569: Liedekerke, Zaterdag 22 september 2018, 16,270 km. (11.124,561 km.)

“Een wandeltocht waarvan we info konden aantreffen online. Deze aangeduide wandeltocht verkreeg de naam van Tweedorpenwandeling, doch in combinatie met een plaatselijke lus omheen Liedekerke, hadden we toch een mooie wandeldag in het vooruitzicht. Vooraf maakten we de verplaatsing via het openbaar vervoer. Na aankomst ter plaatse konden we dan ook vrij vlug op pad. Op de website van de gemeente vonden we de volgende korte info betreffende de door ons geplande wandeling:

‘De Tweedorpenwandeling is een wandeltocht van 8 km die de mooiste plekjes van Liedekerke en Roosdaal aandoet. Over en langsheen de vallei van de Pallitsebeek. Langs de prachtige vergezichten vanop de Aldriezen, de Pamelse Meersen en de Keirekenslos. En langsheen de Dommelingen naar het pastoriepark. In Liedekerke zijn er drie natuurgebieden: De Valier, de Pamelse meersen en de Palitsebeekvallei. De Valier, een mozaïek van natte graslanden, elzenbroekbosjes, moerassige ruigten, struikgewas en knotwilgenrijen, ligt in de nabijheid van het Liedekerkse station en het gehucht Ter Muilem en op wandelafstand van de kapellekes van den beeweg.

Het wandelpad door De Valier kreeg de naam Kadospad, bijnaam van de familie Lievens die deze oude losweg vroeger gebruikte om hun percelen in het natuurgebied de Valier te bereiken. Het pad begint langs een soortenrijk dottergrasland waar je in de zomer allerlei insecten zoals de zeldzame sleedoornpage en de muskusboktor kan bewonderen. Het loopt verder over een knuppelpad door een ruiger landschap met onder meer moerasspirea en grote valeriaan. Over de centraal gelegen Begijnegracht bereik je een andere oude losweg die vroeger het station verbond met de kapellekes van den beeweg van Ter Muilem. Dankzij de aanleg van het knuppelpad is het gebied ook toegankelijk bij overstromingen.

De Pamelse meersen is ook een natuurlijk overstromingsgebied van de Dender. Het is een typisch rivierlandschap met natte graslanden, rietkragen en bomenrijen. Twee waterlopen, de Oude Dender en de Boesdaalheidebeek, doorkruisen De Pamelse meersen. In de natste delen van het meersengebied kleuren voorjaarsbloeiers zoals bosanemoon, de oude bossen. In 2004 is Natuurpunt begonnen met de aankoop van een derde natuurgebied in Liedekerke: de Palitsebeekvallei. Als een van de eerste beheerwerken werd een oude buurtweg weer geopend. Dat wandelpad loopt tussen oude, maar daarom niet minder waardevolle valleibosjes. Elzenbroeken, dottergrasland en ruigtes wisselen elkaar er af met populieren. Op termijn worden de populieren vervangen door streekeigen bomen en struiken.’

Na afloop konden we nog even bij een drankje nagenieten van deze mooie natuurwandeling, met ondertussen het idee, dat de natuur zich stilaan opmaakt voor de herfst en de komende wintermaanden.”

568: Beringen, Zaterdag 06 augustus 2022, 16,3 km. (11.108,291 km.)

“Een zonnige dag, ideaal voor een paar wandelingen. We kozen dan ook Beringen, om er enkele korte wandelingen te maken in de omgeving van de mijnterril. Vooraf konden we dan ook reeds online de nodige info bekomen. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de ruime parking op het Sporenpark. Na een hapje en het aantrekken van het gepaste schoeisel, konden we omstreeks 10:45 uur een eerste wandeling aanvangen van 6,5 km, de Rode route, aangeduid door middel van rode driehoekjes. Op de website van visitBeringen, lazen we dan ook het volgende: ‘De rode route is een wandeling voor de echte natuurliefhebber. Je wandelt  over de grote terril van Beringen en ontdekt de bossen onderaan de berg. Wie een extra stukje klimt kan halverwege de route een korte omweg maken naar de top van de mijnterril. Hier word je getrakteerd op een prachtig uitzicht op de hele mijncité en kijk je mijlenver in het rond. Voor deze wandeling kan je vertrekken aan het duik- en snorkelcentrum TODI of aan de startplaats aan de grote terril. Deze langere rode route leidt je naar de top van de 135 meter hoge terril van Beringen.’

