319: Ninove, Zaterdag 08 november 2014, 25,182 km. (6515,27 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Ninove. Deze dagtocht wordt beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen 2 met als titel: ‘Tussen Pajottenland en Dender’. Volgens deze wandelgids bedraagt de totale wandelafstand 24 km en neemt een aanvang ter hoogte van het zwembad van Ninove. Tijdens het verloop van de tocht zou een groot gedeelte worden gevolgd van de GR512. Nadat we ons voertuig veilig konden achterlaten op de parking aan het zwembad en uiteraard na een laat ontbijt, konden we even later op weg. We verlieten het terrein van het zwembad en stapten tot aan de Dender net voor de ingang, om het jaagpad naar rechts op te gaan. We verkregen al dadelijk de tekens te zien van de LF38 Dender-Waaslandroute. Aan de eerste brug over de Dender aangekomen, dwarsten we de weg, om aan de overzijde een voetweg in te gaan naast de brandweer. Langsheen de voetbalvelden van KVK Ninove verlieten we vrij snel Ninove en kwamen terecht op het kruispunt van de N28 (Halsesteenweg) en de N8. Het ging naar rechts via de drukke Halsesteenweg tot aan de Sint-Pieterskerk van Meerbeke. Net voor de kerk ging het de links gelegen Gemeentehuisstraat in om omheen de kerk en begraafplaats te wandelen. Nadien gingen we rechtsaf in de Sint-Berlindisstraat, tot aan de Stenebrug en dit via een voetweg naast de rijbaan. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Denderroute Zuid.

De Stenebrug ging over in Tenberg die we naar rechts ingingen. Enkele honderden meters verder volgden we links de Dokstraat, gevolgd door het Hoendersveld rechts. Licht stijgend arriveerden we aan een kruisbeeld. We dienden links aan te houden tot op het volgende T-kruispunt en daar rechts te kiezen, richting Ternat. Zo kwamen we even later aan de voet van de Nellekensberg. Zoals de naam al liet vermoeden, konden we beginnen aan een bijna twee kilometer lange beklimming via de Nellekensstraat. We konden er een bordje waarnemen dat we ons bevonden op een verlenging van het Vijf Gehuchten Wandelpad. We dienden nadien tweemaal rechtsaf te gaan, via de Woestijnstraat gevolgd door de Neerstraat, om min of meer 180° te zijn gedraaid. We troffen er meteen de rood-witte markeringen aan van de GR512, waarvan we het traject de komende 15 km zouden volgen tot aan de Dender. Eenmaal het einde van de Neerstraat bereikt, wandelden we het Neigembos in. Via prachtige boswegen konden we afdalen doorheen het Neigembos met de GR512 als gids. Beneden aangekomen ging het via een asfaltweg naar links tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bevingen.

Na het nemen van enkele foto’s en vooral een bezoekje aan de kapel, zetten we onze wandeltocht verder. We draaiden met de weg mee naar rechts en kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N28. Aan de overzijde stapten we De Neep in, om die over een afstand van 1 km te volgen, tot aan de links gelegen Schone Veldstraat. We wandelden linksaf om nadien opnieuw links te kiezen, Kerkveld. Inmiddels ruilden we het asfalt voor een veldweg en licht oplopend trokken we richting centrum van Lieferinge. Achter de kerk namen we een dalend wegje, om beneden aangekomen links een asfaltweg op te gaan. Even later kwamen we langs de gerestaureerde Vreckomhoeve. Net voor de boerderij hielden we links en stapten langsheen de Molenbeek, nadien gevolgd door een passage op een kronkelende weg. Uiteindelijk bereikten we wat verder de Edingsesteenweg, om aan de overzijde de Kleine Rijstraat in te wandelen. Korte tijd later wisselden we de weg voor een veldweg, welke we ons leidde naar een klein stukje bos. Aan het andere einde van het bosje ging het over asfalt rechtsaf tot aan een huis met een ijzeren hek. We bevonden ons daar op het Stiltepad Noord.

