij het kasteel gingen we de eerste stijgende rechterweg in, om aan de volgende Y-splitsing links verder te klimmen. Immers het ging vrij steil te hoogte in, over een ondergrond van kalksteen. Eerst verdween het bos aan onze linkerzijde en even verder ook aan de rechterkant. We verkregen nu een weids uitzicht over akkers, beheerst door een watertoren in de verte. Wat verder kwamen we aan een onverharde dwarsweg, welke we naar rechts dienden te volgen.

Matig dalend, ging het opnieuw rechtsaf, net voor het bereiken van de eerste woningen. Een alweer stijgende asfaltweg leidde naar een grote verlaten boerderij. Net voor de boerderij wandelden we opnieuw rechtsaf, naast een electriciteitscabine, dalend over een met gras begroeide weg. Voorbij de boerderij ging het naar links, om nogmaals te kunnen genieten van de doortocht van een mooie strook bos. Na het afdalen bereikten we opnieuw de Ruisseau des Fonds de Leffe en vervolgens de N948. Via de Rue Remy Himmer, waarin we ons thans bevonden, arriveerden we terug op de Place de l’Abbaye, om nadien het tweede gedeelte van de wandeling aan te vatten. We gingen andermaal rechtsaf, ditmaal flink stijgend, richting Huy om even verder de rechts gelegen Charrau de Leffe te kiezen. Ditmaal ging het nog steviger bergop voorbij een rotswand links. We konden ons verder houden aan de tekens van enkele plaatselijke wandelpaden, met name liggend geel ruitje en liggend rood ruitje. Net voorbij het laatste pand, dienden we scherp linksaf te gaan, via een steil pad langs de rand van het bos. We gingen dieper het bos in en kregen links, via doorkijkjes, zicht op de ruïne van de burcht van Crèvecoeur.

We bereikten een dwarsweg voor de Carrière de Leffe, welke we naar links dienden in te gaan, om verder aan het bord Carrière de Leffe, opnieuw links te kiezen. We kwamen op die manier terecht bij de schaapstal Au Mouton Noir van de natuurvereniging Natagora. Normaal gezien zouden we hier, net voor de schaapstal links dienen te wandelen, om te genieten van een gedeelte van het natuurreservaat, doch om één of andere reden, werd dit geweigerd door een lid van de natuurvereniging. We dienden bijgevolg rechtdoor verder te wandelen, aangezien de voorzien route wat verderop uitmondde op het pad dat we nu zouden inwandelen. Tenslotte arriveerden we toch op een punt waar we opnieuw de juiste route volgden en begonnen af te dalen doorheen het bos om beneden een stand voor kleiduifschieten aan te treffen. De weg boog af naar rechts en bevonden we ons in het dal van de Maas met ernaast de drukke N92. We wandelden een tijdje langsheen de N92, tot aan kilometerpaal 24. Een wandelpad links was onze volgende wandelrichting. Via een slagboom betraden we een weggetje dat ons liet wandelen langs de oever van de Maas.

Gekomen ter hoogte van een kleine binnenhaven, gingen we opnieuw voorbij een slagboom en even verder het kerkhof. We kwamen terug bij de N92 die we ditmaal volgden via een voetpad, voorbij een camping. Na het passeren van het plaatsnaambord Dinant en een stuw in de Maas, ging het een laatste maal linksaf naar de parkeerplaats aan de Abdij van Leffe. Het eindpunt van een mooie, doch vermoeiende tocht door een stukje Ardennen.”

290: Essen, Zondag 23 maart 2014, 15 km. (5826,179 km.)

“Op deze grijze zondagochtend, ging het vrij vroeg richting Heide in de provincie Antwerpen. Aldaar immers dienden we de trein te nemen tot in Essen, alwaar we een wandeling zouden aanvangen, terug richting Heide. Deze tocht is beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’, met name wandeling N° 6, Essen-Heide, met een afstand van exact 15 km. Aangekomen in Heide, dienden we zowat een half uur te wachten op de komst van de trein, dus maakten we van deze tijd gebruik om een hapje te eten. Tevergeefs werd uitgekeken naar een geopende herberg. Even later konden we de trein op voor een kort ritje richting Essen, via enkele tussenstops. Even later bereikten we Essen en konden we alvorens te vertrekken op wandeltocht, nog even terecht in de broodjeszaak ‘Trapke Op’ voor een kopje koffie. De andere herbergen in de omgeving van het station waren immers gesloten. Nu goed, de wandeling nam een aanvang bij het verlaten van het station van Essen.

