318: Sinaai, Zaterdag 25 oktober 2014, 21,045 km. (6490,088 km.)

“Het volgende wandelverhaal handelt over een dagtocht met start en aankomst in Sinaai. Deze wandeling wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2, met als titel: ‘Een ode aan trage wegen, geniet van de stilte’. De totale wandelafstand bedroeg 22,3 km, doch kon onderweg worden verkort tot 13 km. Als aanbevolen vertrekpunt werd melding gemaakt van de kerk van Sinaai. Tijdens het verloop van deze tocht, zou een gedeelte worden gevolgd van de Streek-GR Reynaertland. Na een verplaatsing per voertuig vooraf en uiteraard een broodje voor onderweg, konden we even later op pad. We begonnen aan onze wandeltocht ter hoogte van de Sint-Katharinakerk in Sinaai, om de Tinelstraat naar rechts te volgen. We konden er vrijwel dadelijk proeven van de lokale Landschapsroute Sinaai (39 km), de Canteclaar Route (46 km), het Ettingpad en over korte afstand de Streek-GR Reynaertland. Slechts 200 m verder namen we al afscheid van de geel-rode markeringen en gingen linksaf in de richting van de begraafplaats, om wat verder rechts de Bockwegel in te gaan. We kwamen langs het waterzuiveringsstation om nadien de Neerstraat te bereiken en die rechts te volgen tot aan een Onze-Lieve-Vrouwkapel.

Ter hoogte van deze kapel vervolgden we onze weg naar links in de Ettingstraat, om na een haakse bocht naar rechts een kruispunt van veldwegen te bereiken. We draaiden opnieuw naar links en betraden het natuurgebied Fondatie van Boudelo. Een kruispunt verder verlieten we het lokale Ettingpad en gingen linksaf tot aan een T-splitsing, alwaar we naar rechts wandelden tot aan de Weimanstraat. We volgden deze Weimanstraat over een afstand van ongeveer 350 m om aan te komen ter hoogte van het krusipunt met de Keizerstraat en de Leebrugstraat. We konden er notitie nemen van de aanwezigheid van de Reynaertroute Zuid. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten dus de Leebrugstraat in tot aan de brug over de Leebeek. Op weg daarheen kwamen we langs een pleintje voorzien van een standbeeld ‘Herder met hond’. Ter hoogte van de brug over de Leebeek volgden we aan de overzijde naar rechts het wandelpad, hierbij een gedeelte volgend van de Wandelroute Leebrugpad. Waar de Leebeek uitmondde in de Moervaart, ging het via een houten brugje tot aan de ophaalbrug over de Moervaart. We bevonden ons daar in de Keizerstraat. We staken de Moervaart over, om dan naar links het jaagpad langsheen de Moervaart te betreden. We verkregen er de geel-rode markeringen van de Streek-GR als leidraad.

Naast de GR-tekens konden we tevens vaststellen dat we een gedeelte volgden van de Liniewegel Wandelroute. Vanaf nu zouden we over een afstand van ongeveer 3,2 km de oever volgen van de Moervaart welke we links van ons konden vinden. Op die manier wandelden we langs de Lokerse Moervaartmeersen rechts van ons. Af en toe kronkelde het wandelpad en dienden we over omgevallen bomen te klauteren die het pad versperden. Vaak versmalde het pad tot amper de breedte van een wegel, doch onze aandacht ging tevens naar enkele prachtige zwammen in de grasberm. We gingen onder de oude brug door van de voormalige spoorlijn Lokeren – Moerbeke, vandaag de dag ingericht als fietspad tussen Lokeren en Moerbeke-Waas. We bleven nog verder de oever van de Moervaart volgen tot aan de samenvloeiing met de Zuidlede. We staken via een betonnen loopbrug de Zuidlede over en volgden verder het pad naast de Durme. Immers na de samenvloeiing van de Moervaart en de Zuidlede heette de waterloop voortaan Durme. Korte tijd later kwamen we aan ter hoogte van de Daknambrug, welke we links overstaken.

We kozen daarna de eerste weg rechts, de Middendam en wandelden voorbij één van de zeven Reynaertbanken. We kwamen even later aan op een volgend kruispunt in de nabijheid van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Daknam. Alhoewel deze kerk niet onmiddellijk op de wandelroute was gelegen, weken we even van het traject af, teneinde de kerk van nabij even te bekijken. We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan het vorige kruispunt, om dan links verder te wandelen via Daknam-Dorp. We troffen er vermeldingen inzake de Ronde van Urbanus (28 km). We kwamen even later aan ter hoogte van een geasfalteerd fietspad, met andere woorden de voormalige spoorwegbedding tussen Lokeren en Moerbeke. We sloegen rechtsaf en betraden dit fietspad om dit te volgen tot aan een wegkruising aan het bord van de gemeentegrens Lokeren. De Streek-GR volgend, dienden we aldaar links de Daknammolenstraat in te gaan, een steenslagweg. Onze wandeling verliep verder via de Kluisstraat, de Kriktestraat en de Zevenkrommingenstraat, waarna we de spoorlijn Antwerpen – Gent bereikten. We wandelden een tijdje evenwijdig met de spoorweg, tot we aankwamen ter hoogte van een spoorwegovergang in het gehucht Heike.

