484: Geraardsbergen, Zaterdag 08 juli 2018, 19,119 km. (9723,329 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Bronbossen met start en aankomst te Geraardsbergen. Na een verplaatsing vooraf per bus en trein, bereikten we het station van Geraardsbergen. Alvorens we van start gingen ter hoogte van het knooppunt 53, begaven we ons vanaf het station, via de kortste weg naar het kruispunt van de Grotestraat met de Begijnhofkaai, om er op weg daarheen te genieten van een kopje koffie in Tea-Room Marie. Even later, omstreeks 10:45 uur vonden we het knooppunt 53 aan het reeds vermelde kruispunt, net voor de brug over de Dender. We begaven ons dan ook linksaf op de Begijnhofkaai en stapten links van de Dender, langsheen tal van zitbanken, waarbij zelfs een drietal opvallend gekleurde exemplaren. Genietend van een blauwe hemel en een aangenaam zonnetje, ging het op het einde van de Begijnhofkaai rechtsaf, via een brug over de Dender. Aan de overzijde ging het linksaf de Zakkaai in, om er nu te wandelen rechts van de Dender. In de verte verkregen we zicht op de Sint-Jozefkerk aan de overkant van de Dender. Gekomen aan het einde van de Zakkaai vonden we het knooppunt 47. We hielden dezelfde richting aan en betraden op die manier het jaagpad langsheen de Dender.

We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de LF38 Dender-Waaslandroute. We stapten onder de N495 door en volgden enkele meanders van de Dender. Aan de overzijde bemerkten we een gedeelte van de Baronie van Boelare. Een tweetal meanders verder, ter hoogte van de rechts gelegen Nederboelarestraat, bereikten we het knooppunt 48. Ook daar hielden we dezelfde richting aan en volgden verder het jaagpad, ondertussen genietend van de aangename zomerse temperatuur en het kleurrijke landschap. Nog steeds de Zakkaai bewandelend, verkreeg het jaagpad een vrij bochtig verloop, omwille van de kronkels in de waterloop. Geruime tijd bevonden we ons op het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsorute. Tenslotte gingen we via een tunnel onder de Kampstraat door, waarna we het knooppunt 42 vonden ter hoogte van de ingang van de Jeugdherberg ’t Schipken. Zowat 100 m verder hadden we reeds knooppunt 43 bereikt, alwaar we ditmaal haaks rechtsaf gingen in Kerkborre naar het Provinciaal Domein De Gavers. Amper het domein betreden, vonden we reeds het volgende knooppunt, met name 93, om er rechtdoor een breed grindpad op te gaan, dat verliep omheen de Poelaertplas. Omstreeks 12:15 uur hielden we dan ook even halt voor het nuttigen van een koffiekoek en een chocolademelk. Met zicht op het water leek dit een ideale plek voor de lunch.

Na deze wandelonderbreking volgden we verder de oever van de Poelaertplas, welke overging in de Gaverplas, om zo het knooppunt 3 voorbij te stappen. We hielden er rechts aan en bleven verder omheen de Gaverplas gaan, richting knooppunt 1. Nagenoeg omheen de Gaverplas gewandeld, ging het voorbij de camping linksaf. We hadden er een ontmoeting met Cyriel Tarzan Delannoit, Europees kampioen boksen op 23 mei 1948, eigenlijk niet echt de man in kwestie, doch eerder een bronzen uitgave. We waagden ons aan een duel, doch de man sloeg alvast niet terug. We zetten onze weg verder voorbij de minigolf om dan opnieuw de oever van de Gaverplas te bereiken. Na nog wat de oever te hebben gevolgd, ging het nog een eindje langs de Poelaertplas om zo tenslotte uit te komen in de Kampstraat en vast te stellen dat we knooppunt 2 hadden gemist. Wellicht verplaatst omwille van werkzaamheden. Na een blik op ons plannetje, ging het op de Kampstraat linksaf en zaten we opnieuw op de juiste route richting knooppunt 44. Gelukkig konden we de drukke weg vermijden door gebruik te maken van het afgescheiden fietspad links. We gingen voorbij het bord van de bebouwde kom, aangevend dat we Onkerzele betraden. Op het einde van de Kampstraat kruisten we de drukke Voldersstraat, om aan de overzijde deze over korte afstand naar rechts te volgen.

Wat verderop konden we haaks linksaf een smal pad betreden, de Kerkweg, welke tussen de velden door zich verwijderde van de Voldersstraat. We stapten het knooppunt 44 voorbij en volgden nog steeds de Kerkweg, ondertussen herleid tot een wegel, richting centrum van Onkerzele. Het wegeltje mondde tenslotte uit aan de Sint-Martinuskerk van Onkerzele, tevens knooppunt 5. We hielden er even halt om de kerk even te bezoeken, alsmede de begraafplaats. We begaven ons nadien rechtsaf op de brede geasfalteerde Onkerzelestraat, tot we vrij vlug linksaf een brede grindweg konden kiezen. Tussen eindeloze velden en weiden, kruisten we nadien de Stuivenbergdreef aan het knooppunt 6, om aan de overzijde een veldweg te betreden. Voorbij een boerderij kregen we wat asfalt voor de voeten en ging het even wat de hoogte in op dit smalle landelijke baantje, de Brusselsestraat. Na een lange bocht naar rechts en afdalend, kwamen we op de dwars gelegen Brusselsestraat, ter hoogte van het knooppunt 7. We dienden over korte afstand deze asfaltweg naar rechts te bewandelen, tot we linksaf konden op een grasweg, de Smelterijweg, welke via een weidse bocht naar rechts, uitmondde op de N495, de Edingseweg.

Rechtsaf ging het via de Edingseweg tot aan het eerste kruispunt, om daar linksaf de Oude Steenweg in te draaien en kort daarna opnieuw links Driepikkel, ondertussen hobbelend over de kasseien. We wonnen er opnieuw wat aan hoogte om er het knooppunt 50 aan te treffen. We hielden de richting rechtdoor aan en wonnen verder aan hoogte op deze brede kasseiweg, Oudeberg. Oudeberg ging nadien over in de Muur van Geraardsbergen. Zo kwamen we aan ter hoogte van het hoogste punt en de taverne ’t Hemelryck. We konden er het knooppunt 51 aantreffen. Ondertussen wees de klok 16:05 uur aan, zodoende namen we er even de tijd om over te gaan tot het nuttigen van een frisse cola. Even later passeerden we de taverne en begonnen aan de eigenlijke afdaling van de muur. Eenmaal de muur achter de rug, kruisten we de Pachtersstraat en daalden de Hooiweg af via trappen. Beneden bereikten we de gekende Vesten en om de hoek de Grote Markt van de stad. Net voor de Sint-Bartolomeuskerk gingen we linksaf omheen de kerk en vonden aan de achterzijde het knooppunt 52. Via de Brugstraat, kwamen we opnieuw aan het knooppunt 53, het eindpunt van deze tocht. We sloten af na 25487 stappen, goed voor 19,119 km. Via de terugweg naar het station, konden we even later beginnen aan de terugreis naar Mechelen.”

372: Bornem, Zaterdag 21 mei 2016, 23,857 km. (7541,009 km.)

“Vandaag hadden we het wandelnetwerk ‘In het Land van Stille Waters’ als doel voor onze dagtocht. We zouden dan ook een soort luswandeling maken met vertrek en aankomst in Bornem. Deze ochtend ging het dan ook om zowat 08:22 uur via een bus van lijn 287 naar het station van Mechelen, alwaar we even later om 08:41 uur aansluiting hadden per trein naar Bornem. Omstreeks 09:15 uur arriveerden we ter hoogte van het Stationsplein en vonden daar aan de overzijde een zitbank, alwaar we vooreerst even genoten van een ontbijt. Vervolgens wandelden we richting kerk, om aldaar nog een kleine koffiepauze te nemen in café taverne ’t Gemak. We zaten er inderdaad gemakkelijk, doch dat kon zo niet de hele dag blijven duren, er diende immers nog te worden gewandeld. We gingen dan ook op zoek naar het wandelknooppunt 1, start van onze eigenlijke wandeltocht en troffen dit aan ter hoogte van de Kasteelstraat, in de nabijheid van het gemeentehuis. Nu konden we pas echt van start voor een tochtje doorheen dit wandelnetwerk.

Het traject leidde ons vooreerst langs de Temsesteenweg, waarna we vrijwel dadelijk de openbare weg verlieten, teneinde te wandelen omheen het links gelegen Mannewiel. Op dit ochtendlijke uur, blijkbaar een druk bezochte visvijver. Ondanks af en toe wat bewolking, deed de zon toch wat moeite ons voorlopig een aangename dag te brengen. Zowat halverwege de waterplas, ging het rechtsaf om doorheen een klein stukje bos te wandelen, via enkele aangelegde vlonderpaden. We bemerkten er vrijwel dadelijk de rood-witte markeringen van de GR5A. Voorbij het stukje natuur bereikten we de Rijkenhoek en stapten we rechtsaf, opnieuw naar de Temsesteenweg. Zo bereikten we het wandelknooppunt 5. Ons aanvankelijk geplande traject zou richting knooppunt 6 gaan, via Buitenland, doch ter hoogte van het reeds gemelde wandelknooppunt 5, werden we geconfronteerd met een trajectwijziging. We zouden dienen om te gaan via het wandelknooppunt 179, een punt dat we niet konden aantreffen op onze kaart. Dan maar in goed vertrouwen de aangegeven omleiding volgend.

