565: Affligem, Zaterdag 28 oktober 2023, 13,095 km. (11.060,893 km.)

“Online vonden we recent een uitgepijlde wandelroute, onder de benaming het Harry Haigh Wandelpad. Deze tocht gaat van start ter hoogte van de Sporthal Bellekouter, in de gelijknamige Bellestraat 99 te Affligem. We maakten vooreerst de verplaatsing via Cambio en konden ter plaatse terecht op de ruime parking aan het complex. Even later omstreeks 11:00 uur konden we de wandeling aanvangen en ons richten op de zeshoekige bordjes die de wandelroute aangaven. We verlieten de parking via de achterzijde, om mits enkele trapjes ter hoogte van de sportvelden, de Geertruidebaan te bereiken, om die naar links te bewandelen. We gingen voorbij het lokale recyclagepark, om op het einde van de weg, de Bellestraat te kruisen en aan de overzijde de doodlopende Bellestraat te kiezen, een kasseiweg. Amper honderd meter verder, verlieten we naar rechts de weg op een onverhard pad, de Haezenweg. Via enkele bochten, leidde deze veldweg ons tussen de maïsvelden door, in de richting van de iets verder gelegen autosnelweg E40. Op het einde van de Haezenweg, verkregen we opnieuw asfalt onder de schoenen op de Zwarteberg, net in een bocht. We stapten nagenoeg rechtdoor de Zwarteberg op om via een bocht naar links, de Balleistraat, de brug over de E40 te nemen. Aan de overzijde van de autosnelweg, draaiden we links verder de Balleistraat in, tot we zowat 300 m verder een smal onverhard veldwegje rechts indraaiden, de Voetweg Terelst. Andermaal tussen de maïsvelden door en vaak op een modderig parcours, mondde het veldwegje uit in de Vogelzangstraat. Dezelfde richting aanhoudend kwamen we terecht op een kruispunt.

Daar kozen we rechts de Marktweg, die ons vrijwel dadelijk aan hoogte liet winnen. Het smalle betonwegje ging vrijwel dadelijk over in een grasweg voorbij het laatste huis, waarna we schuin rechts opnieuw doorheen een maïveld dienden te wandelen. Ook hier af en toe zoeken op het modderige pad om de voeten droog te houden. Eenmaal doorheen het maïsveld, kruisten we het smalle asfaltwegje Kortenbos, om aan de overzijde verder te gaan tot aan de E40. Daar maakte het pad een bocht naar links, zodat we een eindje evenwijdig wandelden aan de autosnelweg, het storend lawaai dienden we er maar bij te nemen. Gelukkig draaide het pad wat verder weg van de autosnelweg en leidde langs de rand van een akker tot aan de openbare weg, Tenbos, net alwaar een brug over de autosnelweg was afgesloten en niet langer in gebruik. We begaven ons dus linksaf verder op Tenbos tot aan het kruispunt met Kortenbos, alwaar we rechtsaf begonnen af te dalen. Net aan de grens tussen Erembodegem (Aalst) en Hekelgem (Affligem), verlieten we Kortenbos en kozen een smalle pad links achter de tuintjes van enkele woningen. Na wat grind ging het pad over in een grasweg, om nadien te versmallen tot een wegel. Enkele haaksen bochten, gevolgd door een klein stukje bos, liet ons even later terecht komen op het jaagpad langs de Dender. Daar begaven we ons linksaf en volgden het jaagpad, onder de Boogbrug van de spoorweg, om te eindigen aan de sluis van Teralfene. Daar vonden we omstreeks 12:45 uur een picknicktafel, de ideale gelegenheid tot het nuttigen van een middagmaaltijd.

Na een korte wandel- en eetpauze, kruisten we de drukke weg en wandelden aan de overzijde verder via het jaagpad, ondertussen Coucklaan. We passeerden het rechts gelegen waterzuiveringsstation en volgden nog steeds het jaagpad, tot we ter hoogte van een picknicktafel naar links op een smal graspad het jaagpad verlieten. Net vóór het bereiken van de spoorwegberm, maakte het paadje een haakse bocht naar rechts, zodat we geruime tijd evenwijdig aan de spoorweg stapten. Op het einde van het graspaadje, draaiden we links nogmaals onder de spoorweg door via een smalle tunnel. Zo kwamen we opnieuw op de openbare weg, de Rozenlaan. Via de Tulpenlaan, kruisten we wat later de Spoorweglaan, om aan de overzijde verder te gaan in de Mollenhoekstraat. Gekomen ter hoogte van de parking van de voetbalclub Leeuwkens Teralfene, sloegen we rechts de Denderweg in, om voorbij het voetbalveld rechts de Kerkweg in te draaien. Op die manier bereikten we de Driesstraat, alwaar we linksaf stapten tot aan de plaatselijke Sint-Jan-Evangelistkerk van Teralfene. Net vóór de kerk bemerkten we twee oorlogsgraven, waaronder dit van Harry Haigh. In de nabijheid troffen we tevens een oude roepsteen aan. In plaats van de aangegeven wandelroute verder te volgen, weken we even een 300-tal meter af van het parcours, teneinde in de Balleistraat de grot te bekijken van OLV van Lourdes, alsook de bijhorende kruisweg erachter gelegen. We namen er eveneens van de gelegenheid gebruik er even te verpozen omstreeks 14:00 uur voor het nuttigen van een broodje.

Na het bekijken van de grot, keerden we op onze stappen terug tot aan de kerk, om dan links verder te gaan via de Potaardestraat, tot aan de rechts gelegen Langeweg. Op het einde kruisten we de Driesstraat en vervolgden aan de overkant via een smal pad (Voetweg) tussen de woningen, tot we na een ruime bocht opnieuw in de Driesstraat aankwamen. Even verder naar rechts bereikten we het Driesplein. We sloegen links de Portugeesstraat in en vrijwel onmiddellijk daarna rechts, tussen de huizen 4 en 6, via een steegje naar de Kleinendries. We kozen er links en stapten geruime tijd naast de rechts gelegen spoorwegberm, tot we op het einde links afdraaiden, om even verder de Portugeesstraat te kruisen. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder via de Kleine Heideweg, tot aan een Y-splitsing met de Okaaistraat en de Klapstraat, waar we de laatst genoemde naar links opgingen. Net aan het begin van de Eugeen Bosteelsstraat, ging het rechtsaf in de Kapelleweg, een smal tegelpad langs enkele voorgevels van huizen. We kruisten de N208, de Steenbergstraat en stapten verder via de Kapelleweg tot aan de reeds eerder vermelde Potaardestraat. Over korte afstand ging het naar rechts, om aan het huisnummer 87, links de Voetweg 25 te kiezen, de Potaardeweg. Deze veldweg mondde tenslotte uit in de Bremstraat, die we even links bewandelden, tot we rechts een smal pad aantroffen aan het huis 101. Op het einde van het paadje kwamen we uit op de rotonde met de Bellestraat. We sloegen linksaf, gingen onder de E40 door en bereikten de parking alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Een tochtje van uiteindelijk 13,095 km. Alvorens echter huiswaarts te keren, bezochten we nog even de Abdij van Affligem.”

