521: Braine-l'Alleud, Zondag 15 juli 2018, 14,805 km. (10.337,633 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling met als titel: ‘Slag van Waterloo’. Deze wandeltocht begint en eindigt aan het nmbs station van Braine-l’Alleud, of in het Nederlands Eigenbrakel. Na een verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we omstreeks 11:30 uur van start gaan aan de achterzijde van het station. We wandelden rechtsaf op de Avenue Albert 1er, om daar onmiddellijk links de Avenue Général Ruquoy in te draaien. Amper 100 m verder ging het dan rechts de Avenue de Basingstoke in. Op het einde van de straat bereikten we een rotonde, om daar aan de overzijde de Rue de la Croix op te gaan. Tussen statige woningen ging het licht dalend verder. Voorbij het eerste kruispunt ging de weg over in de Avenue Prince Charles de Lorraine en bochtte de weg stilaan naar rechts. Deze brede weg mondde uit op de Place Saint-Sébastien, voorzien van een ruime parking. We gingen omheen het plein naar rechts en kwamen uit op de dwars gelegen Rue Ernest Laurent. We gingen de weg op naar links en verlieten de bewoonde wereld. Nog verder dalend wandelden we voorbij het Sportcomplex Gaston Reiff, om verder rechtdoor de Rue Ernest Laurent te volgen. Waar de weg een haakse bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor op een wandel- en fietspad, met dezelfde naam, dat min of meer kon doorgaan voor een holle weg. We bemerkten er een bordje dat we ons bevonden op het parcours van ‘Promenade – Wandeling Tour 1815’. Het wandelpad eindigde ter hoogte van de Chaussée de Nivelles, welke we kruisten, om dan via de brug over de R0 te wandelen.

Voorbij de brug bereikten we via nog steeds de Rue Ernest Laurent een Y-splitsing. We begaven er ons linksaf op de Chemin des Vertes Bornes, een brede asfaltweg doorheen een stukje bos. Zowat 130 m verder zouden we normaal schuin rechts een brede grindweg dienen op te gaan, de Chemin de Plancenoit, doch we weken even af van de geplande route en stapten zowat 800 m rechtdoor tot aan de Leeuw van Waterloo. Daar hielden we even pauze omstreeks 12:40 uur voor het nuttigen van een kopje koffie in ‘Le Wellington’. Na te hebben genoten van het zwarte vocht, onder een stralend zonnetje, keerden we op onze stappen terug via de Chemin des Vertes Bornes, om nadien de geplande Chemin de Plancenoit in te draaien. Zo begonnen we aan het bewandelen van een van de vele grindpaden, waarbij we vrijwel dadelijk zicht kregen op de bekende Leeuw van Waterloo, welke hoog boven het landschap te zien is. Tussen de akkers door ging het vrijwel in min of meer rechte lijn naar de 1,4 km verder gelegen openbare weg, de Chaussée de Charleroi, ofwel de N5, op het grondgebied van Lasne. Aan de overzijde kregen we zicht op ‘La Ferme De La Belle Alliance’, waar ooit de ontmoeting heeft plaats gevonden tussen de generaals Wellington en Blücher. We kruisten de drukke N5 en begaven ons aan de overzijde in de Chemin de la Belle Alliance, om amper 50 m verder, schuin links een andere grindweg op te gaan, de Chemin du Smohain. Een kronkelende weg die vooreerst wat aan hoogte liet winnen.

Tussen de uitgestrekte velden volgden we over zowat 1,8 km deze brede grindweg. Stilaan het einde van dit pad genaderd, ging het wegdek over in kaseien en verkreeg de vorm van een holle weg. Al dalend kwamen we op een splitsing om er schuin links verder te stappen via de Chemin de la Marache, eveneens een holle weg. Iets meer dan 100 m verder bereikten we de dwars gelegen Chemin des Cosaques, alwaar we even een mooie Chapelle Saint Roch konden bewonderen. Wat hoger gelegen achter de kapel kregen we zicht op de ‘Ferme de la Papelotte’, tijdens de slag een steunpunt van de Britse troepen. Over vrij korte afstand begaven we ons rechtsaf op de Chemin des Cosaques, om dan de eerste straat links te kiezen, de Chemin des Catamouriaux, een smal kasseiwegje. Na een tweetal bochten en ongeveer 200 m verder ging het aan een Y-splitsing schuin links een holle onverharde weg op. Een halve kilometer verder kwamen we aan op een kruispunt van grindwegen, om er haaks links de Chemin N° 2, de Rue de la Croix te kiezen. Tevens konden we zien dat we daar een gedeelte volgden van de GR127, gelet op de rood-witte markeringen. Opnieuw ging onze wandeltocht verder over zowat 800 m krakend grind tussen de oneindig lijkende velden.

Op het einde van de weg, verkregen we een korte strook kasseien en wandelden we voorbij de ‘Musica Mundi School’, of zoals het informatiebord ons leerde: ‘International School for Professional Musical Education and General Studies’. Net voorbij de school eindigde de kasseistrook op de dwars gelegen Rue du Dimont, ondertussen opnieuw op het grondgebied van Waterloo. In de verte konden we reeds de Leeuw van Waterloo zien. We begaven ons schuin rechts de kasseiweg op en volgden deze tot op het einde, aan de druk bereden N5, de Chaussée de Charleroi. We staken de weg over om aan de overzijde de Route du Lion op te gaan, richting Leeuw en museum. Echter net de N5 over gegaan, konden we op de Route du Lion nog even pauzeren op het terras van L’Estaminet de Joséphine, ondertussen de klok van 15:10 uur voorbij. Omwille van het mooie zomerweer, namen we er de tijd om een tweetal frisdrankjes te nuttigen. Na het lessen van de dorst, stapten we verder tot aan de heuvel met daarop de Leeuw van Waterloo, om er net voor het museum, rechts verder te gaan via de Route du Lion. We staken via een brug terug de R0 over, gevolgd door de Chaussée de Nivelles. Aan de overzijde van het kruispunt volgden we dan gewoon de wegwijzers richting centrum van Braine-l’Alleud. We sloten deze zonninge dag in Waterloo af na zowat 19.740 stappen te hebben afgelegd omheen de Leeuw van Waterloo.”

520: Tubeke, Zaterdag 07 november 2020, 14,887 km. (10.322,828 km.)

“Een wandeling in tijden van Corona. Via de website van de nmbs vonden we destijds een uitgepijlde wandelroute met als titel: ‘Tubeke, een mix van natuur en industrieel erfgoed’. Vooraf maakten we dan ook via bus en trein de verplaatsing naar Tubeke, alwaar de wandeling van start ging ter hoogte van het station. Bij aankomst verlieten we het station van Tubeke om er op de parking vooreerst even een broodje te nuttigen, waarna we even later omstreeks 10:00 uur de wandeling konden aanvangen. Alvast onder een stralend zonnetje en met 17° C, een mooie novemberdag. We begaven ons tegenover het station linksaf op de Rue du Perroquet, om dan aan een rotonde, de eerste straat rechts, de Rue de la Déportation te kiezen. In volle bebouwde stad vorderden we tussen de huizen op tamelijk drukke wegen. Voorbij tal van winkels, begaven we ons tenslotte linksaf in de Rue Eugène Germeau en kwamen terecht in het Quartier des Forges, een voormalige arbeiderswijk van de smederij van Clabecq. De typische arbeidershuizen gaven een idee van hoe het vroeger moet zijn geweest. Op het einde van de straat kwamen we aan de dwars gelegen Rue des Forges, om deze rechts in te draaien. Links van de weg konden we wandelen op het afgescheiden fiets- en wandelpad. Even verder maakte de weg een ruime bocht naar rechts, waardoor we zowat evenwijdig stapten aan de spoorweg links. Op het einde van de weg bereikten we het oude station van Clabecq, dat nu enigszins een vervallen indruk geeft. Een symbool wellicht van ooit vergane glorie.

Aan het station kruisten we op het kuispunt de Rue de la Déportation en begaven ons aan de overzijde in de Rue Raymond Luyckx. We wonnen een beetje aan hoogte en vervolgden onze route evenwijdig aan de links gelegen spoorweg. Links kregen we over de spoorweg zicht op resten van de voormalige smederij van Clabecq, waarvan de bouw startte in 1752, met als uiteindelijk resultaat jaren later een hoogoven en een walserij. Voorbij de site maakte de Rue Raymond Luyckx een ruime bocht naar rechts en mondde uit op een Y-splitsing. We kozen de linkertak en kwamen vrijwel dadelijk terecht in een vrij modderige weg, wegens heraanleg van de openbare weg. Af en toe dienden we een begaanbaar pad te zoeken, teneinde het ergste de omzeilen. Rechts werd druk gebouwd aan nieuwe appartementsblokken. Nadat we niet zonder moeilijkheden het ergste achter de rug hadden kwamen we tenslotte terecht op de Rue d’Oisquercq, een smal kasseiwegje dat verliep in dalende lijn en even later overging in een holle weg. Voorbij de holle weg en gekomen aan een waterzuiveringsinstallatie, ging het wegdek over in asfalt. Bijna het einde van de weg aangetroffen, ter hoogte van het huis nr. 152, konden we links een smal onverhard wandelpaadje opgaan dat doorheen een gedeelte bos verliep. Eenmaal het stukje natuur achter de rug kwamen we uit op het jaagpad langs het kanaal Brussel-Charleroi op de zogeheten Quai d’Oisquercq.

We begaven ons rechtsaf op dit jaagpad, de Rue du Canal, om er even verder even halt te kunnen houden op een zitbank, waar we omstreeks 11:05 uur even konden genieten van een picknick met zicht op het kanaal en vooral genietend van het aangename zonnige herfstweer. Na deze wandel- en eetpauze wandelden we nog even verder op het jaagpad tot aan de eerste brug over het kanaal. Via een smal paadje ging het schuin rechts de dijk op, om boven onmiddellijk links de brug over het kanaal op te gaan. Aan de overzijde ging het dan scherp rechtsaf via alweer de Rue du Canal, om dan het jaagpad naar links op te gaan, ditmaal op de linkeroever van het kanaal Brussel-Charleroi. Volgens onze routegegevens, zouden we nu over een afstand van zowat 2 km het jaagpad bewandelen tot aan de sluis van Ittre. We maakten er een ruime bocht naar links en omstreeks de klok van 12:20 uur mondde het jaagpad uit op de iets hoger gelegen Rue du Sart, ondertussen op het grondgebied van Ittre. We stapten rechtdoor om enkele honderden meters verder het sluiscomplex aan te treffen, zowat halverwege de geplande wandeling. We hielden er even halt om even de dorst te lessen en vooral de omgeving te bekijken. Omwille van de heersende drukte ter hoogte van de jachthaven, hielden we het bij een eerder korte wandelpauze.

Via een tweetal draaihekken konden we nadien via de sluis het kanaal oversteken en kwamen aan de overzijde op de Rue de l’Ancien Canal uit, om deze naar rechts op te gaan. Opnieuw konden we even in dalende zin verder stappen richting jaagpad. Ter hoogte van enkele brievenbussen, kozen we schuin links een smal paadje dat een bosje inging, om kort erna het rechtse pad te bewandelen tot aan het einde van deze boszone. Geruime tijd konden we genieten van een bos in herfstoutfit, met paden bedekt met afgevallen bladeren en natuurlijk ontelbare kleuren. Toen we de bosrand hadden bereikt, ter hoogte van de Rue de la Samme, vrijwel dadelijk tussen de huizen, ging het aan de overzijde de Rue Champ de la Haie in, welke dadelijk een bocht nam naar rechts. Een korte beklimming leidde naar de iets verder gelegen rotonde, voorzien van enkele zitbanken. We namer en dan ook even omstreeks 13:20 uur de tijd om nog even te genieten van een hapje en een drankje. Even later, verlieten we aan de rotonde de weg en volgden schuin rechts, achter de woningen door een smal wandelpad, de Cité du Douaire, die tenslotte overging in een asfaltweg. We kruisten de Rue des Salisses, om na alweer een korte beklimming de Rue du Grand Closin aan te treffen, net in een haakse bocht naar links.

