500: Zammel, Zaterdag 21 mei 2022, 14,2 km. (9976,54 km.)

“Het relaas betreffende onze wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode, met start en aankomst te Zammel. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de parking achter de plaatselijke kerk op de Zammelseweg. Gelet op de afwezigheid van horeca in de onmiddellijke omgeving, konden we de wandeling aanvatten omstreeks 10:20 uur en dit ter hoogte van het knooppunt 368, dat zich bevindt op de parking zelf. Na het bekijken van het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens WOI, volgden we achter de kerk de Zammelseweg, om vrijwel dadelijk terecht te komen in de Sint-Gerebernusstraat, welke we naar rechts opgingen. Zowat 400 m verder, tegenover het huis nr. 22, verlieten we naar rechts de weg via een smal wandelpad, luisterend naar de naam Boulevard Lanie, dit ter hoogte van het knooppunt 370. We wandelden een eind doorheen een perceel bos, om aan de andere kant uit te monden in de Schaapsdijk. Tussen de woningen ging het linksaf de straat in, om er op het einde, in een bocht naar rechts verder te gaan via de Bergstraat. De Bergstraat volgend, verkregen we nadien nogmaals een haakse bocht naar rechts, gevolgd door een haakse bocht naar links en naderden we de drukke N127, de Veerleseweg. Echter net voor dit kruispunt verlieten we de Bergstraat naar links via een wandelpad, richting Zammels Buitenbroek.

Deze zogeheten Buurtweg 130 leidde doorheen een stukje groen, naar de oever van de Grote Nete. Net aan de oever aangekomen ging het op het jaagpad even rechtsaf, om vervolgens aan het knooppunt 217, de Veerleseweg over te steken en aan de overzijde verder te wandelen op het jaagpad langs de Grote Nete. Een brede grindweg, soms grasweg liet ons genieten van dit mooie natuurgebied, waarbij we tal van meanders van de waterloop volgden. Ontelbaar waren de gele lelies bezijden het pad, vermeerderd in waarde door het geluid van de vogels en de stralende zon. Na geruime tijd te hebben genoten van het traag stromende water, ondertussen knooppunt 97 voorbij te zijn gegaan, troffen we een picknickbank aan ter hoogte van het knooppunt 213, net aan een oude brug over de Grote Nete. We hielden er dan ook een lunchpauze omstreeks 11:20 uur. Na deze korte wandelpauze staken we via de brug het water over en begaven ons aan de overzijde op een brede grindweg, de Kaaibeek, met eerder het uitzicht van een dreef. Amper een paar honderd meter verder, aan het knooppunt 41, ging het haaks linksaf op een smalle wegel, Goorbeek. Tussen weiden vorderden we op die manier tot op het einde van het pad, om na een korte S-bocht de verharde Goorbeek te betreden. Dit smalle asfaltwegje leidde langs een stukje bos links van de weg.

Na een ruime bocht naar rechts, verlieten we Goorbeek via een grindweg links, de Westelseweg, net aan het knooppunt 323. Vooreerst volgden we nog even de rand van het bos, om nadien stilaan naar rechts weg te draaien en voorbij een grote houtzagerij te wandelen. De weg mondde uiteindelijk uit op de drukke N127, aldaar Grote Steenweg genaamd, tevens knooppunt 330. Aan de overzijde van deze gevaarlijke weg, ging het over korte afstand rechtsaf, waarna we de weg konden verlaten naar links en het natuurgebied Varendonk konden ingaan. Doorheen het bos leidde het graspad ons in de richting van de Kleine Laak, om dan na een bocht naar rechts een lange dreef te betreden, die ons liet voorbijgaan aan de Groenendonkhoeve. Het einde van de dreef mondde uit op de dwars gelegen openbare weg, Blaardonk, tevens knooppunt 44. Hier dienden we aan de overzijde verder te gaan in een volgende lijnrechte dreef, doch vooreerst weken we even van de geplande route af. Rechts immers hadden we iets verder op de Grote Steenweg, een horecazaak gespot. We begaven ons dan ook rechtsaf in Blaardonk, waarna we na het kruisen van de Grote Steenweg, omstreeks 12:30 uur even konden verpozen op het terras van ’t Laak en genieten van een kopje koffie met een chocoladewafel er bovenop.

Na even te hebben genoten van het zonnetje, keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 44 in Blaardonk, om er vervolgens rechtsaf de dreef in te wandelen. We trokken voorbij een enorm uitgestrekt weiland links vol van runderen. Op het einde van de dreef ging het haaks linksaf aan het knooppunt 152, om korte tijd nadien nogmaals haaks links te kiezen. Bijna onmiddellijk gevolgd door een afslag naar rechts leidde een wandelweg ons doorheen een stukje bos en passeerden we het kleine Meiven. We bevonden ons inmiddess in het natuurgebied Trichelbroek. Via enkele zalig aanvoelende graswegen bereikten we tenslotte een smal wandelbrugje over de Grote Laak. We troffen er tevens het wandelpaaltje aan betreffende het knooppunt 326. Aan de overzijde van deze waterloop begaven we ons op het wandelpad langsheen de Grote Laak en volgden dit naar links. Vrij snel konden we ervaren dat dit gedeelte weinig werd bewandeld omwille van het reeds hoog opgeschoten gras, echter inzake schoonheid van de natuur daarom niet minder. Heel wat bochtenwerk later, verlieten we schuin rechts de oever van de Grote Laak, om door middel van een dreef uit te komen op de weg, Blaardonk, inmiddels knooppunt 325 bereikt. Hier ging het rechts de asfaltweg op.