Toen we na het afsluiten van deze eerste wandeling, opnieuw het startpunt bereikten, namen we om 13:20 uur even de tijd een cola te nuttigen in de horecazaak ter plaatse. Na een korte wandel- en drankpauze, waren we klaar voor een tweede tocht, ditmaal in de ruimere omgeving van de mijnterril. We kozen dan ook de Gele route, aangegeven door middel van gele zeshoekjes en met een afstand van 6,3 km. We begonnen deze tocht even vóór de klok van 14:00 uur. Opnieuw verwijzen we even naar de info online: ‘De gele route volgt het historische Kolenspoor van aan de mijngebouwen tot aan de Kolenhaven aan het Albertkanaal. Onderweg staan verschillende infoborden met oude foto's die je een nostalgische terugblik geven over het leven en werk op en langs het kolenspoor. Deze grotendeels verharde gele route is volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers.’ Een bijzonder interssante tocht, die ons iets meer leerde over vooral het verleden van de mijn en de levensomstandigheden van de mijnwerkers. Na een korte pauze bij het einde van deze wandeling, opteerden we nog voor een derde, eerder korte wandeling, met name de Groene route.

Nogmaals de info welke online beschikbaar is betreffende deze tocht: ‘De groene route loopt via een pittige klim tot aan de top van de mijnterril. Hier krijg je een prachtig uitzicht over de volledige mijnsite.  Bij helder weer kan je de terrils en schachtblokken van de verderop gelegen mijnen van Heusden, Winterslag, Waterschei en Eisden zien. In het oosten kijk je uit over de groene Vallei van de Zwarte Beek en de uitgestrekte bossen in deze regio. De groene route is een kindvriendelijke, korte maar pittige wandeling van 3,5 km. Je ontdekt het rijke mijnverleden van de site van BeMine van dichtbij’. Al bij al een geslaagde, maar vooral zonnige wandeldag.”

567: Melle, Zaterdag 29 september 2018, 20,008 km. (11.091,991 km.)

“Reeds lang geleden, namen we deel aan een georganiseerde wandeltocht, ingericht door de wandelsportvereniging ‘Land van Rhode’. De tocht ging destijds van start ter hoogte van het College, gelegen op de Brusselsesteenweg 549 te Melle. Vooraf maakten we via het openbaar vervoer de verplaatsing naar Melle. Deze wandeling werd toen als volgt door de organisatie aangekondigd: ‘Ontdek in uw eigen tempo de schoonheid van het Land van Rhode: Kalverhage, Gontrode, proefvelden Universiteit, ILVO Lemberge, Moortsele, Landskouter, Bunkerroute, Munte, wachtbekken, Hasselkouterbos, Bakkershof, Makkegem, Heilig Geestgoed, Zink, Dries, Bottelare, Gentbos, Brouwerij Huyghe. Het Land van Rode is absoluut het verkennen waard. De tocht van 50 km is redelijk stevig maar dat wordt zoals op de andere tochten van 6 km tot 28 km ruimschoots gecompenseerd door de rust en de stilte, en door de mooie dorpjes onderweg’. Eenmaal ter plaaste konden we bemerken dat er diverse afstanden konden worden bewandeld, met name: 6, 12, 15, 18, 21, 25, 28 of 50 km.

Na de nodige inschrijvingsformaliteiten en uiteraard een hapje, konden we omstreeks 10:45 uur van start gaan voor één van de uitgepijlde tochten. Onderweg hadden we enkele controleposten, welke plaats vonden in het ILVO te Lemberge. Zo konden we even pauzeren en denken aan de inwendige mens omstreeks 12:15 en 14:15 uur. Tijdens het verloop van onze tocht bemerkten we onderweg tal van al dan niet plaatselijke wandel- of fietsroutes. Het Gondepad, de Rodelandroute 1, de GR122 (Hulst-Doornik) om op die manier tal van gemeentes te doorkruisen. We denken onder andere aan Melle, Gontrode, Merelbeke en Oosterzele. Al bij al een geslaagde 19^de Deliriumtocht, maar vooral een zonnige wandeltocht, die we afsloten na zowat 20,008 km. Vervolgens konden we terug richting station voor de aanvang van de terugreis.”

