448: Gelinden, Zaterdag 20 februari 2021, 21,33 km. (9079,132 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Gelinden. Gelet op de aangekondigde lentezon, begaven we ons via Cambio naar de betreffende gemeente, alwaar we met gemak een parkeerplaats vonden ter hoogte van de Sint Quintinus kerk. De bescheven wandeling kon naar keuze worden gevolgd over een afstand van 19,4 km, 10,3 km of 14 km, al naar gelang de gekozen startplaats en mits eventuele verkortingen onderweg. Een groot gedeelte van de wandeling verloopt langs het traject van de GR564. Wij opteerden voor de langste afstand en konden dan ook ter plaatse omstreeks 10:15 uur van start gaan. Vanaf de kerk volgden we de openbare weg, zijnde Gelinden-Dorp richting kruispunt met de Populierenstraat. We konden er een monument aantreffen ter ere van de gesneuvelden tijdens WOI. Op het kruispunt gingen we rechtsaf de Hoolstraat in, goed voor de eerste beklimming van de dag. We bevonden er ons al meteen op de GR564, dus dienden we enkel oog te hebben voor de rood-witte routetekens. Waar de weg eindigde, hielden we verder rechtdoor aan om door middel van een graspad nog aan hoogte te winnen, tot we het kerkhof bereikten. We hielden er even halt, teneinde op de begraafplaats op zoek te gaan naar eventuele verre verwanten. Aan de overzijde van het kerkhof sierde een mooi rood hart het grasperk. Even voorbij het kerkhof draaiden we scherp linksaf om er de dalende Wingerd in te gaan. Beneden aangekomen bevonden we ons opnieuw in de Populierenstraat.

Aan de overzijde van de weg begaven we ons vervolgens in Steenveld, een onverharde weg tussen enkele woningen. Zowat 200 m verder kruisten we de Overlingenstraat en stapten verder via Steenveld, ondertussen de eerste sneeuwklokjes aantreffend. De smalle weg leidde ons wat hogerop tussen enkele boomgaarden, om na een lange bocht naar rechts, aan te komen op het T-kruispunt met opnieuw de Populierenstraat. We gingen een 200-tal m dalend naar links, om daar op het T-kruispunt rechts te kiezen. Na nog eens een 200 m kwamen we op een kruispunt van meerdere smalle wegen, waar we een picknickbank aantroffen onder een boom, voorzien van een klein kapelletje. Ondertussen de klok van elf uur voorbij, tijd om een hapje te eten en een kopje koffie te nuttigen. Na onze wandelpauze zetten we onze wandeling verder zowat rechtdoor, bezijden een akker links en een houtwal rechts. Na enkele lichte bochten, verlieten we de weg naar links ter hoogte van een kruising in een bocht. We verlieten er het traject van de GR564 en wandelden links een smal mountain-bikepad op, aangegeven door middel van blauwe en gele tekens. Het pad maakte wat verder plaats voor een holle weg, die we vrij vlug verlieten, door links de berm te beklimmen via een smal wegeltje. Via een graspad en even later een onverharde weg, vorderden we tussen de velden en nadien een boomgaard. We kruisten de Boekhoutstraat en wandelden nog even rechtdoor verder, opnieuw aan hoogte winnend.

Het brede graspad liet ons alweer een heuvel overwinnen, tot we tenslotte een ruilverkavelingsweg bereikten. We volgden die over korte afstand naar rechts tot op de Mierweg, om er ditmaal linksaf te draaien. Hier verkregen we schitterende vergezichten over de omgeving. Op het einde van de weg, kwamen we op het kruispunt met de Kloosterstraat, alwaar zich een picknickplaats bevindt. Echter omwille van de strakke wind, hielden we er slechts even pauze. Nadien begaven we ons op een grasweg net voor de picknickplaats, welke even later veranderde in een holle weg. Op die manier daalden we af naar de Biessemstraat, ondertussen op het grondgebied van Mechelen-Bovelingen. We troffen er opnieuw de GR564 aan. We stapten de Biessemstraat in naar rechts tot op de Kloosterstraat, om deze slechts over een 100-tal m naar rechts te volgen, tot we links een beukendreef konden ingaan. Deze dreef naast de Kasteelbeek leidde naar het kasteel van Bovelingen, aan de Altenastraat. We konden er een foto nemen en nadien de Altenastraat naar links volgen tot op het einde van het kasteeldomein. We verkregen nu ook de rode pijlen te zien van het wandelnetwerk Mechelen-Bovelingen. Aan het einde van het domein ging het rechtsaf op een hoger gelegen wandelpad, naast de bos van het kasteeldomein rechts.

