478: Rummen, Zaterdag 11 december 2021, 13,2 km. (9626,012 km.)

 “Een beschrijving van onze belevenissen tijdens een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Getevallei, met start en aankomst te Rummen. Na de verplaatsing vooraf, vonden we een ruime parking tegenover de Sporthal De Warande, gesitueerd in de Ketelstraat te Rummen. We namen er vooreerst de tijd voor het nuttigen van een broodje, waarna we aan de overkant van de weg, omstreeks 11:45 uur nog even genoten van een kopje koffie in café De Warande. Na nog een sanitaire stop, konden we omstreeks het middaguur op pad voor een wandeling van iets meer dan 13 km. We bevonden ons net iets voorbij het geplande wandelknooppunt 432, dus stapten we maar onmiddellijk op weg naar het volgende, met name 433. Amper 200 m voorbij de sporthal waren we reeds aan dit punt aanbeland, door gewoonweg de Ketelstraat te volgen. We hielden nog even dezelfde richting aan, om de Ketelstraat verder te bewandelen tot aan het kruispunt met de links gelegen Warande. Bijgevolg draaiden we de Warande in, om stilaan de laatste huizen voorbij te wandelen, tot daar waar Warande een bocht maakte naar links en we er de weg verlieten door rechtdoor een onverhard pad op te gaan, de Kerkvoetweg.

Tussen akkers en weiland vorderden we op die manier in de richting van het Warandebos. Net vóór de Asbeek bereikten we het knooppunt 419, om daar de Kerkvoetweg naar rechts te verlaten en verder te wandelen naar de ingang van het Warandebos. Een infobord ter plaatse liet ons kennis nemen van de lokale Warande-De Motte Wandeling. Een vrij smal kronkelend bospaadje leidde ons doorheen dit mooie stukje natuur, waarna we aan het andere uiteinde van het geurend bos, linksaf gingen tot aan een dwars gelegen grindweg, de Oppenstraat. We kozen aldaar richting rechts en volgden over grotere afstand deze deels met gras begroeide grindweg, langs de rechts gelegen fruitboomgaarden. Op het punt waar de Oppenstraat een nagenoeg haakse bocht maakte naar links, zetten we onze tocht verder rechtdoor op een grasweg, ondertussen het knooppunt 414 aangetroffen. Via een wandelpoortje betraden we het Natuurreservaat Aronsthoek, om er geruime tijd over graspaden te wandelen midden dit unieke natuurgebied. Doorheen het natte gras vorderden we tenslotte in de richting van een verhard pad, de Kasteellaan. Enkele wandelpoortjes lieten ons de overkant van het pad bereiken, om er vervolgens even halt te houden op een picknickbank, onder het waakzame oog van een houten roofvogel.

Omwille van de schrale wind hielden we onze eet- en wandelpauze eerder kort en begaven ons opnieuw op weg. Langs de rand van een kleine boszone rechts, ging het nog steeds over een grasweg tot we een dwars gelegen beek dienden te kruisen door middel van enkele houten paaltjes. Een haakse bocht naar rechts liet ons uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereiken, met name de Kasteellaan, om er dadelijk linksaf te gaan en de Melsterbeek te overschrijden. Via deze drukke weg, ging het wat verder over de Gete, waarna we dan de eerste straat rechts insloegen, Langeveld. Dit vrij smalle betonwegje zou ons tenslotte brengen tot aan het wandelknooppunt 410, inmiddels zowat 5 km verder van de startplaats verwijderd. Tussen de kale akkers door, verlieten we het smalle wegje aan het knooppunt 410, om er schuin links een volgende grasweg op te gaan, richting Borgloonstraat. Op het einde van het graspad kwamen we tussen enkele woningen door uit op deze druk bereden weg. Aan de overkant konden we veilig verder gaan naar rechts, op het nieuw aangelegde fietspad. De eerstvolgende straat links, de Hulsbeekstraat werd nadien gekozen. We stapten voorbij de links gelegen Kadestraat en het net daar voorbij geplaatste knooppunt 408.

We volgden nog een eind verder de Hulsbeekstraat, tot aan het volgend knooppunt, met name 407, ter hoogte van het kruispunt met de vroegere spoorlijn, nu een wandel- en fietspad. Volgens info betrof dit de voormalige ‘Ijzerenweg Lijn 22’. We vonden op het kruispunt zelf, momenteel in heraanleg, een zitbank aan welke uitnodigde nog even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl de zon aangenaam aanvoelde. Even later begaven we ons opnieuw op weg, teneinde ditmaal een gedeelte te bewandelen van deze vroegere spoorlijn. We stapten dan ook op het smalle pad, richting centrum van Geetbets. Eenmaal voorbij enkele van de laatste huizen, vorderden we tussen de akkers en weilanden door, af en toe wat verblind door de lage stand van de zon. Aan een eerste veldweg rechts gingen we voorbij het knooppunt 404, doch behielden de richting Geetbets. Stilaan kwamen we tussen de eerste woningen van Geetbets en uiteindelijk opnieuw op de openbare weg ter hoogte van het knooppunt 44. We hadden gepland om nog wat verder dezelfde richting aan te houden naar knooppunt 40 en vervolgens 4, om zo omheen het centrum van Geetbets te gaan.

Uiteindelijk, na ons plannetje te hebben bekeken, kozen we een andere route richting knooppunt 4. We bevonden ons reeds op het kruispunt met de Steenstraat, welke we dan ook naar links indraaiden en via een bocht naar rechts, in de richting van de kerk stapten. Even om de hoek konden we dan toch nog even genieten van een sanitaire stop en tevens genieten van een kopje koffie in café De Witte van Tilles. Na deze versnapering ging het nog even verder in de Steenstraat, welke nadien overging in de Dorpsstraat, om op die manier knooppunt 4 te vinden ter hoogte van de kerk Sint-Petrus en Sint-Paulus. We konden er een monument bekijken ter ere van gesneuvelden tijdens WOII, we bezochten even de kerk en nadien de begraafplaats omheen de kerk. Jammer genoeg vonden we er geen grafstenen van verwanten. De Dorpsstraat leidde ons nadien uit het centrum van Geetbets, om er nadien opnieuw de Gete te overschrijden. Net over de brug over de Gete ging het aan het ondertussen gevonden knooppunt 45 linksaf een brede grindweg op, welke ons de openbare weg liet verlaten. Voor de tweede maal zouden we doorheen het Natuurreservaat Aronsthoek trekken. In het begin via de nogal brede grindweg, evenwijdig met de Gete, om nadien stilaan van de waterloop weg te draaien, via een haakse afslag naar rechts.

Na nogmaals haaks rechtsaf te zijn gedraaid, trokken we doorheen een stukje bos, gingen even later haaks linksaf, waarna zich een smal rechtlijnig paadje vertoonde, dat nagenoeg onder water stond. Aanvankelijk konden we nog enigszins laveren tussen waterplassen en erge modderstroken ontwijken, doch de laatste 100 m was het werkelijk ploeteren, terwijl we zo dicht als mogelijk tegen de vaak doornige heesters gingen. Uiteindelijk lukte het toch om deze moeilijke passage door te komen, weliswaar ten koste van kledij en schoeisel, waarna we een verhoogd brugje betraden over de Melsterbeek, tiens die naam hadden we eerder op de dag al eens gezien. Ondertussen begon de zon steeds lager te staan, wat aanleiding gaf tot het nemen van een foto inzake de zonsondergang. Voorbij de brug over de Melsterbeek kwamen we voorbij de eerste woningen van Rummen en vonden opnieuw verharding onder de schoenen. We bevonden ons in de Oppenstraat aan het knooppunt 415. Een zitbank op deze T-kruising liet ons nog even pauzeren, echter eerder van korte duur, vermits de duisternis spoedig zou aanvangen. Op de T-kruising volgden we dan de Oppenstraat, een brede grindweg naar rechts. Zowat 200 m verder ging het voorbij het knooppunt 416.

Steeds dezelfde richting behoudend, konden we na 800 m, het grind inwisselen voor de geasfalteerde Oppenstraat, ter hoogte van het T-kruispunt, om er linksaf de brede weg op te gaan. Een tijdje druk autoverkeer trotserend, ging het voorbij knooppunt 417, nog steeds via de bochtrijke Oppenstraat. Gelukking konden we enkele bochten later de drukke weg verlaten ter hoogte van de links gelegen Kerkvoetweg, een smal tegenpad dwars doorheen de akkers. Het pad mondde uit ter hoogte van een kapel aan het wandelknooppunt 418. Stilaan donker, draaiden we aan de kapel rechtsaf om via de Dorpveldweg, knooppunt 431 voorbij te gaan en tenslotte opnieuw de Ketelstraat te betreden in Rummen, zowat ter hoogte van de plaatselijke kerk. Het was ondertussen behoorlijk donker toen we omstreeks 17:00 uur opnieuw de parking konden betreden en het modderig schoeisel konden uittrekken. We eindigden deze prachtige winterse natuurwandeling na ongeveer 13,2 km te hebben genoten van een wisselend parcours.”

477: Kieldrecht, Zaterdag 20 november 2021, 14,911 km. (9612,812 km.)

 “Het relaas inzake een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Grenspark Groot-Saeftinghe. Na een verplaatsing per wagen, vonden we een parkeerplaats op het einde van de doodlopende Lange Nieuwstraat te Kieldrecht, in de onmiddellijke nabijheid van onze startplaats, wandelknooppunt 2. Na een hapje ter plaatse, konden we even later omstreeks 10:40 uur van start gaan, ter hoogte van het reeds vermelde knooppunt 2. We verlieten op die manier het beton van de Lange Nieuwstraat en gingen rechtdoor verder via een onverharde weg, om vrij snel een ruime bocht naar links te maken over een verhoogde dijk. We vonden er de aanduiding dat we een lokaal wandelpad volgden, het Vingerlingpad. Een tweetal wandelpoortjes en andermaal een bocht naar links later, daalden we de dijk af en bereikten we terug de openbare weg, Kreek. Over korte afstand rechts aan houdend kwamen we uit op de drukke hoofdweg richting centrum, de N451 tevens Kreek genoemd. We staken de weg over, om aan de overzijde verder rechts te houden op een wandelpad langs het Natuurreservaat Grote Geule. Zo ging de tocht verder tussen de eerste woningen van Kieldrecht en mondde Kreek uit ter hoogte van het Marktplein aan de Sint-Michielskerk. Via enkele trappen ging het naar de hoger gelegen kerk, om links naast de kerk verder te gaan. Aan de andere zijde vonden we een kunstwerk, het Boegbeeld.

We hielden rechtdoor aan via de Dorpsstraat, om er alvast even te genieten van een kopje koffie in café Middelkamp, ondertussen even na de klok van 11:00 uur. Na het verwarmende vocht gingen we verder op weg. Net voorbij het café ging het rechtsaf in de Beukenlaan en vrijwel onmiddellijk erna linksaf op een smal asfaltwegje achter de woningen door. We passeerden zo de rechts gelegen begraafplaats van Kieldrecht. Op het einde van het wegje kwamen we aan de dwars gelegen Pillendijk, tevens knooppunt 33. We hielden links aan, om wat verder de Dorpsstraat te kruisen en aan de overzijde verder te stappen in de Kouterstraat. In deze bochtige weg, namen we de eerste straat rechts, de vrij smalle Grensstraat, om tussen de woningen door, de grens tussen Nederland en België te overschrijden. Via de betegelde Kapelleberg arriveerden we in de Veerstraat, inmiddels grondgebied Nieuw Namen in Zeeland. Linksaf via de Veerstraat wandelden we voorbij het knooppunt 32, om vervolgens rechtsaf de hoofdweg doorheen het dorp te kiezen, de Hulsterloostraat, richting centrum Nieuw Namen. We eindigden het volgen van deze hoofdweg aan de plaatselijke Sint-Josephkerk, knooppunt 30.