Op die manier verliep onze wandelroute vervolgens via de rechts gelegen Vitsdam, nadien over de spoorweg naar de drukke en gevaarlijke N16, de Rijksweg Temse Breendonk. Eenmaal veilig aan de overkant, wandelden we verder doorheen de Vitsdam. De bebouwde kom hadden we al een tijdje verlaten en we bevonden ons nu tussen weiden en akkers. We troffen onderweg het nieuwe wandelknooppunt 179 aan en vonden daar de verdere aanwijzingen naar het aanvankelijk geplande knooppunt 6. Zo stapten we langsheen een tweede waterplas, het Kleine Kragewiel. Hier maakten we nagenoeg een haakse bocht naar links, nog steeds de Vitsdam volgend, tot we uiteindelijk het knooppunt 6 bereikten ter hoogte van de Groot Schoordijk en dit na een korte klim. We kregen nu zicht op de Schelde. Een aldaar gemaakt kunstwerk uit zwerfvuil met de vermelding 17.000.000 kg, trok even de aandacht. We wandelden rechtdoor via het jaagpad langsheen de Schelde en volgden op die manier het traject van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We wandelden een beetje naar links en bevonden ons tussen de Schelde rechts en de Buitenlandpolderdijk links.

Heel wat wielerliefhebbers reden in beide richtingen langsheen dit mooie geasfalteerde jaagpad. We troffen even verder de bordjes aan van de Scheldedijkroute, een fietsomloop van 43 km, toen we plots een fietser onze richting zagen naderen, enigszins over de weg zigzaggend. Bleek dat de man was gestoken door een insect en verzocht ons even de wonde te bekijken. Onze levensgezellin haalde daarop terstond een spiegeltje, wat insectenzalf en een Kleenex uit de tas om de man behulpzaam te zijn. Even later kon hij dankbaar als hij was, de resterende 30 km verder fietsen. We kregen stilaan zicht op de kerktoren van Temse, alsook naderden we de bekende bruggen over de Schelde aldaar. Korte tijd nadien, gingen we onder de bruggen door van de N16, de Rijksweg Temse Breendonk, om vervolgens linksaf te wandelen, evenwijdig met de Rijksweg tot aan het eerstvolgende kruispunt, het Sas, alwaar we wandelknooppunt 21 aantroffen. Op weg daarheen volgden we een tijdje de LF38 Dender-Waaslandroute en tevens het Groteroutepad GR5A. We dienden rechts te houden en stapten voorbij het echte sas, alsook de gelijknamige taverne ’t Sas, doch die ging pas een uur later open. Dus maar verder op zoek naar een volgende horecazaak, te beginnen richting knooppunt 22.

We begaven ons bijgevolg opnieuw in de richting van het jaagpad langsheen de Schelde en begonnen terug aan een lange tocht over een asfaltweg, bovenop de dijk. De bewolking was ondertussen toegenomen en de wind blies behoorlijk in het nadeel. We vorderden nu evenwijdig met de Dijkstraat. Een rustbank nodigde alvast uit een hapje te eten, vermits we langzaam de klok van het middaguur naderden. Na onze versnapering werd toch maar verder het jaagpad gevolgd. Eenmaal wandelknooppunt 22 bereikt, bemerkten we links beneden op de weg een herberg, weliswaar ‘te koop’. Een bekend verschijnsel dat stilaan een gewoonte wordt tijdens een zaterdagse wandeltocht. Hop dan maar naar het volgende wandelknooppunt 23. Alvorens dit te bereiken hadden we wat meer geluk en konden we even halt houden op het terrasje van het ‘Praat & Eetcafé Groenendijk’ in de Dijkstraat. We hadden ondertussen het grondgebied bereikt van Weert en dat zowat omstreeks 12:15 uur. Blijkbaar op het tijdstip van de maaltijden, vermits we onmiddellijk de spijskaart in de handen kregen. Toen we het echter hielden bij een frisdrankje, was de vriendelijkheid van de uitbater plots ver te zoeken. We hebben dan ook onze drankpauze eerder beperkt gehouden.

We hadden even kort van het geplande traject afgeweken, doch na onze keel te hebben gesmeerd, gingen we aan het café het hoekje om, teneinde via de Scheldestraat opnieuw de dijk te beklimmen richting jaagpad. Boven gekomen ging het opnieuw linksaf ter hoogte van het wandelknooppunt 23 en begonnen we terug aan een stukje wandelen langsheen het jaagpad naast de Schelde. Langzaam maar zeker draaide het jaagpad wat naar links, weg van de Schelde en wandelden we min of meer evenwijdig met de Molenstraat. We bereikten even later knooppunt 44 en aldaar ging het linksaf en daalden we de dijk af naar de lager gelegen Briel. Er volgde nu een verkeersarme landweg tussen in hoofdzaak weilanden en akkers. De weg ging nagenoeg in rechte lijn naar het volgende knooppunt 46, om aldaar nog altijd in dezelfde richting rechtdoor te stappen. Uiteindelijk bereikten we een T-kruispunt, ter hoogte van een piepklein wit huisje en draaiden aldaar rechtsaf, opnieuw richting jaagpad. Een korte beklimming bracht ons opnieuw bovenop de dijk en tevens ter hoogte van het wandelknooppunt 47. Het ging voor de zoveelste maal die dag linksaf, verder op het jaagpad.

Enkele honderden meters verder troffen we een rustbank aan tegenover het derde wiel van de dag, het Schoorlandwiel. Het was reeds 13:20 uur geworden, de hoogste tijd dus om iets te drinken en een klein dessert te nuttigen. Terwijl we genoten van deze versnapering hadden we een uniek zicht op het watergebied lager gelegen. Terug op pad bereikten we vervolgens wandelknooppunt 48, nog steeds langsheen het jaagpad en zouden deze weg nog volgen tot aan het volgende punt, met name 49. Daar aangekomen draait de Schelde enigszins naar rechts en hielden wij rechtdoor aan, teneinde af te dalen naar de Benedenstraat, een toepasselijke naam eigenlijk. We hadden ondertussen Branst bereikt. Linksaf ging het tot aan de Wilgenlaan, om aldaar opnieuw linksaf te gaan. We vorderden nu doorheen een woonwijk, eigenlijk een doodlopende straat, om op het einde een kerkwegel te volgen, welke ons leidde naar de verder gelegen Beerdonkstraat. Opnieuw op de openbare weg ging het naar rechts, tot aan het volgende kruispunt, hierbij ondertussen wandelknooppunt 32 voorbij gewandeld. We bevonden ons trouwens op het traject van de Scheldeland Route.

Gekomen ter hoogte van het kruispunt tegenover de kerk, ging het linksaf in Luipegem om vervolgens de eerste straat rechts te kiezen, eveneens Luipegem, wat verderop Heuvelstraat geheten. We stapten nu langsheen een rustige landelijke weg, hoofdzakelijk omgeven door weiland, met bloeiende grasbermen. Ter hoogte van knooppunt 100 vervolgden we gewoon dezelfde richting, nog altijd de Heuvelstraat, tot aan het knooppunt 34. Hier eindigde de Heuvelstraat en bereikten we een splitsing met de Boterbloemenlaan rechts en de Brandheide, zowat schuin links. We volgden de Brandheide en betraden op die manier een onverharde veldweg tussen hagen en later passeerden we enkele achtertuintjes. Korte tijd nadien, een smalle wegel volgend, veranderden we af en toe van wandelrichting, waarna we uiteindelijk het speelbos Nonnenbos betraden. Vrijwel onmiddellijk ondervonden we daar hinder van ontelbare insecten. Dan maar vlug gebruik gemaakt van een spray op armen en benen, om dan zo vlug mogelijk het bos te kunnen verlaten, via de aangegeven weg, een bospad teneinde aldus de Kloosterstraat te bereiken, tevens het wandelknooppunt 29.

Zowat 100 m verder ging het linksaf in de richting van een brede bosdreef, welke jammer was afgesloten. Net voor het begin van het bos hielden we dan ook rechts en wandelden evenwijdig met de bosrand, tot aan een picknickbankje ter hoogte van een petanquebaan. Hier troffen we het paaltje aan van wandelknooppunt 3. Het was toen zowat 14:45 uur en tijd om de laatste broodjes te nuttigen. Na deze laatste maaltijd van de dag, ging het via een lichte helling naar rechts, opnieuw naar de Kloosterstraat, welke we kruisten, om aan de overzijde Grootheide te betreden. Kort daarna ging het schuin links een kerkwegel op. Aan het einde bereikten we de Collegebaan, om vervolgens via een andere kerkwegel de Sint-Amandsesteenweg te bereiken en naar links in te wandelen. Een volgende kerkwegel aan de overzijde van de weg, liet ons uiteindelijk de Barelveldweg betreden. Een kort ommetje naar links liet ons even verpozen op het terras van café ’t Zandhof, alwaar me midden een groep wielerliefhebbers even konden genieten van een frisdrankje. We waren al een heel eind gevorderd op onze wandeling, toen we omstreeks 15:15 uur begonnen aan de laatste etappe.

We wandelden verder doorheen de Barelstraat, om vervolgens ter hoogte van de kinderboerderij, het domein te betreden van de Barelhoeve. Ook hier mocht een korte tussenstop niet ontbreken, vermits we onszelf even de tijd gaven een lekker ijsje aan te schaffen in de hoevewinkel. Al likkend stapten we verder doorheen de kinderboerderij, om via een achterpoortje het domein te verlaten en te stappen langsheen de bosrand van het Sport- en Recreatiedomein Breeven. Een mooi graspad tussen wilgen liet ons het wandelknooppunt 43 bereiken. Op deze t-splitsing ging het linksaf via een bijna kaarsrecht grindpad, de zogeheten Kluisstraat. Een volgende kruising van onverharde wegen, ter hoogte van het wandelknooppunt 42, even voorbij het links gelegen bosje, draaiden we eveneens linksaf, om nog steeds een grindpad te volgen. Zo wandelen we achtereenvolgens langsheen het golfterrein, voorbij de klimmuur van de bergsportvereniging Klein-Brabant en langsheen de atletiekpiste. Aldaar namen we het links gelegen wandelpad langsheen de enorme vijver van het domein, om op die manier het domein te verlaten via de hoofdingang in de Barelstraat.

