555: Zoutleeuw, Zaterdag 19 augustus 2023, 14,660 km. (10.901,323 km.)

“Een wandeling via knooppunten met start en aankomst ter hoogte van het Provinciedomein ‘Het Vinne’, gelegen aan de Ossenwegstraat 70 te Zoutleeuw. Na de verplaatsing vooraf via Cambio konden we terecht op de ruime parking aan de ingang van het domein. Even later, omstreeks 11:00 uur konden we onder een bewolkte hemel van start gaan en dit aan het knooppunt 304. We begaven ons rechtsaf op de Ossenwegstraat, om vrijwel dadelijk de eerste straat links, de Pijpstraat in te draaien. Deze licht stijgende kasseiweg volgden we slechts over vrij korte afstand, om er links een grasweg op te gaan. Bezijden het kasseiwegje bevond zich een wegwijzer naar het ‘Wijngaardpad’. Wat verder veranderde het graspad in een smalle wegel welke onder de bomen verdween. We stapten onder een houten portiek door, waarop de vermelding ‘Wijngaardpad’. Echter amper het bosje ingegaan, kregen we af te rekenen met honderden muggen, welke niet nalieten de eerste prikken uit te delen. Vlug de muggenspray boven gehaald, echter zonder al te veel succes. Het pad zouden we eerder kunnen vermelden als de ‘Muggenboulevard’. Na een ruime bocht naar rechts bereikten we na veel armgezwaai de muggenvrije openbare weg, de Bredestraat, tevens knooppunt 303. Deze brede grindweg leidde in een ruime bocht omheen de links gelegen bosrand. Ter hoogte van de eerste woningen veranderde het wegdek in asfalt. Deze weg tot op het einde volgend, kwamen we uit op de dwars gelegen drukke Budingenweg. Inmiddels het knooppunt 302.

We kruisten de weg, om aan de overzijde via het afgescheiden fietspad de weg naar links op te gaan. Deze druk bereden weg echter, konden we even later ter hoogte van het Gemaal Zoutleeuw verlaten naar rechts, via een brug over de Kleine Gete. We troffen er het knooppunt 301 aan, doch bovendien hielden we er even halt op de nieuw aangebrachte rustbanken voor een boterham met omelet. Na deze korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg. Aan het knooppunt 301, volgden we ditmaal de richting naar het knooppunt 300, vooreerst via een smal grindpaadje links van de Kleine Gete, zowat in tegengestelde richting. Via een haakse bocht naar links ging het omheen een uitgestrekt grasveld. Een volgende bocht naar links liet ons via een brugje de Vloedgracht overschrijden, waarna het nagenoeg in rechte lijn verliep richting centrum van Zoutleeuw. Het tot nog toe gevolgde pad had dan ook als benaming ‘Verbrande Brug’. Het pad verliep min of meer evenwijdig aan deze gracht. We bemerkten er tevens de aanduiding dat we een gedeelte bewandelden van het traject van de Streek-GR Hageland, alsmede de GR128. Gekomen op de kruising met de rechts gelegen Melkweg, ging de grindweg over in een smalle betonweg. Tussen de akkers en weiden door wandelden we verder via de Verbrande Brug. Het af en toe bochtrijke wegje liet ons het knooppunt 300 voorbijgaan. Op het einde van de weg bereikten we een Y-splitsing aan het knooppunt 39.

We kozen de linkertak en gingen via een brug de Vloedgracht over om verder te stappen op de Leeuwerweg. Het betonbaantje mondde tenslotte uit op de dwars gelegen Tiensestraat, aan het knooppunt 38. We sloegen de straat in naar links, richting centrum Zoutleeuw. We begaven ons op deze drukke toegangsweg naar het centrum, om een drietal ruime bochten later aan te komen op de Schipstraat, ter hoogte van de brug over de Kleine Gete. We konden er de kapel bekijken van Onze-Lieve-Vrouw-Ster der Zee. We volgden over korte afstand de Prins Leopoldplaats naar rechts, evenwijdig aan de Kleine Gete, tot aan het knooppunt 3. Daar ging het haaks linksaf, de Kleine Gete over en vervolgens via de Vleesstraat tot aan de Sint-Leonarduskerk. Naast de kerk troffen we een klein kunstwerk aan, getiteld ‘De Voor Denker’. We betraden er vervolgens de Grote Markt aan het knooppunt 31. Men was er bezig met de oprichting van een podium ter gelegenheid van de kermis. We konden er omstreeks 12:45 uur even de dorst lessen op het terras van café ‘De Met’. Gelukkig voorzien van grote paraplu’s, vermits we tijdens het nuttigen van een cola werden voorzien van regenwater. Tevergeefs hopend op het einde van de regenbui, toch maar noodgedwongen de regenjas aangetrokken.

Aan het knooppunt 31 begaven we ons nadien naast het stadhuis in de Rijkswachtstraat, welke overging in de Vincent Betsstraat, richting stadspark van Zoutleeuw. Net vóór het park sloegen we links de doodlopende Kanonstraat in, welke op het einde via een graspad rechts toegang gaf naar het stadspark. Daar konden we nog even schuilen voor de regen, terwijl we nog even dachten aan de inwendige mens. Na de maaltijd volgden we verder het pad doorheen het stadspark tot we het park verlieten via de Vestenwandeling tot aan het knooppunt 32. Daar ging het haaks rechtsaf op een brede grasweg langs de rand van een perenboomgaard. Op het einde van de boomgaard vonden we het knooppunt 33, alwaar we haaks links kozen, om er nadien via een haakse bocht uit te komen op de Ossenwegstraat, een vrij drukke brede betonweg. Gelukkig dienden we over niet al te lange afstand deze weg naar links te volgen, weliswaar onder de striemende regen. Net voorbij het huis nr. 62 begaven we ons rechtsaf op een brede grindweg, Voetweg 50, welke leidde naar het knooppunt 309. We draaien er haaks linksaf om via een brugje de Sint-Odolphusbeek over te gaan. Aan de overzijde van het brugje betraden we het Provinciedomein ‘Het Vinne’. Na de doortocht doorheen een stukje bos mondde het pad uit aan het knooppunt 308, aan de rand van een rietzone. We gingen er haaks rechtsaf en betraden het wellicht langste vlonderpad dat we ooit hebben gezien, tussen het riet dat boven onze hoofden uitkwam. Het bochtige vlonderpad eindigde wat verder aan een schuilhut.

Net voorbij de schuilhut was het vlonderpad versperd en niet toegankelijk omwille van het broedseizoen. We dienden bijgevolg een alternatieve grasweg te volgen omheen deze broedzone. Het pas gemaaide pad wees duidelijk de weg. We stapten nu verder over diverse brede graspaden omheen het eigenlijke Vinne. Het knooppunt 345 voorbij, zetten we onze wandeling verder langs open grasvelden, doorheen kleine rietzones en af en toe een bosrijk gebied. Net alvorens we het volgende knooppunt 344 zouden aantreffen, konden we nog even halt houden omstreeks 14:30 uur ter hoogte van één van de vele picknickplaatsen omheen het Vinne. Een rijsttaartje ging zonder al te veel moeite naar binnen. We begaven ons nog wat verder doorheen een volgende rietzone via een ander knuppelpad tot aan een mooie vogelkijkhut. Daar konden we even van nabij het waterwild bekijken dat zich bevond op het Vinne. Vanaf de vogelkijkhut bereikten we tenslotte het knooppunt 344. We kozen rechtsaf en betraden opnieuw een boszone op vrij modderige paden. Uiteindelijk dienden we even later een tijdje afscheid te nemen van de natuur, daar het pad uitmondde op de Rondeweg, een asfaltweg die naar links werd betreden. Wat verderop voorbij de eerste woningen ging de straatnaam over in de Zwartaardeweg, langs de rand van het Zwartaardebos. Op het einde aan een Y-splitsing gingen we links verder op de Zwartaardeweg om de bebouwde kom te betreden van Ossenweg. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons op de Muggenberg, vrijwel dadelijk een flinke kuitenbijter.

De steile beklimming overwonnen arriveerden we aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Ossenweg. Vermits de deur was geopend brachten we een bezoekje aan de kapel zelf. Na het bezoek kruisten we de Ossenwegstraat en stapten aan de overzijde verder door de Lindeweg. Vervolgens kruisten we wat later de dwars gelegen Lindeweg en wandelden verder door de gelijknamige doodlopende weg. Op het einde ging de betonbaan over in een smalle wegel op een grasweg om uit te komen op een kruispunt van veldwegen aan het knooppunt 343. We kozen er links de stijgende Pijpstraat, een holleweg, welke over het hoogste punt verder verliep tussen akkers en overging in een smalle kasseiweg. Na een tweetal bochten verliep de kasseiweg in rechte lijn naar het knooppunt 305 op de kruising met de Bredestraat, die we links insloegen. Langs een boomgaard en akkersland daalden we af naar de Ossenwegstraat, om aan de overzijde opnieuw het Provinciedomein te betreden en er het knooppunt 306 te vinden naast een picknickbank. We hielden nog even kort halt om nadien een grindweg naar rechts te bewandelen, evenwijdig aan de openbare weg om even later aan te komen ter hoogte van het bezoekerscentrum, tevens knooppunt 307 en einde van de wandeling.”

539: Mollem, Zaterdag 25 februari 2023, 12,947 km. (10.654,606 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Brabantse Kouters (west), met start en aankomst te Mollem. Na de verplaatsing vooraf via Cambio bereikten we het centrum van deze gemeente en vonden een parkeerplaats tegenover de plaatselijke kerk Sint-Stephanus, op Kouter. We bevonden er ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 202, de geplande start van de wandeling. Na vooreerst te hebben genoten van een boterham met ei, konden we omstreeks 10:45 uur van start, weliswaar bij een temperatuur van amper 6°, voorzien van wat bewolking. We dwarsten de hoofdweg door Mollem, de Kasteelstraat en stapten rechts van de kerk via Dorp, in een ruime bocht naar links achter de kerk door. We verkregen zicht op enkele routetekens, waaruit we konden afleiden dat we ons bevonden op het traject van de Grote Molenbeek, het Hellepad, de Streek-GR Groene Gordel en de GR128. Een hele reeks kleurige bordjes en klevers. Net voorbij het huis nr. 59, begaven we ons op een smal wandelpad tussen de woningen door. We staken de Kloosterbeek over en gingen langs weiland verder tot op het einde van het pad, om er uit te komen op de openbare weg Schemershoek, tevens knooppunt 201. Over korte afstand ging het rechtsaf tot aan de grens met Merchtem, om net vóór de Grote Molenbeek links een veldweg op te draaien. Aan een waterpartij, het Spaarbekken Schemershoek, ging het schuin rechts het bos in en verkregen we een smal golvend wandelpad langs de oever van de Grote Molenbeek.

Nadat we geruime tijd de oever van de Grote Molenbeek hadden gevolgd, af en toe voorzien van een straaltje zon, bereikten we op het einde van het pad de Ichelgemstraat, ter hoogte van de resten van de vroegere Ichelgemmolen, voorheen door een storm verwoest. Via een brugje konden we naar rechts de Grote Molenbeek over en vervolgden we ons wandeling via een onverharde weg, de Meerpoelstraat. Even verder ging de weg over in de verharde Meerpoelstraat. We gingen voorbij het knooppunt 408 aan de links gelegen Ezelsweg en stapten verder rechtdoor op een smalle betonweg. Net voor een van de talrijke hoogspanningsmasten, veranderde de betonweg in een kiezelweg. Aan de kruising met de links gelegen Meerpoelstraat, tevens knooppunt 409, behielden we nog steeds dezelfde richting. Zowat 600 m verder, voorbij tal van eindeloze akkers, bereikten we het knooppunt 414 op de openbare weg, de Olmenstraat. Hier begaven we ons rechtsaf en begonnen langzaam af te dalen, net op het moment dat we een korte hagelbui over ons heen kregen, voorzien van een strakke onaangename wind. Een ruime bocht naar links leidde naar de lager dwars gelegen Mollemstraat, net voorbij het Spanjaardshof. We kozen de linkerkant van de Mollemstraat en wonnen vrijwel dadelijk opnieuw aan hoogte. Dit smalle kronkelende betonbaantje leidde naar een Y-splitsing aan het knooppunt 415.

