558: Ecaussines, Zaterdag 03 augustus 2019, 20,206 km. (10.947,938 km.)

“In het verleden maakten we af en toe gebruik van het parcours van een uitgepijlde wandeling. Zo was dit ook het geval te Écaussines, alwaar we deelnamen aan een georganiseerde wandeltocht, ingericht door de plaatselijke club ‘Le Coq d’or Écaussines’. De wandeling ging door onder de benaminge van 43^e Marche des Clochers, met als startplaats ‘Salle de la Maison du Peuple’, in de Avenue de la Déportation 17. Er kon worden gekozen uit de navolgende wandelafstanden: 4, 6, 12, 18, 25 of 32 km. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we ter plaatse, na de nodige inschrijvingsformaliteiten en het nuttigen van een broodje en koffie, omstreeks 10:30 uur van start gaan. Tijdens het eerste gedeelte van de wandeling maakten we onder andere kennis met het kunstwerk van de hand van Christian Dumeunier, El’ Tayeû d’Pîre a Moustache, opgesteld aan de Trou Barette, gevolgd door een standbeeld van een ‘Hoplite’, ofwel een Grieks infanterist uit de oudheid. Dit konden we bewonderen in het ‘Parc de la Marlière’, gesitueerd in de gelijknamige straat. Op weg naar de eerste controlepost in de ‘école’ van Henripont, passerden we nog voorbij de mooie kiosk op de Grand’Place, maakten we tevens kennis met het riviertje La Sennette’ en volgden we over een afstand de ‘Sentier touristique vers Ronquières’. Na zowat 7 km te hebben gewandeld konden we wat verpozen op een eerste controlepost.

Het tweede gedeelte van de wandeling, bracht dan een totaal ander beeld van de streek, vermits we een tijdje vertoefden op het grodngebied van Braine-le-Comte en vooral konden genieten van het nabij gelegen Bois de la Houssière. Tal van wandelwegen konden we een tijdje volgen, waaronder de GR12, de Sentier du Pont du Jour, de Sentier del Tienne, de Sentier d’Henripont en de Sentier de la Maison des Gardes. Onderweg konden we omstreeks 13:30 uur even pauzeren in café Torine. Na vooral te hebben genoten van de omgeving keerden we langzaam terug naar Henripont, om er omstreeks 14:55 uur een tweede controle te ondergaan na 6,5 km te hebben afgelegd. Na een korte wandelpauze hadden we slechts 3,25 km verder reeds een volgende controlepost en dit in een plaatselijk schooltje Odénat-Bouton, zowat op het grondgebied van Écuassines-d’Enghien. Tenslotte, na dit korte oponthoud keerden we langzaam maar zeker terug naar de plaats van vertrek, slechts een kleine 3 km verder verwijderd. Al bij al een mooie wandeling, die we konden afronden omstreeks 17:00 uur na zowat 26587 stappen te hebben gezet in de provincie Henegouwen.”

557: La Baraque Michel, Zaterdag 19 december 2020, 10,6 km. (10.927,632 km.)

“Een tweetal korte wandelingen met start en aankomst ter hoogte van La Baraque Michel. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we omstreeks 11:00 uur een eerste korte wandeling aanvatten, met name ‘La Fagne de la Poleur’ over een afstand van 4,5 km. We verlieten bijgevolg de grote parking en wandelden in de richting van de nabije Fischbachkapel, gebouwd omstreeks 1830 door een industrieel uit Malmedy, Henri Toussaint Fischbach en gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstand. Het gebouw bevat een klokkentorentje waarin oorspronkelijk een lamp hing. De familie Schmitz, eigenaar van Baraque Michel, beloofde om de lantaarn elke nacht aan te steken, ten behoeve van de verdwaalde wandelaars op de onherbergzame heide. Dit gebruik werd gerespecteerd tot 1856. Ter hoogte van de kapel troffen we eveneens het ‘Monument des quatre fagnards’ aan, waarna we net voorbij de Fischbachkapel haaks links een lange bosdreef inwandelden. Op het einde van de dreef kwamen we terecht op de eigenlijke heide, waar we konden genieten van een koel winterzonnetje. We begaven ons links op een brede grindweg, waarbij we de markeringen bemerkten van de GR573 en GR56. Amper het pad een eindje gevolgd, passeerden we een weerstation, of zoals men het daar noemt ‘Station Scientifique Hautes Fagnes’. Wat verder het grindpad bewandeld, konden we even later genieten van de eerste knuppelpaden welke ons verder leidden over de uitgestrekte heide. Na een min of meer omtrekkende beweging te hebben gemaakt in tegenwijzerzin omheen de ‘Fagne de Poleur’, bereikten we opnieuw het uiteinde van de voorheen gevolgde bosdreef.

