553: Wespelaar, Zaterdag 01 september 2018, 17,476 km. (10.873,252 km.)

“Een wandeling met start en aankomst ter hoogte van het station van Wespelaar. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus, alsook de IC-trein naar Leuven, konden we omstreeks 11:10 uur van start gaan ter hoogte van het nmbs station van Wespelaar. We zouden tijdens het verloop van de dag een tweetal wandelingen combineren, de zogenaamde rode wandeling van 5,6 km doorheen het Haachts Broek en een tweede blauwe wandeling van 7 km langs de Antitankgracht. Vooreerst echter wachtte ons een aanlooproute naar de ingang van het Haachts Broek, alwaar we de aangeduide rode wandeling zouden aanvatten. We verlieten bijgevolg het station linksaf en begaven ons in de Dijkstraat, die wat verder overging in de Wespelaarsesteenweg. Deze vrij drukke weg zouden we volgen tot aan de ingang van het Haachts Broek, net voorbij de garage Wouters. Daar verlieten we de weg naar rechts en begaven ons in het Haachts Broek, via de Buurtweg 103, Schouwbroek. Na een bosrijk stukje parcours, wandelden we voorbij een groot kaal gekapt gedeelte, waar we een eerste knooppunt van de dag aantroffen, met name 51. Dat de periode van de paddestoelen en de zwammen was aangebroken, dat konden we hier en daar reeds bemerken. Een passage voorbij een open stuk grasland, liet ons het knooppunt 53 vinden, om er rechtsaf te kiezen. We wandelden over een verscheidenheid aan paden, boswegen, graspaden en af en toe een kort stukje vlonderpad.

Na geruime tijd te hebben gewandeld doorheen het Haachts Broek, vonden we het knooppunt 54, om er vooreerst linksaf te kiezen. We verlieten op die manier de zogeheten rode wandeling en kozen de verbindingsweg naar de blauwe wandeling. Door de verbindingsweg te kiezen verlieten we het Haachts Broek en kwamen terecht op de Wijgmaalsesteenweg. We kruisten de weg om aan de overzijde de Antitankgracht aan te treffen. We begaven ons linksaf op de grasweg links van de gracht. Iets verder, ter hoogte van de grindweg Aartveld, konden we de antitankgracht overgaan, om vervolgens verder te wandelen op de andere oever en dit op een breed graspad. We bemerkten er de geel-rode tekens van de Streek-GR Dijleland. Dit rustig en aangenaam pad doorheen het groen leidde ons naar de N21, de Werchtersesteenweg, welke we kruisten. Aan de overzijde van de Antitankgracht konden we het Antitankgracht monument waarnemen. We zetten onze wandeling verder, nog steeds rechts van de gracht tot het graspad eindigde op de openbare weg, Scharent. We staken de weg over, om aan de overzijde een smal asfaltwegje op te gaan, Wilde Heide. Ondertussen waren we daar het knooppunt 58 voorbij gegaan. Over vrijwel korte afstand stapten we voorbij de rechts gelegen akkers, tot waar de Wilde Heide een bocht maakte naar links, onmiddellijk gevolgd door een bocht naar rechts. Daar konden we schuin links opnieuw een onverhard pad volgen net naast de Antitankgracht.

Toen we tenslotte uitkwamen op de dwars gelegen Wilde Heide, verlieten we de grasweg en volgden rechtsaf de openbare weg. We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de Jubileumroute WTC Wespelaar (25 km), de ROB Fietsroute en het plaatselijke Natuurleerpad. Aan het eerste kruispunt, ter hoogte van een klein blauw kapelletje, gingen we schuin links verder via de Kapellemansdijk. Amper enkele meters de straat ingegaan, vonden we rechts van de weg een waterpartij, de thuisbasis van de hengelclub ‘De Catvissers’. Inmiddels de klok van 13:25 uur voorbij, besloten we er even halt te houden voor een korte wandelpauze, terwijl we genoten van een kopje koffie. Even later begaven we ons opnieuw op pad en wandelden verder via de Kapellemansdijk tot voorbij de laatste woning links. Net er voorbij gingen we haaks linksaf op een smal wegeltje dat ons doorheen een klein stukje bos liet wandelen. Voorbij het bosje kozen we via een andere wegel haaks rechtsaf en wandelden in de richting van de verder gelegen Dijle. Via een stel trappen bereikten we het hoger gelegen jaagpad langs de rivier. Daar kozen we de richting links en wandelden geruime tijd verder op het verhard jaagpad op de linkeroever.

Net alvorens de Haachtsebaan te bereiken hielden we nog even halt ter hoogte van een picknickbank omstreeks 14:00 uur voor het nuttigen van een broodje. Nadien verlieten we ter hoogte van de Sluisbunker het jaagpad en begaven ons op een smal grindpad voorbij de bunker, opnieuw in de richting van de antitankgracht. Ditmaal wandelden we langs de andere zijde van de gracht. We gingen voorbij de Heerlyckheid van Roost en volgden het paadje tot we opnieuw de openbare weg bereikten Wilde Heide. Ditmaal volgden we de weg over korte afstand naar rechts, om er nadien links een veldweg op te gaan, welke ons liet wandelen omheen een klein stukje bos, waarna we opnieuw terecht kwamen aan de rand van de Antitankgracht. We volgden nu in omgekeerde richting het verloop van de gracht, om er nogmaals de weg Scharent te kruisen en wat verder de N21, de Werchtersesteenweg. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend stapten we naast de Antitankgracht, tot het punt waar we vroeger op de dag de Wijgmaalsesteenweg waren overgegaan. Voor de tweede maal volgden we een stukje verbindingsweg tussen de blauwe en de rode wandeling, om er het knooppunt 54 terug te vinden in het Haachts Broek. Nu kozen we aan dit knooppunt de richting links om vervolgens via de knooppunten 52 en 50 gedurende langere tijd doorheen het Haachts Broek te wandelen. Aan dit laatste knooppunt bij het verlaten van het Haachts Broek draaiden we rechtsaf.

We begaven ons op een smal grindwegje, Sportveld genaamd langs de rand van het broek. Het pad tot op het einde volgend, mondde dit uit ter hoogte van het Vrijetijdscomplex Den Dijk. Voorbij de sportvelden kwamen we uiteindelijk aan het beginpunt van de rode wandeling en tevens aan de openbare weg, de Dijkstraat. Ditmaal begaven we ons linksaf richting station van Wespelaar. Gelet op het feit dat we nog even dienden te wachten op een trein richting Mechelen, genoten we nog even van een cola omstreeks 16:45 uur in café De Warande, tegenover het station. Nadien konden we de terugreis aanvatten na een zonnige en aangename wandeling.”

524: Sint-Joris-Weert, Zondag 15 september 2019, 11,482 km. (10.393,44 km.)

“Ditmaal een kort relaas inzake een volgende wandeling langs het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute. Een vorige etappe werd afgesloten ter hoogte van het nmbs station van Sint-Joris-Weert, met als gevolg dat deze beschreven wandeling daar van start ging. Na vooraf via bus en trein de verplaatsing te hebben gemaakt naar Sint-Joris-Weert, konden we ter plaatse, na een hapje en een drankje omstreeks 10:20 uur de tocht aanvangen. We begaven ons dan ook rechtsaf via de Stationsstraat tot op het kruispunt met de Beekstraat, waar we tijdens een vorige wandeling de GR512 hadden verlaten. Gekomen aan de spoorwegovergang, draaiden we links de Beekstraat in, om tussen de woningen door tenslotte de bebouwde kom te verlaten. Voorbij de laatste huizen ging de weg over in de Neerijsebaan, om er rechtdoor verder te stappen tot aan de brug over de Dijle. Net over de brug begaven we ons rechtsaf op een smalle kasseiweg, de Dijlestraat, een doodlopende weg links van de Dijle. Waar de weg eindigde betraden we het Natuurreservaat Doode Bemde via een wandelpoort. Een smal wandelpad liet ons zowat 1 km stappen met de Dijle rechts van het wandelpad, waarbij we enkele bijkomende wandelpoortjes voorbij gingen. Gekomen aan de volgende brug over de Dijle, hielden we er omsreeks 11:00 uur even halt voor een korte picknickpauze, ondertussen genietend van het aangename zonnetje.

Even later gingen we opnieuw op pad en draaiden aan de Dijlebrug links een grasweg op. We bemerkten er tevens de geel-rode tekens van de Streek-GR Dijleland. Amper 100 m verder gegaan, kregen we een lang vlonderpad voor de schoenen, dat ons via een lange bocht naar links doorheen een kleine boszone liet gaan. Op het einde van het vlonderpad sloegen we haaks rechtsaf op een veldweg en die liet ons even verder aankomen ter hoogte van een laatste wandelpoort en we het gebied van de Doode Bemde verlieten. We gingen verder rechtdoor, ditmaal via een smalle asfaltweg, de Elsenstraat tot aan de Sint-Rochuskapel, zowat 700 m verder. Ondertussen bevonden we ons reeds op het grondgebied van Huldenberg. We troffen naast de kapel een zitbank aan welke uitnodigde er even een wandelpauze te nemen omstreeks 11:35 uur. Na wat te hebben genoten van de najaarszon, begaven we ons net vóór de kapel linksaf in de smalle Prins de Bethunelaan, een dreef welke in rechte lijn tussen de akkers door, verliep naar het even verder gelegen Neerijse. Op het einde ging het even over een strook kasseien tot de dreef eindigde aan het kruispunt met de Beekstraat. We begaven ons een 50-tal m linksaf, om dan aan de overzijde van de weg rechts een smalle zandweg op te gaan naast de Ijse. Een 300-tal meter verder kwamen we aan de dwars gelegen Kamstraat, net waar zich een wandelboom bevindt. De GR512 verder in het oog houdend, ging het dus links de Kamstraat in en verlieten we via een brugje het water van de Ijse.

Aan het eerste kruispunt begaven we ons rechtsaf via de doodlopende Kleine-Hollestraat, om er voorbij de laatste woningen een Y-splitsing te vinden. We kozen de rechtertak en stapten verder op een smalle zanderige weg. We wonnen er iets aan hoogte, waarna de zandweg overging in een holle weg. Geruime tijd later mondde de holle weg uit op Bertelsheide, een smalle asfaltweg, die we naar links opgingen, om vrijwel dadelijk de Nijvelsebaan aan te treffen. Daar draaiden we rechts deze weg op, wandelden langs de rand van het Margijsbos en gingen 200 meter verder rechtsaf het eigenlijke bos in. Net na het betreden van het Margijsbos namen we er rond de klok van 12:20 uur even een wat langere wandel- en eetpauze. Na te hebben genoten van een late middagmaaltijd in het bos, zetten we onze wandeltocht verder. Ongeveer een halve kilometer verder, aan de rand van het bos, ter hoogte van de afsluiting van een weide, maakte het bospad een haakse bocht naar links. Aan een eerste splitsing hielden we links en wandelden via dit bospad tot op de dwars gelegen Margijsbosweg. We draaiden deze brede bosweg op naar rechts en verlieten tenslotte het Margijsbos aan de N253, de Sint-Jansbergsteenweg. Net over de brug over de Ijse, bevond zich links op de steenweg een bushokje van De Lijn, ideaal om er even te pauzeren om 13:25 uur. Inmiddels bevonden we ons daar in Loonbeek.