Via de rechtertak, de Smidsestraat, ging het nog doorheen een klein perceel bos, om nadien verder af te dalen richting centrum van Mollem op een veldweg. Tussen tal van akkers door daalden we af tot de verharde Smidsestraat, om via deze betegelde weg schuin rechts verder te dalen. We stapen nogmaals de Grote Molenbeek over en wandelden de Smidsestraat door tot op het kruispunt met de Kasteelstraat. Over slechts korte afstand naar rechts kwamen we opnieuw terecht aan het knooppunt 202, tijd voor een korte wandel- en eetpauze. Vermits het café op de hoek gesloten was, nuttigden we een broodje in het voertuig omstreeks 12:15 uur. Een eerste luswandeling vanuit Mollem was afgerond. Na de maaltijd begonnen we aan de tweede wandellus en begaven ons in tegenover gestelde richting via de openbare weg, de Kouter. We passeerden de lokale begraafplaats, tevens knooppunt 203 en konden even verder aan de overzijde terecht voor een kopje koffie omstreeks 12:40 uur in het sportcentrum De Kareel. Tevens altijd goed voor een sanitaire stop. Eenmaal de koffie gesmaakt volgden we dezelfde richting verder, tot we net voorbij de sportterreinen de verharding wisselden voor grind.

De laatste woningen voorbij, ging het nadien de eerste veldweg links in om er min of meer een kleine heuvel te overschrijden. Na de afdaling kwamen we uit in een bocht van de openbare weg, Doren. Amper 100 m verder bereikten we het knooppunt 204 ter hoogte van het Valleigebied van de Waarbeek. We draaiden haaks rechtsaf een brede veldweg op, langs de rand van het bosgebied links, de zogenaamde Dorenweg. Zowat halverwege hielden we even halt aan het Hopveld, waar tevens enkele kunstwerken waren te bewonderen. Voorbij deze boszone, ter hoogte van een Y-splitsing kozen we de rechtertak, het Boskouterpad dat leidde naar het knooppunt 206, net vóór de spoorwegberm. De grindweg daarheen verliep tussen de akkers en weilanden. Aan het knooppunt zelf konden we even verpozen op een zitbank welke zicht bevond aan de rand van een rietveld. Aan de dwars gelegen grindweg, draaiden we rechtsaf en wonnen iets aan hoogte, zodat we tenslotte naar links de spoorweg konden dwarsen. Aan de overzijde wandelden we rechtdoor op de Mollemseweg, een beetje klimmend, tot we op het hoogste punt, scherp rechts kozen op een dalende veldweg, het Wolfstraatje. We stapten voorbij het knooppunt 205, om nog steeds het onverharde Wolstraatje verder te volgen tussen de akkers door. Beneden aangekomen kruisten we een smalle asfaltweg, Fort, om aan de overzijde opnieuw een beklimming aan te vatten naar het hoger gelegen Kartelobos.

Net aan de rand van het bos bereikten we de dwars gelegen Bosveldweg, doch we hielden er even kort halt in het bos, enigszins uit de wind, teneinde nog even een boterhammetje te nuttigen. We begaven ons nadien rechtsaf op de Bosveldweg, alweer in dalende lijn. Na een ruime bocht naar rechts belandden we beneden op de openbare weg, Boven Vrijlegem, om die weg te kruisen. Net vóór de kruising hadden we het knooppunt 200 aangetroffen. Aan de overzijde volgden we rechtdoor een volgende grindweg, het Grootgrachtlos. Het pad leidde naar de verder gelegen Ganzenweg, evenwijdig aan de spoorweg, die we links opgingen, tot we vervolgens rechtsaf de spoorweg opnieuw konden overgaan. Net over de spoorweg kozen we rechtsaf via Beneden Vrijlegem, een doodlopende weg, die we bewandelden tot in een bocht. Daar begaven we ons net naast een klein kapelletje op een smal pad, de Blokweg. Langs weiden draaiden het pad nadien naar links doorheen het Kloosterbeekbos, tot we uiteindelijk ter hoogte van de begraafplaats van Mollem, rechtsaf konden gaan op een breed graspad dat uitmondde op de Kouter, zowat tegenover het sportcentrum De Kareel. We waren terug aangekomen aan het knooppunt 203, bijgevolg linksaf dalend naar het eindpunt van de wandeling, knooppunt 202. Omstreeks 15:00 uur konden we deze bewolkte koude dag afsluiten.”

538: Linden, Zaterdag 04 februari 2023, 14,059 km. (10.641,659 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, met start ter hoogte van de Sint-Kwintenkerk te Linden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een gratis parkeerplaats op de grote parking tegenover de kerk, in de gelijknamige Kerkdreef. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:00 uur de wandeling aanvangen ter hoogte van het knooppunt 5, gesitueerd op het pleintje net vóór de kerk. We begaven er ons linksaf op de licht stijgende Korenbloemstraat, naar de iets verder dwars gelegen Nachtegalenstraat. We volgden er vrijwel onmiddellijk een gedeelte van het traject van de Streek-GR Hageland en de GR128. Amper 100 m naar links, konden we aan de overzijde de smalle Voetweg 27, ofwel Holsbeekschen Voetpad opgaan en beginnen aan de steile beklimming doorheen het Lindenbos. Een 200-tal meter verder en nagenoeg hogerop, konden we aan het knooppunt 51 linksaf. We passeerden er een zitbank met een opvallend opschrift: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Het ditmaal smallere bospad boog langzaam naar rechts, zodat we in een vrijwel wijdse bocht verder het Lindenbos konden verkennen. Een paar honderden meters verder kwamen we reeds aan het knooppunt 53, in de nabijheid van een parking aan de Kasteeldreef. Aan dit knooppunt kozen we andermaal links en staken vervolgens de Kasteeldreef over, om aan de overzijde verder doot het bos te gaan.

We zetten onze wandeltocht verder via bospaden, af en toe wat dalend, dan weer stijgend, om na zowat 1,4 km het knooppunt 55 voorbij te gaan. We sloegen er haaks rechtsaf en stapten vervolgens voorbij een links gelegen uitgestrekt grasveld. Toen we de rand van het Lindenbos naderden, amper 100 m voorbij het knooppunt, sloegen we haaks rechtsaf aan het knooppunt 56. We kregen er een reeks korte houten looppaden te verwerken, aangelegd omwille van de links lager gelegen holle weg, de Kortrijkstraat en mede het gevaar van aardverschuivingen. Op het einde van deze reeks houten paden, daalden we links af naar de reeds vernoemde Kortrijkstraat. We maakten een linkse bocht van zowat 180°, om deze onverharde holle weg af te dalen. Iets verder, ter hoogte van een andere holle weg, de Groddeweg, ging het rechtsaf aldaar verder. Tenslotte mondde deze holle weg opnieuw uit op de openbare weg, eveneens Groddeweg, welke we links opgingen. Deze asfaltweg, tevens met de aard van een mooie holle weg, liet ons verder afdalen tussen riante woningen en vakantiehuisjes, naar de lager gelegen dwarse weg, de Martellekensweg, tevens wandelknooppunt 47 aan de rand van het Kloosterbos. We begonnen dan aan de beklimming van de verharde Martellekensweg, om na een paar honderd meters, links een bosweg in te gaan, genaamd de Veldweg, dwars doorheen het Kloosterbos.

Voorbij de bosrand ging het pad over in een veldweg, langs een weide en mondde uit op de Sneppenstraat, die we rechts opdraaiden. We wandelden eerst nog even door een stuk van het Kloosterbos, om daarna verder te gaan langs de rand van het bos. Even later passeerden we de links gelegen Wijnbergenstraat, met op de hoek een jachtvaartuig in het gras. We gingen verder rechtdoor via de Sneppenstraat, het bord einde bebouwde kom Kessel-Lo voorbij, om nadien langzaam af te dalen naar het kruispunt met de Slangenstraat, inmiddels terug in de bewoonde wereld. Deze straat naar links opgaand, kwamen we even verder uit aan een picknickplaats ter hoogte van de drukke Lemingstraat. We konden er even uitrusten op een bank en genieten van een hapje en een drankje, zowat om 11:35 uur. Na deze wandel- en eetpauze, begaven we ons op de Lemingstraat over korte afstand rechtsaf, tot aan het knooppunt 19, net aan de ingang van het Chartreuzenbos. We verlieten er de openbare weg en begaven ons links via een smal pad het bos in, om er bijna dadelijk een beklimming aan te vangen. Het pad bochtte wat naar rechts, tot we aan het volgende knooppunt, 18, haaks rechtsaf een ander pad opgingen. Wat dalend, maakten we vooreerst een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om op die manier na zowat 500 m, het volgende knooppunt te vinden, 111.

Haaks linksaf begaven we ons via een gedeelte van het lokale Dutselpad, opnieuw wat verder het bos in, om nog steeds af en toe te klimmen en nadien uiteraard te dalen. Andermaal, zowat 500 m verder, na een tweetal haakse richtingsveranderingen, bereikten we het knooppunt 112. We draaiden haaks rechtsaf in het bos, om korte tijd later uit te komen op de bredere dwars gelegen Holsbeekschebaen, welke naar links volgend, leidde naar de rand van het Chartreuzenbos. We hadden vooraf gehoopt er even te kunnen verpozen in ‘Het Bed van Napoleon’, doch blijkbaar was de zaak gesloten en stond te koop. Aan deze voormalige horecazaak draaiden we dan maar linksaf en vervolgden onze wandeling langs de rand van het Chartreuzenbos. Na een tijdje de rand van bos te hebben gevolgd, konden we tenslotte haaks rechtsaf op een brede grasweg verder en het bos achter ons laten. Eenmaal het grasveld over, kwamen we aan het knooppunt 113, om er ditmaal haaks rechts verder te gaan. Rechts in het gras troffen we een eigenaardig aangelegd layrint aan, gevormd door grote bruine rotsblokken. In de onmiddellijke nabijheid bevond zich een sierlijke houten boog, met zicht op het Chartreuzenbos. Deze landartboog, van de hand van Bart Luykx, was een ontwerp van de Japanse kunstenaar Lee Jae Hyo. Voorbij de beide kunstwerpen arriveerden we ter hoogte van de parking aan de Lindestraat, om er om 13:00 uur te genieten van een broodje op een erg modderige picknickplaats.