Heel wat fietsers in beide richtingen negerend, volgden we een tijdje Blaardonk tussen de diverse weilanden. Gekomen in een haakse bocht naar rechts, net op de grens tussen Varendonk en Eindhout, konden we bezijden de weg nog even pauzeren teneinde even te denken aan de inwendige mens. Het was dan ook reeds 13:45 uur toen een duiker even fungeerde als zitbankje. Na de bocht veranderde de straatnaam in Trichelhoek, om er het knooppunt 157 voorbij te gaan. We stapten verder via Trichelhoek tot aan een Y-splitsing aan een Aveve tuincentrum. We namen de linkerweg, eveneens Trichelhoek om dan de eerste straat links in te gaan, de Netestraat. Op het einde van de straat, waar de verharding ophield te bestaan, kwamen we aan het knooppunt 52 op een kruispunt van grindwegen. We kozen de richting rechtdoor, via Huisbroek, om doorheen een boszone opnieuw te oever te bereiken van de Grote Nete. We begaven ons linksaf op het jaagpad tot het even verder gesitueerde knooppunt 53, waar we door middel van een vrij smal wandelbrugje de waterloop konden oversteken. Aan de overzijde konden we er even pauzeren op een zitbank en ondertussen tenvolle genieten van de natuur.

Omstreeks 14:30 uur begaven we ons opnieuw op weg en wandelden aan de overzijde van de Grote Nete in tegengestelde richting tot aan het volgende knooppunt 181. We verlieten er het jaagpad langs de Grote Nete naar links en wandelden op die manier langs de rechts gelegen Molenlaak, een vrij smalle waterloop. Gekomen aan de links gelegen Veestraat, hier nog een grasweg, namen we afscheid van de Molenlaak. Waar het gras overging in een brede grindweg, bogen we haaks rechtsaf en stapten richting Kalvarieberg. Een zanderig pad leidde langsheen een links gesitueerd bosgebied, waarna we wat aan hoogte wonnen. Het knooppunt 54 voorbij gegaan, wandelden we in een ruime bocht naar links omheen de Kalvarieberg om uit komen op een asfaltweg, de Kalvariebergstraat. We sloegen linksaf en kruisten nadien de Veestraat. Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder in de Sint-Gerebernusstraat, om er nog even een laatste eetpauze in te lassen omstreeks 15:45 uur aan een picknickbank naast de Sint-Dimpnakapel van Zammel. Na de laatste broodjes te hebben genuttigd, wandelden we verder via de Sint-Gerebernusstraat, voorbij het eerder reeds gemelde knooppunt 370, terug naar de kerk van Zammel. We eindigden dan ook omstreeks 16:20 uur deze zonnige wandeling na iets meer dan 14 km te hebben genoten van de prachtige natuur en de zomerse temperatuur die dag.”

499: Nijlen, Zaterdag 31 juli 2021, 14,843 km. (9962,34 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, met start in Nijlen en aankomst te Lier. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, bereikten we het station van Nijlen, alwaar we omstreeks 10:30 uur onze wandeling konden aanvangen. We verlieten bijgevolg het station en begaven ons rechtsaf op de N13, de J.E. Claeslaan welke overging in de Kesselsesteenweg, op zoek naar het eerste knooppunt van de dag. Na geruime tijd deze drukke weg te hebben gevolgd, konden we via de Goorstraat rechts, wat verder opnieuw rechts een doodlopende straat in, welke leidde naar de terreinen van KFC Nijlen. Tussen de diverse voetbalvelden door, konden we door middel van een soort kerkwegel de straat Loze Bareel betreden, om er rechts te kiezen naar de Boerderijstraat, hierbij opnieuw de spoorweg kruisend. De Boerderijstraat naar links opgaand, verlieten we deze aan de eerste straat rechts, de Grasstraat om uit te monden op de Koningsbaan, aan het eerste knooppunt van de dag, 37, behorende tot het wandelnetwerk Kempense Netevallei. Over vrij lange afstand begaven we ons linksaf op de Koningsbaan en passeerden er de knooppunten 38, 40 en 69 tot het kruispunt met de dwars gelegen Breugelhoevestraat. Hier kozen we haaks linksaf en volgden de weg tot aan het knooppunt 44, waar we gelukkig afscheid konden nemen van het verkeer. Net voorbij het grensbord Nijlen, konden we linksaf het bos in, een gedeelte van Het Goor, behorende tot het natuurreservaat De Kleine Netevallei. Een aangename doortocht via enkele smalle graspaden in Het Goor, liet ons enkele knooppunten voorbijgaan, welke dicht op elkaar volgden: 43, 61 en 65.