In omgekeerde wandelrichting begaven we ons op die manier terug in de richting van de Fischbachkapel, vrijwel het einde van een eerste korte wandeling. Na een blik op de infopanelen geplaatst ter hoogte van de toegang naar de kapel, besloten we een tweede wandeling te ondernemen over een afstand van 6,1 km, de wandeling ‘La Croix des Fiancés’. Voor de tweede maal wandelden we de Fischbachkapel voorbij, doch hielden ditmaal de richting rechtdoor aan en betraden onmiddellijk het heidegebied. Een lang lijnrecht pad van zowat 1,6 km bracht ons tot aan het ‘Kruis van de Verloofden’. Op weg daarheen wandelden we voorbij één van de vroegere grenspalen ‘Belgique – Prusse’. Het eigenlijke houten kruis, voorzien van het baken ‘La Croix des Fiancés’ vermeldde de navolgende inscriptie: ‘A la mémoire des fiancés François Reiff de Bastogne et Marie Solheid de Xhoffraix, morts dans la neige en janvier 1871’. Even voorbij het kruis kwamen we terecht op een kruispunt van paden, om er linksaf te gaan tussen de sparren. Een volgende reeks eerder korte knuppelpaden bracht ons doorheen een stukje heidegebied en wat verder via een brugje over Ruisseau de Herbôfaye. We gingen rechtdoor verder doorheen het bos, tot we een geasfalteerde weg aantroffen. Daar kozen we linksaf, om via een verharde weg door een uitgestrekte boszone, opnieuw te wandelen in de richting van de grote parking gesitueerd op de Baraque Michel. Al bij al een geslaagde kennismaking met de Hoge Venen, waarschijnlijk vrij spectaculair in winterse outfit, doch wij hielden het sneeuwvrij.”

556: Boortmeerbeek, Zaterdag 25 augustus 2018, 15,709 km. (10.917,032 km.)

"Het relaas met betrekking tot een wandeling met start en aankomst ter hoogte van het nmbs station van Boortmeerbeek. In feite betrof het een combinatie van een tweetal lokale wandelingen, de Ronsdonkwandeling, aangeduid met blauwe ruitjes en de Pikhakendonkwandeling, aangegeven door groene ruitjes. Beide wandelingen zijn met elkaar verbonden via een verbindingsroute. De onderscheiden trajecten zijn 5,5 en 5,4 km lang. Na de verplaatsing vooraf via het openbaar vervoer, konden we omstreeks 11:00 uur van start gaan ter hoogte van het station van Boortmeerbeek. We begonnen dan ook met de blauwe wandeling, de genaamde Ronsdonkwandeling. We verlieten het perron en draaiden rechtsaf op de Nieuwe Weg, evenwijdig aan de rechts gelegen sporen. Bezijden de weg bemerkten we zeshoekige bordjes met de vermelding ‘Ronsdonk Wandelpad’. Waar de weg een bocht maakte naar links, begaven we ons rechtsaf in de Broekstraat, nog altijd evenwijdig wandelend aan de spoorweg. Voorbij de laatste woningen maakte ook de Broekstraat een bocht, waarna we uitkwamen op een T-splitsing van grindpaden. Daar kozen we de rechtertak, met name Voetweg 85. Tussen weiland genoten we van de natuur en vooral de stilte. Net vóór een zone bos, bochtte het pad naar rechts en verliep terug richting spoorweg, doch wij stapten rechtdoor het bos in. Eenmaal doorheen de kleine boszone draaiden we rechtsaf langs de bosrand en kwamen uit aan de spoorweg in de Broekstraat. We begaven ons linksaf om iets verder linksaf te gaan in Dreef.

Deze kaarsrechte dreef leidde ons langs het links gelegen Natuurreservaat Ronsdonk. We passeerden er een wandelpoort en staken vervolgens de Leibeek over. Voorbij de beek werd de Dreef breder en geasfalteerd. We konden er even gebruik maken omstreeks 11:30 uur van enkele betonblokken teneinde een korte eet- en wandelpauze in te lassen. Gekomen ter hoogte van het wandelknooppunt 510, verlieten we Dreef naar links op een brede grindweg, Hollaken. Voorbij een uitgestrekte paardenweide mondde het pad uit op de dwars gelegen Vossenberg, tevens knooppunt 509. We kruisten de weg en volgden verder Hollaken het bos in, om er een kleine lus te wandelen en tenslotte opnieuw aan het knooppunt 509 aan te komen. Ditmaal sloegen we rechtsaf om verder te stappen doorheen de Meerbemdweg, deels Voetweg 84, door het Boortmeerbeeks Broek. Via een brugje overschreden we nogmaals de Leibeek, waarna wat verder de weg overging in een aardeweg. Na de passage door een volgende boszone bereikten we een Y-splitsing, om er nagenoeg rechtdoor te gaan op een nog smallere aardeweg. Op het einde van het pad kruisten we de Rijmenamsebaan, teneinde aan de overzijde de Molenbeekstraat in te gaan. De straat mondde uit op een driehoekig pleintje, om er rechts de Looikesstraat in te draaien. Deze weg vormde de verbinding tussen de beide geplande wandelingen. We verlieten dus het traject van de blauwe wandeling. Het smalle asfaltwegje tussen akkers ging over in een aardeweg, voorbij een hooischuur.

Het einde van de Looikesstraat bereikt, aan het knooppunt 23, gingen we haaks rechts verder op de Streepkensdreef en begonnen zo aan het parcours van de groene wandeling. De voordien gevolgde verbindingsweg staat dan ook aangegeven als NAAR Pikhakendonk Wandelpad. Amper de Streepkensdreef ingegaan, overschreden we een derde maal de Leibeek. Korte tijd nadien verlieten we de dreef naar links om via een uitgestrekt grasgebied het Natuurreservaat Pikhaken binnen te wandelen. Een kronkelend pad mondde wat verder uit op het jaagpad langs de Dijle. We begaven ons linksaf op het jaagpad, een brede grindweg, waarbij we aan de overzijde zicht kregen op de Sint-Martinuskerk van Rijmenam. Langs het jaagpad volgden we geruime tijd het traject van de GR12. Toen we omstreeks 13:35 uur de plaats naderden waar de Weesbeek zich bij de Dijle voegt, konden we even halt houden op een picknickbank voor het nuttigen van een broodje. Na deze wandel- en eetpauze verlieten we het jaagpad naar links via een smallere grindweg, Dijk genaamd. We gingen voorbij een stuk van de Oude Dijle, nu thuisbasis van de hengelclub De Ravesteinvissers. Op het einde van de grindweg bereikten we het centrum van Hever, ter hoogte van de Ravesteinstraat, die we links indraaiden.

