352: Maarkedal, Zaterdag 18 juli 2015, 19,896 km. (7175,499 km.)

“Dat de Vlaamse Ardennen een uniek wandelgebied zijn, dat mochten we reeds meermaals ervaren. Vandaag trokken we dan ook nogmaals richting Maarkedal voor een dagtocht doorheen deze mooie streek. We hadden rendez-vous ter hoogte van het wandelknooppunt 57, gesitueerd in de Keizerrei 14. Omwille echter van de onmogelijkheid aldaar te parkeren, vonden we iets verder, tussen de knooppunten 57 en 58, een geschikte plaats om de wagen achter te laten. Even later, na een hapje en het aantrekken van de wandeluitrusting, konden we omstreeks 09:40 uur van start, op weg naar knooppunt 57. Het ging in dalende lijn langsheen een smalle landelijke asfaltweg. Eenmaal knooppunt 57 bereikt, volgden we verder dit verkeersluwe wegje, afwisselend klimmend en dalend. De eerste vergezichten openbaarden zich links van de weg. Een rustiek hek passeerde de revue. Het einde van de weg bereikt, kregen we een veldweg voor de voeten en die liet ons wandelen langsheen een boerderij. Toen ook het grind en de steenslag verdwenen, ging het verder via een graspad. Na zowat anderhalve kilometer bereikten we ter hoogte van een kruispunt het wandelknooppunt 56.

Hier dienden we rechts aan te houden en kregen we alweer een op- en neergaande asfaltweg, welke ons bracht tot aan de visvijvers van Nukerke. Het was reeds kwart na tien en dat werd dus de hoogste tijd voor een kopje koffie. We konden dan ook op een terrasje in open lucht genieten van een korte wandelpauze en tezelfdertijd de gasten van de camping in hun bezigheden volgen. Even later gingen we terug op weg, via een stukje betonweg. Even later ging het op een kruispunt linksaf en bevonden we ons op het traject van de Hermes Route (40 km), de LF6 Vlaanderen Fietsroute en route van De Ronde van Vlaanderen. Heel wat aanwijsbordjes dus aan de kant van de weg. We dwarsten vervolgens een drukke weg, zowat op de scheiding van Etikhove en Nukerke. Aan de overzijde betraden we de Vlaamse Ardennen straat en vonden er de aanwijsborden inzake de Vlaamse Ardennen Route. Korte tijd later verlieten we deze weg en sloegen een rechts gelegen kasseiweg in. Zo bereikten we na iets meer dan drie kilometer het knooppunt 46.

Ook aldaar ging het naar rechts via een reeds begroeide kasseiweg en wandelden we langsheen het traject van de GR129 (Brugge-Ronse). De kasseien maakten plaats voor een grasweg en uiteindelijk belandden we op een smalle eindeloos lang lijkende wegel. Een hele tijd wandelden we nu tussen weiden en akkers, met af en toe enkele niveauverschillen. Het wegeltje verliep in de richting van een dorpskern, welke reeds in de verte kon worden waargenomen. Via een steil smal paadje tussen afsluitingen, kwamen we zo plots terecht in het centrum van Louise-Marie. Meteen bemerkten we links een uithangbord van de gelijknamige taverne Louise. Ondertussen 11:10 uur geworden, waren we opnieuw toe aan iets drinkbaar. We konden dan ook even genieten van een welverdiende koffiepauze op het terras van deze taverne. We hadden dan ook een mooi zicht op de kerk en het erachter gelegen bos. Na een sanitaire stop, begaven we ons richting kerk en volgden even de Fiertelommegang, een lokale wandelroute. Een picknickbank ter hoogte van het kerkplein, liet ons de mogelijkheid, een broodje te nuttigen. Het was zowat half twaalf op de middag.