Net voor het vermelde huis ging het op een aardeweg linksaf. Na zowat 1 km aardewegen te hebben bewandeld kwamen we aan ter hoogte van herberg De Kroon. Tijd met andere woorden voor een korte wandelpauze, maar eveneens het moment om de dorst te lessen. Na deze verdiende onderbreking gingen we opnieuw op pad. Even voorbij de herberg staken we de Krepelstraat over om verder te gaan in de Oude Brusselsebaan. Een halve kilometer verder staken we de Heirebaan over en stapten verder in Volckaaert. In een bocht naar rechts, verlieten we de weg en gingen rechtdoor tussen de weiden tot aan een Sint-Rochuskapel. We dienden aldaar rechts aan te houden. Na enkele richtingsveranderingen bereikten we het gehucht Flierendries, om net voor de eerste huizen links een veldweg aan te treffen. Deze veldweg volgend, wandelden we doorheen de Denderbeemden om tenslotte opnieuw de Dender te bereiken. Dit was dan ook de plaats waar we afscheid namen van de GR512 welke langsheen de Dender een andere richting uitging. Wij hielden rechts aan op het jaagpad en volgden de Dender stroomafwaarts, richting Ninove. Zowat 1 km verder kwamen we aan de Pollarebrug over de Dender.

Restten ons nog een drietal km tot aan de eindstreep. We zetten dus onze wandeltocht verder via het jaagpad langs de Dender. Net alvorens de parking van het zwembad in Ninove te betreden, wandelden we nog onder de N8 door, gevolgd door een doortocht in het park. Zo arriveerden we terug aan de nieuwe voetgangersbrug over de Dender aan het zwembad van Ninove. Een tocht uiteindelijk goed voor 33577 stappen en 25,182 km wandelen.”

301: Ternat, Zaterdag 12 juli 2014, 23 km. (6101,379 km.)

“Een verslag inzake een wandeltocht beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst te Ternat. Deze wandeling werd in de gids als volgt omschreven: ‘Genieten van heuvels en panorama’s in het Pajottenland. Tijdens het verloop van deze dagtocht zou een gedeelte worden gevolgd van de GR512 alsook van de Streek-GR Groene Gordel. De totale wandelafstand bedroeg 23 km en ging van start ter hoogte van het station van Ternat. Nadat we ons voertuig veilig hadden kunnen achterlaten op de parking en uiteraard een hapje voor onderweg, konden we aan de wandeling beginnen. We gingen dus van start aan het station van Ternat om de Statiestraat naar rechts in te gaan en daarna de Assesteenweg over te steken. Aan de overzijde betraden we een smal steegje in de richting van de spoorweg, om aldaar ervan weg te draaien naar links, richting Sint-Catharinakerk van Sint-Katherina-Lombeek. Op weg daarheen volgden we een tijdje het traject van het Drie Dorpen Wandelpad. We wandelden omheen de kerk tot aan de hoofdingang, teneinde dan via de Kerkstraat tot aan een rotonde te gaan. Ter hoogte van deze rotonde namen we de Muilenlaan, tezelfdertijd een gedeelte volgend van de Boerenkrijgroute, een fietsomloop van 45 km. Ter hoogte van een kapelletje ging het scherp naar links en wat verder, ter hoogte van een kruis met zitbank, scherp naar rechts.

We stapten nu via een brede veldweg, langs het plaatselijke Knotwilgen Wandelpad. De veldweg ging over in een asfaltweg en leidde naar een betonweg, die we naar links dienden te volgen. We staken de spoorweg over om nog steeds het Knotwilgen Wandelpad verder af te leggen. Uiteindelijk bereikten we een kapel voorzien van enkele zitbanken. Aan de kapel wandelden we naar links, terwijl we zicht kregen op het rechts gelegen Liedekerkebos. Gekomen aan een T-splitsing verlieten we het tot nog toe gevolgde wandelpad en gingen linksaf min of meer doorheen een tunnel van de overhangende takken. We kwamen wat verder aan een asfaltwegje dat we naar rechts dienen op te gaan. We staken nadien een brede betonweg over, terwijl we ons bevonden op het Sint Amandus Wandelpad. Stilaan naderden we Borchtlombeek, om dan via de openbare weg verder te wandelen langs de Looyeweg, de Vlamingweg, de Reusestraat en vervolgens de Kloosterstraat in de richting van Strijtem. Uiteindelijk kwamen we aan het kruispunt van de Kloosterstraat en de Lostraat. We hielden de richting rechts aan om dan de Nieuwbaan links in te gaan, die we bewandelden tot aan de Broekstraat. In de Broekstraat kregen we even later een smal wandelpad voor de voeten, dat wat verder kronkelde en af en toe een modderig karakter had. We arriveerden uiteindelijk in de Kleemstraat en nog steeds het Sint Amandus Wandelpad volgend, even verder links de Sleestraat in.