Na te hebben genoten van een wandelpauze, keerden we even op onze stappen terug en gingen via de brug opnieuw over de Ijse. Vervolgens begaven we ons rechtsaf en betraden het wandelpad langs de Ijse, evenwijdig aan de N253. We kruisten na 1 km de Kleinwaverstraat en vervolgden het pad naast de Ijse aan de overzijde van de weg. Nog ongeveer 600 m verder kruisten we een tweede weg, Smeysberg om daar aan de overzijde het pad verder te volgen tussen de huizen 4 en 6. Nog altijd dit wandelpad in dezelfde richting bewandelend, arriveerden we uiteindelijk aan de Sporthal De Kronkel, aan de overzijde van de waterloop. We sloegen rechtsaf, verlieten het wandelpad en staken via een brugje de Kleine Ijse over, om voorbij de Sporthal via een tweede brugje de Ijse te overschrijden. We bereikten op die manier de grote parking in het centrum van Huldenberg. We gingen de parking rechtdoor over om zo uit te komen op het Gemeenteplein van Huldenberg, tegenover het Gemeentehuis. Aan de gevel van het Gemeentehuis konden we een kunstwerk bekijken ter ere van Dixie Dansercoer, inwoner van Huldenberg, die later in 2021 zou overlijden. Tevens konden we even nadenken over de tekst op de Onze-Lieve-Vrouwkerk, met name: ‘De tijd helaes! Ziet vergaet als dit teecken vroegh en laet’. Symbolisch vermeld onder een zonnewijzer op de kerkgevel. Ook al verging de tijd, alvorens huiswaarts te keren na deze eerder korte wandeltocht, genoten we nog even na omstreeks 14:35 uur, op het zonnige terras van taverne Rochus op het Gemeenteplein.”

449: Wespelaar, Zaterdag 16 mei 2020, 20,798 km. (9099,93 km.)

“Nog steeds min of meer geplaagd door Corona, besloten we een wandeling te doen, waarvan we het traject online hadden gevonden, met name de Treinstapper Wespelaar – Leuven. We maakten dan ook vooraf de verplaatsing per bus en trein naar het station van Wespelaar-Tildonk. Op deze vrij zonnige ochtend konden we eenmaal ter plaatse omstreeks 10:15 uur aan de wandeltocht beginnen. Het eerste stukje wandelweg van 4,3 km zou ons brengen tot aan de kerk van Wakkerzeel. We verlieten bijgevolg de treinhalte in Wespelaar-Tildonk om er de Dijkstraat in te gaan, die we over zowat 500 m zouden volgen. Vrijwel meteen bevonden we ons op het traject van de GR128. Wat verder ging de Dijkstraat over in de Wespelaarsesteenweg. Gelukkig konden we net voorbij het huis nr. 101 deze drukke weg naar rechts verlaten, om er het Haachts Broek te betreden. Ter hoogte van een eerste splitsing hielden we rechts aan en 100 m verder nogmaals. We konden er een gedeelte volgen van een lokale wandeling van natuurpunt. We staken een brugje over om nadien links zowat 600 m verder te wandelen tot we links een grindweg aantroffen. We staken nogmaals een brug over om even later aan een driesprong de rechtse zandweg op te gaan. Op het einde bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Wijgmaalsesteenweg.

We kruisten de weg om aan de overzijde de Martelarenlaan in te gaan, naast een driehoekig pleintje rechts van ons. We bemerkten er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland en stapten verder in de Martelarenlaan tot aan de kerk Sint Hubertus van Wakkerzeel. Net alvorens de kerk te bereiken konden we rechts even pauzeren in de Pastorietuin welke vrij te betreden was. We genoten er dan ook omstreeks 11:20 uur van een broodje en een drankje. Genietend van het zalige lenteweer, konden we er even in de schaduw van de bomen wat tot rust komen. Na deze wandelpauze konden we het volgende gedeelte van de tocht aanvangen over een afstand van 2,8 km tot aan de molen van Rotselaar. Voorbij de kerk begaven we ons naar links in de Pastoriestraat, welke een bocht later veranderde in Dijlekant. Na deze kronkelende weg zowat 800 m te hebben gevolgd, ging het de eerste weg rechts in. Gekomen aan een driesprong met de Achterheidestraat, hielden we rechts aan en vrijwel dadelijk daarna opnieuw rechts in de Kapoenstraat, een veldweg. Geruime tijd wandelden we nu tussen de akkers door, in de richting van een boszone verderop. Toen we een volgende splitsing aantroffen, kozen we de linkertak, de Strijdersstraat, een lijnrechte veldweg welke ons liet uitkomen ter hoogte van de druk bereden Vijfde Liniestraat.

We bevonden er ons op een knooppunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle en konden aan de overzijde van de weg een picknicktafel aantreffen. Het was inmiddels even voorbij de klok van 12:00 uur, tijd om er in alle rust te genieten van een verfrissend drankje. We zetten onze wandeling naar links verder via de Vijfde Liniestraat en passeerden er het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de Slag bij de Molen in Rotselaar. We hielden er dan ook even halt om te denken aan de vreselijke gevolgen van het oorlogsgebeuren tijdens WOI. Een volgend stukje wandelweg zou ons leiden van deze plaats tot aan de kerk van Wilsele-Putkapel, of met andere woorden 3,3 km dichter bij het einddoel. De Vijfde Liniestraat bracht ons tenslotte tot aan de molen van Rotselaar aan de Dijle. Net voorbij deze molen draaiden we rechtsaf de Molenstraat in. Even verder, zowat ter hoogte van een eerste meander in de Dijle, troffen we een zitbank aan op het gras, alwaar we gebruik maakten er even een hapje te nuttigen omstreeks 12:35 uur. We genoten dan ook van een broodje met schitterend zicht op de Dijle, gekleurd door ontelbare paardebloemen in de berm. Na ongeveer 1,4 km de Molenstraat te hebben bewandeld, bereikten we een pleintje, waar we rechts hielden en de Kwellenbergstraat ingingen, om er zo de oever van de Dijle te vinden.

We konden niet anders dan er het jaagpad naar links volgen, via de Hamelbroekweg. Na min of meer 1 km het jaagpad langs de Dijle te hebben gevolgd, begaven we ons via een veldweg naar links om de Dijle te verlaten. Een drietal bochten verder kwamen we terecht in de Durastraat, die we rechtdoor volgden tot aan de Oude Aarschotsesteenweg, om er linksaf te draaien. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons in de Schotelveldstraat, welke straat we bewandelden tot aan de N19, de Aarschotsesteenweg in het centrum van Wilsele-Putkapel. Vanaf hier dienden we vervolgens 5,3 km te overbruggen tot aan de Kesselberg. We gingen over korte afstand naar rechts op de Aarschotsesteenweg om er dan links de Bosstraat in te gaan. Bij het naderen van de spoorweg, begaven we ons via een tunnel onder de spoorweg door en begaven ons aan de andere kant naar rechts in de De Roestestraat. Op het einde gingen we nadien linksaf in de Puttebroekstraat, welke verder overging in de Daalputstraat. We staken de E314 over om nog steeds de Daalputstraat verder te bewandelen. Na een haakse bocht naar rechts en ongeveer 1,3 km verder, kruisten we Langeveld en in de nabijheid ter hoogte van een houtzagerij, de Leuvensebaan. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Kaeystraat. Dadelijk begonnen we aan hoogte te winnen.

Gekomen aan de rand van het bos, kozen we een stijgend bospad rechts dat leidde naar een GR-wandelboom, waar we het gezelschap verkregen van de Streek-GR Hageland. Aan de wandelboom ging het rechtsaf op een bospad dat uitmondde op Honkelberg. Een driesprong later ging het links via Zounk, waar ons een stevige klim wachtte. Eenmaal boven geraakt betraden we opnieuw de openbare weg, Meesberg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de weg gingen we schuin links verder via de Attenhovendreef. Door middel van enkele paden kwamen we tenslotte boven op de Kesselberg terecht. We troffen er een picknickplaats aan en konden er genieten van de laatste broodjes omstreeks 15:10 uur. Restte ons nadien nog een stukje wandelweg van bijna 5 km tot aan het station van Leuven. Na deze laatste wandelpauze begonnen we aan een vrij steile en gevaarlijke afdaling van de Kesselberg om beneden de Kesseldalbaan te bereiken. We stapten er in de bocht de Wilselsesteenweg op tot aan een rond punt, op daar verder te gaan in de Bergstraat. Ter hoogte van het huis nr. 16 ging het rechtsaf op het Kesselbergpad, dat later overging in de Genadeweg. Op de Genadeweg ging het andermaal naar rechts op de Wilselsesteenweg, welke eindigde op het kruispunt met de zelfde naam. Aan de overzijde troffen we een vestiging van Spar aan, tijd om er even een frisdrank aan te schaffen.

Naast de Spar ging het even later verder op het Witte-Vrouwenpad, gevolgd door het Herbeemdpad omheen de lokale sportvelden. Het pad gevolgd tot op het einde, gingen we rechtsaf tot aan de ingang van het Provinciedomein Kessel-Lo. We begaven ons naar rechts en betraden het domein, gingen de brug over om aan de vijver gekomen, rechts aan te houden op het Molenbeekpad. Op de splitsing hielden we links en stapten tussen de twee vijvers door, om vervolgens rechtsaf te gaan tot aan de speeltuin. Daar verlieten we het domein omp via de Eenmeilaan naar links te gaan, tot we rechts op het Brugbergpad terecht konden. Deze wandelweg volgend kwamen we op het einde uit op de drukke N2. We gingen er onder de spoorweg door om dan links de Diestsepoort over zowat 150 m te volgen tot aan de ingang van het station van Leuven, einde van de mooie en vooral zonnige wandeltocht. We eindigden na 27327 stappen en 20,798 afgelegde km omstreeks 17:00 uur.”