We betraden er zowat in de bocht een stenen fiets- en wandelpad rechtdoor naast een woning, de Rue Lieutenant Jean van Hoobrouck. Het smalle paadje eindigde in een bocht van de gelijknamige straat, waar we gewoon rechtdoor aanhielden tot op het kruispunt met de Rue de la Falize. Over korte afstand begaven we ons rechtsaf in de straat, tot we net vóór de Sint-Martinuskerk, inmiddels op het grondgebied van Oostkerk, links de Rue Delval konden inslaan. Deze licht hellende kasseiweg ging de kerk voorbij, om dan over te gaan in een asfaltweg in dalende lijn. We kozen er de eerste straat links, de doodlopende Rue de Stéhoux, welke ons even naar adem liet happen omwille van het steile karakter van de weg. Op het einde van de weg, konden we via een wandelpoortje een smal pad opgaan langs de rand van een veld. Het paadje eindige ter hoogte van de Rue de Virginal, welke we naar rechts indraaiden. Net vóór het huis nr. 197, ging het tussen twee woningen een grindpad in dat eindigde aan een kleine rotonde, om daar rechts de Rue Brison te kiezen. Aan een Y-splitsing kozen we links het smalle gedeelte van de Rue Brison dat doodliep op een stukje bos. We gingen haaks rechtsaf op een smal graspad dat opnieuw leidde naar de Rue de Virginal, om er ditmaal links af te slaan. Aan de eerste Y-splitsing ging het links verder op de Chemin des Prés, een smal pad achter de woningen, om uiteindelijk de erachter gelegen de Avenue de Korntal op te gaan naar links.

Net voorbij een complex flatgebouwen, kozen we rechts een wandelweg achter de gebouwen, dat iets later door een klein stukje bos ging, waarna het pad eindigde in de Avenue de Mirande. Deze Avenue over korte afstand naar links opgaand kwamen we op het kruispunt met de Rue des Frères Lefort. Net daar, aan een electriciteitscabine bevond zich een rustbank, om er rond de klok van 15:00 uur nog even te pauzeren en de laatste hapjes uit de rugzak te nuttigen. We zetten nadien onze tocht verder, om onder de spoorweg door te gaan. Net voorbij de tunnel ging de weg over in de Rue des Ponts, om nog onder een tweede spoorweg te gaan en de weg tot op het einde te bewandelen tot aan de N6, de Chaussée de Mons. We begaven ons op deze drukke weg naar rechts, tot aan de eerste straat rechts, de Rue de l’Industrie, die ons opnieuw tot aan het station van Tubeke liet gaan. We eindigden deze tocht omstreeks 15:30 uur na 19.589 stappen, klaar om de terugreis via trein aan te vangen.”

519: Zoutelande, Zaterdag 07 augustus 2021, 18,091 km. (10.307,941 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zeeland, met start en aankomst te Zoutelande. Na een lange verplaatsing vooraf via Cambio, konden we terecht op de gratis parking op de De Bucksweg, vóór het Fletcher Zuiderduin Beachhotel. Na vooreerst te hebben genoten van een laat ontbijt, konden we omstreeks 10:45 uur de wandeltocht aanvangen. We verlieten de parking en begaven ons op de De Bucksweg in de richting van het reeds vernoemde hotel. We stapten rechts van het hotel op een brede asfaltweg in de richting van de duinen. Op het einde van de weg kwamen we terecht op het dwars gelegen Fietspad Westkapelle – Zoutelande. We draaiden het fietspad op naar links om aan de eerste trap naar rechts het fietspad te verlaten en via de trappen bovenop de duinen te komen, waar we het knooppunt 91 konden waarnemen. Tevens konden we de routetekens waarnemen van het Nederlands Kustpad 1. Bovenop de duinen verkregen we dadelijk zicht op de zee en begaven we ons linksaf op het daar gelegen wandelpad. Via een brede op- en neergaande grindweg, stapten we enkele strandpaviljoenen voorbij, tot we ter hoogte van het strandpaviljoen De Strandzot omstreeks 11:10 uur even afdaalden tot op het strand, teneinde daar even te genieten van een kopje koffie. Nadien ging het opnieuw via de trappen de duinen over, om na een bocht naar links opnieuw aan te komen op het Fietspad Westkapelle – Zoutelande. Ditmaal volgden we het fietspad tussen de duinen en de drukke N288, de Westkapelseweg, tot het fietspad naar links draaide en eindigde op de N288. Gelukkig konden we langs deze weg het voetgangerspad rechts van de weg bewandelen.

We begaven ons dus op de N288 rechtsaf en volgden deze weg tot we rechtsaf aan het knooppunt 71, opnieuw het wandel- en fietspad schuin rechts konden indraaien. Deze smalle Westkapelseweg ging voorbij het Strandpaviljoen De Branding opnieuw de duinen in. We bevonden ons terug op het traject van het Nederlands Kustpad 1 dat met wat hoogteverschillen tussen de duinenbeplanting verliep. Even verder, bij het bereiken van het centrum van Zoutelande, daalden we naar links even af via alweer een reeks trappen tot op het Willibrordusplein aan de Catharinakerk. Na het nemen van enkele foto’s van het plein, gingen we aan de kerk rechts verder doorheen de Langstraat, om even verder ter hoogte van het Terras De Slak, rechts te houden via het Duinstraatje en opnieuw hogerop de duinen op te zoeken. Nogmaals bevonden we ons op het Nederlands Kustpad 1. Na een haakse bocht bevonden we ons op het Meester Schoenmakerpad, om dit vrij vlug naar rechts te verlaten via het Dan Flunderpad. We wandelden dan een eerste bunker voorbij, om er natuurlijk even halt te houden en van nabij te bekijken. In de nabijheid verkregen we dan een tweede bunker welke we van nabij konden aanschouwen, jammer genoeg was het museum tijdelijk gesloten, vermoedelijk was de reden daarvoor te vinden bij Corona. Het smalle wandelpaadje kronkelde verder tussen de beplanting en af en toe ging het wat op en neer. Een breed grindpad leidde ons verder, met steeds zicht op de zee welke we rechts konden waarnemen.

Na geruime tijd nog steeds het Nederlands Kustpad 1 te hebben gevolgd, kwamen we aan het knooppunt 13, ter hoogte van het Strandpaviljoen Valkenisse, ondertussen de klok van 13:00 uur nabij. Ook daar hielden we even kort halt om even de dorst te lessen. Na dit oponthoud wandelden we aan het knooppunt 13 rechtdoor verder op de Duinweg, tot we schuin links konden afdalen richting Strandcamping Valkenisse. Daar aan de ingang begaven we ons rechts op een geasfalteerd wandel- en fietspad, eveneens Duinweg. Amper enkele honderden meters verder kwamen we uit op een restant van het Landfront Vlissingen, een onderdeel van de Atlantikwall. We verlieten het fietspad naar links en wandelden op een brede grasweg letterlijk tussen de drakentanden. Op het einde ging het scherp rechtsaf om een volgende serie drakentanden aan te treffen en er de Duinweg te kruisen. Aan de overzijde ging het doorheen een gedeelte bos opnieuw richting duinengordel. Uiteindelijk, na nog even te hebben genoten van bos, zon en zee, mondde de Duinweg uit op de Vroonweg, inmiddels grondgebied Klein-Valkenisse. Daar troffen we het knooppunt 22 aan. We gingen de Vroonweg op naar links, een smalle kasseiweg tussen landerijen welke leidde naar de Klaassesweg, die we naar rechts dienden te volgen. Ook daar konden we gebruik maken van het brede afgescheiden fiets- en wandelpad bezijden de weg. Aan het eerste kruispunt verlieten we kort daarna de weg naar links door de Lageweg op te gaan. Net voorbij een boerderij verliep een nieuw aangelegd fietspad dwars over de Lageweg, net aan het knooppunt 23. We sloegen dan ook linksaf en wandelden verder op dit fietspad, naast een waterloop links van het pad.

Na een haakse bocht naar rechts eindigde het fietspad wat verder aan de Valkenisseweg, die we naar rechts opgingen, zij het dan aan de overzijde van de weg, op het afgescheiden fiets- en wandelpad. Ruim een lange bocht verder, begaven we ons links op de Brasserwegeling, juist aan het wandelknooppunt 27. Een smal asfaltwegje middenin de natuur, dat we volgden tot aan een dwars gelegen waterloop, waar we haaks linksaf draaiden en naast de waterloop verder gingen, tot het knooppunt 24. Via een brugje overschreden we naar links het water en vervolgden onze tocht door een gedeelte ongerepte natuur met veel riet en tal van kleurige bloemen. We staken nogmaals via een brugje een waterloop over en wandelden stilaan terug in de richting van de bewoonde wereld. Na enkele kort op elkaar volgende bochten mondde uiteindelijk de tot nog toe gevolgde grindweg opnieuw uit op de Klaassesweg. We dwarsten de openbare weg en volgden aan de overzijde een ander kronkelend pad voorbij het Vakantiepark De Meerdaal. Net er voorbij kwamen we langs het knooppunt 21, om daar haaks rechts te kiezen. Een smal wandelpad, andermaal Duinweg genaamd, leidde stilaan naar de bewoonde wereld, vermits we even later Noordendolfer betraden. Amper de weg naar rechts opgegaan, dienden we links de Bosweg te kiezen, een betegelde weg tussen de villa’s. We passeerden er de Rooms Katholieke Toeristenkerk St. Catharina, on net er voorbij rechts het Elzenlaantje in te slaan. Kort erna ging het links op een smal wandelpad tussen de achtertuintjes van de aanpalende straten. We kruisten het Olmenlaantje, waarna het pad eindigde ter hoogte van opnieuw de Bosweg.

We gingen rechtsaf en kwamen dadelijk aan op het kruispunt met de N288, de Langendam. Deze drukke invalsweg volgden we tot net voorbij de laatste woningen links van de weg. Daar konden we de drukte verlaten via een smal wegeltje naast de weg, dat nadien, net voorbij de kazerne van de Brandweer, een bocht maakte naar links. Het wegeltje leidde doorheen een klein buurtparkje, alwaar we het knooppunt 75 aantroffen. We kozen er op de splitsing de linkertak en bereikten op de rand van het parkje reeds het knooppunt 74 aan de Molenweg. We begaven ons op de Molenweg linksaf, richting centrum van Zoutelande, waarbij we dan ook de mooie Korenmolen van Zoutelande van nabij konden zien. De Molenweg verder volgend, kwamen we tenslotte via de Smidsstraat opnieuw in het centrum van Zoutelande op de reeds eerder bezochte Langstraat. Alvorens opnieuw de richting van de wagen te kiezen, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie in café De Fiets, waar we even met onze consumptie van het terras dienen de vlucht te nemen naar binnen, omwille van een fel onweer. Eenmaal de bui overgewaaid, beklommen we tegenover de kerk opnieuw de hoger gelegen dijk en begaven ons rechtsaf richting knooppunt 71. We wandelden nu in omgekeerde richting zoals voorheen op de dag naar het knooppunt 91 en nadien richting parking. We eindigden dan ook deze tocht bij de noorderburen omstreeks 17:00 uur na 23.456 stappen. Alvorens terug richting België te kiezen, bezochten we nog even het nabij gelegen Westkapelle. Bekend omwille van de gevechten tijdens de bevrijding in 1944.”

