333: Ieper, Zaterdag 28 maart 2015, 25,5 km. (6775,529 km.)

“Het verslag van deze wandeling brengt ons even terug naar Ieper. Een dagtocht beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2 met start en aankomst te Ieper. De totale wandelafstand bedraagt 25,5 km en gaat van start ter hoogte van het station van Ieper. Tijdens het verloop van deze tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Heuvelland, alsook van de GR128 en de GR131. In de gids verkreeg deze wandeling als titel: ‘Ieperse paling in het groen: Vijvers, vesten en een provinciedomein’. Na een autorit en een ontbijt ter plaatse konden we even later van start gaan. We gingen van start ter hoogte van spoor 1 en via een tunnel ging het onder de spoorweg door om dan rechts de Leemput in te gaan. Vrijwel onmiddellijk nadien wandelden we links verder op een wandelpad tot over de brug van het kanaal Ieper – Komen. We kwamen zo terecht in de Tulpenlaan, om linksaf te slaan en aan het plein naar rechts. We zetten onze tocht verder doorheen de Narcissenlaan en de Pater Willibaldlaan tot aan een driesprong voorzien van een Mariastandbeeld. We kozen er de linkertak en gingen steeds rechtdoor tot aan de links gelegen Capucienenstraat. Zowat 40 m verder hielden we rechts aan tot we de Marshofstraat aantroffen. We gingen andermaal linksaf tot in een bocht naar links.

Aldaar stapten we naar rechts, overschreden een brug en volgden het verloop van een beek. Vervolgens staken we de Krommenelstweg en de Dikkebusseweg over, om aan de overzijde via de Dikkebusvijverdreef te arriveren ter hoogte van de Vaubantoren en de Dikkebusvijver. Aan de Vaubantoren ging het verder langs de dijk naar rechts om te wandelen tot aan de overkant van de vijver, waarna we ter hoogte van het wandelknooppunt 54 de rood-gele markeringen aantroffen van de Streek-GR Heuvelland. We bleven verder de rand van de vijver volgen tot we aan het wandelknooppunt 57 naar rechts de dijk afdaalden en het Dickebusch Wegeljen betraden. Gekomen aan het knooppunt 58 ging het linksaf en passeerden we het verder gelegen kasteel Elzenwalle. We overschreden nadien een voorrangsweg en stapten rechtdoor naar het Tortelbos, dat we even later ingingen aan het wandelknooppunt 59. In het bos ging het via het hoofdpad richting knooppunt 60, om dan via een sluis het bos naar rechts te verlaten. Via een stukje asfaltweg en een klinkerpad troffen we het wandelknooppunt 60 aan ter hoogte van het Bijlanderpad. We draaiden rechtsaf en wandelden langsheen dit mooie wandel- en fietspad om de Kemmelseweg over te steken.

Steeds rechtdoor verder stappend kwamen we nadien aan de Rijselseweg, alwaar onze tocht naar links vervolgde. Zowat 50 m verder ging het naar de overzijde van het kanaal waarna we de ingang bereikten van het Provinciaal Domein De Palingbeek. We namen er dan ook afscheid van de rood-gele tekens van de Streek-GR en hadden nu aandacht voor de rood-witte markeringen van de GR128, welke ons meteen leidden naar een aldaar geplaatste wandelboom. Het kruispunt van de GR128 en de GR5A. We gingen linksaf en bevonden ons bijgevolg op het traject van de GR128 en de GR131. Het talud volgend over zowat 300 m, daalden we naar links af, passeerden een vijver om aan de T-splitsing opnieuw links aan te houden. We konden even later knooppunt 21 aantreffen in de nabijheid van het bezoekerscentrum De Palingbeek. We dienden tweemaal rechtsaf te gaan om dan een veldweg in te gaan naar het knooppunt 22. Daar stapten we naar links om na enkele bochten aan te komen aan het Hedge Row Trench Cemetery. Een bezoekje mocht vanzelfsprekend niet ontbreken.

Voorbij het kerkhof dienden we linksaf te wandelen om even later aan het wandelknooppunt 23 rechts te kiezen. We passeerden het knooppunt 24, om bij het volgende, knooppunt 25 links te gaan en op die manier een GR-infobord aan te treffen inzake de start van de vernieuwde GR131. We verlieten er het traject van de GR128 en gingen verder via de GR131 doorheen het Molenbos. We verlieten via een bareel het Molenbos naar rechts, waarna we via de Verbrandemolenstraat de Komenseweg betraden. Deze weg werd naar links gevolgd tot in een bocht, waar we rechts de richting aanhielden naar het Larch Wood (Railway Cutting) Cemetery. We overschreden de spoorweg Poperinge – Kortrijk om aan het kerkhof schuin links verder te gaan. Via een woonwijk verder gelegen kwamen we op een voetweg naast de dorpsschool van Zillebeke, welke naar een voorrangsweg leidde. We volgden die naar rechts om even later de kerk van Zillebeke aan te treffen. We passeerden de kerk, waarna we aan het pand met nr. 2 links wandelen richting OC In ’t Riet. We staken een beek over aan de lokalen van de schuttersgilde om zo omheen de Zillebekevijver te wandelen. Gekomen aan de parking stapten we naar rechts tot aan het Vijverhuis. Knooppunt 33 gebood ons links de berm af te dalen en ons te richten naar knooppunt 83.

We stapten links van een waterzuiveringsstation, om via een bocht naar links de rand van de Verdronken Weide te bereiken. Via een wandelsluis ging het vervolgens linksaf doorheen een mooie stukje natuurgebied. Na een viertal bochten en een tweetal wandelsluizen konden we opnieuw de vijverrand volgen tot aan het knooppunt 67, waar we het natuurgebied verlieten door middel van nogmaals een wandelsluis. Nadien staken we de Zuiderring over naar knooppunt 66, om via een graspad de vestingmuur van Ieper te bereiken en die naar rechts te volgen. We kwamen even later terecht op een geasfalteerd pad op de oever van de stadsgracht. We sloegen rechtsaf en verlieten aldus de rood-witte tekens van de GR131. Over zowat 1,2 km volgden we het verloop van de stadsgracht, om later via een brug het water over te steken en aan te komen aan de Menenpoort. Na een bezoekje aan dit gebouw zetten we onze tocht verder richting stadscentrum, doch gingen aan het kruispunt onmiddellijk linksaf, opnieuw het traject van de GR131 volgend. Via enkele trappen en een helling kwamen we boven de vesting terecht, ooit gebouwd door Vauban.