De straat helemaal tot het einde volgend kwamen we uit op het Heverplein tegenover de Onze-Lieve-Vrouwkerk. Daar hielden we even halt voor een kopje koffie omstreeks 14:15 uur in café Hever City. Na te hebben genoten van de koffie gingen we verder rechts van de kerk via Donk, een smalle kasseiweg door een stukje bos. Ter hoogte van het knooppunt 26 verlieten we schuin rechts Donk en begaven ons verder het bos in op een aardeweg. Het pad helemaal tot op het einde volgend, wat verder benoemd als Voetweg 36, kwamen we een tweede maal terecht aan het knooppunt 23, met name het einde van de Looikesstraat. We begaven ons nu in tegengestelde richting opnieuw de Looikesstraat in, teneinde andermaal de verbindingsweg te volgen naar het driehoekig pleintje van voorheen. We verlieten bijgevolg het traject van de groene wandeling. Toen we het pleintje betraden, ging onze wandeling verder naar rechts door de Molenbeekstraat, om er het eerste pad rechts te kiezen, het Hazenpad, evenwijdig aan de Weesbeek. Het smalle grindwegje, dat het verloop van de beek volgde, eindigde op de Ganzenweg, vlakbij het station van Boortmeerbeek. Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we omstreeks 15:40 uur nog van een afsluitend drankje ter hoogte van Bistro Perfect in de nabijheid van het station. Immers, de eerste trein richting Mechelen vertrok pas om 16:44 uur. We sloten dan ook deze wandeldag af na zowat 20946 stappen.”

555: Zoutleeuw, Zaterdag 19 augustus 2023, 14,660 km. (10.901,323 km.)

“Een wandeling via knooppunten met start en aankomst ter hoogte van het Provinciedomein ‘Het Vinne’, gelegen aan de Ossenwegstraat 70 te Zoutleeuw. Na de verplaatsing vooraf via Cambio konden we terecht op de ruime parking aan de ingang van het domein. Even later, omstreeks 11:00 uur konden we onder een bewolkte hemel van start gaan en dit aan het knooppunt 304. We begaven ons rechtsaf op de Ossenwegstraat, om vrijwel dadelijk de eerste straat links, de Pijpstraat in te draaien. Deze licht stijgende kasseiweg volgden we slechts over vrij korte afstand, om er links een grasweg op te gaan. Bezijden het kasseiwegje bevond zich een wegwijzer naar het ‘Wijngaardpad’. Wat verder veranderde het graspad in een smalle wegel welke onder de bomen verdween. We stapten onder een houten portiek door, waarop de vermelding ‘Wijngaardpad’. Echter amper het bosje ingegaan, kregen we af te rekenen met honderden muggen, welke niet nalieten de eerste prikken uit te delen. Vlug de muggenspray boven gehaald, echter zonder al te veel succes. Het pad zouden we eerder kunnen vermelden als de ‘Muggenboulevard’. Na een ruime bocht naar rechts bereikten we na veel armgezwaai de muggenvrije openbare weg, de Bredestraat, tevens knooppunt 303. Deze brede grindweg leidde in een ruime bocht omheen de links gelegen bosrand. Ter hoogte van de eerste woningen veranderde het wegdek in asfalt. Deze weg tot op het einde volgend, kwamen we uit op de dwars gelegen drukke Budingenweg. Inmiddels het knooppunt 302.

We kruisten de weg, om aan de overzijde via het afgescheiden fietspad de weg naar links op te gaan. Deze druk bereden weg echter, konden we even later ter hoogte van het Gemaal Zoutleeuw verlaten naar rechts, via een brug over de Kleine Gete. We troffen er het knooppunt 301 aan, doch bovendien hielden we er even halt op de nieuw aangebrachte rustbanken voor een boterham met omelet. Na deze korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg. Aan het knooppunt 301, volgden we ditmaal de richting naar het knooppunt 300, vooreerst via een smal grindpaadje links van de Kleine Gete, zowat in tegengestelde richting. Via een haakse bocht naar links ging het omheen een uitgestrekt grasveld. Een volgende bocht naar links liet ons via een brugje de Vloedgracht overschrijden, waarna het nagenoeg in rechte lijn verliep richting centrum van Zoutleeuw. Het tot nog toe gevolgde pad had dan ook als benaming ‘Verbrande Brug’. Het pad verliep min of meer evenwijdig aan deze gracht. We bemerkten er tevens de aanduiding dat we een gedeelte bewandelden van het traject van de Streek-GR Hageland, alsmede de GR128. Gekomen op de kruising met de rechts gelegen Melkweg, ging de grindweg over in een smalle betonweg. Tussen de akkers en weiden door wandelden we verder via de Verbrande Brug. Het af en toe bochtrijke wegje liet ons het knooppunt 300 voorbijgaan. Op het einde van de weg bereikten we een Y-splitsing aan het knooppunt 39.