Hier ging het rechtsaf, via de brug over de sporen en vervolgens de eerste straat rechts, Hemelrijk. Hier volgden we over korte afstand een aangegeven fietstraject, met name de Heide Route. (57 km) Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 93, ging het een links gelegen dreef in. Hier bemerkten we de eerste wit-rode markeringen van de GR5 (Noordzee – Rivièra), het Groteroutepad, dat we zouden volgen tot aan het station van Heide. Gemakkelijker eigenlijk bestaat toch niet. Wat verderop wandelden we door een stukje bos, links gelegen, om vervolgens verder een dreef rechts in te slaan. Amper vertrokken, kregen we hier al een eerste flinke hagelbui te verwerken. De bui was dermate hevig, dat we stopten en onder het regenscherm wachtten tot het ergste voorbij was. Weinige ogenblikken later konden we verder op pad en bemerkten dat de dreef hier en daar al herschapen was in een modderpoel. Ondertussen wandelden we voorbij het rechts gelegen karrenmuseum, behorende tot de Kiekenhoeve. Volgens bekomen info is dit de enige nog bewaarde abdijhoeve van Tongerlo.

De Kiekenhove zelf was nog niet geopend, dus dienden we noodgedwongen onze weg te vervolgen. Aan het einde van de dreef ging het dan ook via een kasseiweg naar links, tot aan de drukke weg Essen – Huijbergen. We staken de weg over en wandelden verder doorheen een woonwijk via de Beukendreef en verder de Velodreef. Aldaar vertoevend, kregen we een tweede hagelbui over ons heen. Herhaaldelijk werd dan ook het regenscherm uit de rugzak gehaald. Gekomen aan een stervormige wegkruising, zowat twee km verder, dienden we schuin links een onverhard pad op te gaan. Hier was het kwestie om waterplassen te ontwijken en de best begaanbare stroken uit te kiezen. Een eindje verder gewandeld bereikten we opnieuw de Velodreef, ditmaal onverhard, welke we volgden tot op een kruispunt, alwaar zich een kapelletje bevond en een zitbank. Een ideaal plekje om een broodje te nuttigen en de thermos koffie boven te halen, aangezien ondertussen het zonnetje was verschenen. Terwijl we genoten van een hapje, konden we even de broekspijpen wat laten drogen.

Na deze welgekomen pauze volgden we nog een stukje de Velodreef tot aan de Huybergsebaan. We bevonden ons hier op een gedeelte van het autotraject Voor- en Noorderkempen Route. Eenmaal de drukke weg over, betraden we het grensoverschrijdend natuurpark ‘De Zoom – Kalmthoutse Heide’, getuige daarvan een informatiebord ter plaatse. Het ging nu verder via een onverharde weg, waarbij we enkele bochten naar links en rechts kregen te verwerken, om vervolgens uit te komen ter hoogte van het Stappersven. Onderweg daarheen volgden hagelbui drie en vier elkaar in versneld tempo op. Gelukkig vonden we hier toch enige beschutting door het bos. Gekomen aan het wandelknooppunt 70, ging het vervolgens rechtsaf, richting Verbindingsstraat. Een smal bospad leidde ons verder door een mooi stukje natuur en kregen we af en toe duidelijk zicht op het ven en de heide. Nog heel duidelijk waren hier de sporen te zien van de grote heidebrand in 2011. Heel wat zwart geblakerde bomen en verkoolde vegetatie trokken aan het oog voorbij.