441: Mechelen, Zaterdag 04 april 2020, 21,681 km. (8955,497 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling met start en aankomst in Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:00 uur van start ten huize, voorzien van een aangename lentezon en begaven ons via de Winketkaai en vervolgens de Dijle naar de Haverwerf. Ter hoogte van het Lamot Congres- en Erfgoedcentrum daalden we af naar het houten Dijlepad langs de Dijle en volgden dit tot op het einde. We verlieten het Dijlepad, staken via de brug de Dijle over om nadien rechts de Kruidtuin in te gaan. Via een aangenaam grindpad wandelden we doorheen dit stukje groen in de stad, om aan het andere uiteinde de drukke Zandpoortvest te bereiken. We staken nogmaals de Dijle over en begaven ons naar links terug op het Dijlepad. We stapten onder enkele spoorwegbruggen door om verder langs de Dijle te wandelen. Met een blik achterom op de Hanswijkbasiliek, verlieten we langzaam maar zeker het centrum van de stad. Inmiddels hadden we al enkele tekens bemerkt van lokale wandel- en fietsroutes, met name de LF2 Stedenroute en de Streek-GR Dijleland. Nagenoeg op het einde van het Dijlepad, ter hoogte van de Sluis aan Nekkerspoel-Borcht, hielden we rechts en maakten een bocht om het jaagpad te betreden naast de Dijle. We troffen er een picknickbank aan omstreeks 09:50 uur, tijd om alvast in het zonnetje te genieten van een ontbijt.

Even later gingen we opnieuw op weg teneinde het jaagpad te bewandelen. Aan de overzijde van de Dijle konden we de Nekker bekijken, gevolgd door het Mechels Broek. Talrijke bochten op het jaagpad volgden het verloop van de Dijle. Rechts wandelden we voorbij de kerk Sint-Lambertus van Muizen, min of meer verscholen achter de bomen. Even voorbij de kerk kreeg het jaagpad een naam, de Dijleberg, welke leidde naar de Brugstraat ter hoogte van de brug over de Dijle. Via enkele trapjes verlieten we de Dijleberg en kruisten de Brugstraat, om aan de overzijde opnieuw af te dalen naar het jaagpad langs de Dijle, ditmaal Neerstraat. Waar de straat een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor verder op het jaagpad. We verlieten er even het tot nu toe bewandelde asfalt en gingen verder via een grindweg. Opnieuw waren we vertrokken om over lange afstand te genieten van de natuur om ons heen. Akkers en weilanden gingen aan het oog voorbij en her en der kon de voorjaarsbloei worden aangetroffen. Toen we zowat 8,7 km waren gevorderd, met vooral de Dijle links als blikvanger, troffen we even voorbij de rechts gelegen veldweg (Dijk) op het jaagpad een wandelboom aan. We konden er waarnemen dat we de voorbije kilometers hadden genoten van het traject van de Streek-GR Dijleland, alsook van de GR12.

We bevonden er ons trouwens ter hoogte van het fietsknooppunt 65 en verder konden we zien dat we ons even later zouden begeven op het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Een bordje dat we even later richting knooppunt 24 zouden gaan, trok even de aandacht. Inmiddels waren we ook toe aan een hapje, vermits we de klok van 11:30 uur net voorbij waren. Dus maar even een boterhammetje ter hoogte van de GR-wandelboom. Na te hebben gedacht aan de inwendige mens, ging onze wandeling verder langs het jaagpad. Opnieuw langs de talrijke meanders van de rivier stapten we onder een aangenaam zonnetje verder tot aan de brug over de Dijle in Rijmenam. We kwamen dan ook aan de Brugstraat welke we links opgingen teneinde de Dijle over te steken. Aan de overzijde van de brug vonden we een nieuwe zitbank en daar konden we omstreeks 12:20 uur even genieten van een stukje banaan en vooral overgaan tot het lessen van de dorst. Er heerste aldaar heel druk autoverkeer, alsook konden we tal van fietsers bemerken die langs de Dijle hun weg vervolgden. Na deze onderbreking kozen we de richting huiswaarts, met andere woorden, we betraden opnieuw het jaagpad, ditmaal op de andere oever en richting Mechelen.

We kregen vrijwel meteen enkele mooie gedichten te lezen, aangebracht op een wand van een bedrijf. Even verder verbreedde het jaagpad en wandelden we in omgekeerde richting op de andere oever van de Dijle. Vrij vlug lieten we Rijmenan achter ons en stapten rustig verder. Heel wat verder eindigde het tot nog toe gevolgde grindpad en kwamen we uit op de openbare weg, de Rijmenamsesteenweg te Muizen. We hielden de richting rechtdoor aan en volgden over korte afstand deze drukke weg tot aan de brug over de Dijle. We verlieten er naar rechts de weg en begaven ons heel even in de Muizenhoekstraat, om dan net voor café het Brughuis opnieuw het jaagpad aan te treffen langs de Dijle, ditmaal terug geasfalteerd. Ondertussen was het wandel- en fietsverkeer danig toegenomen, dat van Corona weinig te merken viel, althans wat de maatregelen betrof. Op die manier wandelden we even later terug voorbij het Mechels Broek en de Nekker, ditmaal van dichtbij. Zo eindigden we uiteindelijk met het volgen van het jaagpad, toen we de sluis bereikten aan Nekkerspoel-Borcht. Ditmaal gingen we linksaf en volgden dezelfde route als op de heenweg, via het Dijlepad. Zo kwamen we even later opnieuw thuis, ondertussen de klok van 16:00 uur genaderd. We eindigden deze zonnige tocht na 28528 stappen en 21,681 km wandelen.”

437: Leefdaal, Zaterdag 16 januari 2021, 14,199 km. (8874,385 km.)

“Een winterse wandeling langs knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Gelet op de weersvoorspelling en de aangekondigde sneeuw voor de namiddag, maakten we voorheen de verplaatsing via Cambio naar het centrum van Leefdaal. We vonden er dan ook vrij gemakkelijk een parkeerplaats tegenover de Sint-Lambertuskerk op een plein. We namen er de tijd om te genieten van een kopje koffie en een sandwich, nadien ons degelijk voorzien van winterkledij om vervolgens omstreeks 10:00 uur aan de wandeling te beginnen. Het was behoorlijk koud, om en nabij het vriespunt met bovendien een schrale wind. We startten dan ook voor de kerk en begaven ons naar een eerste knooppunt, met name 57. We staken de Dorpstraat over, om rechts van de kerk het smalle straatje Kerkring te kiezen, naast de links gelegen kerkhofmuur. Achter de kerk gingen we nadien een smalle dreef in, de Kasteeldreef, om er vrij vlug knooppunt 57 aan te treffen. We kozen een smal wandelpad naar links, evenwijdig aan de waterloop de Voer, welke we net via een brugje hadden overschreden. Wat verder kruisten we de Mezenstraat, wisselden er van oever, om nadien het kruispunt aan te treffen van de Dorpstraat met Blankaart. We draaiden rechts de Dorpstraat in, om deze vrij spoedig opnieuw te verlaten via een modderig wandelpaadje naar rechts. We volgden er opnieuw de meanders van de Voer.

Gekomen ter hoogte van de openbare weg, Lange Gracht, verlieten we de Voer naar links. We troffen er een wandelpaal aan, welke aangaf dat we ons bevonden op het traject van de Streek-GR Dijleland, maar ook dat we ondertussen het knooppunt 58 hadden bereikt. We zetten onze wandeling verder doorheen de Lange Gracht, kruisten wat verder de Dorpstraat en gingen aan de overzijde de Kleine Zavelweg in, een betegeld pad. Voorbij de laatste huizen ging het pad over in een smalle wegel. We kruisten de Nollekensstraat ter hoogte van het knooppunt 59 en wandelden rechtdoor verder, een veldweg op welke ons langzaam aan hoogte liet winnen. Aan een volgende dwars gelegen veldweg, inmiddels knooppunt 506, bleven we dezelfde richting aanhouden en kwamen terecht in een holle weg, waar het even later stevig de hoogte inging. Eenmaal het hoogste punt bereikt, ging het zacht dalend naar het volgende knooppunt 505 ter hoogte van een kruispunt van veldwegen. We bevonden er ons aan het begin van een stukje bos en wandelden bijgevolg naar links het bosje in. Deze korte passage werd gevolgd door een veldweg langs de rand van het Weebergbos, om er aan het knooppunt 509, rechts een rotsig dalend pad te kiezen, Buurtweg 25 of ook wel Langestraat. Beneden gekomen arriveerden we op het kruispunt met de Ganzemanstraat met een ondergelopen weide rechts.

We hadden inmiddels knooppunt 206 aangetroffen en gingen links verder op een grindweg, de Ganzemanstraat, met zicht rechts op een enorme witte hoeve. Voorbij de inrit naar de hoeve, kwamen we op beton terecht en volgden verder de openbare weg naar links. Vrij vlug veranderde het beton in een kasseiweg en daalden we verder af. Na enkele bochten stapten we langs de rand van een links gelegen bos. Stilaan terug op de begane grond gingen we het knooppunt 205 voorbij, gelukkig terug op asfalt, waarna we even halt hielden omstreeks 11:45 uur voor een hapje bezijden de weg. We troffen er een flinke boomstam aan als zitbank. De wandelpauze hielden we eerder kort omwille van de koude en de schrale wind. We gingen verder in dezelfde richting tot nagenoeg het einde van de Ganzemanstraat. We vonden knooppunt 218 op het kruispunt met de Biezenstraat. We staken het kruispunt over om zowat 100 m verder links een stijgende asfaltweg in te draaien, Buurtweg 12, of Kleine Puystraat. Af en toe vrij steil passeerden we een kleine bunker rechts van de weg. Eenmaal op het hoogste punt verkregen we een schitterend zicht over de omgeving. We draaiden langzaam naar rechts en kwamen opnieuw uit in de Langestraat.

Aan de overzijde van de weg ging onze tocht verder in de Kleine Puystraat, een smal betonwegje tussen de velden. Kort daarna kwamen we op een dwars gelegen smal betonnen wandel- en fietspad, alwaar we links afdraaiden, Buurtweg 23, min of meer evenwijdig aan de Langestraat. We troffen vrij vlug knooppunt 207 aan, om er het pad te verlaten en naar rechts een modderige veldweg op te gaan, de Korbeekstraat. We kwamen nogmaals voorbij een klein perceel bos, waarin verscholen een kleine bunker, om nadien een kruising van veldwegen aan te treffen, ter hoogte van het knooppunt 208. We stapten rechtdoor verder over deze veldweg, maakten nadien een bocht naar rechts om tenslotte een volgend knooppunt te bereiken, met name 510 op alweer een kruising van veldwegen. Ondertussen waren we tijdens de afgelopen afstand meermaals gedaald en gestegen over het heuvelachtige parcours. Ook nu hielden we dezelfde richting aan nog steeds in de Korbeekstraat, om geruime tijd later een dwars gelegen betonwegje aan te treffen aan knooppunt 518. We troffen er een zitbank aan en namen er even de tijd om een broodje te nuttigen. Omwille van de koude hielden we de pauze eerder aan de korte kant.