We kozen de linkertak en gingen via een brug de Vloedgracht over om verder te stappen op de Leeuwerweg. Het betonbaantje mondde tenslotte uit op de dwars gelegen Tiensestraat, aan het knooppunt 38. We sloegen de straat in naar links, richting centrum Zoutleeuw. We begaven ons op deze drukke toegangsweg naar het centrum, om een drietal ruime bochten later aan te komen op de Schipstraat, ter hoogte van de brug over de Kleine Gete. We konden er de kapel bekijken van Onze-Lieve-Vrouw-Ster der Zee. We volgden over korte afstand de Prins Leopoldplaats naar rechts, evenwijdig aan de Kleine Gete, tot aan het knooppunt 3. Daar ging het haaks linksaf, de Kleine Gete over en vervolgens via de Vleesstraat tot aan de Sint-Leonarduskerk. Naast de kerk troffen we een klein kunstwerk aan, getiteld ‘De Voor Denker’. We betraden er vervolgens de Grote Markt aan het knooppunt 31. Men was er bezig met de oprichting van een podium ter gelegenheid van de kermis. We konden er omstreeks 12:45 uur even de dorst lessen op het terras van café ‘De Met’. Gelukkig voorzien van grote paraplu’s, vermits we tijdens het nuttigen van een cola werden voorzien van regenwater. Tevergeefs hopend op het einde van de regenbui, toch maar noodgedwongen de regenjas aangetrokken.

Aan het knooppunt 31 begaven we ons nadien naast het stadhuis in de Rijkswachtstraat, welke overging in de Vincent Betsstraat, richting stadspark van Zoutleeuw. Net vóór het park sloegen we links de doodlopende Kanonstraat in, welke op het einde via een graspad rechts toegang gaf naar het stadspark. Daar konden we nog even schuilen voor de regen, terwijl we nog even dachten aan de inwendige mens. Na de maaltijd volgden we verder het pad doorheen het stadspark tot we het park verlieten via de Vestenwandeling tot aan het knooppunt 32. Daar ging het haaks rechtsaf op een brede grasweg langs de rand van een perenboomgaard. Op het einde van de boomgaard vonden we het knooppunt 33, alwaar we haaks links kozen, om er nadien via een haakse bocht uit te komen op de Ossenwegstraat, een vrij drukke brede betonweg. Gelukkig dienden we over niet al te lange afstand deze weg naar links te volgen, weliswaar onder de striemende regen. Net voorbij het huis nr. 62 begaven we ons rechtsaf op een brede grindweg, Voetweg 50, welke leidde naar het knooppunt 309. We draaien er haaks linksaf om via een brugje de Sint-Odolphusbeek over te gaan. Aan de overzijde van het brugje betraden we het Provinciedomein ‘Het Vinne’. Na de doortocht doorheen een stukje bos mondde het pad uit aan het knooppunt 308, aan de rand van een rietzone. We gingen er haaks rechtsaf en betraden het wellicht langste vlonderpad dat we ooit hebben gezien, tussen het riet dat boven onze hoofden uitkwam. Het bochtige vlonderpad eindigde wat verder aan een schuilhut.

Net voorbij de schuilhut was het vlonderpad versperd en niet toegankelijk omwille van het broedseizoen. We dienden bijgevolg een alternatieve grasweg te volgen omheen deze broedzone. Het pas gemaaide pad wees duidelijk de weg. We stapten nu verder over diverse brede graspaden omheen het eigenlijke Vinne. Het knooppunt 345 voorbij, zetten we onze wandeling verder langs open grasvelden, doorheen kleine rietzones en af en toe een bosrijk gebied. Net alvorens we het volgende knooppunt 344 zouden aantreffen, konden we nog even halt houden omstreeks 14:30 uur ter hoogte van één van de vele picknickplaatsen omheen het Vinne. Een rijsttaartje ging zonder al te veel moeite naar binnen. We begaven ons nog wat verder doorheen een volgende rietzone via een ander knuppelpad tot aan een mooie vogelkijkhut. Daar konden we even van nabij het waterwild bekijken dat zich bevond op het Vinne. Vanaf de vogelkijkhut bereikten we tenslotte het knooppunt 344. We kozen rechtsaf en betraden opnieuw een boszone op vrij modderige paden. Uiteindelijk dienden we even later een tijdje afscheid te nemen van de natuur, daar het pad uitmondde op de Rondeweg, een asfaltweg die naar links werd betreden. Wat verderop voorbij de eerste woningen ging de straatnaam over in de Zwartaardeweg, langs de rand van het Zwartaardebos. Op het einde aan een Y-splitsing gingen we links verder op de Zwartaardeweg om de bebouwde kom te betreden van Ossenweg. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons op de Muggenberg, vrijwel dadelijk een flinke kuitenbijter.

De steile beklimming overwonnen arriveerden we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Ossenweg. Vermits de deur was geopend brachten we een bezoekje aan de kapel zelf. Na het bezoek kruisten we de Ossenwegstraat en stapten aan de overzijde verder door de Lindeweg. Vervolgens kruisten we wat later de dwars gelegen Lindeweg en wandelden verder door de gelijknamige doodlopende weg. Op het einde ging de betonbaan over in een smalle wegel op een grasweg om uit te komen op een kruispunt van veldwegen aan het knooppunt 343. We kozen er links de stijgende Pijpstraat, een holleweg, welke over het hoogste punt verder verliep tussen akkers en overging in een smalle kasseiweg. Na een tweetal bochten verliep de kasseiweg in rechte lijn naar het knooppunt 305 op de kruising met de Bredestraat, die we links insloegen. Langs een boomgaard en akkersland daalden we af naar de Ossenwegstraat, om aan de overzijde opnieuw het Provinciedomein te betreden en er het knooppunt 306 te vinden naast een picknickbank. We hielden nog even kort halt om nadien een grindweg naar rechts te bewandelen, evenwijdig aan de openbare weg om even later aan te komen ter hoogte van het bezoekerscentrum, tevens knooppunt 307 en einde van de wandeling.”