Een aan de overzijde gelegen wandelpad, leidde ons in nagenoeg rechte lijn over de Barelstraat, de Sint-Amandsesteenweg, teneinde opnieuw de Kloosterstraat te bereiken, ter hoogte van de wandelpaal 4. We hadden een mooie lus gewandeld door het Breeven. Gekomen aan dit voorlaatste wandelknooppunt, ging het via de Kloosterstraat naar rechts, richting centrum van Bornem. Via de Achterweidestraat, de Ruiterstraat en tot slot de Boomstraat, bereikten we opnieuw wandelknooppunt 1, alwaar we voorheen op de dag waren van start gegaan. Het was dan ook ongeveer 17:10 uur, toen we nog even een laatste pauze namen op het terras van café Luxhuis tegenover het gemeentehuis. We hadden immers nog wat tijd voor onze terugreis per spoor. Deze eerste kennismaking met het wandelnetwerk ‘In het Land van Stille Waters’, was dan ook goed voor 23,857 km, 31810 stappen, 1170,7 cal in een wandeltijd van 5.44.23 uur.”

359: Dendermonde, Zaterdag 31 oktober 2015, 8,974 km. (7275,106 km.)

“Ditmaal het relaas inzake een vrij korte wandeling, doorheen Dendermonde. We vonden immers voorheen online een tocht, uitgestippeld door Pasar, met als titel: “Stenen vertellen in de vestingstad Dendermonde”. Na een verplaatsing per voertuig bereikten we de startplaats van deze tocht, ter hoogte van de trappen van het recreatiebad Olympos in de Leopold-II Laan. Na een hapje vooraf, konden we even later op weg. We gingen een smal pad op langsheen het water, dat wat verder verbreedde tot een aardeweg. Gekomen op de drukke Leopold-II laan, ging het over korte afstand naar links, tot voorbij de Mechelse Poort. We bevonden ons tijdelijk op het traject van de Scheldeland Route. We staken de drukke weg over, teneinde aan de overzijde de Sint Jacobstraat in te gaan, welke uitmondde op de drukke Oude Vest. We namen er even de tijd te genieten van een kopje koffie in café Akademie. Na dit korte oponthoud volgden we de Oude Vest naar links, om wat verder opnieuw linksaf te gaan in de Lindanusstraat tot aan de doorsteek tussen de huizen 36 en 68. Via deze doorsteek konden we even een beluik bekijken.

We keerden vervolgens op onze stappen terug in de Lindanusstraat om dan linksaf te gaan in de Leo Bruynincxstraat. Op het einde van de straat kozen we rechts in de Zwijvickstraat tot aan de toegangspoort van de vroeger abdij van Zwijveke. We stapten verder de Zwijvickstraat in naar links, tot het nabij gelegen Heldenplein. We konden er even een bezoekje brengen aan de kerk van Sint-Gillis-Binnen, alwaar we een mooi beeld aantroffen van St. Rochus. We begaven ons nadien naar rechts in de Brusselsestraat, tot we de toegangsweg links aantroffen naar het Sint-Alexiusbegijnhof. We sloegen dan ook deze weg in en betraden het prachtige begijnhof. We konden er een mooie rondwandeling maken doorheen het begijnhof en hadden zelfs de kans om in een van de huisjes een tentoonstelling te bekijken. Na een tijdje te hebben gepauzeerd op een bankje en vooral na te hebben genoten van de stilte en de rust, gingen we via dezelfde weg terug naar de Brusselsestraat. We stapten nog een eindje verder in de straat tot we links de Sint Rochusstraat konden inwandelen.

We dienden deze straat tot op het einde te volgen, waarna we terecht kwamen aan een pleintje ter hoogte van de Begijnhoflaan. We stapten in wijzerzin omheen dit pleintje om dan rechts verder te stappen via de Sint Jorisgilde, naast de links gelegen Oude Dender. We kwamen op die manier op de Oude Vlasmarkt en in de onmiddellijke nabijheid van de Oude Dender. Net voor de brug volgden we rechts de Koningin Astridlaan, naast de Oude Dender links, om even verder rechtdoor aan te houden via Werf. Ter hoogte gekomen van de Veerstraat, ging het linksaf via een brug de Oude Dender over, om onmiddellijk links de Franz Courtensstraat in te draaien. We lieten de Kazernestraat rechts liggen en arriveerden even verder op het Justitieplein. We kregen er enkele aanwijzingen te zien, dat we ons bevonden op een gedeelte van de LF38 Dender Waaslandroute alsook de Ros Beiaardroute. Net voorbij het Jusitiepaleis betraden we de Grote Markt van Dendermonde, tijd voor een drankpauze en daarvoor konden we terecht in café ’t Belfort.

Na het bekijken van het stadhuis en het belfort gingen we de Ridderstraat in en nadien rechtsaf in de Emiel van Winckellaan. Via opnieuw rechtsaf in de Guldenhoofdstraat kwamen we terug uit op de Grote Markt. We kregen nu zicht op het Vleeshuismuseum. Naast het Vleeshuis gingen we de Kerkstraat in welke we naar links ingingen tot aan het Onze Lieve Vrouwekerkplein, waar zich de Onze-Lieve-Vrouwkerk bevindt. Voorbij de kerk ging het nadien de Kapittelstraat in en op het einde linksaf in de Lodewijk Dosfelstraat. We kwamen opnieuw terecht in de Kerkstraat die we ditmaal naar links insloegen tot we even verder rechts de Prudens van Duysestraat konden ingaan. Op het einde van de straat kwamen we op het Sas dat naar links werd gevolgd, tot we via een brugje de Oude Dender konden oversteken. We kwamen nogmaals op de Sint Jorisgilde uit, om ditmaal rechts verder te wandelen. Via een parking konden we een wandelpad betreden, Nieuw Kwartier, naast het rechts gelegen water van de Brusselse Forten. Op het einde van het wandelpad vervolgden we onze weg rechtdoor in de Burgemeester Portmanslaan tot aan het nabij gelegen station van Dendermonde.

We gingen via het Statieplein voorbij het station om dan links de Stationsstraat in te wandelen tot aan de grote rotonde. We staken de N47 over om dan rechts opnieuw de Leopold-II laan in te gaan over korte afstand tot aan de Brusselse Poort. We wandelden onder de poort door en kwamen terecht in het stadspark. We kozen links om naast het water te wandelen en kwamen op de Kalendijk welke opnieuw naar links werd gevolgd, naast het water, tot we tenslotte terug de parking aantroffen van Olympos. We sloten deze korte stadwandeling af na 11966 stappen en 8,974 km wandelen.”

319: Ninove, Zaterdag 08 november 2014, 25,182 km. (6515,27 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Ninove. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met als titel: ‘Tussen Pajottenland en Dender’. Volgens deze wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 24 km en neemt een aanvang ter hoogte van het zwembad van Ninove. Tijdens het verloop van de tocht zou een groot gedeelte worden gevolgd van de GR512. Nadat we ons voertuig veilig konden achterlaten op de parking aan het zwembad en uiteraard na een laat ontbijt, konden we even later op weg. We verlieten het terrein van het zwembad en stapten tot aan de Dender net voor de ingang, om het jaagpad naar rechts op te gaan. We verkregen al dadelijk de tekens te zien van de LF38 Dender-Waaslandroute. Aan de eerste brug over de Dender aangekomen, dwarsten we de weg, om aan de overzijde een voetweg in te gaan naast de brandweer. Langsheen de voetbalvelden van KVK Ninove verlieten we vrij snel Ninove en kwamen terecht op het kruispunt van de N28 (Halsesteenweg) en de N8. Het ging naar rechts via de drukke Halsesteenweg tot aan de Sint-Pieterskerk van Meerbeke. Net voor de kerk ging het de links gelegen Gemeentehuisstraat in om omheen de kerk en begraafplaats te wandelen. Nadien gingen we rechtsaf in de Sint-Berlindisstraat, tot aan de Stenebrug en dit via een voetweg naast de rijbaan. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Denderroute Zuid.

De Stenebrug ging over in Tenberg die we naar rechts ingingen. Enkele honderden meters verder volgden we links de Dokstraat, gevolgd door het Hoendersveld rechts. Licht stijgend arriveerden we aan een kruisbeeld. We dienden links aan te houden tot op het volgende T-kruispunt en daar rechts te kiezen, richting Ternat. Zo kwamen we even later aan de voet van de Nellekensberg. Zoals de naam al liet vermoeden, konden we beginnen aan een bijna twee kilometer lange beklimming via de Nellekensstraat. We konden er een bordje waarnemen dat we ons bevonden op een verlenging van het Vijf Gehuchten Wandelpad. We dienden nadien tweemaal rechtsaf te gaan, via de Woestijnstraat gevolgd door de Neerstraat, om min of meer 180° te zijn gedraaid. We troffen er meteen de rood-witte markeringen aan van de GR512, waarvan we het traject de komende 15 km zouden volgen tot aan de Dender. Eenmaal het einde van de Neerstraat bereikt, wandelden we het Neigembos in. Via prachtige boswegen konden we afdalen doorheen het Neigembos met de GR512 als gids. Beneden aangekomen ging het via een asfaltweg naar links tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bevingen.