We stapten het baantje in naar links om amper 100 m verder reeds het volgende knooppunt te vinden, met name 51 op het kruispunt van de Brede Weg en de Cornelisberg. We staken de Brede Weg over en begonnen aan een geleidelijke afdaling via een grindweg. Af en toe was het pad vrij modderig en zelfs in die mate, dat we in een bocht naar links, dienden te stappen over strobalen bezijden het pad. Het pad ging nogmaals de hoogte in om nadien, eenmaal over het hoogste punt, af te dalen naar een kruising van meerdere veldwegen, knooppunt 50. We namen de veldweg rechts en begonnen aan een vrij bochtige en lange afdaling naar de lager gelegen openbare weg, Delle. Beneden aangekomen, staken we deze drukke weg over om aan de overzijde nogmaals een klim aan te vangen op een grindweg, de Kapellestraat. Boven aangekomen daalden we nadien via een holle weg naar de lager gelegen Kerkstraat, ondertussen reeds knooppunt 56. We kruisten de Kerkstraat om aan de overzijde nog even verder te gaan in de Kapellestraat en er rechts af te draaien naar de Sint-Veronakapel van Leefdaal. Jammer genoeg niet toegankelijk. We gingen links van de kapel en via enkele trappen daalden we af naar de Dorpstraat, om daar links de weg op te gaan.

We kruisten er vervolgens de Kapellestraat en wandelden rechtdoor tot we rechts, ter hoogte van een linkse bocht de Dorpstraat verlieten en via een brugje de Voer overschreden. We bevonden ons opnieuw op een smal wandelpad aan de oever van de Voer. Via dit paadje kruisten we even verder Het Bies, gevolgd door de Voerhoek om tenslotte na een korte klim een kasseibaantje te betreden, Slagberg. We draaiden het wegje links op en stapten zo voorbij een links gelegen vijver, terwijl we rechts het kasteel van Leefdaal konden waarnemen. We kruisten Boskee en begaven ons aan de overzijde opnieuw in de Kasteeldreef, om er het voorlaatste knooppunt 57 aan te treffen. We stapten er gewoon rechtdoor reeds met de kerk van Leefdaal in zicht. Ondertussen hadden we de eerste sneeuw verkregen en toen we even later de parking bereikten waar we waren van start gegaan, konden we reeds spreken van hevige sneeuwval. We namem er nog even de tijd om in de auto de laatste koffie te nuttigen, alvorens de terugreis aan te vangen. We eindigden dan ook omstreeks 14:45 uur onze winterse wandeling na 14,199 km.”

411: Sint-Joris-Weert, Zaterdag 13 mei 2017, 28,636 km. (8375,197 km.)

“Hierna volgt het relaas inzake onze belevenissen en de bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht met start in Sint-Joris-Weert. Deze uitgestippelde route wordt beschreven in de Stationsstapper en heeft een te wandelen afstand van 25,7 km. Tijdens het verloop van de tocht wordt een gedeelte gevolgd van de GR128, de GR512 en de Streek-GR Dijleland. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt per bus en trein, bereikten we het station van Sint-Joris-Weert, teneinde vanaf daar te wandelen tot aan het station van Leuven. Alvorens van start te gaan, genoten we ter plaatse vooreerst van een broodje, waarna we even later omstreeks 09:15 uur konden beginnen aan deze dagtocht. We stapten de Stationsstraat in naar rechts en lieten zowat 200 m verder de Clement Cleeremansstraat links liggen. Gekomen ter hoogte van het kruispunt met de Beekstraat, met rechts de spoorwegovergang, staken we het kruispunt over om verder via de Ijzerenwegstraat dezelfde richting aan te houden. We bemerkten er vrijwel dadelijk de rood-witte tekens van de GR512. Over een afstand van ongeveer 1,3 km zouden we nu naast de spoorlijn stappen. We verkregen zicht op de Sint-Joriskerk aan de overzijde van de sporen. Het smalle asfaltwegje werd bewandeld tot aan een bocht naar links. Daar ging de tocht verder via een smalle wegel, eveneens naast de sporen, tot aan de tweede spoorwegovergang.

Aan deze overgang verlieten we de Ijzerenwegstraat naar links en betraden een wandelpad dat leidde naar het Natuurreservaat Doode Bemde. Aan een slagboom hielden we opnieuw links om vervolgens de brug te bereiken over de Dijle. Aan de overzijde van de rivier dienden we rechtsaf te wandelen en volgden we het verloop van de Dijle, langs tal van meanders. We bevonden ons in het Natuurreservaat Doode Bemde. Ondertussen hadden we de rood-witte tekens van de GR512, geruild voor de geel-rode van de Streek-GR Dijleland. Aan de samenvloeiing van de Dijle en de Ijse, staken we de laatste over via een houten brugje om nadien aan te komen ter hoogte van de vogelkijkhut Grote Bron links. We konden er binnenin even een kijkje nemen en het waterwild observeren op de Langerodevijver. We hielden verder de richting rechtdoor aan en lieten de Kleinebroekstraat links liggen. Uiteindelijk, na nog een tijdje de Dijle te hebben gevolgd, trokken we doorheen een weide, geel gekleurd van de boterbloemen, in de richting van twee grote eiken. Zowat 700 m verder arriveerden we ter hoogte van de dwars gelegen Stationsstraat, inmiddels op het grondgebied van Korbeek-Dijle.

Aan de overzijde van de weg bevond zich ‘The Shelter’, een organisatie voor kano- en kajaktochten, waarvan jammer genoeg het horeca-gedeelte gesloten. De klok wees 10:35 uur aan en maatje mocht er toch even gebruik maken van het toilet. We volgden dan maar verder de veldweg naast de Dijle tot aan een splitsing van veldwegen. We hielden er rechts aan en troffen er een picknickplaats aan onder een boom, het ideale moment om te genieten van een hapje. We waren intussen de klok van 11:00 uur genaderd. Na deze wandelpauze trokken we opnieuw op pad. We volgden verder rechtdoor via het Ormendaalpad en gingen daarbij een bunker voorbij. Zowat 700 m verder naderden we de autosnelweg E40, waardoor we even naar rechts dienen te gaan om zo onder de E40 door te gaan door middel van een tunnel. Aan de andere kant van de tunnel ging het dan linksaf, evenwijdig aan de E40 en voorbij de parking van de autosnelweg. Na een scherpe bocht naar rechts kwamen we terecht in het Egenhovenbos. Na zowat 850 m nagenoeg rechtdoor te zijn gewandeld, bereikten we een stuw over de Leiegracht. Daar gingen we rechtsaf en passeerden een zandvangbekken rechts.

Nadien kruisten we de Celestijnenlaan, om aan de overzijde de richting te kiezen van het Kasteel van Arenberg. Via de parking vonden we ter hoogte van het gebouw met nr. 51 een GR-wandelpaal. Vanaf deze paal dienden we de wit-rode markeringen te volgen van de GR128, meer bepaald de Stadsvariant Park. We stapten zo naar de voorzijde van het kasteel, om nadien, ter hoogte van de toegangspoort rechts af te draaien en een pad te volgen naast de haag, het Kasteelpark Arenberg. Eenmaal het park voorbij, bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Kardinaal Mercierlaan. Aan de overzijde van de weg bemerkten we het terras van Brasserie The Lodge, tijd dachten we voor een kopje koffie, ondertussen zowat de klok van 12:30 uur voorbij. We konden er genieten van wat zonneschijn en even verpozen. Even later begaven we ons op de Kardinaal Mercierlaan en volgden die naar links, tot we rechts de Dreefstraat konden indraaien. We staken de drukke Naamsesteenweg over en wandelden aan de overzijde de Groenstraat in. Gekomen aan een bocht naar rechts, verlieten we de Groenstraat langs de Zeepweg, een smal wandelpad naar links. Op het einde van het wandelpad troffen we de Hoveniersdreef aan, welke we links insloegen, richting verder gelegen Geldenaaksebaan.

Eenmaal dit kruispunt bereikt, gingen we rechtsaf, via een tunnel onder de spoorweg door, om onmiddellijk links af te slaan in de Abdijdreef, welke leidde naar de Abdij van Park. Een smalle kasseiweg liet ons een tweetal abdijpoorten voorbij gaan. Net alvorens het grote binnenplein te betreden, konden we nog even genieten van een lekkere koffie in Brasserie De Abdijmolen. We waren inmiddels gevorderd tot 13:40 uur in de namiddag. Een korte onderbreking later, bezochten we het binnenplein en het kerkhof naast de Sint-Jan Evangelistkerk. Tenslotte, immers nog een lange weg te gaan, verlieten we de Abdij van Park via de Norbertuspoort. 200 m verder kwamen we terecht op het kruispunt met de Parkweg en de Norbertijnerweg, om er opnieuw GR-wandelborden aan te treffen. We kruisten de weg en hielden rechtdoor aan via de tekens van de GR128, om de wat verder gelegen spoorweg over te steken via een wandelbrug. Een smal paadje volgend mondde dit uit op de openbare weg. Aan de overzijde van de straat stapten we de Ijzerenpoortstraat in. Op het einde ging het over korte afstand naar rechts op de Oudebaan en nadien linksaf op de Koningin Elisabethlaan.

We dwarsten de Tiensesteenweg om zowat 100 m naar rechts, de links gesitueerde Grensstraat in te wandelen. Wat verder, ter hoogte van het volgende kruispunt, begaven we ons op de rechts gelegen Prediherenberg. We stapten zo langsheen de rand van een bos rechts. We gingen voorbij het klooster van de Zusters Clarissen, alwaar we het geluk hadden een picknickbank aan te treffen. Gelet op het uur, 14:45, hielden we even halt voor het nuttigen van een broodje. Na onze rustpauze, wandelden we in dezelfde richting verder via het Tiggelpad, tussen twee weiden door om dan een scherpe bocht naar rechts te nemen, gevolgd door een haakse bocht naar links. Via de Sint-Martinusberg en de Lange Lostraat, ging het in de richting van een antennemast. Korte tijd later gingen we linksaf in het Heidebloempad, een smalle asfaltweg welke ons liet aankomen ter hoogte van de rotonde van Bovenlo. Aan de overzijde van het rond punt, ging het in dezelfde richting verder via een smal paadje, doorheen enkele kleine percelen bos, om zowat 1 km verder de Zavelstraat aan te treffen. Zowat 150 m naar rechts, vonden we links het Rozenpad dat we bewandelden tot aan de drukke Diestsesteenweg.

Aan de overzijde wandelden we verder via de Wolvendreef tot aan de kerk van Linden. Via de Korenbloemstraat gingen we rechts de kerk voorbij tot op het kruispunt met de Nachtegalenstraat, om aan de overzijde een stijgende aardeweg in te gaan. Ter hoogte van het wandelknooppunt 51, van het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels, ging het linksaf, het Bleekbos in. Daarna dienden we ons te richten op enkele volgende knooppunten, vooreerst 53, alwaar we de Kasteeldreef kruisten. Nadien knooppunt 55 om er via Voetweg 23 de Nachtegalenstraat opnieuw te dwarsen. Richting knooppunt 49 volgend betraden we het Lovensevoetpad om vervolgens het Negenbunderspad aan te treffen aan het knooppunt 49. In rechte lijn bewandelden we het Negenbunderspad voorbij de knooppunten 48 en 42, waarbij we het verloop volgden van de Molenbeek. Uiteindelijk kwamen we uit op de Alberdingk Thymanlaan, alwaar we links afdraaiden, richting abdij van Vlierbeek. We dwaalden even af van het voorziene traject om op het terrein van de abdij, nog even te genieten van een kopje koffie in Estaminet In den Rozenkrans, ondertussen de klok van 18:00 uur genaderd.