Na onze lunch wandelden we langsheen de kerk, ondertussen enkele monumenten bekijkend en troffen vervolgens de bordjes aan, dat we voortaan de Muziekbos Wandelroute zouden volgen. Het klonk wel als muziek in de oren, vooral omwille van het aangename zomerweer. Even nadat we het einde van de openbare weg hadden bereikt, volgde een dalende veldweg, richting lager gelegen bos. Een doordringende geur van vers hooi prikkelde enigszins de neus. Eenmaal beneden de rand van het Muziekbos bereikt, begonnen we aan een lange klim, via een kronkelend bospad. Een mooi stukje natuur om van te genieten. Na een flinke klim bereikten we het knooppunt 36 en even later opnieuw de openbare weg. Het ging via een asfaltweg links, naar het nabij gelegen knooppunt 37, alwaar we terug een stukje dalende weg aantroffen. Een leuke verademing na het klimwerk voordien. Via een stukje druk bereden weg, wandelden we vervolgens verder via een stukje links gelegen kasseien en konden afdalen via een grindpad, naar een volgende boszone. Nu volgde wellicht het mooiste wandelgedeelte, aangezien het pad zich kronkelde tussen de bomen en voortdurend ons liet klimmen en dalen. Sommige passages waren nogal modderig, omwille van kleine waterlopen welke het bos doorkruisen. Knooppunt 38 bereikten we even later ter hoogte van de weg. We namen er even een korte rustpauze op een roestige rioolput.

Aan de overkant van de weg, vervolgden we onze wandeltocht via een graspad langsheen enkele voetbalvelden, uiteraard enigszins klimmend. Verderop bereikten we opnieuw een verharde grindweg, alwaar we ons bevonden op het traject van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Tenslotte kwamen we min of meer terecht in de bewoonde wereld en volgden enkele landelijke wegen. Toevallig kwamen we aan een hoeve, alwaar een hoefsmid druk doende was. Zo konden we van nabij even kijken, hoe wellicht sommige van onze voorouders hun dagelijks brood verdienden. De boer zelf, met een pintje in de hand, had voldoende de tijd om een praatje te maken. Na dit eerder uitgelopen onderonsje, wandelden we maar verder. We hadden immers nog een heel eind te gaan. Het ging nog even dezelfde richting uit, tot we een dalende grindweg bereikten.

Na een hele tijd gestaag afdalen, bereikten we het laagste punt van deze veldweg en mochten we natuurlijk klimmen, om uit het dal weg te komen. Zo bereikten we boven gekomen het knooppunt 40 ter hoogte van een kruispunt, voorzien van een mooie kapel en rustbank. Het was stilaan half twee in de namiddag en hier namen we nog even een korte rustpauze, alvorens onze beklimming te vervolgen via een rechts gelegen asfaltweg. Een tijdje later verlieten we deze oase van stilte en klommen verder tot aan een veldweg rechts. Hier verlieten we de openbare weg en wandelden langsheen enkele velden, vooreerst via een veldweg, daarna een grasweg. Een haakse bocht naar links en we bereikten een knooppuntpaal welke heel wat hoger stond opgesteld. Via een klimtouw raakten we toch boven op deze talud en wandelden verder langsheen de rand van een maïsveld. Achter ons kregen we mooie vergezichten te zien. We bereikten nadien opnieuw de openbare weg en bevonden ons even later in Schorisse in de Kapelstraat. Hoe kon het ook anders of we troffen er een mooie kapel aan voorzien van een ommegang. Tijd om even van nabij te bekijken.

We waren ondertussen knooppunt 39 voorbij gewandeld en volgden een stukje bewoonde wereld. Een oude gierpomp bezijden de weg trok even de aandacht. Vrij snel verlieten we de bebouwde kom en ging het verder via een grasweg. We trokken door een stukje holle weg, dat omwille van de bomen eerder het uitzicht had van een tunnel. Uiteindelijk bereikten we een brede veldweg, zowat op de scheiding van twee provincies en wandelden hier rechtsaf. Eindeloos ver kon je hier de streek bekijken. Links en rechts troffen we enkel maïsvelden aan. Aan het einde van deze eindeloze weg, bereikten we een druk bereden weg ter hoogte van de grens met Ellezelles. Hier voelden we even de wind te keer gaan, vermits we ons wat hogerop bevonden, de straat had dan ook de toepasselijke naam ‘Quatre Vents’. Aan de overzijde van de weg bevond zich een smalle wegel en die betraden we vervolgens om langzaam af te dalen. Zoals zo vaak gebeurt, na een lange afdaling, volgde alweer een lange klim, via een al even smalle wegel.