Een kruispunt verder wandelen we de Dieptstraat in, waar we konden vaststellen dat we jammer genoeg even voordien onze stappenteller waren verloren. We hadden evenwel geen idee wanneer of waar juist, zodat rechtsomkeer maken weinig zin had. Dus zetten we onze wandeltocht verder via de Dieptstraat. Enkele bochten later betraden we een veldweg welke ons flink liet klimmen. Later konden we dan afdalen en terecht komen ter hoogte van een drukke weg, de N285. We staken deze drukke weg over via de Louis Spaakstraat en bemerkten ter hoogte van het pand nr. 5 een enorme eend. We arriveerden in de Carnaalstraat welke we naar links afdaalden. Het volgende kruispunt gebood ons de Frans Baetensstraat rechtdoor in te gaan, gevolgd door de stijgende Gustaaf Breynaertstraat. Zowat 200 m verderop draaiden we links in Keurebeekveldbos om vervolgens via een smal pad verder te dalen tussen weiden en afsluitingen om tot slot aan te komen in Kattenbos. Een veldweg en een beklimming later kwamen we aan kruispunt, voorzien van een grote vierkantshoeve. Op het kruispunt wandelen we naar links en hadden hier over korte afstand de wit-rode markeringen van de GR512 als gids. We konden er dan ook een wandelboom bekijken. De GR512 leidde ons naar de verder gelegen Afspanning Tomberg, alwaar we meteen de GR512 verlieten en inruilden voor de Streek-GR Groene Gordel.

We stapten verder rechtdoor via de Oude Brusselsestraat. Waar de weg een bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor een veldweg op, welke naar links draaide. Na wat draaien en keren ging onze wandelroute langs de rand van een bosje. Korte tijd nadien ging het pad steil rechts de hoogte in tot op een T-splitsing om daar dan naar links een bospad op te gaan. Boven gekomen daalden we af naar links in de richting van de lager gelegen N8. Over korte afstand volgden we de N8 naar rechts om ter hoogte van het pand nr. 394, aan de overzijde een stijgend asfaltwegje naar links in te gaan. Op een kruispunt gingen we aan de overzijde verder via de Kapellestraat, welke spoedig overging in een veldweg. Waar enkele veldwegen samen kwamen, daalden we naar rechts af via een smaller worden pad naast een weideafsluiting. We bemerkten ondertussen dat we een andere lokale wandelroute betraden, met name het Pol de Mont Wandelpad. We kregen zicht op de kerk van Wambeek, onze volgende bestemming, welke we luttele minuten later bereikten ter hoogte van een plein. Na het bekijken van de Sint-Remigiuskerk gingen we ter hoogte van het plein verder naar links, ondertussen wandelend langs het Landbouw Leerpad (30 km).

Net nadat we de kerk hadden verlaten, kwamen we langs het geboortehuis van Pol de Mont, een woning voorzien van een gedenkplaat. Achter de woning zetten we onze tocht verder naar rechts in de Klapscheutstraat, om even later aan een kapelletje de Pol de Montstraat in te gaan. 50 m in de Pol de Montstraat verlieten we deze via een smal wandelpad links om vervolgens een grote weg over te steken. Aan de overzijde bleven we rechtdoor stappen in de richting van de spoorlijn, via een doortocht van een bosje. We bereikten alzo de verhoogde spoorberm om via een tunnel onder de spoorlijn door te gaan. We bleven rechtdoor wandelen naast een weide. Het wegje kronkelde in de richting van Ternat, dat we even later bereikten via de ’t Serclaesstraat. Deze straat leidde langs het voetbalveld van Sporting Ternat en liet ons de Statiestraat oversteken. Aan de overzijde betraden we de Kloosterweg en die liet ons aankomen ter hoogte van de kerk van Ternat. Aldaar namen we definitief afscheid van de geel-rode markeringen van de Streek-GR Groene Gordel.