We kwamen langs een Indiaas herdenkingsmonument, alwaar we rechts aanhielden. We stapten nu over zowat 750 m over de Ieperse Vestingen tot aan wandelknooppunt 64 net voorbij de Rijselpoort. We namen er definitief afscheid van de GR131 en kwamen langs het Ramparts Cemetery, alsook de restanten van de Leeuwentoren en de Predikherentoren. Zo bereikten we het Eiland en gingen rechtdoor richting einde van de vestingmuren. We sloegen voor het laatst linksaf en bemerkten het stationsgebouw van Ieper, meteen het einde van een leerrijke wandeltocht.”

331: Katsberg, Zaterdag 14 maart 2015, 20,9 km. (6724,729 km.)

“Een tocht in Frans-Vlaanderen, met start en aankomst boven op de Katsberg. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids Frans-Vlaanderen, met als titel: ‘Een vijfbergentocht, een vijfsterrentocht’. De totale wandelafstand bedraagt 27,3 km, doch kon worden verkort tot 20,9 km. Gelet op de aard van het terrein hadden we dan gekozen om de kortere wandeling te volgen. Na een weliswaar lange autorit bereikten we de startplaats ter hoogte van de trappistenabdij boven op de Katsberg. We vonden er voldoende parkeerplaats en konden na een hapje ter plaatse even later beginnen aan deze dagtocht bij de zuiderburen. We gingen van start ter hoogte van het bezoekerscentrum Grimminck en wandelden naar links, voorbij de abdij en de parochiekerk, tot voorbij het parkeerterrein. Aldaar daalden we rechtsaf het bos in tot op het punt waar rood-witte GR-tekens van de GR128 een scherpe bocht naar links maakten. Wij hielden daar rechts aan en kwamen zo aan het begin van de kortere wandelroute. We troffen er de rood-gele tekens aan van de Streek-GR Heuvelland en volgden de chemin du Moulin tot aan een eerste kruispunt, om daar rechtsaf te wandelen. Ondertussen bevonden we ons op een lokaal wandelpad, Balade des Katts. Gekomen ter hoogte van een rode brandkraan dienden we rechts te houden om uit te komen op de Col de Berthen (109 m).

We daalden de Col de Berthen naar links af en staken een gevaarlijk kruispunt over. We bevonden ons tijdelijk op het traject van de GR128 en volgden de chemin du Mont des Cats, om na zowat 75 m links een pad in te wandelen. We verlieten er de geel-rode tekens van de Streek-GR. Op het einde van het gevolgde pad ging het rechtsaf in de rue des Cinq Chemins Verts. We kwamen langs een huis met twee stenen leeuwen om wat verder links de rue de la Montagnes in te slaan. We volgden deze straat tot we links aankwamen ter hoogte van een bunker bovenop de Boeschepeberg (131 m). Hier kregen we schitterend uitzicht over de weidse omgeving. Even later daalden we af om in de eerste bocht, via Impasse 168 linksaf te gaan en aan te komen ter hoogte van de weg D10. Aan de overzijde volgden we dan een ‘chemin piétonnier’ welke ons liet klimmen naar de Kokereleberg (112 m). Op het einde van de veldweg ging het op asfalt linksaf, om nadien de eerste straat rechts, de rue du Mont Kokereel te kiezen. We daalden verder af om beneden linksaf te wandelen in de richting van de camping Les Houblonnières en kwamen langs de Auberge ’t Hommelhof, jammer genoeg gesloten.

In de volgende bocht verlieten we de weg naar rechts, waar een veldweg ons een tweetal bochten verder opnieuw asfalt liet voelen. We verlieten er nogmaals de GR-tekens. Nogmaals draaiden we naar links om even later de weg naar de Zwarte Berg over te steken en dezelfde richting aan te houden naar de Frans-Belgische grens. Steeds rechtdoor stappend bereikten we uiteindelijk het wandelknooppunt 4 van het Wandelnetwerk Heuvelland en bevonden we ons op de zogeheten Schreve, de grens tussen Frankrijk en België. We gingen rechtsaf en konden ondertussen genieten van het Natuurgebied De Broekelzen links van onze wandelroute. Aan het einde van het bosje, ter hoogte van wandelknooppunt 10, verlieten we de grens en gingen rechtsaf via een veldweg naar het uitzichtspunt op de Pudefort. Nadien namen we links een holle weg omhoog om aan te komen aan een ‘blockhaus’ uit WO2. Gekomen aan het wandelknooppunt 95, ging het naar links tot aan de route du Parc, om vervolgens rechtsaf het Parc Départemental Marguerite Yourcenar in te wandelen.

We gingen via het roze grindpad langs de Villa Mont-Noir en voorbij een aquarel ‘’t Meisje van ’t Kasteel’, om even later het park naar rechts te verlaten. We volgden er de hoofdweg zowat 250 m naar links, om dan ter hoogte van het pand 1858 links een smal grindpad op te gaan. We daalden af via enkele trappen en doorliepen een stukje bos, waarna we bij het verlaten ervan zicht kregen op Sint-Jans-Cappel. Aan knooppunt 2 ging het linksaf, om via een veldweg te wandelen naar knooppunt 3. We kwamen aan het aquarel ‘La Houblonnière’, om daar rechts te kiezen. Een volgend kruispunt voorzien van een aquarel ‘Le Becque du Mont Noir’, gebood ons linksaf verder te wandelen tot op de hoofdweg en deze naar rechts in te gaan. We staken even later de D10 over, om via twee trapjes het parkeerterrein op te gaan. Aan het einde daarvan troffen we nogmaals een aquarel aan ‘La Tour’, we konden er de plaatselijke kerk bekijken en dan voorbij de kerk een beek oversteken. We bevonden ons toen in de rue M. Yourcenar een volgden deze naar rechts. Wat verderop verkregen we opnieuw de geel-rode markeringen van de Streek-GR Heuvelland, waarna we de rue au Beurre overstaken. Het volgende kruispunt sloegen we rechts een asfaltweg in om aan te komen ter hoogte van de D328.

Aan de overzijde ging onze wandeling verder in de chemin du Vier Ayms à la Fontaine, tot op een kruispunt voorzien van een spiegel. Daar kozen we rechts, waarna het asfalt even later overging in een veldweg. Aan het einde van deze veldweg ging het linksaf in een dalende veldweg, richting antenne boven op de Katsberg. Deze golvende weg bracht ons vervolgens tot op een kruispunt, alwaar het naar rechts ging. Opnieuw werd het dalen en klimmen tot aan de links gelegen Vlaeminck Straete, op het grondgebied Berthen. Eenmaal het einde van deze straat bereikt, dienden we linksaf te stappen. Net voor het pand nr. 2003 ging het langs een links gelegen dalende straat, de chemin du Noyer, om nadien, na een tweetal bochten, rechts een asfaltweg in te gaan, verboden voor alle motorvoertuigen. Al klimmend ging het naar een hoger gelegen bosje, waar we naar links bogen. Aan het einde van de chemin de la Confiscation, ging het linksaf en nadien de eerste straat rechts, de ruelle du Cimetière. Hier verkregen we het steilste stukje wandelweg voor de voeten geschoven, om tenslotte boven te komen aan de antenne op de Katsberg.