Na ongeveer 800 m dit brede graspad te hebben bewandeld, kwamen we opnieuw op de openbare weg in de Sterstraat, om en nogmaals het traject van de GR564 te verlaten. We draaiden de Sterstraat bijgevolg in naar rechts, om dit smalle betonwegje te volgen tot op een vijfsprong, om er een linde aan te treffen met een kapelletje op de grens met Rukkelingen. Tevens vonden we er een oude grenssteen. Aan de vijfsprong ging het linksaf de Sterweg op, zowat op de scheiding tussen het Vlaams Gewest en de Région Wallonie. Na 600 m deze weg te hebben bewandeld, ging het links een veldweg op welke leidde in de richting van het Hornebos. Net voor het bos volgden we de rode pijlen naar rechts en betraden het Hornebos. We hielden er even halt omstreeks 13:30 uur teneinde te genieten van een middagmaal in een overdekte picknickplaats. Na deze onderbreking wandelden we verder het bos in tot net over de Hornebeek om dan rechts een brede licht hellende dreef in te gaan tot op het einde. We bereikten opnieuw de Sterweg om deze weg naar links de beklimmen tot we even later het kruispunt aantroffen met de Chaussee de Nivelles. We gingen over korte afstand linksaf en vervolgens nogmaals links de Breedpadstraat in, terug op het traject van de GR564. Vrij vlug verlieten we naar links de weg, om langsheen een slagboom terug het Hornebos in te gaan. Een tijdje stapten we evenwijdig aan de weg, om wat later naar links dieper het bos in te wandelen.

Enkele kort op elkaar volgende richtingsveranderingen leidden naar een uitkijkpunt over de lager gelegen vallei. We volgden verder de rood-witte tekens van de GR om nadien stilaan opnieuw de plaats te bereiken, alwaar we voorheen hadden gepauzeerd aan de ingang van het Hornebos. Ditmaal gingen we aan de picknickhut rechtsaf het bos in via een breed bospad. Het pad maakte enkele bochten tot we tenslotte een T-splitsing aantroffen ter hoogte van een boomgaard, terug in de Breedpadstraat. We draaiden linksaf en passeerden een waterwinningsgebied om er langs de afsluiting verder te gaan tot we opnieuw in de Sterstraat belandden, niet ver van de plaats waar we voorheen reeds waren gekomen. Net voor de straat troffen we in de grasberm een zitbank aan, tijd om nog even te genieten van een kopje koffie, ondertussen de klok van 15:20 uur nabij. We betraden opnieuw de Sterstraat, ditmaal naar rechts tot op de N743, de Bovelingenstraat. We kruisten de weg om aan de overzijde de Rukkelingenstraat in te gaan. Ter hoogte van de eerste bocht naar rechts, stapten we rechtdoor een grasweg op, welke verliep achter de links gelegen huizen en naast de Herk rechts. Op het einde van het gaspad kwamen we ter hoogte van twee kleine poelen, om er na een bocht naar links, rechts de Burgemeestersstraat te volgen. Waar de weg naar rechts bochtte, hielden we rechtdoor aan via de Bovelingenstraat en kwamen terecht op een pleintje.

We konden er even van nabij de kapel bekijken van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. We dienden verder de Bovelingenstraat te volgen, welke ons doorheen een nieuwe woonwijk bracht, om uiteindelijk opnieuw de N743 te betreden, zowat in het centrum van Mechelen-Bovelingen. We gingen op de N743 rechtsaf tot net voorbij de Sint-Annakerk, om er links de Darisstraat in te slaan. Op het einde van de straat kwamen we op het kruispunt met de Gelindenstraat, om er voor het laatst de GR564 aan te treffen, die we nu zouden volgen tot aan het einde van de wandeling. We draaiden de Gelindenstraat in naar rechts om amper 30 m verder, rechts een veldweg in te gaan, naast de Kasteelbeek. Zowat 1 km volgden we het verloop van de beek, tot we aan de monding naar links draaiden. We bevonden er ons in het natuurreservaat Egoven. Via een brugje ging het vervolgens langs de links vloeiende Herk, waar we geruime tijd naast wandelden, tot we een wandelboom aantroffen van natuurpunt. Het pad draaide er naar rechts, om er nog steeds de rechteroever van de Herk te volgen. Even later bochtte het pad naar links en daar vonden we tussen het gras nog een picknickbank, tijd om de laatste broodjes te nuttigen, ondertussen half vijf voorbij. Stilaan begon de zon haar kracht te verliezen.

Na deze laatste wandelpauze restte ons nog slechts iets meer dan twee km tot aan het einde van deze mooie tocht. Het pad verder volgend kwamen we aan het einde in de Overbroekstraat uit. Zowat 100 m naar rechts, begaven we ons nadien in de Bosveldstraat links, om er een flinke beklimming aan te vangen. De straat maakte een bocht naar links, alwaar we nadien ter hoogte van een boomgaard links een veldweg opgingen, langs de rand van de boomgaard. Deze mondde uit ter hoogte van de bosrand van het natuurreservaat Overbroek. We stapten het bos in en volgden een smal wandelpad naar rechts, daalden via enkele trappen een stukje lager om dan via een kronkelend pad doorheen een hellingbos verder te dalen. Links verkregen we dan ook reeds zicht op het centrum van Gelinden. We daalden verder tot aan een weide, welke we kruisten tot aan een waterloop. Even ging het naar links tot aan een brugje, waar we de waterloop konden oversteken. Aan de overzijde volgden we naar rechts de andere oever, tot het pad naar links draaide en eindigde in de Haagstraat. Rechtdoor wandelend kwamen we opnieuw in Gelinden-Dorp, eindpunt van de tocht. Het was inmiddels 18:00 uur geworden toen we de auto bereikten na 28077 stappen en 21,330 km.”