526: Aalst, Zaterdag 24 februari 2018, 14,419 km. (10.420,159 km.)

“Ditmaal het relaas betreffende een stadswandeling in Aalst. Vooraf maakten we via bus en trein de verplaatsing naar het station van Aalst, om van daaruit te wandelen naar de Toeristische Dienst van de stad, gevestigd op de Hopmarkt. Onderweg naar de Hopmarkt hielden we even halt op de Grote Markt, teneinde er te genieten van een kopje koffie in de Graaf van Egmont. Nadien gingen we verder op weg naar de Hopmarkt, om er een brochure te verkrijgen betreffende een wandeling doorheen de stad, met als titel: ‘Over keizers, kapiteintjes en baronnen. Op stap door het rijk industrieel verleden van Aalst.’ Even later verlieten we de Hopmarkt naar links, om rechts de Boterstraat in te wandelen. Vrijwel dadelijk kwamen we terecht op het Keizersplein. Tussen statige herenhuizen gingen we rechtsaf en stapten voorbij het standbeeld van koningin Astrid. We maakten er rechtsomkeer en wandelden tussen de bomen verder over het Keizersplein om op die manier het standbeeld te vinden van koning Boudewijn. Op het einde van de straat, aan de verkeerslichten begaven we ons linksaf in de Korte Zoutstraat, een verkeersluwe winkelstraat. Op het einde van de straat konden we een beeldhouwwerk bekijken van de Aalsterse kunstenaar Roland Monteyne, getiteld ’63 morele waarden’. Voorbij dit pleintje, voorzien van rustbanken, ging het rechts de Lange Zoutstraat in. Zowat 50 m verder bevond zich rechts de Ingang Levionois, één van de vroegere 96 beluikjes van de stad. Volgens info betaalde men toen 2,5 fr per week voor een huisje bestaande uit één kamer.

Net voorbij het beluikje sloegen we links de Klapstraat in om uit te komen aan de grote parking op de Pontstraat. Even verder naar links konden we dan vervolgens rechts verder wandelen via de Volderstraat. Langs enkele garageboxen stapten we door de straat tot aan een bocht van de Burchtstraat. Daar zou tot 1964 de Oude Dender hebben gestroomd. We draaiden rechts de bochtige Burchtstraat in en wandelden langs de muur van het Begijnhof. Op het einde maakte de Burchtstraat een scherpe bocht naar rechts en gingen we voorbij de Cimorné. Een gebouw voorzien van een geveltechniek, waarbij op de vaak nog natte cementpleister, verbrijzeld glas werd aangebracht. Het gebouw herbergt vandaag de dag o.a. een fietsenwinkel en een cafeetje. Tegenover de Cimorné staken we nadien het gevaarlijke kruispunt over en wandelden verder via de Alfred Nichelsstraat. Aan de verkeersslichten kruisten we de N9 om aan de overzijde de De Vilanderstraat in te gaan. Aan het volgende kruispunt, nog steeds tussen de bebouwing gingen we rechts de Frédéric van der Nootstraat in. Op het einde van de straat draaien we links naar het Burgemeestersplein en vrijwel dadelijk opnieuw links via de Désiré De Wolfstraat. We kwamen langs het Stadspark van Aalst en besloten om er even de wandelroute te onderbreken. We stapten dan ook het park in om er omstreeks de klok van 11:30 uur te genieten van een rustige picknickpauze.

Het park werd aangelegd tijdens WOI, vooral door Aalsterse arbeiders die aan het werk werden gezet, vooral om te voorkomen dat ze werden gemobiliseerd om in Duitsland te gaan werken. De aanleg bevon in juli 1915, waarna in de lente van 1916 het park werd geopend. Nadat we zelf even hadden genoten van deze mooie oase van rust, verlieten we het park en stapten verder in de Désiré De Wolfstraat langs de rand van het park, tot op het einde aan de Erebodegemstraat. Zowat 200 m naar rechts gingen we voorbij het verlaten fabriekspand van Du Parc, vooral bekend in het verleden omwille van nylonkousen. Uiteindelijk sloot het bedrijf de deuren in 2001. We wandelden verder op het fiets- en wandelpad aan de linkerkant van de Erebodegemstraat tot aan de vroegere leerlooierij Schotte. Tegenwoordig het sportcomplex Schotte. We konden er even voorbij het middaguur terecht voor een kopje koffie in de Looyerij, een brasserie. Eenmaal het verste punt van de wandeling bereikt, konden we na onze koffie terug de Erebodegemstraat volgen richting centrum. Op het einde van de weg, ter hoogte van een kleine rotonde, begaven we ons opnieuw in de De Vilanderstraat, om er aan het eerste kruispunt ditmaal de Frédéric van der Nootstraat rechts in te gaan, waarna de weg eindigde ter hoogte van de Dender.

Net vóór de Dender draaiden we links de Zeebergkaai op welke leidde naar de Zeebergbrug over de Dender. Het laatste gebouw op de Zeebergkaai, net vóór de brug, is voorzien van de vermelding ‘Redt-U-Zelven’, wat verwijst naar de naam van de vroegere coöperatieve landbouwersvereniging uit 1918, die daar haar magazijnen had. We begaven ons tenslotte over de brug en draaiden net over de brug rechtsaf, om er het fietspad te volgen richting Denderleeuw en Aalst. Via dit fietspad konden we door middel van een tunnel onder de N9 door, waarna we uit de tunnel linksaf terug wandelden richting Zeebergbrug om er dan de Leo Gheeraerdtslaan op te gaan. Aan de overzijde van de straat bevond zich een bushokje van De Lijn, waar achter een smal paadje verliep langs de oever van de Dender, het pad dat we dan ook met plezier verkozen, weg van de drukke baan. Even verder gingen we voorbij de Stuwsluis Aalst en volgden het wandelpad nog steeds langs de Dender, tot het nadien overging in een betegeld trottoir. In het verlengde van de Leo Gheeraerdtslaan volgde de Frits de Wolfkaai. We kregen dadelijk aan de overkant van de Dender het kleurrijke gebouw in het oog van het Administratief Centrum van de stad. In de nabijheid konden we de Dender overgaan via de Sint-Annabrug. Net over de brug volgden we nu het jaagpad naar rechts op de andere oever van de Dender, om er via een tunnel onder de spoorweg te gaan.

Over langere afstand bleven we het jaagpad langs de Dender volgen tot aan de volgende brug over het water, de Zwartehoekbrug. We kruisten er de Denderstraat, doch hielden de richting aan langs de Dender, ditmaal reeds van fiets- en wandelpad veranderd in een straat, Tragel. We wandelden even tot aan de Kringwinkel, om nadien terug te keren tot aan de brug en vervolgens de Denderstraat rechts in te gaan. We gingen andermaal via een tunnel onder de spoorweg door, om net voorbij de tunnel, links de Majoor Charles Claserstraat in te draaien. Via deze straat kwamen we tenslotte aan het nbms station op het Statieplein, omringd door imposante herenhuizen. Aan de overkant van het Statieplein volgde onze route ditmaal de Albert Lienaertstraat tot aan de verkeerslichten, om er linksaf de Graanmarkt te betreden. De weg ging richting Dender en veranderde ter hoogte van het postgebouw in de Vaartstraat. We arriveerden aan het Administratief Centrum en gingen net vóór de Sint-Annabrug rechts op het Werfplein. We konden er even de kerk OLV ter Druiven bezoeken. Voorbij de kerk ging het nogmaals doorheen de Burchtstraat tot we rechts de Oude Vismarkt konden opgaan. We stapten tussen de gebouwen van het Stadsarchief en het Stedelijk Museum. Op het plein konden we een beeldhouwwerk zien van Valerius de Saedeleer.