Na onze wandelpauze, begaven we ons op de verharde Lindestraat naar links, tot we rechts Delleput konden ingaan. Vooreerst nog verhard, ging de weg vrij spoedig over in een overharde holle weg, waar we opnieuw duidelijk aan hoogte wonnen. We gingen het knooppunt 114 voorbij en hielden dezelfde richting aan. Eenmaal het hoogste punt bereikt, troffen we het knooppunt 57 aan op de kruising met de Kortrijkstraat, juist ter hoogte van de Speelbergkapel. Een kapel geplaatst op de grens van Kortrijk-Dutsel, Holsbeek en Linden. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, om net voorbij de eerste woning links een veldweg op te gaan. Tussen de akkers door ging het over een vrij modderig pad naar het knooppunt 52, alwaar we Voetweg 33 dwarsten. We hielden de richting rechtdoor, om nog steeds op vrij modderige paden te stappen, tot we op het einde rechts de verharde Seftingstraat konden opgaan. Ter hoogte van de eerste bocht in de weg, ging het links een ander modderig pad op, de Voetweg 10. Even later verlieten we deze, teneinde die te ruilen voor Voetweg 32, het Netelpad, welke wat verder overging in Voetweg 32, Cortrycksen Voetpad. We daalden op die manier af naar het centrum van Linden, langs de rand van het rechts gelegen Lindenbos. Het pad mondde tenslotte uit tegenover de plaatselijke kerk en zo eindigde deze genaamde Speelberg Wandeling aan het knooppunt 5”.

512: Boutersem, Zondag 16 juni 2019, 23,859 km. (10.181,346 km.)

“Onder een bewolkte hemel begon de dag, met een verplaatsing via bus en trein, naar de Leuvensesteenweg te Boutersem. Daar eindigde onze verplaatsing ter hoogte van de gebouwen van de vroegere Rijkswacht. We hadden immers gepland een volgende wandeling te starten langsheen het traject van de GR512, de reeds bekende Brabantse Heuvelroute. Omstreeks 09:35 uur gingen we dan ook op pad en verlieten de Leuvensesteenweg naar rechts via een pad naast het huis nr 318, een zogeheten Voetweg tussen tuintjes. Het pad liet ons de Martelarenstraat kruisen, om dan tussen enkele velden door, wat verder uit te monden in de Eksterstraat. We draaiden links deze betonweg op welke ons liet stappen tot op het kruispunt met de Dorpsstraat, die we andermaal links indraaiden. Via deze weg in de bebouwde kom van de gemeente kwamen we opnieuw op het Kerkplein van Boutersem, alwaar we een vorige etappe hadden afgesloten. Jammer genoeg nog geen horeca geopend, zetten we onze wandeling verder. We gingen rechtsaf de Brugstraat in om er voorbij de Sint-Hilariuskerk te gaan en er tevens even het plaatselijke kerkhof te bezoeken. We bevonden er ons trouwens op een gedeelte van de Sint Lucia Wandeling. Voorbij de kerk ging het in dalende lijn naar de tunnel onder de spoorweg door, om de richting rechtdoor aan te houden. Waar de Brugstraat bochtte naar links, begaven we ons rechtsaf op een smal wandelpad, Voetweg 29.

Tussen de velden door konden we al dadelijk genieten van de kleurrijke klaprozen en de okerkleurige graangewassen. Op het einde van dit wandelwegje gingen we rechts de Maagdomstraat op, een betonweg. Voorbij de laatste woningen ging de betonweg over in een veldweg, welke leidde naar een T-kruising van veldwegen. We kozen de linkertak en wandelden op die manier naar de nabije openbare weg, de Keizerstraat. We begaven ons rechts op deze bochtige smalle kasseiweg, waar de bermen opnieuw kleurrijk verschenen. Een kruispunt verder draaiden we links een brede aardeweg in tussen uitgestrekte akkers en weiden. Na een tweetal bochten gingen we via deze weg een stukje bos in. De aardeweg werd ondertussen een holle weg en maakte een ruime bocht naar rechts. Voorbij het bosje kwamen we terug tussen de eindeloos lijkende velden. Een volgende splitsing gebood ons rechts te houden, waarbij we de aanduiding bemerkten dat we het Velpehoeve Wandelpad volgden. We stapten er verder langs de rand van een bosje links van ons. Tenslotte verkregen we opnieuw een holle weg welke doorheen het bosje voerde, om nadien uit te komen net naast de autosnelweg E40. De aardeweg eindigde met een haakse bocht rechts-links tot op de Katspoelstraat. Via deze weg gingen we linksaf via de brug de E40 over.

Na zowat 500 m deze drukke weg te hebben bewandeld, konden we op het eerste kruispunt rechtsaf de Ooienbergstraat in. Op het einde van deze weg tussen de akkers kruisten we de Neervelpsestraat, net op de scheiding tussen de gemeenten Neervelp en Bierbeek. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Aarschotsestraat, een smalle kasseiweg behorende tot Bierbeek. Deze bochtige kasseiweg bracht ons tot aan de antieke gietijzeren wandelboom van Neervelp, het kruispunt van de GR512, de Streek-GR Hageland en de GR128. Ondertussen 11:15 uur geworden hielden we er een langere rust- en eetpauze. Na deze wandelonderbreking volgden we verder de kasseiweg tot op het einde, om daar rechts verder te gaan op kasseien, ditmaal via de Molensteenstraat. Vrij snel vielen de kasseien weg en ging het verder over een aardeweg. Op de volgende kruising van veldwegen, net aan een volgende wandelboom, draaiden we links een andere aardeweg op, de Vuilenbosstraat, zowat om 11:40 uur. Vanaf hier kregen we zicht op de watertoren van Bierbeek. Een kilometer verder, net vóór de openbare weg, de Opvelpsestraat, ging het schuin rechts een andere aardeweg op, Voetweg 78. Ongeveer 700 m verder ging het linksaf op een veldweg, welke overging in een kasseiweg, de Kleineheidestraat. De weg kwam uit op de Opvelpsestraat, die we links insloegen.

Amper 100 m verder ging het aan de overzijde de Krabbesheidestraat in, een smalle betonweg tussen de velden. Deze kronkelende weg langs tal van boomgaarden liep ten einde aan het huis nr 1. We begaven ons schuin links verder op een wegel, de Processieweg, bezijden de Molendaalbeek. Na 300 m dienden we normaal een brugje naar links over te gaan, doch we weken er even van de route af en wandelden de Processieweg tot op het einde, om aan te komen in de Dorpsstraat van Bierbeek, net naast de Sint-Hilariuskerk. Daar gingen we over omstreeks 12:50 uur tot een koffiepauze in Eet-Staminee In de Molen. Na de pauze bezochten we even het kerkhof omheen de kerk en keerden vervolgens op onze stappen terug naar het reeds vermelde brugje. Ditmaal gingen we rechtsaf de Molendaalbeek over om door middel van Buurtweg 94 de Bevekomsestraat te bereiken en die links op te gaan. Een bocht verder, tegenover de vierkantshoeve Bordingenhof, kozen we een smal kasseiwegje rechts, Kapelveld Buurtweg 64, een mooie holle weg. We kruisten de vrij smalle Oude Geldenaaksebaan en gingen aan de overzijde verder door de holle weg. Na een ruime bocht naar links, ging het een smal pad rechts in, om nadien voorbij een slagboom het Mollendaalbos in te wandelen. Een 800 m lange bosweg bracht ons omstreeks 14:05 uur tot aan de schuilhut Mollendaal. We gingen er over tot het nuttigen van een broodje, weliswaar niet in de schuilhut, welke was afgesloten omwille van instortingsgevaar.

Na een korte rust-en eetpauze gingen we aan de schuilhut links verder, om vrijwel dadelijk rechts een bospad te kiezen. Ongeveer 400 m verder draaiden we een grindweg op naar links, de Milsestraat, welke eindigde in de St.-Joris Weertstraat. Aan de overzijde stapten we nog een 150-tal m verder om daar rechts aan te houden op een smaller bospad tot aan de Walendreef. Na 1,3 km de dreef te hebben gevolgd, verliep het wandelparcours verder via de Godendreef, de Eleonoradreef en tenslotte de Weertsedreef, ondertussen een brede kasseiweg. We troffen er een picknickplaats aan waar we even konden pauzeren omstreeks 15:10 uur en even konden genieten van een hapje en een drankje. We kwamen even later aan op een van de parkings in de nabijheid van de N25, de Naamsesteenweg, om die over te gaan via een fiets-en voetgangersbrug. Aan de overzijde van de brug, inmiddels in het Meerdaalwoud, kruisten we de Weertsedreef en draaiden dadelijk rechtsaf, om even later de Tomberg te beklimmen, 102,5 m hoogte en die nadien rechtdoor opnieuw af te dalen. Beneden aangekomen aan de voet van de berg gingen we rechtsaf, om wat verder ter hoogte van de Stenen Tafel links te gaan. Bijna 600 m verder sloegen we rechts de Walendreef in om na 1 km stappen de Nethensebaan te bereiken, even voorbij de klok van 16:50 uur. De Nethensebaan naar rechts opdraaiend, stapten we tot aan de eerste kruising om daar links de Kleine Dreef te kiezen.

700 m verder, aan een vijfsprong van bospaden hielden we gewoon rechtdoor aan, om een bospad te bewandelen dat even later veranderde in andermaal een holle weg. We gingen onder een voetbrug door, maakten een ruime bocht naar links, waarna we een volgende vijfsprong bereikten. Daar kruisten we de Herculesdreef en gingen verder rechtdoor. Ondertussen kregen we in het bos bordjes welke de richting aangaven van het station van Sint-Joris-Weert. Na nog enkele richtingsveranderingen kwamen we tenslotte op de Oude Nethensebaan, om daar via een dalende holle weg, de Borrestraat stilaan het Meerdaalwoud te verlaten. Onmiddellijk na het verlaten van het woud bevonden we ons tussen de woningen en gingen de straat uit tot aan de spoorlijn. We eindigden dan ook onze etappe in Sint-Joris-Weert, om er in het nabije station de terugreis aan te vangen, na een weliswaar vermoeiende wandeldag, goed voor 31394 stappen.”

510: Rullingen, Zaterdag 08 oktober 2022, 16,2 km. (10.141,438 km.)

“Een wandeling beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van het kasteel van Rullingen. Daar kon een wandelparcours naar keuze worden ondernomen, van respectievelijk 7,3 km, 16,2 km, 4,1 km of 14,1 km. Voordien hadden we reeds onze keuze laten vallen op de afstand van 16, 2 km, zijnde Lus B. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, waren we bij aankomst in Rullingen hopeloos op zoek naar de voorziene startplaats, zijnde de parking op het kasteeldomein. Na wat heen en weer te hebben gereden, vernamen we tenslotte van een bewoner, dat het kasteeldomein private eigendom was geworden en dat het domein op geen enkele manier meer toegankelijk was. Uiteindelijk parkeerden we dan maar het voertuig in de Bronstraat ter hoogte van het huis nummer 8 te Berlingen, net voorbij de Sint-Agathakerk, niet ver van het kasteel vandaan. Omwille van deze vertraging konden we pas om 11:10 uur van start gaan. Tussen de woningen met nummer 8 en 9, begaven we ons op een smal paadje tussen de boomgaarden, dat leidde naar de N777, de Weg op Berlingen. Aan de overzijde van de weg, zowat 10 m naar links, sloegen we rechts een brede aardeweg in welke eveneens verliep tussen de boomgaarden. Hier en daar konden we de appels bekijken, klaar om te worden geplukt. Gekomen aan een Y-splitsing hielden we het bij de linkertak, om tenslotte opnieuw de bewoonde wereld te betreden in de Oeterslovenstraat.

