460: Boortmeerbeek, Zaterdag 17 april 2021, 21,5 km. (9309,816 km.)

"Een wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. Vooraf maakten we vanuit Mechelen de verplaatsing per bus en trein naar het station van Boortmeerbeek. Daar aangekomen bevonden we ons in de nabijheid van het knooppunt 2, waar onze tocht zou van start gaan. Na aankomst genoten we op het perron vooreerst nog van een laat ontbijt, waarna we omstreeks 10:00 uur aan de eigenlijke tocht konden beginnen. We verlieten het perron naar rechts via de Rijmenamsebaan, kruisten de spoorweg en gingen dadelijk linksaf op een wandelpad naast de spoorweg. Even verder troffen we dan het knooppunt 2 aan ter hoogte van het kruispunt met de Pastorijstraat. We dwarsten de straat en gingen verder via een wandelpad, waarbij we ons bevonden op het traject van de GR128. Korte tijd daarna draaide het pad naar rechts, voortaan Hazenpad, dat het verloop volgde van de Weesbeek links daarvan. Op het einde van het wandelpad ging het linksaf op de Molenbeekstraat tot aan de eerste bocht naar links. We verlieten er naar rechts deze weg via de Bergstraat. Tussen de bebouwing door volgden we de Bergstraat tot aan de drukke Heverbaan, evenwijdig aan de spoorweg. We draaiden de Heverbaan op naar rechts en stapten geruime tijd op deze weg tot we rechts het bos konden ingaan. Een dreef leidde ons aldus naar knooppunt 24 centraal in dit bosgebied. We kozen er de linkertak en gingen verder door het bos tot we de openbare weg, Donk, konden betreden.

De weg draaide naar links verder, om zowat halverwege het bos, het knooppunt 26 te vinden. Nog wat verder rechtdoor wandelend kwamen we nadien in het centrum van Hever, tevens knooppunt 28. Ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouwkerk zetten we onze wandeling verder via de kaarsrechte Guido Gezellestraat, welke ons terug de spoorweg liet kruisen en vervolgens verder verliep tussen de akkers en weilanden. Op het einde gekomen van deze smalle landelijke asfaltweg, dwarsten we de vrij gevaarlijke Leuvensesteenweg, om aan de overzijde een smal wandelpaadje te betreden dat even verder uitmondde op het jaagpad langs de Leuvense Vaart. We gingen linksaf en volgden het jaagpad tot aan de even verder gelegen Heilebrug, waar we de Leuvense Vaart konden oversteken. Aan de overzijde van de vaart hadden we reeds een zitbank bemerkt, we hielden er dan ook om 11:15 uur even halt voor een hapje en een korte wandelpauze. We konden er alvast genieten van een picknick in het zonnetje. Nadien ging we opnieuw op pad, we verlieten het jaagpad en begaven ons naar rechts in de Bieststraat, om er de eerste veldweg rechts te kiezen, Voetweg 39. Tussen uitgestrekte akkers en weiden door, vorderden we doorheen de natuur, tot we opnieuw vaste voet verkregen in de Barelweg, waar we dadelijk de weg naar links insloegen.

Een kruispunt verder hielden we rechtdoor aan via de Venstraat, tot we knooppunt 29 vonden in de nabijheid van het centrum van Schiplaken aan het kruispunt met de Goorstraat. We draaiden linksaf de Goorstraat in welke uitmondde in de Bieststraat, in het centrum van Schiplaken. We gingen voorbij de Heilige Familiekerk om er voorbij links de Blokstraat te kiezen. Even wandelden we langs de rand van het Schiplakenbos om ter hoogte van het knooppunt 200, rechts de Kasteeldreef in te gaan en het eigenlijke bos te betreden. Een vrij brede dreef leidde ons naar het midden van het bos, waar we het kasteel van Schiplaken konden bekijken. Tevens vonden we er wat info inzake de geschiedenis van het kasteel, ooit bezet door de duitsers tijdens de oorlog. Voorbij het kasteel maakte de dreef een bocht naar links omheen de Bergbeek en verlieten we even later het bos via de Schiplakenvoetweg, een smaller pad door het bos. Aan de bosrand tenslotte kwamen we op de openbare weg, met name de Kampenhoutsebaan. Aan de overzijde van de straat nodigde een zitbank uit even te verpozen en te genieten van een broodje. Ondertussen waren we op de klok reeds gevorderd tot 12:20 uur. Na deze onderbreking volgden we nog een kort eind de Kampenhoutsebaan, voorbij het knooppunt 868, om nadien voorbij de bosrand links de Meerbeeksebaan in te draaien, een smalle asfaltweg.