Aan de kerk gingen we linksaf via een smal straatje om op de Borredam te komen, richting spoorlijn. Door middel van de Van Overstraetenlaan kwamen we opnieuw in de Statiestraat en weinige ogenblikken later kwamen we aan het station van Ternat, alwaar we enkele uren vroeger waren van start gegaan. Meteen het einde van deze wandeltocht.”

295: Asse, Zaterdag 26 april 2014, 27,99 km. (5956,419 km.)

“Het relaas van onze ervaringen tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Asse. Deze dagtocht werd beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant, onder de welluidende titel: ‘Door de voortuin van het Pajottenland’. De voorziene startplaats situeerde zich ter hoogte van het station van Asse en had volgens de gids een te wandelen afstand van 25,7 km. Er bestond evenwel een mogelijkheid, het parcours in te korten tot 20,6 km. Tijdens het verloop van de wandeltocht zou een gedeelte worden gevolgd van het traject van de GR128, namelijk zowat 11,5 km. Na een ritje met de auto, gevolgd door een ontbijt ter plaatse, konden we even later van start gaan, voorlopig nog voorzien van wat zonneschijn en een grotendeels blauwe hemel. We verlieten het station van Asse en namen een kasseiweg naar rechts, over de parking van het station. We staken nadien de spoorweg over om 100 m verder een brede landweg links in te gaan, welke ons leidde tot aan een dwarsweg. Ook daar draaiden we linksaf in de richting van een drukke asfaltweg. Aan de overzijde betraden we de wijk Waerbeek, om even verder, voorbij het rusthuis rechts aan te houden en over zowat 1 km een asfaltweg te volgen. We bevonden ons op het plaatselijke Grote Molenbeek Wandelpad, dat we links verder bewandelen in de Dorenweg. Ter hoogte van de volgende dwarsweg ging het rechtsaf richting kerk van Mollem.

We stapten echter niet tot aan de kerk, maar volgden vanaf nu het traject van de GR128 naar links, via een grasweg langsheen de muur van het kerkhof. Nogmaals linkaf ging het langs de rand van het kleine Kloosterbos van Mollem, alwaar we ondertussen een gedeelte volgden van de Hellepad Natuurwandeling. We staken een beek over en gingen verder tussen weideafsluitingen naar de wijk Beneden-Vrijlegem. Gekomen aan een asfaltweg kozen we voor rechts om zo de spoorweg over te steken en een 20-tal meter verder links een smal pad op te gaan. Vervolgens hielden we tot tweemaal toe rechts aan en wandelden voorbij een hoeve uit 1896 om even verder links de Drielindenlaan in te gaan. Waar deze straat een bocht maakte naar rechts, hielden we rechtdoor aan via een landweg om alzo het Paardenbos te bereiken. We zetten onze wandeling verder langsheen de rand van het bos naar links, staken een beek over en kwamen terecht op een asfaltweg Paddebroeken. We bemerkten er de aanduiding van de Land van Asse Route en troffen er een kapel aan, voorzien van een zitbank. Tijd dus voor een wandel- en lunchpauze. Na deze onderbreking gingen we opnieuw op pad.

We gingen Paddebroeken in naar links om de eerste veldweg rechts te kiezen, richting Mazenzele. We staken de Weyenberg over, om aan de overzijde de Sultveltstraat over korte afstand te volgen. 150 m verder troffen we links een grasweg aan, alwaar we de lokale wandelroute het Pieter Paulus Wandelpad betraden. We kwamen langs een grasplein met rustbank, doch gingen nog even verder tot in het centrum van Mazenzele, waar we even halt hielden in café ‘In de Sportwereld’. Na een kopje koffie gingen we tot aan de N47, de weg Asse-Dendermonde. We staken deze drukke weg over en volgden een geasfalteerd pad, later graspad om dan de provinciegrens met Oost-Vlaanderen te passeren. Even later betraden we het Kravaalbos, om daar vast te stellen dat de aanwijzingen van de GR128 heel nuttig waren, gelet op het voortdurend veranderen van wandelrichting. Na het genot van de tocht door het bos kwamen we aan het Hof te Putte. Ondertussen hadden we een gedeelte bewandeld van de Faluintjesstreek Wandelroute. Via een kasseiweg gingen we verder naar rechts en betraden het gehucht Doment.