447: Heide, Zaterdag 09 mei 2020,12,362 km. (9057,802 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, doch reeds met enkele versoepelingen, konden we even wat wandelen verder van huis. We maakten dan ook vooreerst een verplaatsing per bus en trein naar het station van Heide, in de buurt van het Grenspark Kalmthoutse Heide. Eenmaal daar aangekomen konden we ter hoogte van de parking van het station nog even genieten van een broodje, alvorens de wandeling aan te vangen. Even later, omstreeks 10:15 uur konden we op weg. Via het Statieplein konden we terecht in de Guido Gezellelaan, om nadien doorheen het bos van de Withoefse Heide, aan te komen ter hoogte van de Poort De Vroente, een van de toegangen tot de Kalmthoutse Heide. Deze aanlooproute van het station Heide naar deze poort is duidelijk aangegeven door middel van pijltjes. Onderweg daarheen trouwens wandelden we voorbij de knooppunten 18, 10 en 11 van het wandelnetwerk Kempense Heide. De eerste 1,7 km waren aldus een feit. Aan de ingang van de Kalmthoutse Heide bevindt zich een groot infobord, met daarop de talrijke wandelroutes doorheen het gebied.

Als eerste route kozen we het Wandelpad Vlinder, goed voor 2,7 km. Langs deze eerder korte wandeling kregen we een mengeling van bospaden, dreven en af en toe smalle wegels doorheen een gemengd gebied van bos, droge en natte heide en een stukje ven. Nog vroeg op de dag konden we toch al genieten van de rust uitgaande van het bos en af en toe een straaltje zon pikken. Na dit eerder korte begin van onze wandeltocht, kwamen we tenslotte opnieuw terecht aan de toegang Poort De Vroente. Een hapje en een drankje later, konden we op weg voor een tweede wandeling doorheen de Kalmthoutse Heide en ditmaal kozen we voor het Wandelpad Duin, een tocht van 7,5 km. Tijdens deze tocht verkregen we een totaal ander beeld van dit Grenspark, omwille van de aanwezigheid van uitgestrekte heidevlaktes, duinmassieven, natte heide en weilanden. Ondertussen wat later op de dag, konden we voelen dat de zon duidelijk wat meer warmte gaf. Vooral bij de passage doorheen de open zandvlakte was het duidelijk dat het een warme tocht werd. We verkregen een schitterend zicht op de omliggende bossen.

De bloeiende heide liet ontelbare schakeringen paars zien en dat vormde een fel contrast met de kleur van het zand. Een kudde grazende schapen liet toe even stil te staan en te genieten van het schouwspel. Naarmate we verder het Graspark ingingen ontmoetten we amper nog andere wandelaars en was het echt genieten van de stilte. Eenmaal het verste punt bereikt, maakten we een lange bocht naar rechts, om stilaan terug te keren naar de ingang van de Kalmthoutse Heide. Toen we nog langs een stukje ven stapten, was het lawaai van de kikkers er enorm. Tal van andere passanten hielden er ook even halt om te luisteren en hier en daar trachten een exemplaar op de digitale plaat vast te leggen. Een opvallend opschrift onderweg is ons nog bijgebleven ‘Met de natuur als gids is het onmogelijk te verdwalen’. Echter aan alles komt vroeg of laat een einde, zo ook aan deze eerder korte lentetocht. Na het einde van het Wandelpad Duin, volgden we dezelfde aanlooproute als eerder op de dag, terug naar het station van Heide. Restte ons nog de terugreis huiswaarts na exact 16267 stappen, goed voor 12,362 km. Het voelde zalig even verder van huis te kunnen wandelen.”

446: Blankenberge, Zaterdag 13 februari 2021, 15,562 km. (9045,44 km.)

“Een felle winterprik achter de rug en met nog wat restanten van sneeuw, trokken we deze ochtend naar Blankenberge. Een gratis treinticket van de NMBS was goed voor een tocht per trein naar het vernieuwde station aan de kust. We bereikten dan ook deze badstad even na elf uur, met de bedoeling een stukje te wandelen langs de Kustwandelroute. Recht voor het station begaven we ons dan ook in de bekende Kerkstraat, op zoek naar een eerste wandelknooppunt, met name 42. Onderweg daarheen konden we in een reeds geopende frituur terecht voor een bekertje koffie. Even later, omstreeks 11:10 uur konden we aan deze winterse wandeling beginnen. Aan het reeds vermelde knooppunt 42 gingen we linksaf in de Molenstraat om zo de Grote Markt van Blankenberge te betreden. Alle horeca nog steeds gesloten omwille van Corona. De zon deed ondertussen haar best de vrieskou wat te milderen. We staken de Grote Markt over om dan via de de Smet de Naeyerlaan de jachthaven aan te treffen. Goed voor de eerste foto’s van de dag. We begaven ons dan op het wandelpad omheen de jachthaven, luisterend naar de welluidende naam A. Wittevrongelwandeling. Gekomen ter hoogte van de gebouwen van de Scheepvaartpolitie ging het rechtsaf om er via de Wenduinse Steenweg, het knooppunt 44 te vinden ter hoogte van de Strandtoegang Blankenberge – Oesterput. We troffen er een picknickbank aan, ideaal om omstreeks het middaguur even te genieten van een broodje en een kopje koffie.

