318: Sinaai, Zaterdag 25 oktober 2014, 21,045 km. (6490,088 km.)

“Het volgende wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Sinaai. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Een ode aan trage wegen, geniet van de stilte’. De totale wandelafstand bedroeg 22,3 km, doch kon onderweg worden verkort tot 13 km. Als aanbevolen vertrekpunt werd melding gemaakt van de kerk van Sinaai. Tijdens het verloop van deze tocht, zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Reynaertland. Na een verplaatsing per voertuig vooraf en uiteraard een broodje voor onderweg, konden we even later op pad. We begonnen aan onze wandeltocht ter hoogte van de Sint-Katharinakerk in Sinaai, om de Tinelstraat naar rechts te volgen. We konden er vrijwel dadelijk proeven van de lokale Landschapsroute Sinaai (39 km), de Canteclaar Route (46 km), het Ettingpad en over korte afstand de Streek-GR Reynaertland. Slechts 200 m verder namen we al afscheid van de geel-rode markeringen en gingen linksaf in de richting van de begraafplaats, om wat verder rechts de Bockwegel in te gaan. We kwamen langs het waterzuiveringsstation om nadien de Neerstraat te bereiken en die rechts te volgen tot aan een Onze-Lieve-Vrouwkapel.

Ter hoogte van deze kapel vervolgden we onze weg naar links in de Ettingstraat, om na een haakse bocht naar rechts een kruispunt van veldwegen te bereiken. We draaiden opnieuw naar links en betraden het natuurgebied Fondatie van Boudelo. Een kruispunt verder verlieten we het lokale Ettingpad en gingen linksaf tot aan een T-splitsing, alwaar we naar rechts wandelden tot aan de Weimanstraat. We volgden deze Weimanstraat over een afstand van ongeveer 350 m om aan te komen ter hoogte van het krusipunt met de Keizerstraat en de Leebrugstraat. We konden er notitie nemen van de aanwezigheid van de Reynaertroute Zuid. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten dus de Leebrugstraat in tot aan de brug over de Leebeek. Op weg daarheen kwamen we langs een pleintje voorzien van een standbeeld ‘Herder met hond’. Ter hoogte van de brug over de Leebeek volgden we aan de overzijde naar rechts het wandelpad, hierbij een gedeelte volgend van de Wandelroute Leebrugpad. Waar de Leebeek uitmondde in de Moervaart, ging het via een houten brugje tot aan de ophaalbrug over de Moervaart. We bevonden ons daar in de Keizerstraat. We staken de Moervaart over, om dan naar links het jaagpad langsheen de Moervaart te betreden. We verkregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR als leidraad.

Naast de GR-tekens konden we tevens vaststellen dat we een gedeelte volgden van de Liniewegel Wandelroute. Vanaf nu zouden we over een afstand van ongeveer 3,2 km de oever volgen van de Moervaart welke we links van ons konden vinden. Op die manier wandelden we langs de Lokerse Moervaartmeersen rechts van ons. Af en toe kronkelde het wandelpad en dienden we over omgevallen bomen te klauteren die het pad versperden. Vaak versmalde het pad tot amper de breedte van een wegel, doch onze aandacht ging tevens naar enkele prachtige zwammen in de grasberm. We gingen onder de oude brug door van de voormalige spoorlijn Lokeren – Moerbeke, vandaag de dag ingericht als fietspad tussen Lokeren en Moerbeke-Waas. We bleven nog verder de oever van de Moervaart volgen tot aan de samenvloeiing met de Zuidlede. We staken via een betonnen loopbrug de Zuidlede over en volgden verder het pad naast de Durme. Immers na de samenvloeiing van de Moervaart en de Zuidlede heette de waterloop voortaan Durme. Korte tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Daknambrug, welke we links overstaken.

We kozen daarna de eerste weg rechts, de Middendam en wandelden voorbij één van de zeven Reynaertbanken. We kwamen even later aan op een volgend kruispunt in de nabijheid van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Daknam. Alhoewel deze kerk niet onmiddellijk op de wandelroute was gelegen, weken we even van het traject af, teneinde de kerk van nabij even te bekijken. We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan het vorige kruispunt, om dan links verder te wandelen via Daknam-Dorp. We troffen er vermeldingen inzake de Ronde van Urbanus (28 km). We kwamen even later aan ter hoogte van een geasfalteerd fietspad, met andere woorden de voormalige spoorwegbedding tussen Lokeren en Moerbeke. We sloegen rechtsaf en betraden dit fietspad om dit te volgen tot aan een wegkruising aan het bord van de gemeentegrens Lokeren. De Streek-GR volgend, dienden we aldaar links de Daknammolenstraat in te gaan, een steenslagweg. Onze wandeling verliep verder via de Kluisstraat, de Kriktestraat en de Zevenkrommingenstraat, waarna we de spoorlijn Antwerpen – Gent bereikten. We wandelden een tijdje evenwijdig met de spoorweg, tot we aankwamen ter hoogte van een spoorwegovergang in het gehucht Heike.