Via de Oude Vismarkt kwamen we langs de plaatselijke Sint-Martinuskerk en betraden er de Grote Markt, waar we het Stadhuis, het Belfort en tal van andere indrukwekkende gebouwen konden bekijken. Alvorens echter opnieuw de weg te kiezen naar het station, hadden we een ruime keus aan horecazaken om de wandeling op een aangename manier af te sluiten.”

522: Ath, Zaterdag 08 september 2018, 22,698 km. (10.360,331 km.)

“Het relaas betreffende een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Pays des Collines, met start en aankomst te Ath. Vooraf maakten we de verplaatsing via bus en trein, waarna we omstreeks 10:00 uur de wandeling konden aanvangen ter plaatse. We verlieten het station van Ath via de Rue de la Station, om deze over korte afstand naar links te bewandelen, tot we schuin rechts de Rue des Frères Descamps konden ingaan. Op het einde kwamen we op de Rue de Pintamont uit, waar onze geplande wandeling van start ging, aan het knooppunt GR. We begaven ons rechtsaf in de straat, om er onmiddellijk links via een doorgang onder een woning uit te komen in ‘Le Jardin des Arts et des Lettres’. We kregen er dadelijk zicht op een beeldhouwwerk van Joséphine Harard, ‘Le Cordon de l’Intime’, maar tevens levensgrote vogels voorzien van muziekinstrumenten, welke zich bevonden tussen metershoge planten. Zowaar een spektakel voor het oog. Via een wandelpaadje ‘Promenade de la Culture’ zochten we ons een weg doorheen de tuin, om uit te komen in de Rue de l’Industrie. Aan de overzijde van de weg ging het nog steeds via dezelfde ‘Promenade’ richting kasteel Burbant, waarbij we een gedeelte volgden van de GR129. We maakten er bocht omheen het bouwwerk om tenslotte te eindigen op de Grand’Place tussen talrijke winkels en horecazaken. We draaiden even rechtsaf en stapten tot aan de grote parking, om die links over te steken en aan de overzijde dadelijk links de Rue de Brantignies in te draaien.

Even verder sloegen we rechts de vrij smalle Rue Saint-Martin in tot aan de gelijknamige Eglise Saint-Martin, met naast de kerkdeur een Calvarie. We gingen verder op de nog smallere Rue Saint-Martin links van de kerk tot op de Grand’Rue des Bouchers, alwaar we het volgende knooppunt GR vonden. We gingen links in de Petite Rue des Bouchers om uit te komen op een plein. We stapten nagenoeg rechtdoor via de Rue de la Bienfaisance om via de brug ‘La Dendre Orientale’ over te steken. Aan de overzijde van het water stapten we rechtdoor verder op een brede kasseiweg, de Rue Maria Thomée, voorbij het ziekenhuis tot aan een grote rotonde. Voorbij de rotonde, in de Chemin des Peupliers, kozen we de eerste weg links de doodlopende Chemin des Lilas. Op het einde ging het door middel van een serie trappen en een brug nogmaals over de reeds vermelde waterloop, om vervolgens via trappen af te dalen naar het jaagpad langs de Dender. We kozen er rechtsaf en stapten verder op het jaagpad, genaamd Cité Fourdin en gingen onder de N7 door. Gekomen aan een klein brugje over de Dender, troffen we voor het laatst een knooppunt GR aan. We gingen rechts via het brugje het water over en begaven ons linksaf op de Ravel langs de Dender. We passeerden de sluis van Bilhée en volgden verder het jaagpad langs de kronkelende waterloop. Na geruime tijd deze Ravel te hebben bewandeld kwamen we aan het knooppunt 89.

Aan de daar dwars gelegen Chemin de Tenre, verlieten we het jaagpad en gingen links via een ophaalbrug de Dender over, om kort erna een doodlopende zijarm van de Dender over te gaan. De Chemin de Tenre leidde na enkele bochten tussen akkers en weiden, via een brug over de N56 en de ernaast gelegen spoorweg. Nadien ging de weg verder via een smal asfaltwegje tussen de akkers, tot aan het knooppunt 90, om er uit te komen op de Place de Rebaix in het centrum van Rebaix, net aan de plaatselijke Eglise Saint Amand. Net vóór de kerk begaven we ons rechtsaf via de Place de Rebaix, tot waar de straat eindigde op het einde van de kerk. Haaks rechtsaf voorbij het laatste huis, kwamen we terecht op de Sentier d’Ardennes, een erg smal asfaltpad tussen de weiden en akkers door. We stapten er zowat halverwege voorbij het knooppunt 95, doch stapten verder tot op het einde, de kruising met de Rue Jean Watrin, die we links opdraaiden. Deze brede betonweg, bracht ons na een tweetal bochten op de Rue Croisette, waar we ditmaal rechtsaf kozen. Tussen de bewoning door volgden we deze weg, voorbij de Chemin d’Ath rechts en wat verder voorbij de Rue Robier links. Ondertussen talrijke mooi kapelletjes te zijn voorbij gegaan.

We verlieten uiteindelijk de bebouwde kom van Rebaix en volgden nog steeds de Rue Croisette, nu doorheen een deels bosrijke omgeving. Het einde van de weg bereikt ter hoogte van een Y-splitsing, ging het rechtsaf op de Chemin des Heures Heureuses, die net voor de spoorweg bochtte naar links en overging in de Rue Princesse Astrid. We stapten evenwijdig aan de spoorweg en gingen onder de N56 door, om voorbij de tunnel een langere bocht naar links te maken en ons van de spoorweg te verwijderen. De route verliep nu evenwijdig aan de N56 links en uitgestrekt weiland rechts. Tenslotte arriveerden we op de Rue Notre Dame, een smal asfaltwegje, net naast de N56. We volgden het wegje naar rechts en stapten een tijdje evenwijdig aan de drukke weg links. Via deze weg overschreden we de grens met Isières, waarna de Rue Notre Dame, zich schuin rechts van de N56 verwijderde en we zowat in rechte lijn tussen de akkers wandelden naar de Chapelle Notre-Dame de la Cavée. We hielden er dan ook even een wandel- en eetpauze omstreeks 13:00 uur, waarna we de tijd namen om deze kapel en omgeving van nabij te bekijken. Achter de kapel bevindt zich een Maria-grot, voorzien van een serie zitbanken. De ideale plek voor een laat middagmaal. Even later zetten we onze wandeltocht verder.