Na het nemen van enkele foto’s en vooral een bezoekje aan de kapel, zetten we onze wandeltocht verder. We draaiden met de weg mee naar rechts en kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N28. Aan de overzijde stapten we De Neep in, om die over een afstand van 1 km te volgen, tot aan de links gelegen Schone Veldstraat. We wandelden linksaf om nadien opnieuw links te kiezen, Kerkveld. Inmiddels ruilden we het asfalt voor een veldweg en licht oplopend trokken we richting centrum van Lieferinge. Achter de kerk namen we een dalend wegje, om beneden aangekomen links een asfaltweg op te gaan. Even later kwamen we langs de gerestaureerde Vreckomhoeve. Net voor de boerderij hielden we links en stapten langsheen de Molenbeek, nadien gevolgd door een passage op een kronkelende weg. Uiteindelijk bereikten we wat verder de Edingsesteenweg, om aan de overzijde de Kleine Rijstraat in te wandelen. Korte tijd later wisselden we de weg voor een veldweg, welke we ons leidde naar een klein stukje bos. Aan het andere einde van het bosje ging het over asfalt rechtsaf tot aan een huis met een ijzeren hek. We bevonden ons daar op het Stiltepad Noord.

Net voor het vermelde huis ging het op een aardeweg linksaf. Na zowat 1 km aardewegen te hebben bewandeld kwamen we aan ter hoogte van herberg De Kroon. Tijd met andere woorden voor een korte wandelpauze, maar eveneens het moment om de dorst te lessen. Na deze verdiende onderbreking gingen we opnieuw op pad. Even voorbij de herberg staken we de Krepelstraat over om verder te gaan in de Oude Brusselsebaan. Een halve kilometer verder staken we de Heirebaan over en stapten verder in Volckaaert. In een bocht naar rechts, verlieten we de weg en gingen rechtdoor tussen de weiden tot aan een Sint-Rochuskapel. We dienden aldaar rechts aan te houden. Na enkele richtingsveranderingen bereikten we het gehucht Flierendries, om net voor de eerste huizen links een veldweg aan te treffen. Deze veldweg volgend, wandelden we doorheen de Denderbeemden om tenslotte opnieuw de Dender te bereiken. Dit was dan ook de plaats waar we afscheid namen van de GR512 welke langsheen de Dender een andere richting uitging. Wij hielden rechts aan op het jaagpad en volgden de Dender stroomafwaarts, richting Ninove. Zowat 1 km verder kwamen we aan de Pollarebrug over de Dender.

Restten ons nog een drietal km tot aan de eindstreep. We zetten dus onze wandeltocht verder via het jaagpad langs de Dender. Net alvorens de parking van het zwembad in Ninove te betreden, wandelden we nog onder de N8 door, gevolgd door een doortocht in het park. Zo arriveerden we terug aan de nieuwe voetgangersbrug over de Dender aan het zwembad van Ninove. Een tocht uiteindelijk goed voor 33577 stappen en 25,182 km wandelen.”

145: Baasrode, Zaterdag 20 februari 2010, 22,1 km. (2854,133 km.)

Een wandeling waaraan we deelnamen tijdens de maand februari 2010. Deze georganiseerde tocht werd destijds in het wandelboek Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 20/02/2010 – 9200 Baasrode (Oost-Vlaanderen), 6^de Winterwandeling in Vlassenbroek – 7-12-16-20-30-50 km. WSV Baasrode. Start: Gemeenteschool. Alle afstanden gaan door de polder en over dijken op zoek naar het winterse Vlassenbroek. De 50 km bezoekt ook enkele aangrenzende gemeenten. Gratis één jenever voor elke deelnemer.’ Na afloop schreven we het verhaal, betreffende onze belevenissen onderweg en dit omstreeks 18:41 uur.

“Vandaag bleven we even in Oost-Vlaanderen om de beentjes te strekken. Deze ochtend vertrokken we dan ook richting Baasrode (Dendermonde), teneinde daar deel te nemen aan de 6^de Winterwandeling, ingericht door de plaatselijke wandelclub WSV Baasrode. Plaats van afspraak was gelegen in de Gemeenteschool aan de Molenberg. Er was voldoende parkeerplaats ter hoogte van het voetbalplein en even later konden we terecht in de ruime startzaal. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 12, 16, 21, 30 of 50 km. Wij kozen voor de 21 km, met een werkelijke afstand van 22,1 km. Onderweg zouden we drie controleposten aantreffen en zouden we ergens worden getrakteerd op een jenever. Na onze inschrijving en een hapje voor onderweg, trokken we op weg. Gelukkig hielden we het vanaf de start droog en hopelijk zouden we onderweg de voorspelde zon te zien krijgen.

We verlieten het doodlopend straatje waar de school was gevestigd en trokken in de richting van de grote weg, richting Dendermonde. Bij het verlaten van de dorpskom kregen we een eerste splitsing, waarbij alle afstanden naar links de drukke Mechelsesteenweg volgden, terwijl de wandelaars van de 6 km, rechtdoor gingen. We kregen de eerste routeaanduidingen, met name de Scheldelandroute, een omloop voor gemotoriseerd verkeer. Even verderop langs deze drukke weg, sloegen we rechts een woonwijk in. Via enkele smalle wandelpaden en kerkwegels, bereikten we even later opnieuw de Mechelsesteenweg, om deze vervolgens te dwarsen. Er volgden enkele woonstraten, waarna we voor het eerst via een onverharde veldweg tussen de velden door trokken. De karreslag slingerde zich verder doorheen de akkers en weilanden. Hier voelden we dat de ondergrond enigszins bevroren lag en dat maakte het stappen er wat eenvoudiger op.

Bij het verlaten van deze weg, kwamen we op de Mechelsesteenweg en draaiden linksaf, in de richting van Dendermonde. Gekomen ter hoogte van het grote kruispunt met de weg naar Brussel, troffen we andermaal een splitsing aan. Hier vervolgden de deelnemers aan de 12 en 16 km hun weg rechtdoor, alle andere afstanden gingen naar rechts in de richting van de brug over de Schelde. Later op de dag zouden we hier opnieuw langskomen. Het ging even omhoog, teneinde de Schelde over te steken. Aan de overkant zagen we reeds enkele wandelaars op de terugweg. Juist over de brug, daalden we via de rechts gelegen trappen af naar de naast de Schelde gelegen Scheldedijk. We volgden echter nog niet dit jaagpad, doch trokken een links gelegen bosje en dreef in. Nadien zou blijken dat we ons hier bevonden in het Grembergen Broek.

We wandelden nu langsheen tal van watergebieden waar de natuur blijkbaar zijn eigen gang kon gaan. Via enkele onverharde wegen trokken we doorheen dit mooie wandelgebied. Even later kwamen we opnieuw aan ter hoogte van de Scheldedijken en bemerkten de bordjes Heen. Op dit kleine kruispunt van twee smalle asfaltwegen, gingen we in eerste instantie naar links. Aldaar volgden we het traject van een tweetal fietsroutes, met name de LF5 Vlaanderen Fietsroute en de LF38 Dender Waaslandroute. Uiteindelijk leidde deze weg ons in de richting van de baan richting Moerzeke. Op weg naar het centrum van deze kleine gemeente, ontmoetten we de aanduiding, dat we ons bevonden op een fietsomloop, met name De Pillecijnroute (een omloop van 38 km). We naderden stilaan de bebouwde kom en arriveerden even later ter hoogte van de agglomeratieborden Moerzeke (Hamme). Korte tijd nadien belandden we ter hoogte van het kerkplein, waar we tegenover de kiosk een eerste controlepost vonden in café Schelderoute. We konden even proeven van de warme chocomelk en een sandwich nuttigen. Ondertussen waren we 7,9 km onderweg.

Na dit korte oponthoud vervolgden we onze weg. Bij het verlaten van het café konden we zien dat de wandelaars van de 30 en 50 km, hier een lus dienden te wandelen. Wijzelf sloegen direct rechtsaf en volgden een woonstraat, tot aan de Scheldedijk. Hier ter hoogte van café Scheldeoord, bestegen we opnieuw de Scheldedijk, om ditmaal effectief het jaagpad over lange afstand te volgen. Na het aankomen op dit pad troffen we opnieuw de reeds vermelde fietsroutes LF5 en LF38 aan. We wandelden op die manier verder langsheen de dijk, waarbij de loop van de weg de meanders van de waterloop volgde. Links konden we de indrukwekkende waterloop bekijken, rechts zagen we de lager gelegen broeken. Even later kwamen we op dezelfde plaats waar we even voorheen waren langs gekomen en zagen nu de aanduiding Terug. Over heel korte afstand verlieten we even het jaagpad, om nadien terug de Scheldedijk te volgen. We wandelden opnieuw langs het informatiebord aangaande het Grembergen Broek en langsheen het natuurgebied Groot Schoor.

In de verte hoorden we reeds de drukke weg richting Brussel en een bocht verder zagen we de brug over de Schelde. (Later zouden we bemerken dat het hier ging om de Vlassenbroekbrug). We gingen onder de brug door, om via een steile berm rechts bovenop de brug uit te komen. Het ging rechtsaf over de Scheldebrug, om beneden aan te komen aan het drukke kruispunt waar we voorheen reeds waren langs gekomen. Ditmaal sloegen we rechtsaf, om de steenweg over korte afstand te volgen in de richting Dendermonde. Bijna onmiddellijk ging het terug naar rechts, om via een onverharde weg opnieuw uit te komen op het jaagpad op de andere oever van de Schelde. Het ging nu richting Vlassenbroek, waarbij we de Ros Beiaard Route volgden, een fietstraject van 50 km. Het ging geruime tijd verder langsheen de Schelde, waarbij we onderweg ook de aanduidingen zagen van de GR5A - de Rondweg Oost- en West Vlaanderen.

