316: Edelare, Woensdag 15 oktober 2014, 14,371 km. (6452,699 km.)

“Vandaag kozen we de Vlaamse Ardennen als bestemming, voor een wandeltocht met start en aankomst in Edelare. Deze tocht, volgens de brochure 12 km lang, is beter gekend als de Bierbrouwer Wandelroute, groene lus. Er bestaat ook een blauwe lus met start en aankomst in Mater en met een lengte van 11 km. We trokken dus deze ochtend richting Sint-Martinuskerk van Edelare, alwaar de wandeling van start zou gaan. We vonden vrij gemakkelijk een parkeerplaats aan de overzijde langsheen de weg. Na de wandelschoenen te hebben aangetrokken en een hapje te hebben gegeten, konden we onder een blauwe hemel beginnen aan deze eerder korte dagtocht. Een café ter hoogte van de startplaats was gesloten, dus vooralsnog op weg zonder een kopje koffie. We troffen ter hoogte van de startplaats een informatiebord aan betreffende deze Bierbrouwer Wandelroute en tevens een eerste groen zeshoekig bordje dat ons verder tijdens de dag de juiste richting zou aangeven. Naast het gesloten café gingen we het gelijknamige Sint-Martinusstraatje in, vrij vlug een veldweg, alwaar we aan hoogte wonnen. De eerste mooie vergezichten kwamen aan bod.

Na een stukje onverharde weg, tussen de landerijen en de weiden met grazende koeien, bereikten we opnieuw de openbare weg. Via de Doolstraat en de Boembeekstraat ging het nu richting Volkegemberg. We wandelden hier een eindje langsheen het traject van De Ronde van Vlaanderen. Deze Volkegemberg, met een maximale hellingsgraad van 12%, zouden we slechts tot halverwege beklimmen via de weg. Aldaar gingen we een rechts gelegen aardeweg in en kregen meteen een prachtig zicht op het lager gelegen Edelare. We wonnen nog wat aan hoogte en bereikten op die manier het dorpsplein van Volkegem, waarbij we onderweg daarheen de aanwijzingen aantroffen van het Volkegempad. Op het pleintje konden we even bekomen van de klim en op een rustbank even denken aan de inwendige mens. Het café op het plein, Den Obus, bleek helaas alweer gesloten. Geen sanitaire stop dus en evenmin een kopje koffie om even te kunnen pauzeren.

We wandelden dan maar verder via de Steenbergstraat, om even later de drukke N8, de Geraardsbergenstraat te bereiken. Slechts over korte afstand dienden we de hinder van de auto’s te ondervinden, vermits we vrij snel in een bocht van de weg, rechtdoor een veldweg konden ingaan. Ook hier alweer de vaststelling, hoe vaak veldwegen worden geteisterd door de zware landbouwtractoren. Gelukkig is er af en toe een grasstrook, wat toch het wandelen aangenamer maakt. Heel wat bieten waren reeds geoogst en lagen op grote hopen, teneinde te worden vervoerd. Aan het einde van deze, soms moeilijk begaanbare veldweg, ging het rechtsaf via de Kapelleberg. We volgden er het traject van de Streek-GR Vlaamse Ardennen, voor ons ondertussen niet langer een onbekend wandelpad. Het woord Kapelleberg zegt al genoeg, klimmen dus, gelukkig via een verkeersarme asfaltweg.

Uiteindelijk boven gekomen, bereikten we de Sint-Vincentiuskapel. Omwille van werkzaamheden konden we de kapel niet bezichtigen. We vervolgden dan maar onze route via de Kapelleberg, ditmaal in dalende zin. Beneden in het dal stroomt de Maarkebeek en bevindt zich het dorpje Maarke-Kerkem. Op zoek naar een kopje koffie en een toilet, weken we even van de route af en daalden af tot in het dorp. Jammer genoeg bleek het enige café, De Lustige Boer aldaar, gesloten. Noodgedwongen zochten we dan maar onze toevlucht in een nabijgelegen schooltje, alwaar we even gebruik konden maken van de sanitaire voorzieningen. Weliswaar dienden we nu in omgekeerde richting terug de juiste route te vinden en dat betekende een felle beklimming, gevolgd door de nog steilere Kokerellestraat. Je krijgt er natuurlijk mooie panorama’s voor in de plaats. We bevonden ons een tijdje op het traject van de Vlaamse Ardennenroute.