Net vóór de kapel verlieten we de Rue Notre Dame haaks rechtsaf op een tegelpad langs de afsluiting van een weide, om uit te komen op de erachter gelegen Chemin de la Cavée. We begaven ons rechtsaf op deze smalle landelijke asfaltweg. We overschreden wat later de spoorweg en wandelden verder via de Chemin de la Cavée, tot we geruime tijd later via een ophaalbrugje opnieuw de Dender konden kruisen. Net over de brug begaven we ons rechtsaf op de Ravel, het jaagpad langs de waterloop. Net voorbij een voetgangersbrug over de Dender, verlieten we het jaagpad naar links op de Chemin de la Tourette, om er te wandelen tussen weilanden. Aan de eerste kruising ging het nadien rechtsaf, eveneens op de Chemin de la Tourette, ditmaal een grindweg, welke leidde naar een Y-splitsing ter hoogte van het knooppunt 97. We kozen de linkertak en gingen zo voorbij het lokaal van de club Ultra Leger Motorise Ath. Een opvallende treinwagon bevond er zich midden de velden. Een tijdje later en bij het naderen van de eerste woningen, verkregen we opnieuw asfalt onder de schoenen. Ondertussen was de naam van het pad gewijzigd in Chemin de Maufrancs en mondde uit op de Route de Lessines. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde in de Chemin du Castillon. Amper de straat ingegaan kwamen we ter hoogte van het terrein van Jeunesse Sportive Isières, waar we omstreeks 14:05 uur terecht konden in de kantine voor een kopje koffie.

Na de koffie ging het verder door de Chemin du Castillon, om er het knooppunt 98 voorbij te gaan. Een bocht verder staken we de spoorweg over, om er net voorbij rechts een veldweg op te draaien. We verkregen er vrijwel dadelijk een haakse bocht naar links en stapten vervolgens in rechte lijn tussen de velden door, om er tenslotte het grondgebied van Isières te verlaten. Zowat 2 km verder eindigde deze veldweg aan de Chemin des Crolites, inmiddels opnieuw deel uitmakend van Ath. We begaven ons linksaf tot aan het knooppunt 93, om er rechtsaf de Rue du Croquet in te wandelen, een aardeweg welke verbinding gaf naar de Chemin des Crolites, om die ditmaal naar rechts op te gaan. We wandelden voorbij het grensbord van Lanquesaint, om tenslotte nogmaals de Route de Lessines te bereiken. Over korte afstand volgden we de weg naar rechts, om nadien de eerste links te kiezen, de Rue du Saint-Sacrement. Op die manier kwamen we aan de plaatselijke Sint-Maartenskerk op de Chemin du Tanquin. We hielden er omstreeks 14:55 een korte wandel- en eetpauze. We bevonden er ons inmiddels aan het knooppunt 94. Na deze zowat laatste onderbreking, ging het ter hoogte van de kerk links verder op de Rue du Saint-Sacrement, ditmaal een doodlopende weg. Bijna op het einde gingen we rechtsaf via de Sentier du Point d’Arrêt, richting spoorweg. Daar aangekomen stapten we een tijdje evenwijdig aan de ijzeren weg, om die even verder te kruisen aan de Chemin de Tenre, die we dadelijk rechts opgingen.

Deze smalle asfaltweg bracht ons na enkele bochten terug tot op de Ravel langs de Dender en tevens aan het knooppunt 89, het ophaalbrugje over de Dender, alwaar we vroeger op de dag waren langs gekomen. Ditmaal volgden we het jaagpad naar links en volgden in omgekeerde richting de weg naar het centrum van Ath. Zo eindigde tenslotte deze aangename en zonnige wandeling door Ath en omgeving na 30.265 stappen, zo rond de klok van 16:35 uur. Alvorens echter via het spoor de terugreis aan te vangen, genoten we nog van een afsluitend drankje in La Nation op de Grand’Place. Om exact 17:08 uur konden we even later in het station van Ath de weg huiswaarts aanvatten.”

484: Geraardsbergen, Zaterdag 08 juli 2018, 19,119 km. (9723,329 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Bronbossen met start en aankomst te Geraardsbergen. Na een verplaatsing vooraf per bus en trein, bereikten we het station van Geraardsbergen. Alvorens we van start gingen ter hoogte van het knooppunt 53, begaven we ons vanaf het station, via de kortste weg naar het kruispunt van de Grotestraat met de Begijnhofkaai, om er op weg daarheen te genieten van een kopje koffie in Tea-Room Marie. Even later, omstreeks 10:45 uur vonden we het knooppunt 53 aan het reeds vermelde kruispunt, net voor de brug over de Dender. We begaven ons dan ook linksaf op de Begijnhofkaai en stapten links van de Dender, langsheen tal van zitbanken, waarbij zelfs een drietal opvallend gekleurde exemplaren. Genietend van een blauwe hemel en een aangenaam zonnetje, ging het op het einde van de Begijnhofkaai rechtsaf, via een brug over de Dender. Aan de overzijde ging het linksaf de Zakkaai in, om er nu te wandelen rechts van de Dender. In de verte verkregen we zicht op de Sint-Jozefkerk aan de overkant van de Dender. Gekomen aan het einde van de Zakkaai vonden we het knooppunt 47. We hielden dezelfde richting aan en betraden op die manier het jaagpad langsheen de Dender.

We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de LF38 Dender-Waaslandroute. We stapten onder de N495 door en volgden enkele meanders van de Dender. Aan de overzijde bemerkten we een gedeelte van de Baronie van Boelare. Een tweetal meanders verder, ter hoogte van de rechts gelegen Nederboelarestraat, bereikten we het knooppunt 48. Ook daar hielden we dezelfde richting aan en volgden verder het jaagpad, ondertussen genietend van de aangename zomerse temperatuur en het kleurrijke landschap. Nog steeds de Zakkaai bewandelend, verkreeg het jaagpad een vrij bochtig verloop, omwille van de kronkels in de waterloop. Geruime tijd bevonden we ons op het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsorute. Tenslotte gingen we via een tunnel onder de Kampstraat door, waarna we het knooppunt 42 vonden ter hoogte van de ingang van de Jeugdherberg ’t Schipken. Zowat 100 m verder hadden we reeds knooppunt 43 bereikt, alwaar we ditmaal haaks rechtsaf gingen in Kerkborre naar het Provinciaal Domein De Gavers. Amper het domein betreden, vonden we reeds het volgende knooppunt, met name 93, om er rechtdoor een breed grindpad op te gaan, dat verliep omheen de Poelaertplas. Omstreeks 12:15 uur hielden we dan ook even halt voor het nuttigen van een koffiekoek en een chocolademelk. Met zicht op het water leek dit een ideale plek voor de lunch.