Na deze laatste pauze, keerden we op onze stappen terug naar de abdijpoort ter hoogte van de Alberdingk Thymalaan om er dan links het Kloosterdijkpad op te gaan. Dit pad eindigde ter hoogte van de Holsbeeksesteenweg tegenover het Provinciaal Domein Kessel-Lo. Zowat 50 m naar rechts ging het links verder via het smalle Beemdenpad dat eindigde ter hoogte van de grote vijver in het domein. Langsheen het Molenbeekpad wandelden we omheen de waterplas tot net voorbij de speeltuin. Daar ging het naar rechts, om aldus het Provinciaal Domein te verlaten en uit te komen in de Eenmeilaan, alwaar het linksaf ging. Zowat 700 m verder, net voorbij de stelplaats van de Lijn, verlieten we de Eenmeilaan naar rechts langs het Brugbergpad. Toen we de spoorwegbrug aantroffen, verlieten we het traject van de GR en wandelen linksaf naar het station van Leuven, het eindpunt van deze dagtocht. We sloten af na 38182 stappen en 28,636 km.”

310: Mechelen, Zaterdag 30 augustus 2014, 28,842 km. (6325,324 km.)

“Het relaas inzake een wandeling met start en aankomst te Mechelen. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, met als titel: ‘Langs de beemden van de Beneden-Dijle’. Tijdens het verloop ervan zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR12 en de GR128. De totale wandelafstand bedroeg volgens de wandelgids 25,1 km, doch vermeerderd met zowat 2,5 km, wanneer men de tocht zou aanvangen vanuit het station van Mechelen. De aanbevolen vertrekplaats bevond zich ter hoogte van het Provinciaal Sport- en Recreatiecentrum De Nekker. Vermits wij destijds woonachtig waren te Sleidinge, ging het via het openbaar vervoer naar Mechelen, zodat we toen van start gingen aan de uitgang van het nmbs-station. Er stonden ons aldus meer dan genoeg kilometers wandelen te wachten. We vertrokken voorheen dan ook om 07:22 uur in Sleidinge. Uiteindelijk zouden we pas om 21:21 uur opnieuw vertrekken in Gent, huiswaarts. Maar goed, het relaas inzake onze belevenissen en bezienswaardigheden onderweg.

Aangezien we Mechelen bereikten via het spoor, wachtte ons dus een aanlooproute naar het aanbevolen vertrekpunt van de tocht, dus gingen we bij het verlaten van het station via het Stationsplein de H. Consciencestraat in, vervolgens via het Mercierplein de Egmontstraat in tot op de Vijfhoek, alwaar we de eerste markeringen aantroffen van de GR12. Via de GR gingen we rechts de Kruidtuin in, om aan de andere kant de Zandpoortvest te betreden. Aan de overzijde van de weg, ging het even later via een wandelpad naast de Dijle richting sluizencomplex over de Afleidingsdijle. Daar aangekomen hielden we links aan, zodat we korte tijd later aankwamen ter hoogte van de ingang van De Nekker. Daar konden we tenslotte beginnen met de eigenlijke wandeling. We stapten links van de ingang naast de afsluiting voorbij de parking om meteen rechts een weg te volgen, nog steeds langs de afsluiting. Vrij snel ging de weg over in een pad dat ons leidde tot aan de vijver, waar het pad splitste. We kozen het pad boven op de dijk, hierbij het lokale Nekkerpad volgend. Aan het einde van de recreatievijver gingen we op een splitsing rechtsaf om via een hoger gelegen dijk tussen twee vijvers verder te gaan.

Rechts bevond zich de recreatievijver van de Nekker, terwijl we links zicht hadden op een kleinere vijver van het natuurreservaat Mechels Broek. Het pad eindigde uiteindelijk op het jaagpad langsheen de Dijle, waar we opnieuw de wit-rode markeringen aantroffen van de GR12. Op het jaagpad gingen we linksaf, terwijl we vanaf daar een gedeelte bewandelden van de Witte Kinderbos Route. Gekomen aan een eerste bomenrij links van het jaagpad, daalden we de dijk af en gingen via een wandelhekje het Mechels Broek in. Een vrij drassig pad, af en toe voorzien van een stukje vlonderpad, bracht ons wat verder tot aan de stal voor de gallowayrunderen, waarvan we er ondertussen reeds enkele hadden kunnen bekijken. We stapten daar naar rechts om te arriveren in de Muizenhoekstraat, welke we naar links dienden in te gaan. De GR12 nog altijd volgend, verlieten we wat verder de Muizenhoekstraat, teneinde links een graspad te bewandelen tussen afsluitingen. We overschreden een drietal kleine bruggetjes om dan via een grotere brug de Boeimeerbeek te overschrijden. Zo kwamen we terecht op het grondgebied van Bonheiden in de Eikendreef. Aan het kruispunt ging het rechts Dortsveld in en vervolgens links de Dortshoeveweg op. Langs de Brouwersdreef en de Guldensporenlaan doorkruisten we een verkaveling om dan de weg Mechelen – Keerbergen te bereiken.

We staken de weg over via de Roggemansstraat, wat verder zelfs een mooie beukendreef. We konden er enkele aanwijzingen bemerken betreffende het Berentrodepad en het Zellaerpad. We kwamen langs een modern kloostergebouw, aangegeven door middel van een wegwijzer als ‘Abdij Bethlehem’, om dan uit te komen in de Zellaerdreef welke we over korte afstand naar rechts ingingen. Aan de Blijdenberghoeve volgden we een bosweg links over het domein van het Zellaertkasteel om verderop de weg Bonheiden – Sint-Katelijne-Waver te bereiken. Op deze weg gingen we naar rechts tot aan het sportcomplex Berentrode, meer bepaald het skateterrein, waar we links konden afdraaien. We stapten voorbij enkele voetbalvelden naar een atletiekpiste, om daar rechts een bosweg in te gaan. Aangekomen op een asfaltwegje ging het nogmaals naar rechts tot aan het vervallen kasteel Berentrode. Net voor het kasteel sloegen we linksaf, om even verder aan het pand nr. 54 een grasweg links in te gaan, welke verliep tussen velden, weiden en bos. Uiteindelijk bereikten we nadien de Oude Putse Baan, welke we over zowat 400 m naar rechts dienden te volgen. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Krankhoevelei, waar we tezelfdertijd een gedeelte bewandelden van het Apolloniapad (9,9 km). Weinige ogenblikken later kwamen we aan de N15, de weg Mechelen – Putte. Aan de overkant konden we door middel van een dreef het Peultenbos ingaan.

De wit-rode tekens van de GR gidsten ons doorheen het Peultenbos, om aan het einde via een links gelegen graspad, later gevolgd door asfalt, een kruispunt te bereiken met de Dr. Cornelstraat. Hier namen we afscheid van de tot nog toe gevolgde GR12. De Dr. Cornelstraat bracht ons opnieuw over de N15, waar we de Scherpschutlei ingingen, terwijl we ons bevonden op de Tuindersroute verkorting van 32 km. Vrij snel ging het nogmaals de Oude Putse Baan over en zetten we onze wandeling verder in de Harentslei. Een tweetal kruispunten verder kozen we schuin rechts de Peulisbaan welke eindigde ter hoogte van de Booischotsebaan. Daar ging het via een links gelegen pad het Peerlaarbos in. Na een geslaagde doortocht in het Peerlaarbos via paadjes, bosdreven en een kronkelend pad kwamen we opnieuw op de Peulisbaan terecht, welke we naar links volgden tot aan de weg Bonheiden – Keerbergen. Aan de overzijde van de weg wandelden we het Cassenbroek in. We gingen verder naast de Boeimeerbeek, om aan een tweede bunker, linksaf over een brugje te stappen en doorheen een paadje met knotwilgen te vervolgen. We bevonden ons daar op het lokale Rijmenampad. Even later verlieten we via een poortje het natuurgebied.

We bereikten even later het centrum van Rijmenam, alwaar we ter hoogte van de kerk even genoten van een welverdiende rustpauze in café ’t Bleekhofke. De koffie ging vlot naar binnen. Na onze pauze begonnen we aan het laatste stukje wandelweg, ter hoogte van het pleintje aan de kerk. We gingen de Brugstraat in welke ons leidde naar de brug over de Dijle. Aan de overzijde van de Dijle, bogen we rechtsaf naar het jaagpad langsheen deze waterloop. We konden dadelijk de wit-rode aanwijzingen zien van de GR128, alsook de rood-gele tekens van de Streek-GR Dijleland. Daar boveop wandelden we tevens langsheen het lokale Pinnakendonk Wandelpad. De grindweg van het jaagpad ging spoedig over in een grasweg. Via een brugje staken we een zijbeek van de Dijle over om even later aansluiting te verkrijgen met een variante van de GR12. We verlieten er dan het traject van de GR128, staken nog tweemaal een zijbeek van de Dijle over en volgden via de GR12 variante tot de weg aan Muizenbrug. Daar verlieten we het traject van de GR12 variante.

We bleven verder op de dijk wandelen richting Mechelen, tot we even verder opnieuw de wit-rode tekens aantroffen van de GR12. De plaats waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Het ging nu in omgekeerde richting terug naar de parking van De Nekker. Nadien ging het uiteraard via het openbaar vervoer richting thuishaven. Aan een lange wandeldag kwam tenslotte een einde gekomen na 38456 stappen en 28,842 km wandelen.”

305: Kortenberg, Zaterdag 09 augustus 2014, 26,19 km. (6202,853 km.)

“Het verhaal inzake onze belevenissen tijdens een wandeltocht met start en aankomst in Kortenberg. Deze luswandeling werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met als titel: ‘Schoonheid onder de vliegroutes’. Tijdens deze wandeling zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Dijleland, alsook van de Streek-GR Groene Gordel. De voorziene startplaats bevond zich ter hoogte van het station van Kortenberg. Volgens de wandelgids bedroeg de totale wandelafstand 23,2 km, doch kon mits enkele verkortingen worden herleid tot 22, 18,1 of zelfs 16,2 km. Wij hadden geopteerd om de totale afstand af te leggen en gingen dan ook van start ter hoogte van het station van Kortenberg. We wandelden er de Engerstraat rechts in, om ter hoogte van het pand nr. 50, links voetweg 61 in te gaan. We bemerkten er de aanduiding dat we een lokale wandelroute volgden, met name het Vliegtuigen Wandelpad. We staken de Weesbeek over en kwamen nadien uit in de Kammestraat, welke we rechts volgden tot aan de kerk van Erps. Vervolgens stapten we rechts van de kerk, voorbij de oude dekenij en kwamen in het Paddestraatje om aldus uit te komen naast de sporthal aan de Oude Baan. Daar gingen we rechtsaf, langs de haag van het Hof Ter Brugge en bereikten een kapel ter ere van O.-L.-V. van Bijstand.

