311: Ezemaal, Zaterdag 20 september 2014, 21,537 km. (6346,861 km.)

“Ditmaal kozen we voor een wandeltocht, zoals beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst in Ezemaal. Volgens de wandelgids een tocht van 20,5 km die kon worden ingekort tot 14,6 km. We besloten echter het volledige parcours te volgen. ’s Ochtends reden we dan ook tot aan de parking van het station van Ezemaal, alwaar we, na een hapje, klaar waren voor de start. Het zonnetje gaf alvast een aangenaam gevoel om kennis te maken met een stukje Vlaams-Brabant. We wandelden vanaf de parking aan het station lichtjes bergaf, evenwijdig met de spoorlijn. Een eerste wandelpad werd aangeduid, met name het Laar Wandelpad. Beneden gekomen, ging het verder via de tunnel onder de spoorweg en zaten we op het traject van de GR128, tevens bemerkten we aanwijzingen inzake een wandelroute naar Santiago de Compostela. Zowat 400 m verder, ter hoogte van een kleine kapel, ging het naar links, via de Ardevoorstraat. Zo bevonden we ons op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië. Ter hoogte van een klein bosje, ging het rechtsaf, een veldweg op, welke leidde naar de oever van de Kleine Gete.

Een bocht naar rechts markeerde de plaats, alwaar La Seype uitmondde in de Kleine Gete. We volgden nu de oever van deze beek, staken de drukke N279 over en volgden verder het verloop van deze kleine waterloop. Wat verderop ging het via een brugje over de Seype, nadat we vooreerst even van nabij de H. Bloedkapel uit 1897 hadden bekeken, welke zich even verderop rechts van ons bevond. We vervolgden nadien onze weg, om via enkele landelijke paadjes en vervolgens kerkwegels, opnieuw de N279 te bereiken, ter hoogte van de kerk van Neerheylissem. Een café, met name Le St. Sulpice, ter hoogte van de kerk, nodige alvast uit om even te pauzeren en in het zonnetje te genieten van een kopje koffie. Na dit oponthoud volgden we een tijdje de drukke weg, om ter hoogte van een electriciteitscabine, rechtsaf te wandelen en zo de Kleine Gete over te steken. Een rustig landelijk wegje liet ons genieten van de rust uitgaande van de natuur. Zo wandelden we verder, met rechts zicht op de mooie Sint-Sulpitiuskerk van Neerheylissem.

Uiteindelijk bereikten we even later een stukje bos en verlieten we de openbare weg, teneinde een rechts gelegen bospad op te gaan. Ook hier erg drassig en af en toe dienden we het gras op te zoeken, teneinde de voeten droog te houden. We staken vervolgens opnieuw de Kleine Gete over via een houten ophaalbrugje en bereikten verder de vijver van het Provinciaal Domein van Opheylissem. Het vrij modderige wegje volgden we naar links, richting ingang van het domein. Op weg daarheen kregen we tal van dieren te zien, welke in het domein een onderkomen hebben gevonden: hertjes, struisvogels, hangbuikzwijnen, enz. Gekomen aan de ingang van het domein troffen we een wandelpaal aan met verwijzing naar de samenkomst van de GR128 en de GR579. Alvorens richting kasteel verder te wandelen, namen we even een korte pauze op het terras aan de oever van de vijver. We lieten ons de koffie smaken. Nadien wandelden we langsheen de voorzijde van het kasteel en verlieten het domein opnieuw via een zogeheten dienstingang.

Even verder passeerden we de kerk van Opheylissem en sloegen een links gelegen veldweg in, welke vrij vlug overging in een steile holle weg. We volgden hier een gedeelte van de Promenade des Chavées, aangeduid door groen-wit-groene rechthoekjes. Boven namen we de meest linkse veldweg en wandelden richting Goetsenhoven, waarvan we reeds van ver de kerk konden bemerken. Tenslotte bereikten we op die manier de steenweg tussen Tienen en Hannuit. We staken deze drukke weg over en volgden een veldweg naar links, om nadien het dorpsplein te bereiken van Goetsenhoven. We troffen er de aanduidingen dat we ons bevonden op de Suikerroute. Even voor de kerk vervolgden we ons tocht via de Konijnenbergstraat, waarna we korte tijd later het traject van de GR128 verlieten. We klommen verder via de kasseien van de Konijnenbergstraat tot op de top van de helling. Aldaar ging het rechtsaf via een smal graspad, Druivenspoor geheten. Dit paadje verliep achter de tuintjes van de aanpalende huizen.

