578: Kanne, Zaterdag 16 maart 2024, 14,9 km. (11.242,273 km.)

“Wandeling N°. 15 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Kanne. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar deze gemeente, doch dienden bij aankomst heel wat te zoeken naar een vrije parkeerplaats, daar er toevallig een georganiseerde wandeltocht plaats vond. Uiteindelijk vonden we toch een plekje ter hoogte van de Statiestraat. Na het aantrekken van gepast schoeisel, gingen we te voet naar de nabij gelegen Sint-Hubertuskerk, plaats waar de geplande wandeling van start zou gaan. Eenmaal de kerk bereikt, konden we omstreeks 10:50 uur, tussen andere talrijke wandelaars de tocht aanvatten. Tegenover de kerk begaven we ons in de Sint-Hubertusstraat naar rechts, kruisten de Bovenstraat en stapten aan de overzijde de Pruisstraat in. Amper een paar honderd meters verder, net aan een electriciteitscabine, dienden we links een vrij smal een modderig paadje op te gaan, het Commiezenpad. We volgden er een plaatselijke wandelroute, aangegeven door oranje kruisjes. Op het einde van het pad, ter hoogte van een T-kruising, kozen we haaks linksaf en wandelden tot aan de dwars gelegen Mergelweg. We troffen er een eerste grenspaal aan, N°. 63. Zowat 100 m naar rechts, stapten we nadien het links gelegen Molenpad op, welke leidde naar een brugje over de Jeker. We konden er een werkende watermolen bekijken. Voorbij de brug stapten we via de Kleine Molenstraat, om er de weg van Kanne naar Maastricht te kruisen en verder te gaan in de Kapelstraat. Op de eveneens dwars gelegen Kapelstraat kozen we nadien linksaf en begaven ons tot aan de Heilig Grafkapel.

Gelukkig was de kapel toegankelijk en konden we binnen een bezoekje brengen. Na het bekijken van de grafkapel zetten we ons wandeling verder via de Muizenberg, een betegelde weg die ons wat aan hoogte liet winnen, om nadien de eerste weg rechts te kiezen aan een gedeelte mergelgrotten om zo verder te klimmen naar de ingang van het kasteel Neercanne. We waren net de Nederlandse grens overgegaan en bevonden ons thans op het terrein van het enige terrassenkasteel van Nederland. We konden er enkele kunstwerken bekijken en tevens de buitenkant van de mergelgrotten aanschouwen. Eenmaal doorheen het domein, verlieten we het kasteel via een poort en namen de eerste dalende weg rechts, de Von Dopfflaan, opnieuw richting weg van Kanne naar Maastricht. Beneden aangekomen dwarsten we de weg en stapten aan de overzijde verder op een smal grindpaadje, het Jezuietenpad. Door middel van een klein brugje overschreden we andermaal de Jeker en stapten verder rechtdoor tot op een dwars gelegen asfaltweg, de Mergelweg. We kozen rechtsaf om amper 100 m verder de brede grindweg links te beklimmen. Deze Poppelmondeweg zou ons leiden naar de top van de Sint-Pietersberg. Na een eerste gedeelte klimmen wandelden we voorbij een slagboom, om verder te gaan richting hoogste punt. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht op het verder gelegen terrassenkasteel. De top van de Sint-Pietersberg bereikt, sloegen we haaks rechtsaf en bleven de brede grindweg volgen.

Amper enkele minuten later troffen we een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 12:01 uur even konden overgaan tot een rust- en eetpauze. In tussentijd konden we genieten van een mooi panorama. Na deze onderbreking gingen we verder over de brede grindweg en richtten nu onze ogen op de rood-witte markeringen van een Groteroutepad. We stapten opnieuw een stukje over de Poppelmondeweg, kregen een passage doorheen een boszone, om vervolgens langzaam in dalende lijn via de Rue de Caster, aan te komen in de nabijheid van de Castaerthoeve. Even vóór deze voormalige hoeve uit 1686, konden we nog even een korte pauze inlassen op een zitbank omstreeks 13:01 uur. Na een tweede korte wandel- en lunchpauze, volgden we de GR-tekens niet langer, doch wandelden voorbij de hoeve rechtdoor opnieuw het bos in, op een brede bosweg. Links en rechts van de weg bemerkten we diepe kraters. Eenmaal doorheen het bos, verlieten we zowat 200 m verder de brede weg naar links en volgden we gele vierhoekjes in de richting van een slagboom. Daar voorbij begonnen we aan een vrij steile afdaling naar de lager gelegen Maas. Toen de afdaling achter de rug was, bereikten we beneden de openbare weg, de Rue Collinet, inmiddels op het grondgebied van Wezet. We draaiden de weg op naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot aan de links gelegen doodlopende Rue l’Ilal. Op het einde daalden we via trappen af naar het jaagpad langs de Maas.