We zagen wat verderop het kleine kerkje van Vlassenbroek en even later konden we de dijk verlaten, om op de lager gelegen weg een tweede controlepost aan te treffen. Onze teller stond ondertussen op 14,5 km en hier hadden we even de tijd om te verpozen. Tijdens de pauze konden we ervaren dat deze controlepost niet voldoende groot was om de talrijke wandelaars te voorzien van een zitplaats. Immers de wandelaars die deelnamen aan de afstanden vanaf 12 km, dienden hier allen meer dan eenmaal halt te houden, vandaar dat we genoegen namen met een zitplaats op een muurtje buiten het gebouw. Gelukkig gaf het zonnetje een beetje warmte en viel het al bij al nogal mee om in open lucht een hapje te eten. Vervolgens trokken we terug op pad om een kleine lus te wandelen in de omgeving van Vlassenbroek en vooral doorheen het Broek te wandelen.

Even voorbij het kleine centrum van Vlassenbroek, dienden de wandelaars de eerste maal een links gelegen weg op te gaan, in de richting van het Broek. We kregen een opeenvolging van kleine landweggetjes en modderige paden, afgewisseld met onverharde wegen, waarbij enkele splitsingen de wandelaars aan de diverse afstanden, de juiste koers aangaven. Onderweg konden we tal van protestborden aantreffen van de lokale bewoners, omwille van de dreiging welke boven het broek zou hangen. Links en rechts werd gewaarschuwd voor het gevaar van wateroverlast, indien men zou raken aan de huidige situatie van dit wateropvanggebied. Tal van plaatselijke wandelpaden konden we natuurlijk aantreffen: Wezenschoor, Geulgat, Natuurleerpad en Polderwandeling. Duidelijk voldoende keuze om hier enkele uren door een uniek natuurgebied te wandelen.

Via een modderige en moeilijk begaanbare dreef, kwamen we uiteindelijk opnieuw uit op de Scheldedijk, waar we die naar links volgden, in de richting van de controlepost in Vlassenbroek. Even later konden we daar terecht voor een derde en laatste controle van de dag en hadden ditmaal meer geluk om een zitplaatsje te bemachtigen. Even konden we wat rusten en zien dat we ondertussen reeds 18,2 km ver waren gevorderd. Restte ons nog een laatste stukje traject tot aan de vertrekplaats. Het slotstuk van de wandeling, leidde ons vooreerst het dorp van Vlassenbroek uit, waar we de tweede maal rechtdoor gingen en zo het dorp en het Broek achter ons lieten. We volgden een smalle asfaltweg in de richting van de watertoren. We kwamen nog langs enkele watergebieden en werden op een kruispunt verrast door een bevoorrading. Hier konden de wandelaars zich te goed doen aan een gratis jenever, waarbij kon worden gekozen uit tal van smaken en kleuren. Voor elk wat wils dus met andere woorden.

Na dit kleine opwarmertje, vervolgden we onze weg in de richting van het centrum van Baasrode. Na nog enkele woonstraten te hebben doorlopen, kwamen we uiteindelijk goed en wel aan op de plaats van vertrek. Meteen konden we zien dat omstreeks 14 uur reeds 1500 wandelaars waren geteld. We keerden alvast tevreden huiswaarts, na te hebben genoten van een fijne wandeling, waarbij we konden kennis maken met een voor ons onbekend stukje natuur. Ook konden we genoegen nemen met de eerste schuchtere pogingen om het wat zonnig te houden onderweg. Morgen kiezen we alweer een andere locatie uit, maar dat lezen jullie dan later wel weer.”

We sluiten dit wandelverhaal af met een blik in onze wandelboekjes, waarin ook enkele eerste indrukken zijn te lezen. ‘K: Baasrode, Vlassenbroek, Dendermonde. Dijken en polders. Koud. J: Wandeling met start in Baasrode en vervolgens via de Scheldedijken naar Vlassenbroek. Aldaar een lus doorheen het Broek en nadien terug naar de start. Mooie natuurwandeling langsheen de Schelde en de aanpalende poldergebieden. Een eerste klein lentezonnetje onderweg.’

136: De Klinge, Zondag 03 januari 2010, 20,1 km. (2691,433 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 03/01/2010 – 9170 De Klinge (Oost-Vlaanderen) – Driekoningentocht – Wase Wandelgordel – 6-10-15-20 km. Wandelclub Gasthofstappers Sint-Gillis. Start: Polyvalente zaal, De Klinge. Puur genieten van de magische stilte van het bos met een grote variatie aan bomen en planten. Ook de polderlandschappen in winterslaap zijn een weldaad voor geest en lichaam.’ Na afloop van deze georganiseerde tocht, schreven we nog dezelfde avond een kort relaas, omstreeks 17:34 uur.

“Toen we deze ochtend ontwaakten, troffen we een ondergesneeuwd landschap aan en bovendien spiegelgladde wegen. Toch lieten we het niet aan ons hart komen en trokken we op weg naar De Klinge, zij het met een slakkengang doorheen sommige straten. Uiteindelijk bereikten we omstreeks 08:30 uur de plaats van vertrek, gelegen in de polyvalente zaal De Klingenaar. Daar organiseerden de Gasthofstappers uit Sint-Gillis-Waas hun Driekoningentocht, welke deel uitmaakt van de Wase Wandelgordel. We kenden de omgeving reeds, alsook de inrichtende club, vermits we daar afgelopen zomer deelnamen aan hun Ossaerttocht bij nacht. Er kon vandaag worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15 of 20 km. Ondanks de sneeuw kozen we toch voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,1 km. Onderweg zouden we twee controleposten aantreffen. Na een warme koffie en een boterham, was het tijd om op weg te gaan.

We verlieten de ruime parking van De Klingenaar en sloegen linksaf, om op die manier de bebouwde kom te verlaten. Enkele honderden meters verder wandelden we langsheen een kunstwerk, voorstellende een molen. Hier troffen we de eerste aanwijzingen van de dag, dat we ons bevonden op het traject van de Tempusroute (een fietsroute van 38 km) en tezelfdertijd de Tweelanden Wandelroute. Even verder verlieten we de drukke weg en sloegen een rechts gelegen landelijke weg in. We bevonden ons tussen de ondergesneeuwde akkers en hoorden onder onze schoenen de sneeuw en het ijs kraken. De zon steeg wat hoger en dat gaf aanleiding tot het nemen van prachtige foto's van glinsterende sneeuw en ijs. We volgden deze bijna rechte weg over geruime afstand, tot we op een T-kruispunt waren gekomen. Hier kondigde zich een eerste splitsing aan, waarbij de wandelaars voor de 6 en 10 km naar rechts gingen en de deelnemers aan de 15 en 20 km naar links wandelden. We volgden opnieuw enkele rustige landelijke wegen, gelegen tussen enkele boomgaarden. Wat verderop bereikten we een wat drukkere weg en bevonden we ons opnieuw tussen de huizen. Tal van bewoners hadden de handen meer dan vol met het ruimen van de sneeuw. Langsheen deze drukke weg verliep tevens de Reynaert route, een toeristische rondrit voor autoverkeer. We vervolgden een stukje onze weg doorheen een plaatselijke verkaveling om op die manier de aldaar gelegen oude spoorwegbedding te bereiken. Deze smalle asfaltweg biedt de mogelijkheid tot wandelen en fietsen, weg van al het drukke verkeer, getuige daarvan de aanduiding van de Nobelroute (50 km), de LF38 Dender-Waaslandroute en opnieuw de Tempusroute. Tevens bemerkten we ook enkele aanduidingen van de GR5A. We volgden deze kaarsrechte en wandelvriendelijke bedding gedurende lange tijd, waarbij zich telkens nieuwe en andere wintersfeerbeelden openbaarden. We naderden een in de verte gelegen bosgebied en later konden we vaststellen dat we aldaar aangekomen, de weg verlieten en de eerste brede dreef links insloegen. Hier bevonden we ons in het plaatselijke Stropersbos. We maakten een klein ommetje doorheen dit bosgebied, om even verderop, opnieuw de spoorbedding te volgen, tot aan de Basisschool De Bron. Hier hadden we na ongeveer 7,4 km een eerste controle en konden we even bekomen door het nuttigen van een warme chocomelk.

Het tweede gedeelte van de wandeling bedroeg zowat 6,9 km. Na de controle ging het naar links voor de 20 km, terwijl de deelnemers aan de andere afstanden rechtdoor gingen. We volgden over korte afstand een nogal drukke weg om even verder linksaf een veldweg op te gaan, recht naar het verder gelegen Stropersbos. Hier kregen we een opeenvolging van dreven en paden te verwerken, waarbij we in hoofdzaak het traject volgden van de GR5A (De Panne - Antwerpen). Ook nu weer hoorden we links en rechts de oh's en ah's, wanneer zich een mooi stukje natuur liet zien, ondergesneeuwd en fel weerkaatsend in het zonlicht. Zulke beelden kan je slechts enkele keren per jaar treffen en vandaag zaten we daarvoor goed. Menig wandelaar kon dan ook enkele fraaie plaatjes nemen van een stuk natuur in wintervacht. Een eindje verderop staken we de drukke weg naar Sint-Gillis-Waas over, om aan de andere kant van de weg het Natuur en Waterwingebied St. Jansteen in te trekken. Nog maar pas waren we daar aanbeland, of de eerste grenspaal kon worden aangetroffen, we bevonden ons op Nederlands grondgebied. Ook dit prachtige stuk natuurgebied liet zich van zijn mooiste kant zien. Later verlieten we die zone en kwamen terecht op een landweg, welke liep in de richting van de kerk van St. Jansteen. We naderden vervolgens de eerste huizen en even later bevonden we ons in de Hoofdstraat van dit dorpje en konden even de plaatselijke kerk aanschouwen. In de dorpskom ging het vervolgens naar rechts, opnieuw in de richting van de Belgische grens. Onderweg troffen we nog even de bordjes aan van de LF38b Schelde-Deltaroute, alsook nog enkele grenspalen, een hedendaagse en een exemplaar uit de jaren achttienhonderd. Meteen zaten we in de bebouwde kom van deze Belgische grensgemeente en vonden om de hoek, onze tweede controleplaats van de dag, met name de Basisschool De Paal in Stekene. Hier werd het de hoogste tijd om de soep even van nabij te bekijken en vooral te laten smaken. Een opkikker alvast bij deze winterse temperaturen.

