“Vandaag gingen we nog even op zoek naar het
zogeheten ‘pelgrimsgevoel’, er werd immers schitterend weer voorspeld, de
ideale gelegenheid dus om dit jaar eens een eerste echt zonnige wandeltocht te
beleven. Omstreeks 08:22 uur namen we dan ook de bus, lijn 287 naar het station
van Mechelen, alwaar we even later om 08:58 uur de trein namen naar
Antwerpen-Centraal. Eenmaal de stad aan de Schelde bereikt, namen we plaats op
een zitbankje op het Koningin Astridplein, teneinde vooreerst even te denken
aan de inwendige mens. Gezeten in het zonnetje smaakten de boterhammen dan ook
behoorlijk. Nadien namen we nog even een koffiepauze op het terras van café De
Jozef, op de hoek van de Gemeentestraat met het Koningin Astridplein. Na alle
voorbereidingen ter plaatse, konden we uiteindelijk om iets vóór tien uur
beginnen aan onze dagtocht, richting Lier. Een wandeltraject als onderdeel van
de ondertussen gekende ‘Via Brabantica’, een route welke we reeds bewandelden
tot in Nivelles.
Teneinde de drukte van de stad te ontvluchten,
begonnen we aan het wandelen langsheen de Carnotstraat, richting Borgerhout.
Een drukke weg, met in hoofdzaak winkels. In het verlengde ging het nadien
verder via de Turnhoutsebaan. Ook hier hetzelfde fenomeen, winkels en nog eens
winkels, zij het dat het karakter daarvan enigszins veranderde. We bevonden ons
nu immers in een nogal multiculturele omgeving, met name Borgerhout. In de
volksmond vaak ‘Borgerokko’ genoemd, uit de tijd toen het Vlaams Blok zijn intrede
deed in de Belgische politiek. Op het einde van deze vrij lange weg, ging het
onder de spoorweg door, teneinde via de Noordersingel, richting brug over de
Antwerpse ring te wandelen. Een blik achterom liet ons de kerktoren van
Borgerhout zien, weliswaar enigszins verborgen achter de bovenleidingen van het
spoor. Voorbij de Noordersingel volgde nog een gedeelte van de Turnhoutsebaan,
over de Antwerpse ring, richting ingang Rivierenhof.
Net over de Antwerpse ring, ging het rechtsaf,
teneinde via de Parkweg naar het Provinciaal Domein Rivierenhof te wandelen.
Een mooie dreef, leidde ons tot aan het links gelegen politiebureau van Deurne.
Aldaar konden we een monument bekijken, geheten ‘Oorlogswouten’, ter ere van de
gesneuvelde leden van het politiekorps van Deurne. Destijds in januari 1944,
maakte de Gestapo jacht op de leden van het korps, waarbij er 66 werden
opgepakt. Slechts enkelen van hen overleefden de concentratiekampen. Een
donkere periode in het bestaan van het korps. Na even te hebben stilgestaan bij
deze gruwelijke daad, vervolgden we onze weg langs de Parkweg, hierbij een
gedeelte volgend van de Brialmontroute, een fietsomloop van 44 km. Na het
kruisen van de Hooftvunderlei, wandelden we het Rivierenhof in. Nog steeds de
mooie Parkweg volgend, bereikten we het kasteel Rivierenhof.
Het schitterende kasteel, met daarvoor een
uitgestrekte vijver, maar vooral een zonnig terras, nodigde uit even te
verpozen. Jammer genoeg dienden we vrij snel vast te stellen, dat voorrang werd
gegeven aan de ‘eters’, zodat we dus maar geduldig bleven wachten tot we konden
bestellen. Een blik echter op de kaart, leerde ons bovendien dat 3,50 € voor
een frisdrankje van 20 cl, toch wel vrij duur was voor een taverne in een park.
We lieten de eters dan maar rustig verder genieten van hun maaltijd en
wandelden verder, op zoek naar een goedkoper alternatief. Aan de vijver begaven
we ons vervolgens op het pad links daarvan en volgden op die manier de
rood-witte markeringen van de GR12, welke ons naar de uitgang van het domein
zouden brengen. Ondertussen genoten we van wat kunst omheen de vijver, enkele
sprankelende fonteinen, maar vooral heel wat groen. Het kronkelende paadje
bracht ons via enkele bruggetjes, langsheen mooie vijvers met zonnende eenden
en zwanen. De zon leverde schitterend werk en dat weerspiegelde zich op het
wateroppervlak. Overal kleurige bloemen en vooral opgewekte gezichten van
passanten. We bemerkten ook de kruising van de GR12 en de GR5A op het domein.
Uiteindelijk bereikten we de uitgang van het Rivierenhof ter hoogte van de
Ruggeveldlaan.