554: Heppen, Zaterdag 12 augustus 2023, 13,411 km. (10.886,663 km.)

“Een wandeling via knooppunten met start en aankomst ter hoogte van het zwembad De Merel, gelegen in de Zwarte Spechtstraat te Heppen. Tijdens de verplaatsing via Cambio, verkregen we onderweg reeds wat regen te verwerken. Echter bij aankomst aan het zwembad, kregen we een ware stortbui over ons heen, dus maar dadelijk regenbroek en regenjas aangetrokken en wat gewacht onder het afdak van een groot infobord in afwachting van wat minder neerslag. Uiteindelijk konden we wat later omstreeks 10:45 uur van start gaan. Vooreerst was het wat zoeken naar de juiste weg, vermits de vertrouwde rood-witte bordjes niet waren aan te treffen. Even later echter konden we zien dat door de gemeente Ham, een andere vorm was aan te treffen inzake de te volgen knooppunten. We gingen dus van start ter hoogte van het wandelknooppunt 20, op een smal asfaltwegje doorheen de Gerheserbossen. Even voorbij het zwembad passeerden we een slagboom en wandelden verder rechtdoor, nog steeds via de Zwarte Spechtstraat. Aan het eerste bospad ging het rechtsaf, om er toch wat beschutting te vinden voor de neerslag. Een volgende kruising kozen we rechts en bereikten zo het knooppunt 10. We begaven ons op het links gelegen bospad om luttele meters verder het knooppunt 11 aan te treffen, zowat aan de rand van de Schans van Gerhees. We kwamen terecht op een open grasvlakte en begaven ons over een kronkelend vlonderpad naar de overzijde. Eenmaal het grasveld over, begaven we ons linksaf op een brede bosweg, gevolgd door een smal wegeltje linksaf tussens metershoge beplanting. Vaak amper breed genoeg om een wandelaar door te laten.

Na nog geruime rijd tal van kronkelige paden te hebben gevolgd, troffen we het knooppunt 50 aan. We vonden er een wegwijzer naar een nabij gelegen Lourdesgrot, dus weken we even van het geplande parcours af. Ter hoogte van deze met vlagjes versierde grot, troffen we een zitbank aan, alwaar we omstreeks 11:45 uur even konden genieten van een broodje en ondertussen de regenkledij konden opbergen. Immers zowaar de zon was verschenen. Na de maaltijd begaven we ons, nog steeds door het bos naar het knooppunt 13, om er het bos te verlaten en voorbij een picknickbank de openbare weg te bereiken, De Warande. We volgden over korte afstand de weg naar links tot aan de drukke N141, de Heppensesteenweg, net op de scheiding tussen Heppen en Oostham. Aan de overzijde van de steenweg volgden we op het links gelegen fietspad de weg naar rechts, tot we amper 100 m verder opnieuw links het bos konden ingaan. Een smal bospaadje leidde ons vervolgens naar Heikant, waar we de weg andermaal links volgden tot het rechts gelegen Jagerspad aan het knooppunt 34. Dit smalle asfaltwegje door het bos leidde naar een Y-splitsing aan het knooppunt 37, om er de rechtertak te kiezen en even later via deze weg het bos te verlaten op de Allerheiligenberg, tevens knooppunt 23. Na te hebben genoten van een grote portie natuur, volgde nu een periode van wandelen doorheen hoofdzakelijk woonstraten. We begaven ons op de Allerheiligenberg vooreerst naar rechts tot aan de verder gelegen Heppensesteenweg.

We kruisten voor de tweede maal de weg, om iets verder naar rechts, de eerste straat links te kiezen, de Dennenstraat. Tussen de villa’s wandelden we tot op het einde van de weg, om daar op het T-kruispunt rechts de Beukenlaan in te draaien. Voorbij het eerste kruispunt veranderde de straatnaam in Boskant, waarna we de eerstvolgende weg links kozen, eveneens Boskant. We kruisten nadien aan het knooppunt 16 de Kolverdijk, om aan de overzijde verder te stappen op een smalle asfaltweg De Fieter. Op het einde van het wegje kruisten we de dwars gelegen Gerhees, om aan de overzijde dadelijk links een brede grindweg op te gaan, welke ons iets aan hoogte liet winnen en verliep langs de rand van een bosje links. Eenmaal bos aan beide zijden van het pad, troffen we knooppunt 18 aan, welke ons daar rechts liet kiezen. We kruisten nogmaals Gerhees, om er via een smalle wegel omheen een enorm maïsveld te wandelen en terug het bos in te gaan. Een vrij kronkelend boswegje tenslotte leidde naar het knooppunt 2. Opvallend aangegeven door middel van een groot bord. We kruisten er de Tuinstraat om aan de overzijde verder een ander bospaadje te bewandelen. Dit kronkelend wegje door het bos leidde terug naar de Tuinstraat, om er gewoon aan de overzijde iets verder opnieuw rechts het bos op te zoeken. Eenmaal het bosje achter de rug volgde een lijnrechte grasweg die tenslotte op het einde uitmondde op de openbare weg, de Immertseweg. Op de weg vonden we de aanwijzing dat we rechts de weg dienden op te gaan en dat zich tevens daar het knooppunt 61 bevond.