We begaven ons rechtsaf op het jaagpad, dat we volgden tot waar het jaagpad aansluiting verkreeg met de Rue Collinet. Via een korte beklimming bereikten we de brug over de Maas en het grote sluizencomplex. Via de brug overschreden we de brede Maas, draaiden voorbij de brug rechtsaf, om zowat 100 m verder links een vrij smal wandelpaadje te kiezen, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Bij het begin van dit paadje troffen we nog een zitbank aan, alwaar we omstreeks 14:12 uur even halt hielden voor een korte rustpauze. Nadien volgden we verder het paadje tot we opnieuw via een brug, de Pont de Lanaye het Albertkanaal konden overgaan. Aan de overzijde van de brug en in de eerste bocht van de Rue du Garage, verlieten we weg naar rechts het bos in om te beginnen aan een zeer steile beklimming van de Montagne Saint-Pierre via trappen. Sommige treden ervan ware vrij hoog. Na het spectaculair rotspad bevonden we ons op een T-kruising aan de wand van enkele mergelgrotten. We kozen de richting links, om via een diepe holle weg wat verder opnieuw uit te komen op de Rue du Garage. Ditmaal begaven we ons op de weg naar rechts en zouden deze weg nog even verder beklimmen, tot het bereiken van het hoogste punt. We wandelden verder over het plateau om nadien stilaan via deze weg af te dalen naar het lager gelegen Eben-Emael. Na enkele haarspeldbochten kwamen we op een klein pleintje voorzien van een zitbank. Hier konden we omstreeks 16:10 uur genieten van wat nog restte in de rugzak.

Na deze laatste wandel- en eetpauze, stapten we nog wat verder via de Rue du Garage tot aan de brug over de Jeker in het centrum van Eben-Emael. Net over de brug begaven we op een pad rechtsaf aan de oever van de Jeker, aangeduid door rode driehoekjes en tevens deel uitmakend van de GR5. Geruime tijd later, op het einde van het pad, kwamen we uit op de druk bereden N619, de Grenadiersweg. We stapten over korte afstand verder op deze weg, tot aan de eerste straat links, de Rue Avergat. We wandelden een eindje langs de links gelegen mergelgrotten, om nadien, tegenover de grotingang rechts de richting te kiezen van de Brug bij Kanne over het Albertkanaal. Via trappen bereikten de weg, om via de brug de overzijde van het kanaal te bereiken. We daalden dan via een ander stel trappen de brug af om over korte afstand het jaagpad naar rechts de bewandelen, tot aan een houte brugje links over de Jeker. Aan de overzijde ging het tenslotte via een vedwegje terug richting centrum van Kanne. Tot slot vonden we opnieuw de Sint-Hubertuskerk alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Restte ons nog een korte wandeling naar de Statiestraat, waar we de terugreis konden aanvangen omstreeks 17:30 uur.”

577: Sint-Gillis-Waas, Zaterdag 17 februari 2024, 13,431 km. (11.227,373 km.)