566: Heers, Zaterdag 04 november 2023, 11 km. (11.071,893 km.)

“Ondanks de regen, ondernamen we toch een wandeling in Heers, meer bepaald doorheen het Hornebos, doch met start en aankomst ter hoogte van het kasteel Bovelingen, gesitueerd in de Altenastraat 39/43. Na een voorafgaande verplaatsing via Cambio, vonden we een plekje om het voetuig achter te laten, bezijden de weg, net voorbij de kasteeldreef van het kasteel. Na de nodige regenkledij te hebben aangetrokken, konden we onder lichte regenval omstreeks 11:00 uur aan een eerste wandeling beginnen. Het betrof hier een omloop van 8 km, aangegeven door middel van rode driehoekjes op een zeshoekig bordje. We verlieten bijgevolg de Altenastraat naar rechts, via een drietal trapjes om er een smal graspad te volgen langsheen de rand van een stukje bos. Links van het pad bevonden zich tal van jagers in een koolzaadveld, op wacht tot vliegend klein wild het rechts gelegen bos zou verlaten. Het graspaadje eindigde tenslotte opnieuw op de openbare weg, de smalle Sterstraat. Hier konden we zowel het parcours volgens naar links of naar rechts. We besloten vooreerst de Sterstraat naar rechts in te draaien, ondertussen even verlost van de regen. Het smalle wegje leidde ons via enkele bochten tussen uitgestrekte akkers, naar een kruispunt van vijf wegen. We sloegen er de eerste weg links in, de Sterweg, welke ons wat aan hoogte liet winnen. Ondertussen konden we genieten van een mooi uitzicht over de golvende omgeving. Ter hoogte gekomen van de eerste onverharde veldweg links, verlieten we de Sterweg en daalden we langzaam af naar het lager gelegen Hornebos.

Net aan de rand van het Hornebos aangekomen, draaien we aan de rand ervan rechts een smal bospad in, dat even later uitmondde op een kruising van bospaden, net ter hoogte van een links gelegen schuilhut. We namen er dan ook omstreeks de klok van 12:20 uur even de tijd om er te genieten van een korte wandelpauze en een broodje te nuttigen. Even later zetten we ons wandeling verder, om even voorbij de schuilhut, andermaal te kunnen kiezen tussen twee richtingen, verder rechtdoor of rechtsaf. We opteerden opnieuw om rechtsaf verder te wandelen op een bospad dat zowat evenwijdig verliep aan de Peterkerebrukensloop. Deze nagenoeg rechtlijnige dreef mondde op het einde, na een wandelpoort uit op de Sterweg, welke we even voordien hadden verlaten. Ditmaal begaven we ons linksaf op de Sterweg, teneinde nog even doorheen het Hornebos te wandelen, tot we voorbij de bosrand verder de weg bewandelden om langzaam af te dalen naar de lager gelegen Chaussée de Nivelles, zowat de scheidingsweg tussen het Vlaams en Waals Gewest. We begaven ons even naar links op deze Chaussée, om vrijwel onmiddellijk de weg naar links te verlaten via de Breedpadstraat. Lichtjes klimmend, ging het opnieuw in de richting van het Hornebos, echter onderweg nu aangeduid als Bois de Horne. Eenmaal het bos betreden, verlieten we even later de Breedpadstraat naar links, om via een slagboom het eigelijke Hornebos in te wandelen via een breed bospad. Dit leidde vooreerst naar een uitzichtspunt, om nadien via enkele haakse richtingsveranderingen doorheen het bos, uiteindelijk ons te laten terugkeren naar het pad aan de voorheen gevonden schuilhut.