518: Neigem, Dinsdag 21 juli 2020, 21,495 km. (10.289,85 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Pajottenland, met start en aankomst te Neigem. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de startplaats van deze wandeltocht ter hoogte van het knooppunt 13 in Bevingen, net aan de daar gesitueerde kapel Heilige Rita. Na een broodje op een van de zitbanken in het nabije parkje, konden we omstreeks 10:00 uur van start gaan, onder een min of meer zonnige hemel. We wandelden de kapel voorbij teneinde de doodlopende straat Bevingen te volgen tot op het einde. Hierbij gingen we het knooppunt 14 voorbij. Daar ging het schuin rechts een stijgende veldweg op, langs de rand van het Neigembos, om nadien via een haakse bocht naar rechts, het bos zelf in te gaan. Een soort holle weg liet ons nog wat verder aan hoogte winnen. Deze eerste passage doorheen het Neigembos was slecht van korte duur, vermits we het bos opnieuw verlieten en in dalende lijn de Steenstraat volgden, een smal kronkelend betonwegje. We kwamen wat lager terecht in Meerbeke tussen de huizen, om er een Y-splitsing aan te treffen met de Natteschoot rechts. We sloegen deze smalle betonweg in, opnieuw richting Neigembos, tussen de akkers door. Dit vrij bochtige wegje liet ons opnieuw aan hoogte winnen, tot waar de verharding ophield. We hielden dezelfde richting aan op een veldweg, om dan via een ruime bocht naar rechts, zowat het hoogste punt van het bos te bereiken, de Nellekensberg, 89 m. Even er voorbij vonden we het knooppunt 16.

We gingen er haaks linksaf en wandelden het bos uit, om aan te komen in de Neerstraat. Waar de verharding begon, verlieten we dadelijk de weg naar links op een smalle wegel tussen de velden. Op het einde van dit kaarsrechte pad kwamen we in de Nellekensstraat, een smal betonbaantje, dat we over korte afstand naar rechts opgingen, tot het knooppunt 811. Daar daalden we af naar links via een smal wegeltje, de Kleinen Tombergweg, om door een klein stukje van het Berchembos te gaan, tot aan het knooppunt 818. We stapten er voorbij het bos rechtdoor verder op een dalende weg, Bultkets, tot we beneden het kruispunt bereikten met Ternat. We gingen rechtsaf, het doodlopende gedeelte in, om op het einde via een bospad, de Postkoetsweg op te gaan, nogmaals doorheen een deel van het Berchembos. We kregen er een verscheidenheid aan wandelbeleven: een gedeelte vlonderpaden, smalle bospaadjes en wat klimwerk. Eenmaal het hoogste punt bereikt, konden we er even uitblazen en genieten van een picknick omstreeks 11:55 uur. Na te hebben genoten van deze maaltijd troffen we het knooppunt 817 aan, om er enkele honderden meters de Berchemstraat in te gaan, tot we linksaf konden via de Poelkveldstraat. Deze dalende asfaltweg tussen de velden, liet ons voorbij de Hemelweg gaan, tot we iets verder rechtsaf konden op de Krommen Kemelweg, Voetweg 85, inmiddels op het grondgebied van Pamel. Het smalle pad mondde uit in de Omloopstraat, tevens knooppunt 809.

We begaven ons linksaf in de Omloopstraat en wandelden langs de rand van het rechts gelegen Hulsbroekbos. Net aan de bosrand gekomen, knooppunt 808, verlieten we de weg naar rechts, via een houten balk over de beek en betraden het Hulsbroekbos zelf. Op het einde van het bos kozen we haaks rechtsaf en volgden de bosrand via de Kleinen Halleweg, Voetweg 71, tot we terug de openbare weg aantroffen, de Grotstraat, net aan een kleine kapel. We draaiden rechts de weg op en kwamen amper 100 m verder aan de Grot van Poelk, knooppunt 807. Voorbij de grot stapten we rechtdoor verder tussen de velden, op de smalle asfaltweg, opnieuw klimmend tot op het einde, het kruispunt met de Berchemstraat. We gingen de weg op naar links en stapten tussen de bewoning door, voorbij het knooppunt 804, tot aan het knooppunt 805. Daar gingen we haaks rechtsaf en verlieten de weg voor een onverharde weg tussen de weiden, terug richting Berchembos. Het paadje mondde uit op de weg, Berchembos genaamd, net ter hoogte van het knooppunt 810. We kruisten de weg om aan de overzijde een smal bospad te kiezen dat ons nogmaals door een gedeelte van het Berchembos liet gaan, voorbij knooppunt 812. Het einde van het bos aangetroffen, volgde een veldwegel tussen weiden, tot aan de Woestijnveldweg, welke leidde naar de Woestijnstraat, knooppunt 813.

We volgden de stijgende Woestijnstraat naar links tot het knooppunt 814, om er rechtsaf eveneens de Woestijnstraat te kiezen. Ditmaal gemakkelijk afdalend, kwamen we voorbij de wit geschilderde Woestijnkapel, alwaar we even halt hielden omstreeks 13:15 uur voor een picknickpauze. Op de gevel van de kapel troffen we een bronzen schelp aan, bekend voor diegenen vertrouwd met de pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. Na te hebben genoten van een wandel- en eetpauze, daalden we nog wat verder af, om voorbij de kapel, schuin rechts de Bettestraat in te wandelen. Daar konden we vrijwel dadelijk nog eens pauzeren om 13:35 uur, voor het nuttigen van een lekker ijsje bij Hoeveijs Gooik. Na deze lekkernij stapten we verder door de Bettestraat tot op het einde, vooreerst nog flink dalend, nadien eerder vlak tussen velden, om tenslotte opnieuw fors aan hoogte te winnen. De weg eindigde ter hoogte van een pleintje aan de dwars gelegen Drie Egyptenbaan, ondertussen het knooppunt 211. We kuisten de weg om aan de overzijde de Kroonstraat op te stappen. Deze dalende kronkelende smalle asfaltweg liet ons het knooppunt 229 passeren, om wat later aan het knooppunt 273, rechts de Gotestraat in te gaan. Deze landelijke weg, naast een beek werd bewandeld tot het knooppunt 11, om daar links een brede grasweg in te draaien, de Grootoosteykenweg.

Deze grasweg eindige aan de Oosteikendreef, welke we over korte afstand rechts volgden, tot we links via een kerkenpad de drukke N28, de Ninoofsesteenweg konden kruisen, om aan de overzijde door middel van een wandelpaadje uit te komen in Windschof. Via een links-rechts afslag volgden we verder Windschof richting centrum van Lieferinge. Daar konden we om 15:10 uur even genieten van een frisdrankje op het terras van ’t Stalleke op de Lieferingeplaats tegenover de kerk Onze-Lieve-Vrouw Lichtmis. Na even te hebben genoten van een glaasje cola, wandelden we het plein over, voorbij de kerk om daar een smal asfaltpaadje aan te treffen, het Kosterstraatje dat ons leidde naar knooppunt 10, op het kruispunt met de Muntstraat. We begaven ons rechtsaf in de Muntstraat tot op het kruispunt met Kasseide, om daar de richting linksaf te nemen. In de eerste bocht verlieten we deze kasseiweg rechtdoor op de Kapellestraat, een smal stijgend kasseiwegje dat uitmondde aan het knooppunt 4 met de Brusselseheerweg. We draaiden links deze brede aardeweg op, welke zich via enkele bochten een weg zocht tussen de landerijen, waarna we het knooppunt 5 vonden. Daar begaven we ons rechts op de Neigemveldweg, een volgende aardeweg die leidde tot aan Kerkveld. We bewandelden dit asfaltwegje naar links tot we rechtsaf konden via de Schone Veldstraat. Waar de weg eindigde kozen we links een aardeweg, Varenberg.

Eenmaal de eerste woningen aangetroffen ging de weg over in asfalt en bereikten we het knooppunt 2. Op het kruispunt van Varenberg met Bosveld, kozen we deze laatste rechtsaf, een lange veldweg welke eindigde aan het knooppunt 3, op het kruispunt met de Kleiveldstraat. We draaiden scherp rechtsaf deze weg op, om na enkele bochten en zowat 2 km verder knooppunt 12 te vinden. Rechtdoor verder gaand kruisten we nogmaals de N28, ditmaal de Halsesteenweg om aan de overzijde Bevingen in te wandelen, op weg naar knooppunt 13, einde van deze wandeltocht, goed voor zowat 28284 stappen.”

517: Oud-Heverlee, Zaterdag 25 juli 2020, 17,784 km. (10.268,355 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst te Oud-Heverlee. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, bereikten we omstreeks 10:20 uur het station van Oud-Heverlee, in de onmiddellijke nabijheid van het wandelknooppunt 1, net aan de spooroverweg, start van onze geplande wandeldag. Jammer genoeg zou de dag verlopen onder een grijs wolkendek. We kruisten de sporen en wandelden de Bogaardenstraat in om er via een tweetal bochten af te dalen tot aan een eerste kruispunt. Daar ging de weg over in de Stationsstraat, om er rechtdoor te stappen richting Korbeek-Dijle. De Stationsstraat verliep in rechte lijn tussen de velden door en ging vrij vlug over in een kasseiweg. Via de brug overschreden we de Dijle, om net over de brug het knooppunt 515 te bemerken. Nog steeds verder rechtdoor de Stationsstraat volgend kwamen we voorbij de Sint-Bartholomeuskerk van Korbeek-Dijle en kwamen op het kruispunt met de dwars gelegen Korbeekse Kerkstraat. Net vóór het kerkportaal konden we een kunstwerk bewonderen van Tjerrie Verhellen ‘Over Leven’. Op het kruispunt sloegen we haaks linksaf, om wat verder de eerste straat rechts in te gaan, eveneens Korbeekse Kerkstraat. Amper 100 m verder kwamen we aan het knooppunt 516 ter hoogte van de N253, de Nijvelsebaan.

We kruisten deze drukke invalsweg en begaven ons aan de overzijde op een kasseiweg, de Hollestraat. Zoals de naam al min of meer liet vermoeden, een stijgende holle weg, op sommige plaatsen vrij steil aan hoogte winnend. Eenmaal het hoogste punt bereikt, verkregen we een schitterend uitzicht over de omliggende velden. Van rechts komende voegde zich de Kleine Hollestraat in, waarna we dezelfde richting aanhielden op deze smalle kasseiweg, voortaan Kleine Hollestraat genoemd, op weg naar de volgende passage door een holle weg. We kwamen even verder ter hoogte van een Y-splitsing, tevens knooppunt 517, om er verder te stappen via de linkertak, in feite zowat rechtdoor. Na een tweetal kort op elkaar volgende bochten, hadden we het hoogste punt bereikt en draaiden licht naar links tussen de eindeloze akkers. Deze Kleine Hollestraat verliep in licht dalende lijn en vervolgens opnieuw door een gedeelte holle weg tot aan het lager gelegen knooppunt 518. Hier ging het haaks linksaf de Korbeekstraat in, ditmaal een smal betonwegje. Tussen de akkers troffen we wat verder, andermaal een Y-splitsing het knooppunt 510, om er ditmaal links aan te houden en vrijwel dadelijk erop volgend haaks links te kiezen. We daalden wat verder om tenslotte opnieuw een vrij steile dalende holle weg in te gaan, die uitmondde op een kruispunt van holle wegen aan het knooppunt 511, met in het verlengde de Ruwaalstraat.

Ondertussen zowat de eerste 5 km achter de rug, hielden we er omstreeks 11:55 uur even halt voor een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze keerden we bijna 180° om, waarna we schuin links een stijgende onverharde weg opgingen, die dadelijk een bocht naar links nam. Tussen akkers en weiden, maakten we vervolgens nog een haakse bocht naar links. Uiteindelijk ging het wegdek over in een smalle kasseiweg en bevonden we ons in het Begijnhof, om er na een laatste haakse bocht naar rechts, knooppunt 512 te bereiken, ter hoogte van de dwars gelegen openbare weg, opnieuw de N253, de Nijvelsebaan. We stapten gelukkig slechts over korte afstand langs deze drukke weg naar rechts, om de eerste straat aan de overzijde links in te draaien, de Kleinebroekstraat. Op de hoek een klein kapelletje opgehangen aan een scheef gegroeide boom. Het smalle asfaltwegje ging voorbij de laatste huizen over in een veldweg en eindigde op een kruising van veldwegen, net vóór de Dijle, waar we het knooppunt 513 aantroffen. We gingen haaks rechtsaf doorheen een stukje bos en passerden vervolgens de rechts gelegen Langerodevijver, waar we even halt hielden in de vogelobservatiehut ‘De Doode Bemde’. Via enkele kijkvensters konden we het waterwild bekijken.