Eenmaal knooppunt 32 bereikt, bevonden we ons opnieuw op asfalt en naderden we de Jeugdherberg De Fiertel. Het was stilaan 15:20 uur geworden en de hoogste tijd om even de dorst te lessen. We vonden er enkele bereidwillige medewerkers, die ons lieten genieten van een koel drankje en dat op een aangename picknickbank. Na deze deugdzame pauze daalden we via de openbare weg verder af, richting kapel O.L.V. Lorette, welke we reeds van ver konden bemerken. Even voorbij de kapel ging het via een veldweg rechtsaf om nadien onze route te vervolgen via een kiezelpaadje. Zo bereikten we het volgende knooppunt, met name 91. We waren ondertussen zowat 15 km onderweg. Aan dit knooppunt ging het rechtdoor, om via een wel steil bospad opnieuw het Muziekbos te betreden. Hier volgde een mooie passage doorheen de natuur. Klimmen en dalen, kronkelende paden, af en toe een bruggetje, omgevallen bomen, het ritselen van de bladeren en vooral het (muzikale) geluid van het bos. Jammer genoeg komt aan alles een einde en na een weliswaar inspannende beklimming, bereikten we de openbare weg ter hoogte van de ingang van het bos, tevens knooppunt 35.

Rechts van ons echter, op zowat 220 m, bevond zich bistro Boekzitting. Het was zowat half vijf geworden, dus tijd voor een laatste drinkpauze. Na weliswaar de nodige dosis geduld, werden we bediend en konden we genieten van een fris drankje op het terras, gezeten in het zonnetje. Korte tijd later keerden we op onze stappen terug, richting knooppunt 35, alwaar we aan de overzijde van de weg begonnen aan een lange afdaling. Ergens onderweg ontbrak een verdere aanwijzing, zodat we lager aankwamen op een druk kruispunt op de N425. We waren dus enigszins uit de richting gegaan. Er restten ons twee opties, ofwel rechtsomkeer naar knooppunt 35, ofwel de drukke weg naar links volgen, teneinde opnieuw op het juiste spoor te geraken. We kozen dan maar voor de tweede optie en dienden op die manier zowat drie kilometer druk bereden weg te volgen. Veilig en wel bereikten we dan toch opnieuw de plaats, alwaar we eerder op de dag waren vertrokken.

Deze wandeltocht doorheen het wandelnetwerk ‘Getuigenheuvels Vlaamse Ardennen’ eindigde dan ook na 19,896 km in een tijd van 4.58.29, goed voor 917,7 cal en dat na 26528 stappen te hebben gezet. De zon was vandaag opnieuw uitdrukkelijk aanwezig en dat hebben we vaak mogen ervaren. Een volgende wandeltocht gaat wellicht een andere windrichting uit.”

313: Ronse, Zaterdag 04 oktober 2014, 22,824 km. (6396,308 km.)

“Een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met start in Ronse. Deze wandeling kreeg als titel: ‘Wandeling op en rond de taalgrens, in de Vlaamse Ardennen’. De aanbevolen vertrekplaats bevond zich ter hoogte van de jeugdherberg De Fiertel. De totale wandelafstand bedroeg 21,2 km, waarbij tijdens het verloop van de tocht een gedeelte zou worden gevolgd van de GR122, de GR5A en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Na een autorit richting Ronse, een laattijdig ontbijt ter plaatse, konden we van start gaan, voorzien van een blauwe hemel en behoorlijk wat zonneschijn. We verlieten dan ook de parking aan de jeugdherberg De Fiertel, om af te dalen richting kapel van Loreto. Op het kruispunt in de nabijheid daarvan, gingen we naar rechts. We bevonden ons toen reeds op het traject van de GR5A, de GR122 en volgden tevens een lokale fietsroute, de Hermes Route van 40 km. Langzaam wonnen we opnieuw aan hoogte om rechts de Trogstraat in te gaan, vooreerst een asfaltweg, later een aardeweg. Een tweetal boerderijen verder ging het opnieuw naar rechts, tot aan het chalet Boekzitting. Nogmaals gingen we rechtsaf tot aan een wandelboom, alwaar we voorlopig afscheid namen van de wit-rode GR-tekens. Via de dalende Sint-Pietersbosstraat kwamen we ter hoogte van de N454, om vervolgens aan de overzijde een dalende kasseiweg in te gaan.

