570: Mechelen, Zaterdag 19 januari 2019, 17,594 km. (11.142,155 km.)

“Lang geleden maakten we een korte wandeling, in de nabijheid van onze woonplaats. Op een winterse koude, doch zonnige zaterdag, besloten we even op verkenning te gaan in het Zennebeemdenbos. Dit gebied kwam de afgelopen jaren in de kijker, omwille van de plannen voor de bouw van een zwemparadijs. Dat de buurt bezwaar maakte, bleek al snel duidelijk. Men was niet echt opgezet met de plannen voor een nieuw Plopsaqua. Tot op de dag van vandaag, na herhaaldelijke wijzigingen van de plannen, nog altijd geen eerste spadesteek in de grond.

Vermits we een behoorlijk eind wonen van het reeds vermelde bos, begaven we ons vanuit onze woonplaats vooreerst in de richting van de Leuvense Vaart, die we geruime tijd bewandelden via het ernaast gelegen jaagpad, om nadien het pad te verlaten, richting Zennebeemdenbos. De zogenaamde Zennebeemden is een oud en bijzonder vochtig gebied dat zich eeuwenlang heeft ontwikkeld op de oevers van de Zenne. Getuige daarvan zijn de oude landschapselementen en houtkanten die al terug te vinden zijn op historische kaarten uit de 18e eeuw. Heel lang werd het gebruikt als productiebos, waar de hoge, oude populieren stille getuigen van zijn. Rond 1970 werd het noordelijke deel tijdelijk gerooid en als werkplaats gebruikt tijdens de aanleg van de E19 snelweg.  Nadien werd dit teruggegeven aan de natuur waardoor we er een relatief jong bos vinden met pioniersvegetatie op begroeide zandruggen. Het gebied maakt een belangrijke groene verbinding tussen de Barebeek- en Zennevallei en de andere Mechelse natuurgebieden rond de Dijle en de Leuvense Vaart.

Na te hebben genoten van de smalle wandelpaadjes doorheen het bos, bereikten we het nabij gelegen Technopolis, om dan via enkele verkeersarme wegen, opnieuw huiswaarts te stappen.”

445: Mechelen, Zaterdag 02 mei 2020, 19,360 km. (9029,878 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling in de buurt van onze woonplaats, Mechelen. We gingen dan ook ten huize van start omstreeks 09:20 uur, teneinde ons te begeven naar het Vrijbroekpark, alwaar we verder zouden wandelen via knooppunten. Onze wandeling begon dan ook met een aanlooproute van zowat 2,518 km richting knooppunt 258 van het wandelnetwerk Rivierenland. Vooreerst begonnen we met het bewandelen van enkele woonstraten: Winketkaai, Spreeuwenhuisstraat, Zijpestraat, Polderstraat en Koolstraat om zo de Auwegemvaart te bereiken, zijnde het jaagpad langs de Leuvense Vaart. We hielden er links aan en stapten in de richting van de Plaisancebrug, om er de Leuvense Vaart over te steken. Via de Ridder Dessainlaan vervolgens kwamen we nadien terecht in het Vrijbroekpark en troffen er het knooppunt 258 aan. Op weg naar het volgende knooppunt, 187, stapten we een tijdje doorheen het park en konden er even van nabij de Rozentuin, de Dahliatuin en de Rusttuin bekijken. Na een ommetje langsheen het Vrijbroekhof ging onze route verder langsheen de grote waterplas en de ernaast gelegen Vrijbroekloop. We troffen er omstreeks 10:20 uur een schuilhut aan, net op tijd toen we werden overvallen door een enorme hagelbui. We namen dan maar even de tijd ondertussen een hapje te eten.

Nadat de bui was vertrokken konden we opnieuw op weg. We verlieten even verder het Vrijbroekpark en mondden uit op de Uitmolenweg, welke we naar rechts volgden tot aan het viaduct van de E19 ter hoogte van de Stuivenbergbaan. We draaiden linksaf, gingen onder de E19 door en wandelden verder door de Stuivenbergbaan, om er de knooppunten 126, 125 en 127 te passeren. Gekomen aan het laatst vermelde knooppunt, bevonden we ons aan het begin van het Natuurreservaat Robbroek. Op deze splitsing van veldwegen kozen we links een smal wandelpad, de Warandestraat, welke kronkelend verliep tussen akkers en weilanden. Ondertussen troffen we het knooppunt 128 aan, om er dezelfde richting, rechtdoor aan te houden. Uiteindelijk bereikten we wat verder opnieuw min of meer de bewoonde wereld, toen de Warandestraat eindigde ter hoogte van de Leestsesteenweg, zijnde aan het knooppunt 66. We gingen over korte afstand even linksaf tot aan het knooppunt 65 om daar rechts het Vorendonkstraatje te kiezen. Dit smalle kronkelende betonbaantje bracht ons geruime tijd later tot aan de drukke Gentsesteenweg, om er net voor het knooppunt 81 te vinden op de Mechelbaan. De Gentsesteenweg even naar links opgaand, troffen we reeds het volgende knooppunt 275 aan ter hoogte van de brug over de Zenne.

We verlieten de steenweg naar rechts en begaven ons op het jaagpad langs de Zenne, richting knooppunt 77. We wandelden op die manier voorbij het links gelegen Heffen aan de overzijde van de Zenne. Toen we korte tijd later het knooppunt 77 aantroffen, verlieten we het jaagpad en daalden naar rechts af om ons te begeven in het Natuurreservaat Den Battelaer. Via tal van smalle paadjes, af en toe vrij modderig, trokken we doorheen dit unieke natuurgebied, om tenslotte aan het knooppunt 80, links af te draaien. Opnieuw verkregen we enkele smalle paadjes, om even later het jaagpad te betreden langs de Leuvense Vaart, met name de Thiebroekvaart, tevens knooppunt 163. Op het jaagpad sloegen we linksaf om vervolgens verder te wandelen richting Zennegat. We dienden dan ook het jaagpad te volgen, langs het links en lager gelegen Natuurreservaat, om nadien aan het knooppunt 79 het jaagpad te verlaten. We gingen links om nogmaals doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Den Battelaer te wandelen, tot aan het jaagpad, opnieuw langs de Zenne. We troffen er dan ook het knooppunt 78 aan. Ditmaal het jaagpad naar rechts geruime tijd bewandelend, kwamen we tenslotte aan het Zennegat, om er aan het knooppunt 85 rechtsaf te gaan.

We staken via de brug de Leuvense Vaart over en hielden de richting rechtdoor aan, teneinde door middel van de Zennegatvaart, het jaagpad te vinden langsheen de Dijle. Nogmaals rechtsaf op het jaagpad leidde ons langzaam maar zeker terug huiswaarts. We passeerden even voorbij het overstromingsgebied nog even het knooppunt 132, om wat verder nogmaals onder de E19 door te gaan. Op het einde van het jaagpad aangekomen bevonden we ons terug op de Winketkaai en bereikten dan ook omstreeks 15:30 uur het einde van deze eerder korte wandeling in tijden van… We sloten deze wandeling af na exact 22161 stappen, goed voor 19,360 km.”

443: Mechelen, Zaterdag 25 april 2020, 22,86 km. (8992,818 km.)

“Ook tijdens de maand april werden we nog steeds beperkt in onze vrijheid, omwille van Corona. Er werd dan ook besloten om te wandelen in de onmiddellijke omgeving van de woonplaats, vermits verre verplaatsingen niet werden toegestaan. We gingen dan ook, voorzien van mondvoorraad van start ten huize omstreeks 09:30 uur. Voorlopig dienden we genoegen te nemen met veel bewolking, gelukkig zouden we tijdens het verloop van de wandeltocht de zon te zien krijgen. Vanaf de Winketkaai begonnen we aan onze dagtocht richting sporthal, teneinde daar het jaagpad langs de Dijle te betreden. Nog vroeg in de ochtend was het opvallend rustig langs de oever van de Dijle. We gingen onder de E19 door en bevonden ons daar reeds op een gedeelte van het wandelnetwerk Rivierenland. Tevens kregen we de bordjes te zien dat we even de Stedenroute volgden, een fietsomloop. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’ verlieten we even het jaagpad en kwamen terecht op de Hoge Weg, ongeveer aan het knooppunt 132. We begaven ons naar links via de openbare weg, om korte tijd later de Leuvense Vaart te bereiken, ter hoogte van het knooppunt 88. Na het beklimmen van de dijk, begaven we ons op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, de Zennegatvaart, naar rechts, richting Zennegat. We wandelden op die manier voorbij het rechts gelegen Overstromingsgebied Zennegat.

Eenmaal het Zennegat aangetroffen, hielden we er omstreeks 10:00 uur even pauze ter hoogte van een picknicktafel, voor het nuttigen van een laattijdig ontbijt. Na het oversteken van de Leuvense Vaart, gevolgd door de oversteek van de Zenne, dit via de Thiebroekvaart en de knooppunten 87, 86 en 85, kwamen we terecht op het jaagpad aan de overzijde van de Zenne, de Rupeldijk. We kozen de richting links en begaven ons richting Leest, een heel eind verder langs de oever van de Zenne. We wandelden later voorbij het centrum van het dorp Heffen en staken net daar voorbij de Steenweg op Blaasveld over aan het knooppunt 76. Aan de overzijde van de weg volgden we nog steeds het jaagpad langs de Zenne. Omstreeks 12:00 uur troffen we een volgende picknicktafel aan ter hoogte van de volgende brug over de Zenne, met name aan de Leestsesteenweg, ondertussen aangeland aan het knooppunt 273. We waren trouwens niet de enige die daar even halt hielden om een hapje te eten. Inmiddels was de zon verschenen en dat voelde heel wat aangenamer om te wandelen. Na een wat langere pauze, gingen we terug op weg en volgden verder rechtdoor nog steeds de Rupeldijk.

Toen we het knooppunt 61 hadden gevonden, verlieten we tenslotte het jaagpad langs de Zenne en daalden naar rechts af op een veldweg, welke leidde langs de rand van een stukje bos. Amper dit knooppunt voorbij troffen we reeds het volgende aan, met name 60, waar we even konden verpozen op een zitbankje, genietend van de lentezon. Aan dit knooppunt van veldwegen, kozen we vervolgens linksaf en begaven ons op een lijnrechte veldweg naar het knooppunt 48, via de zogeheten Kasteelweg. Op die manier kwamen we nadien terecht in het centrum van Hombeek. Via de Locquetstraat en nadien Hombekerkouter betraden we de drukke Mechelseweg. We sloegen linksaf en stapten via het trottoir naar het knooppunt 49, gesitueerd aan de brug over de Zenne. We gingen er rechtsaf op het jaagpad langs de Zenne en wandelden via een tunneltje onder spoorweg door. Voorbij de sporen kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 185 ter hoogte van de Eglegemvijver. We gingen verder rechtdoor teneinde de oever van de vijver te bewandelen. Omstreeks 14:00 uur genoten we nog van een korte picknick aan de oever van deze waterplas. Via de knooppunten 817, 184, 52 en tot slot opnieuw 185, waren we omheen de volledige Eglegemvijver gegaan. Hierbij uiteraard genietend van de lentezon.

Toen we opnieuw aan het begin van de vijver waren gekomen, wandelden we terug langs het jaagpad aan de Zenne, naar het knooppunt 49 ter hoogte van de brug over de Zenne. We draaiden rechtsaf de Mechelseweg op, staken de Zenne over en gingen onder de autosnelweg E19 door. Net voorbij het viaduct, ging het naar links op de Uilmolenweg. Deze drukke baan konden we gelukkig bewandelen via het afgescheiden fietspad links van de weg. Even verder kruisten we de Stuivenbergbaan en stapten tot op het einde, om er aan te komen ter hoogte van de Leuvense Vaart. Linksaf op de Stuivenbergvaart volgden we het trottoir tot aan het knooppunt 131 ter hoogte van de Battelbrug. We staken de vaart over en gingen via de dorpskern van Battel in de richting van het jaagpad langs de Dijle. Daar aangekomen draaiden we rechtsaf en gingen via het jaagpad richting thuishaven. Een zonnige wandeldag eindigde dan ook omstreeks 16:30 uur na 30080 stappen, goed voor 22,86 km.”