Bijna op het hoogste punt, ging het vervolgens via een veldweg naar de Eikenberg, welke slechts gedeeltelijk werd beklommen, waarna het verder ging richting Ladeuze. Een draaihekje en vooral een steil dalend wandelpad later, bereikten we de vroegere heerlijkheid van de familie De la Deuze. We bereikten er tevens de Maarkebeek en kregen zicht op een woning, waarop vermeld ‘Ladeuze’. We troffen er tevens een GR-wandelboom aan. Slechts een honderdtal meter verder, langsheen een kasseiweg bevond zich de Ladeuzemolen. Even voorbij de molen sloegen we linksaf in de Zevenbunder, een voetweg welke het verloop volgde van de Maarkebeek. Een stukje tegelpad liet ons genieten van deze mooie en rustige wandelomgeving. Tenslotte bereikten we een brug over de beek ter hoogte van de openbare weg. We namen er dan ook even een korte wandelpauze. Het ging nadien rechtsaf via de steile Hekkebrugstraat, alwaar we boven een stukje konden zien van het huis waar de kunstschilder Valerius de Saedeleer, zijn laatste levensjaren doorbracht.

Het ging vervolgens linksaf via een landelijke weg naar een hoger gelegen plateau. Op die manier bereikten we de Ommegangstraat en volgden we een stukje het traject van de Lange Ommegang Kerselare, een wandelparcours langsheen een vijftiental kapelletjes. We konden er dan ook enkele exemplaren digitaal vastleggen. Even later passeerden we het voormalige Kezelfort, gelegen op de gelijknamige Kezelberg, jammer genoeg niet toegankelijk. Eigenlijk viel er van op de openbare weg weinig van te bemerken. Gelukkig konden we in de verte een gedeelte zien van de stad Oudenaarde met enkele indrukwekkende bouwwerken. Via enkele veldwegen tussen de landerijen, bereikten we de achterzijde van de kerk van Edelare en konden op die manier de wandeling afsluiten. Deze eerder korte wandeltocht vandaag was goed voor 14,371 km en 19162 stappen.”

143: Eine, Zondag 07 februari 2010, 25,8 km. (2825,033 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd als volgt: ‘Zondag – Dimanche 07/02/2010 – 9700 Eine (Oost-Vlaanderen), Prosper de Maeght wandeling, 7-12-20-25 km. Hanske de Krijger Oudenaarde. Start: Medisch Pedagogisch Instituut van de Staat. Genieten van de rustige sfeer rondom de visvijvers en Ohiobrug. Langs de historische opgravingen en Mariette Tielemanspad. Oude Scheldearmen te Heurne en talrijke wandelpaadjes en kerkwegels.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond, het hierna weergegeven relaas, omstreeks 18:37 uur.

“Hanske De Krijger uit Oudenaarde, stond vandaag in voor de organisatie van de Prosper De Maeght wandeling in het Oostvlaamse Eine (Oudenaarde). De plaats van afspraak was gelegen in het Medisch Pedagogisch Instituut 't Craeneveld. Deze ochtend vroeg, konden wij ons voertuig kwijt op een parkeerplaats, op wandelafstand van de startplaats. We konden er nadien in het MPI terecht in twee verschillende startzalen. Er was reeds veel volk aanwezig bij onze aankomst aldaar, doch we vonden gemakkelijk een zitplaatsje om onze koffiekoeken naar binnen te werken. Er kon vandaag worden gekozen uit de volgende te wandelen afstanden: 7, 12, 20 of 25 km. Wij opteerden voor de laatste afstand met een werkelijke lengte van 25,8 km. Onderweg zouden we drie controleposten aantreffen. Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg volgens de inrichters 5,1 km. Toen we van start gingen, hadden we min of meer hetzelfde mistige weer als gisteren. Bij een temperatuur van om en bij de 4° C, hielden we het toch droog bij aanvang van de wandeling.