Na een bocht naar rechts, betraden we een stukje bosgebied, om door middel van een kronkelend pad doorheen het bos te wandelen. Ter hoogte van een T-kruising hielden we links aan, richting wandelknooppunt 38. Korte tijd later verlieten we het bosje en bereikten een asfaltweg, alwaar we links afdraaiden. Weinige meters verders stapten we rechts een veldweg op naast een voetbalveld. We kregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen te zien, waarvan we het traject over zowat 5 km zouden volgen. We gingen richting wandelknooppunt 40 om ter hoogte van een kapel, terug de N454 aan te treffen. Ditmaal ging het aan de overzijde de Gielestraat in, nog altijd in de richting van het reeds vermelde knooppunt 40. Onderweg stapten we een tijdje op de lokale Omer Wattez Wandelroute om tenslotte te arriveren aan de ingang van het bos Terrijst. We draaiden linksaf om te bos in te gaan, voorbij een slagboom tot aan het grote infobord betreffende het bos Terrijst. Daar kozen we de richting van het wandelknooppunt 23, via een brede bosweg die we over zowat 1 km zouden bewandelen. Eenmaal voorbij een volgende slagboom maakten we een bocht naar rechts om te komen aan een brede betonweg. Over korte afstand volgden we die weg naar links.

Aan de overzijde, ter hoogte van een kapelletje namen we een zijstraat rechts, die ons leidde tot aan een uitzichtpunt, het Bosgat. We wonnen nog wat aan hoogte tot een haakse bocht naar rechts, waar we afscheid namen van de rood-gele markeringen van de Streek-GR Vlaamse Ardennen. We gingen rechtsaf, staken een kruispunt over en vervolgden onze tocht doorheen een doodlopende straat, welke overging in een veldweg. Ter hoogte van een aldaar gelegen boerderij dienden we te gaan in de richting van het wandelknooppunt 25. De veldweg liet ons wandelen langs het kasteel te Wolfskerke en Hof te Wolfskerke. Inmiddels was de veldweg opnieuw verhard, welke we verder naar rechts indraaiden. We bevonden ons daar op een gedeelte van het plaatselijke Sigelshempad alsook de Zwalmbronnen Wandelroute. We hielden voorlopig de aanduidingen naar het wandelknooppunt 33 in het oog, even later gevolgd door wandelknooppunt 51. Zo bereikten we even later de drukke N48. Aan de overzijde ging het verder via een dalende veldweg naast een rij struiken en later langsheen de rand van het Brakelbos. Zowat 800 m verder sloegen we rechtsaf het Brakelbos in voorbij een slagboom, om twee bruggetjes verder een wandelboom te bereiken.

Dit was dan ook het punt, vanaf waar we nu het gezamelijke traject zouden volgen van de GR5A, de GR122 en de Streek-GR Vlaamse Ardennen. Het begon in een lange brede bosweg doorheen het Brakelbos naar de top van de heuvel. Net alvorens de top te bereiken dienden we links af te slaan en op de volgende T-splitsing rechtsaf. We gingen voorbij een volgende slagboom om ter hoogte van een afsluiting rechts te houden en aan te komen aan de kapel in het gehucht La Houppe. Ondertussen waren we toe aan een sanitaire pauze en uiteraard een verfrissing, dus hielden we even halt in Chalet Gerard aan de overzijde van de straat. Na deze verdiende rustpauze, stapten we naast Chalet Gerard al klimmend het bos in. We kregen een holle weg te verwerken, om even verder het bosgebied te verlaten op een grindpad. Net voor een voetbalveld troffen we links een asfaltweg aan welke leidde naar een radartoren. Even voor we een tweede radartoren bereikten ging het via een sterk dalende holle weg naar links. Beneden aangekomen wandelden we verder langs de bosrand om tenslotte aan te komen tussen de huizen van het gehucht Queneau.

Eenmaal op de N520, gingen we even naar rechts, om wat verder de eerste veldweg rechts in te gaan. Een kruispunt verder kozen we een veldweg naar links, alwaar we via een bosweg afdaalden naar een beekje. Aan de overzijde van de beek ging het dan in stijgende lijn naar het gehucht Miclette. Zowat 400 m verder dienden we na een huis een smal aardewegje te nemen en twee poortjes te passeren, teneinde op die manier te wandelen naar de verder gelegen N48. Aan de overzijde van deze drukke weg, ging het via een stijgende veldweg rechtdoor naar het gehucht Breucq, terwijl we ons bevonden op de Muziekbos Wandelroute. In het gehucht kozen we andermaal links een kronkelende weg, welke we volgden tot de tweede bocht naar links. Daar verlieten we de weg om een paadje tussen twee huizen in te gaan naar de jeugdherberg De Fiertel. Zo kwam dan ook een einde aan een dagje Vlaamse Ardennen. We eindigden de tocht na 30432 stappen en een gewandelde afstand van 22,824 km.”