Op het kruispunt hielden we even halt voor een bezoekje aan de kapel van Oetersloven. We begaven ons nadien linksaf in de Oeterslovenstraat. Net voorbij een onverharde weg rechts, ging de weg over in de Kerselaarstraat. Het smalle asfaltwegje liet ons genieten van de uitgestrekte akkers bezijden de weg. Af en toe liet een wolk de zon even verdwijnen, maar gelukkig hielden we het droog en zonnig, ondanks een onaangename wind uit tegengestelde richting. De velden en weiden maakten vaak plaats voor percelen fruitbomen. We wandelden de Daalstraat voorbij, waar midden het kruispunt zich de Jongmanskapel bevindt. Eenmaal de rechts gelegen manège ’t Steenke bereikt, staken we de Bilterweg over, om aan de overzijde verder te stappen in de Kerselaarstraat. Opnieuw waren we begonnen aan een tocht tussen eindeloze boomgaarden, tal van appel- en perebomen gingen aan het oog voorbij. Geruime tijd later mondde de Kerselaarstraat uit op het kruispunt met de Vogeleindestraat, om er rechtdoor het kruispunt over te gaan en nog steeds de Kerselaarstraat te bewandelen. Na een linkse bocht bereikten we een picknickplaats, beter gekend als de Honsberg uitkijkpost. We namen en dan ook omstreeks 12:25 uur de tijd om een broodje te nuttigen, terwijl we een prachtig uitzicht hadden over het verder gelegen Zepperen. Voordien hadden we amper een paar honderd meters de GR128 gevolgd.

Na deze eerste rustpauze, ging het vanzelfsprekend verder, nog steeds tussen de boomgaarden via de Kerselaarstraat. Een kruispunt verder veranderde de naam van de weg in Kruiskapelstraat, om er nog steeds verder dezelfde richting aan te houden tussen de fruitplantages. We negeerden alle zijwegen rechts en links, tot we een kruispunt bereikten, met links een brugje. Via dit brugje ging het over een voormalige spoorbedding, waarna we aan de overkant onmiddellijk links het fiets-en wandelwegje opdraaiden. We stapten evenwijdig aan de lager gelegen wildernis. Dit pad eindigde aan het kruispunt met de Weg op Zepperen, die we rechts insloegen en zo de bebouwde kom betraden van Rijkel. Tussen de woningen leidde deze weg tot aan de Oude Truierbaan, welke we kruisten. Aan de overzijde volgden we dan de Schanzestraat, om op die manier de drukke N79, de Sint-Truidersteenweg over te gaan. We stapten verder via de Dionysius Van Leeuwenstraat, tot we het kasteel van Rijkel rechts van de weg konden bekijken. Blijkbaar tijdelijk gesloten wegens renovatie. Aan de linkerkant bemerkten we de plaatselijke Sint-Jozefkerk, met op de gevel een gedenkplaat ter ere van Dionysius Van Leeuwen, een beroemd theoloog uit de 15^de eeuw.

Aan het volgende kruispunt kozen we links de Molenstraat. De taverne op de hoek, Oud Rycklen, was nog gesloten. We stapten dan maar verder via de Molenstraat tot aan de eerste straat links. Op dit kruispunt konden we een oude kapel bekijken ter ere van Aloysius Gonzaga. We hielden rechtdoor aan en betraden een autovrij fietspad dat we volgden tot aan het kruispunt met de Wildebornstraat. Daar verlieten we de verharding en kozen rechts een onverharde holle weg. We zouden nu over langere afstand de wit-rode markeringen volgen van de GR128. We wonnen geleidelijk aan hoogte tot we nagenoeg op het hoogste punt opnieuw beton onder de schoenen kregen. We stapten verder rechtdoor, ditmaal in de Helshovenstraat. Dit smalle wegje leidde uiteindelijk naar een dubbel kruispunt, waar we linksaf gingen en de Romeinse Kassei Tienen-Tongeren betraden. Zowat 50 m verder hielden we er even halt ter hoogte van een panoramisch uitzicht, voorzien van een picknickbank. We konden er de Zwevende Kapel bekijken, alsook de galg van Helshoven. Ondertussen 14:00 uur geworden maakten we van de gelegenheid gebruik er even een laat middagmaal te nuttigen.

Na deze zonnige rust- en eetpauze wandelden we verder via de Romeine Kassei tot aan het kruispunt met de Helshovenstraat, de steenweg Hoepertingen – Groot-Gelmen. Aldaar gingen we over tot het bekijken van de kluiskapel Helshoven met bijhorende crypte. In de aanpalende tuin bevindt zich het standbeeld van Andreas Gielen, de laatste kluizenaar die er verbleef tot 1908. Na dit bezoek en het nemen van enkele foto’s, konden we aan de overzijde van de kapel even genieten van een kopje koffie omstreeks 14:45 uur in Heirbaan 66. Het zonnetje op het buitenterras voelde aangenaam. Even later gingen we terug op pad en stapten naast de kluiskapel verder op de Romeinse Kassei, om via een brugje de Herk over te steken. We kregen opnieuw een smalle betonweg welke ons via een stijgende holle weg aan hoogte liet winnen. Tenslotte bereikten we een kruispunt van veldwegen aan het beeld van ’t Jenne. Dit beeld herinnert aan de verbranding van Jeanne Michiels in 1667, die als heks een doodsvonnis had verkregen. Op het kruispunt bevond zich tevens een wandelboom, we namen er afscheid van de GR128 en sloegen op het kruispunt linksaf, nu gericht op de rood-witte tekens van de GR564. Meteen in dalende zin richting Gotem. Na een ruime bocht naar rechts eindigde deze onverharde weg op Hoenshovenstraat, welke we over korte afstand naar rechts volgden, tot we links een smalle veldweg konden kiezen.

Andermaal tussen de boomgaarden ging het langs dit smalle wegje, dat even later kasseien verkreeg. Net vóór de brug over de Herk, begaven we ons op een grasweg langs de beek, tot aan de volgende weg, de Groenendaalstraat. We draaiden linksaf, opnieuw over de Herk en stapten door de Groenendaalstraat tot aan het kruispunt met de Wolfstraat. Even voordien hadden we het traject van de GR564 verlaten. Via de Wolfstraat, een vrij steile weg, konden we opnieuw de N79, de Sint-Truidersteenweg kruisen. Aan de overzijde ging het rechtdoor verder op een aardeweg langs een plantage, om er aan een splitsing links te houden. We bereikten tenslotte een smalle lager gelegen asfaltweg, een fiets-en wandelweg. Daar hadden we even de verkeerde richting gekozen, om er 200 m verder even halte houden aan een laatste picknickbank. We genoten er omstreeks 16:30 uur van een gebakje frangipane. We keerden even later op onze stappen en begaven ons links op het wandelwegje tot aan de weg Rullingen. Hier kozen we linksaf en begonnen aan het laatste stukje wandelweg van de dag. De bredere weg leidde voorbij het kasteeldomein van Rullingen, waar het net nog lukte om doorheen de haag het kasteel te kunnen waarnemen. Voorbij het kasteel overschreden we opnieuw de grens met Berlingen, waar Rullingen overging in de Muggestraat. Een laatste beklimming eindigde in de Berlingenstraat, welke ons linksaf opnieuw liet wandelen voorbij de Sint-Agathakerk, zowat het eindpunt van deze af en toe zonnige wandeldag.”

498: Wetteren, Zaterdag 18 september 2021, 14,85 km. (9947,497 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Kalkense Meersen, met start en aankomst te Wetteren. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, bereikten we het station van Wetteren. De geplande start van de tocht bevond zich ter hoogte van het knooppunt 8, doch zover waren we nog niet. We begonnen met een korte aanlooproute vanaf het station, via het Stationsplein, de Stationsstraat en de Florimond Leirensstraat tot op de Markt van Wetteren. Daar namen we nog even de tijd omstreeks 11:05 uur voor een kopje koffie in café De Kroon. Even later gingen we op weg, op zoek naar de geplande wandelroute. We verlieten de Markt en wandelden rechts van de Sint-Gertrudiskerk via Rode Heuvel naar de brug over de Schelde, om aan te komen op de Scheldekaai, om zowat 11:20 uur. We draaiden er rechtsaf, teneinde het jaagpad te volgen langs de Schelde, op weg naar het eerste knooppunt 8. We passeerden een kunstwerk van de hand van Luc de Man uit 2019 en wandelden voorbij een begraafplaats van kloosterzusters, de achterkant van het Woonzorgcentrum Sint-Jozef en de A.S.Z. Campus Wetteren. Eenmaal het knooppunt aangetroffen verlieten we naar rechts het jaagpad om via de Legenweg uit te komen op de drukke N416, de Wegvoeringstraat. Aan de overzijde van de weg vonden we het knooppunt 7 aan de ingang van het Provinciaal Domein Den Blakken. We konden genieten van het mooi aangelegde park en trokken door een gedeelte van de Warandeduinen. Korte tijd later kruisten we een dwars gelegen wandelweg, de Lange Wegel aan het knooppunt 4.

Aan de overzijde ging het verder doorheen een gedeelte van de Warandeduinen, om dan tenslotte via de Paardenkerkhofstraat en de Sint-Annaweg, in een lange bocht naar links, opnieuw de Lange Wegel te betreden, ditmaal aan het knooppunt 6. Op die manier waren we het hele Provinciaal Domein rond gewandeld. Uiteindelijk verlieten we het domein naar rechts en begaven ons op de Lange Wegel, ditmaal openbare weg. Waar de straat tenslotte dood liep, konden we via een smal betegeld wandelpad verder en kruisten de Rijckerstraat. Aan de overzijde ging het via een vrij smal tegelpad langs de rand van een boomkwekerij tot we op het einde opnieuw de openbare weg aantroffen aan het knooppunt 3, Veldwegel. Over korte afstand volgden we de weg naar rechts, tot we de eerste veldweg links konden indraaien, eveneens Veldwegel, welke wat later overging in de Molenstraat. We kruisten de Ertbrugstraat en gingen aan de overzijde een grindweg op tussen de woningen. Tussen akkers en weilanden vorderden we via deze veldweg tot het pad uitmondde in de Stationsstraat, ondertussen op het grondgebied van Schellebelle. Tussen de bebouwing ging het deze straat links in, tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor via een kerkwegel (Zwanewegel) de Stationsstraat konden verlaten. Via deze kerkwegel kruisten we de Hekkergemstraat en gingen aan de overzijde verder om op die manier het Dorp van Schellebelle te betreden. Een mooi plein, voorzien van de noodzakelijke horeca.

We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur een langere middagpauze op het terras van De Stenen Linde. Na deze drankpauze volgden we naar rechts het Dorp, tot we net vóór het Parochiehuis ’t Veer, linksaf konden gaan aan het knooppunt 1. Op die manier kwamen we aan de oever van de Schelde, om er na even te hebben gewacht, het water konden overvaren met de Belleboot. De overkant bereikt verkregen we een mooi zicht op de Sint-Jan Onthoofding kerk van Schellebelle. Tevens troffen we er het knooppunt 2 aan. We begaven ons over korte afstand naar rechts op het jaagpad, om net voorbij een slagboom haaks linksaf een grindpad op te gaan, naast een links gelegen waterloop. We betraden zo de Kalkense Meersen een prachtige groene zone. Even later, aan het knooppunt 4 verlieten we dit wandelpad schuin rechts, richting Natuurreservaat Wijmeers. Een smal wandelwegje leidde in de richting van een kleine boszone. Het pad mondde uit in de bocht van een bredere grindweg, de Grote Kouterstraat, welke we links indraaiden, aan het knooppunt 96. We troffen er dan ook de wit-rode tekens aan van de GR128. Enkele knooppunten welke dicht op elkaar volgden, met name 98, 92 en 95 leidden ons zowat in tegenwijzerzin doorheen dit natuurreservaat. Uiteindelijk kwamen we opnieuw uit op de brede grindweg naast de waterloop welke we aanvankelijk hadden gevolgd vanaf het veer.