Eenmaal voorbij het laatste huis, ging de weg over in een breed grindpad, voortaan geheten Steentjesstraat, toepasselijk dus. We gingen nogmaals vooreerst langs de rand van een gedeelte van het Schiplakenbos, om dan terug het eigenlijke bos te betreden. De Bergbeek, komende van links bood een tijdje gezelschap. Alvorens we het volgende knooppunt aantroffen, met name 135, bevonden we ons reeds in het Steentjesbos. Het grindpad mondde uit op een kruising van grindpaden aan een grote boerderij, waar we het knooppunt 135 vonden. Een vrij scherpe bocht naar rechts liet ons toe het Steentjesbos verder in te wandelen door middel van de Steentjesboswegel en dit via een lokale wandelroute, de Steentjesboswandeling. Gekomen aan de rand van het bos, draaiden we haaks linksaf, verder langs de bosrand tot het knooppunt 134. We hielden rechtdoor aan en gingen opnieuw het bos in, om wat later haaks linksaf verder te gaan, nog steeds door het Steentjesbos tot het knooppunt 136. Haaks rechtsaf, bereikten we nadien de rand van het bos, om er links de bosrand te volgen via de Begijnenwegel tot aan het knooppunt 137. Ook daar hielden we dezelfde richting aan om zo tussen de weilanden terecht te komen, eenmaal het bos achter de rug.

De Begijnenwegel werd later verhard en heette voortaan Begijnenstraat, die ons leidde naar een groepje huizen ter hoogte van het kruispunt met eveneens Begijnenstraat, knooppunt 138. We gingen haaks rechtsaf en stapten verder via de lijnrechte smalle Begijnenstraat tussen akkers. Op het einde van de weg, ging het over korte afstand linksaf in de Langestraat, om dan rechts de Zeypestraat in te draaien. Deze straat volgend kwamen we aan het kruispunt met de Geilroedeweg, tevens knooppunt 139. We ging rechts dit tegelpad op om opnieuw de bewoonde wereld te verlaten en tussen de velden te vertoeven. Vrij vlug troffen we het volgende knooppunt 126 aan ter hoogte van een veldweg links, het Zeypwegje. We bemerkten er een tractorsluis voorzien van enkele betonnen boordstenen, we hielden er dan ook even halt voor een hapje en een drankje. Ondertussen konden we de beentjes wat laten rusten. Na deze eet- en wandelpauze begaven we ons op het Zeypwegje en dat voerde ons tussen de akkers door naar knooppunt 125 in de Zeypestraat. Amper 100 m naar rechts, gingen we aan de overzijde Nieuwegen in, om een bocht later, links een veldweg in te draaien, de Haakweg. Deze leidde vooreerst door een klein stukje bos , waar we de Molenbeek overstaken. Tenslotte waren we het bos voorbij en arriveerden in de Molekensstraat om er voorbij het knooppunt 123 te gaan.

Op het einde ging het rechtsaf in de Hubert Tobbackstraat over korte afstand, om dan links via een smal wandelpaadje naar het Liesbethbos te stappen. Na nog een laatste keer te hebben genoten van de geur van een bos, kwamen we aan het andere uiteinde van het bos, opnieuw terecht op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, knooppunt 124. Heel even volgden we het jaagpad naar links om dan terug af te dalen naar links en verder door het Liesbethbos te wandelen. Een bocht naar links later, ging het even langs de bosrand, waarna we uiteindelijk het bos definitief verlieten en aankwamen aan het knooppunt 205 op een krusing van grindwegen. We betraden de grindweg naar rechts, de Langedonckstraat die we ruim 1 km zouden volgen, in de blakende zon. Op het einde van de grindweg ging het naar rechts in de verharde Langedonckstraat om vrijwel dadelijk links te kiezen. We troffen er om de hoek knooppunt 204 aan ter hoogte van een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Net voor de kapel ging het een rechts gelegen veldweg op richting Langestraat. Daar aangekomen wandelden we verder rechtdoor en passeerden dicht bij elkaar de knooppunten 203 en vervolgens 202.