“Wandeling N°. 48 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Sint-Gillis-Waas. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing en bij aankomst konden we terecht op de parking aan de basisschool Eeckberger in de Stroperstraat, het gehucht ‘t Kalf. Even later, omstreeks 10:35 uur konden we de geplande wandeling aanvangen. Tegenover de school begaven we ons op een smalle kasseiweg, de doodlopende Zavelstraat, welke uitmondde aan de rand van het Stropersbos. Een infopaneel ter plaatse bood wat meer uitleg over de routes doorheen het bos. We stapten rechtdoor het bos in en volgden daarbij de in het rood aangegeven Stropersboswandelroute. Een prille lentezon gaf een aangenaam gevoel, op een vrij modderig pad. Voorbij een grasveld, bochtte het pad naar rechts en volgden we het lokale Havikpad, dat nadien een bocht maakte naar links. Een vrij konkelend bospaadje leidde ons voorbij het wandelknooppunt 72 tot aan het punt 64. Daar aangekomen, aan de rand van het bos, volgden we over korte afstand het asfalt naar rechts via de Groenstraat, tot aan een T-kruising, net aan een waterloop, De Linie. We sloegen haaks linksaf aan het wandelknooppunt 75 en verlieten de tot nu toe gevolgde rode route, om dan de aangegeven groene route te bewandelen. We stapten er zowaar langsheen de Liniedreef. Andermaal verkregen we een vrij bochtig en af en toe modderig stuk wandelweg voor de schoenen. Het pad zou ons leiden naar een achterin gelegen boerderij.

Het wandelboek volgend, dienden we zowat 100 m vóór de boerderij rechtsaf te gaan, richting een in de verte zichtbaar hek. Via dit Heidepad passeerden we een eerste hek, om nadien verder te gaan over een vlonderpad, in de richting van een tweede hek. Eenmaal het tweede hek voorbij gegaan, kwamen we terecht op de dwars gelegen Braemstraat. We merkten dadelijk dat we ons bij het lezen van het wandelboek hadden vergist en de volgende alinea hadden gelezen, zonder te merken dat dit de ‘Verkorting’ betrof. Inmiddels de klok van 12:00 uur bereikt, hielden we er even een korte eetpauze op een aangetroffen zitbank. Later, na een blik op de wandelkaart, begaven we ons in de Braemstraat even naar links en keerden dan op onze stappen terug naar de Liniedreef via het zogeheten Hulstpad. Een vrij smal kronkelend paadje door het bos, zowat evenwijdig aan de rechts gelegen N403. We maakten op die manier de verbinding tussen het wandelknooppunt 76 en 68, waarbij we opnieuw de Liniedreef bereikten even voorbij de eerder vermelde boerderij. We bogen rechtsaf en wandelden tot aan de drukke N403, De Stropersstraat. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op een doodlopende weg tussen Donckers Gereedschappen en de Hollandse Viscentrale. Het onverharde pad draaide naar rechts en verliep evenwijdig aan het Kanaal van Stekene. Gekomen ter hoogte van wandelknooppunt 69, ging het haaks linksaf. We passeerden er een verlaten tennisveld en kwamen vervolgens in een bocht uit op de verharde Sint-Jansteenstraat, net aan het knooppunt 62.

We begaven ons linksaf op asfalt en stapten via de Sint-Jansteenstraat tot aan de bocht, om er dan rechtsaf de weg te verlaten via de doodlopende Hellestraatwegel. Vrij snel ging de betegelde weg over in een breed karrenspoor. We stapten omheen een waterpartij, aangegeven als ‘De Wal’ via de Vaertgatwegel, om even verder aan een verharde grindweg, rechtsaf de Breedstraat in te gaan. De grindweg mondde uit op de dwars gelegen geasfalteerde Breedstraat, net aan een klein kapelletje, die we over korte afstand rechtsaf bewandelden tot aan de links gelegen Boswegel. Deze doodlopende smalle asfaltweg, ging over in een brede grindweg ter hoogte van de inrit van een villa. We draaiden links verder mee en verkregen enkele haakse bochten te verwerken. Eenmaal het bos uit, stapten we langs open weiland en gingen voorbij een infobord betreffende de ‘Dodendraad’. Volgens info plaatste de Duitse bezetter in 1915 een draadversperring langs de Belgisch-Nederlandse grens over een afstand van 450 km en stond onder een spanning van 2000 Volt. Voorbij deze reconstructie volgden we nog een eindje de Boswegel, tot de weg eindigde op de druk bereden Hellestraat, zowat op de grens tussen België en Nederland. Over korte afstand stapten we naar rechts en gingen voorbij een eerste grenspaal, N° 282. De Hellestraat werd nu de Ellestraat in Nederland.