Na deze wandelonderbreking volgden we verder de oever van de Poelaertplas, welke overging in de Gaverplas, om zo het knooppunt 3 voorbij te stappen. We hielden er rechts aan en bleven verder omheen de Gaverplas gaan, richting knooppunt 1. Nagenoeg omheen de Gaverplas gewandeld, ging het voorbij de camping linksaf. We hadden er een ontmoeting met Cyriel Tarzan Delannoit, Europees kampioen boksen op 23 mei 1948, eigenlijk niet echt de man in kwestie, doch eerder een bronzen uitgave. We waagden ons aan een duel, doch de man sloeg alvast niet terug. We zetten onze weg verder voorbij de minigolf om dan opnieuw de oever van de Gaverplas te bereiken. Na nog wat de oever te hebben gevolgd, ging het nog een eindje langs de Poelaertplas om zo tenslotte uit te komen in de Kampstraat en vast te stellen dat we knooppunt 2 hadden gemist. Wellicht verplaatst omwille van werkzaamheden. Na een blik op ons plannetje, ging het op de Kampstraat linksaf en zaten we opnieuw op de juiste route richting knooppunt 44. Gelukkig konden we de drukke weg vermijden door gebruik te maken van het afgescheiden fietspad links. We gingen voorbij het bord van de bebouwde kom, aangevend dat we Onkerzele betraden. Op het einde van de Kampstraat kruisten we de drukke Voldersstraat, om aan de overzijde deze over korte afstand naar rechts te volgen.

Wat verderop konden we haaks linksaf een smal pad betreden, de Kerkweg, welke tussen de velden door zich verwijderde van de Voldersstraat. We stapten het knooppunt 44 voorbij en volgden nog steeds de Kerkweg, ondertussen herleid tot een wegel, richting centrum van Onkerzele. Het wegeltje mondde tenslotte uit aan de Sint-Martinuskerk van Onkerzele, tevens knooppunt 5. We hielden er even halt om de kerk even te bezoeken, alsmede de begraafplaats. We begaven ons nadien rechtsaf op de brede geasfalteerde Onkerzelestraat, tot we vrij vlug linksaf een brede grindweg konden kiezen. Tussen eindeloze velden en weiden, kruisten we nadien de Stuivenbergdreef aan het knooppunt 6, om aan de overzijde een veldweg te betreden. Voorbij een boerderij kregen we wat asfalt voor de voeten en ging het even wat de hoogte in op dit smalle landelijke baantje, de Brusselsestraat. Na een lange bocht naar rechts en afdalend, kwamen we op de dwars gelegen Brusselsestraat, ter hoogte van het knooppunt 7. We dienden over korte afstand deze asfaltweg naar rechts te bewandelen, tot we linksaf konden op een grasweg, de Smelterijweg, welke via een weidse bocht naar rechts, uitmondde op de N495, de Edingseweg.

Rechtsaf ging het via de Edingseweg tot aan het eerste kruispunt, om daar linksaf de Oude Steenweg in te draaien en kort daarna opnieuw links Driepikkel, ondertussen hobbelend over de kasseien. We wonnen er opnieuw wat aan hoogte om er het knooppunt 50 aan te treffen. We hielden de richting rechtdoor aan en wonnen verder aan hoogte op deze brede kasseiweg, Oudeberg. Oudeberg ging nadien over in de Muur van Geraardsbergen. Zo kwamen we aan ter hoogte van het hoogste punt en de taverne ’t Hemelryck. We konden er het knooppunt 51 aantreffen. Ondertussen wees de klok 16:05 uur aan, zodoende namen we er even de tijd om over te gaan tot het nuttigen van een frisse cola. Even later passeerden we de taverne en begonnen aan de eigenlijke afdaling van de muur. Eenmaal de muur achter de rug, kruisten we de Pachtersstraat en daalden de Hooiweg af via trappen. Beneden bereikten we de gekende Vesten en om de hoek de Grote Markt van de stad. Net voor de Sint-Bartolomeuskerk gingen we linksaf omheen de kerk en vonden aan de achterzijde het knooppunt 52. Via de Brugstraat, kwamen we opnieuw aan het knooppunt 53, het eindpunt van deze tocht. We sloten af na 25487 stappen, goed voor 19,119 km. Via de terugweg naar het station, konden we even later beginnen aan de terugreis naar Mechelen.”

329: Dendermonde, Zaterdag 07 maart 2015, 22,6 km. (6684,029 km.)

“Het verhaal inzake onze belevenissen en de bezienswaardigheden, tijdens een wandeling met start en aankomst te Dendermonde. Deze tocht wordt beschreven in de dagstappergids Oost-Vlaanderen met als titel: ‘Langs de Dender en zijn overstromingsgebieden’. De totale wandelafstand bedraagt 22,6 km en gaat van start ter hoogte van het station van Dendermonde. We konden er ons voertuig veilig parkeren op de voorziene parking aan het station en na een hapje ter plaatse, konden we even later van start gaan. We verlieten het station naar links en wandelen naar de vijver van de Hollandse vestingen. Een opvallend kunstwerk kon er worden bekeken, waarna we ons begaven op het Dr. Malbrain Wandelpad langsheen de vijver. Een tiental minuten later kwamen we terecht op een T-splitsing, waar we linksaf dienden te gaan, voortaan de rood-witte tekens volgend van de GR5A Zuid, over een afstand van zowat 10 km. Vrijwel onmiddellijk ging het opnieuw naar links en wandelden we op de andere oever van de vijver verder. Toen we een bord konden waarnemen, waarop vermeld ‘Internaat’, ging het rechtsaf. Even later kwamen we in de Galeidestraat en vervolgens aan het Koninklijk Atheneum. Voorbij de school werd de weg smaller en ging uiteindelijk over in een grindweg.

Een T-kruising verder dienden we links te kiezen om zo de spoorweg te bereiken. Voorbij de spoorweg wandelden we rechtsaf de Hooistraat in en kwamen aan de wandelboom waar de GR5A en de GR128 elkaar ontmoeten. We overschreden nadien de Steenbeek en betraden op die manier het natuurgebied Bellebroek. We dienden ons te richten op de GR-tekens, vermits dit traject verliep langs de enige weg doorheen het Bellebroek. De kronkelende weg leidde ons tot op de dijk van de Dender te Denderbelle. Via een nogal modderig pad kwamen we aan het verder gelegen sas van Denderbelle. Door middel van de sasbruggetjes konden we de Dender oversteken en dan opnieuw de dijk bewandelen, ditmaal naar links. 400 m verder verlieten we de oever van de Dender naar rechts, richting kerk van Mespelare. Echter na vooreerst nog een klein ommetje te hebben gewandeld tussen weiden en langs de Grote Beek, ging het via een rustige weg naar de kerk van Mespelare. Ter hoogte van de kerk ging onze tocht nadien verder in de links gelegen Benedenstraat en voorbij een kruispunt in de Scheutlagestraat. We stapten doorheen een stukje verkaveling en verwerkten een bocht naar rechts en nadien naar links.

Toen we verderop een nieuwe wijk bereikten, ging de GR linksaf in de Lindelaan, om nadien op het einde van de straat rechts te kiezen en zo uit te komen in de Eerste Bochtweg. Even later bereikten we de Denderstraat, de weg van Gijzegem naar Wieze. We sloegen bijgevolg linksaf om zo korte tijd nadien de brug over de Dender aan te treffen. We konden dan ook via een stel trappen bovenop de brug komen en de Dender overschrijden. We verlieten daar dan ook definitief het traject van de GR en konden beginnen aan de terugweg naar Dendermonde. Voorbij de brug gingen we linksaf in de Disgenaatdreef, welke wat later de naam Sasbaan verkreeg. Zowat 800 m verder kwamen we aan de gerestaureerde boerderij ‘Het Neerhof’. Net voorbij de boerderij ging het linksaf in een veldweg, welke overging in een zandweg. We volgden er een tijdje een lokaal wandelpad, de Brouwersroute, dat ons omheen het kasteel liet gaan, dat we echter niet te zien kregen. Nog steeds de Brouwersroute volgend kwamen we aan ‘Wieze in miniatuur’. Nadien zetten we onze wandeling verder om even later, via de Nieuwstraat café-feestzaal de Ajuin aan te treffen. We konden er alvast genieten van het beeld van prins Karnaval.