We wandelden vooreerst omheen het domein van het MPI, om nadien langs het plaatselijke koopcentrum te stappen. Enkele grote handelszaken passeerden de revue. Het ging vervolgens via enkele woonstraten van Eine in de richting van de Ohiobrug over de Schelde. Enkele stoere bizons houden aldaar de wacht aan weerszijden van de brug, als aandenken aan de gevechten tijdens WO1, waarbij een Amerikaanse divisie zich had onderscheiden. Aan de overkant van de Schelde waren we ondertussen aanbeland op het grondgebied van Nederename (Oudenaarde). Juist over de brug ging het vervolgens linksaf. We vonden hier op ons wandelparcours de LF30 Schelde Deltaroute en de Scheldevalleiroute, twee fietsomlopen in de omgeving. De wandeling leidde ons vervolgens langs een boomkwekerij, waar we links en rechts van de weg, de planten konden bekijken. Even verder bereikten we de Katholieke Basisschool, alwaar we een eerste maal onze benen wat konden strekken en de gelegenheid te baat nemen om de chocomelk te proeven. Ook hier voldoende plaats in twee verschillende lokalen van het schoolgebouw.

Na deze eerste korte onderbreking, gingen we op weg voor een langer stukje wandeling, dat ons zou brengen tot de afstand van 12,7 km. Na de controle kregen we een eerste splitsing, waarbij de wandelaars van de 7 km, zich naar rechts begaven, in de richting van de aankomst. De andere medewandelaars, vervolgden hun weg rechtdoor. Enkele straten verderop, zagen we een tweede splitsing, waarbij de wandelaars van de 12 km naar rechts afsloegen, terwijl de anderen zich naar links begaven. Hier wandelden we doorheen een stukje verkaveling, om wat verder uit te komen in open veld. Hier troffen we een informatiebord aan inzake het Bos 't Ename, met tevens de verwijzing naar twee wandelroutes, de Aardgasroute (6,2 km) en het Mariette Tielemanspad (5,2 km). We verlieten de openbare weg en trokken een veldweg in, in de richting van het bos. Het pad ging even verder naar links en leidde ons vervolgens via een hekje een natuurgebied in. Het pad steeg lichtjes en verliep langsheen de bosrand, om later ons naar links het bos te laten ingaan. We kregen een klim te verwerken op een modderig en glibberig pad. Tussen de bomen door konden we zowaar een paard bemerken.

Boven gekomen ging het via een hekje naar rechts, om dan via een plankenvloer af te dalen naar een lager gelegen weide. Hier kwamen we terug op de openbare weg. We hadden opnieuw enkele woonstraten, waarna het traject ons een veldweg deed opdraaien, welke zigzaggend steeg naar het hogerop gelegen Wallebos, aldaar de Koolput genoemd. Ook hier troffen we onderweg daarheen draaihekjes aan op het wandelpad. In het Wallebos gekomen, ging het linksaf om via een karreslag een kasseiweg te bereiken. Blijkbaar bevonden we ons hier op de Katteberg en een blik naar rechts deed ons inzien dat een stevige klim ons stond te wachten. Via de brede kasseiweg ging het bergop, waarbij we halverwege het grondgebied van Mater bereikten. Nog een eindje klimmen en we bereikten boven in een ruime bocht een  onverharde weg. Hier volgden we deze veldweg tussen de akkers door om aan de andere zijde een asfaltwegje te bereiken, dat even later veranderde in een dalende kasseiweg.

Hier tal van aanduidingen van plaatselijke wandel- fiets- en menroutes, met name de Ronde Van Vlaanderenroute (80 km), de Maarkebeekvallei Menroute en de Bierbrouwer Wandelroute. Naarmate we de kasseien volgden, bereikten we de grens van Volkegem. Er openbaarde zich voor ons een kanjer van een afdaling van maar liefst 19%, de Wolvenberg. Een lange afdaling, bracht ons uiteindelijk waar we de bordjes zagen van de controlepost in de vzw Berge. Hier konden we even de inwendige mens aansterken en even informeren naar het verdere verloop van het parcours. Hier zouden we na onze rust een kleine lus dienen te wandelen van 4,9 km, om later dezelfde controlepost te bereiken. Na de soep, ging het een eerste maal naar rechts, om een tegelpad te bereiken dat opnieuw de hoogte inging. We bevonden ons nu op het Volkegempad, dat slingerend de loop van een beekje volgde, tot we hogerop opnieuw de openbare weg bereikten. Boven gekomen konden we een prachtige kapel aanschouwen, waarna we onze weg verder vervolgden.