Net voorbij het bedrijf met huisnummer 45, begaven we ons op een smalle wegel rechts naast het bedrijf en betraden op die manier het Zeeuwse natuur- en waterwingebied Sint-Jansteen. Na een drietal haakse bochten bereikten we een eerste spaarbekken aan een rustbank. Jammer genoeg bezet door andere wandelaars. Net voorbij het bekken draaiden we haaks rechtsaf om even verder op een duiker even te pauzeren omstreeks 13:45 uur en te genieten van een picknick in het prille lentezonnetje. Na deze aangename pauze vervolgden we onze weg, vooreerst langs een spaarbekken aan de rechterkant en nadien aan de linkerkant. Voorbij dit spaarbekken, ter hoogte van een kruising van paden, draaiden we links een brede eikendreef in, de Heerstraat, die we slechts bewandelden tot aan de eerste dreef rechts. We begaven ons nu richting ruiterknooppunt 96, gevolgd door de richting naar ruiterknooppunt 96. Daar eenmaal aangekomen stapten we via een smalle wegel naar de N403, de weg van Hulst naar Sint-Niklaas. We kruisten de drukke weg, om aan de overzijde verder te wandelen via de Braemstraat, alwaar we eerder op de dag reeds foutief waren aangekomen. Zodoende bevonden we ons opnieuw in het Stropersbos. Via deze onverharde weg hielden we steeds de richting rechtdoor aan en passeerden het wandelknooppunt 76, om tenslotte aan het knooppunt 77, haaks rechtsaf te kiezen.

Vanaf het wandelknooppunt 77 volgden we nu de groen aangeduide Stropersboswandelroute tot we even later op een kruising van bospaden kwamen, net aan het ruiterknooppunt 24. Daar wisselden we even van wandelroute en kozen ditmaal terug de rood aangeduide Stropersboswandelroute. Deze weg volgend kwamen we tenslotte het Stropersbos uit in de Stroperstraat, alwaar we rechtsaf draaiden en via deze grindweg uiteindelijk opnieuw de plaats bereikten alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook onze wandeling omstreeks 15:50 uur na zowat 13,431 km te hebben afgelegd.”

576: Opoeteren, Zaterdag 10 februari 2024, 12,708 km. (11.213,942 km.)

“Wandeling N° 3 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Opoeteren. Een tocht volgens het boek over een afstand van 10,7 km, waarvan 90% via onverharde paden. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio en konden nadien de wagen parkeren ter hoogte van het Bosbessenpleintje tegenover de plaatselijke Sint-Dionysiuskerk. Na het wisselen van schoeisel konden we omstreeks 11:40 uur de geplande wandeling aanvangen. Vooreerst konden we even van nabij de Dorpermolen bekijken, aan de Bosbeek, zowat links van de kerk. Nadien troffen we op de kerkgevel enkele grafstenen aan van voormalige pastoors van de parochie. We begaven ons rechts van de kerk op weg via het Bosbessenpleintje om het drukke kruispunt met de N771, de Dilserweg over te steken en over korte afstand de weg naar Neeroeteren, de Neeroeterenstraat te volgen. Links van de weg konden we een mooie muurschildering aantreffen. Wat verder, ter hoogte van de bushalte tegenover de Kabienstraat, verlieten we naar rechts de weg, om een smal dalend en vooral modderig pad te betreden, dat leidde naar een brugje over de Bosbeek. Net vóór het houten brugje draaiden we linksaf en bewandelden een smal paadje links van de beek. We dienden er oog te hebben voor de gele zeshoekjes, wandelroute van het Regionaal Landschap Kempen en Maasland. Enkele modderige passages volgden elkaar op, doch op de meest drassige stukken konden we de voeten droog houden op enkele vlonderpaden. Een haakse bocht naar rechts tenslotte leidde naar een asfaltwegje, de Volmolenstraat.

