538: Linden, Zaterdag 04 februari 2023, 14,059 km. (10.641,659 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start ter hoogte van de Sint-Kwintenkerk te Linden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een gratis parkeerplaats op de grote parking tegenover de kerk, in de gelijknamige Kerkdreef. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvangen ter hoogte van het knooppunt 5, gesitueerd op het pleintje net vóór de kerk. We begaven er ons linksaf op de licht stijgende Korenbloemstraat, naar de iets verder dwars gelegen Nachtegalenstraat. We volgden er vrijwel onmiddellijk een gedeelte van het traject van de Streek-GR Hageland en de GR128. Amper 100 m naar links, konden we aan de overzijde de smalle Voetweg 27, ofwel Holsbeekschen Voetpad opgaan en beginnen aan de steile beklimming doorheen het Lindenbos. Een 200-tal meter verder en nagenoeg hogerop, konden we aan het knooppunt 51 linksaf. We passeerden er een zitbank met een opvallend opschrift: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Het ditmaal smallere bospad boog langzaam naar rechts, zodat we in een vrijwel wijdse bocht verder het Lindenbos konden verkennen. Een paar honderden meters verder kwamen we reeds aan het knooppunt 53, in de nabijheid van een parking aan de Kasteeldreef. Aan dit knooppunt kozen we andermaal links en staken vervolgens de Kasteeldreef over, om aan de overzijde verder doot het bos te gaan.

We zetten onze wandeltocht verder via bospaden, af en toe wat dalend, dan weer stijgend, om na zowat 1,4 km het knooppunt 55 voorbij te gaan. We sloegen er haaks rechtsaf en stapten vervolgens voorbij een links gelegen uitgestrekt grasveld. Toen we de rand van het Lindenbos naderden, amper 100 m voorbij het knooppunt, sloegen we haaks rechtsaf aan het knooppunt 56. We kregen er een reeks korte houten looppaden te verwerken, aangelegd omwille van de links lager gelegen holle weg, de Kortrijkstraat en mede het gevaar van aardverschuivingen. Op het einde van deze reeks houten paden, daalden we links af naar de reeds vernoemde Kortrijkstraat. We maakten een linkse bocht van zowat 180°, om deze onverharde holle weg af te dalen. Iets verder, ter hoogte van een andere holle weg, de Groddeweg, ging het rechtsaf aldaar verder. Tenslotte mondde deze holle weg opnieuw uit op de openbare weg, eveneens Groddeweg, welke we links opgingen. Deze asfaltweg, tevens met de aard van een mooie holle weg, liet ons verder afdalen tussen riante woningen en vakantiehuisjes, naar de lager gelegen dwarse weg, de Martellekensweg, tevens wandelknooppunt 47 aan de rand van het Kloosterbos. We begonnen dan aan de beklimming van de verharde Martellekensweg, om na een paar honderd meters, links een bosweg in te gaan, genaamd de Veldweg, dwars doorheen het Kloosterbos.

Voorbij de bosrand ging het pad over in een veldweg, langs een weide en mondde uit op de Sneppenstraat, die we rechts opdraaiden. We wandelden eerst nog even door een stuk van het Kloosterbos, om daarna verder te gaan langs de rand van het bos. Even later passeerden we de links gelegen Wijnbergenstraat, met op de hoek een jachtvaartuig in het gras. We gingen verder rechtdoor via de Sneppenstraat, het bord einde bebouwde kom Kessel-Lo voorbij, om nadien langzaam af te dalen naar het kruispunt met de Slangenstraat, inmiddels terug in de bewoonde wereld. Deze straat naar links opgaand, kwamen we even verder uit aan een picknickplaats ter hoogte van de drukke Lemingstraat. We konden er even uitrusten op een bank en genieten van een hapje en een drankje, zowat om 11:35 uur. Na deze wandel- en eetpauze, begaven we ons op de Lemingstraat over korte afstand rechtsaf, tot aan het knooppunt 19, net aan de ingang van het Chartreuzenbos. We verlieten er de openbare weg en begaven ons links via een smal pad het bos in, om er bijna dadelijk een beklimming aan te vangen. Het pad bochtte wat naar rechts, tot we aan het volgende knooppunt, 18, haaks rechtsaf een ander pad opgingen. Wat dalend, maakten we vooreerst een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om op die manier na zowat 500 m, het volgende knooppunt te vinden, 111.