Tussen de akkers passeerden we het grensbord van Oostham en kruisten even verder opnieuw Gerhees. Aan de overzijde zetten we onze weg verder op een 800 m lange grindweg om nogmaals de Gerheserbossen in te gaan. Zowat halverwege hielden we er omstreeks 14:00 uur even halt op een omgevallen boom teneinde even te genieten van een wandel- en eetpauze. Na de maaltijd begaven we ons verder op de Immertseweg tot we op het einde haaks rechtsaf gingen op de Kolverdijk om er het knooppunt 62 voorbij te gaan. Er volgde nu een brede deels gras en deels grindweg door de Gerheserbossen. De Kolverdijk bracht ons tussen de plassen door tot aan het knooppunt 3. Even later hebben we vermoedelijk de afslag links richting knooppunt 9 gemist, gezien we nog steeds de Kolverdijk verder bewandelden en tenslotte asfalt onder de schoenen verkregen. Gelukkig konden we via de eerste straat links, Boskant een iets verder gelegen grasweg links opgaan, welke ons toch leidde naar het gemiste knooppunt 9. Zo konden we in tegengestelde richting, min of meer evenwijdig aan de Kolverdijk de Gerheserbossen opnieuw inwandelen en het bewuste knooppunt aantreffen. Eenmaal aan het knooppunt 9 stapten we verder rechtdoor naar het 200 m verder gesitueerde knooppunt 7. We kozen er haaks rechtsaf naar het knooppunt 8, gevolgd door een volgende afslag naar rechts, richting knooppunt 10.

Vanaf daar ging het in omgekeerde richting als tijdens de ochtend, naar het knooppunt 20 waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. In tegenstelling tot het vertrek onder een ware stortbui, bereikten we omstreeks 15:30 uur het einde van de wandeling onder een stralende zon. Dermate dat de temperatuur in de wagen noodzaakte, even alle deuren te openen, alvorens te veranderen van schoeisel en de terugreis aan te vangen. We eindigden deze tocht onder wisselende weersomstandigheden dan ook na 13,411 km te hebben afgelegd.”

553: Wespelaar, Zaterdag 01 september 2018, 17,476 km. (10.873,252 km.)

“Een wandeling met start en aankomst ter hoogte van het station van Wespelaar. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus, alsook de IC-trein naar Leuven, konden we omstreeks 11:10 uur van start gaan ter hoogte van het nmbs station van Wespelaar. We zouden tijdens het verloop van de dag een tweetal wandelingen combineren, de zogenaamde rode wandeling van 5,6 km doorheen het Haachts Broek en een tweede blauwe wandeling van 7 km langs de Antitankgracht. Vooreerst echter wachtte ons een aanlooproute naar de ingang van het Haachts Broek, alwaar we de aangeduide rode wandeling zouden aanvatten. We verlieten bijgevolg het station linksaf en begaven ons in de Dijkstraat, die wat verder overging in de Wespelaarsesteenweg. Deze vrij drukke weg zouden we volgen tot aan de ingang van het Haachts Broek, net voorbij de garage Wouters. Daar verlieten we de weg naar rechts en begaven ons in het Haachts Broek, via de Buurtweg 103, Schouwbroek. Na een bosrijk stukje parcours, wandelden we voorbij een groot kaal gekapt gedeelte, waar we een eerste knooppunt van de dag aantroffen, met name 51. Dat de periode van de paddestoelen en de zwammen was aangebroken, dat konden we hier en daar reeds bemerken. Een passage voorbij een open stuk grasland, liet ons het knooppunt 53 vinden, om er rechtsaf te kiezen. We wandelden over een verscheidenheid aan paden, boswegen, graspaden en af en toe een kort stukje vlonderpad.

Na geruime tijd te hebben gewandeld doorheen het Haachts Broek, vonden we het knooppunt 54, om er vooreerst linksaf te kiezen. We verlieten op die manier de zogeheten rode wandeling en kozen de verbindingsweg naar de blauwe wandeling. Door de verbindingsweg te kiezen verlieten we het Haachts Broek en kwamen terecht op de Wijgmaalsesteenweg. We kruisten de weg om aan de overzijde de Antitankgracht aan te treffen. We begaven ons linksaf op de grasweg links van de gracht. Iets verder, ter hoogte van de grindweg Aartveld, konden we de antitankgracht overgaan, om vervolgens verder te wandelen op de andere oever en dit op een breed graspad. We bemerkten er de geel-rode tekens van de Streek-GR Dijleland. Dit rustig en aangenaam pad doorheen het groen leidde ons naar de N21, de Werchtersesteenweg, welke we kruisten. Aan de overzijde van de Antitankgracht konden we het Antitankgracht monument waarnemen. We zetten onze wandeling verder, nog steeds rechts van de gracht tot het graspad eindigde op de openbare weg, Scharent. We staken de weg over, om aan de overzijde een smal asfaltwegje op te gaan, Wilde Heide. Ondertussen waren we daar het knooppunt 58 voorbij gegaan. Over vrijwel korte afstand stapten we voorbij de rechts gelegen akkers, tot waar de Wilde Heide een bocht maakte naar links, onmiddellijk gevolgd door een bocht naar rechts. Daar konden we schuin links opnieuw een onverhard pad volgen net naast de Antitankgracht.