We hielden rechts aan en gingen onder de
autosnelweg E313 door, teneinde nadien aan de overzijde de Peter Benoitlaan in
te wandelen. Een paar honderd meter verder ging het rechtsaf, in de richting
van nieuw aangelegde volkstuintjes. Onderweg daarheen bemerkten we ter hoogte
van een huisje, een aan een boom opgehangen Sint-Jakobsschelp. Een voorteken
voor later? Wie zal het zeggen. Toen we de volkstuintjes bereikten, ging het
via een paadje linksaf, dwars doorheen de tuintjes. Ter hoogte van de ingang
vonden we in grote roestige letters de benaming van het geheel ‘Groot Schijn’,
vernoemd naar de waterloop die doorheen het Rivierenhof loopt. Enkele nieuwe
stenen banken en tafels nodigden uit tot een picknick, het was toen zowat 11:40
uur in de ochtend. Een middagmaal in de zon, omgeven door het groen, tussen
hard werkende tuinders. Het kan al eens voorkomen. Even later konden we terug
op pad. Aan de andere zijde van het Park Groot Schijn belandden we in de
Veldstraat, welke momenteel werd heraangelegd. Het leek dus eerder op een veld.
Aan het einde bereikten we de drukke Autolei.
We wandelden een eindje naar links tot aan de
verkeerslichten, om dan aan de overzijde de Volkaertslei over korte afstand te
volgen, tot aan het O.-L.-Vrouw-Boodschapskerkje. Een bezoekje mocht uiteraard
niet op ons wandelprogramma ontbreken. Ondertussen bevonden we ons op het
grondgebied van Wommelgem. Na het kerkbezoek, volgden we er tegenover de Maria
Clarastraat en nadien de Fort II straat. Zoals de naam reeds laat vermoeden,
bereikten we korte tijd later de ingang van Fort 2. We namen hier toch even de
moeite om binnenin een kijkje te nemen en zo doorheen de tunnel te wandelen tot
aan het binnenfort. Op één van de muren van het fort troffen we vermelding aan
dat aldaar het Roosenhofwandelpad verloopt. Bij het verlaten van het militaire
bouwwerk, konden we het niet nalaten, toch even plaats te nemen in één van de
wachthuisjes, hierbij even mijmerend over de legertijd, alweer zo lang geleden.
Het fort verlatend, volgden we verder de Fort II straat, om aldaar ter hoogte
van een voetbalveld, even halt te houden op het terras van Brasserie Byblos.
Een koel drankje smaakte er voortreffelijk en tevens konden we er even een
sanitaire stop inlassen.
De Fort II straat leidde ons tot aan de drukke
Herentalsebaan, waarna we aan de overzijde de Jozef Reusenslei volgden tot aan
de Sint-Jakobskerk van Borsbeek. Jammer genoeg stonden we hier alweer voor een
gesloten deur. Even aanbellen aan de pastorie aan de overzijde van de straat
leverde niets op. Er is geen pastoor meer in Borsbeek en wachten op medewerkers
van de gemeente, voorzien van een sleutel van de kerk, zou zowat twee uur in
beslag nemen. Dus maar verder op pad, zonder de vijf afbeeldingen van Jakobus
te Meerdere te hebben kunnen bekijken. Het kan al eens tegenvallen. We volgden
dan maar verder de Jozef Reusenslei en in het verlengde daarvan de Lucien
Hendrickxlei, langsheen de plaatselijke watertoren. Bij het begin van de Lucien
Hendrickxlei, net vóór het huis nr. 14, verlieten we de openbare weg en sloegen
een rechts gelegen veldweg in, om vrijwel onmiddellijk achter de woning een
links gelegen pad te volgen dat achter de woningen verliep. Rechts kregen we
een zicht op de Koude Beekvallei, een groene zone, blakend in het zonlicht.
Op het einde van het pad bereikten we ter
hoogte van een voetbalveld de Verlengde Schanslaan. Hier wandelden we even naar
rechts, om even verder, ter hoogte van een informatiebord, opnieuw een smal pad
te volgen naar links. Dit pad verliep langsheen het domein van Fort 3,
weliswaar van ons gescheiden door een afsluiting. Ook hier opnieuw groen alom
en vooral de rust uitgaande van de natuur. Eenmaal doorheen dit aangenaam
stukje groen bereikten we opnieuw de openbare weg, de Oude Haegevelde. We
hielden links aan en kruisten vervolgens de Boechoutsesteenweg, om aan de
overzijde het Breeveld in te wandelen, een verkeersarm asfaltbaantje. Zo
wandelden we voorbij een bord met de vermelding ‘Achterrot’, Borsbeeks
Buurtschap sinds de 17de Eeuw. Het ging nu in hoofdzaak langs land-
en tuinbouwbedrijven, via onder andere de Gebroeders van der Auwerabaan en de
Mussenhoevelaan. Het was ondertussen 13:45 uur geworden, tijd dus voor een
hapje en daartoe troffen we een picknickplekje aan ter hoogte van een
wegversmalling, voorzien van betonblokken aan het begin van de Mussenhoevelaan.