Vervolgens begaven we ons op het smalle Kerkpad naast de kerk en daalden af naar de lager gelegen Koningsdijk, gelegen op de grens tussen beide landen. Daar ontbrak echter elke aanduiding betreffende het wandelnetwerk, doch aan de hand van ons plannetje, konden we achterhalen dat we de Koningsdijk naar rechts dienden te bewandelen, richting knooppunt 31. Zowat één kilometer verder, verlieten we aan het knooppunt 31 de Koningsdijk naar links, via de Hoekstraat, een druk bereden landelijke weg, vooral door landbouwtractoren. De Hoekstraat mondde uit op de dwars gelegen Molenhoekstraat, ondertussen terug in Belgenland, om deze over korte afstand naar rechts te volgen tot we linksaf konden in de Sint-Kornelisstraat. We gingen verder in deze landelijke weg, tot we aankwamen aan het andere uiteinde van de Grote Geule, ter hoogte van het knooppunt 99. We verlieten er de openbare weg naar rechts en begaven ons op een onverharde weg, Groenendam, een boomrijke veldweg. Voorbij de laatste bomen, maakte de veldweg een haakse bocht naar links om tenslotte te eindigen aan het knooppunt 98, het kruispunt met de Lange Nieuwstraat. Bezijden de weg konden we even een kapelletje bekijken ter ere van De Lieve-Vrouw van de Polder.

We volgden verder rechtdoor Groenendam, ditmaal over beton, om ongeveer 600 m verder het volgende knooppunt te vinden, 3. We bevonden ons reeds geruime tijd tussen de uitgestrekte kale akkers van de streek. Aan het reeds vermelde knooppunt 3 kruisten we de Bloempotstraat en stapten aan de overzijde van de weg een graspad op, de Verrebroekse Dijk. Na deze grasweg over zowat 500 m te hebben bewandeld, passeerden we knooppunt 5, om zo de Bralstraat in te gaan. We bevonden ons ondertussen rechts van de Verrebroekse Dijk, doch via de Bralstraat ging het doorheen een doorsteek van de dijk, zodat we er terug links van konden gaan. Op het punt waar de Bralstraat een bocht maakte naar links, gingen we rechtdoor verder op een andere grasweg, Pad naast Dijk. Na geruime tijd het graspad te hebben gevolgd, eindigde het pad op de geasfalteerde Hoge Wilde, ondertussen aan het knooppunt 10 aanbeland. We stapten zowat 300 m naar links op de Hoge Wilde, om er knooppunt 11 aan te treffen op de dwars gelegen drukke N451, de Kieldrechtsebaan. Normaal gezien dienden we onze wandeling aan de overzijde van de weg verder te zetten in de Sint-Michielsstraat, doch op zoek naar een kopje koffie en een eventuele sanitaire stop, begaven we ons naar rechts op de Kieldrechtsebaan, richting centrum van Verrebroek.

Uiteindelijk vonden we welgeteld één geopend café in het centrum, zowat tegenover de plaatselijke kerk, om er rond de klok van 14:00 uur te genieten van een kopje koffie in café Terminus. Na deze aangename wandelpauze, genoten we nog even van een broodje op het Verheyenplein naast de kerk, om nadien de terugweg aan te vangen, richting knooppunt 11. Toen we opnieuw op het juiste traject waren aangekomen, begaven we ons rechtsaf in de Sint-Michielsstraat, een vrij brede kasseiweg, even verwijderd van het drukke verkeer. Amper een paar honderden meters in de straat waren we al aan het knooppunt 12. We verlieten er naar links de openbare weg teneinde een smal wandelpad te volgen, links van een grote waterpartij, in het Natuurreservaat Drijdijck. Het kronkelend paadje leidde ons tussen beplanting van diverse aard en zelfs doorheen en zandgebied. Jammer genoeg, alhoewel het mooiste gedeelte van de wandeling, eindigde deze passage opnieuw op de straat aan het knooppunt 7, de Bralstraat. Rechtsaf over een brugje betraden we de smalle betonnen Drijdijk. Rechts kregen we op die manier een duidelijk zicht op het waterwild in het Natuurreservaat Drijdijck met daarachter een gedeelte van de Antwerpse haven.

Het smalle betonwegje leidde ons naar het voorlaatste knooppunt 8, om er haaks linksaf te draaien en opnieuw een dijk te betreden, welke nagenoeg in rechte lijn verliep naar het eindpunt, wandelknooppunt 2. We bevonden er ons opnieuw op het traject van het Vingerlingpad. Korte tijd later arriveerden we aan het einde van deze eerder korte wandeltocht, welke verliep tijdens een bewolkte dag, met af en toe een schrale wind. Omstreeks 15:50 uur konden we de wandelschoenen ruilen voor normaal schoeisel, na een tochtje van 14,911 km, goed voor zowat 19376 stappen.”

476: Falmignoul, Zaterdag 19 september 2020, 10,6 km. (9597,901 km.)

 “Het relaas inzake een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Ardennen, deel 3, met start en aankomst te Falmignoul. Men kan deze wandeling opsplitsen in een tweetal lussen, dan bedraagt de totale wandelafstand 22,2 km. We beperkten ons echter tot slechts een gedeelte van de tocht, vermits we na de wandeling nog even een bezoek brachten aan Celles. Na een autorit vooraf vonden we een parkeerplaats tegenover de Eglise Saint-Nicolas in de Rue du Cretia, gevolgd door een broodje, teneinde even later de wandeling aan te vangen. We lieten de plaatselijke kerk rechts en volgden over korte afstand de Rue du Cretia, met oog voor de liggende rode en gele rechthoekjes. Een vijftigtal meter verder, aan een Y-splitsing wandelden we rechtdoor verder, vrijwel dadelijk flink aan hoogte winnend, om zo stilaan de laatste huizen achter ons te laten. Bijna op het hoogste punt aangekomen, bochtte de weg naar rechts, net waar een klein oorlogsmonument schuil gaat onder enkele lindes. Wat verder aan een kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw arriveerden we op het hoogste punt op een dwarsweg. We kozen linksaf in deze Rue Haute, om er de richting te volgen, aangegeven door een rood en geel rechthoekje. Iets verder aan een enorme es hielden we de richting rechtdoor aan, nog steeds licht bergop.

Een volgende splitsing van de Rue Haute liet ons afscheid nemen van het tot nog toe bewandelde betonwegje, om dit te ruilen voor een grindweg. We stapten er rechtdoor verder en kregen zo zicht op enkele windmolens links. Nog altijd matig verder klimmend overschreden we een heuvel, om dan langzaam af te dalen op een brede grasweg, in de richting van het verder gelegen bos. Bij het betreden van het bos ging het nog wat verder in dalende lijn, zij het iets forser dan voorheen. Ter hoogte van een kruispunt van boswegen hielden we rechtdoor aan, hierbij geleid door gele rechthoekjes en de wit-rode markeringen van de GR654. Vanaf dit punt doken we als het ware werkelijk de diepte in via een vrij steile afdaling langs een smal pad, dat was uitgehold door regenval. Af en toe diende een boom even als hulp om steun te zoeken. Eenmaal deze steile afdaling achter de rug, betraden we een dwars gelegen bosweg naar rechts, nu ook aangeduid met pijltjes ‘Cascatelles’. We daalden nog steeds verder af, via de Sentier des Cascatelles, zij het nu matiger dan voorheen, om af en toe via stapstenen de Ruisseau du Grand Étang over te steken. Zo wandelden we afwisselend links en dan weer rechts van het riviertje. Het verloop van het water geschiedde via een aantal treden en zo ontstonden kleine watervalletjes.

Jammer genoeg eindigde dit mooie stukje wandelweg voorbij een grote rots in de Maasvallei, alwaar we een grote picknickbank aantroffen. We namen er dan ook afscheid van het Grote Routepad dat een andere richting uitging. We hielden er alvast even halt teneinde te genieten van een hapje en even de ledematen wat rust te gunnen. Na dit korte oponthoud begaven we ons rechtsaf op het brede wandelpad langs de oever van de Maas. Aan de overzijde van het water kregen we zicht op het dorp Waulsort. Genietend nu van een stralende zon, na de duisternis van het bos, konden we kijken naar statige gebouwen uit de belle époque aan de overzijde van de Maas. Het tot nog toe gevolgde wandelpad leidde ons voorbij het plezierhaventje van Waulsort. Daar hielden we opnieuw even halt, vermits aan de overkant de horeca was waar te nemen. We maakten dan even later gebruik van een kleine schuit met veerman om op de andere oever te geraken. Daar konden we dan omstreeks 12:15 uur genieten van een kopje koffie in Panama Rio. Na een aangename wandelpauze in het zonnetje, ging het opnieuw de Maas over, teneinde onze wandeling verder te zetten.

Vanaf nu volgden we de blauwe ruitjes en de gele rechthoekjes voorbij de kleine jachthaven. Aan de overzijde van de Maas kregen we zicht op het kasteel van Waulsort en stapten we verder via de oever van de Maas. Links verschenen enkele doorkijkjes naar de rivier, terwijl rechts de eerste rotspunten te voorschijn kwamen. Even verder verliep het parcours over een uitgestrekte weide, terwijl we zowel links als rechts de hoge rotswanden konden bekijken. Gekomen aan het einde van een tweede weide, bereikten we het Colébi-ravijn, om er voorgoed afscheid te nemen van de Maas. Een draaihekje liet toe de weide te verlaten, waarna we rechtsaf gingen en een kiezelpad betraden, voortaan geleid door de rood-witte tekens van de GR126. Vooreerst matig bergop naderden we een bos, om er een dwarsweg rechts op te gaan, om dan meteen een forse beklimming aan te vangen. Eenmaal doorheen het bos kwamen we uit op een volgende dwarsweg, om er nogmaals rechts aan te houden. We wonnen nog iets aan hoogte tot we het plateau bereikten, de Crétia.

We wisselden ondertussen het kiezelpad voor een smalle betonweg, waarna we uiteindelijk het punt bereikten waar we vroeger op de dag waren langs gekomen, vermits de betonweg uitmondde in de Rue Haute. We gingen linksaf en volgden in tegengestelde richting een gedeelte van de heenweg. Aan het kapelletje onder de lindes, ging het ditmaal rechtsaf om af te dalen naar de kerk van Falmignoul. We eindigden dan ook deze wandeling omstreeks 14:30 uur na zowat 10,6 km te hebben gewandeld. We zagen af van het tweede gedeelte van deze uitgepijlde wandeling, vermits we vooreerst nog even de kerk van Falmignoul bezochten, om nadien koers te zetten naar Celles. Daar hielden we nog even halt in de bekende taverne, ter hoogte van het restant van een Duitse tank, bekend omwille van ‘The Battle of the Bulge’. We genoten er dan ook van een drankje, waarna we de terugreis aanvingen.”

475: Saint-Hubert, Zaterdag 10 juli 2021, 18,885 km. (9587,301 km.)