138: Kluisbergen, Zaterdag 16 januari 2010, 13,9 km. (2717,433 km.)

Een georganiseerde wandeltocht, welke voorheen in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 16/01/2010 – 9690 Kluisbergen (Oost-Vl.), 3^de Winterwandeling – 7-14-21 km. Omloop Kluisbergen. Start: Zaal Volkswelzijn. Wandeling in het hartje van de Vlaamse Ardennen.’ Na afloop schreven we nog dezelfde namiddag het verhaal van onze belevenissen onderweg, omstreeks 15:43 uur.

“Vandaag kozen we nog eens het zuiden van onze provincie om te gaan wandelen. De vzw Omloop Kluisbergen richtte vandaag immers voor de derde maal een winterwandeling in, met start in Ruien. Plaats van inschrijving was gelegen in Zaal Volkswelzijn aldaar. We vonden op aanwijzen van de organisatie parkeerplaats in de onmiddellijke nabijheid van de startzaal en konden even later overgaan tot de inschrijvingsformaliteiten. De inrichters van de wandeling hadden een parcours uitgezet, bestaande uit twee lussen, een van 7 km en een van 14 km. Samen kon je dan de langste afstand wandelen van 21 km. Bij het bekijken van het parcours, konden we zien dat de grote lus van 14 km hoofdzakelijk door het nabijgelegen Kluisbos ging, vandaar onze keuze om eerst de grote lus af te leggen, met een werkelijke afstand van 13,9 km.

Toen we vertrokken voor onze wandeling was de temperatuur ongeveer 4° C. Bij het verlaten van de startplaats, ging het voor alle afstanden naar rechts. Het parcours was aangegeven door gele pijlen en voorzien van gekleurde lintjes al naargelang de afstand. Vanaf de start verliep het traject van de 7 en de 14 km gelijk. Bijna onmiddellijk na de start verlieten we even verder de hoofdstraat, door een rechts gelegen pad in te slaan. Even verderop verkregen we enkele betegelde wandelpaden en trokken we tussen de akkers door. Voor ons, hogerop, zagen we reeds duidelijk het Kluisbos liggen. Na enkele smalle paden, volgde een stukje asfaltweg, waar we voelden dat het traject de hoogte inging. Spoedig veranderde de weg in een verharde dreef en trokken we het Kluisbos in. Het ging al dadelijk stevig omhoog en dat was duidelijk voelbaar zo kort na het begin van de wandeling. We bevonden ons op het plaatselijk Bosleerpad, dat enkele bochten verder het gezelschap verkreeg van de Kluisbos Wandelroute en een ander wandelpad, aangeduid door T1.

Voor wie bekend is met het Kluisbos, weet dat aldaar weinig vlakke stroken wandelparcours zijn aan te treffen. We verkregen dan ook een opeenvolging van brede en ietwat smallere dreven en wandelpaden, die afwisselend op en neerwaarts gingen. Sommige stroken lagen nog bevroren en soms bedekt met nog een weinig sneeuw. Het was dus opletten om niet onderuit te schuiven. We konden genieten van dit bos in winterrust, wat een fel contrast vormde met de zomerse outfit, wanneer de bomen hun gebladerte laten zien. Nu gaf alles een wat kale indruk, maar mede daardoor kon je ver doorheen de bomen de omgeving en vooral de vallei aanschouwen. Na wat stevig klimwerk af en toe, bereikten we op een hoogte van ongeveer 80 m, een plaats in het bos genaamd Pensemont. Hier ging het haaks naar rechts en zagen we voor ons een lange klim welke zich aankondigde. Hierlangs situeerde zich de Muziekbos Wandelroute.