Na ons middagmaal begaven we ons aan het knooppunt 44 naar links om er een schelpenpad te bewandelen. Rechts was het pad afgeschermd door een houten schutting, links kregen we een smalle strook duinen te zien, zowat evenwijdig met de Blankenbergsesteenweg. Het schelpenpad was zo goed als sneeuwvrij wegens de zon, doch hier en daar troffen we nog enkele ijsplekken aan, dus opletten bij het afdalen. We gingen voorbij de Strandtoegang Wenduine – Harendijke en volgden verder het schelpenpad, evenwijdig aan de Blankenbergsesteenweg. We troffen onderweg het knooppunt 45 aan, om er net voorbij ‘Het Wrakhout’ te bemerken, een houten loopbrug over de steenweg, welke toegang gaf naar het strand. Nog steeds het af en toe kronkelende schelpenpad verder bewandelend, konden we aan de overzijde van de Blankenbergsesteenweg de kapel ‘A notre Dame de Lourdes’ bewonderen. Een foto nemen lukte niet echt, omwille van de storende bovenleiding van de kusttram. Uiteindelijk mondde het pad uit in Wenduine op de Manitobahelling. We draaiden haaks rechtsaf en klommen naar de Zeedijk van Wenduine, om er het knooppunt 47 te vinden. We hielden de richting links aan en stapten een tijdje tussen de dagjestoeristen op de Zeedijk. Nagenoeg op het einde van de Zeedijk vonden we knooppunt 48 waar we het standbeeld konden zien van De Smet de Naeyer, tevens in de buurt een mooi kunstwerk ‘Inner Circle’ van de hand van Linde Ergo.

We wandelden omheen de Rotonde van Wenduine, om aan de achterzijde een reeks zitbanken aan te treffen, waar we tenvolle konden genieten van het zonnetje. We namen dan ook even de tijd om te pauzeren. Even later begaven we ons op het betegelde wandelpad rechtdoor, om er vrij vlug knooppunt 50 te vinden, waar we de Zeedijk naar links verlieten en via enkele trappen klommen naar de Spioenkop, een uitzichtspunt in de duinen. Omwille van de er heersende drukte, geen plaats om even te genieten van de omgeving. We zetten dan maar onze tocht verder, richting knooppunt 49, in de onmiddellijke nabijheid. Een dalend pad , richting knooppunt 1, bracht ons door middel van een ruime bocht naar rechts omheen een braak terrein, alwaar we een kunstwerk konden bemerken, voorstellend het skelet van een vis. Een bocht naar links leidde langs het voetbalterrein van SK Wenduine en zo daalden we verder af tot op de drukke Leopold II-laan, waar we het Prins Albertpark betraden. Aan de overzijde van de drukke laan, konden we de Hubertmolen waarnemen en in het parkje het beeld van Moeder en Kind. We kruisten vervolgens de Koninklijke Baan en stapten een tijdje evenwijdig aan de Nieuwe Rijksweg, om dan linksaf te gaan en de tramsporen alsook de Nieuwe Rijksweg te kruisen.

Aan de overzijde begaven we ons vrij vlug rechts de Duinbossen van De Haan – Wenduine in. Een wandelpoortje liet ons toe het wandelpad te bereiken doorheen deze bossen. Hier konden we voor het eerst nog volledig besneeuwde paden bewandelen. Een zitbank bezijden het pad en volledig beschenen door een winterzonnetje, liet ons even halt houden om te genieten van een sandwich en een kopje warme koffie. Na deze wandelpauze zetten we ons wandeling verder langs het kronkelend bospad, om tenslotte het knooppunt 1 aan te treffen ter hoogte van een wandelboom. We hielden er nagenoeg dezelfde richting aan, teneinde verder doorheen de Duinbossen te wandelen, tot we aan het andere uiteinde het knooppunt 51 vonden, aan een grote parking en in de nabijheid van de drukke kustbaan en tramlijnen. We verlieten de boszone en wandelden rechtsaf om er de kustbaan te kruisen alsook de tramsporen. Via een trap beklommen we de duinen om aan de andere kant het strand te betreden en er het knooppunt 52 aan te treffen. Eenmaal op het strand konden we zien hoe druk het was door de talrijk aanwezige wandelaars. We gingen op het strand linksaf, richting Oostende. Na geruime tijd te hebben gewandeld langs de waterlijn, draaiden we naar links, richting Zeedijk van De Haan.