We dwarsten aldaar de Doornijkstraat om nog wat verder de spoorlijn te volgen tot aan de eerste veldweg naar links. Er volgde op onze weg nog een klein bosje, waar we de Klaverbeek overstaken om zowat 800 m verderop de Hulstbaan te betreden. We wandelden de Hulstbaan op naar rechts tot aan een kruisbeeld. Onze wandelgids vermeldde dat we daar een veldweg rechts zouden moeten ingaan, de Oude Heerweg. Echter reeds voldoende kilometers gewandeld, zagen we af van deze bijkomende omweg en besloten de Hulstbaan verder te volgen tot aan de kerk van Sinaai. Even voorbij het kruisbeeld troffen we café Luitentuit aan, tijd voor nog een sanitaire stop en een koffiepauze. Na deze laatste onderbreking, wandelden we langs de Hulstbaan richting eindpunt van de wandeling. We sloten deze dagtocht af na 28061 stappen en 21,045 km.”

133: Stekene, Zaterdag 19 december 2009, 16,9 km. (2632,133 km.)

Een tocht welke voorheen werd aangekondigd als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 19/12/2009, 9190 Stekene (Oost-Vlaanderen) – 8^ste Kerststallentocht, 6-10-15 km. Wandelclub De Smokkelaars Stekene. Start: Sporthal. Wandelclub De Smokkelaars en twee Stekense wijken Kiekenhaag en Meersstraat zorgen voor een unieke Kerstwandeling in de gemeente. Kerststallen, kerstmuziek, gezellige verlichting en een sfeervol marktplein. Kom meegenieten.’ We schreven dit relaas, op zondag 20 december 2009, omstreeks 00:10 uur.

“Vorige zaterdag konden we reeds ondervinden hoe koud het de laatste tijd is om te wandelen. Vandaag was het zowaar nog erger. In de namiddag trokken we richting Stekene, waar de plaatselijke wandelclub ‘De Smokkelaars’ hun 8^ste Kerststallentocht organiseerden. Er kon worden gestart tussen 16 en 19:30 uur en dit in de sporthal van Stekene zelf. Toen wij aldaar even voor vier uur aankwamen, was het welgeteld - 5,5 ° C. Berekoud dus, maar we lieten het niet aan ons hart komen. In de verwarmde sporthal namen we even de tijd om een warme koffie te nuttigen en de inschrijvingsformaliteiten af te werken. Elke deelnemer kreeg er bij de inschrijving een notitieboekje van de club. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 9, 12 of 16 km. Wij kozen voor de laatste afstand, met een werkelijke lengte van 16,9 km. Na nog een laatste blik te hebben geworpen op de mooi versierde tafels, trokken we naar buiten, de winterkou tegemoet.

Bij de start ging het naar links, wat trouwens het geval was voor alle afstanden. We verlieten het sportcomplex en maakten een rondje omheen het sportterrein. We voelden de bevroren sneeuw onder onze wandelschoenen kraken. Het beloofde alvast een koude tocht te worden, na amper enkele honderden meters stappen, wisten we al hoe laat het was. De uitgeademde lucht was duidelijk waar te nemen. Even na de start, kwamen we ter hoogte van een eerste splitsing, waar de langere afstanden, zijnde 12 en 16 km, een eerste keer naar links dienden te gaan. De andere wandelaars vervolgden hun weg rechtdoor. We kwamen uit in een straat en sloegen linksaf in de richting van het oude station van Stekene. Onderweg konden we de eerste sneeuwpoppen ontdekken. Even voorbij het station volgden we het oude spoorwegtraject, die nu blijkbaar een druk bereden en bewandelde route is geworden. We ontwaarden immers de Canteclaerroute (42 km), de Vlasroute en tezelfdertijd de LF 51 Gravejansroute (Zeebrugge - Antwerpen). Gekomen ter hoogte van een kleine waterloop, ging het naar rechts, de 12 km vervolgde de weg links.

Zo verlieten we even later de bebouwde kom en trokken de open velden in. Ondertussen was de duisternis ingevallen, doch omwille van de sneeuw konden we nog goed de weg onderscheiden. We zagen het bordje van de Landschapsroute Sinaai (39 km) verschijnen langs de berm van de weg. We kregen nog een stukje spoorwegtraject te verwerken, waarna het even verder links het veld inging, om aldaar omheen een klein stukje bos te wandelen. Het ging dan in omgekeerde richting via het spoorwegtraject naar een bosje. Daar sloegen we een rechts gelegen veldweg in die ons bracht tot aan een bevroren waterloop. Hier was het parcours gemarkeerd door fakkels en plastic flessen voorzien van theelichtjes. Zo konden we over een ruime afstand het verloop van het parcours zien door de kleine vlammetjes die weerkaatsten op de sneeuw. Hier, in deze open vlakte voelden we pas echt hoe koud het deze avond was. Ondertussen was het goed donker geworden, doch we konden nog voldoende zien zonder de zaklamp te moeten gebruiken.