Toen we tenslotte uitkwamen op de dwars gelegen Wilde Heide, verlieten we de grasweg en volgden rechtsaf de openbare weg. We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de Jubileumroute WTC Wespelaar (25 km), de ROB Fietsroute en het plaatselijke Natuurleerpad. Aan het eerste kruispunt, ter hoogte van een klein blauw kapelletje, gingen we schuin links verder via de Kapellemansdijk. Amper enkele meters de straat ingegaan, vonden we rechts van de weg een waterpartij, de thuisbasis van de hengelclub ‘De Catvissers’. Inmiddels de klok van 13:25 uur voorbij, besloten we er even halt te houden voor een korte wandelpauze, terwijl we genoten van een kopje koffie. Even later begaven we ons opnieuw op pad en wandelden verder via de Kapellemansdijk tot voorbij de laatste woning links. Net er voorbij gingen we haaks linksaf op een smal wegeltje dat ons doorheen een klein stukje bos liet wandelen. Voorbij het bosje kozen we via een andere wegel haaks rechtsaf en wandelden in de richting van de verder gelegen Dijle. Via een stel trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad langs de rivier. Daar kozen we de richting links en wandelden geruime tijd verder op het verhard jaagpad op de linkeroever.

Net alvorens de Haachtsebaan te bereiken hielden we nog even halt ter hoogte van een picknickbank omstreeks 14:00 uur voor het nuttigen van een broodje. Nadien verlieten we ter hoogte van de Sluisbunker het jaagpad en begaven ons op een smal grindpad voorbij de bunker, opnieuw in de richting van de antitankgracht. Ditmaal wandelden we langs de andere zijde van de gracht. We gingen voorbij de Heerlyckheid van Roost en volgden het paadje tot we opnieuw de openbare weg bereikten Wilde Heide. Ditmaal volgden we de weg over korte afstand naar rechts, om er nadien links een veldweg op te gaan, welke ons liet wandelen omheen een klein stukje bos, waarna we opnieuw terecht kwamen aan de rand van de Antitankgracht. We volgden nu in omgekeerde richting het verloop van de gracht, om er nogmaals de weg Scharent te kruisen en wat verder de N21, de Werchtersesteenweg. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend stapten we naast de Antitankgracht, tot het punt waar we vroeger op de dag de Wijgmaalsesteenweg waren overgegaan. Voor de tweede maal volgden we een stukje verbindingsweg tussen de blauwe en de rode wandeling, om er het knooppunt 54 terug te vinden in het Haachts Broek. Nu kozen we aan dit knooppunt de richting links om vervolgens via de knooppunten 52 en 50 gedurende langere tijd doorheen het Haachts Broek te wandelen. Aan dit laatste knooppunt bij het verlaten van het Haachts Broek draaiden we rechtsaf.

We begaven ons op een smal grindwegje, Sportveld genaamd langs de rand van het broek. Het pad tot op het einde volgend, mondde dit uit ter hoogte van het Vrijetijdscomplex Den Dijk. Voorbij de sportvelden kwamen we uiteindelijk aan het beginpunt van de rode wandeling en tevens aan de openbare weg, de Dijkstraat. Ditmaal begaven we ons linksaf richting station van Wespelaar. Gelet op het feit dat we nog even dienden te wachten op een trein richting Mechelen, genoten we nog even van een cola omstreeks 16:45 uur in café De Warande, tegenover het station. Nadien konden we de terugreis aanvatten na een zonnige en aangename wandeling.”

552: Rijkhoven, Zaterdag 06 mei 2023, 19,8 km. (10.855,776 km.)

“Een wandeling met start en aankomst te Rijkhoven, vertrekkend vanuit de Landcommanderij Alden Biesen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we terecht op de ruime bezoekersparking, gelegen in de Kasteelstraat 6. Aan de overzijde begaven we ons vooreerst via de Maastrichterallee naar het binnenplein van het complex, alwaar we in de shop konden overgaan tot de aankoop van de wandelkaart ‘Alden Biesen – Geschiedenis tussen akker en beemd’. We konden kiezen uit een zestal uitgepijlde wandelroutes, waarvan we deze kozen, aangeduid door opstaande gele rechthoekjes, over een afstand van ongeveer 16 km. Na de diverse gebouwen even van nabij te hebben bekeken, konden we even later omstreeks 10:45 uur de tocht aanvangen. We lieten het binnenplein even achter ons en volgden over korte afstand naar rechts opnieuw de Maastrichterallee, tot we schuin rechts een kronkelend vlonderpad konden opgaan, dat uitmondde op een grindpad dat we links insloegen. Na nogmaals links te hebben gekozen, bereikten we andermaal de Maastrichterallee, welke we ditmaal rechts opgingen om het domein te verlaten via de poort onder het Apostelhuis. We bevonden er ons op een kruispunt van smalle asfaltwegen, om er schuin rechts Keiberg op te gaan. Vrijwel dadelijk wandelden we voorbij het gemeentebord Kleine Spouwen. De licht hellende weg ging voorbij de laatste woning over in een smal betonpad, alwaar we verder aan hoogte wonnen. Eenmaal over het hoogste punt daalden we af tussen landerijen links en een stukje bos rechts. Even later, ter hoogte van een rechts invoegend grindpad, veranderde de naam van de weg in Bosselaar. Beneden aangekomen kruisten we vervolgens de N758, de Rode Kruislaan.