Het laatste stukje wandelroute van 5,8 km, zou ons terug naar de startplaats brengen. We verlieten de school om bijna onmiddellijk om de hoek, het grondgebied van De Klinge opnieuw te betreden. We staken een drukke weg over, om aan de overzijde een links gelegen veldweg in te slaan en ons te begeven naar het Natuur en Waterwingebied De Clingse Bossen. Voor de laatste keer vandaag zouden we nog even kunnen genieten van enkele winterse dreven en bospaden en vooral van het spektakel van licht en schaduw op de ondergesneeuwde akkers en de ernaast gelegen bosgebieden. In deze prachtige wandelzone troffen we opnieuw de bordjes aan van de Tweelanden Wandelroute en over geruime afstand volgden we dit traject. Af en toe was het wat draaien en keren waarbij het ene pad werd gewisseld voor het andere. Telkens stonden we verbaasd over hoe prachtig een winterlandschap wel kon zijn. Uiteindelijk bereikten we de rand van dit natuurgebied en verliep het parcours verder via een veldweg naar de ernaast gelegen verkaveling. We doorliepen enkele woonstraten om uiteindelijk aan te komen in het centrum van de Klinge. Via enkele af en toe gladde trottoirs, bereikten we opnieuw de plaats van vertrek De Klingenaar.

Bij het afstempelen van onze wandelboekjes konden we zien dat om 14 uur reeds 950 wandelaars waren geteld. Niet echt weinig gelet op de weersomstandigheden en vooral de staat van de wegen. Mogelijks lieten sommigen zich afschrikken om de verplaatsing te maken, wij alleszins hebben het ons niet beklaagd, ook al duurde de rit erheen meer dan een uur. We keerden meer dan voldaan huiswaarts, na te hebben genoten van een prachtige wandeling, maar vooral van het wondermooie winterlandschap. Eigenlijk hebben we min of meer hetzelfde traject afgelegd als enkele maanden terug tijdens de Ossaerttocht. Toen stapten we weliswaar het traject af in het donker, vandaag konden we evenwel zien wat we toen niet hadden kunnen zien. We willen dan ook even de inrichters een woord van dank geven via deze weg, om de wandeling toch te hebben kunnen organiseren in deze toch wel andere weersomstandigheden. “

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, blikken we nog even terug in de wandelboekjes, immers ook daarin werden enkele eerste indrukken neergeschreven. ‘K: IJzige wandeling in een schitterende natuur. De Klinge, St. Jansteen, Stekene, - 3°; J: Prachtige tocht vanuit De Klinge doorheen een ondergesneeuwd landschap. Het Stropersbos en de natuur- en waterwingebieden van St. Jansteen en de Clingse Bossen. Uniek weertje voor het nemen van prachtige winterse sfeerbeelden. Een grenswandelingetje.’

134: Branst, Zaterdag 26 december 2009, 18,7 km. (2650,833 km.)

Deze wandeltocht werd voordien in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 26/12/2009 – 2880 Bornem (Antwerpen), 24^ste Eindejaarstocht, 6-12-18 km. Wandelclub Kwik Bornem. Start: Gemeenschapshuis Branst. Afwisselend natuurparcours. Ieder uur verloting van kerstpakjes onder de deelnemers.’ Na afloop schreven we nog diezelfde namiddag een kort relaas met betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 16:33 uur.

“Vandaag, op Tweede Kerstdag, trokken we naar het Antwerpse Bornem, meer bepaald naar de deelgemeente Branst. Daar werd voor de 24^ste maal, een Eindejaarstocht ingericht door de wandelclub Kwik uit Bornem. Start en plaats van inschrijving was gelegen in het Gemeenschapshuis van Branst. Toen we deze ochtend vroeg aldaar aankwamen, was het nog behoorlijk rustig in de zaal. Bij de inschrijving werden we voorzien van een speculooskoekje en konden we de Nieuwjaarwensen lezen, welke door de club op de tafels waren neergelegd. Een leuke verrassing vonden we zelf. Er kon worden gekozen uit drie verschillende afstanden: 6, 12 of 18 km. Wij opteerden voor de 18 km met een werkelijke afstand van 18,7 km. Na een koffie en een kleine hap, was buiten de duisternis verdwenen en konden we op stap. Al bij de eerste stappen werd het duidelijk, de wegen lagen gevaarlijk glad en de combinatie van bevroren sneeuwwater en aangevroren dauw, maakten het wandelen moeilijk. Even voorzichtigheid geboden dus en niet te snel van start gaan.

We volgden aanvankelijk een kleine asfaltweg, om die al vrij vlug om te wisselen voor een beter begaanbare bosweg. We bevonden ons in het Natuurgebied Hoogheide. Via een onverharde weg, bereikten we al vlug het grondgebied van Bornem zelf. Een korte passage door enkele woonstraten, werd gevolgd door een lange tocht dwars doorheen akkers en weilanden. Een min of meer goed begaanbaar karrenspoor, leidde ons langsheen bevroren waterlopen en deels nog ondergesneeuwde akkers. Af en toe hoorden we letterlijk het ijs onder onze wandelschoenen kraken. Het zien opkomen van de zon aan de horizon was wel uniek om aan te zien. Het oranje kleuren van de einder en wat later een verblindend licht op de ijsvlakten, maakten het soms moeilijk om de pijltjes te kunnen bemerken. Via deze tocht doorheen landbouwgebied, bereikten we opnieuw de openbare weg en zaten we op het gebied van Oppuurs (Sint-Amands). Zo gingen we stilaan in de richting van onze eerste controleplaats, welke zich bevond in het Parochiecentrum van Oppuurs.

Onderweg daarheen volgden we een tijdje de verkorting van de Aspergeroute (39 km). Een tweetal mooie kerststallen vonden we op weg naar onze eerste stopplaats. Na zowat 5,7 km, konden we aldaar genieten van wat warme chocomelk en deze was dan ook meer dan welkom. Naarmate we daar genoten van een kleine hap, kwamen steeds meer wandelaars opdagen, die net als wij genoten van dit gezond en vooral zonnig wandelweertje. Na onze pauze, verlieten we het Parochiecentrum via de achterzijde en volgden aanvankelijk het traject van een kleine waterloop. Vervolgens konden we opnieuw genieten van wat open velden en stelden we vast dat het ijs stilaan begon te dooien. Even verderop bereikten we de Kattestraat en volgden we vanaf daar het traject van de spoorlijn in de richting van Sint-Amands. De kerk zagen we reeds in de verte staan. Na een eindje wandelen langsheen de spoorweg, kwamen we ter hoogte van een drukke weg, alwaar de afstanden van de 12 en 18 km zich splitsten. Wijzelf vervolgden het baantje langsheen de spoorweg, terwijl de 12 km-wandelaars, rechts de spoorweg verlieten.

Wij vervolgden als het ware onze weg rechtdoor naar het centrum van Sint-Amands, welke we geruime tijd later bereikten. Vooreerst trokken we door een stukje bebouwde kom, om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van de Toots Thielemans Boulevard. Dit kleine steegje, bijzonder kunstzinnig opgevat, leidde ons naar beneden. Hier konden we ons wat vergapen aan een aldaar gebouwd huis, in de stijl van Gaudí, waar zelfs een tegen de gevel geparkeerde auto voor enig spektakel zorgde. Blijkbaar stond de woning leeg, zodat we even naar binnen konden turen. Via het aanpalend straatje, bereikten we de wat verder gelegen Scheldedijk. Die lag er zo niet nog gevaarlijker bij en zagen we menig wandelaar(ster) onderuit gaan en onzacht met het zitvlak op de bevroren ondergrond terecht komen. We volgden vooreerst deze gladde dijk tot aan de kerk van Sint-Amands. Hier moet het tijdens de zomer zalig fietsen zijn, want we zagen de aanduidingen van enkele fietsroutes: de LF5 Vlaanderen Fietsroute, de LF38 Dender-Waaslandroute en de Scheldedijkroute (43 km). Hier konden we de grote hoeveelheid restaurants en terrasjes bekijken, die nu jammer genoeg leeg waren tijdens de winter.

We kwamen voorbij het standbeeld van Emiele Verhaeren en er vrijwel dichtbij, het graf van hemzelf en zijn echtgenote, gericht naar de Schelde. Volgens zijn ultieme wens, wou hij begraven worden, met het hoofd gericht naar deze waterloop. Zo vervolgden we verder de Scheldedijk, om later een tweede stopplaats aan te treffen in het Gemeenschapshuis van Mariekerke. We verlieten even de dijk om het ernaast gelegen gebouw binnen te gaan. Hier heerste vrijwel een drukte, aangezien ook hier de wandelaars van de korte afstand hun controle hadden. Gelukkig vonden we vrij vlug een plekje en konden even de beentjes strekken. We waren 11,7 km onderweg. Voor het laatste gedeelte van de wandeling, beklommen we opnieuw de Scheldedijk en volgden deze verder in de richting van Branst. Alweer was het af en toe gevaarlijk stappen, aangezien grote delen van deze dijk nog niet ijsvrij waren gemaakt. Andere stukken lagen dan weer vrij gemakkelijk begaanbaar. We volgden de kronkelingen van de Schelde en dat maakte dat we af en toe van richting veranderden. Hier en daar wandelden we langsheen een veerpont en zagen aan de andere oever dorpjes tevoorschijn komen.