Nog steeds rechts aanhoudend via een brede verharde weg, ging het verder richting Nievelveldweg. Na nog een links-rechts beweging bereikten we het kruispunt met de Affligemdreef, welke we verder naar links zouden ingaan, doch vooreerst hielden we er even halt in café-snack Kozakkershof. We waren immers toe aan een drankpauze. Na wat vloeibare energie te hebben opgeslagen, volgden we de Affligemdreef naar links tot aan het volgende kruispunt, alwaar we het traject van de GR128 verlieten, om links de Abdijstraat te kiezen. Op die manier stapten we voorbij de Abdij van Affligem. Onderweg daarheen stapten we langs het Kluis Wandelpad en het Roofridderspad. Voorbij de Abdij ging het aan het kruispunt opnieuw naar links, we hadden immers de terugweg aangevat. Via de Lange Straat en vervolgens Koeweidelos, ging het voorbij een kapel. Korte tijd later bereikten we opnieuw de Abdijstraat om dan verder te gaan in de Grotendriesstraat tot aan een splitsing waar we rechts een asfaltweg dienden te kiezen. Even verder werd dit een landweg, er volgde een lichte beklimming om opnieuw de provinciegrens te overschrijden. Uiteindelijk kwamen we aan de N9, de weg naar Aalst, om die links in te slaan en te volgen tot aan de kerk van Asse-ter-Heide. Ook hier konden we even verpozen, met name in café 3 voor 1 frank.

We staken nadien de N9 over om de wandeling verder te zetten via de Assestraat. Ter hoogte van de eerste splitsing hielden we rechts en gingen voorbij het ‘Hof de lange Bomen’. We gingen voor de tweede maal tijdens de tocht een hoogspanningslijn onderdoor, om nog altijd de richting rechtdoor aan te houden. We bereikten wat later het restaurant Hof ten Eenhoorn. Na wat klimmen staken we even verder de weg Asse-Edingen over, om aan de overzijde vooreerst een klinkerpad en nadien een grasweg te volgen. Vervolgens konden we tussen weiden langzaam afdalen naar de wijk Terlinden, om daar links een asfaltweg te betreden, welke ons leidde naar een vijver. We stapten een tijdje op het Petrus Ascanus Wandelpad om stilaan het centrum van Asse te bereiken. Doch alvorens opnieuw het station te bereiken, hadden we nog een passage door het Waalborrepark, waar we toch nog enkele opmerkelijke kunstwerken konden bekijken. Even later kwamen we aan het einde van onze dagtocht ter hoogte van het station van Asse. Op de teller hadden we ondertussen 27,99 km en dit na 35885 stappen. We waren zowat zes uur en zevenentwintig minuten vroeger hier van start gegaan.”

220: Elingen, Zondag 06 februari 2011, 22,4 km. (4450,686 km.)

Deze wandeltocht werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 6/2/2011 – 1671 Elingen (Vlaams-Brabant), Het Pajottenland op zijn mooist!-tochten, 6-10-15-20-25-32-42-50 km. Halfoogstvrienden Bellingen. Start: Parochiezaal Elingen. Tocht vanuit de kleinste Pepingse deelgemeente, het landelijke Elingen, door de heuvelende groene Pajotse natuur met prachtige vergezichten. Het parcours bestaat uit een maximum aan paadjes, veldwegjes en privédomeinen. Hier telt de natuur!’ Na afloop van deze tocht, schreven we nog dezelfde avond een relaas, met betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:52 uur.

“Vandaag stuurden onze wandelschoenen ons richting Vlaams-Brabant, meer bepaald naar de kleinste deelgemeente van Pepingen, met name Elingen. Aldaar zorgden de Halfoogstvrienden Bellingen, voor de organisatie van een wandeltocht onder de welklinkende naam ‘Het Pajottenland op zijn mooist’. De club had verzamelen geblazen in Ons Parochiehuis, gelegen naast de kerk. Toen we daar deze ochtend aankwamen, was het even zoeken naar een parkeerplaats, aangezien zowat alle toegangswegen naar het centrum waren afgesloten. Even later konden we terecht in de ruime startzaal voor de inschrijving en alvast voor een zondags ontbijt. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 10, 15, 20, 25, 32, 42 of 50 km. De deelnemers aan de tocht van 6 of 10 km hadden zelfs de keuze tussen een verhard of onverhard parcours. Wijzelf besloten deel te nemen aan de tocht van 20 km, met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 22,4 km. We zouden onderweg de gelegenheid krijgen een drietal maal te pauzeren.

