“Ditmaal kozen we voor een wandeltocht, zoals
beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst in
Ezemaal. Volgens de wandelgids een tocht van 20,5 km die kon worden ingekort
tot 14,6 km. We besloten echter het volledige parcours te volgen. ’s Ochtends
reden we dan ook tot aan de parking van het station van Ezemaal, alwaar we, na
een hapje, klaar waren voor de start. Het zonnetje gaf alvast een aangenaam
gevoel om kennis te maken met een stukje Vlaams-Brabant. We wandelden vanaf de
parking aan het station lichtjes bergaf, evenwijdig met de spoorlijn. Een
eerste wandelpad werd aangeduid, met name het Laar Wandelpad. Beneden gekomen,
ging het verder via de tunnel onder de spoorweg en zaten we op het traject van
de GR128, tevens bemerkten we aanwijzingen inzake een wandelroute naar Santiago
de Compostela. Zowat 400 m verder, ter hoogte van een kleine kapel, ging het
naar links, via de Ardevoorstraat. Zo bevonden we ons op de grens tussen
Vlaanderen en Wallonië. Ter hoogte van een klein bosje, ging het rechtsaf, een
veldweg op, welke leidde naar de oever van de Kleine Gete.
Een bocht naar rechts markeerde de plaats,
alwaar La Seype uitmondde in de Kleine Gete. We volgden nu de oever van deze
beek, staken de drukke N279 over en volgden verder het verloop van deze kleine
waterloop. Wat verderop ging het via een brugje over de Seype, nadat we
vooreerst even van nabij de H. Bloedkapel uit 1897 hadden bekeken, welke zich
even verderop rechts van ons bevond. We vervolgden nadien onze weg, om via
enkele landelijke paadjes en vervolgens kerkwegels, opnieuw de N279 te
bereiken, ter hoogte van de kerk van Neerheylissem. Een café, met name Le St.
Sulpice, ter hoogte van de kerk, nodige alvast uit om even te pauzeren en in
het zonnetje te genieten van een kopje koffie. Na dit oponthoud volgden we een
tijdje de drukke weg, om ter hoogte van een electriciteitscabine, rechtsaf te
wandelen en zo de Kleine Gete over te steken. Een rustig landelijk wegje liet
ons genieten van de rust uitgaande van de natuur. Zo wandelden we verder, met
rechts zicht op de mooie Sint-Sulpitiuskerk van Neerheylissem.
Uiteindelijk bereikten we even later een stukje
bos en verlieten we de openbare weg, teneinde een rechts gelegen bospad op te gaan.
Ook hier erg drassig en af en toe dienden we het gras op te zoeken, teneinde de
voeten droog te houden. We staken vervolgens opnieuw de Kleine Gete over via
een houten ophaalbrugje en bereikten verder de vijver van het Provinciaal
Domein van Opheylissem. Het vrij modderige wegje volgden we naar links,
richting ingang van het domein. Op weg daarheen kregen we tal van dieren te
zien, welke in het domein een onderkomen hebben gevonden: hertjes,
struisvogels, hangbuikzwijnen, enz. Gekomen aan de ingang van het domein
troffen we een wandelpaal aan met verwijzing naar de samenkomst van de GR128 en
de GR579. Alvorens richting kasteel verder te wandelen, namen we even een korte
pauze op het terras aan de oever van de vijver. We lieten ons de koffie smaken.
Nadien wandelden we langsheen de voorzijde van het kasteel en verlieten het
domein opnieuw via een zogeheten dienstingang.
Even verder passeerden we de kerk van
Opheylissem en sloegen een links gelegen veldweg in, welke vrij vlug overging
in een steile holle weg. We volgden hier een gedeelte van de Promenade des
Chavées, aangeduid door groen-wit-groene rechthoekjes. Boven namen we de meest
linkse veldweg en wandelden richting Goetsenhoven, waarvan we reeds van ver de
kerk konden bemerken. Tenslotte bereikten we op die manier de steenweg tussen
Tienen en Hannuit. We staken deze drukke weg over en volgden een veldweg naar
links, om nadien het dorpsplein te bereiken van Goetsenhoven. We troffen er de
aanduidingen dat we ons bevonden op de Suikerroute. Even voor de kerk
vervolgden we ons tocht via de Konijnenbergstraat, waarna we korte tijd later
het traject van de GR128 verlieten. We klommen verder via de kasseien van de
Konijnenbergstraat tot op de top van de helling. Aldaar ging het rechtsaf via
een smal graspad, Druivenspoor geheten. Dit paadje verliep achter de tuintjes
van de aanpalende huizen.
Aan het einde van dit graswegje bereikten we de
N64 welke we dwarsten om vervolgens een betonwegje te betreden. We volgden hier
een tijdje het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsroute. Enkele landelijke
wegen brachten ons vervolgens tot in het dorpje Hakendover, waarbij we tevens
even konden proeven van het Bedevaarders Wandelpad. In het centrum van
Hakendover konden we even onze dorst lessen in café De Korenbloem. Even later
vervolgden we onze tocht via de Keienpoelweg, tot we geruime tijd later de weg
Tienen – Sint-Truiden bereikten. We wandelden korte tijd langsheen deze drukke
N3 om verder een rechts gelegen kasseiweg op te gaan. Dit was een deel van de
Romeinse heirweg tussen Keulen en Boulogne-sur-Mer. Hierlangs verliep tevens de
Landense Fietsroute. We kwamen langsheen diverse boomgaarden, alwaar de rijpe
peren, omwille van de Russische boycot, zomaar bleven hangen, tot ze van de
bomen zouden vallen. We lieten ons dan ook enkele exemplaren bijzonder smaken.
Een bijna eindeloos lijkende betonweg bracht
ons uiteindelijk tot aan een kruispunt, alwaar we opnieuw de aanduidingen
vonden van de GR128. We sloegen rechtsaf, richting Ezemaal, hierbij voorlopig
het Hespensche Wandelpad volgend. Enkele veldwegen leidden ons tot in het dorp
Eliksem. Korte tijd nadien wandelden we voorbij de Koningsmolen, om vervolgens
nogmaals de Kleine Gete over te steken. Er volgden nog enkele bruggen over deze
waterloop, tot we tenslotte de oever stroomopwaarts dienden te volgen. Vrij
vlug echter bleek dat het pad onbegaanbaar was, omwille van recente
overstromingen. We zakten meteen in de drassige ondergrond. Een koppel moedige
wandelaars kwam ons uit tegengestelde richting tegemoet en meldden dat er
verder geen doorkomen meer mogelijk was. De modder kwam tot halverwege hun
benen. Er was geen andere mogelijkheid, dan een eindje terug te keren, tot aan
de dichtst bijgelegen openbare weg en die te volgen tot aan het station van
Ezemaal. Het was een kleine omweg, doch we zaten al dichtbij het einde van de
wandeltocht.
Even later bereikten we opnieuw ons voertuig op
de parking van het station, weliswaar met schoeisel dat dringend aan een
onderhoudsbeurt toe was. We sloten deze dagtocht af met een gewandelde afstand
van 21,537 km, goed voor 1062 cal en 28717 stappen in een tijd van 5.05.58.”