Toen we Branst naderden, verlieten de andere wandelaars de dijk naar rechts en gingen recht naar de eindcontrole. Wij volgden nog een eindje verder de Scheldedijk, om wat later die ook links te laten liggen en via een smalle asfaltweg af te dalen, in de richting van de huizen. Even verderop bereikten we de weg Weert - Branst en volgden die naar de aankomst. Hier troffen we nog de Aspergeroute aan (51 km) en wat verderop de Scheldeland Route, een circuit voor de auto's. Alvorens de dorpskern van Branst te bereiken, maakten we nog een klein ommetje doorheen de velden, om wat later opnieuw het Gemeenschapshuis te bereiken. Toen we wat later de zaal verlieten, konden we zien dat om 13 uur reeds bijna 800 wandelaars de tocht hadden aangevat. Vandaag konden we dus genieten van een mooie winterwandeling, doorheen een prachtig wandelgebied, waar we zeker in de loop van de zomermaanden nog eens opnieuw op verkenning zullen komen. Morgen volgt waarschijnlijk onze laatste wandeldag van het jaar 2009, hopelijk met dezelfde weersomstandigheden als vandaag.”

Teneinde dit wandelverhaal af te ronden, blikken we nog even terug in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Branst, Mariekerke, Oppuurs, St. Amands. Gladde wegen en dijken. Frisse maar gezonde wandeling met een zonneke. J: Wandeling met start in Branst en langsheen Oppuurs, Sint Amands en Mariekerke. Spiegelgladde Scheldedijken en koude temperaturen.’

108: De Klinge, Zaterdag 15 augustus 2009, 18,4 km. (2113,47 km.)

Deze bijzondere wandeltocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 15/08/2009, 9170 De Klinge (Oost-Vlaanderen) – Ossaerttocht, 6-13-19 km. Wandelclub Gasthofstappers Sint-Gillis. Start: Basisschool De Bron. Niet te missen avond- en nachttocht langs velden en door het Ossaertbos. Spannend en geheimzinnig. Zaklamp verplicht. Honden moeten aan de leiband worden gehouden.’ Na afloop werd de dag daarna een korte beschrijving neergeschreven van onze belevenissen onderweg, omstreeks 11:18 uur.

“Gisteren trokken we naar het Oost-Vlaamse De Klinge, om daar deel te nemen aan een nachtelijke wandeltocht, onder de benaming Ossaerttocht. Er kon worden gestart tussen 20:00 en 23:00 uur. De organisatie van de wandeling, was in handen van de wandelclub ‘Gasthofstappers’ uit Sint-Gillis-Waas. In het Marching-boek was reeds vooraf aangekondigd dat een zaklamp verplicht was en bovendien dat honden aan de leiband dienden te worden gehouden. Bij aankomst op de startplaats, in de Basisschool De Bron, konden we reeds een beetje de sfeer van het gebeuren aanvoelen. De plaats van inschrijving was versierd met heksen, vleermuizen, spinnen en spoken. Er kon worden gekozen uit te wandelen afstanden van 6, 13 en 19 km. Op de tafels konden we reeds op voorhand een korte beschrijving vinden van hetgeen de deelnemers te wachten stond, vooral in het Ossaertbos. Gezien het bij aanvang van de wandeling, omstreeks 20:00 uur, nog niet echt duister was geworden, besloten we om deel te nemen aan de wandeling van 19 km, met een werkelijke afstand van 18,4 km.

We trokken op pad en vonden bij het verlaten van de school, honderd meter verder reeds een eerste splitsing. De 6 en de 13 km wandelaars gingen naar links, de deelnemers aan de 19 km gingen een eerste keer naar rechts. We zouden dus vooreerst een lus wandelen van 5,9 km. De eerste honderden meters verliepen door de bebouwde kom van De Klinge, waar enkele woonstraten werden doorlopen. Al vlug vonden we op onze weg een fietsroute, met name de Tempusroute van 38 km. Deze leidde ons doorheen de Oude Molenstraat, waar we op een kruispunt een kunstwerk konden bewonderen, dat een molen diende voor te stellen. Wat verderop sloegen we haaks rechtsaf, om de Sluisstraat in te gaan. Voor ons lag een loodrechte smalle asfaltweg, die eindeloos ver de velden inging. De bekende symbolen van een GR-pad, de GR5A, begeleidden ons, tussen de ondertussen hoog opgeschoten maïs. In de verte zagen we tal van luchtballonnen die her en der landden. Stilaan zakte de zon verder naar de horizon en dat verkleurde enigszins het landschap. Op het einde van deze lange eenzame weg, niemand die volgde, sloegen we opnieuw haaks rechtsaf.

Het was ondertussen duidelijk dat we in een vierkant wandelden. We staken een drukke weg over en gingen in de richting van een nabijgelegen bos. Aan de rand van het bos, ging het een laatste keer haaks rechtsaf en hierbij kwamen we terecht op de oude spoorwegbedding Terneuzen - Sint-Niklaas - Mechelen. Dit smalle wegje liep opnieuw eindeloos rechtdoor, en scheen te verdwijnen in de duisternis. We volgden het traject van de LF38b Dender-Waaslandroute en opnieuw het GR-pad. Onderweg vonden we een beschrijving van het Stropersbos. Op het einde van de bedding, bereikten we de openbare weg en tevens de plaats van vertrek. Een eerste gedeelte van 5,9 km was volbracht. We namen even de tijd om iets te nuttigen en konden vaststellen dat het nu toch wel donker was geworden.

De tocht ging verder, waarbij we nu aan de eerste splitsing, eveneens naar links dienden te gaan, om de wandelaars van de 6 en de 13 km te volgen. We volgden de oude spoorwegbedding en tezelfdertijd het traject van de Dender-Waaslandroute. Echter niet voor lang, vermits de 13 en 19 km, de bedding naar rechts verlieten. We volgden enkele straten doorheen een nieuwe verkaveling, nog volop in aanbouw. Op het einde van de verkaveling volgden we een klein paadje en dat bracht ons aan het Natuur- en waterwingebied Clingse Bossen. Het gebruik van de zaklamp was nu wel aangewezen, aangezien je anders geen steek voor ogen meer zag. Tijdens de nacht kan het in het bos echt wel heel donker zijn. Nu volgde een aaneenschakeling van brede zandpaden en smalle boswegels, waarbij het goed uitkijken was om niet van het aangeduide pad af te wijken. Onderweg bemerkten we amper nog de aanwezigheid van de Hulsterloo Route en de Tweelanden Wandelroute. Nog steeds was er niets te bemerken van de aangekondigde griezeltoestanden.

Zo werd dus het tweede gedeelte van de wandeling, over een afstand van 5,8 km afgewerkt, zonder eigenlijk een goed besef te hebben gekregen waarlangs de tocht uiteindelijk verliep. Door een donker bos wandelen doet je elk gevoel van richting en plaatsbesef vergeten. Toen we in de verte licht zagen, naderden we een tweede controleplek, gelegen in de Paal, een plaatselijke school. Daar konden we in open lucht even genieten van een verfrissend drankje. Het laatste gedeelte van de wandeling kwam eraan. Na dit korte oponthoud, trokken we alweer op pad en bereikten spoedig opnieuw de openbare weg. We volgden een ietwat drukkere weg en deze bracht ons ter hoogte van de grens met Nederland. We betraden nu het grondgebied van Kapellebrug (deelgemeente Hulst). Er volgden nu enkele rustige landelijke wegen, doorheen de dorpskom van deze gemeente en later tot op het grondgebied van St. Jansteen. Een landelijke weg ging over in een bospad en opnieuw trokken we de duisternis in. Af en toe zagen we in de verte het schijnsel van een zaklamp van andere wandelaars, maar voor het overige was het pikdonker.

Vaak dienden we de bermen van nabij te bekijken, teneinde te zoeken naar pijlen voor het traject. Via enkele bospaden bereikten we het Ossaertbos, zo werd immers op een bepaald moment aangekondigd op een boom. Enkele verwittigingen waren opgehangen, met daarbij de nodige afbeeldingen van griezels. Er volgde nu een traject tussen linten, met putten en bermen en waarbij tussen de bomen skeletten en andere monsters waren opgehangen. Beren en duivels, heksen en lijken, je kon ze overal aantreffen. Met de nodige achtergrondgeluiden en lichteffecten, had je toch het gevoel dat je op je hoede mocht zijn. Toen, als uit het niets, vloog vanuit een boom een pop, voorstellende één of andere duivel, ons tegen het lichaam. Dat was wel even schrikken, vooral omdat je die voorheen niet eens had bemerkt en als die dan nog in het donker tegen je aanbotst, schrik je toch wel even. Enkele gespannen netten en spinnenwebben maakten het tafereeltje af. Een ludieke afwisseling eigenlijk en prima in scène gezet. Bij momenten hoorde je hier en daar in het bos wel een kreet van een geschrokken wandelaar.

Voorbij dit griezelig gedeelte, kwamen we opnieuw op een breder pad en volgden we de Nobelroute. Die werd gevolgd door de Stropersbos wandelroute en zo belandden we aan de oude spoorbedding, die ons veilig naar de aankomst bracht. Toen we omstreeks 01:00 uur de wandeling hadden volbracht, konden we vaststellen dat 370 wandelaars hadden deelgenomen aan deze leuke belevenis. Vandaag houden we het verder nog even wat rustig, aangezien we dinsdag aanstaande koers zetten naar Nieuwpoort, daar wacht immers de Vierdaagse van de IJzer...”

Teneinde dit wandelverhaal af te sluiten, blikken we nog even terug, naar datgene wat destijds werd toevertrouwd aan de wandelboekjes. ‘K: Avond- en nachtwandeling door De Klinge, Sint Jansteen en Kapellebrug. Griezelig in de donkere bossen. Het Ossaertbos zorgde voor de nodige effecten. J: Nachtelijke wandeling vanuit De Klinge en doorheen Kapellebrug en Sint Jansteen. Griezelen in het Ossaertbos. Warm zomers weer. Magere opkomst!’