We dwarsten aldaar de Doornijkstraat om nog wat verder de spoorlijn te volgen tot aan de eerste veldweg naar links. Er volgde op onze weg nog een klein bosje, waar we de Klaverbeek overstaken om zowat 800 m verderop de Hulstbaan te betreden. We wandelden de Hulstbaan op naar rechts tot aan een kruisbeeld. Onze wandelgids vermeldde dat we daar een veldweg rechts zouden moeten ingaan, de Oude Heerweg. Echter reeds voldoende kilometers gewandeld, zagen we af van deze bijkomende omweg en besloten de Hulstbaan verder te volgen tot aan de kerk van Sinaai. Even voorbij het kruisbeeld troffen we café Luitentuit aan, tijd voor nog een sanitaire stop en een koffiepauze. Na deze laatste onderbreking, wandelden we langs de Hulstbaan richting eindpunt van de wandeling. We sloten deze dagtocht af na 28061 stappen en 21,045 km.”

087: Eksaarde, Maandag 01 juni 2009, 27 km. (1666,604 km.)

Deze georganiseerde tocht, werd als volgt aangekondigd via flyers: ‘OxfamTrailwalker.be – Team 66 ‘De Doetjes’ dankt u voor uw steun. Alle opbrengsten van team 66 ‘De Doetjes’ gaan naar Oxfam-Solidariteit. Oxfam-Solidariteit werkt samen met partners in meer dan 25 landen aan duurzame oplossingen voor armoede en onrecht.’ Na afloop van deze wandeling in zomerse omstandigheden, schreven we naderhand het volgende relaas, op maandag 01 juni 2009, omstreeks 20:17 uur.

“Vandaag gingen we als afsluiter van het verlengd weekend, wandelen voor het goede doel. Deze morgen trokken we dan ook blijgezind en vergezeld van een stralende zon richting Eksaarde. Daar werd een wandeltocht ingericht door ‘De Doetjes (team 66)’ ten voordele van de Oxfam Trailwalker. Eén van de deelnemers aan deze tocht, Guy, is tevens lid van onze wandelclub De Kwartels. Vandaar dat we ons min of meer zedelijk verplicht voelden om deel te nemen aan deze tocht. Nog voor het eigenlijke vertrek hadden we ook reeds een ontmoeting met Freddy. De start, alsook plaats van inschrijving geschiedde in de Stedelijke Basisschool te Eksaarde. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 10, 12 en 21 km. Voor de afstanden 12 en 21 was er een bijkomende optie om een extra lus van 6 km te wandelen, later op het parcours. De inschrijving kostte vier euro, met inbegrip van twee gewone consumpties. Alle opbrengsten van het team 66 gaan naar Oxfam-Solidariteit.

Guy ondertussen een beetje kennende, wisten we op voorhand dat de tocht schitterend zou zijn en dat niets aan het toeval zou worden overgelaten. Vol goede moed, namen we een start in de basisschool. We verlieten de drukke weg, om via een rustiger baan de bebouwde kom te ontwijken. We volgden kort na de start het traject van de Liniewegel, een fietsroute in de omgeving. Deze Liniewegel bracht ons voor een eerste maal langs het plein van FC Eksaarde. Onmiddellijk waren we verbaasd over het witte gras, het leek wel sneeuw in juni, doch de oorzaak was te vinden in de omliggende bomen. De lucht zag wit van de zwevende pluizen. Voorbij het plein vonden we een indicatie van de aanwezigheid van de Ronde van Urbanus. Deze fietsroute zouden we nog herhaaldelijk tijdens de loop van de dag aandoen en telkens weer stonden we versteld van de getekende markeerplaatjes. Net alsof ze uit het stripverhaal waren gekozen. Wat verderop zagen we ook de wit-rode markeringen van de GR122 (Zeeland - Champagne/Ardenne) die ons leidden naar de kerk van Eksaarde.

Hier zagen we het eerste kapelletje van de plaatselijke kruisweg die kan gevolgd worden. We draaiden linksaf en stapten verder om de drukke weg naar rechts te verlaten en een lange dreef in te wandelen. Deze dreef leidde ons recht naar de Moervaart. Ter hoogte van de Moervaart liep de weg ten einde en gingen we linksaf om de oevers van de vaart te volgen. Prachtig was hier het uitzicht over de lager gelegen landerijen en rechts zagen we de zon schitteren op het wateroppervlak. We wandelden voorbij de Lokerse Moervaartmeersen om uiteindelijk aan te komen aan de Sinaaibrug, waar het grondgebied van Sint Niklaas begon. We sloegen echter linksaf om wat verderop een bosgebied te betreden. Via tal van kleine weggetjes en bospaden, belandden we uiteindelijk aan de Kruiskapel, waar een eerste controlepost was geplaatst. Tijd dus voor een hapje en een drankje. Volgens de legende zouden hier twee miraculeuze kruisen gevonden zijn. Hier bevindt zich ook de laatste kapel van de kruisweg welke begint aan de kerk van Eksaarde. Na een korte pauze trokken we alweer op pad.