Aan de overzijde stapten we verder op de geasfalteerde Weerterstraat, om ter hoogte van de eerste bocht naar rechts, de weg te verlaten rechtdoor op een smal aardewegje tussen weiden en akkers. Even verder mondde het wegje uit op de Biesterstraat, een brede betonweg, ondertussen op het grondgebied van Grote Spouwen. We begaven ons linksaf op de weg, om naarmate we het centrum naderden een steile beklimming aan te vangen. Net voorbij het bord van de bebouwde kom Grote Spouwen, kozen we een smal graspaadje rechts tussen twee woningen. Het graswegje leidde ons doorheen het kleine Weerterbos, waar we omstreeks het middaguur even halt hielden ter hoogte van een kleine zitbank bezijden het pad. Terwijl we genoten van een broodje, verkregen we een schitterend uitzicht over de lager gelegen vallei. Na deze korte wandel- en eetpauze, volgden we nog steeds het graspaadje verder, om tenslotte via een wandelpoortje het bos te verlaten en er rechtsaf Boven het Bos in de draaien. Het pad eindigde op een T-kruising met een smalle betonstrook, Op de Steeg, die we rechts opgingen om nadien uit te komen in de bredere Op de Steeg. We gingen er scherp linksaf en vervolgden onze weg tussen enkele villa’s. Waar de weg bochtte naar rechts, ter hoogte van de laatste woningen, gingen we rechtdoor een brede stijgende veldweg op. Tussen uitgestrekte landerijen wandelden we tot op het einde, om er vervolgens linksaf over korte afstand een betonwegje te volgen, de Bovenstraat. Nadien ging het via de eerste straat rechts, de Slootweg, een nagenoeg rechtlijnig betonwegje tussen de akkers. Licht dalend leidde dit wegje ons naar de Rozelarenweg, om er rechtsaf verder te dalen naar een volgend kruispunt met de Membruggenweg. In feite ging het min of meer rechtdoor verder dalend.

Op die manier betraden we het grondgebied van Membruggen. Op het einde van de Membruggenweg, aan het kruispunt met de Koekoekstraat, konden we even pauzeren op een daar geplaatste zitbank en even denken aan de inwendige mens. Na dit korte oponthoud, ging het net vóór dit kruispunt linksaf op een veldweg, Keibosch genaamd. We kruisten nadien een smal betonwegje om aan de overzijde verder te gaan via de Zavelstraat. Tussen akkers door vorderden we naar een volgende kruising, ditmaal de Vogelzangstraat, om aan de overzijde een ander smal betonbaantje op de draaien, de Melkerijstraat. Langzaam wonnen we aan hoogte en gingen voorbij het even verder links gelegen Grootbos. Over het hoogste punt heen ging het in dalende lijn tot we rechtsaf via een doorsteek terecht kwamen op de Kasteelstraat in Genoels-Elderen, tegenover het daar gesitueerde wijnkasteel. We begaven ons dan even tot op het domein, alwaar we op het buitenterras even konden genieten van een fris glas cola. Jammer genoeg dienden we nadien te vernemen dat 2 cola’s van 20cl een prijskaartje hadden van exact 10 euro. Niet echt wandelvriendelijk met andere woorden. Na deze dure aangelegenheid verlieten we het wijnkasteel en sloegen linksaf op de Kasteelstraat. We gingen voorbij de lokale begraafplaats en volgden de Kasteelstraat tot we net vóór een electriciteitscabine, links de weg verlieten op een brede grasweg, tussen de woningen, die wat verder versmalde tot een brede wegel. Op het einde gekomen ging het op een kruispunt van smalle betonwegen scherp rechtsaf. Tussen eindeloze velden door leidde de weg ons stilaan terug richting Membruggen.

Aan een eerste Y-splitsing bogen we verder rechtsaf en daalden af tot aan een groot bedrijf, om daar de weg naar links te verlaten via een brede aardeweg. We kruisten een naamloos betonbaantje en stapten aan de overzijde verder op een andere aardeweg. Zowat halverwege ging het haaks rechtsaf op een smal wegeltje, om nadien links verder te gaan langs een haag om tenslotte uit te komen in de Roger Martensstraat. Over korte afstand ging het rechtsaf tot in de Dorpsstraat van Membruggen. Via de Zagerijstraat, gevolgd door de Koekoekstraat ging het richting natuurgebied Molenbeemd. Net over de Molenbeek sloegen we links een smal graspad in dat ons verder leidde langsheen de beek door het natuurgebied Molenbeemd. Dit unieke natuurgebied liet ons vooral genieten van mooi graspaden, af en toe wat smallere wegels en een hele reeks vlonderpaden, welke ons af en toe van richting lieten veranderen. Eenmaal voorbij het natuurgebied eindigde het pad ter hoogte van de druk bereden Rode Kruislaan. We konden er nog even genieten van een wandelpauze op een picknickbank bezijden het pad. Even later begaven we ons op weg voor het laatste gedeelte van de wandeling en volgden een smal pad naar rechts, evenwijdig aan de weg, door een stukje boszone, gevolgd door een tweede passage over vlonderpaden. Op het einde van de boszone, draaide het pad naar links en mondde uit op de drukke Rode Kruislaan ter hoogte van een garage. We staken de weg over en begonnen aan de overzijde aan de beklimming van de Tarweveldweg.

Tussen de akkers en wat verder boomgaarden, overschreden we het hoogste punt en daalden vervolgens af naar het lager gelegen kruispunt met Achter de Hoven. We konden er nog even verpozen op een zitbankje en het laatste broodje nuttigen, hierbij van dicht bekeken door een groepje geiten. Vervolgens begaven we ons rechtsaf op een grindweg, welke we even verder naar links verlieten via de Cuvelierstraat, voor zover een wegel een naam verkrijgt, om dan rechtsaf in rechte lijn een wandelweg te betreden welke uitmondde aan het kerkhof van Rijkhoven. Voorbij het kerkhof ging het rechtdoor via het Kamp waarbij we opnieuw het domein betraden van de Landcommanderij Alden Biesen. Deze weg leidde naar de reeds bekende Maastrichterallee, waar we links aanhielden en het domein verlieten, op weg naar de parking. Meteen het einde van een mooie en vooral rustige wandeling over een vrij heuvelachtig parcours.”