We gingen verder via een kasseiweg links van de kapel, om dadelijk links te volgen via voetweg 74 en aan te komen ter hoogte van de toegangspoort van het kasteel. Daar gingen we rechtsaf in voetweg 76 om de Kasteelstraat te betreden, welke we over korte afstand volgden tot aan het Sint-Pietersplein van Kwerps. Daar hielden we even een korte wandelpauze in café De Schuur, waar we ons de koffie lieten smaken. Even later konden we opnieuw op pad en gingen links verder via voetweg 80, gesitueerd tussen de panden nrs. 10 en 12. Vrijwel onmiddellijk erna maakten we een haakse bocht naar links om opnieuw voetweg 76 te bereiken, welke we naar rechts dienden te volgen. Zo arriveerden we aan een kruispunt van voetwegen. We stapten verder rechtdoor via voetweg 76 tussen weiden om de rand van het Silsombos te bereiken. We hielden dezelfde richting aan en kwamen in de Silsomstraat welke we over zowat 300 m volgden tot aan de bocht naar rechts. We verlieten rechtdoor de straat en gingen het Silsombos in, waar we even verder de oever volgden van de Molenbeek. Een paar honderd meter verder troffen we een infobord aan inzake de Zwarte Madam, dat zich wat hogerop bevond. Dus werd even van het parcours afgeweken om het beeld te gaan bekijken.

We stapten even later verder naar links via buurtweg 5 om de Molenbeek te verlaten en ongeveer 500 m verder aansluiting te vinden met de Streek-GR Dijleland. We hadden dus vanaf nu oog voor de geel-rode markeringen langsheen het parcours. De Streek-GR leidde ons naar rechts. Toen het Silsombos ophield aan de rechterkant, gingen we via een pad linksaf, even later overgaand in een knuppelpad. De weg werd wat breder en even later bereikten we de Driesstraat en even later de Mosterdstraat welke we rechts ingingen. We staken vervolgens de weg Nederokkerzeel-Kampenhout over en volgden aan de overzijde een veldweg langs de rand van het bos. Tenslotte bereikten we wat verder de Egellaan, welke we naar rechts dienden in te gaan. We verlieten er dan ook het traject van de Streek-GR Dijleland, doch daarentegen wandelden we nu langs het Laar en List wandelpad. Ter hoogte van de T-splitsing met de Ahornbomenlaan ging het linksaf, om wat verder het Domein Torfbroek in te wandelen. Via een poortje bereikten we een vijver, waar we rechts omheen gingen en zo de Meerslaan betraden. We bevonden ons ondertussen op een gedeelte van de Raymond Impanis Route van 35 km.

We staken de Bergstraat – Neerstraat over en bemerkten terug de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland. De Streek-GR rechtdoor volgend ging het voorbij een afsluitboom en een poortje nu in de domein met de vijver links van ons. Eenmaal de vijver voorbij hielden we rechts aan, om even later links te draaien ter hoogte van een afgelegen huis. Even voordien echter hadden we even een korte pauze gehad in de kantine van de Torfbroekvrienden aan hun visvijver. Na deze onderbreking bereikten we tenslotte de Torfbroeklaan en die bracht ons tot aan de drukke Haachtsesteenweg (N21), alwaar we nadien aan de overzijde de Dreefstraat aantroffen. Langs deze weg troffen we aanwijzingen betreffende het Van Steelant Wandelpad (7 km), om even verder via een wegel te stappen langsheen de rand van het Hellebos. Wat verder troffen we rechts de afsluiting aan van het oefenterrein van de federale politie, waardoor we noodgedwongen de omheining naar links volgden. We arriveerden nadien ter hoogte van het kruispunt van de Wolfsputwegel en de Esterhertwegel.

We zetten onze tocht verder via de Wolfsputwegel naar rechts en wandelden zo rechtdoor het Hellebos in, om aan het andere uiteinde de Barebeek over te steken en de Breemstraat rechts in te gaan. We kwamen even verder voorbij een Lourdesgrot met calvarie om in de nabijheid de weg Kampenhout-Perk over te steken. Daar troffen we de vermelding aan dat we een gedeelte volgden van de Witloofroute. Aan de overzijde betraden we de Boektsestraat, welke 500 m verder uitmondde op een kruispunt, voorzien van een GR-wandelboom. Immers hier verlieten we de Streek-GR Dijleland, welke naar rechts verliep, om naar links voortaan de geel-rode tekens te volgen van de Streek-GR Groene Gordel, tot aan het eindpunt van de wandeltocht. Tevens zouden we er lange tijd het Teniers Wandelpad verkennen. We dwarsten even later een weg, om aan de overzijde een pad op te gaan dat verliep langs de rand van een bos. Een T-splitsing later gingen we linksaf in de richting van de weg Kampenhout-Perk. In de verte zagen we het Ribeaucourtkasteel, alsook de controletoren van de luchthaven. We weken even van de route af, teneinde in het centrum van Perk nog even te pauzeren in ’t Pleintje.

Na deze onderbreking keerden we op onze stappen terug, om dan de Streek-GR Groene Gordel zowat 200 m te volgen langs de weg Kampenhout-Perk om dan een wandelpad rechts te nemen dat ons tot in de Breemstraat bracht. Aan de overzijde van de straat ging onze tocht via een brede bosweg langs het domein van Ribeaucourt. We staken de Barebeek over en kort daarna draaiden we rechtsaf tussen twee armen van de Leibeek. Via een brugje ging het over de beek en wandelden we verder met de Leibeek rechts van ons. Zowat 150 m van de Haachtsesteenweg maakten we een bocht naar links en staken de Molenbeek over om alzo de Watermolenstraat te bereiken. We gingen rechts in de Hinckaertstraat om dan de Haachtsesteenweg over te steken en verder te gaan in de Lellebaan. Ter hoogte van kapelletje gingen we links in de Lemmekenstraat om aan de rotonde rechts een veldweg op te gaan. Aan een Y-splitsing ging het verder via een veldweg naar links en even later de eerste veldweg rechts. We volgden er de richting Erps, tot aan het eerste kruispunt. Een oude wegwijzer was ons daartoe behulpzaam geweest.

Aan het kruispunt wandelden we gewoon rechtdoor, nog steeds de Streek-GR volgend. Een km verder bereikten we de eerste huizen van Erps en de Frans Mombaertsstraat, welke we naar rechts ingingen. Voor de brug draaiden we links de Mechelsesteenweg in tot aan het station van Kortenberg, eindpunt van de wandeling. We eindigden deze dagtocht na exact 34920 stappen en 26,19 km.”

267: Egenhoven, Woensdag 01 mei 2013, 25,3 km. (5332,279 km.)

“Een vrije dag tijdens de week, een unieke gelegenheid om te genieten van een dagje wandelen doorheen het Vlaamse land. Voorzien van voldoende zon, ging het dan ook richting Egenhoven, alwaar we het parcours zouden volgen van een wandeling uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Deze dagtocht werd omschreven als volgt: ‘Langs Voer, Ijse en Dijle’. Een groot gedeelte van de wandeling zou verlopen langsheen het traject van de GR512 en de Streek-GR Dijleland. De start was voorzien ter hoogte van het dorpsplein van Egenhoven. Na een laat ontbijt konden we van start gaan, hopende op een zonnige en aangename dag. Vanop het centrale dorpsplein ging het over korte afstand langs de Sint-Jansbergsesteenweg en vervolgens via de Termunckstraat linksaf. Even later volgde de Termunckdreef, om via een tunnel onder de Boudewijnlaan te stappen. We staken nadien de autosnelweg E314 over en bereikten op die manier de Bremstraat, waar we voor het eerst de geel-rode markeringen aantroffen van de Streek-GR Dijleland. We zouden vanaf nu zowat 14 km het traject van deze Streek-GR bewandelen.

Via een dalend pad, kwamen we ter hoogte van de Bertemstraat, een veldweg waar we voor rechts kozen. We bevonden ons vrij vlug in een mooie holle weg. Na nogmaals te zijn afgedaald, ging het via een geplaveide straat evenwijdig met de Voer, doorheen de Dorpsstraat. Via een S-bocht staken we de Voer over, om even verder via een pad nabij de rivier, het centrum van Bertem te bereiken. Via de Kerkstraat kwamen we uit op een pleintje voor het kerkhof van de Sint-Pieters-Bandenkerk. We stapten over het kerkhof om de Sint-Pieterslaan te volgen en opnieuw de Dorpsstraat en de Voer te bereiken. Ditmaal gingen we onder de autosnelweg E40 door en onmiddellijk linksaf, richting Korbeek-Dijle. Via een veldweg wandelden we richting Kerkstraat en namen aldaar de volgende zijstraat, de Kapellestraat om aan te komen aan de Sint-Veronakapel. We bleven echter de Kerkstraat rechtdoor volgen, ditmaal via een holle weg. We staken nogmaals de Voer over en bevonden ons even later tussen het riviertje en een waterwinningsgebied. Een prachtig stukje natuur, intussen genietend van de zon. Via een kasseiwegje, Slagberg, ging het naar links bergaf.

We verkregen dan ook rechts zicht op het kasteel de Liedekerke. We staken de Boskee over en volgden een mooie beukendreef naar links, richting kerk van Leefdaal. We gingen niet over de Voer, doch wandelden rechts, naast het riviertje. Even later veranderden we van oever en volgden nog steeds het verloop van de waterloop. Ter hoogte van een alleenstaand huis, sloegen we linksaf in de Lange Gracht, hierbij nog steeds het traject volgend van de Streek-GR Dijleland. We dwarsten de weg Leefdaal-Vossem en vervolgden onze wandeling in de Kleine Zavelweg. We begonnen aan een klim, doorheen een holle weg. Boven gekomen verkregen we een prachtig zicht op Leefdaal en de vallei van de Voer. De weg boog naar rechts, waardoor we wandelden langs de rand van een stukje bos. Nadien ging het doorheen een ander stukje bos, om af te dalen langs de rand van het Tersaartbos. In de verte kregen we zicht op de gelijknamige Tersaarthoeve. 

Zowat 100 m vóór de hoeve, ter hoogte van een elektriciteitscabine dienden we naar links te gaan, alwaar we een gedeelte bewandelden van een oude trambedding. Het betrof de voormalige verbinding tussen Tervuren en Tienen, welke in bedrijf was tot in de jaren 1950. Via tal van veldwegen, af en toe modderig en zelfs deels geploegd en begroeid met gewassen, vorderden we langzaam richting Loonbeek. Na het overschrijden van een heuvel, ging het via een holle weg in dalende lijn naar de drukke weg, Leuven-Overijse, gelegen op het grondgebied van Loonbeek. We staken deze verkeersader over en wandelden via de Bertelsheide tot aan de Ijse, hierbij nog steeds de Streek-GR volgend. Net voor de brug over de Ijse gingen we naar links. We volgden via de oever de kronkelende Ijse en wandelden onder een brug door van een oude trambedding. Even later kwamen we aan ter hoogte van een asfaltwegje. We bemerkten er de rood-witte markeringen van de GR512. We hielden nog steeds dezelfde richting aan tot we de weg Korbeek-Dijle – Sint-Joris-Weert bereikten ter hoogte van de Oude Tramstatie van Neerijse. Vijftig meter verderop aan de overzijde van de weg ging het doorheen een mooie dreef met Japanse kerselaars. 