Aan dit laatste knooppunt hielden we de richting rechtdoor aan, om aldus de Lindekensbaan te kruisen, namelijk het verlengde van de Breugelhoevestraat, om aan de overzijde het Provinciaal Groendomein Kesselse Heide in te gaan, op weg naar het knooppunt 55. Via de grote parking betraden we de Kesselse Heide, om er vrijwel dadelijk het knooppunt 55 aan te treffen. We bogen er nagenoeg haaks rechtsaf, om er omstreeks 11:30 uur even te pauzeren op één van de picknickbanken en te genieten van een broodje. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht over de zanderige omgeving. Jammer genoeg was de bewolking een spelbreker. Na de inwendige mens te hebben voorzien, konden we op weg doorheen een gedeelte van de Kesselse Heide. Via onder andere het Heidepad, maakten we een ommetje doorheen dit rustige natuurgebied en vonden onderweg de knooppunten 54, 52, 56 en tot slot 59, ter hoogte van de uitgang van de Kesselse Heide, in de Vaerestraat. Door de Vaerestraat rechts op te gaan, kwamen we wat verder op het kruispunt met de Vogelzangstraat, die we links indraaiden. Op het einde bereikten we tenslotte het knooppunt 58 op het kruispunt met de Elzestraat. We sloegen haaks rechtsaf het doodlopende gedeelte in dat ons zou leiden naar de iets verder gelegen Kleine Nete, om er aan het knooppunt 57 het jaagpad op te gaan langs deze waterloop. We begaven ons linksaf op het jaagpad om dit echter over zowat 0,5 km te volgen en nadien het pad opnieuw te verlaten aan het knooppunt 74, via de Emblemsesteenweg links, ondertussen op het grondgebied van Ranst aangekomen.

Inmiddels de klok van 12:25 uur nabij, hielden we er even een korte drankpauze op het terras van brasserie ‘Het Badhuis’, vrij druk bezocht toen door vele wandelaars en fietsers. Na het lessen van de dorst ging het nog even verder via de Emblemsesteenweg om er aan het knooppunt 89, rechts een smal pad op te gaan dat leidde door de Beemden, eveneens een onderdeel van het natuurgebied De Kleine Netevallei. Het pad eindigde in de Beemdweg, net aan knooppunt 80. Een kort ommetje van bijna 1 km, via de Beemdweg, de Vredestraat en de Torenvenstraat, bracht ons langs de knooppunten 81, 68, 82 en tenslotte 69. We bevonden ons nu in de Steenbeemden, om ter hoogte van 69 haaks links te kiezen en een pad te volgen dwars doorheen dit natuurgebied. Eenmaal het einde van deze prachtige boszone bereikt, kwamen we uit in de Heidebloem aan het knooppunt 92. We begaven ons linksaf de openbare weg op, teneinde deze straat te bewandelen via de elkaar volgende knooppunten 95 en 96. Daar aangekomen op het kruispunt met de Kriekenstraat, kozen we linksaf en kruisten nogmaals de spoorweg. Niet ver er vandaan kwamen we op het kruispunt met de Marnixdreef die we rechtsaf indraaiden. We stapten voorbij de Begraafplaats Kloosterheide en hielden er even halt voor een korte picknick net aan de bushalte van het kerkhof. Een zitbankje in het bushokje gaf even een rustpauze, ondertussen reeds 14:00 uur voorbij.

Omwille van het storende verkeer op deze druk bereden weg, hielden we de rustpauze eerder kort en begaven ons even later aan de overzijde van de Marnixdreef in de Beatrijslaan. We konden nogmaals genieten van een stukje bos, gingen ditmaal onder de spoorweg door en kwamen uiteindelijk aan het knooppunt 94, tegenover het Kasteel Heidebloem. We begaven ons linksaf in eveneens de Beatrijslaan en wonnen iets aan hoogte, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te gaan. Over de brug daalden we opnieuw af via een fiets- en wandelpad en bereikten beneden het knooppunt 98. We draaiden links de Nazaretdreef in teneinde ditmaal onder de spoorweg door te gaan en troffen er het knooppunt 7 aan. Net daar hielden we omstreeks 14:30 uur een iets langere wandelpauze, vermits we overgingen tot het nuttigen van een drankje in Taverne ’t Oud Lier. Na even op adem te zijn gekomen volgden we nog een eindje de Nazaretdreef, om dan rechts het natuurgebied Nazareth in te wandelen, net aan het knooppunt 60. De doortocht doorheen dit gebied eindigde aan het andere einde op het jaagpad langs de Kleine Nete, tevens knooppunt 63. Het jaagpad naar links opgaand wandelden we voorbij het knooppunt 62, waarna het jaagpad eindigde aan het knooppunt 4 ter hoogte van de Sionbrug over de Kleine Nete. Via deze brug overschreden we de waterloop, om aan de overzijde rechtsaf verder te gaan op de Sionsvest, het wandelpad langs de andere oever.