Aan dit laatste verlieten we de Langestraat naar rechts via Maenrot om terug het jaagpad langs de Leuvense Vaart te betreden. We gingen opnieuw links op de Vaartdijk tot aan de Sasbrug van Boortmeerbeek. We staken voor het laatst de Leuvense Vaart over, teneinde via de Pontstraat nogmaals de Leuvensesteenweg te kruisen. Stilaan naderden we het einde van onze wandeltocht, vermits we terug richting knooppunt 2 wandelden, in de nabijheid van het station van Boortmeerbeek. De Audenhovenlaan, gevolgd door de Hanswijkstraat bracht ons tot in het centrum van Boortmeerbeek. Net toen we ter hoogte van de kerk kwamen, hoorden we net een trein vertrekken richting Mechelen. Daar er slechts om het uur verbinding was, namen we even de tijd voor de aanschaf van een blikje cola in ’t Wit Frituurke, gelet op de nog steeds gesloten horeca omwille van Corona. Het was ondertussen 17:20 uur toen we de wandeling eindigden. We doodden dan maar de tijd op een bankje op het perron, genoten van ons drankje en uiteraard de laatste sandwiches, na een wandeling goed voor 21,5 km.”

459: Nismes, Zaterdag 03 april 2021, 14,718 km. (9288,316 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Ardennen – deel 3, met start en aankomst te Nismes. Deze luswandeling verloopt over een afstand van 12,8 km en gaat van start ter hoogte van de Eglise Saint-Lambert in de Rue Bassidaine. We vonden alvast een parkeerplaats in de aanpalende Rue Grande. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:45 uur de tocht aanvangen. We vertrokken dan ook aan de kerk en staken via de Rue Bassidaine het Zwart Water over dat naast de kerk stroomt. We dienden enkel oog te hebben voor de gele rechthoekjes, welke ons verder de weg zouden aangeven. We passeerden het links gelegen gemeentepark en gingen rechtdoor via de Rue des Juifs. Ter hoogte van de eerste haakse bocht naar links, verlieten we de openbare weg naar rechts via enkele trappen en begonnen aan een steile klim, richting bos. Een smal wegje liet ons vrij vlug boven het dorp uitkomen. Daar hebben we wellicht een afslag naar links over het hoofd gezien, daar we, eenmaal doorheen het bos uitkwamen op een dwars gelegen smalle asfaltweg. We volgden die even naar rechts, in de richting van een nabij gelegen kruispunt en bevonden ons in de Rue Orgeveau. We troffen er een wegwijzer welke de richting aangaf van de Fondry des Chiens. Fondry’s zijn een soort openluchtgrotten. Daar deze eerste Fondry op onze route lag en om verder verdwalen te voorkomen, kozen we bijgevolg deze richting.

We begaven ons naar rechts en begonnen opnieuw aan een beklimming, richting Fondry des Chiens. We kwamen wat later aan ter hoogte van een kleine parking en tevens enkele picknickbanken op de plaats waar kon worden van start gegaan voor enkele korte wandelingen. Ter plaaste benoemd als ‘Départ marche nordique Nismes’. We pauzeerden even op één van de banken en genoten van een broodje en een drankje. Na deze korte onderbreking wandelden we verder richting Fondry des Chiens. Na nog wat aan hoogte te hebben gewonnen troffen we het baken ‘Fondry des Chiens en tevens de befaamde grotten. We namen de tijd enkele foto’s te nemen en wandelden ondertussen in tegenwijzerzin omheen de site. Eenmaal er voorbij bevonden we ons op het traject van de GR125, om vrij snel naar rechts via een smal paadje af te dalen. Beneden aangekomen ging het rechtsaf en begonnen we opnieuw aan een geleidelijke klim welke ons terug het bos liet ingaan. Geruime tijd konden we genieten van een breder bospad dat langzaam begon te dalen tot we aan het einde van het bos terecht kwamen op een smalle dalende asfaltweg, de Rue Saint Joseph. Via deze weg daalden we verder af richting centrum van Nismes. Een bocht later ging de weg over in de Rue Sainte Anne.