“Een beschreven wandeling uit de Dagstappergids Ardennen, deel 1, met start en aankomst te Saint-Hubert. Volgens de wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 16,2 km en gaat van start ter hoogte van het ‘Monument Roi Albert’, bezijden de N849, de Rue Saint-Michel. Na een lange autorit vonden we voldoende parkeerplaats op een onverhard terrein in de omgeving van het monument. We namen er de tijd om vooreerst een broodje te nuttigen, alvorens we omstreeks 11:00 uur aan de eigenlijk tocht konden beginnen. Na een blik op het reeds vermelde monument, gelegen op een hoogte van 535 m, stapten we er links voorbij en verkregen dadelijk een reeks routetekens in het oog. Liggende gele rechthoekjes, wit-rode tekens van de GR14 en geel-witte aanduidigen van de Transardennaise. Een onverharde en brede bosweg liet ons dadelijk stevig dalen doorheen het prachtige woud. Na een hele tijd gestaag te zijn afgedaald, kwamen we terecht op een dwars gelegen asfaltweg, die we naar rechts opgingen. Nog steeds dalend, ging het korte tijd later de eerste zijweg links in, om er enkele na elkaar volgende bochten te passeren, nog steeds in dalende lijn. Rechts verkregen we zicht op de Ruisseau de Palogne, waarvan we het verloop een tijdje zouden volgen, tot we de rivier konden oversteken, net aan een wandelboom.

Aan deze wandelboom verlieten we het asfalt en begaven ons op een bosweg rechts, met enkel als aanduiding liggende groene rechthoekjes. We bevonden ons op het traject van de Promenade Les Abanages. Het brede stenige pad leidde ons verder doorheen het enorm uitgestrekte Forêt du Roi Albert. Na vanaf de start van de wandeling nagenoeg voortdurend te zijn afgedaald, ging het vanaf nu matig bergop. Af en toe kregen we doorheen de bomen wat zon te zien en dat voelde aangenaam aan. Af en toe ging het even dalend om vervolgens terug aan hoogte te winnen. Gekomen aan het meest noordelijke punt van het traject, ging het haaks rechtsaf en konden we opnieuw aanvoelen hoe het is om te klimmen. Op de eindeloos lang lijkende bosweg die we nu volgden, hielden we omstreeks 12:50 uur bezijden het pad even halt ter versterking van de inwendige mens. Na al het klimmen en dalen voelden we de maag licht protesteren. Na een deugddoende lunch gingen we opnieuw op pad, zij het over het merendeel al klimmend. We wandelden voorbij enkele zijwegen, ondertussen liggende groene en blauwe rechthoekjes volgend, tot we het stenige pad konden ruilen voor wat elementair asfalt, alhoewel… Via deze elementair verharde weg kwamen we tenslotte uit op een degelijk geasfalteerde dwarsweg, welke we rechts indraaiden.

Zo vorderden we gestaag verder tot aan het eerstvolgende kruispunt, voorzien van het baken Sapin Fi, 560 m. We troffen er naast een infobord betreffende de wandelpaden in de omgeving, een picknickbank aan, ideaal om even de dorst te lessen, te genieten van een wandelpauze en vooral even te luisteren naar de stilte van het bos, inmiddels de klok van 13:50 uur nabij. Na te hebben genoten van deze rustpauze gingen we opnieuw op weg en begaven ons naar links op een smalle asfaltweg, de Rue du Panorama, doorheen een sparrenbos. We volgden er tijdelijk het traject van de Promenade Les Gottes, met andere woorden, aangeduid door liggende blauwe ruitjes. Zowat 1 km verder verlieten we het woud via een wildrooster. We verkregen toen zicht op Saint-Hubert, rechts voor in de diepte gesitueerd. Aangekomen ter hoogte van de tweede zijweg rechts, begaven we ons die grasweg op, nog steeds de liggende blauwe ruitjes volgend. Iets verder verschenen uit de eerste linker zijweg de rood-witte tekens opnieuw van de GR14. Aan de rand van een klein lorkenbos verlieten we de GR14 en draaiden linksaf op een kiezelweg, de Chemin de Palogne. Langzaam dalend ging het richting Bois du Fays. Net aan de hoek van het Bois du Fays, begaven we ons rechtsaf het bos in, hierbij liggende gele en blauwe ruitjes in het oog houdend.

Een kronkelend paadje leidde ons doorheen dit stukje bos, om aan de andere kant te arriveren ter hoogte van een picknickbank, net aan de rand van de N849, de Rue Saint-Michel. We namen er even de tijd om een broodje te nuttigen omstreeks 15:15 uur. Na deze late maaltijd zouden we de N849 naar rechts dienen op te gaan, doch, vermits we even toe waren aan een koffiepauze, volgden we de Rue Saint-Michel naar links, teneinde af te dalen naar het centrum van Saint-Hubert. Beneden aan de rotonde stapten we aan de overzijde verder via de N849, de Rue de la Fontaine tot voorbij de Basiliek van Sint-Hubertus, alwaar we om 15:40 uur konden genieten van een kopje koffie, gevolgd door een frisse cola. Jammer genoeg dienden we nadien de terugweg te bewandelen, ditmaal klimmend, tot we opnieuw het Bois du Fays aantroffen. We wonnen verder aan hoogte via de N849, om op die manier voorbij de gerenoveerde Chirmonthoeve te gaan tot aan de Y-splitsing net er voorbij. Daar verlieten we de Rue Saint-Michel naar rechts, richting Parc à Gibier, ditmaal een vrij forse beklimming tot aan de toegang van het wildpark. Net voorbij de ingang draaiden we via een wandelweg naar links, langsheen het wildpark.

Even verder, ter hoogte van een hekje konden we opnieuw linksaf het bos indraaien, om dadelijk stevig af te dalen, waarbij we ons konden behelpen met wat steun aan koorden. Beneden aangekomen staken we de Ruisseau de Chirmont over en kwamen terecht aan de Étang du Prieur. We begaven ons op een brede bosweg die het verloop volgde van de Ruisseau de Chirmont, om vervolgens haaks naar links af te buigen in de richting van een kruispunt van boswegen. Daar ging het andermaal linksaf en bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR14 en de Transardenaisse. Na een tijdje deze brede bosweg te hebben gevolgd bereikten we links een hek in de omheining van het bos, om daar haaks rechtsaf te gaan. We betraden nu een breed kiezelpad, dat vrijwel dadelijk stevig daalde tot aan een dwarsweg, om aan de overzijde de laatste steile klim te ervaren tot aan het eindpunt van de wandeling. Ondertussen waren de weergoden ons minder gunstig gezind en verliep de laatste beklimming onder een ware stortbui. We bereikten dan ook tenslotte omstreeks 18:15 uur het monument Roi Albert na 24527 stappen, goed voor 18,885 km.”

474: Kuringen, Zondag 24 maart 2019, 24,964 km. (9568,416 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst ter hoogte van de abdij van Herkenrode. Volgens de beschrijving in de wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 20,8 km en kan niet worden ingekort. Tijdens het verloop van deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR5 Noordzee – Rivièra. Na een autorit dankzij Cambio en na aankomst op de parking, een broodje en een drankje, konden we omstreeks 10:00 uur van start gaan onder een blauwe hemel. We verlieten de parking van de abdij via de weg die we vooraf hadden afgelegd, met name de Herkenrodedreef, richting brug over de autosnelweg E313. Net vóór de brug verlieten we de openbare weg en begaven ons op een veldweg schuin links, evenwijdig aan de snelweg. We stapten via deze veldweg tot we de Larestraat aantroffen, om die naar links te volgen tot aan het huis nr. 141. Daar ging het haaks linksaf een andere veldweg op, waar we over zowat 900 m de rood-witte tekens van de GR5 zouden volgen. De onverharde weg ging uiteindelijk over in een grasweg tot we de onverharde dwars gelegen Sacramentstraat bereikten. We draaiden rechts de Sacramentstraat in welke in een boog doorheen een stukje bos verliep. Gekomen aan het einde van deze kleine boszone ging de tocht verder naar links via de Rode Rokstraat. We staken via een brugje de Demer over en wandelden verder tot aan de drukke Albertkanaalstraat.

Over korte afstand ging het naar rechts in de Albertkanaalstraat, tot we aan de overzijde links de Beemdweg konden opgaan. Deze straat mondde uit in de Groenstraat, alwaar we onze wandeling vervolgden naar links tot aan het Albertkanaal. Net voor de brug over het kanaal gingen we de helling van de brug op om via de Overdemerstraat de brug over het Albertkanaal over te gaan. We daalden de brug af tot aan de rotonde in de nabijheid, om daar links verder te gaan in de Galgebergstraat. Tussen enkele statige villa’s troffen we zowat 100 m verder rechts de Semmestraat aan, dus met andere woorden rechtsaf de straat in. Deze asfaltweg leidde ons doorheen een boszone, tot we aan de rand ervan de Slangbeek aantroffen. Daar dienden we haaks rechtsaf een bospad te kiezen en de openbare weg te verlaten. Net bij het betreden van het bos vonden we een picknickbank, tijd om omstreeks 11:30 uur even te pauzeren en te genieten van een middagmaal. Na deze aangename rustpauze volgden we het korte bospad tot we aan de andere zijde terecht kwamen in de Langvennestraat. Over korte afstand ging het linksaf tot aan Hoogheide aan de overzijde van de weg.

We stapten geruime tijd verder in Hoogheide, tot we links de Nieuwstraat konden indraaien, om nadien opnieuw links aan de houden via de Hommelheidestraat. Deze woonstraat volgden we tenslotte tot aan de rechts gelegen Grasvennestraat, welke ons in een ruime bocht naar rechts omheen een stukje natuurgebied liet gaan. De Grasvennestraat verder bewandelend, kwamen we even later aan de dwars gelegen spoorweg uit. We kozen de richting links tot we op die manier de spoorwegovergang vonden. Vanaf dit punt bemerkten we opnieuw de rood-witte markeringen, ditmaal van de GR5-variant. Ter hoogte van de spoorwegovergang echter, ging onze tocht naar links via de Paalsteenstraat tot aan de Paalsteen, een arduinen grenspaal welke de grens bepaalde tussen Hasselt en Zonhoven inzake een aangrenzend heidegebied. Vanaf deze Paalsteen begaven we ons in de Slangbeekweg rechts. Deze bochtige weg, ging uiteindelijk over in een grindweg ter hoogte van opnieuw de spoorlijn, welke we dan over niet te lange afstand naar links volgden. Schuin links verlieten we het pad lans het spoor en stapten tussen twee vijvers door, om na een bocht naar rechts uit te komen aan de Grote Platwijer.

We begaven ons verder op het pad omheen deze waterplas tot aan een viersprong, alwaar we afscheid namen van de GR5-variant. We draaiden scherp rechtsaf en volgden rechtdoor een bosweg tot aan de Witvenweg, die we slechts over een honderdtal meter naar links bewandelden. Aan de overzijde van deze asfaltweg kozen we nadien een bosweg, welke wat later overging in een pad. Dit pad mondde uit op de Vrankenschansweg, alwaar we even naar links aan de overzijde dan de Rietstraat insloegen. We betraden op die manier het natuurreservaat Wijvenheide, om er op de eerste picknickbank even te verpozen en te genieten van een hapje en een drankje. We waren ondertussen de klok van 14:20 uur genaderd. Na onze wandelpauze stapten we verder in de Riestraat, welke overging in een grindweg. Gekomen in een bocht naar links hielden we een volgende vijver rechts. Voorbij de vijver ging het verder op een grasweg, tussen tal van andere vijvers tot we via een houten brugje links de Roosterbeek konden oversteken. Een onverhard pad tenslotte leidde ons naar een volgende stopplaats, de kantine van ‘De Lustige Vissers’, om er omstreeks 15:00 uur te genieten van een kopje koffie in het zonnetje.