Nadat we een hele tijd de oevers van deze waterloop hadden gevolgd, ging het scherp naar links in de richting van de straatverlichting. Even later kwamen we aan in de Meersstraat en hier konden we de eerste kerstlichtjes en stallen bewonderen. We kregen een opeenvolging van versierde voortuintjes en verlichte boompjes langsheen de weg. Hier hadden we ook een eerste controle in een tent naast de weg, waar we ons vooreerst te goed deden aan een warme chocomelk. Zo zaten de eerste 7,1 km erop. Tijd om even bij te warmen bij een warmeluchtblazer. Na een korte pauze trokken we opnieuw op weg, ditmaal slechts voor een afstand van 2 km. We vervolgden de Meersstraat, waar we nog wat verder konden genieten van de kerstversieringen. Nadien een stukje van het oude spoorwegtraject, waar we een gedeelte van de Vlasroute volgden. We naderden zo de plaats van vertrek, met name de sporthal, waar we voor de tweede maal het punt van de splitsing voorbij kwamen. Ditmaal ging het rechtdoor, om via de parking de Markt van Stekene te bereiken.

Hier ontmoetten we zowaar de Kerstman, die gewillig even wou poseren voor een foto. Een aantal tenten opgesteld op het plein fungeerden als controlepost. Hier konden we ons even opwarmen aan een houtvuur op het plein. Een derde gedeelte van de wandeling verliep over een afstand van slechts 1 km en bracht ons naar de school ‘De Molenberg’. We bereikten deze locatie na eerst doorheen een klein stukje verkaveling te zijn gewandeld, waar we opnieuw tal van kerststallen konden bekijken. Terwijl we even konden genieten van wat warmte, werden we door een kleine band vergast op wat life muziek. De sfeer zat er goed in. Toen we echter even onze waterfles wilden aanspreken, stelden we vast dat deze was veranderd in een klomp bevroren water. Korte tijd later begaf onze balpen het eveneens omwille van de koude en zelfs onze camera had last van de overgang van koud naar warm, vermits de lens besloeg. Er zat niets anders op dan onze weg te vervolgen, ditmaal voor een stukje wandelafstand van 3 km.

Het ging via enkele aanpalende straten naar de wijk Kiekenhaag, waar we gedurende enkele kilometers de ene versierde voortuin na de andere konden bekijken. De ene kerststal al mooier dan de andere, het ene huis nog mooier verlicht dan het voorgaande. Eigenlijk zou je zelf de wandeling hebben moeten ervaren om te zien hoe prachtig deze wijk oogt tijdens een donkere koude winternacht. Dat het effect van het licht op de sneeuw zo niet nog intenser was, zal wel kunnen worden aanvaard. Zelden hebben wij zulke mooie kerstversieringen kunnen bewonderen, hier wordt blijkbaar nog werk gemaakt van het begrip ‘Kerstversiering’. Tal van stalletjes gaven een beeld van de eigenaar, er waren er die sober oogden, andere luxueuzer, moderner, klassieker, kunstzinniger, ... We bereikten uiteindelijk de laatste controlepost op het einde van deze wijk, waar een plaatselijke verwarmde serre, enig soelaas bood tegen de bijtende koude. Het laatste stuk van deze kerststallentocht, liet ons vooreerst nog een stukje langs dezelfde afgelegde weg terugkeren, waar we even verder links afsloegen, een andere versierde straat tegemoet.

Ook hier een opeenvolging van prachtig versierde tuinen met de aanwezigheid van een al even mooie kerststal. We gingen in de richting van de markt van Stekene, waar we nog even ter hoogte van de kerk een ommetje maakten door een nabijgelegen stukje park. Ook hier werd het wandelparcours alweer verlicht door theelichtjes en dat gaf toch wel een bijzonder effect tussen de bomen en struiken. Nog enkele woonstraten volgend, keerden we langzaam maar zeker terug naar de sporthal, waar een lekkere warme drank meer dan welkom zou zijn. Toen we uiteindelijk de eindstreep bereikten, was de temperatuur ondertussen lichtjes opgelopen tot - 4° C. We namen nog even de tijd om iets te nuttigen, want ondertussen begon het lichtjes te sneeuwen, een hint om niet meteen lang na te blijven. Bij het afsluiten van de inschrijvingen konden de Smokkelaars niet minder dan 1145 wandelaars noteren. Een mooi getal voor een prima georganiseerde tocht, waar zeker en vast aandacht werd geschonken aan de details. Alvast bedankt voor een fijne wandeling en een prettige Kerst aan de organisatie. Voilà en nu kruipen we lekker onder de dekens....”

Teneinde dit wandelverhaal af te ronden, blikken we nog even terug op datgene wat werd vermeld in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Mooie wandeling in de sneeuw. Sfeervolle verlichte kerststallen onderweg. Met fakkels en theelichtjes. Berekoud! J: Mooie avondwandeling doorheen enkele versierde en feestelijk verlichte wijken. Bitter koud en door een besneeuwd landschap. Een voorsmaakje van de kerstsfeer.’