Na de maaltijd ging het opnieuw verder,
richting eindpunt van de wandeling, weliswaar nog een lange weg te gaan.
Vooreerst via de eindeloos lange Mussehoevelaan, zowat een kleine kilometer
verder, linksaf via de Olieslagerijstraat en op het einde via de rechts gelegen
Groenstraat. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Boechout. Ook
de Groenstraat kon tellen wat betreft de lengte daarvan, zowat 1,5 km, alvorens
we de Vremdsesteenweg zouden bereiken. Onderweg daarheen troffen we nog even
bezijden de weg een picknickbankje aan, goed om even te verpozen en vooral de
dorst te lessen. Omstreeks 14:35 uur gingen we dan maar opnieuw op weg. Eenmaal
de steenweg achter de rug, ging het vervolgens via de Sneppenbosweg, zodat we
opnieuw even konden genieten van een stukje onverharde weg en vooral wat
verwilderde natuur. Uiteindelijk bereikten we even later terug de openbare weg
in de Hellestraat. We wandelden een eindje naar rechts, om dan links te kiezen
voor de Hellebinnenweg en vervolgens de rechts gelegen Breemlaan. Vanaf nu
volgden we geruime tijd de aanwijzingen naar het fietsknooppunt 82.
Op die manier ging het doorheen een woonzone
doorheen de Breemlaan en de Eggerseelstraat tot aan de Lispersteenweg. Aldaar
zou zich volgens onze wandelgids brasserie ‘De Lisper’ bevinden. Helaas was de
zaak omgebouwd tot restaurant, feestzaal, annex zonneterras onder de naam
L’Histoire. Toen we bemerkten dat enkel maaltijden werden genuttigd, door chic
gekleed volk, onthielden we ons ervan hier een drankpauze in te lassen. Stilaan
dorst krijgend, nuttigden we ons laatste blikje frisdrank, in de hoop vrij
spoedig ergens te kunnen overgaan tot de aankoop van een nieuwe voorraad
frisdrank. Bijgevolg ging het nu richting fietsknooppunt 87 en dit via de
Lispersteenweg, de rechts gelegen Stoofstraat en even later linksaf via de
Paaiestraat. De doortocht van deze straat zou een tijdje in beslag nemen,
aangezien we deze weg zowat drie kilometer zouden bewandelen. In het begin
doorheen een rustig landbouwgebied, voorbij een oude oorlogsbunker, mondde de
weg uit in een industriezone, niet bepaald aangenaam wandelterrein. We hadden
ondertussen reeds de grens met Lier overschreden.
Aan alles komt uiteindelijk een einde, zo ook
aan de eeuwig durende Paaiestraat, welke ons leidde tot aan het kruispunt met
de Hagenbroeksesteenweg. Aldaar ging het naar rechts, tot aan de gevaarlijke
ring omheen Lier. Net vóór het bereiken van de ring echter, bemerkten we links
een ‘Drankenpaleis’, dus meteen de weg over en op zoek naar gekoelde drankjes.
Even later konden we genieten van een zalig blikje Schweppes en dat gaf
voldoende energie om de ring te kruisen en vervolgens de Hagenbroeksesteenweg verder
te volgen, tot we op het einde de Lispersteenweg bereikten. Dat we stilaan het
centrum van de stad naderden, was ondertussen maar al te duidelijk. We volgden
de Lispersteenweg naar rechts, voorbij het stadion van Lierse SK, nadien over
de spoorweg, na eerst even een trein te hebben laten voorgaan. De
Lispersteenweg werd verder de Frederik Peltzerstraat, gevolgd door de
Lisperstraat. Aldaar hielden we nog even een laatste maal halt ter hoogte van
het terras van café ‘De Plezante Hoek’. Het was ondertussen 17:15 uur geworden
en we konden even terugblikken op een geslaagde zomerse dagtocht. Echter,
terwijl we genoten van een drankje, begon de wind lichtjes aan te wakkeren en
begon de lucht er dreigend uit te zien, wegens de donkere wolken welke verschenen.
We namen niet het risico in slecht weer te
belanden, dus wandelden we verder doorheen de Lisperstraat tot op de Grote
Markt van Lier. Hier waren we enkele weken terug van start gegaan, voor een
andere pelgrimswandeling naar Mechelen. Vandaag echter gingen we op de markt
rechtsaf via de Antwerpsestraat richting station van Lier. Om 18:13 uur namen
we er de trein naar Berchem en hadden korte tijd nadien een trein huiswaarts.
Zo kwam alweer een einde aan een dagje ‘Pelgrimsgevoel’, iets wat wellicht nog
sterker zal aanwezig zijn, wanneer we binnen afzienbare tijd te voet zullen
wandelen tot in Reims. Vandaag hielden we het bekeken na 25,842 km, goed voor
34457 stappen, 1289,5 cal in een tijd van 6.07.52 uur.”