Haaks linksaf begaven we ons via een gedeelte van het lokale Dutselpad, opnieuw wat verder het bos in, om nog steeds af en toe te klimmen en nadien uiteraard te dalen. Andermaal, zowat 500 m verder, na een tweetal haakse richtingsveranderingen, bereikten we het knooppunt 112. We draaiden haaks rechtsaf in het bos, om korte tijd later uit te komen op de bredere dwars gelegen Holsbeekschebaen, welke naar links volgend, leidde naar de rand van het Chartreuzenbos. We hadden vooraf gehoopt er even te kunnen verpozen in ‘Het Bed van Napoleon’, doch blijkbaar was de zaak gesloten en stond te koop. Aan deze voormalige horecazaak draaiden we dan maar linksaf en vervolgden onze wandeling langs de rand van het Chartreuzenbos. Na een tijdje de rand van bos te hebben gevolgd, konden we tenslotte haaks rechtsaf op een brede grasweg verder en het bos achter ons laten. Eenmaal het grasveld over, kwamen we aan het knooppunt 113, om er ditmaal haaks rechts verder te gaan. Rechts in het gras troffen we een eigenaardig aangelegd layrint aan, gevormd door grote bruine rotsblokken. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich een sierlijke houten boog, met zicht op het Chartreuzenbos. Deze landartboog, van de hand van Bart Luykx, was een ontwerp van de Japanse kunstenaar Lee Jae Hyo. Voorbij de beide kunstwerpen arriveerden we ter hoogte van de parking aan de Lindestraat, om er om 13:00 uur te genieten van een broodje op een erg modderige picknickplaats.

Na onze wandelpauze, begaven we ons op de verharde Lindestraat naar links, tot we rechts Delleput konden ingaan. Vooreerst nog verhard, ging de weg vrij spoedig over in een overharde holle weg, waar we opnieuw duidelijk aan hoogte wonnen. We gingen het knooppunt 114 voorbij en hielden dezelfde richting aan. Eenmaal het hoogste punt bereikt, troffen we het knooppunt 57 aan op de kruising met de Kortrijkstraat, juist ter hoogte van de Speelbergkapel. Een kapel geplaatst op de grens van Kortrijk-Dutsel, Holsbeek en Linden. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, om net voorbij de eerste woning links een veldweg op te gaan. Tussen de akkers door ging het over een vrij modderig pad naar het knooppunt 52, alwaar we Voetweg 33 dwarsten. We hielden de richting rechtdoor, om nog steeds op vrij modderige paden te stappen, tot we op het einde rechts de verharde Seftingstraat konden opgaan. Ter hoogte van de eerste bocht in de weg, ging het links een ander modderig pad op, de Voetweg 10. Even later verlieten we deze, teneinde die te ruilen voor Voetweg 32, het Netelpad, welke wat verder overging in Voetweg 32, Cortrycksen Voetpad. We daalden op die manier af naar het centrum van Linden, langs de rand van het rechts gelegen Lindenbos. Het pad mondde tenslotte uit tegenover de plaatselijke kerk en zo eindigde deze genaamde Speelberg Wandeling aan het knooppunt 5”.

537: Arendonk, Zaterdag 11 februari 2023, 14,753 km. (10.627,6 km.)

“Een winterse wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Kempens Landgoed, met start in De Lusthoven te Arendonk. De tocht verliep in hoofdzaak doorheen het prachtige natuurreservaat Hoge Vijvers. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we ons voertuig parkeren in De Lusthoven, ter hoogte van Talander. We troffen er vrijwel dadelijk een aanwijzing naar het wandelknooppunt 1, waar we van plan waren de wandeling aan te vangen. We gingen dan ook omstreeks 10:40 uur op pad, via een onverharde weg naar rechts, eveneens De Lusthoven. Amper 100 m verder troffen we het knooppunt 1 aan en verlieten er naar links de aardeweg, om die te ruilen voor een smal bospad. Een groot infobord liet ons weten dat we ons bevonden in het natuurreservaat Hoge Vijvers, waar we de te volgen wandelknooppunten duidelijk konden waarnemen. Onderweg langs het smalle pad, troffen we enkele houtsculpturen aan en tevens enkele kampplaatsen. We dwarsten een verharde weg, om aan de overzijde dezelfde richting aan te houden door het bos, af en toe dennen, dan weer berken. We passeerden een grote bivakplaats rechts, waarna we stilaan naar links uitweken en terecht kwamen op een brede rechtlijnige bosweg. We begaven ons rechtsaf op deze weg en konden genieten van een smal wandelpaadje, bezijden de brede bosweg.

We kwamen op die manier aan de kruising met de rechts gesitueerde Mierdseweg, tevens knooppunt 2, om er verder rechtdoor aan te houden. Af en toe was het even uitwijken voor fiesters, vermits we ons tevens bevonden op een fietsnetwerk. Zowat 400 m verder, vonden we reeds het knooppunt 90, net op de grens van de Belgische provintie Antwerpen en de Nederlandse provintie Noord-Brabant. Op het aldaar gelegen kruispunt van deels verharde en onverharde paden, troffen we een picknickbank aan, om er even over te gaan tot een wandel- en eetpauze omstreeks 11:40 uur. Ondertussen zowat 2,6 km voorbij de startplaats. Na te hebben genoten van deze onderbreking, met zicht op Nederlands grondgebied, konden we verder op weg. We draaiden haaks rechtsaf een brede grasweg op, welke deel uitmaakte van een ruiterparcours en gingen op weg naar het knooppunt 97. We wandelden hierbij letterlijk op de grens tussen België en Nederland, tussen ontelbare molshopen. Links bevond zich een smal betonwegje, Beleven genaamd. Eenmaal voorbij knooppunt 97 ging het nog even rechtdoor verder, nog altijd net op de grens. Waar het smalle betonwegje haaks bochtte naar links, verlieten we het brede graspad en stapten verder op Beleven doorheen het Hoge Vijverbos. Een volgende haakse bocht naar rechts liet ons even wandelen op het grondgebied van de noorderburen.