Na de koffie ging het rechtsaf tot aan een Y-splitsing welke we links volgden via een grasweg om nadien nogmaals links aan te houden. We passeerden de rechts gelegen Kleinen Vijver om tenslotte aan te komen ter hoogte van de observatiehut van den Grooten Vijver. We bevonden er ons op de verharde Bolderdal. We gingen verder voorbij de observatiehut via Bolderdal tot we 700 m verder via een poortje links een weide konden betreden. We staken de weide over om uiteindelijk de achterzijde te bereiken van de kapel van O.-L.-Vrouw van Bijstand. Via de parking bereikten we de Goorstraat, welke we links opgingen tot aan het Albertkanaal. Net op het jaagpad aangekomen, vonden we omstreeks 16:50 uur een picknickbank aan de oever van het kanaal, tijd om de laatste broodjes te nuttigen. We bevonden ons opnieuw op het traject van de GR5. Deze wit-rode tekens volgend, wandelden we op het jaagpad naar rechts tot aan de brug over het Albertkanaal, om aan de overzijde verder te gaan in de Berkerwinningstraat tot in het centrum van Stokrooie. Daar hielden we omstreeks 17:20 uur nog even halt in café Entrée om een koel drankje te nuttigen. Stilaan naderden we het einde van de wandeling. Na de verfrissing ging het rechtsaf in de Sint-Amandusstraat en links in de Schabbestraat, welke voorbij de laatste huizen veranderde in een pad.

Via dit pad overschreden we via een brug de Zonderikbeek, gevolgd door de brug over de Demer. Ondertussen hadden we al zicht op de abdij van Herkenrode. Net voorbij de brug over de Demer hielden we links, om na enkele bochten de toegangspoort van de abdij aan te treffen. Na het bekijken van de abdij via de buitenkant, ging het tenslotte terug naar de parking, alwaar we onze wandeling eindigden na 32848 stappen, goed voor 24,964 km. Het was inmiddels 18:30 uur geworden toen we konden beginnen aan de terugreis.”

473: Opgrimbie, Zaterdag 05 oktober 2019, 17,576 km. (9543,452 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Opgrimbie. Deze beschreven tocht gaat van start ter hoogte van de parking aan het Recreatieoord Kikmolen, in de gelijknamige Kikmolenstraat. Er kan worden gekozen uit de volgende afstanden: 23,7 km, 18,4 km, 15,8 km en 11,7 km, aangezien onderweg de tocht kan worden ingekort. Na een verplaatsing via Cambio konden we op de parking genieten van een broodje, alvorens we omstreeks 10:00 uur aan de wandeling konden beginnen. Onderweg zou een gedeelte worden bewandeld van het traject van de GR561. We verlieten de parking naar rechts en stapten onder statige bomen doorheen de Kikmolenstraat tot aan het 400 m verder gelegen kruispunt met de Oude Baan. We draaiden rechts de Oude Baan op, om de volgende straat rechts te kiezen, de Kikweg. We passeerden er links van de weg de warmwaterbron van Daalgrimby, met daarboven een replica van een boorpikkel. Dit monument herinnert aan de proefboringen naar steenkool, doch men vond er water van 25° C. We gingen nog wat verder in de Kikweg om na 300 m links een brede grasweg op te gaan, waar bos werd gerooid voor de aanleg van een gasleiding. Onderweg kregen we de eerste varens te zien. De grasweg eindigde ter hoogte van de Weg naar Zutendaal.

Aan de overzijde van de weg, ging onze tocht verder via de smalle geasfalteerde Bundersweg, het bos in. Korte tijd later ging de verharding over in een vrij modderig pad. We hielden steeds dezelfde richting aan, ook ter hoogte van een vijfsprong, om tenslotte na zowat 1,4 km de rand van het bos te bereiken, in de Broekstraat. Tegenover het bos kregen we een mooi uitzicht over een heidevlakte. In de Broekstraat gingen we naar links en volgden de rand van het bos, stapten nog even door een klein perceel bos, waar we even halt hielden om 10:45 uur voor een korte picknick. Na deze eetpauze ging het verder in de Broekstraat en naderden we de eerste huizen. Hier weken we even kort van de voorziene route af, vermits op het einde van de Broekstraat, ter hoogte van het kruispunt met de Oude Baan, Brasserie Aspermans was gesitueerd. We namen dan ook even na elf uur de tijd om er te genieten van een warm kopje koffie. Na wat te zijn opgewarmd, keerden we enkele meters op onze stappen terug, om dan links een bospad op te gaan. Aan een eerste kruising ging het nogmaals linksaf en bereikten we de grote Aspermansvijver. In wijzerzin begaven we ons omheen deze wateroppervlakte, om nadien over zowat 700 m een kiezelweg rechtdoor te volgen.

Links van het pad kregen we zicht op de gebouwen van het Openbaar Psychiatrisch Ziekenhuis van Rekem. Op het ogenblik dat we een wegafsluiting aantroffen, voorzien van een reusachtige kei, ging onze wandeling rechtsaf een bosweg in, langs de rand van een dennenbos rechts en een heidevlakte links. We gingen een volgende waterpartij voorbij, de Juffrouwenvijver, gevolgd in de nabijheid door de Sluisvijver. Ondertussen konden we tenvolle genieten van ontelbare zwammen bezijden het pad. Even voorbij de vijver ging het voorbij een grote weide rechts, waarna we zowat 200 m voorbij de weide scherp linksaf dienden te gaan op een bosweg. Dit pad volgend arriveerden we even later op een kruispunt van bospaden aan de Zijpbeek. Na het dwarsen van deze beek, wandelden we op een smal paadje rechtsaf en volgden een tijdje het verloop van de Zijpbeek. Een haakse bocht naar links wat verderop leidde opnieuw naar een bredere bosweg. Hier verliezen we even de juiste richting uit het oog, omwille van de diverse richtingsveranderingen, doch vonden wat later toch opnieuw de juiste route, vermits we de openbare weg bereikten, de Daalbroekstraat. Weliswaar niet op de voorzien plaats, doch niet ver van de geplande route.

Daar we de route wat konden inkorten door de Daalbroekstraat naar rechts te volgen, vonden we tenslotte de juiste weg terug. Immers vanaf een bepaald punt in de Daalbroekstraat, zouden we vanaf daar de wit-rode markeringen volgen van de GR561, tot aan de startplaats. Gekomen aan het voormalige opvangcentrum Ter Dennen, vonden we inderdaad de rood-witte tekens van de GR561. Net voor Ter Dennen begaven we ons naar links op een brede kiezelweg tot aan een kruispunt van bospaden, om daar rechtsaf te beginnen aan een afdaling. Een volgende kruising gebood ons links te houden tot in een dal om nadien meteen rechtsaf verder te wandelen. We stapten omheen een links gestitueerde heuvel en bemerkten rechts het brongebied van de Zijpbeek. We daalden nog wat verder tot aan een vrij scherpe bocht naar rechts. Na het nemen van deze bocht verliep de tocht over een brede bosweg langs de rand van het links gelegen bos op de Langenberg. Aan een knuppelpad troffen we omstreeks 13:45 uur een zitbank aan, alwaar we even genoten van een korte wandelpauze om tevens te genieten van een banaan.

We lieten echter even later het knuppelpad rechts liggen en wandelden verder rechtdoor, nog steeds het traject van de GR volgend. Na wat heen een weer draaien doorheen de boszone werd wat verder het pad geruild voor een zandweg die tenslotte leidde naar de Weg naar Zutendaal, welke we eerder op de dag reeds hadden gekruist. Opnieuw staken we deze drukke weg over en begaven ons op een grindweg welke ons omheen de campingzone van camping Kikmolen liet gaan. Een poortje ter hoogte van de Kikbeek liet ons links een bospad opgaan dat ons liet passeren aan de parking van het rallycrosscircuit De Duivelsberg. Een knuppelpad naar rechts gaf ons een passage doorheen een klein moerassig gebied, gevolgd door de doortocht van een begrazingszone, echter zonder dat we dieren hebben ontmoet. We naderden stilaan de autosnelweg E314, welke we een tijdje evenwijdig volgden tot we een onverhard pad vonden naast een verhard fietspad. Deze weg volgend bereikten we uiteindelijk opnieuw de parking van het recreatieoord Kikmolen. Het einde van een gezonde herfstwandeling, goed voor 23127 stappen en 17,576 km.”

472: Lommel, Zaterdag 22 juni 2019, 21,795 km. (9525,876 km.)

“Het relaas van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Lommel. De tocht gaat van start in de Zandstraat, ter hoogte van de parking Kattenbos. Er kan worden gekozen tussen de volgende afstanden: 20,7 of 18,6 km. Tijdens het verloop van deze wandeling wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR564. Na een verplaatsing vooraf via Cambio konden we ter plaatse, na een hapje en een drankje, omstreeks 11:00 uur aan deze zonnige wandeltocht beginnen. Aan de parking verkregen we zicht op een uniek kunstwerk van een vlinder en bemerkten tevens de eerste rood-witte markeringen van de GR564. We begaven ons op het verharde pad en betraden vrijwel dadelijk het Kattenbos. Het wandelpad leidde in de richting van een klein ven, waar we links omheen wandelden, om nadien verder een zandpad te volgen, evenwijdig aan de N746, Kattenbos genaamd. Aan het eerste kruispunt van bospaden, sloegen we haaks linksaf een vorderden richting N746. Aan de overzijde van deze druk bereden weg, stapten we verder naar rechts via het afgescheiden fietspad. We passeerden even later de ingang van het Oostappen Vakantiepark Blauwe Meer, waar we jammer genoeg omstreeks 11:55 uur niet terecht konden voor een drankpauze. Zowat 100 m verder gingen we opnieuw links het bos in, om korte tijd later aan te komen ter hoogte van de Duitse Militaire Begraafplaats van Lommel in de Dodenveldstraat.

We namen er even de tijd om deze indrukwekkende begraafplaats te bezoeken en tevens te genieten van een kopje koffie in het Hof ten Vrede, ondertussen de klok van 12:10 uur voorbij. Na deze wandelonderbreking gingen we voorbij het kerkhof om dan op het einde van de muur, haaks rechtsaf een bospad op te gaan, evenwijdig aan de begraafplaats. Zo verkregen we zicht over de gehele stilteakker waar zowat 40.000 doden liggen begraven. Eenmaal aan het einde van het bospad kwamen we terecht op het fietsroutenetwerk in de Dodenveldstraat, om er links te kiezen. Na een kort op elkaar volgende bocht naar rechts en vervolgens links, bereikten we een brede grindweg, evenwijdig aan het geasfalteerde fietspad, de Dodenveldstraat. Zowat 1 km verder kwamen we tenslotte aan de omheining van het Europese testcentrum van de Ford Motor Company. We bleven nog een tijdje het onverharde pad bewandelen tot voorbij de afsluiting. Links verkregen we zicht op de bossen van het Pijnven, terwijl we rechts aan een weide voorbij gingen. Net op het einde van deze weide troffen we een picnickplaats aan ter hoogte van de Vlindervallei. We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur even halt voor een hapje en een drankje. We bevonden ons inmiddels op de Lommelse Gracht.

Even later zetten we onze wandeling verder. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen het links gelegen bos en de Vlindervallei rechts. Eenmaal voorbij de Vlindervallei ging het links het bos in op een zandweg, om wat later een bredere zandweg te kruisen. Zowat 150 m verder ging het linksaf op een kronkelend zandpad doorheen enkele percelen bos, om na enkele richtingsveranderingen opnieuw de Lommelse Gracht aan te treffen, het fietspad doorheen het Pijnvenbos. Vermits we hadden gekozen om de route wat in te korten, begaven we ons rechtsaf op de zandweg naast het fietspad tot aan een weide aan de rechterkant. Daar begaven we ons nogmaals rechts het bos in. We troffen er een omgevallen boom aan, de ideale zitbank om even te genieten van een picknick omstreeks 14:45 uur. Vervolgens gingen we in een boog omheen een stuk weide, waarna we iets meer dan één km dezelfde richting aanhielden door het bos, om tenslotte linkaf het bos te verlaten en aan te komen in de Pijnvenstraat. Over vrij korte afstand ging het naar rechts tot op het kruispunt met de Ekselsebaan. Een twintigtal meter naar links troffen we rechts van de weg een electriciteitscabine aan, alwaar we ernaast een zandweg opgingen. Op het einde ging het rechtsaf de Broekstraat in welke uitmondde op de N746, de Kerkhovensesteenweg, zijnde de weg Leopoldsburg – Lommel.