We zetten nadien onze weg verder doorheen het bos, om even voorbij de hut een Y-splitsing aan te treffen aan het knooppunt 211. Ditmaal hielden we links en wandelden geruime tijd op een pad dat min of meer het verloop volgde van de links kronkelende Dijle. We wandelden doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Doode Bemde. Na ongeveer 1 km langs de Dijle te hebben gewandeld, kwamen we aan het knooppunt 102, om er ditmaal haaks links via een brugje de Dijle over te steken en voorbij de parking te wandelen van de Doode Bemde. We kwamen zo terecht in de Reigersstraat en gingen opnieuw de spoorweg over. Tussen de woningen wonnen we iets aan hoogte om de dwars gelegen Leuvensestraat te kruisen. Aan de overzijde begaven we ons nadien in de Oude-Nethensebaan, teneinde deze te volgen tot we links de Kasteelstraat konden indraaien. Voorbij de laatste woningen ging het langs de rand van een links gelegen bos, om er wat later knooppunt 101 voorbij te wandelen. We gingen voorbij het terrein van VK Sint-Joris-Weert en kwamen tenslotte aan het einde van de Kasteelstraat ter hoogte van het knooppunt 100 aan de rand van het Meerdaalwoud. We begaven ons op een bosweg naar links, de Hazeveldstraat, welke ons bracht tot op de dwars gelegen Heculesdreef, tevens knooppunt 19.

We zouden vanaf dit punt over langere afstand doorheen deze kaarsrechte dreef wandelen, achtereenvolgens voorbij de knooppunten 19 en 18 tot aan het knooppunt 16, ter hoogte van de kapel Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergen. Daar aangekomen hielden we even halt voor een laat middagmaal omstreeks de klok van 14:15 uur. Na even te hebben genoten van de bosrijke omgeving en vooral van de broodjes, draaien we haaks links de Witte Bomendreef in en kregen ondertussen zicht op het Zoet Water rechts. Door het Bosreservaat Kleine Moerassen, kwamen we even verder aan het knooppunt 17 terecht. We behielden dezelfde richting en stapten via de Witte Bomendreef tot op de Waversebaan, langs de Molenvijver, een van de Zoete Waters. We draaiden rechts de Waversebaan op om meteen rechts de Maurits Noëstraat in te gaan. Daar konden we even op kracht komen dankzij een kopje koffie in Brasserie St. Jean, één van de talrijke horecazaken tegenover de vijvers. De klok van 15:00 uur nabij hadden we voldoende tijd om er een langere rustpauze in te lassen. Na deze aangename rustpauze stapten we verder langs de Maurits Noëstraat, tot we net voorbij het theater De Roosenberg, links een steile weg opgingen. Waar de weg eindigde gingen we rechtdoor via een bospaadje, de Nieuwedreef, om kort daarna links de Kapellendreef in te gaan, om er het knooppunt 14 te vinden.

Op deze kruising van bosdreven, vonden we omstreeks 15:55 uur een rustbank, waar we even konden pauzeren en vooral genieten van de laatste broodjes in de rugzak. Deze laatste rustpauze achter de rug wandelden we rechtdoor verder via de Kapellendreef naar het volgend knooppunt, 12, om er verder te gaan doorheen de Parnassusbergdreef tot het knooppunt 602. We verlieten de dreef naar links, om vervolgens via de Oude-Heverleestraat, welke later overging in de Vaalbeekstraat, het bos te verlaten. In de Vaalbeekstraat kozen we tenslotte rechts Voetweg 42, welke leidde naar de Waversebaan. Deze weg gingen we over om aan de andere kant verder de Vaalbeekstraat te betreden. De eerste straat rechts, de Francis Crabbéstraat, bracht ons tot op een Y-splitsing aan het knooppunt 11. Daar troffen we omstreeks 16:40 uur op de hoek café De Sortie aan, de hoogste tijd om even een frisdrankje te nuttigen. Even later, volgden we aan de overzijde van het café Voetweg 43, die uitmondde in de Dorpsstraat, welke we kruisten. Aan de overzijde ging het de Oude Pastoriestraat in en stapten we voorbij de Sint-Annakerk. Voorbij de kerk, aan het Saunahuisje, kozen we een smal tegelpad links, Voetweg 15, die uiteindelijk uitgaf op de Weidestraat, een onverharde weg naast de hoger gelegen spoorweg. Hier troffen we het knooppunt 10 aan, waar we haaks linksaf de veldweg volgden, evenwijding aan de spoorweg, terug naar het knooppunt 1 ter hoogte van het station van Oud-Heverlee. We eindigden dan ook deze mooie wandeling na 23.400 stappen te hebben gezet. Niet lang daarna konden we de terugreis aanvangen via een trein.”

516: Oostmalle, Zaterdag 26 september 2020, 18,266 km. (10.250,571 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Hoven, met start en aankomst te Oostmalle. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we het voertuig kwijt op de parking van het Domein de Renesse, in de nabijheid van het knooppunt 93, start van onze geplande wandeling. We konden aldaar, na een hapje vooraf omstreeks 10:15 uur op weg. We verlieten de parking naar rechts op een smal kasseipaadje en wandelden voorbij het praat- en eetcafé Het Koetshuis en tevens het beeld van de Wandelaar, symbool voor de Streek-GR Kempen. Ter hoogte van dit beeld begaven we ons linksaf op een wandelpad doorheen het domein, links van de kasteelvijver. In de verte konden we het kasteel de Renesse waarnemen. Na enkele bochten kwamen we voorbij de vroegere Rentmeesterswoning, met daarvoor op een restant van een boom, de Hummeltjes van het bos. We hadden in tussentijd een gedeelte bewandeld van de Trappistenroute, een fietsomloop van 44 km. We vonden er in de nabijheid van deze woning het knooppunt 92, om er haaks linksaf te gaan. We passeerden er de sportterreinen van Oostmalle, om er al vrijwel dadelijk knooppunt 91 te bemerken en er haaks rechtsaf te draaien. Het pad mondde uit op een brede dreef aan de rand van het domein de Renesse, aan het knooppunt 82, de Hooiberghoeve, die we over korte afstand linksaf bewandelden, tot we even verder schuin rechts een grindweg betraden, die leidde naar de openbare weg, Den Brekel.

Deze smalle asfaltweg betraden we naar links en volgden deze tot waar de weg overging in De Schaaf. Daar bevond zicht trouwens het knooppunt 81. We hielden de richting rechtdoor aan en wandelden verder via De Schaaf, om even voorbij een lange bocht naar links, de weg schuin rechts te verlaten door middel van de Schalmeidreef, op het grondgebied van Zoersel. Tussen riante woningen ging het even doorheen deze rustige woonwijk, tot we schuin rechts Kievitheide konden indraaien. Op het einde, gekomen op een T-kruispunt, zetten we onze tocht verder naar links, eveneens via Kievitheide. We waren onderweg het kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes voorbij gegaan. Even verder kwamen we uit op Kievit, om er onmiddellijk linksaf de eerste straat links te kiezen, de Duifstraat. Deze weg mondde uit op de T-kruising met eveneens de Duifstraat, waar we ditmaal rechts verder stapten. Op het einde kruisten we de drukke N14, de Oostmallebaan, om aan de overzijde verder te wandelen via de Maalstraat. Doorheen een deels boszone, waar nieuwbouw aan de orde is, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 80 op de Salphensebaan. Vermits we op zoek waren naar een sanitaire stopplaats en tevens een kopje koffie, verlieten we even het geplande traject en volgden de Salphensebaan naar rechts tot aan de hoofdweg doorheen Zoersel, om daar uiteindelijk omstreeks 12:00 uur te kunnen genieten van een kopje koffie in ’t Retro Café.

Na een wat langere rust-en koffiepauze, keerden we een eindje op onze stappen terug en begaven ons opnieuw in de Salphensebaan om er ditmaal het knooppunt 80 voorbij te wandelen. Deze vrij bochtige weg liet ons even verder halt houden aan de kapel Salphensebaan, opgericht in 1952, welke de vorm heeft van een verkleinde basiliek. We volgden verder de Salphensebaan, ditmaal tussen uitgestrekte velden en weiden, tot we zowat op het einde van deze lange kronkelende weg uitkwamen bij de Sint-Antonius Abt Kapel van Zoersel, opgericht in 1626, toen de streek werd getroffen door een pestepidemie. Net voorbij de kapel, op een kruispunt vonden we het knooppunt 85. We gingen haaks linksaf, ditmaal via Salphen, om aan de eerste splitsing, tevens knooppunt 87, schuin rechts de Spuydreef te kiezen. Een betonweg welke ons liet genieten van de doortocht door het bos. Via deze lange kaarsrechte weg, kruisten we de drukke N153, Heihuizen, om aan de overzijde verder rechtdoor te gaan op een brede grindweg, eveneens door het bos. Op het einde van het rechte gedeelte, aan het knooppunt 18, volgden we verder de Spuydreef in een bocht naar rechts. Door middel van tal van bochten vorderden we verder door dit mooie en rustige bos.

We stapten even verder het agglomeratiebord van Vlimmeren voorbij, eenmaal de rand van het bos bereikt. Opnieuw tussen de reeds kalende akkers volgden we nog steeds de Spuydreef, tot we voorbij de eerste huizen het kruispunt bereikten met de N104, Zilvereind, een drukke weg die we slechts over vrij korte afstand naar links dienden te volgen. Amper 100 m verder begaven we ons schuin links in een autovrije weg, de Lepelstraat, welke ons het knooppunt 14 liet aantreffen. Vermits we hier in de nabijheid waren van het centrum van Vlimmeren, volgden we even naar rechts Draaiboom, om op het volgende kruispunt links de Kerkstraat in te draaien, welke leidde naar het centrum van Vlimmeren. Daar vonden we net naast de Sint-Quirinuskerk enkele zitbanken, goed om er omstreeks 14:35 uur te genieten van een lange wandelpauze en er tevens te denken aan de inwendige mens. Jammer genoeg in de nabijheid geen horeca geopend. Ter hoogte van de kerk trouwens hadden we ondertussen het knooppunt 56 aangetroffen. Na te hebben genoten van een broodje, begaven we ons aan de overzijde van de kerk in de Hoogstraat, kruisten er aan het knooppunt 16 Heidijk, om er rechtdoor verder te gaan op de Vlimmerseweg. Na het overschrijden via een brugje van de Koeischotseloop, overschreden we tevens de grens tussen Vlimmeren en Oostmalle en ging de weg over in de Vlimmersendijk.

Tussen akkers ging het op die manier steeds dezelfde richting uit, tot we uiteindelijk aan het knooppunt 21 de dwars gelegen weg Molendreef kruisten en aan de overzijde nog over korte afstand de Vlimmersendijk verder ingingen. Aan het eerste kruispunt sloegen we scherp links Vogelsanck in, om dadelijk rechts de Oude Meirstraat in te draaien. Na enkele bochten kwam deze weg tussen de huizen uit op een van de hoofdwegen door Oostmalle, de N153, de Herentalsebaan. Hier besloten we de wandeling stilaan te eindigen, we begaven ons dan ook rechtsaf de Herentalsebaan op welke leidde naar het centrum van Oostmalle. Alvorens de terugreis aan te vangen, genoten we nog even van een kopje koffie in het centrum van de gemeente in café xtra. Even later omstreeks de klok even voorbij 16:00 uur begaven we ons terug naar de parking van het Domein de Renesse om huiswaarts te keren na zowat 24035 stappen te hebben gezet in Oostmalle en omgeving.”

