313: Ronse, Zaterdag 04 oktober 2014, 22,824 km. (6396,308 km.)

“Een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met start in Ronse. Deze wandeling kreeg als titel: ‘Wandeling op en rond de taalgrens, in de Vlaamse Ardennen’. De aanbevolen vertrekplaats bevond zich ter hoogte van de jeugdherberg De Fiertel. De totale wandelafstand bedroeg 21,2 km, waarbij tijdens het verloop van de tocht een gedeelte zou worden gevolgd van de GR122, de GR5A en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Na een autorit richting Ronse, een laattijdig ontbijt ter plaatse, konden we van start gaan, voorzien van een blauwe hemel en behoorlijk wat zonneschijn. We verlieten dan ook de parking aan de jeugdherberg De Fiertel, om af te dalen richting kapel van Loreto. Op het kruispunt in de nabijheid daarvan, gingen we naar rechts. We bevonden ons toen reeds op het traject van de GR5A, de GR122 en volgden tevens een lokale fietsroute, de Hermes Route van 40 km. Langzaam wonnen we opnieuw aan hoogte om rechts de Trogstraat in te gaan, vooreerst een asfaltweg, later een aardeweg. Een tweetal boerderijen verder ging het opnieuw naar rechts, tot aan het chalet Boekzitting. Nogmaals gingen we rechtsaf tot aan een wandelboom, alwaar we voorlopig afscheid namen van de wit-rode GR-tekens. Via de dalende Sint-Pietersbosstraat kwamen we ter hoogte van de N454, om vervolgens aan de overzijde een dalende kasseiweg in te gaan.

Na een bocht naar rechts, betraden we een stukje bosgebied, om door middel van een kronkelend pad doorheen het bos te wandelen. Ter hoogte van een T-kruising hielden we links aan, richting wandelknooppunt 38. Korte tijd later verlieten we het bosje en bereikten een asfaltweg, alwaar we links afdraaiden. Weinige meters verders stapten we rechts een veldweg op naast een voetbalveld. We kregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen te zien, waarvan we het traject over zowat 5 km zouden volgen. We gingen richting wandelknooppunt 40 om ter hoogte van een kapel, terug de N454 aan te treffen. Ditmaal ging het aan de overzijde de Gielestraat in, nog altijd in de richting van het reeds vermelde knooppunt 40. Onderweg stapten we een tijdje op de lokale Omer Wattez Wandelroute om tenslotte te arriveren aan de ingang van het bos Terrijst. We draaiden linksaf om te bos in te gaan, voorbij een slagboom tot aan het grote infobord betreffende het bos Terrijst. Daar kozen we de richting van het wandelknooppunt 23, via een brede bosweg die we over zowat 1 km zouden bewandelen. Eenmaal voorbij een volgende slagboom maakten we een bocht naar rechts om te komen aan een brede betonweg. Over korte afstand volgden we die weg naar links.

Aan de overzijde, ter hoogte van een kapelletje namen we een zijstraat rechts, die ons leidde tot aan een uitzichtpunt, het Bosgat. We wonnen nog wat aan hoogte tot een haakse bocht naar rechts, waar we afscheid namen van de rood-gele markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. We gingen rechtsaf, staken een kruispunt over en vervolgden onze tocht doorheen een doodlopende straat, welke overging in een veldweg. Ter hoogte van een aldaar gelegen boerderij dienden we te gaan in de richting van het wandelknooppunt 25. De veldweg liet ons wandelen langs het kasteel te Wolfskerke en Hof te Wolfskerke. Inmiddels was de veldweg opnieuw verhard, welke we verder naar rechts indraaiden. We bevonden ons daar op een gedeelte van het plaatselijke Sigelshempad alsook de Zwalmbronnen Wandelroute. We hielden voorlopig de aanduidingen naar het wandelknooppunt 33 in het oog, even later gevolgd door wandelknooppunt 51. Zo bereikten we even later de drukke N48. Aan de overzijde ging het verder via een dalende veldweg naast een rij struiken en later langsheen de rand van het Brakelbos. Zowat 800 m verder sloegen we rechtsaf het Brakelbos in voorbij een slagboom, om twee bruggetjes verder een wandelboom te bereiken.