Heel even nog verliep onze wandeling over een GR-route, met name de GR128. We staken het parkeerterrein over en gingen links via een smal pad langsheen de rand van een bos. In het bos ging het linksaf naar de Koortskapel, waarna we het bos verlieten en terug aankwamen op de plaats waar we vroeger op de dag waren van start gegaan.”

328: Westouter, Zaterdag 28 februari 2015, 20,8 km. (6661,429 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Westouter, welke wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2. Deze wandeling verkreeg in de gids als titel: ‘Natuurgebieden en vergezichten om van te snoepen’. De totale wandelafstand bedroeg 20,8 km en ging van start ter hoogte van het Dorpsonthaalpunt op de Neerplaats. Tijdens het verloop van de tocht zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Heuvelland, alsook van de GR5A Zuid en de GR128. Nadat we ons voertuig hadden geparkeerd in de nabijheid van de kerk en na vooreerst te hebben genoten van een broodje, konden we even later op pad. We vertrokken aan het Dorpsonthaalpunt, ter hoogte van wandelknooppunt 1 van het Wandelnetwerk Heuvelland, via de Poperingestraat langsheen het kerkhof. Aan het monument voor de oorlogsslachtoffers gingen we rechtdoor de Schomminkelstraat in, langs een Pools kapelletje. Bij het bereiken van het wandelknooppunt 15, stapten we een rechts gelegen veldweg in, welke leidde naar de Bellestraat. We volgden over korte afstand de Bellestraat naar links, teneinde nadien aan de overzijde de Soldatenstraat te kiezen. Aan het eerste kruispunt stapten we rechtdoor en betraden vervolgens het Natuurpuntgebied De Broekelzen. Na een bocht naar links kwamen we aan een houten sluis, waar we rechtsaf gingen over de beek om er de markeringen aan te treffen van de Streek-GR Heuvelland.

Aan het wandelknooppunt 8 volgden we de beek naar links, om verder via een knuppelpad de beek over te steken. Door middel van een links gesitueerde trap wonnen we aan hoogte om dan naar rechts verder te gaan. We stapten langs de weilanden tot we een poel aantroffen, waar we opnieuw rechts aanhielden en een tweede trapsgewijze knuppelpad opgingen, door het bos. Zo bereikten we het wandelknooppunt 14 om daar rechts af te draaien in de Soldatenstraat, om even later voor de tweede maal de Bellestraat aan te treffen. Aan de overzijde ging de tocht verder in de Kleine Bergstraat, om dan via een grindweg af te dalen tot aan een veldweg rechts, waarin we verder daalden. Na enkele bochten kwamen we beneden aan een houten sluis, om er de Schomminkelstraat over te steken en het Natuurgebied De Rodeberg te betreden. We gingen tussen twee hagen door en vervolgens rechtsaf aan wandelknooppunt 64 op een grasweg. We passeerden de achterzijde van een vakantiehoeve om aan hoogte te winnen, om dan opnieuw af te dalen naar knooppunt 65. Aldaar troffen we behalve de rood-gele tekens van de Streek-GR Heuvelland, nu ook de rood-witte markeringen aan van de GR5A Zuid. Via een plankenpad naar links staken we de Hellegatbeek over en klommen tot bij knooppunt 33 en een slagboom.

We gingen linksaf en vervolgens hielden we links aan ter hoogte van een tweede slagboom. We kwamen nadien aan knooppunt 25 om daar een ruiterpad over te steken via een tweetal sluisjes. Via de wandelknooppunten 26 en 27 kwamen we uit aan de drukke Sulferbergstraat. Aan de overzijde troffen we een smal pad aan dat ons leidde naar knooppunt 29, om daar linksaf te gaan naar knoopunt 28, om rechtdoor verder te stappen. Aan knooppunt 12 ging het naar rechts om wat verder af te dalen in een bosje. We overschreden nogmaals een beekje om dan via een slingerend pad aan hoogte te winnen doorheen het bos. Bij het verlaten van het bos ging het over een knuppelpad dat ons liet aankomen op de Goerberg. We kwamen dan terecht op een T-kruispunt aan wandelknooppunt 13 en sloegen linksaf naar knooppunt 71 alwaar we rechts kozen. Zowat 75 m verder, ter hoogte van het pand nr. 4 sloegen we linksaf naar het Natuurpuntgebied De Scherpenberg. De grasweg maakte een grote lus tussen weiden en akkers, om dan aan te komen aan het einde van een rietveld. We gingen linksaf via een plankenpad en enkele trappen om nadien naar rechts de rand van een bos te volgen en zo te klimmen naar het wandelknooppunt 70. We stapten rechts de Zandberg in om de drukke Dikkebussestraat over te steken.

Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Scherpenbergweg, welke ons omheen de Scherpenberg liet gaan, waarna we wandelknooppunt 50 aantroffen. We namen er afscheid van de Streek-GR en volgden een veldweg rechts, richting kerk van Loker. We kwamen uit op een asfaltweg welke we naar rechts opgingen tot aan het knooppunt 49, waar we links de Ronsevaalstraat indraaiden. Zowat 100 m verder ging het via een dalend graspad rechts naar het Natuurpuntgebied Hellebeek – Vijvervelden. Vervolgens ging het doorheen het bos via diverse plankenpaden, om aan het einde rechts een trap te beklimmen naar een hoger gelegen asfaltweg. We gingen naar links in de Kalissestraat, staken een tweede maal de Dikkebusseweg over, om aan de overzijde de Oude Bellestraat in te gaan. We passeerden knooppunt 45 en kozen nadien rechts een brede grindweg aan wandelknooppunt 46, waarna we knooppunt 37 aantroffen boven op de Rodeberg. We konden er de wit-rode tekens bemerken van de GR5A Zuid. Dit groteroutepad volgend, sloegen we linksaf. We verkregen er een schitterend panorama, vooral op de lager gelegen kerk van Loker.