Inmiddels ruim een uur later, omstreeks 13:24 uur, hielden we opnieuw even halt in dezelfde schuilhut als voorheen, zodoende hadden we een eerste lus doorheen het bos afgewerkt. Na deze korte wandelpauze wandelden we nu aan de schuilhut rechtsaf verder, om een ander gedeelte van het Hornebos te verkennen. Uiteindelijk, na een stukje rechtlijnig bospad te hebben begaan, mondde dit uit ter hoogte van de Breedpadstraat, aan een installatie van de Watergroep. We overschreden er de reeds eerder genoemde Peterkerebrukensloop, niet meer of minder dan de breedte van een sloot. Via een bocht wandelden we omheen de site, tot de Breedpadstraat, een grindweg, uitmondde in de Sterstraat. Daar begaven we ons linksaf, om via deze mooie holle weg, opnieuw aan te komen op het punt, waar we eerder op de dag de Sterstraat naar rechts indraaiden; Ditmaal begaven we ons rechtsaf en verlieten de weg, om hetzelfde pad te volgen dat we reeds eerder hadden bewandeld, terug richting kasteel Bovelingen. Eenmaal opnieuw aangekomen in de Altenastraat, stapten we linksaf richting toegang kasteel. Ondertussen verkregen we opnieuw wat lichte regenval en begon de wind in kracht toe te nemen. Tegenover het kasteel vonden we een infobord met betrekking tot de wandelingen in de omgeving. Gelet op het nog vroege namiddaguur, maakten we nog een tweede wandeling van 3 km, aangeduid door groene rechthoekjes. We wandelden bijgevolg de brede dreef in tegenover het kasteel, welke aan de andere kant eindigde in de Kloosterstraat. Op het einde van de dreef konden we even kennis maken met de Zwarte Graaf van Bovelingen, uitgekapt in een boom. We draaiden de Kloosterstraat in naar rechts, tot op het kruispunt met de Gelindenstraat.

Daar weken we even van het parcours af, vermits een honderdtal meter verder in de straat, we omstreeks 14:56 uur, terecht konden voor een kopje koffie in café Bij Jordi. Even uit de wind hoorden we er het sappige Limburgs praten. Nadien keerden we even op onze stappen terug tot op het kruispunt, om er rechtsaf de doodlopende Biessemstraat in te gaan. Op het einde draaien we links een breed graspad op, dat overging in een holle weg en ons gevoelig aan hoogte liet winnen, om vervolgens via een ruime bocht naar links terecht te komen op De Mierweg, die vrijwel dadelijk toegang gaf tot de drukke Kloosterstraat. Hier dienden we noodgedwongen over geruime afstand deze druk bereden weg te bewandelen, tot we tot slot linksaf konden in de Altenastraat. Even voordien hadden we een jonge ree kunnen zien, welke de baan overstak en verdween in de aanpalende fruitplantage. Net vóór het grensbord van Boekhout (Gingelom), begonnen we aan de afdaling in de Altenastraat, zij het sterk gehinderd door een onaangename tegenwind. De weg tot het einde volgend, bereikten we opnieuw het kasteel Bovelingen omstreeks 16:00 uur, ondertussen vergezeld van de zon. Meteen het einde van een wandeling doorheen een nat geregende natuur.”

565: Affligem, Zaterdag 28 oktober 2023, 13,095 km. (11.060,893 km.)

“Online vonden we recent een uitgepijlde wandelroute, onder de benaming het Harry Haigh Wandelpad. Deze tocht gaat van start ter hoogte van de Sporthal Bellekouter, in de gelijknamige Bellestraat 99 te Affligem. We maakten vooreerst de verplaatsing via Cambio en konden ter plaatse terecht op de ruime parking aan het complex. Even later omstreeks 11:00 uur konden we de wandeling aanvangen en ons richten op de zeshoekige bordjes die de wandelroute aangaven. We verlieten de parking via de achterzijde, om mits enkele trapjes ter hoogte van de sportvelden, de Geertruidebaan te bereiken, om die naar links te bewandelen. We gingen voorbij het lokale recyclagepark, om op het einde van de weg, de Bellestraat te kruisen en aan de overzijde de doodlopende Bellestraat te kiezen, een kasseiweg. Amper honderd meter verder, verlieten we naar rechts de weg op een onverhard pad, de Haezenweg. Via enkele bochten, leidde deze veldweg ons tussen de maïsvelden door, in de richting van de iets verder gelegen autosnelweg E40. Op het einde van de Haezenweg, verkregen we opnieuw asfalt onder de schoenen op de Zwarteberg, net in een bocht. We stapten nagenoeg rechtdoor de Zwarteberg op om via een bocht naar links, de Balleistraat, de brug over de E40 te nemen. Aan de overzijde van de autosnelweg, draaiden we links verder de Balleistraat in, tot we zowat 300 m verder een smal onverhard veldwegje rechts indraaiden, de Voetweg Terelst. Andermaal tussen de maïsvelden door en vaak op een modderig parcours, mondde het veldwegje uit in de Vogelzangstraat. Dezelfde richting aanhoudend kwamen we terecht op een kruispunt.