Over vrij korte afstand begaven we ons rechtsaf, om er even halt te houden omstreeks 12:37 uur ter hoogte van de manège Volmolen, alwaar we even konden genieten van een kopje koffie. Na de koffie konden we voorbij de manège van nabij de Volmolen bekijken aan de Bosbeek, om vervolgens enkele meters verder over de brug over de Bosbeek, halt te houden op een picknickplaats aan de Zandstraat. Daar konden we omstreeks 12:50 uur genieten van een broodje. Na deze korte wandel- en eetpauze, staken we de Zandstraat over en begonnen aan een steile beklimming doorheen het bos. Boven gekomen hielden we rechtdoor aan, tot we een weiland aantroffen. Daar, op een kruising van bospaden, kozen we de bredere dalende weg links, tot net vóór een asfaltweg. Ditmaal sloegen we rechtsaf en begaven ons op een smal klimmend bospad, hierbij de rood-witte tekens volgend van een Groteroutepad. Gekomen aan een T-splitsing verlieten we het GR-pad naar links om er een wandelroute te volgen, aangeduid door rode driehoekjes. Zowat 200 m verder konden we opnieuw klimmen, ditmaal de richting volgend naar het ruiterknooppunt 43. Eenmaal dit knooppunt gevonden, kozen we opnieuw links, ditmaal over een vrij brede en modderige weg, naar het ruiterknooppunt 75, een richting welke we aanhielden tot we terecht kwamen op de Ketelstraat, net aan een infobord voorzien van een zitbank. We namen dan ook even de tijd omstreeks 13:45 uur voor het nuttigen van een broodje, alsook voor het nemen van een korte wandelpauze.

Na onze wandelonderbreking begaven we ons rechtsaf op de dalende Ketelstraat, tot we enkele honderden meters verder, linksaf konden draaien, om er de Bergervenstraat verder te bewandelen. Deze brede zanderige en dalende weg doorheen het bos leidde naar een Y-splitsing, alwaar we verder de dalende weg namen, om uiteindelijk uit te komen op het jaagpad langsheen de Zuid-Willemsvaart. We konden er even verpozen en ondertussen genieten van een korte picknick omstreeks de klok van 14:20 uur. Voldoende uitgerust begaven we ons nadien rechtsaf en volgden het jaagpad langs de vaart. Ook hier af en toe wat modderige stroken. Zowat 600 m verder, kregen we rechts van het jaagpad zicht op het Bergerven, een enorm uitgestrekte watervlakte. We wandelden verder op het jaagpad, tot we even voorbij een bunker, het jaagpad naar rechts verlieten en opnieuw de aangegeven rode route volgden tot aan het Bergerven. Eenmaal aan de oever van het water aangekomen, draaiden we linksaf en stapten langs de rand van het ven, via de Weerstandersweg. Een ruime bocht naar rechts leidde ons verder omheen het Bergerven. Zowat gekomen aan het einde van het ven, konden we even rechtsaf via een korte klim een uitzichtpunt bereiken. We hielden er even kort halt omstreeks 15:30 uur, teneinde te genieten van het uitzicht over het Bergerven.

Na te hebben genoten van de rust op deze plek, keerden we een eindje op onze stappen terug tot we opnieuw terecht kwamen op de Weerstandersweg, ondertussen een smalle asfaltweg, deel van het fietsknooppuntennetwerk Limburg. We volgden de weg nog steeds in dezelfde richting tot waar het fietspad een bocht maakte naar rechts. Daar stapten we rechtdoor op een zeer steil bospad, ondertussen blauwe ruitjes als markering volgend. Eenmaal de top van deze steile helling bereikt, wandelden we rechtdoor verder en verlieten het traject aangeduid door de blauwe tekens. Ditmaal dienden we ons te richten op gele tekens en passeerden we een eerste akker in het bos, alwaar we haaks rechtsaf draaiden. Zowat 100 m voorbij deze akker dienden we links te kiezen en daalden langzaam af naar de lager gelegen Zandstraat. Hierbij bewandelden we een smal dalend pad achter enkele achtertuintjes van huizen. Eenmaal de geasfalteerde Zandstraat bereikt, volgden we deze weg naar links. Echter vermoedelijk hebben we een paadje rechts van de weg gemist, gezien we opnieuw dienden uit te komen ter hoogte van de Bosbeek, alwaar we ’s morgens waren van start gegaan. In plaats daarvan wandelden we via de Zandstraat verder en bereikten een rotonde op de Dilserweg, de N771. We draaiden dan maar rechts deze weg op en kwamen even later opnieuw aan de kerk van Opoeteren omstreeks 16:45 uur. We hadden uiteindelijk een kleine omweg gemaakt en eindigden dan ook na zowat 12,708 km te hebben afgelegd.”