“Vandaag kozen we de Vlaamse Ardennen als
bestemming, voor een wandeltocht met start en aankomst in Edelare. Deze tocht,
volgens de brochure 12 km lang, is beter gekend als de Bierbrouwer Wandelroute,
groene lus. Er bestaat ook een blauwe lus met start en aankomst in Mater en met
een lengte van 11 km. We trokken dus deze ochtend richting Sint-Martinuskerk
van Edelare, alwaar de wandeling van start zou gaan. We vonden vrij gemakkelijk
een parkeerplaats aan de overzijde langsheen de weg. Na de wandelschoenen te
hebben aangetrokken en een hapje te hebben gegeten, konden we onder een blauwe
hemel beginnen aan deze eerder korte dagtocht. Een café ter hoogte van de
startplaats was gesloten, dus vooralsnog op weg zonder een kopje koffie. We
troffen ter hoogte van de startplaats een informatiebord aan betreffende deze
Bierbrouwer Wandelroute en tevens een eerste groen zeshoekig bordje dat ons
verder tijdens de dag de juiste richting zou aangeven. Naast het gesloten café
gingen we het gelijknamige Sint-Martinusstraatje in, vrij vlug een veldweg,
alwaar we aan hoogte wonnen. De eerste mooie vergezichten kwamen aan bod.
Na een stukje onverharde weg, tussen de
landerijen en de weiden met grazende koeien, bereikten we opnieuw de openbare
weg. Via de Doolstraat en de Boembeekstraat ging het nu richting Volkegemberg.
We wandelden hier een eindje langsheen het traject van De Ronde van Vlaanderen.
Deze Volkegemberg, met een maximale hellingsgraad van 12%, zouden we slechts
tot halverwege beklimmen via de weg. Aldaar gingen we een rechts gelegen
aardeweg in en kregen meteen een prachtig zicht op het lager gelegen Edelare.
We wonnen nog wat aan hoogte en bereikten op die manier het dorpsplein van
Volkegem, waarbij we onderweg daarheen de aanwijzingen aantroffen van het
Volkegempad. Op het pleintje konden we even bekomen van de klim en op een
rustbank even denken aan de inwendige mens. Het café op het plein, Den Obus,
bleek helaas alweer gesloten. Geen sanitaire stop dus en evenmin een kopje
koffie om even te kunnen pauzeren.
We wandelden dan maar verder via de
Steenbergstraat, om even later de drukke N8, de Geraardsbergenstraat te
bereiken. Slechts over korte afstand dienden we de hinder van de auto’s te
ondervinden, vermits we vrij snel in een bocht van de weg, rechtdoor een
veldweg konden ingaan. Ook hier alweer de vaststelling, hoe vaak veldwegen
worden geteisterd door de zware landbouwtractoren. Gelukkig is er af en toe een
grasstrook, wat toch het wandelen aangenamer maakt. Heel wat bieten waren reeds
geoogst en lagen op grote hopen, teneinde te worden vervoerd. Aan het einde van
deze, soms moeilijk begaanbare veldweg, ging het rechtsaf via de Kapelleberg.
We volgden er het traject van de Streek-GR Vlaamse Ardennen, voor ons
ondertussen niet langer een onbekend wandelpad. Het woord Kapelleberg zegt al
genoeg, klimmen dus, gelukkig via een verkeersarme asfaltweg.
Uiteindelijk boven gekomen, bereikten we de
Sint-Vincentiuskapel. Omwille van werkzaamheden konden we de kapel niet
bezichtigen. We vervolgden dan maar onze route via de Kapelleberg, ditmaal in
dalende zin. Beneden in het dal stroomt de Maarkebeek en bevindt zich het
dorpje Maarke-Kerkem. Op zoek naar een kopje koffie en een toilet, weken we
even van de route af en daalden af tot in het dorp. Jammer genoeg bleek het
enige café, De Lustige Boer aldaar, gesloten. Noodgedwongen zochten we dan maar
onze toevlucht in een nabijgelegen schooltje, alwaar we even gebruik konden
maken van de sanitaire voorzieningen. Weliswaar dienden we nu in omgekeerde
richting terug de juiste route te vinden en dat betekende een felle beklimming,
gevolgd door de nog steilere Kokerellestraat. Je krijgt er natuurlijk mooie
panorama’s voor in de plaats. We bevonden ons een tijdje op het traject van de
Vlaamse Ardennenroute.
Bijna op het hoogste punt, ging het vervolgens
via een veldweg naar de Eikenberg, welke slechts gedeeltelijk werd beklommen,
waarna het verder ging richting Ladeuze. Een draaihekje en vooral een steil
dalend wandelpad later, bereikten we de vroegere heerlijkheid van de familie De
la Deuze. We bereikten er tevens de Maarkebeek en kregen zicht op een woning,
waarop vermeld ‘Ladeuze’. We troffen er tevens een GR-wandelboom aan. Slechts
een honderdtal meter verder, langsheen een kasseiweg bevond zich de Ladeuzemolen.
Even voorbij de molen sloegen we linksaf in de Zevenbunder, een voetweg welke
het verloop volgde van de Maarkebeek. Een stukje tegelpad liet ons genieten van
deze mooie en rustige wandelomgeving. Tenslotte bereikten we een brug over de
beek ter hoogte van de openbare weg. We namen er dan ook even een korte
wandelpauze. Het ging nadien rechtsaf via de steile Hekkebrugstraat, alwaar we
boven een stukje konden zien van het huis waar de kunstschilder Valerius de
Saedeleer, zijn laatste levensjaren doorbracht.
Het ging vervolgens linksaf via een landelijke
weg naar een hoger gelegen plateau. Op die manier bereikten we de
Ommegangstraat en volgden we een stukje het traject van de Lange Ommegang
Kerselare, een wandelparcours langsheen een vijftiental kapelletjes. We konden
er dan ook enkele exemplaren digitaal vastleggen. Even later passeerden we het
voormalige Kezelfort, gelegen op de gelijknamige Kezelberg, jammer genoeg niet
toegankelijk. Eigenlijk viel er van op de openbare weg weinig van te bemerken.
Gelukkig konden we in de verte een gedeelte zien van de stad Oudenaarde met
enkele indrukwekkende bouwwerken. Via enkele veldwegen tussen de landerijen,
bereikten we de achterzijde van de kerk van Edelare en konden op die manier de
wandeling afsluiten. Deze eerder korte wandeltocht vandaag was goed voor 14,371
km en 19162 stappen.”