442: Mechelen, Zondag 12 april 2020, 14,461 km. (8969,958 km.)

“Wandelen op een zonnige zondagochtend, meer nog, stappen op een feestdag. Met de paashaas in het land maakten we opnieuw een wandeling in de omgeving, vermits de maatregelen met betrekking tot Corona, geen andere verdere bestemming toelieten. Dus gingen we omstreeks 10:00 uur ten huize van start voor een eerder kortere wandeltocht. We hadden dan ook de bedoeling om over langere afstand te wandelen langs de Leuvense Vaart, gelet op het feit, dat we de oevers van de Zenne, de Dijle en de Nete ondertussen al wat hadden verkend. Via enkele woonstraten, met name de Winketkaai, de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat en de Polderstraat, bereikten we de drukke Battelsesteenweg in Mechelen. Aan de overzijde gingen we verder via de Koolstraat om op het einde het jaagpad aan te treffen langs de Leuvense Vaart, met name Auwegemvaart. We beklommen vooreerst de dijk en begaven ons nadien naar links, richting Plaisancebrug. We kruisten er de Brusselsepoortstraat om aan de overzijde onze tocht verder te zetten op de Vaartdijk. Wat verder gingen we onder het viaduct van de N1, de Postzegellaan door, gevolgd door het spoorwegviaduct. Nadien ging de weg over in de Hanswijkvaart, waar we nog altijd dezelfde richting volgden, links van de Leuvense Vaart.

We passeerden de jachthaven van Coloma, waar we konden vaststellen dat sommige jachten niet echt meer die titel verdienen. Links van de weg, ter hoogte van de Motstraat, troffen we een astronaut aan op het terrein van het bedrijf Gemaco America. In feite moeten we bekennen dat het hier ging om een kunststof exemplaar. Voorzien van nog steeds een warmte gevende lentezon, gingen we steeds maar verder rechtdoor. Uiteindelijk ging even later de Hanswijkvaart over in Muizenvaart, een aanwijzing dat we stilaan het grondgebied van Muizen betraden. Heel bekend is daar vanzelfsprekend de Zoo Planckendael. Toen we deze site voorbij wandelden, kregen we dan ook links, maar dan lager gelegen, de eerste dieren te zien. Enkele ooievaars, hoog op hun nest en wat verder een kolonie rose flamingos. Jammer genoeg waren de overige bewoners van de zoo niet te zien vanop het jaagpad. Toen we de zoo waren voorbij gegaan, konden we wat verder op een zitbank bezijden het jaagpad omstreeks 11:00 uur even genieten van een broodje onderweg. Ondertussen vaak letterljk aangestaard door tal van fietsers. Na deze eetpauze stapten we nog wat verder in dezelfde richting.

Op het einde gekomen van de Muizenvaart kwamen we aan het kruispunt met de Trianonlaan, ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. In normale omstandigheden konden we daar even verpozen op het terras van ’t Stamkroegske, jammer genoeg omwille van Corona dicht. Aan de overzijde van de weg stond een brughuisje en daar konden we even plaats nemen om, inmiddels het middaguur genaderd, te denken aan de inwendige mens en natuurlijk de dorst te lessen. Na te hebben genoten van deze zonnige picknick, gingen we rechts de brug over, om vervolgens het jaagpad naar rechts te kiezen, op de andere oever van de Leuvense Vaart. We kozen dus opnieuw richting Mechelen. We bevonden ons thans op de Vaartdijk. Een boom, getooid met enkele knuffels van beren, zorgde even voor een korte verpozing. Even later, ter hoogte van de links gelegen Prinsenveldstraat, een opvallend verkeersbord ‘Paaltjes’. Inderdaad, enkele paaltjes verhinderden het soort verkeer dat op een jaagpad niet thuis hoort. Misschien dienden we daarover even na te denken, of er althans over te praten? Dat kon vrijwel onmiddellijk, aangezien we enkele meters verder de ‘Babbelbank’ aantroffen. In elk geval een plekje om even te pauzeren.

We gingen nogmaals onder een spoorlijn door om nog steeds de Vaartdijk te bewandelen. Stilaan naderden we opnieuw het centrum van de stad. Na een hele tijd de Vaartdijk te hebben gevolgd, kwamen we nadien in het verlengde daarvan op de Geerdegemvaart. Zo ging onze wandeling verder tot we opnieuw onder enkele viaducten dienden door te gaan, het spoorwegviaduct en de Postzegellaan. Nog steeds de Geerdegemvaart verder in dezelfde richting bewandelend, bereikten we uiteindelijk opnieuw de Plaisancebrug. We waren terug op het punt waar we voorheen op de dag waren langs gekomen. We kozen dan zowat dezelfde weg als vroeger teneinde onze woonplaats te vervoegen. We arriveerden dan ook even na 14:00 uur ten huize na een eerder korte tocht van 14,461 km, goed voor 19028 stappen.”

441: Mechelen, Zaterdag 04 april 2020, 21,681 km. (8955,497 km.)

“Nog steeds geplaagd door de maatregelen inzake Corona, ook ditmaal een wandeling met start en aankomst in Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:00 uur van start ten huize, voorzien van een aangename lentezon en begaven ons via de Winketkaai en vervolgens de Dijle naar de Haverwerf. Ter hoogte van het Lamot Congres- en Erfgoedcentrum daalden we af naar het houten Dijlepad langs de Dijle en volgden dit tot op het einde. We verlieten het Dijlepad, staken via de brug de Dijle over om nadien rechts de Kruidtuin in te gaan. Via een aangenaam grindpad wandelden we doorheen dit stukje groen in de stad, om aan het andere uiteinde de drukke Zandpoortvest te bereiken. We staken nogmaals de Dijle over en begaven ons naar links terug op het Dijlepad. We stapten onder enkele spoorwegbruggen door om verder langs de Dijle te wandelen. Met een blik achterom op de Hanswijkbasiliek, verlieten we langzaam maar zeker het centrum van de stad. Inmiddels hadden we al enkele tekens bemerkt van lokale wandel- en fietsroutes, met name de LF2 Stedenroute en de Streek-GR Dijleland. Nagenoeg op het einde van het Dijlepad, ter hoogte van de Sluis aan Nekkerspoel-Borcht, hielden we rechts en maakten een bocht om het jaagpad te betreden naast de Dijle. We troffen er een picknickbank aan omstreeks 09:50 uur, tijd om alvast in het zonnetje te genieten van een ontbijt.

Even later gingen we opnieuw op weg teneinde het jaagpad te bewandelen. Aan de overzijde van de Dijle konden we de Nekker bekijken, gevolgd door het Mechels Broek. Talrijke bochten op het jaagpad volgden het verloop van de Dijle. Rechts wandelden we voorbij de kerk Sint-Lambertus van Muizen, min of meer verscholen achter de bomen. Even voorbij de kerk kreeg het jaagpad een naam, de Dijleberg, welke leidde naar de Brugstraat ter hoogte van de brug over de Dijle. Via enkele trapjes verlieten we de Dijleberg en kruisten de Brugstraat, om aan de overzijde opnieuw af te dalen naar het jaagpad langs de Dijle, ditmaal Neerstraat. Waar de straat een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor verder op het jaagpad. We verlieten er even het tot nu toe bewandelde asfalt en gingen verder via een grindweg. Opnieuw waren we vertrokken om over lange afstand te genieten van de natuur om ons heen. Akkers en weilanden gingen aan het oog voorbij en her en der kon de voorjaarsbloei worden aangetroffen. Toen we zowat 8,7 km waren gevorderd, met vooral de Dijle links als blikvanger, troffen we even voorbij de rechts gelegen veldweg (Dijk) op het jaagpad een wandelboom aan. We konden er waarnemen dat we de voorbije kilometers hadden genoten van het traject van de Streek-GR Dijleland, alsook van de GR12.

We bevonden er ons trouwens ter hoogte van het fietsknooppunt 65 en verder konden we zien dat we ons even later zouden begeven op het Wandelnetwerk Demer en Dijle. Een bordje dat we even later richting knooppunt 24 zouden gaan, trok even de aandacht. Inmiddels waren we ook toe aan een hapje, vermits we de klok van 11:30 uur net voorbij waren. Dus maar even een boterhammetje ter hoogte van de GR-wandelboom. Na te hebben gedacht aan de inwendige mens, ging onze wandeling verder langs het jaagpad. Opnieuw langs de talrijke meanders van de rivier stapten we onder een aangenaam zonnetje verder tot aan de brug over de Dijle in Rijmenam. We kwamen dan ook aan de Brugstraat welke we links opgingen teneinde de Dijle over te steken. Aan de overzijde van de brug vonden we een nieuwe zitbank en daar konden we omstreeks 12:20 uur even genieten van een stukje banaan en vooral overgaan tot het lessen van de dorst. Er heerste aldaar heel druk autoverkeer, alsook konden we tal van fietsers bemerken die langs de Dijle hun weg vervolgden. Na deze onderbreking kozen we de richting huiswaarts, met andere woorden, we betraden opnieuw het jaagpad, ditmaal op de andere oever en richting Mechelen.

We kregen vrijwel meteen enkele mooie gedichten te lezen, aangebracht op een wand van een bedrijf. Even verder verbreedde het jaagpad en wandelden we in omgekeerde richting op de andere oever van de Dijle. Vrij vlug lieten we Rijmenan achter ons en stapten rustig verder. Heel wat verder eindigde het tot nog toe gevolgde grindpad en kwamen we uit op de openbare weg, de Rijmenamsesteenweg te Muizen. We hielden de richting rechtdoor aan en volgden over korte afstand deze drukke weg tot aan de brug over de Dijle. We verlieten er naar rechts de weg en begaven ons heel even in de Muizenhoekstraat, om dan net voor café het Brughuis opnieuw het jaagpad aan te treffen langs de Dijle, ditmaal terug geasfalteerd. Ondertussen was het wandel- en fietsverkeer danig toegenomen, dat van Corona weinig te merken viel, althans wat de maatregelen betrof. Op die manier wandelden we even later terug voorbij het Mechels Broek en de Nekker, ditmaal van dichtbij. Zo eindigden we uiteindelijk met het volgen van het jaagpad, toen we de sluis bereikten aan Nekkerspoel-Borcht. Ditmaal gingen we linksaf en volgden dezelfde route als op de heenweg, via het Dijlepad. Zo kwamen we even later opnieuw thuis, ondertussen de klok van 16:00 uur genaderd. We eindigden deze zonnige tocht na 28528 stappen en 21,681 km wandelen.”

439: Mechelen, Zaterdag 28 maart 2020, 21,984 km. (8916,322 km.)

“Opnieuw wandelen in tijden van Corona. Omwille van de strengere maatregelen, enkel wandelen of fietsen in de nabijheid van de woning, maakten we dus een wandeling in de omgeving van Mechelen. We gingen dan ook omstreeks 09:05 uur van start ten huize en begaven ons via de Winketkaai naar het jaagpad langsheen de Dijle, dat een aanvang neemt achter de sporthal. Vrij vlug lieten we het centrum van Mechelen achter ons en stapten langs het jaagpad richting viaduct van de E19. We konden alvast genieten van een blauwe hemel en een aangenaam voorjaarszonnetje. We gingen onder de E19 door, om er net voorbij even halt te houden op een zitbank, ter hoogte van het fietsknooppunt 97, voor een laat ontbijt. We waren ondertussen een half uurtje onderweg. Na de broodjes gingen we verder op weg en volgden het jaagpad langs de Dijle. We bemerkten er de aanwijzing dat we vorderden richting knooppunt 132 van het wandelnetwerk Rivierenland. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’, verlieten we even het jaagpad, om over korte afstand de Hoge Weg te betreden. Vrij vlug betraden we terug het jaagpad, ditmaal Zennegatvaart genaamd. Wat verder kwamen we aan ter hoogte van het Overstromingsgebied Zennegat en hielden er even halt op een zitbank, teneinde wat te genieten van het zicht op het gebied. De bermen waren ondertussen reeds fel geel gekleurd in deze prille lente.