Toen we vervolgens de Verbindingsstraat bereikten, ging het linksaf, om dan zowat 700 m deze asfaltweg te volgen, ondertussen zowel links als rechts de prachtige heide te kunnen aanschouwen. We kwamen vervolgens aan ter hoogte van een bocht naar links, alwaar we via een klappoortje rechts de heide konden betreden. Hier was een variant van de GR5 voorzien, in geval de heide niet toegankelijk zou zijn omwille van brandgevaar. Vandaag echter dienden we deze variant niet te volgen en konden we de heide rechts betreden. Meteen opvallend, hoeveel water er op de paden aanwezig was. We zouden nu gedurende zowat 4,6 km volop kunnen genieten van het begrip heide. Een breed wandelpad leidde ons vervolgens richting duinengebied. Meteen kregen we wat verderop dan ook zand in overvloed voor de voeten. De zon deed ondertussen haar uiterste best om het wandelen zo aangenaam mogelijk te maken. Zowat halverwege het zanderige parcours, troffen we onder enkele sparren een zitbank aan, het moment om de laatste broodjes en koffie te laten smaken. Af en toe ontmoetten we enkele andere wandelaars, eveneens genietend van het prachtige wandelgebied.

Na de picknick ging het nog even verder doorheen de heide, waarna we opnieuw via een klappoortje het gebied dienden te verlaten. We volgden nu een eindje de rand van een links gelegen bos om wat verderop een molensteen aan te treffen, met daarin gebeiteld een citaat van Cicero: ‘Met de natuur als gids onmogelijk te verdwalen’. Zowat 1 km verder bereikten we de Putsesteenweg en verlieten we het natuurpark. Hier vonden we de aanduidingen met betrekking tot de LF 2 Stedenroute en de Grenspark Route (32 km). Aan de overkant van de weg troffen we meteen een oorlogsmonument aan in de vorm van een 90 mm luchtafweerkanon, ter ere van de manschappen die de strijd aanbonden met de V1’s bedoeld voor de haven van Antwerpen. Even verder bevindt zich het natuureducatief centrum ‘De Vroente’. Aldaar gaat ook het Wandelpad van Klein Zwitserland van start. (4,5 km) Vanaf dit centrum vervolgden we rechtdoor onze weg, richting station van Heide, trouwens duidelijk aangegeven met bordjes en voorzien van de nog te volgen afstand. Hier ging het nog even door een mooi stukje natuur, met name de Withoefse heide, ook her en der voorzien van picknicktafels en banken.

Een uitgelezen plek vonden we, om nog even te pauzeren en een snoepje te eten. Nadien bereikten we even verder een woonstraat, welke ons terug liet uitkomen aan het station van Heide. Ondertussen was ’t Centrum er tegenover geopend en konden we, alvorens terug huiswaarts te rijden, nog even nagenieten bij een kopje koffie. Met het oog op later, hadden we vandaag nog even onze stappenteller uit de kast gehaald en voorzien van een nieuwe batterij. Met een eerste instelling van een paslengte van 80 cm, zouden we na de tocht kunnen oordelen of aanpassing zich zou opdringen. Uiteindelijk kwamen we tot de volgende cijfers betreffende de wandeltocht van vandaag: de 15 km bleken volgens onze teller 14,97 km te zijn. Met een afwijking van 30 m op dergelijke afstand is dit een verwaarloosbaar verschil. We kwamen verder uit op een calorieverbruik van 936, een staptijd van 3.18.23 en in totaal 18.721 stappen. Op die manier kwam dan ook een einde aan een mooie natuurwandeling.”

289: Gontrode, Zaterdag 15 maart 2014, 21,9 km. (5811,179 km.)

“Vandaag volgden we nogmaals het traject van een wandeling, beschreven in de ‘Stationsstapper’. Ditmaal opteerden we voor een wandeltocht van 21,9 km met vertrek aan het station van Gontrode en aankomst aan het station van Munkzwalm. ’s Ochtends reden we dan ook naar het station van Zottegem, vermits we aldaar verbinding hadden per spoor, naar zowel de start- als aankomstplaats. Omwille van de aanwezigheid van een blauwe zone ter hoogte van het station van Zottegem, dienden we ons voertuig een eindje verderop te parkeren. Omstreeks kwart na negen zouden we de trein nemen naar Gontrode, doch de dag begon al meteen met een half uur vertraging, omwille van werkzaamheden en verkeer op enkel spoor. Dan maar een beetje wachten op het perron en nadien in de trein. Het weer was eerder grijs en een koude wind blies uit een onaangename richting. Nochtans deed de zon moeite om doorheen de wolken te breken. Uiteindelijk spoorden we dan toch richting Gontrode, alwaar we even later aankwamen en aan de wandeling konden beginnen.