Aan het einde van dit graswegje bereikten we de N64 welke we dwarsten om vervolgens een betonwegje te betreden. We volgden hier een tijdje het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsroute. Enkele landelijke wegen brachten ons vervolgens tot in het dorpje Hakendover, waarbij we tevens even konden proeven van het Bedevaarders Wandelpad. In het centrum van Hakendover konden we even onze dorst lessen in café De Korenbloem. Even later vervolgden we onze tocht via de Keienpoelweg, tot we geruime tijd later de weg Tienen – Sint-Truiden bereikten. We wandelden korte tijd langsheen deze drukke N3 om verder een rechts gelegen kasseiweg op te gaan. Dit was een deel van de Romeinse heirweg tussen Keulen en Boulogne-sur-Mer. Hierlangs verliep tevens de Landense Fietsroute. We kwamen langsheen diverse boomgaarden, alwaar de rijpe peren, omwille van de Russische boycot, zomaar bleven hangen, tot ze van de bomen zouden vallen. We lieten ons dan ook enkele exemplaren bijzonder smaken.

Een bijna eindeloos lijkende betonweg bracht ons uiteindelijk tot aan een kruispunt, alwaar we opnieuw de aanduidingen vonden van de GR128. We sloegen rechtsaf, richting Ezemaal, hierbij voorlopig het Hespensche Wandelpad volgend. Enkele veldwegen leidden ons tot in het dorp Eliksem. Korte tijd nadien wandelden we voorbij de Koningsmolen, om vervolgens nogmaals de Kleine Gete over te steken. Er volgden nog enkele bruggen over deze waterloop, tot we tenslotte de oever stroomopwaarts dienden te volgen. Vrij vlug echter bleek dat het pad onbegaanbaar was, omwille van recente overstromingen. We zakten meteen in de drassige ondergrond. Een koppel moedige wandelaars kwam ons uit tegengestelde richting tegemoet en meldden dat er verder geen doorkomen meer mogelijk was. De modder kwam tot halverwege hun benen. Er was geen andere mogelijkheid, dan een eindje terug te keren, tot aan de dichtst bijgelegen openbare weg en die te volgen tot aan het station van Ezemaal. Het was een kleine omweg, doch we zaten al dichtbij het einde van de wandeltocht.

Even later bereikten we opnieuw ons voertuig op de parking van het station, weliswaar met schoeisel dat dringend aan een onderhoudsbeurt toe was. We sloten deze dagtocht af met een gewandelde afstand van 21,537 km, goed voor 1062 cal en 28717 stappen in een tijd van 5.05.58.”

296: Landen, Zaterdag 03 mei 2014, 26,36 km. (5982,779 km.)

“Het verslag van een wandeltocht met start en aankomst te Landen. Deze dagtocht, over een afstand van ongeveer 24,3 km, werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, met de volgende omschrijving: ‘Langs kleine dorpjes, weiden, boomgaarden en akkers’. Tijdens deze wandeling zouden we een gedeelte volgen van het traject van de GR564. De voorziene plaats van vertrek situeerde zich ter hoogte van het station van Landen. Na een lange autorit bereikten we deze plaats, onder een wolkenloze blauwe hemel en een stralende zon. Niets stond dan ook in de weg om een schitterende wandeltocht aan te vangen, na weliswaar vooreerst de inwendige mens te hebben voorzien van het noodzakelijke. Vertrokken ter hoogte van het station gingen we onder de spoorweg door, om dan rechtsaf te gaan in de Smeestersstraat. Vanaf het begin van onze tocht volgden we de rood-witte markeringen van de GR564. Voorbij een linkse bocht, wandelden we rechtdoor in de Sint-Norbertusstraat en bevonden ons tezelfdertijd op het lokale Julia Tulkens Wandelpad. In deze straat gingen we voorbij de Sint-Norbertuskerk, vervolgens een stuk militair domein om derwijze een rotonde te bereiken. Daar hielden we links via de Koningin Astridlaan om 400 m verder de drukke N283 aan te treffen.

Over vrij korte afstand ging het op de N283 naar rechts, om aan de overzijde de Wezerenstraat in te gaan, richting Walsbets. De weg daalde matig tot aan het mooie Sint-Jan de Doper kerkje in Walsbets. Tegenover de kerk stapten we al klimmend verder in de links gelegen Sint-Blasiusstraat, ondertussen de lokale Zevenbronnen Wandeling volgend. Wat verder volgden we de GR naar rechts, via een kasseiweg, de Bortombestraat. Gekomen aan een kapel kwamen we opnieuw in de Wezerenstraat, welke ons leidde naar de N80. Aan de overzijde betraden we de Montenakenstraat om even later het voetpad rechts te kiezen tot aan de Sint-Amanduskerk van Wezeren. We wandelden omheen de kerk, om een links gesitueerde asfaltweg op te gaan. We staken nadien de Zevenbronnenbeek over en kwamen ter hoogte van een kruispunt met de Walhostraat, welke we naar links volgden tot aan de Heilig-Kruiskapel. Daar konden we even genieten op een bankje van een middagmaal. Tijdens het nuttigen van onze broodjes bemerkten we bezijden de weg een verwijzing naar de Landense Fietsroute. Aan de kapel zetten we onze wandeling verder via de rechts gelegen Bormanstraat en kwamen voorbij het Aulmenhof, een vierkantshoeve, welke thans onderdak geeft aan een bistro en restaurant. Twee kruispunten verder wandelden we linksaf tot opnieuw aan de N80.