Na een korte wandelpauze stapten we nog altijd verder op het jaagpad, ditmaal richting knooppunt 87, dat zich bevindt ter hoogte van de brug over de Leuvense Vaart. Via de dicht op elkaar volgende knooppunten 87, 86 en tenslotte 85, op de Thiebroekvaart, staken we achtereenvolgens de Leuvense Vaart en de Zenne over. Aan de overzijde van de brug over de Zenne, draaiden we vervolgens rechtsaf het jaagpad op langs de Zenne, de zogeheten Rupeldijk. We stapten voorbij het Zennegat, rechts gelegen, waar voorbij de Zenne, de Leuvense Vaart en de Dijle samenkomen. We maakten een lange bocht naar links en verwijderden ons van het Zennegat. Geruime tijd via de Rupeldijk verder wandelend, kwamen we even later ter hoogte van het knooppunt 89, net voor de blauwe fietsbrug over de Dijle. We verlieten dan ook de Rupeldijk en staken rechts het water over, om verder te gaan richting brug over de Nete. Net voorbij de brug passeerden we het knooppunt 166 en vonden in de nabijheid van de volgende brug, knooppunt 165. Daar bogen we af naar rechts en overschreden dus de Nete niet. Zowat voorbij de beide bruggen komen Nete en Dijle samen om er de Rupel te vormen. We zouden vanaf nu over langere afstand het jaagpad volgen langs de Nete, richting Walembrug. Doch hielden vooreerst even halt omstreeks 11:05 uur voor het nuttigen van een sandwich.

Even later gingen we opnieuw op pad op het jaagpad langs de Nete. We volgden er min of meer de meanders van de rivier, om opnieuw onder de autosnelweg E19 door te gaan. Voorbij het viaduct van de E19 bevonden we ons in de Emiel Engelsstraat en stapten opnieuw voorbij een knooppunt, namelijk 171. Het jaagpad mondde uit ter hoogte van Walem-Brug, knooppunt 221. Via enkele trappen beklommen we de brug teneinde de Mechelsesteenweg over te steken. Aan de andere zijde daalden we opnieuw af naar het jaagpad en wandelden in dezelfde richting verder. Uiteindelijk verlieten we ter hoogte van het knooppunt 227 het jaagpad en begaven ons richting Roosendael. Via de knooppunten 179 en 180 gingen we doorheen het bos behorende tot het domein Roosendael, waarna we uitkwamen in de Lange Zandstraat. Vanaf daar, knooppunt 253 vervolgden we onze tocht richting knooppunt 252 en dit langs de Kuikenstraat. Zo kwamen we terecht op een rechtlijnig wandelpad dat ons zou brengen tot op de Liersesteenweg, aan het knooppunt 181. We bevonden ons daar op een gedeelte van een route richting Santiago de Compostela, alsook de GR12. Eenmaal dit drukke kruispunt bereikt, stapten we geruime tijd via de Liersesteenweg, tot we die naar rechts konden verlaten op een wandelpad langs de Dijle, de Slachthuislaan. Zo passeerden we het Tivolipark.

We dwarsten er nadien de Antwerpsesteenweg en volgden aan de overzijde verder het jaagpad. Op het einde, na een haakse bocht naar links, betraden we de Oude Antwerpsebaan naar rechts, om die over korte afstand te volgen tot voorbij het spoorwegviaduct. Net daar voorbij ging het opnieuw linksaf, waarna we doorheen een stukje bos een smal wandelpaadje namen, dat ons tenslotte liet uitkomen ter hoogte van het jaagpad langs de Dijle aan de site van Electrabel. We begaven ons even later naar links op het jaagpad, om nadien stilaan onze wandeling te eindigen aan het drukke kruispunt met de Guido Gezellelaan. We konden er tot slot nog enkele foto’s nemen van de omgeving, om nadien huiswaarts te keren. Einde van een wandeling over een afstand van 21,984 km. We waren ondertussen de klok van 15:40 genaderd toen we onze voordeur opnieuw konden openen. Einde van een zonnige tocht in tijden van…”

429: Tremelo, Zaterdag 28 oktober 2017, 22,731 km. (8743,394 km.)

“Hierna een verslag met betrekking tot onze belevenissen tijdens het volgen van etappe 14 van het Jacobskerkenpad, een wandeltocht tussen Tremelo en Mechelen. Vooraf maakten we de verplaatsing per bus vanuit Mechelen naar Tremelo. Daar ging de wandeling van start ter hoogte van de kerk Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand. Na een busreis van zowat 30’, konden we omstreeks 09:50 uur van start gaan aan de reeds vermelde kerk in Tremelo. We wandelden dan ook linksaf op de Schrieksebaan, richting rotonde. Aan de overzijde van het knooppunt van wegen stapten we de Hilstraat in, doch hielden even halt op de hoek, teneinde omstreeks 10:00 uur even te genieten van een kopje koffie in café ‘Het Raadshuis’. Ondertussen hadden we reeds kennis gemaakt met een plaatselijke wandelroute, ‘Dwars door Tremelo’. Na deze korte wandelpauze, gingen we de Hilstraat in, om nadien het eerste wegje rechts te kiezen. Wat verderop, aan een haakse bocht  naar rechts stapten we via een grindpad naar het voetbalterrein van K.V. Tremelo. Voorbij het veld kwamen we terecht in de Basdongenstraat, welke we naar links opgingen. Over zowat 750 m gingen we door de Basdongenstraat, tot we links konden afslaan in de Pater Damiaanstraat.

Deze straat mondde uit op een T-kruispunt, eveneens Pater Damiaanstraat, alwaar we rechts gingen, richting Damiaanmuseum, gehuisvest in ‘Huize de Veuster’, het geboortehuis van Pater Damiaan. Na het nemen van enkele foto’s, begaven we ons opnieuw op weg in de Pater Damiaanstraat, om even verder aan een splitsing links te houden en uit te komen in de Barbarastraat. Over korte afstand ging het rechtsaf, om vrijwel onmiddellijk daarna, links verder te gaan in de Pater Damiaanstraat. We bevonden er ons tijdelijk op het traject van de Brabantse Kempenroute. We kregen vervolgens links van de weg bos en volgden verder de Pater Damiaanstraat, tot we links de Holsdonkstraat in konden gaan, een smalle weg onder het gebladerte van de bomen. Wat later verlieten we deze weg, om schuin rechts een nog smallere weg op te gaan, de Nindsebaan, naast tuinafsluitingen links en bos rechts. Deze ongeveer 2 km lange en rechte weg, tussen ontelbare villa’s, liet ons diverse straten kruisen, tot we tenslotte uitkwamen op het kruispunt met de Oude Putsebaan, ondertussen op het grondgebied van Keerbergen.

Aan de overzijde van deze vrij drukke weg, ging onze tocht verder via de Nindsebaan. Nogmaals het einde van de Nindsebaan bereikt, ging het rechtsaf in de Eikstraat tot aan de drukke weg Keerbergen – Tremelo, met andere woorden de Tremelobaan. We kozen links en stapten op deze drukke weg, tot we rechtsaf konden in de Kempenlaan. We kruisten de Molenstraat, om na een linkse bocht uit te komen op de Kempenlaan en links verder te wandelden. We passeerden de gemeentelijke kleuterschool, staken de Stationsstraat over en stapten verder via de Kempenlaan. Zo kwamen we aan het volgende kruispunt met de Putsebaan, alwaar we omstreeks 11:50 uur even halt hielden voor een kopje koffie in café Depot 39. Na een aangename rustpauze gingen we verder doorheen de Kempenlaan tot aan de derde straat rechts, de Veldstraat. Ter hoogte van een Y-splitsing hielden we links aan en gingen verder in de Mimosadreef, een smalle veldweg tussen tuintjes door. Deze aardeweg mondde wat verder uit op de Mechelsebaan, nog altijd grondgebied Keerbergen. Ditmaal sloegen we rechtsaf en wandelden langs deze drukke weg tot aan de derde straat rechts, de Watermolenstraat.

Op het einde van de Watermolenstraat ging de tocht naar rechts verder op de Weynesbaan, tot aan de eerste straat links, de Oude Schrieksebaan. Zo hadden we inmiddels het grondgebied bereikt van Bonheiden. Deze vrij bochtige weg leidde ons langs de sportvelden van KVV Adler, waarna we een kasseiweg kruisten, de Peulisbaan. Aan de overzijde stapten we verder via de Oude Schrieksebaan tot aan de drukke Rijmenamseweg. Aan de overzijde van de weg, konden we naar rechts verder stappen op een van de weg afgescheiden fietspad. Gekomen aan de derde straat links, de Venlaan, verlieten we de Rijmenamseweg. Na zowat 100 m ging het naar rechts, eveneens Venlaan en korte tijd nadien opnieuw rechtsaf in de Boeimeerstraat. Amper afgedraaid, ging het linksaf in de Lange Veldstraat. Link konden we de achterzijde bemerken van het Imelda Ziekenhuis door rechtsaf de Domis de Semerpontlaan in te gaan. Zo gingen we voorbij de hoofdingang van het Imelda Ziekenhuis. Voorbij het terrein van het ziekenhuis kruisten we de Imeldalaan, gevolgd door het kruisen van de De Selliers de Moranvillelaan. Gekomen op het einde van de Domis de Semerpontlaan ging het naar rechts en kwamen we opnieuw uit op de Rijmenamseweg. We bevonden ons in het centrum van Bonheiden en gingen linksaf richting Kerkplein ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Bonheiden.

Net naast de kerk troffen we café ‘Preekhoekje’ aan, om er even te genieten van een koffiepauze. Ondertussen waren we reeds de klok van 14:00 uur voorbij. Na een verdiende rustpauze vervolgden we onze wandeling in de Schoolstraat tegenover de kerk, tot we het kruispunt aantroffen met de Muizensteenweg. We gingen aan de overzijde verder in de Van Den Reecklaan, om aan het eerste kruispunt links de Guldensporenlaan in te wandelen. We staken de Boeimeerbeek over en betraden het grondgebied van Muizen. De Guldensporenlaan ging over in de Muizenhoekstraat, waarna we ter hoogte van een bocht naar links, bezijden de weg een kapel aantroffen. Daar namen we de Muizenhoekstraat naar rechts en verlieten bijgevolg de bebouwde zone. Zo kwamen we opnieuw tussen de velden terecht en kregen zicht op het einde van de tocht, daar in de verte reeds de toren van de Mechelse kathedraal was te zien. We bevonden er ons op het traject van de GR12, waarvan we de rood-witte markeringen zouden volgen tot in Mechelen. We wandelden tussen de akkers door tot aan een haakse bocht naar links. Daar namen we afscheid van de Muizenhoekstraat om rechts het Mechels Broek in te gaan.

Via een veldweg stapten we het Mechels Broek in, om wat verder via een haakse bocht naar links, uiteindelijk uit te komen op het jaagpad langs de Dijle. We beklommen de dijk en draaiden op het jaagpad rechtsaf om voorbij het Mechels Broek en De Nekker te gaan. Zowat 1,5 km verder ter hoogte van Nekkerspoel-Bocht gingen we links de Afleidingsdijle over, gevolgd door de oversteek van de Dijle via een sluisbrugje. Aan de overzijde volgden we naar rechts het wandelpad langs de Dijle waarna we even later de drukke Zandpoortvest betraden. We kruisten deze weg om aan de overzijde verder te gaan doorheen de Kruidtuin en tenslotte de winkelstraat aan te treffen, de Bruul. Normaal dienden we hier rechts aan te houden tot op de Grote Markt, doch hier verlieten we het traject en wandelden verder langs de Dijle, richting woonplaats. We eindigden onze tocht na 30309 stappen en 22,731 afgelegde km.”

428: Buggenhout, Zaterdag 21 oktober 2017, 12,889 km. (8720,663 km.)