We wandelden over de overweg en sloegen linksaf, om een betonwegje te volgen, juist naast de sporen gelegen. Een tweetal bochten verder bereikten we de Meersstraat en kregen daar aansluiting op de GR122 Scheldeland. We konden dus vanaf nu, tot zowat het einde van de tocht ons oriënteren op de wit-rode tekens van dit GR-pad. Onze tocht verliep nu langsheen een rustige landelijke weg, met natuurlijk links en rechts van de rijbaan uitgestrekte velden, weilanden en af en toe een alleenstaande boerderij. Gelukkig hadden we de wind niet volledig in het nadeel en dat maakte natuurlijk een groot verschil. Een voederbak en een tweetal knotwilgen doorbraken even de eentonigheid van deze akkers, nog grotendeels in winterslaap. Toch konden we hier en daar reeds wat kleur bemerken, vooral dan omwille van de aanwezigheid van koolzaad. Even later bereikten we de Landskoutersesteenweg, welke we over korte afstand naar links volgden tot aan de volgende zijstraat rechts, het Zonneveld. Hier bevonden we ons gedurende korte tijd op de Rodeland route 1 (een fietsomloop van 48 km).

Alhoewel, voorlopig kregen we de zon niet te zien. Het ging nog even scherp naar links, om dan een kleine kilometer te wandelen tot aan de Kloosterstraat, alwaar we rechtsaf sloegen naar de kerk van Moortsele. Daar hoopten we immers in de omgeving even een kopje koffie te nuttige in café ’t Neerhof. Korte tijd later echter stonden we voor een gesloten deur, wegens pas geopend vanaf 16 uur. Niet naar de zin van wandelmaatje. We namen dan maar gebruik van een picknicktafel er tegenover om even een broodje te nuttigen. We trokken terug op pad en lieten de kerk van Moortsele links, om verder te wandelen richting rechts gelegen Kasteelstraat. Zo kwamen we langsheen een overstromingsgebied, alwaar af en toe het water dient te worden opgevangen van de Molenbeek en de Kerkesbeek. Een huisje met trapgevel, genoemd het ‘Fazantenhuisje’ bleek een volgende bezienswaardigheid op weg doorheen de Kasteelstraat. Het ging vervolgens rechtsaf de Rattepas in, waar we zicht kregen op één bunker, welke voorheen deel had uitgemaakt van het ‘Bruggenhoofd Gent’.

Vervolgens bereikten we de Rollebaan, een asfaltweg, welke overging in een veldweg. Eindelijk autovrij wandelen zouden we zeggen. We liepen er enigszins hogerop dan de omliggende velden en dat maakte dat de wind hier duidelijker voelbaar was. Nochtans kregen we af en toe een straaltje zon te zien en dat was toch al iets. Min of meer een kilometer verder bereikten we opnieuw de openbare weg, de Asselkouter, die we echter slechts over een tweetal bochten dienden te volgen. Immers in de tweede bocht ging het voor ons rechtdoor via de Cristoforuswegel, een smal aarden paadje, dat ons zou leiden tot aan de kerk van Munte. Op de Asselkouter maakten we even kennis met de Asselkouter Wandelroute. Onze hoop was gevestigd op de volgende horecazaak, met name ‘Afspanning Oud Munte’ tegenover de kerk. Uiteindelijk bereikten we de dorpskern van Munte en ja… het café was geopend. Tijd voor een kopje koffie dus en een sanitaire stop. Vooraf bekeken we echter de GR-wandelboom op het plein, welke de diverse richtingen aangaf van de GR122, met name Hulst (Nl) en Doornik. Maar zover zouden we vandaag evenwel niet wandelen.