Aan het einde van deze prachtige dreef troffen we een Sint-Rochuskapel aan. Aldaar ging het schuinrechts een verharde weg in en gingen we voorbij het kasteel van Neerijse. We staken de Ijse over en bereikten het natuurreservaat de Doode Bemde. Tussen twee oude viskweekvijvers door ging onze wandeling verder via een links gelegen knuppelpad. Vrij snel waren we doorheen het natuurgebied, alwaar we ter hoogte van de uitgang de Dijlebrug aantroffen. We verlieten het traject van de GR512 en stapten voor de Dijlebrug naar links. We bevonden ons terug op de route van de Streek-GR. Gedurende een hele tijd volgden we nu de oever van de sterk meanderende Dijle tot aan de samenvloeiing met de Ijse, waarna we de Ijse overschreden via een houten brugje. We behielden dezelfde wandelrichting tot we zicht verkregen op twee eiken aan de oever van de Dijle. Via een poortje bereikten we een graspad waarop we verder de Dijle volgden. Uiteindelijk arriveerden we aan de weg Korbeek-Dijle – Oud-Heverlee, de Stationsstraat, alwaar we even konden verpozen ter hoogte van een picknicktafel. 

We dwarsten de Stationsstraat en wandelden langs een links gelegen gracht. Ter hoogte van een volgende picknicktafel kozen we voor rechts en passeerden even later een bunker. De wandeling werd vervolgd via het Ormendaalpad, om stilaan naar rechts af te wijken, richting autosnelweg E40. Even verder gingen we onder de snelweg door via een tunnelkoker. Weldra bereikten we het Egenhovenbos. We gingen rechtdoor in het bos tot we een kruispunt bereikten ter hoogte van een stuw over de Leigracht. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR en gingen naar links via de verhoogde spoorbedding. Uiteindelijk bereikten we ter hoogte van een infobord inzake het Egenhovenbos een kasseiweg. Deze volgden we naar links en enkele bochten later kwamen we in het centrum van Egenhoven. Via de rechts gelegen Kapeldreef kwamen we opnieuw aan op het punt waar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Meteen het einde van een aangename en zonnige wandeldag.”

195: Berg, Zondag 26 september 2010, 20,9 km. (3931,798 km.)

Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 26/9/2010 – 1910 Berg (Vlaams-Brabant), 27^ste Houtheimtochten, 5-8-12-15-19-21-25-27 km. Houtheimstappers Steenokkerzeel. Start: Ons Tehuis. Door de mooiste hoekjes natuur langs veldwegen en door het Hellebos, Steentjesbos en Weisetterbos. Tussendoor wandelen langs rustige landelijke wegen. Een echte natuurwandeling. Deel van de opbrengst gaat naar de bewoners van OTB.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verslag met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 20:24 uur.

“Er zijn er die zeggen dat je stom moet zijn, om een hele dag door de regen te stappen. Misschien hebben ze wel gelijk, misschien ook weer niet... het hangt er alleen van af hoe je het bekijkt. Feit is zeker, toen we deze ochtend onze voorbereidingen troffen om af te reizen naar Berg (Kampenhout), stroomde het water met bakken uit de hemel. Niet echt motiverend, maar we besloten toch maar om niet de hele zondag thuis te blijven zitten en te wachten op betere weersomstandigheden. Zoals gezegd trokken we naar Berg, alwaar door de Houtheimstappers uit Steenokkerzeel een wandeling werd ingericht onder de titel 27^ste Houtheimtochten. De wandeltocht ging van start in ‘Ons Tehuis’, waar een deel van de opbrengst zou heengaan. Met een beetje het goede doel in het achterhoofd kon de regen ons al wat minder deren. In de ruime startzalen kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 8, 12, 15, 19, 21, 25 of 27 km. Aangezien we al vanaf de start onze regenkledij noodgedwongen dienden aan te spreken, hielden we het vandaag op 21 km wandelen.

In de startzaal kregen we een plannetje aangaande de diverse trajecten. Het betrof hier een wandeling met blijkbaar voor elk wat wils: bossen, veldwegen, akkers en landelijke wegen. We verlieten het domein van ‘Ons Tehuis’ en werden uitbundig uitgewuifd door enkele vaste bewoners. Het eerste gedeelte van de tocht zou ons brengen tot aan de controle in ‘Den Ast’, een feestzaal gelegen in een voormalige brouwerij. Het gedeelte van het traject bedroeg dan ook 3,9 km. We wandelden vooreerst door een stukje bos palend aan het domein, waarna we ons begaven tussen de akkers. Het werd duidelijk dat het een dag zou worden van modderige paden en waterplassen. Omwille van de regen van de afgelopen uren, lagen de veldwegen er af en toe glibberig en moeilijk begaanbaar bij. Af en toe kregen we ter verademing een stukje openbare weg en zo vonden we algauw de weg langs de Witloofroute, een fietsomloop van 39 km en wat verderop een variant daarvan, het Witloof Wandelpad. Onderweg kregen we vaak de gelegenheid om inkopen te doen, vooral pompoenen werden aangeprezen.

Dat we ook vandaag tal van maïsvelden van ver en van nabij zouden zien, dat werd spoedig duidelijk. Soms wandelden we langs een smal paadje, onmiddellijk naast de planten. Een eenzame boer was doende met het oogsten van courgettes, ondanks de regen. Wanneer we even een woonstraat doortrokken, werd de modder van de schoenen verwijderd. De Raymond Impanis route was daar getuige van, evenals van het langskomen van ontelbare regenschermen. Uiteindelijk, tussen de regenvlagen door, bereikten we de voormalige brouwerij Biertoren, waar we een eerste controle ondergingen. In de ruime zaal konden we even terecht voor een hapje en een drankje. Na de rust dienden we vooreerst een plaatselijke lus te wandelen van 7,1 km. We gingen dus een eerste keer naar rechts na de controle, alwaar we even verder een rechts gelegen straat ingingen, welke al vrij vlug overging in een veldweg. Op die manier dwarsten we de Weesbeek en slenterden langs maïsvelden, witlooftelers en af en toe enorme villa’s. Blijkbaar valt er nog geld te verdienen met het telen van witloof.

Het meest opvallende aspect aan deze plaatselijke lus, was onze passage doorheen het Liesbethbos. Hier vonden we even beschutting tegen de regen en vooral de rust van een bosrijke omgeving. De geur van een bos op een regenachtige dag is typisch en duidelijk herkenbaar. Een lang, goed begaanbaar kiezelpad slingerde zich doorheen dit mooie natuurgebied. Even verder hingen lekkere appels binnen handbereik. In de natuur hoef je op geen enkel moment honger te lijden. Er valt altijd wel iets te eten onderweg, naargelang het seizoen uiteraard. Jammer genoeg dienden we voortijdig afscheid te nemen van Liesbeth haar bomen en kwamen we opnieuw tussen de velden terecht. In de verte zagen we de dorpskerk opnieuw verschijnen, wat inhield dat we ‘Den Ast’ opnieuw naderden. Korte tijd later, na een eindje asfaltweg, bereikten we de voormalige brouwerij. Het was nu bijna middag en er was duidelijk meer volk aanwezig dan bij een eerste doortocht. Gelukkig konden we met een beetje geluk een vrije plaats vinden. We lieten ons de koffie in elk geval smaken. We waren ondertussen 11 km ver.

Na ons tweede oponthoud in ‘Den Ast’ gingen we naar links, om na enkele honderden meters opnieuw de vrije ruimte van de akkers te vinden. Begroeide veldwegen, met natte grassoorten, leidden ons naar een bijna eindeloze veldweg, die op het einde uitzicht gaf op een enorm bosgebied. Ook langsheen deze wandelweg dienden we vaak plassen te ontlopen en af en toe het akkerland op te zoeken, teneinde de voeten droog te houden. Tal van landerijen stonden reeds blank van het water en menige boer zal daar niet blij om zijn. Gelukkig beperkte onze aanwezigheid zich hier tot het bewandelen van het pad naast het ondergelopen veld. Eenmaal deze weg achter de rug, bereikten we een bredere bosdreef, welke ons een totaal ander gevoel gaf vandaag. We hadden het Steentjesbos bereikt en zouden daar geruime tijd in vertoeven. Duizenden noten en eikels lagen verspreid over de bodem, diverse soorten zwammen en paddenstoelen toonden fier hun soms opvallende kleuren. Eigenlijk behoort de herfst tot een van de mooiste seizoenen in het bos. Alhoewel velen het daar natuurlijk niet eens zullen mee zijn.

Na een prachtig uurtje wandelen, vonden we op onze weg het Natuur-rijk Elewijt wandelpad. Stilaan ging het in de richting van de volgende controlepost en die bevond zich in Taverne Molenhof te Elewijt (Zemst). Wat verder wandelden we nogmaals langsheen een fietsomloop, met name De 8 van Zemst. Korte tijd nadien, na nog een moeilijke passage langs veldwegen, bereikten we de Taverne, annex visvijver. Hier moeten we spijtig genoeg melden dat het geheel ons een verwaarloosde indruk gaf en kregen we een beetje het gevoel van vergane glorie. Tja, om een of andere reden kende de zaak vroeger waarschijnlijk betere tijden. Eenmaal het Molenhof bereikt, hadden we 18,2 km afgelegd en restten ons nog slechts 2,7 km tot aan de eindstreep. Het laatste stukje wandelweg begon vooreerst met een doortocht doorheen een stukje bosgebied, waar we wandelden over het traject van de Streek-GR Dijleland, de GR128 en GR512. Deze wandelpaden kregen het gezelschap van het Teniers wandelpad.

Een modderige dreef leidde ons doorheen dit bos, tot we aan de andere kant een werf bereikten. Hier, waar werken werden uitgevoerd in opdracht van Fluxys, dienden we even door een poel te waden. Wat verder bereikten we een kleine beek, met ernaast een stukgelopen wandelpaadje. Dit pad zou ons terug voeren tot aan ‘Ons Tehuis’, het einde van een dagje Berg en omgeving. Op deze regenachtige dag hadden we 20,9 km afgewandeld, in hoofdzaak langs niet altijd even gemakkelijk te bewandelen paden. De inrichters kunnen daar moeilijk iets tegen in brengen natuurlijk, het weer kan je immers niet voorspellen en nog veel minder bestellen. Toen we huiswaarts reden hadden zich toch reeds 1076 wandelaars gemeld en er kon nog steeds worden gestart. Dit is dus geen eindtotaal met andere woorden. De bewoners van ‘Ons Tehuis’ kunnen er maar wel bij varen...”