515: Galmaarden, Zaterdag 28 november 2020, 18,537 km. (10.232,305 km.)

“Een wandeltocht via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Pajottenland, met start en aankomst te Galmaarden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de startplaats van deze geplande tocht, met name het Marktplein van Galmaarden. Na een hapje vooraf, konden we omstreeks 10:20 uur onder een stralend blauwe hemel van start gaan, ter hoogte van het knooppunt 6, tegenover de plaatselijke kerk Sint-Petrus. We verlieten het Marktplein en begaven ons links van de kerk in de doodlopende Kammeersweg, een betegelde bochtige weg, in dalende lijn. Waar de weg eindigde veranderde de weg in een grindpad. We volgden er een tijdje de plaatselijke Ringmuswandeling en kwamen even verder aan de oever van de Mark. Via een brugje overschreden we de waterloop, om dan linksaf verder te wandelen langs de oever. Het kronkelend pad volgde het verloop van de rivier doorheen een stukje bos, waarna we bij het einde van het bos, doorheen een weide verder gingen. We kwamen zo terecht op de openbare weg, de Munkbaan aan het knooppunt 607, ondertussen op het grondgebied van Tollembeek. Daar konden we even de Eetvelde watermolen van nabij bekijken. Via een brug aan de molen ging het nogmaals de Mark over, waarna we de Munkbaan verder inwandelden. We volgden het smalle asfaltwegje tussen de velden door, tot op het kruispunt met de Hollestraat, waar we rechtsaf draaiden. Ter hoogte van de eerste bocht naar rechts, gingen we rechtdoor via een smalle landelijke weg, de Molenveldbaan.

We wonnen er langzaam aan hoogte en kregen er schitterende vergezichten. De akkers waren zo goed als kaal, gelet op de periode van het jaar. Toch konden we genieten van een aangenaam herfstzonnetje. Op het einde van deze kaarsrechte weg, ging het via een ruime bocht naar rechts tot op de dwars gelegen weg, Sint-Leonardus, welke we slechts over vrij korte afstand naar links volgden, tot aan het knooppunt 610. Daar, met op de hoek een boerderij, begaven we ons rechtsaf op de Ketelbaan, andermaal een smalle weg tussen de akkers en weilanden. In dalende lijn leidde deze Ketelbaan ons naar het kruispunt met de Nemerkendries, alwaar we het knooppunt 609 konden bemerken. We bevonden er ons op een klein pleintje, voorzien van een zitbank, waar we omstreeks 11:35 uur even een pauze namen, teneinde een hapje te eten en even rustend te genieten van het zalige herfstweer. Op het pleintje konden we ondertussen even van nabij een kapelletje bekijken ter ere van Onze-Lieve-Vrouw en de Heilige Barbara. Na deze wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg en gingen aan het kapelletje rechts verder via Nemerkendries en kruisten wat later de Hollestraat. Aan de overzijde van de weg ging het de Modrielaan in, een weg welke verliep richting Mark. Net vóór de brug over de Mark, aan het knooppunt 608, verlieten we de Modrielaan naar links via een aardeweg, een stukje bos in. Zowat 1,5 km volgden we nu de oever links van de waterloop, vaak dicht bij de rivier en dan opnieuw er even van verwijderd. We trokken door enkele kleine percelen bos en stapten in hoofdzaak tussen weiden door.

Tenslotte mondde het pad uit op de openbare weg aan het knooppunt 600, in een bocht van de N272, de Vollezelestraat. We genoten er om 12:30 uur even van een late middagmaaltijd, net voorbij een brug over de Mark. In de verte was de toren van de Sint-Martinuskerk van Tollembeek duidelijk waar te nemen. Na deze rustgevende pauze keerden we op onze stappen terug, om via de brug opnieuw de Mark over te gaan en dadelijk rechtsaf opnieuw de oever van de waterloop te volgen. Via diverse weilanden, volgden we terug min of meer het verloop van de rivier en gingen het knooppunt 643 voorbij, om er verder rechtdoor aan te houden. Zowat halverwege tussen de knooppunten 643 en 404, gingen we voorbij een smal houten brugje dat rechts over de Mark voerde. We bleven echter dezelfde richting aanhouden langsheen de Mark, tot we tenslotte stilaan naar links uitweken en de aardeweg overging in een asfaltweg ter hoogte van de eerste woningen van Herne. We bevonden er ons in de Gessereyendries. Even alvorens de drukke N255, de Ninoofsesteenweg te bereiken, draaiden we rechtsaf de Boesmolenstraat in, net aan het knooppunt 404. We wandelden nogmaals via een brugje de Mark over, net aan de Boesmolen, een watermolen rechts van de weg. Net voorbij de watermolen, aan het knooppunt 403, verlieten we de weg naar links op een veldweg, welke ons vrij kort erna opnieuw de Mark liet overgaan, om vervolgens op de linkeroever te vorderen tot aan de Scherpstraat.

We draaiden de weg links op en kwamen meteen aan het kruispunt met de Stationsstraat, de N269. Ook daar ging het over korte afstand naar links, om dan aan de overzijde van de weg, de eerste straat rechts te kiezen, Rendries. We stapten voorbij het knooppunt 4 en zetten onze weg verder, nog steeds via Rendries. Ook nu verliep de weg in hoofdzaak tussen de velden. We staken de spoorweg over, om even later, gekomen aan het knooppunt 400, rechts een smal pad te kiezen, dat doorheen een klein perceel bos verliep, om dan schuin rechts tot aan de spoorweg uit te komen, ter hoogte van het station van Herne, inmiddels knooppunt 401. We staken nogmaals de spoorweg over en gingen via de Breemstraat tot aan de Stationsstraat, die we links insloegen, waarna we rechts de Frans Minnaertstraat kozen. Deze weg ging voorbij de sporthal De Hernekouter, om ter hoogte van de voetbalvelden linksaf de Lorengdreef in te wandelen. Die straat mondde dan uit in de Lorengstraat, om er om de hoek het knooppunt 402 aan te treffen. We kozen links een smal wandelpad naast een woning, welke ons de Imbeekstraat liet kruisen, om aan de overzijde rechtdoor aan te houden via de Dronkaertstraat. Net over een beekje veranderde de naam in Groenstraat, welke we in dezelfde richting zouden volgen tot aan de Processiestraat, om die rechts in te draaien. Vervolgens ging het aan de eerste straat linksaf via de Begijnhofstraat, waar we vrij vlug knooppunt 601 voorbij gingen.

We bevonden ons ondertussen opnieuw op het grondgebied van Tollembeek. De Begijnhofstraat liet ons wat verder aankomen in de Statiestraat, die we heel even naar links indraaiden, om dan aan de overzijde rechts de Flieterweg op te wandelen, om er dadelijk links de Flieterkouter in te gaan, tot het knooppunt 602. We draaiden nogmaals linksaf, eveneens via Flieterkouter, om er na enkele bochten voorbij de Flietermolen te gaan. Enkele bochten later, ging de weg over in de Zeuningenstraat, welke ons leidde tot in de Muylebeekstraat. We hadden ondertussen opnieuw Galmaarden bereikt en begaven ons in de Muylebeekstraat rechtsaf, om er nogmaals de spoorweg over te gaan. Voorbij het spoor stapten we voorbij het knooppunt 603 en hielden dezelfde richting aan tot het knooppunt 605, waar we rechtsaf Hazendries insloegen. Amper 200 m verder vonden we knooppunt 606 net ter hoogte van de spoorweg. We gingen voor het laatst de spoorlijn over en trokken via Hazendries tussen de velden door tot aan de Plaatsstraat, die we kruisten, om aan de overzijde de Munkbaan in te gaan. We kwamen op die manier opnieuw aan het knooppunt 607, net aan de Eetvelde watermolen. We draaiden links de weide op en volgden in omgekeerde richting de weg terug naar het knoopunt 6 aan het Marktplein van Galmaarden. We eindigden dan ook deze wandeling doorheen de natuur na 24392 stappen omstreeks 16:40 uur. Alvorens huiswaarts te keren konden we op het Marktplein nog overgaan tot de aankoop van enkele mattetaarten.”

514: Zoersel, Zaterdag 15 oktober 2022, 18,3 km. (10.213,768 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht gaat gedeeltelijk via het traject van de GR5 en de GR565. Diverse afstanden kunnen worden gekozen. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de parking gelegen in de Boshuisweg te Zoersel, alwaar we kort daarna omstreeks 10:15 uur konden van start gaan, weliswaar voorzien van lichte regenval. Vanaf de parking volgden we de rood-witte tekens van de GR565 schuin links tussen de bomen tot aan het Boshuisje. Daar troffen we een kruising aan van drie GR-paden, de GR5, de GR565 en de Streek-GR Kempen. We stapten er rechtdoor, ditmaal op het traject van de GR5, het Zoerselbos in. Een smal kronkelend bospaadje liet ons genieten van de talrijke paddestoelen in het bos, waar we diverse kleuren konden onderscheiden: zwart, licht bruin, rood, grijs, enz. De varens waren inmiddels donkerbruin gekleurd en de geur van een nat bos was treffend. Na zowat 1 km naderden we een woning, waar links een betonweg begon. We hielden er de richting rechtdoor aan, op een brede aardeweg, de Hallesstraat. Net voor een bocht naar rechts, ging het haaks linksaf op een grindweg, de Lage Weg. Nog steeds wandelden we door het Zoerselbos, tot we wat verder langs de bosrand stapten. Ter hoogte van de links gelegen straat Hooidonkeinde, draaiden we rechts een smal boswegje in.

We vertoefden nu even tussen uitgestrekte weiden, om omstreeks 11:00 uur bezijden het paadje een picknickbank aan te treffen. Ondanks wat motregen, konden we er toch genieten van een broodje. We begaven ons opnieuw op weg en overschreden via een klein brugje de Grote Schijn. Op het einde van het paadje kwamen we op een T-kruising, alwaar we linksaf een brede aardeweg kozen. Deze weg mondde uit ter hoogte van een bocht op een betonweg, Medelaar, om er rechtsaf de weg op te gaan. Even verder verlieten we Medelaar aan de eerste zijstraat links, Kleine Medelaar. Dit smalle landelijke wegje liet ons voorbij Sanatur gaan, een zogeheten doe-mee-boerderij, om nadien uit te komen op de drukke Kwadestraat, de weg van Sint-Antonius-Zoersel naar Halle. Gelukkig dienden we deze gevaarlijke baan slechts over korte afstand naar links te volgen, om aan de T-kruising met Medelaar rechts te kiezen en nadien in de bocht naar links de weg te verlaten. Rechts van de weg bevond zich een kapelletje van O.-L.-V. van Lourdes, waar we een fietspad konden opgaan dat leidde naar de even verder gelegen Bloemenwijk. Het fietspad eindigde dan ook opnieuw op de openbare weg, de Wandelweg. Een brede asfaltweg tussen de nieuw gebouwde woningen. We draaiden de Wandelweg links op en maakten uiteindelijk een ruime lange bocht naar rechts, tot we linksaf konden via de Kleine Wandelweg.