In dalende lijn zetten we onze wandeling verder tot we links de Rue Pierre Bosseau konden inslaan, welke ons verderop via een brug opnieuw het Zwarte Water liet oversteken. Aan de overkant van het water gingen we links verder in de Rue du Calvaire. Rechts in het begin van de straat bevond zich inderdaad de ‘Calvaire du Baty’. Vanaf deze plaats dienden we nu enkel nog oog te hebben voor de rood-witte markeringen van de GR125, alsook blauwe rechthoekjes, welke ons verder op het juiste pad zouden houden. De Rue du Calvaire hield vooreerst in dat we begonnen aan een volgende lange en vrij steile beklimming. Toen we een Y-splitsing bereikten, volgden we de betreffende routetekens en kozen dus de linkerweg. Zo verlieten we de bebouwde wereld en betraden even later een smal wandelpad tussen weiden links en bos rechts. We konden links het verloop van het Zwarte Water min of meer zien tussen de bomen. Af en toe dienden we wat hoogteverschillen te overwinnen, nu eens dichter bij de waterloop, dan weer er wat verder van verwijderd. We bevonden ons trouwens tevens op een gedeelte van een route naar Santiago de Compostela, getuige de bekende stickers op de bomen. Links kregen we in de verte zicht op het dorp Petigny, waar de kerktoren de blikvanger bleek te zijn.

Tenslotte mondde de tot nog toe gevolgde weg uit op een bredere grindweg welke eindigde ter hoogte van een brug over het Zwarte Water. Net voor de brug troffen we een soort pomphuisje aan, alwaar we even uit de wind konden plaatsnemen op een betonnen blok om er even te denken aan de inwendige mens. Na wat te hebben genoten van een rustpauze, gingen we opnieuw op weg. De grindweg gaf toegang tot de Rue des Monts, welke we rechts opgingen. We lieten op die manier het Zwarte Water achter ons. Andermaal begonnen we aan een nieuwe beklimming, vooreerst voorbij een pas aangelegde speeltuin. Nog wat hoger passeerden we de straat ‘Devant le Village’ om nadien terecht te komen op een driesprong. Daar verlieten we de Rue des Monts naar rechts, en kregen een nog steilere klim voor de voeten op een rotsig pad. Nog wat hoger gekomen via deze Chemin de Notre-Dame de Foix, hielden we even halt aan de betreffende kapel ter ere van de Notre-Dame de Foix. Kapel is een groot woord voor een bouwwerkje van amper een meter hoog, maar wel omgeven door vier mooie lindes. Nog verder fors stijgend op een rotsig pad eindigde dit smalle pad op een dwars gelegen asfaltweg, Domeine de Bouvreuils, alwaar we rechtsaf gingen. Aan een pyloon ging het andermaal naar rechts en wandelden we door een klein bebouwde zone.

We betraden opnieuw het bos en herwonnen nog wat aan hoogte tot we de top bereikten op zowat 253 m boven de zeespiegel. We gingen voorbij een soort ‘Villa des Oursons’ om dan via een brede bosweg te beginnen aan een geleidelijke afdaling. We bevonden ons wat later opnieuw op het traject van de GR125, doch hadden nog steeds de blauwe rechthoekjes gevolgd. Even later konden we even pauzeren op een zitbank in het zonnetje, om er te genieten van een hapje en dit aan de Matricolo, de grootste fondry van Mismes. Weliswaar bijna volledig overgroeid. Na deze aangename rustpauze gingen we ter hoogte van deze fondry haaks rechtsaf en stapten nu in plaats van doorheen een loofbos, door een dennenbos. We hadden er even voorheen de GR125 verlaten. Op weg door het bos stapten we nog voorbij enkele kleine fondry’s. Nog steeds verder dalend naderden we stilaan opnieuw het centrum van Nismes. De afdaling werd steiler, zodat we konden gebruik maken van houten relingen. We betraden vervolgens een steil kasseiwegje, waar we ook via relingen veilig konden afdalen. We bereikten opnieuw de bebouwde wereld om er via de Rue Vieille-Eglise de wandeling te eindigen ter hoogte van de kerk.