“Onze belevenissen tijdens een uitgestippelde wandelroute, uitgaande van de Dienst Toerisme Oost-Vlaanderen. De tocht, welke als titel verkreeg ‘Buggenhoutbos Wandelroute’, verliep over een afstand van 11 km en gaat van start in de Nieuwstraat te Buggenhout, zowat ter hoogte van de Sint-Niklaaskerk. Vooraf maakten we de verplaatsing per spoor naar het station van Buggenhout. We namen dan ook in Mechelen de trein om 10:06 uur, om even later aan te komen in Buggenhout. Via de Stationsstraat en de Kerkstraat bevonden we ons korte tijd nadien ter hoogte van de kerk. Alvorens de wandeling aan te vangen namen we omstreeks 10:30 uur nog even de tijd voor een kopje koffie in café ‘Onder den Toren’. Na het genot van het zwarte vocht konden we op weg. We verlieten het terras van het café om in de Kerkstraat naar rechts de Schoolstraat in te wandelen. Amper in de schoolstraat ging het linksaf in de Lievekensstraat, om op het einde van de straat rechts de Maricolenweg in te gaan. Nagenoeg op het einde van de Maricolenweg volgde een haakse bocht naar links, waarna we het kruispunt bereikten met de Hanenstraat. Over korte afstand volgden we deze nogal drukke weg naar rechts tot aan de links gesitueerde Langeweg.

Zo verlieten we stilaan de bebouwde kom van Buggenhout en kregen we uitzicht op open velden en akkers. De Langeweg ging voorbij de laatste huizen over in een smal asfaltpad dat na een bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts, overging in de Euselweg. Een bocht naar links later kregen we zicht over de kaarsrechte Euselweg, met in de verte reeds een blik op het Buggenhoutbos. Het smalle betonwegje leidde ons tussen de weiden en akkers door, waarbij we het bos steeds nader zagen komen. We kruisten de Kalkenstraat en stapten aan de overzijde van de weg verder in de Patersstraat, alweer een smalle weg tussen de akkers. Zo kwamen we tenslotte terecht in het eigenlijke Buggenhoutbos. Gekomen aan zowat het eerste kruispunt van boswegen, dienden we rechts verder te gaan. Een open plek, voorzien van een grote schuilhut, bood even de gelegenheid tot het nuttigen van een broodje. Nadien vervolgden we onze weg doorheen het bos, via tal van smalle paden, ondertussen genietend van het zonlicht dat door de bomen heen scheen. Heel wat dreven en paadjes later, bereikten we de rand van het Buggenhoutbos en tevens de openbare weg, met name de Kapelbaan. Daar aangekomen ging onze wandeling verder naar links.

Het smalle asfaltwegje verliep naast het links gelegen bos, terwijl we rechts zicht hadden op akkers. Even verder ging de weg opnieuw het bos in, om ter hoogte van een bocht naar links, ons te bevinden op de weg Achter de Boskapel. Onze klok gaf dan ook 12:30 uur aan, toen we bezijden het pad even de Boskapel, of Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, van nabij konden bekijken. Na het nemen van enkele foto’s ging de route via Achter de Boskapel verder, om even later het bos opnieuw te verlaten en aan te komen op de Kasteelstraat. Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar rechts, om aan de overzijde links opnieuw het bos in te gaan, via de grote parking Buggenhoutbos. Op het einde van de parking troffen we een smal pad aan, dat recht het bos inging. Wat verderop draaiden we even naar links en bewandelden een ander pad tot we de Nettebroekdreef aantroffen, ter hoogte van de bosrand. Het ging haaks rechtsaf, opnieuw het bos in om er terug doorheen enkele mooie dreven te gaan. Uiteindelijk kwamen we na wat draaien en keren uit in de Bareeldreef, om aan de overzijde verder te wandelen via andere dreven en paden.

Onze boswandeling leidde langsheen de Eendeput, om nadien langzaam maar zeker terug te draaien richting centrum van Buggenhout. Na nog tal van paden te hebben bewandeld, verlieten we tenslotte het Buggenhoutbos, om via de openbare weg terug te gaan naar de startplaats van de tocht. We verlieten het bos via de Brandreef en vervolgens de Bosdreef, om aan te komen in Lentepark, opnieuw tussen de huizen. Deze lange weg bracht ons dichter bij het centrum, om na een bocht naar rechts te arriveren in de Bosstraat, die we links insloegen. Op die manier ging het even later via de Maalderijstraat en de Pastorijstraat terug naar de kerk van Buggenhout, alwaar we voordien waren van start gegaan. Meteen het einde van een wandeltocht tussen paddestoelen en zwammen. We sloten deze tocht af na exact 17186 stappen en 12,889 km. Nadien gingen we op zoek naar vervoer huiswaarts, doch dat verliep niet zoals gepland. Onze trein van 15:34 uur werd plotseling afgelast omwille van een ongeval te Schendelbeke. Hierdoor dienden we op het perron te wachten tot de volgende trein van 16:34 uur. Uiteraard met dank aan de nmbs voor de manier van berichtgeving aan de treinreizigers.”

427: Mechelen, Zondag 01 oktober 2017, 18,753 km. (8707,774 km.)

“Nogmaals een wandeling via knooppunten, ditmaal behorende tot het Wandelnetwerk Rivierenland. We gingen dan ook van start ten huize omstreeks 09:30 uur. Vermits we pas later het eerste knooppunt zouden aantreffen, wandelden we vooreerst langs een uitgestippeld traject, bekomen via Google Maps. We staken de Dijle over ter hoogte van de Olivetenvest, om vervolgens de Guido Gezellelaan te volgen tot op het kruispunt met de N16. We gingen linksaf om voorbij de vestiging van McDonald’s het jaagpad naast de Dijle op te draaien. Links konden we zien hoe het vroegere zwembad werd omgebouwd tot de geplande vestiging van het Van der Valk hotel. Even verder bemerkten we aan de overzijde van de Dijle, T’ile Malines. Het jaagpad verder bewandelend kregen we rechts het eerste groen te zien om dan onder de autosnelweg E19 te gaan. Via een brugje staken we de Vrouwevliet over, terwijl we achter ons stilaan de toren van de kathedraal zagen verdwijnen. Enkele meanders van de Dijle leidden ons omheen Mechelen Noord, om tenslotte vast te stellen dat het jaagpad was versperd omwille van werkzaamheden. We waren toen aangekomen ter hoogte van de Grote Vijver, thans thuishaven van de Mechelse Waterski Klub. Net vóór de vijver konden we via een wandelpad naar rechts stappen om zo de Blarenberglaan te bereiken.

We gingen er linksaf en stapten evenwijdig aan de autosnelweg E19, om op het einde van de Grote Vijver het kruispunt aan te treffen met Battenbroek. Over korte afstand volgden we Battenbroek naar rechts tot aan de tunnel onder de E19. Net vóór de brug troffen we in de berm een rustbank aan, tijd om er even te pauzeren. We troffen er tevens een wandelpaal aan welke aangaf dat we knooppunt 169 hadden gevonden. We bevonden ons daar reeds op het grondgebied van Walem. Na een korte rustpauze gingen we onder de autosnelweg door, om onmiddellijk daarna rechts de Spildorenlaan in te draaien. Enkele meters verder hield de weg op te bestaan en betraden we het Natuureservaat Spildoornvijver, gevormd door de Kleine Vijver. Een smal kronkelend paadje liet toe rechts van de vijver te wandelen, zowat over de gehele lengte. Ontelbare zwammen en paddestoelen konden er worden gespot, in tal van vormen en kleuren. Maatje was dan ook behoorlijk ijverig met de camera. Eenmaal gekomen aan het einde van de vijver, kwamen we terug op de Spildorenlaan, om die zowat rechtdoor op te stappen. We gingen voorbij het knooppunt 331, om nog steeds de Spildorenlaan te volgen tot op het kruispunt met de Emmaüsdreef. Daar konden we de kapel van O.L.V. van Zesamere bewonderen.

We stapten de Emmaüsdreef, een smalle kasseiweg in, welke even verder uitmondde op de Antwerpsesteenweg. Aan de overzijde konden we de slotgracht bekijken van het Fort van Walem. We staken de Antwerpsesteenweg over, teneinde over korte afstand naar rechts te gaan, tot we links de weg konden ruilen voor een smal wandelpad dat doorheen een stukje bos doorging. We gingen een eind langsheen het water omheen het eigenlijke Fort van Walem. Het kronkelende bospaadje was hier en daar voorzien van een paaltje met daaraan vuilniszakken, ten behoeve van de wandelaars. Na een tijdje doorheen het bos te zijn gegaan, kwamen we op een grasweg welke ons terug naar de openbare weg liet gaan, met name de Rozendaalweg, alwaar we knooppunt 249 aantroffen. We draaiden linksaf en stapten over het smalle betonwegje naar het nabij gelegen knooppunt 248, ter hoogte van het kruispunt met Hogevelden. Nog steeds rechtdoor de Rozendaalweg volgend, ging het richting knooppunt 253. Het ging in hoofdzaak tussen weilanden door, waarbij we een tweetal haakse bochten kregen te verwerken. Op het einde van de Rozendaalweg arriveerden we op het kruispunt met de Kuikenstraat, om die links in te gaan. Een haakse bocht naar rechts later, betraden we de Lange Zandstraat, ter hoogte van het knooppunt 253.

We weken even af van de geplande route om een kopje koffie te nuttigen in het café Roosendael, echter omstreeks 13:00 uur stonden we voor een gesloten deur. Dan maar rechtsomkeer, terug naar de Lange Zandstraat om er dan linksaf te wandelen naar het knooppunt 251, aan het kruispunt met Stadeycken. We gingen de straat in om even later opnieuw de Kuikenstraat te bereiken, alwaar we eveneens linksaf gingen, naar het knooppunt 252. Daar verlieten we de Kuikenstraat via een wandelpad naar rechts, dat leidde naar de Elzenstraat. Op het einde van het smalle pad kwamen we aan het knooppunt 181 ter hoogte van de drukke Liersesteenweg. We besloten daar voorlopig de wandeling te eindigen, aldus gingen we op de Liersesteenweg rechtsaf en gingen langsheen deze drukke weg, terug richting centrum van Mechelen en vervolgens huiswaarts. We sloten de wandeling uiteindelijk af na 25004 stappen en 18,753 afgelegde km.”

412: Keerbergen, Donderdag 25 mei 2017, 20,819 km. (8396,016 km.)

“Vandaag genoten we van een wandeltocht in de nabijheid van onze woning. Deze ochtend ging het dan ook vooreerst via bus lijn 530 naar het Gemeenteplein van Keerbergen. Vandaar zouden we terug huiswaarts stappen. We hadden dan ook voorheen via Google Maps een traject uitgestippeld van iets meer dan 19 km. We konden dan ook eenvoudig vanaf het station in Mechelen omstreeks 10:12 uur de bus nemen, om even later aan te komen in Keerbergen om 10:40 uur. Echter alvorens op pad te gaan, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie, niet ver van het Gemeenteplein, met name op de Haachtsebaan in café ‘Het Moleken’. Even later konden we op deze zonnige ochtend van start gaan. We staken het Gemeenteplein over en gingen links voorbij de plaatselijke Sint-Michielskerk, om uit te komen op de Oudstrijderslaan. Daar sloegen we linksaf en wandelden langs de Oudstrijderslaan tot aan de rotonde. Daar gearriveerd namen we de eerste afslag, dus de Haachtsebaan naar rechts. Een vrij drukke weg tussen statige villa’s. Zowat 2 km verder namen we rechts de afslag naar de Hansbrug en konden we het drukke verkeer achter ons laten.

De Hansbrug volgend, kwamen we enkele honderden meters verder aan de oever van de Dijle ter hoogte van de Hansbrug. We staken via de brug de Dijle over en begaven ons op het jaagpad naar rechts, vooreerst nog via de Hansbrugweg. Net voorbij de brug troffen we rechts een picknickplaats aan, het moment om de broodjes uit de rugzak te halen. We waren ondertussen de klok van 11:30 uur genaderd. Na een aangenaam middagmaal in het zonnetje begonnen we aan een tocht van zowat 6 km langsheen het jaagpad aan de Dijle, waarbij we een gedeelte zouden volgen van de Broekeleiwandeling. We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan de Hansbrug, gingen die opnieuw over, om aan de overzijde het jaagpad te volgen naar links. Geruime tijd volgden we de meanders van de waterloop en genoten ondertussen van de natuur, badend in het zonlicht. Heel wat wandelaars en fietsers hadden wellicht hetzelfde gevoel. Na bijna 6 km het jaagpad te hebben gevolgd, konden we dit even naar rechts verlaten, teneinde een kopje koffie te nuttigen in de ‘Afspanning De Wed’, inmiddels de klok van 13:45 uur genaderd. We konden er even op het buitenterras genieten van een drankje en een korte wandelpauze.