Op het einde van de Kleine Wandelweg, ging onze tocht verder via een grindpad links, de Liersebaan, dat zowat 300 m verder passeerde voorbij de toegang tot het gemeentepark Halle Hof. We sloegen rechts het smalle wandelpad in en kwamen terecht aan het eigenlijke kasteel Halle Hof, voorheen het gemeentehuis en op de dag van vandaag een exporuimte. We maakten er een ommetje omheen het statige gebouw doorheen een deel van het park. Op een van de talrijke zitbanken konden we er omstreeks 12:20 uur overgaan tot het nuttigen van een middagmaal. Gelukkig was ondertussen de regen verdwenen en deed de zon moeite om door de wolken heen te breken. Na een korte rust- en eetpauze kwamen we nadien opnieuw op dezelfde plaats aan, bezijden het Halle Hof. We verlieten via dezelfde weg het gemeentepark en volgden rechtsaf verder de grindweg van voorheen. Enkele honderden meters verder kruisten we de gevaarlijke Eikenlaan, om aan de overzijde verder te gaan op de Lemmekensbaan, teneinde deze over zowat 1,3 km te volgen, tot aan een toegangspoortje rechts, om het bos in te gaan. Hier weken we een eerste maal af van het geplande parcours en wandelden rechtdoor verder op de Lemmekensbaan, nog steeds een brede aardeweg in het bos.

Op het einde van de Lemmekensbaan kwamen we op het kruispunt met de Kantonbaan, inmiddels op het grondgebied van Ranst, net aan de bekende Antitankgracht. We draaiden op het kruispunt rechts de brug over de gracht over en hielden er even halt aan de rand van het bos op een rustplaats. We hadden reeds bemerkt dat we ons nu bevonden op het Renier Sniederspad, dat we vanaf hier een tijdje zouden bewandelen. Na even halt te hebben gehouden, kruisten we de weg en begaven ons op het smalle grindpad, rechts naast de Antitankgracht. Het einde van het grindpaadje kwam uit op een kasseiweg, de Goorstraat, die we naar links indraaiden en die ons voorbij het fort van Oelegem liet gaan. Jammer genoeg niet toegankelijk wegens overwinteringsplaats voor vleermuizen. Een eindje voorbij het fort, dienden we dan via een brug links de Antitankgracht over te steken en de Knodbaan op te gaan, op het traject van de GR565. Echter, omwille van het ondertussen verschenen zonnetje, weken we nogmaals af van het geplande parcours en stapten er rechtdoor verder, eveneens via de Knodbaan, om ter hoogte van de eerste bocht, rechtsaf een brede dreef in de gaan, welke leidde naar het kasteel Vrieselhof. De dreef mondde uit net over een klein brugje voor de kasteeltuin. We volgden het wandelpad links van het kasteel om er over te gaan tot een langere wandelpauze op het terras van taverne-restaurant Remise. We waren dan ook reeds de klok van 14:15 uur voorbij om een eerste kopje koffie te nuttigen.

Een klein uurtje later begaven we ons terug naar de brug over de Antitankgracht en draaiden er rechts de Knodbaan in, waar we het traject van de GR565 zouden volgen tot op het einde van de wandeling. Na zowat 350 m de Knodbaan te hebben gevolgd, draaiden we links een aardeweg op, de Gescheurde Heide, op weg naar de Halse bossen. We kozen even later de eerste bosweg rechts die leidde naar een vijver, om daar linksaf te draaien. Het GR-pad in het oog houdend veranderden we vaak van richting, om na veel draaien en keren een kruispunt van boswegen te vinden ter hoogte van de Kantonbaan. We konden er even overgaan tot een late picknick omstreeks 15:40 uur. Na een kort oponthoud ging het aan de overzijde van de weg op een wandelpad naast een aardeweg die ons even verder liet aankomen aan de drukke betonweg Liefkenshoek. We kruisten de weg en begaven ons aan de overzijde verder op alweer een smal bospad dat vrij kronkelend verliep. Tenslotte mondde het pad uit ter hoogte van een bejaardencomplex, Residentie Halmolen, waar we rechtdoor gingen tot aan een grindwegje rechts. Dit leidde naar de openbare weg, de Halmolenweg om er linksaf te gaan. We bevonden ons nu in de nabijheid van het centrum van Halle. Via de Halmolenweg, de Meester Berghmansstraat, Halle Velden en de Kerhofweg kwamen we aan de Sint-Martinuskerk van Halle.

We maakten van de gelegenheid gebruik de kerk even te bezoeken, waarna we de hoofdweg doorheen Halle rechts opdraaiden en die volgden tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor de Peggerstraat konden opgaan. Deze 1,7 km lange weg tussen akkers en weilanden, leidde uiteindelijk terug naar het Zoerselbos, om uit te monden aan de afspanning In de Wandeling, met rechtdoor de Boshuisweg. Restte ons nog enkele honderden meters grindweg tot we opnieuw de plaats van vertrek, nabij het Boshuisje konden aantreffen. Ondertussen betere weersomstandigheden dan bij het vertrek van deze tocht, konden we om 17:30 uur de modderige wandelschoenen wisselen voor proper schoeisel en de terugreis aanvangen.”

513: Asse, Zaterdag 31 oktober 2020, 14,122 km. (10.195,468 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Brabantse Kouters (West), met start en aankomst te Asse. Na een voorafgaande verplaatsing via Cambio, konden we parkeren ter hoogte van het wandelknooppunt 21 in Buda, aan de woning met nr 32. Na een hapje vooraf konden we omstreeks 10:10 uur de wandeling aanvangen. We verlieten dadelijk de weg en volgden een smal tegelpad tussen twee woningen door, dat vlug overging in een grasweg tussen de velden. Na een linkse bocht verkregen we een grindweg welke uitgaf op de drukke N9, de Gentsesteenweg. Aan de overzijde van de steenweg begaven we ons in de Kelestraat, om er op het einde over korte afstand rechts aan te houden, eveneens Kelestraat. Kort daarna ging het links een smal pad in, Tomdries genaamd, dat schuin rechts verliep naar de N47, de Dendermondsesteenweg. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de parking, naast de Onbevlekt Hart van Mariakerk, welke bijzonder oogde omwille van de kerkklokken, naast het kerkgebouw. We vonden er tevens de aanduiding dat we een gedeelte volgden van het Kravaal-Kartelowandelpad. Vervolgens ging het voorbij de parochiezaal Ter Krokegem, om uit te komen in de Oude Dendermondsebaan, waar de route rechtsaf ging. Aan het volgende kruispunt, ter hoogte van de rechts gelegen Kelestraat, gingen we links een veldweg op tussen twee woningen. Aan een eerste splitsing kozen we links, om deze veldweg te volgen tot aan het kruispunt met het Meulewegpad. Daar begaven we ons op deze aardeweg rechtsaf om even verder uit te komen op de openbare weg, Koereit.

Over korte afstand volgden we deze smalle weg naar links om na een rechtse bocht een kruising te bereiken aan het knooppunt 29. We wandelden er min of meer rechtdoor een brede aardeweg op tussen akker en weiland, de Karteloweg, in de richting van een stukje bos in de verte. Op het einde van de Karteloweg, op een T-kruising begaven we ons rechtsaf op de Bosveldweg, welke ons in tegenwijzerzin een stuk doorheen het bosje liet wandelen. We kwamen aan de rand van het bosje opnieuw in de Bosveldweg, welke we ditmaal naar rechts opgingen om even later opnieuw de weg Koereit te bereiken. We volgden nu het smalle betonwegje naar rechts, stapten voorbij het Hof te Paddenbroeken en kwamen uiteindelijk terecht aan het knooppunt 403 op het kruispunt met Bladerenkwartier. We sloegen deze straat links in, langs weiden links en tuintjes rechts. Opvallend het aantal afgevallen bladeren op de weg. Op het einde van de weg kwamen we aan het knooppunt 28 op een T-kruispunt voorzien van een zitbank. We onderbraken onze wandeltocht dan ook omstreeks 11:55 uur voor het nuttigen van een broodjesmaaltijd. Na deze rustige herfstpauze begaven we ons op het kruispunt naar rechts, de Vossestraat in, welke eveneens verliep tussen akkers en die na enkele bochten eindigde op de dwars gelegen eveneens Vossestraat. Aan de overzijde ging het tussen twee woningen een smal pad op.

Het pad mondde uit aan het knooppunt 718 op een kruispunt van veldwegen. We gingen linksaf verder en bereikten een ovaal grasplein, Dries genaamd. Links ter hoogte van dit plein vonden we knooppunt 7. We begaven ons in de rechts gelegen Rauwakker, een doodlopende weg in een woonwijk. Waar de weg eindigde gingen we rechtdoor op een smal asfaltwegje dat leidde naar de N47, de Steenweg. Heel even gingen we links de Steenweg op, om aan de overzijde tussen twee woningen een smal paadje in te gaan, de Schaephuysselweg, om op die manier de Heerbaan te betreden en die links op te draaien. Even verder ging de Heerbaan over in Schaapeuzel, een asfaltweg, welke na een tweetal ruime bochten en voorbij de laatste woningen overging in een aardeweg. Zo kwamen we aan het knooppunt 27, om er rechtsaf de Cleygatweg te kiezen. Deze veldweg draaide in tegenwijzerzin omheen een klein bosje om nadien de Bosstraat aan te treffen. Deze aardeweg links opgaand bereikten we vrij snel knooppunt 70 aan de rand van het Kravaalbos. We wandelden nagenoeg rechtdoor via de Groenedreef het bos in, om amper een paar honder meters verder knooppunt 26 voorbij te gaan. De Groenedreef verder opgaand troffen we uiteindelijk knooppunt 48 aan op een kruispunt van bospaden. Ondertussen 13:45 uur geworden hielden we er even halt voor een korte wandel- en eetpauze, midden het Kravaalbos.

Een pauze later sloegen we aan het knooppunt 48 linksaf en bewandelden een bosweg, Verduynlos, nog steeds doorheen het uitgestrekte bos, om bij het verlaten ervan tenslotte opnieuw de openbare weg te vinden in de Lepelstraat. Deze betegelde weg leidde naar het knooppunt 24 op het kruispunt met de Kapellestraat, waar zich een klein grasplein bevindt. Aan het kruispunt gingen we bijgevolg links de Kapellestraat in, binnen de bebouwde kom van Asse-Ter-Heide en stapten tot aan de Sint-Hubertuskerk. We kruisten er nadien de drukke N9, de Gentsesteenweg en begaven ons aan de overkant in de Assestraat. Voorbij de laarste woningen eindigde de straat en ging deze over in een vrij smal grindwegje. Het pad maakte een ruime bocht naar links, tot we aan een Y-splitsing kwamen, net aan het knooppunt 23. We kozen de linkertak en stapten verder tussen de velden. Enkele honderden meters verder kruisten we aan het knooppunt 22 de Notestraat en zetten onze tocht aan de overkant verder op een andere grindweg, welke vrijwel dadelijk een ruime bocht maakte naar rechts. Gekomen net vóór een grote weide, ging het haaks linksaf, op een zigzaggende grasweg, die even verder uitmondde in de Keiweg. Even ging het over zeer korte afstand naar rechts op de doodlopende weg, om dan over te gaan in een smalle wegel. Dit paadje leidde ons uiteindelijk terug naar de openbare weg, Buda, de straat waar we voorheen waren van start gegaan aan knooppunt 21, voor deze eerder korte wandeling. We eindigden dan ook de tocht na 18.582 stappen te hebben gedaan.”

512: Boutersem, Zondag 16 juni 2019, 23,859 km. (10.181,346 km.)

“Onder een bewolkte hemel begon de dag, met een verplaatsing via bus en trein, naar de Leuvensesteenweg te Boutersem. Daar eindigde onze verplaatsing ter hoogte van de gebouwen van de vroegere Rijkswacht. We hadden immers gepland een volgende wandeling te starten langsheen het traject van de GR512, de reeds bekende Brabantse Heuvelroute. Omstreeks 09:35 uur gingen we dan ook op pad en verlieten de Leuvensesteenweg naar rechts via een pad naast het huis nr 318, een zogeheten Voetweg tussen tuintjes. Het pad liet ons de Martelarenstraat kruisen, om dan tussen enkele velden door, wat verder uit te monden in de Eksterstraat. We draaiden links deze betonweg op welke ons liet stappen tot op het kruispunt met de Dorpsstraat, die we andermaal links indraaiden. Via deze weg in de bebouwde kom van de gemeente kwamen we opnieuw op het Kerkplein van Boutersem, alwaar we een vorige etappe hadden afgesloten. Jammer genoeg nog geen horeca geopend, zetten we onze wandeling verder. We gingen rechtsaf de Brugstraat in om er voorbij de Sint-Hilariuskerk te gaan en er tevens even het plaatselijke kerkhof te bezoeken. We bevonden er ons trouwens op een gedeelte van de Sint Lucia Wandeling. Voorbij de kerk ging het in dalende lijn naar de tunnel onder de spoorweg door, om de richting rechtdoor aan te houden. Waar de Brugstraat bochtte naar links, begaven we ons rechtsaf op een smal wandelpad, Voetweg 29.