Daar konden we even halt houden op een zitbank en ondertussen genieten van een kopje koffie met een pannekoekje voorzien van bruine suiker. Dat dit heerlijk smaakte hoeft wellicht niet te worden vermeld. Na deze lekkernij wandelden we nog wat verder op de Zeedijk, tot we het wandelknooppunt 54 aantroffen. We troffen er opnieuw een mooi kunstwerk aan van de hand van Xu Zhen, voorstellend de Griekse God Poseidon, met pekingeenden op de armen en schouders. Even verder troffen we het beeld aan van een naakte vrouw, met als titel ‘Amour’. Toen we het einde van de Zeedijk naderden, gingen we opnieuw het strand op en wandelden nogmaals door het zand tot aan het knooppunt 56. We bevonden ons daar op het strand Vosseslag. We konden er op weg naar de kusttram nog enkele foto’s nemen van de Vuurtoren Vosseslag en het beeld van Mong de Vos. Nadien gingen we via de voetgangersbrug naar de tramhalte De Haan Vosseslag. Korte tijd later konden we via de kuststram terug naar het station van Blankenberge. Een treinrit huiswaarts sloot deze winterse wandeldag af. We stapten ongeveer 15,562 km in niet altijd gunstige omstandigheden, goed voor 20477 stappen.”

445: Mechelen, Zaterdag 02 mei 2020, 19,360 km. (9029,878 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling in de buurt van onze woonplaats, Mechelen. We gingen dan ook ten huize van start omstreeks 09:20 uur, teneinde ons te begeven naar het Vrijbroekpark, alwaar we verder zouden wandelen via knooppunten. Onze wandeling begon dan ook met een aanlooproute van zowat 2,518 km richting knooppunt 258 van het wandelnetwerk Rivierenland. Vooreerst begonnen we met het bewandelen van enkele woonstraten: Winketkaai, Spreeuwenhuisstraat, Zijpestraat, Polderstraat en Koolstraat om zo de Auwegemvaart te bereiken, zijnde het jaagpad langs de Leuvense Vaart. We hielden er links aan en stapten in de richting van de Plaisancebrug, om er de Leuvense Vaart over te steken. Via de Ridder Dessainlaan vervolgens kwamen we nadien terecht in het Vrijbroekpark en troffen er het knooppunt 258 aan. Op weg naar het volgende knooppunt, 187, stapten we een tijdje doorheen het park en konden er even van nabij de Rozentuin, de Dahliatuin en de Rusttuin bekijken. Na een ommetje langsheen het Vrijbroekhof ging onze route verder langsheen de grote waterplas en de ernaast gelegen Vrijbroekloop. We troffen er omstreeks 10:20 uur een schuilhut aan, net op tijd toen we werden overvallen door een enorme hagelbui. We namen dan maar even de tijd ondertussen een hapje te eten.

Nadat de bui was vertrokken konden we opnieuw op weg. We verlieten even verder het Vrijbroekpark en mondden uit op de Uitmolenweg, welke we naar rechts volgden tot aan het viaduct van de E19 ter hoogte van de Stuivenbergbaan. We draaiden linksaf, gingen onder de E19 door en wandelden verder door de Stuivenbergbaan, om er de knooppunten 126, 125 en 127 te passeren. Gekomen aan het laatst vermelde knooppunt, bevonden we ons aan het begin van het Natuurreservaat Robbroek. Op deze splitsing van veldwegen kozen we links een smal wandelpad, de Warandestraat, welke kronkelend verliep tussen akkers en weilanden. Ondertussen troffen we het knooppunt 128 aan, om er dezelfde richting, rechtdoor aan te houden. Uiteindelijk bereikten we wat verder opnieuw min of meer de bewoonde wereld, toen de Warandestraat eindigde ter hoogte van de Leestsesteenweg, zijnde aan het knooppunt 66. We gingen over korte afstand even linksaf tot aan het knooppunt 65 om daar rechts het Vorendonkstraatje te kiezen. Dit smalle kronkelende betonbaantje bracht ons geruime tijd later tot aan de drukke Gentsesteenweg, om er net voor het knooppunt 81 te vinden op de Mechelbaan. De Gentsesteenweg even naar links opgaand, troffen we reeds het volgende knooppunt 275 aan ter hoogte van de brug over de Zenne.