We begaven ons in de Nieuwstraat even later naar links, teneinde nadien rechts de Olmendreef in te wandelen. We dienden zowat 200 m verder links een veldweg op te gaan, welke verliep tussen fruitplantages, om aan een kruising van veldwegen nadien rechts aan te houden. Een bocht later kwamen we in de Mottekesstraat en konden er dan ook de mooie boerderij bewonderen van de paters Capucienen van Dendermonde. We sloegen nogmaals linksaf en nadien namen we de eerste straat rechts, om opnieuw te wandelen langs de Steenbeek. Waar de weg naar links een bocht maakte, gingen we in de tegenoverstelde richting verder om dan een graspad te bewandelen naast een weide. We stapten een tijdje tussen tal van weideafsluitingen om tenslotte het kruispunt te bereiken van wegen leidend naar Denderbelle, Lebbeke en Wieze. We gingen linksaf in de Hofstraat om voorbij een eerste kruispunt de Bermenstraat in te gaan die eindigde ter hoogte van de weg Denderbelle – Wieze. Aan de overzijde troffen we de Bleekstraat aan, welke ons de Hoofdbeek liet oversteken en dan rechts een veldweg ingaan. Tussen de weiden en langs brede grachten, kronkelde deze veldweg richting kerk van Denderbelle, welke we even later van nabij konden bewonderen.

Aan de kerk van Denderbelle kozen we links de Denderstraat en even later rechtdoor de Steenkouterbaan. We kwamen langs het kerkhof om uiteindelijk de grote weg Denderbelle – Dendermonde te bereiken, alwaar we linksaf gingen. Even verder ging het naar links via de dwarsdijk om 400 m verder rechts een veldweg in te wandelen die ons langs de voetbalvelden bracht. Eens voorbij de voetbalvelden kwamen we in de Robert Ramlotstraat, om nadien via de Serbosstraat de Boonwijk in te gaan. We konden er de moderne kerk bekijken, alsook de omliggende flatgebouwen, getooid met stripfiguren. Stilaan naderden we het einde van de wandeling, na vooreerst nog even de spoorweg te hebben gedwarst. We eindigden dan ook deze dagtocht op het Stationsplein”

319: Ninove, Zaterdag 08 november 2014, 25,182 km. (6515,27 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Ninove. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met als titel: ‘Tussen Pajottenland en Dender’. Volgens deze wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 24 km en neemt een aanvang ter hoogte van het zwembad van Ninove. Tijdens het verloop van de tocht zou een groot gedeelte worden gevolgd van de GR512. Nadat we ons voertuig veilig konden achterlaten op de parking aan het zwembad en uiteraard na een laat ontbijt, konden we even later op weg. We verlieten het terrein van het zwembad en stapten tot aan de Dender net voor de ingang, om het jaagpad naar rechts op te gaan. We verkregen al dadelijk de tekens te zien van de LF38 Dender-Waaslandroute. Aan de eerste brug over de Dender aangekomen, dwarsten we de weg, om aan de overzijde een voetweg in te gaan naast de brandweer. Langsheen de voetbalvelden van KVK Ninove verlieten we vrij snel Ninove en kwamen terecht op het kruispunt van de N28 (Halsesteenweg) en de N8. Het ging naar rechts via de drukke Halsesteenweg tot aan de Sint-Pieterskerk van Meerbeke. Net voor de kerk ging het de links gelegen Gemeentehuisstraat in om omheen de kerk en begraafplaats te wandelen. Nadien gingen we rechtsaf in de Sint-Berlindisstraat, tot aan de Stenebrug en dit via een voetweg naast de rijbaan. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Denderroute Zuid.

De Stenebrug ging over in Tenberg die we naar rechts ingingen. Enkele honderden meters verder volgden we links de Dokstraat, gevolgd door het Hoendersveld rechts. Licht stijgend arriveerden we aan een kruisbeeld. We dienden links aan te houden tot op het volgende T-kruispunt en daar rechts te kiezen, richting Ternat. Zo kwamen we even later aan de voet van de Nellekensberg. Zoals de naam al liet vermoeden, konden we beginnen aan een bijna twee kilometer lange beklimming via de Nellekensstraat. We konden er een bordje waarnemen dat we ons bevonden op een verlenging van het Vijf Gehuchten Wandelpad. We dienden nadien tweemaal rechtsaf te gaan, via de Woestijnstraat gevolgd door de Neerstraat, om min of meer 180° te zijn gedraaid. We troffen er meteen de rood-witte markeringen aan van de GR512, waarvan we het traject de komende 15 km zouden volgen tot aan de Dender. Eenmaal het einde van de Neerstraat bereikt, wandelden we het Neigembos in. Via prachtige boswegen konden we afdalen doorheen het Neigembos met de GR512 als gids. Beneden aangekomen ging het via een asfaltweg naar links tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bevingen.

Na het nemen van enkele foto’s en vooral een bezoekje aan de kapel, zetten we onze wandeltocht verder. We draaiden met de weg mee naar rechts en kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N28. Aan de overzijde stapten we De Neep in, om die over een afstand van 1 km te volgen, tot aan de links gelegen Schone Veldstraat. We wandelden linksaf om nadien opnieuw links te kiezen, Kerkveld. Inmiddels ruilden we het asfalt voor een veldweg en licht oplopend trokken we richting centrum van Lieferinge. Achter de kerk namen we een dalend wegje, om beneden aangekomen links een asfaltweg op te gaan. Even later kwamen we langs de gerestaureerde Vreckomhoeve. Net voor de boerderij hielden we links en stapten langsheen de Molenbeek, nadien gevolgd door een passage op een kronkelende weg. Uiteindelijk bereikten we wat verder de Edingsesteenweg, om aan de overzijde de Kleine Rijstraat in te wandelen. Korte tijd later wisselden we de weg voor een veldweg, welke we ons leidde naar een klein stukje bos. Aan het andere einde van het bosje ging het over asfalt rechtsaf tot aan een huis met een ijzeren hek. We bevonden ons daar op het Stiltepad Noord.