091: Sint-Gillis-Waas, Zondag 14 juni 2009, 22 km. (1755,724 km.)

Deze tocht werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche, 14/06/2009 – 9170 Sint-Gillis-Waas (Oost-Vl.), 24^ste Wase Poldertochten – 6-10-15-21-30 km. Wandelclub De Lachende Klomp Nieuwkerken-Waas. Start: Gemeenschapscentrum De Route. Een tocht langs oude spoorwegbedding, richting Sint-Pauwels, langs bloeiende Wase velden. Gratis degustatie Den Ouden Advokaat. Exclusief streekbiertje Boerken en Boerinneken.’ Na afloop noteerden we nog diezelfde dag enkele bevindingen, omstreeks 17:45 uur.

“Gisteren konden we genieten van een zalig wandelweer, zonnig, maar vooral vrij van neerslag. De afgelopen week hadden we het vaker anders ervaren. Voor vandaag hadden we gehoopt op hetzelfde, zo niet nog beter wandelweer. Immers had men de voorbije dagen niet voorspeld dat de zon haar uiterste best zou doen vandaag? Toen we deze morgen omstreeks zeven uur uit bed kwamen, zag de hemel er al wat dreigend uit. Donkere wolken trokken samen en meteen was alle hoop op een zonnige wandeldag een beetje ver weg. Gisteren reeds, hadden we Sint-Gillis-Waas uitgekozen, als plaats om vandaag te genieten van de vrije natuur. De wandelclub ‘De Lachende Klomp’ uit Nieuwkerken-Waas, richtte daar immers vandaag haar 24^ste Wase Poldertochten in. De aankondiging in het Marching boek mocht er zijn. Een tocht langs de oude spoorwegbedding, bloeiende Wase velden, gratis degustatie Den Ouden Advocaat... we keken er met meer dan gewone belangstelling naar uit.

Helaas, reeds onderweg naar de plaats van afspraak, dienden we noodgedwongen de ruitenwissers te gebruiken, aangezien het begon te regenen. Aangekomen op de ruime parking van het Gemeenschapscentrum ‘De Route’, was het zelfs noodzakelijk om de regenjas aan te trekken om naar de zaal te lopen waar de inschrijving plaats vond. Niets werd door de organisatoren aan het toeval overgelaten. Prima en ruime zaal, duidelijke informatie inzake de wandeltocht en de diverse standen ter plaatse en bovendien was zelfs voorzien in dog-sitters, vermits het verboden was voor de viervoeters om de zaal te betreden. Baasjes konden hun controlekaart ophalen, terwijl leden van de club zorgden voor de opvang van de beestjes. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 4 en 8 km voor rolstoelgebruikers, voor de anderen 7, 12, 16, 22, 26, 32 en 36 km. Toen we even later, na een koffie en een kleine hap, de zaal verlieten, was het ondertussen harder beginnen regenen.

We draaiden naar links en volgden bijna onmiddellijk de oude spoorwegbedding waarvan sprake. Deze bedding is een restant van de vroegere spoorlijn Sint-Niklaas - Hulst. Vandaag is dit een drukke wandel- en fietsroute geworden. We bemerkten dat deze bedding onder andere plaats bood aan de Tempusroute en de Dender Waasland route. Wat verderop, aan een eerste splitsing, gingen we naar rechts en verlieten deze spoorbedding. We volgden nu een eindje de openbare weg, om nadien naar links te gaan en ons te begeven tussen de boomgaarden. De appels begonnen hier al flink te groeien. Indien mogelijk, begon het nu nog harder te regenen en viel het water letterlijk met bakken uit de hemel. Het enthousiasme bij veel wandelaars was al heel vlug verdwenen. Vanaf nu was het laveren tussen de diepe plassen op de weg. Eenmaal de weg eindigde volgden we een grindpad dat tussen de velden en weilanden zijn traject vervolgde. Nadien maakte dit pad plaats voor een schelpenpad, dat werd aangelegd tussen het hoge bermgras.

Ondertussen had onze balpen het opgegeven en was ons notitiebriefje kletsnat, het einde dus wat betreft het noteren van de gevolgde routes onderweg. Alsof het nog niet erg genoeg was, konden we niet langer rekenen op ons fotoapparaat, gezien ook hier de te grote hoeveelheid water een einde maakte aan het nemen van foto's. Gelukkig kregen we nog juist de Roomanmolen in zicht om die te fotograferen. Dit was het laatste plaatje van de dag. Deze molen bevond zich aan de rand van de dorpskom van Sint-Pauwels en zou dateren van 1847. Het zou de hoogste stenen windmolen van Vlaanderen zijn. Wat verderop bereikten we een eerste controlepost na 5,1 km. Even schuilen en enkele momenten zichzelf verlossen van een nat pak. Na een kleine verpozing, konden we enkel maar vaststellen dat het buiten nog steeds stevig doorregende. Opnieuw op pad dus. Even voorbij de controlepost bemerkten we een splitsing en tevens dat we hier nadien nog zouden terugkomen, aangezien er sprake was van X1 en X2. Er stond ons dus een eerste lus te wachten. Hopende op wat betere omstandigheden vervolgden we onze weg.

Er volgde een wandeling doorheen waarschijnlijk een prachtig stukje natuur, alleen konden we daar niet echt van genieten. Het opspattende water van de voorbij snellende auto's, je zou voor minder. Het eerste deel van de lus, leidde ons door tal van veldwegen, waarvan de meeste ondertussen waren herschapen in modderwegen met vaak waterplassen over de hele breedte van het pad. Laveren dus en zoeken naar het best begaanbare pad. Zo bereikten we wat later Puyvelde, waar na 10,9 km een tweede controlepost was gelegen. Ondertussen waren er al heel wat minder wandelaars onderweg, aangezien de meesten na de vorige controle de route van de 12 km hadden verkozen. Tijdens het nuttigen van een koffie, hadden we een praatje met één van de medewerkers van de club. Die verzekerde ons dat het mooiste stuk van de wandeling nog moest komen, met name een lus voor de grotere afstanden. Toen we bijna een jaar terug kennis maakten met het fenomeen wandelen, hadden wij ter zake geen enkele ervaring.

Als leken begonnen we toen met wandelingen van om en nabij de 15 km. Stelselmatig werden doorheen het voorbije jaar de afstanden wat langer. Vooreerst boven de grens van 20 km en later boven de grens van 25 km. Reeds geruime tijd keek vooral de vrouwelijke helft van het gezelschap er naar uit om eens boven de 30 km te gaan. Vandaag leek een ideale dag, gelet op het vlakke parcours. De regen echter gooide danig roet in het eten. Toen we na meer dan twee uren hevige regen de controlepost in Puyvelde bereikten, hadden we er meer dan genoeg van en besloten om niet langer het traject van 32 km te volgen, maar verder te wandelen op de route van de 22 km. Gelukkig verliepen tot hier toe beide trajecten samen. Na het verlaten van de tweede controlepost, dienden we ter hoogte van de kerk van Puyvelde te kiezen tussen 32 en 22 km. Het werd uiteindelijk de kortere afstand. We wandelden bijgevolg opnieuw 4,1 km in de striemende regen tot we opnieuw de controlepost in Sint-Pauwels bereikten. Hoeft het gezegd dat alle motivatie ver te zoeken was?

Uiteindelijk restten ons nog 7 km alvorens het eindpunt te bereiken. Af en toe konden we tijdens dit laatste stuk wat genieten van enkele momenten zonder regen, doch ondertussen waren alle veldwegen herschapen in modderpoelen. Af en toe een schuiver en dat is niet zo best voor de onderrug van het vrouwelijk gedeelte van het duo. Hoe dichter we het eindpunt naderden, hoe verder weg dit blijkbaar was gelegen. Gelukkig konden we op onze teller zien dat we reeds de kaap van de twintig hadden overschreden en het echt niet meer zo ver kon zijn. Een nat pak, natte voeten en een humeur op een laag pitje, het kan al eens gebeuren onderweg. Met nog maar weinig interesse voor het landschap, maar veeleer voor de plek waar de voeten dienden te worden neergezet, bereikten we uiteindelijk het eindpunt. Omstreeks 14 uur hadden reeds 998 wandelaars deelgenomen aan deze tocht. Een fel contrast met de bijna 1700 van vorig jaar, maar ja het is een bekend gegeven, succes staat of valt met het weer.

Helaas voor de organisatoren, kunnen ook zij dat weer niet bestellen en moeten het nemen zoals het komt. Niet echt een beloning voor het vele voorbereidend werk, maar we hebben dat tijdens het voorbije jaar nog ervaren. Eén zaak is zeker, volgend jaar komen we hier terug, hopelijk onder andere weersomstandigheden, om deze prachtige wandeling te ervaren zoals het hoort. Een Wase bloeiende natuur, liefst onder een stralend zonnetje. Enne die 30 km grens? Misschien volgende week, dan proberen we het nog eens tijdens een wandeling van onze club De Kwartels... en nu het natte en vuile wandelpak proper krijgen. Het lot was ons niet gunstig gezind op deze Vaderdag.”

Ook een blik in onze wandelboekjes, leert ons, dat de weersomstandigheden toen, echt wel te wensen overlieten. ‘K: Uitgeregende kletsnatte boel. Was mooi geweest met goed weer! J: Doorregende wandeling langsheen Sint-Gillis-Waas, Sint-Pauwels en Puyvelde. Prachtige doch natgeregende natuur. Eerste poging de 30 km grens te overschrijden niet gelukt!’