Daar kozen we rechts de Marktweg, die ons vrijwel dadelijk aan hoogte liet winnen. Het smalle betonwegje ging vrijwel dadelijk over in een grasweg voorbij het laatste huis, waarna we schuin rechts opnieuw doorheen een maïveld dienden te wandelen. Ook hier af en toe zoeken op het modderige pad om de voeten droog te houden. Eenmaal doorheen het maïsveld, kruisten we het smalle asfaltwegje Kortenbos, om aan de overzijde verder te gaan tot aan de E40. Daar maakte het pad een bocht naar links, zodat we een eindje evenwijdig wandelden aan de autosnelweg, het storend lawaai dienden we er maar bij te nemen. Gelukkig draaide het pad wat verder weg van de autosnelweg en leidde langs de rand van een akker tot aan de openbare weg, Tenbos, net alwaar een brug over de autosnelweg was afgesloten en niet langer in gebruik. We begaven ons dus linksaf verder op Tenbos tot aan het kruispunt met Kortenbos, alwaar we rechtsaf begonnen af te dalen. Net aan de grens tussen Erembodegem (Aalst) en Hekelgem (Affligem), verlieten we Kortenbos en kozen een smalle pad links achter de tuintjes van enkele woningen. Na wat grind ging het pad over in een grasweg, om nadien te versmallen tot een wegel. Enkele haaksen bochten, gevolgd door een klein stukje bos, liet ons even later terecht komen op het jaagpad langs de Dender. Daar begaven we ons linksaf en volgden het jaagpad, onder de Boogbrug van de spoorweg, om te eindigen aan de sluis van Teralfene. Daar vonden we omstreeks 12:45 uur een picknicktafel, de ideale gelegenheid tot het nuttigen van een middagmaaltijd.

Na een korte wandel- en eetpauze, kruisten we de drukke weg en wandelden aan de overzijde verder via het jaagpad, ondertussen Coucklaan. We passeerden het rechts gelegen waterzuiveringsstation en volgden nog steeds het jaagpad, tot we ter hoogte van een picknicktafel naar links op een smal graspad het jaagpad verlieten. Net vóór het bereiken van de spoorwegberm, maakte het paadje een haakse bocht naar rechts, zodat we geruime tijd evenwijdig aan de spoorweg stapten. Op het einde van het graspaadje, draaiden we links nogmaals onder de spoorweg door via een smalle tunnel. Zo kwamen we opnieuw op de openbare weg, de Rozenlaan. Via de Tulpenlaan, kruisten we wat later de Spoorweglaan, om aan de overzijde verder te gaan in de Mollenhoekstraat. Gekomen ter hoogte van de parking van de voetbalclub Leeuwkens Teralfene, sloegen we rechts de Denderweg in, om voorbij het voetbalveld rechts de Kerkweg in te draaien. Op die manier bereikten we de Driesstraat, alwaar we linksaf stapten tot aan de plaatselijke Sint-Jan-Evangelistkerk van Teralfene. Net vóór de kerk bemerkten we twee oorlogsgraven, waaronder dit van Harry Haigh. In de nabijheid troffen we tevens een oude roepsteen aan. In plaats van de aangegeven wandelroute verder te volgen, weken we even een 300-tal meter af van het parcours, teneinde in de Balleistraat de grot te bekijken van OLV van Lourdes, alsook de bijhorende kruisweg erachter gelegen. We namen er eveneens van de gelegenheid gebruik er even te verpozen omstreeks 14:00 uur voor het nuttigen van een broodje.