Voorbij het bos stapten we voorbij een uitgestrekt akkerland, om aan te komen op het kruispunt van Beleven met de openbare weg De Luther. Bezijden de weg bevond zich een kilometerpaaltje, aangevend het aantal kilometers naar Arendonk, Turnhout, Ravels en Mol. Tevens zagen we het knooppunt 26, behorende tot het Nederlandse wandelnetwerk Noord-Brabant. Op het kruispunt bogen we haaks rechtsaf en volgden De Luther, opnieuw richting natuurreservaat Hoge Vijvers. Zowat 200 m verder bereikten we opnieuw de rand van het natuurgebied aan het knooppunt 10, terug deel uitmakend van het wandelnetwerk Kempens Landgoed. Links konden we een grenspaal waarnemen, waardoor we opnieuw Belgische bodem betraden. We verlieten de openbare weg en gingen rechtdoor een breed bospad op, links geflankeerd door een draadafsluiting. Enkele meters verder konden we door een opening het terrein betreden, om er vast te stellen dat er een eindeloze reeks leegstaande bunkers was aan te treffen. Zoals we later van een wandelaar vernamen ging het over een voormalig munitiedepot van het Duitse leger op Belgisch grondgebied dat in werking was van 1960 tot 1997. In totaal zouden er een 80-tal betonnen bunkers zijn gebouwd. Het geheel gaf een verlaten indruk, vol afval. We draaiden vervolgens haaks rechtsaf een smal bospad op, richting knooppunt 8 dat we even later aantroffen.

We stapten verder rechtdoor op een brede grasweg, nagenoeg een open ruimte in het natuurreservaat. Het geheel deed wat denken aan een vroegere landingsbaan uit de oorlogstijd. Zowat 1 km verder eindigde het brede grasveld en dienden we rechts af te buigen om zo het knooppunt 11 te bereiken, in de nabijheid van een parking en een plaats voorzien van een picknicktafel. We namen van de gelegenheid gebruik er omstreeks 13:00 uur even een wandelpauze in te lassen en ondertussen een stukje fruit te nuttigen. Na onze wandelpauze, bogen we scherp rechtsaf en gingen een lijnrecht onverhard pad op doorheen het bos, de Mierdseweg. Af en toe wat modderig, maar vooralsnog goed begaanbaar. Na enkele honderden meters verlieten we dit pad naar links, doorheen opnieuw een stuk open gebied, om kort erna, na tweemaal haaks rechtsaf te hebben gedraaid, opnieuw uit te komen op het brede pad. Even voordien was het wel wat laveren op het sompige en soms onder water staande grasland. Eenmaal terug op de Mierdseweg, ging het linksaf en wandelden we voorbij het knooppunt 5. Nog steeds dezelfde richting volgend op dit pad, bereikten we wat verder een nogal modderige en deels stuk gereden zone. Met wat geluk hielden we de voeten droog om tenslotte het pad te verlaten aan het knooppunt 4. We wisselden er de bredere weg voor een smaller bospad.

Wat verder konden we genieten van een smalle wegel, doorheen een stuk heidegebied, om wat later langs een uitgestrekt grasveld te stappen. Een klein houten brugje liet ons de Vijversloop overschrijden, waarna we een eindje het verloop van de waterloop volgden. Zowat op het uiteinde van het bos aangekomen, troffen we een leegstaande woonwagen aan, met in de nabijheid een picknicktafel, dit alles onder de benaming ‘De Nachtzwaluw’. We hielden er even kort halt voor het nuttigen van een broodje en gingen nadien op weg, voor het laatste gedeelte van de wandeltocht, op zoek naar het wandelknooppunt 1. Voorbij deze rustplaats draaiden we rechts een wandelpad op dat verliep voorbij De Wouwershoeve, jammer genoeg gesloten op zaterdag. Daar ging dus een kopje koffie aan onze neus voorbij. Het smalle paadje langs de rand van een weide, mondde wat verder uit op Lusthoven, een brede onverharde weg, die leidde naar andermaal een parkeerplaats aan de rand van de Hoge Vijvers. Daar draaiden we nogmaals linksaf een brede grasweg op die uiteindelijk eindigde in de nabijheid van het knooppunt 1. Rechtsaf volgde nog een stukje onverharde weg tot we opnieuw uitkwamen ter hoogte van Talander, einde van deze winterse wandeling. Weliswaar de dag gewandeld onder een bewolkte hemel, konden we wat betreft de temperatuur niet klagen. We konden gezond en wel richting Mechelen omstreeks 15:23 uur na een tochtje van 14,753 km.”