Net voor de aldaar geplaatste molen, ging het naar links, richting hoek van de bosrand. Daar begonnen we aan de afdaling van de Rodeberg via een smal pad langs de bosrand. We passeerden nogmaals een houten sluis, waarna een trap ons verder liet dalen tot op een asfaltweg welke naar links diende te worden gevolgd. Gekomen aan het kruispunt van de Oude Bellestraat en de Gildestraat dienden we rechtsaf te draaien, om ongeveer 300 verder rechtsaf te gaan naar het natuurgebied De Douvevallei. We verlieten dan ook het traject van de GR5A Zuid. We kwamen voorbij twee slagbomen en betraden een slingerend pad dat ons liet afdalen tot aan een beekje. Nadien dienden we alweer te klimmen naar knooppunt 60, om er een asfaltweg te dwarsen en af te dalen via een grasweg door een bosje. Aan de hoek van het bos ging het naar links tot aan een dikke knotwilg en vervolgens naar rechts tot aan wellicht de dikste knotwilg van Vlaanderen. Enkele bochten verder en trappen later kwamen we in een brede dreef aan wandelknooppunt 61.

We kozen de richting links, om verder af te dalen naar een plankenpad en vrijwel onmiddellijk via grote treden te klimmen naar knooppunt 62 op de hoek van een camping. We daalden af naar links, teneinde via een brugje de Douve over te steken, alsook de Frans-Belgische grens. Korte tijd nadien bereikten we wandelknooppunt 63, om daar linksaf te gaan via een dalende holle weg, richting knooppunt 93. We hielden rechtdoor aan en kwamen zo terecht op de drukke Route du Mont Noir (St-Jans-Cappel). De voorziene route ging aan de overzijde van de straat verder, doch we hielden het op dit punt voor bekeken. Reeds de hele dag kregen we af te rekenen met zeer modderige veldwegen, af en toe onbegaanbaar, zodat we onze toevlucht dienden te nemen tot aanpalende weiden, achter het prikkeldraad. Daar we op die manier veel tijd hadden verloren en ook omwille reeds van de nakende duisternis, begaven we ons via de kortst mogelijke weg terug naar het beginpunt van de wandeling, hierbij vooral stappend langs vrij drukke wegen.”

323: Mesen, Zaterdag 20 december 2014, 23,545 km. (6577,76 km.)

“Een volgend wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Mesen. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids West-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Met ups en downs door een weids en historisch getint landschap’. Volgens de wandelgids bedroeg de totaal te wandelen afstand 23,3 km, doch kon onderweg worden verkort met 5,6 km. De startplaats bevond zich ter hoogte van de markt in Mesen. Tijdens het verloop van de tocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR5A Zuid, de GR128 en de Streek-GR Heuvelland. Na een autorit richting Mesen en vervolgens een broodje ter plaatse, konden we even later van start gaan. We vertrokken dus ter hoogte van de markt in Mesen, waar we vrijwel dadelijk werden geconfronteerd met de nabijheid van Kerstmis, getuige een mooie kerststal op de markt. We gingen linksaf in de richting van het postkantoor, om op de hoek van de markt, links de Gentstraat in te gaan tot aan de rechts gelegen Armentiersstraat. We konden er de aanwijzingen bemerken van de Pionier Route. Via de Armentiersstraat stapten we verder in de doodlopende Wulvergemstraat, om daar een veldweg rechts in te wandelen, die leidde naar de weg Mesen – Wulvergem (N314).

We wandelden op deze weg naar links tot aan het Messines Ridge Cemetery, ondertussen een gedeelte volgend van de West-Vlaamse Bergenroute (45 km). Na een bezoekje aan deze serene begraafplaats kozen we aan de overzijde de Kruisstraat. Licht dalend staken we de Steenbeek over, om aan het volgende kruispunt rechts de Katteputstraat in te draaien, gevolgd door de eerste veldweg links. We dwarsten de Wulvergemstraat en stapten aan de overzijde via de Scheerstraat tot aan het Spanbroekmolen Cemetery. Ook daar mocht vanzelfsprekend een bezoekje niet ontbreken. Ter hoogte van de ingang ging het nadien via een veldweg naar links, waarbij we nu werden gegidst door de rood-witte markeringen van de GR5A Zuid en de GR128. We kwamen ter hoogte van een begroeide berm en wandelden via een poortje omheen de berm om aan te komen in de Kruisstraat. Zowat 40 m naar links konden we even van nabij de Spanbroekmolenkrater, of beter gezegd ‘Pool of Peace’ gaan bekijken. We zetten onze tocht verder naar rechts, om nadien links de Spanbroekmolenstraat in te wandelen. Aan het einde van de asfaltweg hielden we rechtdoor aan, om via een veldweg zowat 1 km verder opnieuw een asfaltweg te bereiken.

Daar hielden we links aan tot we deWulvergemstraat opnieuw konden aantreffen, welke we naar rechts inwandelden, richting centrum van Wulvergem. Korte tijd nadien kwamen we aan in de Dorpsstraat van deze gemeente. Tijd om even een koffiepauze te nemen en daarvoor konden we terecht in café A La Basse Ville. Na deze aangename onderbreking ging de wandeling verder in de Dorpsstraat tot aan een kruispunt van meerdere wegen, onder andere de weg naar Kemmel en de weg naar Nieuwkerke. Daar tussen stapten we de Zepestraat in welke over een afstand van 1 km werd gevolgd, tot aan het eerste kruispunt aan het wandelknooppunt 28. We namen er dan ook afscheid van de rood-witte GR-tekens. De tocht ging verder naar links in de Hagedoornstraat om alzo de Douvebeek over te steken. Voorbij de beek kwamen we aan het wandelknooppunt 29, om daar rechts de Makkestraat in te gaan. Al klimmend bereikten we de weg Nieuwkerke – Kemmel, waar we aan de overzijde, ter hoogte van het knooppunt 30, ons dienden te begeven op de bedding van een oude tramroute. We verlieten echter vrij snel deze bedding aan het knooppunt 35 en troffen daar de geel-rode markeringen aan van de Streek-GR Heuvelland.

We gingen rechts onder de Pont d’Amour door, hierbij ondertussen een gedeelte volgend van de Geuzen Wandelroute. Een tegelpad leidde ons naar de weg Wulvergem – Nieuwkerke welke we naar rechts namen tot aan het einde van het kerkhof van Nieuwkerke. Daar dwarsten we de weg en kwamen aan het geuzenmonument, om vervolgens verder te gaan tot aan de kerk en het dorpsonthaalpunt. Daar konden we opnieuw even verpozen in café Chaplin. Na te hebben genoten van een kopje koffie konden we alweer op weg. Tegenover het dorpsonthaalpunt sloegen we links in om aan het wandelknooppunt 34 rechtdoor de Bassevillestraat te kiezen. Korte tijd later, gekomen aan het wandelknooppunt 31, daalden we af via de Zuidlindestraat. We kwamen aan het volgende knooppunt, met name 33 om daar rechtdoor verder te wandelen tot aan de Waterstraat links. Na de Waterstraat te zijn afgedaald, konden we beneden beginnen aan de beklimming van de Leeuwerkstraat links tot aan het kruispunt met de Nachtegaalstraat. We draaiden andermaal rechtsaf en hielden nagenoeg gedurende 2 km dezelfde route aan, tot we aankwamen ter hoogte van hoger gelegen Rozenberghoeve. Een 150-tal m verder ging het naar rechts een veldweg op, waar we het hoogste punt van de wandeling hadden, namelijk 63 m boven de zeespiegel.