Wat later gingen we het gekende Groot Spui voorbij aan het knooppunt 5, om vandaar verder de Lierse Stadsvesten te bewandelen tot aan het knooppunt 90. We kruisten er de Frederik Peltzerstraat en volgden aan de overkant van de weg verder de Stadsvesten tot het knooppunt 36, op het kruispunt met de Antwerpsestraat. Daar verlieten we de vesten en begaven ons rechtsaf naar het iets verder gelegen Leopoldplein tegenover het station van Lier. We eindigden dan ook deze wandeltocht omstreeks 16:00 uur na exact 14,843 km. We hadden er geluk om slechts vier minuten later een bus te kunnen nemen richting Mechelen. Al bij al een positieve noot er bovenop.”

498: Wetteren, Zaterdag 18 september 2021, 14,85 km. (9947,497 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Kalkense Meersen, met start en aankomst te Wetteren. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, bereikten we het station van Wetteren. De geplande start van de tocht bevond zich ter hoogte van het knooppunt 8, doch zover waren we nog niet. We begonnen met een korte aanlooproute vanaf het station, via het Stationsplein, de Stationsstraat en de Florimond Leirensstraat tot op de Markt van Wetteren. Daar namen we nog even de tijd omstreeks 11:05 uur voor een kopje koffie in café De Kroon. Even later gingen we op weg, op zoek naar de geplande wandelroute. We verlieten de Markt en wandelden rechts van de Sint-Gertrudiskerk via Rode Heuvel naar de brug over de Schelde, om aan te komen op de Scheldekaai, om zowat 11:20 uur. We draaiden er rechtsaf, teneinde het jaagpad te volgen langs de Schelde, op weg naar het eerste knooppunt 8. We passeerden een kunstwerk van de hand van Luc de Man uit 2019 en wandelden voorbij een begraafplaats van kloosterzusters, de achterkant van het Woonzorgcentrum Sint-Jozef en de A.S.Z. Campus Wetteren. Eenmaal het knooppunt aangetroffen verlieten we naar rechts het jaagpad om via de Legenweg uit te komen op de drukke N416, de Wegvoeringstraat. Aan de overzijde van de weg vonden we het knooppunt 7 aan de ingang van het Provinciaal Domein Den Blakken. We konden genieten van het mooi aangelegde park en trokken door een gedeelte van de Warandeduinen. Korte tijd later kruisten we een dwars gelegen wandelweg, de Lange Wegel aan het knooppunt 4.

Aan de overzijde ging het verder doorheen een gedeelte van de Warandeduinen, om dan tenslotte via de Paardenkerkhofstraat en de Sint-Annaweg, in een lange bocht naar links, opnieuw de Lange Wegel te betreden, ditmaal aan het knooppunt 6. Op die manier waren we het hele Provinciaal Domein rond gewandeld. Uiteindelijk verlieten we het domein naar rechts en begaven ons op de Lange Wegel, ditmaal openbare weg. Waar de straat tenslotte dood liep, konden we via een smal betegeld wandelpad verder en kruisten de Rijckerstraat. Aan de overzijde ging het via een vrij smal tegelpad langs de rand van een boomkwekerij tot we op het einde opnieuw de openbare weg aantroffen aan het knooppunt 3, Veldwegel. Over korte afstand volgden we de weg naar rechts, tot we de eerste veldweg links konden indraaien, eveneens Veldwegel, welke wat later overging in de Molenstraat. We kruisten de Ertbrugstraat en gingen aan de overzijde een grindweg op tussen de woningen. Tussen akkers en weilanden vorderden we via deze veldweg tot het pad uitmondde in de Stationsstraat, ondertussen op het grondgebied van Schellebelle. Tussen de bebouwing ging het deze straat links in, tot we in een bocht naar rechts, rechtdoor via een kerkwegel (Zwanewegel) de Stationsstraat konden verlaten. Via deze kerkwegel kruisten we de Hekkergemstraat en gingen aan de overzijde verder om op die manier het Dorp van Schellebelle te betreden. Een mooi plein, voorzien van de noodzakelijke horeca.

We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur een langere middagpauze op het terras van De Stenen Linde. Na deze drankpauze volgden we naar rechts het Dorp, tot we net vóór het Parochiehuis ’t Veer, linksaf konden gaan aan het knooppunt 1. Op die manier kwamen we aan de oever van de Schelde, om er na even te hebben gewacht, het water konden overvaren met de Belleboot. De overkant bereikt verkregen we een mooi zicht op de Sint-Jan Onthoofding kerk van Schellebelle. Tevens troffen we er het knooppunt 2 aan. We begaven ons over korte afstand naar rechts op het jaagpad, om net voorbij een slagboom haaks linksaf een grindpad op te gaan, naast een links gelegen waterloop. We betraden zo de Kalkense Meersen een prachtige groene zone. Even later, aan het knooppunt 4 verlieten we dit wandelpad schuin rechts, richting Natuurreservaat Wijmeers. Een smal wandelwegje leidde in de richting van een kleine boszone. Het pad mondde uit in de bocht van een bredere grindweg, de Grote Kouterstraat, welke we links indraaiden, aan het knooppunt 96. We troffen er dan ook de wit-rode tekens aan van de GR128. Enkele knooppunten welke dicht op elkaar volgden, met name 98, 92 en 95 leidden ons zowat in tegenwijzerzin doorheen dit natuurreservaat. Uiteindelijk kwamen we opnieuw uit op de brede grindweg naast de waterloop welke we aanvankelijk hadden gevolgd vanaf het veer.