Dit was dan ook het punt, vanaf waar we nu het gezamelijke traject zouden volgen van de GR5A, de GR122 en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Het begon in een lange brede bosweg doorheen het Brakelbos naar de top van de heuvel. Net alvorens de top te bereiken dienden we links af te slaan en op de volgende T-splitsing rechtsaf. We gingen voorbij een volgende slagboom om ter hoogte van een afsluiting rechts te houden en aan te komen aan de kapel in het gehucht La Houppe. Ondertussen waren we toe aan een sanitaire pauze en uiteraard een verfrissing, dus hielden we even halt in Chalet Gerard aan de overzijde van de straat. Na deze verdiende rustpauze, stapten we naast Chalet Gerard al klimmend het bos in. We kregen een holle weg te verwerken, om even verder het bosgebied te verlaten op een grindpad. Net voor een voetbalveld troffen we links een asfaltweg aan welke leidde naar een radartoren. Even voor we een tweede radartoren bereikten ging het via een sterk dalende holle weg naar links. Beneden aangekomen wandelden we verder langs de bosrand om tenslotte aan te komen tussen de huizen van het gehucht Queneau.

Eenmaal op de N520, gingen we even naar rechts, om wat verder de eerste veldweg rechts in te gaan. Een kruispunt verder kozen we een veldweg naar links, alwaar we via een bosweg afdaalden naar een beekje. Aan de overzijde van de beek ging het dan in stijgende lijn naar het gehucht Miclette. Zowat 400 m verder dienden we na een huis een smal aardewegje te nemen en twee poortjes te passeren, teneinde op die manier te wandelen naar de verder gelegen N48. Aan de overzijde van deze drukke weg, ging het via een stijgende veldweg rechtdoor naar het gehucht Breucq, terwijl we ons bevonden op de Muziekbos Wandelroute. In het gehucht kozen we andermaal links een kronkelende weg, welke we volgden tot de tweede bocht naar links. Daar verlieten we de weg om een paadje tussen twee huizen in te gaan naar de jeugdherberg De Fiertel. Zo kwam dan ook een einde aan een dagje Vlaamse Ardennen. We eindigden de tocht na 30432 stappen en een gewandelde afstand van 22,824 km.”

100: Opbrakel, Vrijdag 10 juli 2009, 22,88 km. (1942,054 km.)

Een wandeling langs ‘Grote Routepaden’, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Na afloop van deze wandeltocht, schreven we een kort verslag inzake de belevenissen onderweg, op vrijdag 10 juli 2009, omstreeks 19:32 uur.

“Vandaag trokken we naar Opbrakel, om daar wandeling 2 uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen te volgen. Deze wandeling gaat van start aan de kerk in Opbrakel en gaat over een afstand van 25,2 km. Er is een verkort traject voorzien van 18,2 km. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats aan de kerk en gingen vervolgens op weg. We hadden de medewerking van de zon, maar er stond ook een stevige wind en dat liet zich duidelijk voelen. Vanaf de kerk in Opbrakel volgden we het aangeduide Sadonespad en de Zwalmbronnen wandelroute. Beide trajecten lopen gelijktijdig en verwijzen enigszins naar elkaar. Deze paden leidden ons vanaf de kerk naar beneden, om daar de hoofdweg Brakel - Ronse over te steken. Aan de overzijde van deze drukke weg troffen we een smal asfaltpad aan dat over de Vaanbuikbeek ging en vervolgens uitmondde in een bredere asfaltweg. We volgden deze weg naar rechts tot aan de Gauwinkel, een betonweg die links naar omhoog ging. De weg ging langzaam in stijgende lijn en dat was duidelijk voelbaar zo vroeg op de dag.

Wat verderop sloegen we de rechts gelegen Trekweg in en belandden we op een veldweg, die nadien overging in een smal paadje. Tussen de weilanden door bereikten we, na een nieuwe beklimming, de Kanakkendries. Hier draaiden we linksaf. Het traject dat we tot nu toe hadden gevolgd, kreeg hier het gezelschap van een fietsroute, met name de Teirlinckroute en ook het Sigelshempad. Vanaf nu werd gedurende geruime tijd het Sigelshempad gevolgd en dat betekende in eerste instantie een weg die in stijgende lijn verliep. We volgden dit pad tot aan een straat met de naam Burreken. Deze bracht ons vervolgens tot aan de Perreveldstraat en even later bereikten we de ingang van het Burreken, een beschermd landschap. Aan de ingang van dit domein konden we bemerken dat er een tweetal paden waren uitgestippeld in het bos en de omgeving: de Vuursalamanderroute, aangeduid met blauwe rechthoeken en de Eikelmuisroute, aangeduid met rode vierkanten.