We sluiten dit wandelverhaal af met de weergave van datgene, wat kort na afloop van de tocht in de wandelboekjes werd neergeschreven. ‘K: Veel regen op deze rustige wandeling. Fijne bossen. De rest een beetje eentonig. J: Wandeling t.v.v. ‘Ons Tehuis’ in Berg. Regenachtige dag met veel modderige veldwegen.’

150: Kampenhout, Zondag 07 maart 2010, 20,1 km. (2960,311 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 07/03/2010 – 1910 Kampenhout (Vlaams-Brabant), Jef Pijp Tochten – 6-9-12-17-20 km. Houtheimstappers Steenokkerzeel. Start: School Ter Bronnen. Langs rustige wegen en veldwegen door de bakermat van het witloof. Eveneens wandelen door het natuurreservaat Torfbroek. De Wilderse Dreef en nog enkele andere mooie groene plekjes ontbreken evenmin.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verslag met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 17:28 uur.

“Ook vandaag, op deze zonnige dag, trokken we naar de provincie Vlaams-Brabant. Deze ochtend zetten we bij zonsopgang koers naar Kampenhout, alwaar de Houtheimstappers uit Steenokkerzeel, organisator waren van de Jef Pijp Tocht. De startplaats was gelegen in de school Ter Bronnen in Kampenhout zelf. Onderweg op de E40 richting Brussel, konden we reeds vaststellen dat het een bijzonder zonnige dag zou worden, aangezien we af en toe reeds werden verblind door de opkomende zon. Bij onze aankomst in Kampenhout, werden we door enkele medewerkers van de club begeleid inzake het aanwijzen van een parkeerplaats op de binnenkoer van de school. Een paar stappen later konden we terecht in de ruime startzaal van het gebouw. Vandaag kon men kiezen uit de volgende te wandelen afstanden: 6, 9, 12, 17 of 20 km. Wij kozen voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,1 km, van precisie gesproken! Nadat we vooreerst een hapje hadden gegeten en een koffie hadden geproefd, waren we klaar voor de wandeling. Onderweg zouden we tweemaal kunnen pauzeren in Berg.

Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg volgens de info 5,2 km. Na een blik op het uitvergrote wandelparcours, konden we op pad. We verlieten de startplaats en volgden de bebouwde kom in de richting van de Haachtsesteenweg, welke we vervolgens dwarsten. Omwille van de werkzaamheden was het hier even opletten voor het drukke verkeer. Aan de overzijde van deze drukke weg, zaten we op de Raymond Impanisroute, een fietstraject van 35 km. We trokken door enkele woonstraten van de wijk, om even later de Kapelwegel in te slaan. Deze kerkwegel bracht ons in de richting van de open velden, waarbij we op het einde van de wegel inderdaad een kapel aantroffen. We lieten de woningen achter ons en zagen voor ons de open, enigszins bevroren landerijen. Een onverhard pad, meer een karreslag, was nu harder dan beton omwille van de vrieskou van de voorbije nacht. Deze Kaasdaversweg kronkelde zich tussen de velden. Ondertussen stond de zon wat hoger aan de hemel en af en toe waren de zonnestralen verblindend, maar toch van harte welkom op deze koude ochtend. Af en toe voelden we net als gisteren de schrale wind, maar toch voelde het weer enigszins aangenamer aan. Tussen bevroren waterplassen laveerden we in de sporen van landbouwtractoren. De weg bevond zich op het traject van de Witloofroute, een fietsomloop van 39 km.

Na dit stukje onverhard wandelparcours, kwamen we opnieuw terecht op de openbare weg, waar we een eerste splitsing op het parcours aantroffen: de deelnemers aan de 6 of 17 km volgden hun weg rechtdoor, de andere deelnemers (9, 12, 20 km) sloegen rechtsaf. We zagen reeds het Hellebos in de verte en op weg erheen volgden we langsheen een rechts gelegen bosrand het Van Steelant Wandelpad, een parcours van 7 km. Tevens kregen we even verder de roodgele markeringen in het oog van de Streek-GR Dijleland. Na een tijdje de rand van het bos te hebben gevolgd, trokken we ook even in het bos, door de Depotwegel te volgen, die ons even later de Wolfsputwegel deed opgaan, om nog verderop te belanden op de Esterhertwegel. We waren onder de indruk van de mooie naambordjes die deze wegels hadden ontvangen. De laatst genoemde wegel mondde uit in de gelijknamige straat en er volgde een stukje woongebied. Af en toe zagen we hoog in de lucht een vliegtuig dat zonet de startbaan in Zaventem had verlaten en ondertussen groeide de hoop dat het parcours ons wat dichter bij het vliegveld zou brengen.

Naarmate we door deze woonstraten wandelden, naderden we opnieuw de drukke Haachtsesteenweg, die we opnieuw overstaken. Aan de overzijde bemerkten we de agglomeratieborden van de gemeente Berg (Kampenhout). Enkele straten verder kwamen we ter hoogte van de eerste controle, gesitueerd in de sporthal van de Gemeenteschool De Toverberg. Ook hier de bemerking dat we bij deze eerste passage weinig moeite hadden om een zitplaats te bemachtigen. Over de warme chocomelk die we aldaar aankochten hadden we niet te klagen, die ging meer dan vlotjes naar binnen. Na deze eerste pauze, begonnen we aan het tweede gedeelte van de wandeling, met name een lus van 7,7 km, waarna we op dezelfde plaats zouden terugkomen voor een tweede controle.

Bij het verlaten van de sporthal, gingen we dus een eerste maal naar links, in het gezelschap van de wandelaars van de 17 km. Er volgde vooreerst een klein stukje parcours doorheen de aanpalende woonstraten, waarbij we opnieuw het traject volgden van de Raymond Impanisroute en het Van Steelant Wandelpad. Uiteindelijk kwam een van de woonstraten uit op een beekje, annex bosgebied, waar we noodgedwongen naar rechts dienden te gaan. We kwamen op het grondgebied terecht van Steenokkerzeel. Even verder bemerkten we een lange smalle betonweg, welke bijna in rechte lijn in de richting ging van de luchthaven. Links van ons zagen we steeds vaker opstijgende vliegtuigen en de toren van de verkeersleiders kwam steeds nader. We voelden het vakantiegevoel opkomen, nu we zo konden wandelen onder een stralende zon en genieten van vliegtuigen die waarschijnlijk naar zonnige bestemmingen vlogen. We vervolgden onze wandeling in de richting van de kerk van Steenokkerzeel, waar we even later de kerk konden bemerken, met aan de andere kant van de weg een grote vijver.

Tal van eenden draaiden rondjes op het water, met op de achtergrond het kasteel Ter Ham, waar ooit Zita, keizerin van Oostenrijk had gewoond. Ter hoogte van dit prachtig watergebied ging het naar links, de Hamdreef in, waar we de Ter Ham Wandeling volgden. Ook dit traject leidde ons doorheen een woonzone, waarna we opnieuw de open velden bereikten. Ook nu konden we de vertrekkende vliegtuigen bekijken. De weg die we nu volgden in deze open vlakte, ging tegen de wind in en konden we aanvoelen hoe koud het eigenlijk nog wel was. Op sommige plaatsen was de bovengrond reeds drassig geworden, doch hier was dit nog niet het geval en konden we opnieuw enkele ijsplekken waarnemen. We verlieten stilaan het grondgebied van Steenokkerzeel, om wat verderop het Laar en List Wandelpad te volgen. Dit pad bracht ons even later langsheen enkele forse Brabantse trekpaarden, waar menig wandelaar de camera bovenhaalde om deze rustige dieren te fotograferen. Via een karreslag, ging het zachtjes dalend terug in de richting van de Gemeenteschool De Toverberg. Bij aankomst aldaar even voor het middaguur, was de drukte er al helemaal anders dan bij een eerste passage, met als gevolg dat we genoegen dienden te nemen met een stoel in een hoekje.

Tot overmaat van ramp was de witloofsoep niet langer meer voorradig. Waarschijnlijk zat het koude weer en de talrijke opkomst daar voor iets tussen. Uiteindelijk begonnen we na een hapje aan het laatste gedeelte van de wandeling, een stuk parcours van 7,2 km lengte. Het ging bij het verlaten van de sporthal, ditmaal naar rechts, een richting die gevolgd werd door alle afstanden. Enkele meters verwijderd van de controle kwamen we aan de ingang van het natuurgebied Torfbroek. We volgden opnieuw het traject van de Streek-GR Dijleland. Het betonnen baantje maakte al vlug plaats voor een onverhard paadje en kregen we wat modder te verwerken. Tussen de bomen en struiken volgden we dit modderige pad, waarbij de schoonheid van dit natuurgebied tot uiting kwam. Even verder bereikten we een open ruimte, waar zich een splitsing aankondigde. De wandelaars van de 6 en 9 km gingen hier rechtdoor, de andere deelnemers gingen rechtsaf. We zaten onmiddellijk op het grondgebied van Nederokkerzeel (Kampenhout). Enkele onverharde wegen brachten ons opnieuw in open veld, waar we voor het laatst konden kijken naar de vliegtuigen die vanuit de verte hoogte trachtten te winnen.

Ook hier voelden we enigszins nog de nadelen van de strakke wind, maar naarmate het parcours van richting veranderde, hadden we minder reden om te klagen. Twee oude bekenden staken de kop op langsheen de rand van de weg, met name de Raymond Impanisroute en het Laar en List Wandelpad. Naarmate we zo langzamerhand terug in de richting van Kampenhout wandelden, volgden we nog even de rand van een plaatselijk bosgebied. Hier volledig uit de wind, voelden we voor het eerst de warmte van de lentezon en vele medewandelaars konden daar ook meer dan genoegen mee nemen. Een paar kerkwegels brachten ons even later jammer genoeg terug in de richting van de plaats van vertrek. Heel even nog volgden we een stukje woongebied, waarna we al vlug Ter Bronnen opnieuw bereikten. We namen nog even de tijd om onze wandelboekjes te laten afstempelen en nog even iets te drinken, alvorens de terugreis aan te vatten. Toen we even na 14 uur de startzaal verlieten, konden we vaststellen dat reeds 1661 wandelaars waren geteld. We konden tevreden terug naar huis, na te hebben genoten van een mooie wandeltocht.”

Tot slot van dit wandelverhaal blikken we nog even terug, op datgene wat kort na de wandeltocht werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Wandeling in Kampenhout, Berg, Steen- en Nederokkerzeel. Mooie natuur. Koud maar zonnig! Flyer Walking-Bears voor de eerste maal opgehangen. J: Wandeling vanuit Kampenhout, naar Steenokkerzeel en Nederokkerzeel. Langs tal van veldwegen en kerkwegels. Tal van opstijgende vliegtuigen onderweg. Publiciteit gemaakt in de startplaats voor ons wandelblog!’