We arriveerden aan de hoek van een links gelegen weide, waar de route kon worden verkort door linksaf te gaan. Wij stapten echter rechtdoor tot aan het Bois de la Hutte. Via een smal steil dalend pad stapten we voorbij een metalen sluis om nadien de straat over te steken en dezelfde richting aan te houden. Voorbij een metalen slagboom en een informatiebord betreffende het Bois de la Hutte, verlieten we nadien het bos. Aan het kruispunt met de Munquestraat ging het linksaf om later op de hoofdweg naar Mesen, rechts het fietspad te volgen. Deze hoofdstraat bracht ons tot aan het Strand Military Cemetery. Het zoveelste bezoekje aan deze begraafplaats zorgde even voor een korte wandelpauze. Even later begaven we ons op een links gelegen pad dat ons even verder liet aankomen op de hoek van het Bois du Gheer. We stapten even langs de rand van het bos, om voorbij een metalen slagboom naar links het bos in te draaien. We gingen doorheen het Bois du Gheer via de hoofddreef tot aan een kruispunt voorzien van een slagboom. Daar stuurde de wandelgids ons naar rechts, om dan in een bocht omheen het Mud Corner Cemetery te gaan. We wonnen wat aan hoogte en kwamen uiteindelijk op een asfaltweg uit, die we links opgingen.

In deze omgeving vierden de Duitse en Britse troepen samen Kerstmis op 25 december 1914. Ze zochten elkaar op in niemandsland en deelden drank, tabak en eten en ze speelden zelfs voetbal. Toen we aldaar langs kwamen waren we getuige van een herbeleven van deze gebeurtenis, door tal van personen in uniform nagespeeld. We volgden de weg verder tot aan de drukke weg Mesen – Ploegsteert. Gezien inmiddels de duisternis begon in te treden, zagen we af van het verder volgen van de aangewezen route. Bijgevolg begaven we ons naar rechts op de drukke N365, de weg Mesen – Ploegsteert en volgden deze naar het centrum van Mesen. Net alvorens het eigenlijke centrum te bereiken, bezochten we nog even links van de weg het Vredespark en de Ierse Vredestoren. Weinige ogenblikken later arriveerden we opnieuw op de markt in Mesen, ondertussen reeds in het donker. We eindigden deze historische tocht na 31394 stappen en 23,545 km.”

254: Steenvoorde, Zondag 10 juni 2012, 23,1 km. (5070,779 km.)

“Het relaas van onze wandeling in het noorden van Frankrijk, van afgelopen zondag. Het ging reeds vroeg in de ochtend naar Steenvoorde, startplaats van deze dagtocht uit de Dagstappergids ‘Frans-Vlaanderen’. Onderweg daarheen, heel veel zon te zien, doch naarmate we de grens naderden, verschenen reeds de eerste wolken. Eenmaal aangekomen op de markt van Steenvoorde, troffen we er een reeds geopend café aan, met name ‘A l’Epi de Blé’, de kans om een sanitaire stop te maken en een koffie te nuttigen, alvorens de tocht aan te vangen. Volgens onze wandelgids zouden we na exact 23,1 km hier terug moeten verschijnen. Maar goed, de koffiekoeken genuttigd, de dorst even verdwenen en de rugzak voorzien van het nodige konden we op pad. We verlieten dan ook de Grand’Place Norbert Ségard in de richting van Cassel en dit via de GR128. Enkele woonstraten verder bereikten we een bedrijfsparkeerterrein en daar verlieten we de openbare weg, teneinde een eerste maal te wandelen over een graspad. Vrij spoedig lag Steenvoorde achter ons en trokken we tussen de aardappelvelden verder richting Terdeghem.

Vaak kregen we af te rekenen met gras dat reikte tot kniehoogte, een teken aan de wand, dat de GR-paden hier amper werden onderhouden. We staken de Moe Becque over om opnieuw begaanbare grond te voelen, de ‘Chemin de Dry Houck’. Een tweede graspad bracht ons tot op de ‘Route du Waeghebrugge’. Aan het einde van deze weg ging het linksaf, alwaar we ons bevonden op een lokale wandelroute ‘Autour du Castellum (partie Est)’. Een smal paadje tussen twee hagen en vol insecten, deed ons uitkomen ter hoogte van de ‘L’église Saint-Martin’ van Terdeghem. Ter hoogte van het gemeentehuis troffen we het geopende café-rando ‘L’Estaminet de la Brasserie’ aan, tijd om even te verpozen op het terrasje, duidelijk gesteund door de firma ‘Ice Tea’. Omwille van de parlementsverkiezingen, was het nogal druk ter hoogte van ‘La Mairie’. Alvorens onze weg verder te zetten, namen we even de tijd om de plaatselijke begraafplaats omheen de kerk te bezoeken, alwaar zich trouwens enkele ‘Commonwealth War Graves’ bevonden, slachtoffers uit de meidagen van 1940.

We vervolgden onze weg tussen enkele oude huisjes, richting einde bebouwing. We lieten de verharde wegen voor wat ze waren en namen een onverharde weg, richting verderop gelegen berg. We voelden al vrij vlug dat we aan hoogte wonnen en stilaan zagen we de kerk van Terdeghem wegzakken in de achtergrond. Een eind verderop bereikten we één van de drukke toegangswegen naar Cassel, de D948, die we over korte afstand volgden. In één van de bochten, verlieten we gelukkig deze drukke gevaarlijke weg en namen de ‘Chemin du Mont des Recollets’. Een houten sluis liet ons een wandelpad betreden, dat omheen de Recollettenberg liep, waarvan de top is gesitueerd op 159 m hoogte. We kregen nu enkele prachtige vergezichten van de streek, alvorens we verdwenen in de beboste hellingen. Aan de andere kant van het pad, kregen we nu zicht op de Casselberg, ons volgende doel. Een smal, door gras overwoekerd wegeltje, liet ons vervolgens afdalen naar de drukke D916. We staken de drukke weg over en via de links gelegen ‘Chemin de la Perche’, ging het doorheen een groene tunnel, steil omhoog richting centrum van Cassel.