Ditmaal wandelden we in tegenovergestelde richting naar het knooppunt 97, niet ver verwijderd van het knooppunt 4. Echter gekomen aan het knooppunt 97 verlieten we naar rechts de grindweg en daalden via een reeks trappen de dijk af om beneden de openbare weg te betreden, Aard. We volgden de weg naar links, maakten een haakse bocht naar rechts en verlieten op die manier het grondgebied van Uitbergen en betraden opnieuw Schellebelle. Via een brug gingen we de waterloop over, om op het einde van de weg, ter hoogte van een T-kruising, rechts aan te houden op een elementair verharde weg, de Dolomietweg, tussen uitgestrekte weiden. Een drietal haakse bochten later kwamen we op een dwars gelegen asfaltwegje, de Blokstraat, ter hoogte van het knooppunt 23. We begaven ons even naar rechts tot we uiteindelijk terecht kwamen aan een bocht van de Oude Schelde, net tegenover het knooppunt 24. We verlieten linksaf de Blokstraat en wandelden omheen een meander van de Oude Schelde, waarna we eindigden aan de Kalkenvaart. Via de Roerdompbrug staken we de Kalkenvaart over en sloegen linksaf op het jaagpad, juist aan het knooppunt 18. Vanaf daar volgden we het jaagpad, de Kalkenvaartweg tot we opnieuw de Schelde zouden bereiken, niet veraf van het veer van Schellebelle. Dus volgden op dit jaagpad de knooppunten 18, 19 en tenslotte 21. Eenmaal de oever van de Schelde aangetroffen, begaven we ons op het jaagpad, de Tragelweg, richting Wetteren.

We waren zowat 5 km verwijderd van de brug over de Schelde in Wetteren, dus konden we nog geruime tijd genieten van de najaarszon aan de oever van deze waterloop. Nadat we rechtsaf het jaagpad hadden betreden, ging het richting knooppunt 20, gevolgd door knooppunt 9. Eenmaal dit knooppunt voorbij, kregen we reeds zicht op de fiets- en wandelbrug over de Schelde en de hoger gelegen Sint-Gertrudiskerk. Even later, aan de bewuste brug gekomen, wachtte een hele reeks trappen om bovenop de brug te komen. We staken bijgevolg de Schelde over, om vervolgens via de Markt opnieuw de terugweg aan te vatten naar het station. We eindigden deze zonnige tocht doorheen af en toe mooi natuurgebied na 14,85 km, omstreeks 16:30 uur.”

460: Boortmeerbeek, Zaterdag 17 april 2021, 21,5 km. (9309,816 km.)

"Een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. Vooraf maakten we vanuit Mechelen de verplaatsing per bus en trein naar het station van Boortmeerbeek. Daar aangekomen bevonden we ons in de nabijheid van het knooppunt 2, waar onze tocht zou van start gaan. Na aankomst genoten we op het perron vooreerst nog van een laat ontbijt, waarna we omstreeks 10:00 uur aan de eigenlijke tocht konden beginnen. We verlieten het perron naar rechts via de Rijmenamsebaan, kruisten de spoorweg en gingen dadelijk linksaf op een wandelpad naast de spoorweg. Even verder troffen we dan het knooppunt 2 aan ter hoogte van het kruispunt met de Pastorijstraat. We dwarsten de straat en gingen verder via een wandelpad, waarbij we ons bevonden op het traject van de GR128. Korte tijd daarna draaide het pad naar rechts, voortaan Hazenpad, dat het verloop volgde van de Weesbeek links daarvan. Op het einde van het wandelpad ging het linksaf op de Molenbeekstraat tot aan de eerste bocht naar links. We verlieten er naar rechts deze weg via de Bergstraat. Tussen de bebouwing door volgden we de Bergstraat tot aan de drukke Heverbaan, evenwijdig aan de spoorweg. We draaiden de Heverbaan op naar rechts en stapten geruime tijd op deze weg tot we rechts het bos konden ingaan. Een dreef leidde ons aldus naar knooppunt 24 centraal in dit bosgebied. We kozen er de linkertak en gingen verder door het bos tot we de openbare weg, Donk, konden betreden.

De weg draaide naar links verder, om zowat halverwege het bos, het knooppunt 26 te vinden. Nog wat verder rechtdoor wandelend kwamen we nadien in het centrum van Hever, tevens knooppunt 28. Ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouwkerk zetten we onze wandeling verder via de kaarsrechte Guido Gezellestraat, welke ons terug de spoorweg liet kruisen en vervolgens verder verliep tussen de akkers en weilanden. Op het einde gekomen van deze smalle landelijke asfaltweg, dwarsten we de vrij gevaarlijke Leuvensesteenweg, om aan de overzijde een smal wandelpaadje te betreden dat even verder uitmondde op het jaagpad langs de Leuvense Vaart. We gingen linksaf en volgden het jaagpad tot aan de even verder gelegen Heilebrug, waar we de Leuvense Vaart konden oversteken. Aan de overzijde van de vaart hadden we reeds een zitbank bemerkt, we hielden er dan ook om 11:15 uur even halt voor een hapje en een korte wandelpauze. We konden er alvast genieten van een picknick in het zonnetje. Nadien ging we opnieuw op pad, we verlieten het jaagpad en begaven ons naar rechts in de Bieststraat, om er de eerste veldweg rechts te kiezen, Voetweg 39. Tussen uitgestrekte akkers en weiden door, vorderden we doorheen de natuur, tot we opnieuw vaste voet verkregen in de Barelweg, waar we dadelijk de weg naar links insloegen.

Een kruispunt verder hielden we rechtdoor aan via de Venstraat, tot we knooppunt 29 vonden in de nabijheid van het centrum van Schiplaken aan het kruispunt met de Goorstraat. We draaiden linksaf de Goorstraat in welke uitmondde in de Bieststraat, in het centrum van Schiplaken. We gingen voorbij de Heilige Familiekerk om er voorbij links de Blokstraat te kiezen. Even wandelden we langs de rand van het Schiplakenbos om ter hoogte van het knooppunt 200, rechts de Kasteeldreef in te gaan en het eigenlijke bos te betreden. Een vrij brede dreef leidde ons naar het midden van het bos, waar we het kasteel van Schiplaken konden bekijken. Tevens vonden we er wat info inzake de geschiedenis van het kasteel, ooit bezet door de duitsers tijdens de oorlog. Voorbij het kasteel maakte de dreef een bocht naar links omheen de Bergbeek en verlieten we even later het bos via de Schiplakenvoetweg, een smaller pad door het bos. Aan de bosrand tenslotte kwamen we op de openbare weg, met name de Kampenhoutsebaan. Aan de overzijde van de straat nodigde een zitbank uit even te verpozen en te genieten van een broodje. Ondertussen waren we op de klok reeds gevorderd tot 12:20 uur. Na deze onderbreking volgden we nog een kort eind de Kampenhoutsebaan, voorbij het knooppunt 868, om nadien voorbij de bosrand links de Meerbeeksebaan in te draaien, een smalle asfaltweg.

Eenmaal voorbij het laatste huis, ging de weg over in een breed grindpad, voortaan geheten Steentjesstraat, toepasselijk dus. We gingen nogmaals vooreerst langs de rand van een gedeelte van het Schiplakenbos, om dan terug het eigenlijke bos te betreden. De Bergbeek, komende van links bood een tijdje gezelschap. Alvorens we het volgende knooppunt aantroffen, met name 135, bevonden we ons reeds in het Steentjesbos. Het grindpad mondde uit op een kruising van grindpaden aan een grote boerderij, waar we het knooppunt 135 vonden. Een vrij scherpe bocht naar rechts liet ons toe het Steentjesbos verder in te wandelen door middel van de Steentjesboswegel en dit via een lokale wandelroute, de Steentjesboswandeling. Gekomen aan de rand van het bos, draaiden we haaks linksaf, verder langs de bosrand tot het knooppunt 134. We hielden rechtdoor aan en gingen opnieuw het bos in, om wat later haaks linksaf verder te gaan, nog steeds door het Steentjesbos tot het knooppunt 136. Haaks rechtsaf, bereikten we nadien de rand van het bos, om er links de bosrand te volgen via de Begijnenwegel tot aan het knooppunt 137. Ook daar hielden we dezelfde richting aan om zo tussen de weilanden terecht te komen, eenmaal het bos achter de rug.

De Begijnenwegel werd later verhard en heette voortaan Begijnenstraat, die ons leidde naar een groepje huizen ter hoogte van het kruispunt met eveneens Begijnenstraat, knooppunt 138. We gingen haaks rechtsaf en stapten verder via de lijnrechte smalle Begijnenstraat tussen akkers. Op het einde van de weg, ging het over korte afstand linksaf in de Langestraat, om dan rechts de Zeypestraat in te draaien. Deze straat volgend kwamen we aan het kruispunt met de Geilroedeweg, tevens knooppunt 139. We ging rechts dit tegelpad op om opnieuw de bewoonde wereld te verlaten en tussen de velden te vertoeven. Vrij vlug troffen we het volgende knooppunt 126 aan ter hoogte van een veldweg links, het Zeypwegje. We bemerkten er een tractorsluis voorzien van enkele betonnen boordstenen, we hielden er dan ook even halt voor een hapje en een drankje. Ondertussen konden we de beentjes wat laten rusten. Na deze eet- en wandelpauze begaven we ons op het Zeypwegje en dat voerde ons tussen de akkers door naar knooppunt 125 in de Zeypestraat. Amper 100 m naar rechts, gingen we aan de overzijde Nieuwegen in, om een bocht later, links een veldweg in te draaien, de Haakweg. Deze leidde vooreerst door een klein stukje bos , waar we de Molenbeek overstaken. Tenslotte waren we het bos voorbij en arriveerden in de Molekensstraat om er voorbij het knooppunt 123 te gaan.

Op het einde ging het rechtsaf in de Hubert Tobbackstraat over korte afstand, om dan links via een smal wandelpaadje naar het Liesbethbos te stappen. Na nog een laatste keer te hebben genoten van de geur van een bos, kwamen we aan het andere uiteinde van het bos, opnieuw terecht op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, knooppunt 124. Heel even volgden we het jaagpad naar links om dan terug af te dalen naar links en verder door het Liesbethbos te wandelen. Een bocht naar links later, ging het even langs de bosrand, waarna we uiteindelijk het bos definitief verlieten en aankwamen aan het knooppunt 205 op een krusing van grindwegen. We betraden de grindweg naar rechts, de Langedonckstraat die we ruim 1 km zouden volgen, in de blakende zon. Op het einde van de grindweg ging het naar rechts in de verharde Langedonckstraat om vrijwel dadelijk links te kiezen. We troffen er om de hoek knooppunt 204 aan ter hoogte van een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Net voor de kapel ging het een rechts gelegen veldweg op richting Langestraat. Daar aangekomen wandelden we verder rechtdoor en passeerden dicht bij elkaar de knooppunten 203 en vervolgens 202.

Aan dit laatste verlieten we de Langestraat naar rechts via Maenrot om terug het jaagpad langs de Leuvense Vaart te betreden. We gingen opnieuw links op de Vaartdijk tot aan de Sasbrug van Boortmeerbeek. We staken voor het laatst de Leuvense Vaart over, teneinde via de Pontstraat nogmaals de Leuvensesteenweg te kruisen. Stilaan naderden we het einde van onze wandeltocht, vermits we terug richting knooppunt 2 wandelden, in de nabijheid van het station van Boortmeerbeek. De Audenhovenlaan, gevolgd door de Hanswijkstraat bracht ons tot in het centrum van Boortmeerbeek. Net toen we ter hoogte van de kerk kwamen, hoorden we net een trein vertrekken richting Mechelen. Daar er slechts om het uur verbinding was, namen we even de tijd voor de aanschaf van een blikje cola in ’t Wit Frituurke, gelet op de nog steeds gesloten horeca omwille van Corona. Het was ondertussen 17:20 uur toen we de wandeling eindigden. We doodden dan maar de tijd op een bankje op het perron, genoten van ons drankje en uiteraard de laatste sandwiches, na een wandeling goed voor 21,5 km.”