Nadien begaven we ons opnieuw naar het jaagpad langs de Dijle, teneinde nogmaals een vijftal kilometer het grindpad te bewandelen. We verlieten dus stilaan het grondgebied van Rijmenam, richting Muizen. Onderweg werd het drukker op het jaagpad, naarmate de middag vorderde. Heel wat bochten later bereikten we langzaam maar zeker het centrum van Muizen, om er bijgevolg het jaagpad te verlaten ter hoogte van de Rijmenamsesteenweg. Het jaagpad eindigde er op de openbare weg en dus stapten we nagenoeg rechtdoor op de steenweg. Even verder maakten we een lichte bocht naar links, richting Brugstraat, om nagenoeg onmiddellijk rechts de Muizenhoekstraat in te gaan. Daar op de hoek konden we op het terras nog even genieten van een frisdrankje in café Brughuis. Gelet op de talrijke fietsers langs het jaagpad, was het er behoorlijk druk. Toch genoten we omstreeks 16:15 uur van een pauze en konden we de onderste ledematen wat laten rusten. Na deze laatste onderbreking begonnen we aan het laatste stukje wandelweg op weg naar huis.

We keerden het café de rug toe en stapten er links voorbij, voor het laatst op het jaagpad langs de Dijle. We hadden nog ongeveer 2,5 km voor de boeg, alvorens we defintief afscheid konden nemen van de Dijle. Onderweg naar dit punt passeerden we nog het Mechels Broek alsook De Nekker. Toen we kwamen ter hoogte van het sluizencomplex, stapten we rechtdoor via Nekkerspoel-Bocht tot aan het Douaneplein, inmiddels reeds een tijdje op het grondgebied van Mechelen. We draaiden linksaf om via het voetpad een eindje de N15 te volgen tot aan het viaduct ter hoogte van de Zandpoortvest. Vervolgens wandelden we onder het spoorwegviaduct door, staken het gevaarlijke kruispunt over om aan de overzijde links de Keizerstraat in te wandelen. Zo naderden we stilaan het centrum van de stad via de Veemarkt, de Befferstraat en uiteindelijk de Grote Markt. Alvorens huiswaarts te keren, eindigden we onze zomerse wandeling met een afsluitend drankje op een van de terrassen op de Grote Markt. Nadien ging het via de kortst mogelijke weg huiswaarts. We eindigden deze tocht na 27759 stappen en 20,819 afgelegde km.”

410: Mechelen, Maandag 01 mei 2017, 23,442 km. (8346,561km.)

“Deze ochtend, omstreeks 09:00 uur verlieten we onze woonst, op de dag van het feest van de arbeid, voor een wandeltocht in de omgeving. We begaven ons dan ook via enkele aanpalende woonstraten, met name de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat, de Polderstraat en tot slot de Koolstraat, naar het jaagpad langsheen de Leuvense Vaart. Daar eenmaal aangekomen, volgden we naar links het jaagpad, de Auwegemvaart, tot aan de Plaisancebrug teneinde de vaart over te steken. Aan de overzijde begaven we ons naar links en wandelden een stukje langs de Brusselsesteenweg, om er vooreerst een bezoekje te brengen aan de Sint-Jan-Berchmanskerk, welke toevallig was geopend. Nadien stapten we nog even verder tot aan de Spar aan de overzijde van de straat, om er enkele koffiekoeken aan te schaffen, zodat we de rest van de dag konden genieten van een hapje ergens onderweg. We volgden even later links de Belgradestraat, gevolgd door de Dijkstraat om terug de Leuvense Vaart te bereiken op het jaagpad, ditmaal de Geerdegemvaart. Deze straat leidde ons naar het spoorwegviaduct over de vaart, doch omwille van werkzaamheden, dienden we een omleiding te volgen. We konden niet onder het viaduct door.

Deze omleiding volgend kwamen we aan de overzijde van de spoorweg terecht in de nabijheid van de Sint-Jozef-Colomakerk op de Tervuursesteenweg, weliswaar gesloten. In de buurt van de kerk konden we dan uiteindelijk via de Withuisstraat terug de Leuvense Vaart bereiken. Onze geplande wandeltocht, was in ieder geval op een andere manier van start gegaan dan gepland. Doch nu terug aan de vaart, konden we naar rechts verder wandelen op de Geerdegemvaart. We kwamen voorbij de woning van de man bekend omwille van zijn kettingzaagsculpturen, Arboleo. Na een tijdje langsheen het kanaal te zijn gewandeld, ging de Geerdegemvaart over in de Vaartdijk. Nog steeds dezelfde richting volgend, kwamen we geruime tijd later aan ter hoogte van de N267, de Trianonlaan. We weken even af van het parcours en staken links de Leuvense Vaart over, om er even te genieten van een kopje koffie in café ’t Stamkroegske aan de overzijde van de vaart. Het was ondertussen even vóór twaalf uur geworden, we waren toe aan een pauze.

Na te hebben genoten van een kopje koffie, staken we opnieuw de Leuvense Vaart over en wandelden een eindje langs de Trianondreef, om deze weg te verlaten naar rechts aan het tweede kruispunt. We begaven ons op die manier op de Molenheide en stapten voorbij een links gelegen perceel bos. Na enkele bochten kwamen we zowat op het einde van de straat terecht aan het Domein Hofstade. Enkele mooie dreven leidden ons in de richting van het Hofstade strand, nagenoeg volledig verlaten. We begonnen dan aan een wandeling omheen het Hofstademeer in tegenwijzerzin en dat via de Middendam en het Blankvoornpad. Zo kwamen we voorbij de zeilclub en tenslotte aan het Bootshuis. Daar konden we dan even terecht op het terras voor een kopje koffie. Na deze wandelpauze, gingen we opnieuw op weg teneinde het domein te verlaten. We konden in de nabijheid van het Bootshuis een monument opmerken ter ere van de bemanning van de Royal Air Force. Langs de Bootshuislaan en nadien de Fuutlaan verlieten we stilaan het Domein Hofstade en kwamen we aan op de Tervuursesteenweg, waar we rechts hielden. Net vóór het spoorwegviaduct, sloegen we linksaf de Zandstraat in, om even verder in een bocht naar links, rechtdoor een wandelpad op te gaan, Vriezenbroek. We wandelden langsheen de rand van een stukje boszone links gelegen. We staken vervolgens de spoorweg over en hielden nog steeds dezelfde richting aan tot we de Zenne aantroffen.

Aldaar ging het via de Arendvoetweg naar rechts, min of meer het verloop van de Zenne volgend. Toen de Zenne naar links bochtte, onder de autosnelweg en spoorweg door, draaide het wandelpad eveneens naar links, tot aan de spoorlijn. Onze wandelweg verliep vanaf dan zowat evenwijdig aan de spoorwegberm, om geruime tijd later uit te monden op de Zemstsesteenweg. Aan de overzijde wandelden we verder via een verhard wandelpad tot het pad een eind verder eindigde aan de Geerdegemstraat. Over korte afstand ging het even naar rechts, om dan aan de overzijde van de straat verder het wandelpad te volgen. Opnieuw langs de rand van een stukje bos, bereikten we stilaan de bebouwde zone. Het wandelwegje eindigde in de Rietstraat en onmiddellijk gevolgd door de Klaverstraat en de Boterbloemstraat. We arriveerden zo op de drukke Jubbellaan, welke we rechts opgingen. We gingen voorbij de woonblokken van de Mahatma Gandhistraat, om zo langzaam maar zeker opnieuw richting woonst te gaan. We sloten bijgevolg deze dagtocht af na exact 31257 stappen en 23,442 km.”

408: Mechelen, Zondag 02 april 2017, 17,883 km. (8304,622 km.)

“Een zonnige zondag nodigde uit tot een wandeling in eigen omgeving. We verlieten dan ook onze woonstraat, teneinde via de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat en de Polderstraat ons te begeven naar de Battelsesteenweg. Het ging een eerste maal rechtsaf langsheen deze druk bereden weg, om vrij vlug de aldaar gelegen Carrefour Express aan te treffen. We konden er terecht voor de aankoop van enkele koffiekoeken, zodat we niet met een hongergevoel op stap zouden gaan. We volgden nadien verder de Battelsesteenweg, om die een eindje verder naar links te verlaten en de Kapelleblokstraat in te gaan. Op het einde van de straat beklommen we de dijk langs de Leuvense Vaart en kwamen zo terecht op het jaagpad, Auwegemvaart. We wandelden linksaf en stapten langs de vaart in de richting van de Plaisancebrug. Onderweg verkregen we de eerste bloeiende kerselaars te zien en konden we genieten van enkele mooie oude gevels en bloeiende voortuintjes. Eenmaal de brug bereikt, staken we de Leuvense Vaart over en volgden aan de overzijde naar rechts het smalle wandelpad, via de Stuivenbergvaart, richting ingang van het Vrijbroekpark. Even later verlieten we dan ook naar links de Stuivenbergvaart en begaven ons in de Vrijgeweidestraat. Op het einde daarvan betraden we vervolgens het park.

Hier konden we genieten van de prachtige bloementuinen. Ontelbare paaslelies, tulpen in diverse kleuren en tal van andere kleurrijke bloemen trokken de aandacht. Na een toertje doorheen het Vrijbroekpark, verlieten we deze mooie groene oase via een andere ingang en kwamen we terecht op de Hombeeksesteenweg. Aan de overzijde van de straat begaven we ons in de Eggestraat en even verder ging het rechtsaf via Geerdegem-Schonenberg. We wandelden onder de spoorweg door, gevolgd door een tunnel onder de autosnelweg E19, waarna de weg eindigde ter hoogte van het jaagpad langs de Zenne. We hadden inmiddels reeds bemerkt dat we een tijdje het traject hadden gevolgd van de Via Brabantica, een van de routes op weg naar Santiago de Compostela. Toen we de Zenne hadden bereikt, volgden we het grindpad naar rechts. We troffen er een picknickbank aan en maakten van de gelegenheid gebruik onze mondvoorraad aan te spreken. Na deze verdiende lunchpauze gingen we opnieuw op weg. We stapten verder op het jaagpad langs de Zenne, onderwijl genietend van heel wat zonneschijn.

Toen we enkele bochten later aankwamen ter hoogte van de spoorweg, aan de Eglegemvijver, bleek het jaagpad te eindigen en konden we niet meer verder wandelen. We volgden dan noodgedwongen een pad naar rechts dat ons leidde doorheen een stukje bos, waar duidelijk af en toe werd gebruik gemaakt van crossmotoren. Toch lukte het om via een breed zanderig pad deze zone te passeren, waarna we tenslotte terug de openbare weg bereikten, met name de Egide Walschaertsstraat, na vooreerst via een tunnel opnieuw onder de E19 te zijn gegaan. We draaiden linksaf en stapten langs deze drukke weg om er via een brug ditmaal wel de spoorweg te overschrijden. Beneden gekomen kwamen we vervolgens op de Mechelseweg, het verlengde van de Hombeeksesteenweg. We gingen linksaf om nogmaals onder de E19 door te gaan en voorbij de tunnel terug de Zenne aan te treffen. Net voor de waterloop verlieten we de openbare weg naar rechts en wandelden andermaal het jaagpad op. Net vóór de plaats waar de Zenne bochtte naar links, verlieten we het jaagpad naar rechts via een veldweg. Op korte afstand daar vandaan kwamen we op een kruising van veldwegen terecht en draaiden er linksaf, op een brede veldweg tussen akkers en weilanden.