Na exact 14,718 km waren we aan het einde gekomen van deze toch wel vermoeiende wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, namen we nog even de tijd voor een take-away koffie naast de kerk in het café Rive Gauche. Nadien wandelden we nog even doorheen het Parc Communal van Nismes, alwaar we enkele kunstwerken konden bekijken. Uiteindelijk namen we even later afscheid van het drukke Nismes om richting thuishaven te rijden.”

458: Drieslinter, Zaterdag 27 maart 2021, 15,278 km. (9273,598 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Getevallei. Vooraf maakten we dan ook de verplaatsing via Cambio naar het Stationsplein van Drieslinter, alwaar we zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 1. Na aankomst en te hebben genoten van een broodje vooraf, konden we omstreeks 10:40 uur van start gaan. We begaven ons vrijwel dadelijk doorheen een klein stukje bos via het zogeheten Avonturenpad. Een smal, af en toe modderig paadje dat leidde naar de Grote Gete. Via een hangbrug, de Golden Geet, overschreden we de waterloop en bogen rechtsaf, teneinde het verloop ervan te volgen via een onverhard pad ernaast. Na een tijdje te hebben gewandeld naast de Grote Gete, draaiden we er naar links van weg en kwamen terecht op een dwars gelegen kasseiweg, de Hokstraat, tevens knooppunt 140. Onderweg daarheen hadden we het traject gevolgd van de GR128 en de Streek-GR Hageland. Tijdens het verdere verloop van onze tocht, zouden we nog vaak de wit-rode en geel-rode markeringen aantreffen. We gingen rechtsaf en stapten over deze kasseiweg tot aan de Getendijk, waar we het knooppunt 19 vonden. We hadden terug de Grote Gete bereikt. Op de Getendijk gingen we linksaf, om er ter hoogte van een picknickbank, even het regenpak aan te trekken, vermits we de eerste regendruppels verkregen. Tevens maakten we er van de gelegenheid gebruik een hapje te eten. We stapten nadien dan maar verder op de dijk, tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 101.

We verlieten de Getendijk naar links om door middel van een grasweg een natuurgebied in te gaan. Enkele vlonderpaden kregen we te verwerken, alsook enkele wandelpoortjes. Zowat halverwege een open weide passeerden we het knooppunt 100, waar we rechtsaf gingen om tenslotte, na alweer een wandelpoortje opnieuw de Hokstraat te bereiken, ditmaal een brede grindweg. Geruime tijd vorderden we tussen kleine percelen bos, afgewisseld met open ruimten, tot we het knooppunt 129 naderden. We gingen er linksaf een smal wandelpad op en verlieten op die manier de Hokstraat. We kwamen nu terecht tussen akkers en weilanden en bewandelden smalle paadjes, tot we wat verder een bredere onverharde weg vonden, ter hoogte van de Hazenbergweg, om er het knooppunt 130 aan te treffen. We kozen er haaks rechtsaf en volgden een smalle wegel tussen de velden. Een onaangename wind voelde hier duidelijk in het nadeel. Een eindje verder bevond zich een soort houtwal en daar vonden we wat beschutting tegen de wind. We konden er het regenpak uittrekken en er tevens van de gelegenheid gebruik maken, nog een broodje tussen de kiezen te stoppen. Na een eerder korte wandelpauze gingen we verder via dit smalle wandelpaadje tot we het knooppunt 137 vonden, op de kruising met een dwars gelegen smalle betonweg, de Doysbroeckweg.