We vonden hier de Ronde van Urbanus terug en wat verderop de Liniewegel Wandelroute. Deze route herdenkt de verdedigingslinie welke door Frankrijk in 1701 werd aangelegd om Vlaanderen te beschermen tegen de Republiek Holland. We volgden deze wandelroute, dewelke ons terug leidde in de richting van de bossen. Alweer volgden we kleine paadjes om nadien tussen enkele velden, vervolgens het plein van FC Eksaarde voorbij te wandelen. Korte tijd later hadden we een tussenstop aan de basisschool en hadden we het eerste gedeelte van de wandeling achter de rug. Tijdens dit oponthoud proefden we van de lekkere appeltaart die speciaal voor deze wandeling was gebakken. Na die zoete lekkernij trokken we terug op pad voor het tweede deel van de tocht. Ditmaal verlieten we de school en draaiden rechtsaf. We waren nog maar honderd meter verder of we kwamen terecht op het grondgebied van Moerbeke Waas. De Ronde van Urbanus, reeds voordien vermeld, leidde ons dit keer naar links, richting Zuidlede. Hier trokken we door een klein stukje natuurgebied, om nadien de Zuidlede te volgen op één van haar oevers.

Hier vonden we de Puidonkroute op onze weg. Na een tijdje de betonnen paadjes te hebben gevolgd, kwamen we aan een kleine brug, waar we van oever wisselden en nu aan de overkant van de Zuidlede verder wandelden. Hier volgden we de reeds vermelde GR122. Nadien wisselden we nogmaals van oever om opnieuw de Puidonkroute en de Ronde van Urbanus te volgen. Links zagen we enkele betonnen bunkers, stille getuigen uit rumoeriger tijden. Het grindpad veranderde voortdurend van richting en heette wat verderop de Ledebeekroute, om nadien zelfs over te gaan in de Schelde-Deltaroute. Kronkelend tussen de velden en akkers waren we ondertussen terug op het grondgebied van Eksaarde beland en op een boogscheut van Wachtebeke. Bij het verlaten van het laatste pad, bereikten we terug de grote baan en wat verderop rechts een nieuwe controlepost: Groenten en Fruit ‘De Korf’. Hier konden we alweer even verpozen op een terrasje in het zonnetje en vooral de dorst lessen.

Navraag leerde ons dat we van hieruit een lus van 6 km konden wandelen doorheen het Provinciaal Domein Puyenbroeck. Een plannetje werd ons ter beschikking gesteld. Na het lessen van de dorst, trokken we naar rechts om de wat verder gelegen brug over de Zuidlede te dwarsen en de parking van het domein over te steken. Zo gingen we het domein binnen en bevonden we ons dadelijk op de Zuidlede Wandelroute, welke ons verder door het domein zou vergezellen. We volgden in eerste instantie de Putjeshoekdam, om ter hoogte van de vijvers naar rechts te wandelen in de richting van de Zuidlededam. Onderweg trokken we door het Levend Erfgoedpad, waar tal van neerhofdieren de kinderen konden bekoren. De Zuidlede bereikt, volgden we deze van op de oever om terug te keren naar het fietsknooppunt 84 aan de uitgang van het domein. Hier restte ons nog een kleine afstand om terug te keren naar ‘De Korf’ voor een laatste controle. Restte ons nu nog enkel een weg om terug te keren naar de plaats van vertrek. Dit laatste deel van de wandeling leek logisch.

We volgden terug de Zuidlede in de richting van Eksaarde. Via kronkelende veldwegen, af en toe zelfs door een smal paadje, aan weerzijden begroeid tot boven onze hoofden, zakten we stilaan terug af naar de plaats waar we deze ochtend waren vertrokken. Alweer konden we onderweg genieten van een prachtig stukje natuur en de rust welke uitstraalt van watergebieden. Op het einde van de route hadden we nog een laatste ontmoeting met de Ronde van Urbanus en zo kwam de basisschool terug in zicht. Op de binnenkoer troffen we tal van clubgenoten, gezeten op een bankje. Als afsluiter kochten we nog enkele Oxfam producten, zoals koffie en peperkoek, om ook op die manier een steentje bij te dragen aan de eerlijke handel. Ondanks de inzet van de organiserende club en het verzorgde en prachtige parcours, was de opkomst eerder gering. Een domper op de vreugde. Wij kunnen enkel besluiten dat zij die er vandaag aanwezig waren, het hun zeker niet zullen beklagen.”

In onze wandelboekjes noteerden we toen de navolgende eerste indrukken: ‘K: Verzorgde wandeling vanuit Eksaarde. Veel natuur en een ‘zonneke’ als gids. J: Wandeling doorheen Eksaarde, Moerbeke-Waas en Wachtebeke. Prachtig parcours langsheen de Moervaart en de Zuidlede. Tocht t.v.v. Oxfam-Trailwalker.’