Tussen de velden door konden we al dadelijk genieten van de kleurrijke klaprozen en de okerkleurige graangewassen. Op het einde van dit wandelwegje gingen we rechts de Maagdomstraat op, een betonweg. Voorbij de laatste woningen ging de betonweg over in een veldweg, welke leidde naar een T-kruising van veldwegen. We kozen de linkertak en wandelden op die manier naar de nabije openbare weg, de Keizerstraat. We begaven ons rechts op deze bochtige smalle kasseiweg, waar de bermen opnieuw kleurrijk verschenen. Een kruispunt verder draaiden we links een brede aardeweg in tussen uitgestrekte akkers en weiden. Na een tweetal bochten gingen we via deze weg een stukje bos in. De aardeweg werd ondertussen een holle weg en maakte een ruime bocht naar rechts. Voorbij het bosje kwamen we terug tussen de eindeloos lijkende velden. Een volgende splitsing gebood ons rechts te houden, waarbij we de aanduiding bemerkten dat we het Velpehoeve Wandelpad volgden. We stapten er verder langs de rand van een bosje links van ons. Tenslotte verkregen we opnieuw een holle weg welke doorheen het bosje voerde, om nadien uit te komen net naast de autosnelweg E40. De aardeweg eindigde met een haakse bocht rechts-links tot op de Katspoelstraat. Via deze weg gingen we linksaf via de brug de E40 over.

Na zowat 500 m deze drukke weg te hebben bewandeld, konden we op het eerste kruispunt rechtsaf de Ooienbergstraat in. Op het einde van deze weg tussen de akkers kruisten we de Neervelpsestraat, net op de scheiding tussen de gemeenten Neervelp en Bierbeek. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Aarschotsestraat, een smalle kasseiweg behorende tot Bierbeek. Deze bochtige kasseiweg bracht ons tot aan de antieke gietijzeren wandelboom van Neervelp, het kruispunt van de GR512, de Streek-GR Hageland en de GR128. Ondertussen 11:15 uur geworden hielden we er een langere rust- en eetpauze. Na deze wandelonderbreking volgden we verder de kasseiweg tot op het einde, om daar rechts verder te gaan op kasseien, ditmaal via de Molensteenstraat. Vrij snel vielen de kasseien weg en ging het verder over een aardeweg. Op de volgende kruising van veldwegen, net aan een volgende wandelboom, draaiden we links een andere aardeweg op, de Vuilenbosstraat, zowat om 11:40 uur. Vanaf hier kregen we zicht op de watertoren van Bierbeek. Een kilometer verder, net vóór de openbare weg, de Opvelpsestraat, ging het schuin rechts een andere aardeweg op, Voetweg 78. Ongeveer 700 m verder ging het linksaf op een veldweg, welke overging in een kasseiweg, de Kleineheidestraat. De weg kwam uit op de Opvelpsestraat, die we links insloegen.

Amper 100 m verder ging het aan de overzijde de Krabbesheidestraat in, een smalle betonweg tussen de velden. Deze kronkelende weg langs tal van boomgaarden liep ten einde aan het huis nr 1. We begaven ons schuin links verder op een wegel, de Processieweg, bezijden de Molendaalbeek. Na 300 m dienden we normaal een brugje naar links over te gaan, doch we weken er even van de route af en wandelden de Processieweg tot op het einde, om aan te komen in de Dorpsstraat van Bierbeek, net naast de Sint-Hilariuskerk. Daar gingen we over omstreeks 12:50 uur tot een koffiepauze in Eet-Staminee In de Molen. Na de pauze bezochten we even het kerkhof omheen de kerk en keerden vervolgens op onze stappen terug naar het reeds vermelde brugje. Ditmaal gingen we rechtsaf de Molendaalbeek over om door middel van Buurtweg 94 de Bevekomsestraat te bereiken en die links op te gaan. Een bocht verder, tegenover de vierkantshoeve Bordingenhof, kozen we een smal kasseiwegje rechts, Kapelveld Buurtweg 64, een mooie holle weg. We kruisten de vrij smalle Oude Geldenaaksebaan en gingen aan de overzijde verder door de holle weg. Na een ruime bocht naar links, ging het een smal pad rechts in, om nadien voorbij een slagboom het Mollendaalbos in te wandelen. Een 800 m lange bosweg bracht ons omstreeks 14:05 uur tot aan de schuilhut Mollendaal. We gingen er over tot het nuttigen van een broodje, weliswaar niet in de schuilhut, welke was afgesloten omwille van instortingsgevaar.

Na een korte rust-en eetpauze gingen we aan de schuilhut links verder, om vrijwel dadelijk rechts een bospad te kiezen. Ongeveer 400 m verder draaiden we een grindweg op naar links, de Milsestraat, welke eindigde in de St.-Joris Weertstraat. Aan de overzijde stapten we nog een 150-tal m verder om daar rechts aan te houden op een smaller bospad tot aan de Walendreef. Na 1,3 km de dreef te hebben gevolgd, verliep het wandelparcours verder via de Godendreef, de Eleonoradreef en tenslotte de Weertsedreef, ondertussen een brede kasseiweg. We troffen er een picknickplaats aan waar we even konden pauzeren omstreeks 15:10 uur en even konden genieten van een hapje en een drankje. We kwamen even later aan op een van de parkings in de nabijheid van de N25, de Naamsesteenweg, om die over te gaan via een fiets-en voetgangersbrug. Aan de overzijde van de brug, inmiddels in het Meerdaalwoud, kruisten we de Weertsedreef en draaiden dadelijk rechtsaf, om even later de Tomberg te beklimmen, 102,5 m hoogte en die nadien rechtdoor opnieuw af te dalen. Beneden aangekomen aan de voet van de berg gingen we rechtsaf, om wat verder ter hoogte van de Stenen Tafel links te gaan. Bijna 600 m verder sloegen we rechts de Walendreef in om na 1 km stappen de Nethensebaan te bereiken, even voorbij de klok van 16:50 uur. De Nethensebaan naar rechts opdraaiend, stapten we tot aan de eerste kruising om daar links de Kleine Dreef te kiezen.

700 m verder, aan een vijfsprong van bospaden hielden we gewoon rechtdoor aan, om een bospad te bewandelen dat even later veranderde in andermaal een holle weg. We gingen onder een voetbrug door, maakten een ruime bocht naar links, waarna we een volgende vijfsprong bereikten. Daar kruisten we de Herculesdreef en gingen verder rechtdoor. Ondertussen kregen we in het bos bordjes welke de richting aangaven van het station van Sint-Joris-Weert. Na nog enkele richtingsveranderingen kwamen we tenslotte op de Oude Nethensebaan, om daar via een dalende holle weg, de Borrestraat stilaan het Meerdaalwoud te verlaten. Onmiddellijk na het verlaten van het woud bevonden we ons tussen de woningen en gingen de straat uit tot aan de spoorlijn. We eindigden dan ook onze etappe in Sint-Joris-Weert, om er in het nabije station de terugreis aan te vangen, na een weliswaar vermoeiende wandeldag, goed voor 31394 stappen.”

511: Tielt-Winge, Zaterdag 30 maart 2019, 16,049 km. (10.157,487 km.)

“We vervolgen ons verhaal inzake het bewandelen van het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute. Onze vorige etappe eindigde ter hoogte van de Gempemolen in Tielt-Winge, waarna we de bus namen op de Leuvensesteenweg. Vandaag echter ging het via bus en trein opnieuw naar de Leuvensesteenweg, om dan via een korte aanlooproute terug de Gempemolen te bereiken. Helaas, omstreeks 09:50 uur nog gesloten, dus maar dadelijk van start gegaan met de geplande wandeling. We verlieten de Gempemolen en begaven ons ditmaal in de Gempstraat naar rechts op een grasweg, voorbij een vijver en later over een drietal brugjes, welke uitmondde in Schubbeek. We sloegen deze betonweg in naar links om spoedig daarna de drukke N2, de Staatsbaan te kruisen en deze over korte afstand naar rechts te volgen. De eerste straat links, Spicht werd gekozen, waarbij we ons bevonden op een gedeelte van het Sassenbeek Wandelpad. Het smalle betonwegje bracht ons tot aan de ingang van het natuurgebied De Spicht. Via een wandelpoortje betraden we een brede grasweg. Geruime tijd volgden we het verloop van de links kabbelende Molenbeek doorheen een prachtig stukje natuur. Het paadje eindigde op de Molendries die we links opgingen. Dit vrij bochtige wegje tussen tal van woningen en villa’s door, werd bewandeld tot aan de Wauwerdries. We draaiden links dit kaarsrechte betonwegje in dat tussen de velden leidde naar een klein bos in de verte. We bevonden er ons trouwens op de Wauwerdries Wandeling.

Waar de weg een bocht maakte naar links stapten we rechtsaf via een stijgend bospaadje het bos in, om dadelijk naar rechts weg te draaien. Naast een veld stapten we via een veldweg tot aan een wandelpoortje. In de nabijheid troffen we een rustbank aan om er omstreeks 10:35 uur even te genieten van een picknick; Opnieuw naast een veld stapten we verder tot op de Grotendries, om aan de overzijde een volgend dalend wandelpaadje te vinden dat ons bracht op eveneens Grotendries. Even ging het linksaf om ter hoogte van het huis nummer 34, rechts een grasweg op te gaan, het Kalvariebos in. Een stijgend pad, het Kalvariewandelpad, bracht ons tot op de Kalvarieberg. Boven, op 83 m hoogte, hielden we even halt op een rustbank aan een mooi kruisbeeld, om even later schuin links af te dalen tot de lager gelegen Binkomstraat, ondertussen op het grondgebied van Lubbeek. Even ging het op deze weg naar rechts, tot we 100 m verder links de Brakumdreef, een kaseiweg, konden ingaan, welke ons bracht voorbij het Kasteel Brakum. Na 700 m ging het onder een poort door en bochtte de Brakumdreef naar rechts, waarna we uitkwamen op de Heurebeekstraat. We begaven ons naar links de weg op en kregen te zien dat we een lokale wandeling volgden, de Lubbeekse Hoeven & Troeven Route. Langzaam aan hoogte winnend ging het door een boszone, om aan het huis nr 34 links aan te houden op een onverharde weg, tevens Heurebeekstraat.

Gekomen aan een T-kruising ging het ditmaal rechts de Begijnenbosweg op, waar we een gedeelte bewandelden van de Kwikkelbergwandeling. Op het einde mondde de weg uit op de Koppeleikenstraat die we rechts opdraaiden, om na een bocht rechts de Boskouterstraat in te gaan. Aan het huis met nummer 80 verlieten we de weg naar links, om via een veldweg het bos in te stappen. We vonden er even later een plekje om even te pauzeren en omstreeks 12:50 uur te genieten van een middagmaal. We hadden reeds bemerkt dat we ons bevonden op het Klein Zwitserland Wandelpad. Na deze korte eet- en rustpauze zetten we onze wandeling verder door het bos, om aan het einde ervan, rechts de bosrand te volgen tot aan de HH Geesthofstraat. We begaven ons rechts op dit grindwegje tussen de weilanden tot aan de Kapel OLV van Lubbeek. Aan de kapel ging het op een brede veldweg linksaf, in rechte lijn tussen de weiden naar de Boskouterstraat, die we naar links volgden. Deze brede dalende weg leidde naar een T-kruispunt, om er opnieuw links de Malendriesstraat in te gaan, inmiddels op het grondgebied van Boutersem. Op de hoek konden we omstreeks 13:35 uur even genieten van een kopje koffie in café Sportlokaal.