Na het bekijken van de grot, keerden we op onze stappen terug tot aan de kerk, om dan links verder te gaan via de Potaardestraat, tot aan de rechts gelegen Langeweg. Op het einde kruisten we de Driesstraat en vervolgden aan de overkant via een smal pad (Voetweg) tussen de woningen, tot we na een ruime bocht opnieuw in de Driesstraat aankwamen. Even verder naar rechts bereikten we het Driesplein. We sloegen links de Portugeesstraat in en vrijwel onmiddellijk daarna rechts, tussen de huizen 4 en 6, via een steegje naar de Kleinendries. We kozen er links en stapten geruime tijd naast de rechts gelegen spoorwegberm, tot we op het einde links afdraaiden, om even verder de Portugeesstraat te kruisen. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder via de Kleine Heideweg, tot aan een Y-splitsing met de Okaaistraat en de Klapstraat, waar we de laatst genoemde naar links opgingen. Net aan het begin van de Eugeen Bosteelsstraat, ging het rechtsaf in de Kapelleweg, een smal tegelpad langs enkele voorgevels van huizen. We kruisten de N208, de Steenbergstraat en stapten verder via de Kapelleweg tot aan de reeds eerder vermelde Potaardestraat. Over korte afstand ging het naar rechts, om aan het huisnummer 87, links de Voetweg 25 te kiezen, de Potaardeweg. Deze veldweg mondde tenslotte uit in de Bremstraat, die we even links bewandelden, tot we rechts een smal pad aantroffen aan het huis 101. Op het einde van het paadje kwamen we uit op de rotonde met de Bellestraat. We sloegen linksaf, gingen onder de E40 door en bereikten de parking alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Een tochtje van uiteindelijk 13,095 km. Alvorens echter huiswaarts te keren, bezochten we nog even de Abdij van Affligem.”

564: Halle, Zaterdag 21 april 2018, 13,222 km. (11.047,798 km.)

“Een jaarlijks terugkerend spektakel, het Hyacinten festival in het Hallerbos. Teneinde ook even te genieten van dit kleurrijk gebeuren, begaven we ons via bus en trein naar het station van Halle, alwaar volgens de organisatie pendelbussen zouden beschikbaar zijn, welke de liefhebbers tot aan het bos zouden brengen. Na echter een makkelijke verplaatsing naar het station van Halle, wachtte daar een teleurstelling omwille van enerzijds de grote volkstoeloop en anderzijds te weinig pendelbussen. Dit alles tot gevolg een lange wachttijd alvorens transport kon worden bekomen naar het Hallerbos. Ter plaatse aangekomen verkregen we een brochure met daarin een plan van het bos, waarop enkele wandelroutes waren aangegeven. We opteerden vooreerst voor de wandeling aangegeven in paarse kleur en over een afstand van 5,1 km. We gingen aldus van start ter hoogte van het kruispunt Acht Dreven, om vervolgens een tocht te maken doorheen het kleurrijk bos via een aantal dreven. We houden het vrij eenvoudig via een opsomming van de achtereenvolgens bewandelde paden: Lorkendreef, Eikendreef, Rode Amerikaanse Eikendreef, Veertig Bundersdreef, Weg van Colpain, Dreef van Eigenbrakel, Vlasmarktdreef, Eikendreef en tot slot andermaal Vlasmarktdreef om opnieuw aan te komen op het startpunt. Intussen had maatje al tientallen foto’s kunnen nemen van een bos in overwegend prachtige kleuren.

Na deze eerste kennismaking, begaven we ons op weg voor een tweede wandeling door het Hallerbos, ditmaal de zogenaamde Reebokwandeling van 7 km, aangeduid door gele stippen in de brochure. Deze tocht leidde door meer smallere bospaden en maakte een ommetje omheen de Kapittelvijver. Volledigheidshalve kunnen we nog vermelden dat nog tal van andere wandelingen konden worden ervaren op die dag. Er waren een tweetal kortere wandelroutes van respectievelijk 4,8 km en 1,6 km, alsmede de aangeduide Sequoiawandeling van 4 km en de Achtdrevenwandeling van 1,8 km. Keuze genoeg dus en voor elk wat wils. Echter omwille van de enorme drukte in het bos, hielden we het bij deze twee korte wandelingen en eindigden we onze tocht door het Hallerbos na zowat 17630 stappen, goed voor 13,222 km. Na het nemen van de pendelbus richting station van Halle, hadden we er nog even de tijd voor een kopje koffie alvorens de treinreis richting Mechelen aan te vangen.”