We verlieten de steenweg naar rechts en begaven ons op het jaagpad langs de Zenne, richting knooppunt 77. We wandelden op die manier voorbij het links gelegen Heffen aan de overzijde van de Zenne. Toen we korte tijd later het knooppunt 77 aantroffen, verlieten we het jaagpad en daalden naar rechts af om ons te begeven in het Natuurreservaat Den Battelaer. Via tal van smalle paadjes, af en toe vrij modderig, trokken we doorheen dit unieke natuurgebied, om tenslotte aan het knooppunt 80, links af te draaien. Opnieuw verkregen we enkele smalle paadjes, om even later het jaagpad te betreden langs de Leuvense Vaart, met name de Thiebroekvaart, tevens knooppunt 163. Op het jaagpad sloegen we linksaf om vervolgens verder te wandelen richting Zennegat. We dienden dan ook het jaagpad te volgen, langs het links en lager gelegen Natuurreservaat, om nadien aan het knooppunt 79 het jaagpad te verlaten. We gingen links om nogmaals doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Den Battelaer te wandelen, tot aan het jaagpad, opnieuw langs de Zenne. We troffen er dan ook het knooppunt 78 aan. Ditmaal het jaagpad naar rechts geruime tijd bewandelend, kwamen we tenslotte aan het Zennegat, om er aan het knooppunt 85 rechtsaf te gaan.

We staken via de brug de Leuvense Vaart over en hielden de richting rechtdoor aan, teneinde door middel van de Zennegatvaart, het jaagpad te vinden langsheen de Dijle. Nogmaals rechtsaf op het jaagpad leidde ons langzaam maar zeker terug huiswaarts. We passeerden even voorbij het overstromingsgebied nog even het knooppunt 132, om wat verder nogmaals onder de E19 door te gaan. Op het einde van het jaagpad aangekomen bevonden we ons terug op de Winketkaai en bereikten dan ook omstreeks 15:30 uur het einde van deze eerder korte wandeling in tijden van… We sloten deze wandeling af na exact 22161 stappen, goed voor 19,360 km.”

444: Hechtel-Eksel, Zaterdag 06 februari 2021, 17,7 km. (9010,518 km.)

“Aan het begin van een nieuwe maand tijdens het jaar, trokken we nog even op pad naar de provintie Limburg. We hadden voordien via onze wandelkaart Bosland, een traject uitgepijld dat van start ging te Hechtel-Eksel, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 285 van het wandelnetwerk Bosland. Via Cambio maakten we dan ook de verplaatsing en hielden onderweg even halt voor een kopje koffie op de snelwegparking te Ranst. Toen we nadien de startplaats naderden was het even zoeken teneinde de juiste startplaats te vinden, met name Parking Bosland Pijnven, in de Kiefhoekstraat. Nadat we het schoeisel hadden gewisseld en vooral ons te hebben voorzien van warme kledij, gingen we omstreeks 11:05 uur op weg vanaf het knooppunt 285. We begaven ons net voor het Bosmuseum Pijnven naar rechts, om slechts 200 m verder reeds knooppunt 286 aan te treffen. Opnieuw dienden we rechts te houden, om via een andere bosdreef, vrij snel links verder te wandelen. Na amper 800 m te hebben genoten van de geur van een nat bos, belandden we reeds aan het knooppunt 216 op een kruispunt van bospaden. We bevonden ons opnieuw nabij de Kiefhoekstraat en konden er een mooi kunstwerk bekijken, getiteld ‘De Boom in’. Naast het werk troffen we een wandelpaaltje aan dat de richting aangaf van ons volgende knooppunt, 217. We betraden op die manier de lange Lorkendreef, een vrij brede zanderige weg. Slechts 100 m voorbij het kunstwerk gingen we reeds knooppunt 217 voorbij en hielden dezelfde richting aan.

We stapten voorbij ontelbare zijdreven rechts, jammer genoeg allemaal niet toegankelijk. Ruimschoots 1 km verder langs dit stille en vooral rustige pad, verlieten we de Lorkendreef naar rechts en vervolgden onze wandeling in de Kerselaerendreef om er het knooppunt 218 te vinden. In de nabijheid lag een kanjer van een omgevallen boom, de ideale plek om omstreeks het middaguur even te genieten van een sandwich en een kopje koffie. We bevonden ons inmiddels op een smaller bospad en dat was hier en daar vrij modderig. Na deze korte wandelpauze gingen we aan het knooppunt linksaf om wat verder opnieuw rechts te kiezen via een ander smal bospad. Na nogmaals te zijn veranderd van richting bereikten we vrij snel het knooppunt 224 om er gwoon rechtdoor verder te gaan. We kwamen zo terecht in de Zandstraat, alwaar we ons naar links begaven, om er langs een open heidegebied te passeren. Voorbij dit open terrein draaiden we rechtsaf en stapten verder tot aan de openbare weg, de Eindhovensebaan (N715). Met wat moeite raakten we veilig deze drukke weg over, om aan de overkant een brede grasweg in te gaan. Blijkbaar aangelegd omwille van de aanwezigheid van een ondergrondse gasleiding. Wat verderop ging het aan het knooppunt 221 haaks linksaf en vervolgden we onze weg tot we opnieuw de openbare weg bereikten in de Winnerstraat. We bevonden ons aldaar op het traject van de GR564.