We bereikten dan ook het centrum ter hoogte van het kerkhof van Cassel. Op zich reeds een bezoekje waard. Ook hier alweer een reeks graven van Britse soldaten en bovendien het graf van generaal Vandamme, bekend van onder andere Hondschoote, Austerlitz en Waterloo. Via enkele trappen ging het nadien richting O.-L.-Vrouwkerk van Cassel. Een smalle steeg verder en we bereikten de Grote Markt van Cassel. Tijd om even te verpozen bij een kopje koffie. Nadien ging het alweer via enkele steegjes, in dalende lijn naar de vestingen, onder andere via de ‘Promenade des Remparts’. Aldaar verlieten we het traject van de GR128 en volgden we de tekens van de Streek-GR Heuvelland. Een grindpad langsheen een gedeelte van de vestingen en vervolgens een smal steil dalend pad, deed ons vrij vlug Cassel verlaten. Korte tijd later bevonden we ons heel wat lager, op weg naar het nabijgelegen Oxelaere. Een plaatselijke fietsomloop volgend, ‘Les Chemins du Prince’, ging het via landelijke weggetjes tussen akkers en weilanden door. Heel even werden we opgehouden door deltavliegers, welke via een wagen de hoogte werden ingetrokken.

In een boog ging het vervolgens doorheen dit vlakke landschap, waarbij zelfs een stukje oude Romeinse heerweg werd gevolgd, en belandden we spoedig in het piepkleine Oxelaere. De ‘Heilige Heuvelroute’, fungeerde korte tijd als leidraad. Ter hoogte van het parkje aan de ‘L’église Saint-Martin’, werd het tijd om de laatste koffiekoeken te verorberen en even te genieten van de stilte en de rust, die uitgingen van dit kleine gehucht. Na deze laatste etenspauze, ging het opnieuw richting Cassel. Vrij vlug waren we dan ook buiten de bebouwde kom van Oxelaere en via enkele landelijke wegen ging het opnieuw naar de nabijgelegen berg. We zagen trouwens in de verte reeds de kerk van Cassel hoog boven de horizon. Een lange klim en we bereikten voor de tweede maal de vestingmuren van Cassel. Uiteindelijk bereikten we de ‘Place Général Vandamme’ in Cassel. Vandaar volgden we een steil pad onder de bomen en voorzien van kasseien, naar de eigenlijke top van de Casselberg. Hier werd onze moeite beloond met een prachtig uitzicht over de omgeving en zelfs enkele bezienswaardigheden, onder andere het ruiterstandbeeld van maarschalk Foch, een monument ter ere van de drie veldslagen van Cassel en natuurlijk de mooie Casteel Meulen.

Opvallend waren de kaarsrechte wegen, welke vanuit Cassel in alle richtingen verliepen. Alleen van op de top van deze Casselberg konden we dat waarnemen. Via enkele rotsige trappen, daalden we de Casselberg af, richting Grote Markt. Een laatste drankpauze werd hier voorzien, vermits we op de terugweg naar Steenvoorde het zouden moeten stellen zonder horeca. Een 33cl Cola zou dat gebrek moeten compenseren. We maakten ons vervolgens op voor het laatste stukje wandelweg en verlieten dan ook de Grote Markt, richting kerkhof. We volgden bijgevolg een stukje wandelweg voor de tweede maal, ditmaal in tegenovergestelde richting. Ter hoogte van het kerkhof van Cassel, namen we een andere route. Via een hol bospad, ging het snel in dalende lijn, richting lager gelegen weg naar Duinkerke, de D 916. Deze gevaarlijke verkeersader werd over korte afstand gevolgd, tot aan de links gelegen Temple Straete, eigenlijk een onverharde weg. Op die manier lieten we Cassel achterwege en trokken terug richting Steenvoorde.

De eerste regendruppels lieten zich voelen, dus werd aangepaste kledij aangetrokken. Het zou gelukkig eerder bij een dreiging blijven. Vrij spoedig bemerkten we in de verte de toren van Steenvoorde, doch vooreerst ging het nog richting Noordmeulen. Een stukje ‘Chemin Piétonnier’, ofte tunnel doorheen het struikgewas, deed ons de weg dwarsen naar het gehucht ‘Le Ryveld’. In de verte verscheen de molen in kwestie en zo verkregen we stilaan zicht op het eindpunt van de dagwandeling. Na een korte pauze ter hoogte van deze houten staakmolen, was het nog slechts een kort stukje wandelen, langsheen de hoofdweg naar Steenvoorde. Korte tijd later bereikten we opnieuw de grote markt van Steenvoorde, eindpunt van deze aantrekkelijke dagtocht. Met een beetje geluk hadden we het droog gehouden, alhoewel de hemel er dreigend uitzag. Amper op weg naar huis, kregen we reeds de eerste regenbuien te verwerken. Ziezo, alweer 23,1 km bij op de wandelteller. Een volgende trip naar deze unieke wandelomgeving brengt ons waarschijnlijk naar de omgeving van de Katsberg.”

J: Steenvoorde. Tocht uit de Dagstappergids Frans-Vlaanderen. Tocht vanuit Steenvoorde en via Terdeghem naar Cassel. Vervolgens een kleine lus naar Oxelaere en nadien beklimming van de Casselberg. Terug naar Steenvoorde.

152: Mesen, Zaterdag 20 maart 2010, 27,2 km. (3008,311 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 20/03/2010, 8957 Mesen (West-Vlaanderen) – 11^de Memorial March of Peace, 6-12-18-25-32 km. WSV Wervik. Start: Polyvalente Zaal. Een unieke zwerftocht vanuit de vredesstad Mesen. Met zijn mooie panorama’s over het Heuvelland, de grens met Henegouwen en Frankrijk. Ploegsteert met zijn bossen en kleiputten.’ Na afloop schreven we nog laat op de avond een verslag omstreeks 21:12 uur. We geven hierna nogmaals de originele versie.

“Diegenen die ons wat beter kennen, weten dat we af en toe een wandeling kiezen, die ons wat meer heeft te bieden dan enkel en alleen de natuurlijke omgeving. Vandaag hadden we er eentje uitgekozen waar we niet alleen ons wandelhart konden aan ophalen, maar nog veel meer dan dat. We trokken deze ochtend dan ook naar Mesen in West-Vlaanderen, om daar deel te nemen aan de 11^de Memorial March of Peace. De startplaats was gesitueerd in de plaatselijke Polyvalente zaal. Bij onze aankomst in Mesen, vonden we dan ook gemakkelijk een parkeerplaats ter hoogte van het pleintje aan het politiebureau en dit op wandelafstand van de startzaal. Weinige ogenblikken later konden we terecht in de ruime startzaal en troffen er onze clubgenoot Jean-Pierre, welke ons de rest van de dag gezelschap zou houden tijdens de tocht. Deze Memorial March werd ingericht door de WSV Wervik, waarvan we meteen aangenaam werden verrast door het vriendelijke onthaal van de medewerkers. Alvorens op stap te gaan, namen we eerst nog even de tijd voor een kopje koffie en een hapje.