458: Drieslinter, Zaterdag 27 maart 2021, 15,278 km. (9273,598 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Getevallei. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar het Stationsplein van Drieslinter, alwaar we zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 1. Na aankomst en te hebben genoten van een broodje vooraf, konden we omstreeks 10:40 uur van start gaan. We begaven ons vrijwel dadelijk doorheen een klein stukje bos via het zogeheten Avonturenpad. Een smal, af en toe modderig paadje dat leidde naar de Grote Gete. Via een hangbrug, de Golden Geet, overschreden we de waterloop en bogen rechtsaf, teneinde het verloop ervan te volgen via een onverhard pad ernaast. Na een tijdje te hebben gewandeld naast de Grote Gete, draaiden we er naar links van weg en kwamen terecht op een dwars gelegen kasseiweg, de Hokstraat, tevens knooppunt 140. Onderweg daarheen hadden we het traject gevolgd van de GR128 en de Streek-GR Hageland. Tijdens het verdere verloop van onze tocht, zouden we nog vaak de wit-rode en geel-rode markeringen aantreffen. We gingen rechtsaf en stapten over deze kasseiweg tot aan de Getendijk, waar we het knooppunt 19 vonden. We hadden terug de Grote Gete bereikt. Op de Getendijk gingen we linksaf, om er ter hoogte van een picknickbank, even het regenpak aan te trekken, vermits we de eerste regendruppels verkregen. Tevens maakten we er van de gelegenheid gebruik een hapje te eten. We stapten nadien dan maar verder op de dijk, tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 101.

We verlieten de Getendijk naar links om door middel van een grasweg een natuurgebied in te gaan. Enkele vlonderpaden kregen we te verwerken, alsook enkele wandelpoortjes. Zowat halverwege een open weide passeerden we het knooppunt 100, waar we rechtsaf gingen om tenslotte, na alweer een wandelpoortje opnieuw de Hokstraat te bereiken, ditmaal een brede grindweg. Geruime tijd vorderden we tussen kleine percelen bos, afgewisseld met open ruimten, tot we het knooppunt 129 naderden. We gingen er linksaf een smal wandelpad op en verlieten op die manier de Hokstraat. We kwamen nu terecht tussen akkers en weilanden en bewandelden smalle paadjes, tot we wat verder een bredere onverharde weg vonden, ter hoogte van de Hazenbergweg, om er het knooppunt 130 aan te treffen. We kozen er haaks rechtsaf en volgden een smalle wegel tussen de velden. Een onaangename wind voelde hier duidelijk in het nadeel. Een eindje verder bevond zich een soort houtwal en daar vonden we wat beschutting tegen de wind. We konden er het regenpak uittrekken en er tevens van de gelegenheid gebruik maken, nog een broodje tussen de kiezen te stoppen. Na een eerder korte wandelpauze gingen we verder via dit smalle wandelpaadje tot we het knooppunt 137 vonden, op de kruising met een dwars gelegen smalle betonweg, de Doysbroeckweg.

Eindelijk nog eens een verharde weg onder de schoenen, betraden we de weg naar rechts. We stapten voorbij een links gelegen weg, om de richting rechtdoor aan te houden tot aan het knooppunt 128. We gingen nog wat verder rechtdoor om nadien de Doysbroeckweg te verlaten naar links en een stukje bos te betreden, behorende tot het Doysbroek. Na een eerder korte passage doorheen dit broek, troffen we het knooppunt 102 aan in de Getestraat, een grindweg langsheen de Grote Gete. We gingen haaks linksaf en stapten een tijdje op de Getedijk tot aan het volgende knooppunt, 103, ter hoogte van de brug over de rivier. We staken de Grote Gete over en betraden de Getestraat, om deze te volgen tot aan de Oude Spoorweg, zijnde het knooppunt 104. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Neerlinter. Aan het knooppunt verlieten we de openbare weg en volgden het wandel- en fietspad naar links langs de voormalige spoorweg. Bezijden het pad vonden we een picknicktafel, alwaar we even halt hielden om de dorst te lessen. Even later begaven we ons terug op weg om een tijdje te wandelen langs de Oude Spoorweg.

Uiteindelijk, eenmaal het volgende knooppunt aangetroffen, met name 146, verlieten we het wandel- en fietspad naar rechts en volgden er een veldweg, de Kwadehaag. Deze veldweg mondde uit in de Kwadeplasstraat, welke we links opgingen. Op het einde van de straat kruisten we de Neerlintersesteenweg, om aan de overzijde verder te stappen in de Braambeekstraat. We zouden gedurende lange tijd deze smalle landelijke weg bewandelen, voorbij de knooppunten 106, 107 tot en met 108. Daar waar de Braambeekstraat overging in de Putstraat, gingen we rechtsaf verder, eveneens Braambeekstraat. Nog steeds tussen de velden door, kwamen we tenslotte aan in de bewoonde wereld, met name de Kasteelstraat, aan het knooppunt 144. Nogmaals dienden we rechts te kiezen en de Kasteelstraat in te gaan, een vrij drukke weg. We stapten even verder voorbij het knooppunt 109 en behielden dezelfde richting tot de Kasteelstraat tenslotte uitmondde op het dorpsplein van Neerlinter. Daar bemerkten we het knooppunt 105, om er even halt te houden voor een middagmaal, na de Grote Steenweg te hebben gekruist.

We konden er plaats nemen op een zitbankje en genieten van het zonnetje, terwijl een broodje werd genuttigd. Jammer genoeg, in tijden van Corona, geen enkele mogelijkheid ergens een terrasje te bezetten of gebruik te maken van een toilet. Na dit oponthoud werd de tocht vervolgd in de Getestraat, tegenover de Kasteelstraat, om er even verder het knooppunt 145 aan te treffen. Daar verlieten we de openbare weg, om links een smal wandelpad op te gaan, genaamd Houtekruisweg. Bijna op het einde van het pad ging de weg over in Kerkweg, waarna we kort nadien opnieuw een drukke weg betraden, de Grote Steenweg. Over korte afstand ging het rechtsaf, tot aan het knooppunt 11 op het kruispunt met de Dotermontstraat. We draaiden de straat rechts in teneinde deze te volgen tot de weg eindigde aan het knooppunt 139, waar we ons opnieuw bevonden op het wandel- en fietspad van de voormalige Ijzerenweg lijn 22. Ondertussen waren we net de klok van 14:30 uur voorbij en namen we even de tijd om een wandelpauze in te lassen op een zitbank aan het knooppunt. Na wat te hebben genoten van de talrijke fietsers welke voorbij reden, volgden we naar links het pad, tot het knooppunt 138, amper 200 m verder. We verlieten er definitief de Oude Spoorweg naar rechts en betraden de bivakzone De Getedraak. Aan de ingang konden we even van nabij de Kamsalamanderhut bekijken, met wat info over de Grote Getevallei.

Doorheen dit natuurgebied volgden we geruime tijd het plaatselijke Kamsalamanderpad, dat ons achtereenvolgens de Grote Vliet en vervolgens de Grote Gete liet overschrijden. Zo kwamen we opnieuw aan het knooppunt 101, dat we reeds vroeger op de dag waren gepasseerd. We zaten terug op de Getendijk en volgden nu in omgekeerde richting een tijdje hetzelfde traject als voorheen, tot aan het knooppunt 19. We gingen niet nogmaals de Hokstraat in, doch bleven verder rechtdoor gaan, om nogmaals via een brug de Grote Gete te kruisen. Net voorbij de brug gingen we knooppunt 10 voorbij via de Molenstraat, om nog een laatste maal een stukje van de Oude Spoorweg te volgen naar rechts, dat ons leidde doorheen een stukje bos en liet aankomen op het reeds vermelde Avonturenpad. Zo kwamen we voorbij knooppunt 1 en eindigde onze wandeltocht op het Stationsplein van Drieslinter. We sloten deze wandeling dan ook af na 19842 stappen en 15,278 afgelegde km. Alvorens de terugreis aan te vangen, gingen we nog over tot de aanschaf van een hamburger via take-away bij Brasserie De Smed. Dat het heeft gesmaakt hoeft wellicht niet te worden vermeld.”

449: Wespelaar, Zaterdag 16 mei 2020, 20,798 km. (9099,93 km.)

“Nog steeds min of meer geplaagd door Corona, besloten we een wandeling te doen, waarvan we het traject online hadden gevonden, met name de Treinstapper Wespelaar – Leuven. We maakten dan ook vooraf de verplaatsing per bus en trein naar het station van Wespelaar-Tildonk. Op deze vrij zonnige ochtend konden we eenmaal ter plaatse omstreeks 10:15 uur aan de wandeltocht beginnen. Het eerste stukje wandelweg van 4,3 km zou ons brengen tot aan de kerk van Wakkerzeel. We verlieten bijgevolg de treinhalte in Wespelaar-Tildonk om er de Dijkstraat in te gaan, die we over zowat 500 m zouden volgen. Vrijwel meteen bevonden we ons op het traject van de GR128. Wat verder ging de Dijkstraat over in de Wespelaarsesteenweg. Gelukkig konden we net voorbij het huis nr. 101 deze drukke weg naar rechts verlaten, om er het Haachts Broek te betreden. Ter hoogte van een eerste splitsing hielden we rechts aan en 100 m verder nogmaals. We konden er een gedeelte volgen van een lokale wandeling van natuurpunt. We staken een brugje over om nadien links zowat 600 m verder te wandelen tot we links een grindweg aantroffen. We staken nogmaals een brug over om even later aan een driesprong de rechtse zandweg op te gaan. Op het einde bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Wijgmaalsesteenweg.

We kruisten de weg om aan de overzijde de Martelarenlaan in te gaan, naast een driehoekig pleintje rechts van ons. We bemerkten er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland en stapten verder in de Martelarenlaan tot aan de kerk Sint Hubertus van Wakkerzeel. Net alvorens de kerk te bereiken konden we rechts even pauzeren in de Pastorietuin welke vrij te betreden was. We genoten er dan ook omstreeks 11:20 uur van een broodje en een drankje. Genietend van het zalige lenteweer, konden we er even in de schaduw van de bomen wat tot rust komen. Na deze wandelpauze konden we het volgende gedeelte van de tocht aanvangen over een afstand van 2,8 km tot aan de molen van Rotselaar. Voorbij de kerk begaven we ons naar links in de Pastoriestraat, welke een bocht later veranderde in Dijlekant. Na deze kronkelende weg zowat 800 m te hebben gevolgd, ging het de eerste weg rechts in. Gekomen aan een driesprong met de Achterheidestraat, hielden we rechts aan en vrijwel dadelijk daarna opnieuw rechts in de Kapoenstraat, een veldweg. Geruime tijd wandelden we nu tussen de akkers door, in de richting van een boszone verderop. Toen we een volgende splitsing aantroffen, kozen we de linkertak, de Strijdersstraat, een lijnrechte veldweg welke ons liet uitkomen ter hoogte van de druk bereden Vijfde Liniestraat.