Ditmaal wandelden we in tegenovergestelde richting naar het knooppunt 97, niet ver verwijderd van het knooppunt 4. Echter gekomen aan het knooppunt 97 verlieten we naar rechts de grindweg en daalden via een reeks trappen de dijk af om beneden de openbare weg te betreden, Aard. We volgden de weg naar links, maakten een haakse bocht naar rechts en verlieten op die manier het grondgebied van Uitbergen en betraden opnieuw Schellebelle. Via een brug gingen we de waterloop over, om op het einde van de weg, ter hoogte van een T-kruising, rechts aan te houden op een elementair verharde weg, de Dolomietweg, tussen uitgestrekte weiden. Een drietal haakse bochten later kwamen we op een dwars gelegen asfaltwegje, de Blokstraat, ter hoogte van het knooppunt 23. We begaven ons even naar rechts tot we uiteindelijk terecht kwamen aan een bocht van de Oude Schelde, net tegenover het knooppunt 24. We verlieten linksaf de Blokstraat en wandelden omheen een meander van de Oude Schelde, waarna we eindigden aan de Kalkenvaart. Via de Roerdompbrug staken we de Kalkenvaart over en sloegen linksaf op het jaagpad, juist aan het knooppunt 18. Vanaf daar volgden we het jaagpad, de Kalkenvaartweg tot we opnieuw de Schelde zouden bereiken, niet veraf van het veer van Schellebelle. Dus volgden op dit jaagpad de knooppunten 18, 19 en tenslotte 21. Eenmaal de oever van de Schelde aangetroffen, begaven we ons op het jaagpad, de Tragelweg, richting Wetteren.

We waren zowat 5 km verwijderd van de brug over de Schelde in Wetteren, dus konden we nog geruime tijd genieten van de najaarszon aan de oever van deze waterloop. Nadat we rechtsaf het jaagpad hadden betreden, ging het richting knooppunt 20, gevolgd door knooppunt 9. Eenmaal dit knooppunt voorbij, kregen we reeds zicht op de fiets- en wandelbrug over de Schelde en de hoger gelegen Sint-Gertrudiskerk. Even later, aan de bewuste brug gekomen, wachtte een hele reeks trappen om bovenop de brug te komen. We staken bijgevolg de Schelde over, om vervolgens via de Markt opnieuw de terugweg aan te vatten naar het station. We eindigden deze zonnige tocht doorheen af en toe mooi natuurgebied na 14,85 km, omstreeks 16:30 uur.”

497: Vencimont, Zaterdag 14 mei 2022, 17,1 km. (9932,647 km.)

“Een wandeling beschreven in de Dagstappergids Ardennen, deel 3, met start en aankomst te Vencimont. De totale wandelafstand bedraagt 17,1 km en is opgedeeld in twee lussen, waarbij lokale wandeltekens worden gevolgd. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt per wagen, konden we terecht op de parking ter hoogte van het gebouw van de dienst toerisme. De nabije horecazaak ‘Le Relais des 3 frères’ opende pas omstreeks 11:30 uur. Dus konden we vrijwel dadelijk beginnen aan de eerste wandellus omstreeks 10:15 uur. Na een blik op het monument ter ere van de slachtoffers van beide oorlogen en natuurlijk het bord met de aangegeven wandelroutes, gingen we op weg. De eerste wandellus was volledig aangegeven door middel van groene rechthoekjes, voorzien van het cijfer 11. Eenvoudiger kan het niet. We verlieten het plein naar links en begaven ons op de Rue Grande richting Sint-Lambertuskerk, om net vóór de kerk, verder de Rue Grande naar links te bewandelen. Dadelijk konden we beginnen aan een vrije lange beklimming om uit het dal en de woonkern te komen. Na een tijdje klimmen bereikten we een splitsing op de weg, waar we de rechtertak kozen, richting Vonêche, in plaats van Winnene. De Rue Grande veranderde er van naam in de Rue de Vonêche. Nog steeds aan hoogte winnend bereikten we wat later een rechts gelegen parallelweg, de Rue de la Ramée. We lieten stilaan de laatste woningen achter ons en verkregen ondertussen reeds prachtige vergezichten.

De Rue de la Ramée opgaand, was het nog steeds verder klimmen. Voorbij de laatste huizen verkregen we rechts akkerland en links enkele leegstaande en deels verwaarloosde vakantiehuisjes. Van het erbij horend speelplein bleef evenmin nog iets over. Zo te zien was dit vakantiepark niet langer in gebruik. Enkele van de huisjes waren zelfs dicht getimmerd, alhoewel het meubilair nog aanwezig bleek te zijn. We konden er even pauzeren aan een van de optrekjes om gebruik te maken van de zonnemelk, vermits ondertussen de zon al stevig voelbaar was. Op het einde van de Rue de la Ramée, kwamen we op de drukke Rue de Vonêche, die we slechts over vrij korte afstand naar rechts dienden te volgen. Vrijwel dadelijk konden we rechts de weg verlaten en beginnen aan het aangename wandelen doorheen het bos. Licht dalend verkregen we vooreerst een brede bosweg tussen vrij hoge eiken en later sparren. We kruisten een dwars gelegen bosweg en hielden dezelfde richting aan. Voor het eerst kregen we rechts een smal beekje te zien, de Ri d’Aursis, een zijbeek van de Houille. Steeds verder afdalend kwamen we aan een links gelegen rotsformatie, om er na een korte beklimming, nagenoeg haaks linksaf te draaien. Opnieuw ging het verder in dalende lijn, doorheen de vallei van de Houille, welke ondertussen rechts duidelijk zichtbaar was.