Aan de overzijde van de weg, begaven we ons de Kanaalstraat in, welke we bewandelden tot aan de Papenberg, welke toeliet het kanaal naar Beverlo over te steken. Vooraf echter namen we even een drankpauze in taverne De Waterkant, even voorbij de zijstraat Papenberg. We konden er omstreeks 15:50 uur even genieten van een koele cola. Na deze aangename rustpauze keerden we even op onze stappen terug om via Papenberg het kanaal over te steken. Aan de overkant daalden we rechts af naar het kanaal, om deze waterloop vervolgens naar links de volgen via een onverharde weg, deels graspad. Vanaf de kanaalbrug Papenberg dienden we nu langsheen het kanaal te wandelen tot aan de volgende brug, de zogeheten brug Gelderhorsten. Op die manier ging het over een afstand van iets meer dan 2 km langsheen het kanaal naar Beverlo. Toen we tenslotte de brug bereikten om 17:15 uur, hielden we er nog even halt voor een laatste hapje en drankje, om nadien via de brug het kanaal opnieuw over te steken. We bevonden ons terug op het traject van de GR564. Over de brug ging het via de openbare weg doorheen Ovenplein, welke wat later overging in de Buskruitstraat. Aan de splitsing met Oude Vosvijvers, ging het kort na elkaar links- en rechtsaf, om dan verder de Buskruitstraat te volgen. De asfaltweg ging over in een grindweg en leidde recht naar de bosrand verderop.

Eenmaal aan de bosrand aangekomen ging het haaks linksaf en betraden we de Kattenbosserheide. We stapten langsheen de bosrand, even later doorheen een perceel bos en nadien opnieuw langsheen de rand van het bos. Op het einde, ter hoogte van een T-splitsing ging het even rechtsaf en linksaf tot aan een volgende T-splitsing. Daar ging het andermaal rechtsaf via Nieuwe Vosvijvers. We betraden nu een zanderige vlakte tot net voorbij een schuilhut links, welke we aantroffen omstreeks 18:20 uur. We draaiden er naar rechts in de richting van de asfaltweg, om op die manier voorbij de Leyssensmolen te wandelen. Even voorbij deze molen vonden we opnieuw de Zandstraat, welke we links opgingen richting parking, alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook deze aangename tocht na 28678 stappen, goed voor 21,795 km.”

471: Balen, Zaterdag 19 juni 2021, 16,571 km. (9504,081 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Grote Netewoud. Na een autorit, vonden we ter plaatse een parkeerplaats op de parking tegenover het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel te Balen. We bevonden ons daar in de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan. Na een broodje vooraf, konden we even later van start gaan omstreeks 10:50 uur aan het knooppunt 53, even voorbij de parking op de reeds vermelde laan. Aangezien ons volgende wandelknooppunt 8 betrof, dienden we nagenoeg onmiddellijk de andere richting te kiezen en dus de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan te volgen tot aan het kruispunt met Gerheide. Daar verlieten we de openbare weg naar rechts en wandelden het eigenlijke natuurpark in. Net voorbij het Sporthotel Keiheuvel maakten we een bocht naar rechts en vervolgens naar links, om via een aangelegd wandelpad de heide aan te treffen. We passeerden het knooppunt 8 en begonnen dan aan een lange en aangename tocht doorheen een zanderig gebied, richting volgend wandelknooppunt. Hier en daar troffen we een houtsculptuur aan voorstellend een insect. Het paadje leidde ons in de richting van een waterpartij, waar ontelbare lelies het oppervlak sierden. We stapten in een ruime bocht omheen het water om even verder een picknickbank aan te treffen. Het ideale moment om er even te genieten van een hapje, ondertussen reeds de klok van 11:15 uur voorbij.

Tijdens deze wandelpauze kregen we zicht op het drukke vliegverkeer vanop de startbaan van het nabij gelegen vliegveld. In hoofdzaak werden zweefvliegtuigen de lucht ingetrokken. Even later vervolgden we onze wandelroute, zowat evenwijdig aan het vliegveld om het knooppunt 9 voorbij te gaan. We behielden dezelfde richting aan doorheen het mulle zand om zowat 400 m verder het knoopunt 96 voorbij te gaan en via een ruime bocht naar rechts, voorbij het einde van het vliegveld te gaan, richting bosgebied. Na de doortocht van een kleine boszone kwamen we aan het knooppunt 2, gesitueerd aan een dwars gelegen zandweg. We begaven er ons naar links en volgden het zandwegje, de zogeheten Heerbaan, tussen afwisselend kleine percelen bos en open zandgebieden. Bijna op het einde van het zandpad troffen we een zitbank aan tegenover het woonzorgcomplex Orelia Keiheuvel. We hielden er even een korte wandelpauze, alvorens het natuurgebied te verlaten en een tijdje de openbare weg te bewandelen. Op deze plek troffen we dan ook het knooppunt 97 aan op de kruising van de Heerbaan met de Erikadreef. We volgden verder de Heerbaan om korte tijd nadien de verharde Kapelstraat te vinden. We sloegen haaks linksaf de Kapelstraat in en via het asfalt betraden we de bebouwde kom van Wezel.

We dienden slechts over korte afstand de Kapelstraat te volgen, tot we aan het knooppunt 98 rechtsaf gingen en een nieuwe woonwijk betraden. Via enkele nieuw aangelegde straten, het Biezenveld en het Klaverveld, kwamen we uit in de dwars gelegen Grasstraat, die we links opgingen tot aan het kruispunt met de Sportlaan. Tussen de villa’s ging het rechtsaf in de Sportlaan en even verder linksaf door middel van de Vlierstraat. Deze mondde uit in de Congostraat, welke ons naar rechts leidde tot op het jaagpad langsheen het kanaal van Beverlo. Onder een stralend zonnetje konden we gelukkig even de verharde weg ruilen voor een grindpad langs het links gelegen kanaal. Zo konden we geruime tijd genieten van een rustige wandelweg, waar zich enkel tal van sportvissers bevonden en we af en toe een pleziervaartuig konden bemerken. Enkele kilometers verder verlieten we opnieuw het jaagpad toen we terug de Kapelstraat aantroffen rechts van het jaagpad. Deze weg leidde ons op die manier naar het nabij gelegen knooppunt 92 en waren we ondertussen zowat 6 km gevorderd. Amper driehonderd meter verder stapten we voorbij het knooppunt 1 om er dezelfde richting te behouden.

We stapten nu via Overmaai, eensmalle betonweg voorbij het rechts gelegen Natuurgebied De Most, dat we later op de dag van nabij beter zouden kunnen aanvoelen. Het smalle wegje verder bewandelend ging het voorbij het knooppunt 65 en 61 om nog altijd gewoon rechtdoor verder aan te houden. Toen we het knooppunt 61 waren gepasseerd, troffen we wat verder links van de weg een Hoeveslagerij aan, alwaar we op een picknickbank even konden verpozen en genieten van een wandel- en eetpauze. Een automaat liet toe een koel blikje cola aan te kopen. Inmiddels waren we reeds geruime tijd de klok van 13:00 uur voorbij. Even later gingen we via Overmaai verder tot we terug het kanaal van Beverlo bereikten ter hoogte van het knooppunt 162 aan de kanaalbrug Papenberg. Hier weken we even af van de geplande route om aan de overkant van het kanaal even te genieten van een kopje koffie in de Waterkant, ondertussen de klok van 14:00 uur genaderd. We genoten er even van een korte wandelpauze op het buitenterras. Na deze wandelonderbreking ging het opnieuw de brug over om onze weg te vervolgen richting knooppunt 12.

Daartoe begaven we ons via de openbare weg, Papenberg, tussen akkers en weilanden en af en toe een klein perceel bos, tot aan het kruispunt met Vennen. Daar ging het linksaf om Vennen te volgen tot aan het volgende kruispunt met Binnenveld, tevens knooppunt 12. We sloegen haaks rechtsaf Binnenveld in en wandelden even later voorbij een kleine kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Daar maakte de weg een bocht naar rechts en hield de verharding op. Zo betraden we een veldweg, waar wat verder Binneveld overging in Brede Dam. Gekomen ter hoogte van een dwars gelegen waterloop, de Grote Hoofdgracht, troffen we inmiddels knooppunt 10 aan. Via een rechts-links bocht overschreden we het water en betraden het Natuurreservaat De Most. We gingen nog over korte afstand via de Brede Dam, om nadien rechts het echte natuurgebied in te wandelen. We maakten een ruime bocht omheen enkele watergebieden en genoten ondertussen van de pracht van de natuur. Even voorbij het water vonden we reeds het knooppunt 5, om er nog wat verder dezelfde richting te behouden. We troffen er een stuk boom aan, welke even fungeerde als zitbank teneinde nog even te denken aan de inwendige mens, zowat omstreeks 15:00 uur. Ondertussen hadden we reeds gemerkt dat we geruime tijd het traject volgden van de GR561.

Tenslotte begaven we ons terug op weg voor het laatste gedeelte van onze wandeling. Even voorbij het knooppunt 5 ging het haaks linksaf, om nog even voor het laatst te genieten van het natuurgebied, om wat verder terug de Brede Dam aan te treffen. Na kort na elkaar nog even links en vervolgens rechts te hebben aangehouden, kwamen we uit in een brede dreef, de Most, zowat ter hoogte van het gelijknamige kasteeltje De Most. Aan de toegang tot het kasteeldomein bemerkten we een gedenkplaat welke herinnerde aan het kasteel als schuiloord voor het Geheim Leger. We begaven ons in de dreef rechtsaf en volgden deze tot aan het kruispunt met een smalle betonweg, Pelterweg, tezelfdertijd het knooppunt 4 bereikt. We staken de weg over om aan het overzijde opnieuw het Natuurreservaat Keiheuvel in te gaan. Doorheen een mooie boszone vorderden we verder tot aan het knooppunt 3, terug in de richting van het vliegveld. We kwamen opnieuw terecht op de zanderige Heerbaan, die we ditmaal naar links opgingen. Na zowat 1,5 km voor het laatst te hebben genoten van bos en heide en vooral stappen doorheen het mulle zand, arriveerden we uiteindelijk aan het knooppunt 7 op de kruising met de openbare weg, de Nieuwendijk. Stilaan kwam het einde van de tocht in zicht, vermits we via de Nieuwendijk, gevolgd door de 17^de Esc. Licht Vliegwezenlaan het laatste knooppunt van de dag aantroffen, 53. Omstreeks 16:30 uur bevonden we ons dan ook aan de ingang van het Recreatie- en Natuurpark Keiheuvel.

Alvorens de terugreis aan te vatten, namen we nog even de tijd om te genieten van een afsluitend drankje op het terras van het domein. We eindigden dan ook deze prachtige natuurtocht na 16,571 km, goed voor 21522 stappen.”

470: Bastogne, Zaterdag 05 juni 2021, 10,862 km. (9487,51 km.)