Enkele oude bekenden zagen we terug, met name de Ronde Van Vlaanderenroute en de Bierbrouwer Wandelroute. We stegen lichtjes tot aan het verder gelegen Steenbergbos, een plaatselijk geboortebos. Hier trokken we via enkele onverharde veldwegen de natuur in. Langsheen dit aangeplant bos, trokken we naar de akkers. Hier konden we de hoogteverschillen in de omgeving waarnemen en ondanks het mistige weer, konden we toch enkele mooie vergezichten aanschouwen. Een lange brede karreslag, bracht ons dwars doorheen de velden. Af en toe kreeg het traject een modderig karakter en voelden we het kleven van de grond van de Vlaamse Ardennen. Wat later ging het zachtjes dalend via enkele weiden terug in de richting van het centrum van Volkegem, om even later de vzw te bereiken voor een tweede halte aldaar. Ondertussen waren we 17,6 km ver. Na onze laatste controle gingen we op weg voor het laatste gedeelte van de wandeling van vandaag.

Het eerste gedeelte verliep doorheen plaatselijke woonwijken, waarbij enkele kerkwegels werden aangedaan die zich tussen de woningen bevonden. Niet meteen een interessant gebied om te bewandelen, maar soms kan het niet anders om het parcours ergens heen te leiden. Gelukkig kwam aan dit huisjeskijken een einde, toen we het centrum van Ename bereikten. Hier konden we enkele kunstwerken bekijken, die zich bevonden op de plaatselijke begraafplaats en op het terrein van het ernaast gelegen Provinciaal Museum 't Ename. Om de hoek bereikten we nadien de archeologische site, waar we de opgravingen konden aanschouwen en ons enigszins een beeld vormen van hoe het vroeger moet geweest zijn. Een aldaar gesitueerde abdij en dit omringd door ambachtswoningen, het moet inderdaad een prachtige site zijn geweest. Met een beetje verbeelding kon je de gebouwen opnieuw tot stand zien komen. Achter de site bereikten we vervolgens de Schelde. We wandelden een eindje over het jaagpad langsheen deze bekende waterloop en konden rechts tal van vijvers waarnemen, de ene al wat groter dan de andere. Voor korte tijd verlieten we even het jaagpad om doorheen een zanderig terrein te stappen, waar we ons even in de duinen waanden.

Terug op het jaagpad aangekomen, troffen we opnieuw de LF30 Schelde Deltaroute aan en even verder de Scheldevalleiroute. Naarmate we de loop van de Schelde verder volgden, zagen we in de verte opnieuw de Ohiobrug verschijnen. Even voor de brug wandelden we nog omheen een gedeelte van de laatste vijver op onze weg, om even later voor de tweede keer de Ohiobrug te overschrijden. Aan de andere kant waren we opnieuw aanbeland op het grondgebied van Eine. Alvorens we de startplaats bereikten, ging het nog even langsheen het beeld van Prosper De Maeght, de man met de deur op zijn kruiwagen, naar wie de wandeling van vandaag werd vernoemd. De goede raad van de vrouw des huizes opvolgend, dat hij de deur in de gaten diende te houden, had hij de deur meegenomen toen hij met vrienden op vermaakuitstap ging. Hij had dus woord gehouden.

Voor wie verder het verhaal wil nalezen, Google biedt uiteraard de oplossing. Naarmate het einde van de wandeling naderde, begon het stilaan donkerder te worden. We bereikten gelukkig droog de aankomst, maar dat kan niet worden gezegd van diegenen die na ons nog arriveerden. Toen we moe maar voldaan huiswaarts keerden, noteerden we voor de wandeling van vandaag 1899 deelnemers. Toen wij zowat drieduizend kilometer geleden, voor het eerst kennis maakten met de wandelsport, was de Adriaan Brouwertocht op 12 juli 2008 onze eerste wandeling. Vandaag was het een blij weerzien met Hanske De Krijger. Voilà, onze bijdrage voor vandaag is klaar, nu vlug een hapje eten en onder de douche. We zullen voorwaar zoete dromen hebben de komende nacht.”

We sluiten stilaan dit wandelonderwerp af, met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. Ziehier wat we destijds daarin noteerden: ‘K: Eine, Neder-Ename, Mater, Volkegem en Ename. Goede afwisselende tocht. Natuur, Ronde van Vlaanderengebied. Opgravingen en vijvers. Ohiobrug. Koud en veel mist! J: Vertrek in Eine en vervolgens via Nederename, Mater, Volkegem en Ename. Langs Ohiobrug, historische site en natuurdomein ’t Ename.’