Het geluid van het stromend water en daarbij het gefluit van de vogels, maakte het parcours nog aangenamer om te bewandelen. Een smal kronkelend pad tussen boomwortels en stukken rots, leidde uiteindelijk naar het laagste punt van de vallei van de Houille. Daar aangekomen omstreeks 12:10 uur, namen we even tijd om te genieten van een hapje en een drankje en dit ter hoogte van het brugje over de Houille. Ondertussen was het genieten van het uitzicht over de snel stromende rivier en aangenaam vertoeven in de zon. Na een gezellige rustpauze staken we via het brugje de Houille over en begaven ons aan de overzijde rechtsaf op het wandelpad naast de Houille. Vanaf dit punt verkregen we tevens de wit-rode tekens van de GR126 als gids, welke we zouden volgen tot op het einde van de eerste wandellus. Langzaam verwijderden we ons van de Houille, tot we een Y-splitsing bereikten en er de laagste weg kozen naar rechts. In dalende lijn wandelden we verder om nogmaals, ditmaal via een betonnen brugje de Houille over te steken. Aan de overkant ging het ditmaal linksaf langsheen de Houille, waarna de rivier zich verder verwijderde. We zetten onze wandeling verder doorheen een soort dreef en passeerden een oude steengroeve en de plaats van de voormalige watermolen van Vencimont.

Op het einde van de dreef verkregen we opnieuw asfalt onder de schoenen en kwamen terecht tussen de eerste woningen van Vencimont. Via deze Rue du Moulin daalden we tenslotte af richting plein waar we voordien waren van start gegaan. Onze klok gaf ondertussen 13:10 uur aan, tijd om ditmaal even te verpozen op het terras van ‘Le Relais des 3 frères’, nu wel reeds geopend en vooral druk bezet door Vlaamse wandelaars. Na deze pauze konden we beginnen aan de tweede wandellus, waarbij we voor een groot gedeelte verder de wit-rode tekens van de GR126 zouden volgen, alsook de blauwe driehoekjes voorzien van het cijfer 13. We begaven ons bijgevolg linksaf en begonnen aan de beklimming van de Rue de Bernonsart. Reeds heel wat aan hoogte gewonnen, kwamen we ter hoogte van een splitsing, om er links af te dalen naar de Rue de la Pichelotte, welke nagenoeg dadelijk overging in een grindweg, om er opnieuw het bos in te gaan. We wandelden zowat over vlak terrein, met links de vallei van de Houille. Even later kwamen we aan het baken ‘La Pichelotte, 280 m’, alwaar de weg zich splitste. We draaiden er rechtsaf en andermaal klommen we verder weg uit het dal, met ditmaal links de vallei van de Ri du Pré Lagasse, een zijbeek van de Houille. De bosweg leidde tenslotte naar een vijfsprong, waar we even overgingen tot een korte wandelpauze en het nuttigen van een rijsttaartje, inmiddels 14:30 uur nabij.

Voorzien van opnieuw wat energie begaven we ons vanaf deze vijfsprong op de tweede weg links, zij het eerder een smal bospad dat dalend verliep naar een klein zijbeekje van de eerder genoemde Ri du Pré Lagasse. Via enkele stapstenen ging het het water over om uit te komen op een dwars gelegen bredere bosweg. Daar kozen we de richting rechtsaf en kregen vrijwel dadelijk een steile klim te verwerken. We stapten voorbij een slagboom en kwamen terecht in het Forêt Domaniale de Sevry, nog steeds aan hoogte winnend. Even verder ging het op een dwarsweg naar links en stapten we vrijwel op vlak terrein op een brede grindweg. We troffen er een zitbank aan, waar we even konden genieten van het uitzicht over de vallei. Ondertussen voelden we goed hoe sterk de zon brandde. Na nogmaals wat zonnemelk te hebben gebruikt, volgden we nog wat hetzelfde pad, tot aan de tweede zijweg rechts, welke bestond uit asfalt. Op dit moment verlieten we het traject van de GR126, welke rechtdoor verder verliep. Wie had gedacht dat het klimmen achter de rug was, die was eraan voor de moeite. Pas nu voelden we dadelijk hoe steil deze asfaltweg ons doorheen het bos van Sevry zou leiden. Na zowat 800 m klimmen maakte de weg een bocht naar rechts en steeg nog wat verder tot we voorbij een slagboom terecht kwamen op een dwarsweg.