“Het relaas inzake een eerder korte wandeling in Bastogne. We verkregen de info in het bureau voor toerisme. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Bastogne via Cambio, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een kopje koffie op één van de terrassen op de Place Géneral Mac Auliffe. Nadien, bij een kort bezoek aan de toeristische dienst, verkregen we de brochure ’20 randonnées pédestres incontournables’, waaruit we de wandeling kozen in Bastogne, met name ‘La balade du souvenir’, volgens deze wandelgids 16,5 km. We zouden in hoofdzaak de blauw-witte rechthoekjes dienen te volgen en wat later groene ruitjes. Na het parcours even te hebben bekeken, begaven we ons wat verder naar de Colline du Mardasson, alwaar deze wandeltocht van start ging. Uiteindelijk, na ter plaatse te hebben genoten van een broodje vooraf, begonnen we omstreeks 11:00 uur aan de tocht. Het weer viel wat tegen, enigszins mistig en af en toe wat gedruppel. We verlieten de parking ter hoogte van het Mardasson en volgden een veldweg, de Rue de Clervaux, welke ons in dalende lijn liet gaan tussen de uitgestrekte weilanden. We bevonden ons op het traject van de ‘Promenade du Bois de la Paix’ en stapten richting Neffe. Na een tijdje dalen, bereikten we beneden de bredere Rue de Clervaux, de N874, inmiddels op het grondgebied van Neffe.

Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar links, tot we aan de overzijde konden verder wandelen via een plaatselijke Ravel, rechts van de weg. Dit smalle asfaltwegje liet ons nog wat verder afdalen tot aan het baken Neffe. We begaven ons op dit kleine kruispunt linksaf en wonnen wat aan hoogte tot aan de kleine kapel van Neffe zelf, in de onmiddellijke nabijheid van alweer de drukke N874. We troffen er een infobord aan met betrekking tot de gebeurtenissen tijdens de befaamde ‘Bataille des Ardennes’. Deze reeks maakt deel uit van een toeristische autorit in Bastogne en omgeving. Nadien staken we de drukke weg over, om aan de overzijde te beginnen aan de beklimming van de Rue de Clervaux, richting Bizory. Een paar honderd meter verder verlieten we de openbare weg en sloegen rechts een grindweg in, welke in een lange boog naar rechts, opnieuw richting N874 verliep. Net alvorens we de N874 zouden bereiken, ondertussen de Rue Gustave Delperdange geheten, gingen we nagenoeg haaks linksaf en begonnen aan de lange beklimming over een smalle betonweg, teneinde een heuvel te overschrijden. Deze kronkelende weg liet toe de weidse omgeving te bekijken, ook al was er de storende factor van de bewolking en af en toe wat motregen.

Eenmaal het hoogste punt aangetroffen, ging het in dalende lijn naar het lager gelegen kruispunt, op de scheiding van Mageret rechts en Bizory links. We troffen er bezijden de weg een picnickbank aan, goed om even uit te blazen na de lange beklimming en tevens te genieten van een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze begaven ons op het T-kruispunt naar links, richting centrum van Bizory. Na een lange lijnrechte weg te hebben bewandeld, bereikten we stilaan de eerste woningen van het kleine Bizory. Ter hoogte van het eerste kruispunt in het dorp arriveerden we aan de toeristische attractie Animalaine, welke maatje toeliet even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. We zetten onze wandelig verder in dezelfde richting tot aan het volgende kruispunt, om daar rechtsaf te gaan, richting Bois de la Paix. Even voorbij het einde van de bebouwde kom van Bizory ging het even later haaks rechtsaf en volgde een nieuwe klim richting bos. Een lijnrecht smal wegje leidde tenslotte naar de toegang van het Bois de la Paix, alwaar we even halt hielden op een zitbank teneinde nog wat mondvoorraad te nuttigen. Ondertussen was het licht beginnen te regenen.

Na een eerder korte pauze, omwille van de regen en het koudegevoel, gingen we opnieuw op pad. We wandelden ter hoogte van het Bois de la Paix naar rechts en maakten een toer omheen het domein, waarna we het bos verlieten en uitkwamen op een dwars gelegen grindweg. Hier zouden we verder de groene ruitjes dienen te volgen, de zogeheten Chemin des Pélerins, doch blijkbaar hadden we deze aanduiding over het hoofd gezien en ons verder gericht op de blauw-witte routetekens. Hierdoor gingen we in de verkeerde richting en waren zodoende op weg terug naar de Colline du Mardasson. We bemerkten deze vergissing echter te laat, toen we reeds een heel eind de verkeerde markeringen hadden gevolgd. Gelet echter op het steeds slechter wordend weer, zagen we af om rechtsomkeer te maken. We gingen dan maar verder via het vaak modderige pad richting Mardasson. Na een tijd min of meer dezelfde richting te hebben aangehouden, maakte het pad een bocht naar rechts, richting Ravel. Echter net voor de tunnel onder deze wandel- en fietsweg, sloegen we haaks linksaf en betraden opnieuw een grindweg, ondertussen ons bevindend op het grondgebied van Luzery. Even verder kwamen we aan de steengroeve van Bastogne, de ‘Carrière du Mardasson’. In een bocht ging het omheen deze groeve, om nadien opnieuw de openbare weg te betreden, de Route de Bizory.

Net op dat moment konden we een kolonne legervoeruigen zien voorbij rijden, in hoofdzaak voertuigen die herinnerden aan de 101th Airborne Division, welke tijdens de maand december 1944, was ingesloten in Bastogne. Aan de overzijde bevond zich de parking van het Bastogne War Museum en waren we gekomen aan het einde van deze eerder korte wandeltocht. Onze klok gaf dan ook 14:45 uur aan, toen we ons voertuig aantroffen. We eindigden dan ook na een afstand te hebben afgelegd van 10,862 km. Nadien begaven we ons nog even in de shop van het museum en eindigden de dag met nog een drankje in het centrum en een wandeling doorheen de winkelstraat. Wat later konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven. Hopelijk een volgende keer beter.”

469: Aarschot, Zaterdag 29 mei 2021, 20,989 km. (9476,648 km.)

“Soms verloopt een wandeldag niet zoals voorheen gepland. Dat konden we recent ervaren toen we een wandeling hadden voorzien langs knooppunten met start in Aarschot. We zouden een wandeling maken van ongeveer 17,7 km vertrekkende aan het station van Aarschot en dit via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode en het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Vertrokken omstreeks 09:04 uur ten huize, bereikten we pas het station van Aarschot, na een lange busreis omwille van diverse omleidingen door wegenwerken. Alvorens van start te gaan, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie aan het Stationsbuffet en even later, op het Statieplein genoten we van een verse koffiekoek. Daarna konden we aan de eigenlijke wandeling beginnen ter hoogte van het knooppunt 247, gesitueerd op het Statieplein. We begaven ons vooreerst via de wandel- en fietsbrug over de spoorlijnen, om aan de overzijde vast te stellen dat de aanwijsbordjes van het wandelnetwerk waren verdwenen. Men heeft altijd 50% kans om verkeerd te kiezen, dus kozen we links. Zoals even later zou blijken, inderdaad de verkeerde kant om de loopbrug af te dalen. Zo belandden we in Nieuwland en wandelden voorbij het Elzenhof. De weg mondde uit ter hoogte van het viaduct van de R25, de Westelijke Ring. Na wat zoeken besloten we om links af te dalen langs de Gaston Geenslaan, in de hoop het juiste traject te vinden.

Korte tijd later arriveerden we op de drukke N19, de Leuvensesteenweg. Totaal uit de richting, doch gelet we de richting van Tremelo dienden te volgen, begaven we ons naar rechts op de Leuvensesteenweg, hopend vroeg of laat een knooppunt aan te treffen. Na exact 2 km de drukke Leuvensesteenweg te hebben gevolgd, konden we aan de overzijde de weg verlaten via de Wipstraat. Licht dalend naderden we opnieuw de spoorweg en troffen er een knooppuntpaaltje aan verwijzend naar wandelknooppunt 715. We hadden door de verkeerde richting zo de knooppunten 710 en 713 gemist. We volgden vanaf daar de richting naar het knooppunt 715 om opnieuw het geplande traject te volgen, richting knooppunt 714. De Wipstraat nog wat verder bewandelend, konden we via een tunnel onder de spoorweg door en troffen aan de overzijde het knooppunt 715 aan. We begaven ons na de tunnel rechtsaf en volgden een smalle betonweg, naast de spoorlijn gelegen. Deze smalle straat, Turfputten, leidde ons vooreerst langs de rand van het links gesitueerde Vorsdonkbos om even later het knooppunt 714 te vinden. Het had dus heel wat moeite gekost om de juiste route terug te vinden. Aan het knooppunt 714 verlieten we de weg naar links en begaven ons via een pad in het Vorsdonkbos.

Net toen we een eindje het bos waren ingegaan troffen we er een open plek aan ter hoogte van een kleine waterpartij, om er even te verpozen op een zitbankje en te genieten van een middagmaal. We waren immers ondertussen de klok van 12:10 uur nabij. Gezeten in het zonnetje konden we terwijl genieten van het geluid van de vogels en de ontelbare boterbloemen in het gras. Na de pauze volgden we verder enkele wandelpaden doorheen het Vorsdonkbos, hierbij de knooppunten 717 en 712 in acht nemend. Na te hebben genoten van enige koelte in het bos bereikten we opnieuw de openbare weg, ditmaal de druk bereden Begijnendijksesteenweg. Gelukkig hoefden we slechts over korte afstand de weg te volgen tot aan de brug over de Demer, alwaar zich knooppunt 711 bevond. We hadden gepland om vanaf dit knooppunt linksaf het jaagpad te volgen langsheen de Demer, richting knooppunt 620. Echter een oranje bord gaf aan dat het jaagpad was onderbroken. Op goed geluk echter begaven we ons toch op het jaagpad, de Demerdijk Zuid, en begonnen het verloop van de waterloop rechts van ons te volgen. Vooralsnog in de verste verte geen spoor van een onderbreking op het jaagpad.

Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, hadden we reeds bemerkt dat van het volgende knooppunt, zijnde 620, niets was terug te vinden. We vermoedden dan ook dat door de recente werken het paaltje was verwijderd. Noodgedwongen volgden we dan maar verder het bewuste jaagpad. Uiteindelijk eindigde het jaagpad ter hoogte van een oude meander van de Demer en konden we niet verder. Vermits we reeds enkele kilometers het jaagpad hadden gevolgd, leek omkeren niet aan de orde. We verlieten bijgevolg de Demer naar links en vonden een smal bospaadje dat wat heen en weer kronkelde tussen beplanting. Na wat klauteren konden we opnieuw de dijk op en vonden het jaagpad terug aan de overzijde van de oude meander. Enigszins vermoeid van het zoeken en heen en weer gaan, hielden we er even een korte wandelpauze om te denken aan de inwendige mens. We hadden reeds een voorgevoel dat we ook de volgende knooppunten 619 en 615 zouden moeten missen, wat nadien juist bleek te zijn. Na even te hebben gerust en wat mondvoorraad te hebben genomen, ging onze wandeling verder langsheen het jaagpad aan de oever van de Demer. Tenslotte, na nog enkele kilometers de Demerdijk Zuid te hebben gezien en gevoeld, kwamen we aan de Soldatenbrug over de Demer, ondertussen reeds op het grondgebied van Rotselaar.

Net ter hoogte van deze brug troffen we een wandelpaaltje aan dat verwees naar de knooppunten 615 en 629. Het eerste hadden we dus gemist omwille van de werkzaamheden op het jaagpad, het tweede echter bevond zich opnieuw op ons geplande traject. Echter, aan de overzijde van de Soldatenbrug bemerkten we tot groot jolijt een ijskar. We wandelden dan ook even de brug over en genoten even later omstreeks 15:15 uur, van een lekkere ijs met dank aan ’t Ijsbrommerke. Een zitbank in de nabijheid liet toe rustig het koele dessert te smaken. Onze volgende knooppunten betroffen 629 en 630, doch deze bevonden zich op de andere oever, waar het jaagpad was geasfalteerd en druk werd bereden door fietsers. Dus opteerden we om gewoon op de oever die we voorheen hadden verlaten, verder te wandelen, tot aan het knooppunt 630, dat zich bevond ter hoogte van de volgende brug over de Demer. Eenmaal onze ijscrème verwerkt, staken we opnieuw de Soldatenbrug over en volgden verder de Demerdijk Zuid tot we ter hoogte van de volgende brug, links het jaagpad verlieten via het Dijlebrug Wandelpad. Zo kwamen we uit op de N229, de Provinciebaan in Rotselaar. Rechtsaf kwamen we aan de N21, de Haachtsesteenweg, knooppunt 630. Aan de overzijde van de weg ging het over korte afstand in Hanewijk, tot aan de voetgangersbrug over de Dijle, knooppunt 631.