Na deze welgekomen pauze, vervolgden we onze weg. We verlieten de dorpskom van Munte richting Baaigem. We wandelden vooreerst via een kasseiweg, welke al heel vlug veranderde in een veldweg. We kregen afwisselend een drukke betonweg en opnieuw een rustige veldweg, tot we stilaan zicht kregen op de Prinsenmolen van Baaigem. Op weg daarheen verwerkten we nog een stukje van de Valeirroute, een fietstraject van zowat 42 km. Eenmaal de molen voorbij volgden enkele graspaden, rustige veldwegen en smalle betonwegjes elkaar op, tot we zowat drie kilometer verder de dorpskom van Dikkelvenne bereikten. Ook hier was een zogeheten stop gepland in café ‘De Betoverde Maan’. Jammer genoeg stonden we voor een gesloten deur, wegens overnemer gezocht. Dan maar enigszins teleurgesteld verder op weg. Een grindpad juist voor de dorpskom van Dikkelvenne, gevolgd door een smalle wegel leidde ons naar het grondgebied van Meilegem. Onderweg daarheen kregen we heel wat aanwijzingen te zien met betrekking tot wandel- en fietsroutes, met name: de Scheldevalleiroute, de LF 30 Schelde-Deltaroute, de Milieuroute (50 km) en tot slot de Watermolenroute.

Vervolgens aangekomen ter hoogte van het Provinciaal natuureducatief centrum De Kaaihoeve, vonden we een zitbank om even te pauzeren, iets te eten en te drinken. We bevonden ons dichtbij de Oude Schelde. Even later volgden we de oever verder, teneinde Nederzwalm binnen te treden. Enkele smalle wandelpaden en een stukje betegelde kerkwegel gingen in de richting van de kerk van Sint-Maria-Latem. Zoals algemeen geweten, driemaal is scheepsrecht. Immers, café ’t Spaans Hof in Sint-Maria-Latem was gesloten, wegens ‘te huur’, alweer tot groot ongenoegen van maatje. Restte niets anders dan verder te stappen, in de hoop alsnog een horecazaak open te vinden. Het ging dan stilaan richting verder gelegen Zwalmbeek, welke we korte tijd later bereikten. Net voor de beek dienden we een betegeld pad te volgen en bevonden we ons op de Zwalmbeek Wandelroute. Dit pad voerde ons tot aan de verder gelegen Ijzerkotmolen, ditmaal hadden we het geluk aan onze kant, de zaak was geopend. We konden er dan ook even de benen strekken en genieten van een kopje koffie. Even later ging het verder langsheen de Zwalmbeek tot we uiteindelijk het grondgebied bereikten van Munkzwalm en dit ter hoogte van de Zuidlaan.

Hier verlieten we het traject van de GR122 en sloegen rechtsaf, richting station. Vermits we aldaar nog even dienden te wachten op een trein richting Zottegem, namen we nog even de tijd voor een pauze in café De Kraai tegenover het station. Weinig later ging het per trein terug naar Zottegem en konden we even later terug huiswaarts. Alweer een wandeldag verstreken zouden we kunnen besluiten.”

288: Dreef, Zondag 09 maart 2014, 23,2 km. (5789,279 km.)

“Een zonnige zondagochtend is altijd een goede reden om de wandelschoenen aan te trekken, vooral wanneer de natuur wenkt. Voor vandaag kozen we een wandeling, beschreven in de ‘Dagstappergids Antwerpen 2’. Het ging dan ook vrij vroeg richting Dreef, gelegen op een boogscheut van de Nederlandse grens. Een tocht, volgens de wandelgids, goed voor 23,2 km, althans wanneer werd geopteerd voor de zomerroute. We vonden zo vroeg op de dag dan ook gemakkelijk een parkeerplaats ter hoogte van de frituur aan het bedevaartsoord. Na een broodje voor onderweg gingen we dan ook op pad. We volgden de hoofdweg Dreef naar rechts, waarbij we vrijwel meteen de aanduidingen vonden van de Taxandria route, een traject voor gemotoriseerd verkeer en de geel-rode markeringen van de Streek-GR Kempen. Het ging rechtsaf de Markweg in om algauw de Mark over te steken. We wandelden verder langs een vrij rustige landelijke weg tot aan de N14. Aan de overzijde van deze drukke weg volgden we een veldweg, richting Domeinbos De Elsakker. We betraden even later dan ook het domein via de mooie, maar vooral kaarsrechte Polderdreef.