Vandaag kon er worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 18, 25 of 35 km. Gelet op de aard van de wandeling opteerden wij vandaag voor de 25 km met een werkelijke afstand van 27,2 km. Onderweg zouden wij vier controleposten te zien krijgen langsheen het heuvelachtige parcours waarvoor de streek bekend staat. Bij het verlaten van de vertrekplaats hielden we het voorlopig droog en konden dus beginnen aan het eerste gedeelte van 6 km. Na de start kregen we al een eerste splitsing, waarbij de wandelaars van de 6 km rechts afsloegen aan het eerste kruispunt, terwijl de overige deelnemers naar links gingen. We volgden een brede hoofdbaan langsheen het plaatselijke Peace Village. Langsheen de weg bemerkten we de bordjes van de West-Vlaamse Bergenroute, een fietsomloop van 45 km. Even verderop kwamen we langsheen de eerste militaire begraafplaats van de dag, het Messines Ridge British Cemetery, een gelegenheid om het parcours even te verlaten en deze plaats van nabij te bekijken. We herkenden onmiddellijk de typische stijl van deze prachtige militaire begraafplaatsen. Sober en kraaknet onderhouden.

We verlieten vervolgens de hoofdweg om een rechts gelegen landelijke weg op te gaan. Het ging in dalende zin verder en konden we voor het eerst de uitgestrektheid van de streek bewonderen. Alhoewel de hemel er af en toe nogal dreigend uitzag, konden we toch genieten van de aangekondigde lente, zij het af en toe met een strakke zijwind. Ondertussen waren we aanbeland op het traject van de Kraters en Mijnen Wandelroute en tevens konden we de eerste markeringen ontwaren van de Streek-GR Heuvelland. Het ging vervolgens terug de hoogte in, waarna we links van ons, een eindje van de weg verwijderd, het Lone Tree Cemetery konden zien. Aan de overkant van de weg zagen we wat verder de Spanbroekmolenkrater, een andere getuige van de vreselijke gebeurtenissen die hier hadden plaats gevonden. Een infobord met foto's liet ons even later de omgeving herkennen, waarbij vooral de Kemmelberg in het zicht kwam. Een volgende kruising liet ons links afslaan, waarna we even verderop een veldweg opgingen, die ons deed afdalen in de richting van het dorpje Wulvergem. Bij het betreden van de dorpskom zagen we de aanduidingen van de In Flanders Fields Route, een autotraject.

Ter hoogte van de kerk bekeken we even het monument van de gesneuvelden tijdens WOI, waarna we om de hoek de eerste controleplaats aantroffen in het cultureel centrum De Walvis. Aan de oprit konden we kijken naar het gelijknamige beeld, van de hand van Willem Vermandere. Meteen zat het eerste gedeelte van de wandeling erop en konden we even pauzeren. Het zaaltje zat vol, doch achteraan bleek een tweede zaaltje beschikbaar en daar zaten we dan in alle rust helemaal alleen. Ook dat kan eens aangenaam zijn. Het tweede gedeelte van de tocht, over een afstand van 5,3 km, liet ons bij het verlaten van de controlepost onmiddellijk de open velden intrekken. Opnieuw bemerkten we overal het heuvelachtige karakter van de omgeving. Korte tijd later liepen we langsheen het St. Quentin Cabaret Military Cemetery. Blijkens de plaatselijke info was deze begraafplaats genoemd naar de gelijknamige vroegere herberg in de buurt. Na een kort bezoekje aan deze rustgevende plek, volgden we een veldweg, welke stilaan de hoogte in ging en bijna lijnrecht tegen de wind inging. Achter ons zagen we Wulvergem stilaan wegzakken achter de heuvelrug.

Voor ons lag een landelijke weg, welke we korte tijd later bereikten. Hier draaiden we linksaf deze weg op en zaten we op het traject van het Eurocircuit 4 en 7. De weg ging opnieuw langzaam maar zeker de hoogte in en met de wind soms in het nadeel, was het af en toe even naar adem happen. Links en rechts van de weg konden we prachtige hoeves aanschouwen. Een volgende splitsing kondigde zich aan, waarbij de deelnemers aan de 12 km hun weg rechtdoor vervolgden, terug in de richting van Mesen. De andere deelnemers sloegen een rechts gelegen pad in, dat eerst lichtjes steeg, om vervolgens steil af te dalen naar het Bois de la Hutte. Ook hier konden we bemerken hoe afwisselend het parcours zich vaak aankondigde. Een steile afdaling tussen de bomen liet ons beneden een wegje oversteken, waarna we onze weg vervolgden in deze prachtige bosomgeving. Meteen zaten we op het Eurocircuit 1. Enkele plaatselijke wandelpaden, genoemd Télé Vie leidden ons verder langsheen enkele rustige landelijke wegen, die af en toe draaiden en keerden, waarbij de wind soms een metgezel was, doch even verder een te duchten tegenstander.

In de verte bemerkten we reeds de kerk van Ploegsteert en de landelijke wegen brachten ons langzaam maar zeker naar het centrum van dit dorp. Na een tijdje wandelen bereikten we dan ook de rotonde aan de ingang van de dorpskom, waar we de eerste ploeg op de rotonde zelf konden bekijken. We gingen vervolgens rechtsaf, om even voorbij het gemeentehuis, een tweede controlepost te vinden in de plaatselijke Ecole Fondementale Saint Henri. Hier in het kleine zaaltje was nog voldoende plaats, aangezien enkel de deelnemers aan de langere afstanden hier halt hielden. We waren toe aan een hapje en een drankje. Ondertussen waren we reeds 11,3 km op weg. Na onze welverdiende pauze, trokken we opnieuw op weg, ditmaal voor een lus van in totaal 9,1 km, waarvan het eerste gedeelte van 5,3 km ons zou brengen tot in Le Bizet aan de Franse grens. Opnieuw gekomen op het dorpsplein van Ploegsteert, ging het een eerste maal naar rechts. De deelnemers aan de 18 km, gingen hier rechtdoor en vatten hun terugweg aan. We volgden hier de brede weg richting Frankrijk, waarbij we even verderop aan de rechterkant van de weg konden kijken naar het London Rifle Brigade Cemetery.