Tussen het reeds hoog opgeschoten gras troffen we een simpele zitbank aan, toch nuttig om na de felle inspanning even te bekomen en vooral de dorst te lessen. Eigenlijk was het ergste achter de rug, vermits we het hoogste punt hadden bereikt in het Forêt Domaniale de Sevry. Door de dwarsweg naar rechts op te gaan, wandelden we min of meer op vlak terrein, met af en toe een korte beklimming of afdaling, tot we uiteindelijk opnieuw het Forêt verlieten. Via een bredere grindweg daalden we matig verder tot aan een viersprong, om er gewoon rechtdoor verder te stappen, ditmaal fors dalend over af en toe grotere keien. Stilaan verlieten we het bos en bereikten een verharde weg, om er de eerste woningen van Vencimont aan te treffen. Ook langs deze Rue de la Chavée ging het af en toe flink bergaf tussen akkerland en nieuwbouw. Heel wat lager maakte de weg een haakse bocht naar rechts en daar hielden we even halt om de Sint-Antoniuskapel met bijhorend missiekruis even van nabij te bekijken. Jammer genoeg was de kapel zelf niet toegankelijk. Verder de weg volgend, daalden we tussen de bewoning door af naar het centrum van Vencimont, alwaar we omstreeks 17:10 uur de parking bereikten, meteen het einde van een prachtige en vooral zonnige wandeldag.”

496: Mol, Zaterdag 23 april 2022, 17,5 km. (9915,547 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot diverse wandelnetwerken: Kempense Meren, Grote Netewoud en Mol. De tocht ging van start ter hoogte van het station van Mol en zou uiteindelijk eindigen aan het station van Geel. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we om even na 11:00 uur van start gaan ter hoogte van het knooppunt 1 behorende tot het wandelnetwerk Kempense Meren. Bijgevolg verlieten we het Statieplein naar rechts via de N18 of beter gezegd de Statiestraat. Tussen tal van winkelende klanten ging het begin van onze wandeling letterlijk doorheen een van de winkelstraten van Mol. Op het einde mondde de N18 uit op Laar, de N103, welke we over korte afstand naar rechts zouden bewandelen. Aan de overzijde konden we de drukke weg verlaten via de eerste straat links, de Hofstraat. Kort erna overschreden we via een brugje de Molse Nete en vonden het knooppunt 85, van het wandelnetwerk Grote Netewoud. Net na de brug ging het rechtsaf op de Wandelweg, naast de Molse Nete, waar we een gedeelte volgden van de Streek-GR Mol-Om. Enkele fraaie brugjes leidden van de Wandelweg naar tuintjes aan de overkant van de waterloop. We passeerden voorbij het Wolwashuisje en kwamen even verder terecht in een mooi buurtpark, het Moldersbok. We namen er alvast even de tijd de fraaie omgeving te bekijken. Voorbij het park kruisten we de openbare weg, de Molderdijk, om aan de overzijde een verhard wandelpad in te gaan, dat leidde naar de erachter gelegen Randparking De Nete.

Via deze parking kwamen we uit in de Rivierstraat en stapten we voorbij het Sportpark Den Uyt. We kruisten de Rode-Kruislaan en volgden aan de overzijde via de De Biststraat doorheen een woonzone naar opnieuw de N103, ondertussen Nieuwstraat genaamd. Een stukje drukke weg naar links was het resultaat, tot we linksaf konden in de Beemdenstraat, een smalle weg tussen twee woningen, om nadien de eerste straat rechts te kiezen, de Beekstraat. Op het einde van de weg kruisten we de Borgerhoutsendijk en begaven ons aan de overzijde op een smalle wegel langs een stukje bos. Een klein ommetje via de Hooistraat en de Polderstraat bracht ons op een smalle grindweg welke ons liet genieten van de doortocht van het Natuurreservaat Nete vallei Mol – Ezaart. Een prachtig stukje ongerepte natuur en vooral blakend in het zonlicht. We overschreden er nogmaals via een brugje de Molse Nete. Eenmaal doorheen deze zone mondde het wandelpad uit op de Sint-Janstraat, parallel aan de N71, de Zuiderring. Opnieuw het lawaai van druk verkeer. We dienden hier de Sint-Janstraat over een afstand naar links te volgen, tot we aan de verkeerslichten de Zuiderring konden dwarsen. Veilig aan de overzijde beland, ging onze wandeling vooreerst via de Borgerhoutsendijk tot we links de Slachthuisstraat konden indraaien, hierbij het knooppunt 82 aantreffend.

Zowat halverwege de straat konden we even pauzeren omstreeks 12:25 uur op het terras van café Bonte Os. Een kopje koffie aan een zeer democratische prijs werd gesmaakt. Terug op weg ging het via de Slachthuisstraat tot aan het kruispunt met de Meerhoutsebaan, teneinde deze naar rechts op te gaan. Op het einde kwamen we aan het kruispunt met de N110, Borgerhoutsendijk, om deze over korte afstand rechts te bewandelen, voorbij het opvallende Circus Casino. Aan de overzijde van deze drukke weg konden we linksaf in de doodlopende Dasstraat, welke ons het bos inleidde. Vrij vlug bereikten we voorbij dit eerste stukje bos de Jachtstraat, de fiets-en wandelweg naast de Zuiderring. Hier draaiden we links de smalle weg op en vonden er dadelijk een picknickbank omstreeks 13:05 uur. Enkele boterhammen, gevuld met homemade omelet smaakte naar behoren. Over korte afstand ging het nog even verder via de Jachtstraat, om dan aan het knooppunt 81, behorende tot het wandelnetwerk Mol, opnieuw links het bos in te gaan. Een infobord leerde dat we ons bevonden in het Gebied Volmolen. Een smal zanderig paadje, bezaaid met dennenappels, leidde ons doorheen dit mooie bosgebied naar het knooppunt 54, opnieuw deel uitmakend van het wandelnetwerk Grote Netewoud. Haaks rechtsaf ging het verder op dezelfde zanderige bosweg.