Op die manier bevonden we ons op het Smokkelpad. In het bos dienden we voortdurend te veranderen van richting en kwamen we langs diverse kruispunten van bospaden. Gelukkig hoefden we slechts de geel-rode markeringen te volgen, tot we uiteindelijk het Domeinbos opnieuw konden verlaten. Een veldweg leidde ons vervolgens tot op de weg Meerle-Chaam. We dwarsten vervolgens de weg en dienden aan de overzijde een betonweg te volgen, even later zelfs een smallere weg richting gehucht Oosteneind. Onderweg waren we getuige hoe de velden werden voorbereid op het nieuwe seizoen van zaaien en planten. Een driehoekig pleintje met kapelletje lieten we rechts liggen en wandelden linksaf in de richting van een stukje bos. Ter hoogte daarvan hielden we links aan en volgden het pad naast het bos. Eenmaal het bos voorbij kwamen we in een open vlakte en bevonden ons op Nederlands grondgebied. Enkele honderden meters verder hadden we de keuze tussen de zomerroute of de winterroute.

Volgens de wandelgids was de zomerroute niet toegankelijk van 15 november tot en met 15 maart, doch we waagden het er toch maar op, de eerste route te kiezen. Linksaf dus in plaats van rechtsaf. Het ging dus via een veldweg over de Oude Loop, om wat verderop een rechts gelegen graspad te bewandelen. Links kregen we in de verte een wateroppervlak te zien, duidelijk in trek bij tal van vogels. Uiteindelijk mondde de grasweg uit op de weg Ulicoten-Chaam. We troffen er een arduinen zitbank aan, voorzien van een gedicht en maakten dan ook van de gelegenheid gebruik er even lunchpauze te houden. Nadien vervolgden we onze weg naar links tot op het kruispunt met de Bredase Weg en draaiden rechtsaf richting Baarle-Hertog. Het ging voorbij de zogeheten Keyzershoeve, waar ooit Napoleon zou hebben verbleven, om wat verderop de links gelegen Goordijkstraat in te gaan. Op die manier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. Via enkele woonstraten ging het nu richting centrum van Chaam, waarbij we uiteindelijk de drukke Ulicotenseweg bereikten.

We dienden vervolgens te wandelen tot aan de links gelegen Beckershaegen, doch kregen via de wandelgids een hint, dat even verder rechtdoor we enkele horecazaken zouden aantreffen. Zo bereikten we dan ook het Sport-Café De Loco in Chaam, alwaar we buiten op het terras even konden genieten van de zon en bovendien een lekker kopje koffie. Nadien keerden we op onze stappen terug tot aan Beckershaegen. We wandelden doorheen een woonwijk, tot we links de Kapelweg dienden te volgen, een smal paadje dat ons leidde langsheen een rozenkwekerij. Het pad werd opnieuw verhard en ging richting Meerleseweg. We staken de weg over en vervolgden via het Kleipad. Enkele asfaltwegen verder bereikten we de Heistraat, een aardeweg met fietspad. Hier hadden we de keuze, ofwel gewoon rechtdoor de aardeweg volgen, ofwel 200 m verder linksaf via enkele bospaden. We opteerden voor de tweede mogelijkheid en betraden op die manier de Baronie van Breda, Strijbeekse Heide. Nadien bereikten we open terrein en kregen zicht op het Langven.

Een klappoortje links gaf toegang tot het beschermde gedeelte van het Langven. Hier dienden we een slingerend paadje te volgen, waarbij het even verkeerd ging. Vermoedelijk hadden we een afslag over het hoofd gezien, waardoor we even de verkeerde richting waren opgegaan. Het spoor enigszins kwijt, namen we een andere weg in dezelfde richting, tot we geruime tijd later, opnieuw het juiste traject vonden ter hoogte van de Bergweg. Eigenlijk hadden we niet zoveel omweg dienen te wandelen. Ter hoogte van de Bergweg ging het opnieuw via een klappoortje langsheen een rechts gelegen vijver. We volgden hierbij een gedeelte van het Smokkelpad. Wat verderop verlieten we terug het beschermde gebied en volgden een brede aardeweg, langsheen een enorme zwerfkei, met daarin een gedicht gebeiteld. We naderden zo de eerste huizen van Strijbeek, om langsheen de Sint-Hubertuskapel te komen. We bemerkten daarheen dan ook de wit-rode markeringen van het LAW 11 (Langeafstandswandelpad) en de geel-rode tekens van de Streek-GR Kempen.