Eindelijk nog eens een verharde weg onder de schoenen, betraden we de weg naar rechts. We stapten voorbij een links gelegen weg, om de richting rechtdoor aan te houden tot aan het knooppunt 128. We gingen nog wat verder rechtdoor om nadien de Doysbroeckweg te verlaten naar links en een stukje bos te betreden, behorende tot het Doysbroek. Na een eerder korte passage doorheen dit broek, troffen we het knooppunt 102 aan in de Getestraat, een grindweg langsheen de Grote Gete. We gingen haaks linksaf en stapten een tijdje op de Getedijk tot aan het volgende knooppunt, 103, ter hoogte van de brug over de rivier. We staken de Grote Gete over en betraden de Getestraat, om deze te volgen tot aan de Oude Spoorweg, zijnde het knooppunt 104. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Neerlinter. Aan het knooppunt verlieten we de openbare weg en volgden het wandel- en fietspad naar links langs de voormalige spoorweg. Bezijden het pad vonden we een picknicktafel, alwaar we even halt hielden om de dorst te lessen. Even later begaven we ons terug op weg om een tijdje te wandelen langs de Oude Spoorweg.

Uiteindelijk, eenmaal het volgende knooppunt aangetroffen, met name 146, verlieten we het wandel- en fietspad naar rechts en volgden er een veldweg, de Kwadehaag. Deze veldweg mondde uit in de Kwadeplasstraat, welke we links opgingen. Op het einde van de straat kruisten we de Neerlintersesteenweg, om aan de overzijde verder te stappen in de Braambeekstraat. We zouden gedurende lange tijd deze smalle landelijke weg bewandelen, voorbij de knooppunten 106, 107 tot en met 108. Daar waar de Braambeekstraat overging in de Putstraat, gingen we rechtsaf verder, eveneens Braambeekstraat. Nog steeds tussen de velden door, kwamen we tenslotte aan in de bewoonde wereld, met name de Kasteelstraat, aan het knooppunt 144. Nogmaals dienden we rechts te kiezen en de Kasteelstraat in te gaan, een vrij drukke weg. We stapten even verder voorbij het knooppunt 109 en behielden dezelfde richting tot de Kasteelstraat tenslotte uitmondde op het dorpsplein van Neerlinter. Daar bemerkten we het knooppunt 105, om er even halt te houden voor een middagmaal, na de Grote Steenweg te hebben gekruist.

We konden er plaats nemen op een zitbankje en genieten van het zonnetje, terwijl een broodje werd genuttigd. Jammer genoeg, in tijden van Corona, geen enkele mogelijkheid ergens een terrasje te bezetten of gebruik te maken van een toilet. Na dit oponthoud werd de tocht vervolgd in de Getestraat, tegenover de Kasteelstraat, om er even verder het knooppunt 145 aan te treffen. Daar verlieten we de openbare weg, om links een smal wandelpad op te gaan, genaamd Houtekruisweg. Bijna op het einde van het pad ging de weg over in Kerkweg, waarna we kort nadien opnieuw een drukke weg betraden, de Grote Steenweg. Over korte afstand ging het rechtsaf, tot aan het knooppunt 11 op het kruispunt met de Dotermontstraat. We draaiden de straat rechts in teneinde deze te volgen tot de weg eindigde aan het knooppunt 139, waar we ons opnieuw bevonden op het wandel- en fietspad van de voormalige Ijzerenweg lijn 22. Ondertussen waren we net de klok van 14:30 uur voorbij en namen we even de tijd om een wandelpauze in te lassen op een zitbank aan het knooppunt. Na wat te hebben genoten van de talrijke fietsers welke voorbij reden, volgden we naar links het pad, tot het knooppunt 138, amper 200 m verder. We verlieten er definitief de Oude Spoorweg naar rechts en betraden de bivakzone De Getedraak. Aan de ingang konden we even van nabij de Kamsalamanderhut bekijken, met wat info over de Grote Getevallei.