Na te hebben genoten van het zwarte goud, ging het over korte afstand de Malendriesstraat in, om 100 m verder een smal betonbaantje op te gaan. Een 300-tal meter verder sloegen we linksaf op een smal bol kasseiwegje, om er een gedeelte te volgen van het Butselbos Wandelpad. Op het einde van het kasseibaantje draaiden we rechts een veldweg op die uitmondde net in een bocht van een asfaltweg. We hielden de richting rechtdoor aan en kwamen tenslotte terecht in de Smisveldstraat. Deze weg dienden we over zowat 750 m naar links te volgen tot aan het huis nr 1. Daar kozen we de rechts gelegen Kapelstraat, om er vrijwel dadelijk links de Sterrebornestraat in te stappen. Daar hielden we even halt voor het bekijken van de Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Sterreborne. We stapten nadien de kapel voorbij, gevolgd door het voetbalveld van FC Butsel, om net op het einde daarvan, rechts een smal pad in te gaan, Voetweg 37. Het pad maakte een haakse bocht naar links, waarna we door een stuk bos gingen tot op een asfaltweg, de Nachtegaalstraat. Daar volgden we de straat naar rechts, welke vrij vlug veranderde in een veldweg. Dit baantje leidde afwisselend door een bosje, tussen enkele velden, opnieuw een bosje en tot slot terug velden. Op het einde van de veldweg, op een T-kruispunt ging het links verder.

We kruisten even later Oude Vijvers en gingen aan de overzijde verder in de Bosduifweg, ditmaal een bredere grindweg. Ter hoogte gekomen van de eerste huizen werd het grind vervangen door asfalt en betraden we de bebouwde kom van Boutersem. Op het einde van de weg kruisten we de Nieuwstraat, om aan de overzijde achter de huizen een wandelpad in te gaan, Voetweg 33. We kruisten er tweemaal kort na elkaar Binnenhof om uit te komen op de N234, de Kerkomsesteenweg. We draaiden rechtsaf en belandden op de N3, de Leuvensesteenweg. Aan de overzijde van de Leuvensesteenweg volgden we nog even de Dorpsstraat tot aan het Kerkplein van Boutersem, aan de Sint-Hilariuskerk. Teneinde de wandeling op een goede manier af te ronden, genoten we nog even van een glas cola op het terras van café De Pomp omstreeks 15:15 uur. Na te hebben genoten van deze verfrissing, begaven we ons opnieuw naar de Leuvensesteenweg, teneinde daar de terugreis aan te vangen per bus, aan de gebouwen van de vroegere Nationale Gendarmerie. We eindigden deze wandeling na exact 16,049 km, goed voor 21.118 stappen.”

510: Rullingen, Zaterdag 08 oktober 2022, 16,2 km. (10.141,438 km.)

“Een wandeling beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van het kasteel van Rullingen. Daar kon een wandelparcours naar keuze worden ondernomen, van respectievelijk 7,3 km, 16,2 km, 4,1 km of 14,1 km. Voordien hadden we reeds onze keuze laten vallen op de afstand van 16, 2 km, zijnde Lus B. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, waren we bij aankomst in Rullingen hopeloos op zoek naar de voorziene startplaats, zijnde de parking op het kasteeldomein. Na wat heen en weer te hebben gereden, vernamen we tenslotte van een bewoner, dat het kasteeldomein private eigendom was geworden en dat het domein op geen enkele manier meer toegankelijk was. Uiteindelijk parkeerden we dan maar het voertuig in de Bronstraat ter hoogte van het huis nummer 8 te Berlingen, net voorbij de Sint-Agathakerk, niet ver van het kasteel vandaan. Omwille van deze vertraging konden we pas om 11:10 uur van start gaan. Tussen de woningen met nummer 8 en 9, begaven we ons op een smal paadje tussen de boomgaarden, dat leidde naar de N777, de Weg op Berlingen. Aan de overzijde van de weg, zowat 10 m naar links, sloegen we rechts een brede aardeweg in welke eveneens verliep tussen de boomgaarden. Hier en daar konden we de appels bekijken, klaar om te worden geplukt. Gekomen aan een Y-splitsing hielden we het bij de linkertak, om tenslotte opnieuw de bewoonde wereld te betreden in de Oeterslovenstraat.

Op het kruispunt hielden we even halt voor een bezoekje aan de kapel van Oetersloven. We begaven ons nadien linksaf in de Oeterslovenstraat. Net voorbij een onverharde weg rechts, ging de weg over in de Kerselaarstraat. Het smalle asfaltwegje liet ons genieten van de uitgestrekte akkers bezijden de weg. Af en toe liet een wolk de zon even verdwijnen, maar gelukkig hielden we het droog en zonnig, ondanks een onaangename wind uit tegengestelde richting. De velden en weiden maakten vaak plaats voor percelen fruitbomen. We wandelden de Daalstraat voorbij, waar midden het kruispunt zich de Jongmanskapel bevindt. Eenmaal de rechts gelegen manège ’t Steenke bereikt, staken we de Bilterweg over, om aan de overzijde verder te stappen in de Kerselaarstraat. Opnieuw waren we begonnen aan een tocht tussen eindeloze boomgaarden, tal van appel- en perebomen gingen aan het oog voorbij. Geruime tijd later mondde de Kerselaarstraat uit op het kruispunt met de Vogeleindestraat, om er rechtdoor het kruispunt over te gaan en nog steeds de Kerselaarstraat te bewandelen. Na een linkse bocht bereikten we een picknickplaats, beter gekend als de Honsberg uitkijkpost. We namen en dan ook omstreeks 12:25 uur de tijd om een broodje te nuttigen, terwijl we een prachtig uitzicht hadden over het verder gelegen Zepperen. Voordien hadden we amper een paar honderd meters de GR128 gevolgd.

Na deze eerste rustpauze, ging het vanzelfsprekend verder, nog steeds tussen de boomgaarden via de Kerselaarstraat. Een kruispunt verder veranderde de naam van de weg in Kruiskapelstraat, om er nog steeds verder dezelfde richting aan te houden tussen de fruitplantages. We negeerden alle zijwegen rechts en links, tot we een kruispunt bereikten, met links een brugje. Via dit brugje ging het over een voormalige spoorbedding, waarna we aan de overkant onmiddellijk links het fiets-en wandelwegje opdraaiden. We stapten evenwijdig aan de lager gelegen wildernis. Dit pad eindigde aan het kruispunt met de Weg op Zepperen, die we rechts insloegen en zo de bebouwde kom betraden van Rijkel. Tussen de woningen leidde deze weg tot aan de Oude Truierbaan, welke we kruisten. Aan de overzijde volgden we dan de Schanzestraat, om op die manier de drukke N79, de Sint-Truidersteenweg over te gaan. We stapten verder via de Dionysius Van Leeuwenstraat, tot we het kasteel van Rijkel rechts van de weg konden bekijken. Blijkbaar tijdelijk gesloten wegens renovatie. Aan de linkerkant bemerkten we de plaatselijke Sint-Jozefkerk, met op de gevel een gedenkplaat ter ere van Dionysius Van Leeuwen, een beroemd theoloog uit de 15^de eeuw.

Aan het volgende kruispunt kozen we links de Molenstraat. De taverne op de hoek, Oud Rycklen, was nog gesloten. We stapten dan maar verder via de Molenstraat tot aan de eerste straat links. Op dit kruispunt konden we een oude kapel bekijken ter ere van Aloysius Gonzaga. We hielden rechtdoor aan en betraden een autovrij fietspad dat we volgden tot aan het kruispunt met de Wildebornstraat. Daar verlieten we de verharding en kozen rechts een onverharde holle weg. We zouden nu over langere afstand de wit-rode markeringen volgen van de GR128. We wonnen geleidelijk aan hoogte tot we nagenoeg op het hoogste punt opnieuw beton onder de schoenen kregen. We stapten verder rechtdoor, ditmaal in de Helshovenstraat. Dit smalle wegje leidde uiteindelijk naar een dubbel kruispunt, waar we linksaf gingen en de Romeinse Kassei Tienen-Tongeren betraden. Zowat 50 m verder hielden we er even halt ter hoogte van een panoramisch uitzicht, voorzien van een picknickbank. We konden er de Zwevende Kapel bekijken, alsook de galg van Helshoven. Ondertussen 14:00 uur geworden maakten we van de gelegenheid gebruik er even een laat middagmaal te nuttigen.

Na deze zonnige rust- en eetpauze wandelden we verder via de Romeine Kassei tot aan het kruispunt met de Helshovenstraat, de steenweg Hoepertingen – Groot-Gelmen. Aldaar gingen we over tot het bekijken van de kluiskapel Helshoven met bijhorende crypte. In de aanpalende tuin bevindt zich het standbeeld van Andreas Gielen, de laatste kluizenaar die er verbleef tot 1908. Na dit bezoek en het nemen van enkele foto’s, konden we aan de overzijde van de kapel even genieten van een kopje koffie omstreeks 14:45 uur in Heirbaan 66. Het zonnetje op het buitenterras voelde aangenaam. Even later gingen we terug op pad en stapten naast de kluiskapel verder op de Romeinse Kassei, om via een brugje de Herk over te steken. We kregen opnieuw een smalle betonweg welke ons via een stijgende holle weg aan hoogte liet winnen. Tenslotte bereikten we een kruispunt van veldwegen aan het beeld van ’t Jenne. Dit beeld herinnert aan de verbranding van Jeanne Michiels in 1667, die als heks een doodsvonnis had verkregen. Op het kruispunt bevond zich tevens een wandelboom, we namen er afscheid van de GR128 en sloegen op het kruispunt linksaf, nu gericht op de rood-witte tekens van de GR564. Meteen in dalende zin richting Gotem. Na een ruime bocht naar rechts eindigde deze onverharde weg op Hoenshovenstraat, welke we over korte afstand naar rechts volgden, tot we links een smalle veldweg konden kiezen.

Andermaal tussen de boomgaarden ging het langs dit smalle wegje, dat even later kasseien verkreeg. Net vóór de brug over de Herk, begaven we ons op een grasweg langs de beek, tot aan de volgende weg, de Groenendaalstraat. We draaiden linksaf, opnieuw over de Herk en stapten door de Groenendaalstraat tot aan het kruispunt met de Wolfstraat. Even voordien hadden we het traject van de GR564 verlaten. Via de Wolfstraat, een vrij steile weg, konden we opnieuw de N79, de Sint-Truidersteenweg kruisen. Aan de overzijde ging het rechtdoor verder op een aardeweg langs een plantage, om er aan een splitsing links te houden. We bereikten tenslotte een smalle lager gelegen asfaltweg, een fiets-en wandelweg. Daar hadden we even de verkeerde richting gekozen, om er 200 m verder even halte houden aan een laatste picknickbank. We genoten er omstreeks 16:30 uur van een gebakje frangipane. We keerden even later op onze stappen en begaven ons links op het wandelwegje tot aan de weg Rullingen. Hier kozen we linksaf en begonnen aan het laatste stukje wandelweg van de dag. De bredere weg leidde voorbij het kasteeldomein van Rullingen, waar het net nog lukte om doorheen de haag het kasteel te kunnen waarnemen. Voorbij het kasteel overschreden we opnieuw de grens met Berlingen, waar Rullingen overging in de Muggestraat. Een laatste beklimming eindigde in de Berlingenstraat, welke ons linksaf opnieuw liet wandelen voorbij de Sint-Agathakerk, zowat het eindpunt van deze af en toe zonnige wandeldag.”