We verlieten Ons Parochiehuis en begaven ons, samen met de wandelaars aan de 6 km naar rechts, de anderen dienden links aan te houden. We zaten goed en wel op het Vier Dorpen Wandelpad. Aan het eerste kruispunt ging het naar links, richting grondgebied Pepingen, dat we na enkele honderden meters al hadden bereikt. De openbare weg leidde ons langsheen enkele boomgaarden en liet ons de eerste prachtige vergezichten zien. Eindeloos ver kon men hier het licht golvend landschap bewonderen. Onderweg konden we op tal van gevels een stukje poëzie lezen, al dan niet voorzien van een illustratie. Het werd vaak even mijmeren bij deze mooi gekozen teksten. Even verder ging het rechtsaf op de Geynsberg. Deze straat ging vervolgens over in een veldweg en we begonnen aan een steile afdaling naar het beneden gelegen bos. Beneden aangekomen konden we een stukje wandelen over een aangelegde plankenvloer, ditmaal voorzien van antislipstof ten behoeve van de mountainbikes, welke met ons de rest van de dag het parcours zouden delen. Een smalle wegel volgend bereikten we een bredere veldweg, welke, zoals later zou blijken, voorheen dienst had gedaan als trambedding voor de lijn Leerbeek-Halle.

Een foto aan een gevel liet nog even de geschiedenis haar verhaal doen. Een steil stukje kasseiweg, deed ons uitkomen in het centrum van Pepingen, ter hoogte van de kerk. Hier ging het linksaf, alwaar we de drukke steenweg volgden naar de basisschool Harten Troef. Hier hadden we reeds na 3,4 km een eerste gelegenheid om even te rusten en te genieten van een kopje warme chocomelk. Na de rust ging het voor iedereen naar links verder. We volgden nu een landelijke weg doorheen het heuvelachtige landschap. Opnieuw vergezichten in alle mogelijke richtingen. Spoedig echter verlieten we de openbare weg en begaven ons op een stuk weideland, aangegeven als privé-eigendom. We volgden een kronkelend spoor van enkele voorgangers, en slingerden langsheen waterplassen en modderige passages. Halverwege het weiland, splitsten zich de wandelaars naar twee verschillende richtingen, al naar gelang de gekozen afstand. Wij hielden aldaar links aan, net zoals de deelnemers aan de 6, 10 of 15 km. Er volgde een doortocht doorheen een klein stukje bos. Het pad mondde opnieuw uit op de openbare weg en aldaar ging het rechtsaf en meteen stevig de hoogte in. Een kruispunt verder namen we samen met de wandelaars aan de 15 km een andere richting dan de 6 en 10 km wandelaars.

We hadden ondertussen het grondgebied bereikt van Oudenaken (Sint-Pietersleeuw). Er volgde een langzame afdaling via een landelijke weg, richting kerk van Oudenaken. Bij het betreden van de bebouwde kom van deze gemeente, vonden we zowaar de aanwijzingen inzake de Bruegelroute (45 km) en het Daan Vervaet Wandelpad (9 km). Deze aanwijzingen volgend bereikten we even later de dorpskerk van Oudenaken, een plaats welke we voorheen reeds hadden betreden, naar aanleiding van een andere wandeltocht in de omgeving. Juist voor de kerk namen we vervolgens de Kerkweg (hoe toepasselijk) en volgden het smalle paadje naar het lager gelegen akkerland. Af en toe dienden we mountainbikes te laten voorgaan. Even verder wachtte een steile klim langsheen een kronkelend pad om het grondgebied te bereiken van Sint-Laurens-Berchem. Aldaar kregen we de bordjes in zicht dat een tweede controlepost was gevestigd in de Gemeenteschool. We hadden ondertussen 5,1 km erbij afgelegd en waren dus reeds 8,5 km ver gevorderd. In het kleine schooltje namen we even de tijd om een hapje te eten.