Doorheen dit natuurgebied volgden we geruime tijd het plaatselijke Kamsalamanderpad, dat ons achtereenvolgens de Grote Vliet en vervolgens de Grote Gete liet overschrijden. Zo kwamen we opnieuw aan het knooppunt 101, dat we reeds vroeger op de dag waren gepasseerd. We zaten terug op de Getendijk en volgden nu in omgekeerde richting een tijdje hetzelfde traject als voorheen, tot aan het knooppunt 19. We gingen niet nogmaals de Hokstraat in, doch bleven verder rechtdoor gaan, om nogmaals via een brug de Grote Gete te kruisen. Net voorbij de brug gingen we knooppunt 10 voorbij via de Molenstraat, om nog een laatste maal een stukje van de Oude Spoorweg te volgen naar rechts, dat ons leidde doorheen een stukje bos en liet aankomen op het reeds vermelde Avonturenpad. Zo kwamen we voorbij knooppunt 1 en eindigde onze wandeltocht op het Stationsplein van Drieslinter. We sloten deze wandeling dan ook af na 19842 stappen en 15,278 afgelegde km. Alvorens de terugreis aan te vangen, gingen we nog over tot de aanschaf van een hamburger via take-away bij Brasserie De Smed. Dat het heeft gesmaakt hoeft wellicht niet te worden vermeld.”

457: Ottenburg, Zaterdag 20 maart 2021, 19,526 km. (9258,32 km.)

“Het relaas betreffende onze belevenissen, tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Vooraf maakten we de verplaatsing via Cambio naar het centrum van Ottenburg. We vonden er een parkeerplaats ter hoogte van een frituur op de Leuvensebaan. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:30 uur van start gaan onder een stralend blauwe hemel. We gingen vooreerst op zoek naar het knooppunt 244 en verlieten even later de Leuvensebaan, om links de Tommestraat te kiezen. Tussen de bebouwing door volgden we de Tommestraat, om aan het kruispunt met de Langeheidestraat, het eerste knooppunt aan te treffen. Ondertussen hadden we de bebouwde kom verlaten en hielden dezelfde richting aan. Na een tweetal bochten in de Tommestraat, verlieten we deze weg aan het kruispunt met de rechts gelegen Waversestraat, ter hoogte van een oude kapel. Via deze dalende weg, bereikten we korte tijd nadien knooppunt 243 op het kruispunt met de Poelstraat. We hielden dezelfde richting aan en daalden verder af via Voetweg 69, om nadien links het Bois de Laurensart te betreden door middel van een steile beklimming. We kwamen nadien terecht in de Nachtegaalstraat, aan de rand van het bos. We begaven ons naar rechts op de onverharde Buurtweg 25 om terug het bos in te wandelen.

We stapten zowat op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië, op zoek naar het volgende knooppunt, met name 242. Jammer genoeg ontbrak op dit pad doorheen het bos een bordje van het wandelnetwerk, waardoor we uiteindelijk het andere uiteinde van het bos bereikten aan de oever van de Dijle. Totaal uit de richting volgden we dan maar een smal wandelpad naar links, langsheen de rand van het Bois de Laurensart, de Sentier 131, in de hoop terug het juiste traject te vinden. In een lange bocht naar links trokken we omheen het bos, om wat later een brede verharde weg te betreden, de Klabbeekstraat. Op goed geluk wandelden we deze weg door tot op het einde om tenslotte de openbare weg aan te treffen op het kruispunt met de Florivalstraat. We hadden op die manier de knooppunten 242 en 241 gemist. De Florivalstraat naar links ingaand, vonden we vrij snel opnieuw de juiste richting, via een bordje dat de richting van het knooppunt 240 aangaf. We hadden dus enkele extra kilometers op de teller. Net voorbij het kruispunt met de Veeweidestraat, vonden we links in de Florivalstraat een grasperk, alwaar we omstreeks 12:15 uur even konden genieten van een broodje, gezeten in het zonnetje.

Na deze eet- en wandelpauze, stapten we verder langsheen de Florivalstraat, om deze een eindje verder naar rechts te verlaten via de Wijmingenstraat, een steile en smalle kasseiweg. Zowat halverwege de beklimming gingen we voorbij het knooppunt 240, om later op het hoogste punt het knooppunt 248 te vinden. We verlieten er de openbare weg naar rechts, om een veldweg op te gaan, de Groeneweg. Deze leidde ons in de richting van de drukke Leuvensebaan, om er aan de overzijde via Buurtweg 3 het Rodebos in te gaan. We troffen er ter hoogte van de parking een picknicktafel aan, goed om er even te verpozen, ondertussen de klok van 13:00 uur nabij en tevens het knooppunt 249 aangetroffen. Na een kort oponthoud, begaven we ons op de Buurtweg 3 naar rechts en wandelden gedurende lange tijd op een veldweg langs de rand van het links gelegen Rodebos. We gingen voorbij het knooppunt 238 om nog altijd langs de bosrand verder te gaan. Eenmaal het bos voorbij, hielden we nog steeds dezelfde richting aan, tot aan het knooppunt 237. Daar gingen we haaks linkaf om via een andere veldweg, Voetweg 36, terug de richting van het Rodebos te kiezen. Gekomen aan de rand van het bos, ter hoogte van het knooppunt 236, gingen we ditmaal rechtsaf, terug langs de bosrand via de Onderbosstraat, naar het even verder gesitueerde knooppunt 235.