Na het verwerken van deze nogal sterke klim, kwamen we op een ietwat open plek in het bos en ging het terug naar rechts, richting Vierschaar. Jammer genoeg bleek de gelijknamige taverne gesloten. We volgden nu een verharde brede dreef, waarlangs het traject verliep van de Vlaanderen Fietsroute LF6 en de GR5A. Het parcours vervolgde lichtjes dalend, tot we even verder na 7,3 km de eerste controlepost bereikten ter hoogte van Taverne De Toren. Ter hoogte van de ingang vonden we een GR-paal, welke het kruispunt aanduidde van enkele GR-paden. Binnenin de taverne konden we ons even opwarmen met wat hete chocomelk of verse soep. Na deze korte lunchpauze, vervolgden we onze wandeling. We verlieten de taverne en trokken verder door bosgebied, waar we een klein stukje asfaltweg kregen te verwerken. We volgden opnieuw een gedeelte van de LF6 fietsroute en de GR5A (zuid). Naarmate we verder afdaalden in het bos, kondigden zich ook de eerste huizen aan langsheen het parcours.

Via enkele bospaden bereikten we uiteindelijk het grondgebied van Orroir (Mont de l'Enclus). Het ging even over een stuk openbare weg, in de richting van de top van de Kluisberg. Deze plaats kwam ons bekend voor uit de Tv-beelden van de talrijke wielerklassiekers tijdens het voorjaar. Aldaar kwamen we langs het ‘Maison des Randonneurs’, waar we konden zien hoe aldaar tal van plaatselijke fiets- en wandeltrajecten een aanvang namen. Alle routes werden hier voorgesteld en aangeduid door middel van letters en cijfers, waarbij elk parcours ook een eigen naam had verkregen. Een ideaal idee om tijdens de komende zomermaanden eens uit te proberen. Voorbij het ‘Maison’, volgden we links de grote brede weg naar beneden, waar we wat verder een mooi panorama verkregen van de lager gelegen vallei.

Hier ging het terug naar rechts, een smalle dalende weg op, waar we het traject volgden van de GR122 en GR123. In de verte zagen we tal van andere wandelaars welke zich op diverse lager gelegen paden, begaven in de richting van de aankomst, vermits heel in de verte in het dal de kerk van Ruien reeds zichtbaar was. We vervolgden rustig deze dalende paden en smalle wegen deels over het grondgebied van Orroir. Ondertussen was het gevoelig kouder geworden en voelden we in deze vlakte ook de strakke wind welke begon op te steken. Uiteindelijk verlieten we de asfaltwegjes om het laatste stuk van deze lus via veldwegen voort te zetten. Af en toe kondigde zich een stukje modderig traject aan, een gevolg van de zich doorzettende dooi. We bereikten even later de achterzijde van de kerk van Ruien, waar een tegelpad ons terug tot in de dorpskom van deze gemeente bracht. We passeerden langsheen een monumentje ter ere van Eddy Merkx en vonden aan de overzijde van de straat de startzaal.

Na een blik op het parcours van de kleine lus, konden we opmaken dat deze verliep over hoofdzakelijk wegen en paden in open gebied. Langsheen dit traject werd geen bosgebied meer voorzien. We zagen dan ook af om nog de kleinere lus te bewandelen, ook al omwille van het feit dat het begon te regenen. We konden vandaag genieten van een mooie wandeling doorheen het Kluisbos en onderweg ervaren dat het parcours prima was uitgepijld. De rustpost welke we onderweg aandeden was ruim en verzorgd. Uiteindelijk hadden we 13,9 km afgelegd, waarvan een groot gedeelte doorheen dit unieke bosgebied verliep. Verder was het aangenaam wandelen langsheen de rustige wegen van deze Vlaamse Ardennen. Toen wij terug huiswaarts gingen, konden we bemerken dat omstreeks 12 uur reeds meer dan 700 wandelaars deze startplaats hadden bezocht. Morgen kiezen we waarschijnlijk een andere windrichting om onze wandelschoenen aan te trekken.”

We eindigen dan ook de beschrijving van deze wandeltocht zoals gewoonlijk, met een blik in de wandelboekjes, vermits ook daar enkele eerste indrukken werden nagelaten. ‘K: Bosrijke en rustgevende wandeling. Kluisbos – Kluisbergen. Frisse wind! J: Winterse tocht doorheen het mooie Kluisbos en weidse omgeving. Af en toe de laatste resten gezien van de afgelopen winterprik? Enkel de lus van 14 km gewandeld, later op de dag koud en begin van regen.’