We kruisten de Winnerstraat om aan de overzijde verder door het bos te wandelen, ditmaal via een smal paadje. Enkele honderden meters verder kwamen we aan het knooppunt 223, om er andermaal te veranderen van richting, ditmaal haaks linksaf. Voortdurend door het bos wandelend, dienden we driemaal haaks rechts en tevens driemaal haaks links te gaan, om tenslotte opnieuw een wandelknooppunt aan te treffen, 403. Even voor het aantreffen van dit knooppunt hadden we omstreekss 13:00 uur op een van de bospaden een picknickbank gevonden, alwaar we even halt hielden voor een kopje koffie en een banaan. Een korte wandelpauze later gingen we opnieuw op pad en arriveerden vrij snel opnieuw aan de Eindhovensebaan (N715). Een mooie houtwal viel rechts van de dreef te bekijken. Aan de overzijde van de Eindhovensebaan ging het nu rechtdoor verder op een grindweg, langs de rand van het links gelegen bos. Rechts lag een uitgestrekt weiland en hier voelden we voor het eerst echt de schrale wind. Na geruime tijd dit pad te hebben bewandeld, maakten we een lange bocht naar rechts en even later naar links, nog steeds langs de bosrand.

Even later bereikten we een dwars gelegen wandel- en fietspad aan het knooppunt 461, beter gekend als de Lommelse Gracht. Hier konden wandelaars het brede grindpad gebruiken en de fietsers een afgescheiden asfaltpad. We begaven ons meteen naar links en waren begonnen aan een lange tijd wandelen over het brede, af en toe golvende grindpad. Zowat 1 km verder maakten we een bocht naar rechts, om er meteen een picknicktafel aan te treffen, tussen het grindpad en het fietspad. Inmiddels waren we de klok van 14:15 nabij, tijd dus om nog even wat mondvoorraad te gebruiken. Een 15-tal minuten later gingen we op dezelfde weg verder en kwamen langs akkers links en de bosrand rechts. We bevonden ons daar in de Dodenveldstraat. Op het einde van deze grindweg tenslotte kwamen we aan het knooppunt 462, ondertussen reeds elf km op pad. We kruisten er het fietspad dat naar links bochtte en stapten rechtdoor verder op een zanderig pad. We kwamen nadien uit op de Ford Lommel Testbanen, waar we noodgedwongen links dienden te houden. We wandelden een tijdje evenwijdig aan deze site om een kruispunt te bereiken aan het knooppunt 114. We draaiden links het smalle verharde wegje op en stapten een tijdje langs de rand van het bos links en akkers rechts. Na wat draaien en keren, vonden we ongeveer 1 km verder knooppunt 177, ter hoogte van een alleenstaande boom, voorzien van een rustbankje.

We namen er dan ook even de tijd om te genieten van een koekje en een beetje chocomelk, als vieruurtje, alhoewel het pas 15:10 uur was geworden. Na deze zowat laatste wandelpauze hielden we dezelfde richting aan over zowat 500 m tot aan het knooppunt 178, waar zich rechts van de weg een grote picknickplaats bevindt. We verlieten er definitief de Lommelse Gracht en begaven ons schuin rechts een ander bospad in, langs de vlindervallei. Slechts 300 m verder, aan het knooppunt 175, verlieten we naar links het pad, om opnieuw het bos in te gaan, ditmaal langs een kronkelende boswegel, op weg naar het knooppunt 174. Stilaan het einde van de wandeling in het verschiet, gingen we verder op weg naar het knooppunt 287, wat het hoogtepunt van de wandeling zou worden. Na nog min of meer 1,5 km te hebben afgelegd door het bos via tal van dreven en paden, kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 287, alwaar we even konden genieten van het ‘Wandelen door de bomen’. Dit fietspad mag volgens plaatselijke aanduiding ook gebruikt worden door wandelaars. Aldus ging het in een cirkelvormig beweging vooreerst omhoog en nadien omlaag tussen de bomen. Een belevenis op zich, zoveel is zeker. Eenmaal opnieuw op de begane grond, namen we nog even een korte pauze in een schuilhut nabij het Fietspark.

Naarmate ondertussen de klok verder was gedraaid, begonnen we aan de laatste kilometers op weg naar het einde van deze winterse wandeling. Ter hoogte van het park volgden we dan ook de aanduiding naar het knooppunt 284, door middel van een vaak modderig pad. Onderweg troffen we tal van foto’s aan betreffende de dieren in het bos, alsook enkele mooie sculpturen. Eenmaal knooppunt 284 voorbij liep de tocht stilaan op zijn einde, op weg naar knooppunt 285, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Toen we opnieuw ons vehikel aantroffen waren we reeds nabij half zes en stilaan begon de duisternis in te gaan. We sloten deze tocht doorheen Bosland af na 17,7 km.”

443: Mechelen, Zaterdag 25 april 2020, 22,86 km. (8992,818 km.)