Net voor het vermelde huis ging het op een aardeweg linksaf. Na zowat 1 km aardewegen te hebben bewandeld kwamen we aan ter hoogte van herberg De Kroon. Tijd met andere woorden voor een korte wandelpauze, maar eveneens het moment om de dorst te lessen. Na deze verdiende onderbreking gingen we opnieuw op pad. Even voorbij de herberg staken we de Krepelstraat over om verder te gaan in de Oude Brusselsebaan. Een halve kilometer verder staken we de Heirebaan over en stapten verder in Volckaaert. In een bocht naar rechts, verlieten we de weg en gingen rechtdoor tussen de weiden tot aan een Sint-Rochuskapel. We dienden aldaar rechts aan te houden. Na enkele richtingsveranderingen bereikten we het gehucht Flierendries, om net voor de eerste huizen links een veldweg aan te treffen. Deze veldweg volgend, wandelden we doorheen de Denderbeemden om tenslotte opnieuw de Dender te bereiken. Dit was dan ook de plaats waar we afscheid namen van de GR512 welke langsheen de Dender een andere richting uitging. Wij hielden rechts aan op het jaagpad en volgden de Dender stroomafwaarts, richting Ninove. Zowat 1 km verder kwamen we aan de Pollarebrug over de Dender.

Restten ons nog een drietal km tot aan de eindstreep. We zetten dus onze wandeltocht verder via het jaagpad langs de Dender. Net alvorens de parking van het zwembad in Ninove te betreden, wandelden we nog onder de N8 door, gevolgd door een doortocht in het park. Zo arriveerden we terug aan de nieuwe voetgangersbrug over de Dender aan het zwembad van Ninove. Een tocht uiteindelijk goed voor 33577 stappen en 25,182 km wandelen.”

083: Brugelette, Donderdag 21 mei 2009, 20,7 km. (1566,604 km.)

Deze wandeling, dateert alweer van tijdens de maand mei 2009. De tocht werd voordien aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Donderdag – Jeudi 21/05/2009, 7940 Brugelette (Hainaut) – 33ème Marche des Nerviens, 4-6-12-20-30 km. Les Sucriers de Brugelette. Départ: Salle Omnisports. Routes campagnardes sur sentiers boisés.’ Na afloop van dit gebeuren, schreven we het hierna weergegeven wandelrelaas, op donderdag 21 mei 2009, omstreeks 18:47 uur.

“Vandaag was het voor velen een vrije dag, zo was dit ook hier ten huize het geval. Een goede reden vonden we, om nog eens over de taalgrens te gaan wandelen. Deze morgen trokken we dan ook richting Brugelette in de provincie Henegouwen, om daar deel te nemen aan de 33ème Marche des Nerviens. De organisatie van de wandeling was in handen van de plaatselijke club ‘Les Sucriers de Brugelette’. De te kiezen afstanden waren: 4, 6, 12, 20 of 30 km. Wij kozen voor de 20 km (werkelijke afstand 20,7). De inschrijving vond plaats in de Salle Omnisports naast de Ecole Communale. Na een koffie en een kleine hap, trokken we op pad, onder een stralende zon. We verlieten het terrein van de school en dwarsten net niet de spoorweg, maar sloegen een weggetje links in. We dachten even verdwaald te zijn, aangezien we nergens pijltjes zagen hangen. Even later zagen we echter dat de richtingen waren aangeduid door middel van witte pijlen op de weg. Dan toch op het goede pad zo te zien. Een paar honderd meter verder gingen we onder de spoorweg door en staken vervolgens de Dender over. (La Dendre)

Na exact één kilometer hadden we reeds een eerste controle in de plaatselijke Ecole Saint Louis. Deze voorziene pauze was toch wat te vroeg en daarom gingen we onmiddellijk verder op pad. Via enkele kleine straatjes verlieten we de dorpskom van Brugelette en wandelden rakelings langs de grens met het dorp Mévergnies-lez-Lens. De rijbaan ging over in een verhard pad en zo belandden we tussen de velden. Links en rechts zagen we bloeiende koolzaadvelden, opkomende graangewassen en vers gezaaide akkers. Af en toe ging het pad op en neer en zo overschreden we enkele heuveltjes. Even volgde ons traject een eindje een GR, meer bepaald de GR123 (de Ronde van West-Henegouwen). Wat verderop kwam een eerste stukje bos in zicht, doch we lieten dit rechts liggen en stapten verder in de richting van een kerkje, dat zichtbaar werd aan de horizon. Na een tijdje het pad te hebben gevolgd tussen de velden, kwamen we opnieuw op de openbare weg en kwamen aan in de dorpskom van Gages. Hier hadden we in het plaatselijke schooltje onze tweede controle na 5,4 km.

Schooltje is eigenlijk een groot woord, aangezien het gebouw bestond uit welgeteld één klaslokaal. Hier konden we zien, dat we deze stopplaats later nog eens zouden aandoen, doch vooreerst dienden we een lus te wandelen en lag een andere controlepost nog op ons pad. Na een hapje en een drankje vervolgden we onze weg. We gingen het dorpje uit langs de kerk en belandden bijna onmiddellijk opnieuw tussen de velden. De dorpjes die we vandaag bezochten leken eerder kleine gehuchten, waar twee straten elkaar kruisten. Eenmaal buiten Gages, bevonden we ons op een wandelpad, aangeduid met het nummer 3.03 en voorzien van een groene kleur. Dit pad leidde ons recht naar het ‘Bois de la Provision’. Hier trokken we via een verhard pad dwars door het bos, waarbij het pad af en toe op en neer zou gaan. Hier was het zalig vertoeven, midden het fris ruikend groen en waar af en toe de zonnestralen doorheen het bladerdak op de grond schenen. Hier was het rustig, aangezien enkel de 20 en 30 km dit traject volgden. Geruime tijd volgden we de lange weg door dit mooi stukje natuurgebied, tot we aankwamen in het dorpje Cambron Saint Vincent.

Ook hier werd de controlepost ingericht in de plaatselijke Ecole Communale. Ondertussen waren we reeds 12,3 km op weg. Na het verlaten van Cambron Saint Vincent, gingen we terug richting Gages, waar we reeds eerder een stop hadden gehouden. Dit keer ging het niet door het bos, maar trokken we opnieuw tussen de akkers en volgden een verhard pad. Af en toe bevonden we ons op de aldaar zo gekende holle wegen. Op sommige momenten verdween de zon even achter de wolken en leek het alsof er onweer op komst was. Gelukkig scheen even later opnieuw de zon volop en wandelden we verder op de stoffige wegen. Alweer overschreden we enkele kleine heuvels, tot we in de verte de kerk van Gages herkenden. Hier konden we even later opnieuw even pauzeren, gelukkig ditmaal buiten, aangezien er vrije plaatsen waren op de koer van de school. Toen we Gages voor de tweede maal bereikten waren we 17,3 km ver. Het laatste stukje van de tocht bracht ons vooreerst langs de Court-hoeve, een gebouw dat reeds dateerde van de achttiende eeuw. Nadien kwamen we letterlijk in de velden terecht, aangezien het parcours midden door een veld heen liep, tussen de nieuw opkomende plantjes.