Op het einde van het prachtige bos, kwamen we terecht in de Windmolenstraat, welke ons opnieuw naar rechts liet wandelen tot aan de Zuiderring, om daar zowat linksomkeer te maken via de Slagmolenstraat. Een eindje verder konden we de weg naar rechts verlaten via een grindweg, de Spinstersstraat. Waar de bebouwing begon, veranderde de weg in asfalt. Op het einde van de straat draaiden we rechts de Weversstraat in. Enkele honderden meters verder konden we linksaf in de Veltjensstraat, waar we links een wegwijzer bemerkten met het opschrift ’t Belshof. Misschien de kans op een kopje koffie? Ondertussen waren we dan ook het knooppunt 53 voorbij gegaan, gevolgd door knooppunt 51 in de nabijheid. Eenmaal dit knooppunt voorbij kwamen we aan het links gelegen ’t Belshof om 14:20 uur. We vonden een plekje op het buitenterras en namen er de tijd om te genieten van een lekkere ijscoupe. Maatje opteerde voor de aardbeien, wij hielden het bij de versie met advocaat. Na te hebben genoten van deze koele lekkernij, wandelden we verder doorheen de Veltjensstraat, tussen akkers en weilanden. Naarmate we het centrum naderden van Bel, ging de Veltjensstraat over in de Sint-Antoniusstraat. Op die manier kwamen we in het centrum van Bel terecht, tegenover de Sint-Lambertuskerk. We volgden de hoofweg doorheen het dorp, Bel, naar rechts om er dadelijk het knooppunt 49 te vinden. Amper 100 m verder bemerkten we reeds het knooppunt 54.

Tussen de woningen begaven we ons rechtsaf op een smal kerkpaadje dat toegang gaf tot de erachter gelegen Pastorijstraat, die we rechts opgingen. Op het einde ging het scherp naar links via Bruul om kort daarna rechts de onverharde Sint-Antoniusstraat te kiezen. Weldra ging het haaks linksaf via een smalle wandelweg, doorheen een klein perceel bos, om tenslotte uit te komen in de dwars gelegen Zavelstraat, eveneens een elementaire grindweg, zo het knooppunt 57 aangetroffen. We volgden de Zavelstraat rechtsaf, kruisten nadien de drukke N71, de Molseweg, om aan de overzijde verder te gaan via Busser, een andere grindweg. Vrij vlug maakte het pad een bocht naar links, om op die manier evenwijdig te stappen aan de Molseweg. Stilaan bochtte het pad naar links om uit te komen op de Molseweg. Over vrij korte afstand ging het naar rechts, om vervolgens de rechts gelegen Keulsekarstraat in te gaan, dit ter hoogte van het knooppunt 58. Deze grindweg verliep vooreerst tussen akkers en weiden, vervolgens doorheen een stukje bos, om nadien evenwijdig te verlopen aan de Molse Nete. Net vóór een klein brugje over de Molse Nete, konden we nog even pauzeren aan de oever van deze waterloop, om dan stilaan het centrum van Geel te betreden.

Via de Keulsekarstraat kruisten we dan Kiervermont om aan de overzijde Tweeboomkes in te gaan. Een eindje deze straat ingewandeld kwamen we aan het Geel War Cemetery, alwaar we natuurlijk uitgebreid de tijd namen deze begraafplaats te bezoeken. Aan de muur van de begraafplaats stond een herdenkingsplaat ter ere van de bemanning van een Lancaster, welke neerstortte in de nacht van 11/12 april 1944 te Kievermont. Na dit onverwacht bezoek gingen we verder via Tweeboomkes, welke een kruispunt verder veranderde in Stalpaart. Op het einde bereikten we een grasplein waarop we de Sint-Dimpnakapel Groenenheuvel aantroffen. Een bezoekje aan de kapel mocht vanzelfsprekend niet ontbreken. Stilaan kwamen we in het echte centrum van Geel terecht en kregen we dan ook woonstraten te verwerken. Via Groenenheuvel ging de wandeling verder door de Burgstraat, Logen, Gasthuisblok, Gansakker, Antwerpsedries, Kanunnikenblok, Fabriekstraat en Rozendaal. Daar vonden we tenslotte knooppunt 60, in de onmiddellijke nabijheid van het station van Geel, inmiddels de klok van 17:30 uur voorbij. Even later konden we de terugreis aanvangen na 17,5 km te hebben afgelegd tussen Mol en Geel.”