We hielden er links aan en volgden een kronkelend wandelpaadje, Voetweg 32, naast een smalle waterloop, doorheen de Laanvallei. Inmiddels hadden we het grondgebied van Sint-Agatha-Rode bereikt. Uiteindelijk mondde het paadje uit aan het knooppunt 226, op de G. Steenbeekstraat, een brede weg welke we links opgingen. Dalend kwamen we even later aan op het kruispunt met Wolfshaegen, om er rechts af te slaan en Wolfshaegen te volgen tot aan het knooppunt 225. Even voorbij dit knooppunt begaven we ons naar links in de Koestraat, een smal kasseiwegje dat ons opnieuw aan hoogte liet winnen. Tussen de velden door kwamen we aan het andere einde van de Koestraat op het kruispunt met de Nijvelsebaan, tevens knooppunt 262. Deze Nijvelsebaan naar links opgaand, kwamen we terug tussen de woningen en even later aan het kruispunt met Smeysberg, om er andermaal linkaf te gaan tot aan de drukke Stroobantsstraat. Aan dit gevaarlijke kruispunt troffen we nogmaals een picknickbank aan, ideaal om er even te verpozen en te genieten van een broodje en een drankje, vermits we reeds 16:20 uur waren genaderd. Na te hebben genoten van een aangename rustpauze, staken we de drukke weg over en daalden aan de overzijde af in Holstheide.

Een paar honderd meters verder verlieten we naar rechts de openbare weg en betraden een dalend bospad, de Buurtweg 25. Na een korte passage doorheen een stukje bos, bereikten we beneden het knooppunt 256, op de openbare weg, genaamd Vossekouter. Aan de overzijde daalden we verder af op een smal asfaltwegje, Vossekoten om er vervolgens aan te komen in een bocht van de Bollestraat. We gingen rechtdoor de Bollestraat in en kwamen dalend terecht in de dorpskom van Terlanen. In een bocht aan de Sint-Michielskerk, gingen we rechtdoor langs de kerkmuur, tot aan het knooppunt 311. We sloegen linksaf en via een smal steegje, de Trapkes, daalden we af naar de Leuvensestraat. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Molenstraat en staken opnieuw de Laan over, net aan het knooppunt 310. Nog steeds de Molenstraat verder bewandelend passeerden we het knooppunt 263, waar de weg overging in de Neerpoortenstraat om er voorbij het knooppunt 250 te gaan. In een bocht naar rechts van de Neerpoortenstraat, gingen we links een smalle asfaltweg op, de Oliestraat, enkele dienstig voor fietsers en wandelaars. We wonnen vrij snel aan hoogte op dit steile pad, om uit te komen in de hoger gelegen Vinkstraat, tevens knooppunt 254.

Verder rechtdoor wandelend in de Vinkstraat gingen we voorbij het knooppunt 253 om er dezelfde richting aan te houden in de Hoevestraat. Na vooreerst nog een langzame afdaling en tenslotte een laatste klim arriveerden we terug in het centrum van Ottenburg, na een min of meer inspannende wandeltocht. Op het einde van de Hoevestraat kruisten we de Terlaenenstraat om aan de overzijde via de Kerkstraat omheen de Sint-Niklaaskerk te stappen en terug de parking aan te treffen op de Leuvensebaan. We waren inmiddels de klok van 17:45 uur nabij toen we na 25359 stappen en 19,526 km wandelen, de terugreis konden aanvangen.”