We bevonden er ons op een knooppunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle en konden aan de overzijde van de weg een picknicktafel aantreffen. Het was inmiddels even voorbij de klok van 12:00 uur, tijd om er in alle rust te genieten van een verfrissend drankje. We zetten onze wandeling naar links verder via de Vijfde Liniestraat en passeerden er het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de Slag bij de Molen in Rotselaar. We hielden er dan ook even halt om te denken aan de vreselijke gevolgen van het oorlogsgebeuren tijdens WOI. Een volgend stukje wandelweg zou ons leiden van deze plaats tot aan de kerk van Wilsele-Putkapel, of met andere woorden 3,3 km dichter bij het einddoel. De Vijfde Liniestraat bracht ons tenslotte tot aan de molen van Rotselaar aan de Dijle. Net voorbij deze molen draaiden we rechtsaf de Molenstraat in. Even verder, zowat ter hoogte van een eerste meander in de Dijle, troffen we een zitbank aan op het gras, alwaar we gebruik maakten er even een hapje te nuttigen omstreeks 12:35 uur. We genoten dan ook van een broodje met schitterend zicht op de Dijle, gekleurd door ontelbare paardebloemen in de berm. Na ongeveer 1,4 km de Molenstraat te hebben bewandeld, bereikten we een pleintje, waar we rechts hielden en de Kwellenbergstraat ingingen, om er zo de oever van de Dijle te vinden.

We konden niet anders dan er het jaagpad naar links volgen, via de Hamelbroekweg. Na min of meer 1 km het jaagpad langs de Dijle te hebben gevolgd, begaven we ons via een veldweg naar links om de Dijle te verlaten. Een drietal bochten verder kwamen we terecht in de Durastraat, die we rechtdoor volgden tot aan de Oude Aarschotsesteenweg, om er linksaf te draaien. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons in de Schotelveldstraat, welke straat we bewandelden tot aan de N19, de Aarschotsesteenweg in het centrum van Wilsele-Putkapel. Vanaf hier dienden we vervolgens 5,3 km te overbruggen tot aan de Kesselberg. We gingen over korte afstand naar rechts op de Aarschotsesteenweg om er dan links de Bosstraat in te gaan. Bij het naderen van de spoorweg, begaven we ons via een tunnel onder de spoorweg door en begaven ons aan de andere kant naar rechts in de De Roestestraat. Op het einde gingen we nadien linksaf in de Puttebroekstraat, welke verder overging in de Daalputstraat. We staken de E314 over om nog steeds de Daalputstraat verder te bewandelen. Na een haakse bocht naar rechts en ongeveer 1,3 km verder, kruisten we Langeveld en in de nabijheid ter hoogte van een houtzagerij, de Leuvensebaan. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Kaeystraat. Dadelijk begonnen we aan hoogte te winnen.

Gekomen aan de rand van het bos, kozen we een stijgend bospad rechts dat leidde naar een GR-wandelboom, waar we het gezelschap verkregen van de Streek-GR Hageland. Aan de wandelboom ging het rechtsaf op een bospad dat uitmondde op Honkelberg. Een driesprong later ging het links via Zounk, waar ons een stevige klim wachtte. Eenmaal boven geraakt betraden we opnieuw de openbare weg, Meesberg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de weg gingen we schuin links verder via de Attenhovendreef. Door middel van enkele paden kwamen we tenslotte boven op de Kesselberg terecht. We troffen er een picknickplaats aan en konden er genieten van de laatste broodjes omstreeks 15:10 uur. Restte ons nadien nog een stukje wandelweg van bijna 5 km tot aan het station van Leuven. Na deze laatste wandelpauze begonnen we aan een vrij steile en gevaarlijke afdaling van de Kesselberg om beneden de Kesseldalbaan te bereiken. We stapten er in de bocht de Wilselsesteenweg op tot aan een rond punt, op daar verder te gaan in de Bergstraat. Ter hoogte van het huis nr. 16 ging het rechtsaf op het Kesselbergpad, dat later overging in de Genadeweg. Op de Genadeweg ging het andermaal naar rechts op de Wilselsesteenweg, welke eindigde op het kruispunt met de zelfde naam. Aan de overzijde troffen we een vestiging van Spar aan, tijd om er even een frisdrank aan te schaffen.

Naast de Spar ging het even later verder op het Witte-Vrouwenpad, gevolgd door het Herbeemdpad omheen de lokale sportvelden. Het pad gevolgd tot op het einde, gingen we rechtsaf tot aan de ingang van het Provinciedomein Kessel-Lo. We begaven ons naar rechts en betraden het domein, gingen de brug over om aan de vijver gekomen, rechts aan te houden op het Molenbeekpad. Op de splitsing hielden we links en stapten tussen de twee vijvers door, om vervolgens rechtsaf te gaan tot aan de speeltuin. Daar verlieten we het domein omp via de Eenmeilaan naar links te gaan, tot we rechts op het Brugbergpad terecht konden. Deze wandelweg volgend kwamen we op het einde uit op de drukke N2. We gingen er onder de spoorweg door om dan links de Diestsepoort over zowat 150 m te volgen tot aan de ingang van het station van Leuven, einde van de mooie en vooral zonnige wandeltocht. We eindigden na 27327 stappen en 20,798 afgelegde km omstreeks 17:00 uur.”

430: Wommersom, Zaterdag 02 januari 2021, 14,196 km. (8757,59 km.)

“Als eerste wandeling in het nieuwe jaar, kozen we voor de Maltezerwandeling, een tocht van ongeveer 13,5 km, met start in Wommersom. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar de reeds vermelde gemeente, om er nadien een parkeerplaats te vinden tegenover de parochiekerk Sint-Kwinten. Na het aantrekken van het juiste schoeisel en een hapje voorzien van een warme koffie, maakten we vooreerst nog even een rondgang op de begraafplaats, op zoek naar eventuele voorouders van maatje. Uiteindelijk gingen we wat later omstreeks 10:20 uur van start. Het weer viel wat tegen, grijs, koud en slechts 4°, het zou een frisse eerste wandeling worden. Bezijden de kerk, in de Zandstraat, troffen we een eerste bordje aan van het Wandelnetwerk Getevallei, richting knooppunt 120 of 121. We gingen rechtsaf, richting knooppunt 121 en dit via de Melkwezerstraat. Ter hoogte van het eerste kruispunt begaven we ons linksaf in de Geetkouterstraat, om stilaan de bebouwde kom van Wommersom te verlaten. De betonweg werd smaller en tenslotte kwamen we terecht tussen kale akkers en weiden. We troffen een eerste aanwijzing betreffende de lokale Bietenroute. Even later bereikten we het knooppunt 121 ter hoogte van de Y-splitsing met de Roosbroekweg. We hielden rechts aan en wandelden verder op de smalle natte en af en toe modderige betonweg.

Weinig meters verder troffen we reeds knooppunt 122 aan, ter hoogte van de dijk naast de Grote Gete. We stapten de dijk niet op, doch vervolgden rechts naast de dijk, om dan een bocht naar rechts te maken. Een lang lijnrecht betonwegje leidde naar een bocht naar links, om vervolgens even later de openbare weg naar rechts te verlaten via een smal wandelpad, het Alvermannenpad. We troffen er de wit-rode markeringen aan van de GR128, alsook de geel-rode tekens van de Streek-GR Hageland. Dit modderige paadje bracht ons lijnrecht tot aan de afsluiting van het kasteel van Wommersom, waar we noodgedwongen het Alvermannenpad naar rechts volgden, omheen het afgesloten domein, tot we opnieuw de openbare weg aantroffen, met name de Melkwezerstraat. Aldaar bevindt zich een kapel ter ere van O.L.V. van Onbevlekte Ontvangenis, opgericht in 1855 door de familie De T’Serclaes. We draaiden links de Melkwezerstraat in om even verder aan het volgdende kruispunt links aan te houden in de Melkwezerstraat, tevens knooppunt 123. We gingen verder naast de omheining van het kasteel links. Gekomen ter hoogte van het eigenlijke kasteel van Wommersom, maakte de weg een rechts-links bocht, om uit te komen ter hoogte van de inrit van het kasteel.

Na nog een haakse bocht naar rechts, stapten we verder rechtdoor in de Melkwezerstraat tot aan het volgende kruispunt, knooppunt 124. We behielden dezelfde richting om nadien de druke bereden Dorpstraat te bereiken. We volgden over korte afstand deze weg naar rechts, even later Broekstraat geheten, tot aan de rechts gelegen Walsbergenhoeve, voorheen in het bezit van de Ridders van Malta. Daar aangekomen verlieten we de Broekstraat naar links, via een veldweg, welke ons bracht tot in het natuurgebied Walsbergen. Daar troffen we een picknickbank aan omstreeks 11:45 uur, tijd om even te denken aan de inwendige mens. Na deze lunch- en rustpauze stapten we verder op het wandelpad doorheen het natuurgebied, om vervolgens aan te komen op een dwars gelegen kasseiweg, de Negenbunderweg, ter hoogte van het knooppunt 125. We draaiden rechts de kasseiweg op en begonnen aan een lange beklimming, waarbij we duidelijk de onaangename wind op kop konden aanvoelen. Rechts konden we het lager gelegen centrum van Wommersom bemerken. Eenmaal over het hoogste punt, daalden we langzaam af, ondertussen knooppunt 126 voorbij, naar het volgende kruispunt aan het knooppunt 117. We troffen er een zitbank aan en tevens een klein kapelletje.

Aan het knooppunt 117 sloegen we rechtsaf de Bonastraat in, om deze dalende kasseiweg te bewandelen, opnieuw richting bebouwde kom van Wommersom. Bij het bereiken van de eerste huizen wisselden we de kasseien voor asfalt en hielden steeds dezelfde richting aan, tot we de hoofdstraat bereikten, met name de Sint-Kwintensstraat. We bemerkten er het knooppunt118. We staken de drukke weg over om aan de overzijde verder te gaan in de Hakendoverstraat en dat betekende opnieuw klimmen. Toen we het hoogste punt hadden bereikt, net voorbij de laatste huizen, konden we het lager gelegen dal zien, alsook een versperring op de weg, teneinde voertuigen te weren. We daalden verder af via een smalle betonweg, tot aan het kruispunt met de rechts gelegen Rodestraat, meteen knooppunt 119. We hielden de richting rechtdoor aan door middel van de Hakendoverstraat tot we even verder halt hielden ter hoogte van een reusachtige zitbank, gemaakt met pakken stro. We konden er dan ook even genieten van een wandelpauze en een late middagmaaltijd omstreeks 13:00 uur. Nadien zetten we onze tocht verder.

We passeerden onderweg enkele fruitplantages om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van een groot bedrijf. Daar maakte de Hakendoverstraat een bocht naar rechts en bereikten we het knooppunt 142, ter hoogte van een kapelletje voorzien van een picknickplaats onder een weliswaar kale boom. We stapten nagenoeg rechtdoor verder om nadien een bocht te maken naar links, waar de Hakendoversraat overging in de Bosschelstraat. We volgden er een gedeelte van het Bedevaarders Wandelpad en de Suikerroute. Even verder wandelden we naast de boomgaard van de links gelegen hoeve Bosschellen. Gekomen aan het volgende kruispunt, tevens knooppunt 215, draaiden we haaks rechtsaf en betraden de smalle Bremakkerstraat. Enkele bochten later gingen we voorbij de Schietvinkstraat, doch hielden links aan, verder stappend in de Bremakkerstraat. Tenslotte eindigde de weg in de velden, alwaar we het knooppunt 214 konden aantreffen. In de verte bemerkten we de gekende suikerfabriek van Tienen. Waar de weg eindigde bevond zich een picknickplaats, waar we even kort halt hielden teneinde de dorst te lessen. Het laatste beetje koffie uit de thermosfles. We draaiden nadien haaks rechtsaf en gingen de smalle Wijtbeemdstraat in, om er te wandelen langs een rechts gesitueerd bos. Zowat halverwege het bos, maakten we een haakse bocht naar links, om uiteindelijk aan te komen op een smal dwars gelegen betonbaantje, de oude spoorlijn 22. We bevonden ons reeds ter hoogte van het knooppunt 212.