Het volgende onderdeel van de wandeling bedroeg 7 km. Bij het verlaten van de school dienden we links aan te houden. De grotere afstanden dienden hier echter vooreerst nog enkele bijkomende kilometers af te leggen. We volgden alvast een gedeelte van de GR512, tot we werden geconfronteerd met een links gelegen weideland. Ook hier de melding dat we privégrond betraden, maar meer nog een beklimming die we zouden voelen. Al even steil als de beklimming, volgde later een even steile afdaling. We volgden dan een smal paadje langsheen de rand van een stukje bos, om nadien opnieuw een heuveltje te beklimmen, hierbij aangestaard door een drietal ezels in de ernaast gelegen weide. Uiteindelijk bereikten we vervolgens een hoger gelegen landelijke weg en hier ging het voor ons rechtsaf. Een verharde veldweg, voorzien van twee karsporen, liet ons even tot rust komen. We volgden even later zowaar een wilgendreef en die mondde uit in een klein natuurgebied. We sloegen linksaf en volgden het verloop van een plaatselijke beek, om opnieuw aansluiting te krijgen met de openbare weg.

We volgden er het verloop van het Bosveld Wandelpad. Een kronkelende landelijke weg, zou ons brengen tot aan de Zuunvallei, waar we doorheen het Volsembroek trokken. Hier dienden we af en toe even goed te kijken waar we de voeten plaatsten, omwille van de modderige ondergrond. Veilig en wel bereikten we opnieuw de openbare weg en kregen nog maar eens een beklimming te verwerken. Er wachtte ons evenwel even verder nog een drassig stukje parcours, alwaar we tussen de landerijen een smalle veldweg volgden, die niet in al te beste staat verkeerde. Gelukkig konden we verder een tent zien staan, een aanduiding dat de controle- en rustpost nabij was. Korte tijd later konden we ons daar even tegoed doen aan het lokale gebak en even op adem komen. Midden in de vrije natuur was het beslist even genieten van de rust van de omgeving. We waren reeds 15,5 km ver, restte ons nog een laatste stukje wandelweg van bijna 7 km.

Na de laatste rust ging het naar links verder, behalve natuurlijk voor de grotere afstanden. We bestegen opnieuw een smal verhard paadje om verder de weg te bereiken. Hier kregen we niet minder dan vijf verschillende aanduidingen van wandel- en fietsroutes te zien. Het Hogebossen Wandelpad, de GR512, het Daan Vervaet Wandelpad, de LF6 Vlaanderen Fietsroute en tenslotte de Zuunbeek route. Even verder ging het linksaf naar beneden, alwaar we opnieuw een modderige passage kregen te verwerken. We kwamen langsheen een punt waar we reeds vroeger tijdens de wandeling waren langs gekomen en hielden ditmaal rechts aan. Een kapelletje liet ons links houden en zo trokken we richting Gaasbeek. We wandelden via de openbare weg langsheen dit domein en kregen er zowaar een triomfboog te zien. Het domein zelf zouden we niet betreden. We daalden geleidelijk af naar het lager gelegen Hof ter Rammeken, waar we even er voorbij opnieuw privégrond betraden.

Een lager gelegen weiland diende te worden doortrokken en dat zouden we vlug ervaren. Hoe verder we op dit terrein vorderden, des te meer modder kregen we te verwerken. Sommige passages waren dermate slecht, dat schoenen bijna volledig zonken in de smurrie. Dit was uiteindelijk toch wel een domper op een overigens tot nog toe geslaagde wandeling. Sommige medewandelaars vonden dit toch ook een beetje te ver gaan. Gelukkig bereikten we na deze moeilijke passage een grindpad en kregen de kerk van Elingen in zicht. Een klein half uurtje later bereikten we opnieuw de startzaal. Daar konden we zien dat 1560 wandelaars zich vandaag hadden gemeld en hadden genoten van Het Pajottenland op zijn mooist. Na een terugtocht kan één en ander opnieuw proper worden gemaakt voor een volgende gelegenheid.”

We sluiten af, met een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Veel natuur met toegang tot enkele privépaden. Goed ingericht. Het laatste deel was een modderbad! J: Tocht vanuit Elingen, de kleinste deelgemeente van Pepingen. Mooie tocht over het golvende pajottenland. Opnieuw een nogal winderige tocht, door mooie natuurgebieden. Laatste km’s erg modderig parcours.’