Hier en daar stond een houten paaltje om de wandelaars te laten zien hoe ze dienden te gaan, om geen schade aan te richten aan de gewassen. Eens voorbij deze uitgestrekte akkers, bereikten we opnieuw de openbare weg en gingen stilaan terug richting Brugelette. Net voor we de startplaats opnieuw bereikten, ging het nog even door een stukje plaatselijk park. Na deze wandeling van vandaag kennen we Brugelette een beetje beter en weten nu ook dat deze streek wat meer te bieden heeft, dan enkel en alleen maar Paradisio. Al bij al kunnen we spreken van een verzorgde tocht, met een afwisselend parcours. Kleine maar toch verzorgde rustposten en even hoorden we vandaag toch eens iets anders dan het traditionele Vlaams, van tijdens de andere wandeltochten, alhoewel... Een streek waar we nog wel vaker zullen terugkeren, om te genieten van de prachtige vergezichten en de rust van de dorpjes.”

Een blik in onze wandelboekjes, met betrekking tot enkele eerste indrukken, na afloop van deze wandeltocht, rondt stilaan dit relaas af. ‘K: Stralende wandeling in Brugelette en omstreken. Rustige veld- en bospaden. Zelfs even door een aangeplant spinazieveld. Zon! J: Tocht vanuit Brugelette naar Gages, Cambron Saint Vincent. Een mooi stukje van het ‘Bois de la Provision’. Mooie en zonnige vrije dag.’

075: Geraardsbergen, Zondag 19 april 2009, 22,6 km. (1386,195 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke voordien in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 19/04/2009 – 9500 Geraardsbergen (Oost-Vl.), 26^ste Mattentaartentochten, 6-8-12-14-16-22-32-42 km. Padstappers Geraardsbergen. Start: Koninklijk Atheneum. Veel natuurschoon en vergezichten. Met Muur vanaf 8 km (behalve de 14 km). Halve mattentaart bij start.’ Na afloop schreven we het navolgende relaas, op zondag 19 april 2009, omstreeks 18:29 uur.

“Vandaag namen we deel aan de 26^ste Mattentaartentochten in Geraardsbergen. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 8, 12, 14, 16, 22, 32 en 42 km. Wij opteerden om deel te nemen aan de wandeling van 22 km. Toen we deze morgen van start gingen, had de organiserende club ‘De Padstappers’ reeds ongeveer 800 deelnemers de baan opgestuurd. Plaats van inschrijving en vertrek was gelegen in het Koninklijk Atheneum. Na onze inschrijving dienden we de bevoorrading te passeren, waar iedere deelnemer werd getrakteerd op een halve mattentaart. Voldoende calorieën om op weg te gaan. Kort na de start ging het bijna onmiddellijk door een klein stukje bos, om uit te komen aan de Dender. Deze waterloop werd geruime tijd gevolgd, tot aan de Maj. Van Lierdebrug te Overboelare. Via een kort ommetje door de dorpskom, ging het verder langs de Dender. Ondertussen was het zonnetje beginnen schijnen en dat maakte het wandelen aangenamer. Aan de overzijde van de Dender spotten we op een bepaald moment een vliegveld waar aan zweefvliegen kon worden gedaan.

Toen we de Dender lieten voor wat hij was, ging het tussen de velden door in de richting van Deux Acren, deelgemeente van Lessines. Hier hadden we na zes kilometer een eerste pauze in de ‘Salle Au Marichau’. Binnen was het al een drukte van belang, gelukkig vonden we buiten op een bank een plekje om even de inwendige mens te versterken. Hier maakten we dan kennis met Jeroen en Kristel, tevens de trotse bezitters van een wandelblog. Na een korte pauze gingen we opnieuw op pad en vonden onze oude metgezel de Dender op onze weg. Via tal van bruggetjes en sluizen bereikten we een mooi stukje natuurgebied Rietbeemd. Blijkbaar had de regen van de voorbije dagen het wandelpad omgetoverd in af en toe een modderbrij, waar zich files wandelaars vormden om toch tenminste de voeten droog te houden. Wat verder trokken we langs een gebied waar de toegang verboden was. Hoog in de bomen hing de afbeelding van een roodborstje met de vermelding ‘Réserve Naturelle’. Blijkbaar was hier de vogelbescherming actief bezig. Na tal van veldpaden te hebben bewandeld tussen akkers en bossen, kwamen we aan onze tweede rustpost, het Sint Catharinacollege te Moerbeke. We hadden ondertussen 13,7 km afgelegd.

Na een opkikkertje in open lucht, de binnenkoer van het college was immers één groot openluchtterras, gingen we opnieuw op weg. Het zwaarste diende nog te komen. Het wandelboek had voordien reeds melding gemaakt, dat de beruchte ‘Muur’ op ons pad zou liggen. Inderdaad, toen we korte tijd het college hadden verlaten, zagen we in de verte reeds de muur opdoemen. Hoog boven de horizon zagen we de kruinen van de bomen. Steeds dichter kwam dit obstakel te staan. Na alweer een prachtig stukje natuur te hebben doorlopen en vervolgens kleine landweggetjes te hebben bewandeld, kwamen we terug in Geraardsbergen. Eerst kregen we een serie trappen te verwerken, vervolgens een stukje steile afdaling om aan de voet van de muur aan te komen. Het was er een drukte van belang. Wandelaars, maar blijkbaar ook wielerliefhebbers, bleek immers dat aldaar een wielerwedstrijd gaande was. Met volle moed trokken we over de beroemde kasseien naar boven, slechts één enkele keer werd halt gehouden om het vrouwelijk gedeelte van het duo op de digitale plaat vast te leggen. Toen we boven de muur waren aangekomen, stonden de toeschouwers in dikke rijen, te wachten op de renners. Jawel, even later hoorden we in de verte ‘Rodania, Rodania’. Even een leuk plekje uitgekozen op de muur, om toch het peloton naar boven te zien komen en vervolgens in razende vaart de muur te zien afrijden.

Wij volgden de richting van het peloton, om te worden opgehouden door een honderdtal Harley's. Ook dat was een bezienswaardigheid op zich en plots bleven alle wandelaars stilstaan en toekijken. Het gebrul van de motoren, toen die bergop reden was oorverdovend. Uiteindelijk konden we toch naar beneden en gingen via het stadspark en vervolgens de St Adriaansabdij naar de laatste rustpost, gelegen in de Spiraal. De teller stond ondertussen op 19,9 km. Na een laatste rustpauze, trokken we richting Grote Markt, alwaar Manneke Pis veel bekijks had op deze zonnige namiddag. Via de Visstraat ging het naar de haven voor plezierjachten, om stilaan de plaats van vertrek opnieuw te bereiken. Bij aankomst stond het aantal deelnemers ondertussen reeds op 4973 en nog steeds vertrokken nieuwe wandelaars op weg. Van een succes gesproken. De kaap van de vijfduizend zal dus ruim zijn overschreden. Natuurlijk, hoeft het nog gezegd? Mooi parcours, zonnig lenteweer, prima organisatie en verzorgde rustposten. Hier komen we nog terug...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, geven we nog even mee, wat destijds, na afloop van deze tocht werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes: ‘K: Geraardsbergen, Deux Acren, Overboelare. Veel mooie paadjes, natuurgebied. De Denderdijk en de Muur. Gratis mattentaartjes. Fijn lenteweer. J: Mooie tocht door de stad Geraardsbergen, Overboelare, Deux Acren en Moerbeke. Veel bossen en natuurgebieden en ook de Muur!! Gratis halve mattentaart. Meer dan 5000 deelnemers.’