Stilaan was de cirkel rond. Voorbij de Sint-Hubertskapel namen we een links gelegen doodlopende weg, welke vervolgens overging in een grasweg. We wandelden voorbij een klein Sint-Isidoruskapelletje en bereikten vervolgens opnieuw de openbare weg ter hoogte van de Markbrug. We staken de brug over en volgden een tijdje het verloop van de rivier, tot we opnieuw het grondgebied van België betraden. Een tweetal bomen staan er symbool voor de grensoverschrijdende samenwerking tussen beide landen. Meteen bereikten we de brug waar we vroeger op de dag de wandeling waren begonnen. Terug aangekomen in Dreef, stelden we vast dat alle terrasjes overvol zaten, zodat ons geen andere keuze bleef, dan terug huiswaarts te keren en onderweg een kleine halte te houden op de parking van de autosnelweg. Zo kwam dan ook een einde aan een zonnige wandeldag bij de noorderburen.”

287: Brugge, Zaterdag 08 maart 2014, 17,5 km. (5766,079 km.)

“Hierna volgt het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeltocht, beschreven in de handige wandelgids ‘Stationsstapper’. Een reeks ‘Groene Haltewandelingen van station naar station langs Grote Routepaden’. We volgden dan ook het traject van de eerste daarin beschreven tocht, met name een wandeling van Brugge naar Beernem, goed voor 17,5 km. De weergoden hadden voor die dag prachtig lenteweer beloofd, we namen dan ook de wandelschoenen onder de arm en trokken deze ochtend richting Beernem. Daar aangekomen, parkeerden we ons vehikel ter hoogte van het station en spoorden verder naar Brugge. Daar ging immers de wandeling van start. Eenmaal in het station van Brugge aangekomen, namen we de uitgang richting centrum en bevonden ons op het stationsplein. Een zitbankje nodigde alvast uit een beetje mondvoorraad in te nemen en vrijwel tezelfdertijd al een beetje te genieten van het ochtendzonnetje. Op de lantaarnpalen kregen we de wit-rode aanduidingen van de GR5A (Wandelronde van Vlaanderen), De Panne – Antwerpen. We wandelden vervolgens over het plein, staken de ringweg over en sloegen rechtsaf, de Begijnevest in.

Deze mooie dreef, nu nog getooid door kale bomen, leidde ons richting brug over het Minnewater. Ter hoogte daarvan bevindt zich de Poertoren, vroeger dienstig als opslagplaats voor buskruit. Heel wat toeristen waren reeds vroeg op pad, wat ter hoogte van het Minnewater zorgde voor heel intensief gebruik van de camera’s. We staken de brug over en vervolgden onze weg via de Katelijnevest. Enkele honderden meters verder bereikten we de Katelijnestraat, alwaar we een wandelboom aantroffen, plaats waar twee Grote Routepaden elkaar kruisten. Hier verlieten we de GR5A en sloegen rechtsaf, teneinde voor de rest van de wandeling de GR129 (Dwars door België) te volgen. We bevonden ons dan ook op het gedeelte Brugge – Ronse. We staken de brug over de Ringvaart over en volgden hierbij een stukje van het traject van de LF 5 Vlaanderen Fietsroute. Net over de brug ging het vrijwel dadelijk naar rechts, langsheen een fietspad dat het verloop volgde van het kanaal naar Gent. Een houten loopbrug liet ons onder de brug van de Ringweg wandelen, zodat we verder konden stappen langsheen het kanaal.