Aan de overkant van de Dijle bereikten we de Tweebruggenstraat, alwaar we meteen linksaf dienden te gaan in de Amerstraat, richting knooppunt 500. Daar we echter in de nabijheid waren van het centrum van Werchter, volgden we even rechtdoor de Tweebruggenstraat, om er even later ter hoogte van de kerk, even te genieten op het terras van café Oud Werchter van een kopje koffie. We waren net de klok van 16:00 uur voorbij. Na dit kort oponthoud keerden we een eindje op onze stappen terug om vervolgens rechtsaf de Amerstraat in te draaien. Via deze Amerstraat kwamen we aan op de Pater Damiaandijk, gelegen naast de Dijle. Restte ons hier een viertal km wandelen langsheen dit jaagpad, om er de talrijke meanders van de waterloop te volgen. Deze eindeloos lijkende weg eindigde tenslotte aan het knooppunt 500 gesitueerd aan de Damiaanbrug over de Dijle. Een picknickbank bezijden het jaagpad liet toe te genieten van een laatste broodje en enkele slokken water. Een blik op het uurwerk gaf aan dat we ondertussen 17:20 uur hadden bereikt. We verlieten nadien de Dijle en wandelden via de Pater Damiaanstraat, tot aan het even verder gelegen Damiaanmuseum, eindpunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle. Aan het museum ging het dan linksaf verder in de Pater Damiaanstraat tot aan de bushalte op de Tremelobaan in Keerbergen. Daar aangekomen omstreeks 17:55 uur hadden we nog net 8’ wachttijd voor de bus richting Mechelen. We eindigden deze tocht na 27259 stappen, goed voor 20,989 km.”

468: Eindhout, Maandag 24 mei 2021, 15,242 km. (9455,659 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Een tocht met start en aankomst te Eindhout. We zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 164 dat zich bevindt op Eindhoutdorp. Voorzien van af en toe wat regendruppels vonden we een parkeerplaats in de onmiddellijke nabijheid, met name op de Oude Tramlijn. Na vooreerst te hebben genoten van een koffiekoek, konden we wat later, omstreeks 10:25 uur aan de eigenlijke wandeling beginnen. We verlieten de Oude Tramlijn en begaven ons naar links in de Sint-Lambertusstraat, om op het einde daarvan rechts de Kapelleberg in te draaien. Aldaar ging het de eerste straat links in, de Smallestraat, welke leidde naar het volgende knooppunt 161, gesitueerd in het Boscomplex Eindhoutberg. Aan dit knooppunt ging het via een smal wandelpad doorheen het bos, tot aan een korte steile afdaling naar de Oude Vorstseweg. Over korte afstand werd deze drukke weg naar links bewandeld, tot we aan de overzijde via een beklimming opnieuw het bos konden betreden. Vrij vlug vonden we er het knooppunt 47, na het kruisen van de smalle Bergstraat, om er rechts een ander bospad te kiezen dat leidde naar het wandelknooppunt 48. We hielden er dezelfde richting aan, teneinde nog een heel eindje doorheen het bosgebied te wandelen, tot we het bos verlieten en arriveerden op de openbare weg, Achter de Bergen.

We dienden er linksaf te gaan en stapten een tijdje langs de bosrand, om even verder opnieuw door het bos te vervolgen. Na enkele bochten in de straat, verlieten we Achter de Bergen ter hoogte van een haakse bocht naar links. We wandelden er rechtdoor een veldweg op ter hoogte van het Plantencentrum Houtmeyers. Deze grindweg mondde uit in Beemden, waar we linksaf gingen tot op de drukke Nieuwebaan, de N174. Aan de overzijde ging het vervolgens in de Veedijkstraat, tussen boomkwekerijen aan weerszijden van de weg. Zowat op het einde van de boomkwekerij aangekomen, troffen we kort na elkaar tweemaal het knooppunt 174 aan, om aan het tweede ervan, haaks rechtsaf de Pestendijk in te wandelen. Tussen enkele kleine percelen bos en akkerland, troffen we enkele honderden meters verder reeds het knooppunt 173 aan, om er nog even de richting rechtdoor aan te houden. Tenslotte verlieten we deze weg, om links opnieuw doorheen een zone bos te gaan, alwaar we tal van richtingsveranderingen ondergingen, tot we na heel wat aangename natuur belandden in de Broekstraat, een smalle asfaltweg, tevens knooppunt 198. Amper 100 m verder naar links bevonden we ons reeds aan het knooppunt 360, om er even te pauzeren omstreeks met middaguur op een picknickbank bezijden de weg. We genoten er ondanks het minder aangename weer van een broodje.

Na deze eet- en wandelpauze, ging het op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 169. We verlieten onze picknickplaats ter hoogte van een haakse bocht in de Broekstraat, om er via een onverharde weg, nogmaals Pestendijk, terug bos te betreden. Op het einde van deze brede bosweg, kwamen we opnieuw aan de drukke Nieuwebaan uit, om deze ditmaal over vrij korte afstand rechts op te gaan. Vrij vlug konden we aan de overzijde links de Langedijk ingaan, tot we het bewuste knooppunt 169 aantroffen. Slechts enkele meters verder bevond zich het knooppunt 170, om er gewoon rechtdoor aan te houden. Tussen uitgestrekte akkers en weilanden ging het nu richting openbare weg, tevens Langendijk, alwaar we aan de overzijde via het afgescheiden fietspad naar rechts konden verder gaan. De eerste veldweg links indraaiend, ging het langsheen de rand van het links gelegen Pidpabos Vorst, een zogeheten waterwinningsgebied. Na een eindje deze kaarsrechte veldweg te hebben gevolgd langs de bosrand, ging het tenslotte het bos zelf in. Korte tijd later troffen we op een kruising van bospaden het knooppunt 328 aan, ter hoogte van een brugje over de Kleine Laak. Aan de overzijde van deze waterloop, ging het verder op een smal modderig graspaadje tot we de bosrand van het Pidpabos bereikten. We stapten haaks linksaf, op en smal pad naast de Hambroekloop.

Even verder draaide het pad haaks rechtsaf en mondde uit op de dwars gelegen Goorstraat - Ossenstaldreef, tevens knooppunt 214. Een veldweg naar links liet ons nu een tijdje stappen tussen akkers en weiland. Een vrij modderige passage op het einde voorbij, betraden we terug de openbare weg, de Steenweg op Veerle. Even ging het over korte afstand naar links, om nadien aan de overzijde de Schuurstraat in te gaan. Op het einde van de vrij korte weg, kruisten we de eveneens geheten Schuurstraat, en volgden een modderige weg aan de overzijde. Een haakse bocht naar rechts later, kwamen we uiteindelijk terecht op een smalle asfalweg, nogmaals Schuurstraat en tevens knooppunt 335. We draaiden er meteen rechts de Schuurstraat in, op weg naar het volgende knooppunt, zijnde 180. Een smal asfaltwegje kronkelde tussen de akkers, tot we het bewuste knooppunt aantroffen op het kruispunt met de Poelstraat. We konden er even pauzeren aan een klein kapelletje. Na dit oponthoud zetten we de tocht verder in de Poelstraat rechts, tussen de uitgestrekte velden. Op het einde ging het even rechtsaf via de Oude Veerlebaan tot op het kruispunt met de Steenweg op Veerle. Aan de overkant van de weg gingen we een brede grindweg op, Plein, welke het verloop volgde van de beek ernaast.

Op het einde ging het via de Goorstraat rechtsaf tot aan de eerste straat links, de Schuitbroekstraat, ter hoogte van het knooppunt 159. Waar de verharding even later overging in een grindweg, troffen we nog een picknickbank aan, goed om er de laatste broodjes te nuttigen. Nadien ging het nog wat verder over de Schuitbroekstraat, om dan links nog een klein perceel bos te vinden, waardoor we werden geleid naar de erahter gelegen Kluisstraat. Dit kronkelend wegje naar rechts volgend, naderden we het kruispunt met de Oude Vorstseweg, gesitueerd aan het knooppunt 50. Net voor het kruispunt ging het linksaf via Hemeldonk en nadien rechts in de Rundershoek. Een paar meters verder kozen we een grindweg links tussen de huizen en die bracht ons door een stukje bos tot aan de speeltuin Dennenoord, in de Smallestraat. Ondertussen waren we de klok van 15:20 uur genaderd en hielden we even pauze op een zitbank naast de Feestzaal Dennenoord. De zon was inmiddels verschenen en we konden er genieten van een verfrissend drankje. Stilaan naderde het einde van onze dagtocht. Wat later, ging het voorbij Dennenoord nog even rechtsaf het bos in, waar we vrij snel het knooppunt 161 aantroffen, dat we vroeger op de dag hadden gezien. We volgden nu in omgekeerde richting de weg naar de parking op de Oude Tramlijn. Onze tocht eindigde dan ook na 19795 stappen, goed voor 15,242 km onder minder goede weersomstandigheden.”

467: Villers-la-Ville, Zaterdag 10 april 2021, 14,028 km. (9440,417 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Villers-la-Ville, waar we een uitgepijlde route volgden, gevonden via Cirkwi. Deze tocht ging van start ter hoogte van het Syndicat d’Initiative en werd aangegeven door gele rechthoekjes. Reeds tijdens de autorit richting Villers-la-Ville, kregen we onderweg af te rekenen met felle regenbuien. Meteen was het weerbeeld voor de rest van de dag bepaald. We vonden een parkeerplaats ter hoogte van de Rue de l’Abbaye, net vóór de spoorwegtunnel. Na een hapje ter plaatse en na ons te hebben voorzien van de nodige regenkledij, konden we omstreeks 10:30 uur aan de wandeling beginnen. We verlieten de parking en draaiden rechtsaf de Rue de l’Abbaye op om onder de spoorweg door te gaan, weliswaar via een aangelegd pad tussen dranghekkens, omwille van de werken aan het spoor. We gingen voorbij de dienst toerisme en volgden verder de stijgende kasseiweg, zijnde de Rue de l’Abbaye doorheen bosgebied. Na een tijdje klimmen bereikten we een kruispunt alwaar zich de Chapelle des Affligés bevindt. Daar kozen we de linkertak en stapten verder over kasseien, nog steeds door het bos. Eenmaal de rand van het bos bereikt, verlieten we de Rue de l’Abbaye naar links en begaven ons op een onverharde brede weg, de Chemin du Bati Gai, ofwel buurtweg 22. We troffen er enkele markeringen aan dat we ons bevonden op het traject van de GRP127 en de GR126.