We gingen voorbij Arboleo, gekend omwille van de kettingzaagsculpturen om nadien langs de rand van een stukje bos te wandelen. Uiteindelijk mondde de veldweg uit op de openbare weg, de Stuivenbergbaan, ter hoogte van een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. We draaiden linksaf en volgden een tijdje de smalle Stuivenbergbaan, tot waar de weg eindigde ter hoogte van het wandelknooppunt 127 van het wandelnetwerk Rivierenland. We hielden dan maar de richting rechtdoor aan en begaven ons op de veldweg, richting knooppunt 332. We konden zo genieten van een stukje Natuurreservaat Robbroek. Enkele mooie treurwilgen genoten van de zonnige namiddag. Toen we vervolgens het knooppunt 194 hadden aangetroffen aan de rand van het Robbroek, net naast het viaduct van de autosnelweg E19, ging onze tocht verder naar links en bevonden we ons op de Oude Leestsebaan. We volgden de richting naar het wandelknooppunt 129. Langsheen de rand van het links gelegen Robbroek troffen we even verder het vermelde knooppunt aan op het kruispunt met de Schouwbroekstraat. We gingen er rechtsaf de Schouwbroekstraat in welke ons opnieuw leidde tot aan de Leuvense Vaart. We bevonden ons terug op de Stuivenbergvaart. Via de Battelbrug staken we de Leuvense Vaart over en gingen linksaf, richting kerk van Battel.

Net vóór de kerk stapten we rechtsaf in de Wolverbosstraat, gevolgd door de Neerweg. Op die manier kwamen we tenslotte terecht op het jaagpad langs de Dijle. We volgden het jaagpad logischerwijze naar rechts, om geruime tijd later opnieuw onze woning te bereiken. Meteen het einde van een zondag stappen in de buurt. We eindigden deze trip na 23844 stappen en 17,883 afgelegde km.”

402: Mechelen, Zaterdag 28 januari 2017, 18,149 km. (8202,86 km.)

“Gelet op de winterse omstandigheden, een wandeling in de nabijheid van onze woonplaats. We gingen dan ook omstreeks 09:30 uur van start, doch begaven ons vooreerst naar de nabij gelegen supermarkt voor de aankoop van enkele koffiekoeken voor onderweg. Nadien konden we aan de eigenlijke wandeltocht beginnen en wandelden doorheen enkele woonstraten van de stad naar het jaagpad langsheen de Dijle, ter hoogte van de N16, gelegen naast de vestiging van McDonald’s. Eenmaal op het jaagpad aangekomen zouden we dit over lange afstand volgen. We verkregen dan ook rechts van het jaagpad zicht op de natuur, nog duidelijk in winterslaap. Het voelde koud aan en de bewolking was vrij hardnekkig. Een eindje gevorderd, wandelden we onder de autosnelweg E19 door, alsook de N16. Een volgend viaduct betrof de Blarenberglaan en zo wandelden we steeds maar verder via het jaagpad langs de Dijle. Via een brugje overschreden we de Vrouwevliet en passeerden vervolgens tal van nijverheidsgebouwen ter hoogte van Mechelen-Noord. Nadien gingen we voorbij de rechts gelegen Grote Vijver, de thuishaven van de Mechelse Waterski Klub. Links kregen we een zicht op het Overstromingsgebied van het Zennegat. Weinige ogenblikken later waren we dan ook voorbij het Zennegat.

Eenmaal het Zennegat voorbij, verlieten we het jaagpad langs de Dijle en stapten via de wandel- en fietsbrug over de Nete. We kwamen op die manier terecht op het jaagpad langsheen de Nete, dat we over korte afstand naar rechts volgden tot aan het Chalet De Visput. We bevonden ons reeds op het grondgebied van de gemeente Rumst. Het was inmiddels 11:55 uur geworden en we gingen er over tot een langere wandelpauze, ondertussen genietend van een kopje koffie. Na deze verdiende en vooral verwarmende pauze, keerden we een eindje op onze stappen terug en staken via dezelfde brug opnieuw de Nete over. Toen we de brug over waren, maakten we linksomkeer en volgden het jaagpad langs de Nete in de richting van het verder gelegen Battenbroek. Een paar honderd meter verder lieten we het jaagpad links liggen en gingen rechtsaf, ditmaal richting wandelknooppunt 167 van het wandelnetwerk Rivierenland. Amper dit pad ingedraaid, ging het vervolgens opnieuw linksaf en betraden we het eigenlijke Battenbroek. Via een aardeweg konden we dan ook vrijwel dadelijk genieten van een stukje ongerepte natuur. Naarmate we dieper het natuurgebied ingingen, versmalde het pad.

Toen we het wandelknooppunt 167 hadden aangetroffen, ginge het haaks rechtsaf richting wandelknooppunt 169. Op weg daarheen ging het via een smal graspad tussen het hoge riet door, af en toe kronkelend. Links en rechts verkregen we af en toe wat struikgewas en stukjes bosgebied. Nagenoeg evenwijdig verliep een hoogspanningslijn. Enkele kleine watergebieden welke we konden aantreffen waren dicht gevroren. Toen we het natuurgebied verlieten, kwamen we op de openbare weg in Battenbroek om er het knooppunt 169 aan te treffen. We gingen via de weg linksaf, opnieuw onder de autosnelweg E19 door en kwamen terecht in de industriezone Mechelen-Noord. Net voorbij het viaduct van de E19, vervolgden we onze tocht naar rechts in de Spildorenlaan en wandelden op die manier tussen de Grote Vijver en de Spildoornvijver. In de industriezone zelf, begaven we ons zo snel als mogelijk opnieuw naar rechts, om tenslotte terug aan de komen op het jaagpad langsheen de Dijle. Na een tijdje het jaagpad te hebben gevolgd, richting Mechelen, verlieten we dit ter hoogte van de brug over de Dijle, om langsheen de Blarenberglaan de overkant van de Dijle te bereiken.

Daar aangekomen ging het even linksaf om dan via de Neerweg en de Wolverbosstraat het centrum te bereiken van Battel. Zo ging onze wandeltocht stilaan naar een einde, vermits we uiteindelijk via de Battelsesteenweg richting woning gingen. Alvorens ten huize aan te komen, deden we nog enkele boodschappen in de Carrefour Express op de steenweg zelf. We eindigden deze winterse wandeltocht dan ook na 24195 stappen en 18,149 km.”

401: Mechelen, Zaterdag 21 januari 2017, 19,332 km. (8184,711 km.)

“Ditmaal hadden we een wandeling gepland, langsheen het traject van de GR12, vertrekkend aan onze woonplaats en eindigend in Koningshooikt ter hoogte van de Kruisstraat. Jammer genoeg zouden we deze tocht vroeger dan gepland moeten onderbreken, omwille van een hindernis onderweg. Maar uiteraard daarover later meer. Bij de start van deze tocht, konden we dan ook rekenen op heel wat zon, doch daarmee gepaard gaande de stevige vrieskou. Desondanks keken we toch uit naar een aangename winterse wandeltocht. We verlieten dan ook onze woonplaats en wandelden in de richting van de Ijzerenleen, alwaar we de eerste markeringen van de GR12 konden aantreffen. We dienden dan ook vooreerst doorheen een gedeelte te stappen van het centrum van Mechelen. Bijgevolg verliep het begin van deze wandeling verder via de Vleeshouwersstraat, Grote Markt, Befferstraat, Veemarkt en Keizerstraat, waarna we de ring omheen de stad bereikten. Aan de overzijde van de ring en de Dijle wandelden we verder via de Nekkerspoelstraat, om dan aan de bushalte rechts Nekkerspoel-Borcht in te draaien, naar de Dijle toe. Daar begaven we ons op het jaagpad langs de Dijle en gingen onder de N15 door, stilaan richting Provinciaal Domein De Nekker.

Het jaagpad langs de Dijle liet ons even verder genieten van De Nekker, badend in het zonlicht en waar sommige ijsplekken op het water een verblindend licht gaven. Enkele bochten op het jaagpad verder kwamen we ter hoogte van het Mechels Broek. Wit bevoren graslanden en enkele eenzame grazers, dat was het uitzicht dat we er verkregen. Even verder verlieten we het jaagpad langs de Dijle en daalden naar links af, richting Muizenhoekstraat. We gingen vooreerst via een smal pad tussen de bomen, om er op het einde rechtsaf te gaan en zo de openbare weg te betreden in de Muizenhoekstraat. Daar werden we verplicht om de straat naar links op te gaan. Geruime tijd later, net alvorens het kruispunt te bereiken met de eveneens Muizenhoekstraat, begaven we ons op een links gelegen veldweg. Op die manier betraden we opnieuw het Mechels Broek en konden genieten van het stappen langs enkele smalle bevroren paden en het dwarsen van enkele smalle waterlopen via vlonderpaden en bruggetjes.

Toen we waren aangekomen op een kruising van veldwegen, inmiddels op het grondgebied van Bonheiden, dienden we rechts te kiezen, een smal pad onder hoge bomen. We troffen er een bordje aan met de vermelding ‘Tijdelijk geen doorgang, gevaar voor omvallende bomen’. Een eenvoudig A4’tje zonder enig officieel kenmerk. We negeerden het bord, vermits we geen enkel gevaar konden bemerken en begaven ons op dit pad, naar de verder gelegen Eikendreef. Amper enkele passen gezet, kwam een man uit een aanpalende woning gelopen, hevig met de armen zwaaiend, dat het ten strengste verboden was dit pad te betreden. Toen we de man om uitleg vroegen, wie dit bord geplaatst had, ontstak hij in woede dat dit geen enkel belang had en dat hij onmiddellijk de politie zou bellen. Teneinde verdere discussie te vermijden, verlieten we dan ook het geplande traject en volgden de veldweg dan maar naar links, in de hoop even later opnieuw op het parcours van de GR12 te komen.

We maakten dan ook een omweg langsheen een stuk bosgebied, om nadien geen enkel vermoeden te hebben, welke richting we verder dienden te kiezen. Vermits we op voorhand hadden vertrouwd op de rood-witte markeringen van de GR12, hadden we geen routeplan bij de hand en konden dus niet weten, waar we ergens opnieuw op de GR konden inpikken. Op goed geluk stapten we dan maar een eindje verder, tot we tenslotte de drukke N15, de Putsesteenweg aantroffen. Daar we geen idee hadden, welke weg verder te volgen, besloten we voortijdig de tocht te staken. We bemerkten dat we ons bevonden in de nabijheid van een bushalte ter hoogte van de Eksterveldstraat en namen dan ook even later de bus, richting Mechelen centrum. We eindigden dan ook vroeger dan gepland deze tocht na 25777 stappen en 19,332 km.”

373: Mechelen, Zaterdag 28 mei 2016, 23,951 km. (7564,96 km.)

“Omwille van de aanhoudende staking bij de spoorwegen, opteerden we vandaag voor een wandeling in de nabijheid van onze woonplaats. Een wandeltocht welke dan ook van start ging ter hoogte van onze voordeur en ons zou brengen tot ergens in Boom. Zo zouden we op een gemakkelijke manier, via het openbaar vervoer toch terug onze thuishaven bereiken. Met de zon reeds in vol ornaat, gingen we dan ook omstreeks vijf na negen in de ochtend van start, voorzien van de noodzakelijke mondvoorraad. Een korte wandeling langsheen de Dijle, als inleiding, zowat ons dagelijks traject op weg naar de lokale supermarkt, liet ons alvast genieten van een gedeelte van het traject van de LF2 Stedenroute. Even later, gekomen ter hoogte van een voetgangersbrug over de Dijle, met name Haverwerf, ging het naar de aan de overkant gelegen Vismarkt, bekend om de vele terrasjes, waar het op een zonnige dag heerlijk genieten is van een glaasje wijn. Op deze plaats zouden we voor een groot gedeelte van de dag, de markeringen volgen van de GR12, maar dan wel de ‘Westelijke Variant’. Aldus gingen we meteen van start, voor een soort toeristische wandeling doorheen een gedeelte van de stad Mechelen.