Op het water kregen we aan de overkant zicht op enkele oude schepen, welke lagen aangemeerd. We hadden de zon voor ons, doch een eerder schrale wind liet zich af en toe voelen. We trokken onder een voetgangersbrug door en wandelden vervolgens evenwijdig met de drukke Baron Ruzettelaan. Een kleine kilometer verder, ter hoogte van een parking van een Delhaize supermarkt, verlieten we het fietspad langs het kanaal naar links, staken de parking en vervolgens de Baron Ruzettelaan over en bevonden ons ter hoogte van de kerk van de St.-Pietersabdij. Het ging even naar rechts, om vervolgens een links gelegen wandelpad te volgen. Hier volgden we de oude spoorwegbedding van de vroegere Lijn 58 Brugge – Eeklo, waarvan vandaag nog slechts een klein stukje wordt gebruikt als museumspoorlijn tussen Maldegem en Eeklo. Langsheen deze oude spoorwegbedding troffen we vrij vlug enkele zitbanken aan, tijd om in het zonnetje een hapje te eten. Heel wat fietsers reden af en aan langsheen dit rustige wandeltraject. Na een korte pauze vervolgden we onze wandeling.

Het ging doorheen een stukje bos, waarvan de meeste bomen letterlijk in het water stonden en vervolgens langs de achterzijde van het nieuw gebouwde St. Lucasziekenhuis. Daar troffen we de wandelbordjes aan, dat we ons bevonden op het Meersen Wandelpad. We staken de Mazelbeek en het St.-Trudoledeke over en volgden nog steeds de oude bedding, tot aan het kasteel Bergskes. Daar verlieten we dit rustige wandelpad en volgden een schuin rechts gelegen veldweg.  Stilaan naderden we op die manier de dorpskern van Ver-Assebroek, na vooreerst doorheen een nieuwbouwwijk te zijn gewandeld. Niet ver van de kerk vandaan, konden we even gezellig verpozen op het terras van café ’t Leenhof met een lekker kopje koffie en de zon in vol ornaat aanwezig. Even later trokken we opnieuw op weg en verlieten de dorpskom van Ver-Assebroek, om via een verharde veldweg, de Assebroekse Meersen op te zoeken. Aanvankelijk via een gemakkelijk begaanbaar pad, kregen we kort daarna een wel erg modderige passage voor de voeten, in zoverre, dat we het riet bezijden het pad dienden op te zoeken, teneinde droge voeten te houden. Gelukkig lukte dat vrijwel goed, zodat we even later een picknickplaats vonden, voorzien van tafel en bank.

Tijd alweer om de laatste broodjes naar binnen te werken. Korte tijd later ging het verder richting Bootsdreef, alwaar we het traject volgden van het Beverhoutsveld Wandelpad. Hier hadden we de wind in het nadeel en ging het wat moeizamer voorwaarts. Een volgende dreef, de Langedreef liet ons uiteindelijk uitkomen ter hoogte van de drukke weg Oostkamp – Oedelem, welke we vervolgens dwarsten. We vervolgden onze weg in de Langedreef, vervolgens de Gevaertsdreef om uiteindelijk via enkele veldwegen het kanaal Gent-Brugge te bereiken. Hier ging het linksaf, waarna we zowat 50 m verder via een klappoortje de ‘Vallei van de Zuidleie’ betraden. Een prachtig stukje natuurgebied, alwaar we ergens halverwege even een badlaken op het gras legden en even een lange pauze namen, gezeten in het zonnetje en met uitzicht op de voorbij varende jachten. Geruime tijd later kwamen we terug in beweging, verlieten even verder dit stukje natuur en volgden terug de openbare weg naast het kanaal.

Op die manier bereikten we Beernem en ging het vervolgens via de brug over het kanaal de Parkstraat in. Even later verlieten we het traject van de GR 129 en volgden we verder rechtdoor onze weg richting station. Alvorens echter de weg aan te vatten naar huis, namen we nog even de tijd om aan een lokale herberg, het terras even te gebruiken om nog een laatste drankje te nuttigen. Even later bereikten we opnieuw de parking van het station van Beernem en ging het via de autosnelweg terug huiswaarts. Het einde van een eerste kennismaking met het fenomeen ‘stappen van station naar station’”.