“Ook tijdens de maand april werden we nog steeds beperkt in onze vrijheid, omwille van Corona. Er werd dan ook besloten om te wandelen in de onmiddellijke omgeving van de woonplaats, vermits verre verplaatsingen niet werden toegestaan. We gingen dan ook, voorzien van mondvoorraad van start ten huize omstreeks 09:30 uur. Voorlopig dienden we genoegen te nemen met veel bewolking, gelukkig zouden we tijdens het verloop van de wandeltocht de zon te zien krijgen. Vanaf de Winketkaai begonnen we aan onze dagtocht richting sporthal, teneinde daar het jaagpad langs de Dijle te betreden. Nog vroeg in de ochtend was het opvallend rustig langs de oever van de Dijle. We gingen onder de E19 door en bevonden ons daar reeds op een gedeelte van het wandelnetwerk Rivierenland. Tevens kregen we de bordjes te zien dat we even de Stedenroute volgden, een fietsomloop. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’ verlieten we even het jaagpad en kwamen terecht op de Hoge Weg, ongeveer aan het knooppunt 132. We begaven ons naar links via de openbare weg, om korte tijd later de Leuvense Vaart te bereiken, ter hoogte van het knooppunt 88. Na het beklimmen van de dijk, begaven we ons op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, de Zennegatvaart, naar rechts, richting Zennegat. We wandelden op die manier voorbij het rechts gelegen Overstromingsgebied Zennegat.

Eenmaal het Zennegat aangetroffen, hielden we er omstreeks 10:00 uur even pauze ter hoogte van een picknicktafel, voor het nuttigen van een laattijdig ontbijt. Na het oversteken van de Leuvense Vaart, gevolgd door de oversteek van de Zenne, dit via de Thiebroekvaart en de knooppunten 87, 86 en 85, kwamen we terecht op het jaagpad aan de overzijde van de Zenne, de Rupeldijk. We kozen de richting links en begaven ons richting Leest, een heel eind verder langs de oever van de Zenne. We wandelden later voorbij het centrum van het dorp Heffen en staken net daar voorbij de Steenweg op Blaasveld over aan het knooppunt 76. Aan de overzijde van de weg volgden we nog steeds het jaagpad langs de Zenne. Omstreeks 12:00 uur troffen we een volgende picknicktafel aan ter hoogte van de volgende brug over de Zenne, met name aan de Leestsesteenweg, ondertussen aangeland aan het knooppunt 273. We waren trouwens niet de enige die daar even halt hielden om een hapje te eten. Inmiddels was de zon verschenen en dat voelde heel wat aangenamer om te wandelen. Na een wat langere pauze, gingen we terug op weg en volgden verder rechtdoor nog steeds de Rupeldijk.

Toen we het knooppunt 61 hadden gevonden, verlieten we tenslotte het jaagpad langs de Zenne en daalden naar rechts af op een veldweg, welke leidde langs de rand van een stukje bos. Amper dit knooppunt voorbij troffen we reeds het volgende aan, met name 60, waar we even konden verpozen op een zitbankje, genietend van de lentezon. Aan dit knooppunt van veldwegen, kozen we vervolgens linksaf en begaven ons op een lijnrechte veldweg naar het knooppunt 48, via de zogeheten Kasteelweg. Op die manier kwamen we nadien terecht in het centrum van Hombeek. Via de Locquetstraat en nadien Hombekerkouter betraden we de drukke Mechelseweg. We sloegen linksaf en stapten via het trottoir naar het knooppunt 49, gesitueerd aan de brug over de Zenne. We gingen er rechtsaf op het jaagpad langs de Zenne en wandelden via een tunneltje onder spoorweg door. Voorbij de sporen kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 185 ter hoogte van de Eglegemvijver. We gingen verder rechtdoor teneinde de oever van de vijver te bewandelen. Omstreeks 14:00 uur genoten we nog van een korte picknick aan de oever van deze waterplas. Via de knooppunten 817, 184, 52 en tot slot opnieuw 185, waren we omheen de volledige Eglegemvijver gegaan. Hierbij uiteraard genietend van de lentezon.

Toen we opnieuw aan het begin van de vijver waren gekomen, wandelden we terug langs het jaagpad aan de Zenne, naar het knooppunt 49 ter hoogte van de brug over de Zenne. We draaiden rechtsaf de Mechelseweg op, staken de Zenne over en gingen onder de autosnelweg E19 door. Net voorbij het viaduct, ging het naar links op de Uilmolenweg. Deze drukke baan konden we gelukkig bewandelen via het afgescheiden fietspad links van de weg. Even verder kruisten we de Stuivenbergbaan en stapten tot op het einde, om er aan te komen ter hoogte van de Leuvense Vaart. Linksaf op de Stuivenbergvaart volgden we het trottoir tot aan het knooppunt 131 ter hoogte van de Battelbrug. We staken de vaart over en gingen via de dorpskern van Battel in de richting van het jaagpad langs de Dijle. Daar aangekomen draaiden we rechtsaf en gingen via het jaagpad richting thuishaven. Een zonnige wandeldag eindigde dan ook omstreeks 16:30 uur na 30080 stappen, goed voor 22,86 km.”