We begaven ons op het voormalige spoorwegtracé en kozen de richting rechts. Zo vorderden we gestaag, tussen tal van fietsers voorbij het knooppunt 209. We konden er even verder een opvallend nieuw schuilhuisje bewonderen met tal van informatie betreffende de vroegere lijn 22, vooral bedoeld voor de aanvoer van bieten naar de suikerfabriek. We wandelden nog wat verder tot we de vroegere spoorlijn verlieten aan het knooppunt 208. Een smal modderig wandelpad rechts van de weg, liet ons even later opnieuw de openbare weg betreden in de Bergdriesstraat. Voorbij een kruispunt veranderde de naam in Oplinterstraat, waar we rechtdoor verder gingen tot aan de links gesitueerde Kattelijnestraat. Hier wandelden we een stukje doorheen een woonwijk om tenslotte via de Hereblokstraat opnieuw de Zandstraat te bereiken. We draaiden links de Zandstraat in en kwamen opnieuw aan de kerk van Wommersom, einde van deze toch wel koude nieuwjaarswandeling. Het was dan ook reeds 14:45 uur toen we opnieuw huiswaarts konden na 14,196 km te hebben gewandeld. Het nieuwe wandeljaar aldus ingezet.”

426: Berlare, Zaterdag 23 september 2017, 21,185 km. (8689,021 km.)

“Een verslag betreffende een wandeling langs tal van knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kalkense Meersen. Vooraf maakten we om 09:05 uur de verplaatsing per trein naar het station van Schoonaarde, alwaar we even later om 09:50 uur het station konden verlaten. Vermits de door ons geplande wandeltocht van start ging ter hoogte van het knooppunt 55, begonnen we aan een kleine aanlooproute doorheen de mist, via de Oude Brugstraat, de Schoonaardebaan en tot slot de N467. Op die manier staken we de Schelde over en daalden dan via enkele trappen af naar het lager gelegen jaagpad naast de Schelde. Zo betraden we dan de Brugstraat om er het knooppunt 55 aan te treffen ter hoogte van café ’t Oud Brughuys. Teven konden we zien dat we ons bevonden op een lokale fietsroute, met name de Turfputten route van 34 km. We gingen verder op het jaagpad, met de Schelde links gelegen. Op weg naar knooppunt 53 wandelden we voorbij het Natuurreservaat Paardebroek. Aan het knooppunt 53 verlieten we naar rechts het jaagpad via de Sarosstraat en gingen tussen het Natuurreservaat Paardebroek (rechts) en het Natuurreservaat Paardeweide (links) door. Eenmaal voorbij deze reservaten kwamen we op een Y-splitsing, tevens knooppunt 54 om er gewoon de Sarosstraat verder te volgen, naar het dichtbij gelegen knooppunt 45.

Daar aangekomen verlieten we het asfalt en kozen een aardeweg links, welke ons liet wandelen tussen akkers en weiden en af en toe voorbij kleine percelen bos. Na een lange bocht naar rechts kwamen we aan het knooppunt 46, om er nagenoeg rechtdoor verder op de aardeweg te gaan. Tenslotte kregen we nadien opnieuw asfalt voor de voeten bij het bereiken van het knooppunt 51, de Bergstraat. Over vrij korte afstand wandelden we linksaf naar een Y-splitsing, om er de rechtertak te volgen, opnieuw via een grindweg tussen bomen en struiken. We stapten op die manier doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Heidemeersen. We passeerden het knooppunt 47 om er dezelfde richting aan te houden naar het knooppunt 19. Een kronkelende grindweg liet ons genieten van stukjes bos en kleine waterpartijen. Ondertussen was de mist verdwenen en konden we genieten van het weelderig groen, badend in het zonlicht. Toen we vervolgens het knooppunt 19 hadden aangetroffen, voelden we opnieuw asfalt onder de schoenen. We bevonden ons op een wegje genaamd Sluis, om er linksaf te gaan. Kort daarna kregen we knooppunt 18 in zicht, om er de weg te verlaten en zowat 180° terug te draaien naar een grasweg op een hoger gelegen dijk. Even voordien hadden we een tijdje de Kapelletjesroute gevolgd.

De grasweg mondde later uit op asfalt om zowat 100 m verder terecht te komen op een T-kruispunt. We sloegen rechtsaf en kwamen vervolgens aan het kruispunt met Sluis. Daar bemerkten we ondertussen het knooppunt 16. Rechts zagen we een picknickplaats ter hoogte van het ‘Riekend Rustpunt’, een klein gebouw min of meer ingericht als een klein museum, met wat oud landbouwwerktuig. We namen dan even later plaats op de picknickbank en genoten er van een maaltijd in het zonnetje, ondertussen de klok van 11:00 uur nabij. We konden er uitkijken over een waterplas, maar vooral genieten van de zon. Na onze lunchpauze keerden we een eindje op onze stappen terug en volgden de openbare weg, Sluis, tot aan de eerste aardeweg links. Deze kronkelende veldweg, leidde doorheen een stukje bos, waarna we opnieuw het jaagpad langs de Schelde konden opgaan, inmiddels aan het knooppunt 17. We volgden het jaagpad naar rechts en gingen zo voorbij het knooppunt 6. Daar daalden het jaagpad naar rechts tot op de openbare weg, doch wij bleven gaan op de hoger gelegen dijk, via een tegelpad, tot we knooppunt 5 aantroffen. De afgelopen tijd hadden we heel wat boten zien passeren op de Schelde.

Knooppunt 5 bereikt, verlieten we het tegelpad naar rechts, daalden de dijk af en staken de straat Nieuwdonk over, teneinde aan de overzijde verder te gaan in de doodlopende straat, tevens Nieuwdonk. Zowat halverwege Nieuwdonk namen we een veldweg links, wandelden doorheen een bos en kwamen aan de andere kant uit in Maaidonk, een smalle betonweg en tevens aan knooppunt 4. We draaiden rechtsaf en wandelden via Maaidonk naar het volgende knooppunt 3. Op het einde gekomen op Maaidonk dienden we noodgedwongen links te gaan via Broekdam, om er het knooppunt 3 aan te treffen, even verder ter hoogte van een bocht naar links. We verlieten er Broekdam en stapten rechts een smal asfaltwegje op dat ons uiteindelijk liet arriveren aan het knooppunt 2 ter hoogte van het Donkmeer en de Koutercamping. Op weg daarheen hadden we een gedeelte gevolgd van het Boerenkrijgpad en hadden omstreeks 12:35 uur even genoten van een hapje ter hoogte van een maïsveld. Aan het knoopunt 2 troffen we Cafetaria ‘Zicht op ’t Meer’ aan, tijd bijgevolg om even te genieten van een drankje, ondertussen 13:00 uur voorbij. Het was er zalig genieten van de zon en bovendien hadden we een schitterend uitzicht op het Donkmeer.

Jammer genoeg dienden we nog een heel eind te stappen, dus na de pauze opnieuw op pad. We stapten verder in de Brielstraat naast het Donkmeer om de N467 te betreden, de Donklaan. We konden er het beeld bekijken van de Turfsteker. We begaven ons op de drukke Donklaan naar rechts en gingen voorbij de verhuurplaats voor boten op het Donkmeer. We gingen voorbij knooppunt 9 om nog steeds de Donklaan te volgen tot we voorbij de Jachtstraat, rechts een smal wandelpad konden opgaan, het A. Nelenpad. Zo kwamen we opnieuw aan het Donkmeer aan om na een bocht naar links voorbij de festivalhal te wandelen. Na nogmaals een bocht naar links volgde opnieuw een stukje wandelen langs de drukke Donklaan, tot aan het Kapelleplein. Daar stapten we rechtsaf om er alvast te genieten van de Bareldonkkapel, terwijl we ons bevonden op het traject van het Bareldonkpad. Voorbij de kapel kwamen we aan het knooppunt 8, om er rechtsaf te gaan in de Sparrendreef. Na een tijdje ging de Sparrendreef over in een veldweg, om uit te monden op de Donklaan. Even naar rechts gaand, troffen we aan de overzijde een wandelpad aan dat ons opnieuw liet aankomen ter hoogte van het Donkmeer. We troffen er een picknickbank aan en genoten er omstreeks 14:25 uur van een banaan, maar tevens van het zonnig uitzicht.

Via een verhoogd wandelpad staken we op die plaats het Donkmeer over om aldus knooppunt 1 aan te treffen. We kozen linksaf en wandelden een hele tijd evenwijdig aan het Donkmeer om vervolgens, na een bocht naar links opnieuw de Donklaan te bereiken en tevens het knooppunt 7. Zowat 100 m naar links ging het een rechts gelegen veldweg in. We bemerkten er de rood-witte markeringen van de GR128. We trokken door een boszone, om even later een pompstation te bereiken, midden de velden. De plaats was voorzien van een picknickbank, zodat we er even halt hielden voor een laatste broodje, het was immers exact 15:00 uur geworden. Na deze koffiepauze ging het nog even rechtdoor tot we knooppunt 15 aantroffen. We bleven dezelfde richting aanhouden, om terug de bewoonde wereld te ervaren en uit te komen op de Turfputstraat en die naar links op te gaan. Even verder ging het schuin rechts een wandelpad op dat leidde naar het kasteel van Berlare. Het smalle kasseiwegje liet ons enkele straten kruisen, met name het Bakkerstraatje, de Hoogstraat en tot slot de Kerkhofdreef, alwaar we knooppunt 22 aantroffen. Rechtdoor verder gaand betraden we het kasteelpark en gingen recht naar het kasteel zelf. Daar bevonden we ons aan het knooppunt 23.

Ondertussen hadden we al kunnen zien dat er kermis was in het dorp en tevens dat er een wielerwedstrijd plaats vond. We begaven ons na het bekijken van het kasteel even tot voorbij de kerk, om er vóór de klok van 16:00 uur te genieten van een koele cola in ’t Parochiehuis. Nadien keerden we terug naar ket knooppunt 23 ter hoogte van het kasteel, om dan de andere richting te kiezen, doorheen het kasteelpark op weg naar het knooppunt 41. Eenmaal het park achter de rug bevonden we ons opnieuw op de openbare weg in Warande, om er linksaf te gaan en dan de Frankrijkstraat te kruisen. Aan de overzijde van de weg stapten we de Van Tieghemstraat in. Aan de kruising met de Heidewegel stapten we schuin links deze straat in, voorbij het knooppunt 41, om de Heidewegel verder te bewandelen tot we terug de Van Tieghemstraat aantroffen, tevens knooppunt 40. Aan de overzijde van de weg zetten we onze tocht verder in de Tamboerkensstraat en nadien in de eerste straat links, Heide. Stilaan verlieten we de bebouwing en kwamen tussen de akkers terecht. We wandelden tussen een aantal voetbalterreinen door, om even later via een haakse bocht naar rechts opnieuw de openbare weg te bereiken in Overheet. We wandelden de straat in naar links tot aan een bocht naar links, om daar rechts een veldweg te kiezen, ter hoogte van het knooppunt 42.

Deze veldweg leidde ons naar de verder gelegen N467, de Brugstraat, die we links opgingen om er knooppunt 43 te vinden. We hielden dezelfde richting aan naar de brug over de Schelde en gingen het knooppunt 56 voorbij. We staken de Schelde over en volgden hetzelfde traject als tijdens de heenweg naar het station van Schoonaarde, eindpunt van deze zomerse wandeltocht. We sloten af na exact 28247 stappen en 21,185 km gewandelde afstand.”