Ook hier namen we even de tijd om deze begraafplaats met een bezoekje te vereren. We vervolgden nadien onze tocht, waarna we op korte afstand verderop, de drukke weg verlieten en een links gelegen landelijke weg insloegen. Hier volgden we de borden van Eurocircuit 3. We wandelden nu geruime tijd langsheen rustige landelijke wegen, tussen de velden. Ondertussen was de zon tevoorschijn gekomen en dat maakte dat het meteen heel wat aangenamer was om te wandelen in deze prachtige omgeving. Ook hier konden we genieten van de uitgestrektheid van deze open velden en akkers, waarbij je in de verte vaak enkele kerktorens kon ontwaren. Ook nu volgden we het soms grillige verloop van de wegen, waarbij opnieuw de wind zich uit alle richtingen liet voelen. Twee volgende bezienswaardigheden volgden kort op elkaar, met name het Calvaire (Essex) Military Cemetery en even verderop het Gunners Farm Military Cemetery. Na twee obligate bezoekjes aldaar, naderden we de dorpskom van Le Bizet en zagen we dat we hier de Franse grens naderden.

Ontelbare voertuigen met Franse nummerplaten, eindigend op 59 konden we links en rechts aantreffen. Via enkele woon- en winkelstraten, bereikten we even later het sportcomplex van Le Bizet, waar we toe waren aan een volgende controle. Ook hier een erg ruime zaal, waar voldoende plaats was om wandelaars op te vangen en te voorzien van het nodige. Hier namen we ook even de tijd om uitgebreid te genieten van een rustpauze. De moedige deelnemers aan de 35 km, dienden hier nog een bijkomende lus te bewandelen. Na deze nieuwe controle, scheidden ons nog slechts 3,8 km van de controlepost in Ploegsteert, waar het volgende gedeelte van de wandeling ons zou heen brengen. We verlieten het drukke centrum van Le Bizet, om via een kerkwegel algauw terug de open velden te bereiken. De bordjes van het Eurocircuit 7 wuifden ons meteen uit. Even later bemerkten we in de verte de staart van een vliegtuig op. Korte tijd nadien, konden we lezen dat aldaar ter hoogte van de Warnavebeek, een Canadees piloot werd neergehaald op 5 mei 1942 door een Duitse Focke Wulf. Als gevolg daarvan werd hier een monument opgericht ter ere van Sergeant Pilot Joffre Roland Ribout, in de vorm van een gedeelte van een neergestort vliegtuig, boven het midden van de reeds vernoemde beek.

We volgden nu de kleine landelijke wegen verder in de richting van Ploegsteert, waarvan we de kerk reeds konden bemerken even verder aan de horizon. Korte tijd later bereikten we het dorpsplein van de andere kant en konden ditmaal kennis nemen van de aanwezigheid van het plaatselijke oorlogsmonument, alsmede een gedenkplaat ter ere van Sir Winston Spencer Churchill. We weken even af van het parcours, om op het plaatselijke kerkhof even te gaan kijken naar het graf van de overleden wielrenner Frank Vandenbroecke. Op het kerkhof leidden bruine bordjes naar de juiste locatie. Via een pad op het kerkhof bereikten we nadien opnieuw de rustpost in de school Saint Henri, waar we de laatste controle van de dag ondergingen. Restte ons nog 6,8 km tot aan de eindstreep. Een volgende passage langsheen het dorpsplein, deed ons ditmaal rechtdoor vervolgen, waarbij we op die manier de bebouwde kom van Ploegsteert verlieten. We volgden hierbij het Eurocircuit 1. Vervolgens sloegen we een links gelegen weg in, die ons leidde doorheen een stukje woonwijk, waarna we wat verderop een veldwegel kregen aangeboden, die ons de richting deed kiezen van een bosgebied in de verte.

Nadien belandden we hier aan de rand van het Bois du Gheer. We kregen de tweede boszone van de dag voor de voeten en dat was uiteraard een welkome afwisseling onderweg. Links van de weg konden we in de beek de parende kikkers aan het werk zien en ook restanten van een bunker konden we zien tussen de bomen in het bos. Tal van informatieborden onderweg brachten ons iets bij over wat Wereldoorlog I hier had aangericht. Bij het verlaten van het bos, zagen we links in de verte reeds het grote memoriaal langsheen de weg. Het parcours ging dan ook die richting uit, waarbij het monument steeds groter werd naarmate we dit naderden. Ook nu weken we even af van het parcours om dit monument van nabij te gaan bekijken. Een enorm cirkelvormig memoriaal met het opschrift Berks Cemetery Extension stond voor ons, geflankeerd door twee leeuwen. Hier konden we nog even genieten van de pracht en praal van deze herinneringen aan Den Grooten Oorlog. We keerden vervolgens op onze stappen terug, om opnieuw het parcours van de wandeling te volgen. Het ging langsheen het bos naar links, waarbij we voor het laatst de borden van het Eurocircuit konden zien. Even verder gingen we links het bos in en meteen kondigde zich een lange en steile klim aan. Naarmate de kilometers waren gewandeld, liet deze beklimming zich duidelijk voelen en even dienden we toch halt te houden om op adem te komen. Eenmaal de heuvelrug overwonnen, zagen we aan de overkant in de verte de kerk van Mesen reeds staan en meteen was de eindstreep niet meer veraf.

We volgden vervolgens een karrenspoor naar beneden, naar de lager gelegen openbare weg. Bij het naderen, zagen we reeds van links de wandelaars van de 12 km naderen en werd het een beetje drukker onderweg. We zagen nu het verloop van de weg, in de richting van Mesen. Heel even nog ging het bergop, in de richting van de heuvel waarop Mesen zich bevindt. Alvorens de eerste huizen te bereiken, konden we rechts van de weg nog even gaan zien naar het New Zealand Memorial Messines, alwaar tevens enkele restanten van bunkers waren aan te treffen. We trokken verder op weg naar de eindstreep, om vervolgens langsheen de kerk van Mesen te komen. De In Flanders Fields Route hield ons nog even gezelschap, waarna we moe maar voldaan de startzaal konden bereiken. Wandelingen zoals vandaag ervaren we slechts enkele malen gedurende een wandeljaar. Dat we er ten volle van hebben genoten, dat hoeft hier waarschijnlijk niet meer te worden vermeld. Alvorens tevreden onze thuisbasis te gaan vervoegen, noteerden we vandaag 644 deelnemers aan deze Memorial March of Peace.”

We sluiten dit wandelrelaas dan ook af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, waarin immers enkele eerste indrukken werden neergeschreven, kort na afloop van de tocht. ‘K: Schitterende wandeling door Mesen en Ploegsteert. Veel oorlogskerkhoven en monumenten. J: Prachtige herdenkingstocht te Mesen. Langs talrijke begraafplaatsen en monumenten die herinneren aan WO1.’