Aan de overzijde betraden we een smalle betonweg welke ons liet gaan onder de autosnelweg E40 en de ernaast gelegen HST-lijn. Voorbij de tunnel ging het naar rechts om zowat 100 m verder schuin links te vervolgen. Driekwart kilometer verder kwamen we ter hoogte van een onverharde weg, alwaar we definitief het traject van de GR564 verlieten. We bevonden ons thans in de provincie Luik en hadden bijgevolg de taalgrens tevens overschreden. Op de onverharde weg volgden we, in tegenstelling tot de GR, naar rechts. Aan een electriciteitsstation ten behoeve van de HST-lijn, draaiden we linksaf, richting Lincent, dat we korte tijd later bereikten ter hoogte van het kruispunt met de Rue de la Bruyère. De overkant leidde ons de Rue du Piroy in, een kleine kasseiweg tussen boerderijen, om even later de N64 te bereiken. Aan de overzijde ging het via de Rue des Écoles voorbij het politiebureau en een sportcomplex tot aan de kerk en de Ferme de Lincent. Inmiddels werd het de hoogste tijd om een plaspauze in te lassen, doch tevens de dorst te lessen en dit konden we dan ook doen in het Centre Sportif de Lincent. Of beter gezegd, waar een sportcomplex al niet allemaal goed voor is.

Na deze pauze stapten we rechts de Rue du Bailly in, via welke straat we opnieuw onder de E40 en de HST-lijn gingen. Onmiddellijk na de tunnel ging het linksaf via een aardeweg welke 100 m verder uitkwam op een weg met twee betonnen stroken. Langzaam wonnen we aan hoogte, terwijl we stilaan de top van de helling bereikten. Af en toe veranderde de ondergrond naar kasseien en later asfalt, waarna we terecht kwamen ter hoogte van een kapelletje, ondertussen reeds op het grondgebied van Pellaines. We staken de Rue du Bordelais over om aan de overzijde de Rue de l’Arbre te bewandelen tot op een T-kruising. Even linksaf en we arriveerden aan de Sint-Bartelomeus en Sint-Hubertuskerk van Pellaines. We staken de Rue des Mayeurs over en gingen verder via de Rue de la Cosse en de geplaveide Ruelle, om terug aan te komen in de Rue des Mayeurs. Even over korte afstand naar links gevolgd, tot we de bebouwde kom bereikten van Linsmeau, inmiddels in de provincie Waals-Brabant. We sloegen een pad links in dat verliep langs de Kleine Gete en ons liet aankomen ter hoogte van de Kapel Notre-Dame de la Colombe. Op weg daarheen hadden we een tijdje de Promenade de la Colombe gevolgd.

Voorbij de kapel gingen we de eerste straat rechts in, de Rue de l’École om nadien de N64 te bereiken. Aan de overzijde verkregen we een licht stijgende kasseiweg welke we dienden te bewandelen tot aan een alleenstaande boom, de Arbre de la Gorlette. Voorbij deze boom ging het via een kasseiweg, later grindweg naar rechts, richting Racour, opnieuw in de provincie Luik. Gekomen tussen de huizen van Racour, gingen we rechtsaf ter hoogte van een Mariagrot. Via vervolgens de Rue de Linsmeau, de Rue de la Gironde en tot slot de Rue Bovy kwamen we ter hoogte van de kerk. Voorbij de kerk gingen we rechtdoor via de Ruelle Everaerts, een smal pad tussen muur en haag. Na enkele bochten kwamen we in de Rue de Landen, welke we rechts volgden langsheen het kerkhof tot net voorbij het bord Landen. We zaten ondertussen op een gedeelte van het Pepijn Wandelpad. We gingen even later linksaf om via een smalle weg tussen de velden, het ongeveer 1,5 km verder gelegen centrum van Overwinden te vinden. In Overwinden aangekomen, gingen we rechtsaf in de Kruisboomstraat en opnieuw rechts via de Wingbergstraat. De eerstvolgende straat links was de volgende wandelbestemming, aangegeven door een wegwijzer ‘Landense Fietsroute’. Voorbij een bedrijfsgebouw troffen we links de site van Sinte-Gitter aan. Een bezoekje mocht dus niet ontbreken.

Na het bekijken van deze archeologische site, verlieten we de omgeving via het Julia Tulkens Wandelpad. We keerden een eindje op onze stappen terug om vervolgens een pad rechts op te gaan dat verliep door een stukje bos en ons liet arriveren ter hoogte van een gebouw van de NMBS. Voorbij dit gebouw wandelden we linksaf, onder de spoorweg door om nadien voorbij de tunnel rechts te houden, evenwijdig met de spoorweg. We hadden nu de watertoren van Landen als richtpunt. Eenmaal voorbij de toren ging het via een onverhard pad omhoog, richting parking aan het station, eindpunt van de tocht. Alvorens de terugreis aan te vatten, hielden we nog even een drankapuze in café ’t Landenhuis. We eindigden onze wandeling dan ook met een afgelegde afstand van 26,36 km, goed voor 33800 stappen en iets meer dan zes uur wandelplezier.”