Via de Drabstraat en de Melaan wandelden we naar de Minderbroedersgang. Via een stukje route Van Gogh (Eindhoven-Amsterdam-Paris), bewonderden we enkele gevels van gebouwen, het Scheppersinstituut en het Stedelijk Conservatorium. We stonden even later oog in oog met de Sint-Rombautskathedraal, waarvan men de toren eigenlijk in de weidse omgeving nooit uit het oog verliest. Bezijden de kathedraal stapten we verder doorheen de Schoolstraat naar de Frederik de Merodestraat. Vervolgens ging het langsheen de Sint-Janskerk, doorheen het Klapgat naar de Goswin de Stassartstraat. Oude geveltjes en geveltuintjes baadden in het zonlicht. De Schoutestraat volgend konden we even later figuurlijk een blik werpen in de ‘Tuin van het Oh’, een mooi idyllisch plekje, voorzien van een vlietje en een wandelpad. Nadien trokken we doorheen het Klein Begijnhof, alwaar de tijd bleef stille staan. Een oude waterbron liet even denken aan de tijd toen tijdens het dagelijks leven, de omstandigheden minder goed waren. Via het Sint-Katelijnekerkhof, het Begijnenkerkhof en tot slot de Sint-Beggastraat bereikten we de Twaalf-Apostelenstraat.

Langzaam maar zeker verlieten we dit oude stadsgedeelte, om vervolgens via de Schrijnstraat en de Sint-Katelijnestraat de stadsring te bereiken, ter hoogte van de Edgard Tinellaan. We wandelden via de Maurits Sabbestraat over de Dijle en hielden dezelfde richting aan. Langsheen deze drukke toegangsweg naar de stad ging het op het kruispunt met de Oude Liersebaan verder via de links gelegen Schijfstraat. Hier bemerkten we de borden van de plaatselijke Fiets Educatieve Route Mechelen, kortweg FERM. Wat verder bereikten we Overheide en kwamen op die manier terecht tussen een aantal woonblokken en nieuw gebouwde sociale woningen, waar nog tal van wegen in aanleg waren. Volgens onze huisgids bevonden we ons hier op ‘De Plaon’, een plein dus. Het ging allereerst omheen de nieuwe gelijknamige sporthal via de Eksterstraat, waarna we een oud en deels beschadigd standbeeld aantroffen ter hoogte van het Plein-der-Verenigde-Naties. Dit kunstwerk, voorstellende ‘Het Gelukkige Gezin’, zou worden hersteld en een nieuwe plaats krijgen na de heraanleg van de omgeving.

We begaven ons vervolgens via enkele smalle wandelpaden tussen de reeds verouderde sociale woonhuisjes, welke reeds dateren van enkele decennia terug. Tussen voor- en achtertuintjes door leek het op een trip doorheen de tijd. Uiteindelijk, eenmaal doorheen deze woonzone, bereikten we de drukke Eikestraat. Veilig aan de overkant, kwamen we via de inrit van een bedrijf terecht in een erachter gelegen bosje. Na al dat huisjes kijken waren we wel toe aan een beetje natuur. Een smal pad tussen het hoog opgeschoten gras leidde ons tot op het jaagpad langsheen een zijarm van de Dijle. Aan de overzijde van deze waterloop, bemerkten we reeds het Park Tivoli. Het jaagpad, met name de Slachthuislaan naar links volgend, bereikten we even later de ingang van het park ter hoogte van de Antwerpsesteenweg. Het wandelpad volgend doorheen deze groene oase van de stad, liet ons even verder ter hoogte van kasteel Tivoli halt houden aan een picknickbank teneinde even te denken aan de inwendige mens. Op dit ochtendlijk uur, 10:20, smaakten de broodjes dan ook heerlijk, ondertussen genietend van de geuren van het park.

Een kopje koffie even later lukte niet, vermits ter hoogte van de cafetaria alles werd in gereedheid gebracht voor een feest en dus uitzonderlijk de zaak gesloten was voor het publiek. Dan maar verder gewandeld doorheen het park, onder andere over tal van bruggetjes, langs sierlijke bomen en zelfs een gedenkteken ter ere van Louis Neefs. Op die manier verlieten we even later langsheen de kinderboerderij, hierbij begroet door een hangbuikzwijn, het park om opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Tivolilaan. We wandelden naar de verder gelegen Liersesteenweg, gingen aldaar rechtsaf, opnieuw in de richting van een zijarm van de Dijle, welke we naar links zouden volgen via het jaagpad, ditmaal echter een graspad. Naarmate we echter vorderden, werd het gras steeds hoger, tot we uiteindelijk niet meer verder konden, wegens onbegaanbaar. We besloten dan maar om op onze stappen terug te keren en de waterloop te volgen via de andere oever, langsheen een smalle asfaltweg, in de hoop wat verder opnieuw het geplande traject te vervoegen.

Even later wandelden we dus op de andere oever, hierbij een gedeelte volgend van de Fietsostrade Antwerpen-Mechelen. Vrij vlug was hier meer verkeer, in hoofdzaak fietsers. Ondertussen konden we aanvoelen dat de temperatuur steeg en dat kon enkel maar het wandelen aangenamer maken. Het jaagpad leidde ons vervolgens tot aan een volgende brug in de Ziekebeemdenstraat. Aldaar ging het linksaf, over de brug en konden we gewoon de openbare weg verder volgen en de waterloop laten voor wat die was. De Kadodderstraat herkenden we meteen, vermits we hier voorheen reeds hadden gewandeld tijdens het volgen van een gedeelte van de Via Brabantica van Lier naar Mechelen. We bemerkten dan ook vrijwel meteen de geel-blauwe stickers ter zake. Na de Kadodderstraat volgde de Duivenstraat, alwaar we net voor de spoorweg, links een breed pad volgden doorheen een gedeelte bos, evenwijdig met de spoorweg. We troffen er onderweg een bordje aan, dat we het Borgersteinpad volgden. Eenmaal het andere einde van het bos bereikt, bevonden we ons in Kauwendaal en betraden korte tijd nadien, omstreeks 11:30 uur het grondgebied van St.-Katelijne-Waver.

Vervolgens ging het voorbij de autosnelweg linksaf, om via Zorgvliet en nadien een smalle wegel, een volgend stukje bos te betreden. Enkele honderden meters verder herkenden we de Ekelenhoek en bereikten het kruispunt met de Clemenceaustraat. Rechts bemerkten we in de nabijheid de kerk van de wijk Elzenstraat en verlieten we even onze route, in de hoop wat verder een kopje koffie te kunnen bemachtigen. Echter, het enige café aldaar bleek gesloten. Doch, ditmaal hadden we wat meer geluk, vermits we terecht konden in ‘Ons Parochiehuis’. Daar was immers een palingfestijn gepland voor de supporters van KV Mechelen. Terwijl alles werd in gereedheid gebracht, mochten we er even genieten van een gratis kopje koffie. Het was toen zowat 12:00 uur geworden en het zwarte goud werd in dank aanvaard. Na een leuke babbel zetten we onze wandeltocht verder en keerden terug naar het eerder vermelde kruispunt. Een mooi wandelpad rechts liet ons toe de Liersesteenweg te bereiken ter hoogte van de begraafplaats. Met enige voorzichtigheid kruisten we de weg om aan de overzijde onze weg verder te zetten via een ander wandelpad. Ditmaal ging het via een voormalige spoorwegbedding nagenoeg in rechte lijn naar de voormalige abdijsite Roosendael. Op weg langsheen dit mooie wandelpad konden we genieten van een weids zicht op de lager gelegen akkers en tevens de bedrijvigheid aldaar. We bewandelen onder andere het Roosendaelpad en het Groentepad, een route van 37 km.

Even vóór de klok van één uur bereikten we tenslotte de voormalige abdijsite en konden het terrein betreden via een monumentale toegangspoort. Rechts bevond zich een kleine taverne en daar konden we vooreerst even op het terrasje onze dorst lessen. Heel wat wandelaars en fietsers deelden van tijd tot tijd dezelfde mening. Na deze korte wandelpauze, vervolgden we onze route doorheen het domein Roosendael, langs enkele kleine waterlopen en vervolgens de Blankaartvijver. Via een wandelsluis verlieten we het domein en bereikten nadien de drukke Koning Albertstraat ter hoogte van de brug over de Beneden-Nete. We bevonden ons ondertussen in Walem. Via een wegje naast de brug stapten we tot aan de trappen, om dan de brug over de Beneden-Nete over te steken, naar het jaagpad aan de overzijde van de rivier. De aanduidingen inzake het bestaan van de LF5 Vlaanderen Fietsroute zijn ons ondertussen meer dan bekend. Aan de overzijde van de brug bereikten we het grondgebied van Rumst. We hielden links en betraden het lager gelegen jaagpad, dat we zouden volgen tot Boom. De Westelijke Variant van de GR12 echter, zou ergens onderweg daarheen worden verlaten.

Met het zonnetje dat zalig voelde, gingen we op zoek naar een zitbank langsheen deze waterloop, teneinde nog even voor wat bijkomende energie te zorgen. We vonden dan ook een plekje om iets te eten in de nabijheid van de brug van de E19 over het water. Het was zowat 14:00 uur geworden en een knorrende maag bevordert niet echt het stappen. Met het zonlicht in het aangezicht genoten we toch van een later middagmaal. Korte tijd nadien, ging het onder de autosnelweg door en wandelden we verder langsheen het jaagpad evenwijdig met de Nete. Zo bereikten we het natuurgebied ‘Ontdek de Oude-Netearm’. We verlieten dan ook kortstondig het jaagpad, om via een rechts gelegen pad dit natuurgebied van dichtbij te bewonderen. Eenmaal de andere kant bereikt ter hoogte van de openbare weg, bemerkten we dat de wit-rode tekens van de GR12 hier rechts aangaven, richting Rumst. We verlieten echter het traject en keerden een eindje op onze stappen terug, om dan via een ander pad, terug te gaan richting jaagpad. Er volgde dan een afdaling doorheen het natuurgebied, om dan later de dijk naar het jaagpad opnieuw te beklimmen. We zouden vanaf nu dit pad verder volgen tot in Boom.

Opnieuw een eindje gewandeld bereikten we verderop een grote visput, met bijhorend chalet ‘De Visput’. De klok gaf reeds 15:05 uur aan, we vonden dit de hoogste tijd om even de dorst te lessen. Zo verlieten we opnieuw het jaagpad om af te dalen naar de lager gelegen horecazaak. Op het terrasje was het zalig genieten van een gekoeld drankje, terwijl we bemerkten hoe talrijke vissen uit het water werden gehaald. Eenmaal de dorst verdwenen, ging het terug naar het jaagpad, om aldus het laatste stukje wandelparcours af te leggen. We stapten voorbij de wandel- en fietsbrug over de Nete en bereikten het punt, alwaar Nete en Dijle samenvloeien en de Rupel vormen. Af en toe week het jaagpad even af van de oever, omwille van de aanwezigheid van industrie. We volgden nog een gedeelte van het Frans Bruynseelpad (37 km) en hielden nog even een korte pauze op een zitbankje, ter hoogte van de ingang naar De Schorre. Uiteindelijk verlieten we via Hoek definitief het jaagpad langsheen de Rupel en begaven ons via de Leopoldstraat en de Hoogstraat naar de Grote Markt van Boom. Als afsluiter van onze tocht pauzeerden we nog even, in afwachting van de bus, op het terras van het praatcafé ’t Forum. Het was toen zowat 17:15 uur geworden.

Deze dagtocht langsheen de westelijke variant van de GR12, was goed voor 23,951 km, 31935 stappen, 1162,1 cal in een zonnige wandeltijd van 5.46.25 uur. Na een laatste kopje koffie ging het dan ook richting bushalte, waarna we na een busrit onze thuishaven bereikten, klaar om vooral te genieten van een koele douche, in de hoop, dat bij een volgende gelegenheid de treinen opnieuw zouden rijden.”

371: Boom, Zondag 15 mei 2016, 19,683 km. (7517,152 km.)