We volgden een sterk dalende weg, vooreerst tussen de nabijgelegen huizen, later overgaand in het bos. Op de eerste splitsing dienden we het rechtse pad te volgen en dit leidde ons tot beneden in het bos, tot aan de Krombeek. We dwarsten echter deze beek niet, doch volgden een rechts gelegen kasseiweggetje naar omhoog. Hier volgden we een gedeelte van de natuurpuntwandeling. Via enkele bochten en kruispunten, stegen we steeds hogerop om uiteindelijk terug de Perreveldstraat te bereiken. Deze weg volgden we nu naar links, in dalende lijn. In de verte zagen we reeds de kerktoren van Zegelsem en daarheen leidde deze weg ons. Alvorens de dorpskom te bereiken, dienden we nog de drukke weg Brakel - Oudenaarde over te steken. Bij het binnenkomen van Zegelsem, bemerkten we een kruidenierszaak met op de gevel een schild van de toeristische dienst. Blijkbaar deed deze handelszaak dienst als infokantoor.

We verkregen er dan ook van de uitbaatster een stempel voor in het wandelboek en namen een lunchpauze op een bank voor haar winkel. Na deze etenspauze gingen we terug op pad. Doorheen het centrum van dit dorp liep ook de Ronde van Vlaanderenroute (114 km) alsook het Geutelingenpad. Vanaf de kerk van Zegelsem volgden we een geasfalteerde kerkwegel, het Kloosterpad, hetwelk ons bracht tot aan de voet van de Leberg, bekend van, jawel de Ronde van Vlaanderen. We beklommen deze berg voor een gedeelte, tot aan de links gelegen Keiweg. Die bracht ons voorbij het Monasterium Mariakluizen. Nadien daalde de Keiweg enorm snel en steil tot aan de Perlinkmolenbeek, om nadien terug naar omhoog te verlopen. De top van de helling lag aan de Perlinkweg en die weg volgend, bereikten we uiteindelijk de Perlinkmolen. Deze blijkbaar oudste watermolen van Vlaanderen bleef werken tot in 1971. Vanaf de molen vonden we een geplaveide voetwegel, die ons leidde naar de Pottenberg, die natuurlijk alweer diende te worden beklommen.

Ondertussen dienden de eerste problemen zich aan bij maatje, met name pijn in de rechtervoet. Er werd in eerste instantie gepoogd om de pijn wat te verzachten, door te veranderen van schoeisel. Even ging het opnieuw wat beter. Via enkele plaatselijke wegen, bereikten we met enige moeite de kerk van Elst. Het dorp is bekend omwille van zijn Geutelingen. Aan de kerk werd een kleine rustpauze ingelast en werd even overlegd, of het nog zin had om met de wandeling door te gaan. Uiteindelijk werd besloten om het nog even te proberen en gingen we verder op weg. Amper terug op weg, ging het van kwaad naar erger. Het lukte nog met enige moeite om een paar straten verder te wandelen, doch het voortdurende stijgen en dalen kostte te veel moeite.

Gezien we in de omgeving van Michelbeke waren gekomen, werd besloten de wandeling, na 17 km, te laten voor wat ze was en via de kortste weg naar het centrum van Michelbeke te stappen. De laatste honderden meters lukte het amper nog om te stappen, doch uiteindelijk bereikten we een bushokje in de dorpskern. Hier werd proviand en drinkwater gedeeld en scheidden de wegen. Terwijl de ene wandelaar met pijn bleef zitten in het bushok, ging de andere de wagen ophalen in Opbrakel. Uiteindelijk lukte het toch om in een mum van tijd, via de kortste weg naar Opbrakel te snellen en het voertuig terug te sturen naar Michelbeke. Zo kwam een voortijdig einde aan deze tweede wandeling over Grote Routepaden. Enkele dagen van rust zijn nu wel van toepassing.”

Ook in onze wandelboekjes werd na afloop van de tocht een korte beschrijving gegeven, met betrekking tot de belevenissen onderweg. ‘K: Opbrakel, Zegelsem, gestopt in Michelbeke wegens pijnlijke voet. Overleefd in een bushokje tot Tub kwam. Tweede GR-wandeling. Op de Ledeberg. J: Wandeling N° 2 uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen, met start in Opbrakel. Tocht via Zegelsem, Elst en Michelbeke. Tocht voortijdig afgebroken omwille van kwetsuur Kathy. Noodgedwongen busreis van aanstaande zondag afgezegd. Een paar dagen rust zijn nu aan de orde! Eerste kennismaking met GR-wandelen is een beetje slecht verlopen. Volgende keer beter.’