Ondertussen zetten we maar onze tocht verder via modderige paden en de regen trotserend. Een zaak is duidelijk, een nat bos verpreidt een heerlijke geur. Toen we verder in het bos een kruispunt van boswegen aantroffen ging het rechstaf via de Rue Basse Heuval, een brede bosweg. Wat later ging het op een andere bosweg dalend linksaf en arriveerden we korte tijd later aan een kleine vijver. We vonden er een baken met de vermelding ‘Ri Pirot’. Net voorbij de vijver sloegen we rechtsaf en wonnen opnieuw aan hoogte, om tenslotte de rand van het bos aan te treffen op de Rue d’Heuval, een smalle kasseiweg. Daar ging het linksaf en wandelden we langs de rand van het bos links en uitgestrekte landerijen rechts. Het smalle wegje bracht ons in de richting van het dorpje La Roche, deelgemeente van Court-St-Etienne. We passeerden het bord van de bebouwde kom en konden de kasseien ruilen voor een betegelde weg. De Rue d’Heuval leidde ons tussen de woningen door tot aan een Y-splitsing, alwaar we de linkertak volgden, de Rue Sainte-Gertrude, om op die manier steil af te dalen naar de Rue du Pont de Bois. Daar op het T-kruispunt gingen we links verder om vrij snel de weg te ruilen voor een smal wandelpad.

We troffen er een baken aan ‘Sentier Touristique’ dat ons toeliet schuin rechts af te dalen tussen weiden richting lager gelegen spoorweg. Net vóór we de spoorweg bereikten, ging het opnieuw linksaf en betraden we een bredere bosweg, welke nagenoeg evenwijdig verliep met de spoorweg. Ondanks de regen hielden we er toch even halt voor het nuttigen van een broodje, min of meer beschut door de bomen. Nadien volgden we verder het pad tot we terug de Rue Sainte-Gertrude betraden, zij het een bosweg, welke wat later overging in de Rue du Ry Pirot. Dit pad bracht ons dichter en dichter bij de spoorlijn rechts, tot we tenslotte wat verderop de spoorweg konden kruisen. We kwamen op die manier terecht aan het baken ‘Moulin de Chevelipont, waar we inderdaad een blik konden werpen op de watermolen. Via de Rue Basse Heuval kwamen we even voorbij de molen uit op de drukke N275, de Rue de Chevelipont. We konden er even pauzeren op een picknickplaats ter hoogte van een kleine vijver en er even denken aan de inwendige mens. Wat later konden we opnieuw op weg. We volgden de drukke N275 zowat 100 m naar links, om dan aan de overzijde een stijgende bosweg op te gaan.

Na een tijdje klimmen doorheen het bos, verlieten we tenslotte het gebied en kwamen uit in de Rue du Ghête, inmiddels grondgebied van Tangissart. In dalende lijn ging het vooreerst via asfalt en nadien over kasseien doorheen een gedeelte van het dorp, tot we de eerste afslag naar links konden nemen, een doodlopend smal straatje. We troffen opnieuw een baken aan ‘Sentier Touristique’, om daar een steil paadje te volgen dat daalde naar het lager gelegen bos. Omwille van de regen was het eerder een beek welke we afdaalden. Beneden in het bos aangekomen troffen we tal van zijpaden aan en ontbraken verdere routetekens. Op goed geluk begaven we ons in een van de paden, om uiteindelijk na een steile klim uit te komen in de Rue du Cerisier. We waren dus totaal uit de richting aangekomen. We belden dan maar aan in de buurt, alwaar we min of meer de juiste weg kregen aangeboden. Via de zojuist genomen steile klim, ging het nu opnieuw naar beneden het bos in, om eenmaal beneden, rechts te kiezen. We volgden er min of meer het hoofdpad doorheen het bos, tot we een infobord aantroffen met betrekking tot de bevers. Daar vonden we opnieuw de gele routetekens en konden we ons opmaken voor opnieuw een steile beklimming.

Zo vorderden we gestaag doorheen het bos, om eenmaal het hoogste punt bereikt, te beginnen aan een lange afdaling via een soms gevaarlijk paadje richting vallei. We mondden uiteindelijk uit op de N275, tegenover de Rue de l’Abbaye. Korte tijd later bevonden we ons aan de ingang van de ruïnes van de abdij en eindigden we onze wandeling met een bezoekje aan de site. Na dit afsluitend bezoek en nog steeds doornat konden we stilaan denken aan de terugreis, nog steeds geplaagd door regenval. We eindigden dan ook ons bezoek aan Villers-la-Ville omstreeks 16:30 uur na een wandeling van 14,028 km.”

466: Vertrijk, Zaterdag 11 juli 2020, 21,444 km. (9426,389 km.)

“Een wandeltocht uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst te Vertrijk. Volgens de wandelgids bedraagt de totale afstand 28,3 km, doch kan worden opgedeeld in twee afzonderlijke luswandelingen van 18,8 km of 16,3 km. De voorziene startplaats is gesitueerd ter hoogte van het station van Vertrijk. Tijdens het verloop van de tocht worden gedeelten bewandeld van de GR128 en de GR512. We gingen van start op de parking van het station om 10:20 uur, gelegen naast de spoorlijn Brussel-Luik om zowat 300 m parallel met de spoorweg te gaan tot aan een tunnel. We draaiden rechtsaf en gingen via de tunnel onder de spoorweg door, hierbij de GR512 volgend, om via de Brugstraat naar het Kerkplein van Boutersem te stappen. Alvast een stevige klim om de dag aan te vangen. Voorbij de Sint-Hilariuskerk bereikten we het Kerkplein, alwaar we dienden vast te stellen dat alle horeca nog was gesloten. Vanaf het Kerkplein ging het over korte afstand rechts in de Dorpsstraat om dan linksaf te gaan in de Martelarenstraat. Zowat halverwege ging het naar rechts via een smalle voetweg welke uitmondde op de Leuvensesteenweg (N3). Aan de overzijde van deze gevaarlijke weg zetten we onze tocht verder via de Kerkomsesteenweg, al was het maar een 50-tal m. Daar ging het schuin links verder via een smal paadje tussen tuintjes, de Bosduifweg. Even verder kruisten we Binnenhof, gevolgd door de Nieuwstraat, om uiteindelijk voorbij de laatste huizen, de Bosduifweg te wisselen voor een veldweg.

We kruisten een andere veldweg, de Heidestraat, om later de volgende veldweg rechts in te draaien, de Nachtegaalstraat. We trokken doorheen een klein stukje bos om nadien terug tussen de uitgestrekte akkers te gaan, gevolgd door een korte doortocht van een tweede stukje bos. We kwamen opnieuw tussen de huizen terecht, om er aan de woning met nr. 7 een paadje links te nemen, dat steil de hoogte inging om boven terug in het bos aan te komen. Aan het einde van het bos maakte het pad een scherpe bocht naar rechts en mondde uit ter hoogte van het voetbalterrein van Racing Butsel, we bevonden ons daar in de Sterrebornestraat, welke ons links leidde tot aan de kapel van Sterreborne. Daar hielden we omstreeks 11:20 uur even een wandel- en eetpauze op een bankje aan de kapel. Na te hebben genoten van een broodje, gingen we voorbij de kapel rechtsaf in de Kapelstraat om dan de eerste straat links, de Smisveldstraat in te wandelen. Deze weg maakte wat verder een bocht naar links, doch we bleven de weg volgen tot aan een alleenstaande boom, voorzien van een rustbank. We troffen er het grensbord aan van Kerkom. Aan deze boom verlieten we de Smisveldstraat naar rechts en volgden tot aan de eerste bocht van de weg naar links. Daar stapten we echter rechtdoor een veldweg op tot aan een verder gelegen weide. Net voor de weide bogen we naar links, een smalle kasseiweg op welke opnieuw uitkwam op de voorheen gevolgde verharde weg.

Eenmaal op de verharde weg ging het rechtsaf richting centrum van Kerkom. We arriveerden op het kruispunt met de Malendriesstraat, om er linksaf te draaien en 100 m verder een café aan te treffen, café Sportlokaal. We hielden er even halt voor een kopje koffie omstreeks de klok van 12:05 uur. Aan het café ging het even later rechts de stijgende Boskouterstraat in, teneinde deze te volgen tot aan een bosje, zowat op het hoogste punt. We gingen er rechts de onverharde Malendriesstraat in en dadelijk links een veldweg op. We volgden er een gedeelte van het lokale Klein Zwitserland Wandelpad. Deze lijnrechte veldweg leidde naar een kleine veldkapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Aan het kapelletje ging het rechtsaf in dalende lijn via de HH Geesthofstraat tot aan de Heilige Geesthoeve, een grote boerderij. Net voorbij de boerderij ging het linkaf een veldweg op welke nogmaals leidde door een klein stukje bos. We namen er afscheid van de GR512 en hielden de richting rechtdoor aan. Het bos achter de rug, draaiden we rechtsaf een veldweg op die we volgden tot aan het eerste huis, om dan links een smalle wegel te bewandelen tussen de velden. We bereikten de Kerkomsesteenweg en gingen aan de overzijde verder via de Binkomsestraat, vooreerst op asfalt, wat later kasseien en tenslotte onverhard. Een autowrak aan de gevel van een huis trok even de aandacht. Ongeveer op het einde van het onverharde gedeelte, gingen we tussen enkele oude zandgroeves door.

De smalle Binkomsestraat eindigde op de dwars gelegen Bijvoordestraat, welke we naar links volgden, tot in de tweede bocht. Daar stapten we rechts een grindweg op die toeliet de Velpe over te steken door middel van een smal betonnen brugje. We troffen er bezijden het pad een zitbank aan, waar we omstreeks 13:30 uur even een pauze namen om te denken aan de inwendige mens. Na deze rustige eetpauze gingen we opnieuw op pad. We volgden verder het grindpad tot aan de eerste huizen, om daar het grindpad rechts te kiezen, de Broekstraat. Tussen de velden door maakte de weg een haakse bocht naar rechts en vervolgens een haakse bocht naar links. Aan een eerste splitsing hielden we rechts aan in de Billighoutstraat en ter hoogte van de volgende splitsing links via de Vloetweg, een smal betonwegje. We wonnen aan hoogte en kwamen tenslotte aan de eerste huizen van Kumtich. We kruisten de Roosbeeksestraat en gingen aan de overzijde verder in de Tuswinkel om tenslotte opnieuw de drukke N3, de Leuvensebaan aan te treffen. Eenmaal de drukke weg over ging de tocht verder via de Keibergstraat, op zoek naar een drankje. Wat verderop konden we even pauzeren omstreeks 15:00 uur in café St. Barbara. Jammer genoeg dienden we nadien via dezelfde weg terug te keren naar de Leuvensebaan. We gingen er zowat 200 m naar links om dan de straat Medekersveld in te draaien. Tussen de villa’s door ging wat later de weg over in een grindweg, welke kronkelde tussen de velden op nadien over de spoorlijn Brussel-Luik te gaan.

Tussen de graangewassen door wandelden we ongeveer 2,5 km in dezelfde richting op Medekersveld, tot we uiteindelijk de brug bereikten over de autosnelweg E40. Hier hielden we nog even halt op een betonnen boordsteen van de brug om de laatste broodjes in de rugzak te nuttigen. Ondertussen waren we reeds de klok van 16:30 uur nabij. Vanaf hier ging de tocht normaal verder aan de overzijde van de E40, doch wij opteerden om enkel de noordelijke lus verder te volgen. Dus, na deze wandelpauze ging het niet over de E40, maar stapten we verder via Medekersveld, welke een bocht maakte naar rechts. We hielden later rechts aan en wonnen aan hoogte tot we op het hoogste punt, de linkerweg kozen. De weg ging over in een holle weg, om later uit te komen op een smalle betonweg, de Roosbeeksestraat. We gingen linksaf en volgden de weg doorheen een stukje bos tot aan de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk van Vertrijk. Aan de achterzijde van de kerk daalden we in de Kerkhofstraat opnieuw af tot aan de Velpe, waar we de Sint-Luciakapel aantroffen. Zo kwamen we op het einde van de weg uit op het kruispunt met de Stationsstraat, die ons rechts leidde naar het station. Einde van deze wandeltocht. We sloten af na 28217 stappen, goed voor 21,444 km.”