“Een wandeling op zondag, welke reeds begon in de ochtend, met een busrit via lijn 287, richting Grote Markt in Boom. Het was dan ook zowat 09:45 uur, toen we arriveerden aan de terminus en vervolgens even vooreerst een koffie nuttigden in café Radio op dezelfde plaats. Om even na tien uur in de ochtend, begonnen we dan ook aan een dagtocht, langsheen het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, een tocht met begin in Boom en einde zowat aan onze voordeur. Hoe eenvoudig kan het soms vergaan in het leven.

Vanaf de Grote Markt ging het via de Windstraat naar de even verder gelegen kaai, alwaar we op zoek gingen naar het eerste wandelknooppunt van de dag, 120. We troffen het bewuste paaltje dan ook aan op de Wandelesplanade op de kaai zelf. Via enkele trappen bereikten we de brug over de Rupel, om aan de overzijde van het water, het ernaast gelegen jaagpad te volgen. Gelukkig hadden we de onaangename wind in de rug en dat zou zo de rest van de dag min of meer het geval zijn. Het mag ook al eens aangenaam wandelen zijn. Via enkele doorkijkjes bemerkten we links aan de overzijde van de Rupel, de kerk van Boom. Het jaagpad werd vroeg op de ochtend reeds veelvuldig gebruikt door fietsers en joggers, doch wij genoten alvast van het eerste frisse groen en de ontelbare boterbloemen. Aan het begin van het jaagpad, hadden we reeds de aanduidingen gezien van de Van Gogh route, een traject Eindhoven–Amsterdam–Paris, alsook de Scheldeland Route. We wandelden voorbij het veer en bereikten, wandelknooppunt 121, hielden rechtdoor aan, tot aan een kleine sluis.

Het drukke fietsverkeer wees wellicht op het bestaan aldaar van de LF2 Stedenroute. Samen met enkele wielerliefhebbers, dienden we even te wachten op een schip dat de sluis passeerde, waarna we verder konden wandelen. Aan de overzijde van het kanaal kregen we de eerste bezienswaardigheid van de dag, een Sherman Firefly, opgesteld ter hoogte van de restanten van een tijdens de oorlog vernielde brug. We bevonden ons ondertussen in Klein-Willebroek. Na het uitvoerig bekijken van het vehikel, volgden we verder het jaagpad langsheen de Rupel. Het pad draaide naar rechts en werd zo de Louis de Nayerkaai, om even verder opnieuw richting Rupel te draaien, onder de naam van Heindonkstraat. Langzaam maar zeker wandelden we opnieuw dichtbij de Rupel en trokken voorbij wandelknooppunt 197. Nog steeds dezelfde richting aanhoudend en het jaagpad volgend bereikten we knooppunt 99. Hier verlieten we voorgoed het jaagpad langs de Rupel en ging het via de rechts gelegen berm steil naar beneden, naar de ingang van het natuurgebied ‘De Biezenweiden’. Een handig poortje verschafte toegang tot deze mooie groene zone. Een zacht aanvoelend bospaadje kronkelde zich doorheen dit unieke natuurgebied.

De varens begonnen stilaan aan hoogte te winnen, enkele beekjes trokken de aandacht, maar opvallend waren vooral de vogelgeluiden. Hier en daar kregen we een rustiek bruggetje om te overschrijden en zo vorderden we steeds verder door deze groene oase. Links konden we enkele zeilbootjes zien op een grote waterpartij. Aan wandelknooppunt 123 ging het verder naar links en werd het bospaadje uiteindelijk een graspad. Een tijd stappen later, kruisten we de Stuyvenberglaan, om aan de overzijde van de weg het terrein te betreden van het ‘Bloso Centrum Hazewinkel’. Ook hier, bij deze toegang vonden we een wandelknooppunt, met name 152. We kozen er de linkse richting, om op die manier, via een mooi aangelegd wandelpad te vorderen langsheen de Watersportbaan, waar voorlopig op dit ochtendlijke uur, nog maar weinig activiteit op het water was te bemerken. De zon deed ondertussen een eerste poging de wolken enigszins te verdrijven. Meteen een ideale gelegenheid, om aan één van de vele picknicktafels omheen het water, te genieten van een broodje. We deden dit dan ook, na het kruisen van de Heindonksesteenweg en even voorbij het wandelknooppunt 96. Toepasselijk of niet, we volgden hier op de domein van Hazewinkel een tijdje de Duvelroute. Maar dat drankje bevond zich echter niet in onze rugzak. Het was ondertussen 11:35 uur geworden.

Na de maaltijd ging het verder op een grindpad langsheen de Watersportbaan, om wat verder een eerste hindernis op het traject te vinden: een omgevallen boom. Met wat klimwerk raakten we verder en begaven ons op die manier stilaan in de richting van het wandelknooppunt 148. We kwamen nu tussen de hangaars waar zich de boten bevonden en tevens de aanlegsteigers. Omheen de gebouwen was weinig beweging en bleek zelfs de cafetaria gesloten te zijn. Via de knooppunten 150 en 151 bereikten we de hoofdingang van het Bloso centrum en aldus de openbare weg, de Steenweg op Heindonk. Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar rechts, om even later de links gelegen Kievitstraat in te gaan. Straat is een groot woord voor een veldweg tussen de akkers, alwaar een boer ijverig zijn veld ploegde. We bemerkten er een bordje ‘Duvel on Tour’, wellicht een aanduiding voor één of andere fietsroute. Ter hoogte van de Beenhouwerstraat passeerden we het wandelknooppunt 147, om even verder naar rechts de draaien, nog steeds de veldweg volgend, tot knooppunt 264. Hier gingen we 90° naar rechts, via een smal pad langsheen een rechts gelegen bosje en even later doorheen een klein bosgebied.

Uiteindelijk bereikten we opnieuw de openbare weg ter hoogte van de Hooiendonkstraat, tevens het wandelknooppunt 188. Dit smalle landelijke, maar vooral kronkelende wegje volgend naar links, kwamen we vervolgens aan ter hoogte van taverne-restaurant De Zennehoeve. Tijd dus voor een korte koffiepauze in open lucht op het terras. Het was ondertussen 12:55 uur geworden. Onze koffie was amper gebracht, of we voelden al meteen nattigheid, enkele regendruppels noodzaakten ons, even enkele stoelen op te schuiven onder een afdak. Gelukkig bleef het voorlopig bij enkele sporadische druppels neerslag. Na de koffie ging het even bergop en bereikten we aan wandelknooppunt 85 het jaagpad langsheen de Zenne, eigenaardig genoeg Rupeldijk geheten. We bemerkten er ook de nieuwe fietsbrug, welke toeliet meteen naar de overzijde te wandelen, doch ons geplande traject maakte vooralsnog een omweg, daar blijkbaar deze nieuwe situatie nog niet was weergegeven op de site van de wandelknooppunten. Dus begonnen we aan de lange weg langsheen het jaagpad en dit naar rechts. Zowat een half uur later begon de maag te knorren en hielden we dus even pauze ter hoogte van een zitbank teneinde een hapje te eten.

Opvallend weinig passage op deze zondagnamiddag, dus konden we in alle rust genieten van een laat middagmaal. Nadien gingen we terug op pad, via het jaagpad, richting verder gelegen Heffen. Even voor het bereiken van dit dorp, verlieten we via een veldweg rechts het jaagpad en kwamen vervolgens terecht in de Sint-Amandusstraat en vervolgens ter hoogte van de kerk op Heffen-Dorp. Die dag was er een kleine kermis opgesteld en bevonden zich in enkele aanpalende straten wat oude legervoertuigen. Blijkbaar, gelet op de geringe belangstelling, waren reeds heel wat voertuigen opnieuw huiswaarts. Toch konden we er enkele bekijken en hadden we een babbel met één van de eigenaars. Na enkele foto’s verlieten we de dorpskern en begaven ons terug in de richting van het jaagpad. Op die manier wisten we de wandelknooppunten 143, 142 en 76, welke kort na elkaar volgden, voorbij te wandelen. Zo bereikten we de brug over de Zenne ter hoogte van de Gentsesteenweg, om aan de overzijde opnieuw het jaagpad te bewandelen, terug in de richting vanwaar we aanvankelijk waren gekomen. Wandelknooppunt 275 liet ons alvast de goede richting aanhouden.

Ditmaal volgden we het jaagpad richting Zennegat tot aan het wandelknooppunt 78 en dit via het eerdere knooppunt 77. Een heel eindje Zenne dus, ditmaal links van ons. Gekomen even voor het vermelde punt, gingen de hemelsluizen ditmaal goed open. Een felle regenbui overviel ons, net op het moment dat we geen enkele beschutting hadden, dus midden op het jaagpad. Gelukkig konden we even verder, via een steile afdaling naar het rechts gelegen natuurgebied ‘Den Battelaer’. Hier konden we toch min of meer de felle regen wat ontwijken, tussen de beplanting. Een mooi, zacht lopend graspad, leidde ons tot op een open veld, letterlijk geel gekleurd door duizenden boterbloemen. Een prachtig zicht! Een lichte beklimming volgde tot aan wandelknooppunt 79, bovenop het jaagpad langsheen het Kanaal Leuven-Dijle. We bevonden ons toen op de Thiebroekvaart, welke we vooreerst volgden naar links, opnieuw richting Zennegat. Bij het betreden van het jaagpad kregen we al meteen enkele historische boten te zien aan de overzijde van het water.

Het jaagpad kan ook af en toe voor een verrassing zorgen en dat zouden we vrij snel ondervinden. Even verderop was het pad versperd door afval, afkomstig van de afbraak van de oude kade. Houten balken schenen geen enkele doorgang te verlenen. Een uit tegengestelde richting komende jogger verzekerde echter, dat mits wat klimwerk er wel een doorkomen was. Met wat moeite raakten we dan toch voorbij deze obstakels en konden het jaagpad verder bewandelen tot aan het wandelknooppunt 86, zijnde de Zennegat Sluis. Hier kwamen we opnieuw langs de nieuwe fietsbrug over de Zenne en bemerkten we aan de overzijde De Zennehoeve, alwaar we zowat twee uur voorheen koffie hadden genuttigd. Voorbij het knooppunt 86 bereikten we tot slot het Zennegat zelf en konden we hier zien, hoe de Zenne, het Kanaal Leuven-Dijle en de Dijle zelf, bij elkaar komen. Een oud café, genoemd Zennegat, nodigde alvast uit om even te verpozen. Een kopje koffie en een warm stuk ‘Bodding’ lieten we ons dan ook naar behoren smaken. Met een klok, ondertussen op zowat 15:15 uur, hoefden we ons niet te haasten om huiswaarts te gaan.

Na deze kleine verwennerij, keerden we terug naar wandelknooppunt 86, staken het Kanaal Leuven-Dijle over (knooppunt 87) en volgden ditmaal het jaagpad naar rechts, dus in tegenovergestelde richting alweer. We bevonden ons nu op de Zennegatvaart en zouden deze volgen tot aan het knooppunt 88. We kwamen ditmaal voorbij enkele aangemeerde woonboten en vervolgens historische schepen. Eenmaal aan wandelknooppunt 88, verlieten we via een dalend wegje links het jaagpad en bereikten even verder de Hogeweg, welke ons leidde tot aan de oevers van de Dijle, ter hoogte van het knooppunt 132. Vanaf nu wandelden we verder langsheen het jaagpad langsheen de Dijle en zouden dit blijven volgen tot aan onze voordeur. We volgden dan ook achtereenvolgens de Hogeweg en de Frans Broersstraat, langs enkele mooie stukjes natuurgebied, onder diverse bruggen en viaducten, tot we uiteindelijk in de verte de kathedraal van Mechelen zagen verschijnen. Het was dan exact 17:00 uur toen we na een dagje wandelen onze thuishaven bereikten.

Een wandeltocht vandaag, opnieuw voorheen gepland doorheen het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, goed voor 19,683 km, 26245 stappen, 964,6 cal en dat in een rustige wandeltijd van 4.43.48 uur. Tot zover alweer deze zoveelste wandelbijdrage. Ondertussen zijn we alweer enkele kilometers rijker geworden. Tot een volgende wandelbelevenis.”